İSCİ KARDESLİĞİ. mazluma dini, milliyeti sorulmaz! Yüzde On Barajlı ve Yasakçı Seçim Sonucu Oluşmuş

Transkript

1 ya işçi - yoksul köylü hükümeti, ya kıyamet! İşçi Kardeşliği Partisi merkezi gazetesidir İSCİ KARDESLİĞİ Sayı 53 Ağustos TL... mazluma dini, milliyeti sorulmaz! Yüzde On Barajlı ve Yasakçı Seçim Sonucu Oluşmuş BU MECLİS EGEMEN DEĞİLDİR! ÇÖZÜM BARAJSIZ VE YASAKSIZ KURUCU MECLİS SEÇİMİDİR İKP nin Suriye Savaşı Üzerine Basın Açıklaması sayfa 3 te

2 DİSİPLİN GÜNCEL 12 Haziran Seçimleri Meşru Değildir! 1 %10 Siyasi partilerin seçime katılma koşullarının zorluğu ve YSK nın yasakçı zihniyeti: 12 Eylül ün seçim yasası, kurulu partilerin seçimlere katılma koşullarını son derece zorlaştırmakta, büyük patron partileri bile bu koşulları yerine getirmek için çeşitli seçim hileleri ne başvurmak durumunda kalmaktadırlar. Bütün bunlara ek olarak YSK da gözünün üstünde kaşın var! diyerek, isterse, düzen örgütü olmayan partileri seçimlere katmama konusunda kolaylıkla söz sahibi olabilmektedir. 3 Propaganda Yüzde 7 den fazla oy almış bulunan partilere yapılan devlet yardımları benzeri görülmemiş bir eşitsizlik yaratmaktadır. Bu da 12 Eylül ün bir ürünüdür ve küçük veya yeni partilerin seslerini duyurmalarının önünde büyük bir engeldir. 5 Seçilme Seçim Barajı Eşitsizliği Yasağı Haziran seçimleriyle oluşmuş bu meclis birçok nedenden meşruiyete sahip bir meclis değildir. Bu nedenler sırasıyla şunlardır: 12 Bu baraj, 12 Eylül 1980 askeri darbesinin ruhudur ve kaldırılması Kenan Evren in yargılanmasından çok daha önemli bir demokratik kazanımdır. Tabii kaldırılması Tayyip Erdoğan ın başkanlık sistemine geçiş planı doğrultusunda olursa bir anlam ifade etmez, çünkü o zaman baraj zaten otomatikman yüzde 50 ye yükseltilmiş olacaktır. 2 Yasakçı Zihniyet 12 Eylül rejimi mecliste mümkünse iki, ama en fazla üç parti istediğinden ve patronlar da istikrar adına bunu şiddetle onayladıklarından küçük ya da yeni partiler aleyhine muazzam bir eşitsizlik yaşanmaktadır. Seçim yasakları, yani bütün partilerin eşit propaganda imkânını elde etmeleri tamamıyla imkânsızlaşmaktadır. Sonuçta, seçim süresince insanı kusturuncaya kadar 24 saat boyunca Tayyip Erdoğan izlenmekte, sırasıyla diğer patron partileri olan CHP ye ve MHP ye de daha az sürelerde de olsa yer verilmektedir. Geride ise sanki başka parti yoktur. Oysa seçim demokrasisi açısından olması gereken kurulu bütün partilere eşit söz imkânı sunmaktır. Bütün partiler TRT kanallarında eşit sürelerle propaganda hakkına sahip olmalı, kimse seçim yasakları sırasında özel kanallarda propaganda yapamamalıdır. 4 Maddi İmkan Eşitsizliği Yüz kızartıcı suç işlememiş her hükümlü ve tutuklu seçilip milletvekili olma hakkına sahip olabileceği gibi, bu durumda derhal serbest bırakılıp kendini seçenlerin haklarını mecliste savunabilmelidir. İşte bütün bu gerekçelerden dolayı 12 Haziran seçimleri sonucu oluşmuş meclis meşru değildir. Bunun yerine derhal, barajsız, yasaksız ve herkese eşit propaganda imkânı sunacak olan egemen bir kurucu meclis seçimine gidilmelidir. Bu koşullarda gerçekleştirilecek bir seçimde AKP nin ne yüzde 50 oy alması mümkündür ne de tek başına iktidar olması. Seçimlerden önce de belirttiğimiz gibi mevcut meclis kendinden önceki meclislere göre emperyalizme daha bağımlı bir meclis olacaktı ve nitekim olmuştur da. Söz gelimi bu meclisten 2003 yılında olduğu gibi tezkereye hayır diyecek bir çıkış beklemek mümkün değildir. Zaten bunun olmayacağı daha hemen Libya krizinde görülmüş ve Libya da NATO nun ne işi var? diyen Erdoğan a rağmen meclisten bile onay almaya gerek görülmeden TSK, NATO nun aşağılık operasyonuna dahil edilmiştir. Bu meclis tepeden tırnağa emperyalizmin hizmetinde bir meclistir ve Libya dan sonra Suriye ye ardından da İran a savaş açacak bir meclistir. Bunu engellemek için ülkedeki bütün emperyalizm karşıtı güçleri egemen bir kurucu meclis seçimi için seferber etmek bir zorunluluktur. Bu kurucu meclis yeni bir anayasa yapıp yapmama meclisi olmayacak, ülkenin geleceğine bütünüyle sahip çıkacak bir meclis olacak, ülke içinde çeşitli halkların birbirine düşman olmasını engelleyip barışı tesis edeceği gibi, sınırdaş olduğu ülkelerle de barış içinde olacaktır. Şu hiçbir zaman unutulmaması gereken bir gerçektir: Çevre ülkelere emperyalistlerin talepleri doğrultusunda savaş açacak bir hükümetin kendi içinde barış tesis edeceği ve halklar arasında kardeşleşme açılımları yapabileceği iddiası büyük bir yalandır. Dışarıya savaş açan bir meclis içerde açtığı savaşı da sonuna kadar sürdürür. Zaten hükümetin sözde Kürt açılımı tam da budur: Aralarında belediye başkanlarının da yer aldığı 2000 KCK lının tutuklulukları yıllardır sürerken barış olamaz, seçilmiş KCK lılar serbest bırakılmazken barış olamaz. Washington ve Brüksel den bağımsız egemen bir kurucu meclis bu duruma derhal son verecek Kürtlerle Türklerin eşitliğini güvence altına alarak emperyalizmden kopuşu sağlayacaktır. Egemen Kurucu Meclis için işçi sınıfının bağımsız sesine ihtiyaç var Türkiye de herkes konuşuyor. Demirel in tabiriyle Konuşan Türkiye! olduk, ama bu zerre kadar da olsa bir demokratikleşme getirmedi. Çünkü işçi sınıfının sesi ve soluğu olmadıkça konuşmak gevezelikten ibaret kalıyor. İşçi sınıfınınsa diğer bütün sınıflardan farklı olarak siyasi bir temsili olmadığı için kendini ifade edecek bağımsız bir sesi yok. Türkiye nin önündeki sorun bu. Emperyalizme ve kokuşup çürümeye karşı bütün bir ulusu yeni temellerde peşine takarak sürükleyip götürecek olan tek sınıf işçi sınıfı. Dolayısıyla aslında kurtuluş için herkesten önce işçi sınıfının kitlesel bir partiye ihtiyacı var. Türk, Kürt her halktan işçinin bir araya gelip kuracakları bir kitlesel işçi partisi. On Sendikanın TÜRK-İŞ teki muhalefeti işçi sınıfı için bir umuttur AKP lileştirilmiş TÜRK-İŞ e karşı geç de olsa sonunda mücadele etmeye karar veren on sendikanın tavrı kuşkusuz önemli. Ama bu mücadeleye sadece TÜRK-İŞ içinde bir mücadele olarak bakmamak gerekir. Umudumuz TÜRK-İŞ içindeki mücadelenin de bu sendikalar tarafından kazanılmasıdır kuşkusuz. İşçi Kardeşliği Partisi olarak muhalif sendikalara bu mücadelede her türlü desteği vermeye hazırız. Ancak görünen o ki, Kumlu yönetimi bu mücadeleye daha avantajlı giriyor. Muhalif sendikaların dengeyi orta vadede kendi lehlerine çevirmelerinin yolu mücadeleyi siyasallaştırmalarından geçiyor. Muhalif sendikalar, CHP gibi büyük patron politikası izleyen bir partiye yamanmayı hedeflerlerse hem kendileri hem de temsil etmeye çalıştıkları sınıf kaybetmeye mahkûm olur ki, yazıktır. TÜRK-İŞ in muhalif sendikaları kendi sınıflarının partisini kurmaya yönelirlerse bundan bütün sınıf güçleri fazlasıyla kazançlı çıkacaktır. Eğer TÜRK-İŞ in muhalif sendikaları, 1961 de TİP te olduğu gibi bağımsız ve kitlesel bir işçi partisi kurmaya yönelirlerse, bunun karşısında ne Kumlu yönetimi direnebilir ne de AKP hükümeti. İKP ve daha bir dizi sınıfçı partiler böyle bir partinin kurulması halinde olaya kayıtsız kalmayacaklardır. Dolayısıyla işçi sınıfının önünde ciddi bir imkân doğmuş bulunuyor: Egemen bir Kurucu Meclis için mücadeleyi kitlesel bir işçi partisinin kuruluşuyla taçlandırmak! 2 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

3 DİSİPLİN GÜNCEL İKP nin Suriye ye Savaş Üzerine Basın Açıklaması: Suriye ye Savaş İran a Savaş Demektir! Türkiye İşçi Sınıfına, Gençliğine ve Kürt Suriye diyor ki: Amerika, Suriye ye burnunu sokma! Halkına Savaş Demektir! Yıllardır Irak ı bir kan gölüne çevirmiş olan ABD emperyalizmi ve onun AB li ortakları şimdi de kendi ülkelerinde patlak veren ekonomik krizi hafifletebilmek için Libya dan sonra Suriye ye de savaş açmaya karar verdiler. Ve bu uğursuz işlerini layıkıyla yerine getirebilmek için ülkedeki vesayet rejimi ne son vermesi yolunda kendisine muazzam bir destek verdikleri AKP hükümetini bir piyon gibi kullanıyorlar. Libya meselesinde olduğu gibi bu konuda da Erdoğan hükümetinin elinden emperyalist efendilerine hizmet etmekten başka bir şey gelmiyor. Günlerdir Ankara yı neredeyse abluka altına alan ABD nin sivil ve asker bürokratları Erdoğan ı, Gül ü ve Davutoğlu nu kolaylıkla teslim aldılar. Erdoğan hükümeti kendi niyeti ne olursa olsun artık ABD nin ve AB nin emrinden çıkabilecek durumda değil. 90 yıla yaklaşan Cumhuriyet tarihinde Kıbrıs savaşını bir kenara bırakacak olursak ülkemiz ilk defa bir komşusuyla, üstelik emperyalizmin hizmetinde, savaşa girmek üzere. Üstelik bu savaş Suriye ile de sonlanabilecek bir savaş değil, herkesin bildiği gibi esas hedef İran. İşte antidemokratik vesayet rejimi ne son verenlerin ülkeyi ulaştırdıkları ileri demokrasi merhalesi! İşte 2003 te Irak a ABD nin girmesine izin vermeyen vesayet rejimi nin yerini alan emperyalizme mutlak bağımlı rejimin ülkeyi getirdiği yer! Ülkemizin bütün dürüst işçi örgütleri, bütün gençlik örgütleri, bütün kadın örgütleri ve özellikle yoksul Kürt halkı! Bu savaş esas olarak sana karşı açılan bir savaştır! Hedefte sen, siz varsınız! Ortadoğuda çok vahim sonuçları olacak bu savaş sırasında başta Kürt illeri olmak üzere her yerde Olağanüstü Hal ve Sıkıyönetimler ilân edileceği aşikârdır. Basına sansür konacak, savaşa karşı çıkan demokratik kitle örgütlerine ve siyasal yapılara saldırılacaktır. İşte olabilecek bütün bu uğursuz ve şeytani gelişmeleri engelleyebilmek için İKP olarak savaştan çıkarı olmayan bütün güçleri biraraya gelmeye ve hükümeti bu yoldan geri çevirmeye çağırıyoruz. Savaşa düşman bütün işçi, köylü, kadın, kamu çalışanı, gençlik, emekli örgütleri ve siyasal partiler ivedilikle bir araya gelerek emperyalizmin saldırısına karşı bir cephe oluşturmalı ve hükümetin savaşçı yolunu tıkamalıdır. Söz konusu olan geleceğimiz ve varlığımızdır! İşçiler ve İşçi Örgütleri Engin Bodur Seçimler ve Öğrendiklerimiz Türkiye tarihinin en işçi düşmanı partisi olan AKP yaptığı bütün özelleştirmelere ve yıkım programına rağmen her iki kişiden birin oyunu alarak seçim zaferiyle yeni hükümetini kurdu. Üstelik de yaşadığımız coğrafyada Tunus ve Mısır da devrimci süreçler yaşanıyor. Başta Yunan işçi sınıfı olmak üzere, her yerde şiddetli bir sınıf mücadelesi devam ediyor. Bölgede her yerde yönetenler yönetmekte zorlanırken bizde neler oluyor? Kürt halkının örgütlü karşı çıkışı dışında ülkemizde sadece yerel işçi mücadelelerinden söz edebiliriz. İşçi örgütlerinin zayıflığı ve sosyalistlerin etkisinin az olması Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloku nun sadece Kürt halkının özgürlük talepleri ile sınırlı bir seçim çalışması yapmasına neden oldu. Kürt halkı örgütlü olunduğunda düzenin oyunlarını bozmanın mümkün olduğunu gösterdi. Bağımsız bir işçi mücadelesi yaratamamış olmamız büyük kentlerde işçi kitlelerinin umudunu kırdı ve karşı çıkış örgütlememize engel oldu. Afiş, bildiri ve sesli ajitasyon çalışmalarında gördük ki işçiler düzen partilerinin propagandası dışında sınıf talepleri doğrultusundaki seslere ve taleplere aç, ama bunu etkili ve birleşik bir eylem sürecine dönüştüremediğimiz sürece iktidarın yedek oy deposu olmalarını engelleyemeyeceğiz. Umudu kışkırtıp birleşik bir işçi cephesi için yapılacak çok iş var yani dostlar. Daha seçimin bittiği gün yeni krizlerin başlamış olması demokrasi yalanını bir kez daha ortaya çıkardı. Egemen bir kurucu meclis isterken tam da bundan söz ettik. Tam yetkili egemen bir kurucu meclis olsa, aldığı her karar ülkeyi çıkmaza değil çözüme götürürdü. Bu meclisin nasıl bir demokrasi kuracağı Cemil Çiçek in başkan olmasından bile anlaşılabilir. Yıllardır hep önemli görevlerde olan bu kişi, okullar hastaneler başta olmak üzere her şeyin satıldığı ve ülkenin bölgeselleştiği yeni anayasanın yapıldığı meclisin başkanı oldu. Yine eller Washington ve Brüksel in emriyle kalkacak inecek. Önceki meclis Libya ya gemiler gittikten sonra karar almıştı, bu meclis ona bile gerek kalmasın diye emperyalist efendilerinin emirlerini geciktirmemek için yeni anayasa yapacak. Futbolda nasıl şampiyon olunduğunu gördük, işte seçimlerde de böyle birinci oluyorlar. Bizlerin parasıyla, bizim gözümüzü kör ederek çaresiz bırakmak istiyorlar. Onların gazeteleri ve televizyonları yalanlar söylüyor, ama gerçeği örtemezler. İşsizlik ve yoksulluk kaderimiz değil ve işyerlerimizin yıkımına izin vermeyeceğiz. Türk-İş Kongresinden başlayarak işçi düşmanlarını tarihin çöplüğüne atacak olan işçilerin birleşik mücadelesi için çalışabiliriz. İŞÇİLERİN BİRLİĞİ PATRONLARI YENECEK! İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 3

4 ULUSLA DİSİP Avrupa nın Krizi Avrupa daki kriz Avro nun krizine dönüştü bile. Emperyalizm ne yapsak da Avro yu kurtarsak diye bakıyor. Emperyalistlerin krize çözüm olarak sundukları reçetelerin, işçi sınıfının felaketini daha da hızlandırmaktan başka bir hedefi yok. Kriz ve felaketin en fazla hissedildiği yer ise Yunanistan. Yunanistan ın felakete nasıl sürüklendiğini hatırlayalım. Yunanistan ı felakete sürükleyen Avrupa emperyalizmi, çöküşe götüren ise Avrupa emperyalizminin kamçısı Avro yu kabul edişi oldu. İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya kendisini göbekten Amerikan emperyalizmine bağlarken, bölgedeki en güçlü ekonomi haline geliyordu. Bunu gerçekleştirebilmek için ihracat İşçi Kardeşliği Abone Formu İşçi Kardeşliği gazetesine abone olmak istiyorum. İsim, Soyisim: Görev: Adres: Posta Kodu: İlçe, İl: Telefon, Faks: E-Posta: Abonelik Bedeli (Asgari 20 TL): Atina da mesleklerinin serbestleştirilmesini protesto eden taksi şoförleri 20 Temmuz da polisle çatıştı. Emperyalizmin Krizi Avrupa krizlerden kafasını kaldıramıyor. Burjuvazinin sözcüleridiler. Bu strateji sayesinde Alman- merkezli bir büyüme stratejisi edinne göre, bu krizlerin nedeni çevre ülkelerin hükümetlerinin sorumsuzlula arttırırken, diğer Avrupa ülkeleriya üretkenliğini ve verimliliğini hızğu ve buralardaki işçilerin tembelliği. Daha da ileri gidip, borç batağı- gücü elde etmiş oluyordu. Yunanisne nazaran büyük bir yapısal rekabet na saplanmış Portekiz, İrlanda, Yunanistan ve İspanya ya, bu ülkelerin üzere Avrupa nın merkez ülkeleriytan gibi ülkeler, başta Almanya olmak İngilizcedeki isimlerinin baş harflerinden yola çıkarak tembel domuz- ve emperyalizme bağımlı ülkeler olale rekabet edecek durumda değillerdi lar (PIGS) adını veriyorlar. Bu çirkin rak bu rekabet seviyesine gelemediler. alayların sahibi AB ciler, bu ülkelerdeki krizlerin Avrupa Birliği nden (AB) ği sabit kur oranları sistemi çökünce 1973 te Bretton Woods un getirdi- kaynaklandığını bilmiyorlar mı? Mühim değil. Gün geçtikçe Avrupalı işvalüe ederek yani değerini düşürerek Yunanistan gibi ülkeler paralarını deçiler bu krizlerin AB nin emperyalist kısa vadede rahatlama sağlıyorlardı. doğasından kaynaklandığını görüyor Devalüasyonlar çevre ülkelerin mer- ve krizlerden kurtulmanın tek yolunun Avro Alanı ndan ve AB den çıkmak olduğunu haykırıyorlar. kez ülkeleri yakalamasını sağlamıyor olsa da, dış ticarette rekabet avantajı sağlıyordu. Oysa Avrupa Parasal Birliği ve Avro nun yürürlüğe girmesiyle bu hareket alanı, Avro ya geçen çevre ülkelerin ellerinden alındı. Zira çevre ülkeler için Avro yu kullanmaya başlamaları, artık üzerinde söz haklarının olduğu yani kur ayarı yapabilecekleri bir ulusal para birimine sahip olmayacakları anlamına geliyordu. Sonuç olarak, 2000 li yıllarda Almanya gibi ülkeler ticaret fazlalarını hızla arttırırken, Yunanistan gibi ülkeler ihracat güçlerinin azalmasıyla büyük ticaret açıkları verdiler. Bu açıkları ise Türkiye nin yaptığı gibi yabancı sermaye akışlarıyla finanse etmeye çalıştılar. Yabancı sermaye üzerindeki vergilerin arttırılmasına müsaade etmeyince kamu gelirleri kısıtlı kaldı ve bütçe açıkları iyice arttı. Avrupa Merkez Bankası batan bankalara büyük krediler sağlarken, batan ülke ekonomilerine İstikrar ve Büyüme Paktı nı hatırlatmakla yetiniyordu. Maastricht Anlaşması temelinde 1997 de imzalanan bu Pakta göre; Avro Alanı na dahil olan ülkelerin yıllık bütçe açıkları, o ülkelerin Gayri Safi Yurtiçi Hasılalarının (GSYH) yüzde 3 ünü, ülkelerin milli borcu ise GSYH lerinin yüzde 60 ını geçemiyordu. Demokrasinin sözde Kâbe si AB nin bu krizlere önerisi vahşiydi: Sağlık ve eğitim gibi kamu harcamalarını kes ki borcun azalsın; işçilerin ücretlerine ve kazanımlarına saldır ki üretim maliyetleri düşsün ihracatta rekabet gücün artsın. Avrupa emperyalizminin felaketini büyük yıkımlarla yaşayan Avrupalı işçiler artık AB nin hiçbir kurumuna güvenmiyorlar. Ama kendisine solcu diyen burjuva düşünürleri bile Sosyal Avrupa teranelerine devam ederek, AB nin kurumları demokratikleştirilirse işçi yanlısı bir AB nin oluşturulabileceğini ilan ediyorlar. Oysa sorun AB nin mayasında. Talep emperyalist AB den çıkmak ve onu yerle bir etmek olmalı. Topun ağzındaki Yunanistan işçisinin mücadeleleri bu yüzden çok önemli. İmza: ING Bank Soğanlık Şubesi TR hesabına yatırdığınız abonelik ücreti dekontunuzu bu formla beraber faks veya posta yoluyla bize ulaştırın. (Bilgiler künyededir.) İspanya Yanıyor, Hükümet Bakıyor Yüz binlerce işçi ailesi ipoteklerini (mortgage) ödeyemedikleri için evden atılıyor. Bir milyon boş ev alıcı bekliyor. Hükümet bu evleri evsiz ailelere vermiyor. İşsizlik ülke çapında yüzde 21, gençler arasında işsizlik yüzde 44! Genç işsizlere yetişkinlerden farklı güvencesiz işler dayatılıyor. Tembel Yunanlılar Yalanı Yerli ve yabancı basında Yunanistan daki krizin nedeni olarak Yunan halkının tembelliği ve Yunanistan ekonomisinin yeterince gelişmemiş olması gösteriliyor. Bakalım bu ne kadar doğru: yılları arasında Yunanistan ekonomisi her sene Avro bölgesi ortalamasından daha hızlı büyüdü. Ülkede turizm, nakliyat, gıda ve tütün, tekstil, kimya, metal ve madencilik sektörleri mevcut. En büyük sektörlerden turizme baktığımızda 2009 da ülkeye 19 milyon turist geldiğini görüyoruz. Karşılaştırma için aynı sene Türkiye ye 27 milyon turist geldiğini, ancak Türkiye nüfusunun Yunanistan ın yaklaşık yedi katı olduğunu hatırlayalım. Diğer büyük sektör olan nakliyatta sadece 11 milyon nüfuslu Yunanistan ın gemi filosu dünyanın en büyük filosu ve tüm dünyadaki nakliye gemilerinin neredeyse 1/5 ini oluşturuyor. 4 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

5 RARASI LİN Tüm Avrupa Milletlerinin İşçilerine ve Halklarına Çağrı -19 Haziran da, yeni hükü- kurulmasının arifesin- 18metin de Portekiz in başkenti Lizbon da toplandık. Bu hükümeti oluşturacak politikacılar, çoktan Troyka nın (IMF, Avrupa Merkez Bankası ve Avrupa Birliği nden oluşan üçlü) dikte ettiği sözde kurtarma planına uyayacaklarını ilan etmiş durumdalar. Bu plan, işçi sınıfına ve demokratik haklara topyekun bir saldırı niteliğinde ve Avrupa nın en eski milletlerinden olan Portekiz i uluslararası kurumların, yani mali ve spekülatif sermayenin kurumlarının emri altına sokuyor. Bu plan; Tüm kamu hizmetlerinin ve kamu işletmelerinin özelleştirilmesini en ince detayına kadar organize ediyor, Gençliği işsizlikle cezalandırıyor, Eğitim ve öğretimdekiler başta olmak üzere güvencesiz işleri arttırıyor, İşletmelerin kapanmasına yol açıyor. Bu plan Portekiz halkına kan, ter ve gözyaşı vaat ediyor. Tıpkı Mayıs 2010 da Yunanistan da geçirilen kurtarma planının ülkeyi tarihteki en kötü iktisadi durgunluğa sürüklediği gibi. İşsizlik körüklenmiş, Yunan işçileri ve gençleri yoksulluk ve mahrumiyete mahkum edilmişti. İrlanda da da aynı durum hüküm sürüyor. Ancak buna kimse aldanmıyor. Bankaların, mali ve spekülatif sermayenin ihtiyaçları halkı kapitalist üretim tarzının, pazar ekonomisinin krizinin faturasını ödemeye mecbur ediyor. Şimdi sıra İspanya da. İspanya nın ardından tüm Avrupa ülkeleri hedefleniyor, iyi olanların yanı sıra diğerleri de. Çünkü tüm hükümetler AB tarafından koordine edilen, işçi sınıfının kazanımlarını ve demokratik hakları hedefleyen planların uygulanmasına tamamen bağlı. AB kurumlarının ve IMF nin gerçek anlamı ve işlevi bu. Hiçbir ülkenin işçileri ve halkları onlara sunulan fakirlik ve mahrumiyetten ibaret geleceği kabul edemezler. Ancak, her yerde oluşmakta olan direniş; işçi sınıfının 150 yıllık mücadelesiyle kurduğu kendi örgütlerinin önderliklerinin izlediği politikaların engelleriyle karşılaşıyor. Şu açık ki hâlâ işçilerin ve demokrasinin menfaatlerini savunduğunu iddia eden parti önderlikleri Socrates gibi iktidardan düşmüş, Zapatero ve Papandreu gibi halen hükümette yahut Fransa, Almanya ve İngiltere de olduğu gibi muhalefette de olsalar işçi hareketinin, kamu açıklarını ödeme sorumluluğunu üstlenmesinin istendiği bir çerçeveyi kabul etmiş durumda. Bu açıklar yağmacı bankalara ve mali fonlara olan borç nedeniyle oluştu. Maastricht Antlaşması nın yüzde 3 lük bütçe açığı kriterinin tutturulması için onlardan taleplerini ertelemeleri isteniyor. Bu borcun meşrulaştırılması ve böylece yoksullukla dolu bir geleceğin kabul edilmesi anlamına geliyor. İşte bu hazırlığa eşlik etmeleri isteniyor. 16 ve 17 Mayıs ta yapılan ETUC (Avrupa Sendikaları Konfederasyonu) kongresinde, ulusal sendika liderlerinden tek bir ses bile yükselmedi. Hiçkimse Kongre nin bu utanç verici pozisyonu desteklemesini eleştirmedi. Borcu kapatmayı yahut yeniden pazarlık etmeyi kabul etmek demek sözleşmeli olarak çalışan bir öğretmene sözleşmeli kalacaksın ve her an işten atılabilirsin demektir; kamu işletmelerinde çalışan işçilere işletmeniz özelleştirilecek ve toplu işten çıkarma dalgaları olacak demektir. Aklı başında kim bunun krize bir çözüm olacağını söyleyebilir? Hatırlayalım ki her renk ve cinsten tüm hükümetler mali sistemi kurtarmak üzere çekinmeden devlet bütçelerine ellerini daldırdılar, zengin sınıfa birçok vergi muafiyeti tanıyarak devletin sosyal ve kamu bütçelerini zayıflattılar. Açığı bunlar yarattı, şimdi işçilerin ödemesini istiyorlar. Ülkelerimiz işçilerinin büyük çoğunluğu, işçi hareketinin tabanı ve sınıf örgütlerinde sorumluluk taşıyan kadrolarının büyük çoğunluğu bunu kabul etmiyor. Hepsi işçilerin ve halkların çıkarlarını korumak için, demokrasiyi ve ulusal egemenliği savunmak için toparlanmak üzere örgütlerine ihtiyaç duyduklarını biliyorlar. Çözümün bu krizli rejimi kurtarmak üzere patronlarla, hükümetlerle ve sermaye kurumlarıyla fikir birliği sağlamaktan geçmediğini biliyorlar. Örgütlerini başta hiç ayrılmamaları gereken siyasal pozisyonlara geri döndürmeleri gerektiğini biliyorlar. No Pasaran: Geçit Yok! Avrupa nın çeşitli ülkelerinden yoldaşların anlattıklarını dinledik. Her ülkede çeşitli biçimlerde Troyka nın diktatörlüğü kuruluyor. Her yerde işçi haklarına ve demokrasiye karşı kamu açığının azaltılması adına aynı saldırı yürütülüyor. Her yerde bu aynı sorunu gündeme getiriyor: işçi hareketi, bu saldırının bir aygıtı haline getirilmeyi kabul edemez. Her yerde işçilerin, haklarına ve kazanımlarına yapılan saldırıları reddettiğini görüyoruz. Toplum kamu hizmetlerinin parçalanmasını kabul etmiyor. Güvencesiz işlerin nedeninin kolektif haklara sahip yetişkin işçilerin ayrıcalıkları olduğu söylenen gençlik, düzgün bir gelecekten mahrum bırakılmasını kabul etmiyor. Krizin tam anlamıyla vurduğu Portekiz de bizler AB ve IMF nin dayattığı planın geri çekilmesi için kampanyaya desteğimizi ve bu kampanyayı ülkelerimize taşıyacağımızı ilan ediyoruz. Ayrıca, bağlı olduğumuz örgütlerimizin bu plandan bağımsızlığı için mücadele edeceğiz. Bu mücadelede temel hedef; bu yıkım planların tamamen geri çekilmesidir. Bu kampanyayı beraber yürütmek üzere, Haziran 2010 da Berlin de kurulan Avrupa İşçileri Bağlantı Komitesi ni güçlendirmeye karar vermiş bulunuyoruz. Avrupa işçileri ve halklarının ortak bir geleceği olduğunu ilan ediyoruz. Bu da mali sermayenin kurumlarından yani AB den, IMF den ve onlara bağlı hükümetlerden tam ve gerçek bir kopuşu gerektirir. Bu yöndeki ilk adım mümkün olan en geniş birleşik cephenin kurularak Portekiz, Yunanistan, İrlanda, İspanya, İtalya, Fransa, Almanya ve İngiltere deki planların geri çekilmesinin savunulmasıdır. Ülkelerimizdeki işçiler hazır; bu sorunun öneminin farkındalar. Halklarımızın bu sorunu somut ve eşzamanlı olarak ele alması gerekiyor. Zarlar henüz atılmadı! Ülkelerimizdeki işçilerin ve militanların güçlerine güveniyoruz. Avrupa işçilerinin ve halklarının geleceği; büyük sermayenin kurumlarından, sömürüden ve baskıdan kurtarılmış, ekonomilerimizin akılcı yeniden inşasının önşartı olan halkların işbirliği üzerinde yükselen Avrupa nın özgür halkları ve milletlerinin özgür birliği için ortak ve kardeşçe mücadelede yatmaktadır. Fransız Bağımsız İşçi Partisi nin (POI) 1 Ekim 2011 de Paris te enternasyonalist bir yürüyüşe katılma önerisini kayıt etmiş bulunuyoruz. Bu fırsatla, Haziran 2010 da Berlin de kurulmuş olan Avrupa İşçileri Bağlantı Komitesi ni toplamayı planlıyoruz. İlk imzacılar Fransa Dominique Vincenot (POI); Bruno Rique (sendikacı, sağlık işkolu); Bernard Réty (sendikacı, yüksek öğretim) Almanya H.-W. Schuster (SPD- AfA; Verdi kendi adına); Gotthard Krupp (Berlin, SPD-AfA; Verdi kendi adına); Carla Boulboullé (Sosyal Politikalar ve Demokrasi Bülteni, Avrupa İşçileri Bağlantı Komitesi koordinatörü) İrlanda Brian Forbes (Mandate Perakende Sendikası) İtalya Lorenzo Varaldo (Bir İşçi Partisi için Komite) Portekiz António Aires Rodrigues (POUS yöneticisi); Maria João Gomes (çevirmen, Marinha Grande bölgesi); Maria João Vieira (Öğretmen, Leiria); Licínio de Sousa (Sol Blok, Marinha Grande); José Simões (işçi, cam işkolu); Cláudio Lordelo (işçi, cam işkolu); Arsénio Cerejo (işçi); Adriano de Jesus Marques (Sol Blok, Marinha Grande); Carmelinda Pereira (POUS yöneticisi); Joaquim Pagarete (SPGL, emekli öğretmen); Margarida Pagarete (SPGL, öğrenci FP-UL); Maria da Luz Fernandes (POUS); Ana Tavares da Silva (SPGL, emekli öğretmen); Manuela Magno (öğretmen); Carlos Melo (emekli banka işkolu çalışanı, POUS), Helena Carvalho (POUS); José Santana Henriques (işten atılmış işçi); José Augusto Matias (öğretmen); Carina Oliveira (öğretmen); Sónia Anjos (öğrenci); Ana Sofia Cortes (STFPSA temsilcisi); Rosa Cândida Pereira (öğrenci); Pedro Pimenta (öğrenci) İspanya Pablo García Cano Locatelei (Madrid CCOO Sanayi Yürütme Komitesi üyesi); Ana González Mariscal (CCOO Yerel Hükümet Hizmetleri Federasyonu üyesi); Lius Gonzalez Sanz (CCOO Federal Komitesi üyesi); Andreu Camps (İşçi Haberleri) İsveç Jan Erik Gustafsson (AB ye Karşı Halk Hareketi / sendikal ağ) İsviçre Carlos de Oliveira (Sendikacı, Unia, kendi adına); Michel Zimmermann (SSP/PSG, kendi adına) İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 5

6 PARTİMİZ DİSİPLİN Eskişehir de Söyleşi ve Piknik Kuruluş yıldönümümüzde Eskişehir de söyleşi ve piknik düzenledik. Fotoğraf: İKP Eskişehir İKP Eskişehir Eskişehir parti örgütümüz tarafından her yıl Haziran ayında düzenlenen Kuruluş Pikniği ni bu yıl da 26 Haziran da gerçekleştirdik. Piknik öncesinde Parti Genel Başkanımız Şadi Ozansü ve Başkan Yardımcımız Engin Bodur un konuşmacı olarak katıldığı bir söyleşi düzenledik. Eskişehir İKP üyeleri ve parti dostlarının katıldığı söyleşide Seçim Sonrasındaki Siyasal Durum ve Görevlerimiz üzerine bir tartışma yürüttük. Özellikle AKP nin yüzde elli oy alarak yeniden iktidar partisi olması ve bunun önümüzdeki süreçte karşımıza çıkaracağı yeni saldırılar üzerinde durduk. Bu koşullarda, partimizin EGEMEN KURUCU MECLİS talebi ve ANTİ-EMPERYALİST BİRLEŞİK İŞÇİ CEPHESİ politikalarının daha da önem kazandığını tespit ettik. Yapılan tartışmada, anti-emperyalist söylemin işçi ve emekçiler tarafından nasıl algılandığı ve bu talebi güncel politikaya aktarmanın olanaklarını konuştuk. Ertesi gün olumsuz hava koşullarına rağmen gerçekleştirdiğimiz piknikte parti üyeleri ve dostları birlikte olmanın ve dayanışmanın güzelliğini yaşadık. Seçim sonuçlarının yarattığı karanlık tabloya rağmen Biz varsak umut da vardır diyen herkesin yüreğine sağlık. Eskişehir Büyükşehir Belediyesi ne bağlı çalışan ESTRAM işçileri işten atıldı ESTRAM - Eskişehir Tramvay Sistemi İşi yavaşlattıkları gerekçesiyle 4 ESTRAM çalışanı Büyükşehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen tarafından işten atıldı. Tramvay işçilerinin sendikaya üye olmalarına da uzun süre izin vermeyen solcu belediye başkanı, işçilerin en temel hak talepleri karşısında bile en sert tutumu almaktan geri durmuyor. Konuyla ilgili olarak belediye önünde açıklama yapan Demiryol-İş Sendikası Eskişehir Şube Başkanı Çetin Bayar, sendikalı vatmanların işi yavaşlatmak ya da grev gibi bir eylem yapmadıkları halde işten çıkarıldıklarını bildirdi. Bayar yaptığı açıklamada; 2 Haziran da biri yönetim kurulu üyemiz, biri baş temsilcimiz olmak üzere dört vatman arkadaşımız işten atılmıştır. İşten atılma gerekçesi olarak yasa dışı grev yaptıkları ve işi yavaşlattıkları öne sürülmüştür. Tramvayda çalışan arkadaşlarımızın grev veya eylem gibi bir uygulamaları kesinlikle yoktur. Çalışan arkadaşlarımızın yıllardır devam eden ve büyüyen sorunları var. Hala asgari ücretle çalışan arkadaşlarımız var. Estram işyerimizle sendikamız arasında 2. Dönem Toplu İş Sözleşmesi görüşmelerinin başlamasıyla Estram yetkililerinin katı ve anlaşılmaz tutumları neticesinde 2 Haziran daki toplantımızda uyuşmazlık zaptı tutulmuş ve resmi arabulucu aşamasına geçilmiştir. Bugüne kadar büyük bir özveri ve fedakarlıkla Estram ı çalıştıran, tek suçu işine ve emeğine sahip çıkmak olan fedakar sürücü arkadaşlarımıza yapılan bu haksız uygulamaya son verilmesini ve işe dönmelerini istiyoruz dedi. 6 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

7 DİSİPLİN GÜNCEL Röportaj Bugün var, yarın yoktuk İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi nde temizlik işçisi olarak çalışan Taşeron İşçileri Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği (Taş-İş Der) birim sorumlusu, aynı zamanda İşçi Kardeşliği Partisi üyesi Nurşen Gürsoy ile dernek faaliyetleriyle ilgili bir görüşme yaptık. Derneğe üye olma sürecinizden bahseder misiniz? 2006 Ocak ayında işe başladım, çalışma koşulları ve maaşlar çok kötüydü. O dönemde hastanede sendika çalışmalarının olduğunu duydum ve Belediye-İş Sendikasına üye oldum. Bir süre sonra, 55 yaş üstü olan ve ilkokul diploması olmayan arkadaşlarımız işten atıldı. Bizler de onları yalnız bırakmamak için greve başladık. Fakat ben de dahil birçok işçi işten çıkartıldı. Özellikle sendika çalışmalarına aktif katılan bizler kapının önüne koyulduk. İşe iade davasıyla yaklaşık bir yıl sonra tekrar işimize döndük. Yargıtay kararıyla işe dönmemizin getirisi olsa gerek yüzde 35 oranında bir zamla işe başladık. Daha sonra eskiden sendika temsilciliği yapan arkadaşlarımız dernek fikrinden bahsettiler. Aklıma yattı, ama işsiz kalmanın zorluğunu yaşayan biri olarak ilk etapta biraz çekindim. Daha sonra çekinecek bir şey olmadığını anladım. Derneği bizim işçi arkadaşlarımız kurmuştu, bizi yarı yolda koyacak sendikacılar yoktu dernekte. Zamanla yanılmadığımı gördüm, dernek çalışmasına aktif katıldım, şu an çalıştığım bölümün dernek birim sorumlusuyum. Dernekten önce ve sonra diye bir kıyaslama yapacak olursak, çalışma koşullarınızda ne gibi değişiklikler oldu? Taş-İş Der birim sorumlusu Nurşen Gürsoy taşeron işçilerin artık haklarının ve kazanabileceklerinin farkında olduklarını söylüyor. Alamadığımız maaşlarımız vardı içerde onları aldık. Maaşlarımız asla zamanında ödenmezdi, şimdi gününde alıyoruz. Sebepsiz yere işimize son verilebiliyordu, birim amiri yarın işe gelme diyebiliyordu, artık böyle bir şey mümkün değil. İşten çıkartılan arkadaşımız olduğunda dernek avukatı tarafından işe iade davası açılıyor hemen. Senelik izinlerimizi düzgün kullanamazdık, hatta hiç izin yapmadan yıllarca çalışan arkadaşlarımız vardı. Artık senelik izinlerimiz düzene girdi, kıdeme göre senelik izin kullanıyoruz. Her şirket değiştiğinde bize haklarımızı aldığımıza dair ibranameler imzalattırılırdı, artık o ibranameleri imzalamıyoruz. Röntgen teknisyeni arkadaşlar şua izinlerini kullanabiliyorlar. Çalışma saatlerimiz iyileştirildi. Hepsinden önemlisi artık diğer memur arkadaşlar ve hastane yönetimi bizi muhatap alıyor. Dernekten önce kimse bizi ciddiye almazdı ne de olsa taşeronduk, bugün var yarın yoktuk. Geçen ay derneğinizin 1000 kişiyle yaptığı basın açıklamasından sonra hastane yönetiminin işçilere karşı tavrında bir değişiklik oldu mu? Evet, aslında oldu. Bu basın açıklaması bizim ne kadar güçlü olduğumuzu, bir araya gelince neler yapabileceğimizi gösterdi. Daha önce dernek yönetimi dekanla görüşme isteğinde bulunmuş, ama bu istek geri çevrilmişti. Basın açıklamasından sonra dernek yönetiminden arkadaşlar dekanla ve başhekimle taleplerimizi içeren konularla ilgili üç toplantı yaptılar. Artık dernek toplantılarımızı hastane içinde bulunan amfilerde yapıyoruz. Düşünülürse çok güzel gelişmeler oldu, olacak da inanıyorum. Taş-İş Der 7 Haziran da kadrosuz ve güvencesiz çalışmaya karşı binde fazla işçi ile Çapa Tıp Fakültesi nde yürüyüş düzenledi. Basın açıklamasından sonra üye sayısında artış oldu mu? Fotoğraf: İşçi Kardeşliği Evet. Bir süredir uğraştığımız halde giremediğimiz servisler vardı. Basın açıklamasından sonra bu servislerden işçi arkadaşlar kendileri gelip üye olmak istediklerini söylediler. Önümüzdeki süreçte Çukurova Üniversitesi ndeki mücadeleyi Çapa Tıp Fakültesi nde de görmek mümkün mü? Derneğe üyelikler devam ederse ve üye arkadaşların kendilerine güvenleri artarsa neden olmasın. Zaten derneğin asıl kuruluş amacı taşeron sistemini ortadan kaldırmak. Taşeronda çalışan tüm arkadaşlarımız aslında ne kadar doğru bir şey yaptığımızın farkına varıp, özgüvenlerini yoklayıp, haklarının farkına varmak üzereler; ben inanıyorum. Gücümüzün farkına varırsak yapamayacağımız şey yok. Kadın olarak mücadelenin içinde olmanın güçlükleri var mı? Kadın için ilk mücadele evde kocasıyla başlıyor. Anneyim, eşim, bir düzenim var. Başlarda çok zorlandım, önce eşimi ikna etmem gerekti. Toplantılara katılmam sorun oldu, ama zamanla kazanımlarımızı gördükçe o da ikna oldu. Çocuklarıma yeterince zaman ayıramadığım oluyor ama kazanımlarımızın gelecekte çocuklarımıza yansıyacağını biliyorum. Taşeron İşçilerle Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği ne ulaşmak için: Telefon: (535) / (536) İnternet: İşçi Kardeşliği Sayı: 53 Ağustos 2011 Sahibi ve Sorumlu Yazı İşleri Müdürü: İşçi Kardeşliği Partisi adına Engin Bodur Yönetim Yeri: İKP Genel Merkezi Öncebeci Mh. İncesu Cd. Doğan Apt. 7/B Çankaya/Ankara Telefon: (312) İstanbul İl Merkezi: Rasimpaşa Mahallesi, Nüzhet Efendi Sokak, No: 36/5, Kadıköy, İstanbul Telefon: (216) Eskişehir İl Merkezi: Cumhuriye Mh. Porsuk Bulvarı, Dilem Sk. Çağlayan İş Merkezi, Kat 5, No: 47/d. Telefon: (222) İnternet: iletisim@ikp.org.tr Hesap Bilgileri: PTT Posta Çeki: ING Bank, Soğanlık Şubesi: TR Baskı: Ofis Matbaa Yayın Kağıt Sanayii Ltd. Davutpaşa Kışla Cd. Güven Sanayi Sitesi No: 388 Topkapı, İstanbul. Telefon: (212) İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 7