(Başvuru no: 3197/05) KARARIN ÖZET ÇEVĐRĐSĐ STRAZBURG. 20 Ekim 2009

Transkript

1 CONSEIL DE L EUROPE A V R U P A K O N S E Y Đ AVRUPA ĐNSAN HAKLARI MAHKEMESĐ ĐKĐNCĐ DAĐRE ÖZERMAN VE DĐĞERLERĐ - TÜRKĐYE DAVASI (Başvuru no: 3197/05) KARARIN ÖZET ÇEVĐRĐSĐ STRAZBURG 20 Ekim 2009 Đşbu karar AĐHS nin 44/2 maddesinde belirtilen koşullar çerçevesinde kesinleşecektir. Şekli düzeltmelere tabi olabilir. 1 T.C. Dışişleri Bakanlığı, Bu gayrıresmi özet çeviri Dışişleri Bakanlığı Avrupa Konseyi ve İnsan Hakları Genel Müdür Yardımcılığı tarafından yapılmış olup, Mahkeme yi bağlamamaktadır. Bu çeviri, davanın adının tam olarak belirtilmiş olması ve yukarıdaki telif hakkı bilgisiyle beraber olması koşulu ile Dışişleri Bakanlığı Avrupa Konseyi ve İnsan Hakları Genel Müdür Yardımcılığı na atıfta bulunmak suretiyle ticari olmayan amaçlarla alıntılanabilir.

2 USUL Türkiye Cumhuriyeti Devleti aleyhine açılan (3197/05) no lu davanın nedeni T.C. vatandaşları Sevil Özerman, Ayşe Pınar Kayahan (Özerman) ve Adil Ahmet Özerman ın (başvuranlar) 27 Aralık 2004 tarihinde Avrupa Đnsan Hakları Mahkemesi ne Đnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına ilişkin Sözleşme nin (Avrupa Đnsan Hakları Sözleşmesi - AĐHS) 34. maddesi uyarınca yapmış olduğu başvurudur. Başvuranlar Avrupa Đnsan Hakları Mahkemesi (AĐHM) önünde Ankara Barosu avukatlarından T. Asma tarafından temsil edilmektedir. OLAYLAR I. DAVANIN KOŞULLARI Başvuranlar sırasıyla 1931, 1960 ve 1961 doğumludur. Đlk başvuran Ankara da diğer iki başvuran Đstanbul da ikamet etmektedir. Başvuranlardan birinin eşi ve diğerlerinin babası olan Mustafa Özerman, 21 Mart 1981 tarihinde vefat etmiştir. 28 Mayıs 1981 tarihinde, Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi, Mustafa Özerman ın mirasının başvuranlara kaldığını belirten bir veraset belgesi vermiştir. Başvuranlar AĐHM ne toplam m 2 yüzölçümlü dört arsa tapusunun fotokopilerini sunmuştur. A. Başvuranlara ait tapunun iptali ve Devlet Hazinesi adına tescil edilmesiyle ilgili yargılama süreci 1955 yılında, Kepezaltı (Antalya) Duraliler köyünde yer alan 266 Nolu parsel üzerinde bir kadastro çalışması yapılmıştır. Kadastro, söz konusu parseli orman alanı olarak vasıflandırmıştır. 237 özel kişiden oluşan bir grup, Orman Genel Müdürlüğü ve Vakıflar Genel Müdürlüğü bu parselin sahibi olduğunu iddia etmişlerdir. Kadastro, bu parselin bir bölümünü tapu siciline, aralarında Mustafa Özerman ın da bulunduğu 237 özel kişi adına kaydetmiştir. Belirtilmeyen bir tarihte, Orman Genel Müdürlüğü, Vakıflar Genel Müdürlüğü ve M.A. isimli bir kişi bu kararın özel kişilerden oluşan grup aleyhine iptali için Antalya Kadastro Mahkemesi önünde dava açmıştır. Antalya Kadastro Mahkemesi 6 Mart 1997 tarihli kararında, planda «X» olarak işaretlenen, m 2 yüzölçümüne sahip olan ve paya bölünmüş kısmını, 280 payı Mustafa Özerman adına olmak üzere söz konusu özel kişilerin adına tescil etmiştir. Geriye kalan kısmın Vakıflar Genel Müdürlüğü adına kaydedilmesi gerekmektedir. Belirtilmeyen bir tarihte Yargıtay, kararın Mustafa Özerman ın da aralarında bulunduğu özel kişiler adına tescil edilen parsellerle ilgili kısmını bozmuş ve geri kalan kısmını onamıştır. Đtiraz üzerine verdiği 21 Şubat 2002 tarihli kararda, tapu siciline Mustafa Özerman adına kaydedilen parsellerin planda «X» olarak işaretlenen kısımda bulunduğunu ve bu kısmın 2

3 ormanlık alan olarak vasıflandırıldığını tespit eden Antalya Kadastro Mahkemesi, tapu sicilinde «X» olarak işaretlenen bu kısmı orman vasıflı alan olarak Devlet Hazinesi adına tescil etmiştir. Bu karar 27 Mart 2002 tarihinde ulusal bir gazetede yayınlanmış ve bu ilan taraflara tebligat olarak kabul edilmiştir. Taraflardan hiçbirinin temyize başvurmaması dolayısıyla, bu karar 11 Nisan 2002 tarihinde kesinleşmiştir. B. Başvuranlara ait arazinin istimlak tazminatı ödenmeksizin kamulaştırılmasıyla ilgili yargılama süreci Antalya belediyesi, 26 Nisan 1994 tarihinde Duraliler köyünde yer alan m 2 yüzölçümüne sahip bir arazinin istimlak bedeli olarak milyon Türk Lirası («TRL») değerindeki meblağı bir banka hesabına yatırmıştır. Sahibi olduğu taşınmazların kamulaştırılmasını ve tapu siciline kendi adına kaydedilmesini talep eden Antalya belediyesi, 14 Nisan 1995 tarihinde Orman Bölge Müdürlüğü, Vakıflar Bölge Müdürlüğü ve aralarında başvuranların da bulunduğu yüzlerce kişi aleyhine dava açmıştır. Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi 3 Ağustos 1998 tarihli kararında, Antalya belediyesinin istimlak talebinin m 2 yüzölçümüne sahip bir bölümünü ormanlık alan olduğu gerekçesiyle reddetmiş ve geriye kalan m 2 yüzölçümüne sahip kısmın kamulaştırılma talebini kabul etmiştir. Mahkeme, kamulaştırılması kabul edilen kısmın tapu siciline Antalya belediyesi adına kaydedilmesine hükmetmiştir. Mahkeme, istimlak tazminatı için bir bedel belirlememiş ve belediyenin herhangi bir ödeme yapmasını emretmemiştir. Belediyenin istimlak konusu taşınmazların tapu senediyle ilgili kadastro mahkemesi önünde bir davanın görülmeye devam ettiğini bildirmesi üzerine mahkeme, karar gerekçesinde, belediyenin kamulaştırma uygulamasının ertelenmesi yönündeki talebin Danıştay tarafından reddedildiğini kaydetmiştir. Mahkeme, Kamulaştırma Kanunu nun 16. maddesinin 3. fıkrasına göre, tapu senetleri üzerinde ihtilaf olsa bile belediyenin istimlak konusu taşınmazların tapu siciline kendi adına kaydedilmesini talep edebileceğini kaydetmiştir. Vakıflar Genel Müdürlüğü bu kararı temyize götürmüştür. Yargıtay, 25 Ocak 2000 tarihli kararında Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi nin kararını onamıştır. 9 Nisan 2004 tarihinde Antalya belediyesi, başvuranların 5 Nisan 2004 tarihli taleplerine cevaben gönderdiği yazıda ihtilaflı arazinin Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi kararına uygun olarak tapu siciline kendi adına kaydedildiğini bildirmiştir. Belediye, söz konusu arazinin dava konusu olduğunu ; istimlak tazminatı tutarının Vakıflar Bankası nda açılan bir hesapta bloke edildiğini ; ve istimlak bedelinin ancak kadastro mahkemesi talimat verdiği takdirde ilgili kişilere ödenebileceğini belirtmiştir. 26 Nisan 2004 tarihinde başvuranlar, Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi nin 3 Ağustos 1998 tarihli kararına dayanarak belediyenin Vakıflar Bankası Antalya şubesinde açılan bir hesapta bloke edilen istimlak tazminatını ödemesini talep etmişler ve kadastro mahkemesinde bir davanın görülmekte olmasının ihtilaflı istimlak tazminatının ödenmemesi için bir bahane olamayacağını savunmuşlardır. 27 Nisan 2004 tarihinde Antalya belediyesi, istimlak tazminatının Vakıflar Bankası tarafından ödenmesi için başvuranların kadastro mahkemesinin bu yönde talimat verdiğini kanıtlamaları gerektiğini bildirmiştir. 3

4 24 Haziran 2004 tarihinde, başvuranlar yine Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi nin kararına dayanarak Vakıflar Bankası Antalya şubesinden arazileriyle ilgili istimlak tazminatını ödemesini talep etmişlerdir. Başvuranlar, kadastro mahkemesinde açılan karşı davayla ilgili iddialara karşı çıkmışlardır. 14 Temmuz 2004 tarihinde Vakıflar Bankası, başvuranların 24 Haziran 2004 tarihli taleplerine cevaben gönderdiği yazıda Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi nin kararında ya z ı l a n ı n a k s i ne i s t i ml a k t a z mi n a t ı n ı n şubelerinde açılan bir hesapta bloke edilmediğini bildirmiştir. Antalya belediyesinin sadece bir teminat mektubu sunduğunu belirten banka, bu teminat mektubunun nakit ödemeye dönüştürülebilmesi için bir mahkeme kararı gerektiğini, ancak mevcut durumda böyle bir kararın bulunmadığını bildirmiştir. Başvuranlar, 4 Ekim 2004 tarihinde bir kez daha Antalya belediyesine başvurarak istimlak tazminatının ödenmesini talep etmişlerdir. Aynı gün, başvuranlar Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi ne bir mektup göndererek teminat mektubunun nakit ödemeye çevrilmesi talimatı veren bir karar alıp almadıklarını sormuşlardır. Tarafların verdiği bilgilere göre, başvuranlar arazileriyle ilgili istimlak tazminatı ödemesini hâlâ alamamışlardır. HUKUK I. 1 NOLU EK PROTOKOLÜN 1. MADDESĐNĐN ĐHLAL EDĐLDĐĞĐ ĐDDĐASI HAKKINDA Başvuranlar, tapu siciline kayıtlı tapu senetlerinin iptal edilerek Devlet adına tescil edilmesinden ve kaybettikleri mülk karşılığında 1 Nolu Ek Protokolün 1. maddesinin öngördüğü gibi herhangi bir tazminat almadıklarından şikâyetçi olmaktadır : Hükümet, bu sava itiraz etmektedir. A. Kabuledilebilirliğe ilişkin Hükümet, ilk önce altı aylık süreye uyulmadığı (AĐHS nin 35. maddesinin 1. paragrafı) gerekçesiyle başvurunun kabuledilemez olduğunu iddia etmektedir. Hükümet, kadastro mahkemesinin başvuranların tapularının iptal edilmesi ve ihtilaflı taşınmazın tapu siciline Devlet Hazinesi adına kaydedilmesi yönündeki 21 Şubat 2002 tarihli kararının kesinleştiğini belirtmektedir. Oysa, başvuranlar başvuru dilekçelerini AĐHM ne 27 Aralık 2004 tarihinde, ya n i k a r a r t a r i h i üz e r i n d e n a l t ı a yd a n f a z l a b i r s ü r e g e ç t i k t e n so n r a v e r mişlerdir. Hükümet, daha sonra başvuranların mağdur sıfatı olmayışına dayalı bir kabuledilemezlik iddiası dile getirmektedir. Bir taraftan, kadastro mahkemesinin kararına bakıldığında Mustafa Özerman ın artık tapu senedinin bulunmadığı sonucu ortaya çıkmaktadır. Diğer taraftan ise, Mustafa Özerman ile başvuranlar arasındaki akrabalık bağı kurulmamıştır. Hükümet, böyle bir durumda başvuranların bir veraset belgesi sunmaları gerektiğini kaydetmektedir. Hükümet, ayrıca 3 Ağustos 1998 tarihli Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi kararında, başvuranların iddia ettiğinin aksine, bir istimlak tazminatı ödenmesi hükmü bulunmadığı 4

5 hususuna AĐHM nin dikkatini çekmektedir. Mahkeme sadece, tapu senedi hakkı kadastro mahkemesi tarafından henüz belirlenmediği için başvuranlara ait olduğu ileri sürülen taşınmazın tapu siciline Devlet Hazinesi adına kaydedilmesine hükmetmiştir. Başvuranlar, Hükümetin iddialarına karşı çıkmaktadır. Başvuranlar, bu bağlamda Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi nin kendilerini Mustafa Özerman ın mirasçıları olarak ilan eden ve bu yönde veraset belgesi veren 28 Mayıs 1981 tarihli kararına atıfta bulunmaktadır. Başvuranlar, ulusal mahkemeler önünde Mustafa Özerman ın mirasçısı sıfatıyla hareket ettiklerini belirtmektedir. Öte yandan tapu senetlerinin fotokopisini sunan başvuranlar, başvuru konusunun Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi nin tapularını iptal ederek söz konusu arazinin kendi mülkiyet hakları iptal edilerek Antalya belediyesi adına kaydedilmesine hükmeden 3 Ağustos 1998 tarihli kararından sonra kendilerine kaybettikleri bu taşınmaz karşılığında herhangi bir istimlak tazminatı ödenmemesi olduğunu hatırlatmaktadır. Başvuranlar, kesinleşen bu kararın yerine getirilmesi gerektiğini belirtmektedir. Kadastro mahkemesi önünde açılan davayla ilgili olarak ise başvuranlar, 21 Şubat 2002 tarihli kararın kendilerine hiçbir zaman tebliğ edilmediğini savunmaktadır. Hükümetin altı aylık süreye uyulmadığı yönündeki iddiasına gelince, AĐHM, kadastro mahkemesinin başvuranların tapu senetlerini iptal ederek arazinin tapu siciline Devlet Hazinesi adına kaydedilmesine hükmeden 21 Şubat 2002 tarihli kararının 11 Nisan 2002 tarihinde kesinleştiğini tespit etmektedir. Kadastro mahkemesi kalemi, kararın altına düştüğü notta bu kararın 27 Mart 2002 tarihinde tebliğ yerine geçmek üzere ulusal gazetelerden birinde ilan edildiğini kaydetmektedir. AĐHM, bu kararın başvuranlara hiçbir zaman tebliğ edilmediği sonucunu çıkarmaktadır. Hükümet bu kararın başvuranlara doğrudan tebliğ edilemediğini kanıtlamadığı için ileri sürdüğü bu argümanın reddedilmesi uygun olacaktır. Hükümetin başvuranların mağdur sıfatı bulunmadığı yönündeki itirazıyla ilgili olarak ise başvuranlar AĐHM ne Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından 28 Mayıs 1981 tarihinde düzenlenen bir veraset belgesi sunmaktadır. Ayrıca AĐHM, ulusal mahkemelerin başvuranların Mustafa Özerman ın mirasçıları olduğuna itiraz etmediklerini kaydetmektedir. Bu bakımdan, AĐHM nin kanaatine göre bu itiraz da reddedilmelidir. AĐHM, başvurunun AĐHS nin 35. maddesinin 3. paragrafı anlamında açıkça dayanaktan yo k s u n o l ma d ığını ve başka bir kabuledilemezlik gerekçesi bulunmadığını tespit etmektedir. Bu itibarla, kabuledilebilir ilan edilmesi uygun olacaktır. B. Esasa ilişkin Hükümet, başvuranların iddialarına itiraz etmektedir. Hükümet, Antalya belediyesi tarafından başka taşınmazlarla birlikte, tapu siciline Mustafa Özerman ın adına kayıtlı taşınmaz için kamulaştırma kararı alındığında, kadastro mahkemesi önünde açılan davanın halen görülmekte olduğunu belirtmektedir. Başvuranlar, kendi iddialarını yinelemektedir. AĐHM, mevcut davanın özünde yatan konunun, başvuranların taşınmazıyla ilgili olarak Antalya belediyesi tarafından açılan kamulaştırma davasının, başvuranların tapu senetlerine ya p ı l a n i t i r a z l a i l g i l i o l a r a k k a d a s t r o ma h k e me s i ö n ü n d e g ö r ü l e n v e 2 1 Şubat 2002 tarihinde sonuçlanan davayı beklenmeden 25 Ocak 2000 tarihinde neticelendirilmesi olduğunu not etmektedir. 5

6 AĐHM, daha önce de 1 Nolu Ek Protokolün 1. maddesine dayalı bir şikâyeti inceleme fırsatı bulduğunu ve tazminat verilmeden kamu yararına bir kamulaştırma yapılması durumunda bu hükmün ihlal edildiğine karar verdiğini hatırlatmaktadır (Gaganuş ve diğerleri ilgili bölüm, prg. 26). AĐHM ayrıca, bir başvuranın sahil güzergahı üzerinde (N.A. ve diğerleri ilgili bölüm, prg ) veya Devlete ait bir ormanlık alanda (Turgut ve diğerleri ilgili bölüm, prg ) bulunan taşınmazına ait tapu senedinin iptal edilip, herhangi bir tazminat ödenmeksizin Hazine adına tescil edilmesinde de aynı maddenin ihlal edildiğine hükmetmiştir. Tazminat düzeyinde ise AĐHM, taşınmazın değerine göre makul bir tazminat ödenmeksizin bir mülkiyetin elden alınmasının genellikle 1 Nolu Ek Protokolün 1. maddesi bağlamında kabul edilemeyecek orantısız bir ihlal oluşturduğunu kaydetmektedir (Türkiye aleyhine Aka davası, 23 Eylül 1998, prg. 50, Karar ve hükümlerin derlemesi 1998-VI). Mevcut davada AĐHM, 1 No lu Ek Protokol ün birinci bendinin ikinci cümlesi anlamında başvuranların mülkiyet haklarına yönelik mülkten yoksun bırakma olarak değerlendirilmesi gereken bir müdahalenin var olduğunu tespit etmektedir (Turgut ve diğerleri, ilgili bölüm, prg , ve N.A. ve diğerleri, ilgili bölüm, prg ). AĐHM, daha sonra başvuru konusu taşınmazın başvuranlara miras yoluyla geçtiğini not etmektedir. Diğer taraftan, kadastronun 1955 yılında yaptığı çalışma sonrasında ihtilaflı taşınmazın tapu siciline başvuranların mirasçısı olduğu Mustafa Özerman adına kaydedildiği görülmektedir. Bu nedenle, AĐHM, Devlet Hazinesi adına tescil edilmeden önce tapu sicilinde kendi adlarına kayıtlı olan söz konusu taşınmaza ait tapunun edinimi ve geçerliliği konusunda başvuranların iyi niyetli olduğundan kuşku duymamaktadır. Öte yandan AĐHM, Antalya belediyesi tarafından açılan kamulaştırma davasının 25 Ocak 2000 tarihli Yargıtay kararıyla sona erdiğini hatırlatmaktadır. Bu tarihte, kadastro mahkemesi önünde açılan dava görülmeye devam ederken, başvuranlar kesinleşmiş kararın yerine getirilmesini talep etmişlerdir. Antalya Asliye Hukuk Mahkemesi, Kamulaştırma Kanunu nun 16. maddesine uygun olarak, kadastro mahkemesi önünde görülen davanın sonuçlanmasını beklemeden içerisinde başvuranlara ait taşınmazın da bulunduğu mülklerin kamulaştırılmasına hükmetmiştir. Bilahare AĐHM, başvuranların mülklerinden bir yargı kararıyla yoksun bırakıldıklarını tespit etmektedir. Bu çerçevede AĐHM, daha önce, mülkün değerine karşılık gelen makul bir meblağın ödenmemesi durumunda mülkten mahrum etmenin aşırı bir müdahale teşkil edeceğini ve hiçbir tazminat ödenmemesi durumunun ise 1 No lu Ek Protokol ün 1. maddesi anlamında ancak istisnai koşullarda meşruiyet kazanabileceğini ifade etmiştir (N.A. ve diğerleri, ilgili bölüm, prg. 41 ve Turgut ve diğerleri, ilgili bölüm, prg. 91, 8 Temmuz 2008). Mevcut davada, başvuranlar mülklerinin Hazine adına tescil edilmesi sonrasında hiçbir tazminat alamamışlardır. AĐHM, Hükümetin hiçbir tazminat ödenmemesini haklı gösterecek herhangi bir istisnai koşul öne sürmediğini kaydetmektedir. Bu nedenle AĐHM, başvuranlara tazminat ödenmemesinin, kamu yararının gerekleri ile kişinin haklarının korunması arasında hüküm sürmesi gereken adil dengeyi başvuranlar aleyhine bozduğu kanaatindedir. Bu durumda, 1 No lu Ek Protokol ün 1. maddesi ihlal edilmiştir. 6

7 II. AĐHS NĐN 13. MADDESĐNĐN ĐHLAL EDĐLDĐĞĐ ĐDDĐASI HAKKINDA Başvuranlar, ulusal mahkemeler önünde 1 Nolu Ek Protokolün 1. maddesine dayalı şikâyetlerini dile getirebilecekleri etkin bir itiraz yolu bulunmadığını ileri sürmektedir. Başvuranlar, AĐHS nin ilgili bölümü aşağıdaki gibi kaleme alınan 13. maddesine atıfta bulunmaktadır: Hükümet, bu sava karşı çıkmaktadır. AĐHM, bu şikâyetin yukarıda incelenen şikâyetle bağlantılı olduğunu ve bu nedenle kabuledilebilir ilan edilmesi gerektiğini kaydetmektedir. Bununla birlikte AĐHM, Ek 1 Nolu Protokolün 1. maddesiyle ilgili tespit bakımından, mevcut davada, AĐHS nin 13. maddesinin ihlal edilip edilmediğinin ayrıca incelenmesine yer olmadığı kanaatine varmaktadır (Gaganuş ve diğerleri, ilgili bölüm, prg. 32). III. AĐHS NĐN 41. MADDESĐNĐN UYGULANMASI HAKKINDA Başvuranlar, maddi tazminat olarak kaybettikleri mal karşılığında Euro (EUR) ve kazanç kaybı karşılığında Euro talep etmektedir. Başvuranlar ayrıca, uğradıkları manevi zarar karşılığı olarak her biri için Euro talep etmektedir. Hükümet, bu taleplere itiraz etmektedir. Bu durumda AĐHM, 1 Nolu Ek Protokolün 1. maddesi açısından tespit edilen ihlalin temelinde başvuranlara ait tapu senetlerinin iptali değil, uygun bir tazminat ödenmemesi ya t t ığını kaydetmektedir (Đtalya aleyhine Scordino davası (n o 1) [GC], n o 36813/97, prg. 255 ve devamı, CEDH 2006-V ve Türkiye aleyhine N.A. ve diğerleri davası (adil tatmin), n o 37451/97, prg , 9 Ocak 2007). Yukarıdaki tespiti, elindeki bilgileri, söz konusu taşınmazın yüzölçümünü ve adil karar verme yükümlülüğünü dikkate alan AĐHM, başvuranların hepsine birlikte, Euro tutarında maddi tazminat ödenmesinin hakkaniyete uygun olacağı kanaatine varmaktadır. Mevcut dava koşullarında AĐHM, bir ihlalin tespit edilmiş olmasının başvuranların maruz kaldıkları manevi zarar için başlı başına adil bir tatmin oluşturduğu kanaatindedir. Başvuranlar, yargılama masraf ve gideri olarak herhangi bir talepte bulunmamaktadır. Dolayısıyla AĐHM, bu anlamda kendilerine ödeme yapılmasına yer olmadığını kaydetmektedir. AĐHM gecikme faizinin Avrupa Merkez Bankası nın marjinal kredi kolaylıklarına uyguladığı orana üç puanlık bir artış eklenerek belirleneceğini ifade etmektedir. 7

8 BU GEREKÇELERE DAYALI OLARAK, MAHKEME, OYBĐRLĐĞĐYLE, 1. Başvurunun kabuledilebilir olduğuna; 2. AĐHS ye Ek 1 No lu Protokol ün 1. maddesinin ihlal edildiğine ; 3. AĐHS nin 13. maddesine yönelik şikayetin ayrıca incelenmesine gerek olmadığına; 4. Đhlal tespitinin kendisinin başvuranların uğradığı manevi zararı gidermesi bakımından adil bir tatmini oluşturduğuna; 5. a) AĐHS nin 44/2 maddesi gereğince kararın kesinleştiği tarihten itibaren üç ay içinde, ödeme tarihindeki döviz kuru üzerinden Türk Lirası na çevrilmek üzere, her türlü vergiden muaf tutularak Savunmacı Devlet tarafından başvuranlara ortaklaşa (yüz yetmiş bin) Euro maddi tazminat ödenmesine; b) sözkonusu sürenin bittiği tarihten itibaren ödemenin yapılmasına kadar Hükümet tarafından, Avrupa Merkez Bankası nın o dönem için geçerli olan faiz oranının üç puan fazlasına eşit oranda basit faiz uygulanmasına; 6. Adil tatmine ilişkin diğer tüm taleplerin reddine; KARAR VERMĐŞTĐR. Đşbu karar Fransızca olarak hazırlanmış ve AĐHM nin iç tüzüğünün 77. maddesinin 2. ve 3. paragraflarına uygun olarak 20 Ekim 2009 tarihinde yazılı olarak bildirilmiştir. 8