T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

1 T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI Y A R G I M E V Z U A T I B Ü L T E N Ġ Bültenin Kapsadığı Tarihler Mart 2016 Yayımlandığı Tarih 31 Mart 2016 Sayı ĠÇĠNDEKĠLER - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Amerika BirleĢik Devletleri Hükümeti Arasında GeniĢletilmiĢ Bilgi DeğiĢimi Yoluyla Uluslararası Vergi Uyumunun Artırılması AnlaĢması ve Eki Mutabakat Zaptının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6677 Sayılı Kanun (R.G. 16 Mart ) - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile BangladeĢ Halk Cumhuriyeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Yardım AntlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6678 Sayılı Kanun, Türkiye Cumhuriyeti Hükümetiyle Filistin Devleti Hükümeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Ġdari Yardım AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6679 Sayılı Kanun, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Çin Halk Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Yardım AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6680 Sayılı Kanun (R.G. 16 Mart ) - Gün IĢığından Daha Fazla Yararlanmak Amacıyla Bütün Yurtta Saatlerin Yeniden Düzenlenmesi Hakkında 2016/8589 Sayılı Kanun (R.G. 16 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 3/2/2016 Tarihli ve 2013/1504 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 16 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 3/2/2016 Tarihli ve 2013/3181 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 16 Mart ) - Adalet Bakanlığından Ġlan (R.G. 16 Mart ) - Ġnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair SözleĢmeye DeğiĢiklik Getiren 15 no lu Protokolün Onaylanması Hakkında 2016/8577 Sayılı Karar (R.G. 17 Mart ) - Sınır Yönetimi Alanında Kurumlararası ĠĢbirliği ve Koordinasyon Hakkında 2016/8520 Sayılı Yönetmelik (R.G. 17 Mart ) - ġiddet Önleme ve Ġzleme Merkezleri Hakkında Yönetmelik (R.G. 17 Mart ) - Ġnsan Ticaretiyle Mücadele ve Mağdurların Korunması Hakkında

2 Yönetmelik (R.G. 17 Mart ) - Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun Uygulanmasına ĠliĢkin Yönetmelik (R.G. 17 Mart ) - Sınır Ticaretinin Düzenlenmesine ĠliĢkin 2016/8478 Sayılı Karar (R.G. 18 Mart ) - Sayın Nuri NECĠPOĞLU nun UyuĢmazlık Mahkemesi BaĢkanlığına Seçilmesi Kararı (R.G. 18 Mart ) - Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine Dair Tedbirler Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik yapılmasına Dair 2016/8566 Sayılı Yönetmelik (R.G. 18 Mart ) - Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine ĠliĢkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 18 Mart ) - Mali Suçları AraĢtırma Kurulu Genel Tebliği (Sıra No: 5) nde DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin Tebliğ (Sıra No: 14) (R.G. 18 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/1261 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 18 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/6767 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 18 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/7727 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 18 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/9094 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 18 Mart ) - Yargıtay Yayınları Döner Sermaye ĠĢletmesinin Sermayesinin Türk Lirasına Çıkarılması Hakkında 2016/8449 Sayılı Karar (R.G. 19 Mart ) - Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Atama Kararı (R.G. 19 Mart ) - DÜZELTME Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine ĠliĢkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile Ġlgili (R.G. 19 Mart ) - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Gabon Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Diplomatik, Hizmet, Hususi ve Resmi Pasaport Hamilleri Ġçin Vize Muafiyet AnlaĢması ile ĠliĢik Notaların Onaylanması Hakkında 2016/8452 Sayılı Karar (R.G. 20 Mart ) - Adalet Bakanlığından Ġlan (R.G. 20 Mart ) - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Cezai Konularda KarĢılıklı Adli Yardım AnlaĢmasının Onaylanması Hakkında 2016/8461 Sayılı Kanun (R.G. 22 Mart ) - Bazı Kamu Kurum ve KuruluĢlarına Ait Kadrolarda Düzenleme Yapılması Hakkında 2016/8436 Sayılı Karar (R.G. 22 Mart ) - Adli Tıp Kurumu Altıncı Adli Tıp Ġhtisas Kurulu Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Üyeliğine, Ġstanbul ġiģli Hamidiye Etfal Eğitim ve AraĢtırma Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim Görevlisi Doç.Dr. Ömer Akil ÖZER in

3 Görevlendirilmesi Hakkında Karar (R.G. 22 Mart ) - Adli Tıp Kurumu Üçüncü Adli Tıp Ġhtisas Kurulu Enfeksiyon Hastalıkları Üyeliğine, Ġstanbul Üniversitesi CerrahpaĢa Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Recep ÖZTÜRK ün Yeniden Görevlendirilmesi Hakkında Karar (R.G. 22 Mart ) - Adli Tıp Kurumu BeĢinci Adli Tıp Ġhtisas Kurulu BaĢkanlığına, Ġstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Faruk AġICIOĞLU nun Görevlendirilmesi Hakkında Karar (R.G. 22 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/2849 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 22 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/3711 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 22 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/8045 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 22 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 20/1/2016 Tarihli ve 2013/9648 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 22 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 20/1/2016 Tarihli ve 2015/7908 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 22 Mart ) - Yargıtay Hukuk Dairelerine Ait Kararlar (R.G. 22 Mart ) - Suç EĢyası Yönetmeliği (R.G. 23 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 24/2/2016 Tarihli ve 2014/11864 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 23 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 25/2/2016 Tarihli ve 2013/1827 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 23 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 25/2/2016 Tarihli ve 2013/4690 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 23 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 23/2/2016 Tarihli ve 2013/8324 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 24 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 23/2/2016 Tarihli ve 2013/8896 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 24 Mart ) - Adalet Bakanlığından Ġlan (R.G. 24 Mart ) - 11 nolu Protokol ile DeğiĢik Ġnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair SözleĢmeye Ek 7 nolu Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6684 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, Bulgaristan Cumhuriyeti Hükümeti ve Yunanistan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Polis ve Gümrük ĠĢbirliği Ortak Temas Merkezi KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında AnlaĢma ile Notaların Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6685 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve BirleĢmiĢ Milletler Gıda ve Tarım Örgütü Arasında GTÖ Orta Aya Alt Bölge Ofisine Dair AnlaĢmaya Yönelik GTÖ Orta Asya Alt Bölge Ofisinin Güçlendirilmesi Konulu Tamamlayıcı AnlaĢmanın Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6686 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart )

4 - Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Azerbaycan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Elektrik Enerjisi Mübadelesi ile Ġlgili Olarak Ortaya Çıkan Borca ĠliĢkin Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6687 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Sierra Leone Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6688 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Güney Sudan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6689 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Ruanda Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6690 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Zimbabve Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6691 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Jamaika Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6692 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Zambiya Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6693 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Orta Afrika Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6694 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile FildiĢi Sahili Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6695 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Benin Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6696 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Ekvator Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6697 Sayılı Kanun (R.G. 25 Mart ) - Yargıtay Cumhuriyet BaĢsavcıvekilliğine, Yargıtay 5. Ceza Dairesi Üyesi Halil ADIGÜZEL in Seçilmesi Hakkında 2016/28 Sayılı Karar (R.G. 25 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 16/3/2016 Tarihli ve E: 2016/15, K: 2016/14 Sayılı Kararı (R.G. 25 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 17/2/2016 Tarihli ve 2013/2750 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 25 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 17/2/2016 Tarihli ve 2013/7842 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 25 Mart ) - Adalet Bakanlığına Ait Atama Kararları (R.G. 26 Mart ) - Yargıtay 11. Ve 13. Hukuk Dairelerine Ait Kararlar (R.G. 26 Mart ) - Gümrük Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 29 Mart )

5 - Gider Vergileri Genel Tebliği (Seri No: 90) (R.G. 29 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 6/1/2016 Tarihli ve 2013/2414 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 29 Mart ) - Ceza Ġnfaz Kurumları ve Tutukevleri ĠĢyurtları Kurumu Daire BaĢkanlığının Ġlanı (R.G. 30 Mart ) - Adli Yargı Hâkim ve Savcı Adayları ile Ġdarî Yargı Hâkim Adaylarının Eğitimleri Sonunda Yapılacak Yazılı Sınavın Usul ve Esaslarına Dair Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 31 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 18/2/2016 Tarihli ve 2013/2754 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 31 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 18/2/2016 Tarihli ve 2013/4383 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 31 Mart ) - Anayasa Mahkemesinin 18/2/2016 Tarihli ve 2013/7090 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 31 Mart ) Mart Ayında YaĢ Haddinden ve Ġsteği Üzerine Emekliye Ayrılan Hâkim ve Savcıları Belirtir Liste (31 Mart 2016) KANUNLAR Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti Ġle Amerika BirleĢik Devletleri Hükümeti Arasında GeniĢletilmiĢ Bilgi DeğiĢimi Yoluyla Uluslararası Vergi Uyumunun Artırılması AnlaĢması ve Eki Mutabakat Zaptının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6677 Sayılı Kanun

6

7 [R.G. 16 Mart ] Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile BangladeĢ Halk Cumhuriyeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Yardım AntlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6678 Sayılı Kanun Türkiye Cumhuriyeti Hükümetiyle Filistin Devleti Hükümeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Ġdari Yardım AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6679 Sayılı Kanun Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Çin Halk Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Gümrük Konularında ĠĢbirliği ve KarĢılıklı Yardım AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6680 Sayılı Kanun

8

9 [R.G. 16 Mart ] BAKANLAR KURULU KARARI Gün IĢığından Daha Fazla Yararlanmak Amacıyla Bütün Yurtta Saatlerin Yeniden Düzenlenmesi Hakkında 2016/8589 Sayılı Kanun Karar Sayısı : 2016/8589 Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAŞKANI BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU F. G. SARI M. ÇAVUġOĞLU

10 Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı N. AĞBAL B. ALBAYRAK A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı V. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme [R.G. 16 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 3/2/2016 Tarihli ve 2013/1504 BaĢvuru Numaralı Kararı, 16 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 16 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 3/2/2016 Tarihli ve 2013/3181 BaĢvuru Numaralı Kararı, 16 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 16 Mart ]

11 ĠLAN Adalet Bakanlığından: Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2013/53 Esas sayılı dosyasının kaybolduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı Seylap veya Heyelan Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur. 2465/1-1 Diyarbakır 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/723 Esas sayılı dosyasının kaybolduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylap veya Heyelan Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur. 2466/1-1 [R.G. 16 Mart ] MĠLLETLERARASI SÖZLEġME Ġnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair SözleĢmeye DeğiĢiklik Getiren 15 No lu Protokolün Onaylanması Hakkında 2016/8577 Sayılı Karar Karar Sayısı : 2016/8577

12 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı Y. AKDOĞAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı V. Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU S. RAMAZANOĞLU C. YILMAZ Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı V. DıĢiĢleri Bakanı V. N. AĞBAL B. BOZDAĞ A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı V. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı V. Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI B. TÜFENKCĠ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı

13

14

15

16

17

18

19 [R.G. 17 Mart ] YÖNETMELĠKLER Sınır Yönetimi Alanında Kurumlararası ĠĢbirliği ve Koordinasyon Hakkında 2016/8520 Sayılı Yönetmelik Karar Sayısı : 2016/8520 Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek N. AVCI Y. T. TÜRKEġ Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı V. BaĢbakan Yardımcısı L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. G. SARI S. SOYLU F. G. SARI V. EROĞLU Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı V. ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı V. B. TÜFENKCĠ S. RAMAZANOĞLU A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı V. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı V. Gençlik ve Spor Bakanı Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı Kalkınma Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık ĠçiĢleri Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı

20 N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı

21

22

23

24

25

26

27

28

29 [R.G. 17 Mart ] Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığından: ġġddet ÖNLEME VE ĠZLEME MERKEZLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK BĠRĠNCĠ KISIM Genel Hükümler BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Temel Ġlkeler Amaç ve kapsam MADDE 1 (1) Bu Yönetmeliğin amacı; ġiddet Önleme ve Ġzleme Merkezleri (ġönġm) nin kuruluģ, iģleyiģ ve yürüteceği iģlemlere iliģkin usul ve esaslar ile ġönġm de çalıģacak personelin görev, yetki ve sorumluluklarını belirlemektir. Dayanak MADDE 2 (1) Bu Yönetmelik, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına KarĢı ġiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 14 üncü ve 15 inci maddeleri ile 3/6/2011 tarihli ve 633 sayılı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 9 uncu ve 22 nci maddelerine dayanılarak hazırlanmıģtır. Tanımlar ve kısaltmalar MADDE 3 (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Alo 183: Aile, Kadın, Çocuk, Engelli, YaĢlı Sosyal Hizmet DanıĢma Hattını, b) Bakanlık: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığını, c) Genel Müdürlük: Kadının Statüsü Genel Müdürlüğünü, ç) Hâkim: Aile mahkemesi hâkimini, d) Ġl Müdürlüğü: Aile ve Sosyal Politikalar Ġl Müdürlüğünü, e) Ġl Müdürü: Aile ve Sosyal Politikalar Ġl Müdürünü, f) Kanun: 6284 sayılı Kanunu, g) Kolluk: Polis, jandarma ve sahil güvenlik birimlerini, ğ) Konukevi: Fiziksel, duygusal, cinsel, ekonomik ve sözlü istismara veya Ģiddete uğrayan kadınların Ģiddetten korunması, psiko-sosyal ve ekonomik sorunlarının çözülmesi, güçlendirilmesi ve bu dönemde kadınların varsa çocukları ile birlikte ihtiyaçlarının da karģılanması suretiyle geçici süreyle kalabilecekleri ve kadın konukevi, sığınmaevi, kadın sığınağı, kadınevi, Ģefkatevi ve benzeri adlarla açılmıģ ya da açılacak yatılı sosyal hizmet kuruluģunu, h) Komisyon: Kadına Yönelik ġiddetle Mücadele Ġl Koordinasyon, Ġzleme ve Değerlendirme Komisyonunu, ı) Meslek elemanı: Üniversitelerin sosyal hizmet, psikoloji, çocuk geliģimi, psikolojik danıģmanlık ve rehberlik ile sosyoloji bölümlerinden mezun olan meslek mensuplarını, i) Müdahale planı: ġiddet mağdurlarının karģılaģtığı sorunların çözümü konusunda izlenecek aģamaların belirlenebilmesi amacıyla sorunu ve kiģiyi tanıma ve tanımlama, veri toplama, durum saptama, değerlendirme ve sonuçlandırma aģamalarının görülebileceği planı, j) Müdür: ġiddet Önleme ve Ġzleme Merkezi müdürünü, k) Sistem: ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar ile Ģiddet uygulayanın kimlik bilgilerinin, tedbir kararları ile kararların uygulanma sonuçlarının ve diğer hizmetlerin aģamaları ile etkilerine dair raporların, konukevlerinin kapasite ve doluluk oranlarının kayıt

30 edildiği ve iģ birliği yapılan kurum ve kuruluģlardan veri alıģveriģinin sağlandığı elektronik veri sistemini, l) Sivil toplum kuruluģu: Kâr amacı gütmeyen ve kazanç paylaģma amacı dıģında kurulmuģ dernek ve vakıf gibi özel hukuk tüzel kiģilerini, m) Sosyal inceleme raporu: ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar veya Ģiddet uygulayanla yapılacak görüģme ve gözlem sonrasında, sorunun geçmiģi, kiģilerin sosyal, ekonomik ve sağlık durumları ile fiziksel, zihinsel, psikolojik özellikleri ve yaģadıkları çevre, aile ve kültür yapılarının değerlendirildiği, sunulacak sosyal hizmet ile sorunun çözümünde uygulanacak müdahale yönteminin belirlendiği meslek elemanı tarafından hazırlanan raporu, n) ġiddet: KiĢinin, fiziksel, cinsel, ekonomik veya psikolojik zarar görmesiyle veya acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfi engellenmesini de içeren, toplumsal, kamusal veya özel alanda meydana gelen fiziksel, cinsel, ekonomik, psikolojik veya sözlü her türlü tutum ve davranıģı, o) ġiddet mağduru: Kanunda Ģiddet olarak tanımlanan tutum ve davranıģlara doğrudan ya da dolaylı olarak maruz kalan veya kalma tehlikesi bulunan kiģiyi ve Ģiddetten etkilenen veya etkilenme tehlikesi bulunan kiģiyi, ö) ġiddet Önleme ve Ġzleme Merkezi (ġönġm): ġiddetin önlenmesi ile koruyucu ve önleyici tedbirlerin etkin bir biçimde uygulanmasına yönelik güçlendirici ve destekleyici danıģmanlık, rehberlik, yönlendirme ve izleme hizmetlerinin verildiği, yeterli ve gerekli personelin görev yaptığı ve tercihen kadın personelin istihdam edildiği, çalıģmaların yedi gün yirmi dört saat esasına göre yürütüldüğü merkezleri, p) ġiddet uygulayan: Kanunda Ģiddet olarak tanımlanan tutum ve davranıģları uygulayan veya uygulama tehlikesi bulunan kiģiyi, r) Tedbir kararı: Kanun kapsamında, Ģiddet mağduru ve Ģiddet uygulayan hakkında hâkim, mülki amir veya kolluk tarafından, talep veya ihbar üzerine ya da resen verilecek kararı, s) Uygulama Yönetmeliği: 18/1/2013 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına KarĢı ġiddetin Önlenmesine Dair Kanuna ĠliĢkin Uygulama Yönetmeliğini, ifade eder. Temel ilkeler ve çalıģma esasları MADDE 4 (1) Verilecek hizmetler aģağıdaki temel ilkeler ve çalıģma esaslarına göre yürütülür: a) Temel insan haklarına dayalı, kadın erkek eģitliğine duyarlı, sosyal devlet ilkesine uygun hizmet anlayıģı esas alınır. b) ġiddetsiz yaģam hakkının korunması ve Ģiddetin önlenmesi odaklı yaklaģım esastır. c) Hizmetler insan onuruna yaraģır bir Ģekilde verilir. ç) ġiddet mağdurunun ve beraberindeki çocukların kendilerini güvende hissetmesini sağlayacak biçimde hizmet sunumuna özen gösterilir. d) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocukların öncelikle güvenliklerinin sağlanması, ekonomik, hukuki, sosyal ve psikolojik açıdan desteklenmesi ve güçlendirilmesi esastır. e) Çocuğa iliģkin yapılacak iģlemlerde çocuğun yüksek yarar ve esenliği gözetilir. f) Hizmetlerin sunumunda kiģiler arasında ayrımcılık yapılamaz. g) ġönġm ler ilin mevcut koģulları ve bütçe imkânları değerlendirilerek, il merkezlerinde, tüm mağdurların kolaylıkla ulaģabileceği konumda, bağımsız hizmet binalarında veya mevcut hizmet binalarının içerisinde Bakanlık onayı alınarak açılır. ğ) Koruyucu veya önleyici tedbir kararlarının alınması ve yerine getirilmesi aģamasında Ģiddet mağduru ile Ģiddet uygulayan arasında Ceza Hukuku kapsamında uzlaģma ya da hukuki uyuģmazlıklarda arabuluculuk önerilemez. Ancak, çatıģma çözme yöntemlerine iliģkin danıģmanlık ve rehberlik hizmeti verilebilir.

31 h) Kanuni hükümler saklı kalmak kaydıyla, Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar ile Ģiddet uygulayanların kiģisel bilgileri gizli tutulur. ı) BaĢvuranların, haklarında yapılacak iģlemler konusunda bilgilendirilmeleri esastır. i) Yapılacak iģlemler hakkında baģvuranın beyanı esas alınır. Gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu anlaģılanlar hakkında genel hükümler doğrultusunda iģlem yapılır. j) Hizmetlerin yürütülmesinde, kamu kurum ve kuruluģları, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluģları, üniversiteler, yerel yönetimler, sivil toplum kuruluģları, özel sektör, gönüllü gerçek ve tüzel kiģiler ile iģ birliği yapılabilir. k) ġiddet mağduru ile Ģiddet uygulayana yönelik hizmetler farklı birimlerde ġönġm koordinasyonunda yürütülür. ĠKĠNCĠ BÖLÜM AçılıĢ ve KapanıĢ ĠĢlemleri, Sunulan Hizmetler ile Kadına Yönelik ġiddetle Mücadele Ġl Koordinasyon, Ġzleme ve Değerlendirme Komisyonu AçılıĢ ve kapanıģ iģlemleri MADDE 5 (1) Bağımsız hizmet binalarında oluģturulacak olan ġönġm lerin hizmete açılabilmesi için aģağıdaki belgeler Ġl Müdürlüğü tarafından iki nüsha hâlinde hazırlanarak Genel Müdürlüğe gönderilir: a) Yapı kullanma izin belgesi, b) Tapu senedi veya kira kontrat örneği, c) Yangın güvenliği için itfaiye müdürlüğünden alınacak rapor, ç) KuruluĢun fiziksel koģulları, hizmet bölümleri kapasitesi, personel durumu ve hizmete uygunluğu hakkında Ġl Müdürlüğünün düzenleyeceği rapor. (2) Mevcut hizmet binalarının içerisinde oluģturulacak ġönġm lerin açılması için, söz konusu binaların 7 nci maddede belirtilen hizmetlerin sunulabileceği fiziki yapı ve donanımda olduğu, personel durumu ve hizmet uygunluğuna iliģkin hazırlanacak rapor iki nüsha hâlinde Genel Müdürlüğe gönderilir. (3) Bağımsız hizmet binalarında ve mevcut hizmet binalarının içerisinde kurulacak ġönġm ler Bakanlık onayı ile hizmete açılır. (4) ġönġm lerin nakil ve kapanıģ iģlemleri, Ġl Müdürlüğü tarafından hazırlanan gerekçeli rapor doğrultusunda Bakanlık onayı ile gerçekleģtirilir. Fiziki özellikler MADDE 6 (1) Bağımsız hizmet binalarında veya mevcut hizmet binalarının içerisinde oluģturulacak olan ġönġm lerin 7 nci maddede belirtilen hizmetlerin sunulabileceği fiziki yapı ve donanımda olması gerekir. (2) Bağımsız hizmet binalarında veya mevcut hizmet binalarında açılacak ġönġm lerde fiziki koģulların uygun olması hâlinde ve bütçe imkânları dâhilinde yönetim, bireysel görüģme, polis irtibat, sağlık, çocuk oyun, hukuki destek, psiko-sosyal destek, eğitim, iģmeslek danıģmanlığı, güvenlik, arģiv, danıģma-yönlendirme bölümleri oluģturulur. (3) Binaların kapalı ve açık alanlarında engelliler ve hareket kısıtlılığı olanlar için TS 9111 standartlarına ve diğer standartlara uygun eriģilebilirlik düzenlemeleri yapılır. Sunulan hizmetler MADDE 7 (1) ĠĢ ve iģlemler, Ġl Müdürlüğüne bağlı olarak konukevleri ile koordinasyon hâlinde yürütülür. (2) Sunulan hizmetler Ģunlardır: a) Koordinasyon hizmeti: BaĢvuruların ve tedbir kararlarının alınması, görev alanındaki tüm bilgilerin sisteme iģlenmesi, değerlendirilmesi ve izlenmesi için kurumlar arası iģ birliğinin sağlanması, b) Psiko-sosyal destek hizmeti: ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar ile görüģme yapılması, raporların hazırlanması, uygun görülen hizmetlerin sunumu ile sorunun çözümüne

32 iliģkin rehberlik hizmetlerinin ilgili kamu kurum ve kuruluģlarıyla koordineli bir biçimde yürütülmesi ve sonuçların izlenmesi, c) Hukuki destek hizmeti: ġiddet mağduruna ve beraberindeki çocuklarına Kanun kapsamında gerekli hukuki desteğin sağlanması veya baroların ilgili birimlerine yönlendirme yapılması ile müdahil olunan davaların takibi, ç) Eğitim ve mesleki destek hizmeti: ġiddet mağduruna rehberlik yapılması ve ilgili kuruma yönlendirilmesi, d) Sağlık destek hizmeti: Basit sağlık müdahalesine ihtiyaç duyan Ģiddet mağdurları ve beraberindeki çocukların ihtiyaçlarının karģılanması ile gerekli destek ve yönlendirmenin yapılması, e) Ekonomik destek hizmeti: ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuğun ekonomik olarak güçlendirilmesi için ilgili mevzuat kapsamında maddi yardım ödemelerinin yapılması ve takibi ile istihdam edilmesi konusunda desteklenmesi ve beraberindeki çocuklarına kreģ hizmeti sunulması, f) Müdahale ve yönlendirme hizmeti: Çağrı hatlarına gelen ve ġönġm e iletilen baģvuruların alınması, ihtiyaç ve talep doğrultusunda ilgili kurum ve kuruluģlarla iletiģime geçilerek yönlendirme yapılması, g) Önleyici hizmet: ġiddetin önlenmesine iliģkin toplumsal bilinçlendirme ve farkındalık çalıģmalarının yapılması. (3) Hizmete iliģkin tüm idari, mali ve teknik iģ ve iģlemler yürütülür. Kadına Yönelik ġiddetle Mücadele Ġl Koordinasyon, Ġzleme ve Değerlendirme Komisyonu MADDE 8 (1) ġiddetle mücadele kapsamında sunulan hizmetlerin etkin bir Ģekilde yürütülmesiyle uygulamadaki sorunların giderilmesini sağlamak üzere, vali veya görevlendireceği vali yardımcısının baģkanlığında, ilgili kamu kurum ve kuruluģları, sivil toplum kuruluģları ve meslek örgütlerinin temsilcilerinin katılımıyla Kadına Yönelik ġiddetle Mücadele Ġl Koordinasyon, Ġzleme ve Değerlendirme Komisyonu oluģturulur. (2) Komisyonun sekretaryası ġönġm tarafından yürütülür. Komisyonun üyeleri MADDE 9 (1) Komisyon, vali veya vali yardımcısının baģkanlığında aģağıdaki üyelerden oluģur: a) BüyükĢehir statüsündeki illerde büyükģehir belediye baģkanı veya genel sekreter ya da sosyal hizmetlerden sorumlu daire baģkanı, diğer illerde belediye baģkanı veya yardımcısı, b) Ġl Jandarma Komutanı, c) Ġl Emniyet Müdürü, ç) Aile ve Sosyal Politikalar Ġl Müdürü, d) Ġl Millî Eğitim Müdürü, e) Ġl Sağlık Müdürü, f) Göç Ġdaresi Ġl Müdürü, g) Ġl Nüfus ve VatandaĢlık Müdürü, ğ) Ġl Sosyal YardımlaĢma DayanıĢma Vakfı Müdürü, h) ġönġm ve Konukevi Müdürleri. (2) Ġkinci fıkrada belirtilen üyelerin katılamaması durumunda görevlendirecekleri yetkili katılım sağlayabilir. (3) Komisyon, ihtiyaca göre Cumhuriyet BaĢsavcılığı ile diğer kamu kurum ve kuruluģları, üniversite ve STK temsilcilerini davet ederek görüģlerine baģvurabilir. Komisyonun görevleri MADDE 10 (1) Komisyon aģağıdaki görevleri yerine getirir: a) ġönġm ve diğer kurum ve kuruluģlar tarafından Kanun kapsamında verilen hizmetlerin koordinasyonunu sağlamak,

33 b) Ġldeki Ģiddet alanında çalıģan tüm kurumlar tarafından toplanan verileri değerlendirerek, ilde Ģiddetin önlenmesine yönelik çalıģmalarda bulunmak, c) Uygulamadan kaynaklanan sorunların giderilmesi ve müdahalenin etkinliğinin artırılmasına yönelik önerilerde bulunmak, ç) ġönġm ve diğer kurumlar tarafından geliģtirilen çözüm önerilerini değerlendirmek, d) Komisyon tarafından gerçekleģtirilen çalıģmalar ile alınan kararları izlemek ve bunların takibini yapmak. (2) Komisyon toplantılarının sonuçları raporlanarak ġönġm tarafından Genel Müdürlüğe ve Komisyon üyelerine gönderilir. Komisyonun çalıģma usul ve esasları MADDE 11 (1) Komisyon, altı ayda bir baģkanın daveti üzerine toplanır. Ancak, gerekli görülen durumlarda, Komisyon üyelerinden birinin talebi ya da baģkanın çağrısı üzerine de toplanabilir. (2) Toplantının yer, tarih ve gündemi üyelere duyurulur. Üyeler tarafından gündeme alınması istenilen konular toplantı öncesinde bildirilebilir. (3) Komisyon salt çoğunlukla toplanır. Karar, toplantıya katılanların oy çokluğu ile alınır. (4) Acil durumlarda Valilik kararıyla iģlem yürütülebilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Hizmetlerden Yararlanacak KiĢiler ve BaĢvuru Hizmetlerden yararlanacak kiģiler MADDE 12 (1) Sunulacak hizmetlerden ev içi Ģiddete uğrayan veya Ģiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınlar, çocuklar, aile bireyleri ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kiģiler yararlanır. ġiddet uygulayana yönelik hizmetler ġönġm koordinasyonunda ilgili kurum ve kuruluģlar tarafından yürütülür. (2) ġiddet mağdurlarından ağır ruhsal ve zihinsel sorunları veya ağır psikiyatrik hastalığı olduğu gözlemlenenler, psikiyatrik bozukluk tanısı olanlar, öz bakımını sağlayamayacak kadar bedensel ve zihinsel engelliler, altmıģ yaģından büyükler ile yatılı bakım hizmetine ihtiyaç duyan kiģiler, Engelli ve YaĢlı Hizmetleri Genel Müdürlüğüne bağlı olarak hizmet veren kuruluģlara yönlendirilir. Bu kiģilerden haklarında Kanun kapsamında alınan tedbir kararlarının takibi ġönġm tarafından yapılır. (3) On sekiz yaģından küçük Ģiddet mağduru, hamile veya doğum yapmıģ kız çocukları Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğüne bağlı olarak hizmet veren kuruluģlara yönlendirilir. Bu kiģilerden haklarında Kanun kapsamında alınan tedbir kararlarının takibi ġönġm tarafından yapılır. BaĢvuru MADDE 13 (1) ġönġm e baģvuru yöntemleri aģağıda belirtilmiģtir: a) Yetkili makam veya merci tarafından verilen koruyucu veya önleyici tedbir kararı, b) Hizmetlerden yararlanacak kiģilerin bizzat baģvurusu veya Ģikâyeti, c) Üçüncü kiģilerin ihbarı doğrultusunda ulaģılan kiģinin Ģikâyeti, ç) Cumhuriyet savcılığı, kamu kurum ve kuruluģları, meslek kuruluģları, gerçek ve tüzel kiģiler ile sivil toplum kuruluģlarının bildirimi, d) Alo 183 e yapılan baģvurular. Yapılacak ilk iģlemler MADDE 14 (1) Hizmetten yararlanacak kiģi ile görüģme gerçekleģtirilerek ilk görüģme formu doldurulur. (2) BaĢvuru üzerine bir dosya açılır ve 18 inci madde gereğince, hizmet alan kiģilerin bilgileri sisteme kaydedilir.

34 (3) Hizmetten yararlanacak kiģinin ihtiyaç ve talepleri dikkate alınarak hazırlanan raporlar doğrultusunda durumuna uygun tedbir kararı alınmak üzere ġönġm tarafından ilgili mercie baģvuruda bulunulur. (4) Gerekli hâllerde Ģiddet mağduruna tıbbi müdahale yapılması sağlanır. Barınma tedbir kararı bulunan Ģiddet mağdurlarına gerekli görülen hâllerde; bulaģıcı ve sürekli tıbbi bakım isteyen bir hastalığının bulunmadığı, ruh sağlığının yerinde olduğu, alkol veya madde bağımlısı olmadığına dair sağlık raporu alınır. Hayati tehlikesi olanlar için kolluktan refakat talep edilir. (5) Cinsel Ģiddet mağduruna, tıbbi müdahale sürecinde hemģire ya da sağlık memuru; kollukta ve adliyede yürütülecek iģlemlerde kadın meslek elemanı refakat eder. (6) Herhangi bir suç nedeniyle adli mercilerce haklarında arama, tutuklama, zorla getirme kararı verildiği veya yakalama emri düzenlendiği tespit edilenler, derhal kolluğa bildirilir ve haklarında genel hükümler çerçevesinde iģlem yapılır. (7) ġiddet mağdurunun beraberinde olan/olmayan tüm çocuklarına iliģkin gerekli yönlendirme ve müdahale yapılır. ĠKĠNCĠ KISIM Tedbir Kararları ve Destek Hizmetleri BĠRĠNCĠ BÖLÜM Tedbir Kararlarının Talep Edilmesi, Yerine Getirilmesi ve Ġzlenmesi Tedbir kararlarının talep edilmesi MADDE 15 (1) Tedbir kararları, Ģiddet mağdurunun ġönġm tarafından bilgilendirilmesi sonrasında bireysel olarak veya gerekli hâllerde resen talep edilebilir. a) Tedbir kararı, en çabuk ve en kolay ulaģılabilecek hâkim, mülki amir veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde kolluktan talep edilir. b) ġiddet mağdurunun ihtiyaçları göz önünde bulundurularak, Ģiddet veya Ģiddet uygulama tehlikesinin devam edeceğinin anlaģıldığı hâllerde veya tedbir kararı süresinin veya Ģeklinin değiģtirilmesi ya da aynen devam etmesine karar verilmesi talep edilebilir. c) ġiddet veya Ģiddet uygulanma tehlikesinin ortadan kalkması hâlinde, tedbir kararını veren merciden kararın kaldırılması talep edilebilir. ç) Mülki amir veya aile mahkemesi hâkimi tarafından alınan tedbir kararlarına, süresi içerisinde itiraz edilebilir. Tedbir kararlarının yerine getirilmesi MADDE 16 (1) Tedbir kararı uyarınca yürütülecek hizmetlere kararın tebliğinden itibaren baģlanır, hizmete tedbir kararının süresince veya kararın kaldırılmasına kadar devam edilir. (2) Tedbir kararlarının diğer kurum ve kuruluģlarla iģ birliği içerisinde yerine getirilmesi gereken durumlarda, ilgili kurum ve kuruluģlar ile kiģi, verilecek hizmetler konusunda bilgilendirilir. Ġlgili kurum ve kuruluģlar verdikleri hizmetin sonuçları hakkında ġönġm e bilgi verir. (3) Tedbir kararlarına aykırılık hâlinde zorlama hapsine iliģkin hükümler, uygulanması için ġönġm tarafından ilgili kolluğa bildirilir. (4) Kanun kapsamında gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde kolluk amiri tarafından alınan ve uygulanan tedbirlerin ilgili makam tarafından onaylanmaması durumunda karar kendiliğinden kalkar; ancak, a) Kararın alındığı tarihten, onaylanmadığı tarihe kadar, b) Onaylamama kararına itiraz edilmesi durumunda, itirazın kabul ya da reddine dair karar verilinceye kadar, geçen süre için tedbir uygulanır ve yapılan iaģe ve ibate giderleri ġönġm tarafından ödenir. Kararın onaylanmaması durumunda, onaylanmadığına dair bilgi ile birlikte tedbirin uygulandığı süre, yer ve diğer gerekli bilgi ve belgeler kolluk tarafından ġönġm e bildirilir.

35 (5) ġiddet mağduru ya da Ģiddete uğrama tehlikesi bulunanlardan hakkında yetkili merci tarafından verilen karar neticesinde ġönġm ve kadın konukevine teslim edilenlerin ayrılması durumunda, ġönġm tarafından kolluğa ve mahkemeye bilgi verilir. Tedbir kararlarının uygulanmasını izleme MADDE 17 (1) Koruyucu ve önleyici tedbir kararlarının uygulanmasının izlenmesi, kararın ġönġm e ve tedbirin niteliğine göre ilgili kurumlara tebliği ile baģlar ve ilgili mercilerle yazıģma yapılmak suretiyle gerçekleģtirilir. (2) ġönġm ve konukevi hizmetinden yararlanan kadınlara yönelik koruyucu tedbir kararları ile kadın konukevinden ayrılan kadınların konukevi sonrası izleme çalıģmaları; vakanın özelliğine göre korunan kiģiyle görüģülmesi, bilgi alınması Ģeklinde ve uygun görülen diğer Ģekillerde gerçekleģtirilir. (3) Önleyici tedbir kararlarının izleme çalıģmaları, Uygulama Yönetmeliğinin ilgili hükümlerine göre, ilgili kurumlar tarafından yerine getirilerek yapılan iģlemlerin sonucu ġönġm e bildirilir. (4) Ġzleme sonucunda koruyucu ve önleyici tedbir kararlarının devamı, değiģtirilmesi veya kaldırılması talep edilebilir. Sisteme kayıt MADDE 18 (1) Kanun kapsamında verilen tedbir kararları, zorlama hapsi kararları ve ġönġm tarafından yürütülen iģ ve iģlemlerle ilgili tüm veriler sisteme kaydedilir. (2) Kadın konukevlerinin kapasitesi, fiilen kalan kiģi sayısı, nakiller ve yerleģtirme iģlemleri ile hizmet alan kiģilere iliģkin diğer kayıtlar sistemden yararlanılarak yapılır ve takip edilir. (3) Koruyucu ve önleyici tedbir kararları kapsamında, ilgili kurumlar tarafından yerine getirilen iģlemlere iliģkin gelen bilgiler ve ġönġm tarafından yapılan iģlemler ile bu iģlemlerin sonuçları sisteme kaydedilir. Bireysel veya toplumsal ölçekte programlar hazırlamak MADDE 19 (1) ġönġm e hayati tehlikesi ve barınma ihtiyacı bulunmayan Ģiddet mağdurları tarafından yapılan baģvuru veya tebliğ edilen tedbir kararına istinaden, Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocukların ihtiyaçları da göz önünde bulundurularak, meslek elemanı tarafından uygun sosyal hizmet modeli çerçevesinde müdahale planı belirlenir. (2) ġiddetin önlenmesine yönelik olarak ilgili kurum ve kuruluģlar ile iģ birliği içerisinde toplumsal ölçekli programlar hazırlanır ve uygulanır. ĠKĠNCĠ BÖLÜM ġiddet Mağduruna Yönelik Verilecek Destek Hizmetleri ġiddet mağduruna yönelik hizmetler MADDE 20 (1) ġiddet mağduruna verilecek hizmetler Ģunlardır: a) Tedbir kararı doğrultusunda kiģinin hakları, hukuki, psiko-sosyal, ekonomik ve sağlık destek hizmetleri ile ġönġm de karģılanamayan hizmetlerle ilgili olarak kurumlar arası koordinasyon sağlanarak meslek edinme, iģ bulma ve benzeri konularda rehberlik ve danıģmanlık hizmeti verilir. b) ġiddet mağdurunun sosyo-ekonomik durumu göz önünde bulundurularak gerekli görüldüğü takdirde, 29/5/1986 tarihli ve 3294 sayılı Sosyal YardımlaĢma ve DayanıĢmayı TeĢvik Kanunu hükümleri uyarınca maddi destek sağlanması konusunda rehberlik yapılır. c) Hâkimin isteği üzerine; kiģinin geçmiģi, ailesi, çevresi, eğitimi, kiģisel, sosyal, ekonomik ve psikolojik durumu ile diğer kiģiler ve toplum açısından taģıdığı risk hakkında ayrıntılı sosyal inceleme raporu hazırlanır. ç) ġiddet mağduru ve Ģiddete tanıklık eden çocuklara yönelik olarak psiko-sosyal destek ve rehberlik hizmeti verilir.

36 (2) Tedbir kararı uyarınca kararı veren ilgili merci tarafından istenilmesi hâlinde Ģiddet mağduruna verilen hizmetlere iliģkin bilgiler ile tedbir kararlarının uygulanması konusunda yürütülen çalıģmalar ve sonuçları hakkında rapor hazırlanır. (3) ġiddet mağduru, hakkındaki tedbir kararının kaldırılması talebinin sonuç ve riskleri konusunda bilgilendirilir ve talebinin sonuçlarını anlayıp kabul ettiğine dair Ģiddet mağdurunun yazılı beyanı alınır. Geçici maddi yardım MADDE 21 (1) Kanun kapsamında geçici maddi yardım yapılması ve rücu iģlemleri Uygulama Yönetmeliği hükümlerine göre yerine getirilir ve izlenir. (2) Tedbir kararında süre ve tutar belirtilmemiģ ise Kanunun 17 nci maddesi hükmü doğrultusunda, ġönġm tarafından ivedilikle hazırlanacak sosyal inceleme raporunda belirlenecek tutar ve süre ile kararı veren merciin onayına sunularak ödeme yapılır. KreĢ imkânı sağlanması MADDE 22 (1) Korunan kiģinin beraberindeki çocuğun kreģ imkânından faydalanmasına dair karar, ilgili mevzuat hükümlerine göre yerine getirilir ve izlenir. (2) KreĢten kaynaklanmayan bir nedenden dolayı, çocuğun mazeretsiz olarak kreģe gitmemesi, kreģin ücretsiz sunduğu hizmetlerden bilerek ve isteyerek yararlanmaması gibi nedenlerle Ģiddet mağduru tarafından tedbir kararının suiistimal edildiğinin öğrenilmesi hâlinde durum bir tutanak ile tespit edilir ve ilgili merciden tedbir kararının değiģtirilmesi veya kaldırılması istenir. Durum Ġl Müdürlüğüne bildirilir, kreģe fiilen yararlanılan süre kadar ödeme yapılır. (3) KreĢten kaynaklanan nedenlerden dolayı kararın uygulanamaması hâlinde durum Ġl Müdürlüğüne bildirilir, kreģe bu dönem için ödeme yapılmaz, varsa yapılan ödemelerin iadesi genel hükümlere göre istenir. Çocuk için baģka bir kreģten hizmet alınması için gerekli iģlemler ivedilikle tamamlanır. Hayati tehlikesi bulunanlar MADDE 23 (1) Kolluk tarafından yapılan risk değerlendirmesi sonucunda hayati tehlikesinin bulunduğu tespit edilenler ile barınma yeri sağlanması gereken Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocukların iģlemleri tamamlandıktan sonra, Aile Ġçi ve Kadına KarĢı Olay Kayıt Formu ile birlikte ġönġm e getirilir. Genel hükümlere göre yapılan iģlem sırasında sağlık raporu alınmıģsa bu raporun bir nüshası ġönġm e verilir. (2) ġönġm e doğrudan baģvuran hayati tehlikesi bulunan Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar hakkında tedbir kararı bulunmaması hâlinde, koruyucu veya önleyici tedbir kararlarının alınması amacıyla en çabuk ve en kolay ulaģılabilecek yer hâkimine, mülki amire ya da kolluk birimine baģvurulur. Hayati tehlikesi bulunanlarla ilgili iģlem yapılırken kolluktan refakat talep edilir. (3) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar hakkında uygulanacak koruma tedbirlerinin belirlenmesi amacıyla muhtemel tehdit ve risk kaynakları incelenerek kolluk tarafından hazırlanan tedbir planının uygulamasında kollukla iģ birliği yapılır. (4) Korunan kiģinin bildirimde bulunmaksızın korunduğu adresten ayrıldığının ġönġm tarafından öğrenilmesi hâlinde durum ivedilikle kolluğa, kolluk tarafından öğrenilmesi hâlinde ise ġönġm e bildirilir. Tedbir kararının yeni adreste uygulanması sağlanır. Adli destek hizmetleri MADDE 24 (1) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklara hukuki danıģmanlık, adli yardım ve diğer hukuki destek hizmetleri yürütülür. Bakanlıkça sunulamayan hizmetler için barolar ile iģ birliği gerçekleģtirilir. (2) ġiddet veya Ģiddet tehlikesi dolayısıyla açılan cezai, hukuki her tür davaya ve çekiģmesiz yargıya Bakanlığın müdahil olarak katılması talebinde bulunulabilir. Gizlilik kararları

37 MADDE 25 (1) Tedbir kararı ile birlikte talep üzerine veya resen, korunan kiģinin ve diğer aile bireylerinin kimlik bilgilerinin veya kimliğini ortaya çıkarabilecek bilgileri ve adreslerinin gizli tutulmasına karar verilmesi hâlinde Uygulama Yönetmeliğinin 32 nci maddesi gereğince iģlem yapılır. (2) Hakkında gizlilik kararı verilen korunan kiģiler ve beraberindeki çocuklarla ilgili kayıtların gizlenmesi için Adalet Bakanlığı, ĠçiĢleri Bakanlığı, Millî Eğitim Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu, Türkiye Bankalar Birliği ve kolluk birimleri ile ihtiyaç duyulacak diğer birimlere karar bildirilir. (3) Hakkında gizlilik kararı verilen korunan kiģiler ve beraberindeki çocuklarla ilgili yapılan yazıģmalarda isim yerine kodlama kullanılır ve kayıtlar sadece elektronik ortamda tutulur. (4) Hakkında barınma tedbirine karar verilen veya mahkeme kararıyla kimlik bilgileri ve adresi resmî kayıtlarda gizli tutulan Ģiddet mağdurlarına yapılacak tebligatlarda ġönġm e ait adres bilgileri kullanılır. (5) Mahkemece hakkında kimlik ve ilgili diğer bilgi ve belgeleri değiģtirilmesi kararı verilen ve adresi ġönġm olarak belirlenen ve ġönġm de iletiģim bilgileri bulunan Ģiddet mağdurlarına iliģkin iģ ve iģlemlerin ivedilikle yapılabilmesi için kollukla yüz yüze görüģmesi sağlanır. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM ġiddet Uygulayana Yönelik Verilecek Destek Hizmetleri Eğitim, rehabilitasyon ve danıģmanlık MADDE 26 (1) Önleyici tedbir kararları kapsamında Ģiddet uygulayana aģağıdaki hizmetler, zorunlu hâller dıģında farklı birimlerde ġönġm koordinasyonunda verilir: a) Öfke kontrolü, stresle baģa çıkma ve Ģiddeti önlemeye yönelik farkındalık sağlayarak tutum ve davranıģ değiģtirmeyi hedefleyen eğitim ve rehabilitasyon programlarına katılım sağlanması amacıyla ilgili kurum ve kuruluģa yönlendirmek ve Sağlık Bakanlığı ile koordinasyon içerisinde takibini yapmak, b) Alkol, uyuģturucu, uçucu veya uyarıcı madde bağımlılığı veya ruhsal bozukluğu bulunanlara bir sağlık kuruluģunda muayene veya tedavi olması hususunda danıģmanlık yapmak veya bu kiģileri yönlendirmek, c) Meslek edindirme kurslarına katılması amacıyla ÇalıĢma ve ĠĢ Kurumu Ġl Müdürlüğü, halk eğitim merkezleri ve benzeri kurum ve kuruluģlara yönlendirmek. (2) Ġlgili kurum tarafından Ģiddet uygulayanın tedaviyi sürdürüp sürdürmemesi, tedaviyi reddetmesi veya geçerli bir nedeni olmaksızın devam ettirmemesi hâllerinde tedavinin aģamaları ile sonucu hakkında ivedilikle Cumhuriyet BaĢsavcılığına ve ġönġm e bilgi verilir. (3) Birinci fıkrada belirtilen hizmetler herhangi bir önleyici tedbir kararı olmaksızın Ģiddet uygulayanın talebi üzerine de verilebilir. Sağlık kuruluģunda muayene ve tedavi MADDE 27 (1) Alkol, uyuģturucu, uçucu veya uyarıcı madde bağımlılığı ya da ruhsal bozukluğu olan Ģiddet uygulayanlar hakkında bir sağlık kuruluģunda muayene veya tedavi olunmasına dair verilen kararlar uyarınca; hastaneye yatmak da dâhil, muayene ve tedavisinin sağlanması amacıyla illerde il halk sağlığı müdürlüğüne, ilçelerde toplum sağlığı merkezlerine veya bu merkezler tarafından kamuya ait sağlık kuruluģlarına sevk yapılır. (2) Tedbirin uygulanmasına iliģkin giderler Uygulama Yönetmeliğinin 44 üncü maddesinin üçüncü fıkrasındaki usul ve esaslar kapsamında aylık olarak hazırlanacak bordro ile verilen hizmetin niteliği ve süresi üzerinden ödenir. (3) Ġlgili kurum tarafından Ģiddet uygulayanın tedaviyi sürdürüp sürdürmediği, tedavinin aģamaları ile sonucu, tedaviyi reddetmesi veya geçerli bir nedeni olmaksızın devam ettirmemesi hâllerinde tedavinin sonucu ivedilikle soruģturmayı yürüten Cumhuriyet BaĢsavcılığına ve ġönġm e bilgi verilir.

38 Rehabilitasyon hizmetlerine yönelik giderlerinin karģılanması MADDE 28 (1) Kanun hükümlerine göre hakkında önleyici tedbir kararı verilen kiģinin aynı zamanda rehabilitasyonunun veya tedavi edilmesinin gerekli olduğuna karar verilmesi hâlinde, genel sağlık sigortası kapsamında karģılanamayan rehabilitasyon hizmetlerine yönelik giderler ile rehabilitasyon hizmetleri kapsamında verilmesi gereken diğer sağlık hizmetlerinin giderleri Bakanlık bütçesinin ilgili tertiplerinden karģılanır. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Diğer Hizmetler ve ĠĢleyiĢ Verilecek diğer hizmetler ve yapılacak iģler MADDE 29 (1) Ġlde bulunan kamu kurum ve kuruluģlarına ait sosyal tesis, yurt ve benzeri yerlerin listesi hazırlanır ve gerektiğinde Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocukların geçici barındırılmasında kullanılır. Bu aģamada harcanan barınma ve zorunlu giderler ġönġm tarafından Bakanlık bütçesinde yer alan ödenekten karģılanır. ĠĢ planlaması MADDE 30 (1) Hizmetin niteliği ve sürekliliği göz önüne alınarak iģ planlaması yedi gün yirmi dört saat esasına göre müdür tarafından düzenlenir. ÜÇÜNCÜ KISIM ÇalıĢanlara ĠliĢkin Hükümler BĠRĠNCĠ BÖLÜM Ortak Hükümler Personelin istihdamı ve niteliği MADDE 31 (1) ġönġm lerde hizmet veren birimlerin hizmet sunumlarına yetecek sayı ve nitelikte, üniversitelerin psikoloji, psikolojik danıģmanlık ve rehberlik, sosyoloji ve sosyal hizmet bölümlerinden mezun olan meslek elemanları ile avukat, hemģire/sağlık memuru, veri hazırlama ve kontrol iģletmeni/bilgisayar iģletmeni/memur, güvenlik görevlisi, Ģoför ve diğer personel istihdam edilir. (2) ġönġm lerde 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu kapsamında personel istihdamı esastır. (3) Ġl Emniyet Müdürlüğü ile iģ birliği yapılarak kuruluģa polis irtibat görevlisi görevlendirmesi, ÇalıĢma ve ĠĢ Kurumu Ġl Müdürlüğü ile iģ birliği yapılarak iģ ve meslek danıģmanı görevlendirmesi 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun Ek 8 inci maddesinde belirtilen esaslar çerçevesinde istenir. (4) Gerekli görüldüğü takdirde, iģ birliği hâlinde çalıģılan üniversiteler, sivil toplum kuruluģları ile ilgili kurum ve kuruluģlardan görevin gerektirdiği nitelikte görevlendirme yoluyla çalıģan temin edilebilir. Bu çalıģanlar, ilgili mevzuat ve bağlı bulundukları kurum mevzuatı kapsamında görevlerini yerine getirir. Bu suretle, çalıģanların görevleri ile yapılacak iģ ve iģlemlerin usul ve esasları, ilgili kurumlar ve Bakanlık arasında yapılacak iģ birliği protokolleri ile tespit edilir. (5) Müdür, meslek elemanları arasından veya lisans mezunu olup kadına yönelik Ģiddet ya da kadın çalıģmaları konusunda en az üç yıl görev yapmıģ olanlar arasından atanır. ÇalıĢanların eğitimi MADDE 32 (1) ÇalıĢanlara yönelik eğitimlerde aģağıdaki hususlara dikkat edilir: a) ÇalıĢanlara, çalıģma alanları ile ilgili ve mesleki becerilerini geliģtirmeye yönelik gerekli ve ihtiyaç duyulan konularda eğitimler düzenlenir. b) ÇalıĢanların çalıģma Ģartlarından kaynaklanabilecek sorunlarının önüne geçilmesi için gerekli önlemler alınır ve çalıģanlara düzenli rehberlik, danıģmanlık ve psikolojik destek verilir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM ÇalıĢanların Görev, Yetki ve Sorumlulukları Müdür

39 MADDE 33 (1) ġönġm müdürünün görev ve yetkileri Ģunlardır: a) KuruluĢun idari, mali ve teknik tüm iģlerini ilgili mevzuata uygun olarak yürütmek ve yürütülmesini sağlamak, b) Hizmetlerin yürütülebilmesi için gerekli plan ve programları hazırlamak, çalıģanlar arasında görev dağılımı yapmak, iģ birliği ve eģ güdümü sağlamak, denetimleri yapmak, c) ÇalıĢanların özlük dosyalarının tutulması, muhafazası ve bunlara iliģkin her türlü iģlemin zamanında yürütülmesini sağlamak, ç) Bütçe ihtiyacını belirlemek ve ödeneklerin amacına uygun harcanmasını sağlamak, d) ÇalıĢanlara ve hizmetlerden yararlananlara yönelik olarak eğitim programlarının hazırlanmasını ve uygulanmasını sağlamak, e) Hizmet sunumu aģamasında ilgili kamu kurum ve kuruluģları, yerel yönetimler, üniversiteler ve sivil toplum kuruluģları ile iģ birliği yapılmasını sağlamak, f) KuruluĢun güvenliğine etki eden riskleri belirlemek ve gerekli tedbirlerin alınmasını sağlamak, g) Ġl Müdürü tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Meslek elemanı MADDE 34 (1) Meslek elemanları tarafından aģağıdaki görevler yerine getirilir: a) ġiddet mağdurunun desteğe ihtiyacı olan yönlerini belirleyerek, iģ ve meslek edinmeleri ile barınma, psiko-sosyal, sağlık, ekonomik ve hukuki sorunlarının çözülmesine ve ilgili kurum ve kuruluģlarla iletiģim kurmalarına yönelik danıģma ve yönlendirme hizmeti vermek, b) Hakkında barınma tedbirine karar verilen Ģiddet mağduru ve beraberindeki çocuklarının veya barınma hizmetinden faydalanmak isteyenlerin durumlarını değerlendirmek ve uygun barınma yerine yerleģtirilmesini sağlamak, c) Hâkim tarafından istenilmesi hâlinde Ģiddet mağduru ve Ģiddet uygulayanın ailesi, çevresi, eğitimi ve kiģisel, sosyal, ekonomik ve psikolojik durumu ile hakkında alınan tedbir kararlarının uygulanmasının kiģiler üzerindeki etkilerine dair sosyal inceleme raporu hazırlamak, ç) ġiddet mağduru hakkında tedbir kararlarının alınmasına, devamına, değiģtirilmesine veya kaldırılmasına yönelik gerekli iģlemleri gerçekleģtirmek, uygulanmasını takip etmek, d) ġönġm den hizmet alanlar için müdahale planı hazırlamak ve bu planın uygulanmasını sağlamak, e) ġiddet uygulayan hakkında verilen tedbir kararı doğrultusunda, ilgili kurum ve kuruluģlarla iģ birliği içerisinde gerekli yönlendirmeleri yapmak, f) ġiddet uygulayan hakkında tedbir kararlarının alınması ve uygulanmasına yönelik görüģ bildirmek ve verilen tedbir kararlarının kolluk tarafından uygulanmasını izlemek, g) ġiddet mağdurlarına iliģkin gerekli kayıtları gizlilik ilkesine uygun olarak tutmak, yapılan mesleki çalıģmalarla ilgili rapor ve dosyaları düzenlemek, bunların sisteme iģlenmesini sağlamak, ğ) Alo 183 e yapılan baģvurular hakkında mevzuat kapsamında iģlem yapmak, Ģiddet mağduru ile ilgili acil müdahale gerektiren durumlarda kolluk, sağlık kuruluģu ve ilgili kuruluģlar ile irtibata geçerek gerekli iģlemlerin baģlatılmasını sağlamak, h) Tedbir planı çalıģmalarına destek vermek, ı) ÇalıĢanlara yönelik eğitim programlarının hazırlanması ve uygulanmasında görev almak, i) Ġlgili kurum ve kuruluģlarla iģ birliği içerisinde yürütülecek proje ve çalıģmalarda görev almak, j) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Sosyal çalıģmacı

40 MADDE 35 (1) Sosyal çalıģmacının 34 üncü maddede belirtilen görevlerin yanında diğer görev ve yetkileri Ģunlardır: a) ġiddet mağdurlarının sorun ve ihtiyaçlarını tespit etmek, mesleki uygulamaları gerçekleģtirmek ve bunlarla ilgili mesleki raporları düzenlemek, b) Psikoloğun olmadığı hâllerde cinsel Ģiddet mağdurlarının bilgisine baģvurulması esnasında yanında bulunmak, c) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Psikolog MADDE 36 (1) Psikoloğun 34 üncü maddede belirtilenlerin yanında diğer görev ve yetkileri Ģunlardır: a) ġönġm e baģvuran ve psikolojik desteğe ihtiyaç duyan Ģiddet mağdurunun ve beraberindeki çocukların değerlendirmelerini yapmak ve gerekli desteği sağlayarak rapor düzenlemek, b) Psikolojik ölçüm ve analiz teknikleri ile gözlem metotları kullanarak kadın ve beraberindeki çocukların psikolojik durumlarına yönelik ilgili kurum ve kuruluģlardan destek almasını sağlamak ve yönlendirme yapmak, c) Psikiyatrik desteğe ihtiyaç duyan Ģiddet mağdurunu ilgili sağlık kuruluģlarına yönlendirmek ve tedavi sürecini takip etmek, ç) Cinsel Ģiddet mağdurlarının bilgisine baģvurulması esnasında yanında bulunmak, d) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Rehber öğretmen MADDE 37 (1) Rehber öğretmenin 34 üncü maddede belirtilenlerin yanında diğer görevleri Ģunlardır: a) ġiddet mağduru kadının beraberindeki çocuklarının sorunlarının çözümüne yönelik rehberlik ve danıģmanlık yapmak, gerektiğinde uygun kurum veya kuruluģlara yönlendirmek ve süreci takip etmek, b) Psikolojik ölçme araçlarını standartlara uygun olarak uygulamak, değerlendirmek ve sonucunda gerekli rehberlik hizmetini vermek, c) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Sosyolog MADDE 38 (1) Sosyoloğun 34 üncü maddede belirtilenlerin yanında diğer görev ve yetkileri Ģunlardır: a) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklara yönelik elde edilen veriler ile koruyucu ve önleyici tedbir kararlarına iliģkin verilerin analizini yapmak, rapor hazırlamak, b) Ġlde alan taramaları yaparak Ģiddete iliģkin durumun tespiti ile elde edilen verilerin analizini yapmak, toplumsal ve kültürel yapıyı göz önünde bulundurarak verilecek hizmetlerin öncelikleri ve nitelikleri hakkında rapor hazırlamak, c) Kadına yönelik Ģiddet ve ev içi Ģiddetin ortaya çıkmasına neden olan sosyal problemlerle ilgili bilimsel veri toplamak ve bunları değerlendirmek, düzenli aralıklarla rapor hazırlamak, ç) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. HemĢire/sağlık memuru MADDE 39 (1) HemĢirenin/sağlık memurunun görev ve yetkileri Ģunlardır: a) Sağlık desteğine ihtiyacı olan Ģiddet mağdurları ve beraberindeki çocukların acil ihtiyaçlarını karģılamak amacıyla ilgili sağlık görevlisi veya sağlık kuruluģu ile iletiģim kurmak, b) BulaĢıcı bir hastalıktan kuģkulandığı hâllerde kiģiyi derhal ilgili sağlık kuruluģuna yönlendirmek ve müdüre haber vermek, c) ġiddet uygulayan hakkında Kanunun 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (h) ve (ı) bentleri kapsamında verilen tedbir kararlarının uygulanmasını izlemek,

41 ç) Cinsel Ģiddet mağdurları hakkında alınacak rapor öncesinde delillerin kaybolmaması için gerekli tedbirleri almak, sağlık kuruluģlarında yapılacak ilk müdahalelerde ve gerekli görülen hâllerde Ģiddet mağdurlarına refakat etmek, d) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Veri hazırlama ve kontrol iģletmeni/bilgisayar iģletmeni/memur MADDE 40 (1) Veri hazırlama ve kontrol iģletmeni/bilgisayar iģletmeni/memurun görev ve yetkileri Ģunlardır: a) Sisteme girilmesi gereken bilgileri toplamak, kontrol etmek, düzenlemek ve veri giriģini yapmak, b) YazıĢmaları yapmak, dosyalamak ve arģivlemek, c) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Çağrı destek personeli MADDE 41 (1) Çağrı destek hizmetinde çalıģanların görev ve yetkileri Ģunlardır: a) Alo 183 e yapılan ve diğer iletiģim kanallarından alınan her türlü baģvuru, ihbar ve Ģikâyetin çözümü amacıyla ilgili kurum ve kuruluģlara yönlendirme yapmak, b) Hayati tehlikesi olanlar ile cinsel Ģiddet mağdurları hakkında kolluk birimleriyle irtibata geçerek Ģiddet mağduruna ulaģılmasını ve gerekli görülen hâllerde kolluk refakatinde bulunduğu yerden alınarak hizmete eriģmesini sağlamak, c) Çağrılara iliģkin verileri kayıt altına alarak aylık ve yıllık istatistiki raporlar hakkında Müdüre bilgi vermek, ç) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. Polis irtibat görevlisi MADDE 42 (1) ġönġm de görev yapan polis memuru bağlı bulunduğu birimin kurumsal temsilini yapar ve tercihen kadın erkek eģitliği ve kadına yönelik Ģiddet konularında eğitim almıģ olanlar arasından görevlendirilir. (2) Polis irtibat görevlisinin yapacağı iģ ve iģlemler Ģunlardır: a) Cumhuriyet savcısının emir ve talimatları doğrultusunda Ģiddet olayı, tarafları, tanıkları ve delilleri hakkında bilgi toplar, kolluk ve ġönġm arasındaki bilgi paylaģımını ve irtibatı sağlar. ÇalıĢmalarını ġönġm personeli ile iģ birliği içerisinde yürütür. b) ġönġm lerde verilen eğitim programlarında, görev alanları ile ilgili konularda destek olur. (3) Kurumlar arası iģ birliği çerçevesinde öngörülen diğer görevleri yapar. ĠĢ ve meslek danıģmanı MADDE 43 (1) ĠĢ ve meslek danıģmanının yapacağı iģ ve iģlemler Ģunlardır: a) ġiddet mağduru veya Ģiddet uygulayanı ihtiyaçları doğrultusunda mesleki eğitime yönlendirmek ve sonuçlarını takip etmek, iģ bulma konusunda rehberlik yapmak, b) Meslek odaları, sivil toplum kuruluģları veya özel sektör ile yapılacak iģ birliği çalıģmalarına katkı sağlamak, c) Görev alanları kapsamında yapılan çalıģmalara destek olmak. (2) Kurumlar arası iģ birliği çerçevesinde öngörülen diğer görevleri yapmak. Güvenlik personeli MADDE 44 (1) ġönġm içinde ve dıģında görev yapan güvenlik personelinin görev ve yetkileri Ģunlardır: a) ġönġm binasına giriģ ve çıkıģlarda güvenliği tehlikeye sokacak her türlü araç-gereç, ateģli silahlar ile kesici, delici aletleri emanete almak, b) Hırsızlık ve sabotaja karģı gerekli önlemleri almak, c) ġüpheli durumları idareye ve gerektiğinde kolluk kuvvetlerine bildirmek, ç) Gerekli hâllerde 1/6/2005 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Adlî ve Önleme Aramaları Yönetmeliğinin 21 inci maddesinde belirtilen kontrol iģlemlerini yapmak,

42 d) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. ġoför MADDE 45 (1) ġoförün görevleri Ģunlardır: a) Zimmetine verilen aracın rutin bakım ve muayenelerini yaptırmak, b) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocukları ile çalıģanların gerekli yerlere ulaģımını sağlamak, c) Müdür tarafından verilecek benzeri görevleri yapmak. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Yemek ve diğer ihtiyaçların karģılanması MADDE 46 (1) ġiddet mağduru ve beraberindeki çocuklar için aylık baģvuruların ortalaması esas alınarak kiģi ve öğün sayısı belirlenir. Ana öğün saatleri dıģında baģvuruda bulunanlar için kumanya ve çocukların ihtiyacına yönelik yiyeceğin temin edilmesi sağlanır. (2) ÇalıĢanlara öğle yemeği; nöbetçi ve vardiyalı çalıģan personele çalıģma süresi içinde yer alan öğünlerde ilgili mevzuat çerçevesinde yemek verilir. (3) Yemek, aylık tabela hazırlanmak suretiyle belirlenir. (4) Yemeklerin numuneleri 72 saat saklanır ve numune üzerine alındığı tarih ve saati yazılır. (5) Sağlık destek hizmetlerinde kullanılmak üzere tıbbi malzeme ile acil ihtiyaçları karģılamak amacıyla bebek bezi, biberon, mama ve benzeri malzemeler temin edilir. ĠĢ birliği MADDE 47 (1) Hizmetler; Adalet Bakanlığı, ĠçiĢleri Bakanlığı, Millî Eğitim Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, Türkiye ĠĢ Kurumu (ĠġKUR), Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK), yerel yönetimler, üniversiteler, meslek kuruluģları, sivil toplum kuruluģları ile diğer kiģi ve kuruluģların iģ birliği ve desteği ile yürütülür. (2) Hizmetlerin sunumunda veya verilen tedbir kararlarının ifasında gerekli hâllerde Bakanlık veya Ġl Müdürlükleri ile ilgili kurum ve kuruluģlar ve sivil toplum kuruluģları arasında ihtiyaç duyulan konularda Genel Müdürlüğün görüģü de alınarak protokol yapılabilir. Ġmzalanan protokoller Genel Müdürlüğe bildirilir. GeçiĢ dönemi GEÇĠCĠ MADDE 1 (1) Ġllerde ġönġm teģkilatlanması tamamlanıncaya kadar bu Yönetmelik kapsamında kendilerine verilen görevler Ġl Müdürlükleri tarafından yürütülür. Yürürlük MADDE 48 (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 49 (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı yürütür. [R.G. 17 Mart ] ĠçiĢleri Bakanlığından: ĠNSAN TĠCARETĠYLE MÜCADELE VE MAĞDURLARIN KORUNMASI HAKKINDA YÖNETMELĠK BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Temel Ġlke Amaç ve kapsam

43 MADDE 1 (1) Bu Yönetmeliğin amacı ve kapsamı; insan ticareti suçunun önlenmesi, insan ticaretiyle mücadele, insan hakları kapsamında Türk vatandaģı ve yabancı ayrımı gözetilmeksizin insan ticareti mağdurlarının korunması, yabancı mağdura ikamet izni verilmesi ve mağdurlara sunulacak destek hizmetlerine iliģkin usul ve esasları belirlemektir. (2) Bu Yönetmelik, Türk vatandaģı veya yabancı ayrımı gözetmeksizin insan ticaretine konu olmuģ gerçek kiģileri kapsar. Dayanak MADDE 2 (1) Bu Yönetmelik, 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun 121 inci maddesine ve 30/1/2016 tarihli ve 6667 sayılı Kanunla uygun bulunan Avrupa Konseyi Ġnsan Ticaretine KarĢı Eylem SözleĢmesine dayanılarak hazırlanmıģtır. Tanımlar MADDE 3 (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Bakan: ĠçiĢleri Bakanını, b) Bakanlık: ĠçiĢleri Bakanlığını, c) Çocuk: 18 yaģını doldurmamıģ ve ergin olmamıģ kiģiyi, ç) Daire BaĢkanlığı: Ġnsan Ticareti Mağdurlarını Koruma Dairesi BaĢkanlığını, d) Değerlendirme raporu: Ġnsan ticareti mağduru ikamet izninin uzatılmasına veya iptaline, destek programının sonlandırılmasına iliģkin değerlendirmeleri içeren raporu, e) DüĢünme süresi: Mağdurun, suçun sebep olduğu olumsuz etkilerden kurtulması ve yetkililerle iģbirliği yapıp yapmayacağına serbest iradesiyle karar verebilmesi için tanınan otuz günlük süreyi, f) Genel Müdür: Göç Ġdaresi Genel Müdürünü, g) Genel Müdürlük: Göç Ġdaresi Genel Müdürlüğünü, ğ) Gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı: Yabancı mağdurun tanımlama iģlemi sonrasında, destek programının uygulandığı sırada veya program bitiminde destek programından yararlanmak istemediğini beyan veya talep etmesi hâlinde Genel Müdürlüğün koordinasyonu dâhilinde Müdürlük tarafından kendi ülkesine veya güvenli üçüncü ülkeye gönderilmesini, h) Ġkamet izni: Ġnsan ticareti mağduru ikamet iznini, ı) Ġl Komisyonu: Ġl Ġnsan Ticaretiyle Mücadele Koordinasyon Komisyonunu, i) Ġnsan ticareti: 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 80 inci maddesinde yaptırıma bağlanan fiilleri, j) Ġnsan ticareti mağduru tanımlama belgesi: Uzman personel tarafından hazırlanan uzman raporuna istinaden Müdürlük tarafından düzenlenen ve onaylanan formu, k) Kanun: 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununu, l) Kolluk: Jandarma, polis, sahil güvenlik ve gümrük muhafaza görevlilerini, m) Komisyon: Ġnsan Ticaretiyle Mücadele Koordinasyon Komisyonunu, n) Mağdur: Ġnsan ticareti suçuna maruz kalan veya kaldığı yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan gerçek kiģiyi, o) Mağdur destek hizmetleri: DüĢünme süresinde ve sonrasında mağdurun güvenliği, sağlığı ve özel durumu gözetilerek, bilgilendirme ve rıza esasına dayalı olarak verilen mağdur destek programı ile gönüllü ve güvenli geri dönüģ programını, ö) Mağdur destek programı: Ġnsan ticareti mağduruna düģünme süresi boyunca, mağdurun güvenliği, sağlığı ve özel durumu gözetilerek, bilgilendirme ve rıza esasına dayalı olarak verilen barınma, sağlık hizmetlerinden yararlanma, eğitim-öğretim, psiko-sosyal, hukuki ve sosyal hizmetler ile iģ gücü piyasasına eriģim, maddi-manevi destek ve tercümanlık hizmeti sağlanması ve buna benzer hizmetleri içeren program ile yargılama sürecinde Adalet Bakanlığı ile koordineli olarak verilecek destek programını, p) Müdür: Ġl veya ilçe Göç Ġdaresi Müdürlerini,

44 r) Müdürlük: Ġl veya ilçe Göç Ġdaresi Müdürlüklerini, s) Sığınmaevi: Mağdurun güvenli Ģekilde barındırıldığı yeri, Ģ) Tanımlama: Ġnsan ticareti suçuna maruz kalan veya kaldığı yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan gerçek kiģinin insan ticareti mağduru olarak belirlenmesini, t) Ulusal eylem planı: Ġnsan ticaretinin önlenmesi, bu suçla mücadele ve insan ticaretinin süreçlerine iliģkin oluģturulan ve stratejileri belirleyen belgeyi, u) Uzman personel: Ġl göç uzmanı, il göç uzman yardımcısı, psikolog, sosyal çalıģmacı, sosyolog gibi alanında çalıģan uzman personeli, ü) Uzman raporu: Uzman personelin, insan ticareti suçunun göstergelerine yönelik detaylı inceleme ve yapılan mülakat sonrasında, kiģi ile ilgili olarak insan ticareti mağduru olduğu veya olmadığı yönünde verilen kararı içeren raporu, v) Vaka yöneticisi: Uzman raporunu ve risk analizini yapan vakanın tüm süreçlerini takip eden müdürlükte görevli uzman personeli, y) Yabancı: Türkiye Cumhuriyeti Devleti ile vatandaģlık bağı bulunmayan kiģiyi, ifade eder. Temel ilke MADDE 4 (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında; insan haklarına dayalı, toplumsal cinsiyet eģitliği temelinde, sosyal devlet ilkesine uygun, adil, etkili ve süratli bir usul izlenir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Önleme, Mücadele, Koordinasyon ve ĠĢbirliği Komisyon MADDE 5 (1) Ġnsan ticareti suçunu önleme ve bu suçla mücadeleye iliģkin politika ve stratejilerin oluģturulması konusunda çalıģmalar yürütmek, eylem planı hazırlamak, kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar ile sivil toplum kuruluģları arasında koordinasyonu sağlamak amacıyla Kanunun 117 nci maddesine istinaden Komisyon oluģturulur. (2) Komisyon; Bakanlık MüsteĢarı veya görevlendireceği MüsteĢar yardımcısının baģkanlığında Yargıtay BaĢkanlığı veya Yargıtay Cumhuriyet BaĢsavcılığı temsilcisi, Adalet, Aile ve Sosyal Politikalar, Avrupa Birliği, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik, Milli Eğitim, Kültür ve Turizm, DıĢiĢleri, Sağlık, Gümrük ve Ticaret Bakanlıkları ile Türkiye Ġnsan Hakları Kurumu, Türkiye ĠĢ Kurumu Genel Müdürlüğü, Milli Ġstihbarat TeĢkilatı MüsteĢarlığı, Türkiye Hudut ve Sahiller Sağlık Genel Müdürlüğü, Emniyet Genel Müdürlüğü, Mahalli Ġdareler Genel Müdürlüğü, Jandarma Genel Komutanlığı, Sahil Güvenlik Komutanlığı, Türkiye Barolar Birliğinin üst düzey temsilcileri ve Genel Müdürlük temsilcilerinden oluģur. (3) Komisyon toplantılarına, ilgili diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluģlarının merkez ve taģra birimlerinin temsilcileri ile konuyla ilgili akademisyenler, uzmanlar ve sivil toplum kuruluģları çağrılabilir. Uluslararası veya hükümetler arası kuruluģ temsilcileri de gözlemci olarak davet edilebilir. (4) Komisyon, insan ticaretiyle mücadele ulusal koordinatörlük görevini de yerine getirir ve baģkanı ulusal koordinatördür. (5) Komisyon alt çalıģma grupları oluģturmaya yetkilidir. (6) Komisyon, insan ticareti konusunda yıllık olarak durum analizi yapmak amacıyla uzman görevlendirebilir veya akademisyen görevlendirilmesini yetkili kurum ve kuruluģlardan talep edebilir. Toplantı ve gündem MADDE 6 (1) Komisyon, Ģubat ayında olağan olarak toplanır. Komisyon, gerekli görüldüğü hallerde BaĢkanın çağrısı üzerine olağanüstü toplanabilir. Üyeler, Komisyonun olağanüstü toplanmasına iliģkin BaĢkana öneride bulunabilir. (2) Komisyon toplantıları, Genel Müdürlükte veya Komisyon BaĢkanının uygun göreceği yerde yapılır ve toplantı gündemi, yeri ve zamanı üyelere yazılı olarak bildirilir.

45 (3) Komisyon üyeleri gündeme alınmasını önerdikleri konuları Genel Müdürlüğe bildirirler. (4) Komisyon, üyelerinin salt çoğunluğuyla toplanır. Toplantıya katılanların oy çokluğuyla karar alır. Komisyon kararları toplantı esnasında yazılır ve katılanlar tarafından imzalanır. Komisyonun görevleri MADDE 7 (1) Komisyonun görevleri Ģunlardır: a) Ġnsan ticaretiyle mücadele alanında politika ve stratejilerin oluģturulması konusunda çalıģmalar yürütmek, b) Ulusal eylem planlarına iliģkin konularda görüģ ve önerilerde bulunmak, c) Ġnsan ticaretiyle mücadelede ilgili bakanlık, kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar ile sivil toplum kuruluģları arasında koordinasyona iliģkin konuları görüģmek, ç) Ġnsan ticareti suçunun önlenmesi amacıyla ilgili kurum ve kuruluģlarca alınması gereken tedbirleri tespit etmek ve tespit edilen tedbirleri ilgili kurum ve kuruluģlara bildirmek, d) Mağdurların korunması, barındırılması ve desteklenmesi ile ilgili önerilerde bulunmak, e) Ġnsan ticaretine iliģkin ulusal ve uluslararası düzeyde verilerin toplanması, karģılaģtırılması, uyumlaģtırılması ve analizinin yapılması konusunda koordinasyonu sağlamak, f) Genel Müdürlük tarafından hazırlanan yıllık raporu görüģmek, g) Ġnsan ticaretiyle ilgili mevzuatın geliģtirilmesine yönelik önerilerde bulunmak, ğ) Ġnsan ticaretiyle mücadele ve mağdurların korunması alanında iģ ve iģlemlerin yürütülmesine katkı sağlamak. (2) Komisyonun sekretarya ve destek hizmetleri, Daire BaĢkanlığı tarafından yerine getirilir. Yıllık rapor MADDE 8 (1) Genel Müdürlük; kamu kurum ve kuruluģları, sivil toplum kuruluģları ile yerel ya da ulusal düzeyde mağdurlara hizmet sunan diğer kuruluģlar tarafından temin edilen bilgileri ve verileri analiz ederek ülke genelinde insan ticaretinin durumu hakkında yıllık rapor düzenler. Ġl Komisyonu MADDE 9 (1) Genel Müdürlük tarafından uygun görülen illerde, insan ticaretiyle mücadele ve mağdurların korunmasına iliģkin iģ ve iģlemleri takip etmek ve koordinasyonu sağlamak üzere Ġl Komisyonu kurulur. (2) Ġl Komisyonu, ilde Valinin veya Vali Yardımcısının baģkanlığında, Belediye BaĢkanı, Cumhuriyet BaĢsavcısı, Aile ve Sosyal Politikalar Ġl Müdürü, Sosyal Güvenlik Kurumu Ġl Müdürü, Ġl Milli Eğitim Müdürü, Ġl Kültür ve Turizm Müdürü, ÇalıĢma ve ĠĢ Kurumu Ġl Müdürü, Ġl Sağlık Müdürü, Ġl Emniyet Müdürü, Ġl Jandarma Komutanı, Ġl Göç Ġdaresi Müdürü veya temsilcileri ile varsa Sahil Güvenlik Komutanlığı, Gümrük Muhafaza TeĢkilatı ve Ġldeki Baro temsilcisinden oluģur. (3) Ġl Komisyonu toplantılarına ilgili diğer kamu kurum ve kuruluģları, meslek kuruluģları ve sivil toplum kuruluģ temsilcileri davet edilebilir. (4) Ġl Komisyonlarının görev ve çalıģmasına iliģkin usul ve esaslar Genel Müdürlük tarafından belirlenir. (5) Ġl Komisyonunun sekretarya ve destek hizmetleri, Müdürlük tarafından yerine getirilir. Acil yardım ve ihbar hattı MADDE 10 (1) Genel Müdürlük tarafından Acil Yardım ve Ġhbar Hattı kurulur, iģletilir veya iģlettirilir. Bu amaçla Genel Müdürlük tarafından kurulan çağrı merkezleri, Acil Yardım ve Ġhbar Hattı olarak da kullanılabilir.

46 (2) Acil Yardım ve Ġhbar Hattına yapılan bildirimlerle ilgili olarak, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 158 inci maddesi çerçevesinde iģlem yapılır. (3) Acil Yardım ve Ġhbar Hattı görevlileri, kendilerine intikal eden kiģisel bilgileri yasalarla yetkilendirilen merciler ile görevleri gereği bilgi sahibi olması gerekenler dıģında hiçbir kiģi ya da kurumla paylaģamazlar. (4) Acil Yardım ve Ġhbar Hattına yapılan bildirimler, kayıt altına alınır ve beģ yıl süreyle saklanır. (5) Acil Yardım ve Ġhbar Hattı görevlileri, yapılan ihbar, Ģikâyet ve bildirimleri olayın olduğu yer kolluk birimine ve Müdürlüğe bildirir. (6) Kolluk, Acil Yardım ve Ġhbar Hattından kendisine yönlendirilen ihbar, Ģikâyet ve bildirimlerle ilgili Müdürlüğe bilgi vermek ve yapılan iģlem sonucu hakkında geri bildirim yapmakla yükümlüdür. Talebin azaltılmasına yönelik faaliyetler MADDE 11 (1) Genel Müdürlük, insan ticaretine yol açan, kadın ve çocuklar baģta olmak üzere, kiģilerin her türlü istismarına sebep olan talebi engellemek için eğitici, sosyal ve kültürel alanlarda bilgilendirme ve bilinçlendirme faaliyetleri yürütür. (2) Bu faaliyetler, ilgili Bakanlık, kamu kurum ve kuruluģlarının merkez ve taģra teģkilatı ile Genel Müdürlük arasında iģbirliği halinde yürütülür. Eğitim ve farkındalık faaliyetleri MADDE 12 (1) Genel Müdürlük; kolluk personeline, mağdurlar ile karģılaģma ihtimali yüksek olan kamu kurum ve kuruluģlarının görevlilerine ve sivil toplum kuruluģlarının çalıģanlarına yönelik eğitim çalıģmaları düzenler. (2) Genel Müdürlük, yükseköğretim kurumları da dâhil olmak üzere insan ticaretinin önlenmesine yönelik araģtırmaları teģvik eder. (3) Genel Müdürlük, kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar, mahalli idareler, yükseköğretim kurumları ve sivil toplum kuruluģlarıyla iģ birliği içerisinde, bireylerin insan ticareti suçuna maruz kalmalarını engellemek amacıyla uygun olan yazılı, görsel iletiģim araçları ve materyalleri aracılığıyla farkındalık faaliyetleri ve eğitim programları düzenler. (4) Genel Müdürlüğün talebiyle Milli Eğitim Bakanlığı, Adalet Bakanlığı Türkiye Adalet Akademisi BaĢkanlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü, Jandarma Genel Komutanlığı, Sahil Güvenlik Komutanlığı gibi kurum ve kuruluģların merkez ve taģra teģkilatı eğitim müfredatında insan ticareti suçu konusuna yer verebilir. Tüzel kiģilerin sorumluluğu MADDE 13 (1) Tüzel kiģilerin sorumluluğuna iliģkin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 60 ıncı maddesi hükmü uygulanır. Veri tabanı oluģturulması, kiģisel verilerin gizliliği ve paylaģımı MADDE 14 (1) Genel Müdürlük, mağdurlara, insan tacirlerine, insan ticareti sürecine ve adli makamlar tarafından yapılan iģlemlere iliģkin toplanan verileri ilgili kurum ve kuruluģlardan talep eder. Ġlgili kurumlar talep edilen verileri ivedilikle Genel Müdürlüğe iletir. (2) Genel Müdürlük, bu Yönetmelik kapsamındaki iģ ve iģlemlerin yürütülmesi sırasında ilgili Bakanlık, kamu kurum ve kuruluģlarından bilgi, belge ve istatistik talep edebilir. Bu talepler geciktirilmeksizin yerine getirilir. (3) Toplanan kiģisel veriler konusunda gizlilik esastır. (4) Ġnsan ticaretine iliģkin terimlerin, tanımların ve insan ticaretine maruz kalmıģ kiģilerin tespitinde kullanılan ölçütlerin ulusal düzeyde standartlaģtırılması sağlanır. (5) Ġnsan ticareti ile mücadele ve mağdurların korunması süreci kapsamındaki yetkililer ve görevliler; edindikleri gizlilik taģıyan her tür bilgi ve belge ile kiģisel sırları yetkililerden baģkasına açıklayamaz, kendilerinin veya üçüncü kiģilerin yararına kullanamaz.

47 (6) Mağdurun kimliğine ve güvenliğine iliģkin kiģisel veriler, aile üyelerinin tespiti ve bulunmasına yönelik iģlemler dıģında hiçbir surette kimseye açıklanamaz. (7) Ġnsan ticareti mağdurlarının korunmasına yönelik Genel Müdürlükçe yürütülen iģ ve iģlemler konusunda, araģtırma, alan taraması ve anket çalıģması Genel Müdürlüğün iznine tabidir. Özel kanunlarda yer verilen ilgili hükümler saklıdır. ĠĢbirliği MADDE 15 (1) Genel Müdürlük, insan ticaretinin önlenmesi, mücadele edilmesi, mağdur tanımlama süreci, mağdurların korunması, barındırılması ve geri dönüģ iģlemleri alanında, ilgili bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluģları, mahalli idareler, sivil toplum kuruluģları, yükseköğretim kurumları, akademisyenler, yerli ve yabancı uzmanlar ile suçun sınır aģan özelliğini göz önünde bulundurarak ilgili ülkeler, uluslararası ve hükümetler arası kuruluģlarla iģbirliği yapabilir. (2) Genel Müdürlük, kaynak ülkelerle, insan ticaretinin önlenmesi, mağdurların korunması ve desteklenmesi alanında iģbirliği yapabilir. (3) Ġnsan ticaretiyle mücadele ve mağdurların korunması alanında bu Yönetmelikte düzenlenmeyen hâllerde Genel Müdürlük, ilgili kurum ve kuruluģlardan her türlü destek talebinde bulunabilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Mağdur Tanımlaması ve Ġkamet Ġzni Ġhbar, Ģikâyet ve bildirim MADDE 16 (1) Mağdur olduğunu beyan eden veya insan ticareti suçundan haberdar olan herkes durumu yazılı, sözlü veya elektronik olarak, acil yardım ve ihbar hattına, Cumhuriyet BaĢsavcılığına veya kolluğa ihbar eder. (2) Genel Müdürlüğe, Müdürlüklere, acil yardım ve ihbar hattına yapılan ihbar ve Ģikâyetler derhal Cumhuriyet BaĢsavcılığına veya kolluğa bildirilir. (3) Valilik veya Kaymakamlığa yapılan ihbar veya Ģikâyet, ilgili Cumhuriyet BaĢsavcılığına gönderilir. (4) Sivil toplum kuruluģları kendilerine yapılan insan ticareti suçu ile ilgili ihbarları, Müdürlüğe, kolluğa veya Cumhuriyet BaĢsavcılığına bildirir. (5) Sözlü yapılan Ģikâyet ve ihbarlar hakkında tutanak düzenlenir ve tutanak Cumhuriyet BaĢsavcılığına en seri vasıtalarla iletilir. (6) Kolluk, insan ticareti suçu kapsamında soruģturma baģlatılan kamu görevlileri hakkında Cumhuriyet Savcılığının izniyle Genel Müdürlüğe derhal bilgi verir. (7) Ġnsan ticareti mağduru ile karģılaģma ihtimali yüksek olan Aile ve Sosyal Politikalar, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik ve Sağlık Bakanlığı gibi kurum ve kuruluģlar mağdur olduklarından Ģüphelendikleri kiģiyi Acil Yardım ve Ġhbar Hattına ve ayrıca ivedilikle Müdürlüğe, kolluğa veya Cumhuriyet BaĢsavcılığına bildirir. Mağdur tanımlaması MADDE 17 (1) Kolluk, yapılan operasyonlarda kiģilerin zorla çalıģtırılması, fuhģa konu olmaları, zorla hizmet ettirme, zorla evlendirme, organ ve dokularından yararlanma, çocuk iģçiliği, çocukların suçta kullanılmaları ve çocukların dilendirilmesi, evlatlık verilmesi gibi insan ticareti suçu kapsamında değerlendirilebilecek vakalarda Müdürlükle irtibata geçer. (2) FuhuĢla mücadele kapsamında yapılan operasyonlar sırasında tespit edilen veya fuhģa sürüklenen kiģilerin insan ticareti mağduru olabileceği değerlendirilerek, ön tespitin titizlikle yapılması sağlanır ve kamu sağlığı açısından tehdit oluģturabilecek hastalık taģıma riski olduğundan, öncelikle iģlemleri tamamlanır. (3) Kollukta, görüģme sırasında muhtemel mağdurlardan 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununun 234 üncü maddesi kapsamında olanlara baro tarafından avukat görevlendirilir.

48 (4) Mağdur olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan kiģilerle ilgili olarak, genel adli muayene raporu ve ilgili belgelerle birlikte mağdurun Müdürlüğe sevki kolluk tarafından sağlanır. (5) Kolluk birimlerinin talebi hâlinde Müdürlükte görevli uzman personelden en az biri, insan ticareti suçunun göstergelerine yönelik detaylı inceleme yapmak ve görüģme sırasında hazır bulunmak üzere görevlendirilir. (6) Müdürlük tarafından görevlendirilen uzman personel, mağdurun içinde bulunduğu psikolojik durumu göz önünde bulundurarak uygun bir ortamda veya mağdurun bulunduğu yerde Ek-1 de yer alan tutanağa göre mülakat yapar. (7) Müdürlük personeli tarafından muhtemel insan ticareti mağdurları ile gerçekleģtirilen mülakatlar esnasında, kolluk birimleri tarafından alınan ifadede yer almayan ve suç soruģturmasına ıģık tutacak bilgiler elde edilmesi hâlinde bu bilgiler kolluk veya Cumhuriyet BaĢsavcılığına bildirilir. (8) Müdürlük uzman personeli tarafından, soruģturmanın gizliliğini ihlal etmeyecek Ģekilde insan ticareti suçunun göstergelerine yönelik detaylı inceleme ve kiģi ile yapılan mülakat sonrasında, kiģinin mağdur olup olmadığı yönünde rapor tanzim edilir. (9) Uzman personel tarafından hazırlanan rapora istinaden düzenlenen ve Ek-2 de yer alan insan ticareti mağduru tanımlama belgesi Müdürlük tarafından onaylanır. (10) Ġnsan ticareti mağduru tanımlama belgesi onaylanan kiģiyle ilgili olarak Müdürlük tarafından kayıt iģlemi yapılır. (11) Mağdurlara yönelik iģ ve iģlemler sırasında mağdurun güvenliği için gerek görülmesi hâlinde Müdürlük tarafından kolluk refakati talep edilebilir. (12) Mağdur olarak tanımlanan yabancıya, kendi dilinde veya anlayacağı bir dilde, sunulacak destek hizmetleri anlatılır, sığınmaevine sevk iģleminin ardından mağdur yabancı ise ikamet izni iģlemlerine baģlanır. (13) Mağdurun ruhen veya bedenen engelli olduğu yönünde kanaat oluģması halinde, durumu tutanakla tespit edilerek gerekli destek ve yardım hizmetlerine yönlendirilir. Mağdur tanımlamasındaki esaslar MADDE 18 (1) Ġnsan ticareti suçunun mağduru olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan kiģiler Ģikâyetçi olup olmadığına bakılmaksızın, soruģturma veya kovuģturmanın sonucu beklenmeden yapılacak idari iģlem ile mağdur olarak tanımlanır. (2) Ġhtiyaç durumunda tanımlama sürecindeki mağdura, Müdürlükçe psiko-sosyal destek sağlanır. (3) Mağdurun, ruhsal yönden tedaviye veya gözetime ihtiyacı olduğu doktor raporuyla anlaģıldığı takdirde; mağdur, psikiyatrik tedavisi için ruh sağlığı ve hastalıkları uzmanı bulunan hastanelere genel hükümlere göre sevk edilir. (4) Mağdur olarak tanımlanan yabancı, ülkesine gönüllü ve güvenli geri dönüģü sağlandıktan sonra ülkemizde tekrar insan ticareti suçundan mağdur olduğu takdirde, mağdur tanımlaması Genel Müdürlüğün görüģleri doğrultusunda gerçekleģtirilir. (5) Mağdur olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan, ancak tanımlama sürecinde psikolojik ve/veya fiziksel sorunları nedeniyle mülakat yapılamayan kiģilerin iyileģme sürecinde veya sonrasında mülakatı tamamlanır. (6) SoruĢturma veya kovuģturma aģamasında mağdurların dinlenmesi, görüntü ve ses kaydı alınması 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 52 nci maddesinin üçüncü fıkrası hükmüne göre yerine getirilir. (7) Mağdur olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan kiģiler, tanımlama sürecinde sınır dıģı iģlemine konu edilmez. (8) Mülakat öncesinde kiģiler, insan ticareti suçu ve bu suça maruz kalanların faydalanabileceği haklar konusunda bilgilendirilir.

49 (9) KiĢilerle yapılan mülakatlarda yaģ, cinsiyet, uyruk, ikamet gibi demografik özellikler ile sömürü belirtileri, beden dili, kiģinin yaģam koģulları, çevresi ile olan iliģkileri birlikte değerlendirilir. (10) Tanımlama sürecinde gerçekleģtirilecek iģ ve iģlemler esnasında, mağdur yabancı ise talebi üzerine veya re sen, Müdürlük tarafından tercüman sağlanır. Mağdurun kadın olması durumunda, varsa, tercümanın da kadın olması tercih edilir. (11) Kanunun 54 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) ve (ğ) bentleri uyarınca hakkında sınır dıģı etme kararı alınan yabancılarla Müdürlük tarafından insan ticareti göstergelerine yönelik olarak mülakat gerçekleģtirilir. (12) Mülakat sırasında ikamet ve çalıģma izni elde etme amaçlı yanıltıcı beyanlarda bulunan ve belge sunan kiģiler insan ticareti mağduru olarak tanımlanamaz. Vaka yönetimi MADDE 19 (1) Genel Müdürlük, uygun görülen illerde insan ticareti vakalarında tüm süreci takip etmek üzere, vaka yöneticisi belirleyebilir. (2) Vaka yönetimine iliģkin usul ve esaslar Genel Müdürlükçe belirlenir. Ġkamet izni MADDE 20 (1) Mağdur olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan yabancılara, yaģadıklarının etkisinden kurtulabilmesi ve yetkililerle iģbirliği yapıp yapmayacağına karar verebilmesi amacıyla Valiliklerce otuz gün süreli ikamet izni verilir. (2) Otuz günlük ikamet izni süresinde mağdurun güvenliği ve özel durumu göz önünde bulundurularak, mağdurun ülkede kalmak istemesi hâlinde sığınmaevinde barındırılması esastır. (3) Bu ikamet izninde, Kanunda sayılan diğer ikamet izinlerinin verilmesindeki Ģartlar aranmaz. (4) Genel Müdürlük veri tabanına, tanımlanan mağdurun kiģisel verilerinin gizliliği esas alınarak, Müdürlüklerde yetkilendirilen personel tarafından gerekli veri giriģ iģlemleri yapılır. (5) Yabancı uyruklu mağdur ve çocuğuna, 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 88 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendine göre ikamet izni verilir. Mağdurun daha önceki dönemlerde vize ve ikamet süresi ihlalinden kaynaklanan cezalarının bulunması, ikamet izni düzenlemesine engel teģkil etmez. (6) Mağdur olan veya olduğu yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan kiģilere verilen düģünme süresi esnasında veya bitiminde destek programından faydalanmak istemediğini ve yetkililerle iģbirliği yapmayacağını yazılı olarak açıkça beyan eden kiģi de mağdur olarak tanımlanır. Bu durumda, mağdurlara yabancılara iliģkin genel hükümler uygulanır. Ġkamet izninin uzatılması ve iptali MADDE 21 (1) Mağdurun barındırıldığı ilde bulunan Müdürlükte görevli uzman personel tarafından, iyileģme ve düģünme süresi tanımak amacıyla verilen ikamet izninin uzatılması için Ek-3 te yer alan değerlendirme raporu hazırlanır. (2) Değerlendirme raporuna istinaden ikamet izni uzatılması uygun görülen mağdurların ikamet izni en fazla altıģar aylık sürelerle uzatılır. Ancak bu süreler hiçbir Ģekilde toplam üç yılı geçemez. (3) 29 uncu madde kapsamında mağdur destek programının sonlandırıldığı durumlarda verilen ikamet izinleri uzatılmaz veya iptal edilir. (4) Destek hizmetlerinden sadece gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı talep eden mağdurun ikamet izni, gönüllü ve güvenli geri dönüģ iģlemi gerçekleģtikten sonra iptal edilir. (5) Destek programı sürecinde mağdurun, gönüllü ve güvenli geri dönüģ programından faydalanmak istemesi hâlinde, ikamet izni, gönüllü ve güvenli geri dönüģ iģlemi gerçekleģtirildikten sonra iptal edilir. (6) Ġnsan ticareti mağduru olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe bulunan yabancıların, kendi giriģimleriyle suçun failleriyle yeniden bağ kurduklarının belirlendiği

50 durumlarda ikamet izinleri iptal edilir. Ancak; bu eylemi karģı koyamayacağı veya kurtulamayacağı cebir, Ģiddet, korkutma, tehdit sonucu ya da psikolojik sebeplerle yapıp yapmadıkları araģtırılır. Müdürlük ve sığınmaevi görevlilerinin görüģlerini içeren değerlendirme raporunda bu nedenlerden birinin varlığı konusunda kanaat oluģursa, mağdurun ikamet izni iptal edilmez. (7) Ġkamet izninin uzatılması veya iptali, mağdurun ikametinin bulunduğu yerdeki Valilik onayına tabidir. (8) Ġnsan Ticareti Mağduru Tanımlama Belgesi onaylanmayan, ikamet izninin uzatılması kararı verilmeyen, ikamet izni iptal edilen veya destek hizmetlerinden faydalanmayı tercih etmeyen ve destek programı sonlandırılan yabancı uyruklu kiģiler hakkında yabancılara iliģkin genel hükümler uygulanır. (9) Kamu düzeni ve güvenliği açısından tehdit oluģturması veya kiģinin mağdur olmadığının anlaģılması hâlinde ikamet izni düzenlenmez ve düzenlenen ikamet izni iptal edilir. (10) Mağdurun ikamet izninin uzatılmasını talep etmesi ve sığınmaevi dıģında bir adreste kalmak istemesi hâlinde, kolluk tarafından, belirtilen adres ve varsa o adreste ikamet eden kiģilerle ilgili olarak tahkikat yapılır ve bu tahkikat on gün içerisinde sonuçlandırılır. Kanun kapsamında olan mağdurlar MADDE 22 (1) Kanun kapsamındaki, uluslararası koruma baģvuru veya statü sahipleri ile geçici korumaya tâbi olanlar ve diğer yabancılardan, mağdur olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulanlar hakkında, insan ticareti mağdurlarına iliģkin hükümler de uygulanır. Ġnsan ticareti mağduru Türkiye Cumhuriyeti vatandaģları MADDE 23 (1) Mağdur olarak tanımlanan Türkiye Cumhuriyeti vatandaģı aile bireyleri, kadınlar ve beraberindeki çocukların tanımlama sonrasındaki iģ ve iģlemleri 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına KarĢı ġiddetin Önlenmesine Dair Kanun hükümlerine göre yürütülür. YurtdıĢında insan ticareti suçuna maruz kalan Türk vatandaģları ile ilgili iģlemler de aynı Kanun kapsamında yürütülür. (2) Mağdur olarak tespit edilen Türkiye Cumhuriyeti vatandaģlarına ve çocuk mağdurlara sunulacak destek hizmetleriyle ilgili usul ve esasların belirlenmesi için Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile protokol yapılır. Ġnsan ticareti mağduru çocuklar MADDE 24 (1) YaĢça çocuk olma incelemesi devam eden mağdurlar, bu inceleme bitinceye kadar çocuk olarak kabul edilir. (2) Çocuk mağdurla ilgili tanımlama sürecinde çocuğun yüksek yararı ilkesi gözetilir. Çocuklarla yapılan görüģmelerde mutlaka psikolog ya da sosyal çalıģmacı bulunur. (3) Mağdur olarak tanımlanan çocuk ile ilgili iģlemler, 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu hükümlerine göre yürütülür. Mağdur olarak tanımlanan çocuk, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının ilgili birimlerine teslim edilir. (4) Millî Eğitim Bakanlığı, insan ticareti mağduru çocuklar ve insan ticareti mağdurlarının beraberindeki çocukların eğitim hizmetine eriģimi amacıyla gerekli tedbirleri alır. (5) Mağdur çocukların gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı sürecinde de risk ve güvenlik değerlendirmesi yapılarak çocukların yüksek menfaati gözetilir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Mağdurun Korunması, Barındırılması, Destek Hizmetleri Sığınmaevleri MADDE 25 (1) Genel Müdürlük, uzman personelin görev yaptığı, mağdurların fiziki, psikolojik tedavilerine eriģimi ile koruyucu ve önleyici tedbirlerin etkin olarak uygulanmasına yönelik destek ve izleme hizmetlerinin verildiği, çalıģmaları yedi gün yirmi dört saat esasına

51 göre yürütülen sığınmaevleri kurar, iģletir veya tamamını ya da bir kısım hizmetlerini protokol yaparak iģlettirebilir. (2) Muhtemel veya tanımlanan mağdurlar, Müdürlüğe ait sığınmaevlerine, mümkün olmaması halinde kamu kurum ve kuruluģlarına, mahalli idarelere, sivil toplum kuruluģlarına ait sığınmaevleri veya benzeri hizmet kuruluģlarından birine yerleģtirilir. (3) Sığınmaevlerinin yeri gizlidir. Müdürlük, kolluk, sığınmaevi görevlileri, diğer görevliler ve destek programından yararlanan mağdurlar gizlilik kurallarına riayet etmek zorundadır. (4) Genel Müdürlüğe ait geri gönderme ve kabul barınma merkezlerinde; mağdurların ön tanımlama, tanımlama, sığınmaevine sevk, gönüllü ve güvenli geri dönüģ iģlemleri sırasında kısa süreli kalabileceği ayrı mekânlar tahsis edilebilir. Bu yerler, ikinci fıkrada belirtilen yerlerde kalma imkânı bulunmaması hâlinde yabancı mağdur için hazır bulundurulur. Sığınmaevine sevk MADDE 26 (1) Müdürlük, tanımlanan veya muhtemel mağdurların sığınmaevine veya benzeri hizmet kuruluģlarından birine, Genel Müdürlük bilgisi dâhilinde yerleģtirilmesini sağlar. (2) Mağdurun sığınmaevine sevki Valilik koordinesinde sağlanır ve bu durum tutanak altına alınır. (3) Mağdurun tanımlandığı ilde barındırılamaması durumunda sevk eden Valilik personeli tarafından, sığınmaevinin bulunduğu Ġldeki Müdürlük görevlilerine mağdur tutanakla teslim edilir. (4) UlaĢım ve diğer giderler Müdürlük veya protokol hükümlerine göre ilgili kurum veya kuruluģ tarafından karģılanır. (5) Sığınmaevine sevk sırasında ve sonrasında kiģinin hayatı veya vücut bütünlüğü bakımından bir tehlikenin mevcut olması hâlinde 6284 sayılı Kanun kapsamında gerekli tedbirler alınır ve kolluk refakati sağlanır. Mağdurun barındırılması MADDE 27 (1) Mağdurun sığınmaevinde barındırılması esastır. (2) Mağdur, destek programı kapsamında, uygun sığınmaevine veya benzeri hizmet kuruluģlarından birine yerleģtirilir. (3) Mağdurun sığınmaevindeki toplu yaģam kuralları ile uyması gereken güvenlik önlemlerini içeren metin kendisine anlayabileceği dilde okunur, izah edilir ve bu metni imzalaması sağlanır. (4) Mağdur, destek programı kapsamında kaldığı sığınmaevinden yetkililere haber vermeden ayrıldığı takdirde sığınmaevi yetkililerince tutanak düzenlenir ve derhal Müdürlüğe ve kolluğa bilgi verilir. (5) Müdürlük, mağdurla ilgili tüm süreçler konusunda Genel Müdürlüğü bilgilendirir. Destek programı MADDE 28 (1) DüĢünme süresinde, soruģturma ve kovuģturma aģamalarında ve sonrasında mağdurun güvenliği, sağlığı ve özel durumu gözetilerek, bilgilendirme ve rıza esasına dayalı olarak mağdur destek programı verilir. (2) Mağdura asgari düzeyde ve imkânlar çerçevesinde sağlanacak mağdur destek programı; a) Sığınmaevlerinde veya güvenli yerde barınmasını, b) Sağlık hizmetlerine eriģiminin sağlanması, c) Psiko-sosyal destek sağlanmasını, ç) Sosyal hizmet ve yardımlara eriģimini, d) Hukuki yardıma eriģim ve mağdurların yasal haklarına iliģkin danıģmanlık hizmeti ve bilgi verilmesini,

52 e) Eğitim ve öğretim hizmetlerine eriģim konusunda rehberlik yapılmasını, f) Mesleki eğitim alması ve iģ gücü piyasasına eriģimi konusunda destek verilmesini, g) Temel ihtiyaçlarını karģılayacak düzeyde geçici maddi destek temini amacıyla 29/5/1986 tarihli ve 3294 sayılı Sosyal YardımlaĢma ve DayanıĢmayı TeĢvik Kanunu hükümleri uyarınca maddi destek konusunda gerekli rehberliğin sağlanmasını, ğ) Ġlgili sivil toplum kuruluģları ile uluslararası ve hükümetler arası kuruluģlar tarafından sağlanabilecek danıģmanlık hizmetlerine eriģimini, h) Tercümanlık hizmeti verilmesini, ı) VatandaĢı olduğu ülkenin büyükelçiliği veya konsolosluğuna, rızası hâlinde bilgi verilmesini, i) VatandaĢı olduğu ülke büyükelçilik veya konsolosluk yetkilileriyle görüģebilme imkânı tanınmasını, j) Kimlik tespiti ve seyahat belgelerinin temini konusunda yardım sağlanmasını, k) Genel Müdürlük tarafından uygun görülen diğer hizmetleri, kapsar. Mağdur destek programının sona ermesi MADDE 29 (1) Mağdurun; a) Destek programından faydalanmak istememesi, b) Ġradeyi sakatlayan haller dıģında, özgür iradesiyle suçun failleriyle bağlantı kurduğunun tespit edilmesi, c) Sığınmaevinden haber vermeden ayrılması, ç) Destek programında alınan tedbirlere uymaması, d) Yetkililerle iģbirliği yapmaması, e) Mağdur olmadığının anlaģılması, f) Gerçek dıģı beyanda bulunduğunun anlaģılması, durumlarında Müdürlük uzman personeli tarafından düzenlenen değerlendirme raporuna istinaden destek programı sonlandırılabilir. (2) Değerlendirme raporuna istinaden, yabancı mağdura düzenlenmiģ olan ikamet izni uzatılmaz veya iptal edilir. (3) Destek programından gönüllü olarak ayrılmak isteyen mağdur, gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı ile kiģisel güvenliği konusunda Müdürlük tarafından bilgilendirilir. (4) Mağdur, destek programı sırasında programdan ayrılmak istediğini yazılı veya sözlü olarak sığınmaevi görevlilerine bildirdiği takdirde, bu bildirim Müdürlüğe iletilir. Gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı MADDE 30 (1) Gönüllü ve güvenli geri dönüģ programı, mağdurun destek programından yararlanmak istemediğini, destek programı uygulandığı sırada veya program bitiminde talep etmesi hâlinde Genel Müdürlüğün koordinasyonu altında Müdürlük tarafından gerçekleģtirilir. (2) Müdürlük tarafından, mağdurun kendi ülkesine veya üçüncü bir ülkeye gitmek istediği durumda, güvenli çıkıģının sağlanması ve gerekli koruma önlemlerinin alınabilmesi amacıyla Genel Müdürlüğe bilgi verilir. (3) Mağdurların sığınmaevlerindeki destek programı bitiminde ülkelerine gönüllü ve güvenli geri dönüģ iģlemlerinin gerçekleģtirilmesi amacıyla havalimanlarına sevkleri sığınmaevi görevlilerince, diğer durumlarda da Valilik görevlisi veya protokol yapılan kurum veya kuruluģun yetkilisi tarafından gerçekleģtirilir. (4) KiĢinin hayatı veya vücut bütünlüğü bakımından yakın bir tehlikenin mevcut olması hâlinde kolluk refakati talep edilebilir. (5) UlaĢım ve diğer giderler Müdürlük veya protokol hükümlerine göre ilgili kurum veya kuruluģ tarafından karģılanır.

53 (6) Mağdurların ülkemizden çıkıģ ve belge kontrol iģlemleri, söz konusu mağdurlar pasaport kontrol noktasına götürülmeden, belgeler üzerinden tamamlanır ve kiģiler doğrudan uçağın veya diğer ulaģım vasıtalarının kapısına götürülür. (7) Mağdurların ülkeden çıkıģlarında, vize ve ikamet süresi ihlallerinden kaynaklanan cezaların bulunduğu durumlarda, çıkıģ iģlemleri 492 sayılı Kanunun 88 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendine göre gerçekleģtirilir. (8) Mağdurun vatandaģı olduğu ülke makamları, mağdurun dönüģ tarihi ve konu olduğu insan ticareti olayı ile ilgili olarak mağdurun rızasına dayanılarak bilgilendirilir. BEġĠNCĠ BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Maddi destek MADDE 31 (1) Temel ihtiyaçlarını karģılayacak düzeyde geçici maddi destek temini amacıyla 3294 sayılı Kanun hükümleri uyarınca Genel Müdürlüğün talebiyle mağdurun ikamet ettiği ildeki Sosyal YardımlaĢma ve DayanıĢma Vakfı tarafından maddi destek sağlanır. Sağlık giderleri MADDE 32 (1) Resmi sağlık kurum ve kuruluģlarınca sunulan sağlık hizmetleri, insan ticareti mağduru olduğu tespit edilen ve sağlık hizmetleri giderlerini karģılayacak durumda olmayan yabancı uyruklu hastalara, 5/12/2003 tarihli ve 2003/6565 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca, 8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kamu Kurum ve KuruluĢlarının Ürettikleri Mal ve Hizmet Tarifeleri ile Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılması Hakkında Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden muaf olarak ücretsiz verilir. (2) Ġnsan ticareti mağduru olup, ayakta tedavilerine yönelik ilaç ihtiyacının mağdur tarafından karģılanamaması durumunda mağdurun ikametinin bulunduğu ildeki Sosyal YardımlaĢma ve DayanıĢma Vakfı tarafından karģılanır. ĠĢ gücü piyasasına eriģim MADDE 33 (1) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından, mağdur destek programından yararlanmakta olan insan ticareti mağdurlarının iģ gücü piyasasına eriģimi konusunda gerekli tedbirler alınır. (2) Mağdurlara, iģ gücü piyasasına eriģimlerini kolaylaģtırmak amacıyla, mesleki beceri ve niteliklerini geliģtirmeye yönelik Türkiye ĠĢ Kurumu Genel Müdürlüğü ve Halk Eğitim Merkezleri gibi kurum ve kuruluģlar destek sağlar. Ġdari düzenleme yetkisi MADDE 34 (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasına iliģkin idari düzenlemeler yapmaya Genel Müdürlük yetkilidir. Yürürlük MADDE 35 (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 36 (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ĠçiĢleri Bakanı yürütür. Ekleri için tıklayınız [R.G. 17 Mart ] ĠçiĢleri Bakanlığından: YABANCILAR VE ULUSLARARASI KORUMA KANUNUNUN

54 UYGULANMASINA ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠK BĠRĠNCĠ KISIM Genel Hükümler BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç ve kapsam MADDE 1 (1) Bu Yönetmeliğin amacı; yabancıların Türkiye ye giriģleri, Türkiye de kalıģları ve Türkiye den çıkıģları ile Türkiye den koruma talep eden yabancılara sağlanacak korumanın kapsamına ve uygulanmasına iliģkin usul ve esasları düzenlemektir. (2) Bu Yönetmelik; 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu çerçevesinde yabancılarla ilgili iģ ve iģlemler ile sınırlarda, sınır kapılarında ya da Türkiye içinde yabancıların Türkiye den münferit koruma talepleri üzerine sağlanacak uluslararası korumanın uygulanmasına iliģkin usul ve esasları kapsar. Dayanak MADDE 2 (1) Bu Yönetmelik, 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun 121 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıģtır. Tanımlar MADDE 3 (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Aile üyeleri: Yabancının, baģvuru sahibinin veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģinin eģi, ergin olmayan çocuğu ile bağımlı ergin çocuğunu, b) Avrupa ülkeleri: Avrupa Konseyi üyesi olan ülkeler ile Bakanlar Kurulu tarafından belirlenecek diğer ülkeleri, c) Bakan: ĠçiĢleri Bakanını, ç) Bakanlık: ĠçiĢleri Bakanlığını, d) BaĢvuru sahibi: Uluslararası koruma talebinde bulunan ve henüz baģvurusu hakkında son karar verilmemiģ olan kiģiyi, e) Çocuk: Henüz on sekiz yaģını doldurmamıģ ve ergin olmamıģ kiģiyi, f) Destekleyici: Aile birliği amacıyla Türkiye ye gelecek yabancıların masraflarını üstlenen ve ikamet izni talebinde bulunanlar tarafından baģvuruya dayanak gösterilen Türk vatandaģını veya Türkiye de yasal olarak bulunan yabancıyı, g) Genel Müdür: Göç Ġdaresi Genel Müdürünü, ğ) Genel Müdürlük: Göç Ġdaresi Genel Müdürlüğünü, h) Geri gönderme merkezi: Ġdari gözetim kararı alınan yabancıların geçici olarak tutulduğu ve bu süre zarfında temel insani ihtiyaçların karģılandığı merkezi, ı) Göç: Yabancıların, yasal yollarla Türkiye ye giriģini, Türkiye de kalıģını ve Türkiye den çıkıģını ifade eden düzenli göç ile yabancıların yasa dıģı yollarla Türkiye ye giriģini, Türkiye de kalıģını, Türkiye den çıkıģını ve Türkiye de izinsiz çalıģmasını ifade eden düzensiz göçü ve uluslararası korumayı, i) Göçmen belgesi: 19/9/2006 tarihli ve 5543 sayılı Ġskân Kanunu kapsamında serbest göçmenlerin yerleģtikleri yerlerin, iskanlı göçmenlerin ise geçici veya kesin iskanları için belirlenen yerlerin en büyük mülki amirine müracaatla kendileri ve aile fertleri için vatandaģlığa girme beyannamesi imzalayarak aldıkları belgeyi, j) Ġkamet adresi: Türkiye de adres kayıt sisteminde kayıtlı olunan yeri, k) Ġkamet izni: Yabancılara Türkiye de kalma hakkı veren izni, l) Ġkincil koruma: Mülteci veya Ģartlı mülteci olarak nitelendirilemeyen, ancak menģe ülkesine veya ikamet ülkesine geri gönderildiği takdirde; ölüm cezasına mahkûm olacak veya ölüm cezası infaz edilecek, iģkenceye, insanlık dıģı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye maruz kalacak, uluslararası veya ülke genelindeki silahlı çatıģma durumlarında, ayrım gözetmeyen Ģiddet hareketleri nedeniyle Ģahsına yönelik ciddi tehditle karģılaģacak olması

55 nedeniyle, menģe ülkesinin veya ikamet ülkesinin korumasından yararlanamayan veya söz konusu tehdit nedeniyle yararlanmak istemeyen kiģiye verilen statüyü, m) Ġl Müdürlüğü: Ġl Göç Ġdaresi Müdürlüğünü, n) Ġlçe Müdürlüğü: Ġlçe Göç Ġdaresi Müdürlüğünü, o) Ġnsan ticareti mağduru: Ġnsan ticareti suçuna maruz kalan veya kaldığı yönünde kuvvetli Ģüphe duyulan gerçek kiģiyi, ö) Kabul edilemez yolcu: Ülkeye giriģ yapabilmek veya ülkeden transit geçebilmek için sınır kapılarına gelen ancak mevzuatta aranan koģulları taģımadığından ülkeye giriģine ya da ülkeden transit geçiģine izin verilmeyen kiģiyi, p) Kabul ve barınma merkezi: BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinin temel insani ihtiyaçlarının karģılandığı merkezi, r) Kanun: 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununu, s) Konsolosluk: Türkiye Cumhuriyeti baģkonsolosluklarını, konsolosluklarını veya büyükelçilik konsolosluk Ģubelerini, Ģ) Mağdur destek hizmetleri: DüĢünme süresinde ve sonrasında mağdurun güvenliği, sağlığı, özel durumu gözetilerek, bilgilendirme ve rıza esasına dayalı olarak verilen mağdur destek programı ile gönüllü ve güvenli geri dönüģ programını, t) MenĢe ülke: Göç eden kiģinin vatandaģı olduğu ya da uyruğunu taģıdığı ülkeyi, u) Mülteci: Avrupa ülkelerinde meydana gelen olaylar nedeniyle; ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düģüncelerinden dolayı zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaģı olduğu ülkenin dıģında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen veya bu tür olaylar sonucu önceden yaģadığı ikamet ülkesinin dıģında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen statü sahibi yabancıyı, ü) Ön izin Ģartı: Ülkeye giriģ için Genel Müdürlükten alınması zorunlu olan izni, v) Özel ihtiyaç sahibi: Refakatsiz çocuk, engelli, yaģlı, hamile, beraberinde çocuğu olan yalnız anne ya da baba veya iģkence, cinsel saldırı ya da diğer ciddi psikolojik, bedensel ya da cinsel Ģiddete maruz kalmıģ kiģiyi, y) Refakatsiz çocuk: Sorumlu bir kiģinin etkin bakımına alınmadığı sürece, kanunen ya da örf ve adet gereği kendisinden sorumlu bir yetiģkinin refakati bulunmaksızın Türkiye ye gelen veya Türkiye ye giriģ yaptıktan sonra refakatsiz kalan çocuğu, z) Seyahat belgesi: Pasaport yerine geçen belgeyi, aa) Sınır dıģı etme kararı: Türkiye de kalma hakkı bulunmayan yabancının; menģe ülkesine, transit gideceği ülkeye, Türkiye ye gelmek üzere transit geçtiği ülkeye ya da baģka bir üçüncü ülkeye gönderilmek üzere, ülkeden çıkarılması amacıyla alınan idari kararı, bb) Sınır dıģı etmek üzere idari gözetim: Hakkında sınır dıģı etme kararı alınanlardan; kaçma ve kaybolma riski bulunan, Türkiye ye giriģ veya Türkiye den çıkıģ kurallarını ihlal eden, sahte ya da asılsız belge kullanan, kabul edilebilir bir mazereti olmaksızın Türkiye den çıkmaları için tanınan sürede çıkmayan, idari yükümlülükler getirilerek idari gözetimi sonlandırılanlardan bu yükümlülüklerini yerine getirmeyen, kamu düzeni, kamu güvenliği veya kamu sağlığı açısından tehdit oluģturanların sınır dıģı edilinceye kadar Kanunda öngörülen süreye uygun olarak geri gönderme merkezinde tutulmasını, cc) Sınır kapısı: Bakanlar Kurulu kararıyla Türkiye ye giriģ ve Türkiye den çıkıģ için tespit edilen, fiziki olarak dıģ çevreden ayrılmıģ veya böyle addedilen kara, hava, deniz ve demiryolu sınır geçiģ noktalarını, çç) Son karar: BaĢvuru sahibinin baģvurusuyla veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģinin statüsüyle ilgili kararlardan; idari itirazda bulunulmaması ve yargıya baģvurulmaması hâlinde Genel Müdürlük tarafından verilen kararı veya yargıya baģvurulması sonucunda temyiz edilmesi mümkün olmayan kararı,

56 dd) SözleĢme: Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair 1967 Protokolüyle değiģik 28/7/1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair SözleĢmeyi, ee) ġartlı mülteci: Avrupa ülkeleri dıģında meydana gelen olaylar sebebiyle; ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düģüncelerinden dolayı zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaģı olduğu ülkenin dıģında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen veya bu tür olaylar sonucu önceden yaģadığı ikamet ülkesinin dıģında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen statü sahibi yabancıyı, ff) TaĢıyıcı: Yabancıları taģıyan hava, deniz, kara ve demiryolu taģıtlarının gerçek veya tüzel kiģi olan sahiplerini veya iģletmecilerini, gg) Uluslararası koruma statüsü: Mülteci, Ģartlı mülteci veya ikincil koruma statüsünü, ğğ) Uluslararası Öğrenciler Değerlendirme Kurulu: 24/3/2010 tarihli ve 5978 sayılı YurtdıĢı Türkler ve Akraba Topluluklar BaĢkanlığı TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 19 uncu maddesine göre oluģturulan kurulu, hh) Uydu il: Uluslararası koruma talebinde bulunan yabancılara, Genel Müdürlük tarafından belirlenen ve ikamet etme zorunluluğu getirilen ili, ıı) VatandaĢı olduğu ülke: Yabancının vatandaģı olduğu ülkeyi veya yabancının birden fazla vatandaģlığının bulunduğu durumlarda, vatandaģlığında olduğu ülkelerden her birini, ii) Vatansız kiģi: Hiçbir devlete vatandaģlık bağıyla bağlı bulunmayan ve yabancı sayılan kiģiyi, jj) Vize: Türkiye de en fazla doksan güne kadar kalma hakkı tanıyan ya da transit geçiģi sağlayan izni, kk) Vize muafiyeti: Türkiye ye giriģ için vize alma yükümlülüğünü kaldıran düzenlemeyi, ll) Yabancı: Türkiye Cumhuriyeti Devleti ile vatandaģlık bağı bulunmayan kiģiyi, mm) Yabancı kimlik numarası: 25/4/2006 tarihli ve 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu uyarınca yabancılara verilen kimlik numarasını, ifade eder. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Geri Gönderme Yasağı Geri gönderme yasağı MADDE 4 (1) Geri gönderme yasağı, Kanun kapsamına giren yabancıların tamamı için uygulanır. (2) Türkiye de kalma hakkı bulunmayan yabancıların, sınır dıģı edilmeden veya ülkeden gönderilmeden önce; a) Sınır dıģı edilecekleri yahut gönderilecekleri yerde iģkenceye, insanlık dıģı veyahut onur kırıcı ceza veya muameleye tabi tutulup tutulmayacağı, b) Irkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi fikirleri dolayısıyla hayatının veya hürriyetinin tehdit altında bulunup bulunmayacağı, hususları valilik tarafından resen araģtırılır. (3) Yabancı, yapılan araģtırma sonucunda tehlikelerle karģılaģılacağının anlaģıldığı ülkeye sınır dıģı edilemez veya gönderilemez. Bu kiģiler hakkında Kanunun uluslararası koruma, ikamet veya sınır dıģı etmeye iliģkin diğer hükümlerine göre iģlem tesis edilir ve Genel Müdürlüğe derhal bilgi verilir. (4) AraĢtırma esnasında, yabancıdan konuyla ilgili bilgi ve belge istenebileceği gibi menģe ülke bilgilerinden de yararlanılır. ĠKĠNCĠ KISIM Yabancılar BĠRĠNCĠ BÖLÜM Türkiye ye GiriĢ ve Vize

57 Türkiye ye giriģ MADDE 5 (1) Türkiye ye giriģ ve Türkiye den çıkıģ, sınır kapılarından, geçerli pasaport veya pasaport yerine geçen belgelerle yapılır. Bakanlık, bu genel düzenlemenin, kiģilerin sınır kapılarında uluslararası koruma baģvurusunda bulunmasını engelleyecek Ģekilde uygulanmaması için gerekli önlemleri alır. Ülkeye giriģte kapsamlı kontrol iģlemi MADDE 6 (1) Yabancı hakkında Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek kiģilerden olduğuna yönelik Ģüphe duyulması halinde, giriģ iģlemlerinden sorumlu kolluk birimi tarafından kapsamlı kontrol iģlemi gerçekleģtirilir. (2) Kapsamlı kontrol iģlemi, idari gözetim iģlemi olmayıp en fazla dört saat içinde tamamlanır. Bu süreye adli iģlemlerde geçen süre dâhil değildir. Eğer dört saatlik süre aģılacaksa yabancının rızası aranır. Kapsamlı kontrol süresi içinde yabancı ülkesine dönebileceği gibi ülkeye kabulle ilgili iģlemlerin sonuçlanmasını da bekleyebilir. (3) Kapsamlı kontrol iģlemi, yabancının güvenliği ve kiģisel mahremiyeti gözetilerek, pasaport kontrol noktasına yakın ve ayrı bir yerde gerçekleģtirilir. Kontrol süresince yabancının temel ihtiyaçlarına eriģimi sağlanır. Yabancı, kontrolün amacı ve usulü hakkında bilgilendirilir. (4) Kapsamlı kontrol iģlemi genel olarak; a) Seyahat belgelerinin kontrolü ve incelenmesi, b) Ülkeye giriģ kayıtlarıyla ilgili sınırlamaların gözden geçirilmesi, c) Adli ve idari makamlar tarafından iģleme konu olup olmadığının belirlenmesi, ç) Uluslararası seviyede aranıp aranmadığının belirlenmesi, d) Ülkeye geliģ amacının tespit edilmesi, e) Türkiye de geçimini ne Ģekilde sağlayacağının açıklığa kavuģturulması, f) Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek yabancılar ile vize verilmeyecek yabancılardan olup olmadığının araģtırılması, g) Kamu güvenliği açısından gerekli görülen diğer hususları, kapsar. (5) Kapsamlı kontrole iliģkin iģ ve iģlemler sınır kapılarının bağlı olduğu valiliklerce sonuçlandırılır. Kabul edilemez yolcunun tespiti ve genel hükümler MADDE 7 (1) Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek kiģilerden olduğu belirlenen yabancılar ile yine aynı kapsamda olup da sınır kapılarında uluslararası koruma baģvurusunda bulunan ve haklarında verilen son kararla baģvuruları reddedilenler, kabul edilemez yolcu olarak iģlem görür ve bu yabancılar hakkında 7/11/2015 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Hava Yolu TaĢıyıcılarının Yükümlülüklerine ĠliĢkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik ile Kanunun 98 inci maddesi kapsamında çıkarılacak diğer yönetmelikler çerçevesinde iģlem yapılır. (2) Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek kiģilerden olduğu belirlenen yabancılardan kamu düzeni veya güvenliği açısından sakıncalı görülenler ile Türkiye ye giriģte kullanacağı belgeleri hileli yollarla edinenler veya bu belgelerin sahteciliğe konu olduğu tespit edilenler ivedilikle Genel Müdürlüğe bildirilir. (3) Kabul edilemez yolcunun ülkeden ayrılıģ iģlemleri için taģıyıcıyla gerekli koordinasyon sağlanır. (4) Yabancı ve taģıyıcıya tebliğ edilen karar, yabancının haklarını ve itiraz usullerini de kapsar. Türkiye ye giriģ yasağı ve ön izin Ģartı MADDE 8 (1) Kamu düzeni veya kamu güvenliği ya da kamu sağlığı açısından Türkiye de bulunması sakıncalı görülen yabancılar hakkında Genel Müdürlük; Türkiye de

58 iken hakkında sınır dıģı etme kararı alınan yabancılara iliģkin ise Genel Müdürlük veya valilikler ülkeye giriģ yasağı kararı alabilir. (2) GiriĢ yasağına iliģkin usuller Ģunlardır: a) Sınır dıģı edilecek yabancılar için ülkeye giriģ yasağının baģlangıcı yabancının ülkeden çıkıģ tarihidir. b) Vize, vize muafiyeti, çalıģma izni veya ikamet izni süresini on günden fazla aģan ve hakkında sınır dıģı etme kararı alınmadan veya bu karar henüz ilgiliye tebliğ edilmeden önce, Türkiye dıģına çıkmak için valiliklere baģvuruda bulunan yabancıların Türkiye ye giriģ yasağı süresi, baģka bir nedenle giriģ yasağı kapsamına alınmasını gerektirir durumu saklı kalmak kaydıyla, vize, vize muafiyeti ya da ikamet izni ihlalinden kaynaklanan harç ve buna bağlı tahakkuk edecek cezaların ödenmiģ olması koģuluyla bir yılı geçemez. c) Vize, vize muafiyeti, çalıģma izni veya ikamet izni süresini on günden fazla aģan ve hakkında sınır dıģı etme kararı alınmadan çıkıģ yapmak üzere sınır kapısına kendiliğinden gelen yabancılar hakkında ise baģka bir nedenle giriģ yasağı alınmasını gerektirir durumu saklı kalmak kaydıyla vize, vize muafiyeti ya da ikamet izni ihlalinden kaynaklanan harç ve buna bağlı tahakkuk edecek cezalarını ödemiģ olması koģuluyla vize veya ikamet ihlali gerekçesiyle giriģ yasağı kararı alınmayabilir. ç) Seyahat giderlerinin bir kısmı veya tamamı Genel Müdürlük tarafından karģılanarak sınır dıģı edilen yabancıların seyahat masraflarının sonradan tahsil edilmesinin takibi amacıyla gerekli veri giriģi yapılır. Genel Müdürlük tarafından karģılanan seyahat masraflarını ödemeyen yabancının ülkeye giriģine izin verilmeyebilir. d) GiriĢ yasağı en fazla beģ yıl süreyle alınır. BeĢ yılın sonunda kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından ciddi tehdit söz konusu ise önceden alınmıģ beģ yıl süreli giriģ yasağı tek seferde veya ayrı ayrı olmak üzere on yıl daha uzatılabilir. Ancak, giriģ yasağı süresi aynı gerekçeye dayalı olarak on beģ yıldan fazla olamaz. e) Genel Müdürlük, gerekli gördüğünde sürenin dolmasını beklemeden giriģ yasağını kaldırabilir veya giriģ yasağını saklı tutarak yabancının belirli bir süre için Türkiye ye giriģine izin verebilir. (3) Kamu düzeni veya kamu güvenliği sebebiyle, bazı yabancıların ülkeye kabulü ilgili kamu kurum ve kuruluģlarının talebi ile veya doğrudan Genel Müdürlük tarafından ön izin Ģartına bağlanabilir. Sistemde ön izin Ģartına bağlı olduğu görülen yabancıların Genel Müdürlüğün olumlu görüģü alınmadan ülkeye giriģlerine izin verilmez. Türkiye ye giriģ yasağının ve ön izin Ģartının tebliği MADDE 9 (1) GiriĢ yasağına ve ön izin Ģartına iliģkin tebligat; a) Türkiye ye giriģ yasağı veya ön izin Ģartı kapsamında olan yabancılara vize, ikamet veya çalıģma izni almak üzere konsolosluklara baģvurmaları halinde konsolosluk görevlileri, b) Yabancı Türkiye de ise valilik, c) GiriĢ yasağı kararı alınan yabancılara Türkiye den çıkıģlarda sınır kapılarında, giriģçıkıģ iģlemlerinden sorumlu kolluk birimi, tarafından yapılır. Vize zorunluluğu ve esasları MADDE 10 (1) Vize muafiyeti hükümleri saklı kalmak kaydıyla Türkiye de doksan güne kadar kalacak yabancılar, vatandaģı oldukları veya yasal olarak bulundukları ülkedeki konsolosluklardan amaçlarına uygun vize alarak gelirler. Vizenin veya vize muafiyetinin Türkiye de sağladığı kalıģ süresi, her yüz seksen günde doksan günü geçemez. (2) AĢağıdaki yabancılar bu uygulamanın kapsamı dıģındadır: a) Türkiye de geçerli ikamet ya da çalıģma izni bulunanlar. b) 29/5/2009 tarihli ve 5901 sayılı Türk VatandaĢlığı Kanununun 28 inci maddesi kapsamında olanlar.

59 c) Türkiye Cumhuriyeti nin taraf olduğu ikili veya çok taraflı anlaģmalarla ikamet izninden muaf tutulanlar. ç) Türkiye de görevli diplomasi ve konsolosluk resmi memurları ile bunların eģleri ve bakmakla yükümlü oldukları çocuklarıyla sınırlı olmak üzere, ailelerinden DıĢiĢleri Bakanlığınca bildirilenler. d) Uluslararası kuruluģların Türkiye deki temsilciliklerinde çalıģan ve statüleri anlaģmalarla belirlenmiģ olanlar. e) Kanunun 50 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamında verilen vatansız kiģi kimlik belgesi sahipleri. f) Uluslararası koruma baģvurusu çerçevesinde geçerli kayıt belgesi veya uluslararası koruma baģvuru sahibi kimlik belgesi ya da uluslararası koruma statüsü sahibi kimlik belgesi bulunanlar. g) Kanunun 91 inci maddesi çerçevesinde geçici korunanlar. ğ) Ülkemize taģımacılık amaçlı çok giriģli vizelerle gelen Ģoför ve yanındaki yardımcıları. h) Ġskân Kanunu kapsamında Türkiye ye kabul edilen göçmenler. (3) Yabancının vize almıģ olması, ülkeye giriģte Kanunun Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek yabancılara iliģkin hükümlerinin uygulanmasını engellemez. Yabancının Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek kiģilerden olduğu tespit edildiğinde giriģine izin verilmez. (4) Vizeler en fazla beģ yıllık süre içinde kullanılmak üzere verilir. VeriliĢ tarihinden itibaren altı ay içinde kullanılmayan vizeler geçerliliğini yitirir. (5) Ġkamet izni bulunan yabancılar, vize alarak ülkeye giriģ yaptıklarında vize süreleri ikamet izni sürelerinden fazla ise, vizeyle elde ettikleri kalma sürelerini kullanabilirler. Vize muafiyeti anlaģması kapsamında gelenler de ikamet izni süreleri kısa ise, muafiyet sürelerinin sonuna kadar kalabilirler. (6) Hava Ģartları, kaza, taģıtlarda meydana gelebilecek teknik aksaklıklar, sağlık sorunları gibi mücbir nedenlerle planlanmayan bir sınır kapısından giriģ yapmak zorunda kalındığında yabancının mevcut vizesiyle giriģine izin verilebilir. (7) Bu hükümlerin uygulanmasında Türkiye nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı anlaģma hükümleri ile karģılıklılık ilkesinin uygulanması hususları saklıdır. (8) Bakanlık ve DıĢiĢleri Bakanlıkları, vize ve pasaport iģlemlerini yürütürken, gerektiğinde ilgili kamu kurum ve kuruluģlarının görüģlerini de alarak Bakanlar Kuruluna müģtereken teklifte bulunur. Vize türleri ve vizenin amacı MADDE 11 (1) Vize türleri Ģunlardır: a) Turizm vizesi: Türkiye ye turistik veya resmi ziyaret, iģ görüģmesi, konferans, seminer, toplantı, festival, fuar, sergi, sportif etkinlik, kültürel ve sanatsal etkinlik gibi amaçlarla gelmek isteyen yabancılara verilir. b) Transit vize: Türkiye ye herhangi bir sınır kapısından girerek belirlenen süre içinde Türkiye den geçiģ yapmak isteyen yabancılara verilecek transit vize ile belirlenen geçiģ süresi, vizenin geçerlilik süresi içinde sınır kapısından her giriģte yeniden baģlar. c) Havalimanı transit vizesi: Türkiye ye giriģ yapmaksızın sadece hava sınır kapısından geçiģ yapmak isteyen yabancılara verilir. ç) Eğitim vizesi: Türkiye ye eğitim, öğrenim, staj, kurs, öğrenci değiģim programı, Türkçe dil kursuna katılma amacıyla gelmek isteyen yabancılara verilir. d) ÇalıĢma vizesi: Türkiye ye 29/8/2003 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 55 inci maddesi kapsamındaki yabancılar ile bu kapsamda olmayan ve çalıģma amacıyla gelmek isteyen yabancılara verilir.

60 e) Resmi görev vizesi: Resmi göreve atanan veya diplomatik kurye olarak görevlendirilen yabancılara verilir. f) Diğer vizeler: Türkiye ye (a), (b), (c), (ç), (d), (e) bentlerinde belirtilen amaçlar dıģında kalan ve arkeolojik kazı, araģtırma, film veya belgesel çekimi, tedavi, refakat, aile birleģimi, insani yardım, taģımacılık gibi amaçlarla gelmek isteyen yabancılara verilir. (2) Vizelerde yabancının geliģ amacı belirtilir. (3) 5543 sayılı Ġskân Kanununun 5 inci maddesinin birinci fıkrasına göre verilecek serbest göçmen vizesiyle ilgili hususlar Bakanlık ve DıĢiĢleri Bakanlıklarınca kendi özel Ģartları gözetilerek uygulanır. Vize baģvurusu, sonuçlandırılması ve iptali MADDE 12 (1) Vize baģvuruları yabancının vatandaģı olduğu veya yasal olarak bulunduğu ülkedeki konsolosluğa yapılır. BaĢvurular elektronik ortamda da alınabilir. (2) Vize BaĢvuru Formu her yabancı için ayrı ayrı doldurulur. (3) Yabancı, vize baģvurusu sırasında vize türlerine göre istenebilecek bilgi ve belgeleri yetkili makama vermekle yükümlüdür. Tanınan sürede istenilen belgeleri tamamlayamayan yabancının baģvurusu değerlendirmeye alınmaz. Vize baģvuruları ile ilgili iģ ve iģlemler hizmet satın alınması yoluyla yaptırılabilir. (4) Vize baģvuruları en geç doksan gün içinde sonuçlandırılır. Bu süre, yabancının istenilen belgeleri tamamlamasından itibaren baģlar. (5) Konsolosluklar, vize baģvurularını Genel Müdürlüğe iletir. Yabancı ülke diplomatlarına Türkiye Cumhuriyeti büyükelçiliklerince ve istisnai olarak ülke menfaatleri gereği vize verilmesinde yarar görülen yabancılara Türkiye Cumhuriyeti büyükelçilerince resen vize verilir. Bunlar dıģında kalan ve resen vize verilebilecek yabancılar Bakanlık ve DıĢiĢleri Bakanlıkları tarafından müģtereken belirlenir. Resen verilen vizeler Genel Müdürlüğe ve DıĢiĢleri Bakanlığına bildirilir. Genel Müdürlük baģvuruları gerektiğinde ilgili kurum ve kuruluģların görüģlerini de alarak sonuçlandırır ve konsolosluğa ya da büyükelçiliğe bildirir. Bildirimler elektronik olarak da yapılabilir. (6) Kanunda düzenlenen vizenin iptaline iliģkin hususların ortaya çıkması halinde vize, vizeyi veren makamlar veya valilikler tarafından iptal edilir, vize pasaportta ise gerekli kayıtlar düģülür. Vize yükümlülüğünden muaf yabancılar MADDE 13 (1) AĢağıda sayılan yabancılardan Türkiye ye giriģte vize istenmez: a) Türkiye Cumhuriyeti nin taraf olduğu anlaģmalarla ya da Bakanlar Kurulu kararıyla vizeden muaf tutulan ülke vatandaģları. b) Türkiye ye giriģ yapacağı tarih itibarıyla, geçerli ikamet izni, çalıģma izni veya ÇalıĢma Ġzni Muafiyet Teyit Belgesi bulunanlar. c) Kanun kapsamında ikamet izninden muafiyet sağlayan belgeye sahip olanlar. ç) 15/7/1950 tarihli ve 5682 sayılı Pasaport Kanununun 18 inci maddesine göre verilmiģ ve geçerliliği bulunan Yabancılara Mahsus Damgalı Pasaport sahipleri. d) Türk VatandaĢlığı Kanununun 28 inci maddesi kapsamında olanlar. e) 5543 sayılı Kanun kapsamında Göçmen Belgesi sahibi olanlar. Ġstisnai olarak vize yükümlülüğünden muaf yabancılar MADDE 14 (1) Hava Ģartları, kaza, taģıtlarda meydana gelebilecek teknik aksaklıklar ile sağlık sorunları gibi mücbir sebeplerle Türk hava ve deniz limanlarını kullanmak zorunda kalan taģıtlardaki yabancıların, Türkiye ye giriģte liman Ģehriyle sınırlı olmak üzere ve mücbir sebep süresince vize Ģartı aranmaksızın ülkeye giriģlerine valiliklerce izin verilebilir. On beģ güne kadar kalma hakkı sağlayan izin, mücbir sebebin ortadan kalkmasıyla sona erer. (2) Türk hava ve deniz limanlarını, yolcularının sağlık sorunu yaģaması nedeniyle kullanmak zorunda kalan taģıtlardaki yabancılardan sadece hastalanan yabancı ve refakatçisi

61 birinci fıkra kapsamında değerlendirilir. Türkiye ye giriģine izin verilmeyecek yabancılar ise sağlık sorunu yaģamaları hali dıģında birinci fıkra kapsamında değerlendirilmez. (3) Liman Ģehrini veya çevresindeki illeri turizm amaçlı gezmek üzere deniz taģıtlarıyla gelen yabancılara, yetmiģ iki saati geçmemek kaydıyla valiliklerce deniz sınır kapılarında vizesiz giriģ izni verilebilir. Kamu düzeni veya kamu güvenliği yönünden gerekli tedbirlerin alınabilmesi için bu tür giriģ iģlemleri hakkında ilgili kolluk birimleri bilgilendirilir. (4) Üçüncü fıkra kapsamındaki vizesiz giriģ iznine iliģkin usul ve esaslar Ģunlardır: a) Ülkeye giriģlerinde yabancıların pasaportları alınmaz. Ancak, limandaki giriģ ve çıkıģ kontrolünden sorumlu kolluk birimi tarafından düzensiz göçe konu olabileceği değerlendirilenlerin, çıkıģlarında verilmek üzere pasaportları alınır, pasaportları alınan bu kiģilere Liman ġehri Ġzin Belgesi düzenlenir. b) ÇıkıĢlar aynı limandan yapılır. GiriĢ limanı dıģında baģka bir liman veya sınır kapısından çıkıģ yapmak isteyenler olduğunda transit vize harcı alınarak çıkıģlarına izin verilir. c) YetmiĢ iki saatlik süreyi aģan yabancılar hakkında Türkiye de izinsiz kalma iģlemi yapılır. ç) Düzensiz göçe konu olabileceği değerlendirilerek çıkıģlarında verilmek üzere pasaportları alınan yabancılardan yetmiģ iki saatlik sürenin sonunda pasaportlarını almak için gelmeyenlerin pasaportları il müdürlüklerine gönderilir. d) Ülkeye giriģine izin verilen yabancıların süresinde ülkeden çıkıģını acente veya taģıyıcı taahhüt eder. (5) Bu madde kapsamında ülkeye giriģine izin verilen yabancıların kayıtlarının, hudut kapılarında kolluk birimlerince kullanılan sisteme uyumlu olacak Ģekilde tutulması sağlanır. Sınır kapılarında verilen vizeler MADDE 15 (1) Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek yabancılar hariç, vize almadan sınır kapılarına gelen yabancılara, aģağıda sayılan durumlarını ve süresi içinde Türkiye den ayrılacaklarını belgelemeleri durumunda aģağıda belirlenen istisnai haller çerçevesinde valiliklerce vize verilebilir: a) Yabancının yasal olarak bulunduğu ülkede konsolosluğun bulunmaması veya vize iģlemlerinin konsolosluk üzerinden gerçekleģtirilememesi. b) Yabancının veya Türkiye deki eģi ve yakın akrabalarının hastalığı, ölümü veya kaza gibi mücbir sebeplerinin bulunması. c) Yabancının geri gönderilmesinde sağlık durumu yönünden risk görüldüğünün ilgili birimlerce bildirilmesi. ç) Yabancının ulusal ve uluslararası bilimsel, ekonomik, kültürel ve ticari etkinliklere katılmak amacıyla gelmesi. d) Deniz limanlarına gelen ticari gemi mürettebatının ülkesine veya baģka bir ülkeye devam etme veya aynı limanda baģka bir gemiye katılma zorunluluğunun ortaya çıkması. e) Yabancıya sınır kapısında vize verilmesine ihtiyaç duyulduğunun kamu kurum ve kuruluģları tarafından bildirilmesi. (2) Sınır kapılarında vize verilmesinde, mücbir sebeplere bağlı olarak sağlık sigortası Ģartı aranmayabilir. (3) Bakanlar Kurulunca farklı bir süre belirlenmediği sürece, birinci fıkranın (a), (b), (c), (ç) ve (e) bentlerinde belirtilen durumlarda en fazla on beģ güne, (d) bendinde belirtilen durumlarda ise en fazla yetmiģ iki saate kadar kalıģ hakkı sağlayan vize verilir. (4) Birinci fıkranın (d) bendi kapsamında olan yabancılara sınır vizesi verilmesinde yabancının yeterli miktarda para ve dönüģ bileti bulundurması ve ülkeden süresinde çıkıģının gemi acenteleri tarafından taahhüt edilmesi Ģartları aranır. Havalimanı transit vizeleri

62 MADDE 16 (1) Konsolosluklar, havalimanı transit vizesi baģvurularını doğrudan sonuçlandırır. (2) Havalimanı transit vizelerinin kullanım süresi, vizenin veriliģ tarihinden itibaren en fazla altı aydır. (3) UçuĢlarda meydana gelebilecek gecikmeler hariç, Türkiye ye varıģ ile Türkiye den ayrılıģ saatleri arasındaki planlanan süre yirmi dört saati geçemez. (4) Bu vize, ülkeye giriģ hakkı vermez. Ancak acil ve olağanüstü hallerde yabancının ülkeye kabulünde, Kanunun 13 üncü maddesi çerçevesinde sınır kapılarında verilecek vizelerle ilgili hüküm uygulanır. (5) Havalimanı transit vizesinin verilmesinde aģağıdaki Ģartlar aranır: a) Geçerli pasaport veya pasaport yerine geçen belgeye sahip olmak. b) Türkiye ye geliģi ve Türkiye den geçiģi sağlayacak uçuģlar için rezervasyona veya bilete sahip olmak. c) Gideceği ülkede vizeye tabi ise o ülkenin vizesine ya da vizesiz giriģine imkân sağlayan belgeye sahip olmak. (6) Havalimanı transit vizesi, olağan durumlarda sadece geçiģ hakkı verilen havalimanı için geçerlidir. (7) Türkiye üzerinden sınır dıģı edilecek üçüncü ülke vatandaģları ve refakatçileri için bu madde hükümlerine göre vize düzenlenir. (8) Havalimanı transit vize uygulamasıyla ilgili esaslar ve hangi ülke vatandaģlarından havalimanı transit vizesi isteneceği Bakanlık ve DıĢiĢleri Bakanlığınca müģtereken belirlenir. Vize verilmeyecek yabancılar MADDE 17 (1) Kanunun vize verilmeyecek yabancılara iliģkin 15 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü saklı kalmak kaydıyla, aynı maddenin birinci fıkrasında belirtilen yabancılara vize verilmez. (2) Kamu sağlığına tehdit olarak nitelendirilen hastalıkların belirlenmesinde, hastalığın 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumî Hıfzıssıhha Kanununda belirtilen hastalıklardan olup olmadığının yanı sıra Dünya Sağlık Örgütünün Sağlık Tüzüğünde tanımlanan salgın potansiyeli olan hastalıklar ile bulaģıcı veya bulaģıcı parazit hastalıklardan olup olmadığı göz önünde bulundurulur. (3) Kanunun 15 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi çerçevesinde değerlendirme yapılırken destekleyicinin katkısı, banka hesap dökümü, nakit para, seyahat çeki ve maaģ bordrosu gibi hususlar dikkate alınabilir. Vize iģlemlerinin tebliği MADDE 18 (1) Vize talebinin reddi ve iptali kararları yabancıya tebliğ edilir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Ġkamet Ġzni Ġkamet izni MADDE 19 (1) Ġkamet izninden muaf olanlar dıģında, Türkiye de vizenin veya vize muafiyetinin kendisine sağladığı süreden ya da doksan günden fazla kalacak yabancıların ikamet izni almaları zorunludur. (2) Birinci fıkrada belirtilen sürelerden daha kısa kalacak yabancılar da ikamet izni baģvurusunda bulunabilir. (3) Türkiye içinden yapılabilecek ikamet izni baģvuruları valiliklere, diğer hallerde yabancının vatandaģı olduğu veya yasal olarak bulunduğu ülkedeki konsolosluklara yapılır. (4) Ġkamet izni baģvuruları, belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde elektronik ortamda da alınabilir. (5) Yurt dıģından alınan ikamet izinleri, altı ay içinde kullanılmaya baģlanmadığında geçerliliğini kaybeder. Ġkamet izninden muaf olan yabancılar

63 MADDE 20 (1) AĢağıdaki yabancılar ikamet izni alma yükümlülüğünden muaftır: a) Vize veya vize muafiyeti süresince Türkiye de bulunanlar. b) Türk VatandaĢlığı Kanununun 28 inci maddesi kapsamında olanlar. c) Vatansız KiĢi Kimlik Belgesi sahibi olanlar. ç) Türkiye Cumhuriyeti nin taraf olduğu anlaģmalarla ikamet izninden muaf tutulanlar. d) Türkiye de görevli diplomasi ve konsolosluk memurları ile bunların ailelerinden DıĢiĢleri Bakanlığınca bildirilenler. e) Türkiye de yerleģik yabancı misyonlarda geçici bir süreyle görevlendirilip pasaportuna, DıĢiĢleri Bakanlığı tarafından en fazla altı ay süreli ikamet izninden muafiyet sağlayan geçici görev Ģerhi tatbik edilenler. f) Uluslararası kuruluģların Türkiye deki temsilciliklerinde çalıģan ve statüleri anlaģmalarla belirlenmiģ olanlar. g) Uluslararası koruma baģvurusu çerçevesinde geçerli Kayıt Belgesi veya Uluslararası Koruma BaĢvuru Sahibi Kimlik Belgesi ya da Uluslararası Koruma Statüsü Sahibi Kimlik Belgesi bulunanlar. ğ) ÇalıĢma iznine veya ÇalıĢma Ġzni Muafiyet Teyit Belgesine sahip olanlar. h) Ġskân Kanunu kapsamında Göçmen Belgesi sahibi olanlar. ı) Geçici Koruma Kimlik Belgesi sahibi olanlar. (2) Birinci fıkranın (ç), (d) ve (f) bentlerinde belirtilen yabancılar, görevleri süresince geçerli olan, Ģekil ve içeriği Bakanlık ve DıĢiĢleri Bakanlığınca birlikte belirlenen belgeyle Türkiye de kalırlar. (3) Birinci fıkranın (ç), (d), (e) ve (f) bentlerinde belirtilen yabancılardan, ikamet izninden muafiyetlerini sağlayan durumları veya Türkiye deki görevleri sona erdikten sonra Türkiye de kalmaya devam edecekler, Kanunda düzenlenen ikamet izinlerinden birini almak üzere, en geç on gün içinde ikamet edeceği yerdeki valiliğe baģvurmakla yükümlüdürler. (4) Vatansızlar ve uluslararası koruma statüsü sahipleri dıģında, birinci fıkrada belirtilen yabancıların Türkiye de kalıģlarına esas teģkil eden belge ve izinlerle ikamet izninden muaf olarak geçirdikleri süreler, ikamet izin sürelerinin toplamına dâhil edilmez. Ġkamet izni baģvurusuna iliģkin esaslar MADDE 21 (1) Ġkamet izni baģvurusu yapan yabancılar, istenen bilgi ve belgeleri yurt içi baģvurularında valiliğe, yurt dıģı baģvurularında süresi içinde konsolosluğa verirler. BaĢvuru için istenecek belgeler Genel Müdürlükçe belirlenerek kurumsal internet sitesinde yayınlanır. (2) Türkiye içinden valiliklere yapılabilecek ikamet izni baģvuruları baģvuru için gerekli olan yasal süre bitmeden yapılır. Ġkamet izni süresini, vize süresini veya vize muafiyetini on güne kadar aģmıģ olanların baģvuruları da alınır. Yabancının içinde bulunduğu durum ve idari ihtiyaçlar yönünden gerekli olduğunda on günlük süre koģuluna bağlı kalınmaz. Bununla ilgili usul ve esaslar Genel Müdürlük tarafından ayrıca belirlenir. (3) Yabancının içinde bulunduğu durum ve idari ihtiyaçlar yönünden gerekli olması nedeniyle on günlük süre koģuluna bağlı kalınmaksızın baģvurusu alınarak olumlu sonuçlandırılanların yeni ikamet izni süresi baģvuru tarihinden itibaren baģlatılır. Bu yabancıların baģvuru tarihine kadar geçirdikleri süreler için tahakkuk eden harç 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa göre hesaplanır. (4) Ġkamet izni baģvurularının yabancı tarafından bizzat yapılması esastır. Bu baģvurular, yabancının yasal temsilcisi veya vekâletnameye haiz avukatı aracılığıyla da yapılabilir. (5) Uzatma baģvuruları, ikamet izni süresinin dolmasına altmıģ gün kalmasından itibaren ve her koģulda ikamet izni süresi dolmadan önce valiliklere yapılır. (6) ÇalıĢma izni iptal edilen ya da sona erenlerin on gün içinde yapacakları ikamet izni baģvuruları, Kanunun 22 nci maddesi kapsamında sonuçlandırılır.

64 (7) ÇalıĢma izni uzatma baģvurusu olumsuz sonuçlananların ikamet izni baģvuruları için zorunlu on günlük süre, çalıģma izni uzatma baģvurusuna iliģkin olumsuz kararın tebliğ edildiği tarihten itibaren baģlar. (8) Kanunun Türkiye içinden yapılabilecek ikamet izni baģvurularına iliģkin veya ikamet izinlerinin uzatılmasına iliģkin hükümleri çerçevesinde ikamet izni baģvurusunu tamamlayanlara ikamet izni müracaat belgesi verilir. (9) Ġkamet izni müracaat belgesinin düzenlenmesine iliģkin esaslar ve belgenin yabancıya sağladığı haklar Ģunlardır: a) Belgenin Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenir. b) Belgede ikamet izni harcından muaf yabancıların durumu belirtilir. c) Belge tek baģına hiçbir harç, resim ve sair ücrete tabi değildir. ç) BaĢvuru sonuçlanıncaya kadar, bu belge Türkiye de kalma hakkı sağlar. d) Yabancılar, harçtan muaf olduğu belgede belirtilenler hariç, ikamet izni baģvurusunun sonucunu beklemeksizin ikamet harçlarını ödediklerini kanıtlamak ve talep ettikleri ikamet izni süresinin içinde olmak kaydıyla baģvuru belgeleriyle birlikte sınır kapılarından birden fazla çıkıģ yapabilirler ve her defasında on beģ gün içinde döndükleri takdirde ülkeye giriģlerinde vize koģulundan muaf tutulurlar. On beģ günü aģmaları halinde vize genel hükümlerine göre iģlem yapılır. 10 uncu madde gereğince yüz seksen günde doksan gün kalma hükmü saklıdır. (10) Ġkamet izni baģvurusu reddedilenler ile ikamet izni iptal edilenler, altı ay içinde yeniden ikamet izni baģvurusu yaptıklarında yeni bir ikamet izni talep gerekçesi sunmaları istenir. (11) Son bir yıl içinde toplamda yüz yirmi günden fazla süreyle yurt dıģında kalmaları nedeniyle kısa dönem ikamet izinleri; son bir yılda yüz seksen günden fazla yurt dıģında kalmaları nedeniyle aile ikamet izinleri; kesintisiz bir yıldan fazla Türkiye dıģında kalmaları nedeniyle uzun dönem ikamet izinleri iptal edilen yabancılardan bu izinlerini tekrar almak üzere yapacakları baģvuruda yeni bir gerekçe sunmaları istenmez. (12) On birinci fıkra kapsamındaki yabancılardan Türkiye de bulunanlar iptal kararının tebliğinden itibaren on gün içinde ikamet izni baģvurusunda bulunabilirler. Bu durumda tek giriģ vize harcı ve ikamet izninin iptal edildiği tarihten müracaat tarihine kadar geçirilen sürenin ikamet izni harcı, bir kat fazlasıyla tahsil edilir. Bu sürenin hesaplanmasında yurt dıģında geçirilen süreler dikkate alınmaz. (13) Türkiye de doğan yabancı çocuklar, seyahat belgesi düzenlenip ikamet izni baģvurusu yapılana kadar doğum belgeleriyle anne veya babanın geçerli ikamet izni süresine bağlı olarak Türkiye de kalabilirler. Doğum belgesi tek baģına Türkiye ye giriģ ve Türkiye den çıkıģ hakkı vermez. Bu çocuklar için yüz seksen gün içinde durumlarına uygun ikamet izni alınması zorunludur. Ġkamet izni, çocuğun doğum tarihinden itibaren geçerli olacak Ģekilde düzenlenir. Doğum belgesi ile ikamet ettikleri halde yüz seksen gün içerisinde ikamet izni almak üzere müracaat etmeyenlerden ülkeden çıkıģta Harçlar Kanunu uyarınca ikamet izninin alınmaması nedeniyle aģılan sürenin kapsadığı tarife itibariyle hesaplanan harç bir kat fazlasıyla tahsil edilir. Bu harcın ödenmesi halinde süreli giriģ yasağı uygulanmaz. (14) Ġkamet izni baģvurularında engelli ve hastaların durumları gözetilerek Valiliklerce gerekli düzenlemeler yapılır. (15) Genel Müdürlük, kamu düzeni veya kamu güvenliği nedeniyle ikamet izni verilebilecek illerle ilgili düzenleme yapabilir. (16) Ġkili veya çok taraflı anlaģmalarda yer alan özel hükümler saklıdır. Ġkamet izni baģvurularının incelenmesi ve sonuçlandırılması MADDE 22 (1) BaĢvuru sırasında eksik ya da ihtiyaç duyulacak tamamlayıcı bilgi ve belgeler yabancıya bildirilir. Bildirim tarihinden itibaren otuz gün içerisinde bilgi ve belgelerin tamamlanmaması halinde baģvuru iģlemden kaldırılır.

65 (2) Ġkamet izni baģvuruları, baģvurunun iģleme alınmasından itibaren en geç doksan gün içinde sonuçlandırılır. Doksan günlük süre, bilgi ve belgelerin tam olarak yetkili makama teslim edildiği tarihten baģlar. Sürenin uzaması halinde yabancıya bilgi verilir. (3) Ġkamet izni baģvurusunun değerlendirilmesi sürecinde yabancıyla görüģme yapılabilir. (4) Gerekli görülmesi halinde kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından sakıncalı bir durumun olup olmadığı araģtırılır. (5) Kamu sağlığını tehdit eden hastalığı nedeniyle hakkında daha önce iģlem yapıldığı anlaģılanlardan sağlık raporu istenir. (6) Aile ve uzun dönem ikamet izni dıģındaki ikamet izni baģvurularında ülkede kalınacak süre içerisinde yeterli ve düzenli maddi imkâna sahip olup olmadığının tespitinde yabancının beyanı esas alınır. Beyanın ikna edici bulunmadığı durumlarda yabancıdan maddi imkânın somut tespitini sağlayacak bilgi ve belge talep edilir ve maddi imkânın yeterliliğinin tespitinde aģağıdaki hususlar aranır: a) BaĢvuru yaptığı yıl itibarıyla geçerli olan net asgari ücret kadar aylık gideri karģılayabilecek maddi güce sahip olması. b) Toplam geliri asgari ücretten az olmamak üzere kendisi dâhil her bir aile üyesi için asgari ücretin üçte biri kadar maddi güce sahip olması. c) Maddi imkânını sadece üçüncü kiģilerin taahhütlerine dayandırmaması. (7) Genel sağlık ve güvenlik standartlarına uygun barınma Ģartlarının tespitinde yabancının beyanı esastır. Gerektiğinde adres kayıt sisteminden veya yerinden araģtırma yapılır. (8) Yabancının Türkiye de kalacağı adresi, sabit bir adres veya konaklama tesisine ait adreslerden biri olabilir. Yabancı, her hâlükârda adres bilgilerini eksiksiz olarak beyan eder. Gerektiğinde adres bilgilerinin eksiksiz tespiti için yabancıdan ek bilgi veya belge istenir. (9) Yat turizmi kapsamında gelen yabancılar, Türkiye de yatlarının bağlı bulunduğu yat limanlarını, ikamet adresi olarak gösterebilir. (10) Vize ihlalinden veya önceki ikamet izninden doğan ya da 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre takip ve tahsil edilmesi gereken alacakları, taraf oldukları yargılama sonucunda ödemelerine hükmedilen yargılama gideri ve vekalet ücretini veya 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununa göre takip edilen borç ve cezalarını ödemeyenlerin ikamet izni baģvuruları reddedilir. (11) Süresi biten ikamet izninin uzatılmaması ya da ikamet izni talebinin reddi halinde yabancıya harca tabi olmayan, Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenen, Türkiye de sadece on güne kadar kalma imkânı tanıyan belge verilir. (12) Ġkamet izni, çalıģma izni veya çalıģma izni muafiyet teyit belgesini konsolosluklardan alan yabancılar ülkeye giriģ yaptıkları tarihten, bu izinlerini ülke içinden alan yabancılar ise izin belgelerinin kendilerine teslim edildiği tarihten itibaren en geç yirmi iģ günü içinde adres kayıt sistemine kayıtlarını yaptırmakla yükümlüdürler. (13) Yabancılardan, talep ettikleri ikamet izni süresini kapsayan geçerli sağlık sigortasına sahip olmaları Ģartı aranır. Türkiye de genel sağlık sigortası kapsamında olanların geçerli sağlık sigortası olduğu kabul edilir. Geçerli sağlık sigortası için sunulan poliçelerde ilgili kurumların düzenlemelerinde yer alan hususlar ve ibareler aranır. Yurt içinden yapılan baģvurularda, yabancı Ģirketler tarafından yapılan özel sağlık sigortaları, Türkiye de akdettirilmeleri kaydıyla kabul edilir. Ġkili sosyal güvenlik anlaģmaları kapsamında Türkiye de sağlık hizmetlerinden yararlanabilen kiģilerde, bu durumu belgelemeleri halinde özel ya da kamu sağlık sigortası Ģartı aranmaz. (14) Genel sağlık sigortası kapsamında olmayan veya Sosyal Güvenlik Kurumuna baģvuruda bulunmayanlardan, bir yıl ve üzeri ikamet izni taleplerinde, yılsonunda yenilenmek kaydıyla bir yıl süreli özel sağlık sigortası aranır.

66 (15) Hazine MüsteĢarlığınca, özel sağlık sigortasının yapılmasının mümkün olmadığının bildirildiği durumlarda sağlık sigortası koģulu aranmaksızın ikamet izni baģvuruları kabul edilir. (16) DıĢiĢleri Bakanlığı ile Sağlık Bakanlığı tarafından yapılan anlaģma, protokol ve ilgili mevzuat kapsamında ülkemizde ücretsiz olarak tedavileri yapılmakta olan veya yapılmak üzere ülkemize getirilen yabancılardan, bu durumlarını belgelemeleri kaydıyla, sağlık sigortası Ģartı aranmaz. (17) Yabancı devletlerin bizzat ya da temsilcilikleri aracılığıyla sağlık giderlerinin karģılanacağını bildirdikleri vatandaģları için sağlık sigortası Ģartı aranmayabilir. (18) Türkiye içinden yapılan ikamet izni talebinin reddi, ikamet izninin uzatılmaması veya iptali ile ilgili iģlemler sırasında yabancının Türkiye deki aile bağları, ikamet süresi, menģe ülkedeki durumu ve çocuğun yüksek yararı göz önünde bulundurulur ve kararın icrası ertelenebilir. Bu durumdaki yabancıya harca tabi olmayan ve Türkiye de bir ay süresince kalma hakkı sağlayan belge verilir. Bir aylık süre sonunda Valilikçe tekrar değerlendirme yapılır ve yabancının ülkemizde kalmasını gerektiren durumun devam ettiğinin anlaģılması halinde söz konusu belgenin süresi birer aylık sürelerle uzatılabilir. Bu durumda, yabancıdan Harçlar Kanununda belirtilen hükümler doğrultusunda kalacağı sürenin harcı tahsil edilir. Ġkamet izninin düzenlenmesi ve süresinin uzatılması MADDE 23 (1) Ġkamet izninin düzenlenmesi ve süresinin uzatılması aģağıdaki Ģekilde yerine getirilir: a) Ġkamet izni, pasaport veya pasaport yerine geçen belgenin geçerlilik süresinden altmıģ gün daha kısa süreli olarak verilir. b) Ġkamet izni belgesinde, iznin türü belirtilir. c) Her yabancı için ayrı ikamet izni belgesi düzenlenir. Bu belge için 21/2/1963 tarihli ve 210 sayılı Değerli Kağıtlar Kanunu uyarınca miktarı Maliye Bakanlığı tarafından belirlenen değerli kâğıt bedeli alınır. ç) Ġkamet izni, vize ya da vize muafiyeti süresinin sona erdiği tarihten, talep halinde müracaat tarihinden itibaren baģlatılır. d) Süresi uzatılan ikamet izni, önceki izin süresinin sona erdiği tarihten itibaren baģlar. e) Uzun dönem ikamet izinleri hariç, diğer ikamet izinleri, süreli olarak verilir ve Kanunun 24 üncü maddesinde belirlenen esaslar çerçevesinde uzatılır. f) Ġkamet izin süresinin uzatılmasında, her seferinde yeni ikamet izin belgesi düzenlenir. g) Ġkamet izni uzatma baģvuruları, elektronik ortamda da alınabilir. BaĢvuruların alınmasına iliģkin usul ve esaslar Genel Müdürlük tarafından belirlenir. (2) Ġkamet adresi, medeni hal, pasaportta isim veya soy isim değiģikliği gibi durumlarda, valiliğe yirmi iģ günü içinde bildirimde bulunulur. (3) Ġkametgâhlarını ikamet izni aldıkları ilden baģka bir ildeki adrese taģıyan yabancılar, taģındıkları ilde ikamet etmek üzere yeni bir ikamet izni almak amacıyla en geç yirmi iģ günü içinde baģvuruda bulunurlar. Bu iģlemde, ikamet izin türü değiģmiyorsa yeni bir ikamet izin belgesi düzenlenmekle birlikte, harcı ödenmiģ olan süre, tekrar harca tabi tutulmaz. (4) Kaybolması, çalınması, hatalı olması veya yıpranması hallerinde ikamet izni belgesi yeniden düzenlenir. Ġkamet izin belgesinin kaybolması, çalınması veya yıpranması hâllerinde ikamet izin belgesinin ücreti tam; bu iznin harcı ise yarım harç olarak alınır. Hatalı olan ikamet izin belgesi yabancıdan geri alınarak Damga Matbaası Genel Müdürlüğüne iletilmek üzere, Genel Müdürlüğe gönderilir. (5) Ġkamet izni süresi, yabancının talebi halinde kısaltılabilir. (6) Ġkamet izni belgesinin Ģekli ve diğer düzenlenme esasları Genel Müdürlükçe belirlenir. Gözaltında ve cezaevinde tutulanlar ile hakkında idari gözetim kararı bulunan yabancıların durumu

67 MADDE 24 (1) AĢağıda sayılan yabancılar, haklarında iģlem tesis edildikten sonra vize yahut ikamet izni ihlali yapmıģ sayılmazlar: a) Gözaltında bulunanlar. b) Tutuklu veya hükümlü olarak cezaevinde kalanlar. c) Hakkında idari gözetim kararı alınanlar. ç) Geri gönderme merkezlerinde bekletilenler. (2) Birinci fıkra kapsamına girmeden önce vize veya ikamet izni ihlali varsa, ihlalde bulunulan süreler için genel hükümlere göre iģlem yapılır varsa ikamet izinleri iptal edilir. (3) Bu maddede sayılan yabancıların ikamet izin talepleri değerlendirmeye alınmaz, yabancı kimlik numarası verilmesine iliģkin usul ve esaslar Genel Müdürlükçe belirlenir. ÇalıĢma izninin ikamet izni sayılması MADDE 25 (1) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından veya kendi mevzuatında çalıģma izni vermeye yetkili kamu kurum ve kuruluģları tarafından verilen çalıģma izinleri, geçerli olduğu sürece ikamet izni olarak kabul edilir. Bu yabancılar ile ÇalıĢma Ġzni Muafiyet Teyit Belgesine sahip yabancılar ikamet izni harcını ödemeleri kaydıyla ayrıca ikamet izni belgesi almazlar. Uluslararası koruma baģvuru sahipleri bu harçtan muaftır. (2) ÇalıĢma izni verilmesi ya da çalıģma izninin süresinin uzatılması talebinde bulunan yabancıların, Türkiye ye giriģlerine izin verilmeyecek yabancılardan olmamaları Ģartı aranır. ÇalıĢma izni vermeye yetkili kurumlar, Genel Müdürlüğün bu konudaki olumlu görüģünü almak kaydıyla çalıģma izni verebilir. (3) ÇalıĢma izninin sona erdiği tarih, aynı zamanda ikamet izninin de bitiģ tarihidir. ÇalıĢma izni süresi sona erdiği halde süresini uzatmayan ya da yeni durumuna uygun ikamet izni almayan yabancılar, ikamet izni ihlali yapmıģ sayılırlar. (4) ÇalıĢma izni ve ÇalıĢma Ġzni Muafiyet Teyit Belgesi süreleri, ikamet izni sürelerinin hesaplanmasında toplam süreye dâhil edilir. (5) ÇalıĢma izni veren kamu kurum ve kuruluģları, çalıģma izinlerine iliģkin güncel bilgileri Genel Müdürlükle paylaģır. Ġkamet izinleri arasında geçiģler MADDE 26 (1) Ġkamet izinlerinden birine sahip olup; ikamet izninin verilmesine esas olan gerekçenin sona ermesinden sonra Türkiye de kalmaya devam edecek yabancılar, gerekçenin sona erdiği tarihten itibaren on gün içinde yeni kalıģ amacına uygun ikamet izni için ilgili valiliğe baģvurur. Bu yabancılara, ikamet izni müracaat belgesi verilir. (2) Birinci fıkra kapsamında geçiģ baģvurusunda bulunan yabancının mevcut ikamet izni, iznin verilmesine esas olan gerekçenin ortadan kalktığı tarih itibarıyla sona erdirilir. (3) Ġkamet izinlerinden birine sahip olan yabancı mevcut gerekçesine ek olarak yeni bir gerekçeye sahip olması hâlinde, mevcut ikamet izniyle kalmaya devam edebileceği gibi 21 inci maddenin beģinci fıkrasında belirtilen altmıģ günlük süreyi beklemeden valilikten yeni ikamet izni talebinde bulunabilir. (4) Öğrenci ikamet iznine sahip olan yabancının aile ikamet izni alma koģullarının ortaya çıkması halinde, bu kiģiye aile ikamet izni düzenlenir ve öğrenci ikamet izni koģullarını taģımaya devam ettiği sürece öğrenci ikamet izninin sağladığı haklardan aynen yararlanır. (5) Aile ikamet iznine sahip olan yabancının öğrenci ikamet izni alma koģullarının ortaya çıkması halinde, aile ikamet izni devam ettirilir ve yabancı, öğrenci ikamet izninin sağladığı haklardan da aynen yararlandırılır. (6) ÇalıĢma iznine sahip olan yabancının öğrenci ikamet izni alabilme koģullarının ortaya çıkması halinde, çalıģma izni devam eder ve yabancı öğrenci ikamet izninin sağladığı haklardan aynen yararlandırılır.

68 (7) Ġnsani ikamet izni veya insan ticareti mağduru ikamet iznine sahip olan yabancılar, öğrenci ikamet izni alabilme koģullarının ortaya çıkması halinde, öğrenci ikamet iznine geçmeden de bu iznin sağladığı haklardan yararlanabilirler. (8) Mültecilere, Ģartlı mültecilere, ikincil koruma statü sahiplerine, insani ikamet izni bulunanlara ve geçici korunanlara uzun dönem ikamet iznine geçiģ hakkı tanınmaz. (9) Ġkamet izni değiģiklikleriyle ilgili etkin denetimi sağlayabilmek amacıyla ilgili kurum ve kuruluģlarla iģ birliği yapılır. Ġkamet izni çeģitleri MADDE 27 (1) Ġkamet izni çeģitleri Ģunlardır: a) Her defasında en fazla bir yıllık süreyle verilen Kısa Dönem Ġkamet Ġzni. b) Her defasında en fazla iki yıllık süreyle verilen Aile Ġkamet Ġzni. c) Öğrenim sürelerine göre verilen Öğrenci Ġkamet Ġzni. ç) Süre sınırı olmaksızın verilen Uzun Dönem Ġkamet Ġzni. d) Her defasında en fazla bir yıllık süreyle verilen Ġnsani Ġkamet Ġzni. e) BaĢlangıçta otuz gün süreli olarak verilen ve toplam süresi üç yılı geçmeyecek Ģekilde her defasında en fazla altı aylık süreyle verilen Ġnsan Ticareti Mağduru Ġkamet Ġzni. Kısa dönem ikamet izni MADDE 28 (1) Kısa dönem ikamet izni, her defasında en fazla birer yıllık sürelerle verilir. Ġkamet izni süresinin belirlenmesinde, yabancının talebi, gerekçesi ve ikamet izniyle ilgili diğer hususlar göz önünde bulundurulur. (2) Bilimsel araģtırma amacıyla kısa dönem ikamet iznine iliģkin baģvurularda; a) Bilimsel araģtırma izne tabi ise ilgili kurum veya kuruluģtan alınmıģ izin, izne tabi değilse araģtırma konusuna iliģkin beyan istenir. b) Arkeolojik ve yüzey araģtırmaları dıģında kalan araģtırmalar için kurum veya kuruluģlar tarafından yabancının talebi, uygun görülen süre ve verilen izin yabancının bilgileri ile birlikte il müdürlüğüne gönderilir. AraĢtırma sonucunda hazırlanan raporlar yabancılar tarafından ilgili kurum ve kuruluģa bildirilir. c) Arkeolojik kazılar ve yüzey araģtırmaları amacıyla gelecek yabancılardan amacına uygun vize Ģartı aranır. ç) Gerektiğinde araģtırma konusu ve planına iliģkin bilgi ve belge sunulması istenir. d) BaĢka bir ikamet iznine sahip iken arkeolojik ve yüzey araģtırmasına katılacak yabancıların talepleri ilgili kurumlar tarafından görüģleriyle birlikte Bakanlığa gönderilir. (3) TaĢınmazı bulunan yabancı tarafından yapılan ikamet izni baģvurularında; taģınmazın konut olması ve bu amaçla kullanılması gerekir. Ayrıca aile üyelerinin konut üzerinde paylı veya elbirliğiyle mülkiyet hakkına sahip olmaları durumlarında, aile üyeleri de bu bent kapsamında ikamet iznine baģvurabilir. Konut üzerinde paylı veya elbirliğiyle mülkiyet hakkına sahip olmayan aile üyeleri için taģınmaz sadece maddi imkânın tespitine dayanak oluģturabilir. (4) Ticari bağlantı veya iģ kurma nedeniyle yapılan ikamet izni talebi üç ayın üzerinde ise yabancıdan temas kuracağı kiģi veya Ģirketlerin davet mektubu veya benzeri belgeler istenebilir. (5) Hizmet içi eğitim programlarına katılma amacıyla verilen ikamet izinleri, hizmet içi eğitim verecek kurum veya kuruluģ tarafından sunulan eğitimin içeriği, süresi, yeri konularındaki bilgi ve belgelere dayanarak program süresince düzenlenir. (6) Ġki veya çok taraflı uluslararası anlaģmalar ya da öğrenci değiģim programları çerçevesinde eğitim veya benzeri amaçlarla ikamet izni verilecekler için ilgili kurumdan alınacak bilgi veya belgelerin sunulması istenir. Ġkamet izni süresi, eğitim veya benzeri amacın süresini geçemez. Öğrenci değiģim programları kapsamında gelen öğrencilerden aranacak sağlık sigortası koģulu ile ilgili olarak 35 inci maddenin sekizinci fıkrası hükümleri uygulanır.

69 (7) Turizm amaçlı ikamet izni baģvurularında; yabancının ülkede nerede, ne zaman ve ne süreyle kalacağı gibi seyahat planına iliģkin hususlardaki beyanı değerlendirilir. Yabancıdan seyahat planına iliģkin ya da kalıģ amacını ortaya koyan bilgi veya belge sunması istenebilir. (8) Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 54 üncü maddesine göre Türkiye de bulunan Büyükelçilik veya Konsolosluklar bünyesinde faaliyet gösteren okullardaki yabancı öğretmenlere, Türkiye de yabancı ülkelerin kültür kurumlarındaki görevlilerine, din kurumlarında görevlendirilecek din görevlilerine çalıģmak üzere verilecek ikamet izni Kanunun 31 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi kapsamında çalıģma ve ikamet izni harçları ayrı ayrı alınarak verilir. (9) 4817 sayılı Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun kapsamı dıģında tutulan Türkiye de görevli yabancı basın mensuplarına Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü tarafından verilen basın kartını ibraz etmeleri halinde ikamet izni, süresi basın kartında belirtilen süreyi geçmeyecek Ģekilde, Kanunun 31 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi kapsamında verilir. (10) Yukarıda sayılan kısa dönem ikamet izni baģvuruları dıģındaki ikamet izni talepleri turizm amaçlı talepler olarak değerlendirilir. (11) Kamu sağlığına tehdit olarak nitelendirilen hastalıklardan birini taģımayan ve sırf tedavi amacıyla Türkiye ye gelmiģ olan yabancıların kamu veya özel hastanelere kabulleri aranır. Bunlardan tüm tedavi masraflarını ödediklerini belgeleyenlerden sağlık sigortası Ģartı aranmaz. Ġkamet izinleri tedavi sürelerine uygun olacak Ģekilde düzenlenir. Tedavi süresince barınma, iaģe veya sağlığa iliģkin giderleri ilgili kamu kurum ve kuruluģlarınca karģılanan yabancılardan maddi imkânın tespiti ile geçerli sağlık sigortası Ģartı aranmaz. Gerektiğinde ilgili hastaneden veya kamu kurum ve kuruluģundan yabancının tedavisine iliģkin bilgi veya belge istenebilir. (12) Adli veya idari makamların talepleri veya kararları üzerine düzenlenecek ikamet izinlerinin süresi, karar veya talepte belirtilen süre göz önünde bulundurularak düzenlenir ve geçerli sağlık sigortası ile yeterli maddi imkâna sahip olma Ģartları aranmayabilir. (13) Türkçe öğrenme amacıyla verilen ikamet izni, Türkçe öğrenme kursu vermeye yetkili kuruma kayıt yaptıran yabancıya en fazla iki defa verilebilir. Kurs süresi bir yıldan az ise ikamet izni süresi kurs süresini geçemez. Türkçe kursu veren kurumun Milli Eğitim Bakanlığından izinli olması Ģartı aranır. Kursu veren kurum, Türkçe öğrenim amacıyla kayıt yaptıran yabancının kursa baģlama ve devam durumunu il müdürlüğüne bildirmekle yükümlüdür. (14) Kamu kurumları aracılığıyla Türkiye de eğitim, araģtırma, staj veya kurslara katılacaklara düzenlenecek ikamet izninin süresi bir yılı geçemez. Barınma, iaģe veya sağlığa iliģkin giderleri ilgili kamu kurumlarınca karģılanan yabancılardan maddi imkânın tespiti ile geçerli sağlık sigortası Ģartı aranmaz. Kurumlardan bilgi ve belge istenebilir. (15) Ġkili veya çok taraflı anlaģmalar çerçevesinde ülkemizde eğitim amacıyla bulunan askeri personel hakkında anlaģmalarda yer alan özel hükümler saklı kalmak kaydıyla gerekli iģlemler yürütülür. Bakmakla yükümlü olduğu yakınları hakkında aile ikamet izninin verilememesi durumunda kısa dönem ikamet izni verilebilir. (16) Türkiye de yükseköğrenimini tamamlayanlar mezun oldukları tarihten itibaren altı ay içinde müracaat etmeleri halinde bir defaya mahsus olmak üzere en fazla bir yıl süreli ikamet izni verilebilir. Bu iznin verilmesinde kiģinin talebine esas oluģturacak gerekçelerin göz önünde bulundurulmasının yanı sıra ilgili kurum ve kuruluģlardan alınabilecek görüģler de değerlendirilebilir. Kısa dönem ikamet izninin reddi, iptali veya uzatılmaması MADDE 29 (1) AĢağıdaki hâllerde kısa dönem ikamet izni verilmez, verilmiģse iptal edilir, süresi bitenler uzatılmaz:

70 a) Kanunun 32 nci maddesinde aranan Ģartlardan birinin veya birkaçının yerine getirilmemesi veya ortadan kalkması. b) Ġkamet izninin, veriliģ amacı dıģında kullanıldığının belirlenmesi. c) Zorunlu kamu hizmeti, görev, eğitim veya sağlık nedenleri haricinde son bir yıl içinde toplamda yüz yirmi günden fazla süreyle yurt dıģında kalınması. ç) Hakkında geçerli sınır dıģı etme veya Türkiye ye giriģ yasağı kararı bulunması. (2) Ġkamet izni baģvurusunun reddi, iptali veya uzatılmaması kararı yabancıya ya da yasal temsilcisine veya avukatına tebliğ edilir. Aile ikamet izni MADDE 30 (1) Aile ikamet izni, aģağıda sayılan destekleyicilere bağlı olarak verilebilir: a) Türk vatandaģları. b) Türk VatandaĢlığı Kanununun 28 inci maddesi uyarınca çıkma izni almak suretiyle Türk vatandaģlığını kaybeden kiģiler. c) Türkiye de en az bir yıldır ikamet izniyle kalıyor olmak Ģartıyla Kanunda düzenlenen ikamet izinlerinden birine sahip olanlar. ç) Uluslararası koruma baģvuru sahipleri ile Ģartlı mülteciler ve geçici korunanlar hariç, Kanunda ikamet izni yerine geçtiği kabul edilen kimlik belgesi olanlar. d) Mülteciler ve ikincil koruma statü sahipleri. (2) Aile ikamet izni alabilecek yabancılar Ģunlardır: a) Destekleyicinin yabancı eģi. b) Destekleyicinin veya eģinin ergin olmayan yabancı çocuğu ile evlatlığı. c) Destekleyicinin veya eģinin bağımlı ergin çocuğu. (3) VatandaĢı olduğu ülkenin hukukuna göre destekleyicinin birden fazla eģle evli olması hâlinde, eģlerden yalnızca birine aile ikamet izni verilir. Ancak, destekleyicinin diğer eģlerinden olan ve on sekiz yaģını doldurmamıģ çocukları ile on sekiz yaģını doldurduğu halde bakmakla yükümlü olduğu çocuklarına da aile ikamet izni verilebilir. (4) Çocukların aile ikamet izni taleplerinde, Türkiye dıģında olup ortak velayeti bulunan anne veya babanın muvafakati aranır. (5) Aile ikamet izinleri, on sekiz yaģına kadar, öğrenci ikamet izni almadan ilk ve ortaöğretim kurumlarında eğitim hakkı sağlar. On sekiz yaģını doldurduğu halde yasal temsilcisinin bakmakla yükümlü olmadığı yabancılar, öğrenimlerine devam edeceklerse öğrenci ikamet izni almakla yükümlüdürler. Ancak yasal temsilcisinin bakmakla yükümlü olduğu yabancıların aile ikamet izni devam eder ve öğrenci ikamet izninin sağladığı haklardan yararlanırlar. On sekiz yaģını doldurduğu halde destekleyicinin veya eģinin bakmakla yükümlü olduğu yabancının belirlenmesinde, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu hükümleri uygulanır. (6) En az üç yıl aile ikamet izniyle Türkiye de kalmıģ olanlardan on sekiz yaģını tamamlayanlar, talep etmeleri hâlinde bu izinlerini kısa dönem ikamet iznine dönüģtürebilir veya Ģartlarını sağladıkları baģka bir ikamet izni çeģidine baģvurabilirler. (7) BoĢanma hâlinde, Türk vatandaģıyla evli yabancıya, en az üç yıl aile ikamet izniyle kalmıģ olmak kaydıyla kısa dönem ikamet izni verilebilir. Söz konusu yabancının, Ģartlarını sağladığı baģka bir ikamet izni çeģidine baģvurma hakkı saklıdır. (8) Yabancı eģe, aile içi Ģiddet gördüğü gerekçesiyle, bu fiilin mağduru olduğuna iliģkin mahkeme kararını ibraz etmesi Ģartıyla üç yıllık süre Ģartı aranmaksızın kısa dönem ikamet izni verilebilir. (9) Destekleyicinin ölümü halinde, destekleyiciye bağlı olarak alınmıģ olan aile ikamet izni süresi sonuna kadar kullandırılır. Süre Ģartı aranmadan kısa dönem ikamet izni verilebilir. Bu sürenin sonunda yabancının ikamet izni talebi genel hükümlere göre değerlendirilir. Aile ikamet izninin verilmesinde destekleyicinin gelir standardı

71 MADDE 31 (1) Aile ikamet izni taleplerinde, destekleyicinin aylık toplam gelirinin hesaplanmasında 40 ıncı maddenin beģinci fıkrasının (b) bendi uygulanır. Destekleyicinin bilgi ve belgelerini ibraz etmesi MADDE 32 (1) Konsolosluğa aile ikamet izni baģvurusu yapılmasından itibaren, Kanunun 35 inci maddesinin birinci fıkrası kapsamında olduğunu ortaya koyan bilgi ve belgeler, destekleyici tarafından ikamet ettiği yerdeki valiliğe teslim edilir. Aile ikamet izni baģvurusu, bilgi ve belgelerin teslim edilmesiyle birlikte iģleme konur. Aile ikamet izni talebinin reddi, iptali veya uzatılmaması MADDE 33 (1) AĢağıdaki hâllerde aile ikamet izni verilmez, verilmiģse iptal edilir, süresi bitenler uzatılmaz: a) Kanunun 35 inci maddesinin birinci ve üçüncü fıkralarında aranan Ģartların karģılanmaması veya ortadan kalkması. b) Aile ikamet izni alma Ģartları ortadan kalktıktan sonra kısa dönem ikamet izni verilmemesi. c) Hakkında geçerli sınır dıģı etme veya Türkiye ye giriģ yasağı kararı bulunması. ç) Aile ikamet izninin, veriliģ amacı dıģında kullanıldığının belirlenmesi. d) Zorunlu kamu hizmeti, görev, eğitim veya sağlık nedenleri haricinde son bir yıl içinde toplamda yüz seksen günden fazla süreyle yurt dıģında kalınması. e) Evliliğin, ikamet izni almak amacıyla yapıldığının tespit edilmesi. (2) Ġkamet izni baģvurusunun reddi, iptali veya uzatılmaması kararı yabancıya ya da yasal temsilcisine veya avukatına tebliğ edilir. AnlaĢmalı evlilik yoluyla talep edilen aile ikamet izni MADDE 34 (1) AĢağıdaki durumların bir veya bir kaçının varlığı halinde evliliğin sırf ikamet izni alabilmek amacıyla yapıldığı yönünde makul Ģüphe olduğu kabul edilir ve araģtırma yapılır: a) EĢlerin aynı konutta yaģamaması veya evliliğin aile birliği içinde devam etmediği yönünde ihbar ya da Ģikâyetin bulunması. b) EĢlerin konuģtuğu ortak bir dilin olmaması. c) EĢler arasında makul olmayan yaģ farkının olması. ç) Yabancının vize veya ikamet izni ihlallerinde bulunması. d) EĢlerin evliliğin anlaģmalı olduğunu beyan etmesi. e) EĢlerden biri hakkında geçimini meģru olmayan yollardan sağlamaktan veya izinsiz çalıģmaktan iģlem yapılmıģ olması. f) Ailenin geliri ile yaģam standardının uygun olmaması. (2) AraĢtırma aģağıda belirtilen hususlar dikkate alınarak gerçekleģtirilir: a) AraĢtırmada insanları rahatsız edici ve onur kırıcı davranıģlardan kaçınılır. b) Özel hayatın gizliliği ve konut dokunulmazlığının ihlal edilmemesi için gerekli tedbirler alınır. c) EĢlerle ayrı ayrı ve birlikte görüģülür. EĢler görüģme davetine uymakla yükümlüdür. ç) PaylaĢılmıĢ sorumlulukların olup olmadığı tespit edilir. d) Yakın komģu, adres çevresi veya aile üyelerinden bilgi alınır. e) Mahalli birimlerden bilgi alınır. Bu birimler, bilgi ve belge taleplerini derhal yerine getirir. f) AraĢtırma sırasında sosyolog, sosyal çalıģmacı, psikolog veya diğer meslek mensuplarından faydalanılabilir. g) AraĢtırmaya kolluk personelinin refakat etmesi istenebilir. ğ) Bakanlıkça belirlenecek diğer hususlara dikkat edilir. (3) Birinci fıkrada belirtilen araģtırma sonucunda, evliliğin sırf ikamet izni almak amacıyla yapılıp yapılmadığının değerlendirilmesi ve tespiti için il müdürlüğü temsilcisi baģkanlığında aile ve sosyal politikalar il müdürlüğü, il nüfus ve vatandaģlık müdürlüğü ve il

72 emniyet müdürlüğünden birer temsilcinin katılımıyla en az bir kadın üyenin de bulunduğu komisyon oluģturulur. Komisyon, kararlarını salt çoğunlukla alır. Oyların eģitliği halinde komisyon baģkanının kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır. Komisyona diğer kurumlardan temsilciler de davet edilebilir. (4) Aile ikamet izni verildikten sonra da evliliğin anlaģmalı olup olmadığı konusunda valiliklerce denetim yapılabilir. (5) AnlaĢmalı evlilik yoluyla alınan ve sonradan iptal edilen ikamet izinleri, Kanunda öngörülen ikamet izni sürelerinin toplanmasında hesaba katılmaz. (6) AnlaĢmalı evliliğin tespit edilmesi halinde ilgili emniyet birimleri bilgilendirilir. Öğrenci ikamet iznine iliģkin esaslar MADDE 35 (1) Türkiye de bir yükseköğretim kurumunda ön lisans, lisans, yüksek lisans ya da doktora öğrenimi görecekler ile aile ikamet izni bulunmayan ilk ve orta derecede öğrenim görecek yabancılar öğrenci ikamet izni almakla yükümlüdür. Uluslararası koruma baģvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahipleriyle ilgili hüküm saklıdır. (2) Türkiye den yapılacak baģvurularda ilk ve orta derecede öğrenim görecek yabancılardan amacına uygun vize Ģartı aranır. (3) Türk okul veya fakültelerinde okuyan öğrencilere ikamet izni harçsız olarak düzenlenir. Bu okullar dıģında kalan konsolosluk, büyükelçilik okulları ve uluslararası okullar gibi Türk okulu sayılmayan okulların öğrencilerinden ikamet izni harcı alınır. (4) Genel Müdürlük, ilk ve orta dereceli okullar, yükseköğretim kurumları ve ilgili kurum ve kuruluģlarla iģbirliği halinde öğrencilerin iģ ve iģlemlerinin yürütülmesini kolaylaģtırmak amacıyla gerekli tedbirleri alır. (5) Ġlk ve orta derecede öğrenim görecek yabancıların bakım ve masraflarının üstlenilmesine iliģkin ölçütler, ilgili kurumların görüģleri alınarak Genel Müdürlük tarafından belirlenir. (6) Öğrenci ikamet izinleri, öğrenciye, yalnızca eģ ve çocuklarının aile ikamet izni baģvurularında destekleyici olabilme hakkı sağlar. Diğer yakınlarına ikamet izni alma konusunda hiçbir hak sağlamaz. (7) Öğrencinin kayıtlı olduğu öğretim kurumundaki öğrenim süresinin bir yıldan kısa olması halinde öğrenci ikamet izni süresi öğrenim süresini aģamaz. (8) Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu hükümlerine göre ilk kayıt tarihlerinden itibaren üç ay içinde genel sağlık sigortalısı olmak için talepte bulunan yabancı öğrencilerden ayrıca sağlık sigortası istenmez. Ancak, kayıt tarihinden itibaren üç ay içinde baģvuruda bulunmayarak genel sağlık sigortalısı olma hakkını kaybedenlerden özel sağlık sigortası yaptırmaları istenir. (9) Kamu kurum ve kuruluģları aracılığıyla ülkemize getirilen yabancı öğrencilerden ülkemizde bulunduğu sürece iaģe, sağlık ve barınma giderlerinin ilgili kurumca karģılanacağını belirtir belge ile müracaatları durumunda gelir beyanı istenmez. (10) Üniversitelere kayıt yaptırmak amacıyla ülkemize gelip okullarının isteğiyle Türkçe hazırlık sınıfına/kurslarına yönlendirilen öğrencilere durumlarını belgelemeleri kaydıyla bir sonraki öğrenim döneminin baģlangıcına kadar öğrenci ikamet izni düzenlenir. (11) Öğrenciler ve ilgili öğretim kurumları, öğrencilik ve kayıt durumuna iliģkin değiģiklikleri yirmi gün içinde il müdürlüklerine bildirir. (12) Yükseköğrenim öğrencilerinin üniversite, fakülte veya bölüm değiģikliğinde aģağıdaki usuller izlenir: a) Aynı öğretim kurumunda fakülte veya bölüm değiģikliği ile aynı ilde öğretim kurumu değiģikliği durumunda öğrenciliğe ara verilmemesi ve süresinde bildirimde bulunulması kaydıyla mevcut ikamet izni geçerliliğini korur. Ġkamet izni öğrenim süresinden kısa ise iznin bittiği tarihten itibaren öğrenim süresi kadar uzatılır.

73 b) Farklı bir ilde öğrenime devam edilecek olması durumunda öğrenime devam edilecek il valiliğince mevcut ikamet izni kesilerek yeni öğrenim süresi kadar ikamet izni düzenlenir. (13) Yükseköğrenim öğrencisinin kayıt dondurması durumunda kayıt dondurma tarihinden itibaren ikamet izni kesilir. (14) Özel öğrencilik, açık öğretim veya uzaktan eğitim gerekçesiyle öğrenci ikamet izni verilmez. Öğrenci ikamet izni baģvurusu MADDE 36 (1) Öğrenci ikamet izni baģvurusu, öğrencinin ön kayıt iģleminin tamamlanmasından sonra öğrenci ya da öğrenim göreceği okul tarafından, Genel Müdürlüğün belirleyeceği usul ve esaslara göre yapılır. Uluslararası Öğrenciler Değerlendirme Kurulu Kararı ile yerleģtirilenlerden ön kayıt Ģartı aranmaz. Uygulamaya iliģkin usul ve esaslar Genel Müdürlük ile Uluslararası Öğrenciler Değerlendirme Kurulu Sekretaryasınca birlikte belirlenir. (2) Öğretim kurumları, öğrenci ikamet iznini konsolosluklardan almak isteyenler için de baģvuru yapabilir. (3) Öğrenci ikamet iznine baģvuranlardan on sekiz yaģını doldurmayan veya ergin olmayanların iģlemlerinde, 122 nci madde hükümleri uygulanır. Öğrenci ikamet izinlerinin düzenlenmesi MADDE 37 (1) Ġlk ve orta dereceli okullarda öğrenim göreceklere, öğrenime baģlanacak tarihten bir sonraki öğretim yılının baģlangıcına kadar geçerli olacak Ģekilde en fazla bir yıla kadar ikamet izni düzenlenir. (2) Türkiye de bir yükseköğretim kurumunda ön lisans, lisans, yüksek lisans ya da doktora öğrenimi görecek yabancılara verilecek ikamet izni, ikamet izni müracaat tarihinden itibaren öğrenim programının tamamını kapsayacak Ģekilde düzenlenebilir. Normal eğitim süresinde mezun olamayan öğrencinin ikamet izni en fazla birer yıllık sürelerle ve azami eğitim süresini aģmayacak Ģekilde uzatılır. Mezun olan öğrencilerin ikamet izinleri mezuniyet tarihi itibariyle kesilir ve 26 ncı maddenin birinci fıkrasında belirtilen on günlük süre mezuniyet tarihinden itibaren baģlar. Yüksek lisans ve doktora öğrencilerinin çalıģma hakkı MADDE 38 (1) Türkiye de öğrenim gören yüksek lisans ve doktora öğrencileri, çalıģma izni aldıkları takdirde çalıģabilirler. (2) ÇalıĢma izni alan öğrencilerin çalıģma izni sürelerinin tamamı, ikamet izni süreleri toplamına dâhil edilir. Aynı dönem için geçerli olan öğrenci ikamet izni süreleri bu hesaplamaya dâhil edilmez. (3) ÇalıĢma izni alan öğrenciler, çalıģma izninin geçerli olduğu süre içinde öğrenci ikamet izni alma yükümlülüğünden muaf tutulurlar. Ancak yabancı, çalıģma izni süresi bittiğinde veya uzatılmadığında öğrenci ikamet izni almak zorundadır. Öğrenci ikamet izni talebinin reddi, iptali veya uzatılmaması MADDE 39 (1) Öğrenci ikamet izni için aranan koģulların bulunmaması veya ortadan kalkması, öğrenimini sürdüremeyeceğiyle ilgili kanıtların ortaya çıkması, iznin amacı dıģında kullanıldığının yetkili makamlarca belirlenmesi ve yabancı öğrenci hakkında geçerli sınır dıģı etme kararı veya Türkiye ye giriģ yasağı kararı bulunması hallerinde öğrenci ikamet izni verilmez, verilmiģse iptal edilir, süresi uzatılmaz. (2) Türkiye Burslusu öğrencilerin öğrenci ikamet izinlerinin reddi, uzatılmaması veya iptali halinde burs veren kuruma bilgi verilir. (3) Ġkamet izni baģvurusunun reddi, iptali veya uzatılmaması kararı yabancıya ya da yasal temsilcisine veya avukatına tebliğ edilir. Uzun dönem ikamet izni

74 MADDE 40 (1) Kanunun uzun dönem ikamet izni için öngördüğü veya Göç Politikaları Kurulunun belirleyeceği Ģartları taģıyan yabancılara, Bakanlık onayıyla valilikler tarafından, süresiz olarak uzun dönem ikamet izni verilir. (2) Yabancılar, Ģartlarını sağlamaları durumunda uzun dönem ikamet izni talebinde bulunabilirler. Uzun dönem ikamet izninin Ģartlarından biri olan kesintisiz sekiz yıl süreyle ikamet etmiģ olmak Ģartının sağlanıp sağlanmadığı kontrol edilirken ikamette kesinti Ģu Ģekilde belirlenir: a) Hesaplamada baģvuru tarihi esas alınır. Yabancının yurtdıģında kaldığı süreler ve ikamet izni almadan Türkiye de kaldığı süreler kesintidir. b) BaĢvuru tarihinden itibaren geriye dönük birer yıllık dilimler içerisinde toplam yüz seksen günü aģan kesinti bulunmuyorsa diğer bir yıllık dilime geçilir ve bu kontrole sekiz yıl tamamlanana kadar devam edilir. c) Birer yıllık dilimlerde yüz seksen günü aģan kesinti olmaması durumunda son beģ yıllık dilim içinde toplam üç yüz altmıģ beģ günü aģan kesinti olup olmadığına bakılır. ç) Sekiz yıl içerisinde bir seferde veya peģ peģe, yurtdıģında ya da ikametsiz olarak Türkiye de geçirdiği süre altı ayı geçen yabancıların talepleri, dilimlik hesaplamaya geçilmeden olumsuz olarak sonuçlandırılır. d) Sınır dıģı etme iģlemi uygulanan yabancıların, önceki ikamet izni süreleri, ikamet izin sürelerinin toplanmasında hesaba katılmaz. (3) Kesintisiz en az sekiz yıllık ikamet izniyle Türkiye de kalmıģ olmak Ģartı bakımından, Kanunun yürürlüğe girmesinden önce alınan ikamet izinleri için de ikinci fıkra çerçevesinde hesaplama yapılır. (4) Yabancının, baģvuru tarihi itibarıyla son üç yıl içinde sosyal yardım alıp almadığı kontrol edilir. Sosyal yardım aldığı tespit edilirse talebi olumsuz sonuçlandırılır. (5) Yeterli ve düzenli gelir kaynağına sahip olma kuralının uygulanmasında aģağıdaki hususlar gözetilir: a) Yabancı, baģvuru yaptığı yıl itibarıyla geçerli olan net asgari ücret kadar aylık giderini karģılayabilecek maddi güce sahip olmalıdır. b) Yabancı, toplamda asgari ücretten az olmamak üzere kendisi dahil her bir aile üyesi için asgari ücretin üçte biri kadar gideri karģılayabilecek maddi güce sahip olmalıdır. c) Gelir kaynağının tespitinde üçüncü kiģilerin taahhütleri kabul edilmez. (6) BaĢvuru tarihi itibarıyla geçerli sağlık sigortasına sahip olmayanların talebi olumsuz sonuçlandırılır. (7) Gerektiğinde ilgili güvenlik birimleriyle iģbirliği içinde, yabancının kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından tehdit oluģturup oluģturmadığı araģtırılır. Uzun dönem ikamet izninin sağladığı haklar MADDE 41 (1) Uzun dönem ikamet izni bulunan yabancılar aģağıdaki usul ve esaslara göre Türk vatandaģlarına tanınan haklardan yararlandırılır: a) Türkiye de askerlik yapma yükümlülüğünden muaftırlar. b) Seçme ve seçilme, kamu görevlerine girme ve muaf olarak araç ithal etme haklarından yararlanamazlar. c) Sosyal güvenliğe iliģkin kazanılmıģ hakları saklı olup, bu hakların kullanımında ilgili kanunlardaki hükümlere tabidirler. ç) Bu kiģilerin, Türkiye deki ikamet, seyahat, çalıģma, yatırım, ticari faaliyet, miras, taģınır ve taģınmaz iktisabı ile ferağı gibi konulara yönelik iģlemleri, ilgili kurum ve kuruluģlar tarafından Türk vatandaģlarına uygulanmakta olan mevzuata göre yürütülür. (2) Birinci fıkradaki hak ve yükümlülüklerin kullanılmasında özel kanunlarda Türk vatandaģı olma koģulu aranmıģsa, uzun dönem ikamet iznine sahip olan kiģiler bu haklardan yararlanmayı talep edemezler.

75 (3) Uzun dönem ikamet izni bulunan yabancılara tanınan haklar, Bakanlığın teklifi üzerine veya resen Bakanlar Kurulu kararıyla kısmen veya tamamen kısıtlanabilir. Uzun dönem ikamet izninin iptali MADDE 42 (1) Kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından ciddi tehdit oluģturduğu ilgili güvenlik birimlerinden görüģ alınarak tespit edilenlerin uzun dönem ikamet izni iptal edilir. (2) Sağlık, eğitim, ülkesindeki zorunlu kamu hizmeti veya görev gerekçesi hariç kesintisiz bir yıldan fazla Türkiye dıģında kalanların uzun dönem ikamet izinleri iptal edilir. (3) Uzun dönem ikamet izninin iptali Bakanlık onayıyla valilikler tarafından yerine getirilir. (4) Birinci fıkra kapsamında izinleri iptal edilenler, Kanunda belirtilen ikamet izni türlerinden birini almak üzere baģvuramazlar. (5) Ġkamet izni baģvurusunun iptali kararı yabancıya ya da yasal temsilcisine veya avukatına tebliğ edilir. Uzun dönem ikamet izni iptal edilen yabancıların tekrar yapacakları baģvurular MADDE 43 (1) Sağlık, eğitim, ülkesindeki zorunlu kamu hizmeti veya görev gerekçesi hariç kesintisiz bir yıldan fazla Türkiye dıģında kalmaları nedeniyle uzun dönem ikamet izni iptal edilen yabancılar, bu izinlerini tekrar almak üzere baģvuruda bulunabilirler. (2) BaĢvurular, yurt dıģında konsolosluklara, yurt içinde ise yabancının bulunduğu ildeki valiliğe bizzat ya da Genel Müdürlükçe belirlenen baģvuru usulüne göre yapılır. (3) Bu baģvurular öncelikli olarak değerlendirilir ve en geç bir ay içinde sonuçlandırılır. (4) Değerlendirme yabancının; a) Türkiye de yerleģmek amacıyla kalma iradesi, b) Türkiye de yakınlarının bulunup bulunmadığı, c) TaĢınmaz mal varlığı, ç) Aktif iģ ve çalıģma iliģkileri, d) Türkiye ile olan sosyal, ekonomik ve kültürel bağları, göz önünde bulundurularak gerçekleģtirilir. (5) Bu baģvurularda, uzun dönem ikamet izni alma Ģartlarının yerine getirilip getirilmediği kontrol edilir. Ancak, kesintisiz sekiz yıl ikamet izniyle kalma Ģartı yeniden aranmaz. (6) Valiliklerce yapılan değerlendirme, valilik görüģüyle birlikte Bakanlığa gönderilir. Uzun dönem ikamet izninin tekrar verilmesi Bakanlığın onayına tabidir. Ġnsani ikamet izninin verilmesi, uzatılması veya iptali MADDE 44 (1) Ġnsani ikamet izni iģlemleri, Genel Müdürlüğün veya valiliğin talebi üzerine baģlatılır. (2) Valilik, insani ikamet izinlerinin süresi içinde, bu izinlerin verilmesine dayanak teģkil eden Ģartların ortadan kalkıp kalkmadığına iliģkin resen değerlendirme yaparak, Bakanlığa bilgi verir. Ġnsani ikamet izni Bakanlığın onayı alınmak kaydıyla, iznin verilmesini zorunlu kılan Ģartlar ortadan kalktığında valiliklerce iptal edilir veya uzatılmaz. Valilik, Bakanlığın onayı doğrultusunda insani ikamet izninin iptali veya uzatılmasına iliģkin kararı, ikamet izni süresi bitmeden en geç on beģ gün önce yabancıya bildirir. (3) Ġnsani ikamet iznine sahip olanlar, bu izinlerinin süresi içinde uzun dönem ikamet izni hariç olmak üzere, Ģartlarını taģıdıkları diğer ikamet izinlerinden birisi için baģvurabilirler. (4) Ġnsani ikamet izni ile geçirilen süreler, Kanunda öngörülen ikamet izin sürelerinin toplanmasında hesaba katılmaz. (5) Ġnsani ikamet izni alan yabancılar, iznin veriliģ tarihinden itibaren en geç yirmi iģ günü içinde adres kayıt sistemine kayıt yaptırmak zorundadır.

76 (6) Ġnsani ikamet izinleri Harçlar Kanunu hükümlerine tabidir. Ġnsani ikamet izni Ģartlarının oluģması halinde daha önce ikamet süresinin ihlali nedeniyle hesaplanan harcın ödenmemesi insani ikamet izni verilmesine engel teģkil etmez. (7) Ġnsani ikamet izninin iptali veya uzatılmaması kararı yabancıya ya da yasal temsilcisine veya avukatına tebliğ edilir. Ġnsan ticareti mağduru ikamet izni, uzatılması ve destek programı MADDE 45 (1) Ġnsan ticareti mağdurları ile insan ticareti mağduru olabileceği yönünde kuvvetli kanaat oluģanlara, yaģadıklarının etkisinden kurtulabilmeleri ve yetkililerle iģbirliği yapmalarını sağlamak amacıyla, otuz gün süreli insan ticareti mağduru ikamet izni valilikler tarafından harçsız olarak verilir. Mağdurun bu süre zarfında rızası alınarak sığınma evinde veya destek merkezinde kalması ve destek programına katılması esastır. (2) Mağdura asgari düzeyde ve imkânlar çerçevesinde sağlanacak mağdur destek programı; barınma, sağlık, psiko-sosyal destek, tercüman desteği, eğitim gibi pek çok konudaki desteği içerir. (3) Mağdura, destek programı süresince veya serbest ikamet sırasında yükümlülükler getirilebilir. (4) Ġnsan ticareti mağduru ikamet izni verilmesinde; geçerli pasaport, vize, geçim koģulu, adres kaydı, sağlık sigortası, sınır dıģı etme kararı veya giriģ yasağı bulunmaması gibi diğer ikamet izinlerinin verilmesinde ihtiyaç duyulan Ģartlar aranmaz. (5) Ġnsan ticareti mağduru ikamet izni, mağdurun güvenliği, sağlığı veya özel durumu nedeniyle en fazla altıģar aylık sürelerle, toplamda üç yılı geçmeyecek Ģekilde uzatılabilir. Ġnsan ticareti mağduru destek programının sona ermesi ve ikamet izninin iptali MADDE 46 (1) AĢağıdaki durumlarda mağdur destek programı sonlandırılır ve insan ticareti mağduru ikamet izni iptal edilir: a) Yabancının kendi giriģimiyle, suçun failleriyle yeniden bağ kurduğunun belirlenmesi. b) Getirilen yükümlülüklere uyulmaması. c) Yabancının mağdur olmadığının anlaģılması. (2) Mağdurun birinci fıkranın (a) ve (b) bentlerindeki fiilleri zorlama, korkutma, Ģiddet, tehdit gibi nedenlere bağlı olarak iradesinin dıģında yaptığının tespiti halinde ikamet izni iptal edilmez. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Vatansız KiĢiler BaĢvuru MADDE 47 (1) Türkiye ye vatansız olarak gelen ya da Türkiye de iken vatandaģlığını kaybeden kiģiler, durumlarının tespiti amacıyla valiliğe baģvuruda bulunurlar. (2) BaĢvurular bizzat yapılır. Ergin olmayan çocukların baģvuruları anne veya baba tarafından, bunların bulunmaması durumunda atanmıģ vasi ya da kayyım tarafından yapılabilir. (3) Ülke içinde veya sınır kapılarında kolluk birimlerine veya diğer kamu kurum veya kuruluģlarına yapılan müracaatlar derhal valiliğe bildirilir. (4) BaĢvuru sahibine, vatansız kiģi olduğuyla ilgili iddiasına temel oluģturacak belgeleri sunması için makul bir süre tanınır. Kimliğiyle ilgili hiçbir belge ibraz edemeyenlerin beyanları esas alınabilir. (5) BaĢvurusu kabul edilenler için haklarında verilecek karara kadar geçerli olmak üzere hiçbir harca tabi olmayan müracaat belgesi düzenlenir. Bu belgeye istinaden kullanılan yasal kalma izni, toplam ikamet izni süresinin hesaplanmasında dikkate alınmaz. (6) BaĢka bir ülkenin vatansız kiģi kimlik belgesini veya vatansız pasaportunu taģıyan kiģilerin baģvuruları iģleme alınmaz.

77 (7) BaĢka bir ülkenin vatansız kiģi kimlik belgesine sahip iken Türkiye den ikamet izni baģvurusunda bulunanların talepleri genel hükümler çerçevesinde sonuçlandırılır ve her koģulda pasaport ya da pasaport yerine geçerli belge taģımaları zorunludur. Vatansız kiģi baģvurularında mülakat MADDE 48 (1) BaĢvuru ve kayıt iģlemleri tamamlandıktan sonra zorunlu nedenler hariç en geç on beģ gün içinde mülakat yapılır. Mülakat sonucunda hazırlanan rapor valilik görüģüyle birlikte karar verilmek üzere Genel Müdürlüğe gönderilir. (2) Mülakatta aģağıdaki hususların açıklığa kavuģturulmasına dikkat edilir: a) Ülkeye ne zaman ve hangi yollarla giriģ yapıldığı. b) Ülkede yakınlarının olup olmadığı, varsa nerede yaģadıkları. c) Geçimini ne Ģekilde sağladığı. ç) Vatansız kalmasına iliģkin süreç. d) Önceden sahip olduğu ülke vatandaģlığının tespiti ve buna iliģkin belgelerin ortaya çıkarılması. e) BaĢka bir ülkeden vatansız kiģi statüsü için talepte bulunup bulunmadığının tespit edilmesi, talebi olmuģ ve reddedilmiģse bunun gerekçeleri ve buna iliģkin bilgi ve belgelerin araģtırılması. f) KaybetmiĢ olduğu ülke vatandaģlığını tekrar kazanabilme imkânının olup olmadığı. Vatansızlığın tespiti MADDE 49 (1) Genel Müdürlük, gerektiğinde ilgili kurum ve kuruluģların da görüģlerini alarak en geç doksan gün içinde kiģinin vatansız olup olmadığına iliģkin tespit iģlemini tamamlar. (2) Vatansızlığın tespitinde izlenecek esaslar Ģunlardır: a) KiĢiden, herhangi bir ülkeyle vatandaģlık bağı olmadığını gösteren bilgi ve belgeler istenir. b) Bilgi ve belgelerin bizzat getirilemediği durumlarda, ilgili ülkenin vatandaģlık mevzuatında yer alan hükümler kanıt kabul edilebilir. c) Genel Müdürlük, gerektiğinde kiģinin önceden vatandaģlığını taģıdığı ülkeden bilgi ve belge talebinde bulunabilir. (3) AraĢtırma sırasında saklı nüfus oldukları yönünde Ģüphe bulunan yabancılar için öncelikle il/ilçe nüfus ve vatandaģlık müdürlükleri ile temasa geçilerek saklı nüfus olup olmadıklarına iliģkin inceleme yapılır. Vatansız KiĢi Kimlik Belgesinin verilmesi, sağladığı haklar, güvenceler ve iptali MADDE 50 (1) Valiliklerce, vatansız olduğu tespit edilenlere hiçbir harca tabi olmayan Vatansız KiĢi Kimlik Belgesi verilir. Vatansızlık hali devam ettiği sürece bu belge her iki yılda bir yenilenir. (2) Vatansız KiĢi Kimlik Belgesinin Ģekli ve içeriği Genel Müdürlükçe belirlenir. (3) Vatansız KiĢi Kimlik Belgesinin sağladığı haklar aģağıdaki gibidir: a) ġartlarını sağladığı ikamet izinlerinden birini almak üzere baģvuruda bulunabilirler. b) Kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından ciddi tehdit oluģturmadıkları sürece sınır dıģı edilmezler. c) KarĢılıklılık Ģartından muaf tutulurlar. ç) ÇalıĢma izniyle ilgili iģ ve iģlemlerde Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanun hükümlerine tabidirler. d) Pasaport Kanununun 18 inci maddesi hükümleri çerçevesinde yabancılara mahsus pasaport alabilirler. (4) Vatansız KiĢi Kimlik Belgesi, kiģinin vatandaģlık kazanması veya müracaatında gerçek dıģı bilgi ve belge sunduğunun anlaģılması ya da kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından ciddi tehdit oluģturduğu gerekçesiyle hakkında sınır dıģı etme kararı alındığında iptal edilir.

78 DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Sınır DıĢı Etme Sınır dıģı etme MADDE 51 (1) Yabancılar, sınır dıģı etme kararıyla, menģe ülkesine, transit gideceği ülkeye, Türkiye ye gelmek üzere transit geçtiği ülkeye ya da üçüncü bir ülkeye sınır dıģı edilebilir. (2) Yabancının sınır dıģı edileceği ülkenin tespitinde; vatandaģlık durumu, gönderilmesi planlanan ülkeye kabul edilip edilmeyeceği ve varsa gidebileceği üçüncü bir ülkeye iliģkin talebi göz önünde bulundurulur. Sınır dıģı etme kararı MADDE 52 (1) Kanunun 55 inci maddesinde belirtilen yabancıların yanı sıra aģağıdaki yabancılar hakkında da sınır dıģı etme kararı alınmaz: a) Vizesi veya ikamet izinleri iptal edilenlerden on gün içinde çıkıģ yapmak üzere kendiliğinden sınır kapılarına gelenler. b) Vize veya vize muafiyeti süresini on günden fazla aģanlardan çıkıģ yapmak üzere kendiliğinden sınır kapılarına gelenler. c) Vize alarak veya vize muafiyetiyle gelen ve ikamet izni talepleri reddedilenlerden vize süresi veya vize muafiyeti sürelerini kullananlar. ç) Ġkamet izni bulunup da süresinin sona ermesinden itibaren kabul edilebilir gerekçesi olmadan ikamet izni süresini on günden fazla ihlal edenlerden çıkıģ yapmak üzere kendiliğinden sınır kapılarına gelenler. d) Ġkamet izni uzatma baģvuruları reddedilenlerden, on gün içinde Türkiye den çıkıģ yapmayanlardan çıkıģ yapmak üzere kendiliğinden sınır kapılarına gelenler. e) Uluslararası koruma baģvurusunu geri çeken ya da geri çekmiģ sayılan yabancılardan dava hakkından feragat ettiğini ve gönüllü olarak ülkesine dönmek istediğini yazılı olarak beyan edenler. f) Uluslararası koruma baģvurusunu geri çeken ya da geri çekmiģ sayılan yabancılardan dava hakkından feragat ettiğini yazılı olarak beyan eden ve Kanunun diğer hükümlerine göre Türkiye de kalma hakkı bulunanlar. g) Mahkemece kesin karar verilene kadar, Uluslararası koruma baģvuru sahiplerinden kabul edilemez baģvuru ve hızlandırılmıģ değerlendirme çerçevesinde yargı yoluna baģvuranlar. (2) Kanunun 54 üncü maddesi kapsamında sınır dıģı etme kararı alınacaklarla ilgili olarak aģağıdaki hususlar da göz önünde bulundurulur: a) Kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından tehdit oluģturan yabancıların belirlenmesinde, kamu kurum ve kuruluģlarından görüģ alınabilir. b) Kamu sağlığı yönünden tehdit teģkil eden yabancıların belirlenmesinde sağlık raporu dikkate alınır. (3) ÇalıĢma izni iptal edilen yabancıların durumları Kanunun 54 üncü maddesi kapsamında değerlendirilmek üzere ilgili kurum tarafından Genel Müdürlüğe bildirilir. (4) ÇalıĢma iznini amacına uygun kullanmadığı tespit edilenler hakkında Kanunun 54 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ğ) bendi hükmü uygulanır. (5) Sınır dıģı etme kararına iliģkin yapılan değerlendirme sonucunda, sınır dıģı etme kararı alınması gerekmiyorsa, valilik tarafından sınır dıģı etme kararı alınmasına yer olmadığına dair karar alınır ve yabancıya tebliğ edilir. Sınır dıģı etme, Türkiye yi terke davet ve idari gözetim kararı alınmasında süre, bu süre içinde yabancının muhafazası MADDE 53 (1) Sınır dıģı etme, Türkiye yi terke davet ve idari gözetim kararı en geç kırk sekiz saat içinde alınır. (2) Kolluk tarafından yakalanan yabancılarda;

79 a) Kırk sekiz saatlik süre, geri gönderme merkezi bulunan illerde yabancının geri gönderme merkezine teslim edildiği andan itibaren baģlar. b) Yabancının yakalandığı ilde geri gönderme merkezi yoksa veya geri gönderme merkezi doluysa kırk sekiz saatlik süre kolluğun yabancı ile ilgili derlediği belgeleri tutanakla il müdürlüğüne ilettiği andan itibaren baģlar. c) Kolluk, yabancıya ait bilgi ve belgeleri en kısa sürede il müdürlüğüne iletir. Yabancının kimliğine iliģkin bilgi ve belgelere ulaģılamadığı durumlarda, yabancının beyanı esas alınabilir. (3) Ġl müdürlüğü tarafından tespit edilen yabancılarda; a) Kırk sekiz saatlik süre, yabancının il müdürlüğünde hazır bulunmasından itibaren baģlar. b) Yabancının muhafazası için kolluk kuvvetlerinden görevli talep edilir ve yabancının sınır dıģı iģlemleri yapılana kadar veya geri gönderme merkezine sevk edilene kadar genel kolluk tarafından muhafazası sağlanır. (4) Ġkinci ve üçüncü fıkra kapsamında kolluk tarafından muhafaza edilen yabancıların iaģe ve diğer ihtiyaçlarına iliģkin masraflar il müdürlüğü tarafından karģılanır. (5) Sınır dıģı edilmesi gerektiği, yokluğunda tespit edilen yabancılar hakkında da sınır dıģı kararı alınabilir. Sınır dıģı etme kararının alınması MADDE 54 (1) Sınır dıģı etme kararı, her yabancı için ayrı ayrı alınır. (2) Karara esas olacak değerlendirme, il müdürlüğünce yapılır. Değerlendirmenin yapılacağı yere iliģkin koordinasyon, il müdürlüğünce sağlanır. Buna göre; a) Ġl Müdürlüğü bünyesinde, b) Geri gönderme merkezlerinde, c) Ġl Müdürlüğü tarafından uygun bulunan baģka bir yerde, değerlendirme yapılabilir. (3) Yabancının yakalandığı ilde geri gönderme merkezi varsa, il müdürlüğünün geri gönderme merkezinin kapasite durumu hakkındaki bildirimi alındıktan sonra yabancı kolluk tarafından geri gönderme merkezine götürülür. Sınır dıģı ve buna iliģkin diğer kararlar geri gönderme merkezinde alınır. (4) Valilikçe gerekli hallerde, sorumluluk bölgesine göre ilave emniyet tedbirleri alınabilir. Sahil Güvenlik Komutanlığı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı ve Gümrükler Muhafaza Genel Müdürlüğünün görev alanı içerisinde yakalanan yabancıların, değerlendirmenin yapılacağı yere götürülmesi ise mülki idare amirince belirlenen kolluk kuvvetleri tarafından yerine getirilir. (5) Yabancı hakkında, Kanunun 54 üncü maddesinde sayılan hallerden birinin gerçekleģmesi halinde her olay için yalnızca bir sınır dıģı etme kararı alınır. Sınır dıģı etme kararı alınan yabancının baģka bir ile gönderilmesi halinde gönderildiği il tarafından aynı sebepten ayrıca sınır dıģı etme kararı alınmaz. Ġlk sınır dıģı etme kararı esas alınarak sınır dıģı etme iģlemlerine devam edilir. (6) Düzensiz göçmenlerin durumları yetkili makamlarca tespit edilmeden önce üçüncü bir ülkeye gitmek ya da menģe ülkesine geri dönmek isteğiyle il müdürlüklerine kendiliğinden baģvuranlar hakkında sınır dıģı etme kararı alınır. Genel güvenlik yönünden tehdit oluģturmayacağına kanaat getirilenler Kanunun 57 nci maddesinin dördüncü fıkrasına göre uygun bir adrese yerleģtirilir ve sınır dıģı etme iģlemleri buradan takip edilir. Genel kolluk personelinin görevlendirilmesi MADDE 55 (1) Genel kolluğun, sınır dıģı edilecek kiģilerden olduğunu değerlendirdiği veya tespit ettiği yabancıları il müdürlüğüne bildirmesinden sonra, il müdürlüğü sorumluluk alanına göre kollukla temasa geçerek sınır dıģı etme ve sevk iģlemleri için personel görevlendirilmesini talep eder. Ġl müdürlüğü, yakalamayı yapan genel kolluk

80 veya sorumluluk bölgesi gözetilerek diğer genel kolluk birimlerinden de görevlendirme talep edebilir. (2) Yabancıların sınır dıģı etme iģlemlerinin gerçekleģtirilmesinde ortaya çıkabilecek risklerin en aza indirilmesi amacıyla, il müdürlüklerinin sevk veya sınır dıģı etme iģlemlerine refakat edecek kolluk görevlilerine iliģkin talepleri ilgili kolluk birimlerince öncelikli değerlendirilir ve karģılanır. (3) Sınır dıģı edilecek yabancıların geri gönderme merkezlerine veya sınır kapılarına ya da bulundukları geri gönderme merkezinden baģka bir geri gönderme merkezine sevkleri vb. iģlemler sırasında valilik tarafından ihtiyaç duyulan sayıda genel kolluk personeli görevlendirilir. Valilikler, gerekli hallerde sorumluluk sahası gözetmeksizin de genel kolluk personeli görevlendirebilir. Yabancıların konsolosluk, hastane, mahkeme gibi yerlere götürülmeleri kolluk refakatinde sağlanır. (4) Görevlendirilen genel kolluk personeli, yabancıların sevkinde güvenlik önlemlerinin yanı sıra, yabancıların kaçma ve kaybolmalarını engellemek amacıyla her türlü tedbiri alır. (5) Geri gönderme merkezlerinde bulunan veya hakkında sınır dıģı etme ve idari gözetim kararı bulunan ancak geri gönderme merkezine alınmadan, doğrudan tedavi amacıyla sağlık birimlerine götürülen yabancılarla ilgili olarak; a) Tedavisine sağlık birimlerinde yatarak devam edilmesi sağlık raporuyla belgelenenlerin idari gözetimlerinin sonlandırılmasına iliģkin değerlendirme, genel güvenlikle ilgili risk oluģturabilecek durumlar hariç olmak üzere valiliklerce yapılır. b) Ġdari gözetimin devamına karar verilmesi halinde yabancının durumu il müdürlüğünce genel kolluk birimine bildirilir. Genel kolluk birimleri, güvenlik dahil yabancının kaçma ve kaybolma risk değerlendirmesini yapar, buna göre alınacak tedbirlerin mahiyetini belirler ve uygular. (6) Kara Kuvvetleri Komutanlığı veya Sahil Güvenlik Komutanlığı birimleri tarafından yakalanan sınır dıģı kapsamındaki yabancılara iliģkin bu maddede belirtilen iģ ve iģlemler, en yakın genel kolluk birimleri tarafından gerçekleģtirilir. (7) Gümrük muhafaza birimleri tarafından yakalanan sınır dıģı kapsamındaki yabancıların bu maddede düzenlenen iģ ve iģlemleri sorumluluk sahası göz önünde bulundurularak ilgili genel kolluk birimlerince yerine getirilir. (8) UzmanlaĢmanın sağlanabilmesi için kendi birimlerindeki görevleri uhdesinde kalmak kaydıyla sınır dıģı edilecek yabancıların sevk iģlemlerinde görev alacak genel kolluk personel listesi, il müdürlüklerinde geçici olarak görevlendirilen kolluk personeli dıģında, genel kolluğun il birimleri tarafından valilik onayıyla her yıl Ocak ayı içinde belirlenir ve il müdürlüklerine gönderilir. (9) Sınır dıģı etme iģlemleri için yurtiçinde görevlendirilecek kolluk personelinin yurtiçi görevlendirme onayı il müdürlüğünce, yurtdıģına gitmek üzere görevlendirilecek kolluk personelinin yurtdıģı görevlendirme onayı ise kolluk birimi tarafından alınır. (10) Sınır dıģı etme iģlemlerine refakat edecek kolluk personelinin yurtiçi ve yurtdıģı geçici görev yollukları il müdürlüğünce karģılanır. (11) Valilikler, kamu düzeni veya güvenliği kapsamında, sınır dıģı etme iģlemlerinde görevlendirilecek genel kolluğun tayin ve tespitine iliģkin her türlü tedbiri alır. Genel kolluğun tespitiyle ilgili çıkacak uyuģmazlıklar, valilikler tarafından karara bağlanır. Valiliklerce gerekli görülmesi halinde, sorumluluk bölgesine bakılmaksızın kolluk birimleri görevlendirilebilir. Sınır dıģı etme kararının alınması ve tebliği MADDE 56 (1) Sınır dıģı etme kararı, yabancının yakalandığı, iģlem gördüğü veya tespit edildiği ildeki valilik tarafından resen veya Genel Müdürlüğün istemi üzerine alınır. (2) Sınır dıģı etme kararında, yabancının doğrudan sınır dıģı edileceği, Türkiye yi terke davet edildiği veya idari gözetime tabi tutulduğu hususlarından biri yer alır.

81 (3) Sınır dıģı etme kararı ilgiliye tebliğ edilir. Tebligatta, sınır dıģı etme kararına karģı idare mahkemesine baģvurulması halinde, sınır dıģı etme kararını alan makama bilgi verilmesi gerektiği de belirtilir. Sınır dıģı etme kararının uygulanmaması veya iptali MADDE 57 (1) Sınır dıģı etme kararı alındıktan sonra, Kanunun 55 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında olduğu anlaģılan yabancı hakkında öncelikle üçüncü bir ülkeye sınır dıģı edilmesi ihtimali değerlendirilir. Yabancının üçüncü bir ülkeye sınır dıģı edilmesi mümkün olmadığında sınır dıģı etme kararı uygulanmaz ve yabancıya insani ikamet izni verilir. Ġnsani ikamet izni süresince yabancının ülkesine veya gidebileceği üçüncü bir ülkeye sınır dıģı edilme olanakları araģtırılmaya devam edilir. Sınır dıģı etme engelinin ortadan kalkması halinde insani ikamet izni iptal edilir ve yeni bir karar alınmaksızın sınır dıģı etme iģlemi tamamlanır. (2) Sınır dıģı etme kararı alındıktan sonra, Kanunun 55 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (c) bentleri kapsamında olduğu anlaģılan yabancılar hakkında sınır dıģı etme kararı uygulanmaz ve yabancıya insani ikamet izni verilir. Ġnsani ikamet izni süresince yabancının sağlık durumu takip edilir. Sınır dıģı etme engelinin ortadan kalkması halinde insani ikamet izni iptal edilir ve yeni bir karar alınmaksızın sınır dıģı etme iģlemi tamamlanır. (3) Adli makamlarca sınır dıģı etme kararının iptaline dair karar verilen yabancıların sınır dıģı ve varsa idari gözetim kararları sonlandırılır. Ülkemizde yasal kalıģları ile ilgili gerekli çalıģmalar yapılır. (4) Birinci ve ikinci fıkra kapsamındaki değerlendirmeler, herkes için ayrı yapılır. Bu kiģilerden, belli bir adreste ikamet etmeleri, istenilen Ģekil ve sürelerde bildirimde bulunmaları istenebilir. Türkiye yi terke davet MADDE 58 (1) Kanunun 54 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (d) bentleri dıģındaki yabancılar, Kanunun 56 ncı maddesindeki Ģartları taģımaları kaydıyla Türkiye yi terke davet edilebilir. (2) Sınır dıģı etme kararında belirtilmek kaydıyla on beģ günden az olmamak üzere otuz güne kadar süre tanınarak Türkiye yi terke davet edilen ve çıkıģ izin belgesi düzenlenenlerden, tanınan sürede kabul edilebilir mazereti olmaksızın çıkıģ yapmayanlar hakkında valilik tarafından idari gözetim kararı alınır. (3) Terke davet edilen yabancılar, tanınan sürede ikamet izni veya çalıģma iznine baģvuru yapamazlar. (4) Valilik ya da sulh ceza hâkimi tarafından idari gözetimin sonlandırılması kararı verildiğinde yabancının idari gözetimi derhal sonlandırılır ve hakkında yurtdıģına çıkıģını engelleyen bir mahkeme kararının bulunmaması kaydıyla Türkiye yi terke davet edilir. Bu Ģekilde idari gözetimin sonlandırılması kararı verilen yabancının, kamu güvenliği açısından risk oluģturduğu anlaģıldığında konuları yönünden gerekli çalıģmaların yapılabilmesini teminen ilgili güvenlik ve istihbarat birimlerine il müdürlüğünce bilgi verilir ve idari yükümlülükler getirilerek yabancının idari gözetimi sonlandırılır. (5) Hakkında sınır dıģı etme kararı alınarak Türkiye yi terke davet edilen yabancılar hakkında iģlemi yapan il müdürlüğünce gerekli veri giriģi yapılır. (6) Türkiye yi terke davet edilen yabancılar çıkıģ yapmak üzere sınır kapılarına geldiklerinde, kendilerine tanınan terke davet süresine bakılmaksızın çıkıģları sağlanır. (7) Terke davet süresi içinde sınır kapısına gelenlerden varsa vize veya ikamet ihlalinden kaynaklanan para cezalarını ödeyenler için giriģ yasağı uygulanmaz. (8) Terke davet süresini geçirmiģ olarak sınır kapısına gelenlerden vize veya ikamet ihlal süresine göre giriģ yasağı uygulanır. (9) Terke davet edildiği süre içerisinde çıkıģ yapmadığı tespit edilenlerin sınır dıģı etme iģlemleri geri gönderme merkezinden gerçekleģtirilir.

82 (10) Sınır kapılarında giriģ iģlemleri sırasında yabancının terke davet edildiği ile ilgili kaydına rastlanması halinde bu kayıt sınır kapısı tarafından resen kaldırılır. Bunun dıģında farklı nedenlerle konulmuģ giriģ yasağı kayıtları varsa o kayda özgü düzenlemeler çerçevesinde hareket edilir. (11) Terke davet uygulamasının yukarıda sayılan tüm Ģartlarını taģıması kaydıyla herhangi bir Ģekilde yakalandığı anda pasaportunun bulunmadığı anlaģılan yabancılar da terke davet uygulamasından yararlandırılır. Sınır dıģı etmek üzere idari gözetim MADDE 59 (1) Sınır dıģı etmek üzere idari gözetim kararı alınmasında; kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından tehdit oluģturan yabancılar belirlenirken güvenlik birimlerinden, kamu sağlığı yönünden tehdit oluģturan yabancıların belirlenmesinde ise Sağlık Bakanlığının ilgili birimlerinden görüģ alınabilir. (2) Ġkamet izni uygun görülmeyen, ikamet izinleri iptal edilen yabancılardan; sahte ya da asılsız belge kullandıkları veya kamu düzeni, kamu güvenliği veya kamu sağlığı açısından tehdit oluģturdukları anlaģılanlar idari gözetim altına alınır. (3) Ġdari gözetim altındaki yabancının sınır dıģı etme kararına karģı idareye verdiği dava dilekçesi yetkili idare mahkemesine, idari gözetim kararlarına karģı verdiği itiraz dilekçesi ise yetkili sulh ceza hâkimine derhâl ulaģtırılır. (4) Ġdari gözetim altındaki yabancının sadece sınır dıģı etme kararına karģı idare mahkemesine baģvurması, idari gözetimi durdurmaz. Ġdare sınır dıģı etme kararına karģı yargı yoluna gidildiği bilgisini edindiği andan itibaren sınır dıģı etme iģlemini durdurur. (5) Yabancı hakkında alınan sınır dıģı etme kararı, idari gözetim kararı, idari gözetim süresinin uzatılması kararı ve her ay düzenli olarak yapılan değerlendirmelerin sonuçları ile yapılan iģlemlerin gerekçeleri ve tebligat formları istenilen sürede sulh ceza hâkimine gönderilir. Ġdari gözetim kararına karģı sulh ceza hâkimine baģvuru yapılmıģ olması tek baģına sınır dıģı etme iģlemini durdurmaz. (6) Yabancının yokluğunda dosya üzerinden yapılan değerlendirmeyle alınan sınır dıģı etme kararına istinaden alınacak idari gözetim kararının süresi yabancı yakalandığı an baģlar. (7) Kanunun 57 nci maddesinde idari gözetim için öngörülen sürelerde sınır dıģı etme iģlemleri gerçekleģtirilemeyen yabancıların idari gözetimleri belli idari yükümlülükler getirilerek derhal sonlandırılır. Adli iģleme konu yabancılar MADDE 60 (1) Suça karıģması nedeniyle haklarında adli iģlem baģlatılan yabancılardan; a) Savcılıkça evrak üzerinden iģlem yapılarak, b) Savcılıkça ifadesi alınarak, c) KovuĢturmaya yer olmadığına dair kararla, ç) Mahkemece tutuksuz yargılanmak üzere, serbest bırakılan yabancıların il müdürlüklerine teslim edilmeden, ülkemizde kalıģlarıyla ilgili gerekli inceleme kolluk birimi tarafından yapılır. (2) Ülkemizde yasal kalıģ hakkı bulunanların bu süreleri kullandırılmak üzere kolluk tarafından tebligatla serbest bırakılarak, il müdürlüğüne bilgi verilir. (3) Yasal kalıģ hakkı bulunmayanlar Kanun hükümleri doğrultusunda gerekli değerlendirilme yapılmak üzere il müdürlüklerine bildirilir. (4) Hakkında adli kontrol, yurt dıģına çıkıģ yasağı kararı verilerek adli makamlarca serbest bırakılan yabancıların adli kontrol hükümleri çerçevesinde ülkemizdeki takip ve kontrolleri, sorumluluk sahası göz önünde bulundurularak ilgili kolluk birimlerince yerine getirilir. (5) Bahse konu yabancıların yurt dıģına çıkıģ yasağı kararlarının kaldırılması halinde Kanun hükümleri çerçevesinde gerekli iģlemler il müdürlüğünce yerine getirilir.

83 (6) Adli kontrol kararı yurtdıģına çıkıģ yasağı öngörmediği sürece yabancının çıkıģını engelleyen bir karar olmamakla birlikte bu yabancıların sınır dıģı iģlemlerine baģlanılmadan önce adli kontrol kararı veren makama bilgi verilir. Ġdari gözetim kararının gözden geçirilmesi MADDE 61 (1) Ġdari gözetim, devamında zaruret olup olmadığı hususunun belirlenmesi amacıyla her ay gözden geçirilir. (2) AĢağıdaki hallerde idari gözetimin devamında zaruret görülmeyebilir: a) Sınır dıģı etme kararının, yabancının idari gözetime alınmasından itibaren altı ay içinde yerine getirilemeyeceğinin öngörülmesi. b) Ġdari gözetim altında bulunan yabancının, sınır dıģı etme kararı alınmayacaklar kapsamına girdiğiyle ilgili ciddi emarelerin ortaya çıkması. c) Yabancı hakkında idari gözetim kararı alınmasına esas teģkil eden kaçma ve kaybolma riskinin ortadan kalkması. ç) Yabancının gönüllü geri dönüģ desteğine baģvurması. (3) Ġkinci fıkradaki iģlemlerin yerine getirilmesinde Kanunun 54 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (d) bentleri hükümleri saklıdır. Sınır dıģı etme kararının uygulanması MADDE 62 (1) Sınır dıģı etme kararının yerine getirilmesi, il müdürlüğü veya geri gönderme merkezi müdürlüğü koordinesinde kolluk birimleri tarafından yapılır. (2) Sınır dıģı etme veya idari gözetim kararlarının alınması, yabancıların geri gönderme merkezlerine veya sınır kapılarına götürülmeleri ve sınır dıģı etme iģleminin yerine getirilmesinde valilikçe görevlendirme yapılır. (3) Yabancıların sınır kapılarına götürülmesinde aģağıdaki usuller uygulanır: a) Yabancıların sınır kapılarına götürülmesiyle ilgili her türlü masraf il müdürlükleri tarafından karģılanır. b) Sevk sırasındaki risk değerlendirmesi ilgili kolluk birimi tarafından yapıldıktan sonra, sevkte görev alacak kolluk personelinin sayısı belirlenir. Bu amaçla geri gönderme merkezi veya il müdürlükleri, sevk iģlemine konu olan yabancılar hakkında ilgili kolluk birimini önceden bilgilendirir. c) Sınır dıģı edileceklerin sevkinde, il müdürlüğü tarafından ihtiyaç duyulması halinde il müdürlüğü personeli de görevlendirilebilir. ç) Sevk iģlemi için görevlendirilen kolluk görevlileri, sınır kapılarına yapılacak sevklerde güvenlik önlemlerinin yanı sıra, yabancıların kaçma ve kaybolmalarını engelleme amacıyla her türlü tedbiri alır. (4) Yalnız baģına seyahat etmelerinde risk görülenlere seyahatleri süresince refakat edilir. Bu çerçevede yabancının gönderileceği ülkeye kadar refakat etmek üzere, valilik tarafından kolluk personeli görevlendirilebilir. Sınır dıģı edileceklerin gönüllü geri dönüģ talepleri MADDE 63 (1) Hakkında idari gözetim kararı alınan yabancılardan ülkelerine veya üçüncü bir ülkeye gönüllü geri dönüģ talebi olanlar, seyahatlerine engel bir durumları yoksa geri gönderme merkezlerine sevk edilmeden ve Kanunun 53 üncü maddesindeki süreye bağlı kalınmadan doğrudan ülkelerine veya istedikleri üçüncü ülkeye gönderilebilirler. (2) Geri gönderme merkezinde iken gönüllü geri dönüģ talebinde bulunan yabancılar il müdürlüğünün koordinasyonunda genel kolluk tarafından sınır kapısına götürülür. Bunlar hakkındaki sınır dıģı ve idari gözetim kararları, sınır kapısına intikal edildiğinde sonlandırılır ve çıkıģ iģlemleri gönüllülük temelinde dönüģ veya gönüllü terk olarak kayıtlara geçirilir. Geri kabul anlaģmaları uyarınca Türkiye ye kabul edilen yabancıların sınır dıģı iģlemleri MADDE 64 (1) Geri kabul anlaģmaları uyarınca Türkiye ye kabul edilecek yabancıların sınır dıģı iģlemlerine iliģkin usul ve esaslar Bakanlıkça ayrıca belirlenir.

84 ÜÇÜNCÜ KISIM Uluslararası Koruma BĠRĠNCĠ BÖLÜM Uluslararası Koruma BaĢvurusu Genel ilkeler MADDE 65 (1) Her yabancı veya vatansız kiģi kendi adına uluslararası koruma baģvurusu yapabilir. Uluslararası koruma baģvuruları, 68 inci madde saklı kalmak kaydıyla Ģahsın yasal temsilcisi veya avukatı aracılığıyla yapılamaz. (2) Uluslararası koruma baģvuruları, valiliklere bizzat yapılır. Ancak refakatsiz çocuklar ile diğer baģvuru sahiplerinin baģvurularını bizzat yapamadığı durumlarda, baģvuruları ilgili birimler tarafından bulundukları yerlerde de alınabilir. (3) BaĢvuru sırasında, baģvuru sahibinden kendisini ifade edebileceği bir dilde uluslararası koruma baģvurusuna iliģkin beyanı alınır. Bu beyan, ülkeye geliģ nedenleri ve özel ihtiyaç durumu gibi hususları da içerir. Beyanının Türkçe tercümesinin yabancı tarafından sunulamadığı durumlarda idare, sivil toplum kuruluģlarıyla iģbirliği dâhil kamu kurum ve kuruluģları ile uluslararası kuruluģların imkânlarından da yararlanabilir. (4) Makul bir süre içinde valiliklere kendiliğinden uluslararası koruma baģvurusunda bulunanlar hakkında; yasa dıģı giriģ veya kalıģlarının nedenlerini açıklamak kaydıyla, Türkiye ye yasal giriģ Ģartlarını ihlal etmek veya Türkiye de yasal olarak bulunmamaktan dolayı cezai iģlem uygulanmaz. Ancak valilikler tarafından yapılan değerlendirmede yasa dıģı giriģ veya kalıģlarını geçerli nedenlere dayandıramayanlara cezai iģlem uygulanır. (5) Makul sürede baģvuru yapılıp yapılmadığı ile yasa dıģı giriģ veya kalıģla ilgili beyan edilen nedenler, her baģvuru sahibi için bulunduğu koģullar ve Türkiye ye geliģ nedenleri dikkate alınarak ayrı ayrı değerlendirilir. (6) BaĢvuru sahibi hakkındaki bilgi ve belgelerin, gizliliğe riayet edilerek ilgilinin kiģisel dosyasında muhafaza edilmek üzere kopyaları alınır ve asılları baģvuru sahibine teslim edilir. (7) Uluslararası koruma kapsamında iģlem görenler, haklarında verilecek son karara kadar Türkiye de kalıģlarına izin verilir. (8) Uluslararası koruma baģvuru ve statü sahipleri hakkında karar verilirken kiģinin uluslararası korumaya iliģkin beyan ettiği hususların yanı sıra, ilgili kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar ve diğer kaynaklardan edinilen bilgiler de dikkate alınır. (9) Kamu sağlığını tehlikeye düģürebileceği değerlendirilen baģvuru sahipleri hakkında valilikler tarafından gerekli tedbirler alınır. (10) Uluslararası koruma kapsamında iģlem görenlerin baģvuru öncesi ve sonrasında haklarında yapılan adli ve idari iģlemlere iliģkin tüm bilgi ve belgeler ilgili kurumlardan talep edilir. BaĢvurunun alınması ve mülakatın bildirimine iliģkin ortak hususlar MADDE 66 (1) BaĢvuru sırasında, uluslararası koruma baģvurusuna iliģkin bilgiler il müdürlüğü tarafından alınır. (2) BaĢvuruda Türkiye deki hak ve yükümlülükler ile belirlenebiliyorsa mülakat zamanı ve yeri tebliğ edilir. Belirlenememesi halinde mülakat zamanı ve yeri baģvuru sahibine daha sonra da bildirilebilir. (3) Uydu iller dıģında yapılan baģvurularda, Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından verilecek karara kadar, baģvuru sahibinin ikametinin uygun görüleceği il konusunda ilgilinin müracaat ilinde belirli bir adreste bulunmasına izin verilir. Diğer makamlara yapılan baģvurular MADDE 67 (1) Uluslararası koruma baģvuruları sınır kapısı ya da ülke içinde kolluk birimleri ile diğer kamu kurum ve kuruluģlarına yapılmak istendiğinde bu birimler konuyu derhal il müdürlüğüne bildirir.

85 (2) Hürriyeti kısıtlanan kiģilerin yapacağı uluslararası koruma baģvuruları, derhal il müdürlüğüne bildirilir. BaĢvuruların alınması ve değerlendirilmesi, diğer adli ve idari iģlemlerin ya da tedbir ve yaptırımların uygulanmasını engellemez. (3) Uluslararası koruma iģlemlerinin mahiyeti ve bu tür baģvurular karģısında yerine getirilecek görevler hakkında Genel Müdürlük veya il müdürlükleri, baģta kolluk birimleri olmak üzere ilgili kamu kurum ve kuruluģlarının bilgilendirilmesi amaçlı çalıģmalar yapar. Aile üyeleri adına yapılan baģvurular MADDE 68 (1) BaĢvuru sahibi, aynı gerekçeye dayanan ve kendisiyle birlikte gelen aile üyeleri adına da baģvuru yapabilir. Bu durumda, ergin olmayan aile üyelerinden ayrıca muvafakat aranmaz. (2) Ergin aile üyeleri, kendi adlarına baģvuru yapılmasına muvafakat vermeden önce; a) BaĢvuru sahibinin hakları, b) Uluslararası koruma baģvuru usulleri, c) BaĢvurusunun bireysel olarak da değerlendirilebileceği, ç) Her halükarda baģvuru sahibi olarak iģlem göreceği, d) Ġdare tarafından uygun görülen diğer konular, hakkında bilgilendirilir. (3) Muvafakat yoluyla ya da ergin olmadıkları için muvafakat gerekmeksizin adlarına baģvuru yapılan aile üyeleri de baģvuru sahibi olarak kabul edilir. Bu kiģilerin baģvuruları, adlarına baģvuru yapan kiģiyle birlikte değerlendirilir. BaĢvurudan sonra ergin olan aile üyelerinin ayrı değerlendirmeye iliģkin yazılı talepleri olmadığı sürece baģvuruları, refakatinde olduğu aile üyeleri ile birlikte değerlendirilir. (4) BaĢvuru esnasında, aile üyelerinden herhangi birinin bağımsız değerlendirmeye ihtiyacı olduğuna idarece kanaat getirilirse baģvurusu ayrı olarak alınır. Kimlik tespiti MADDE 69 (1) BaĢvuru sahibi kimlik bilgilerini doğru olarak bildirmek ve varsa kimliğini ispatlayacak belge ve seyahat dokümanlarını sunmakla yükümlüdür. Sunulan belgelerin sahte olabileceğinden Ģüphe duyulması halinde, bu belgelerin ilgili birimler tarafından incelenmesi sağlanır. (2) BaĢvuru sahibinin kiģisel verileri, il müdürlüğü tarafından alınır, kurumsal yazılım sistemine kaydedilir ve ilgili veri tabanlarında yer alan bilgilerle karģılaģtırılır. KiĢisel verilerinin alınmasına izin vermeyen baģvuru sahiplerinin baģvurusu geri çekilmiģ kabul edilir. (3) BaĢvuru sahibinin kimlik bilgilerine iliģkin belge sunamaması hâlinde, kimlik tespitinde kiģisel verilerinin karģılaģtırılmasından ve yapılan araģtırmalardan elde edilen bilgiler kullanılır. Kimlik tespit araģtırmaları sırasında dil analizi gibi yöntemlerden de faydalanılabilir. AraĢtırmalar sonucunda, kimliği tespit edilemeyen baģvuru sahibinin beyanı esas alınır. (4) Kimlik tespiti amacıyla, baģvuru sahibinin üzerinde ve eģyalarında mevzuata uygun olarak kontroller yapılabilir. Kayıt sırasında dikkat edilecek hususlar MADDE 70 (1) Kayıt iģlemlerinde gizlilik esastır. Bu amaçla gerekli tedbirler alınır. (2) Kayıt, yeterli donanıma sahip ve kayıt iģlemlerinin kesintiye uğramadan tamamlanmasını sağlayacak ayrı bir yerde yapılır. Kayıt yerine, kayıt sırasında bulunması zorunlu olanlar dıģında kimse alınmaz. (3) Kayıt personeli, baģvuru sahibinin bilgi vermesine engelleyecek her tür tutum ve davranıģtan kaçınır. (4) Uluslararası koruma baģvuruları, en kısa sürede kurumsal yazılım sisteminde kayıt altına alınır.

86 (5) BaĢvuru yapan kiģi özel ihtiyaç sahibi ise, özel ihtiyaçlarına iliģkin bilgiler kaydedilir. (6) Kayıt sonunda, kurumsal yazılım sisteminin kayıt ekranındaki tüm bilgiler eksiksiz olarak baģvuru sahibine okunur, verdiği bilgilerin doğruluğu ile ilave olarak ekleyeceği bir husus olup olmadığı sorulur. (7) Kayıt sırasında doldurulan elektronik kayıt formunun bir çıktısı alınarak, katılanlar tarafından imzalanır ve bir örneği ilgiliye verilir. Kayıt belgesi MADDE 71 (1) Kayıt iģlemleri tamamlandıktan sonra, baģvuru sahibine il müdürlüğü tarafından hiçbir harca tabi olmayan Ģekli ve içeriği Genel Müdürlükçe belirlenen, iptal edilmediği sürece geçerli olan Uluslararası Koruma BaĢvuru Kayıt Belgesi düzenlenir. Bu belge, geçerli olduğu süre içinde baģvuru sahibine ikamet izni almaksızın Türkiye de bulunma hakkı sağlar. (2) Kayıt Belgesi, baģvuru sahiplerinden Türkiye ye düzenli yollarla gelenlerin vize veya vize muafiyeti sürelerinin bitimine ya da düzensiz ve doğrudan gelenlerin ise yasa dıģı giriģ tarihlerine bakılmaksızın uluslararası koruma baģvuru tarihi itibariyle düzenlenir. BaĢvuru sahibinin ikamet ilinin belirlenmesi MADDE 72 (1) BaĢvuru sahibinin ikamet edeceği il, Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından belirlenir. (2) KalıĢına izin verilen ile belirlenen süre içinde gitmeyen baģvuru sahibi hakkında baģvurunun geri çekilmiģ sayılması kararı alınır. Yapılması gereken ilk incelemeler MADDE 73 (1) BaĢvurunun, öncelikli olarak kabul edilemez baģvuru olup olmadığı, müteakiben de hızlandırılmıģ değerlendirmeye tabi tutulup tutulamayacağı hususları il müdürlüğü tarafından değerlendirilir. Kabul edilemez baģvuru MADDE 74 (1) Uluslararası koruma baģvurusunun kabul edilemez baģvuru olduğuna karar verilmeden önce baģvuru sahibiyle mülakat yapılır. (2) Mülakat sonunda yapılan değerlendirme üzerine baģvurunun kabul edilemez olduğuna valilikler tarafından karar verilir. (3) Kanunun 72 nci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin, baģvurunun değerlendirilmesinin herhangi bir aģamasında ortaya çıkması halinde de kabul edilemez baģvuru kararı alınır. (4) BaĢvuru sahibinin kayıt, mülakat ve ilgili diğer evrakları incelenerek yapılan değerlendirme sonucunda kabul edilemez baģvuru kararı Genel Müdürlük tarafından da alınabilir. (5) BaĢvurunun kabul edilemez olduğuna iliģkin karar, baģvuru sahibine tebliğ edilir. Ġlk iltica ülkesi MADDE 75 (1) AĢağıdaki hallerde baģvuru sahibi, ilk iltica ülkesinden gelmiģ kabul edilir: a) BaĢka bir ülkede daha önceden mülteci olarak tanınması ve kendisine halen bu korumadan yararlanma imkânı olduğu. b) Mülteci olarak tanınmamakla birlikte, üçüncü ülkenin geri göndermeme ilkesini de içeren yeterli ve etkili nitelikteki korumasından halen yararlanıyor olması. (2) Bir ülkenin, baģvuru sahibi için ilk iltica ülkesi olup olmadığı her baģvuru sahibi için ayrı değerlendirilmesi esastır. (3) BaĢvuru sahibinin ilk iltica ülkesinden geldiği kabul edildiği takdirde, baģvuru kabul edilemez olarak değerlendirilir ve ilk iltica ülkesine gönderilmesi için iģlemler baģlatılır. Ġlk iltica ülkesine gönderilememeleri halinde, uluslararası koruma baģvurularına iliģkin iģlemleri devam eder.

87 BaĢvuru sahibinin üçüncü ülkede yeterli ve etkili nitelikte korumadan hâlen faydalanıp faydalanmadığının değerlendirilmesi MADDE 76 (1) AĢağıdaki hallerden birinin olması halinde, baģvuru sahibinin üçüncü ülkede yeterli ve etkili nitelikte korumadan hâlen faydalandığı kabul edilir: a) BaĢvuru sahibinin üçüncü ülkede haklı sebeplere dayanan zulüm korkusunun veya ciddi zarar görme riskinin bulunmaması. b) BaĢvuru sahibinin bu ülkeden, etkili ve yeterli korumadan faydalanamayacağı baģka bir ülkeye gönderilme riskinin olmaması. c) Üçüncü ülkenin SözleĢmeye taraf olması veya aynı zamanda ülke uygulamalarının SözleĢme hükümleriyle uyumlu olması. ç) Üçüncü ülkenin sağladığı etkili ve yeterli nitelikteki korumanın Ģahısla ilgili kalıcı çözüm bulunana kadar devam edecek olması. Güvenli üçüncü ülke MADDE 77 (1) Bir ülkenin baģvuru sahibi için güvenli üçüncü ülke olarak nitelendirilebilmesi için aģağıdaki Ģartlar aranır: a) Kanunun 74 üncü maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen Ģartları taģıması. b) Kanunun 74 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen, kiģi ile ülke arasında bağlantının olması. (2) Kanunun 74 üncü maddesinde belirtilen makul bağlantının varlığının değerlendirilmesi için aģağıdaki durumlardan birinin mevcut olması Ģartı aranır: a) BaĢvuru sahibinin güvenli üçüncü ülkede yerleģik aile üyelerinin bulunması. b) BaĢvuru sahibinin daha önce çalıģma, öğrenim, yerleģme gibi amaçlarla güvenli üçüncü ülkede uzun süreli bulunmuģ olması. c) BaĢvuru sahibinin güvenli üçüncü ülkenin dilini temel düzeyde biliyor olması gibi bu ülke ile sağlam kültürel bağlarının bulunması. ç) BaĢvuru sahibinin güvenli üçüncü ülkeye, sadece transit amaçlı değil, kalmak amacıyla giriģ yapmıģ olması. (3) Bir ülkenin, baģvuru sahibi için güvenli üçüncü ülke olup olmadığı her baģvuru sahibi için ayrı değerlendirilir. (4) BaĢvuru sahibinin güvenli üçüncü ülkeden geldiği kabul edildiği takdirde, baģvuru kabul edilemez olarak değerlendirilir ve güvenli üçüncü ülkeye gönderilmesi için iģlemler baģlatılır. Güvenli üçüncü ülkeye gönderilememeleri halinde, uluslararası koruma baģvurularına iliģkin iģlemlere devam edilir. Uluslararası korumanın haricinde tutulma MADDE 78 (1) BaĢvuru sahibi Kanunun 64 üncü maddesinin birinci fıkrasında belirtilen hallerde uluslararası korumanın haricinde tutulur. BaĢvurunun geri çekilmesi veya geri çekilmiģ sayılması MADDE 79 (1) Kanunun 77 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamında olanların baģvuruları, valilik tarafından geri çekilmiģ kabul edilerek değerlendirme durdurulur ve kurumsal yazılım sistemine kaydedilir. (2) BaĢvurusunun geri çekilmiģ sayıldığına iliģkin karar yabancıya tebliğ edilir. (3) BaĢvurusunu geri çektiğini yazılı olarak beyan eden baģvuru sahiplerinden, gönüllü olarak geri dönüģ yapmak isteyenler hakkında son karar beklenmez. (4) BaĢvurusu geri çekilmiģ kabul edilenlerden Kanunun 77 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında olanlar Türkiye yi terk etmeleri için kendilerine tanınan sürenin sonunda Türkiye den çıkmadıklarının tespit edilmesi halinde, Kanunun 77 nci maddesinin birinci fıkrasının (b), (c), (ç), (d) ve (e) bentleri kapsamında olanlar ise baģvurunun geri çekilmiģ kabul edilmesine iliģkin haklarında verilen olumsuz son kararın ardından Kanunun diğer hükümlerine göre Türkiye de kalma hakkı bulunmayanlar sınır dıģı

88 edilirler. Ancak baģvurusu geri çekilmiģ sayılanlardan bu karar tebliğ edilemeyenler hakkında sınır dıģı kararı alınmaz. (5) BaĢvurusunu geri çektikten veya baģvurusunun geri çekilmiģ sayılmasından sonra yeniden yapılacak uluslararası koruma baģvuruları hızlandırılmıģ değerlendirmeye alınır. (6) Genel Müdürlük uluslararası koruma baģvuruları geri çekilmiģ sayılanlar veya uluslararası koruma talebi reddedilenler hakkında, ülkeye giriģ yasağı uygulayabilir veya bu yetkisini valiliklere devredebilir. HızlandırılmıĢ değerlendirme MADDE 80 (1) Kanunun 79 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen hallerde, uluslararası koruma baģvuruları hızlandırılmıģ olarak değerlendirilir. (2) HızlandırılmıĢ değerlendirme, baģvurunun uluslararası koruma hükümleri kapsamında ayrıntılı Ģekilde incelenmesine engel oluģturmaz. (3) Değerlendirmenin, Kanunun 79 uncu maddesinin ikinci fıkrasında belirlenen süreden uzun süreceği anlaģılanlar, hızlandırılmıģ değerlendirmeden çıkarılabilir. (4) Uluslararası koruma baģvurularının, baģvuru yerine ve Ģekline bakılmaksızın hızlandırılmıģ değerlendirme çerçevesinde yürütülmesine il müdürlüğü tarafından karar verilir. (5) Değerlendirmenin herhangi bir aģamasında, uluslararası koruma baģvurusu Genel Müdürlük veya il müdürlüğü tarafından hızlandırılmıģ değerlendirme kapsamına alınabilir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Mülakat Genel ilkeler MADDE 81 (1) Mülakat, kayıt tarihinden itibaren otuz gün içinde, baģvurusu hızlandırılmıģ olarak değerlendirilen baģvuru sahibiyle mülakat ise, baģvuru tarihinden itibaren en geç üç gün içinde yapılır. (2) Mülakat, mülakat teknikleri, mülteci hukuku, insan hakları hukuku ve menģe ülke bilgisi gibi alanlarda eğitim almıģ personel tarafından gerçekleģtirilir. (3) Kabul edilebilir bir mazereti olmaksızın bildirilen üç mülakat tarihinin her birinde hazır olmayan baģvuru sahibinin baģvurusu geri çekilmiģ kabul edilerek değerlendirme durdurulur. (4) Engellilik durumu veya diğer mücbir sebeplere bağlı olarak, mülakat yabancının bulunduğu yerde de yapılabilir. (5) Mülakat iģlemlerinde kullanılacak mülakat formu ile mülakat raporunun Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenir. Mülakata katılabilecek kiģiler MADDE 82 (1) Mülakat bireysel olarak yapılır. Ancak, aģağıda sayılan kiģiler gerektiğinde mülakata katılabilirler: a) KiĢinin muvafakati alınarak aile üyeleri. b) BaĢvuru sahibinin yazılı talebi üzerine gözlemci olarak avukatı. c) Tercüman. ç) Ġmkânlar dâhilinde idare tarafından belirlenen psikolog, pedagog, çocuk geliģimci veya sosyal çalıģmacı ya da ilgili diğer uzmanlık alanlarından görevliler. d) Çocukların mülakatında ebeveyni veya yasal temsilcisi. (2) Gerekli görülen durumlarda ergin olanlar için muvafakat alınarak, ergin olmayanlar için muvafakat gerekmeksizin adına baģvuruyu yapan aile üyeleriyle bireysel mülakat yapılabilir. Mülakata hazırlık MADDE 83 (1) Mülakat görevlisi, baģvuru sahibinin kayıt sırasındaki beyanlarının doğruluğunun tespit edilmesi amacıyla, mülakat öncesinde baģvurudaki iddiaları, menģe ülke bilgisi ile ihtiyaç duyulacak diğer konulardaki hususları araģtırır ve yeterli bilgiyi toplar.

89 (2) Görevli, mülakat formunda yer alan soruların dıģına çıkarak iddiaların açıklığa kavuģturulmasını sağlayacak ek sorular hazırlayabilir. (3) Mülakat öncesinde görevli, mülakatta yer alacak tercüman ve diğer görevlileri mülakatın kapsamı ve uyulması gereken kurallar hakkında bilgilendirir. Mülakat odası MADDE 84 (1) Mülakat, gerekli teknik donanıma sahip ve mülakatın kesintiye uğramadan alınmasını sağlayacak mülakat odasında yapılır. (2) Mülakat odasında baģvuru sahibinin kendisini en iyi Ģekilde ifade etmesine imkân sağlamak amacıyla mülakatın mahremiyeti ve güvenliğine iliģkin her türlü tedbir alınır. Mülakat öncesinde dikkat edilecek hususlar MADDE 85 (1) Mülakat görevlisi, mülakat öncesinde aģağıdaki konularda baģvuru sahibini bilgilendirir: a) Kendisinin ve mülakata katılan diğer görevlilerin rolü. b) BaĢvurusuyla ilgili iģlem süreci. c) Mülakatın amacı. ç) Ġddia ve talebine iliģkin hususlarda doğru bilgileri vermesinin önemi. d) Varsa belgelerini sunma zorunluluğu. e) Mülakatın sesli ve/veya görsel olarak kayıt altına alınabileceği. f) Verdiği beyanı ile her tür bilgi ve belgesinin gizli tutulacağı, bu bilgilerin menģe ülke makamları, kendi aile üyeleri ve üçüncü kiģilerle rızası olmadan paylaģılmayacağı. g) Genel Müdürlük tarafından belirlenecek diğer konuları. (2) BaĢvuru sahibinin özel durumları ve menģe ya da önceki ikamet ülkesi ile ülke kültürü dikkate alınarak kendisiyle iletiģim kurulur ve baģvuru sahibinin bilgi vermesine engel teģkil edecek davranıģ ve tutumlardan kaçınılır. (3) Özel ihtiyaç sahipleriyle yapılacak mülakatlarda, kiģilerin özel durumları göz önünde bulundurulur. (4) Mülakatın sesli veya görsel olarak kayıt altına alınması halinde bu duruma iliģkin mülakat sonunda tutanak düzenlenerek bir nüshası mülakatı yapılan kiģiye verilir. Mülakat MADDE 86 (1) Uluslararası koruma baģvuru sahibiyle, talebine iliģkin etkin ve adil karar verebilmek amacıyla, menģe ülke bilgisi gözetilerek, kayıt sırasındaki iddiaları, bu iddiaların inandırıcılığının tespiti ve ihtiyaç duyulacak diğer konular hakkında araģtırma yapılarak mülakat gerçekleģtirilir. (2) Mülakat sırasında baģvuru sahibi ile mülakat görevlisi veya tercümanın herhangi bir sebeple iletiģim kuramaması halinde, bu durum tutanakla tespit edilerek mülakat baģka bir tarihte gerçekleģtirilmek üzere ertelenir. Yapılması planlanan mülakat öncesinde, ilk mülakatta iletiģim kurulamamasına neden olan hususların giderilmesi için gerekli tedbirler alınır. (3) Mülakat sonunda mülakat formu baģvuru sahibine okunur ve yapacağı düzeltme, açıklama ve sunacağı ek bilgiler mülakat formuna kaydedilir. (4) Mülakat formu, mülakatta hazır bulunanlarca imzalanır. Mülakatın gerçekleģtirilememesi MADDE 87 (1) Ġlk mülakatın idareden veya baģvuru sahibinden kaynaklanan nedenlerle gerçekleģtirilememesi halinde, yeni bir mülakat tarihi belirlenir. Belirlenen tarihte mülakat yapılır. (2) Mülakat tarihleri arasında en az on gün bulunur. Ek mülakat yapılması MADDE 88 (1) Ġhtiyaç duyulduğunda baģvuru sahibiyle birden çok mülakat yapılabilir. Ġlk mülakat için geçerli olan kurallar ek mülakatlar için de geçerlidir.

90 (2) YapılmıĢ olan ilk mülakat tarihi ile ek mülakat tarihi arasında süre sınırlaması bulunmaz. Mülakat raporu MADDE 89 (1) Mülakatın tamamlanmasının ardından mülakat raporu hazırlanır. (2) Mülakat görevlisi, kanaat ve değerlendirmelerini mülakat raporunda belirtir. (3) Ek mülakat yapılması durumunda varsa daha önceki mülakatın raporu güncellenir. Daha önce yapılan mülakatın raporu hazırlanmamıģ ise yeni bir mülakat raporu hazırlanır. Uluslararası koruma baģvuru sahibi kimlik belgesi MADDE 90 (1) Kanunun 72 nci ve 79 uncu maddeleri kapsamında olanlar ile bunların aile üyeleri hariç, mülakatı tamamlanan baģvuru sahiplerine ve varsa birlikte geldiği aile üyelerine Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından, yabancı kimlik numarasını içeren, hiçbir harca tabi olmayan, Ģekli ve içeriği Genel Müdürlükçe belirlenen ve iptal edilmediği sürece geçerli olan Uluslararası Koruma BaĢvuru Sahibi Kimlik Belgesi düzenlenir. (2) Bu belge, geçerli olduğu süre içinde baģvuru sahibine ikamet izni almaksızın Türkiye de bulunma hakkı sağlar. Ġkamet ili dıģına çıkıģ izin talebi ve ikamet ilini terk MADDE 91 (1) BaĢvuru sahiplerine ihtiyaç duymaları halinde il müdürlüğü tarafından otuz güne kadar il dıģına çıkıģ izni verilebilir. Ġzin belgesinin Ģekil ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenir. Ġl dıģına çıkıģ izinlerinin amacı dıģında kullanılmaması için gerekli tedbirler alınır. (2) Ġzin süresinin uzatılması ihtiyacının ortaya çıkması halinde baģvuru sahibi, bulunduğu il müdürlüğüne müracaat edebilir. Bu talep ikamet iliyle birlikte değerlendirilir. Talebin kabul edilmesi halinde izin belgesi üzerine Ģerh düģülerek izin süresi bir defaya mahsus otuz güne kadar uzatılabilir. (3) Birinci ve ikinci fıkra kapsamında verilen toplam altmıģ günlük iznin bitiminden sonraki izin talepleri, bulunduğu il müdürlüğü görüģüyle birlikte Genel Müdürlüğe gönderilir ve Genel Müdürlüğün kararına göre iģlem yapılır. (4) Verilen izin sonunda ikamet iline dönmediği veya ikamet ilini izinsiz olarak terk ettiği anlaģılan baģvuru sahipleri hakkında kurumsal yazılım sistemine veri giriģi yapılarak ülke genelinde bulunması amacıyla gerekli iģlemler baģlatılır ve baģvurunun geri çekilmiģ sayılmasına iliģkin iģlem tesis edilir. (5) Haklarında arama kaydı bulunan yabancıların baģka bir ilde olduğunun tespiti durumunda ikamet ili ile görüģülerek varsa hakkında alınmıģ kararlar tebliğ edilir. Yabancı kendi imkânları ile veya gerekli görülmesi halinde görevli kolluk refakatinde ikamet iline sevk edilir. (6) Ġkamet edecekleri illere gitmeyen veya gittikten sonra bu illerden valilikler tarafından belirlenen kurallara aykırı Ģekilde ayrılanlar hakkında, eğitim ve temel sağlık hakları hariç diğer haklardan faydalanmaları bakımından sınırlama getirilebilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Uluslararası Korumayla Ġlgili Kararlar ve Ġdari Gözetim Genel ilkeler MADDE 92 (1) Uluslararası koruma baģvuruları hakkında, baģvurunun kayıt altına alındığı tarihten itibaren en geç altı ay içinde Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde valilik tarafından karar verilir. Kararın bu süre içinde verilememesi hâlinde baģvuru sahibi bilgilendirilir. (2) Karar alınmadan önce baģvuru sahibine iliģkin kayıt ve mülakat formları ile mülakat raporu, menģe ülke bilgisi ve baģvuru sahibiyle ilgili tüm bilgi ve belgeler gözden geçirilerek detaylı araģtırma ve inceleme yapılır. Ġhtiyaç halinde, kiģiyle ek mülakat yapılarak ek bilgi veya belge talep edilebilir.

91 (3) Kararlar bireysel olarak verilir. Uluslararası korumadan hariçte tutulma kararları saklı kalmak kaydıyla, aile adına yapılan baģvuru bütün olarak değerlendirilir ve verilen karar tüm aile üyelerini kapsar. (4) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģilerden kamu düzeni ve kamu güvenliği için tehlike oluģturanlar hakkında da sınır dıģı etme kararı alınabilir. (5) Uluslararası koruma kapsamında alınan kararlar, itiraz usulleri ve süreleri de belirtilmek üzere yabancıya veya yasal temsilcisi ya da avukatına tebliğ edilir. Uluslararası koruma statü sahibi kimlik belgesi MADDE 93 (1) Uluslararası koruma statüsü verilenlere Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından yabancı kimlik numarasını içeren, hiçbir harca tabi olmayan, Ģekli ve içeriği Genel Müdürlükçe belirlenen ve iptal edilmediği sürece geçerli olan Uluslararası Koruma Statü Sahibi Kimlik Belgesi düzenlenir. (2) Bu belge, geçerli olduğu süre içinde statü sahibine ikamet izni almaksızın Türkiye de bulunma hakkı sağlar. (3) 90 ıncı maddede belirtilen uluslararası koruma baģvuru sahibi kimlik belgesi ile bu maddede belirtilen uluslararası koruma statü sahibi kimlik belgesi, yabancı kimlik numarasını içeren, hiçbir harca tabi olmayan Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenen tek bir kimlik belgesi Ģeklinde de düzenlenebilir. Bu kimlik belgesi Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından tanzim edilebilir. Üçüncü ülkeye yerleģtirme ve ülkemizden çıkıģ izni MADDE 94 (1) Uluslararası koruma kapsamında iģlem gören yabancıların üçüncü ülkeye yerleģtirme iģlemleri Genel Müdürlük koordinesinde yürütülür. Üçüncü ülkeye yerleģtirme iģlemlerinde, kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar ve sivil toplum kuruluģlarıyla da iģbirliği yapılabilir. (2) Üçüncü ülkeye çıkıģ izni Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde valilikler tarafından verilir. Ġdari itiraz ve yargı süreci MADDE 95 (1) Ġdarenin tesis etmiģ olduğu uluslararası koruma iģlemlerine karģı idari itiraz veya yargı yoluna baģvurulduğunda, süreç sonuçlanıncaya kadar baģvuru sahiplerinin Türkiye de kalıģlarına izin verilir. Ġtirazda bulunulması ya da yargı yoluna baģvurulması ikamet ve bildirim yükümlülüğü getirilmesine engel teģkil etmez. (2) Kanunun 72 nci ve 77 nci maddelere göre yapılan iģlemlere karģı yargı yoluna baģvurulduğunda insani ikamet izni verilebilir. BaĢvuru sahiplerinin idari gözetimi MADDE 96 (1) BaĢvuru sahiplerinin idari gözetim altına alınmaları istisnai bir iģlemdir. Valilik idari gözetim yerine baģka usuller belirleyebilir. Bu tedbirler yeterli olmadığı takdirde Kanunun 68 inci maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen durumlarda baģvuru sahipleri idari gözetim altına alınabilir. (2) Ġdari gözetimin gerekip gerekmediği bireysel olarak değerlendirilir. (3) Ġdari gözetim altına alınma gerekçelerini ve gözetimin süresini içerecek Ģekilde idari gözetim altına alınan kiģiye veya yasal temsilcisine ya da avukatına tebliğ edilir. Kararın sonucu ve itiraz usulleri hakkında bilgilendirilir. (4) Ġdari gözetim kararı Kanunun 68 inci maddesinde belirtilen usul ve esaslara uygun olarak Genel Müdürlüğün talimatı üzerine veya resen valilikler tarafından alınır. Ġdari gözetim kararı aynı usulde veya Sulh ceza hâkiminin kararı üzerine sonlandırılır. Ġdari gözetimin sonlandırılmasına yönelik mahkeme kararı Genel Müdürlüğe derhal bildirilir. (5) Ġdari gözetim kararı sonlandırılan baģvuru sahibi hakkında ikamet zorunluluğu ve bildirim yükümlülüğünün yanı sıra baģka yükümlülüklerin de yerine getirilmesi istenebilir. (6) Ġdari gözetim altına alınan kiģi veya yasal temsilcisi ya da avukatı, idari gözetime karģı idari gözetim kararının alındığı yer veya yabancının idari gözetim altında tutulduğu yer

92 sulh ceza hâkimine baģvurabilir. BaĢvuru idari gözetimi durdurmaz. Dilekçenin idareye verilmesi hâlinde, dilekçe yetkili sulh ceza hâkimine derhâl ulaģtırılır. Sulh ceza hâkimi incelemeyi beģ gün içinde sonuçlandırır. Sulh ceza hâkiminin kararı kesindir. Ġdari gözetim altına alınan kiģi veya yasal temsilcisi ya da avukatı, idari gözetim Ģartlarının ortadan kalktığı veya değiģtiği iddiasıyla yeniden sulh ceza hâkimine baģvurabilir. (7) Sınır dıģı edilmek üzere geri gönderme merkezinde idari gözetim altında olan yabancının uluslararası korumaya baģvurması halinde Kanunun 68 inci maddesine göre yeni bir idari gözetim kararı alınmaksızın Kanunun 57 nci maddesine göre hakkında alınan idari gözetim kararının süresi içerisinde uluslararası koruma iģlemleri Genel Müdürlük tarafından aksine bir karar verilmediği sürece yürütülmeye devam edilir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Uluslararası Koruma Statüsünün Sona Ermesi ve Ġptali Statünün sona ermesi MADDE 97 (1) Kanunun 85 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen hallerin oluģması halinde uluslararası koruma statüsü sona erer. Yabancı veya avukatı ya da yasal temsilcisi bu karara iliģkin bilgilendirilir ve makul süre içinde sözlü veya yazılı olarak bilgi ve belgelerini sunabilmesine imkân tanınır. (2) Kanunun 85 inci maddesi çerçevesinde alınacak uluslararası koruma statüsünün sona erme kararı, Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde valilikler tarafından alınır ve yabancıya veya avukatına ya da yasal temsilcisine tebliğ edilir. (3) Statünün sona erme kararı bireysel olarak alınır. Ancak, aynı gerekçeye bağlı olarak statü tanınan aile üyelerinin bu statüleri aynı kararla sona erdirilir. Statünün iptali MADDE 98 (1) Kanunun 86 ncı maddesinin birinci fıkrasında belirtilen hallerde uluslararası koruma statüsü iptal edilir. Yabancı veya avukatı ya da yasal temsilcisi bu karara iliģkin bilgilendirilir ve makul süre içinde sözlü veya yazılı olarak bilgi ve belgelerini sunabilmesine imkân tanınır. (2) Birinci fıkradaki bilgilendirmenin kayıtlarda yer alan iletiģim veya adres bilgilerine göre yapılamaması durumunda, kiģinin gıyabında da iptal kararı alınabilir. (3) Kanunun 86 ncı maddesi çerçevesinde alınacak uluslararası koruma statüsünün iptali kararı, Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde valilikler tarafından alınır ve yabancıya veya avukatına ya da yasal temsilcisine tebliğ edilir. (4) Ġptal kararları bireysel olarak alınır. Ancak aynı gerekçeye bağlı olarak statü tanınan aile üyelerinin bu statüleri, aynı kararla iptal edilir. BEġĠNCĠ BÖLÜM Ġdari Ġtiraz ve Yargı Yolu Uluslararası koruma değerlendirme komisyonuna itiraz MADDE 99 (1) Ġdari gözetim, kabul edilemez baģvuru ve hızlandırılmıģ değerlendirme kararları hariç, uluslararası koruma baģvurusuyla ilgili idari kararlara karģı, kararın tebliğinden itibaren on gün içinde Uluslararası Koruma Değerlendirme Komisyonuna itiraz edilebilir. (2) Ġtirazlar, sunulacak bilgi ve belgelerle birlikte il müdürlüğü tarafından Komisyona iletilir. Komisyonun kararları ve niteliği MADDE 100 (1) Komisyon itirazları değerlendirirken aģağıdaki hususları da gözetir: a) Ġdarenin vermiģ olduğu kararı usul ve esas yönünden inceler. b) Genel Müdürlükten, Genel Müdürlük temsilcisinden veya il müdürlüğünden bilgi talep edebilir. c) Ġtiraz sahibiyle veya yasal temsilcisiyle ya da avukatıyla doğrudan veya il müdürlüğü aracılığıyla görüģebilir.

93 (2) Komisyon değerlendirmesinin sonunda iki Ģekilde karar alır: a) BaĢvuru sahibinin, itirazını reddedebilir. b) Ġdareden, vermiģ olduğu kararı usul veya esas yönünden gözden geçirmesini talep edebilir. (3) Komisyon, kararını itirazın kendisine ulaģtığı tarihten itibaren en geç on beģ gün içinde verir. Bu süre en fazla beģ gün daha uzatılabilir. (4) Komisyonun kararı yabancıya veya avukatına ya da yasal temsilcisine tebliğ edilir. (5) Komisyonun, idarenin kararının usul veya esas yönünden gözden geçirmesini talep etmesi üzerine yapılacak yeni inceleme, baģvuruyu ilk aģamada gözden geçiren görevliden farklı biri tarafından gerçekleģtirilir. Ġdare mahkemesine baģvuru MADDE 101 (1) Kabul edilemez baģvuru ile hızlandırılmıģ değerlendirme kararlarına karģı, kararın tebliğinden itibaren on beģ gün içinde baģvuru sahibi veya avukatı ya da yasal temsilcisi yetkili idare mahkemesine baģvurabilir. Mahkemeye yapılan baģvurular on beģ gün içinde sonuçlandırılır. Mahkemenin bu konuda vermiģ olduğu karar kesindir. (2) Ġdari gözetim, kabul edilemez baģvuru ve hızlandırılmıģ değerlendirme kararları dıģında alınan idari kararlara karģı kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde idare mahkemesine baģvurulabilir. (3) Uluslararası koruma değerlendirme komisyonuna itiraz edilmesi, ilgili kiģinin yetkili idare mahkemesine baģvurma hakkını engellemez ve dava açma süresini durdurmaz. Ancak Komisyona itiraz eden kiģinin aynı zamanda yetkili idare mahkemesine de baģvurduğu anlaģılırsa, komisyon yapılan baģvuru hakkındaki incelemeyi durdurur. ALTINCI BÖLÜM Hak ve Yükümlülükler Bilgilendirme ve tercümanlık MADDE 102 (1) BaĢvuru ve statü sahipleri, hak ve yükümlülükler, yükümlülüklere uymama ya da yetkililerle iģbirliğinde bulunmamanın yaptırımları ve itiraz usullerine iliģkin konularda bilgilendirilir. Bilgilendirmenin hangi usul ve esaslar çerçevesinde yapılacağı Genel Müdürlük tarafından belirlenir. (2) BaĢvuru, kayıt ve mülakat ile idare tarafından gerekli görülecek diğer süreçlerde, tercüman olmaksızın istenilen düzeyde iletiģim kurulamayacağının anlaģılması durumunda tercümanlık hizmetleri ücretsiz olarak sağlanır. (3) BaĢvuru sahibinin, talebini destekleyici Türkçe olmayan yazılı belgeler sunması halinde, bu belgelerin yetkili kiģiler tarafından tercüme edilmiģ kopyaları istenir. BaĢvuru sahibi tarafından bu belgelerin tercümelerinin temin edilememesi durumunda idare, sivil toplum kuruluģları ile iģbirliği dâhil kamu kurum ve kuruluģları ile uluslararası kuruluģların imkânlarından yararlanabilir. (4) Uluslararası koruma iģlemlerinin her aģamasında, baģvuru sahibine vatandaģı olduğu ülkenin dilinde veya anlayabileceği baģka dilde bildirimde bulunulması esastır. (5) Uluslararası koruma iģlemlerinin her aģamasında verilen tercümanlık hizmetleri, Genel Müdürlük veya il müdürlüğü tarafından, kendi personeli eliyle veya hizmet alımıyla sağlanabilir. (6) Tercümanlık hizmetleriyle ilgili olarak idare, kamu kurum ve kuruluģları ile sivil toplum kuruluģları ve uluslararası kuruluģlarla iģbirliği yapabilir. Adli yardım ve danıģmanlık hizmetleri hakkında bilgilendirme MADDE 103 (1) BaĢvuru sahibi ile uluslararası koruma statüsü sahibi kiģiler, Kanunun 81 inci maddesinde düzenlenen hak ve hizmetlere eriģim ve bunlardan faydalanmalarına iliģkin hususlarda yazılı olarak bilgilendirilir. Seyahat belgeleri

94 MADDE 104 (1) SözleĢme kapsamındaki mültecilere verilmek üzere düzenlenecek seyahat belgesinin Ģekli, süresi ve içeriği SözleĢmeye uygun olarak Bakanlık tarafından belirlenir ve Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde valilik tarafından düzenlenir. (2) ġartlı mülteciler ile ikincil koruma statü sahiplerinin seyahat belgesiyle ilgili talepleri, 5682 sayılı Pasaport Kanununun 18 inci maddesi çerçevesinde değerlendirilir. Eğitim ve öğretim MADDE 105 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģi ve aile üyeleri, ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarındaki eğitim hizmetlerinden statülerini gösteren belgelerini ibraz ederek yararlanabilir. (2) Ġlköğretim ve ortaöğretim kurumlarına kayıt iģlemleri ile diğer hususlar Milli Eğitim Bakanlığı mevzuatı çerçevesinde yürütülür. (3) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinden, yabancı öğrencilerle ilgili genel hükümler çerçevesinde Türkiye de ön lisans, lisans, yüksek lisans ya da doktora öğrenimi hakkı elde edenler, ayrıca öğrenci ikamet iznine gerek olmaksızın, statülerini gösteren belgeleriyle öğrenim görebilir. Sosyal yardım ve hizmetlere eriģim MADDE 106 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģilerden, kimlerin ihtiyaç sahibi olduğunun tespiti ile bu kiģilerin sosyal yardım ve hizmetlere eriģimleri aģağıdaki kriterlere göre valilikler tarafından belirlenir: a) Barınma olanağı. b) Düzenli gelir durumu. c) Bakmakla yükümlü olduğu aile fertlerinin sayısı. ç) Türkiye deki veya ülkesindeki taģınır ve taģınmaz mal varlığı. d) Türkiye deki veya ülkesindeki yakınlarından yardım alıp almadığı. e) Kamu kurum ve kuruluģları ile diğer vakıf, dernek ve özel kuruluģlardan yardım alıp almadığı. f) Sağlık sigortasının bulunup bulunmadığı. g) Herhangi bir engelinin veya hastalığının olup olmadığı. ğ) Ġdare tarafından belirlenecek diğer hususlar. (2) Ġhtiyaç sahibi olanlara verilebilecek sosyal yardım ve hizmet desteği, Bakanlık ile Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından belirlenen usul ve esaslara göre sağlanır. Sağlık MADDE 107 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģilerden, herhangi bir sağlık güvencesi olmayan ve ödeme gücü bulunmayanlar, Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu hükümlerine tabidir. (2) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģilerin birinci fıkra kapsamında olup olmadığı 106 ncı maddenin birinci fıkrasındaki usule göre valilikler tarafından belirlenir. (3) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinin genel sağlık sigortalarının baģlatılması, sona erdirilmesi veya iptaline iliģkin usul ve esaslar Sosyal Güvenlik Kurumuyla iģbirliği içinde Genel Müdürlük tarafından belirlenir. ÇalıĢma MADDE 108 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģiler, Kanunun 89 uncu maddesinin dördüncü fıkrası çerçevesinde Türkiye de çalıģabilirler. (2) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kiģilerin iģ piyasasına eriģimleri Bakanlığın görüģü alınarak ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından belirlenen usul ve esaslara göre sağlanır. Harçlık

95 MADDE 109 (1) Kanunun 89 uncu maddesinin beģinci fıkrasına göre, valilikler tarafından verilecek harçlık ile ilgili olarak, kiģilerin muhtaçlık durumu, 106 ncı maddenin birinci fıkrasındaki usule göre valilikler tarafından belirlenir. (2) Ġhtiyaç sahibi olanlara verilecek harçlık, Maliye Bakanlığının uygun görüģü alınarak Bakanlık tarafından belirlenecek usul ve esaslar çerçevesinde valiliklerce verilebilir. BaĢvuru sahibi ve uluslararası koruma statüsü sahiplerinin ikameti ve bildirim yükümlülüğü MADDE 110 (1) Genel Müdürlük, kamu düzeni veya kamu güvenliği, kiģinin talebi, özel durumu, sağlık ve eğitim durumu ile akrabalık iliģkileri, kültürü, kiģisel koģulları, illerin kapasitesi gibi konuları göz önünde bulundurarak, baģvuru sahiplerinin barındırılacağı yerler ile ikamet edecekleri illeri, baģvuru veya kayıt iģlemleri sırasında belirleyebilir, gerekli hallerde değiģiklik yapabilir. (2) ġartlı mülteciler ile ikincil koruma statüsü sahiplerinin, ikamet edecekleri iller Genel Müdürlük tarafından belirlenebilir veya Genel Müdürlükçe belirlenecek iller arasından kendileri seçebilir. Genel Müdürlük tarafından zorunlu ikamet ilinin belirlenmediği durumlarda tercih edilen illerde ikamet edilebilir. (3) BaĢvuru sahibi ile mülteci, Ģartlı mülteci ve ikincil koruma statüsü sahipleri, adres kayıt sistemine kayıt yaptırmak ve ikamet adresini ve adres değiģikliğini en geç yirmi iģ günü içinde il müdürlüğüne bildirmekle yükümlüdürler. (4) BaĢvuru sahibi, Ģartlı mülteci ve ikincil koruma statüsü sahiplerine kamu düzeni ve kamu güvenliği nedeniyle belirli bir ilde ikamet etmenin yanı sıra, belirlenen süre ve usullerle bildirimde bulunma yükümlülüğü de getirilebilir. (5) BaĢvuru sahipleri akrabalık, sağlık veya diğer nedenlerle ikamet ili değiģikliği talebinde bulunabilirler ve bu talepler Genel Müdürlük veya yetki verilmesi halinde il müdürlüğü tarafından değerlendirilir. (6) Bu madde hükümleri mülteci statüsü verilenlere de uygulanabilir. Diğer yükümlülükler MADDE 111 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahipleri, Kanunun 90 ıncı maddesinin birinci fıkrasında belirtilenler ile Genel Müdürlük veya il müdürlüğü tarafından kendisine tebliğ edilen ilave hususlara uymakla yükümlüdürler. (2) Kanunun üçüncü kısmında belirtilen yardım ve hizmetleri, Kanunun 90 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde belirtildiği Ģekilde haksız yere elde edenler, sağlanan yardım ve hizmet bedelinin tamamını veya ödeyebileceği miktarını geri ödemekle yükümlüdürler. (3) Kanunun 90 ıncı maddesinin birinci fıkrasında belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyenler için eğitim ve temel sağlık haklarından yararlandırmada herhangi bir sınırlamaya gidilmez. Diğer hakları sınırlandırılmadan önce yükümlülüklerine iliģkin il müdürlüğü tarafından gerekli bildirim yapılır. Söz konusu yükümlülüklerin ihlaline devam edildiği takdirde Genel Müdürlük veya belirlenecek usul ve esaslara göre valilikler tarafından eğitim ve temel sağlık hakları hariç baģvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinin haklarıyla ilgili sınırlama kararı alınır. (4) BaĢvuru sahiplerinin baģvurularıyla veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinin statüleriyle ilgili olarak Genel Müdürlük veya valilik tarafından olumsuz karar verilenlere, eğitim ve temel sağlık hakları hariç diğer haklardan faydalanmaları bakımından sınırlama getirilebilir. (5) Sınırlamaya iliģkin değerlendirme bireysel yapılır ve karar ilgiliye tebliğ edilir. YEDĠNCĠ BÖLÜM Uluslararası Korumayla Ġlgili Diğer Hükümler Uluslararası koruma süreçlerinde iģ birliği

96 MADDE 112 (1) Bakanlık, Kanunun 92 nci maddesi kapsamında uluslararası kuruluģlar ve sivil toplum kuruluģlarıyla iģbirliği ve protokol yapabilir. Özel ihtiyaç sahipleri MADDE 113 (1) BaĢvuru sahiplerinin; refakatsiz çocuk, engelli, yaģlı, hamile, beraberinde çocuğu olan yalnız anne ya da baba veya iģkence, cinsel saldırı ya da diğer ciddi psikolojik, bedensel ya da cinsel Ģiddete maruz kalmıģ kiģi olup olmadığı öncelikle tespit edilir. (2) Uluslararası koruma iģlemlerinin herhangi bir aģamasında özel ihtiyaç sahibi olduğu anlaģılanlara, tüm iģ ve iģlemlerinde öncelik tanınır, gerekli her türlü kolaylık gösterilir ve durumları kayıt altına alınır. (3) Uluslararası koruma kapsamında iģlemleri yürütülenlerden iģkence, cinsel saldırı ya da diğer ciddi psikolojik, bedensel ya da cinsel Ģiddete maruz kalmıģ olduğu değerlendirilenlerin tedavileri için ilgili kamu kurum ve kuruluģları, sivil toplum kuruluģları ve uluslararası kuruluģlar ile iģbirliği yapılabilir. Uluslararası koruma kapsamında olan insan ticareti mağdurları MADDE 114 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahiplerinden, insan ticareti mağduru olduğu veya olabileceği yönünde kuvvetli Ģüphe duyulanlar hakkında, aynı zamanda insan ticareti mağdurlarına iliģkin mevzuat hükümleri de uygulanır. MenĢe ülke bilgisi MADDE 115 (1) Uluslararası koruma baģvurularının değerlendirme sürecinde baģvuru sahibinin iddialarının doğruluğunu tespit edebilmek amacıyla menģe, ikamet ve transit ülkelerle ilgili birden fazla kaynaktan bilgi toplanır. (2) Genel Müdürlük menģe ülke bilgilerinin toplanması ve güncellenmesi amacıyla kaynak ülke rapor edinme sistemi kurabilir ve bu bilgileri ilgili kurum ve kuruluģların kullanımına açabilir. (3) Kaynak ülke rapor edinme sisteminin kurulması ve iģletimi Genel Müdürlük tarafından belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde yürütülür. (4) Genel Müdürlük, menģe ülke bilgilerinin toplanması için ilgili kamu kurum ve kuruluģları, üniversiteler, uluslararası kuruluģlar, sivil toplum kuruluģları ile yurt içi veya yurtdıģından bilgi sağlayabilecek diğer kuruluģlarla iģbirliği yapabilir. (5) Genel Müdürlük, menģe ülke bilgilerinin toplanması amacıyla ilgili ülkelerde personel görevlendirebilir. (6) Genel Müdürlük, menģe ülke bilgilerinin güncellenmesi amacıyla gerekli tedbirleri alır. Gizlilik ilkesi MADDE 116 (1) BaĢvuru sahibinin ve uluslararası koruma statüsü sahibinin tüm bilgi ve belgelerinde gizlilik esastır. Gizlilik derecesi, yapılacak iģlemlerin içeriğine bağlı olarak ilgili mevzuat kapsamında belirlenir. (2) Bilgi ve belgeler Genel Müdürlük veya il müdürlüğü tarafından özel olarak belirlenmiģ arģiv alanlarında muhafaza edilir ve yetkili kılınmıģ personelce iģleme alınır. (3) Uluslararası koruma baģvurusunun değerlendirilme sürecinde baģvuru sahibinin veya uluslararası koruma statüsü sahibinin bilgileri, menģe ülkesinin hiçbir kurumuyla paylaģılmaz. (4) Uluslararası koruma baģvuruları reddedilen ve menģe ülkelerine geri dönüģ iģlemleri baģlatılanlar hakkında menģe ülke yetkilileriyle kurulabilecek her türlü iletiģimde, baģvuru sahibinin kendisini, bakmakla yükümlü olduğu kiģileri ve halen menģe ülkede yaģamakta olan aile üyelerini tehlikeye düģürecek hiçbir bilgi ve belge paylaģılmaz. (5) Bu Yönetmelik çerçevesinde yürütülen iģ ve iģlemlerde Genel Müdürlükçe uygun görülen kiģisel veriler, menģe ülke dıģındaki diğer ülkeler, ilgili kamu kurum ve kuruluģları, üniversiteler, uluslararası kuruluģlar, sivil toplum kuruluģları, üçüncü Ģahıslarla paylaģılabilir.

97 (6) Bu Yönetmelik kapsamındaki yabancıların kiģisel dosyasında yer alan belgeler, kendisi, yasal temsilcisi veya vekâletnamesini ibraz eden avukatı tarafından incelenebilir, birer örneği alınabilir. Milli güvenlik, kamu düzeni ve kamu güvenliğinin korunması ile suç iģlenmesinin önlenmesine iliģkin bilgi ve belgeler incelenemez ve verilemez. Hangi bilgi ve belgelerin incelenemez ve verilemez olduğu Genel Müdürlük tarafından belirlenecek usul ve esaslara göre tayin edilir. (7) Bu Yönetmeliğin uygulanmasından sorumlu kamu görevlileri ile diğer görevliler, görevleri sırasında edindikleri gizlilik derecesi taģıyan her tür bilgi, belge ve kiģisel sırları yetkili kılınanlardan baģkasına açıklayamaz, kendilerinin veya üçüncü Ģahısların yararına kullanamaz. (8) Çocuklarla ilgili bilgi paylaģımında, çocuğun yüksek yararı ilkesi gözetilir. KiĢisel dosyaya eriģim MADDE 117 (1) BaĢvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibinin kiģisel dosyasında bulunan belgelerin bir örneği yazılı olarak talep edildiğinde Genel Müdürlük tarafından belirlenecek usul ve esaslara göre kendisine, yasal temsilcisine ya da vekâletnamesini ibraz eden avukatına tutanakla teslim edilir. Tutanakta, verilen belge örneklerinin sadece idari itiraz veya yargı sürecinde savunma amaçlı olarak kullanılabileceği, üçüncü Ģahıslara verilmesi veya açıklanması halinde hukuki sorumluluk doğuracağı uyarıları da yer alır. DÖRDÜNCÜ KISIM Ortak Hükümler ve Göç Politikaları Kurulu BĠRĠNCĠ BÖLÜM Ortak Hükümler Uyum MADDE 118 (1) Genel Müdürlük, yasal kalıģ imkânına sahip yabancı, uluslararası koruma baģvuru sahibi veya statüsü sahibi kiģilerin ya da geçici korunanların toplumla olan karģılıklı uyumlarını sağlamak amacıyla uyum faaliyetleri planlama, uygulama veya bu amaçla oluģturulacak merkezlerin kurulması konularında kamu kurum ve kuruluģları, yerel yönetimler, sivil toplum kuruluģları, üniversiteler ve uluslararası kuruluģlarla iģ birliği yapar. (2) Uyum çalıģmalarını yürütmek amacıyla kurulacak merkezler ve bu merkezlerde verilecek hizmetlerin standartları ilgili kurum ve kuruluģların görüģleri alınarak Bakanlıkça belirlenir. Ulusal ve uluslararası kurum ve kuruluģlar arasındaki iģ birliği ve koordinasyon Genel Müdürlük tarafından sağlanır. (3) Her ilde valilikler tarafından kamu kurum ve kuruluģları, belediyeler, ticaret odası, sivil toplum kuruluģları, üniversitelerin katılımıyla il düzeyinde uyum faaliyetlerinin planlandığı ve yürütüldüğü il göç kurulları valinin baģkanlığında ayda bir kez toplanır. Her toplantıda alınan kararlar düzenli olarak Genel Müdürlüğe gönderilir. Ġstatistikî veriler MADDE 119 (1) Yabancılar ile baģvuru sahipleri veya uluslararası koruma statüsü sahiplerine ait istatistikler, Genel Müdürlük veya valilikler tarafından, Genel Müdürlüğün belirleyeceği usul ve esaslara göre tutulur ve paylaģılır. (2) Kanun kapsamındaki iģ ve iģlemlerle ilgili olarak Genel Müdürlük, Türkiye Ġstatistik Kurumuyla iģbirliği yaparak istatistikleri yayınlar. Tebligat iģlemlerine iliģkin usul ve esaslar MADDE 120 (1) Bu Yönetmelikte yer alan tüm tebligat iģlemlerinde 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümleri uygulanır. (2) Tebligata konu olan iģlemler aģağıda belirtilen Ģekilde yerine getirilir: a) Tebligatın Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük veya valilik tarafından belirlenir. b) Her tür tebligat, Genel Müdürlük tarafından belirlenecek dillerde yapılır.

98 c) Belirlenen dillerde sağlıklı bir tebligat iģleminin gerçekleģtirilemediğinde valilik tebligata en uygun dili belirler. ç) Özel ihtiyaç sahiplerinin durumu tebligat iģlemlerinde de gözetilir. d) Tebliğler ilgiliye veya yasal temsilcisine ya da avukatına yapılır. e) Ġlgili kiģi bir avukat tarafından temsil edilmiyorsa, kararın sonucu, itiraz usulleri ve süreleri hakkında kendisi veya yasal temsilcisi bilgilendirilir. (3) Tebligat iģlemleri, kayıtlı elektronik posta aracılığıyla da yapılabilir. Yabancılara Kayıtlı Elektronik Posta adresi tahsis edilmesi ve bu sistemin kullanımıyla ilgili usul ve esaslar 19/1/2013 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Elektronik Tebligat Yönetmeliği çerçevesinde yürütülür. Gönüllü geri dönüģ desteği MADDE 121 (1) Kanun kapsamındaki yabancılardan gönüllü olarak menģe ülkelerine ya da üçüncü bir ülkeye dönmek isteyenlere, geri dönüģlerini kolaylaģtırmak ve uyum sağlamalarına katkıda bulunmak maksadıyla aģağıda belirtilen usuller çerçevesinde gönüllü geri dönüģ desteği verilebilir: a) Gönüllü geri dönüģ yapacak kiģiye sağlanacak desteğe iliģkin karar, valiliğin teklifi üzerine Genel Müdürlük tarafından alınır. b) Destek, ayni veya nakdi olabileceği gibi mesleki eğitim Ģeklinde de olabilir ve Türkiye de ya da yabancının menģe ülkesinde verilebilir. c) Destekten yararlanarak menģe ülkelerine dönen yabancılar hakkında Türkiye ye giriģ yasağı kararı alınmayabilir. (2) Ġdari gözetim altında olup da gönüllü geri dönüģ desteğine baģvuranlar, dönüģ iģlemlerinin kolaylaģtırılması ve takibi amacıyla, ayrı bir merkeze alınabilir veya haklarındaki idari gözetimin sonlandırılmasına karar verilebilir. (3) Genel Müdürlük, gönüllü geri dönüģ desteğinin sağlanması ve uygulanmasıyla ilgili olarak kamu kurum ve kuruluģları, uluslararası kuruluģlar, ilgili ülke makamları ve sivil toplum kuruluģlarıyla iģbirliği yapabilir ve uluslararası kuruluģların fonlarından yararlanabilir. (4) Gönüllü geri dönüģ talebinde bulunup da bu talebini geri çeken uluslararası koruma statü sahiplerinin statüleri korunur. BaĢvuru sahiplerinin iģlemleri kaldığı yerden devam eder. (5) Gönüllü olarak geri dönüģ yapan uluslararası koruma statüsü sahiplerinin statüleri sona erdirilir. Çocukların iģ ve iģlemlerinde dikkat edilecek hususlar MADDE 122 (1) Özel kanunlardaki hükümler hariç yabancı çocuğa iliģkin iģ ve iģlemlerde aģağıdaki hususlar gözetilir: a) Ortak velayet durumunda anne ve babanın birlikte muvafakatı aranır. Muvafakat, baģvurunun yapılacağı idari mercilerin önünde de verilebilir. EĢlerden biri ve çocuk ayrı ülkelerde ise çocuk için baģvuruda bulunan anne ya da babadan, diğer eģin bu taleple ilgili muvafakatı istenir. b) Velayetin kendisinde olduğunu belgeleyen anne ya da baba, iģlemleri tek baģına yapabilir. c) Yasal temsilci ile çocuğun farklı ülkelerde olduğu durumda, yasal temsilcinin yetkili makam huzurunda verilmiģ onayı ve refakatçinin çocuğun bakımını üstlendiğine iliģkin taahhüdünün olması kaydıyla, çocuğun refakatine bırakıldığı kiģiye çocuk hakkında iģlemleri yapma hakkı tanınır. ç) Çocuğun yüksek yararı söz konusu olduğunda çocuk hakkında idare herhangi bir muvafakat, talep veya baģvuru olmaksızın Kanun kapsamındaki iģ ve iģlemleri resen baģlatır ve karara bağlar. d) Çocuklarla ilgili hükümlerde uluslararası korumaya iliģkin hususlar saklıdır. Refakatsiz çocuklar

99 MADDE 123 (1) Kanunen ya da örf ve adet gereği kendisinden sorumlu bir yetiģkinin refakati bulunmaksızın Türkiye ye gelen veya Türkiye ye giriģ yaptıktan sonra refakatsiz kalan çocuklar hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu ve ilgili mevzuat hükümleri uygulanır. (2) Refakatsiz çocuklarla ilgili tüm iģlemlerde, çocuğun yüksek yararı gözetilerek aģağıdaki hususlar göz önünde bulundurulur: a) Refakatsiz çocuk derhal Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından koruma altına alınır ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından, uygun barınma yerlerine veya yetiģkin akrabalarının ya da koruyucu bir ailenin yanına yerleģtirilir. b) YaĢı, bir belge ile kanıtlanamayan ve on sekiz yaģından büyük olabileceği Ģüphesi bulunan baģvuru sahiplerinin ve düzensiz göçmenlerin, fiziksel ve psikolojik değerlendirmesini içeren kapsamlı yaģ tespiti valiliklerce yaptırılır. c) YaĢ tespiti yapılacak yabancılara, iģlemin amacı ve süreci hakkında bilgi verilir. Tespit iģlemi sonucunda yabancının yaģıyla ilgili tereddüt giderilemediği takdirde, çocuk olduğu kabul edilir. ç) YaĢ tespiti istenen baģvuru sahibi veya düzensiz göçmen, hakkında kesin rapor verilinceye kadar yetkili kamu kuruluģunca ya da bu kuruluģça uygun görülecek baģka bir yerde barındırılır. d) On altı yaģını doldurmuģ olanlar, düzensiz göçmen ise özel koģullar sağlandığında geri gönderme merkezlerinde; baģvuru sahibi veya uluslararası koruma statü sahibi ise kabul ve barınma merkezlerinde de barındırılabilir. e) Mümkün olduğu ölçüde, çocukların yararı, yaģları ve olgunluk düzeyleri dikkate alınarak, kardeģler bir arada bulundurulur. Zorunlu olmadığı sürece barınma yerlerinde değiģiklik yapılmaz. f) Çocukların mülakatları, onlara en uygun ortamlarda yapılır. Çocuklarla yapılan mülakatlarda, idare tarafından belirlenen psikolog, çocuk geliģimci, sosyal çalıģmacı, ebeveyni veya yasal temsilcisi hazır bulundurulabilir. Söz konusu uzmanlar ilgili kurumlardan talep edilir. g) Yapılacak bütün görüģmeler, çocukların psikolojik, duygusal ve fiziksel geliģimleri konusunda yeterli bilgiye sahip nitelikli personel tarafından yapılır. ğ) Karar aģamasında, çocuğun bütün taleplerini açık bir biçimde ifade edememiģ olabileceği dikkate alınır. h) Mülakat görevlisi, mülakat raporunu hazırlarken çocukların mülakatına katılan uzmanın görüģlerinden de faydalanabilir. ı) Tam teģekküllü bir devlet hastanesi veya Adli Tıp Kurumundan alınan yaģ tespit raporu doğrultusunda on sekiz yaģ ve üzerinde olduğu tespit edilenler hakkında, yetiģkin düzensiz göçmen ya da baģvuru sahiplerinin tabi olduğu usuller uygulanır. KiĢisel verilerin alınması ve saklanması MADDE 124 (1) Genel Müdürlük veya il müdürlüğü tarafından Kanun kapsamındaki yabancıların parmak izleri, avuç içi, retina, ses taramaları, fotoğrafları gibi kiģisel verileri Genel Müdürlük tarafından belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde alınır, korunur, saklanır, kullanılır ve paylaģılır. (2) Alınan kiģisel veriler, yabancının kimlik bilgileri ile birlikte, ne zaman ve kim tarafından alındığı belirtilmek suretiyle, bu amaca özgü sisteme kaydedilerek saklanır. (3) Vize baģvurusunda bulunan devlet ya da hükümet baģkanları ile üst düzey hükümet görevlilerinden, Türkiye ye davet edilen resmi delegasyon üyelerinden ve bunlara refakat eden eģi ile çocuklarından ve vize veya ikamet baģvurusunda bulunan on iki yaģından küçük çocuklardan parmak izi alınmaz. Geri gönderme merkezleri ile kabul ve barınma merkezleri

100 MADDE 125 (1) Geri gönderme merkezleri ile kabul ve barınma merkezlerine iliģkin usul ve esaslar, 22/4/2014 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Kabul ve Barınma Merkezleri ile Geri Gönderme Merkezlerinin Kurulması, Yönetimi, ĠĢletilmesi, ĠĢlettirilmesi ve Denetimi Hakkında Yönetmelik çerçevesinde düzenlenir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Göç Politikaları Kurulu ve Görevleri KuruluĢ MADDE 126 (1) Kurul, ĠçiĢleri Bakanının baģkanlığında, Aile ve Sosyal Politikalar, Avrupa Birliği, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik, DıĢiĢleri, ĠçiĢleri, Kültür ve Turizm, Maliye, Millî Eğitim, Sağlık ve UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme bakanlıkları müsteģarları ile YurtdıĢı Türkler ve Akraba Topluluklar BaĢkanı ve Genel Müdürden oluģur. (2) Toplantı gündemine göre, konuyla ilgili bakanlık, ulusal veya uluslararası diğer kurum ve kuruluģlar ile sivil toplum kuruluģlarının temsilcileri toplantıya davet edilebilir. Toplantıya davet edilecek bakanlık ile kurum ve kuruluģ temsilcileri Kurul BaĢkanının onayı ile belirlenir. Görevleri MADDE 127 (1) Kurulun görevleri Ģunlardır: a) Türkiye nin göç politika ve stratejilerini belirlemek, uygulanmasını takip etmek. b) Göç alanında strateji belgeleri ile program ve uygulama belgelerini hazırlamak. c) Kitlesel akın durumunda uygulanacak yöntem ve tedbirleri belirlemek. ç) Ġnsani mülahazalarla toplu hâlde Türkiye ye kabul edilecek yabancılar ile bu yabancıların ülkeye giriģ ve ülkede kalıģlarıyla ilgili usul ve esasları belirlemek. d) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının önerileri çerçevesinde, Türkiye nin ihtiyaç duyduğu yabancı iģ gücü ile Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının da görüģleri doğrultusunda tarım alanlarındaki mevsimlik iģler için gelecek yabancılara iliģkin esasları belirlemek. e) Yabancılara verilecek uzun dönem ikamet iznine iliģkin diğer Ģartları belirlemek. f) Göç alanında yabancı ülkeler ve uluslararası kuruluģlarla etkin iģ birliği ve bu alandaki çalıģmaların çerçevesini belirlemek. g) Göç alanında görev yapan kamu kurum ve kuruluģları arasında koordinasyonun sağlanmasına yönelik kararlar almak. Toplantı usulü MADDE 128 (1) Kurul, Kurul BaĢkanı tarafından belirlenen tarihte her yıl olağan olarak toplanır. Gerekli görüldüğü hâllerde Kurul BaĢkanının çağrısıyla olağanüstü toplanabilir. Genel Müdür, Kurulun olağanüstü toplanmasına iliģkin Kurul BaĢkanına öneride bulunabilir. (2) Kurul toplantıları, Genel Müdürün önerisi üzerine Kurul BaĢkanının uygun göreceği yerde yapılır. Toplantı gündemi MADDE 129 (1) Toplantı gündemi, üyelerin görüģü alınarak Kurul BaĢkanı tarafından belirlenir. Genel Müdür, Kurul üyelerinin gündem ile ilgili görüģlerini alarak toplantı tarihinden önce toplantı gündemini Kurul BaĢkanının onayına sunar. (2) Toplantı gündemi, Genel Müdürlük tarafından toplantı tarihinden önce, varsa ekleri ile birlikte Kurul üyelerine gönderilir. Gündem gönderildikten sonra da BaĢkan tarafından gerekli görüldüğü hallerde gündeme ekleme yapılabilir. Kurul kararları MADDE 130 (1) Kurul, üye tam sayısının salt çoğunluğuyla toplanır ve toplantıya katılanların oy çoğunluğu ile karar alır. Oyların eģitliği halinde Kurul BaĢkanının kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır.

101 (2) Kurul kararları; her karara bir numara verilecek Ģekilde toplantı esnasında ya da sonrasında makul bir süre içerisinde yazılır. Göç Politika Kurulu kararlarına ek oluģturacak plan, proje, harita ve benzeri belgelerin olması halinde, bu belgelerin bir takımı sekretarya tarafından paraflanarak karar dosyasında saklanır. (3) Alınan kararlarda karģı oy kullanan Kurul üyelerince, karģı oy gerekçeleri yazı ile belirtilerek dosyasında saklanmak üzere sekretaryaya teslim edilir. (4) Kurul üyesi olmayan ancak Kurul toplantısına davet edilen temsilciler oy kullanamaz. Kararların duyurulması MADDE 131 (1) Kurulda alınan kararlar, Genel Müdürlükçe Kurul üyeleri ile ilgili kurum ve kuruluģlara yazılı olarak bildirilir. Ayrıca gizlilik kararı bulunmuyorsa Genel Müdürlük internet adresinden duyurulur. Kararların izlenmesi ve değerlendirilmesi MADDE 132 (1) Kurul kararlarının uygulanmasından sorumlu kurum ve kuruluģlar, kararların uygulanmasına yönelik olarak yaptıkları çalıģmaları izleme raporu düzenleyerek toplantı tarihinden itibaren dörder aylık dönemler halinde Genel Müdürlüğe gönderir. Ġzleme raporunu hazırlamayan veya kararları yerine getirmeyenlerden, Kurula arz edilmek üzere gerekçelerini bir sonraki toplantıya kadar yazılı olarak göndermesi istenir. Sekretarya ve destek hizmetleri MADDE 133 (1) Kurulun sekretarya ve destek hizmetleri Genel Müdürlük tarafından yerine getirilir. BEġĠNCĠ KISIM Genel Müdürlük Kurul ve Komisyonları ile ÇeĢitli Hükümler BĠRĠNCĠ BÖLÜM Sürekli Kurul ve Komisyonlar ile Geçici Komisyonların OluĢumu Sürekli kurul ve komisyonlar MADDE 134 (1) Genel Müdürlük bünyesinde faaliyet gösteren sürekli kurul ve komisyonlar; Göç DanıĢma Kurulu, Uluslararası Koruma Değerlendirme Komisyonu ve Düzensiz Göçle Mücadele Koordinasyon Kurulu dur. Geçici komisyonlar MADDE 135 (1) Genel Müdürlük, görev alanına giren konularla ilgili olarak çalıģmalarda bulunmak ve faaliyetlerine katkı sağlamak üzere geçici komisyonlar kurabilir. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Göç DanıĢma Kurulu KuruluĢ MADDE 136 (1) Göç DanıĢma Kurulu, Bakanlık MüsteĢarı veya görevlendireceği müsteģar yardımcısının baģkanlığında, Türkiye Ġnsan Hakları Kurumu, Avrupa Birliği, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik ve DıĢiĢleri bakanlıklarının en az daire baģkanı seviyesindeki temsilcileri, Genel Müdür, Genel Müdür Yardımcıları, Genel Müdürlük Yabancılar Dairesi, Uluslararası Koruma Dairesi, Ġnsan Ticareti Mağdurlarını Koruma Dairesi, Uyum ve ĠletiĢim Dairesi ve Göç Politika ve Projeleri Dairesi baģkanları, BirleĢmiĢ Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği Türkiye Temsilcisi, Uluslararası Göç Örgütü Türkiye Temsilcisi, göç konularıyla ilgili beģ öğretim elemanı ve göç alanında çalıģmalarda bulunan beģ sivil toplum kuruluģu temsilcisinden oluģur. (2) Kurul toplantılarına baģkan tarafından, yurt içi ve yurt dıģından göç alanında uzman kiģiler çağrılarak görüģleri alınabilir. Kurul üyesi öğretim elemanlarının belirlenmesi MADDE 137 (1) Kurul üyesi olarak görev yapmak üzere en az doktora derecesine sahip öğretim elemanları arasından baģvuruları alınan beģ asıl ve beģ yedek olmak üzere on

102 öğretim elemanı, Genel Müdürün teklifi ve Bakanlık MüsteĢarının onayıyla üç yıllık süreyle seçilir. (2) Kurul üyesi olarak görev yapacak öğretim elemanları, Genel Müdürlük tarafından yapılan duyuru üzerine alınan baģvuruların değerlendirilmesiyle belirlenir. Kurul üyeliği için Genel Müdürlük internet sitesi üzerinden duyuru yapılır. Ayrıca üniversitelere ve üniversiteler bünyesinde faaliyet gösteren göç araģtırma ve uygulama merkezlerine de baģvuruyla ilgili duyuru, yazıyla bildirilebilir. BaĢvurular en fazla bir ay içinde olmak Ģartıyla duyuruda belirtilen tarih süresince alınır. (3) Öğretim elemanı bizzat baģvuru yapabileceği gibi üniversiteler tarafından da öğretim elemanı teklifinde bulunulabilir. Kurul üyesi sivil toplum kuruluģu temsilcilerinin belirlenmesi MADDE 138 (1) Kurul üyesi olarak görev yapacak beģ asıl ve beģ yedek olmak üzere on sivil toplum kuruluģu temsilcisi, Genel Müdürün teklifi ve Bakanlık MüsteĢarının onayıyla üç yıllık süreyle seçilir. (2) Kurul üyeliği için Genel Müdürlük internet sitesi üzerinden duyuru yapılır. BaĢvurular, en fazla bir ay içinde olmak Ģartıyla duyuruda belirtilen tarih süresince alınır. (3) BaĢvurular sivil toplum kuruluģları tarafından yapılır. (4) Sivil toplum kuruluģu temsilcisi sıfatıyla kurul üyesi olarak seçileceklerin Genel Müdürlüğün görev alanıyla ilgili faaliyet gösteren dernek, vakıf, meslek ve düģünce kuruluģları ile bunların üst yapılanmalarının temsilcileri arasından olması esastır. Genel Müdürlüğün görev alanıyla ilgili konularda çalıģma programı olan ve bu konularda ulusal veya uluslararası konferans, panel, seminer ve benzeri toplantılar düzenlemiģ olanlar öncelikle tercih edilebilir. Ancak 22/1/2004 tarihli ve 5072 sayılı Dernek ve Vakıfların Kamu Kurum ve KuruluĢları ile ĠliĢkilerine Dair Kanun kapsamında olan dernek ve vakıf temsilcileri Kurula üye olarak seçilemezler. (5) Sivil toplum kuruluģu, yönetim kurulu baģkanı veya kuruluģun karar organı tarafından yetkilendirilmiģ olan kiģi tarafından temsil edilir. Kurul üyelerine iliģkin diğer hususlar MADDE 139 (1) Öğretim elemanları ve sivil toplum kuruluģlarının temsilcileri baģvuru tarihinin sona ermesinden itibaren en fazla bir ay içinde belirlenerek Genel Müdürlüğün internet sitesinden duyurulur. (2) Öğretim elemanları ve sivil toplum kuruluģlarının temsilcilerinden toplantıya katılamayacağını bildiren ya da üyelikten çekilen asıl üyenin yerine yedek üye görevlendirilir. (3) Mazeretsiz olarak üst üste iki toplantıya katılmayan üyenin üyeliği kurul kararıyla düģürülür. Toplantı usulü MADDE 140 (1) Kurul, baģkan tarafından belirlenecek tarihlerde yılda iki kez olağan olarak toplanır. Kurul, ayrıca baģkanın çağrısı üzerine her zaman olağanüstü toplanabilir. Genel Müdür, kurulun olağanüstü toplanmasına iliģkin baģkana öneride bulunabilir. (2) Kurul toplantıları, Genel Müdürlükte veya BaĢkanın uygun göreceği yerde yapılır. Kurul toplantı gündemi MADDE 141 (1) Sekretarya tarafından Genel Müdürün uygun görüģü alınarak oluģturulan toplantı gündemine iliģkin taslak, toplantı tarihinden en az bir ay önce, varsa ekleri ile birlikte üyelere gönderilir. Üyeler, gündeme alınmasını önerdikleri konuları, toplantı tarihinden en geç iki hafta önce Genel Müdürlüğe iletir. (2) Toplantı gündemi, son Ģekli verilerek Genel Müdür tarafından BaĢkanın onayına sunularak belirlenir ve üyelere bildirilir. Kurul kararları ve niteliği

103 MADDE 142 (1) Kurul, üye tam sayısının salt çoğunluğuyla toplanır ve toplantıya katılanların oy çokluğu ile karar alır. Oyların eģitliği halinde BaĢkanın kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır. (2) Kurul kararları, her karara bir numara verilmek suretiyle toplantı salonunda yazılır, BaĢkan ve üyelerce imzalanır. Kararların toplantıdan sonra yazılıp imzalanacağı durumlarda buna iliģkin bir karar tutanağı düzenlenerek üyelerce imzalanır. Kararların tek sayfadan fazla olması halinde diğer sayfalar da baģlıklı karar kâğıtlarına yazılarak kararların bittiği sayfanın sonu BaĢkan ve üyelerce imzalanır, diğer sayfalar ise paraflanır. Kurul kararlarına ek oluģturacak plan, proje, harita ve benzeri belgelerin olması halinde, bu belgelerin bir takımı sekretarya tarafından paraflanarak karar dosyasında saklanır. (3) KarĢı oy kullanılan kararlar karģı oy yazılarak imzalanır. KarĢı oy gerekçeleri dosyasında saklanmak üzere bir sonraki kurul toplantısına kadar sekretaryaya yazılı olarak teslim edilir. (4) Kurulun tavsiye niteliğindeki kararları, Genel Müdürlük ile kamu kurum ve kuruluģlarınca değerlendirilir. Kurul kararlarının duyurulması MADDE 143 (1) Kurulda alınan kararlar, Genel Müdürlük tarafından üyelerin temsilcisi olduğu kurum ve kuruluģlara yazılı olarak bildirilir. Kurul kararlarının izlenmesi ve değerlendirilmesi MADDE 144 (1) Kamu kurum ve kuruluģları, görev alanlarına iliģkin kurul kararları doğrultusunda yaptıkları çalıģmaları ve sonuçlarını, bir sonraki toplantıya kadar Genel Müdürlüğe resmi yollarla bildirir. Genel Müdürlük bu çalıģmaları değerlendirerek BaĢkanın bilgisine sunar. Sekretarya ve destek hizmetleri MADDE 145 (1) Komisyonun sekretaryası ve destek hizmetleri, Genel Müdürlük tarafından sağlanır. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Uluslararası Koruma Değerlendirme Komisyonu KuruluĢ MADDE 146 (1) Uluslararası Koruma Değerlendirme Komisyonu, Kanunun 115 inci maddesinin ikinci fıkrasında belirlenen görevleri yapmak üzere, Genel Müdürlük temsilcisi baģkanlığında, Adalet ve DıĢiĢleri Bakanlıklarınca görevlendirilen birer temsilci ve bir göç uzmanından oluģur. Komisyona, BirleĢmiĢ Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği Türkiye Temsilciliği temsilcisi gözlemci olarak katılmak üzere davet edilebilir. Komisyon üyeleri MADDE 147 (1) Komisyonun baģkanlığını yürütecek olan Genel Müdürlük temsilcisi ile komisyonda görev alacak göç uzmanı veya göç uzmanı bulunmadığı takdirde yerine görevlendirilecek göç uzman yardımcısı, iki yıl için asıl ve yedek olmak üzere Genel Müdür tarafından görevlendirilir. Diğer üyeler ise en az bir yıl için asıl ve yedek olmak üzere belirlenir. Komisyon baģkan ve üyelerine görevleri süresince ek görev verilmez. (2) Genel Müdürlük, Adalet ve DıĢiĢleri Bakanlıklarından Kanunun 115 inci maddesinde belirtilen sürelerde asıl ve yedek olarak görevlendirilecek temsilcilerin, bu alanda uzmanlığı bulunan kiģilerden olması yönünde talepte bulunabilir. Genel Müdürlüğün yazılı bildirimi üzerine ilgili bakanlıklarca on beģ gün içinde görevlendirme yapılır. Komisyonun çalıģma usulü MADDE 148 (1) Komisyon, uluslararası koruma baģvuru talepleri reddedilenlerin itiraz baģvurularını değerlendirmek üzere Komisyon BaĢkanının uygun göreceği tarihlerde toplanır.

104 (2) Komisyon, üyelerin eksiksiz olarak katılımıyla toplanır ve salt çoğunlukla karar alır. Oyların eģitliği halinde Komisyon BaĢkanının kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır. (3) Merkez ve taģra teģkilatında komisyon oluģturulabilir. TaĢrada oluģturulacak komisyonların kuruluģ ve çalıģma usulleri Genel Müdürlük tarafından belirlenir. (4) Kararlarda üyeler çekimser kalamaz. KarĢı oy kullanılan kararlar karģı oy yazılarak imzalanır. KarĢı oy gerekçeleri yazı ile belirtilerek dosyasında saklanmak üzere sekretaryaya teslim edilir. (5) Komisyon çalıģmalarını, Genel Müdürlük hizmet binasında; taģrada oluģturulacak komisyonlar ise il müdürlüğünde veya komisyon tarafından uygun bulunan diğer yerlerde yürütür. (6) Genel Müdürlüğün merkez teģkilatında kurulan komisyonlar ihtiyaç duyulan illerde taģra komisyonu olarak da görevlendirilebilir. Görevlendirme süresi en fazla on beģ gündür. Komisyon tarafından yapılan değerlendirmelerin tamamlanamaması durumunda bu süre bir defaya mahsus olmak üzere on beģ gün daha uzatılabilir. Komisyonun kararları ve niteliği MADDE 149 (1) Komisyon itirazları değerlendirirken aģağıdaki hususları da gözetir: a) Ġdarenin vermiģ olduğu kararı usul ve esas yönünden inceler. b) Genel Müdürlükten, Genel Müdürlük temsilcisinden veya il müdürlüğünden bilgi talep edebilir. c) Ġtiraz sahibiyle veya yasal temsilcisiyle ya da avukatıyla doğrudan veya il müdürlüğü aracılığıyla görüģebilir. (2) Komisyon değerlendirmesinin sonunda iki Ģekilde karar alır: a) BaĢvuru sahibinin, itirazını reddedebilir. b) Ġdareden, vermiģ olduğu kararı usul veya esas yönünden gözden geçirmesini talep edebilir. (3) Komisyon, kararını itirazın kendisine ulaģtığı tarihten itibaren en geç on beģ gün içinde verir. Bu süre en fazla beģ gün daha uzatılabilir. (4) Komisyonun kararı yabancıya veya avukatına ya da yasal temsilcisine tebliğ edilir. Sekretarya ve destek hizmetleri MADDE 150 (1) Komisyonun sekretaryası ve destek hizmetleri, Genel Müdürlük tarafından sağlanır. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Düzensiz Göçle Mücadele Koordinasyon Kurulu KuruluĢ MADDE 151 (1) Düzensiz Göçle Mücadele Koordinasyon Kurulu, Kanunun 116 ncı maddesinin üçüncü fıkrasında belirlenen görevleri yapmak üzere, Bakanlık MüsteĢarı veya görevlendireceği müsteģar yardımcısı baģkanlığında, Genelkurmay BaĢkanlığı, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik ve DıĢiĢleri bakanlıkları ile Millî Ġstihbarat TeĢkilatı MüsteĢarlığı, ilgili kolluk birimleri ve Genel Müdürlüğün daire baģkanı seviyesindeki temsilcilerinden oluģur. (2) Koordinasyon Kurulunda üye olarak bulunacak bakanlık ve kurum temsilcileri de en az daire baģkanı ve dengi seviyesindeki kiģiler arasından görevlendirilir. Genel Müdürlüğün yazılı bildirimi üzerine ilgili bakanlıklar ve kurumlarca on beģ gün içinde görevlendirme yapılır. (3) Koordinasyon Kurulunda temsilci görevlendirecek kolluk birimleri Jandarma Genel Komutanlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü, Sahil Güvenlik Komutanlığı ile Gümrükler Muhafaza Genel Müdürlüğüdür. (4) Koordinasyon Kurulu toplantılarına, kurul baģkanının uygun görmesi halinde ilgili kamu kurum ve kuruluģlarının merkez ve taģra birimleri, sivil toplum kuruluģları, uluslararası kuruluģ temsilcileri ile konuyla ilgili uzmanlar çağrılabilir.

105 Kurulun toplanma usulü MADDE 152 (1) Koordinasyon Kurulu, Ocak ve Temmuz aylarında olmak üzere yılda iki kez olağan olarak toplanır. Kurul, ayrıca koordinasyon kurulu baģkanının çağrısı üzerine her zaman olağanüstü toplanabilir. Genel Müdür, kurulun olağanüstü toplanmasına iliģkin koordinasyon Kurulu baģkanına öneride bulunabilir. (2) Koordinasyon Kurulu toplantıları, Genel Müdürlük yerleģkesinde veya Kurul BaĢkanının uygun göreceği ve üyelere önceden yazılı olarak bildirilecek farklı bir yerde yapılır. Kurulun toplantı gündemi MADDE 153 (1) Kurul BaĢkanının uygun görüģü alınarak oluģturulan toplantı gündemine iliģkin taslak, Genel Müdürlük tarafından toplantı tarihinden en az bir ay önce, varsa ekleri ile birlikte kurul üyelerine gönderilir. Kurul üyeleri gündeme alınmasını önerdikleri konuları, toplantı tarihinden en geç bir hafta önce Genel Müdürlüğe bildirirler. (2) Toplantı gündemi, son Ģekli verilerek Genel Müdür tarafından BaĢkanın onayına sunularak belirlenir ve üyelere bildirilir. Kurul kararları ve niteliği MADDE 154 (1) Kurul, üye tam sayısının salt çoğunluğuyla toplanır ve toplantıya katılanların oy çokluğuyla karar alır. Oyların eģitliği halinde Kurul BaĢkanının kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır. (2) Kurul kararlarının; her karara bir numara verilmek suretiyle toplantı salonunda yazılması, baģkan ve üyelerce imzalanması esastır. Kararların toplantıdan sonra yazılıp imzalanacağı durumlarda buna iliģkin bir karar tutanağı düzenlenerek üyelerce imzalanır. Kararların tek sayfadan fazla olması halinde diğer sayfalar da baģlıklı karar kâğıtlarına yazılarak kararların bittiği sayfanın sonu baģkan ve üyelerce imzalanır, diğer sayfalar ise paraflanır. Kurul kararlarına ek oluģturacak plan, proje, harita ve benzeri belgelerin olması halinde, bu belgelerin bir takımı sekretarya tarafından paraflanarak karar dosyasında saklanır. (3) KarĢı oy kullanılan kararlar karģı oy yazılarak imzalanır. KarĢı oy kullananlar ayrıca gerekçelerini yazılı olarak dosyasında saklanmak üzere sekretaryaya teslim eder. Kararların duyurulması MADDE 155 (1) Kurulda alınan kararlar, Genel Müdürlükçe kurul üyeleri ile ilgili kurum ve kuruluģlarına yazılı olarak bildirilir ve gizlilik kararı yoksa Genel Müdürlük internet sitesinden duyurulur. Kurul kararlarının izlenmesi ve değerlendirilmesi MADDE 156 (1) Kamu kurum ve kuruluģları Kurul kararları doğrultusunda yaptıkları çalıģmaları, ilk toplantı tarihinden itibaren üçer aylık dönemler halinde izleme raporu düzenleyerek Genel Müdürlüğe bildirir. Genel Müdürlük bu raporları değerlendirerek sonuçlarını bir ay içerisinde Kurul BaĢkanının bilgisine sunar. Sekretarya ve destek hizmetleri MADDE 157 (1) Komisyonun sekretaryası ve destek hizmetleri, Genel Müdürlük tarafından sağlanır. BEġĠNCĠ BÖLÜM Geçici Komisyonlar KuruluĢ MADDE 158 (1) Geçici komisyonlar, Genel Müdürlüğün görev alanına giren konularda, kamu kurum ve kuruluģları, sivil toplum kuruluģları, uluslararası kuruluģların temsilcileri ve konuyla ilgili uzmanların katılımıyla Genel Müdürün teklifi üzerine Bakanın onayıyla kurulur. (2) Geçici komisyonların oluģum Ģekli, çalıģma süresi, komisyonlarda üye olarak görev alacakların sayısı, nitelikleri, uzmanlık alanları, seçimi ve görevlendirilmesi; çalıģma

106 yapılacak konuların özellikleri göz önünde bulundurularak Genel Müdürlük tarafından belirlenir. Komisyonun çalıģma usulü MADDE 159 (1) Ġlk toplantıda, komisyonun çalıģma, karar alma usul ve esasları yönünde tabi olacağı ilke ve kurallar tespit edilerek Genel Müdürün onayına sunulur. (2) Geçici komisyonların olağan ve olağanüstü toplantıları ise Komisyon BaĢkanının teklifi üzerine Genel Müdür tarafından uygun görülecek yer ve zamanda gerçekleģtirilir. (3) Geçici komisyonların baģkanlığı, Genel Müdürlük temsilcisi tarafından yürütülür. (4) Komisyon, kararlarını salt çoğunlukla alır. Oyların eģitliği halinde Kurul BaĢkanının kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmıģ sayılır. (5) KarĢı oy kullanılan kararlar karģı oy yazılarak imzalanır. KarĢı oy gerekçeleri ayrıca sahiplerince yazı ile belirtilerek dosyasında saklanmak üzere sekretaryaya teslim edilir. (6) Komisyonların toplantıları, Genel Müdürlükte veya Komisyon BaĢkanının uygun göreceği yerde yapılır. Sekretarya ve destek hizmetleri MADDE 160 (1) Komisyonların sekretaryası ve destek hizmetleri, komisyonun kurulma amacına ve çalıģma alanına bağlı olarak, Genel Müdürlüğün ilgili daire baģkanlığı tarafından sağlanır. ALTINCI BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Yürürlükten kaldırılan yönetmelik MADDE 161 (1) 29/4/1983 tarihli ve sayılı Mülteci Misafirhaneleri Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıģtır. GeçiĢ hükümleri GEÇĠCĠ MADDE 1 (1) Yurt dıģından yapılması gereken ikamet izni baģvuruları konsolosluklardan alınmaya baģlanıncaya kadar valiliklerce alınmaya devam edilir. (2) 11/4/2014 tarihinden önce alınan ikamet tezkerelerinin Kanunda düzenlenen ikamet izni türlerinden hangisine karģılık geldiği Genel Müdürlükçe belirlenir. (3) Ġkamet izni baģvuruları konsolosluklardan alınmaya baģlanıncaya kadar 10 uncu maddenin birinci fıkrasında belirtilen her yüz seksen günde doksan gün kalıģ süresini tamamlayan yabancıların, vize alarak sınır kapılarına gelmeleri durumunda, en geç on gün içerisinde ikamet izni baģvurusunda bulunmayı kabul etmeleri kaydıyla ülkeye giriģlerine izin verilir. (4) Üçüncü fıkra kapsamındaki on günlük süre içinde ikamet izni baģvurusunda bulunmayan yabancılar hakkında giriģ yaptıkları tarih ile çıkıģ yapacakları tarih aralığındaki süre vize ihlali süresi olarak kabul edilir ve Kanunun sınır dıģı etmeye iliģkin hükümleri kapsamında iģlem yapılır. Bu yabancılardan ihlal ettikleri süreye karģılık gelen harç miktarı ülkeye giriģ tarihinden itibaren hesaplanarak alınır. (5) On gün içinde ikamet iznine baģvurmadan ülkeden çıkıģ yapmak için kendiliğinden kapıya gelenler hakkında ise giriģ yaptıkları tarih ile çıkıģ yapacakları tarih aralığındaki süre vize ihlali süresi olarak kabul edilir. Bu yabancılardan ihlal ettikleri süreye karģılık gelen harç miktarı ülkeye giriģ tarihinden itibaren hesaplanarak alınır. ÇalıĢma izni muafiyeti GEÇĠCĠ MADDE 2 (1) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun 10 uncu maddesine göre çalıģma izni muafiyet teyit belgesi verilmeye baģlanıncaya kadar, Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 55 inci maddesinde sayılan ve dıģ temsilciliklerden amaçlarına uygun vize alarak gelen yabancılar vize süreleri yeterliyse doksan güne kadar ikamet izni almakla yükümlü tutulmazlar. Bu sürenin sonunda Kanunun 32 nci maddesine

107 göre kendilerine tanınan çalıģma hakkından uzun olmamak kaydıyla kısa dönem ikamet izni verilir. (2) Amacına uygun vize almadan Türkiye ye gelmiģ olup da Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 55 inci maddesi kapsamında olduğu anlaģılan yabancılara, talep ettiklerinde vizeyle ya da vize muafiyetiyle gelmiģ olma durumları gözetilmeksizin giriģ vizesi harcı alınarak kısa dönem ikamet izni verilir. (3) Birinci ve ikinci fıkra kapsamında olanlardan kısa dönem ikamet izninde talep edilen belgelere ek olarak, ilgili kurumlardan Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 55 inci maddesinde sayılan kiģilerden olduğunu ispatlayan belgeler istenir. (4) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun 10 uncu maddesine göre çalıģma izni muafiyet teyit belgesi verilmeye baģlanıncaya kadar, Türkiye de herhangi bir amaçla alınmıģ geçerli ikamet iznine sahip yabancılardan, Yabancıların ÇalıĢma Ġzinleri Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 55 inci maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi kapsamındaki tur operatörü temsilcileri, yabancının durumunu gösteren bir belgeyle çalıģabilirler. Bu belgenin Ģekli ve içeriği Genel Müdürlük tarafından belirlenip valilikler tarafından düzenlenir. Bu iģlemler sırasında aģağıdaki hususlar göz önünde bulundurulur: a) Belgenin geçerlilik süresi ikamet izninin geçerlilik süresiyle sınırlıdır. b) Ġkamet izni uzatma baģvurusunda kendisine verilen müracaat belgesini ibraz edenlere de tur operatörü olarak çalıģabilmesini sağlayacak belge düzenlenebilir. c) Alındığı tarihten itibaren bir yıl geçmemiģ tur operatörü vizesi bulunanlara düzenlenecek belge ücretsiz olarak verilir. ç) Geriye doğru bir yıl içinde tur operatörü vizesi almamıģ tur operatörü temsilcilerine belge giriģ vizesi harcı alınarak verilir. KiĢisel veriler GEÇĠCĠ MADDE 3 (1) Yabancıların fotoğraf ve parmak izi kayıtlarının alınması için gerekli donanım, alt yapı ile bunların kaydedileceği sistemler oluģturuluncaya kadar mevcut alt yapı, donanım ve sistemlerin kullanılabilmesine iliģkin hususlar Emniyet Genel Müdürlüğü ile Genel Müdürlük arasında ayrıca belirlenir. (2) Kanun kapsamındaki yabancıların parmak izleri Genel Müdürlüğün parmak izi veri tabanı oluģturuluncaya kadar kolluk tarafından alınmaya devam edilir. Genel Müdürlüğün veri tabanı oluģturulduğunda gerekli koordinasyon sağlanarak bu kayıtların veri aktarımı yapılır. Yürürlük MADDE 162 (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 163 (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ĠçiĢleri Bakanı yürütür. [R.G. 17 Mart ] BAKANLAR KURULU KARARI Sınır Ticaretinin Düzenlenmesine ĠliĢkin 2016/8478 Sayılı Karar, 18 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.

108 [R.G. 18 Mart ] UYUġMAZLIK MAHKEMESĠ BAġKANLIĞINA SEÇME KARARI Sayın Nuri NECĠPOĞLU nun UyuĢmazlık Mahkemesi BaĢkanlığına Seçilmesi Kararı Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığından: 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun un 12. ve 2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun un 3. ve 4. maddeleri uyarınca; 16/3/2016 günü yapılan seçimde, UyuĢmazlık Mahkemesi BaĢkanlığına Anayasa Mahkemesi Üyesi Sayın Nuri NECĠPOĞLU seçilmiģtir. [R.G. 18 Mart ] YÖNETMELĠKLER Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine Dair Tedbirler Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik yapılmasına Dair 2016/8566 Sayılı Yönetmelik Karar Sayısı : 2016/8566

109 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı Y. AKDOĞAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı V. Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU S. RAMAZANOĞLU C. YILMAZ Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı V. DıĢiĢleri Bakanı V. N. AĞBAL B. BOZDAĞ A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı V. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı V. Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI B. TÜFENKCĠ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı Sağlık Bakanı

110 [R.G. 18 Mart ]

111 Maliye Bakanlığından: SUÇ GELĠRLERĠNĠN AKLANMASININ VE TERÖRÜN FĠNANSMANININ ÖNLENMESĠNE ĠLĠġKĠN YÜKÜMLÜLÜKLERE UYUM PROGRAMI HAKKINDA YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 16/9/2008 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine ĠliĢkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesine Yükümlüler, ibaresinden sonra gelmek üzere faaliyet izninin alınmasını müteakip otuz gün içerisinde ibaresi eklenmiģtir. MADDE 2 Aynı Yönetmeliğin 29 uncu maddesinin birinci fıkrası aģağıdaki Ģekilde değiģtirilmiģtir. (1) Tedbirler Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında sayılan yükümlülerden; Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası ile kalkınma ve yatırım bankaları, bankalar dıģında banka kartı veya kredi kartı düzenleme yetkisini haiz kuruluģlar, kambiyo mevzuatında belirtilen yetkili müesseseler, finansman ve faktoring Ģirketleri, reasürans Ģirketleri, finansal kiralama Ģirketleri, ödeme kuruluģları, elektronik para kuruluģları, portföy yönetim Ģirketleri, kargo Ģirketleri ve sermaye piyasası mevzuatı çerçevesinde takas ve saklama hizmeti veren kuruluģlar faaliyet izninin alınmasını müteakip otuz gün içerisinde bu Yönetmelikte bahsedilen uyum programını oluģturmaksızın idari düzeyde uyum görevlisi atamak zorundadır. Bu madde uyarınca atanacak uyum görevlisinin uhdesinde baģka görevler de bulunabilir. MADDE 3 Aynı Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesine aģağıdaki fıkra eklenmiģtir. (3) Halihazırda faaliyet izni almıģ bulunan ödeme kuruluģları ve elektronik para kuruluģları ile portföy yönetim Ģirketleri ve kargo Ģirketleri bu Yönetmeliğin 30 uncu maddesinde yazılı Ģartları haiz uyum görevlisini 1/3/2016 tarihine kadar atarlar. MADDE 4 Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 5 Bu Yönetmelik hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 16/9/ Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 1-26/9/ /1/ /6/ [R.G. 18 Mart ] TEBLĠĞ

112 Maliye Bakanlığından: MALĠ SUÇLARI ARAġTIRMA KURULU GENEL TEBLĠĞĠ (SIRA NO: 5) NDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA ĠLĠġKĠN TEBLĠĞ (SIRA NO: 14) MADDE 1 9/4/2008 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Mali Suçları AraĢtırma Kurulu Genel Tebliği (Sıra No:5) nin inci maddesine son paragraftan sonra gelmek üzere aģağıdaki paragraf eklenmiģtir. 21/5/2007 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Kıymetli Madenler Borsası Aracı KuruluĢlarının Faaliyet Esasları ile Kıymetli Madenler Aracı Kurumlarının KuruluĢu Hakkında Yönetmelikte tanımlanan kıymetli madenler aracı kuruluģlarının Borsa Ġstanbul A.ġ. bünyesinde ve kendi aralarında gerçekleģtirdikleri iģlemler bakımından da bu bölümün birinci ve ikinci fıkraları uygulanır. MADDE 2 Aynı Tebliğin nci maddesinin birinci paragrafındaki ikibin ibaresi üçbin, beģbin ibaresi yedibinbeģyüz olarak, üçüncü paragrafı ise aģağıdaki Ģekilde değiģtirilmiģtir. Emeklilik sözleģmesi ile bu madde kapsamındaki hayat sigortası sözleģmesinin mesafeli satıģ kapsamında düzenlenmesi halinde, imza örneği aranmamakla birlikte bu sözleģmelerin onaylanmasında hizmet riski ile Yönetmeliğin 20 nci maddesinde yer alan tedbirler göz önünde bulundurulur. MADDE 3 Aynı Tebliğin uncu maddesinin birinci paragrafına yükümlüler; ibaresinden sonra gelmek üzere ve bu ibarenin bir alt satırına - Aynı yıl içinde nakit çekim tutarı üçyüz TL yi, ibaresi eklenmiģ, maddenin birinci paragrafında yer alan 300 ibaresi yediyüzelli, Yeniden yükleme yapılabilen ve toplam yükleme limiti bir takvim yılı içinde TL yi (Aynı takvim yılı içinde TL üzerinde nakit çekilmesine veya baģka bir hesaba transfer edilmesine imkan verilenler hariç) ibaresi Yeniden yükleme yapılabilen ve toplam yükleme limiti bir ay içinde yediyüzelli TL yi ve her halükarda bakiyesi yediyüzelli TL yi, olarak değiģtirilmiģtir. MADDE 4 Aynı Tebliğin uncu maddesinin birinci paragrafında yer alan yeri ve ibaresi ile kimlik paylaģım sistemi ibareleri yürürlükten kaldırılmıģtır. MADDE 5 Aynı Tebliğe uncu maddesinden sonra gelmek üzere aģağıdaki madde eklenmiģtir Elektronik Para KuruluĢlarına ĠliĢkin ĠĢlemler Elektronik paranın teminine yönelik iģlemlerde yükümlüler; - Aynı yıl içinde nakit çekim tutarı üçyüz TL yi, - Yeniden yükleme imkanı bulunmaması halinde, elektronik olarak saklanan fon tutarı yediyüzelli TL yi, - Yeniden yükleme yapılabilen ve toplam yükleme tutarı bir ay içinde yediyüzelli TL yi ve her halükarda bakiyesi yediyüzelli TL yi, aģmayan ve sadece mal ve hizmet alımında kullanım amaçlı elektronik para ihracında kimlik tespiti yapmayabilirler. Belirtilen tutarların üzerinde elektronik para ihracını müģteri ile yüz yüze olmaksızın münhasıran elektronik ortamda elektronik bir hesap üyeliği vasıtasıyla gerçekleģtiren yükümlülerce; - Gerçek kiģi müģterinin elektronik ortamda alınan baģvurusunda, kimliğe iliģkin bilgilerin (Adı, soyadı, doğum yeri ve tarihi, uyruğu, Türk vatandaģları için T.C. kimlik numarası, yabancı uyruklular için yabancı kimlik numarası) ĠçiĢleri Bakanlığı Nüfus ve VatandaĢlık ĠĢleri Genel Müdürlüğü kimlik paylaģım sistemi veri tabanı kullanılarak sorgulanması yoluyla teyit edilmesi,

113 - Ticaret siciline kayıtlı tüzel kiģi müģterinin elektronik ortamda alınan baģvurusunda, tüzel kiģiyi temsile yetkili kiģinin kimliğe iliģkin bilgilerinin gerçek kiģilerdeki usule göre teyit edilmesi, tüzel kiģiye iliģkin bilgilerin ise (tüzel kiģinin unvanı, ticaret sicil numarası, vergi kimlik numarası, faaliyet konusu, açık adresi) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği, Gelir Ġdaresi BaĢkanlığı veya bu bilgilere iliģkin merkezi kayıt tutan diğer kurumların veri tabanları üzerinden tescil belgeleri ve kayıtların sorgulanması suretiyle teyit edilmesi, - Tüm tahsilat ve ödemelerin, kimlik bilgileri teyit edilerek üyeliği kabul edilmiģ kiģinin kimlik bilgileri ile uyumlu bir banka hesabı veya kredi kartı hesabı vasıtasıyla yapılması, koģuluyla müģterinin kimlik bilgilerinin Yönetmeliğin 6 ve 7 nci maddesindeki usul çerçevesinde teyidi ile imza örneği alınması zorunlu değildir. Bu maddedeki iģlemlerle ilgili olarak Yönetmeliğin 17 nci maddesindeki yükümlülükler ile 17/A maddesindeki teyide iliģkin yükümlülükler uygulanmayabilir. Ayrıca Yönetmeliğin 19 uncu maddesi uyarınca müģterinin durumunun sürekli iģ iliģkisi kapsamında izlenmesi ve müģteri hakkındaki bilgi, belge ve kayıtların güncellenmesi sıklığı azaltılabilir. MADDE 6 Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 7 Bu Tebliğ hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. [R.G. 18 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/1261 BaĢvuru Numaralı Kararı, 18 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 18 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/6767 BaĢvuru Numaralı Kararı, 18 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 18 Mart ]

114 Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/7727 BaĢvuru Numaralı Kararı, 18 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 18 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 4/2/2016 Tarihli ve 2013/9094 BaĢvuru Numaralı Kararı, 18 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 18 Mart ] BAKANLAR KURULU KARARI Yargıtay Yayınları Döner Sermaye ĠĢletmesinin Sermayesinin Türk Lirasına Çıkarılması Hakkında 2016/8449 Sayılı Karar Karar Sayısı : 2016/8449 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı

115 L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU F. G. SARI M. ÇAVUġOĞLU Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı M. ELĠTAġ B. ALBAYRAK A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakan ı Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı [R.G. 19 Mart ] ATAMA KARARI Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Atama Kararı

116

117 [R.G. 19 Mart ] DÜZELTME: Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine ĠliĢkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile Ġlgili DÜZELTME 18/03/2016 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de aslına uygun olarak yayımlanan Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine ĠliĢkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin çerçeve 3 üncü maddesiyle, Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesine eklenen üçüncü fıkrada yer alan 1/3/2016 ibaresi 31/3/2016 olarak Maliye Bakanlığının 18/03/2016 tarihli ve [06] E.3574 sayılı yazısına istinaden düzeltilmiģtir. [R.G. 19 Mart ] MĠLLETLERARASI ANDLAġMALAR Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti Ġle Gabon Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Diplomatik, Hizmet, Hususi ve Resmi Pasaport Hamilleri Ġçin Vize Muafiyet AnlaĢması Ġle ĠliĢik Notaların Onaylanması Hakkında 2016/8452 Sayılı Karar Karar Sayısı : 2016/8452

118 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU F. G. SARI M. ÇAVUġOĞLU Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı M. ELĠTAġ B. ALBAYRAK A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakan ı Gençlik ve Spor Bakanı Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gıda, Tarım ve Hayvancılık Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı Sağlık Bakanı

119

120

121

122

123

124

125

126

127 [R.G. 20 Mart ] ĠLÂN Adalet Bakanlığından: MÜNHAL NOTERLĠKLER 2015 Yılı gayri safi geliri ,31.-TL olan birinci sınıf BeĢiktaĢ Dokuzuncu Noterliği tarihinde yaģ tahdidi nedeniyle boģalacaktır sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baģvurmaları gerekmektedir. Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiģ olan dilekçeler baģvurma süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iģleminde nazara alınmaz. Keyfiyet Noterlik Kanununun 22'nci maddesinin 2'nci fıkrası uyarınca Ġlan olunur. 2657/1-1 [R.G. 20 Mart ] Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Cezai Konularda KarĢılıklı Adli Yardım AnlaĢmasının Onaylanması Hakkında 2016/8461 Sayılı Kanun MĠLLETLERARASI ANDLAġMA Karar Sayısı : 2016/8461

128 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU F. G. SARI M. ÇAVUġOĞLU Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı M. ELĠTAġ B. ALBAYRAK A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı Sağlık Bakanı

129

130

131

132

133

134

135

136

137

138

139

140

141 [R.G. 22 Mart ] BAKANLAR KURULU KARARI Bazı Kamu Kurum ve KuruluĢlarına Ait Kadrolarda Düzenleme Yapılması Hakkında 2016/8436 Sayılı Karar Karar Sayısı : 2016/8436 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan N. KURTULMUġ M. ġġmġek Y. AKDOĞAN Y. T. TÜRKEġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı L. ELVAN B. BOZDAĞ S. RAMAZANOĞLU V. BOZKIR BaĢbakan Yardımcısı Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı F. IġIK S. SOYLU F. G. SARI M. ÇAVUġOĞLU Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı DıĢiĢleri Bakanı M. ELĠTAġ B. ALBAYRAK A. Ç. KILIÇ F. ÇELĠK Ekonomi Bakanı Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı

142 B. TÜFENKCĠ E. ALA C. YILMAZ M. ÜNAL Gümrük ve Ticaret Bakanı ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı N. AĞBAL N. AVCI Ġ. YILMAZ Maliye Bakanı Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma Bakanı V. EROĞLU M. MÜEZZĠNOĞLU B. YILDIRIM Orman ve Su ĠĢleri Bakanı Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı

143

144

145

146

147

148 [R.G. 22 Mart ] GÖREVLENDĠRME KARARLARI Adli Tıp Kurumu Altıncı Adli Tıp Ġhtisas Kurulu Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Üyeliğine, Ġstanbul ġiģli Hamidiye Etfal Eğitim ve AraĢtırma Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim Görevlisi Doç.Dr. Ömer Akil ÖZER in Görevlendirilmesi Hakkında Karar Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2016/49 21/03/2016 Ahmet DAVUTOĞLU Bekir BOZDAĞ BaĢbakan Adalet Bakanı Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAŞKANI [R.G. 22 Mart ]

149 Adli Tıp Kurumu Üçüncü Adli Tıp Ġhtisas Kurulu Enfeksiyon Hastalıkları Üyeliğine, Ġstanbul Üniversitesi CerrahpaĢa Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Recep ÖZTÜRK ün Yeniden Görevlendirilmesi Hakkında Karar Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2016/50 21/03/2016 Ahmet DAVUTOĞLU Bekir BOZDAĞ BaĢbakan Adalet Bakanı Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAŞKANI [R.G. 22 Mart ] Adli Tıp Kurumu BeĢinci Adli Tıp Ġhtisas Kurulu BaĢkanlığına, Ġstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Faruk AġICIOĞLU nun Görevlendirilmesi Hakkında Karar Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2016/51

150 21/03/2016 Ahmet DAVUTOĞLU Bekir BOZDAĞ BaĢbakan Adalet Bakanı Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAŞKANI [R.G. 22 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/2849 BaĢvuru Numaralı Kararı, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 22 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/3711 BaĢvuru Numaralı Kararı, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.

151 [R.G. 22 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 7/1/2016 Tarihli ve 2013/8045 BaĢvuru Numaralı Kararı, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 22 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 20/1/2016 Tarihli ve 2013/9648 BaĢvuru Numaralı Kararı, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 22 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 20/1/2016 Tarihli ve 2015/7908 BaĢvuru Numaralı Kararı, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 22 Mart ] YARGITAY KARARI [R.G. 22 Mart ] Yargıtay Hukuk Dairelerine Ait Kararlar, 22 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.

152 [R.G. 22 Mart ] YÖNETMELĠK Adalet Bakanlığından: SUÇ EġYASI YÖNETMELĠĞĠ BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç ve kapsam MADDE 1 (1) Bu Yönetmelik, suç eģyası ve suçla ilgili ekonomik kazancın, muhafaza altına alınması, elkonulması, gönderilmesi, elden çıkarılması, iadesi, müsaderesi, imhası ve bu iģlemlerde Ulusal Yargı Ağı BiliĢim Sisteminin (UYAP) kullanılmasına dair usul ve esasları kapsar. Dayanak MADDE 2 (1) Bu Yönetmelik, 29/3/1984 tarihli ve 2992 sayılı Adalet Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin DeğiĢtirilerek Kabulü Hakkında Kanunun 2 ve 30 uncu maddeleri ile 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 38/A maddesine dayanılarak hazırlanmıģtır. Tanımlar MADDE 3 (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Adalet komisyonu: Adlî yargı ilk derece mahkemesi adalet komisyonu ile bölge adliye mahkemesi adalet komisyonunu, b) Bakanlık: Adalet Bakanlığını, c) Cumhuriyet baģsavcılığı: Adlî yargı ilk derece ceza mahkemeleri Cumhuriyet baģsavcılığı ile bölge adliye mahkemesi Cumhuriyet baģsavcılığını, ç) Daire: Bölge adliye mahkemesi ceza dairelerini, d) DıĢ birim: UYAP a dâhil olmayan kamu kurumları ile özel kuruluģları, e) Emanet bürosu: Cumhuriyet baģsavcılığı nezdinde suç eģyasının muhafazası ile ilgili faaliyetleri yerine getiren birimi, f) Güvenli elektronik imza: Münhasıran imza sahibinin tasarrufunda olan güvenli elektronik imza oluģturma aracı ile oluģturulan, nitelikli elektronik sertifikaya dayanarak imza sahibinin kimliğinin ve imzalanmıģ elektronik veride sonradan herhangi bir değiģiklik yapılıp yapılmadığının tespitini sağlayan, elle atılan imza ile aynı hukukî sonucu doğuran imzayı, g) Kayıt: Fizikî veya elektronik ortamda üretilen ya da bu ortama aktarılan veya taģınan, bilgi, belge ve verinin saklanmasını, ğ) Kazanç: Suçun iģlenmesi ile elde edilen veya suçun konusunu oluģturan ya da suçun iģlenmesi için sağlanan maddî menfaatler ile bunların değerlendirilmesi veya dönüģtürülmesi sonucu ortaya çıkan yahut bunların karģılığını oluģturan ekonomik malvarlığı değerlerini, h) Mahkeme: Adlî yargı ilk derece ceza mahkemeleri ile bölge adliye mahkemelerini, ı) Suç eģyası: Ġspat aracı olarak yararlı görülen, suçta kullanılan veya suçun iģlenmesine tahsis edilen ya da suçun iģlenmesinde kullanılmak üzere hazırlanan, suçtan meydana gelen ya da üretimi, bulundurulması, kullanılması, taģınması, alım ve satımı suç oluģturan eģyayı,

153 i) UYAP: Adalet hizmetlerinin elektronik ortamda yürütülmesi amacıyla oluģturulan Ulusal Yargı Ağı BiliĢim Sistemini, j) Veri: Elektronik cihaz kullanılarak üzerinde iģlem yapılabilen her türlü değeri, ifade eder. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Emanet Bürosu Emanet bürosunun kurulması, iģlemlerinin denetim ve gözetimi MADDE 4 (1) Suç eģyası ile ilgili iģlemler, Cumhuriyet baģsavcılığının sürekli gözetim ve denetimi altında emanet bürosunca yürütülür. (2) Cumhuriyet baģsavcılığı nezdinde bir emanet bürosu bulunur. Emanet bürosunda emanet memuru görev yapar. Emanet memurunun atanmasına lüzum görülmeyen hâllerde bu görev, ilgili yer Cumhuriyet baģsavcısının teklifi üzerine adalet komisyonunca, adalet komisyonu bulunmayan yerlerde bu yer Cumhuriyet baģsavcısınca belirlenecek yazı iģleri müdürü veya zabıt kâtiplerinden birine geçici olarak verilir. Ağır ceza mahkemesi Cumhuriyet baģsavcılıklarında emanet bürosu iģlerine bakmak üzere ayrıca müdür görevlendirilir. Görevlendirilen müdür ya da zabıt kâtibi kefalet altında değil ise, 2/6/1934 tarihli ve 2489 sayılı Kefalet Kanununa göre kefalete bağlanır. (3) Emanet bürosundaki iģ ve iģlemlerden, görevlendirilen müdür ile birlikte emanet memuru veya görevlendirilen zabıt kâtibi sorumludur. (4) Adalet dairelerinin bulunduğu binalarda suç eģyasının muhafazası maksadıyla, mümkün ise penceresiz, değil ise dıģarıdan sökülemeyecek biçimde demir parmaklıklı pencereli, çift kilitli çelik ya da demir kapılı, rutubet almayan, havalandırması süreklilik arz eden ve yangına karģı her türlü tedbirin alındığı muhkem bir yer tahsis edilir. Bu yerler kamera sistemi ile kontrol edilir. (5) Devlet sırrı niteliğindeki bilgileri içeren belge, CD, DVD, harici bellek ve benzeri aygıtlar yüksek güvenlikli kasada saklanır. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Suç EĢyası ve Suçla Ġlgili Ekonomik Kazancın Muhafaza Altına Alınması, Elkonulması, BaĢka Yere Gönderilmesi, Elden Çıkarılması, Ġadesi, Müsaderesi ve Ġmhasına Dair ĠĢlemler Suç eģyasının muhafaza altına alınması ve elkonulması MADDE 5 (1) Ġspat aracı olarak yararlı görülen ya da eģya veya kazanç müsaderesinin konusunu oluģturan malvarlığı değerleri, muhafaza altına alınır. Yanında bulunduran kiģinin rızasıyla teslim etmediği bu tür eģyaya elkonulabilir. (2) Hâkim kararı üzerine veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısının, Cumhuriyet savcısına ulaģılamadığı hâllerde ise kolluk amirinin yazılı emri ile elkoyma iģlemini yapan kolluk görevlilerince, suç eģyasına elkonulduğuna dair bir tutanak düzenlenir. (3) Elkoyma tutanağına; elkonulan eģyanın cinsi, miktarı, üzerindeki iģaret, yazı ve numaraları, tür, marka, model ve ölçü gibi benzerlerinden ayırt etmeye elveriģli bütün nitelikleri, takdir ettirilen değeri, hangi suçtan dolayı kimden, nereden ve ne suretle alınmıģ olduğu, soruģturma evrakı numarası, hazır olan mağdur, suçtan zarar gören, Ģüpheli veya sanık ile bunların vekil ya da müdafiinin, bilirkiģi ve tanıklar ile huzurda bulunan diğer kiģilerin ve elkoyma iģlemini yapan kolluk görevlilerinin açık kimlikleri, iģlemin yeri, tarihi ve saati yazılır; ilgililerin imzası, imza bilmeyenlerin parmak izi alınır; okuma ve yazma bilen Ģahısların ad, soyadı ve adresleri kendi el yazıları ile yazdırılır, bu Ģekilde düzenlenen tutanak, soruģturma evrakına eklenir. (4) Elkonulan eģya, fiziksel özelliklerine uygun Ģekilde tasnifi yapılarak naylon torba, bez torba, zarf, ĢiĢe, kavanoz veya madeni kutu gibi temiz bir yere yerleģtirilir, ambalaj içine konulur ve dikiģsiz ya da içten makine dikiģli torba, yekpare bez, sandık, zarf veya kutulara

154 yerleģtirilir. Bu Ģekilde ambalajlandıktan sonra, ambalajın ebadına, delillerin mahiyetine göre, tel, sicim, ip veya uygun görülen benzerleri ile bağlanıp açıldığında yeniden kullanılamayacak derecede bozulan ve açıldığı belli olan mühür bandı, kurģun veya mum ile mühürlenir; ayrıca, suç eģyasına bağlanan etiket üzerine eģyanın cinsi, miktarı, kimden alındığı ve soruģturma evrakının numarası yazılmak suretiyle Cumhuriyet baģsavcılığına tevdi edilir. (5) Hâkim kararı olmaksızın yapılan elkoyma iģlemi yirmi dört saat içinde görevli hâkimin onayına sunulur. Hâkim, kararını elkoymadan itibaren kırk sekiz saat içinde açıklar; aksi hâlde elkoyma kendiliğinden kalkar. Elkonulan eģyanın bu süre içerisinde muhafazası için gerekli tedbirler, Cumhuriyet baģsavcılığınca alınır. (6) Elkoyma iģlemi, suçtan zarar gören mağdura Cumhuriyet baģsavcılığınca gecikmeksizin bildirilir. (7) Elkonulan eģyanın teslim alınmasına dair iģlemler Cumhuriyet savcısının talimatı doğrultusunda emanet memurunca yerine getirilir. Bulunmadığı takdirde Cumhuriyet baģsavcılığınca görevlendirilecek personel tarafından tutanakla teslim alınarak en kısa zamanda emanet bürosuna teslim edilir. (8) Elkoyma tutanağındaki bilgilerin doğruluğundan tereddüt edilir ise teslim alan görevli veya emanet memuru eģyayı getiren ile birlikte suç eģyasına ve delil özelliğine zarar vermeyecek Ģekilde mührü sökerek veya ambalajı açarak eģyayı inceleyip, bu hususu tutanakla tespit edip, mutabakat sağlandıktan sonra yeniden mühürler. (9) Zilyetliğinde bulunan eģya veya diğer malvarlığı değerlerine elkonulan kimse, hâkimden her zaman elkoymanın kaldırılması konusunda bir karar verilmesini isteyebilir. (10) Cumhuriyet savcıları tarafından bizzat yapılan soruģturma kapsamında elkoyma iģlemi gerçekleģtirildiğinde veya kovuģturma aģamasında tevdi edilen suç eģyası bakımından da yukarıdaki iģlemler aynen yerine getirilir. Emanet kayıt iģlemleri MADDE 6 (1) Teslim alınan suç eģyası, emanet makbuzu tanzim edildikten sonra, etiketi üzerine, soruģturma veya kovuģturma esas kaydının sıra numarası yazılmak suretiyle suç eģyası esas kaydına kaydedilir. (2) Suç eģyası esas kaydında; sıra numarası, Cumhuriyet baģsavcılığı soruģturma numarası, mahkeme veya daire esas numarası, muhafaza altına alma veya elkoyma tarihi, elkoyma kararını veren makam ile kararın tarihi ve sayısı, eģyanın geldiği tarih ile cinsi, adeti ve vasıfları, eģya sahibinin kimlik ve adres bilgileri, emanet parasına iliģkin bilgiler, eģyanın mahkeme veya Cumhuriyet baģsavcılığına teslim ve iade tarihleri, eģya elden çıkarılmıģ, iade ya da müsadere edilmiģ veya satılmıģ ise; kararın tarihi ve sayısı, teslim tarihi ile teslim alanın kimlik bilgileri, câri hesap defteri ve mal memurluğu makbuz numarası ile düģünceler sütunları bulunur. (3) Elkonulan suç eģyasına mahsus makbuz düzenlenir. Emanet makbuzunda; Cumhuriyet baģsavcılığı soruģturma numarası, mahkeme veya daire esas numarası, muhafaza altına alma veya elkoyma tarihi, elkoyma kararını veren makam ile kararın tarihi ve sayısı, eģyanın geldiği tarih ile cinsi, adedi, miktarı ve vasıfları, eģya sahibinin kimlik ve adres bilgileri, emanet parasına iliģkin bilgiler yer alır. (4) Makbuzun bir nüshası soruģturma evrakına eklenir, bir nüshası ilgili kolluk birimine verilir ve diğer nüshası kartonunda saklanır. EĢyasına elkonulanın talebi hâlinde makbuzun bir örneği kendisine verilir. Teslim alınmayacak suç eģyası MADDE 7 (1) Emanet memuru, 5 inci maddedeki usule göre ambalajlanmamıģ veya mühürlenmemiģ olan suç eģyasını teslim alamaz. Suç eģyasının muhafazası MADDE 8 (1) Emanet bürosunda muhafaza altına alınan suç eģyasının; vasfının, maddî değerinin ve delil oluģturan özelliklerinin tamamen veya kısmen kaybının

155 engellenmesi, böylece hak kayıplarının önüne geçilmesi ve delil değeri taģıyan olguların kaybının önlenmesi amacıyla, nitelik ve yıllarına göre tasnifinin yapılması ve buna uygun Ģekilde muhafaza edilmesi sağlanır. (2) Emanet memuru, büronun imkânları ölçüsünde suç eģyasının depoda muhafaza edildiği yeri, sırayı, rafı, depoya giriģ ve çıkıģ tarihleri de dâhil olmak üzere yapılan tüm iģlemleri gösterir Ģekilde barkod sistemiyle kaydeder ve buna göre yerleģtirir. (3) Bilgisayar, bilgisayar kütükleri ve bu sisteme iliģkin verilerin asıl ya da kopyaları, ses ve görüntü kayıtlarının bulunduğu depolama aygıtları gibi elektronik eģya, bozulmalarını engelleyecek, nem, ısı, manyetik alan ve darbelerden korunmalarını sağlayacak müstakil uygun alanlarda muhafaza edilir. (4) 11 inci maddenin ikinci fıkrası kapsamı dıģında kalan ve emanete kabul edilebilecek olan kimyasal ve biyolojik eģya için müstakil alanların oluģturulması sağlanır. Mahkeme ve diğer resmî mercilerce incelenmek üzere istenilen suç eģyasının teslimi, emanet bürosuna iadesi, baģka yere gönderilmesi iģlemleri MADDE 9 (1) Emanet memuru, mahkeme ve diğer resmî daireler tarafından incelenmek üzere UYAP üzerinden veya yazılı olarak istenilen suç eģyasını, üzerindeki etiketlerde yazılı bilgiyi kapsayan bir yazı ile isteyen makama, Cumhuriyet savcısının onayıyla zimmet kaydına görevlinin imzasını almak suretiyle teslim eder ve teslim iģlemini suç eģyası kaydına derhâl kaydeder. Mahkemelerin ve Cumhuriyet baģsavcılıklarının isteklerini UYAP üzerinden güvenli elektronik imzalı olarak yapmaları zorunludur. (2) Zorunluluk bulunmadıkça eģyanın mührü sökülmez. Ancak inceleme sırasında mühür bozulur veya sökülür ise eģya yeniden usulüne uygun olarak ambalajlanıp mühürlenir, bu durumda en az iki nüsha tutanak tutulması zorunlu olup incelenen eģya değiģikliğe uğrar ise iade tutanağında bu husus belirtilir. Söz konusu tutanaklarla birlikte eģya emanet bürosuna gönderilir. Emanet memuru, eģyada meydana gelen değiģikliği esas kaydının düģünceler sütununa iģler. (3) Emanet memuru, teslim alınmaya engel bir durumu yoksa iade edilen suç eģyasını kabul ederek derhâl suç eģyası esas kaydına iģleyip ilgili deposuna yerleģtirir. Mühürlü, etiketli, emanet makbuzu olmayan veya açma-kapama-iade tutanağı bulunmayan suç eģyası kabul edilmez. Gönderen makamın tespit edilen eksikliği gidermesinden sonra tekrar emanet bürosuna iade etmesi zorunludur. (4) Ġade edilmeyen suç eģyasının iade edilmeme sebebi, ilgili merciden üçer aylık fasılalarla sorulur. (5) Yetkisizlik, görevsizlik, kamu davasının açılması, dava nakli veya diğer kararlar üzerine görevli mahkeme veya Cumhuriyet baģsavcılığı tarafından emanette bulunan eģyasının istenilmesi hâlinde suç eģyası evrakın bulunduğu yere gönderilmek üzere Cumhuriyet baģsavcılığına tevdi olunur. Bu hâlde de suç eģyasının sayı veya ebat olarak fazlalığı veyahut da niteliği gereği nakli büyük maliyetler gerektirdiği ya da taģınması sırasında da suç eģyasının zarar görmesi muhakkak ise gönderilmeyerek ilk bulunduğu yerde muhafaza edilir. Kıymetli eģya ve evrak ile bozulacak, değerini kaybedecek veya muhafazası zor olan suç eģyası hakkında yapılacak iģlemler MADDE 10 (1) Cumhuriyet baģsavcılığı, emanet bürosuna tevdi edilen eģyadan, kıymetli maden veya taģlardan mamul, antika ve sair vasıfları dolayısıyla fazla değerde oldukları bilirkiģi tarafından tespit olunanlar, memleket dâhilinde tedavül etmeyen paralar ile emre veya hâmile yazılı kambiyo senetleri, emtiayı temsil eden belgeler, hisse senetleri, tahviller ve aynen muhafazası gerekmeyen mütedavil paralara ait tutanakların, emanet bürosunda mevcut kasada iyi bir Ģekilde muhafazası için gereken tedbirleri alır. Bu maksatla bankada kasa kiralamak zorunluluğu doğarsa durum derhâl Adalet Bakanlığına bildirilir ve alınacak talimat dairesinde hareket edilir. Adalet Bakanlığının kasa kiralanmasına iliģkin

156 talimatı üzerine bankada kasa kiralanması ile kasanın açılıp kapanmasına iliģkin iģlemler Cumhuriyet savcısının havalesini içeren onaylanmıģ bir yazı ile mümkündür. Her iki hâlde de emanet bürosunca kasaya giren ve kasadan çıkan eģya için giriģ ve çıkıģ tarihlerini ve çıkıģ sebeplerini gösterir bir defter tutulur. Bu defter kasa içerisinde durur, kasa en az iki kiģi tarafından açılır, kapanır. Bu göreve emanet memurundan baģka kimin katılacağı Cumhuriyet baģsavcılığınca tayin edilir. (2) Fikri ve sınai mülkiyet hukuku kapsamında iģlenen suçlar sebebiyle elkonulan CD, DVD, giyim ve kitap gibi suç eģyasının sayı ve ebatları nedeniyle emanet bürosunda muhafaza edilemeyecek olması hâlinde, Cumhuriyet savcısının talimatı doğrultusunda numune alınması mümkün olan eģyadan yeteri kadar numune alınmasına müteakip geri kalan suç eģyası mahallin en büyük mal memurluğuna gönderilir. Numunelerle birlikte elkonulan eģyanın sayı, ebat gibi tüm bilgilerini içeren tutanak Cumhuriyet baģsavcılığına teslim edilir. (3) Emanet bürosunda, soruģturma ve kovuģturma sonuna kadar saklanması sırasında bozulacak veya değerlerini açık bir Ģekilde kaybedecek olan yahut nitelik, ebat ve sayı itibarıyla muhafazaları zor olması nedeniyle saklanması mümkün olmayan eģya hakkında; özel düzenleme bulunmayan hâllerde, soruģturma evresinde hâkimden ve kovuģturma evresinde yargılamayı yapan mahkemeden; soruģturma veya kovuģturma sonu beklenmeksizin satılmalarına veya 18 nci maddede yazılı mercilerden birine yahut uygun görülen baģka bir mercie teslim edilmelerine karar verilmesi istenir. (4) Bu kabilden eģya, verilecek karar doğrultusunda ve kararda gösterilen mercilere teslim edilir veya satılır. SatıĢ ve tevdi için yapılan masraflar cezaya veya güvenlik tedbirine mahkûm edilen sanıktan alınmak üzere kovuģturma giderlerinden karģılanır. EĢyanın satılması hâlinde satıģ bedeli, 14 üncü madde hükümleri doğrultusunda emanet bürosunca saklanır. Emanet bürosundaki suç eģyasının baģka yere gönderilmesi MADDE 11 (1) Emanet memurunca teslim alınan suç eģyasının, bu Yönetmelikte yazılı hâller dıģında baģka bir yere nakli, Cumhuriyet savcısının yazılı emriyle mümkündür. (2) 10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı AteĢli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun kapsamına giren ve elkonulan ateģli silâhlar ve miktar itibarıyla emanet bürolarında muhafazası Cumhuriyet baģsavcılığınca sakıncalı görülen bu silâhlara ait mermilerle her türlü patlayıcı maddeler, cins, tür, marka, model, numara ve çap gibi benzerlerinden ayırmaya yeterli bütün nitelikleri ve değerleriyle, kullanılmaya elveriģli olup olmadıkları, soruģturma sırasında Cumhuriyet savcısı tarafından bilirkiģi marifetiyle belirlendikten ve hangi suçtan dolayı kimden ve nereden, ne suretle elkonulmuģ olduğu tespit edildikten sonra, mahkemece haklarında bir karar verilinceye kadar Cumhuriyet baģsavcılığının yazılı emri ile mahallî jandarma birlik komutanlıklarına ait mahfuz bina ve depolarda muhafaza altına alınırlar. Bu madde kapsamına giren suç eģyasının emanet bürolarına giriģ ve bu konu ile ilgili kayıt iģlemleri, 6 ncı madde gereğince yapıldıktan sonra, jandarma birlik komutanlığına ait bina ve depolarında görevli adli emanet depo sorumlusu veya sorumlularına, ilgili Cumhuriyet baģsavcılıkları veya mahkemelerce yazılı olarak istendiğinde iade edilmek üzere, tüm bilgileri içeren bir tutanakla derhâl teslim edilir. Bu tutanak üç nüsha olarak düzenlenir. Bir nüshası teslim alana verilir; diğer nüshalarından biri emanet bürosunda, biri de Cumhuriyet baģsavcılığında saklanır. (3) Jandarma birlik komutanlığına teslim olunan eģyanın, Cumhuriyet baģsavcılığı ve mahkemelerce istenmesi hâlinde, depodan alınma ve depoya iade iģlemi; jandarma birlik komutanlığına hitaben yazılıp, emanet memuru ile birlikte Cumhuriyet savcısının imzalarını taģıyan ve eģyanın emanet memuruna teslimini öngören bir yazıya müsteniden yapılır. Jandarma birlik komutanlığına teslim edilen eģya ile ilgili bilgiler, suç eģyası esas kaydındaki özel sütununa da iģaret olunur. (4) Jandarma birlik depolarına teslim olunan bu kabil suç eģyasına iliģkin kamu davaları ile ilgili dosyaların, baģka mahal mahkemelerine, görevsizlik ve yetkisizlik gibi nedenlerle

157 gönderilmeleri hâlinde; suç eģyasının adalet emanet depolarından geri alınarak, yetkili mahkeme nezdindeki Cumhuriyet baģsavcılıklarına bu Yönetmelik esaslarına uygun Ģekilde yollanmaları emanet bürosunca sağlanır. (5) SoruĢturma ve kovuģturmanın her safhasında, jandarma birlik depolarında muhafazaları, miktar itibarıyla mümkün görülmeyen ateģli silâhlar ve bunlara ait mermilerle patlayıcı maddeler, birlik komutanının baģvurusu üzerine; Cumhuriyet baģsavcılıklarınca, ilgili hâkim veya mahkemeden alınacak kararla, gerektiği kadar numune jandarma birlik deposunda alıkonularak, jandarma birlik komutanlığınca Kara Kuvvetleri Komutanlığı tarafından görevlendirilen ilgili birlik, bakım merkezi ile mühimmat ana depo ve bölüklerine teslim olunur. Kara, deniz ve hava araçlarına iliģkin iģlemler MADDE 12 (1) Özel düzenleme bulunmayan hâllerde fiilen elkonulması gereken kara, deniz ve hava araçlarının teslim alınmasına dair iģlemler Cumhuriyet savcısının talimatı doğrultusunda emanet bürosunca yerine getirilir. (2) Elkonulan kara, deniz ve hava araçlarının, emanet bürosuna giriģi ve bu konu ile ilgili kayıt iģlemleri, 6 ncı madde gereğince yapıldıktan sonra, mahallin en büyük mal memurluğuna, ilgili mahkemelerce ve Cumhuriyet baģsavcılıklarınca yazılı olarak istendiğinde iade edilmek üzere, tüm bilgileri içeren bir tutanakla derhâl teslim edilir. Bu tutanak üç nüsha olarak düzenlenir. Bir nüshası teslim alana verilir, diğer nüshalarından biri emanet bürosunda, biri de Cumhuriyet baģsavcılığında saklanır. Mahallin en büyük mal memurluğuna teslim olunan eģyanın, Cumhuriyet baģsavcılığı ve mahkemelerce istenmesi hâlinde, depodan alınma ve depoya iade iģlemi; mahallin en büyük mal memurluğuna hitaben yazılıp, emanet memuru ile birlikte Cumhuriyet savcısının imzalarını taģıyan ve eģyanın emanet memuruna teslimini öngören bir yazıya müsteniden yapılır. Mahallin en büyük mal memurluğuna teslim edilen eģya ile ilgili bilgiler, suç eģyası esas kaydındaki özel sütununa da iģlenir. Parası emanete alınan kimseye verilen makbuzla ilgili iģlemler MADDE 13 (1) Emanet memuru, emanete parası alınan kimseye verilen makbuzun tarih ve sayısını kasa kaydının tahsilât hanesine günü gününe iģler ve kaydın düģünceler hanesinde de esas kaydının numarası gösterilir. Paraların bankaya yatırılması iģlemleri MADDE 14 (1) Emanet memuru, miktarı ne olursa olsun kasa kaydına kaydettiği memleket dâhilinde tedavül eden ve aynen muhafazası gerekmeyen paraları, suç eģyası esas kaydındaki numarasını da belirtmek suretiyle, Cumhuriyet baģsavcılığı emanet bürosu adına faiz getirecek bir hesap ile millî bankalardan birine ayrı ayrı derhal yatırır. Bu hesapta emanet kayıt numarası gösterilir. (2) Emanet bürosunun bulunduğu mahaldeki bankalar tarafından miktarının az olması nedeniyle vadeli hesaba kabul edilmeyen paralar, millî bir bankada açılacak vadesiz hesaba yatırılır. (3) Hesaptan para çekilmesi, Cumhuriyet savcısının havalesini içeren onaylanmıģ bir yazı ile mümkündür. Bankaya yatırılmıģ olan paraların faizlerine iliģkin esaslar MADDE 15 (1) 14 üncü maddenin birinci fıkrasına göre bankaya yatırılan paraların faizleri, anapara ile birlikte bu Yönetmeliğin iade veya müsadereye iliģkin hükümlerine tâbidir. Hükmün kesinleģmesinden önce iadesine veya elden çıkarılmasına karar verilen suç eģyasına iliģkin iģlemler MADDE 16 (1) Cumhuriyet savcısı, hâkim veya mahkeme tarafından emanet eģyasının iadesine veya elden çıkarılmasına iliģkin verilen kararlar, dosyadaki emanet makbuzu ile birlikte en geç iki gün içerisinde Cumhuriyet baģsavcılığına tevdi edilir.

158 (2) Cumhuriyet baģsavcılığınca bu kararlar, suç eģyasının iadesi ya da elden çıkarılmasını temin amacıyla emanet bürosuna gönderilir. (3) Suç eģyasının iadesine veya elden çıkarılmasına, teminat ya da rayiç değerinin ödenmesi karģılığında karar verilmiģ ise, bunun mahallin en büyük mal memurluğuna yatırıldığına dair makbuz ya da belge evraka eklenir. (4) Emanet memuru, bu kararların tarih ve numaraları ile niteliklerini suç eģyası esas kaydındaki özel sütunlarına iģler ve kararları kartonlarında saklar. Müsaderesine veya sahibine iadesine karar verilmiģ suç eģyasına iliģkin iģlemler MADDE 17 (1) Mahkemelerce, emanet eģyasının müsaderesine veya sahibine iadesine iliģkin kesinleģen karar örneklerinden biri, dosyadaki emanet makbuzu ve kesinleģme Ģerhi ile birlikte bir hafta içerisinde UYAP tan Cumhuriyet baģsavcılığına gönderilir. (2) Mahkemelerce verilecek müsadere ve iade kararlarında emanet eģyanın vasfı ve emanet numarasının belirtilmesi zorunludur. (3) Müteakip iģlemler suç eģyasının tasfiyesinin gerçekleģtirilmesi amacıyla 16 ncı maddenin ikinci ve dördüncü fıkraları gereğince yerine getirilir. Tedavül etmeyen paralarla suç eģyası ve kazanç müsaderesinin konusunu oluģturan malvarlığı değerleri hakkında verilen müsadere ve iade kararlarının yerine getirilmesine iliģkin iģlemler MADDE 18 (1) Tedavül etmeyen paralarla suç eģyası ve malvarlığı değerleri hakkında verilen müsadere ve iade kararları aģağıdaki Ģekilde yerine getirilir: a) Sahibine iadesine karar verilen eģya, kimliğini ispatlamaya yeterli bir belgeye dayanılarak suç eģyası esas kaydındaki hanesine iģaret olunarak imza, mühür veya parmak izi alınmak suretiyle sahibine, yasal temsilcisine veya vekiline teslim ve tesellüm tutanağı ile teslim olunur. b) Bu iģlemler, Cumhuriyet savcısının huzurunda yerine getirilir ve düzenlenen teslim ve tesellüm tutanağına Cumhuriyet savcısı ve emanet memurunun imzaları ile Ģerh verilir. c) EĢyanın verileceği yer resmî bir kuruluģ ise yazı ile o dairenin amirine yahut yetkili memuruna alındı karģılığında teslim edilir. ç) Ġadesine karar verilen suç eģyası yabancı uyruklu bir kimseye ait ise müracaatı hâlinde kendisine veya yabancının uyruğu bulunduğu devletin sefaret veya konsolosluklarına gönderilir. Belgesi kartonunda saklanır. d) Emanete alınmakla birlikte mahiyetleri itibarıyla müsadereye konu edilemeyen eģya, yargılama sonunda verilen bu yöndeki karar doğrultusunda, ilgili dosyasında delil olarak muhafaza edilmek üzere mahkemesine gönderilir. Mahkemeden alınacak alındı yazısının gün ve sayısı suç eģyası kaydına iģlenir. Alındı yazısı kartonda saklanır. e) Müsadere konusu eģya veya maddî menfaatlere elkonulamadığı veya merciine teslim edilemediği hâllerde, bunların karģılığını oluģturan değerlerin müsaderesine iliģkin verilen kesinleģmiģ karar örneği mahkemesince doğrudan bulunduğu yerin en büyük mal memurluğuna gönderilir. Bu kararların infazı, 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre yapılır. f) Müsaderesine karar verilen uyuģturucu maddelerle ilgili iģlemler, 21/11/1982 tarihli ve sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 2313 Sayılı UyuĢturucu Maddelerin Murakabesi Hakkında Kanunun Uygulanmasına ĠliĢkin Yönetmelik ile 18/4/1988 tarihli ve 88/12850 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan HaĢhaĢın Ekimi, Kontrolü, Toplanması, Değerlendirilmesi, Ġmhası, Satınalınması, Satılması, Ġhracı ve Ġthali Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre yapılır. g) Müsaderesine karar verilen ve 11 inci maddede sayılan eģya hakkında, 15/2/1984 tarihli ve sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Mahkemelerce Zoralımına Karar Verilen veya Güvenlik Kuvvetlerince Herhangi Bir ġekilde Ele Geçirilen AteĢli Silah, Mermi, Her

159 Türlü Patlayıcı Madde, Bıçak, Kesici ve Öldürücü Alet ile Benzerlerinin Milli Savunma Bakanlığına Teslimi ĠĢlerine Ait Yönetmelik hükümlerine göre iģlem yapılır. ğ) Müsaderesine karar verilen diğer bilumum eģya, mahallin en büyük mal memurluğuna veya ilgileri dolayısıyla ait olduğu dairelere gönderilir. (2) Bu maddeye göre yapılacak teslim iģlemleri sonucunda, ilgili merci ve dairelerden alınacak alındı yazısının gün ve sayıları suç eģyası kaydına iģlenerek kayıt kapatıldıktan sonra sözü geçen alındı yazıları kartonunda saklanır. Bankaya yatırılmıģ paraların müsadere ve iadesine iliģkin iģlemler MADDE 19 (1) Bankaya yatırılmıģ olan para hakkında verilen müsadere ve iade kararları aģağıdaki Ģekilde yerine getirilir: a) Paranın sahibine iadesi, ilgilinin müracaatı hâlinde Cumhuriyet baģsavcılığınca bu hususta bankaya yazılacak yazı üzerine banka tarafından yapılır. Banka tarafından gönderilecek iade iģlemini gösteren dekonta istinaden reddiyat makbuzu düzenlenerek kaydı kapatılır. b) Müsadere hâlinde, yine reddiyat makbuzu düzenlenerek, para, imza karģılığında mahallin en büyük mal memurluğuna yatırılır; alınacak makbuzun numarası, suç eģyası esas kaydındaki özel hanesine iģlenir ve makbuz ilgili kartonunda saklanır. Suç eģyası ve malvarlığı değerleri ile ilgili iģlem sonuçlarının takibi MADDE 20 (1) Suç eģyası ve malvarlığı değerleri ile ilgili iģlem sonuçlarının araģtırılması, takibi ve kontrolü aģağıdaki Ģekilde yerine getirilir: a) Emanet memuru, emanet bürosuna teslimi tarihinden itibaren bir yıl içerisinde, hakkında herhangi bir karar verilmemiģ olan eģya veya paraları, ilgili mahkemeden sorulmak üzere, Cumhuriyet baģsavcılığı soruģturma veya esas kaydı sayısını ihtiva eden bir yazı ile Cumhuriyet baģsavcılığına bildirir. Mahkeme veya daire yazı iģleri müdürü ile Cumhuriyet baģsavcılığı yazı iģleri müdürü en geç on beģ gün içinde bu eģya ve paraların ilgili bulundukları iģ veya davaların karara bağlanıp bağlanmadıklarını, hakkında bir karar verilmiģ ise, kararın bir suretini de eklemek suretiyle aynı yoldan durumu emanet bürosuna bildirirler. b) Ġlgili oldukları iģ veya davalar karara bağlanmıģ olup da eģya, mal varlığı değerleri veya paralar hakkında müsadere yahut iadeye iliģkin bir karar verilmemiģ olduğunun anlaģılması hâlinde, ilgilisi veya Cumhuriyet savcısı, davayı gören ya da görmeye yetkili mahkemeden eģya, malvarlığı değerleri ve paralar hakkında bir karar verilmesini ister. c) Müsaderesine, iadesine ya da elden çıkarılmasına karar verilen eģyanın tür, cins, nitelik, marka, sayı ve sair vasıflarında tereddüt doğduğu takdirde, Cumhuriyet savcısı ilgili mahkemeden bu konuda ek bir karar verilmesini ister; müteakip iģlemler bu Yönetmelik hükümlerine göre yapılır. ç) Her yıl sonunda suç eģyası esas kaydında hâlen emanet bürosu uhdesinde ve sorumluluğunda görülen eģyanın depolardaki mevcutları ile kayıtların uyumlu olup olmadığının tespiti için sayım ve kontrolleri yapılır, yapılacak bu iģlemler bir tutanak ile kayıt altına alınır. Sahipleri tarafından alınmayan ve sahibi belli olmayan eģya hakkında yapılacak iģlemler MADDE 21 (1) Ġadesine karar verilmiģ olup usulüne uygun meģruhatlı tebligata rağmen sahipleri tarafından bir ay içinde alınmayan veya kendilerine tebligat yapılamayan kimselere ait eģya en geç iki ay içerisinde satılarak bedeli millî bankalardan birinde ilgilisi adına açılacak vadeli hesaba yatırılır. SatıĢa karar verecek merci suç eģyasının bulunduğu yer sulh ceza hâkimidir. (2) Ġadesine karar verilen eģyanın, sahibinin tespit edilememesi hâlinde 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun bulunmuģ eģyaya iliģkin hükümlerine göre iģlem yapılır.

160 (3) Satılacak suç eģyasının değerinin, satıģ masraflarını karģılamayacağının belli olması hâlinde, satıģa karar veren hâkimin kararı üzerine 24 üncü madde uyarınca iģlem yapılır. (4) Teslim alınmayan kıymetli evrakın ilgili kanunlardaki zamanaģımı süresince emanet bürosunda muhafazasına devam olunur. SatıĢ iģlemleri MADDE 22 (1) Bu Yönetmelik uyarınca satıģına karar verilen eģya satıģ iģlemleri gerçekleģtirilmek üzere mahallin en büyük mal memurluğuna teslim edilir. (2) SatıĢ için yapılan bütün masraflar satıģ bedelinden karģılanır. Gaip veya ölmüģ olanlara ait suç eģyası MADDE 23 (1) Ġadesine karar verilmiģ olup da sahibi ölmüģ veya hakkında gaiplik kararı alınmıģ bulunanlara ait eģya, yetkili sulh hukuk hâkimine tevdi olunur. Değeri olmayan eģyanın imhası iģlemleri MADDE 24 (1) Ġadesine karar verilmiģ olup da mahkeme kararı kendilerine tebliğ edildiği hâlde sahipleri tarafından 21 inci maddede yazılı süre içerisinde alınmayan ve ekonomik değeri bulunmayan eģyanın, Cumhuriyet savcısı baģkanlığında, emanet memuru ve bir zabıt kâtibinden oluģan komisyonca imhasına karar verilir. Ġmha, komisyon huzurunda yapılır ve buna dair bir tutanak tanzim olunur. (2) Birinci fıkrada belirtilen imha komisyonuna hangi zabıt kâtibinin katılacağı, adalet komisyonlarınca, bulunmayan yerlerde kıdemli hâkim tarafından belirlenir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Kayıtlar ve Denetim Emanet bürosunda tutulacak kayıtlar MADDE 25 (1) Emanet bürosunda aģağıda belirtilen kayıtların UYAP ta tutulması zorunludur: a) Suç eģyası esas kaydı, b) Kasa kaydı, c) Muhabere kaydı, ç) Zimmet kaydı, d) Kıymetli eģya kaydı. (2) Bu kayıtların içerdiği sütunlar, tahsis amaçlarına uygun Ģekilde eksiksiz olarak iģlenir. (3) Kayıtlar takvim yılına göre tutulur. (4) Bu kayıtlar UYAP a emanet memuru tarafından güvenli elektronik imza ile onaylanarak iģlenir. Kayıtların düzeni ve sorgulanması ile yeni kayıt ve sütun ekleme MADDE 26 (1) Emanet bürosunca, kayıtlar UYAP ta; tarih, sıra numarası, suç eģyasının türü, hazırlayan veya onaylayan kiģiye göre sorgulanabilir bir Ģekilde tutulur. (2) Bu kayıtlardaki verilerin bir veya birkaçı bir arada sorgulanıp raporlanabilir. (3) Kayıtların düzgün ve sağlıklı bir Ģekilde tutulmasından emanet memuru ile birlikte müdür sorumludur. (4) Bu Yönetmelikte düzenlenen kayıtlara gerek görüldüğünde Bakanlık tarafından yeni kayıtlar ve mevcut kayıtlara yeni sütunlar eklenebilir. Emanet bürosunda tutulacak kartonlar MADDE 27 (1) Emanet bürosunda aģağıda belirtilen karar ve iģlemlerin kartonunun UYAP ta tutulması zorunludur. Ayrıca aģağıdaki (ç), (d) ve (e) bentlerinde belirtilen kartonlar fizikî olarak da tutulur. a) Suç eģyasının müsaderesine dair kararlar kartonu, b) Suç eģyasının elden çıkarılmasına, iadesine dair kararlar kartonu, c) Emanet makbuzlarının saklanmasına dair karton,

161 ç) Müsaderesine karar verilen mal varlığı değerleri ve paraların mahallin en büyük mal memurluğuna yatırıldığına dair makbuzlar kartonu, d) DıĢ birimlerle yapılan yazıģmaların saklanacağı karton, e) UYAP üzerinden gönderilemeyen evrakın ve eģyanın teslimine iliģkin belgelerin konulduğu ve saklandığı zimmet kartonu. Adalet müfettiģlerince yapılacak denetim MADDE 28 (1) Adalet müfettiģleri teftiģ sırasında, suç eģyasının alınması, saklanması, iadesi, müsaderesi ve tasfiyesi iģlemlerinde, bu ve ilgili diğer Yönetmelik hükümlerine uyulup uyulmadığını incelerler. (2) Adalet müfettiģleri tarafından yapılan teftiģte tespit edilmiģ olan aksaklıklara ve bunların düzeltilmesine iliģkin öneriler listesinin emanet bürosuna iliģkin kısmı Adalet Bakanlığı Ceza ĠĢleri Genel Müdürlüğüne gönderilir. Denetim MADDE 29 (1) Emanet memurları, hesaplarını ve buna iliģkin belgelerini 17/12/2011 tarihli ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Belgelerin SayıĢtaya Gönderilmesi, Ġadesi, Saklanması ve Yok Edilmesine ĠliĢkin Yönetmelik hükümleri uyarınca iģlem yapar. BEġĠNCĠ BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Yürürlükten kaldırılan mevzuat MADDE 30 (1) 1/6/2005 tarihli ve sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Suç EĢyası Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıģtır. Emanet bürosunda bulunan ancak suç eģyası kaydı ile bağlantısı kurulamayan eģyanın tasfiyesi iģlemleri GEÇĠCĠ MADDE 1 (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla suç eģyası kaydı olmayan, üzerinde herhangi bir soruģturma veya kovuģturma ile ilgisini gösteren etiket ya da yazı bulunmayan ve yapılan tüm inceleme ve araģtırmalara rağmen sahibi tespit edilemeyen suç eģyasının tür, nitelik, miktar ve sair evsafını gösteren listeleri Cumhuriyet savcısı ve emanet memuru tarafından hazırlanır. (2) Bu listeler o yer adliyesinde herkesin görebileceği bir yerde on beģ gün süreyle asılır. Askı süresini müteakip, üzerinde herhangi bir hak talep edilmeyen eģyanın, sulh ceza hâkimliğinden alınacak karar doğrultusunda bu Yönetmelik hükümlerine göre tasfiyesi gerçekleģtirilir. (3) Bu iģlemler, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içerisinde tamamlanır. Yürürlük MADDE 31 (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 32 (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Adalet Bakanı yürütür. [R.G. 23 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI

162 Anayasa Mahkemesinin 24/2/2016 Tarihli ve 2014/11864 BaĢvuru Numaralı Kararı, 23 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 23 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 25/2/2016 Tarihli ve 2013/1827 BaĢvuru Numaralı Kararı, 23 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 23 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 25/2/2016 Tarihli ve 2013/4690 BaĢvuru Numaralı Kararı, 23 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 23 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 23/2/2016 Tarihli ve 2013/8324 BaĢvuru Numaralı Kararı, 24 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 24 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 23/2/2016 Tarihli ve 2013/8896 BaĢvuru Numaralı Kararı, 24 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.

163 [R.G. 24 Mart ] ĠLAN Adalet Bakanlığından: Menemen Sulh Hukuk Mahkemesi SatıĢ Memurluğunun 1980/3 SatıĢ sayılı dosyasının zayi olduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur. 2755/1-1 GaziosmanpaĢa 1. Sulh Hukuk Mahkemesinin 1990/1464 Esas, 1991/1094 Karar sayılı dosyasının kaybolduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur. 2756/1-1 Muradiye Tapulama Mahkemesinin 1976/1 Esas, 1976/53 Karar sayılı dosyasının zayi olduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosya Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur. 2757/1-1 Ġzmir 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1976/27 Esas, 1976/84 Karar sayılı dosyasının kaybolduğu anlaģıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iģlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur. 2758/1-1 [R.G. 24 Mart ] KANUNLAR

164 11 nolu Protokol ile DeğiĢik Ġnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair SözleĢmeye Ek 7 nolu Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6684 Sayılı Kanun [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, Bulgaristan Cumhuriyeti Hükümeti ve Yunanistan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Polis ve Gümrük ĠĢbirliği Ortak Temas Merkezi KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında AnlaĢma ile Notaların Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6685 Sayılı Kanun

165 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve BirleĢmiĢ Milletler Gıda ve Tarım Örgütü Arasında GTÖ Orta Aya Alt Bölge Ofisine Dair AnlaĢmaya Yönelik GTÖ Orta Asya Alt Bölge Ofisinin Güçlendirilmesi Konulu Tamamlayıcı AnlaĢmanın Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6686 Sayılı Kanun

166

167 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Azerbaycan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Elektrik Enerjisi Mübadelesi ile Ġlgili Olarak Ortaya Çıkan Borca ĠliĢkin Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6687 Sayılı Kanun

168

169 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Sierra Leone Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6688 Sayılı Kanun

170 [R.G. 25 Mart ]

171 Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Güney Sudan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6689 Sayılı Kanun

172

173 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Ruanda Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6690 Sayılı Kanun

174

175 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Zimbabve Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6691 Sayılı Kanun

176

177 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Jamaika Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6692 Sayılı Kanun

178

179 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Zambiya Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6693 Sayılı Kanun

180

181 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Orta Afrika Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6694 Sayılı Kanun

182

183 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile FildiĢi Sahili Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6695 Sayılı Kanun

184

185 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Benin Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6696 Sayılı Kanun

186

187 [R.G. 25 Mart ] Türkiye Cumhuriyet Hükümeti ile Ekvator Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Hava UlaĢtırma AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6697 Sayılı Kanun

188

189 [R.G. 25 Mart ] YARGITAY CUMHURĠYET BAġSAVCIVEKĠLLĠĞĠNE SEÇME KARARI Yargıtay Cumhuriyet BaĢsavcıvekilliğine, Yargıtay 5. Ceza Dairesi Üyesi Halil ADIGÜZEL in Seçilmesi Hakkında 2016/28 Sayılı Karar CumhurbaĢkanlığından: Karar Sayısı : 2016/28 Yargıtay Cumhuriyet BaĢsavcıvekilliğine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 154 üncü ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 30 ve 32 nci maddeleri gereğince, Yargıtay Büyük Genel Kurulunca gösterilen adaylar arasından, Yargıtay 5. Ceza Dairesi Üyesi Halil ADIGÜZEL seçilmiģtir. 24/03/2016 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI [R.G. 25 Mart ] ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 16/3/2016 Tarihli ve E: 2016/15, K: 2016/14 Sayılı Kararı, 25 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 25 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 17/2/2016 Tarihli ve 2013/2750 BaĢvuru Numaralı Kararı, 25 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.

190 [R.G. 25 Mart ] Anayasa Mahkemesinin 17/2/2016 Tarihli ve 2013/7842 BaĢvuru Numaralı Kararı, 25 Mart 2016 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 25 Mart ] ATAMA KARARLARI Adalet Bakanlığına Ait Atama Kararları Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2016/103 Bekir BOZDAĞ Adalet Bakanı Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan 25/03/2016 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI

191 Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2016/104 Ahmet DAVUTOĞLU Bekir BOZDAĞ BaĢbakan Adalet Bakanı 25/03/2016 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI [R.G. 26 Mart ] YARGITAY KARARLARI Yargıtay 11. Ve 13. Hukuk Dairelerine Ait Kararlar

192

193

194