Solunum Kaslarının Fonksiyonel ve Klinik Anatomisi Dr. Nurullah YÜCEL Doç. Dr. Muzaffer ŞEKER 1999 Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı
Solunum Kaslarının Fonksiyonel ve Klinik Anatomisi Solunum sistemi hakkında bilgi İnspirasyon yaptıran kaslar Ekspirasyon yaptıran kaslar
Solunum sistemi hakkında bilgi Solunum sistemi organları Solunumun fizyoanatomisi Solunumun düzenlenmesi
Arbor bronchialis Trachea Bronchus principalis dexter / sinister Bronchus lobaris Bronchus segmentalis Bronchiolus lobularis Bronchiolus terminalis Bronchiolus respiratorius Ductus alveolaris Saccus alveolaris Alveolus pulmonis
Gaz değişimi vücutta akciğerler ve hücre düzeyi olmak üzere iki bölgede yapılmaktadır. Akciğerlerde atmosfer havası ile kan arasındaki gaz alışverişi EKSTERNAL SOLUNUM. Hücre düzeyinde kan ile hücreler arasındaki gaz alışverişi İNTERNAL SOLUNUM Bu iki bölgede oksijen ve karbondioksit kısmi basınç farkları doğrultusunda pasif diffuzyon ile değişime uğrarlar.
Akciğerler GAZ DEĞİŞİMİ ph KONTROLÜ ; Kandaki karbondioksit düzeyi üzerinden düzenler. Asidoz ve Alkaloz da rol alır. VÜCUT ISISI ; Solunum ile dış ortama ısıtılmış ve nemlendirilmiş hava verilir, sonuçta vücut ısısı düşer.
Normal solunum volümü 500 ml. dir. Herbir inspirasyonda akciğerlere alınan 500 ml. havanın ancak 350 ml. si gaz değişimine uğrar. 150 ml. hava, gaz değişiminin yapılmadığı anatomik ölü boşluğu doldurmaktadır. Normal solunum hızı dakikada 12-16 dır. Metabolizma hızının artması Oksijen gereksiniminin artması, Karbondioksit birikmesi, ph nın azalması, Asidoz vb. durumlarda SOLUNUM HIZI ARTAR.
Akciğer hacimleri Soluk hacmi (Tidal volüm) Yedek soluk alma hacmi (İnspiratuar rezerv volüm) Yedek soluk verme hacmi (Ekspiratuar rezerv volüm) Artık volüm (Rezidüel volüm) Solunum ölü alanı (Respiratuar ölü alanı) Vital Kapasite (Yaşamsal kapasite) Zamanlı vital kapasite Akciğer ventilasyonu (Dakika solunum hacmi 6 Litre/Dakika) Maximum gönüllü ventilasyon: 125-170 Litre/Dakika
Solunumun fizyoanatomisi Solunum olayını meydana getiren yapılar A- Pulmones (Akciğer ler) ve solunum yolları (burun, pharynx, larynx, trachea, bronchus lar) B- Ventilasyonu sağlayan pompa; a- Göğüs kafesi ve ventilasyon yaptıran kaslar b- Kasları beyne bağlayan sinir ve yollar c- Kasların fonksiyonunu düzenleyen sinir sistemindeki organlar
İnspirasyon Normal solunumda nefes alma aktif olaydır. İnspirasyon kaslarının kasılması torax içi artırır İnspirasyon başlangıcında plevra içi basınç -2.5 mmhg dan -6 mmhg ya düşer. Zorlu inspirasyonda -30 mmhg ya düşer hacmi
İnspirasyon kasları Mm. colli (Boyun kasları ) M. sternocleidomastoideus M. sternohyoideus M. sternothyroideus M. scalenus anterior M. scalenus medius M. scalenus posterior Mm. dorsi (Sırt kasları) M. trapezius M. latissiumus dorsi M. serratus posterior superior Mm. thoracis (Göğüs kasları) M. pectoralis major M. pectoralis minor M. serratus anterior Mm. intercostales (İntercostal kaslar) Mm. intercostales externi Mm. levatores costarum Mm. abdominis (Karın kasları) Diaphragma
İnspirasyonda thoraks çapları Vertikal çap : İnspirasyonda göğüs kafesinin tavanı yükselir, tabanı ise alçalır. Diaphragma nın kontraksiyonu sırasında kubbe düzleşir ve diaphragma aşağı iner.
İnspirasyonda thoraks çapları Ön-Arka çap : Kaburgaların sternal uçları yukarı doğru yükselecek olursa sternum un alt ucu ileriye doğru itilir ve ön-arka çap artar. Bu sırada skalen kaslar kasılarak 1. kostayı sabitleştirirken, interkostal kaslarda kontraksiyon yaparak diğer kostaları 1. kostaya doğru yaklaştırırlar.
İnspirasyonda thoraks çapları Tranvers çap : İnspirasyon sırasında kostalar yükselerek transvers çapı artırır. Bu durum interkostal kasların kontraksiyonu ile kostaların birbirine yaklaşması ve 1. kostanın sabitleşmesi sonucu meydana gelir. Diaphragma nın aşağı doğru çökmesi ve karın kaslarının tonusu da çapın artmasında etkilidir.
Akciğer de inspirasyonda oluşan değişiklikler; Atmosferdeki pozitif basınç ve akciğerlerin dış yüzündeki negatif basınç nedeni ile hava solunum yollarına dolarak toraks boşluğunu genişletir.
Akciğer de inspirasyonda oluşan değişiklikler; Akciğerlerin genişlemesi ile bronş duvarındaki elastik lifler ve bağ dokusu gerilir. Diyaphragma aşağı doğru iner, recessus costadiaphragmaticus genişler ve akciğerin alt kenarı bu boşluğa doğru uzanır.
Akciğer de inspirasyonda oluşan değişiklikler; İnspirasyonda radix pulmonis ve trachea iki vertabra boyu kadar alçalır. Kapiller damarların genişlemesi, bronchusların uzaması ve genişlemesi pulmoner dolaşıma yardım eder.
Ekspirasyon Normal solunumda nefes verme pasif olaydır Karın ön duvarı kasların tonusunun artması, diaphragma ve Mm.intercostales lerin gevşemesi ve akciğer lerin yapısal elastiyiketi sayesinde oluşan pasif olaydır. Alt kostaların aşağıya çekilmesinde m.serratus posterior inferior da görev alır.
Mm. dorsi (Sırt kasları) Ekspirasyon kasları M. serratus posterior inferior Mm. iliocostalis Mm. longissumus Mm. spinalis Mm.intercostales (İntercostal kaslar) Mm. intercostales interni Mm. intercostales intimi. Mm. abdominis (Karın Kasları) M. obliquus externus abdominis M. obliquus internus abdominis M. transversus abdominis M. rectus abdominis M. quadratus lumborum Mm. subcostales Mm. transversus thoracis
Akciğerde expirasyonda oluşan değişiklikler Akciğerin elastik olaması nedeni ile hacimleri küçülür. Diaphragma nın yukarıya doğru hareket etmesiyle pleura diaphragmatica ve pleura costalis in artan yüzeyi eski halini alarak recessus costodiaphragmaticusu daraltır. Akciğerin alt kenarı yukarı doğru yükselir.
Akciğerde expirasyonda oluşan değişiklikler Ekspirasyonda bifurcatio trachea, radix pulmonis le birlikte yukarıya doğru çıkar. Bronchus lar kontraksiyon yapar ve kısalırlar.
Solunumun düzenlenmesi Solunumun sinirsel denetimi İstemli denetim Otomatik denetim Bulbus Pons N.vagus Solunumun kimyasal denetimi Glomus aorticus Glomus caroticum Medüller kemoreseptörler
İnspirasyon yaptıran lifler İnspirasyon yaptıran lifler, C 3-5 arasındaki ön boynuzlarda bulunan n. phrenicus ve medulla spinalis in torakal kısmında mm. intercostales eksterni lerin motor nöronları üzerinden sinaps yapar.
Expirasyon yaptıran lifler Ekspirasyon yaptıran lifler, medulla spinalisin torakal kısmında mm. intercostales interniler in motor nöronları üzerinden sinaps yapar.
Bulbus solunum merkezi Ventral respiratuar grup nöronlar Dorsal respiratuar grup nöronlar
Ventral respiratuar grup nöronlar: Nuc. paraambigualis, Bulbus solunum merkezi Nuc. retroambigualis ve Botzinger kompleksinin çekirdekleri boyunca uzanan nöron sütunlarıdır. Bu sütünların orta kısmında I nöronları, her iki uç tarafında E nöronları bulunur.
Bulbus solunum merkezi Dorsal respiratuar grup nöronlar: Nuc. tractus solitarius ların içinde ve yakınında bulunur. İnspirasyon yaptıran kaslarla ilgili I nöronları vardır.
Pons pnömotaksik merkez Pnömotaksik merkezi nuc. parabrachialis medialis ve nuc. Kölliker-Fuse nin nöronları meydana getirir. Solunumun her iki fazında da aktif olan nöronların yanı sıra I ve E nöronlarınıda kapsar. Bu alan hasara uğrarsa solunum gittikçe yavaşlar ve soluk hacmi artar.
N. vagus N.vagustan çıkan impuslar inspirasyon yaptırıcı deşarjı inhibe eder. Vagotomi operasyonu sonrasınsda inspirasyon derinliğinde artış olur.
N. vagus Solunum ile ilgili nöronların ritmik deşarjı spontan olmasına rağmen, bu ritmik deşarjlar ponstaki nöronlar ile akciğerlerdeki reseptörlerden n.vagus içinde gelen afferentler tarafından değişikliğe uğratılır.
N. vagus İnspirasyon sırasında akciğerlerin genişlemesi afferent pulmoner vagal liflerde impulslar başlatır.
glomus aorticus glomus caroticum Boynun her iki yanında A.carotis communis in dallanma noktasının yakınında birer tane karotid cismi Arcus aorta da genelde ikiden fazla aortik cisim vardır.
glomus aorticus glomus caroticum Tip I Hücreleri (Glomus hücreleri); Katokolamin ihtiva eder. Hipoksiye maruz kalınınca katekolamin salgılayarak n.glossopharyngeus un afferent aksonlarını uyarırlar.
glomus aorticus glomus caroticum Tip II Hücreleri; Glialara benzerler ve herbiri 4-6 adet Tip I hücresini kuşatır ve destek görevi görür. Karotid ve Aort cisimlerdeki reseptörler, Arteriyel kandaki Pco 2 veya H + yoğunluğundaki yükselme veya Po 2 deki azalma ile uyarılır
Medullar kemoreseptörler Bulbusun ventral yüzeyindeki rostral (R) ve kaudal (K) medullar kemoreseptörlerdir. Bunlar solunum merkezinin yakınında bulunur.
Medullar kemoreseptörler Beyin dokusu ve BOS, H + yoğunluğundaki artışa duyarlı olup solunumu uyarır. Bu uyarı H + yoğunluğundaki artışla doğru orantılıdır. Solunum üzerine CO 2 in etkileri, CO 2 in BOS ve beyin dokusuna geçmesi ve buralarda H + yoğunluğunu arttırarak H + e duyarlı reseptörleri uyarmasına bağlıdır.
Solunum merkezini etkileyen uyarılar Kimyasal denetim CO 2 (BOS ve beyin dokusu sıvısı H + yoğunluğu ile) O 2 (glomus aorticus ve glomus caroticum ile ) H + (glomus aorticus ve glomus caroticum ile )
Solunum merkezini etkileyen uyarılar Kimyasal olmayan denetim Hava yolları ve akciğerlerdeki reseptörlerden gelen vagal afferentler ile Pons, hypothalamus ve limbik sistemden gelen afferentler ile Propriyoseptörlerden gelen afferentler ile Baroreseptörlerden gelen afferentler ile ( arteriyel, atriyal, ventriküler, pulmoner reseptöler)
İnspirasyon kaslarının klinik anatomisi
İnspirasyon kasları Mm. colli (Boyun kasları ) M. sternocleidomastoideus M. sternohyoideus M. sternothyroideus M. scalenus anterior M. scalenus medius M. scalenus posterior Mm. dorsi (Sırt kasları) M. trapezius M. latissiumus dorsi M. serratus posterior superior Mm. thoracis (Göğüs kasları) M. pectoralis major M. pectoralis minor M. serratus anterior Mm. intercostales (İntercostal kaslar) Mm. intercostales externi Mm. levatores costarum Mm. abdominis (Karın kasları) Diaphragma
Diaphragma nın embriyolojisi Embriyoda 3 temel yapıdan ; septum transversum mesenterium dorsale göğüs duvarındaki membrana pleuroparietalis tengelişir. Bu yapılar birbirleri ile birleşirler.
Diaphragma hernileri konjenital diaphragma hernileri akkiz (edinsel) diaphragma hernileri travmatik diaphragma hernileri
Konjenital diaphragma hernileri Diaphragma nın embriyonal gelişimi 3 temel yapıdan olur. Normalde bu yapılar birbirleri ile birleşirler. Birleşmenin tam olmaması sebebi ile konjenital diaphragma hernileri oluşur.
Konjenital diaphragma hernileri Bebeklerde beslenme bozukluğu, siyanoz, öksürük, dispne gibi solunum ve dolaşım fonksiyonlarının yetersizliği en sık görülen klinik bulgulardır. Röntgende mide ve bağırsakların toraks ta görülmesi ve kalbin karşı tarafa itilmesi görülür. Tedavi edilmeyen bebekler ölür. Amaliyat edilenlerin %90-95 i hayatını devam ettirilir. Posterolateral herniler bağırsaklar distansiyona uğramadan amaliyat edilmelidir
Konjenital diaphragma hernileri Posterolateral herni (bochdalek hernisi) Anterolateral herni ( morgagni / larey hernisi) Posterior herni:
Posterolateral herni (bochdalek hernisi) Canalis pleuroparietalis in tam kapanmaması sonucu görülür. Bu açıklık membrana pleroparietalis ile septum transversum un birleşmesindeki aksaklık sonucu oluşur ve genelde solda oluşur.
Posterolateral herni (bochdalek hernisi) Herni kesesi yoktur. Kolon, omentum, ince bağırsak, mide, dalak, karaciğerin sol lobu thorax boşluğunda bulunur. Kalp ve solunum sistemi ile ilgili komplikasyonlar görülür. Kalp karşı tarafa itilebilir.
Posterolateral herni (bochdalek hernisi) Herni tarafındaki akciğer kompresyona uğrar atalektaz i ve kronik akciğer enfeksiyonları gelişebilir. Yenidoğan döneminde tanı konulur konulmaz hemen amaliyat edilmelidir.
Anterolateral herni ( morgagni / larey hernisi ): Pars costalis ile pars sternalis arasındaki açıklıktan oluşur. Herni kesesi vardır. Transvers kolon, omentum, mide, ince bağırsaklar thorax a geçerler. Herni strangüle olabilir. Akciğer fonksiyonları ciddi şekilde etkilenmez.
Posterior herni Diaphragma nın sağ krusundaki hiatus oesaphageus undan oluşur. Midenin bir kısmı toraks boşluğuna geçer ve herni kesesi mevcuttur. Yeni doğanlarda nadir görülür.
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Sliding (gastroosophagial) herni Rolling (paraesophageal) herni Miks ( bileşik ) herni
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Akkiz (edinsel) herniler orta yaştaki kimselerde normal kas tonusu azalmış veya anatomik yapısı bozulmuş özofagial açıklıktan veya etrafındaki diaphragma bölgesinden oluşur..
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Diaphragma açığından mide arka mediastenuma girer. En sık yetişkin bayanlarda görülür. Gebelik, şişmanlık nedeni ile karın içi basıncının artması en büyük sebeptir
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Sliding (gastroesophageal) herni Edinsel henilerin en sık rastlanan şeklidir. Midenin bir kısmı göğüs boşluğuna kaymıştır. Oesophagus kısalmıştır. Özofagogastrik bileşke diaphragma nın üstünde yer alır ve midenin bir kısmı peritonla örtülmüştür.
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Rolling (paraoesophageal) herni Özofagogastrik bileşke yerinde olup midenin fundus ve büyük kurvaturu diaphragmanın zayıf noktasından toraks boşluğuna geçer. Hiatus özofagus ile heni deliği arasında bir adale bandı bulunur. Özofagogastrik bileşke bu tip hernilerde normal yerindedir.
akkiz (edinsel) diaphragma hernileri Mikst ( bileşik ) herni Her iki tipin birlikte çeşitli şekillerde görüldüğü hernidir. Özofagogastrik bileşke diaphragmanın üzerindedir. Fundus ve büyük kurvatur daha yüksek seviyeye çıkmıştır.
travmatik diapragma hernileri Erkeklerde ve solda daha fazla görülür. Bıçak ve kurşun yaralanması gibi delici yaralanmalarda, otomobil ve yüksekten düşme gibi künt travmalarda, ampiyem ve subdiaphragmatik apse gibi sekonder enfeksiyonlarından sonra görülebilir.
travmatik diapragma hernileri Genelde travmatik herniler aşağı toraks veya abdomenin künt bir travmaya maruz kalması sonucu oluşur. Aniden artan karın içi basıncının tazyiki diaphragmanın yırtılmasına sebep olur. Genelde kubbe bölgesinde yırtıklar oluşur.
Torakal çıkış obstrüksiyonu sendromları (Omuz kavşağı nörovasküler bası sendromları, Scalenus anticus sendromu, Servikal kosta sendromu, Costa clavikuler sendrom, Subclavian hırsızlık sendromu ) Özellikle 35-55 arasındaki bayanlarda sık görülür. El boyun, omuz ve kollarda ağrı ve duyu azalması / kaybolması ile semptomları başlar. Sıklıkla kolların medial kısmlarında ve göğüs ön duvarındada klinik ortaya çıkar. Adson testi; Tam inspirasyondan sonra nefes tutulur. Boyun hiperextansiyona getirirlir, tutulan tarafın karşı tarafına baş çevrilir. Böylece sıkışma dahada arttırılmış olur. Radial nabzın azalması veya kaybolması ile tanı konur. Allen testi; kol 90 0 kaldırılır, dış rotasyon dırımına getirilir ve baş tutulan tarafın aksi tarafına döndürülür. Sıkışma artacağından semptomlar dahada belirginleşir.
Etyoloji: Konjenital tortikollis 1-Başın uterus içinde anormal pozisyonda kalması 2- Bebeğin uterus içinde her hangi bir travmaya maruz kalması 3- M. sternocleidomastoideus un kan dolaşımının bozulması 4- Doğum sırasında ve özellikle makat doğumlarında kas liflerinin yırtılması 5-Servikal vertebraların pirimer konjenital defekti
Konjenital tortikollis Klinik: Doğumdan 2-3 gün veya haftalar sonra boyun yan tarafında m. sternocleidomastoideus un içinde zeytin büyüklüğünde kitle tesbit edilir. Kasın içindeki fibroz doku kasın kısalıp kasılmasına yol açar. Servikal vertebralarda olaya adapte olunca kemik deformiteleri görülür. Yüzde asimetri ve o taraf yüzünde küçülme ve göz bozuklukları görülür.
Konjenital tortikollis Tedavi: 3-4 yaşından önce tedavi edilen hastalarda yüz asimetrisi kaybolur. Tanı konulur konulmaz kasa ait egzersiz programı uygulanır, 3 ay içinde iyileşebilir. İleri derecede kontraksiyon gelişen geç vakalarda kas ya iki ucundan kesilir yada kas tümü ile çıkartılır.
Spazmolitik tortikollis En sık 30-60 yaşlarındaki kadınlar da daha sık görülür. Boynun hareketlerinde ağrı da artma olur. Kasta spazm sonucu başın karşı yöne rotasyonuna ve boynun aynı tarafa fleksiyonuna yol açar.
diğer tortikollis sebepleri Akut olanlar : Boyun bölgesi travmalarına bağlı zedelenmsi, kasın inflamatuar reaksiyonları, lenfadenitis sonucu görülür. Histerik olanlar:pisikolojik nedenler sonucu boyun kaslarını kontrol edile-memesi sonucunda görülür. Servikal vertabra:bu bölge vertebalarına ait travma, yaralanama, enfeksiyon hastalıklarında görülür.
Trigonum musculare Trigonum musculare hyoid kemiğinin aşağısında yer alır. Önden boyunun orta hattı, yukarıdan m.omohyoideus un venter superioru ve aşağıda m.sterncleidomastoideus un ön kenarı ile sınırlanır. Döşemesini m.sternohyoideus ve m.sternothyroideus tarafından oluşturulur. Sağ ve sol trigonum musculare beraberce regio laryngotrachealis olarak tanımlanır.
Trigonum musculare Döşemesinin altında glandula thyroidea, glandula paratiroidea, trachea, larynx, oesophagus ve bu organların damar ve sinirleri bulunur
Trapezius sendromu Boynun miyofasiyal ağrı sendromlarındandır. Akut travma, aşırı extansiyon veya aşırı flexiyon boyun ağrısını başlatabilir. Hasas nokta üst liflerin olduğu bölgedir. Ağrı boynun posterolateraline, çene köşesine, başın o taraf yarısına yayılır.
Trapezius sendromu M.trapezeius emosyonel streslere duyarlıdır. Sütyen baskısı, omuz çantaları ve tek elle ağır yük taşıma gibi devamlı uyarı yapan durumlarda ağrı daha kolay provake edilebilir. Ağrılı noktaya lokal anestezik ve kortikosteroid verilmesi ile tedavi edilir.
M.pectoralis in yırtılması Etyoloji: Güreş, gülle atma, disk atma, cirit, halter..v.b. spor yapanlarda ağır yük taşıma işlerinde çalışanlarda pectoral kas yırtılabilir. Genelde insersiyo yerine yakın bölgeden yırtılır. Klinik: Kasın humerusa yapışma yerinde ağrı, kolun yukarı ön bölümünde şişme, ekimoz ve hassasiyet. Kolun adduksiyon ve iç rotasyon hareketlerinde hareket kısıklılığı. Tedavi: Kısmi yırtılmalarda fizik tedavi, total yırtılmalarda operasyon yapılır.
Pectoral kasın enflemasyonu Etiyoloji: Jimnastik, tenis, golf, kürek, halter, yüzme,fırlatma sporu yapanlarda görülür. Kasın insersiyo yerinde inflamasyon görülür. Klinik: Kasın hareketlerinde azalma, üzerinde hassasiyet. Tedavi: İstirahat ve fizik tedavi. kasın
Ekspirasyon kaslarının klinik anatomisi
Mm. Dorsi (Sırt kasları) Ekspirasyon kasları M. serratus posterior inferior Mm. iliocostalis Mm. longissumus Mm. spinalis Mm.İntercostales (İntercostal kaslar) Mm. intercostales interni Mm. intercostales intimi. Mm.Abdominis (Karın Kasları) M. obliquus externus abdominis M. obliquus internus abdominis M. transversus abdominis M. rectus abdominis M. quadratus lumborum Mm. subcostales Mm. transversus thoracis
Karın önduvarı kaslarının fonksiyonları M. obliquus externus abdominis ve M. obliquus internus abdominis in kontraksionları sonucu vücut lateral flexion ve rotasyon hareketi yapar. M. rectus abdominis ise gövdenin flexiyonunu ve pelvis in stabilizasyonunu sağlar.
Karın önduvarı kaslarının fonksiyonları Karın ön ve yan duvarlarında bulunan kaslar inspirasyon sırasında gevşeyerek diaphragma hareketini kolaylaştırırlar. Böylece karın organlarının inspirasyon sırasında yerleşimini kolaylaştırırlar. Karın kasları, öksürme ve hapşırma sırasında meydana gelen zorlu ekspirasyona costaları ve sternumu aşağıya çekerek yardımcı olur.
Karın ön duvarı kaslarının fonksiyonları Kasların tonusu karın içi organlarının korunmasını ve desteklenmesini sağlar. Karın kasları ile diaphragmanın kontraksiyonları ve rima glottis in kapanması ile artan intra abdominal basınç miksiyon, defekasyon, kusma ve doğum gibi olayların gerçekleşmesine katkıda bulunur.
Omphalocel Yeni doğanın ciddi ve tehlikeli bir embriyolojik gelişim kusurudur. Omphalocel in nedeni; embriyonal dönemde batın ön duvarının mezoblastik infiltrasyonunun durmasıdır. Göbek ve çevresinde yer alan geniş bir karın duvarı defekti bulunur. Defektli bölgenin karın duvarı periton ve amnion zarı ile örtülmüştür. Üzerinde karnın diğer katları ve deri yoktur. Kese içinde mesane, barsak ansları, mide, karaciğer, dalak gibi organların bir veya birkaçı bulunur
Gastroşizis Defekt, karın ön duvarının göbek halkasının dışındaki kesiminde, göbek ile costal arcus arasında genellikle sağda yerleşiktir. Karın duvarındaki bu açıklıktan ince ve kalın barsak ansları dışarı çıkar. Barsakları örten herhangi bir kese yoktur. Çok seyrek rastlanır. Diğer organ anomalileri ile birlikte seyreder.
Vitellin kanal anomalisi Ductus omphalomesentericus hayatın 7. haftasında kapanır. Bu olayın herhangi bir aşamada duraklaması sonucu çeşitli gelişim kusurları ortaya çıkar. Kanalın tümü varlığını sürdürürse ileum ile göbek arasında bir fistül oluşur. Fistülden gaz, gaita gelebilir. Vitellin kanalın intestinal tarafı kapanırsa göbekte açık kalan kısmı umbilical sinus u oluşur..
Urachus anamolisi Embriyonal hayatta göbek ile mesane arasında urachus uzanır. Bu kanal sonradan yerini fibröz bir banta bırakır. Urachus tümü ile göbek etrafında (sinus) yada mesane tarafında açık kalabilir. En çok görülen tamamıyla açık kalmasıdır. Bu durumda göbekten sürekli biçimde veya değişik miktarlarda idrar gelir.
Direct inguinal herni Hesselbach üçgeni bölgesinden, inguinal kanalın arka duvarını sürükleyerek doğrudan çıkarlar. Karın ön duvarında doğrudan bir yol izleyerek çıkarlar. Fıtık kesesi A. epigastrica inferior un iç tarafındadır.
İndrekt inguinal herni Karın içi organlarının canalis ingiunalis in anulus inguinalis profundusun dan geçmesi ile oluşur. Bu yol doğumdan önce proc. vaginalis in izlediği yolun aynıdır. İnguinal fıtıkların %75 ini oluşturur. İndirekt fıtık karın ön duvarını A. epigastrica inferior un dış tarafından geçerek terk eder.
Femoral Herni Femoral kanaldan karın içi organlarının herniye olmasıdır. İnkarserasyon ve strangülasyon riski en fazla olan hernidir. V. saphena varisi ve inguinal bölgedeki lenfadenopati den ayırımı yapılmalıdır.
Umblical Herni Göbek Halkasından oluşur Epigastrik Herni Linea alba üzerinde oluşur Spigel Hernisi Linea semilunaris ten laterale oluşur Ensizyonel Herni Operasyon geçirenlerde oluşur
Lumbal bölgede oluşan herniler Üst üçgenden oluşan herniler İçinden a.,v.,n.intercostalis XII nin geçtiği üçgenin sınırları; üstte 12.kaburganın alt kenarı, altta m. quadratus lumborum, dış tarafı m. obliquus internus abdominus tarafından oluşturulur.
Lumbal bölgede oluşan herniler Alt üçgen ( petit üçgeni) den oluşan herniler : İçinden N.iliohypogastricus un geçtiği petit üçgenin sınırları ; dış tarafı m. obliquus externus abdominus, alt tarafı crista iliaca, iç üst tarafı m. latissumus dorsi tarafından oluşturulur.
Dik duruş ve dengede otokton sırt kasları Bel ağrıları kas iskelet sisteminde fonksiyon bozukluğu yapan ve sosyo-ekonomik kayıplara neden olan önemli sağlık sorunlarındandır. En sık 35-55 yaş arası görülür. Bel ağrılarının etyolojisinde birçok nedenden söz edilmektedir. Ağrı mekanizmasının anlaşılabilmesi ve klinik olarak ayırıcı tanının yapılabilmesi için belin anatomisinin ve biyomekaniğinin iyi bilinmesi gerekir.
Dik duruş ve dengede otokton sırt kasları Omurga statik ve dinamik durumda normalde ağrısızdır. Kişi dengeli ve ağrısız olarak ayakta durabilmeli, oturmalı, eğilip doğrulabilmeli ve sağ sola dönebilmelidir. Omurga statiğinin ve dinamiğinin korunması biyomekanik denge sayesinde olur. Biyomekanik dengenin sağlanabilmesi için kemik, eklem, kas ve sinirlerin birlikte ve sağlam olarak çalışması gerekir.