Asilerin, kaybedenlerin, hayalperestlerin, küfürbazların, günahkârların, beyaz zencilerin, aşağı tırmananların, uçurumdan atlayanların...

Transkript

1 Asilerin, kaybedenlerin, hayalperestlerin, küfürbazların, günahkârların, beyaz zencilerin, aşağı tırmananların, yola çıkmaktan çekinmeyenlerin, uçurumdan atlayanların... dili, sesi Yeraltı Edebiyatı...

2 INGVAR AMBJ0RNSEN: 1956 da Norveç in güneyinde yer alan Larvik adlı küçük bir kentte doğdu. 15 yaşında kitaplara tutulup yazar olmaya karar verdi, okulla ilişkisini kesti. Okuldan ayrıldıktan sonra 10 yıl boyunca kendi deyimiyle uyku tulumunun içinde yaşadı, çeşitli kentler, ülkeler dolaştı ve her çeşit işte çalıştı. Bu 10 yıl boyunca yazdığı şiirler yerleşik yayınevleri tarafından basılmadı; şiir ve yazıları ancak 1970 li yılların başında Norveç te gelişen anti-kültür hareketi içinde yankı buldu ve bu kültürü temsil eden Gateavisa/Sokak-gazetesi türü dergilerde yayımlandı. Gençliğinde upuzun saçları ile Hair müzikalinden çıkma bir figüre benzetilen Ambjørnsen, Esrar serbest bırakılsın türünden demeçler vermekten çekinmedi. Özel hayatını medyaya asla yansıtmayan, Beyaz Zenciler in gördüğü olağanüstü ilgi yüzünden hippi ile punk arası bir kuşağı temsil ettiği söylenen, uyuşturucu maddeler yazarı olarak anılan bir yazar. Bu konuda kendisi şöyle diyor: Beni Beyaz Zenciler ve Son Tilki Avı nı yazmaya iten 70 li yıllarda yayımlanan kitaplar oldu. Bu kitaplar blöf doluydu. Uyuşturucu cehennemlerini anlatan uyduruk anı defterleri, filan. Her şeyin bombok çevreler olarak anlatıldığı bu kitaplar beni çok öfkelendiriyordu. İnsan her yerde insandır. İnsan bilmediği şeyleri yazmaya çalışmamalı. Ben bunları hem bildiğim, hem de takıntım olduğu için yazdım. İlk kitabı 1981 de 25 yaşında yayımlanan ve hızlı bir tempo ile her yıl en az bir kitabı basılan Ingvar Ambjørnsen günümüzde yerleşik bir toplumdışı olarak ve uyumsuz, eşcinsel, depresif, yalnız yaşayan kahramanları anlatmasıyla tanınıyor. Çevirmen olan Alman eşi ile 1986 yılından beri Hamburg da yaşayan yazar Norveç e kitaplarını tanıtmak, kitabından yapılan filmi görmek ya da ödül almak gibi nedenlerle gidiyor. Birçok ödülün sahibi olan Ambjørnsen 1991 yılında polisiye kitap yazarlarına verilen Riverton Altın Tabanca Ödülü nü, 1988 de Cappelen Yayınevi Destek Ödülü nü; 1988 de Hamburg Kenti Destek Ödülü nü; 1990 da Rivertonprisen (En İyi Polisiye Roman Ödülü nü); 1991 de Norveç Kitapçılar Birliği Ödülü nü; Hå Belediyesi Gençlik Kitabı Ödülü nü, 1992 de Gençlik Kitap Ödülü nü, 1995 te Norveç Edebiyat Ödülü nü, 1996 da Kitapçılar Ödülü nü, 1999 da Vestfold İli Edebiyat Ödülü nü; 2000 de Oslo Kenti Kültür Ödülü nü; 2001 de Oslo Üniversitesi Özel Pedagoji Bölümü Ödülü nü; 2004 te Anders Jahre Kültür Ödülü nü; 2005 te William Booth Ödülü nü; 2009 da Norveç Akademesi Ödülü nü aldı. Ambjörnsen, birçok kitabında uyuşturucu kullananları anlatıyor olsa da, kahramanları Pelle ve Proffen in serüvenlerini hikâye ettiği etik kaygıları gözeten 10 kitaplık bir gençlik dizisi de kaleme aldı. Tuhaf ama sevimsiz de olmayan Elling karakterinin işlendiği dört kitaplık dizi büyük ilgi gördü. Bu kitaplardan yapılan Elling adlı film en iyi yabancı film dalında Oscar a aday gösterilen beş filmden biri oldu. Elling dizisinden ya da diğer kitaplardan Ambjørnsen in pek çok metni filme uyarlandı: Elling, Mors Elling; Elsk meg i morgen; Den siste revejakta; Hevn adlı filmlerdir. BAŞLICA YAPITLARI: Pepsikyss, 1976; 23-Salen, 1981; Den siste revejakta, 1981; Sarons ham, 1982 (İnsan Postuna Bürünmüş Köpek, Çev. Banu Gürsaler Syvertsen, Ayrıntı Yayınları, 1994); Galgenfrist, 1984; Stalins øyne, 1985; Hvite niggere, 1986 (Beyaz Zenciler, Çev. Banu Gürsaler Syvertsen, Ayrıntı Yayınları, 1991); Heksenes kors, 1987; Jesus står i porten, 1988; Bellona, 1989; San sebastian blues, 1989; Den mekaniske kvinnen, 1990; Det gyldne vakuum, 1992; Sorte mor, 1994; Natt til mørk morgen, 1997; Husk hjelm!, 1998; Samson og Roberto, 1998; Krakilske kamerater, 1999; Pater Pietros hemmlighet, 2000; Dronningen sover, 2000; Tre døgn etter dommedag, 2000; Dukken i taket, 2001 (Tavandaki Kukla, Çev. Banu Gürsaler Syvertsen, Ayrıntı Yayınları, 2002); Innocentia Park, 2004; En lang natt pa jorden, 2007; Opp Oridongo, 2009; Natten drommer om dagen, 2012; Ut av ilden, 2014; ELLING DİZİSİ: Utsikt til Pardise/ Elling-1, 1993; Fugledansen / Elling-2, 1995; Brødrene i blodet/ Elling-3, 1996; Elsk meg i morgen/ Elling-4, 1999; GENÇLİK DİZİSİ: Kjempene faller/ Pelle ve Proffen-1, 1987; Døden på Oslo S / Pelle ve Proffen-2, 1988; Giftige løgner/ Pelle ve Proffen-3, 1989; Sannhet til salgs/ Pelle ve Proffen-4, 1990; De blå ulvene/ Pelle ve Proffen-5, 1991; Flammer i snø/ Pelle ve Proffen-6, 1992; Etter orkanen/pelle ve Proffen-7, 1993; Hevnen fra himmelen/ Pelle ve Proffen-8, 1994; Storbyens stemme/ Pelle ve Proffen-9, 1995; Mordet på Akerbrygge/ Pelle ve Proffen dizisi albümü, 1995.

3 Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı Gece Gündüzü Düşlüyor Ingvar Ambjø rnsen

4 Ayrıntı: 1017 Yeraltı Edebiyatı Dizisi: 102 Gece Gündüzü Düşlüyor Ingvar Ambjørnsen Norveççeden Çeviren Banu Gürsaler Syvertsen Kitabın Özgün Adı Natten Drømmer Om Dagen Cappelen Damm as 2012 Son Okuma Öykü Badur The publication of this translation has been made possible through the financial support of Norla, Norwegian Literature Abroad. Kapak İllüstrasyonu Sevinç Altan Bu kitabın Türkçe yayın hakları Ayrıntı Yayınları na aittir. Bu kitap Kalem Agency aracılığıyla alınmıştır. Kapak Tasarımı Deniz Çelikoğlu Birinci Basım: İstanbul, Eylül 2016 Baskı Adedi 2000 ISBN Sertifika No.: Dizgi Esin Tapan Yetiş Baskı ve Cilt Kayhan Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti Merkez Efendi Mah. Fazılpaşa Cad. No: 8/2 Topkapı/İstanbul Tel.: (0212) Sertifika No: AYRINTI YAYINLARI Basım Dağıtım San. ve Tic. A.Ş. Hobyar Mah. Cemal Nadir Sok. No: 3 Cağaloğlu İstanbul Tel.: (0212) Fax: (0212) & info@ayrintiyayinlari.com.tr twitter.com/ayrintiyayinevi facebook.com/ayrintiyayinevi instagram.com/ayrintiyayinlari

5 Gece Gündüzü Düşlüyor Ingvar Ambjø rnsen Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı

6 SEVDALI TUTSAK Jean Genet YALANIN ERDEMİ Joachim Zelter İSA NIN OĞLU Denis Johnson UYKU Annelies Verbeke GÜNCE ARA BÖLGE William S. Burroughs BEYAZ ZENCİLER Ingvar Ambjørnsen BALKON Jean Genet AMERİKA MEKTUPLARI Joachim Zelter NİNNİ İŞKENCE BAHÇESİ Octave Mirbeau BETTY BLUE Philippe Djian SIKI GÖZETİM Jean Genet PARAVANLAR Jean Genet ERSKİNE NİN KUTUSU Kym Lloyd BROOKLYN E SON ÇIKIŞ Hubert Selby Jr. CENAZE MERASİMİ Jean Genet TEKİNSİZ YOLDA Jack Kerouac LANETLİLERİN SAÇ STİLİ Joe Meno ZEN KAÇIKLARI Jack Kerouac ÇARPIŞMA PARTİSİ YERALTI EDEBİYATI DİZİSİ YERALTI SAKİNLERİ Jack Kerouac BİR DÜŞ İÇİN AĞIT Hubert Selby Jr. SUÇLULUK KİTABI Kym Lloyd ÖLÜM PORNOSU BÜYÜK MAYMUNLAR Will Self LAZZARO, DIŞARI ÇIK Andrea G. Pinketts BİZ RÜYA GÖRÜRKEN Clemens Meyer ÇAMUR KRALININ KIZI Birgitta Trotzig HÜCRE Hubert Selby Jr. PİGME VAHŞİ OĞLANLAR William S. Burroughs ACI DÜŞLER BULVARI Cumhur Orancı KİRLİ, PASLI, BOZUK Alican Ökmen YOK EDİCİ William S. Burroughs UNUTULMUŞ ADANIN KARARSIZ SEÇMENİ Arthur Nersesian DEVRİMİN KIZLARI Carolyn Cookef TRAVESTİ Mircea Cartarescu KURGUDANDA GARİP KUZUNUN KUSURU Andrea Pinketts BEKLEME DÖNEMİ Hubert Selby Jr. NARKOPOLİS Jeet Thayil YALNIZ GEZGİN Jack Kerouac İBLİS Hubert Selby Jr. İLK KİTAP: SARI Serdar Şekerci UFACIK BİR PEYGAMBER James Bernard Frost GALLER İN RUHU EJDERJA Niall Griffiths LANETLİ AFFEDİLEMEYENLER Philippe Djian TEHLİKELİ YAKINLAŞMA Jenn Ashworth DÜĞÜN UÇUŞU Yusuf Yeşilöz ANLAT BAKALIM PARILTILI ARMAĞAN Manuel Vilas VAY... Philippe Djian KAÇAN ŞEHİR Hovhannes Tekgyozyan EVREN BOZMASI Anıl Nişancalı KAÇAN ŞEHİR Hovhannes Tekgyozyan BİR HAZ MARKASI Beautiful You İZMARİT Will Self ADAM STRAND IN 39 ÖLÜMÜ Gregory Galloway

7 Göğsümdeki hayat çok özel bir dünyaydı, başka kimseyle akrabalığı olmayan farklı bir kandı. Halldor Laxness 1 1. Halldór Kiljan Laxness: yılları arasında yaşamış ve 1955 yılında Nobel Edebiyat Ödülü nü kazanmış olan İzlandalı yazar. Laxness şiir, gazete makaleleri, oyunlar, gezi kitapları, kısa öyküler ve roman türünde eserler vermiştir. (ç.n.)

8

9 Birinci Bölüm Eylül K aranlık basarken geniş bataklık alanları arkada bırakmıştım, yokuş aşağı Veggli ye inen yolda ilerlerken bodur huş ağaçlarının arasından kulübenin çatısı göründü. Çatının üstü turba toprağı, sonbaharın renklerine bürünmüş karayosunları ve otlarla kaplıydı. Hava tamamen kararıncaya kadar bekledikten sonra bildiğim en iyi yöntemle kulübeden içeri girdim. Kapının anahtarını eşiğin önündeki taşın altında bulmuştum. İnsanlar anahtarı genellikle eşik taşının altı, kapı pervazının üstü, varsa bahçedeki iri çiçek saksılarının altı 9

10 gibi belli yerlere saklarlar. Daha bir düzine kadar saklama yeri mevcuttur. Ben hepsini bilirim. Kapıyı açıp girdikten sonra antrede bir süre sessizce durdum. İçeride insan kokusu yerine çıra ve arapsabunu kokusu vardı. Tam benim zevkime göre bir kulübeydi burası. Basit ve sade bir yerleşim. Oturma odası, mutfak ve iki yatak odası. İçinde duş bulunmayan bir banyo. Salonda şömine tarzı soba. Sessizlik. Yalnızca rüzgârın ağaçlardaki uğultusu; akşama doğru başlayan bu ses. Böylece birkaç dakika durup dinlemeyi ve koklamayı alışkanlık haline getirmiştim. İçinde bulunduğum mekânı tanıyordum. Karnım açtı. Yiyecek bir şeyler bulduğum takdirde burada geceleyeceğimi biliyordum. Mutfak masasının üzerindeki pirinç şamdanda yarım bir mum vardı, Zippo çakmağımla yaktım. Şamdanı elime alıp duvardaki erzak dolabına doğru yöneldim. Üç beş bisküvi ve çaydan başka bir şey yoktu. Ancak tezgâhın altındaki dolapta konserve kutuları ile iki adet hazır patates püresi buldum. Sobayı yaktım ve aranmaya devam ettim. Salondaki köşe dolabında yarım şişe calvados çıktı karşıma. Mutfak zeminindeki kapağı açtım, ufacık bodruma saklanmış dört şişe bira beni bekliyordu. İyi bir gece geçirecektim burada. Bu defasında epey uzun dayanmıştım. Sanırım beni vazgeçirdiklerini düşünmüşlerdir. Koca bir kış ve ilkbahar... Ve bütün yaz... Ancak sonbahar gelip de okulların açılmasıyla birlikte ben bir başkasına dönüştüm ve basıp gittim. Şimdilerde Norveç teki tatil kulübelerinin yarısı bomboş ve terk edilmiş olur. Yalnız hafta sonlarında biraz dikkatli olmak durumundaydım. Yoksa diğer günlerde kapılar bana hep açıktır. İşte bugün sabahtan akşama dek 10

11 dağ tepe yürümüş, yükseklerden vadiye inmiş, bataklıklar geçmiştim ve susadığımda suyundan içtiğim göle yansıyan kendi suretim dışında tek bir Allah ın kuluna rastlamamıştım. Böylesine büyük bir yalnızlığın içinde yürümek beni mutlu ediyordu. Beni olmak istediğim insan yapıyordu. Ve işte onca kulübe artık bomboş kalmış, benim gelmemi bekliyorlardı... Müthiş bir şekilde beni kendilerine çekiyorlardı. Sorduklarında bu durumu açıklayacak kelime bulamıyordum. Neden bu çekime karşı duramadığımın açıklamasını yapamıyordum. İçimde onlarda olmayan bir şey vardı. Karnımı doyurdum; konserve edilmiş soslu köfte ve patates püresi. Gelirken nehirden soğuk su doldurup getirmiştim yanımda. Biraz vakit geçsin içki de içecektim, ama az bir şey... Yemekten sonra oturmuş sigaramı tüttürüyordum. Beni şimdi görselerdi, diye geçirdim aklımdan... Sonra da, artık beni göremezler diye düşündüm. Ben saklıdayım artık. Beni anlamalarını istemediğim yerde. Kulübe hatıra defterine yazılmış şu satırları okuyorum: 3 Eylül 2010 Geçen cumadan beri Svend ile buradayız. Yalnızca ikimiz. Svend odun kırmayı üstlendi, ben de bahçedeki ardiyenin arkasındaki orman gibi büyümüş çalıları, bitkileri budamaya giriştim. Havalar gayet güzel, yalnız geceleri ev biraz serinlediğinden yatak odasındaki elektrikli sobayı yakmak zorunda kaldık. Tulla nın artık bir daha bizlerle beraber buralara çıkamayacağını düşünmek insanı üzüyor! Siw 11

12 Siw. Antreye çıkıyorum. Duvarda asılı olan örgü hırkayı kokluyorum ilkin. Orman kokusu... Üzerinde ardiye yazan bir tahta parçasının ucuna geçirilmiş ipe bağlı bir de anahtar var. Merdiven sahanlığına çıktığımda rüzgârın dinmiş olduğunu görüyorum; uğultu yerini yaprakların ve çimenin üzerinde tıpırdayan yağmur damlacıklarının sesine bırakmış. Ardiyeye girince Svend in kırıp, tavana kadar düzgün düzgün istiflediği odun yığınını fark ediyorum. Balta, küçük bir motorlu testere, bir mazot ve bir de benzin bidonu var burada. Bütün gece ateşi yanık tutmama yetecek kadar, yaklaşık sekiz on odun alıp çıkıyorum. Korkmama endişe etmeme de gerek yok. Burası güvenli bir yer. Vadinin bu yamacında çok sık rastlanmıyor kulübelere, aralarında da bir hayli mesafe var. Yılın bu mevsiminde, insanlar arasında da hayli mesafe var zaten. Calvados elmadan yapılma pahalı bir içki. Güzel bir lezzeti var. Ufak ufak yudumlar alıyorum. Yutmadan önce ağzımın içinde iyice dolaştırıyorum. Fransız köylülerinin calvados yapmak üzere en ekşi elma türlerini kullandıklarını okumuştum bir dergide. Bununla birlikte imbikte gün ışığını damıtmışlar adeta. Hiç kitap yok burada. Çok ender de olsa bazı kulübeler böyledir. Ev sahiplerinin tuttukları günlük hatıra defteri adet olduğu üzere saçma sapan yazılarla dolu. Bir yandan sigara içerken bir yandan da seksenli yıllara ait dergilere göz gezdiriyorum. Bunlar sıradan insanların hikâyeleriyle dolu, canım okumak bile istemiyor. Hep aynı şeyler. Uyuşturucu problemleri. Eşlerin birbirini aldatması. Hesapta olmayan gebelikler... Çizgi romanları okuyor, bir saat kadar da bulmaca çözüyorum. Sonra oturup Siw i düşünmeye koyuluyorum. İsmini yazarken kullandığı w düşüncelerimi İsveç e yönlendi- 12

13 riyor. Ancak defterin satırlarına göre kadının Norveçli olduğu kuşkusuz. Onu burada otururken hayal ediyorum. Hep böyle yaparım. Benden önce burada bulunmuş kadınları düşünürüm. Niye böyle yaptığımı bilmiyorum, aslında çok da önemli değil. Yatma zamanı geldiğinde yatak odasının kapısında duruyor ve yataklara bakıyor, kimin nerede uyuduğunu tahmin etmeye çalışıyorum. İkinci yatak odası misafir yatak odası olduğundan çarşaflar ve yorganlar toplanmış. Sıcak salona bitişik olan esas yatak odasının çarşafları serili duruyor. Mavi beyaz kareli... İki tek kişilik yatağın arasına sade bir komodin yerleştirilmiş. Çekmecesi boş. Boşaltılmış. İçinde tek bir sarı düğme var, başka bir nevresime ait olmalı. Sağ taraftaki yatağa oturuyor ve deniyorum. Evet Siw in yatağı bu... Yüzümü yastığa gömdüğümde burnuma hafif bir parfüm kokusu geliyor. Çok bitkinim. Dökülüyorum adeta. Buna rağmen uzunca bir süre uyku tutmuyor. Yabancı bir yerde gecelediğim ilk geceler hep böyle olur. Ruhumun içinde bulunduğum kulübeye ve coğrafyaya uygun olarak akort edilmesi gerekir öncelikle... Karanlıkta yattığım yerden uykunun üzerime çökmesini izliyorum, adeta ağır bir uyuşturucuymuş gibi damarlarımda dolaşan uykunun kollarına düştüğüm anda onun ıslak bir yün döşek olacağını ve hiç rüya görmeyeceğimi, sabah saatlerinde gözümü açtığımda bayıltılmışım gibi hissedeceğimi biliyorum; esasında sırt çantasıyla dağlarda saatlerce dolaştıktan sonra dalınan bu uykunun, en temiz, en sağlıklı uyku olduğu tartışmasız bir gerçek olsa da ben ona morfin uykusu diyorum. Şimdi yattığım yerden, içinden geçtiğim doğa parçalarını geçiriyorum gözlerimin önünden. Dağlar ve ya- 13

14 maçlardaki güz renkleri... Bu sonbahar çok yağmur yağdı, Ağustos ayının ortasında başlayan yağışlarla kabaran dereler şırıl şırıl. Günün büyük bir kısmı güneşli olduğundan ormandan ve bataklık bitkilerinden buğular yükseldiğini görmüştüm, rüzgâr alçaktaki bulutları önüne katıp yamaçların üst kısımlarına doğru göndermişti, motifleri sık sık yer değiştiren yamalı bohça örtülere, yarı saydam hayali figürlere benziyordu bu bulutlar, acayip ve büyülü... Ancak yolda ne kuş sesleri duymuş, ne de kuşlarla karşılaşmıştım. Yattığım yerden bunu da düşünüyorum. Sessiz ve tuhaf bir gün geçirmiştim. Düşüncelerimde kente yer yoktu, aklıma kentten görüntüler düşse de derhal kovuyordum onları. Bu zor sayılmaz. Hatta çok basit. Böyle yatarken gözümün önüne gelmesine izin verdiğim resimler ya yolda karşılaştığım nesnelere ait görüntüler ya da başıma gelebileceklere dair kurduğum hayallerdir yalnızca. Yatak çarşaflarında kadının kokusunu duyuyorum hâlâ... Ertesi gün geç saatlere kadar uyuyorum, ara sıra uyanıp sesleri dinliyor sonra tekrar dalıyorum. Saat on birde kalkıyorum. Canım yumurta istiyor. Ve de ekmek. Hep bir şey eksik olur zaten. Aslında bu insanı disipline eder, iyidir. En fenası tuzu özlemektir. Çok seyrektir tuzumun tükendiği zamanlar. Suyu kaynatıyorum, çayın demlenmesini beklerken bir ufak kutu salçalı fasulye konservesi yiyorum. Dolapta üç kutu daha var. Bir kutu da etli sebze çorbası... Burada bir gece ve bir gündüz daha kalabilirim demektir. Yani en azından... En uygunu bu. Bir yere kıpırdamamak ve yiyecekleri silip süpürmek. Böyle davranmak, dağlarda kulübeden kulübeye yürürken insana bir ritim kazandırıyor. Hemen her yerde yiyecek bulmak 14

15 mümkün. Tatilini dağ kulübesinde geçiren Norveçli böyledir işte: Sincap gibidir. Sıvacı kuşu gibidir. İstifleyen... Ancak bana okuyacak bir şeyler gerek. Bakalım bunun da bir çaresi bulunur. Elimde çay kupası verandaya çıkıyorum. Gece karanlığında pek belli olmuyordu ama tek kişi için oldukça büyük bir alan burası. Ormandan buğu yükseliyor. Ilık bir sonbahar günü olacağa benzer. Dalların arasından parlayan bir su birikintisi seçiyorum, ufacık bir orman gölü olmalı. Durduğum yerden yamacın eteklerine kurulmuş iki kulübe daha görüyorum. Elimdeki kupayı masa gibi kullanılan kayrak taşın üzerine bırakıyor ve yokuş yukarı elli metre kadar yürüyorum. Dik kayaya sırtımı dayayıp günün ilk sigarasını yakıyorum. Doğu yönünde birkaç yüz metre ilerde bir kulübe daha gözüme çarpıyor. Toplam üç kulübe eder. Gidip keşfetmeliyim. İçinde yaşayan kimse yok. Hislerim böyle söylüyor. Hiç yanılmam bu konuda. Mantar açısından da zengin bir yer. Şapkamı yenilir mantar çeşitleriyle dolduruyorum. Bir kesekâğıdının yarısı kadar da kekreyemiş topluyorum. Elimdeki öğle yemeğimi mutfak tezgâhına bıraktıktan sonra etrafı kolaçan etmeye çıkıyorum. Dün gece karanlıkta şansım yaver gitmişti. Şu sıralar dolaşmakta olduğum kulübelerin hiçbiri anahtarlı kulübe değil. Ben anahtarı on dakikadan fazla aramam. İlk on dakikada bulamazsam bilirim ki yoktur anahtar. Öyle olsun. Şimdi içeri girmeye de niyetim yok zaten. Bir kulübeye bu gece, diğer ikisine de yarın girmeyi planlıyorum. Hedefim, Notodden istikametine doğru yürüyebildiğimce yol almak... 15

16 2 H avada uçuyorum. Yeryüzünde bir gölde sırtüstü yatmış, uçuyorum; hareket halindeki mavi bulutlarıyla gök kubbe üzerimi örtüyor. Civardaki tüm canlılardan çok daha yukarılarda, son yaz güneşinin ısıttığı kayalardan ve ormandan yükselen sıcak havada bir şahin süzülüyor. Tırnaklarımın arasına girmiş pislikleri temizliyorum bulduğum bir çöple. Soğuk birayı içtikten sonra bodrumda bir keşif yapmış ve yarım kutu harici boya bulmuştum. Fırça da başka bir kutunun içine suya batırılarak bırakılmıştı. Neden olmasın ki? Ben bütün gün boştum, ahşap kulübenin güneye bakan duvarının da bir kat boyaya 16