DÜNYA İLE BARIŞIK KALKINMA MODELİ

Transkript

1 1 DÜNYA İLE BARIŞIK KALKINMA MODELİ Tarih boyunca toplumlar ekonomik ve siyasi krizlerle karşı karşıya kaldılar. Aslında siyasi krizlerinde altında yatan nedenlerin büyük bölümü toplumların daha rahat yaşama isteğiydi. Bunun en güzel örnekleri 1. ve 2. Dünya Savaşıdır. Bundan sonrada dünya ekonomik ve siyasi krizlerle karşı karşıya kalacaktır. Türkiye olarak bundan en az etkilenmek için ülkemize özgü fakat dünya ile barışık bir kalkınma modeli geliştirmeli, daha zengin dünya ekonomisine yön verebilen bir ülke olmalıyız. Böylece eğitime, sağlığa, iç ve dış güvenliğe daha çok kaynak aktarabiliriz. Dünya sanayi toplumundan bilgi toplumuna geçerken bizim gibi sanayileşme sürecini tamamlayamamış ülkeler bir taraftansa bilgi toplumuna geçmenin adımlarını atıyorlar. Ülke olarak bir taraftan sanayileşme sürecini tamamlarken diğer taraftan bilgi toplumuna geçebilmek için kamu sektöründe, eğitimde, sağlıkta ve üretimde gerekli adımların atılması gerekmektedir. Unutmamamız gereken bir başka sorun ise dünya nüfusu hızla artarken doğal kaynakların sınırsız olmadığıdır. Fosil kaynaklar yerine çevreye dost yenilenebilir enerji kaynaklarına yönelmemiz gerekir. Ayrıca tarım alanlarının amacı dışında kullanılması engellenmeli, tarım ve hayvancılık desteklenmelidir. ÇEVREYE DUYARLI KALKINMA İLKELERİ 1)Hiçbir şey bedava değil, her şeyin bir bedeli var. Hizmeti almayanlar, hizmet alanların yapmış olduğu masrafa ortak olmamalıdır. 2)Her ülke kendi çıkarı için çalışır. Bundan dolayı kimseyi suçlayamayız. 3)Ürettiğimiz, tükettiğimizden çok olmalıdır. 4)Liberal ol ama tüketim toplumu olma. Dünya kaynaklarını daha akılcı kullan. Kaynakların sınırlı olduğunu unutma. 5)Sermayeyi ülkeyi zenginleştirecek projelere yönlendiren bir mekanizma geliştir. 6)Kırtasiyeciliği bırak üretime bak. Bürokrasiyi azalt, böylece personel sayısı ve devlet gideri azalacaktır. Dolayısıyla devletin masrafları karşılamak için toplayacağı vergi azalacaktır. 7)Mümkün olduğunca vergi alma. Halkın cebinde ne kadar çok para kalırsa ekonomi o kadar canlı olur. Vergi devletin yapmak zorunda olduğu harcamalar içindir. 8)Bir mal bir kere alınır, bir iş bir kere yapılır. Günü kurtaran harcamalar yapma. 9)Devlet bankaları başta olmak üzere özelleştirmeye hız ver. 10)Dış ticarette mümkünse mübadele yolunu dene. Özellikle enerji aldığımız ülkelerle anlaşma yaparak karşılığını mal ve hizmet ile öde. 11)Yenilenebilir enerji kaynakları, tarım ve hayvancılığı teşvik et.

2 2 12)Hiçbir şeyi atma. Katı atık ayrıştırma tesislerinin her ile yapılmasını sağla. Sanayi atıklarının arıtılmasını, kanalizasyonun gübre veya enerjiye dönüştürülmesini sağla. Atık yağların toplanmasını teşvik et. 13)İhtiyacın olmayan malları ucuz olduğu için alma ki, ihtiyacın olan malları almaya paran kalsın. 14)Ucuz ve kalitesiz mal alacak kadar zengin değiliz. 15)Taşıdığınız her yapancı para, o ülkeye verilmiş faizsiz kredi gibidir. Başlangıç kısmında da belirttiğimiz gibi bir ülkenin en büyük sorunu ekonomidir. Ekonomimiz güçlü olursa dış politikada masaya daha rahat oturur ve istediğimiz alarak kalkarız. Yapacağımız ekonomik yardımlarla başka ülkeleri yönlendirebiliriz. Güçlü bir ordu kurmak yine güçlü ekonomi gerektirir. Ekonomimiz iyi ise sağlık ve eğitime daha fazla para ayırabiliriz. Araştırma ve geliştirmeye kaynak aktarır ve çağın gerisinde kalmayız. Fakir insanlara yardım eder toplumun daha rahat yaşamasını sağlarız. Kimsenin aç açıkta kalmadığı bir ülkede suç oranı düşük olur. Böylece daha iyi yaşanır bir ülke sahibi oluruz. Peki, böyle bir ülkeye sahip olabilmek için neler yapabiliriz. Öncelikle bilmemiz gerekir ki hayatta bedava bir şey yoktur. Kestiğimiz ağaçların yerine yenisini dikmek için fide yetiştirmezsek, orman işçisi ayarlayıp bunları dikmez ve sulamazsak gün gelir nefes bile alamayız. Buradan da şu sonuca çıkıyoruz Hayatta her şeyin bir bedeli vardır ve bedava bir şey yoktur. Bazı politikacılar ve bilim adamları sağlık, eğitim gibi hizmetlerin bedava olması gerektiğini söyler. Çok merak ediyorum hastanelerde doktorlar maaş almadan mı çalışmaktadır? Tıbbi cihazlar bedava mı alınmaktadır? Her hastanede yüzlerce personel maaş almadan mı çalışmaktadır? Bu hastaneler neyle ısınmaktadır? Eğitim için konuşacak olursak bina giderleri, öğretmenlerin maaşları, ısınma, elektrik ve su nasıl karşılanmaktadır? Hayatta her şeyin bir bedeli vardır. Sizin hayatta bedava olmasını istediğiniz hizmetleri devlet genel bütçeden öder. Diğer bir ifade ile bütün halkın cebinden çıkar. Çünkü devlet dediğiniz zaten sizsiniz. Devlet bütçesi dediğimiz şey sizin ödediğiniz vergilerdir. Bu günlerde ülkemizde onlarca yeni devlet üniversitesi açılmıştır. Bu ne demektir? Halktan daha fazla vergi toplanacak demektir. Sizlere birkaç örnekle devletin hizmetleri bedava vermesinin ne kadar yanlış olduğunu anlatmaya çalışayım. İki lise öğrencisi düşünelim. Birincisinin ailesi iyi kazanan, çocuğunu dershanelere gönderen, özel ders aldıran bir aile olsun. İkincisinin ailesi ise bir kasabada kıt kanaat yaşayan bir aile olduğunu var sayalım. Birinci ailenin çocuğu iyi bir devlet üniversitesini kazanır ve bedava okur. İkinci ailenin çocuğu ise bir üniversite kazanamaz ve 18 yaşında çalışmaya başlar. Bu fakir ailenin çocuğunun ödediği vergilerle zengin ailenin çocuğu devlet üniversitesinde bedava okur. Şimdi sormak istiyorum. Bedava eğitim kime verilmektedir? Bir taraftan gerçekten fakir olup üniversite kazanan gençlerde vardır. Bunlar mağdur edilmemelidir. Kitabımızın ilerleyen sayfalarında çözüm önerilerimi göreceksiniz. Bir diğer örnek ise amacım kimseyi kırmak olmadı için isim vermeden anlatacağım. Ülkemizde yaşanan bir olay; Bir ilçe belediyemiz her haneden 13 metreküpe kadar su parası almamaktadır. İlçe halkına soracak olursanız çok iyi bir hizmettir. Fakat bu işin de bir maliyeti

3 3 vardır. Peki, bu maliyet kimin cebinden çıkmaktadır. Tabi ki yine bu su parası vermeyen ilçe halkı başka hizmetleri daha pahalıya almaktadır. Çünkü gerek devletin genel bütçesi gerekse belediyelerin bütçesi halktan toplanan vergi ve benzeri paralardan oluşmaktadır. Bir başka örnek ise sahil kenarında bulunan belediyelerimizin yapmış olduğu bir uygulamadır. Bedava halk plajları yaparlar. Buraları düzeltirler. Şemsiyeler ve şezlonglar koyarlar. Duş alma yerleri yaparlar. Durumu iyi olan halkımız gelir yılda bir iki hafta buranın nimetlerinden yararlanır ve gider. Peki, buraya yapılan masraf kimin cebinden çıkar. Tabi ki bu kasabanın halkının cebinden çıkar. Dahası birkaç kez şahit oldum bu plajlardaki duş yerlerinin musluğu sabaha kadar açık kalır ya da bozuktur. Görüldüğü gibi devlet hizmetlerinin de bir bedeli vardır. Durumu iyi olan insanlar yararlanır fakat bedelini bütün halk öder. Şehirlerarası yapılan duble yolları düşünelim. Fakir insanlar kasabalarından, şehirlerinden çok nadir ayrılırlar. Zenginler ise bu yolları daha sık kullanır. Herkesin parasıyla yapılan bu yolları zengin daha fazla kullanmış olur. Ben diyorum ki herkes aldığı hizmetin bedelini ödesin. Bunu en son örneğimizle anlatmaya çalışalım. Şehirlerarası yapılan duble yollarında bir bedeli vardır. Bu yolları devlet yaptırmasın. Yap-işlet-devret modeli ile yaptıralım ve işletme süresi bitince yeniden şirketlere kiralayalım. Fakir insanlar örneğin Ankara dan Adana ya gideceklerse otobüs ile gider. Ankara- Adana arası paralı yol olursa otobüs başına yaklaşık 50 lira olur ve bu bedel yolcu başına 1 lira eder. Otobüs firması biletlere 1 lira zam yapar. Fakirin cebinden 1 lira fazla para çıkar. Zengin ise arabasıyla gider ve yaklaşık 30 lira cebinden çıkar. (Otobüs 50 lira olur ise özel araba yaklaşık 30 lira olur) Herkes aldığı hizmetin bedelini ödediği için devlet eskisi kadar çok vergi toplamayacaktır. Şimdi ise devlet Ankara-Adana arasına duble yol yapar ve zengin fakir ayırt etmeden vergilere zam yapar. Herkesin cebinden 5 lira para çıkar. Şimdi sormak istiyorum. Bedava denilen hizmetler fakire daha pahalıya mal olmamakta mıdır? Fakir insanlar zenginlere oranla daha az sosyal yaşamdan faydalandıkları için daha az bedel ödeyeceklerdir. Şimdi ise fakir zengin herkes eşit ödemekte fakat zengin daha fazla yararlanmaktadır. Herkes aldığı hizmetin bedelini ödediği bir düzende devlet daha az vergi toplayacaktır. Devletin asli görevi diplomasi, iç güvenlik, dış güvenlik ve adalet olmalıdır. Tabi ki kitabın ilerleyen sayfalarında okuyacağınız gibi fakir insanlar unutulmayacak ve onların yaşamlarını devam ettirecek kaynak aktarılacaktır. Eğitim ve sağlık giderleri karşılanacaktır. Bu yapılırken de göstere göstere oy avcılığı yapılarak ve fakir insanlar rencide edilerek yapılmayacaktır. Daha zengin bir ülke olmak için yapmamız gerekenlerden bir diğeri bürokrasiyi azaltmak, bununla beraber devletteki personel sayısını ve cari harcamaları aşağı çekmek gerekmektedir. Bunun için vergi sistemini sigortacılık işleri, bankacılık, adalet, sağlık, eğitim ve idari yapıyı kısacası devlet organlarını yeniden yapılandırmak ve kırtasiyeciliği azaltmak gerekir. Bazı vergileri kaldırmak bazı harçlar, pul ve damga vergisi gibi kesintilerden vazgeçmek gerekir. Saçma sapan kesintiler icat edip bunların toplanması için memur çalıştırmak bir ülkeyi zenginleştirmez. Bu iş düpe düz halkın sırtından birilerini iş sahibi yapmaktır. Bürokrasinin çok olduğu bir ülke zengin kalkınmış bir ülke demek değildir. Her ülke ürettiği değer kadar vardır. Önemli olan çok memur çalıştırmak değil tarımda, hayvancılıkta, madencilikte, sanayi ve teknolojide daha çok üretmektir. Üretmekte yetmez bazı durumlarda, katma değeri yüksek mallar

4 4 üretmek gerekir. Örneğin bilgisayarın klavyesini üretmek yerine yazılımını üretin, cep telefonunun bataryasını üretmek yerine kamerasını üretin. Kısacası katma değeri yüksek mal üretin. Herkes Çin den korkar ve her şeyin Çin malı olduğunu söyler. Çin, katma değeri düşük mallar üretmektedir ve halkı karın tokluğuna çalışmaktadır. Ayrıca iç piyasası yok denecek kadar azdır. İhracat yapamaz ise biter. Binlerce Çinli on binlerce oyuncak üretir. Siz birkaç saatte ürettiğiniz bir otomobili satarak binlerce Çinlinin ürettiği oyuncakları bir seferde alabilirsiniz. Unutmayalım ki herkes ürettiği değer kadar vardır. Gelelim daha zengin güçlü bir ekonomiyi nasıl hayata geçirebiliriz konusuna. Herşeyi tek tek inceleyeceğiz. Öncelikle toplumun en küçük parçası olan aileden başlayalım. Her aileye bir vergi numarası verelim. Her bireye verilen vergi numarası(kimlik numarası) kalmak şartıyla. Ayrıca her şirkete bir vergi numarası verelim. Maliye Bakanlığı nın bir web sayfası olsun. Bilirsiniz üniversitelerimizde öğrencilerin okul numaralarını ve şifrelerini girince karşılarına çıkan sayfa gibi. Burada aile bilgileri aldıkları dersler ve notları yazar. Buna benzer fakat daha kapsamlı bir web sayfası olsun. Aile için ayrı şirketler için ayrı web sayfaları hazırlansın. Çekirdek ailelerinki A ile başlayacak ve 11 rakamla devam edecek. Şirketlerinki ise B, L, veya C ile başlayıp 11 rakamla devam edecek B ile başlayan en fazla 2 ortağı olan işletmeler için kullanılacak, L ile başlayan limitet şirketler için kullanılacak, C ile başlayan anonim şirketler için kullanılacak. Adi, komandit, kolektif şirketler ve ticarethaneler yukarıdaki 3 şirket tarzından birini seçecek. Vakıflar ve spor kulüplerinin vergi numarası olmayacak ve vergi ödemeyecek. Vakıflar ve spor kulüpleri bağışlar için vergi ödemeyecek fakat direk gelir elde eden ticari faaliyetler de yapamayacak. Gelir elde edebilmek için ticari faaliyet yapmak isterse vakıflar ve spor kulüpleri de şirketler kurabilecek ve yukarıda belirttiğimiz diğer şirketlerle aynı yasalara ve vergi mevzuatına tabi olacak. Aileler ve şirketler bu verilen 12 haneli kimlik numarası ve şifre ile girecekleri kendi sayfalarında sahip oldukları ev, arsa, araba, dükkân gibi malları görebilecekler. Ayrıca hangi malın aile bireylerinden kimin üstüne olduğu görülecektir. Ödeyecekleri vergileri bu sayfadan görebilirler. Aileler sigorta primlerinin yatırılıp yatırılmadığını, hizmet dökümünü görebilecekler, öğrencilerin ödeyecekleri harçları gördüğü gibi. Aile ve şirket sayfalarında farklılıklar olacak. Aile sayfalarında aile bireylerin kişisel bilgileri, şirketlerde ise ortakları ve yöneticileri hakkında kişisel bilgiler olacak. Bu sayfada kişilerin gelirleri de gösterilecek. Böylece gösterdiği gelir ile yaptığı yatırımı birbirini tutmayanın vergi kaçırdığı ortaya çıkar. Bu sistemin bir başka amacı da hangi aile gerçekten fakir ise bu aileye devlet tarafından bir kredi kartı verilmeli ve yaşadığı yer çocuk sayısı gibi kriterlere bakılarak bu kartlara para yüklenmelidir. Böylece fakir insanlara göstere göstere yardım yapılmaz. Fakir insanlarımız rencide edilmez. Dinimiz bir elin verdiği yardımı diğer elin görmemesi gerektiğini söyler. Bu sistemin elektronik posta bölümü de olmalıdır. Gerek devletin bilgilendirilmeleri gerekse bankaların, elektrik dağıtım şirketlerinin, su dağıtım şirketlerinin veya GSM operatörlerinin göndereceği elektronik faturalar da bu sistemden takip edilebilir. Ayrıca devlet kurumlarına aileleri adına öneri, istek ve şikâyetlerini gönderebilirler ve bu işlem kâğıda yazılan dilekçeyi ortadan kaldırır. Şirketlerimiz için de benzer bir sistem oluşturulur. Sahip oldukları mallar ve ödemeleri gereken vergiler belirtilir. Fakir olup çalışamayacak durumda olan insanlarımıza bu yardımlar karşılıksız yapılır. Çalışabilecek durumda olan fakir insanlarımız ise iş bulana kadar yardım yapılır. İş buluncaya

5 5 kadar boş oturtulmaz. Çünkü yaşadığı yer çocuk sayısı gibi kriterlere tabi olan bu yardım neredeyse asgari ücret kadar olacaktır. Böyle bir durumda hiçbir insanı çalıştıramazsınız. Bu yardıma tabi çalışabilir durumdaki insanlarımız illerde vali, ilçelerde ise kaymakamın kuracağı çalışma gurupları ile kışın kaldırımdaki karları temizleyebilirler, yazın ise tarladaki taşları toplayıp boş arazilere ağaç dikebilirler ve benzeri işlerde çalıştırılmalıdır. Bu sayede insanlar bir an önce düzenli bir işe girmek için uğraşacaklardır. Bu gün yapılan kömür ve gıda paketi yardımları fakir insanları rencide etmektedir. Şöyle düşünüyor olabilirsiniz. Biz bu fakir insanları devlet kurumlarına yerleştirelim herkes iş sahibi olsun. Bu çok yanlış bir yaklaşım olur. Bu düşünceyi Sovyetler Birliği denemiş ve ekonomisi çökmüştür. Önemli olan herkesi iş sahibi yapmak değildir. Herkesi iş sahibi olduğu bir ülkeyi zengin bir ülkedir diye düşünmeyin. İşte Sovyetlerde işsiz yoktu fakat insanlar fakirdi. Bunun nedenini bir örnekle açıklayayım. Nüfusu 100 kişi olan bir hayali ülke düşünelim. Bu ülkenin tarım, sanayi, hayvancılık, madencilik ve turizm gibi işlerden yarattığı değer 1000 lira olsun. Herkesi iş sahibi yapalım ve aylık 10 lira maaş verelim. Bu maaş ile bu insanlar ancak geçinirler. Sovyetlerin yaptığı buydu. Hâlbuki 1000 lira değeri yaratan işleri en az kaç kişiyle yaptırabiliriz. Diyelim ki 60 kişiyle. 40 kişiyi işten çıkartalım. Böylece 1000 lirayı 60 kişi arasında paylaştıralım ve her birine 16,7 lira verelim. 10 lira ile geçinen bu insanlar yeni kazandıkları aylık 6,7 lira ile taksitle ev alabilirler, taksitle araba veya eşya yenileyebilirler. Böylece ekonomi canlanır. Arabaya, eve ve eşyaya talep artınca bunların üretimi de artacaktır. Bunlar üretimi artırabilmek için işten çıkartılan 40 kişi talep gören malların üretimi ve pazarlanması için işe alınacaktır. Böylece üretim artacak ve yaratılacak değer 1000 liranın çok üstünde olacaktır hem de işsiz sayısı gün geçtikçe azalacaktır. Bir ülkenin kişi başına düşen geliri ile toplam üretimi arasında doğrudan bir ilişki vardır. Herkesin iş sahibi olması o toplumu zenginleştirmez. Önemli olan ürettiğiniz değerdir. Örneğin 100 kişilik 2 ülke düşünelim. 1. Ülkede 90 kişi çalışmakta ve 900 liralık değer yaratmaktadır. 2. Ülkede ise 60 kişi çalışmakta ve 1200 liralık değer yaratmaktadır. Yarattığınız değer önemlidir. Önemli olan çok insan çalışması değil katma değeri yüksek, halk tarafından talep edilen malları üretmek önemlidir. Çünkü daha fazla istihdam toplam hâsılayı artırmadığı sürece iktisadi kalkınmaya hiçbir katkıda bulunamaz. Bir ülkenin zenginleşebilmesi için kişi başına üretimin artması gerekir. Ayrıca gereksiz tüketim azaltılmalıdır. Köylerde kullanılan traktörler için 25 yaş, diğer motorlu araçlar için 20 yaş sınırı getirilmelidir. Modeli daha eski araçların kullanılması yasaklanmalıdır. Günümüzde sıfır model araçların alımı çok kolaylaşmıştır. Buna rağmen 4-5 bin liralık arabalara binen insanlarımız vardır. Evde içecek ayranları yoktur fakat altlarında arabaları vardır. Bu insanların çoğu az kazanmaktadır. Fakat düşüncesizce davranmaktadırlar. Benim tanıdığım birçok insan var böyle yaşayan. Asgari ücretle çalışmakta fakat düğünde takılan altınlarla kendilerine birkaç bin liralık araba almaktadırlar. İşe çoğu zaman arabayla gitmektedirler. Bu yaklaşım onların hayat standardını düşürmektedir. Daha rahat yaşamak varken gelirinin birçoğunu yakıta ve tamire vermektedirler. Devlet 20 yaş kuralı koyarak aslında düşüncesiz fakir insanların hayat standardını yükseltmiş olacaktır. Araba almak ile yaşam standardı yükselmez ve bu bir zenginlik belirtisi değildir. Türkiye nin çok büyük bir salça ve konserve fabrikası nakliye için kamyon almamaktadır. Bu kamyonları alacak parası vardır. Fakat fabrika kamyon kiralama yöntemini seçer ve sadece nakliye

6 6 ücreti verir. Diğer türlü kamyonlar alsaydı kamyon parası, benzin parası, şoför parası, yıpranma payı gideri, tamiri, bakımı, sigortası derken çok büyük masraflarla karşı karşıya kalacaktı. Şimdi ise bu fabrikanın bulunduğu ile gelen kamyonlar kendi illerine dönebilmek için mazot parasına bu fabrikadan farklı illere yük taşımaktadırlar. Çünkü bu kamyonlar kendi ilerinden bu konserve fabrikasının olduğu ile gelirken zaten kar etmektedirler. Onlar için önemli olan bir an önce nakliye şirketlerinin bulunduğu illere dönmektir. Bu nedenle bu konserve fabrikasından yakıt masrafı kadar ücretle yük almaktadırlar. Görüldüğü gibi motorlu taşıt sahibi olmak önemli değildir. Şimdi sormak istiyorum 3-4 bin liraya araba alan insanlarımız konserve fabrikasının sahibinden daha mı zenginlerdir? İş adamları, fabrikalar, bankalar artık taşıt kiralama dönemine gitmektedirler. Araba sahibi olmak zenginlik göstergesi değildir. Araba gerçekten durumu iyi olan yiyeceğinden giyeceğinden yakacağından fedakârlık etmeden arabanın masraflarını karşılayacak insanlar için geçerli olabilir. Zengin bir ülke olmak için gereksiz harcamalardan kurtulmakla beraber ülkemizin gelirini de arttırmalıyız. Bunun için sanayi, tarım, hayvancılık, madencilik üretimini arttırmalı ve ülkemize gelen turist sayısını çoğaltmalıyız. Öncelikle vergi sistemine değinmek istiyorum. Çünkü vergi devletin yapmak zorunda olduğu harcamalar için toplanan paradır. Mümkün olsa da hiç vergi toplamasak. Vergiyi aslında her zaman halk öder. Bir örnekle anlatmak istiyorum. Bir market 1 liraya aldığı mala kira, elektrik, telefon ve su giderleri için 1 lira kar koyar. Ayrıca evini geçindirmek için 1 lira daha kar koyar ve 1 liraya mal ettiği malı 3 liraya satar. Devlet vergi vermesini isterse 1 lira da vergi için koyar ve 4 liraya satar. Şimdi sormak istiyorum. Vergiyi kim ödemiştir? Vergi oranı sabit olmalıdır. Gelir arttıkça vergi oranı artmamalıdır. Çok çalışan çok kazanır. İnsan ne kadar çok kazanıyorsa o derece yüksek vergi dilimine girer koşulundan bir an önce vaz geçilmelidir. Vergi mevzuatı değiştikten sonra vergiler bankalara yatırılmalı, vergi daireleri zaman içinde kapatılmalıdır. Yazar, oyuncu, sporcu, sanatçıların bir banka hesabı olmalıdır. Bütün anlaşmalarından elde ettikleri gelirler burada toplanmalıdır. Devlet bu hesaptan %10 gelir vergisi almalıdır. Hesapta yatan paradan fazla harcıyorsa vergi kaçırdığı ortaya çıkacaktır. Dizi, film, belgesel, çizgi film ve benzeri televizyon ve sinema programları da birer üretimdir. Vergi alınmamalıdır. Fakat bu sektörde çalışanların sigorta ve gelir vergilerini yatırılıp yatırılmadığını denetlenmelidir. Emlak vergisini hesaplarken 130 metre kareden küçük evlerden tek vergi alınmalıdır. 130 metre kareden büyüklerden 2 kat vergi alınmalıdır. Ayrıca bir ailenin sahip olduğu ikinci ve daha fazla evden 2 kat vergi alınmalıdır. Hangi devlet ihraç ettiğimiz mallara ne zorluk çıkartıyorsa, ne vergi uyguluyorsa aynısını hayati mallar dışında uygulanmalıdır. Üretimden vergi almayarak tekstil sektörünü kurtarabiliriz.

7 7 Devletin harcamalarını azaltırsak ve vergi dışında devletin gelirlerini arttırırsak, devlet şimdiki kadar vergi toplamayacaktır. Böylece halkın cebinden daha az para çıkacaktır. Halkın refah düzeyi artacaktır. Halk vergiye aktardığı kaynaklarla başka alışverişler yapacaktır. Dolayısıyla ticaret canlanacaktır. Peki, hem devletin harcamalarını hem de toplanan vergileri nasıl azaltabiliriz? Öncelikle şunu belirtmek isterim vergiyi azaltarak tabana yayarsak vergi gelirinde artma olacaktır. Ayrıca halkın az vergi vermesi sonucu yapacağı alışveriş artacaktır. Böylece ticaret canlanacaktır. Dolayısıyla dükkân sayısı ve çalışan sayısı artacaktır. Böylece devlet gelirleri de artacaktır. Katma Değer Vergisi kaldırılmalıdır. Devlet bu vergiyi toplayabilmek için 10 binlerce insan çalıştırmakta, ayrıca toplanan vergilerin bir kısmını yeniden vergi verenlere aktarmaktadır. Bu iş kırtasiyecilikten başka bir şey değildir. İhtisaslaşmış marketler dönemini başlatmalıyız. Ticaret ile uğraşanlar yaptıkları iş veya sattıkları malın cinsi dükkânlarının büyüklüğü ve bulundukları il ve ilçeye göre belirlenecek ölçüde götürü usulü vergi vermelidirler. Bu vergiler dükkân sahiplerini zorlamayacak vergiler olmalıdır. Örneklerle anlatmak gerekirse bir bakkal bulunduğu ilçe dükkânının büyüklüğü ile doğru orantılı olarak vergi verecektir. Fakat meyve sebze satmak isterse market vergisi verecektir. Bunun yanında et ve mamullerini satmak isterse süpermarket vergisi verecektir. Bir tüccar sadece temizlik malzemelerin satan bir dükkân açabilir. Bunun vergisi yukarıda belirttiğimiz gibi dükkânını büyüklüğü satılan malın cinsi ve bulunduğu ilçeye göre alınacaktır. Konu dükkânlardan açılmışken son yıllarda bakkalların kapanmaya başladığı ve süpermarketlerin sayısının arttığı dikkat çekmektedir. Bazı siyasilerimiz bakkalların kurtarılması gerektiğini savunur. Bu çok gereksiz bir müdahale olur. Bir bakkal bir evi geçindirmekte ayrıca tarihi geçmiş malları satmakta ve az mal sattığı için yüksek fiyatlar istemektedir. Bu da halkın cebinden daha fazla para çıkması demektir. Hâlbuki süpermarketler çok mal sattığı için hem daha ucuza mal satmakta hem de çeşit çok fazla bulundurmaktadır. Bir süpermarket yaklaşık dükkânın işini yapmaktadır. Dolayısıyla dükkân kapanmaktadır kişi işsiz kalmaktadır. Fakat bir süpermarket aynı zamanda kişi çalıştırmaktadır. İşsizlik açısından bakılacak olursa ülkemizdeki işsiz sayısında bir değişim olmaz. Ama halkımız daha taze daha bol çeşit bulabileceği daha ucuza ürünler alabilir. Böylece toplumun refah düzeyi yükselir. Bazı vergileri de KDV ile birlikte kaldırmalıyız. Tarımdan, hayvancılıktan, balıkçılıktan, sanayi üretiminden hiç vergi almamalıyız. Bunu bir örnekle anlatmak istiyorum. Bir çikolata fabrikası yaptığı üretimden dolayı vergi vermemeli fakat fabrikanın önüne bir dükkân açıp çikolatayı direk halka satar ise dükkânın büyüklüğü malın cinsi ve bulunduğu ilçeye bakarak belirlenen vergiyi ödemelidir. Ayrıca damga vergisi, pul parası, bankacılık, sigortacılık, eğitim kurumlarından, sağlık kurumlarından ve eczanelerden hiç vergi alınmamalıdır. Eczaneler ilaç ve medikal malzemeler dışında kozmetik malzeme, terlik ve benzeri mallar satarsa vergiye tabi olmalıdır. Bankalar sadece yıllık karları üzerinden %10 gelir vergisi ödemelidirler. Medya, kültür, sanat, sergi, konferans, kitap, CD, DVD gelirlerinden vergi alınmamalı sadece Kültür Bakanlığı çok ucuz olmak şartıyla, yani yapılan masrafları karşılayacak kadar

8 8 bandrol ücreti almalıdır. Bütün Devlet Tiyatroları özelleştirilmelidir. Devletin sanatçısı olmaz. Devlet sanat ve sanatsal faaliyetlerden dolayısıyla tiyatrolardan vergi almayarak destek olmalıdır. Devlet Tiyatroları 7-8 Lira, Özel Tiyatrolar Lira, halkımız tiyatrolara gidemez diye düşünüyor olabilirsiniz. Fakat unutmayınız ki Devlet Tiyatrolarının masraflarını, tiyatrocuların ve çalışanların maaşlarını halkımız vergi adı altında ödediği için tiyatrolar ucuzdur. Anlayacağınız Devlet Tiyatroları da halkımıza özel tiyatro biletleri kadar fiyatlara mal olmaktadır. Bir kısım insanımız hiç yararlanmadığı halde bu masrafa ortak olmaktadır. Ayrıca özel şirketler sanatsal faaliyetleri destekleyebilir, sponsor olabilir, reklamlarını yapabilirler. Böylece özel tiyatro biletleri devletin de vergi almaması sayesinde şimdiki kadar pahallı olmayacaktır. Tiyatroların masrafını bütün halk değil oyunu izleyen ödeyecektir. Bir başka husus ise artık devlet sanatçısı olmayan bu tiyatrocular gerektiğinde iktidar sahiplerini daha rahat eleştirebileceklerdir. Yüksek vergiler bir ülkeyi fakirleştirir. Çünkü devlet topladığı vergilerle yapacağı yatırımlarla hem pahalı hem de kalitesiz iş yapar. Devlet ekonomiden elini çekmelidir. Sadece diplomasi, dış güvenlik, iç güvenlik ve adaletten sorumlu olmalıdır. Bakıma muhtaç insanlarımıza sosyal devlet ilkesi çerçevesinde yardım etmelidir. Devletin yaptığı yatırımlara bir örnek vermemiz gerekirse İstanbul Atatürk Olimpiyat Stadı dır. Fenerbahçe ve Galatasaray statlarını neredeyse bedavaya yaptırmışlardır. Atatürk Olimpiyat Stadı çok pahalıya mal olmuştur. Ayrıca rüzgâr çıktığı zaman maç yapılamamaktadır. Gelir vergisi oranları %10 olmalıdır. Fakat tabana yayılmalıdır. Vergi çeşitliliğinden vazgeçilmelidir. Vergiler azalırsa insanların gelirleri artar daha çok mal alırlar. Böylece hem ticaret artar hem de üretim. İşsizlik azalır çalışan sayısı çoğalır. Devlet çalışandan gelir vergisi alır ve ticaretten daha çok vergi almış olur. Dolayısıyla zenginleşir. Komşu ülkelerde sınır ticareti canlandırılmalı, komşularla sıfır sorun politikası desteklenmelidir. Gümrükler silah, uyuşturucu, zehirli atık, tarihi eser kaçakçılığı için etkin çalışmalı fakat mal ve hizmet akışına engel olmamalıdır. Gümrük vergileri karşılıklı sıfırlanmalıdır. İhracata teşvik kaldırılmalıdır. Çünkü üretimden vergi almayacağımız ve KDV kalkacağı için ihracat yapana ödediği vergiyi geri vermek gibi bir kırtasiyecilik işinden kurtulmuş olacağız. Bürokrasi azalmış olacaktır. KDV kalkınca akaryakıt tüketim vergisi(atv) biraz arttırılmalıdır. Çünkü üretimden vergi almayacağız. Bir fırın, bir fabrika ürettiği mal için vergi ödemeyecektir. Bunun yanında bankacılık ve sigortacılık sektöründen de vergi almayacağız. Böylece sanayici daha ucuza kredi bulabilecek ve Türkiye yatırım cenneti olacaktır. Şimdiki yüksek akaryakıt fiyatları devam edecektir. Çünkü hem ithal hem de yerli mallar bu fiyatla taşınacaktır. Dolayısıyla ülkemize yatırım yapan, ülkemizde üreten daha fazla kazanacaktır. Ayrıca gereksiz taşıt kullanımı engellenmiş olacaktır. Mazot fiyatlarının yüksek olması köylüyü olumsuz etkileyecektir. Fakat köylü dönüm başına değil ürettiği ürün başına desteklenecektir. Ülkemiz yüksek faiz ile dışarıya borçlanıp yatırım yapmaktadır. Yabancı sermayenin önünü açmalı, yabancı sermayeyi bürokratik engellerden kurtaracak gerekli yasaları çıkartılmalıdır. Devletin çok pahalıya yaptığı yatırımları gerek yabancı sermaye gerekse yerli sermaye çok daha ucuza ve iyisini yapacaktır. Bankacılık sektöründen vergi almayarak ülkemiz para cenneti olur. Yatırımcı çok ucuza kredi kullanır ve fabrikalar açar. Binlerce insanımız iş sahibi olur. Ticaret artar. Devlet bankacılık sektöründen almadığı verginin fazlasını çalışanlardan ve ticaretten alır. Hem devletin bir kaybı olmaz hem de binlerce insan iş sahibi olur. Ülkenin refah düzeyi yükselir daha zengin bir ülke olur.

9 9 Türkiye de illerin nüfusları ile orantılı olarak İş ve işçi bulma kurumu ofisleri açılacaktır. Bu kurumun iş yükü artacaktır. İşsizler bu kuruma müracaat etmek zorunda olacaktır. Bu kurum bir işsizi 5 yıl içinde en fazla 3 kere işe yerleştirecektir. 3 den sonra yerleştirme yapılmayacaktır. Bu işsize sosyal yardımlar kesilecektir. İşkur un işe yerleştirdiği kişi o ay sağlık sigortasından yararlanmaya başlayacaktır. İşkur a başvuran fakat İşkur dan önce kendi iş bulan bunu İşkur a bildirmek zorunda olacaktır. Böylece SGK bu kişinin sigortasını yatırılıp yatırılmadığını takibe başlayacaktır. İşkur a başvurmayan işsizlere sosyal yardım yapılmayacaktır. İşkur a başvurmadan iş sahibi olanların sağlık sigortası 3 ay, ameliyat ve doğum için 6 ay sonra kullanılmaya başlayacaktır. Böylece sigortasız çalışan veya ameliyat ve doğum gibi sağlık sorunlarından önce göstermelik sigorta primi yatırılması engellenecektir. Ayrıca devlet hem bu yolla hem de yapacağı denetlemelerle sigortasız işçi çalıştırılmasının önüne geçecektir. Çalışandan alınan gelir vergisi %10 olacaktır. Sağlık sigortası primi herkesten eşit kesilecek fakat emeklilik aylığı primini çalışanlar istedikleri düzeyden ödeyebilecektir. 4 farklı düzey olacaktır. Devleti zenginleştirirken gereksiz işlerden kurtarmamız gerekir. Bunların başında kırtasiyecilik gelmektedir. Çok sayıda memur çalıştırmak zengin bir ülke olmak değil hantal bir ülke olmak demektir. Çalışanların bordrosunda değişiklikler yapmak gerekir. Benim savunduğum bordro, TAHAKKUK BİLGİLERİ GELİRLER KESİNTİLER Sıra No Aylık Maaşı Gelir Vergisi Sicil No Dil tazminatı İlk Giriş Adı Soyadı Çocuk Yardımı Sağlık Sigortası Primi Unvanı Eş Yardımı Emeklilik Sigortası Primi Birimi İş Riski Tazminatı İcra Yabancı Dil Derecesi Görev Tazminatı Emeklilik Borçlanma T.C. Numarası Emeklilik Sigorta Derecesi Nafaka Yemek Kefalet Sendika TOPLAM GELİR TOPLAM KESİNTİ ÖDENECEK TUTAR Emeklilik Sigorta Derecesinin ne anlama geldiğini ilerleyen sayfalarda sigortacılık kısmını anlatırken değineceğiz. Maaşlar artık unvana göre ödenecektir. Aynı unvana sahip insanlar aynı maaşı alacaklardır. Dil tazminatı, eş yardımı gibi ödenekler üzerine eklenecektir. Derece ve kademe kaldırılacaktır. Kısacası kırtasiyecilik azaltılacaktır. Bazı gelirler koymuşlar ( Emekli kurum, GSS Kurum gibi) fakat kesintilere de aynısını koyarak verdikleri paraları geri almışlar. Resmen çalışanlarla dalga geçmişler. Bordro yukarıdaki gibi basit ve anlaşılır olmalıdır. Kıdem aylığı koyulmuş 5-10 lira. Ek ödeme ve özel hizmet zamları direk aylık maaşın içinde olacaktır. Pul kesintisi kalkacaktır. Dil tazminatları derecesine göre şimdikine oranla yükseltilecektir. Dil

10 10 bilmeyenlerin yabancı dil derecesi E olacaktır. Hiç bilmiyor anlamında. Bilenler ise azdan çok iyiye doğdu D,C,B, A diye sıralanacaktır. Sağlık Sigortası primi herkesten aynı oranda kesilecektir. Fakat Emeklilik Sigorta primlerini çalışanlar kendileri belirleyecektir. Hangi düzeyden yatırıyorlarsa ileride o düzeyde maaş alacaklardır. Detaylı bilgiyi ilerleyen sayfalarda bulabileceksiniz. Şimdi içinizden şöyle diyor olabilirsiniz. Devletimiz bu kadar vergi topladığı halde borçlanıyor. Tarım, hayvancılık, balıkçılık, sanayi üretimi, enerji üretimi, bankacılık, sigortacılık, eğitim, sağlık gibi birçok alanda vergi toplamayarak ve KDV yi kaldırarak bu ülkeyi nasıl ayakta tutacaksınız?.çok basit. Öncelikle bankacılık, sigortacılık ve üretimden vergi almayarak ülkemiz yatırım cenneti olacaktır. Böylece çalışan sayısı artacak ve çalışan sayısı arttıkça devletin toplayacağı gelir vergisi artacaktır. Eğitimde okul giderleri veliler tarafından karşılanacaktır. Hastanenin giderlerinden devlet kurtulmuş olacaktır. Çünkü hepsi özelleşecektir. SGK özel sigorta şirketi gibi çalıştırılacaktır. Ayrıca kitabımızın Kültür Turizm ve Sağlık bölümlerinde ülkemizin çalışan sayısını arttıran ve ülkemize döviz kazandıran yatırımları devlet bir kuruş harcamadan nasıl yapılacağını göreceksiniz. Bütün devlet üniversiteleri özelleşecektir. Böylece hem hastanelerin hem de üniversitelerin harcamalarından devlet kurtulmuş olacaktır. Dolayısıyla devlet yüz binlerce memur maaşını ödemekten kurtulmuş olacaktır. Bugün devletimizin bütçesinin neredeyse yarısı borç ve faiz ödemelerine gitmektedir. Eğer iç ve dış borcu kapatırsak topladığımız vergiler ile bütçe fazlası bile verebiliriz. Peki, iç ve dış borcu nasıl ödeyeceğiz. Dış borcu öderken bir Amerikan dolarına eşit bir Süper Türk lirası basacağız. Bugün kullandığımız Türk lirasının tedavülde kalması şartıyla. Basacağımız Süper Türk Lirası ülkemizde bulunan döviz miktarı kadar olacak.(bu görüşü 1990 lı yılların ortalarında dönemin LDP Genel Başkanı Besim Tibuk gündeme getirmişti). Merkez Bankası Süper Türk lirasına, ABD dolarına verdiği faizin bir puan üstünde faiz verecek ve ABD Dolarını ve Euro yu piyasadan toplayacak. Dışborcu günü gelmeden faiz indiriminden yararlanarak ödeyebilecek. Ayrıca döviz büroları kapatılacak. Paralar bankalarda toplanacak. Döviz almak veya bozdurmak isteyenler bu işlemlerini bankalardan yapabilecek. Unutmayalım ki cebimizde taşıdığımız her yabancı para o ülkeye verilmiş faizsiz borçtur. İç borcu ise üniversitelerin, hastanelerin, hazine arazilerinin, devlete ait lojmanların, makam arabalarının, turistik tesisleri, elektrik santrallerinin, fabrikaların satılmasıyla elde edilecek gelir iç borcu ödemeye yetecektir. Ayrıca devlet artık eskisi gibi liman, havaalanı, şehirlerarası yol, köprü yaptırmayacaktır. Yap-işlet-devret ve devredilen yerlerin kiralanması ile çok büyük miktarlarda gelir elde edilecektir. Bir düşünelim onlarca havaalanı ve liman, binlerce kilometre otoyol ve köprülerin kira gelirleri devletimizi zenginleştirecektir. Ayrıca devlete ait tesislerin özelleştirilmesi sayesinde devletin maaş ödeyeceği insan sayısı azalacaktır. Devlette çalışan eleman sayısı fazlası emekli edilinceye kadar eleman alınmayacaktır. Bürokrasi azalacaktır. Dolayısıyla devlet bütçesi fazla bile vermeye başlayacaktır. İşsizlere verilecek kredi kartlarına aile durumlarına göre aylık para yüklenecektir. Her aileye verilecek vergi numarası sayesinde yoksul işsiz ailelerin durumuna göre bu yardım yapılacaktır. Yapılan yardımların yarısı o ilin belediyesi yarısı ise devlet tarafından karşılanacaktır. Kömür ve gıda yardımları yapılmayacaktır. TÜİK her yıl kaç aileye yardım yapıldığını açıklayacaktır. Ben

11 11 buna üçlü açmaz diyorum. Yardım yapılan aile sayısı azaltılırsa hükümet bir daha ki seçimde oy alamaz. Çok aileye yardım yapılırsa bir önceki yıla oranla ülkede fakir sayısı artmış demektir. Bu da ülkenin ekonomisinin kötüye gittiğini gösterir. Kamuda çalışan eleman sayısını arttırarak bu işe çözüm bulamazlar. Çünkü TÜİK her yıl devlette çalışan personel sayısını da açıklayacaktır. Ayrıca yapılacak özelleştirmelerle devlet iyice küçültülecek, devlet kontrol mekanizması haline getirilecektir. Devlet ekonomiden elini çekecektir. Bu üçlü açmaz sayesinde geriye tek bir çıkış yolu kalacaktır. Bürokrasiyi azaltmak, yatırımları teşvik etmek, yabancı sermayenin gelmesi için güven ortamını oluşturmak ve yabancı sermayenin karşılaştığı bürokratik ve diğer sorunları en az seviyeye indirmek. Bunların yanı sıra vergi mevzuatını basitleştirmek gerekir. Devletin ekonomiden elini çekmesini gerektiğini söylemişken özelleştirmeye biraz daha değinmek istiyorum. İç borcu nasıl kapatmamız gerektiğini belirtirken özelleştireceğimiz yerleri yazmıştık. Bunlardan başka TRT yi de özelleştirmeliyiz. TRT den daha az kanalı olan daha az personel çalıştıran özel kanalların seyredilme oranları çok daha iyi. Televizyon programları da arz talep meselesidir. Hangi kanal daha iyi program yapıyorsa halk onu izler. Halkın basit programları izlediğini düşünüyorsanız sorun eğitim sistemindedir. Medya sektöründe değil. PTT de bir an önce özelleştirilmelidir. PTT nin banka hizmeti vermesi çok güzeldir. Bu hizmet özelleştirilirken onun değerini arttıracaktır. Artık kimse posta hizmetlerini kullanmamaktadır. Ayrıca özel kargo şirketleri bu işi devletten daha hızlı ve güzel yapmaktadır. Bu nedenlerden dolayı PTT bir an önce özelleştirilmelidir. Devletin ekonomiden elini çekebilmesi için devlete ait bankalar Vakıfbank, Halkbank, Ziraat Bankası bir an önce özelleştirilmelidir. Bunlarla beraber PETKİM, Türk Hava Yolları unutulmamalıdır. Devlete ait bütün fabrikalar özelleştirilmelidir. Enerji üretim ve dağıtım tesisleri özelleştirilmeli özel teşebbüs elinde olan ve devletin hissedar olduğu şirketler borsada satılmalıdır. Borsa sayısı arttırılmalıdır. Sosyal tesisler, öğretmen evleri, polis evleri, ordu evleri ve OYAK özelleştirilmelidir. Yer altı kaynaklarının çıkartılması yetmez. Hammadde olarak değil, işlenerek satılması için gerekli yatırımlar teşvik edilmelidir. Böylece ülkemiz çok büyük katma değer yaratacak ve insanlarımız iş sahibi olacaktır. Hazine arazileri özel okullara, hastanelere ve üniversitelere daha ucuza vermek şartıyla özelleştirilebilir. Fakat bir koşul getirilmeli, bu kurumlar aldıkları arazilerin %80 ini ağaçlandırmalıdır. Deniz kenarındaki hazine arazileri için de aynı kolaylık ve şart oteller, tatil köyleri ve eğlence merkezleri için getirilmelidir. Devlet ekonomiden elini çekerken değinmek istediğim bir başka konu da bankacılık sistemidir. Bankacılık sektöründen vergi almamamız gerektiğini belirtmiştik. Bununla beraber BDDK kaldırılmalıdır. Devlet bankadaki mevduata kefil olmamalıdır. Banka batarsa mevduatı devlet ödememelidir. BDDK yerine Bankacılık Koordinasyon ve İşbirliği Kurulu kurulmalıdır. Kredi kartı almak isteyenlerin en fazla aylık gelirlerinin iki katı kadar limiti olmalıdır. Bu limiti isteyen bir bankadan aldığı karttan kullanır, isteyen bu limiti birkaç kartta toplayabilir. Az ve öz maddelerden oluşan bir bankacılık yasası çıkartılmalıdır. Kredi kullanmak isteyenler de sayfalar dolusu sözleşme imzalamak zorunda kalmamamıdır. Banka boşaltan, usulsüz kredi veren hırsızlıkla

12 12 suçlanmalıdır. Devlet bankaları yaptıkları yanlışlıkları görev zararı olarak kapatmaktadır. Bundan dolayı yukarıda belirttiğimiz gibi devlet bankaları bir an önce özelleştirilmelidir. Devlet mevduatı bankalar batınca ödememelidir. Her banka bir sigorta şirketiyle anlaşmalıdır. Banka batınca anlaşmalı sigortalı şirketi mevduatları ödemelidir. Burada bir koşul getirilmelidir. Bankanın sahibi ile o bankanın mevduatını sigortalayan şirketin sahibi aynı ailenin mensubu olmamalıdır. Her banka bütün şubelerinde görünen yerlere mevduatın hangi sigorta şirketi tarafından sigortalandığını gösteren tabelalar asmalıdır. Böylece özel sigorta şirketleri mevduatını sigortaladığı bankayı denetleyecektir. Bu sistem bankaları BDDK den daha iyi denetleyecektir. Çünkü batan bankanın parası devletin değil sigorta şirketinin kasasından çıkacaktır. Ayrıca bankacılık sektöründen vergi almayacağımızı söylemiştik. Böylece girişimci daha ucuza kredi bulacak ve yatırım yapacaktır. Türkiye yatırım cenneti olacaktır. Bankacılık sektöründen vergi alınmayınca ve güçlü bankacılık sektörümüz sayesinde Avrasya nın yeni İsviçre si olacağız. Ortadoğu parasını Türk bankalarına yatıracaktır. Böylece dünyanın en büyük bankaları ve sigorta şirketleri Türkiye de ki yatırımlarını arttıracaktır. Kredi kartı, ek kartlar, hesap açma kapama, dosya masrafı ve benzeri ad altında vatandaştan para alınmayacak. Bankalar bu masrafları hesaplayarak mevduata ve kredilere uygulayacakları faiz oranlarını açıklayacaklar. Vatandaş bir sürpriz ile karşılaşmayacak. Vatandaşın sahip olduğu kredi kartlarının toplamı aylık maaşının 2 katını geçmeyecek. Ziraat Bankası nın, Halkbankası nın ve Vakıflar Bankası nın %60 ı blok geri kalanı borsada özelleştirilecek. Kamubank açılacaktır. Bu bankanın her ilde bir şubesi olacaktır. Devletin kurumları, belediyeler, kitler, bitler sadece mevduatlarını burada tutacak ve sadece buradan kredi kullanabilecektir. Bu bankanın vatandaşlarla işi olmayacaktır. Devletin parası tek bir yerde toplanmış olacaktır. Bu bankanın amacı devlet kurumlarına ucuz kredi vermek ve zarar etmemek olacaktır. Bilindiği üzere artık yatırımlar özel teşebbüse yaptırılacaktır. Bankaların açmış olduğu altın hesaplarda zorunlu karşılık arttırılmalı ayrıca Merkez Bankası rezervinin de arttırılması için çalışılmalıdır. Para çok değerli olunca ihracat zorlanır ve ithalat canlanır. Ekonomi ithal mallarla büyür, işsizlik artar. Taşıdığınız her döviz o ülkeye verilmiş faizsiz kredidir. Bir de dünyada ekonomik kriz çıkar ise bu kâğıt paraların hiçbir anlamı yoktur. Ayrıca doların uzun süre sabit kalması bankaların yapısını bozar. Dış borcun çok olması riski arttırır. Bütçe açıkları ve borçlar sorununun bir diğer boyutu da aşırı ve verimsiz kaynak kullanımı. Bu nedenle mümkün olduğunca yatırımları özel sektöre yap işlet veya yap işlet devret modeli ile yaptırılmalıdır. Borçla tüketim aynı zamanda daha fazla tüketim anlamına gelir çünkü faiz ödüyoruz. Bireysel kredilere bu yüzden yeni bir standart getirilmelidir. Ülkelerle ticaret yaparken karşılıklı mal ve hizmet almaya dayanan anlaşmalar yapılmalıdır. Mesela petrol alıyorsak karşılığında o ülke bizim serbest piyasamızdan istediği malı anlaştığı değerden alabileceği anlaşmalar yapılmaya çalışılmalıdır.

13 13 Yurt dışında Türkiye nin tanıtılmasına ağırlık verilmeli ve seyahat şirketleri çoğaltılmalıdır. Sadece deniz turizm değil, kültür ve sağlık turizmi için gerekli yatırımlar yapılmalıdır. Önümüzdeki yıllarda Merkez Bankası desteğiyle pilot bölgede herkes kredi kartı kullansın, kâğıt ve madeni parayı kaldıralım. Başarılı olunca zaman içinde tüm Türkiye de uygulayalım. İç borcu öderken bütçe açık veriyorsa para basalım, borcu borç ile ödemeyelim. Türk lirası aşırı değerli olmasın. İsteyen banka altın hesabı açabilecektir. Böylece ekonomide sızıntı olarak tabir edilen yastık altındaki altınlar ekonomiye kazandırılacaktır. Dünyada kişi başına en çok altın düşen üçüncü ülkeyiz. Buradan bir konuya da değinmek istiyorum. Ülkemiz her yıl 8 milyar dolar tutarında altın ithal etmektedir. Bunun kesilmesini istemeyen dış güçler ülkemizde altın çıkarılmaması için lobi faaliyetlerinde bulunmaktadır ve çevreci örgütler aracılığıyla halkı etkilemeye çalışmaktadırlar. Bu oyuna gelmemeliyiz. Birazda sosyal güvenlik sistemiz ile sigorta işlerine değinmek istiyorum. Sosyal güvenlik sistemi ve sigorta işlerinden hiç vergi almayacağımız belirtmiştik. SSK, BAĞ-KUR ve Emekli Sandığı nın birleştirilerek SGK adı altında toplanması ve bu ayrımcı yaklaşımdan devletin kurtulması gerçekten güzel bir uygulamadır. SGK yapılandırılırken sağlık sigortası ve emeklilik sigortası olarak ikiye ayrılmalıdır. Sigorta primlerini çalışanlar yatırırken sağlık sigortası primini ayrı emeklilik sigorta primini ayrı yatırılmalıdır. Sağlık sigortası primi ailedeki sigorta kapsamına giren birey sayısıyla orantılı herkes için eşit olmalıdır. Fakat emeklilik sigorta priminde derece uygulanmalıdır. Emekli maaşları dereceye göre ödenmelidir. Emeklilik sigortasını yatıranlar hangi dereceden prim ödemek istiyorlarsa tercihe bırakılmalıdır. Hangi dereceden prim ödediyse o dereceden emekli maaşı almalıdır. Çalışırken ki unvanın hiçbir önemi olmamalıdır. Cumhurbaşkanı, başbakan, bakanlar, üst düzey bürokratlar ve milletvekilleri kapsam dışı kalmalıdır. Emeklilik sigorta derecesini 4 e ayrılmalıdır. Her derecenin bir emekli maaşı olmalıdır. Emekli maaşı otuza bölünerek ve bir kişinin o derecede çalıştığı yıl ile çarpılmalıdır. Böylece bir insan ne kadar çok yıl çalışırsa o kadar çok maaş almalıdır. Örneğin Bir çalışan 30 yıl hizmet vermiş olsun. 10 yıl 2. dereceden 20 yıl 3. dereceden prim yatırmış olsun. İsterse aradaki farkı yatırır isterse emekli maaşının hesaplanması ona göre yapılır. Emekli maaşının üçte birini 2. dereceye göre üçte ikisini 3. dereceye göre alır. Emeklilik yaşı bugünkü koşullarda erkeklerde 65, kadınlarda ise 60 olmalıdır. Bu yaş mortalite tablolarına bakılarak yıllar içinde değişkenlik gösterebilir. Kadınlar emekli olabilmek için en az 360 ay prim yatırmış olmalıdır. Erkekler ise emekli olabilmek için en az 420 ay prim yatırmış olmalıdır. Gün hesabından vazgeçilmelidir. Emekli sigorta primleri çalışırken günlük kesilmemelidir. Primler aylık kesilmeli yukarıdaki toplam ayları tutturulması şartı aranmalıdır. Emniyet istihbarat teşkilatı içinde ekonomik istihbarat birimi kurulacak ve kaçak yabancı işçi çalıştıranlar, kara para aklayanlar, çalışanın sigortasını yatırmayanlar, sanayi bölgesi arazilerini gereği gibi kullanmayanlar (sanayi bölgelerinde devlet araziyi bedava verecek karşılığında üretime dayalı yatırım yapmasını isteyecek. Ayrıca verdiği her 1000 metre kare için çalıştırmak zorunda olduğu işçi kotası koyacak. Böylece bu arazilere talip olanlar boş tutamayacak.) tespit edilecek ve yüksek miktarda para veya hapis cezaları verilecek.

14 14 Yabancıların kaçak çalışması engellenmeli, vasıfsız iş gücüne çalışma izni verilmemeli ve sınır dışı edilmelidir. İşsizlik sigortası bugünkü gibi devam edecek. İşsizlik sigortasından yararlananlar sosyal yardım alamayacak. İşsizlik sigortası bitince sosyal yardımlar başlayacak. Sigortacılıkta emeklilik derecesi uygulamaya başlayınca geriye dönük ödemede olsun. Emekli olanları da düşünelim. Bugün ki emeklilik maaşlarından düşük olmamak şartıyla aylıkları yeniden düzenleyelim. Emekli Sandığı, Bağkur, SSK dan emekli olanlar farklı maaş almasın. Prim yatırdığı ay sayısı baz alınarak yeni düzenleme yapılsın. Halkımız isterse SGK ya prim yatırırken ayrıca özel sigorta şirketlerine de prim yatırarak ikinci, üçüncü emekliliklerine hak kazanabilirler. Bu tamamen halkımız ile özel sigorta şirketlerinin anlaşması doğrultusunda olacaktır. İsteyen toplu para alabilir isteyen emekli maaşı. Türkiye ekonomisi hakkında konuşurken özellikle belirtmek istediğim bir konu var. TÜİK siyasetten arınmış bir kurum olmalı ve Cumhurbaşkanı na bağlı olmalıdır. TÜİK Başkanı dört yıllığına Cumhurbaşkanı tarafından atanmalıdır. Ayrıca enflasyon sepeti yeniden düzenlenmelidir. Ülkemizin ithalat-ihracat dengesinde aleyhimize bir durum söz konusudur. Bu da gösteriyor ki biz kendi kendimize yetemiyoruz demektir. Bankacılık sektöründen vergiyi kaldırarak daha ucuza kredi kullanılmasını sağlamamız gerektiğini söylemiştim. Devlet ithal edilen malları üretmek isteyenleri teşvik etmelidir. Özellikle ithal ettiğimiz katma değeri yüksek malların üretilmesi için gerek yerli gerekse yabancı sermaye teşvik edilmelidir. Tabi ki yinede hiçbir işi olmayanlar devletin yapacağı birkaç liralık yardımdansa katma değeri düşük malı üreterek devletin vereceğinden daha fazlasını kazanabilir. Devlet enerji dışında (Petrol, doğal gaz) en çok ithal ettiğimiz malları üretmek isteyenleri desteklemelidir. Böylece çalışmayan insanlara aktaracağı fonları ithal ettiğimiz malları üretenlere aktarır. Böylece paramız cebimizde kalır. Bazıları Türkiye üzerinde oyunlar oynandığını bu yüzden 2. Dünya savaşında yerle bir olan Almanya ve Japonya nın kalkındığı halde savaşa girmeyen Türkiye nin kalkınamadığını söyler. Hâlbuki bize Osmanlı dan hiçbir sanayi yatırımı kalmamıştır. O ülkeler ise sanayi devrimini bizden 100 yıl önce yapmışlardı. Yetişmiş mühendisleri, teknikerleri vardı. Savaştan sonra sadece yıkılan binalarını tekrar yapmışlardı. Biz de ise bilgi birikimi, eleman hiç bir şey yoktu. Bir başka yanlış bilinen ise cumhuriyetin ilk yıllarında kurulan uçak fabrikasının neden kapatıldığıdır. Asıl gerçek bizim hiçbir zaman uçak üretememiş olmamızdır. Önce Almanlar ile bir anlaşma yapılmış ve Almanlar fabrikadaki çalışanların çoğunu kendi ülkesinden getirmiştir. Uçak parçaları Almanya dan gelmiştir ve Türklere bu işin teknoloji transferi yapılmamıştır. Bu yetmiyormuş gibi Almanlar yapılan anlaşma gereği ülkemiz yer altı kaynaklarında hak iddia etmeleri üzerine uçak üretimi durdurulmuştur. Daha sonra aynı sorunları İngilizlerle yaşayan ülkemiz uçak üretiminden vazgeçmiştir. Sanayinin ülkemizde canlandırılması için komşu ülkelerle gümrükleri kaldırmalı ve sınır ticaretini geliştirmeliyiz. Böylece sınır illerimizde çok hızlı bir kalkınma olacaktır. Zaten üretimden, bankacılıktan, hammaddeden (tarım, hayvancılık) vergi almayarak sanayi desteklenecektir. Böylece Türkiye yatırım cenneti olacaktır çünkü iş gücü Avrupa ya oranla daha ucuzdur. Bunun yanında doğumuzdaki ülkelere oranla hem teknolojik hem de kalifiye elaman konusunda çok daha iyiyiz.

15 15 Ayrıca hammadde ve ara üründe sıfır gümrük sayesinde ülkemize ucuza gelecektir. Unutmamamız gereken bir başka husus ise üç kıtanın ortasında olmamız sebebiyle pazarlamak daha ucuz olacaktır. Üç kıtanın ortasındaki ülkemiz vizyonunu sadece Avrupa ile sınırlamamalıdır. Doymuş bir pazar olan Avrupa dan ise doymamış pazar olan Asya ve Afrika yanı başımızdadır. Ayrıca Avrupa Birliğine girmek ülkemize çok şey kazandırmayacaktır. Zaten ekonomik açıdan gümrük birliğindeyiz. Avrupa Birliği yakın gelecekte dağılacaktır. Özellikle ortak paraya geçerek Euro kullanmak düpe düz kendi bağımsızlığımızı vermektir. Buradan bir konuya değinmek istiyorum. Önceki sayfalarda anlattığım gibi Süper Türk lirası basarak piyasadan toplayacağımız döviz ile dış borcu ödeyeceğiz. Unutmayalım ki cebimizde taşıdığımız her döviz dış ülkelere verilmiş faizsiz borç gibidir. Paralı yollar, tüp geçitler, köprüler için her arabanın camında bir etiket olma mecburiyeti getirilmelidir. Etiket olmayan arabalar trafiğe çıkamamalıdır. Bu etiket her araç sahibinin kredi kartına tanımlı olmalı ve bir ayda yapmış olduğu toplam geçiş bir seferde kredi kartı hesap özetine yansıtılmalıdır. İsteyen araç sahibi hangi yollardan geçtiğinin detaylı dökümünü aylık e-posta olarak Ulaştırma Bakanlığından alabilir. Araçların ödemiş olduğu ücret geçmiş olduğu yolu hangi şirket işletiyorsa o şirketin hesabına aktarılır. Su, elektrik, telefon gibi faturalı hizmetlerin bir kredi kartına tanımlanması mecbur olmalıdır. Böylece kimsenin ödememe lüksü olmaz. Her ay düzenli olarak hesaplarından kesilir. Ödemeyen abonelerin borçları düzenli ödeyenlere ödetilmiş olmaz. Ülkemize özgü bir ulaşım kartı tasarlanmalı, ülkenin her yerinde geçerli olacak bu kart şehir içi toplu taşımacılıkta kullanılmalı. Metro, otobüs, dolmuş fark etmemeli. Kart sahibi hangi araçta bu kartı kullandıysa o aracın sahibinin hesabına taşıma ücreti geçmeli. Bu kartlar bir kredi kartına tanımlanmış olmalı ve kredi kartından otomatik olarak ödenmeli. Çocukların veya geliri olmayan ev halkının kartları da ev halkından birinin kredi kartına tanımlanmalı. Şehir içi ulaşım ücreti bir ayda yapmış olduğu toplam kullanım ücreti bir seferde kredi kartı hesap özetine yansıtılmalıdır. İsteyen insanların e-posta adreslerine kullandıkları yerleri ve ücretleri gösteren bir döküm Ulaştırma Bakanlığı tarafından gönderilmelidir. Yeni yerleşim yerleri veya kentsel dönüşüm yapılıyorsa özellikle konut bölgeleri site şeklinde olması ve güvenlik görevlisi mecburiyeti getirilmelidir. İl sayısı 60 a indirilmeli ve her ilin en az 4 organize sanayi bölgesi olmalıdır. Demir çelik fabrikası, petrol rafinerisi, otomotiv sanayi gibi büyük yatırımlar bunlara dâhil olmamalıdır. Çevreyi kirleten ve arıtma tesisi gereken aynı malı üreten (deri ve kimya sanayi gibi) fabrikalar mümkün olduğunca birkaç bölgede toplanmalı ve ortak arıtma tesisi kurulmalıdır. Böylece fabrikaların harcamaları azalmış olacaktır. Ankara, İstanbul, İzmir gibi büyük illere mümkün olduğunca sanayi yatırımı yasaklanmalıdır. Yurtdışı çıkış harcı herkes için 350 ABD Doları olmalıdır. Şehir merkezlerinde bazı eski binalar yıkılıp yerine çok katlı otoparklar yapılmalıdır. Bu binaların caddeye veya sokağa bakan duvarları dışarıdan bakınca konut veya İşhanı için kullanılan bina görünümünde olmalıdır.