Kab zl k, dramatik bir olay m d r? Constipaton, is it a dramatic phenomenon?

Kab zl k, dramatik bir olay m d r? Constipaton, is it a dramatic phenomenon? Tülay Erkan(*), Güngör T.Tümay(**) Özet Kab zl k çocuk hekimlerinin en s k karfl laflt hastal klardan biridir. Okul öncesi çocuklar n yaklafl k % 3 ünde, okul ça ndaki çocuklar n ise % 2 sinde görülen kab zl k tan m genelde haftada 3 defadan az d flk lama al flkanl olarak ifade edilmektedir. Ancak bunun yan nda her gün d flk layan, fakat çok a r l ve sert kaka yapan bir çocuk da kab z olarak de erlendirilmelidir. D flk lama eyleminin gerçekleflmesinde barsak motilitesi, kontinans ve defekasyon mekanizmalar rol oynar. Buna göre kab zl k kolo-rektal-anal fonksiyondaki bir anomali sonucu oluflur. Kab zl n tan s esas olarak klinik ile konulur ve olgular n % 95 inde neden fonksiyoneldir. Bu nedenle ancak dirençli olgularda ileri tetkiklere gerek vard r. Organik nedenler içinde özellikle Hirschsprung hastal ay r c tan da düflünülmelidir. Tedavide olay n san ld kadar dramatik bir olay olmad n anlatarak hasta ve yak nlar n n güvenini sa lamak ilk basama oluflturmal d r. Bu arada gerekli diyet de ifliklikleri de önerilmelidir. Bu yaklafl mla yan t al namayan kronik kab zl klarda ise medikal tedavi düflünülmelidir. Anahtar kelimeler: fonksiyonel kab zl k, organik kab zl k, diyet, medikal tedavi, çocuk. Summary Constipation is a common disorder in the pediatric visits. It affects approximately 3% of preschool-age children and 2% of school-age children. In general, constipation has been defined as a frequency of less than 3 stools produced per week. Also, the child who has a stool hard and painful to pass despite daily passage, should be defined as constipated. Bowel motility, mechanisms of continence and defecation are important for passage of stool. Thus, an anomaly concerning the colo-rectal-anal function leads to constipation. The diagnosis is essentially made by clinical findings. Because, the etiology in up of 95% of children referred for evaluation of constipation is functional, the advanced examinations are only necessary in resistant cases. Hirschsprung s disease must be evaluated in differential diagnosis of organic constipations. The primary step in management is to assure the confidence of children and their parents by explaining that this condition is not a dramatic phenomenon. A diet change necessarily must be recommended. In case of unsuccesful results, medical therapy must be considered. Key Words: functional constipation, organic constipation, diet, medical treatment, child. Girifl Kab zl k çocuk hekimlerinin en s k karfl laflt hastal klardan biridir. Genelde okul öncesi çocuklar n % 3 ünde, okul ça ndaki çocuklar n % 2 sinde görülür. Gastroenteroloji Bilim Dal poliklini ini oluflturan hastalar n ise % 25 i bu yak nma ile baflvururlar (1). D flk lama s kl yafl ile azal r. Anne sütü olan yenido- anda günde en az 2 d flk lama, kar fl k beslenen süt çocu unda haftada en az 3 d flk lama, büyük çocukta haftada en az 2 d flk lama olmal d r (1,2). D flk lama s kl -, 3-4 yafl ndaki çocuklar n % 96 s nda günde 3 kez ile haftada 3 kez aras nda de iflmektedir (3). Ancak bunun yan nda d flk k vam ve d flk laman n a r l olmas önemli bulgulard r. Her gün bir kez d flk layan, ancak çok a r l ve sert kaka yapan bir çocuk da kab z ola- (*) stanbul Üniversitesi Cerrahpafla T p Fakültesi Çocuk Sa l ve Hastal klar ABD, Gastroenteroloji Bilim Dal, Doç.Dr. (**) stanbul Üniversitesi Cerrahpafla T p Fakültesi Çocuk Sa l ve Hastal klar ABD, Gastroenteroloji Bilim Dal, Prof..Dr. Yaz flma adresi: Tülay Erkan, Viflnezade Mah. Kireçhane Sok. Türker Apt. No: 9/4 80690 Befliktafl/ stanbul Tel: 0212 260 59 51 Fax: 0212 588 49 18 e-mail: tulerkan@hotmail.com 186

rak de erlendirilmelidir (4-6). Alt n kirletme (soiling) d flk n n istem d fl çamafl ra kaç r lmas d r ve ço unlukla fekalomla birliktedir. Alt na kaç rma (enkoprezis) ise genelde 4 yafl ndan sonra istemli veya istemsiz olarak kat, yumuflak veya s v d flk n n tuvalet d fl nda bir yere kaç r lmas olarak tan mlan r (3). Ço unlukla kronik kab zl k sonucu oluflur, ancak % 5 olguda kab zl k olmadan da enkoprezis görülebilir (2). Psikolojik ve organik nedenlere ba l olabilir. Rekto-anal inhibitör refleks d flk lama gereksiniminden önce olufltu u için kaçaklar meydana gelir. Enkoprezisli hasta kar n a r s, kab zl k, d flk kaç rma ya da yalanc ishal fleklinde yak nma ile baflvurabilir. Daha çok 6-10 yafl aras ndaki erkek çocuklarda görülür. Yap lan çal flmalarda 4 yafl nda % 2.8, 10-11 yafl nda % 1.6 olarak bulunmufltur (3). Fizyoloji Tüm sindirim sisteminde oldu u gibi kolonda da motilitenin oluflmas kompleks bir organizasyona ba l - d r ve düz kas son hedef organd r. Düz kas n intrensek sinir sistemi miyenterik pleksus (Auerbochii) ve submüköz pleksus (Meissner) ile sa lanmaktad r. Bu intrensek sistem düz kas üzerine aral kl olarak inhibitör bir etki oluflturarak gevflemesine neden olur (7). Hirschsprung hastal nda bu etki oluflmad için agangliyonik segmentte sürekli bir kontraksiyon vard r. ntrensek sinir sistemi de sempatik ve parasempatik yolla merkezi sinir sisteminin denetimindedir. Bu yolda etkili nörotransmiterler asetil kolin (eksitatör), noradrenalin (inhibitör) ile non-kolinerjik ve non-adrenerjik sinirlerden salg lanan enkefalin, vazointestinal peptid, substans P gibi maddelerdir. Barsak tonusunun sa lanmas nda rol oynad düflünülen nitrik oksit de giderek daha fazla önem kazanmaktad r. Normalde barsak pasaj 0-3 ayda 8.5 saat, 4-25 ayda 16 saat, 3-13 yafl nda ise 26-33 saat aras ndad r. D flk lama eyleminin gerçekleflmesinde barsak motilitesi, kontinans ve defekasyon mekanizmalar rol oynar (2,7). Kolonda belirli kolik segmentlere ba l olarak oluflan yavafl hareket ve kütlesel hareket olmak üzere iki tip kontraksiyon vard r (2,7). Kütlesel hareket yemekten sonraki bir saat içinde olmak üzere günde 3-4 kez oluflur, uykuda meydana gelmez. Sa kolonda anterograd hareketler meydana gelirken, sol kolonda antero ve retrograd hareketler oluflur. Dolay s yla barsak kontraksiyonlar ndaki bozukluklar kab zl a yol açabilir. Anal sfinkter tonusunun % 80 ini sa layan ve düz kaslardan yap lm fl olan iç sfinkter, çizgili kaslardan oluflmufl olan d fl sfinkter ve anorektal aç kontinans sa lar (fiekil 1). Non-adrenerjik, non-kolinerjik sinirlerden aç a ç kan vazointestinal peptid iç sfinkter kaslar n gevfletir. Destek dokunun oluflturdu u anorektal aç çok önemli olup, gerçek bir üçüncü sfinkter olarak kabul edilebilir. D fl sfinkter S2-S4 aras ndaki pelvik dallarla, anorektal aç ise puborektal kastaki pudental sinirlerle innerve olur (2,7). Kontinans n gerçekleflemedi i durumlarda (inkontinans), bunun bilinçli olarak yap l p yap lmad, kaç r lan d flk n n flekilli veya gaz-s v kar fl m olup olmad sorgulanmal d r. nkontinans normal bir pelvik yap olmad nda (konjenital anorektal malformasyonlar, anorektal cerrahi sonras, rektal prolapsus) görülebildi i gibi, pelvik yap n n normal oldu u enfeksiyöz ishaller, k - sa barsak sendromu, enflamatuar barsak hastal, nörolojik hastal klarda ve laksatif kullan m sonras nda da görülür (3). Defekasyon ifllemi için üç refleksin uyumlu çal flmas gerekmektedir. Bu üç refleks s ras yla rekto-rektal refleks, rekto-anal inhibitör refleks ve rekto-anal eksitatör reflekstir (7). Bunlardan ilk iki refleks do ufltan itibaren vard r, üçüncü refleks ise 3-4 yafllar nda tam Destek Doku Rektum ç sfinkter D fl sfinkter fiekil 1: Kontinans sa layan sfinkterler. Hissetme 187

Tülay Erkan, Kab zl k, dramatik bir olay m d r? olarak oluflur. Rekto-rektal refleks ile propülsiv rektal kontraksiyon oluflur, rekto-anal inhibitör refleks ile iç sfinkter gevfler, böylece rektal içerik anal kanala itilir ve daha sonra da istemli olarak yap lan rekto-anal eksitatör refleks ile defekasyon olay gerçekleflir. Esas olarak bu üç refleksi de uyaran rektal genifllemedir. Rekto-anal reflekslerle defekasyon gereksinimi duyulur. Ancak otonom sinir sistemi ile istemli emir aras nda koordinasyon bulunmal d r. Defekasyonda pelvik taban alçal r, kald r c kaslar gevfler ve ano-rektal aç genifller. D flk n n at lmas için kolik kontraksiyon ile kar n içi bas nc ndaki art fl birlikte olmal d d r. Buna göre kab zl k, transit düzenindeki kolo-rektalanal fonksiyondaki bir anomali sonucu oluflur. Kolon içeri inin giderek art fl ile rektosigmoid kavflak ve anal sfinkterden oluflan frenleyici sistem aras nda bir dengesizlik vard r. Sorgulama Tablo I: Kronik kab zl k-hirschsprung hastal n n klinik fark Kab zl k tan s esas olarak klinik ile konulur. Organik bir nedene ba l ise, anamnez ve fizik muayene ile istenecek ileri tetkikler belirlenebilir. Aile içi yaflamda de ifliklik, beslenme flekli, diyet de iflikli i, hastaneye yatma öyküsü mutlaka sorgulanmal d r. Hastan n kulland ilaçlar (öksürük kesiciler, kolestiramin, antidepresanlar, atropin türevleri, nöroleptikler), kab zl n bafllang c, ortaya ç kmas na yol açan nedenler, anal malformasyonlar n varl izlenecek yolun belirlenmesinde önemlidir(2). D flk n n flekli, k vam, kan olup olmad, kar n a r lar n n efllik edip etmedi i sorgulanmal d r. Fizik muayenede karn n flifl olmas, fekalomlar n palpe edilmesi, anüste fissür görülmesi anlaml d r. Anus pozisyonu etyolojinin ayd nlat lmas aç s ndan önemlidir. Genital indeks, k zlarda anus-labium major/labium major-koksiks > 0.34, erkeklerde anus-skrotum/skrotum-koksiks>0.46 olmal d r. Bu de erler normalden düflük olursa, anüsün önde yerlefliminden bahsedilir ve kab zl k nedenidir. Rektal tufle mutlaka yap lmal, bu arada anal kanal n çap, sfinkter tonusu ve ampullada fekalom varl de erlendirilmelidir. Rektal tufle sonras f flk r r tarzda sulu kaka ç kmas ve rektumun boflalmas Hirschsprung hastal n düflündürtmelidir (Tablo 1). Fizik muayenede nörolojik bir anomali olup olmad da mutlaka aranmal, hipotiroidi unutulmamal d r. Kab zl klar n ço unlu unda ifleme al flkanl klar nda da de ifliklikler görülür. Bu hastalarda enürezis, a r l ifleme, yineleyen idrar yolu enfeksiyonlar s kt r. Kab zl k yak nmas olan hastalar n % 30 unda enürezis olabilece i bildirilmifltir (1,2,8,9). Etyolojisi bulunamayan tüm idrar yolu enfeksiyonlar nda kab zl n araflt r lmas ve tersine kronik kab zl olan ve atefli yükselen hastalarda idrar sedimentinin mutlaka bak lmas önerilmektedir. Etyoloji Kab zl k fonksiyonel veya organik nedenlidir (Tablo II). Olgular n % 95 inde neden fonksiyoneldir(2). Fonksiyonel kab zl klarda fizik muayene normaldir, bafllang çta ileri tetkiklere gerek yoktur, ço unlukla psikolojik faktörler veya diyet de ifliklikleri uyar c d r. Her yaflta görülebilir ve pasaj ço unlukla normaldir. Fonksiyonel nedenler aras nda mekanik (ço unda rektus diyastaz vard r), psikolojik, e itimsel ve diyet Bulgu Kronik Kab zl k Hirschsprung hastal Do umdan itibaren Nadir Çok s k Kar n fliflli i Alt kar nda Yayg n Geliflme gerili i - S k Tuvalet e itiminde güçlük S k Nadir D flk kaç rma Bazen Nadir Kar n a r s Bazen Nadir D flk k vam Normal paket Fekalom Evet Hay r Rektal tuflede ampulla Dolu Bofl Sfinkter tonusu De iflken Tonik, bozuk 188

ile ilgili faktörler say labilir. Aile içinde yeni bir kardeflin do umu, anne-baban n ayr lmas, okuldaki sorunlar, ev tafl nma, tuvaletin konumu psikolojik uyar - c bir neden olabilir. Beslenme al flkanl klar içinde az su içilmesi, karbohidrat ve proteinden zengin g dalarla beslenilmesi kab zl a yol açabilir. Yenido an bebeklerde maman n uygun oranda haz rlanmay fl, süt çocu unda erken inek sütüne bafllanmas kab zl k nedeni olabilir (1,2,10). Çok erken bir bafllang ç ve görülen bir anomali organik bir nedeni düflündürmelidir. Genel olarak fizik muayenede hastan n boy-kilo persantilleri ve beslenmesinde bir gerilik varsa organik bir neden aranmal d r. Organik nedenler içinde özellikle Hirschsprung hastal ay r c tan da düflünülmelidir. Psödoobstrüksiyon, kolik stenozlar, konjenital anorektal darl k ve anüsün önde yerleflimi, anorektal malformasyonlar kolorektal kaynakl ; sakral agnezi, miyelomeningosel, çizgili kas miyopatileri nörolojik kaynakl organik kab zl a yol açan nedenlerdir (11-13). Ayr ca hastada hipotiroidi, hipokalemi, hiperkalsemi ve çölyak hastal n n varl da araflt r lmal d r (1,2,14). Tablo II: Kab zl n etyolojisi A) Fonksiyonel nedenler 1) Mekanik faktörler 2) Psikolojik ve e itimsel faktörler 3) Diyet ile ilgili faktörler B) Organik nedenler 1) Kolorektal nedenler *Hirschsprung *Psödoobstrüksiyon *Kolik stenozlar *Konjenital anorektal darl k ve anüsün önde yerleflimi *Anorektal malformasyon sekelleri 2) Nörolojik nedenler *Sakral agnezi *Miyelomeningosel *Medüller bas lar *Ensefalopati *Çizgili kas miyopatileri 3) Genel nedenler *Hipotiroidi *Diabetes insipidus, tübülopatiler *Hipokalemi, hiperkalsemi *Çölyak hastal Tan Yöntemleri Dirençli olgularda bafllang çta direkt bat n grafisi, transit sürelerinin saptanmas ve anuskopi yap labilir (2,15). Direkt bat n grafisinde fekalomlar, baryumla kolon grafisinde megarektum veya megakolon görülebilir (16). Transit süresi normalde sa kolon için 18 saat, sol kolon için 20 saat, rektosigmoid bölge için 34 saattir. Bat n temizli i yap lmam fl bir çocukta 3 gün arka arkaya 20 marker (2-4 mm uzunlu unda plastik sonda parçalar ) içirildikten sonra 4. gün çekilen bat n grafisinde marker lar n birikim yerine göre kab zl n yeri ile ilgili bir fikir edinilebilir (17,18). Buna göre bat n grafisinde ters Y fleklinde bölünme s ras yla sa kolon, sol kolon ve rektosigmoid bölgeyi gösterdi inde, e er marker birikimi tüm segmentlerde da n ksa yani transit tüm segmentlerde yavaflsa kolonik inertia, sol kolon ve rektosigmoid bölgede yavaflsa hindgut disfonksiyon, sadece rektosigmoid bölgede yavaflsa outlet obstrüksiyon ad n almaktad r. Anuskopi uygulamas kolay, a r s z bir yöntem olup, anal bölgede fissür, prolapsus gibi kab zl a efllik eden patolojilerin gösterilmesinde yard mc d r. Bir ayl k kab zl k tedavisine yan t vermeyen olgularda ileri tetkikler gerekebilir. Bu aflamada özellikle Hirschsprung hastal n atlamamak için anorektal manometre ve rektal biyopsi uygulanabilir (2,19). Bu hastalarda iç sfinkterin gevflemesi için normalden daha fazla intrarektal bas nç gereklidir, d flk lama d - fl ndaki anal bas nç artm flt r, defekasyon ihtiyac n alg lama bozuktur. Mukoza ve submukozay içerecek flekilde anüsün en az 3 cm ilerisinde al nan rektal biyopside gangliyon görülmemesi, miyenterik pleksusda schwann hücrelerinin art fl na ba l olarak asetil kolin esteraz art fl n n gösterilmesi Hirschsprung hastal lehine tan koydurucudur (2). Anüsün ilk 3 cm i içinde normalde gangliyon olmad n n bilinmesi tekni in do ru uygulanabilmesi aç s ndan önemlidir. Olgular n çok az bir bölümünde defekasyon s ras nda o bölgenin kineti ini gösteren defekografi ifllemine gerek vard r (2). Bunun d fl nda ancak araflt rmalarda kullan lan, ancak pratik uygulamada pek yeri olmayan kolik elektromiyografi yap labilir. Eriflkinlerde uygulanan eksternal sfinkterin elektromiyografisi ise çocuklarda kullan lmamaktad r. 189

Tülay Erkan, Kab zl k, dramatik bir olay m d r? Tedavi Tedavide, olay n san ld kadar dramatik olmad n anlatarak hasta ve yak nlar n n güvenini sa lamak ilk basama oluflturmaktad r (20). Amaç günde bir kez, alt na kaç rmadan d flk lama olmas d r. Defekasyon mekanizmas n n anlat lmas, hastan n e itilmesi, belli davran fl flekillerinin yerlefltirilmesi önemlidir. Her yemekten sonra ve gece yatmadan önce 5-10 dakika olmak üzere günde 3-4 kere tuvalete gitme al flkanl k haline getirilmelidir (3). Okula giden çocuklar bunu en az günde 2 kere yapmal d r. Bu arada gerekli diyet de ifliklikleri önerilmelidir. Sabah aç karn - na bir bardak su içme al flkanl n n yerleflmesi, lifli besinlere a rl k verilmesi, dengeli beslenme (% 15 protein, % 30 lipid, % 55 karbonhidrat) önemlidir (20-22). Ancak hastan n irritabl kolonu varsa amaç fekalom oluflturmadan d flk oluflturmak oldu u için, havuç, yeflil salata, kuru fasulye, p rasa, enginar gibi uzun lifli yiyeceklerin az, yeflil fasulye, spanak, kabak gibi k sa liflilerin fazla olmas na dikkat edilmelidir. Dört yafl ndan itibaren çocuklar n diyetinde 5-7 gr. lif bulunmal d r (2,15). Yan t al nmayan kronik kab zl klarda medikal tedavi düflünülmelidir. Bunun için öncelikle fekalomlar boflalt lmal, sonra da fekalom oluflmas n engellemek ve düzenli defekasyon için idame tedaviye geçilmelidir (2,20). Barsaklar n fekalomdan temizlenmesi için, yüksek doz mineral ya, enema+fitil+oral laksatif kombinasyonu veya sadece enema (mineral ya, tuzlu su, hipertonik fosfat) kullan labilir. Çocuklarda hipertonik fosfat enemalar n kullan rken dehidratasyon, hiperfosfatemi, hipokalsemik tetani oluflabilece- i gözard edilmemelidir. dame tedavide osmotik disakkaridler (laktüloz) ya da prokinetikler (trimebutin, dihidroergotamin, sisaprid) kullan labilir (23-26). Ozmotik etkilerinden dolay, laktitol veya laktüloz su tutulmas n sa layarak daha yumuflak d flk oluflmas na neden olur, bu flekilde a r l kaka yapma azal r. Doz ayar tamamen hastaya göre, giderek art rma fleklinde ayarlan r (1-2 ml/kg/doz u aflmayacak flekilde). Prokinetikler ise barsak motilitesini düzenleyerek kab zl n düzelmesine yard mc olurlar. Bu amaçla enkefalin agonisti olan trimebutin 2 mg/kg fleklinde fonksiyonel kab zl klarda kullan lmaktad r. Organik bir neden olmad kesin olan olgularda dihidroergotamin de 3 damla/kg/gün 3 doz fleklinde verilebilir. Ergotizm riski nedeniyle beraberinde makrolid grubu bir ilaç kullan lmamal d r. Özellikle son y llarda sisapridin de kronik kab zl kta kullan m ile ilgili çok say da yay n bulunmakla birlikte, yan etkileri nedeniyle günümüzde bu ilaç kullan mdan kald r lm flt r (23-26). Kronik kab zl olan hastalar n idame tedavisi en az 6 ay sürmelidir, 2 y la kadar uzat lmas gerekebilir. Bu tedavilere yan t vermeyen dirençli olgularda biofeedback ile d flk lama e itiminin yeniden ö retilmesi, anorektal malformasyonu olan ve olmayan hastalarda denenebilir (27-29). Bu yöntem kooperasyonun kurulabilmesi için ancak 6-7 yafl ndan itibaren çocuklara uygulanabilir. Elektrik aktivite veya bas nç ölçümü esas na dayanarak, belli bir elektrik uyaran veya bas nçta hastan n defekasyon yapmas ona yeniden ö retilir. Genelde haftada 30 dakika olmak üzere 4-6 seans yap lmas yla % 80 yan t al nabilmektedir. Organik nedenlerden Hirschsprung, psödoobstrüksiyon tablolar veya anorektal malformasyonlarda ise cerrahi tedavi düflünülebilir. Enkoprezisli hastada kab zl n tedavisi yan nda, retansiyon tedavisi ve psikolojik tedavi de unutulmamal, fissürü olanlarda ise fissür tedavisi de tedaviye eklenmelidir (30). Son yap lan çal flmalarda semptomlar n bafllang c ile kab zl n tan s aras nda yaklafl k 1 ile 5 y l geçti- i belirtildi ine göre, erken tan ve etkin bir tedavi prognozun belirlenmesinde önem tafl maktad r (4,31). Kaynaklar 1. Navarro J, Faure C. Clinique. In: La constipation chez l enfant Navarro J, Faure C (eds). Laboratoires Zyma, 1995: 17-22. 2. Roy CC, Silverman A, Alagille D. Constipation, fecal incontinence, and proctologic conditions. In: Roy CC, Silverman A, Alagille D (eds). Pediatric Clinical Gastroenterology. St Louis. Mosby-Year Book Inc., 1995: 494-521. 3. Felt B, Wise CG, Olson A, Kochhar P, Marcus S, Coran A. Guideline for the management of pediatric idiopathic constipation and soilinig. Arch Pediatr Adolesc Med 1999; 153: 380-5. 4. Loening-Baucke V. Constipaton in early childhood: patient characteristics, treatment and long term follow up. Gut 1993; 34: 1400-4. 5. Seth R, Heyman MB. Management of constipation and encopresis in infants and children. 190

Gastroenterol Clin North Am 1994; 23: 621-36. 6. Partin JC, Hamill SK, Fischel JE, et al. Painful defecation and fecal soiling in children. Pediatrics 1992; 89: 1007-9. 7. Navarro J, Faure C. Physiologie. In: La constipation chez l enfant. Navarro J, Faure C (eds). Laboratoires Zyma, 1995: 9-14. 8. Dohil R, Roberts E, Verrier Jones K, et al. Constipation and reversible urinary tract abnormalities. Arch Dis Child 1994; 70: 56-7. 9. Loening-Baucke V. Urinary incontinence and urinary tract infection and their resolution with treatment of chronic constipation of childhood. Pediatrics 1997; 100: 228-32. 10. Shah N, Lindley K, Milla P. Cow s milk and chronic constipation in children. N Engl J Med 1999; 340: 891-2. 11. Ishitani MB, Rodgers BM. Anteriorly displaced anus: an under-recognized cause of chronic constipation. Pediatr Surg Int 1991; 6: 217-20. 12. Heneyke S, Smith VV, Spitz L, Milla PJ. Chronic intestinal pseudo-obstruction: treatment and long term follow up of 44 patients. Arch Dis Child 1999; 81: 21-7. 13. Goulet O, Jobert-Giraud A, Michel JL, et al. Chronic intestinal pseudo-obstruction syndrome in pediatric patients. Eur J Pediatr Surg 1999; 9: 83-9. 14. Kutlu T, Erkan T, Çullu F, Göksel S, Do usoy G, Tümay GT. Çölyak hastal n n de iflen özellikleri; 20 y ll k deneyimimiz. Türk Pediatri Arflivi 2000; 35: 87-94. 15. Wald A. Constipation. Med Clin North Am 2000; 84: 1231-46. 16. van der Plas RN, Benninga MA, Staalman CR, et al. Megarectum in constipation. Arch Dis Child 2000; 83: 52-8. 17. Arhan P, Faverdin CI, Ferret CH, et al. Méthodes d explorations de la motricité de l intestin terminal. Considérations théoriques et pratiques. Rev Int Pediatr 1991; 210: 21-31. 18. Horikawa Y, Mieno H, Inoue M, Kajiyama G. Gastrointestinal motility in patients with irritable bowel syndrome studied by using radioopaque markers. Scand J Gastroenterol 1999; 34: 1190-5. 19. Di Lorenzo C, Flores AF, Reddy SN, et al. Use of colonic manometry to differentiate causes of intractable constipation in children. J Pediatr 1992; 120: 690-5. 20. Goulet O. Management of chronic constipation in the infant. Arch Pediatr 1999; 6: 1224-30. 21. Tse PW, Leung SS, Chan TT, Sien A, Chan AK. Dietary fibre intake and constipation in children with severe developmental disabilities. J Pediatr Child Health 2000; 36: 236-9. 22. Roma E, Adamidis D, Nikolara R, Constantopoulos A, Messaritakis J. Diet and chronic constipation in children: the role of fiber. J Pediatr Gastroenterol Nutr 1999; 28: 169-74. 23. Odeka EB, Sagher F, Miller V, Doig C. Use of cisapride in treatment of constipation in children. J Pediatr Gastroenterol Nutr 1997; 25: 199-203. 24. Nurko S, Garcia-Aranda JA, Worona LB, Zlochisty O. Cisapride for the treatment of constipation in children: A double-blind study. J Pediatr 2000; 136: 35-40. 25. Halabi IM. Cisapride in management of chronic pediatric constipation. J Pediatr Gastroenterol Nutr 1999; 28: 199-202. 26. Schang JC, Devroede G, Pilote M. Effect of trimebutine on colonic function in patients with chronic idiopathic constipation: Evidence for the need of a physiologic rather than clinical selection. Dis Colon Rectum 1993; 36: 330-6. 27. Heymen S, Wexner SD, Vickers D, Nogueras JJ, Weiss EG, Pikarsky AJ. Prospective, randomized trial comparing four biofeedback techniques for patients with constipation. Dis Colon Rectum 1999; 42: 1388-93. 28. van der Plas RN, Benninga MA, Redekop WK, Taminiau JA, Büller HA. Randomised trial of biofeedback training for encopresis. Arch Dis Child 1996; 75: 367-74. 29. Loening-Baucke V. Modulation of abnormal defecation dynamics by biofeedback treatment in chronically constipated children with encopresis. J Pediatr 1990; 116: 214-22. 30. Boige N, Missonnier S, Bellaiche M, Foucaud P. Psychosomatic approach to encopresis. Arch Pediatr 1999; 6: 1331-7. 31. Sutphen JL, Borowitz SM, Hutchinson RL, Cox DJ. Long-term follow-up of medically treated childhood constipation. Clin Pediatr 1995; 34: 576-80. 191