Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

Aralık 2014 Hukuk Bülteni 6570 Sayılı İstanbul Tahkim Merkezi Kanunu 20 Kasım 2014 tarihinde Kabul edilen 6570 sayılı İstanbul Tahkim Merkezi Kanunu (Kanun), 01 Aralık 2014 tarihli resmi gazetede yayımlanmıştır. Kanunun yürürlüğe giriş tarihi ise 1 Ocak 2015 tir. Kanunun amacı, yabancılık unsuru taşıyanlar da dâhil olmak üzere uyuşmazlıkların tahkim veya alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemleriyle çözülmesini sağlamak üzere İstanbul Tahkim Merkezinin kurulması ile Merkezin teşkilat ve faaliyetlerine ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. Merkez; Genel Kurul, Yönetim Kurulu, Denetçi, Danışma Kurulu, Millî ve Milletlerarası Tahkim divanları ile Genel Sekreterlikten oluşur. Genel Kurul 25 üyeden oluşur ve en az on yıllık tecrübeye sahip olması gereken bu üyeler çeşitli kurum ve meslek odaları tarafından belirlenir. Yönetim Kurulu ise 5 asıl ve 4 yedek üyeden oluşur. Merkezin Yönetim Kurulu oluşturuluncaya kadar tüm işlemleri Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği yürütecektir. Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 17/6/2004 tarihli ve 25495 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliği nin 4,7,33,34,38 ve 44. Maddeleri, 28 Kasım 2014 tarihli Resmi Gazete de yayımlanan bu yönetmelik ile değişikliğe uğramıştır. Bu değişiklikler 28 Kasım 2014 tarihi itibarıyla da uygulamaya girmiş bulunmaktadır. Yapılan değişikliklerin başında bayilik teşkilatı kavramının 4. Maddenin birinci fıkrasına eklenmesi yer alır. Bu hükümde bayilik teşkilatı, bayilere akaryakıt satış ve ikmal faaliyeti gerçekleştirmek için dağıtıcılarca en az beş bayiden müteşekkil olmak üzere oluşturulan yapı olarak tanımlanmıştır. Bu değişiklik ile dağıtıcıların en kısa sürede bayilik teşkilatı oluşturması amaçlanmıştır ve 28 Kasım 2014 tarihinde dağıtıcı lisansı sahibi olan kişiler en geç altı ay içerisinde bayilik teşkilatı oluşturmak ile yükümlü kılınmıştır. Ayrıca yönetmeliğin 33. Maddesinde yapılan değişiklik ile ithalat faaliyeti için bayilik teşkilatının bulunması bir gereklilik haline getirilerek; dağıtıcılar, bu amacın gerçekleştirilmesine teşvik edilmiştir. Diğer bir önemli değişiklik ise yönetmeliğin 7. Maddesine ilave şartlar getirilmesidir. Bu şartlar lisans başvurusunda bulunan gerçek ve tüzel kişilerin yeterli teknik ve mali güce sahip olmalarına ilişkindir. Yönetmeliğin bu maddesi ile lisans başvurusu sırasında bu güce sahip olunduğuna dair sayılan belgelerin Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu na ibraz edilmesi ön görülmüştür. Bununla istikrarlı ve ekonomik yönden güçlü bir piyasanın yaratılmaya çalışıldığı söylenebilir. Ayrıca 7. Maddeye bir fıkra daha eklenerek lisans verilmesi yasak olanların kapsamı genişletilmiştir. Bu hükme göre; mevzuata aykırı olarak Özel Tüketim Vergisiz (ÖTV siz) satışlardan dolayı, Kanunun 20 nci maddesinin birinci ve/veya beşinci fıkraları uyarınca lisansı iptal edilen tüzel kişiye, lisans iptaline konu fiilin işlendiği tarihte bu tüzel kişilikte doğrudan veya dolaylı yüzde ondan fazla paya sahip ortaklara, yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile temsil ve ilzama yetkili

olanlara lisans verilmeyecektir. Buna ek olarak bu kişiler, lisans başvurusu yapan tüzel kişiliklerde doğrudan veya dolaylı pay sahibi olamayacaktır. ÖTV siz satışlar hakkında getirilen bir diğer önemli değişiklik ise yönetmeliğin 44. Maddesine eklenecek olan fıkradır. Bu fıkraya göre Özel Tüketim Vergisiz (ÖTV siz) satışlarda, temin ve satış arasında mutabakatsızlık tespiti halinde satışın mevzuata uygun olarak gerçekleştiği belirleninceye kadar lisans sahibinin ÖTV siz akaryakıt temini Kurum tarafından geçici olarak durdurulacaktır. Piyasada sürekliliği sağlamak adına 38. Maddede değişiklik yapılarak bayilik faaliyetinin haklı ve mücbir sebepler hariç, altı aydan uzun süreli durdurulması halinde lisansın sonlandırılacağı hükmü getirilmiştir. Son olarak, dağıtım şirketlerinin bayilik sözleşmelerini tek taraflı fesih ihbarnamesi ile sona erdirmeleri halinde tebliğ şerhli ihbarnamenin kuruma ibrazı yükümlülüğü kaldırılmıştır. Buna ek olarak, bildirim yükümlülüğünün başlangıç tarihinin fesih ihbarnamesini gönderildiği tarih olacağı düzenlenmiştir. Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği Çevresel Etki Değerlendirmesi (ÇED), belirli bir proje veya gelişmenin, çevre üzerindeki önemli etkilerinin belirlendiği bir süreçtir. Bu süreçte, yeni proje ve gelişmelerin çevreye olabilecek sürekli veya geçici potansiyel etkilerinin sosyal sonuçlarını ve alternatif çözümlerini de içine alacak şekilde analizi ve değerlendirilir. ÇED ülkemizde 7 Şubat 1993 tarihinden beri uygulanmaktadır. Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği nin amacı, ÇED sürecinde uyulacak idari ve teknik usul ve esasları düzenlemek olup, söz konusu Yönetmelik 9.8.1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 10 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır. Yönetmeliğe tabi olan projelerle ilgili olarak ÇED raporunun olumlu olup olmadığına veya rapora gerek olup olmadığına karar verme yetkisi Çevre ve Şehircilik Bakanlığı na aittir. Ancak raporun gerekip gerekmediği konularında karar verme yetkisi, sınırları çizilerek Bakanlık tarafından Valiliklere devredilebilir. Yönetmelik kapsamında bulunan bir projeyi gerçekleştirmeyi planlayan gerçek veya tüzel kişilerin yükümlülükleri, hangi kurumlara karşı sorumlu oldukları gösterilmiştir. Yönetmeliğin 7. Maddesinde ÇED raporunun hazırlanmasının zorunlu olduğu projeler gösterilmiş olup 8. ve 14. Maddeler arasında ise ÇED sürecinin başlatılması ve komisyonun kuruluşu aşamaları anlatılmıştır. Bu sürecin aktif süjeleri proje sahibi, Bakanlık tarafından yetkilendirilmiş kurum ve kuruluşlar, Bakanlık içerisinde kurulan komisyon ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığı dır. Rapor için verilen nihai karar öncesinde gerçekleştirilmesi planlanan projeden etkilenen veya etkilenmesi muhtemel olan kişilerin talep etmeleri halinde proje ile ilgili fikirleri veya düşünceleri dikkate alınır. ÇED raporunun son haline getirilmesinde proje sahibi ile Bakanlık tarafından yetkilendirilmiş kurum ön plandadır; ancak raporla ilgili nihai karar Bakanlık tarafından verilir. Seçme, eleme kriterlerine tabi projelerin neler olduğu, bu projelerin ÇED kararını alabilmeleri için hangi prosedürleri yerine getirmeleri gerektiği m.15 ve devamında anlatılmıştır. Seçme eleme kriterlerine tabi projelerin ÇED sürecinde de ilk olarak kararı almak isteyen proje sahibi Çevre ve

Şehircilik Bakanlığınca yetkilendirilmiş kurum ve kuruluşlara başvurur ve bu kurum projeyi denetleyip Bakanlığa sunar. Bakanlık ise ÇED olumlu veya olumsuz kararını vermekle yetkilidir. Aynı zamanda gerekli gördüğü yerlerde eksikliklerin tamamlanması için projeyi iade eder. Yönetmeliğin 18. ve 19 maddelerinde ise Bakanlık kararının niteliğine göre, proje sahibinin denetlenmesi, kontrol edilmesi ve gerekiyorsa Yönetmeliğe aykırı durumların durdurulması konuları düzenlenmiştir. Yönetmelikte ÇED raporu ile ilgili belirtilen süreler Bakanlıkça yetkilendirilmiş kurum ve kuruluşların isteğiyle Bakanlık tarafından değiştirilebilir veya direkt olarak Bakanlık tarafından düzenlenebilir. Proje sahibinin değişmesi durumunda ise, yeni proje sahibi başka hiçbir işleme gerek kalmaksızın önceki proje sahibinin taahhütleriyle bağlıdır. Yönetmeliğin 24. Maddesinde belirtilen durumlarda Bakanlık uygulanacak yöntemi bizzat kendisi belirler. Bu yönetmeliğin yürürlük tarihinden önce sunulmuş projeler 3/10/2013 tarihli ve 28784 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği ne tabidir. Yönetmelik, yayım tarihi olan 25 Kasım 2014 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Ön Ödemeli Konut Satışları Hakkında Yönetmelik 28 Mayıs 2014 tarihinde yürürlüğe giren 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun un (Kanun) 40. ve 46. Maddeleri arasında ön ödemeli konut satışı hakkında getirilmiş olan düzenlemelerin uygulama usul ve esaslarını belirlemek amacıyla; 27.11.2014 tarihli Resmi Gazetede Ön Ödemeli Konut Satışları Hakkında Yönetmelik ( Yönetmelik ) yayımlanmıştır. Yönetmelik yayımlandığı tarih itibarıyla yürürlüğe girmiş ve 13/6/2003 tarihli ve 25137 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Kampanyalı Satışlara İlişkin Uygulama Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik yürürlükten kaldırmıştır. Yönetmelikte öncelikle, kanunda bahsi geçen ön bilgilendirme formunun içermesi gereken ve Gümrük ve Ticaret Bakanlığı nca belirlenen hususların neler olduğuna yer verilmiştir. Buna göre; ön bilgilendirme formu en az on iki punto büyüklüğünde, anlaşılabilir bir dilde, açık, sade ve okunabilir şekilde düzenlenmeli ve ön ödemeli konut satış sözleşmesi kurulmadan en az bir gün önce tüketiciye verilmelidir. Ayrıca bilgilendirme formunun içermesi gereken hususlar şunlardır; satıcının adı veya unvanı, açık adresi, telefon numarası ve varsa MERSİS numarası ile diğer iletişim bilgileri; sözleşme konusu konuta ilişkin bağımsız bölümün yer aldığı ada, parsel, blok, konum, kat ve benzeri temel nitelik bilgileri ile 2/11/1985 tarihli ve 18916 Mükerrer sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliğine göre belirlenen bağımsız bölüm net ve brüt alanları; konutun tüm vergiler dâhil Türk Lirası olarak peşin ve taksitli toplam satış fiyatı; varsa teslim ve diğer masraflara ilişkin bilgiler; varsa faiz miktarı ve faizin hesaplandığı yıllık oran; tüketicinin cayma ve sözleşmeden dönme hakkına ilişkin bilgiler; konutun teslim tarihi; verilecek teminata ilişkin bilgiler, yapı ruhsatının alınış tarihi, yönetim planına uygun olarak genel giderlere katılıma ilişkin bilgiler. Bunlara ek olarak tüketiciye, bağımsız bölüm planı, vaziyet planı, kat planı ve mahal listesi de verilmelidir. Bilgilendirme formunun içermesi gereken bu bilgilerin tümünün yazılı olarak veya kalıcı veri saklayıcısı ile verilmesi zorunludur.

Ön ödemeli konut satışı sözleşmesinin geçerli bir şekilde kurulması için uyulması gereken şekil şartı açısından Yönetmelik te Kanun un belirlediği hususlara ilave bir düzenleme getirilmemiştir. Bu sebeple ön ödemeli konut satış sözleşmesi, kat irtifakı devrinin tüketici lehine tapu siciline tescil edilmesiyle birlikte yapılacak yazılı bir sözleşme şeklinde veya noterliklerde düzenleme şeklinde yapılan satış vaadi sözleşmesi ile geçerli bir sözleşme haline gelebilecektir. Ön ödemeli konut satış sözleşmesinin de bilgilendirme formunda olduğu gibi en az on iki punto büyüklüğünde, anlaşılabilir bir dilde, açık, sade ve okunabilir şekilde düzenlenmesi gerekmektedir. Sözleşmenin içermesi gereken hususlar da Yönetmelik ile belirlenmiştir. Buna göre şu hususların sözleşmede yer alması zorunludur; satıcının adı veya unvanı, açık adresi, telefon numarası ve varsa MERSİS numarası ile diğer iletişim bilgileri; tüketicinin adı, soyadı, açık adresi, telefon numarası ve varsa diğer iletişim bilgileri; sözleşmenin düzenlendiği tarih; sözleşme konusu konuta ilişkin bağımsız bölümün yer aldığı ada, parsel, blok, konum, kat ve benzeri temel nitelik bilgileri ile Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliğine göre belirlenen bağımsız bölüm net ve brüt alanları; konutun tüm vergiler dâhil Türk Lirası olarak satış fiyatı, varsa teslim ve diğer masraflara ilişkin bilgi; cayma hakkının kullanılma şartları, süresi ve usulüne ilişkin bilgiler; sözleşmeden dönme hakkının kullanılma şartları, süresi, usulü ile tazminata ilişkin bilgiler; cayma ve sözleşmeden dönme bildirimlerinin yapılacağı açık adres bilgileri; verilen teminata ilişkin bilgiler; konutun teslim tarihi ve şekli; yapı ruhsatının alınış tarihi; konutun ortak giderlerine ilişkin bilgiler; tüketicilerin uyuşmazlık konusundaki başvurularını tüketici mahkemesine veya tüketici hakem heyetine yapabileceklerine dair bilgi. Bu bilgilerin tüm ön ödemeli konut satışı sözleşmelerinde yer alması zorunludur. Ayrıca ön ödemeli konut satışı sözleşmesinde konutun tüm vergiler dâhil Türk Lirası olarak toplam taksitli satış fiyatı; varsa teslim ve diğer masraflara ilişkin bilgilerin, faiz miktarı ve faizin hesaplandığı yıllık oran ve sözleşmede belirlenen faiz oranının yüzde otuz fazlasını geçmemek üzere gecikme faiz oranının, tüketicinin temerrüde düşmesinin hukuki sonuçlarının, ön ödeme tutarının ve ödeme planı ve ödemelerin yapılacağı banka ve hesap bilgilerinin yer alması da zorunludur. Ancak bu bilgilerin peşin ödemede bulunularak gerçekleştirilen ön ödemeli konut satış sözleşmelerinde yer alması zorunlu değildir. Kanunda düzenlendiği üzere; tüketici, sözleşme imza tarihinden itibaren on dört gün içinde herhangi bir gerekçe göstermeksizin ve cezai şart/tazminat ödemeksizin ön ödemeli konut satış sözleşmesinden cayma hakkına sahiptir. Kanunda bu cayma hakkının kullanıldığına dair bildirimin bu süre içinde satıcıya yöneltilmiş olması yeterli görülmüşken Yönetmelik te bu bildirimin noter aracılığıyla yapılması gerektiği düzenlenmiştir. Sözleşmeden dönme açısından da cayma hakkının kullanılmasına benzer bir şekilde dönme bildiriminin de noter aracılığıyla yapılması gerekmektedir. Kanunda sözleşmeden dönme halinde tüketiciden herhangi bir bedelin talep edilemeyeceği özel haller belirtilmiş olmakla birlikte, Yönetmelik te bu hallere ek olarak; bir konutun birden fazla tüketiciye satılması nedeniyle tüketicinin sözleşmeden dönmesi halinde, tüketiciden ön ödemeli konut satışı nedeniyle oluşan vergi, harç, masraf, tazminat ve benzeri adlar altında hiçbir bedel talep edilemeyeceği düzenlenmiştir. Ayrıca, konut bedelinin bir kısmının bağlı kredi ile karşılanması durumunda, tüketicinin ödediği satış bedeli, satıcı tarafından dönme bildiriminin kendisine ulaştığı tarihten itibaren en geç doksan gün içinde yalnızca masraf ve tazminat tutarı düşülerek ilgili konut

finansmanı kuruluşuna iade edilecektir. Konut finansmanı kuruluşu da söz konusu tutarı, Kanunun erken ödemeye ilişkin 37 nci maddesine uygun olarak tüketiciye derhal geri ödeyecektir. Ayrıca sözleşmeye konu konutun yer aldığı projede sonradan değişiklik yapılması durumunda, bu değişikliğin tüketiciye yazılı olarak veya kalıcı veri saklayıcısı ile bildirilmesi zorunlu tutulmuştur. Tüketiciye de yapılan proje değişikliğini kabul etmeyerek bir ay içinde vergi, harç, masraf, tazminat ve benzeri adlar altında hiçbir bedel ödemeksizin sözleşmeden dönme hakkı tanınmıştır. Ancak proje değişikliğinin yasal zorunluluklardan veya mücbir sebep hallerinden kaynaklanması durumunda, satıcı tüketiciden vergi, harç ve benzeri yasal yükümlülüklerden doğan masraflar ile sözleşme bedelinin yüzde ikisine kadar kesinti yapabilecektir. Kanuna göre ön ödemeli konut satışında devir veya teslim süresi sözleşme tarihinden itibaren otuz altı ayı geçemeyecektir. Ancak bu devir veya teslimin nasıl gerçekleşeceği konusunda bir boşluk bulunmaktaydı. Yönetmelik te düzenlenen bir başka husus da bu anlamda konutun tüketiciye devir veya tesliminin hangi hallerde gerçekleşmiş kabul edileceğidir. Buna göre; kat mülkiyetine konu konutun tüketici adına tescili veya kat irtifakına konu konutun tüketici adına tapu siciline tescil edilmesiyle birlikte konutun oturmaya elverişli bir şekilde zilyetliğinin devri hallerinde, konutun tüketiciye devir veya teslim edildiği kabul edilecektir. Konut satışına başlanılmadan önce bina tamamlama sigortası yaptırılması veya teminat sağlanması Gümrük ve Ticaret Bakanlığı nca konut adedi otuz ve üzerinde olan projeler için zorunlu tutulmuştur. Konut adedi otuzun altında olan projeler açısından böyle bir yükümlülük bulunmamaktadır. Teminat türleri olarak ise banka teminat mektubu, hakediş sistemi ve bağlı kredi ile teminat belirlenmiştir. Ancak teminat türleri bunlarla sınırlı olmamakla birlikte, tüketicinin tüm ödemelerini garanti altına alacak başka bir yöntem öngörülmesi ve bu yöntemin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde, bu yöntemlerin de teminat olarak kabul edilebilmesi mümkündür. Bu bilgilendirme notunda yalnızca Kanun da düzenlenmiş olan hususlara ek olarak yönetmelikle getirilen farklı düzenlemeler incelenmiştir. Kanun ve genel olarak ön ödemeli konut satışı hakkındaki incelememize ulaşmak için: http:///userfiles/file/6502_sayili_kanun_cercevesinde_%c3%b6n_%c3%b6dem eli_konut_satisi_sozlesmeleri.pdf Mesafeli Sözleşmeler Yönetmeliği Gümrük ve Ticaret Bakanlığı tarafından, 7/11/2013 tarihli ve 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun un 48 inci ve 84 üncü maddelerine dayanılarak hazırlanan Mesafeli Sözleşmeler Yönetmeliği (Yönetmelik) 27 Kasım 2014 gün ve 29188 sayılı Resmi Gazete de yayımlanmıştır. Yönetmeliğin amacı, mesafeli sözleşmelere ilişkin uygulama usul ve esaslarını düzenlemektir. Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihi yayımından üç ay sonrası olarak belirlenmiştir. Yönetmelik ile 6/3/2011 tarihli ve 27866 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Mesafeli Sözleşmelere Dair Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıştır. Yönetmeliğin kapsamında mesafeli sözleşmeler yer almaktadır ancak istisnaları da Yönetmeliğin içerisinde sayılmıştır. Örneğin; finansal hizmetler, otomatik makineler aracılığıyla yapılan satışlar,

halka açık telefon vasıtasıyla telekomünikasyon operatörleriyle bu telefonun kullanımı, bahis, çekiliş, piyango ve benzeri şans oyunlarına ilişkin hizmetler; taşınmaz malların veya bu mallara ilişkin hakların oluşumu, devri veya kazanımı; konut kiralama; paket turlar vb. Yönetmelikte tüketicinin, mesafeli sözleşmenin kurulmasından ya da buna karşılık gelen herhangi bir teklifi kabul etmeden önce, Yönetmelikte belirtilen bazı hususlar hakkında satıcı veya sağlayıcı tarafından bilgilendirilmesi zorunlu tutulmuştur. Ayrıca bu bilgilendirmenin nasıl yapılacağı da Yönetmelikte bağımsız bir madde altında düzenlenmiştir. Tüketiciye Yönetmelikle verilen bir diğer önemli hak ise cayma hakkıdır. Buna göre, tüketici, on dört gün içinde herhangi bir gerekçe göstermeksizin ve cezai şart ödemeksizin sözleşmeden cayabilecektir. Ancak bu hakkın kullanılmasının da istisnaları sayılarak hakkın kullanımının sınırları belirlenmiştir. Tüketici Hakem Heyetleri Yönetmeliği Gümrük ve Ticaret Bakanlığı tarafından, 7/11/2013 tarihli ve 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun (Kanun) 72 nci ve 84 üncü maddelerine dayanılarak hazırlanan Tüketici Hakem Heyetleri Yönetmeliği (Yönetmelik) 27 Kasım 2014 gün ve 29188 sayılı Resmi Gazete de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Yönetmeliğin amacı, tüketici hakem heyetlerinin kurulması ve çalışmasına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. Yönetmelik ile 1/8/2003 tarih ve 25186 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Tüketici Sorunları Hakem Heyetleri Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır. Yönetmelik, tüketici işlemleri ile tüketiciye yönelik uygulamalardan doğabilecek uyuşmazlıkların çözümü amacıyla kurulan tüketici hakem heyetlerinin iş ve işlemlerini kapsamaktadır. Bu anlamda yönetmeliğin en önemli özelliklerinden birisi görevli hakem heyetinin belirlenmesidir. Yönetmeliğe göre; İki bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda ilçe tüketici hakem heyeti, Büyükşehir statüsünde olan illerde iki bin Türk Lirası ile üç bin Türk Lirası arasındaki uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyeti, Büyükşehir statüsünde olmayan illerin merkezlerinde üç bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyeti, Büyükşehir statüsünde olmayan illere bağlı ilçelerde iki bin Türk Lirası ile üç bin Türk Lirası arasındaki uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyeti görevlidir. Bunun haricinde heyette yer alacak başkan ve üyelerin görevleri, belirlenmesinde aranacak şartlar, tüketici örgütü temsilcilerinin seçimi ve görevleri ile heyetin çalışmasını ne şekilde yürüteceği yönetmelik kapsamındadır. Ortaklıktan Çıkarma ve Satma Hakları Tebliği Ortaklıktan Çıkarma ve Satma Hakları Tebliği (Tebliğ) 12 Kasım 2014 tarih ve 29173 sayılı Resmi Gazete de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Tebliğin amacı, ortaklıklarda hakim ortağın diğer

ortakları ortaklıktan çıkarma hakkı ile diğer ortakların paylarını hakim ortağa satma hakkının uygulanmasına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. Tebliğ uyarınca, ortaklıkta sahip olunan payların ortaklığın oy haklarının %98 ine ulaşması veya bu konumda iken ek pay alınması durumunda, hakim ortak açısından diğer pay sahiplerinin tamamını ortaklıktan çıkarma hakkı, diğer ortaklar açısından da paylarını hakim ortağa satma hakkı doğar. Tebliğ, 02 Ocak 2014 tarihinde yayımlanan bir önceki versiyonu ile karşılaştırıldığında %95 olarak belirlenmiş oy hakkı oranının %98 e yükseldiği görülmektedir. Ortaklıktan çıkarma ve satma haklarının kullanılabilmesi için şart olan %98 lik oy hakkı oranı, 31/12/2014 tarihine kadar doğmuş olan ve doğacak hakların kullanımında %95, 31/12/2017 tarihine kadar doğacak hakların kullanımında ise %97 olarak dikkate alınacaktır. Moral Hukuk Bürosu Avukatları