GAP Yöresinde Su Kullanımı ve Tuzluluk

Transkript

1 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 GAP Yöresinde Su Kullanımı ve Tuzluluk Osman TEKİNEL KSÜ Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Kahramanmaraş Mustafa ÜNLÜ Fatih TOPALOĞLU Rıza KANBER ÇÜ Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Adana Özet GAP Yöresi, su ve toprak kaynakları bakımından Türkiye nin en yüksek potansiyeline sahiptir. GAP alanlarında projeli sulama Harran Ovası nda 1995 yılında başlamıştır. Anılan alanlarda, 1998 yılında, ha alan sulanmakta; ha alanda ise sulama sistemleri yapılm aşamasındadır. Sulamanın yaygınlaşması ile birlikte, bir çok sorunlar ortaya çıkmaya başlamıştır. Özellikle, sulamadan dolayı toprakların ve suların tarımsal kökenli kirlenmeleri gündeme gelmiştir. Bu çalışmada, GAP yöresinde sulama ve tuzluluk ilişkileri inceklenmiştir.. Yörede yüzey sulama yöntemleri kullanılmaktadır. Anılan yöntemlerde su kayıpları çok yüksek boyutlara ulaşmaktadır. Yörede aşırı sulama uygulanmaktadır. Gereğinden katı daha fazla sulama suyu uygulandığı saptanmıştır. Aşırı sulama nedeniyle tuzluluk, taban suyu ve yaşlık gibi sorunlar ortaya çıkmıştır. Örneğin, Harran Sulaması nda değinilen sorunların olduğu saptanmıştır. Ova toprakların ağır bünyeli oluşları, kullanılan sulama yöntemleri, buharlaşma ve su tüketimi kayıplarının yüksekliği, tuzluluk ve taban suyu sorunlarına neden olmuştur. Yapılan son ölçmelerde, , taban suyunun derinlikte olan alanların %21-26; m de olanların ise %26-37 olduğu anlaşılmıştır. Tuzlu-alkali alanlar, Alçakale civarında bulunmaktadır. Buradaki bazı toprak serilerinde anılan sorun, çok ciddi boyutlara ulaşmıştır. Özellikle, Cullap Deresi çevresinde bulunan topraklarda tuzluluğun yanında bor bulaşıklığı da saptanmıştır. Use of Irrigation Water and Salinity Problems in The Southeastern Anatolia Project (SEAP) Area Abstract The "GAP" Region is one of the most important regions in Turkey, from the viewpoint of having the highest potential in land and water resources. Irrigation, by projects, in the "GAP" areas was started in the Harran P1ain in In the "GAP" Region, an area of ha has been opened for irrigation in the 1998 irrigation season. However, in Harran, an area of ha, its network having been completed in 1999, started to be irrigated. Surface irrigation methods are being used extensively in the Region. These methods are known to be of low irrigation efficiency, extreme water and soil losses. Studies in the Region have shown that in all the systems of the Region there is a tendency of excessive irrigation. It was determined that fold of required water amount has been applied. Excessive use of water would causes to create serious problems such as salinity, water table, and wetness. For example, in the irrigation of the Harran plain, problems of salinity and hight water table appeared, related to soil

2 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 properties, and applied irrigation methods. Reasons such as the heavy texture of the soil, water consumption by plants and high evaporation losses as well as inexistence of drainage system, cause increase in the probability of developing the risk of salinity in Harran. Through studies executed in Akçakale and surroundings it was determined that high ground water constitute a great risk. The latest measurements accomplished between show that lands with ground water between 0 and 1.0 m comprise % of the total irrigated areas and those between 1.0 and 2.0 m comprise 26 % to 37 %. The areas, which have salinity and alkalinity problems are located at the around of Akçakale, south part of Harran Plain. In this area, some soil series have serious salinity problem. Especially, the soil series located near the edge of Cullap Stream bed have boron contamination as well as salinity problem. Giriş GAP Bölgesi, toprak ve su kaynakları yönünden Türkiye nin en yüksek potansiyele sahip yörelerinin başında gelmektedir. Yörede sulamayla ilgili ilk çalışmalar 1936 yılında Fırat nehrinin Keban Boğazı'ndaki akım ölçmeleri ile başlatılmış, 1960'lı yıllarda yoğunlaştırılarak geliştirilmiş, 1970 yılında Fırat'ın fizibilite çalışmaları tamamlanmış, daha sonra Fırat'ın öteki projeleri ve Dicle projelerinin eklenmesi, kısmen inşa edilerek tamamlanması ile GAP günümüzdeki durumuna gelmiştir (Balaban, 1986). GAP alanlarında projeli sulama Harran Ovası nda 1995 yılında başlamıştır. Böylece, bölgede asırlardan beri uygulanan geleneksel kuru tarım, GAP nedeniyle çağdaş tarımsal gereç ve bilgiden yoksun olarak, hızla sulu tarıma geçmeye başlamıştır. Sulamanın yaygınlaşması ile birlikte, entansif tarım yapılmaya, insanbitki-toprak birleşik sisteminde önemli değişmeler meydana gelmeye başlamıştır. Öncelikle arazi kullanma şekli ve bitki deseni değişmiştir. Daha önce yetiştirilemeyen bir çok bitki sulamayla birlikte ekilir/dikilir hale gelmiştir. Yeni tarım teknikleri, yöre üreticisi tarafından öğrenilmeye ve kullanılmaya başlanmıştır. Örneğin, sulama tekniği ve uygulamalarında önemli değişmeler meydana gelmiştir. Tarımsal mekanizasyonda gelişmeler olmuş, bitki besin elementleri ve tarımsal savaşım ilaçları uygulamalarında artışlar görülmüştür. Bilindiği gibi, sulu tarım belli düzeyde teknik bilgi ve beceri gerektirir. Değinilen özelliklerden yoksun veya yetersiz olan bölge üreticisi, önemli ölçüde su kayıplarına ve buna bağlı olarak, toprakların ve suların tarımsal kökenli kirlenmelerine neden olmaktadır (Kanber ve ark., 1999; Tekinel ve ark., 2001a). Örneğin, Harran Ovası Sulaması nda daha şimdiden toprak özelliklerine, su niteliğine ve uygulanan sulama teknolojisine (sulama yöntemi ve bilgisi) bağlı olarak bir çok sorun ortaya çıkmıştır. Anılan ova topraklarının yüksek infiltrasyon hızları (Erşahin, 1990) ve kullanılan yüzey sulama yöntemleri, hem aşırı su kayıpları (derine sızma ve yüzey akışı) ve su eksikliğine (Tekinel ve ark., 1991; Çetin, 1992) hem de toprak kaybı (Kanber ve ark., 1999), tabansuyu, tuzluluk-alkalilik (Nacar ve ark., 2000) gibi çevre sorunlarına neden olmaktadır. Benzer sorunlar, bölgedeki diğer sulamalarda da saptanmıştır (Tekinel ve ark., 2001a ve b). Bu çalışmada, GAP yöresinde sulama ve tuzluluk ilişkileriyle birlikte örnek olması bakımından, Harran Sulaması'nda ortaya çıkan tuzluluk sorunu incelenmiştir.

3 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 GAP Bölgesi'nde Sulama Sulama, bitki gelişmesi için yeterli nem koşulunu sağlayan bir işlem olarak tanımlanır. Bu amaçla belli bir ekim deseni içerisinde yeralan bitkiler, yetişme dönemlerinin bazı anlarında sulanırlar. GAP Bölgesi su kaynakları potansiyeli, aşağıda verilen Tablo 1'de gösterildiği gibi, çok yüksektir. Anılan suyun tümünün sulamada ve enerji üretiminde kullanılması ile ülke ekonomisine çok büyük katkılar beklenmektedir. 1. GAP Sulamalarında Son Durum GAP Bölgesi'nde 1998 yılı sulama mevsiminde ha alan sulamaya açılmıştır. Harran'da ise 1999 yılında şebekesi tamamlanmış ha alan sulanmaya başlanmıştır (Tablo 2). Bu durumda, GAP Sulama Projeleri'nden yaklaşık %11'i bitmiş, %10'u yapım aşamasında bulunmaktadır (Anonim, 1998). Tablo 1. GAP Bölgesi havzalarının yıllık ortalama su potansiyeli ve verimleri (Anonim, 2000a; Tekinel ve ark., 2000) 1 Fırat 2 Dicle 3 GAP Havza Adı Akış km 3 /yıl Yıllık Toplam Akış % Ortalama Yıllık Verim L/s/km Türkiye Toplam Bu değerler havzaların en mansabındaki bazı istasyon akışlarından elde edilmiştir. 2 Fırat nehri ana kol yıllık akışı km 3, 3 Dicle nehri ana kol yıllık akışı km 3 ; 4 GAP dışı. Önceki bölümlerde değinildiği gibi, bölgedeki projeli sulamaların çoğu GAP ile birlikte yaşama geçmiştir. Yörede yaygın olarak yüzey sulama yöntemleri kullanılmaktadır. Anılan yöntemler, düşük sulama randımanları, aşırı su ve toprak kayıplarıyla bilinirler. Yapılan çalışmalarda yöredeki sistemlerin tümünde aşırı sulama eğilimi olduğu anlaşılmıştır. Üreticinin bulduğu suyun tümünü araziye verdiği, çiftçi üzerinde etkin bir denetimin olmadığı belirlenmiştir. Sulamanın yararlı ve etkin olabilmesi için uygun zaman ve miktarda sulama suyu verilmelidir koşulunun yerine getirilmediği, bazı sulamalarda, hesapla kestirilen gereksinimin 7 katına dek fazla su uygulandığı saptanmıştır (Tekinel ve ark., 2001a; Tekinel ve ark., 2001b) (Tablo 3). Ayrıca, tek ürüne dayalı bir ekim deseni uygulandığı, üreticinin bildiği, ekipmanın uygun olduğu ve garantili pazar bulduğu bitkilere, özellikle pamuk, yöneldiği saptanmıştır. Aşırı su kullanımının engellenmemesi durumunda, toprakların çoraklaşması, taban suyu ve yaşlık gibi, hiç istenmeyen sorunların ortaya çıkması ve arazilerin üretim dışı kalmaları olasıdır (Kanber ve ark., 1992). Böylesi alanların yeniden tarıma kazandırılması zor, pahalı ve uzun zaman alan işlevleri gerektirir. Bu durum,

4 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 hem ulusal ekonomi hem de Türkiye'nin dış dünyadaki algılanması yönünden çok önemlidir. Tablo 2. GAP Sulamalarında şimdiki durum (Anonim, 1998) İşletmede Olan Yapım Aşamasındaki İhale Programında Olan Proje Adı Sulamalar Hancağız Harran Hacıhıdır Derik-Dumluca Silvan, 1 ve 2. Nusaybin Silopi-Nerduş Akçakale YAS Ceylanpın. YAS Devegeçidi Suruç YAS Çınar-Göksu Garzan-Kozluk Toplam Sul. Alan (ha) Sulamalar Proje Adı Ceylanp-Harran Kralkızı-dicle Batman Sol Sah. Batman Sağ Sah. Belkız-Nizip Adıy. Çamgazi Kayacık Ovası Bozova Pomp. Samsat 1. Kısım Toplam Sul. Alan (ha) Proje Adı Sulamalar Yaylak (şebeke) Kralkızı 2. Kısım Kralkızı Pompaj Mardin Anakan. 1 kıs Mardin Anakan 2 kıs Mardin Anakan. 3 kıs Bozova Popaj Çağ-Çağ (yenileme) Sul. Alan (ha) km 52 km 61 km Tablo 3. GAP Alanlarında sulama suyu kullanımı (Tekinel ve ark., 2001a ve b) Sulama Sulama Gereksin (mm) Kullanılan (mm) Sulama Gereksin (mm) Kullanılan (mm) Harran Hancağız Devegeçidi Batman-silvan GAP Bölgesi'nde Tuzluluk Sorunu, Harran Örneği Tuzluluk ve alkalilik, daha çok, sulamaya bağlı olarak ortaya çıkan önemli bir tarımsal sorundur. Kültür bitkilerinin gelişmelerini engelleyecek ölçüde eriyebilir tuz (tuzlu topraklar) veya sodyum (alkali topraklar) veya her ikisini (tuzlusodyumlu topraklar) içeren topraklardır. Bunlar, salinizasyon, alkalizasyon veya ikisinin ardarda meydana gelmesi sonucu ortaya çıkarlar. Salinizasyon, sulama suyu içindeki tuzlara ve yetersiz drenaja bağlanmaktadır. Alkalizasyon ise, kimyasal çözünmeyle, nötr sodyum tuzlarının kireç üzerine etkisiyle, katyon değişimiyle, biyolojik indirgenmeyle ve bitkisel çürümeyle oluşabilir. Konu edinilen topraklar, arazi incelemeleri veya laboratuvarda, ECe, ESP ve ph değerlerine bakılarak karar verilir (Kanber ve ark., 1992). GAP Bölgesi nde en temel sorun, su erozyonudur. Bunu, taşlılık, küçük sahalarda yaşlık ve çoraklık sorunları izlemektedir. Alkali ve jipsli alanlar, henüz, bulunmamaktadır. Çorak alanlar, ha dolaylarındadır. Bunun, hektarı, II, III ve IV; hektarı ise V ve VI. sınıf araziler içerisinde bulunmaktadır.

5 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Yaşlık gösteren sahalar, yaklaşık hektar dolayındadır. Bu sorunun hektarı, II, III ve IV. sınıf; hektarı V., hektarı ise VI. ve VII. sınıf araziler içerisinde bulunmaktadır. GAP sulanır alanlarında aşırı su kullanılması nedeniyle yaşlık, taban suyu ve çoraklaşma gibi sorunlar her zaman ortaya çıkabilir (Tekinel ve ark., 2001b). Konu edinilen alanlardan Harran Ovası'nda çoraklık tehlikesinin gelişme olasılığı daha yüksektir (Kanber, 1996). Değinilen tehlikenin Harran Ovası'nda ortaya çıkma olasılığını artıran çok sayıda neden sayılabilir: (i) Yöre toprakları, ağır bünyelidir. Yapılan çalışmalarda toprakların, oldukça sağlam bir yapıya sahip olduğu, ancak, bu yapının çok durağan olmadığı ve uzun müddet yanlış sulama ile gelecek çok miktardaki eriyebilir tuzların etkisiyle fıziksel bozulmalara uğrayabileceği anlaşılmıştır (Kapur ve ark., 1992 ve 1996). Benzer şekilde, Harran topraklarının alkalileşme olasılığı yüksek bulunmuştur. Ağca, (1990) tarafından yapılan çalışmalarda Harran Ovası'nda yaygın olarak bulunan toprak serilerinin alkalileşme olasılığı, büyükten küçüğe doğru, aşağıdaki gibi sıralanmıştır. Gürgelen>Akçakale>Cepkenli>Harran>Sırrın>Kısas. Buna göre, kimyasal bakımdan, alkalileşme olasılığı, Gürgelen serisinde en yüksek; Kısas serisinde ise en düşüktür. (ii) Bitkilerin su tüketimleri ve buharlaşma kayıpları çok yüksektir. Örneğin, pamuk yılda 8-10 kez sulanmaktadır, yıllık buharlaşma 2000 mm'yi geçmektedir. Yağış ise mm dolayındadır. Bu durum, çiftçileri aşırı ve bilinçsiz sulamaya itmekte ve toprakların yıldan yıla çok büyük oranda erimiş tuz yükü ile karşı karşıya kalmasına neden olmaktadır (Kanber ve ark., 1993). Ovanın orta kesimlerinin topoğrafik yönden çukur olması, tuzluluk tehlikesinin beklenenden daha çabuk çıkabileceğini göstermektedir. (iii) Ovada, tarla içi drenaj sistemi henüz yoktur. Ne zaman yapılacağı da belirsizdir. Öte yandan, ovanın genel drenaj çıkış ağzı sorunu bulunmaktadır. Projede ovanın ortasından geçen Cullap Deresinin genişletilerek ana drenaj kanalı olarak kullanılacağı öngörülmüştür. Yapılacak değişikliklerle 45 km uzunluğunda ve 70 m 3 /s kapasiteli bir kanal elde edilecektir. Ancak, bunun Suriye'de devamı, kuşkuludur. Diğer görüşleri aktarmanın fazla yararı yoktur. Tümünün ortak noktası, henüz uygulama aşamasına gelinmemiş olmalarıdır. 1. Harran Ovası'nda Tabansuyu Sorunu Taban suyu, toprakta geçirimsiz bir katman üzerinde bulunan ve bulunduğu düzeyin altındaki toprak katlarını sürekli doygun halde tuttuğu için bitkilere zararlı olan su katmanı diye tanımlanır (Tekinel ve Kanber, 1987). Şanlıurfa Harran- Akçakale sulamasında yapılan taban suyu ölçmeleri ile ilgili gözlem sonuçları, Tablo 4-6 da gösterilmiştir (Anonim, 2000b).

6 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Tablo 4. Akçakale sulaması nda taban suyu düzeyleri ve en yüksek olduğu alanlar Taban Suyu Düzeyleri (m) < Ovada yapılan ölçümlerde taban suyunun en yüksek ve en düşük olduğu alanlar ayrılmış ve değerlendirmeler buna göre yapılmıştır. Tablo 4 ve 5 birlikte incelendiğinde, yüzyıllar boyu sulanmayan ve taban suyu olayını hiç bilmeyen Harran-Akçakale de artık taban suyu sorunu bulunmaktadır. Ölçmelerin alındığı dönemde, taban suyunun 0 ile 1.0 m arasında olduğu araziler, toplam sulanan alanların %21-26 sını kapsar duruma gelmiştir. Rakamlar, her iki Tablodeki değerlerin toplamlarının yeniden değerlendirilmesiyle elde edilmiştir. Son rakam, 1998 yılına ilişkin değerlerdir. Aynı şekilde, taban suyunun 1.0 ile 2.0 m arasında olduğu alanlar da %26 ile %37 arasında değişmektedir. Taban suyunun sulamaların en yoğun olduğu dönemlerdeki değişimi, aşağıdaki Tablo 6 da verilmiştir. Tabloden görüldüğü gibi, taban suyunun m olduğu alanlar, yıllara göre, %11 ile %4 arasında değişmektedir. Tablo 5. Akçakale sulaması nda taban suyu düzeyleri ve en düşük olduğu alanlar Taban Suyu Düzeyleri (m) < Her üç Tabloden, taban suyunun sulamayla yakından ilişkili olduğu, gereğinden fazla verilen suyun bitki kök bölgesinde doygun katmanların oluşmasına neden olduğu söylenebilir. Yukarıda da değinildiği gibi, aşırı sulamayla ilgili önlemler alınmadığı takdirde, tabansuyu sorununun ovanın her yanında görüleceği açıktır.

7 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Tablo 6. Akçakale'de sulamanın en yoğun olduğu ayda taban suyu düzeyleri Taban Suyu Düzeyleri (m) < Taban suyunun tuz içeriği, ovada çoraklaşmanın da meydana geldiğini göstermektedir (Tablo 7). Tuz içeriğinin ds/m veya fazla olduğu alanlar, 1993 yılında toplam sulanan alanların %11 i iken 1999 yılında %31 e ulaşmıştır. Bu durum, tuzlanmanın sürekli olarak arttığını göstermektedir. Benzer durum Şanlıurfa 2 ve 3. Kısım sulamalarında da görülmektedir (Tablo 8-9). Örneğin, 2. Kısım Sulama da, daha projenin ikinci yılında ve sulamaların en yoğun olduğu dönemde taban suyunun 0 ile 1.0 m arasında değiştiği alanlar, %9 dolayındadır. Bu oldukça büyük bir rakamdır ve aşırı sulama olduğunu göstermektedir. Aynı şekilde, taban suyu tuz içeriğinin 5-10 ds/m veya daha fazla olduğu yerler, %14 dolayındadır. Sulama suyu ile gelen tuz, bitki kök bölgesinde birikmiştir. Bu durum, aşırı sulamanın bir başka kanıtıdır. Tekinel ve Kanber (1987) tarafından açıklandığı gibi, sulamada kullanılan sular her litresinde g arasında tuz içerirler. Örneğin, Fırat Nehri suları, sulama yönünden C 2 S 1 sınıfındadır. Yılda 500 mm (m 2 'ye 500 L) sulama suyu verilmesi durumunda, bir dekarlık araziye, ilk yıl 250 kg, 6. yıl ise 1500 kg tuz eklenmektedir. Uygulanan su miktarı arttıkça, toprağa eklenen tuz miktarı da bağlı olarak artmaktadır. Tablo 7. Taban suyu tuzluluğu Akçakale (Anonim, 2000b) Taban Suyu Tuzluluğu (ds/m) <

8 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Şanlıurfa Köy Hizmetleri Araştırma Enstitüsü tarafından yapılan bir başka çalışmada ise Harran Ovası nın güney kesimlerinde taban suyu düzeylerinin 25 ile 307 cm arasında değiştiği görülmüştür. Sulama mevsiminde taban suyu düzeylerinde belirgin bir yükselme olduğu gözlenmiştir. DSİ nin Harran Ovası nda gözlem kuyularında taban suyu düzeylerinin tehlikeli sınır olarak kabul edilen 150 cm den daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bunun nedenleri arasında, arazilerin topografik yapıları, çifçilerin yaptığı sulama uygulamaları ve etkin drenaj sisteminin bulunmaması sayılabilir. Ayrıca, taban suyunun tuz kapsamının, ds/m arasında değiştiği saptanmıştır. Taban sularının büyük bir bölümü yüksek düzeyde tuz içermekte ve sulama suyu niteliği bakımından 3. veya 4. sınıfa girmektedir (Nacar ve ark., 2000). Tablo 8. Şanlıurfa 2. Kısım Sulaması nda taban suyu düzeylerinin ve tuz içeriklerinin değişimi (Anonim, 2000b) Taban Suyu Düzeyinin En Yüksek Olduğu Alanlar (m) < Taban Suyu Düzeyinin En Düşük Olduğu Alanlar (m) < Sulamanın En Yoğun Olduğu Ayda Taban Suyu Düzeyleri (m) < Taban Suyu Tuzluluğu (ds/m) <

9 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Tablo 9. Şanlıurfa 3. Kısım sulama da taban suyu düzeylerinin ve tuz içeriklerinin değişimi (Anonim, 2000b) Taban Suyu Düzeyinin En Yüksek Olduğu Alanlar (m) < Taban Suyu Düzeyinin En Düşük Olduğu Alanlar (m) < Sulamanın En Yoğun Olduğu Ayda Taban Suyu Düzeyleri (m) < Taban Suyu Tuzluluğu (ds/m) < Harran Ovası'nda Çoraklık Sorunu Harran Ovası nda, mevcut durumda tuzluluk sorunu bulunan topraklar, şimdilik, çok az bir alanı kaplamaktadır. Anılan topraklarda, ha arazi tuzlu, ha arazi tuzlu-alkali, 33 ha arazi ise alkalilik göstermektedir (Özkutlu ve İnce, 1999). Harran Ovası, tuzlulaşma eğilimi gösteren çok önemli sulanır alanların başında gelmektedir. Daha önce Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi Bölümü tarafından konu edinilen ovanın tuzlu ve tuzlulaşma eğilimi gösteren alanları belirlenmiştir (Şekil 1). Ayrıca, aynı ovada tuzluluğun mevcut durumu Tablo 10 da özetlenerek gösterilmiştir. Tuzlu ve sodyumlu alanlar, Harran Ovası nın orta kesimlerinde ve güneyde çoğunlukla Cullap deresi yatağının kenarlarında bulunmaktadır. Değinilen alanlar, kış aylarında dere ve çay sularının taşması ve güneyde bazı çukur alanlarda olduğu gibi taban suyu düzeyinin yükselmesi nedeniyle ortaya çıkmışlardır. Tuzluluk ve alkalilik yanında, aynı alanlarda çok daha önemli bir sorun olarak, bor birikmesi görülmektedir. DSİ tarafından hazırlanan ovanın Drenaj Raporu na göre, Akçakale'nin doğusunda, Büyük Hedbe-Seferköy-Yukarı Deren-Aşağı Deren- Garparıcan-Öncül- Arıcan-Işgören-Güneren ve Zinnar köyleri ile çevrili alan içerisinde, topraklardaki bor derişiminin bitki gelişmesi yönünden önemli sorunlar yaratacak boyutlara ulaştığı saptanmıştır. Özellikle kış aylarında ortaya çıkan taşkınların kuzey ve kuzeydoğudan getirdiği yüzey suları değinilen alanlarda birikmekte ve su ile birlikte gelen bor tuzları buradaki topraklarda, bor konsantrasyonunu gittikçe arttırmaktadır. Konu edinilen

10 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 alan içerisindeki bazı yerlerde, taban suyundaki bor konsantrasyonunun 40.5 mg/l gibi yüksek düzeylere çıktığı saptanmıştır. Akçakale sulamasında ise önemli boyutlarda çoraklık sorunu bulunmaktadır. Yakın zamanlarda, 1978 yılında, yeraltı pompaj sulamasının başlamasıyla birlikte tuzluluk kısa sürede artmıştır. Bu, doğrudan yanlış ve aşırı sulamanın sonucu taban suyunun yükselmesi nedeniyle meydana gelen bir tuzlulaşma olayıdır. Değinilen yanlış sulama ile birlikte Gündaş, Ekinyazı ve Meydankapı gibi toprak serilerindeki kil yapısının da tuzlulaşmayı özendirdiği belirtilmektedir (Çullu ve ark., 1998). Şekil 1. Harran Ovası nda tuzlu ve sulu tarımda tuzlulaşma riski en fazla olan alanlar (Anonim, 1988).

11 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Tuzlulaşan alanlarda toprak özellikleri, iklim, taban suyu yanında, özellikle, toplam tuz miktarı 10 ds/m yi geçen yeraltı ve drenaj sularının kullanılması, çoraklığı artıran bir diğer önemli etmendir. Öte yandan Atatürk Barajı nın devreye girmesi ile artan sulama alanlarında çok aşırı su kullanılması yüzünden taban suyu, yüzeye dek çıkmış ve tuzluluğun genişlemesine neden olmuştur. Akçakale sulamasında bazı toprak serilerinde tuzluluğun zamansal değişimi izlenmiştir. Bu amaçla seçilen alanlarda sulama başında ve ortasında toprak örnekleri alınarak tuz kapsamları saptanmıştır. Elde edilen sonuçlardan seçilen iki örneği kapsayan değerler, Tablo 11 de verilmiştir (Çullu ve ark., 1999). Tablo 10. Harran Ovası nın şimdiki durumda mevcut tuzlu yöreleri (Dinç, 1998) Yeri İçerdiği Tuz Miktarı (%) Akçakale İlçesi Doğusu orta-şiddetli tuzlu Harran İlçesi Doğusu hafif-orta tuzlu Bozyazı Köyü Batısı çok şiddetli tuzlu Bozyazı Köyü Doğusu çok şiddetli tuzlu Aşağı Deren Köyü Doğusu ve Güneyi orta şiddetli tuzlu Güneren Köyü Batısı hafif tuzlu Güneren Köyü Doğusu orta şiddetli tuzlu Yazlıca Köyü Batısı hafif tuzlu Yazlıca Köyü Doğusu orta şiddetli tuzlu Arıca Köyü Batısı orta şiddetli tuzlu Arıca Köyü Kuzey-Güneyi hafif tuzlu Taytepe Köyünün Kuzey ve Güneyi orta şiddetli tuzlu Araştırmada, Harran Ovası-Akçakale yöresinde çoraklık sorununun gün geçtikçe arttığı, toprakların EC değerlerinin sulamayla fazla etkilenmediği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, tuzlulaşmanın yüksek taban sularının buharlaşarak yüzeye dek tuzu taşımasından kaynaklandığı, taban suyunun yüksek olduğu alanlarda tuzlulaşmanın daha hızlı ve şiddetli biçimde meydana geldiği belirlenmiştir. Taban sularının, yörede uygun drenaj sistemlerinin kurulması sonucu, uzaklaştırılması durumunda, toprakların yeniden kazanılabileceği açıklanmıştır. Tablo 11. Akçakale sulanır alanlarında tuz kapsamının değişimi Tarla No Derinlik (cm) EC (ds/m) Sulama Öncesi Sulama Ortası TP TP

12 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Aynı yörede yapılan bir başka çalışmada, taban sularının toprak tuzluluğuna katkıları, mevsimlik değişimleri incelenerek, irdelenmiştir (Nacar ve ark., 2000). Elde edilen sonuçlar, Tablo 12 de gösterilmiştir. Tablo 12. Harran Ovası Akçakale de taban suyu kalite analizi sonuçları Kuyu Toplam Tuzluluk (ds/m) No Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim D A D D D D D D D D D D D D D D D D D D D D D D D D T T T T 6.02 T: Tahrip; K: Kuru Tablode taban sularının oldukça tuzlu olduğu anlaşılmaktadır. Mevsimlik olarak tuz kapsamları, giderek artmakta veya hiç değişmemektedir. Ekim ayında 30 ds/m değerine ulaşan taban suyu bulunmaktadır. Taban suyu tuz kapsamının değişmemesi veya kısmen artması, tuz yönünden, sürekli beslenmenin olduğunu göstermektedir. Yüksek taban suları etkisinde kalan Akçakale yöresi topraklarında ağır metal birikimleri olmaktadır. Değinilen toprakların nikel ve krom içeriklerinin yüksek (ilk 20 cm de sırasıyla ve mg/l); kurşun, çinko, bakır, mangan, arsenik,

13 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 zirkonyum, baryum, vanadium, ve molibden miktarlarının ise normal sınırlar içerisinde olduğu saptanmıştır (Seyrek ve ark., 1999). Bu durumun doğrudan ana materyalden kaynaklandığı, aşırı sulama sonucu oluşan yüksek taban suyunun da olayı özendirdiği sonucuna ulaşılmıştır. Nikel ve kromun besin zinciri içerisinde olması, canlılarda birikerek zehirleyici etki yapması olasılığını yükseltmektedir. Harran Ovası potansiyel tuzluluğunun ise belli bir artış gösterdiği anlaşılmaktadır. Yapılan çalışmalarda 1988 yılı ile 1999 yılı sonuçlarını karşılaştıran Özkutlu ve İnce (1999), ovadaki 6 toprak serisinde tuzluluk yönünden önemli bir değişmenin olmadığı, 3 toprak serisinde ise az, hafif ve orta şiddette tuzluluğun geliştiğini belirlemişlerdir. Çözüm Önerileri Harran Ovası gibi, potansiyel çoraklaşmanın olduğu alanlarda tarımda sürekliliğin sağlanması için çoraklığın önlenmesine dönük önlemlerin alınması, çoraklaşmış alanların da iyileştirilmesi gereklidir. Çoraklaşmayı önlemenin en etkin yolu, sulama suyunun etkin biçimde kullanılması ve ovada sulama ile birlikte uygun bir drenaj sisteminin yapılması ile olasıdır. Üreticinin sulama konusunda bilgilendirilmesi ve bilinçlendirilmesi, etkin ve yaygın bir çiftçi eğitimiyle başarılabilir. Aşırı sulamadan kaçınmak, doğru ve randımanı yüksek sulama yöntemlerini kullanmak, ancak eğitimle olabilir. Harran Ovası nda DSİ kuruluşunca Kısas Köyü nün güneyinden itibaren Akçakale ilçesinin doğusundaki Suriye sınırına kadar Cullap Deresi nin ıslahı ile ana tahliye kanalı inşa edilmiş ayrıca bu kanala 6 adet toplayıcı drenaj kanalı bağlanmıştır. Suriye sınırından başlayıp ana tahliye kanalı boyunca yaklaşık ha lık alanda tarla içi drenaj sistemlerinin kurulması DSİ tarafından öngörülmüştür. Ancak, bu yeterli değildir. Sulamanın gittiği her noktada mutlaka etkin bir drenaj ağı oluşturulmalıdır. Tarla içi emiciler arası mesafenin, dren çap ve derinliklerinin, drenaj katsayısı gibi mühendislik ögelerinin doğru ve yerinde yapılacak çalışmalarla saptanması çok önemlidir. Bazı kaynaklarda dren aralıklarının m olarak saptanmış olması (Erözel, 1991) bu konunun ne ölçüde önemli olduğunu göstermektedir. Çorak toprakların iyileştirilmesi, sorunlu topraklar yüksek düzeyde jips ve kireç bulundurduklarından, yıkama suyu ile yapılabilir. Yıkanma, toprak derinliğinin 3-4 katı yıkama suyu verilerek başarılı olmaktadır (Sevgilioğlu, 1986). Yan dere yatakları etrafında kısmen borlu topraklar oluşmuştur. Tuzlu ve sodyumlu toprakların ıslahı amacıyla uygulanacak yıkama suyu, borlu toprakları da ıslah edecektir. Ayrıca sorunun sürekli olmaması için yan dere yataklarının ıslah edilmesi gerekmektedir. Kaynaklar Ağca, N., Harran Ovası Bazı Toprak Serilerinde Değişebilir Sodyum Oranı (ESR)-Sodyum Adsorbsiyon Oranı (SAR) İlişkilernin Saptanması. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enst. Toprak Anabilim Dalı Doktora Tezi. Adana, 149 s. Anonim, Güneydoğu Anadolu Toprakları (GAT). I. Harran Ovası Toprakları. TÜBİTAK-TOAG Araştırma Projesi, Kesin Sonuç Raporu.

14 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Anonim, Güneydoğu Anadolu Projesi nde Son Durum (Aralık 1998). T.C. Başbakanlık Güneydoğu Anadolu Projesi Bölge Kalıkınma İdaresi Başkanlığı, Ankara, 52s. Anonim, 2000a. GAP Güneydoğu Anadolu Projesi. T.C. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı, DSİ Genel müdürlüğü yayınları, Ankara. Anonim, 2000b. GAP Sulamalarıyla İlgili Değerlendirmeler. T.C. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı, DSİ Genel Müdürlüğü, İşletme ve Bakım Daire Başkanlığı, Ankara (Basılmamış) Balaban, A., Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) Entegre sistemi, Planlama ve Uygulama Sorunları. Güneydoğu Anadolu Projesi Tarımsal Kalkınma Sempozyumu, A.Ü. Ziraat Fakültesi, TÜBİTAK, T.C. Ziraat Bankası, Hasım 1986, Ankara, s Çetin, Ö., Comparison of Different Irrigation Methods (Furrow, Trickle, LEPA, and Sprinkler) for Cotton Under Harran Plain Conditions. Final Report. Ministry of Rural Affairs, Sanliurfa, 84s. Çullu, M.A., Almaca, A., Öztürkmen, A.R., İnce, F., Seyrek, A., Alkan, A., Kızılgöz, İ., Harran Ovası Topraklarında Tuzluluğun Mevsimsel Değişmesi. GAP I. Tarım Kongresi, Harran Üniv. Ziraat Fak., Mayıs, Şanlıurfa, Cilt I., s Çullu, M.A., Almaca, A., Öztürkmen, R., Ağca, N., İnce, F., Derici, M.R., Harran Ovası Topraklarında Tuzluluk Değişimleri. M. Şefik Yeşilsoy International Symposium on Arid Region Soils Eylül, İzmir. Dinç, U., Sulu Tarım Alanlarında Tuzlulaşma ve Alkalileşme. Toprak Tuzlulaşması. TEMA Yayınları, İstanbul, s Erözel, A. Z., Harran Ovasında Dren Aralıklarının Belirlenmesi. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yıllığı. Ankara, 39, 1-2. Erşahin, S., The Relationship Between Some Basic Soil Characteristics With Infiltration Rates Of Important And Common Six Soil Series At The Harran Plain. MSc. Thesis, Çukurova University, Graduate School of Science, Adana, 145s. Kanber, R., Harran Ovası'nın Çoraklaşmasına İlişkin Görüşler. Ç.Ü.Ziraat Fakültesi Dekanlığına gönderilen Rapor. Adana, 2 s. Kanber, R., Kırda, C., Tekinel, O., Sulama Suyu Niteliği ve Sulamada Tuzluluk Sorunları. Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Genel Yay. No. 21, Ders Kitapları Yay. No. 6, Adana, 241 s. Kanber, R., Köksal, H., Ünlü, M., Ödemiş, B., Sulama ve Çevre İlişkileri. GAP Yöresinde Çevre Eğitimi. 4-7 Ekim 1999, Diyarbakır. Türkiye Çevre Vakfı Yayını. No. 140, Ankara, s Kanber, R., Yazar, A., Çevik, B., Urfa-Harran Ovası'nda Önemli Kültür Bitkilerinin Sulanması. Rota, Adana. 5s. Kapur, S., Sayın, M., Gülüt, K.Y., Şahan, S., Minerological and Micromorphological properties of Widely Distributed Soil Series in the Harran Plain. "in Soils of Harran Plain." TUBİTAK-DOĞA, Ankara, s Kapur, S., ve Akça, E., Gülüt, M., Şahan, S., Similarities and Differences of the Spheroidal Microstructure in Vertisols from Turkey and Israel. Catana- Elsevier, Amsterdam.

15 KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi 5(1) KSU J. Science and Engineering 5(1) 2002 Nacar. A.S., Çelik, S., Bilgel, L., Sevgilioğlu, M., vd., GAP Bölgesi Harran Ovası nda Toprak Tuz ve Su Dengesinin İzlenmesi ve Değerlendirilmesi ve Kapalı Drenaj Projeleme Kriterlerinin Belirlenmesi. Yıllık Sonuç Raporu, Köy Hizmetleri Araşt. Projesi No J01, Şanlıurfa, 12s. Özkutlu, F., İnce, F., Harran Ovasının Mevcut Tuzluluğu ve Potansiyel Yayılım Alanı. GAP I. Tarım Kongresi,. Harran Üniv. Ziraat Fak., Mayıs, Şanlıurfa, Cilt II., s Sevgilioğlu, M., Şanlıurfa-Harran Ovası Tuzlu-Sodyumlu Toprakların Islahı, Köy. Hiz. Ş.Urfa Araş.Enst. Müd. Yayınları, Urfa. Seyrek, A., Kızılgöz, İ., Çullu, M.A., İnce, F., Harran Ovasında Tabansuyu Etkisindeki Toprakların Ağır Metal İçerikleri. GAP I. Tarım Kongresi,. Harran Üniv. Ziraat Fak., Mayıs, Şanlıurfa, Cilt II., s Tekinel, O., Çevik, B., Kanber, R., Yazar, A., Önder, S., Köksal, H., Determination of Efficent Irrigation Water for Irrigation Systems. In: Tekinel, O. (ed.), Selection of Irrigation Systems in The GAP Region. Proceedings of a Workshop, November 1990, Adana, Turkey. s Tekinel, O., Kanber, R., Sulamada Tuzluluk ve Drenaj. Ç.Ü. Zir. Fak. Seri Konf., Osmaniye, 9 s Tekinel, O., Kanber, R., Çetin, M., Su Kaynaklarının Geliştirme ve Kullanımı. Türkiye Ziraat Mühendisliği 5. Teknik Kongresi Bildiri Kitabı, Ankara, Cilt 1, s Tekinel, O., Kanber, R., Ünlü, M., Topaloğlu, F., 2001b. Güneydoğu Anadolu Proje Alanlarında Sulama Suyu Kullanımının Değerlendirilmesi. II. GAP ve Sanayi Kongresi, TMMOB Makine Mühendisleri Odası Diyarbakır Şubesi, Eylül 2001, Diyarbakır, 6 s. Tekinel, O., Kanber, R., Yazar, A., Ünlü, M., Topaloğlu, F., Çullu, M.A., Önder, S., 2001a. GAP Bölgesinde Toprak ve Su Kaynakları Kirliliğinin Boyutları, Nedenleri ve Çözüm Önerileri. T.C. Başbakanlık Güneydoğu Anadolu Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı, UNDP. 17 nolu Proje, Ankara, 285 s.