TRAKYA'DA BOTANİK GEZİLERİ

Ekoloji TRAKYA'DA BOTANİK GEZİLERİ Dr. Ahmet ASAN Dr. Celal YARCI Trakya Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü, EDİRNE Anahtar Kelimeler:Trakya,Istranca ormanları, Bitki örtüsü ÖZET 1985 yılından bağlıyarak, Trakya'nın çeşitli bölgelerine botanik amaçlı geziler yapılmıştır. Bu makalede, geziler esnasında yapılan gözlemler ve bölgenin bitki örtüsü hakkında çeşitli bilgiler verilmiştir.. GİRİŞ Bölgenin Tanımı: Trakya Bölgesi, Türkiye'nin kuzey batısında bulunmakta olup, yaklaşık olarak 25.000. km 2 'lik yüzölçümüyle Türkiye'nin %3'ünü oluşturmaktadır. Bölge, 3 yönden (Doğu, kuzey ve güney) denizle çevrilidir. Batı bölümü ise Bulgaristan ve Yunanistan'a komşudur. Bölgenin kuzey ve güneyi dağ, iç kesimleri ise antropojen step karakterindedir. Bölgenin kuzey kesimi genel olarak kuzeybatıgüneydoğu yönünde uzanan Istranca (Yıldız) dağları ile çevrilmiştir. Güney kesimi ise, doğubatı yönünde uzanan Ganos (Işık) dağları ve bu dağların batıya doğru uzantısı olan Koru dağları ile kuşatılmış durumundadır. Bölgenin iç kesimleri Ergene Nehri tarafından sulanmaktadır. Bölgenin batısında Bulgaristan ve Yunanistan'a sınır teşkil eden Meriç Nehri ve kolları bulunmaktadır. Bölge, bitki örtüsü bakımından çok zengindir. Türkiye florasını teşkil eden yaklaşık 10.000 çiçekli bitki türünün, yaklaşık 2600 kadarı bölgede bulunmaktadır. Diğer bir deyişle Türkiye yüzölçümünün %3'ünü oluşturan bölge, tüm çiçekli bitki florasının %25'ini kapsamaktadır. Bu floristik zenginliğin çeşitli nedenleri vardır. En önemli nedenler edafik (toprak özellikleri) ve klimatikdir. Kahverengi orman toprakları, rendzinalar, grumusoller gibi verimli topraklar bölgede oldukça yaygındır. Bölge, klimatik yönden oldukça farklı varyasyonlara sahiptir. Karadeniz kıyılarında, tipik nemli, serin ve yağışlı karadeniz iklimi; iç kesimlerde, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk olan tipik kara iklimi (Kontinental iklim); güney ve güneybatı ile, Karadeniz kıyılarında lokal olarak tipik Akdeniz iklimi görülmektedir ki', yazlan sıcak ve kurak, kışları ise ılıman ve yağışlıdır. Akdeniz iklimi ve tipik bitki örtüsü olan maki, bütün özellikleriyle daha çok bölgenin güney batısını meydana getiren Gelibolu yarımadasında görülmektedir. l Mert Gölü ( Kocagöl )'den bir görünüm (İğneada). BÖLGENİN BİTKİ ÖRTÜSÜ Bölgedeki floristik elementler başlıca 3 kategori altında toplanabilir. l. Genellikle kuzey kısımlarda yer alan ve okyanusal iklim etkisi ile meydana gelmiş bulunan ve esas elementini Fagus orientalis Lipsky (Kayın) ve Rhododendron p(tfiticum L. (Orman gülü)'nün meydana getirdiği nemli ormanlar. Bu ormanlarda, verilen iki bitki dışında, genel olarak Carpinus L. (Gürgen) türleri, Corylus avellana L (Fındık), Acer L. (Akçaağaç), Cornus mas L. (Kızılcık) gibi bitki- [26J-

ler bulunmaktadır. Istranca dağlarının güneye bakan yamaçlarında ise, genel olarak Quercus L. (Meşe) türlerinden meydana gelen ormanlar vardır. Bu türler arasında Quercus dschorochensis C. Koch. Quercus frainetto Ten. ve Quercus cerris L. sayılabilir. 2. Genellikle Güney ve Güneybatı kesiminde yer alan tipik Akdeniz makisi. Bu maki formasyonu, Karadeniz kıyısında ve Akdeniz ikliminin görüldüğü yerlerde adacıklar halinde bulunmaktadır. Bu bölgede, Nerium oleander L. (Zakkum), olea europaea L. (Zeytin), Spartium junceum L. (Katırtırnağı), Fagus orientalis-rhododendron ponticum bitki grubundan bir görünüm ( Demirköy) Kanlısırt'dan Çanakkale Boğazı'nın Görünümü (Gelibolu). Maki elemanları, İstanbul'dan İğneada'ya kadar olan kıyı bölgelerinde yapraklarını döken çalılarla birarada yer alır. Ancak kuzeybatıya gidildikçe tedricen azalır. Maki elemanları, Karadeniz kıyıları boyunca daha dar bir şerit oluştururlar ve iç kesimlere daha fazla sokulmazlar. Maki örtüsü, Gelibolu Yarımadası'nın ucuna kadar yayılış gösterir. 3. Bölgenin iç kesimlerinde genellikle Iran- Turan elementlerinden meydana gelen bir step sahası bulunmaktadır. Bölgede, genellikle Chrysopogon gryllus (L.) Trin., Peştuca L., Koeleria P er s., Hordeum L. gibi Poaceae (Buğdaygiller) üyeleri ile, genellikle Ranunculaceae (Düğünçiçeğigijler), Scrophulariaceae, Rosaceae (Gülgiller), Asteraceae (Papatyagiller), Brassicaceae (Turpgiller), Fabaceae (Baklagiller) ve Lamiaceae (Ballıbabagiller) gibi familyalara ait bitkiler bulunmaktadır. Juniperus L. (Ardıç) gibi bitkiler bulunmaktadır. Maki formasyonu, Karadeniz kıyılarında pseudomaki şekline dönüşmekte olup, maki elementlerini daha az oranda temsil etmektedir. Kanlısırt'dan Gelibolu Yarımadasının Görünümü (Gelibolu). -[27]

Ekoloji Istranca kesimi: Istranca dağlan, Trakya'nın doğusunda, Kuzeybatı-Güneydoğu istikametinde uzanır ve 1031 m. yüksekliğe kadar ulaşır. Burada nemlijlıman ormanlar daha fazladır. Istrancalann en yükselncesimi Kırklareli ile Demirköy arasındadır. Edirne'ye yaklaştıkça yükseklik azalır ve Lalapaşa'ca plato görünümünü alır. Istranca dağ kütlesi, güneyden Ergene havzasına inen akarsularla ayrılmıştır. Genellikle granit ve gnays ana kayaları üzerinde yer alan bu kesimlerdeki orman örtüsü altında sık ve kalkersiz kahverengi orman topraklarına rastlanır. Şiddetli erozyona uğrayan tepelerde bu örtü seyrekleşmiş ya da tamamen ortadan kalkmıştır 2. Istrancalar üzerinde tipik bir vejetasyon örtüsü kesidi Demirköy-Yeniceköy arasında görülmektedir 4. Dönmez 4 'e göre, Demirköy- Yeniceköy kesidinde, güneyde 450 m.'ye kadar tarım alanı, 400-600 m. arasında meşe ve gürgen çalılıkları, 600 m.'den sonra meşe-gürgen ve kayın karışık ormanları başlar. 700-750 m.'den sonra kayın, floradaki oranını arttırarak zirveye doğru birlikler teşkil eder. Kuzey yamacı boyunca saf kayın ormanları geniş yer kaplar ve bu kesimde ormanaltı R. ponticum, Daphne pontica L., Euphorbia amygdaloides L., Hypericum L., Trifolium L. ve eğrelti otlarıyla kaplıdır. Demirköy'e kadar devam eden kayın ormanları burada yerini sapsız meşeye bırakır ve burada ormangülleri görülmemektedir. Meşeler içinde gürgen, yabani erik ve dere içlerinde fındık karışır. Orman altı florada Cratageus monogyna Jacq. ve Ruscus aculeatus L. görülmektedir. Yarcı 5, Demirköy ve civarında yaptığı floristik araştırmalarda bölgenin bitki örtüsüyle ilgili olarak çeşitli gözlemlerde bulunmuştur. Bu gözlemler şöyle özetlenebilir: Armutveren köyü civan, Quercus türleriyle, seyrek olarak Carpinus betulus L. Corylus L., Crataequs L. Pyrus amygdaliformis Vill. gibi bitkilerin ağırlıkta olduğu kanşık ormandan oluşan bir bitki örtüsüyle kaplıdır. Tahrip olmuş alanlarda, ağaççık ve çalı formunda bitkiler vardır. Ayrıca bu açık alanlarda otsu bitkiler de hakimdir. Gökyaka köyü civannda, F. orientalis ağırlıklı Quercus ve C. betulus'âan oluşan karışık orman bulunmaktadır. Bulgaristan sınırına yakın olan Yiğitbaşı köyü civarında ise genellikle Q. frainetto ormanı hakimdir. Bu ağacın hakim olduğu kanşık orman, Sislioba köyü civarında da mevcuttur. Yeniceköy civarında kültive olan Pinus nigra ssp. pallasiana (Lamb.) Holmboe. ormanı bulunmaktadır. Ancak burada ormanaltı florası hemen hemen hiç yoktur. Aynı orman, Demirköy-İğneada arasında da vardır. Istrancalann Karadenize kıyı teşkil eden bölümlerinde Fagus ve Quercus önemini kaybeder. Bu bölge, çok özel bir orman türü olan "Longos (Subasar)" ormanları ile kaplıdır. Bu orman, Erikli gölü ile Kocagöl (Mert gölü)'nün Istranca etekleriyle birleştiği düşük irtifalı ve çok nemli bölgelerde gelişmiştir. Bu bölgeler aluvial tip topraklara sahip olup, geçmişde göl tabanı olduğu tahmin edilmektedir. Bu ormanların tipik ağaçları şöyle özetlenebilir: Alnus glutinosa (L.) Gaertner, Fraxinus ornus L., Ulmus campestris L., Acer campestre L., Salix alba L. ormanaltı florası olarak da, Rubus canescens DC. Hedera helix L., Veronica hederifolia L., Viola silvatica Sensu Boiss. Ranunculus ficaria L. gibi bitkiler sayılabilir 4. Longos ormanlannın bazı kesimlerinde orman çok sıkdır ve yürümek hemen hemen imkansızdır. Asan 5, Longos ormanlarında makrofunguslarla (Şapkalı Mantarlar) ilgili yaptığı araştırmalarda, çok zengin bir florayla karşılaşmıştır. Bu ormandan çeşitli makrofungus örnekleri toplanmış ve teşhisleri yapılmıştır. Istranca ormanlannda yağmur yağmadığı zamanlar makrofungus örneklerine rastlanmadığı halde, Longos ormanlarında kış mevsimi dışında yapılan gezilerde genellikle örnek toplanmıştır. Bölgeden toplanan makrofungus örnekleri, Trakya Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü Her- Yol kenarında bitki örnekleri toplama çalışmalarından bir görünüm ( Çanakkale Boğazı - Gelibolu ).

baryumu (EDTU)'nda saklanmaktadır. Bölge halkıyla yaptığımız sohbetlerde, makrofunguslarm bol bulunduğu ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde çeşitli kişilerin bölgede büyük miktarda makrofungus topladıkları ve toplama esnasında bölge halkına ücret karşılığı toplama yaptırdıkları belirtilmiştir. 12 Haziran 1985'de yaptığımız gezide, Edirne'den Demirköy'e giderken, İskenderköy, Sögütlüdere, Hasköy, Ürünlü, İnece, Kırklareli, Kızılcıkdere, Üsküpdere, Kaynarca, Pınarhisar, Erenler, Poyralı ve İslambeyli Güzergahından Yeniceköy'e vardık. Burası, Istranca ormanlarının başlangıcı olarak kabul edilebilir. Kuşkusuz, buraya kadar olan kesimde seyrekde olsa ağaçlara rastlanmaktadır. Ancak, orman yoğunluğu buradan itibaren oldukça artmaktadır. Bu noktada, Demirköy'e giden yoldan sola sapıldığında Istranca dağlarının zirvesine vanlabilmektedir. Burada, çeşitli Campanula L. ve Digitalis L. örnekleri toplandı. Asfalt yol izlenerek, Velika köprüsü üzerinden Demirköy'e varılabilir. Yeniceköy ile Demirköy arasında seyrine doyulmaz manzaralar vardır. Trakya florasıyla ilgili birçok araştırma yapılmıştır. 6 ' 28. Ancak biz, bu araştırmaların birbirleriyle kıyaslanmasını yapıp tartışmaktan ziyade, kendi gözlemlerimizi sunmaya çalıştık. * 12 Haziran 1985 ve 14 Haziran 1985 tarihlerinde, Edirne-Demirköy ve Edirne-Keşan-Koru dağı güzergahlarını takip ederek yapmış olduğumuz gezilere, Prof. Dr. Hüsnü DEMİRİZ ile Merhum, Prof. Dr. Baki KASAPLIGİL'de katılmıştır. Türk sistematik botaniğine büyük katkıları olan KASAPLIGİL, bu gezilerimize, Amerika Birleşik Devletleri'nden gelip Trakya Üniversitesi'ni ziyaretinde iştirak etmiştir. Bilgi ve görgüsünden geniş ölçüde yararlandığımız sayın KASAPLIGİL'i saygıyla anıyoruz. SUMMARY The botany excursions were carried out by us to various area of Thrace region as starting from 1985 year. in this paper, Various knowledges about flora of region explained during excursions. KAYNAKLAR 1) AKMAN Y. Climats et Bioclimats Mediterrancens en Turquie. Ecoiogia Mediterr. 8(1/2): 73-87, 1982. 2) YURT ANSİKLOPEDİSİ. Cild 4. Anadolu Yayıncılık. 2551-2560, 1982. 3) Marmara Havzası Toprakları. Köyişleri ve Kooperatifler Bak. Yay. No: 29, Topraksu Genel Md. Yay. No: 309, Raporlar Serisi No: 91. 1980, Ankara. 4) DÖNMEZ Y. Trakya'nın Bitki Coğrafyası, ist. Ünv. Yay. No: 1321, 1968. 5) YARCI C. Demirköy (Kırklareli) ve Civarının flora ve vejetasyonu. Doktora tezi. 150 S. Ege Ünv., Fen Bil. Enst. Biyoloji Anabl. Dalı., 1991. 6) ASAN A, GÜCÎN F. Istranca Dağlarında (Trakya) Belirlenen Bazı Makrofunguslar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri kitabı. Cild 2, 155-162, 7)* BAYTOP A. Soğuksu-Yeşilköy gezisi. Türk Biol. Derg. 8: 90, 1958. 8)* BAYTOP A. Halkah-Florya gezisi. Türk Biol. Derg. 10: 139, 1960. 9)* BAYTOP A. Trakya'da Botanik Gezilerimiz. Türk Biol. Derg. 11:38,1961. 10) DAVIS PH. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1-9 and supll. Edinburg at the Univerity Press. 1965-1988. 11) WEBB DA. The flora of European Turkey. Proc Roy Irısh Acad. Sect. B. 65 (1): 1-100, 1966. 12) DEMtRÎZ H A new Consolida for the flora of Europe: Consolida raveyi (Boiss.) Schröd. ist Ünv. Fen Fak. Meç. Seri B. 42 (1-4): 91-93, 1977. 13) BAYTOP A DEMİRlZ H. Rare plants and endemics in Turkey in Europe. ist Ünv. Fen Fak Meç. Seri B. 45: 109,111, 1982. 14) TUTEL B The genus Plantago in European Turkey. ist Ünv. Fen Fak. Meç. Seri B. 45: 99-108, 1982. 15) 1LARSLAN R. ÇIRPICI A. MAL YER H. Türkiye'nin Al (E) karesinden yeni floristik kayıtlar. Doğa Tr Bot Derg. 12 (3): 243-247, 1988. 16) ÖZHATAY N. DALGIÇ G. Muscari tenuiflorum in European Turkey: Description, distribution, karyotype. J Fac Phar ist. 25: 17, 1989. 17) AKTAÇ N. ÇAMLITEPE Y. DANE F. Hasatçı karıncalar (M. oertzeni Forel, M. semifurus (Andre)-Hym: Formicidae)'ın yuva yapıları ve tohum depoları üzerinde ön araştırma. X Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. 183-192, 18) BOLAT N, AYDIN A. Edirne ili Silene (Caryophllaceae) cinsi G Grubu türleri üzerinde morfolojik, anatomik ve korolojik çalışmalar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 2. 1-10, 19) ARDA H. OLGUN G. Edirne çevresindeki Hypericum L. (Guttiferae) türleri üzerinde morfolojik, anatomik ve karyolojik araştırmalar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. 21-31, 20) KAPTANOĞLU HN. DANE F. Edirne civarındaki bazı boya bitkilerinin yayılışları ve boyama özelliklerinin incelenmesi. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 1. 11-21, 21) DANE F. OLGUN G. Edirne, ilindeki bazı Verbascum L. türlerinin morfolojik, korolojik özellikleri ve tohumlarının SEM tekniği ile incelenmesi. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 1.373-383, 22) SEÇMEN Ö. LEBLEBİCİ E. Aquatic flora of Thrace (Turkey). Wildenowia. 20: 53-65, 1991. 23) OLGUN G. Trakya Florası Atlası. Fas. l. Trakya Ünv. Fen-, Ede.Fak. Biyoloji Böl Yay. No: 8, 1991, Edirne. 24) ÖZHATAY N. JOHNSON MAT, MATHEW B, DALGIÇ G. A new hexaploid Bellevalia (Hyacinthaceae) from European Turkey. Bot J Linnean Soc. 107: 89-99, 1991. 25) DALGIÇ G. Cytotaxonomical studies on the genus Muscari in European Turkey. Bot Chron. 10: 819-825, 1991. 26) BAŞAK N. The genus Fritillaria (Liliaceae) in European Turkey. Bot Chron. 10: 841-844, 1991. 27) DALGIÇ G. Trakya Florası Atlası. Fas. 2. Trakya Ünv Fen- Ede.Fak. Biyoloji Böl.Yay.No: 9, 1992, Edirne. 28) DANE F. OLGUN G. A new record for the flora of Turkey. Doğa tr J Bot. 16: 18-20, 1992. *lşaretli yayınlar elde edilememiştir.

baryumu (EDTU)'nda saklanmaktadır. Bölge halkıyla yaptığımız sohbetlerde, makrofunguslann bol bulunduğu ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde çeşitli kişilerin bölgede büyük miktarda makrofungus topladıkları ve toplama esnasında bölge halkına ücret karşılığı toplama yaptırdıkları belirtilmiştir. 12 Haziran 1985'de yaptığımız gezide, Edirne'den Demirköy'e giderken, İskenderköy, Sögütlüdere, Hasköy, Ürünlü, İnece, Kırklareli, Kızılcıkdere, Üsküpdere, Kaynarca, Pınarhisar, Erenler, Poyralı ve İslambeyli Güzergahından Yeniceköy'e vardık. Burası, Istranca ormanlarının başlangıcı olarak kabul edilebilir. Kuşkusuz, buraya kadar olan kesimde seyrekde olsa ağaçlara rastlanmaktadır. Ancak, orman yoğunluğu buradan itibaren oldukça artmaktadır. Bu noktada, Demirköy'e giden yoldan sola sapıldığında Istranca dağlarının zirvesine vanlabilmektedir. Burada, çeşitli Campanula L. ve Digitalis L. örnekleri toplandı. Asfalt yol izlenerek, Velika köprüsü üzerinden Demirköy'e varılabilir. Yeniceköy ile Demirköy arasında seyrine doyulmaz manzaralar vardır. Trakya florasıyla ilgili birçok araştırma yapılmıştır. 6>28. Ancak biz, bu araştırmaların birbirleriyle kıyaslanmasını yapıp tartışmaktan ziyade, kendi gözlemlerimizi sunmaya çalıştık. * 12 Haziran 1985 ve 14 Haziran 1985 tarihlerinde, Edirne-Demirköy ve Edirne-Keşan-Koru dağı güzergahlarını takip ederek yapmış olduğumuz gezilere, Prof. Dr. Hüsnü DEMİRİZ ile Merhum, Prof. Dr. Baki KASAPLIGİL'de katılmıştır. Türk sistematik botaniğine büyük katkıları olan KASAPLIGİL, bu gezilerimize, Amerika Birleşik Devletleri'nden gelip Trakya Üniversitesi'ni ziyaretinde iştirak etmiştir. Bilgi ve görgüsünden geniş ölçüde yararlandığımız sayın KASAPLIGİL'i saygıyla anıyoruz. SUMMARY The botany excursions were carried out by us to various area of Thrace region as starting from 1985 year. in this paper, Various knovvledges about flora of region explained during excursions. KAYNAKLAR 1) AKMAN Y. Climats et Bioclimats Mediterrancens en Turquie. Ecologia Mediterr. 8(1/2): 73-87, 1982. 2) YURT ANSİKLOPEDİSİ. Cild 4. Anadolu Yayıncılık. 2551-2560, 1982. 3) Marmara Havzası Toprakları. Köyişleri ve Kooperatifler Bak. Yay. No: 29, Topraksu Genel Md. Yay. No: 309, Raporlar Serisi No: 91. 1980, Ankara. 4) DÖNMEZ Y. Trakya'nın Bitki Coğrafyası, îst. Ünv. Yay. No: 1321, 1968. 5) YARCI C. Demirköy (Kırklareli) ve Civarının flora ve vejetasyonu. Doktora tezi. 150 S. Ege Ünv., Fen Bil. Enst. Biyoloji Anabl. Dalı., 1991. 6) ASAN A, GÜClN F. Istranca Dağlarında (Trakya) Belirlenen Bazı Makrofunguslar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri kitabı. Cild 2, 155-162, 7)* BAYTOP A. Soğuksu-Yeşilköy gezisi. Türk Biol. Derg. 8: 90, 1958. 8)* BAYTOP A. Halkah-Florya gezisi. Türk Biol. Derg. 10: 139, 1960. 9)* BAYTOP A. Trakya'da Botanik Gezilerimiz. Türk Biol. Derg. 11:38,1961. 10) DAVIS PH. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1-9 and supll. Edinburg at the Univerity Press. 1965-1988. 11) WEBB DA. The flora of European Turkey. Proc Roy Insh Acad. Sect. B. 65 (1): 1-100, 1966. 12) DEMlRIZ H A new Consolida for the flora of Europe: Consolida raveyi (Boiss.) Schröd. ist Ünv. Fen Fak. Meç. Seri B. 42 (1-4): 91-93, 1977. 13) BAYTOP A DEMlRtZ H. Rare plants and endemics in Turkey in Europe. ist Ünv. Fen Fak Meç. Seri B. 45: 109,111, 1982. 14) TUTEL B The genus Plantago in European Turkey. ist Ünv. Fen Fak. Meç. Seri B. 45: 99-108, 1982. 15) ILARSLAN R. ÇIRPICI A. MAL YER H. Türkiye'nin Al (E) karesinden yeni floristik kayıtlar. Doğa Tr Bot Derg. 12 (3): 243-247, 1988. 16) ÖZHATAY N. DALGIÇ G. Muscari temtiflorum in European Turkey: Description, distribution, karyotype. J Fac Phar ist. 25: 17, 1989. 17) AKTAÇ N. ÇAMLITEPE Y. DANE F. Hasatçı karıncalar (M. oertzeni Forel, M. semifurus (Andre)-Hym: Formicidae)'ın yuva yapıları ve tohum depolan üzerinde ön araştırma. X Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. 183-192, 18) BOLAT N, AYDIN A. Edirne ili Silene (Caryophllaceae) cinsi G Grubu türleri üzerinde morfolojik, anatomik ve korolojik çalışmalar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 2. 1-10, 19) ARDA H. OLGUN G. Edirne çevresindeki Hypericum L. (Guttiferae) türleri üzerinde morfolojik, anatomik ve karyolojik araştırmalar. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. 21-31, 20) KAFTANOĞLU HN. DANE F. Edirne civarındaki bazı boya bitkilerinin yayılışları ve boyama özelliklerinin incelenmesi. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 1. 11-21, 21) DANE F. OLGUN G. Edirne, ilindeki bazı Verbascum L. türlerinin morfolojik, korolojik özellikleri ve tohumlarının SEM tekniği ile incelenmesi. X. Ulusal Biyoloji Kongresi. Bildiri Kitabı. Cild 1.373-383, 22) SEÇMEN Ö. LEBLEBİCİ E. Aquatic flora of Thrace (Turkey). Wildenowia. 20: 53-65, 1991. 23) OLGUN G. Trakya Florası Atlası. Fas. 1. Trakya Ünv. Fen-, Ede.Fak. Biyoloji Böl Yay. No: 8, 1991, Edirne. 24) ÖZHATAY N. JOHNSON MAT, MATHEW B, DALGIÇ G. A new hexaploid Bellevalia (Hyacinthaceae) from European Turkey. Bot J Linnean Soc. 107: 89-99, 1991. 25) DALGIÇ G. Cytotaxonomical studies on the genus Muscari in European Turkey. Bot Chron. 10: 819-825, 1991. 26) BAŞAK N. The genus Fritillaria (Liliaceae) in European Turkey. Bot Chron. 10: 841-844, 1991. 27) DALGIÇ G. Trakya Florası Atlası. Fas. 2. Trakya Ünv Fen- Ede.Fak. Biyoloji Böl.Yay.No: 9, 1992, Edirne. 28) DANE F. OLGUN G. A new record for the flora of Turkey. Doğa tr J Bot. 16: 18-20,1992. *lşaretli yayınlar elde edilememiştir.