SÜLÜNLERiN (P. colchicus) ENTANSiF ORTAM VE KARASAL iklimde YETişTiRiLME imkanlarının ARAŞTIRILMASI:

Transkript

1 Vet. ım Derg. (1997), 13, i: S-lO SÜLÜNLERiN (P. colchicus) ENTANSiF ORTAM VE KARASAL iklimde YETişTiRiLME imkanlarının ARAŞTIRILMASI: i. YUMURTA VERiMi ve KULUÇKA ÖZELLiKLERi' Orhan Çetin 1 Cafer T epeli 1 Kemal Kırıkçıl Breeding Possibilities of Pheasants (P. colchicus) in Intensive Conditions and Cold Climatic Zone; i. Egg Production and Hatchability Characteristics Summary: This study has been carried out lor breeding possibilities ol pl:ıeasants Pheasanls were mated one male with live lemale in cages. Following the onset ol lighting programme. the lirst eoo was laid in 31 days. Average values off egg production, percent egg production, egg weight, fertility, hatchability, hatchability of fertil eggs were determined as: "i " g, "I", % and % respectivety. Egg production period of pheasants were determined as 173 days. Date of lirst oviposition were realized 41 weeks age. Average body weight of male and female adult pheasants (41 weeks age) were found as: and respectively. As a result of this study its considered that the pheasants will be able to breed in farm conditions in Midd Le Anatolia ıf optimal environmental conditions are provided. Further researches on improvement ol production eharaeletlshes of pheasanıs should be carrled out for the development of production industry of this speeies in Türkiye. Key words: Pheasant, e99 produetion, hatehability, eold elimatk zone. Özet: Bu çalışmada sülünlerin karasal bir iklimin hüküm sürdü!)ü Konya'da kümes şartlarında yetiştirilebilme imkanlarının araştırılması amaçlandi. Sülünler lx2xl m ebatındaki kalesierde 1 erkek : 5 dişi olacak şekilde çiftleşlirildiler. Sülünlerin ilk yumurta, ışıklandırma periyodunun başlatılmasından 31 gün sonra alındı. Sülünlerden elde edilen ortalama yummrta verimi, % yumurta verimi, yumuna a!)ırh!)ı, döflülük oranı, kuluçka randımanı ve çıkım gücü değerleri sırasıyla: adet. % 39.37, g, % 81.63, % ve % olarak gerçekleşti. Sülünlerde yumurtlama periyodu 173 gün süre ile devam etti. Sülünlerden ilk yumurta 41 haftalık yaşta alındı. Bu yaştaki ortalama canlı ağırlık de!)erleri erkek ve dişi sülünlerde sırasıyla; g ve olarak gerçekleşti Bu araştırmanın sonucunda. sülünlerin, Orta Anadolu kümes şartlarında oldukça başarılı olarak yetiştirilebilecekleri: üzerlerinde daha fazla ve farklı yönde araştırmalar yapılmasının, bu yaban hayvan türünün yetiştiricili!)inin Türkiye'de bölge farkı gözetmeksizin, yaygın bir şekilde sektörel düzeyde yapılabileceği kanaatine varıldı. Anahtar kelimeler: Salün. yumurta verimi, kuluçka özellikleri, karasal iklim. Giriş Sülün adı, Dünya Sülün Birliği tarafından 49 tür kuşun ortak adı olarak benimsenmiştir Sülünler, Phasianideae familyasının Numinidae alt familyasında yer almaktadırlar (Mc Gowan ve Garson, 1995). Dünyada en yaygın bulunan sü Gn tgrü ise Phasianus colchicus (Adi süıün. Et-tipi suıün)'tur. Et tipi sülünler, ılıman iklime sahip de nizden 400 m yükseklığe kadar olan yerlerde, ça ıllık alanlarda tabii olarak yaşarlar, ancak entansif şartlarda yetiştirilmeye de uygun olan hayvanlardır (Turan, 1990). Sülün yetiştiriciliği, genelde av turizmine yônelik olarak yapılmakla birlikte, Fransa, ıtalya, Bulgaristan gibi bazı Cıkelerde bir kumes hayvanı olarak da yaygın bir şekilde üretilmektedir. Et tipi sülunlerin entansif şartlardaki yumurta verimleri ve kuluçka ôzelliklerinin belirlenmesi amacıyla, dünyada 1970'li yıllardan itibaren birçok araş Iırma yapılmıştır (Blake ve ark., 1987; Gibes ve GeH Tarihi: * Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Araşlırma Fonu tarafından desteklenmiştir (Proje no:951030). I. S.O. Veteriner FakOltesi, Zooıekni Anabilim Dalı, KONYA.

2 ÇETİN. TEPELI. KIRIKÇI ark., 1978; Jacovac ve Mrsic, 1992; Mantovani ve ark., 1993; Mashaly ve ark ; Pfaff ve ark ; Slaugh ve ark., 1988; Torgowski ve ark., 1988: Tserweni-Gousi ve Yannakopoulos. 1990; Woodard ve Snyder, 1978: Woodard ve ark ; Yannakopoulos. 1992). TOrkiye'de ise bu yaban hayvanlarının yetiştiriciliğinin entansif olarak ya pılabilmesine yönelik araştırmaya rastlanamamıştır. SOIOnlerin ilk yumurtlama yaşını. Mashaly ve ark. (1983) haha. Mantovani ve ark. (1983) ise 41 haha olarak bildirmişlerdir. Slaugh ve ark. (1988) bu hayvanlann ergin canlı ağırlığını 1091 Ile 1278 g arasında. Mashaly ve ark. (1983) ise g olarak bulmuşlardır. SOIOnlerin yumurtlama periyodu genotip ve çevre şartlarına göre 14 (Mantovani Ile ark ) ve 27 (Mashaly ve ark ) hafta olarak bildirilmiştir. Bir yumurtlama periyodunda elde edilen yumurta verimi ise, Ozerinde yumurta verimini artırma yönonde uygulanan seleksiyona göre (Jacoııac ve Mrsic. 1992) adetten (Slaugh ve ark ) adete kadar degişim göstermektedir. Yüzde yumurta verimlerini ise Blake ve ark. (1987) % Mashaly ve ark. (1983) % Pfaff ve ark. (1990) % 68-73, Tserweni Gousi ve Yannakopoulos (1990) % 51.4 ve Woodard ve ark. (1983) % 40.2 olarak bul muşlardır. SülOnlerden elde edilen yumurtaların ağırlığı g arasında değişmektedir. (Blake ve ark. 1987: SIaugh ve ark : Tserweni-Gousi ve Yarmakopou\os, 1990; Woodard ve Snyder. 1978; Woodard ve ark ). Kuluçka randımanı ise. % 36 (Woodard ve ark. 1983)'dan % (Yannakopoulos. 1992)'e kadar farklı oranlarda ger çekleşmektedir. Yumurtaların döllolük oranı Blake ve ark. (198?) % , Gibes ve ark. (1978) % , Mashaly ve ark. (1983) % 67 75, Pfaff ve ark. (1990) % 83 90, Slaugh ve ark. (1988) % , Torgowski ve ark. (1988) % Woodard ve Snyder (1978) % , Woodard ve ark. (1983) ise % olarak bildirmişlerdir. DôIlO soion yumurtalarından Cil/CN çıkma oranını ise. Gibes Ile ark. (1978) % , Pfaff Ile ark. (1990) ise % arasında bulmuşlardır. SOIOnler TOrkiye'de tabii olarak sadece Karadeniz ve Marmara bölgelerinin kıyıya yakın böı gelerinde bulunmaktadır. Orman Bakanlığı bu bölgelerde kurduğu bir kaç Oretme istasyonunda soion üretip tabiata salmaktadır. Türkiye'nin diğer bölgelerindeki yetiştiriciliği ise hobiden öteye gitmemektadir. Bu araştırma SülOnlerin Konya gibi karasal bir iklimin hakim olduğu bir bölgede entansit şartlarda yetiştiriciliğinin yapılabilmesine yönelik olarak bazı verimlerinin belirlenmesi Ile Türkiye'deki yetiştiriciliğinin sektörel düzeyde yapılabilmesine katkıda bulunabilmek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot Araştırma Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakühesi Hayvancıhk Araştırma 119 Uygulama Onitelerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma maıeryalini Orman Bakanhğına bağlı Karacabey Ova Korusu Yeniköy SOIOn Üretme Istasyonundan getirilen 3 erkek ve 8 dişi adi soionden (P.colchicus) 1995 yılında üretilen soionler oluşturmuştur. Bu soiünler Macar ve Yerii genotipi taşımaktadırlar. Araştırma verilerinin elde edileceği 37 hahahk yaşta bulunan 30 adet dişi ve 6 adet erkek solün 1 Ocak 1996'da 4x3.5 m ebatındaki odaların içinde yaptırılan 6 adet lx2xl m ebatındaki ahlık olarak agaç talaş i serilmiş telden yapılmış kafeslere 1 erkek: 5 dişi olacak şekilde yerleştirildiler. Çiftleşme boyunca erkek soionlerin kafesleri 7 haftada bir değiştirilmiştir. Çiftleştirme kafeslerine alınan sülonlere Mantovani ve ark. (1993)'ntn uyguladığı ışık programı uygulanmışıır. Işık programı başlangıçta 11 saat lşık:13 saat karanlık olacak şekilde ayarlanmış ve ışığın süresi haftada 1 saat artırılarak 14 saat lşık:l0 saat karanlık olacak şekilde sabillenmiştir. Çiftleşma periyodu boyunca sülonlere % 18 Ham Protein ve 2750 kcavkg ME içeren bir rasyon ad Iibitum olarak verilmiştir (Wiseman, 1987). Sülünler, yumurta verimine başladıkları gon tartılmışlar ve yumurtaya giriş canlı ağırlıkları belirlenmiştir. SOIOnlarin yaptığı yumurtalar gonlok olarak toplanmış ve kaydedilmiştir. Ancak yumurtaların toplanması için günon belirli bir zamanı seçilmemiş, yumurta kırılmalannın önüne geçebilmek için her 2-3 saatte bir yumurtalar toplanmıştır. Toplanan ve 15 C'lik bir ortama muhafaza edilen yumurtalar 6

3 Sülünlerin (I'. eokhkııs) Entılnsır Ortam ve Karasal iklimde... hahalık olarak SOKTAV marka kuluçka makinasına konulmuştur. Yumurtalar 1OO.6 F ısı ve % 95 nem ihtiva eden kuluçka şartlarında inkübe edilmiştir. Yumurtalar kuluçka makinasına konulmadan önce ortalama yumurta ağırlıklarının tespit edilmesi amacıyla tartılmışlardır. 24 günlük kuluçka süresinin sonunda civcn çıkmayan yumurtalar kırılarak. embryonik ölümler ve dölsüz yumurtaların sayısı da hahalık olarak kaydedilmiştir. :o.ncak 17. haftadan sonra soion yumurtalarının kuluçkasında kullanılan makinada oluşan bir arıza sebebiyle. bu haftadan sonra kuluçka değerleri elde edilememiştir. Istatistiki değerler Kutsal va ark. (1992)'nın bildirdikleri metotla analiz edilmiştir. Bulgular Çiftleştirme kafeslerina alınan soionlerden ilk yumurta ışık programına başlandıktan 31 gon sonra, yaklaşık 41 haftalık yaşta alınmıştır. Bu dönemdeki erkek ve dişi solorılerin canlı ağırlıkları Tablo 1 'de verilmiştir. Tablo 3. Sütünlerin Haftalık Yumurta Verimleri ve Kuluçka Özellikleri Haftalar Yumurta Kuluçka Döllütük Çıkım Verimi (%) Randımanı (%) Oranı (%) Gücü (%) $ Tablo 1. SOlunlerin yumurtaya giriş canlı ağırlıkları Erkek Dişi n >dsx %V ± ± Araştırmada kullanılan sülünlerin yumurta verimi 173 gün süre ile devam etmiştir. Yumurta verimi ve kuluçka özellikleriyle ilgili ortalama değerler Tablo 2'de, % yumurta verimi ve kuluçka özellikleri ile ilgili diğer veriler ise Tablo 3 ve Grafik l'de gösterilmektedir. Tablo 2. Sülünlerin Yumurta Verimi ve Kuluçka Özellikleri Yumurta Verimi (adet) Yumurta Verimi (%) Yum.ırta A ırlı ı (g) Kuluçka Randımanı (%) Döııülük Oranı (%) Çıkım Gücü (%) x±s"x ± l 5 7 i il " <1 21 ız tl :it 7 HoR... Şekil 1. Sülünlerın Haftalık Yumurta Verimleri ve Kuluçka Özellikleri Tablo 3'de görüleceği gibi sülünlerin yumurtlamaya başladıktan itibaren 6. haftada % SO'lik bir yumurta verimine, pik seviyeye ise % 64.71'lik bir değerle 11. haftada ulaşmış!ardır. Kuluçka randımanında ise en yüksek değer, 5. haftada elde edilmiştir. OÖLLÜ yumurta oranı ilk 2 haftalık dönemde % 69.74, daha sonraki haftalarda ise % seviyelerinde gerçekleşmiştir. Çıkım gücünde en yüksek değer % 89.55'lik bir değerle kuluçka randımanında olduğu gibi yumurtlama periyodunun 5. hclftasında gerçekleşmiştir. Yumurta veriminde 10 ve 13. haftalardaki ani düşüş, bir sonraki haftada tekrar doşoş öncesindeki hafta değeri seviyesine ulaşmıştır. Yumurta verimindeki bu düşüş döllülok

4 ÇE11N. ThI'I:.U. KIRIKÇI oranı harıç diğer karakterler üzerine bir veya daha fazla hafta olumsuz etki yapmıştır. Bu etki 10. hafta sonrasında daha bariz otarak gözükmektedir. Bu olumsuz etkıye sebep olarak. damızlık erkeklerin kafeslerinin değtşımi ve o haftalardaki ani ildim de gişikliklen gösterilebilir. Çiftleşlimıe döneminde, ıopıam 30 adet dişi sülunden 3 tanesi (% 10) belirlenemeyen bir se beple, 12 tanesi ıse (% 40) kanibalismus sebebıyle ölmüşlerdir Tartışma ve Sonuç SülOnlerden ılk yumurta, ışıklandırma prog. ramına başlandıktan 31 gon sonra. yaklaşık 4' haf talık yaşıa alınmıştır. Bu sora Mantavani ve ark. (5)'nın, soionların ilk yumurtlama yaşı için bildirdiği 41 haftalık yaş ve ışıklandırma programına baş landıktan ilk yumurta alımına kadar geçen süre olan 4 hafta ıle uyum halindedır. Ancak cinsel ol gunluk ıçın bulunan yaş, Mashaly ve ark. (6),nın bil dirdiği değerden daha büyüktür. Slaugh ve ark. (9) ışıklandırma programına başlandıktan 20.3 gün sonra, Woodard ve Snyder (14) ise gon sonra sülünlerden ilk yumurtanın elde edildiğini bil dinnişlerdir Bu süreler, bu çalışmada elde edi lenden daha kısa olmakla birlikte. Slaugh ve ark. (9). ışıklandırma programını tom yumurtlama pe. riyodu için 16 saat lşık:8 saal karanlık olacak ŞEr kilde düzenlemişlerdir. Araştırmada kullanılan dişi ve erkek sülonlerin ergin canlı ağırlıkları (yumurtaya giriş yaşı) Si' rasıyla; ve olarak be lirlenmiştır. Slaugh ve ark. (9), sülünlerde kesikli ışıklandırmanın yumurta verimine etkisini incelemek ıçin yaptıklan çahşmada. farklı gruptardaki dişi sü 10nlerin ortalama ergin canlı ağırlıklarını; '09' g., 1163 g., 1278 g., 1264 g. ve 1247 g. olarak bil dimıişler ve bildirilen bu değerler bu çalışmadaki dışı solünlenn ergin canlı ağırlıklanyla benzerlik göstermektedır Ancak Mashaly ve ark. (6), erkek ve dişı soionlerin ergin canlı ağırlıklannı sırasıyla; g. ve 1285 '337 g olarak bildinnişler ve bu ağırlıklardan daha yükseltir. Aradaki farkın bakım, besleme. menejmenı ve genotip fark Iılığından ileri geldiği tahmin edilmektedir. SOIOnlerin yumurtlama periyodu bu araş tırmada 173 gon (yaklaşık 25 hafta) devam etmrş ve bu sore Mashaly ve ark. (1983)'nın aynı özellik için ıespit ettikleri süre ile benzer. Mantavani ve ark. (1993)'nın bildirdiği süreden ise daha uzun bulunmuştur. Bu araşıırmada elde edilen yumurta! sülün olarak gerçekleşen yumurta verimi, Gibes ve ark. (1978)'nın bildirdiği adet, Jacovak ve Mrsic (1992)'in bildirdi i adet, Tserweni Gousi ve Yannakopoulos (1990)'un bildirdiği 42.3 adet. Woodard ve ark. (1983)'nın bildirdiği adet yumurta verimınden yüksek, Yannakopoulos (1992)'un bildirdiği adelle benzer, Slaugh ve ark. ('988), nın bildirdiği 58-'22.5 adet yumurta veriminin all sınırı ile benzer ve üst sınırından ise düşük bulunmuştur. Yumurta verimi yozdesi için gerçekleşen % 39.3Tlik değer, bildirilen bazı de ğerterle (Mashaly ve ark., 1983; Woodard ve Snyder. 1978) benzer, ancak bazılarından (Blake ve ark., '987; Pfaff ve ark., 1990; Tserweni Gousl ve Yannakopoulos, 1990) doşoktür. Yumurta verimi yüzdesinin doşokloğo, solünlerın yapııklatı yumurtaların direk kafas IÇınden toplanması ve bu işlem esnasında oluşan strese bağlanabilir. Ayrıca IŞlldandırmada kullanılan ışık kaynağının yetersiz olma ihtimali de, bu değerin düşük olarak ger çekleşmesine etki etmiş olabilir. Sülünlerden elde edilen yumurtaların ortalama ağırlığı 33.36±O.07 g olarak tespit edilmıştir. SO 10nlerin yumurta ağırlığını, Blake ve ark. (1987) g. Slaugh ve ark., (1988) g. Tserweni Gousi ve Yannakopoulos (' 990) 3O.49±3.10 g, Woodard ve Sr1'yder (1978) 28.' g ve Woodard ve ark. (1983) ise, olarak bil dirmişler ve bu ağırlıklar, bu araştırmada bulunan yumurta ağırlığından genelde daha düşok fakat yakın değerde olan ağırlıldardır. Yannakopoulos (1992) ise, sülonlerde yumurta ağırlığının. soion yaşı ile birlikte artış gösterdiğini bildimıiş ve yumurta ağırlığını g olarak bildirmiştir. Bu ağırlık, bu çalışmada tespit edilen ağırlıkla benzer bu lunmuştur. SülOn yumurtalarının kuluçka randımanı olarak bildirilen değerler arasında oldukça farklılık mev 8

5 Sülünlcrin (I'. cokhicuıı) ";ntansif Ortam ve Karasal ik.\lmde... cut1ur. Torgowski ve ark. (1988) bu değeri % , Tserweni-Gousi ve Yannakopoulos (1990) % 70.1, Woodard ve Snyder (1978) % 74, Woodard ve ark. (1983) % (ortalama:% 36), Yannakopoulos (1992) ise, % olarak bildinnişlerdir. Bu çalışmada gerçekleşen % 62.3'lok ortalama kuluçka randımanı bu değerlerin bazılarından (Tserweni-Gousi ve Yannakopoulos, 1990: Woodard va Snyder, 1978; Yannakopoulos, 1992) düşük bulunmuştur. Kuluçka randımanının bildirilen bu değerlerin bazılarından düşük olarak gerçekleşmesine sebep olarak, bu çalışmada elde edilen yumurtalann çıkımının gerçekleştirildiği kuluçka makinasındaki şartların, sülün yumurtaları için ideal olmamasına ve aynı makinada başka tor kanatlı yumurtalarının inkübe edilme mecburiyetinden kaynaklanmış olabilir. Oöllülük oranı bu çalışmada % olarak gerçekleşmiştir. Bu oran, değişik araştırıcıların (Blaka ve ark., 1987; Gibes ve ark., 1978; Mashaly ve ark., 1983; Pfaff ve ark., 1990; Slaugh ve ark., 1988; Torgowski ve ark., 1988; Woodard ve Snyder, 1978; Woodard ve ark., 1983) bildirdikleri dôllolük oranı ile benzer bulunmuştur. Oöllü sülün yumurtalarından civciv çıkma oranı (çıkım gücü) % olarak gerçekleşmiştir. Bu değer Gibes ve ark. (1978)'nın bildirdiği değerle benzer; Pfaft ve ark. (1990)'nın bildirdikleri değerden ise yüksek bulunmuştur. Orman Bakanlığının tabii alanlara salmak için üretliği sülünlerin, üzerlerinde yumurta verimini artırıcı yönde herhangi bir ıslah çalışması yapılmamasına rağmen yumurta verim ve kuluçka perlormansları oldukça iyi bulunmuştur. Çiftlaştirma kafeslerine sülünlerin yumurtlayabilecekleri follukların monte edilmesi ve yumurtaların buradan toplanması gibi bazı tedbirlerin alınmasıyls yumurtaların toplanması esnasındaki stres ortadan kadınlabilir ve bu şekilde yumurta verimi yüzdesi arttırılabilir. Üstelik damızlık dişi sülünler;n kanibalismus sebebiyle oldukça yüksek olan ölüm oranı da bu sayede düşürülabilir. Sonuç olarak; Sü Kınlerin optimal çevre şartlarının sağlanması durumunda; Orta Anadolu kümes şartlarında oldukça başarılı olarak yetiştirilebilecekleri; üzerlerinde daha fazla ve farklı yönde araştırmalar ya- pılmasının, bu yaban hayvan türünün Türkiye'deki yetiştiriciliğinin, yaygın bir şekilde ve sektörel düzeyde yapılabilmesine katkı sağlayabileceği kanaatine varılmıştır. Kaynaklar Blake, A.G., Balander, A., Flegal, C.J.. Ringer, R.K. (1987). Ahemeral Ught-Oark Cycles and Egg Production Parameters of Ring-Necked Pheasanl (Phasianus colchicus). Pouhry Sei. 66: Gibes, C., Wasilewski, M., Piech, i. (1978).The Etfecl of Inbreeding on the Performarıce of Pheasant. Anim. Breed. Abstr. 46:2434. Jacovak, M.. Mrsic, Z. (1992). The Reproductive Potential of Pheasants (Phasianus colchlcus) Under Natural and Artnicial Conditions. Anim. Breed. Abstr. 60 (10): Kutsal A., Alpan, O., Arpacık, R. (1992). Istatistik. Uygulamalar. Bizim Buro Basımevi, Ankara. Mantovanı, C., CerOıini, S., Mangiagilli, M.G., Bel lagamba, F., Aizzi, R. (1993). Egg Laying of Caged Phe asants In a Controlled Environment. Anim. Breed. Abstr. 61(11):6530. Mashaly, M.M, Kraızer, K.R., Keene, 0.0. (1983). Effecı of Phoıoperiod on Body Weight and Aeproductive Perlormance ol Ringneck Pheasants. Pouhry SeL 62: McGowan, P.J.K. IUCN. Gland, Switzetland. Garson. P.J. (1995). Pheasants. Plaff, W.K., Moreng, A.E.. Klenholz, E.W. (1990). The Ulilization of Brewers' Oried Grains in the Oiets ol Chinesa Ringneck Pheasant-Breeder Hens. Pouhry Sei. 69: Slaugh, BT. Johnston, N.P., Patten, J.O., White. G.w. (1988). Effects of Photoperiod and Intermittent Lighling on Reproduction in Pheasant Hens. Theriogenology. 30 (2): Torgowski, J., Gavecki, K., Skrzypek, A. (1988). Et/ecı of Onlerenı Vitamin-Mineral Premlxes on laying Performance ol Pheasant Hens, Hatchability of Eggs and Heahh ol Hatched Chickens. Pouııry Abstr. 14:1800. Tserwenl Gousi, A.S., Yannakopoulos. A.L. (1990). Ouality Characteristics ol Pheasant Eggs and Effect ol Egg Weighı and Shell Ouality on Chlck Weight. Arch. Gel IOgelk. (2):

6 I,:h'TIN. TEI'ELI. KIRIKÇI Turan, N. (1990). Türkiye'nin Evcil ve Yaban Hayvanları: Kuşlar. Orman Genel Müd. E{ıitim Dairesi Başkanh{ıı Yayınları, Ankara. Wiseman. J. (1987). Feeding of Non-ruminant livestock. Butterworth and Co. ltd., UK. Woodard. A.E., Snyder. R.L. (1978). Cycling fot Pro- duction in the Pheasanl. Poultry Sel. 57: Woodard, A.E. Abplanalp. H. Pisenti. J.M., Snyder, R.L. (1983). Inbteeding Effacts on Reproduetive Traits in the Ring-Nacked Pheasant. Poultry Sei. 62: Yannakopoulos, A.L. (1992). Greek Experiences with Gamebirds. Poultry Abstr. 18: