Sahibi Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Adına Doç. Dr. Ayşen GÜRCAN. Editör Dr. Nesrin TÜRKARSLAN

Transkript

1

2 T.C. Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim - Kültür Araştırma Dergisi Yıl : 11 Cilt: 6 Sayı: 22 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010 Sahibi Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Adına Doç. Dr. Ayşen GÜRCAN Editör Dr. Nesrin TÜRKARSLAN (ntaslan@yahoo.com) Ed. Yrd. Yrd.Doç.Dr. Hatice DEMİRBAŞ Yayın Kurulu Mesut TAŞÇI Eğitim, Yayın Dokümantasyon Daire Başkanı Dr. Dursun AYAN (Uzman) Sadık GÜNEŞ (Uzman) Ahmet Rasim KALAYCI (Uzman) Mehmet Emin SEZGİN (Uzman) Aile Dergisi ULAKBİM ri tabanında taranmaktadır. Adres Tunus Caddesi No: Kavaklıdere-ANKARA Tel: (0.312) Faks: (0.312) Aile Dergisi nde yayınlanan yazılardaki görüşler yazarına aittir. Aile Dergisi üç ayda bir yayınlanır. Baskı Tasarım Afşaroğlu Matbaası Kazım Karabekir Cd. Altuntop İşhanı No: 87/7 İskitler / ANKARA Tel: (0.312) Tel & Faks: (0.312) farukafsar@gmail.com

3

4 Danışma Kurulu Prof.Dr. Rengin AKBOY... Dokuz Eylül Ü. Eğitim Bi. Bl.Psi. Dan. Reh. ABD Bşk. Prof.Dr. Gönül AKÇAMETE... Ankara Ünirsitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dekanı Prof.Dr. Aliye Mavili AKTAŞ... Selçuk Ünirsitesi, Konya Sağlık Y.O. Müdürü Prof.Dr. Emine AKYÜZ... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Fatma ALİSİNANOĞLU... Gazi Ü. Gazi Eğitim Fak. Okul Öncesi Eğit. ABD Prof.Dr. Neriman ARAL... Ankara Ü. Sağlık Bl. Fak. Çocuk Gel. Bl. Prof.Dr. Çiğdem ARIKAN... Selçuk Ünirsitesi, Konya Sağlık Y.O.Sosyal Hizmet Böl. Öğr.Ü. Doç.Dr. Fatma ARPACI... G.Ü. Mesleki Eğitim Fak. Aile Ekonomisi Eğitimi A.B.D. Prof.Dr. Hediye ARSLAN... Maltepe Ünirsitesi Hemşirelik Yüksekokulu Müdürü Yrd.Doç.Dr. Metin ARSLAN... Kırıkkale Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. İbrahim ARSLANOĞLU... Gazi Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Yrd.Doç. Dr. Ayten EREN ARTAN... İzzet Baysal Ü.Eğitim Fak. Prof.Dr. Sevil ATAUZ... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmet Bölüm Başkanı Yrd.Doç. Dr. Selahattin AVŞAROĞLU... S.Ü.Ahmet Keleşoğlu Eğt. Fak.Özel E. Bl. Z. Eng. Öğrt. Prof.Dr. Orhan AYDIN... H.Ü. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç. Dr. Melike TÜRKAN BAĞLI... Ankara Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Eğitim Psik. ABD Prof.Dr. Aylin GÖRGÜN BARAN... H.Ü. Edebiyat Fak. Sosyoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Handan ASUDE BAŞAL... Uudağ Ü. Eğit. Fak. İlköğr. Bl.Okul Ön. Eğitmi ABD. Prof.Dr. Pınar BAYHAN... H.Ü. Sağlık Bilimleri Fak. Çocuk Gelişimi Böl. Öğretim Üyesi Doç.Dr. Aslıhan ÖĞÜN BOYACIOĞLU... H.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Sema BUZ... H.Ü. İ.İ.B. Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Prof.Dr. Latife BIYIKLI... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Kamil Ufuk BİLGİN... TODAİE Öğretim Üyesi Prof.Dr. Işıl BULUT... Başkent Ünirsitesi, Sağlık Bilimleri Fak. Sos. Hiz. Bölüm Bşk. Prof.Dr. Esra BURCU... H.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Ayda BÜYÜKŞAHİN... A.Ü. Dil Tarih-Coğrafya Fak. Psikoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Saynur CANAT... A.Ü. Tıp Fakültesi Ergen Psikiyatrisi Bölüm Başkanı Yrd.Doç.Dr. Ayşe CANATAN... Gazi Ün. Fen-Edebiyat Fak. Sosyoloji Bölümü Doç.Dr. Özlem ÖNTAŞ CANKURTARAN... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Bülent ÇAPLI... A.Ü. İletişim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Nilgün ÇELEBİ... Emekli Öğretim Üyesi Prof.Dr. İhsan DAĞ... H.Ü. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Hatice DEMİRBAŞ... Başkent Ü. Eğitim Fak. İlköğretim Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Nükhet DEMİRTAŞLI... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Beylü DİKEÇLİGİL... Erciyes Ünirsitesi Fen-Edebiyat Fak. Sosyoloji Bölümü Doç.Dr. Zait DİRİK... Uludağ Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. İsmail DOĞAN... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Yıldırım B. DOĞAN... A.Ü. Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Zehra DÖKMEN... A.Ü. Dil Tarih-Coğrafya Fakültesi Psikoloji Bölümü Prof. Dr. Necate BAYKOÇ DÖNMEZ... Hacettepe Ü. Sağlık Bil. Fak.Çocuk Gel. Eğit. Bl. Prof.Dr. Veli DUYAN... A.Ü. Sağlık Bil. Fak. Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Yıldız ECEVİT... O.D.T.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Şafak ERGÜL... Ege Ü.Hemşirelik Y.O Halk Sağ.Hemşireliği ABD Prof.Dr. Mübeccel GÖNEN... H.Ü. Çocuk Gelişimi Eğitimi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Şengül HABLEMİTOĞLU... Ankara Ü. Sağlık Bilimleri Fakültesi Dekanı Ekim - Kasım - Aralık

5

6 Danışma Kurulu Prof.Dr. Gelengül HAKTANIR... Ankara Ü.Eğt. Bil. Fak.İlköğrt. Böl. Okul Öncesi Eğit.ABD Prof.Dr. Firdevs GÜNEŞ... Ankara Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Sınıf Öğretmenliği ABD Prof.Dr. Tülin GÜNŞEN İÇLİ... H.Ü. Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Gülden GÜVENÇ... Okan Ü. Fen-Edebiyat Fak. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Sunay İL... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmetler Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Zafer İLBARS... A.Ü. D.T.C.F. Sosyal Antropoloji Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Emel İRGİL... Uludağ Ü. Tıp Fakültesi Halksağlığı A.B.D. Prof.Dr. Sibel KALAYCIOĞLU... O.D.T.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü Başkanı Doç.Dr. Emine GÜL KAPÇI... Ankara Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Eğitim Psikolojisi ABD Doç.Dr. Ayten KAPLAN... H.Ü. Ankara Devlet Konservatuvarı Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ahmet KARAARSLAN... Dumlupınar Ünirsitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürü Prof.Dr. Velittîn KALINKARA... Pamukkale Ünirsitesi Denizli Meslek Yüksek Okulu Doç.Dr. Nilay ÇABUK KAYA... Ankara Ü.Dil Tarih-Coğr. Fak. Kurumlar Sos. ABD Bşk. Prof.Dr. Kurtuluş KAYALI... Ankara Ünirsitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Efser KERİMOĞLU... A.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Bölüm Başkanı Prof.Dr. Şermin KÜLAHOĞLU... Uludağ Ü. Eğitim Fak. Eğitim Bilimleri Bölümü Prof.Dr. Duyan MAĞDEN... H.Ü. Çocuk Gelişimi Eğitimi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ferhan ODABAŞI... A.Ü. Eğitim Fak. Bilgisayar Öğretim Teknolojileri Böl.Öğr.Ü. Prof.Dr. Selahattin ÖĞÜLMÜŞ... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Psikolojik Dan. Rehberlik Bl. Bşk. Yrd.Doç.Dr. Şevket ÖKTEN... Harran Ü. Fen-Edebiyat Fak. Sosyoloji Bl. Bşk. Prof.Dr. Alev ÖNDER... M.Ü. Atatürk Eğt.Fak. İlköğretim Bl. Okul Ön. Öğret. A.B.D. Öğr. Ü. Prof.Dr. Esra ÖMEROĞLU... G.Ü. Mesleki Eğitim Fak. Okulöncesi A.B.D. Başkanı Yrd.Doç.Dr. Cengiz ÖZBESLER... Başkent Ün. Sağlık Bilimleri F. Sos.Hiz. Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Havva Neşe ÖZGEN... Okan Ü. Fen-Ed.Fak.Sosyoloji Bl. Doç.Dr. Emine ÖZMETE... Ankara Ü.Sağlık Bil. Fak.Sosyal Hiz. Bl. Prof.Dr. Süheyla ÖZSOY... Ege Ü. Hemşirelik Y.O. Halk Sağlığı Hemşireliği ABD Doç.Dr. Reşat PEKER... Uludağ Ü. Eğitim Fak, Eğitim Bilimleri Bölümü Prof.Dr. Işık SAYIL... A.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ümran SEVİL... Ege Ü. Hemşirelik Y.O. Doğum Kadın Sağlığı Hast.Hem. ABD Doç.Dr. Seher SEVİM... Ankara Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Reh. Psik. Danışmanlık ABD Prof.Dr. Metin Saip SÜRÜCÜOĞLU... A.Ü. Sağlık Bil. Fak. Beslenme Diyetetik A.B.D. Başkanı Doç.Dr. Fatih ŞAHİN... Başkent Ü. Sağlık Bil. Fakültesi Sosyal Hizmet Bl. Prof.Dr. Ahsen ŞİRİN... Ege Üniv. Hemşirelik Y.O. Kadın Sağlığı Hast.Hem. A.D. Yrd.Doç.Dr. Ebru TANJU... Başkent Ü. Eğitim Fak. İlköğretim Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ayla BAYIK TEMEL... Ege Ünirsitesi Hemşirelik Y.O. Halk Sağlığı Bl. Başkanı Prof.Dr. Günsel TERZİOĞLU... H.Ü.İ.İ.B.F. Aile Tüketici Bilimleri Bölüm Başkanı Prof.Dr. Mahmut TEZCAN... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Gülay TOKSÖZ... A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Abdullah TOPÇUOĞLU... Selçuk Üniv. Edebiyat Fakültesi Genel Sosyoloji Metodoloji Prof.Dr. Sevda ULUĞTEKİN... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmetler Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ozana URAL... Marmara Ü. Atatürk Eğitim Fak. Dekan Yardımcısı Prof.Dr. Hamza UYGUN... H.Ü. İ.İ.B.F. Kamu Yönetimi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Serhat ÜNAL... H.Ü. Tıp Fakültesi Dekanı Doç.Dr. Nurhan ÜNÜSAN... S.Ü. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fak.İlköğretim Bl.Okul Ön. Öğrt. Prof.Dr. Binnur YEŞİLYAPRAK... A.Ü. EBB. Eğt. Hiz. A.D. Reh. Psi. Danış. Böl. Öğr. Üyesi Ocak - Şubat - Mart

7

8 İçindekiler Adolesanlarda Beslenme Durumu ile Fiziksel Aktivite Düzeyinin Vücut Bileşimi Kemik Mineral Yoğunluğu Üzerine Etkisi... 9 Yrd. Doç. Dr. Nurcan YABANCI - Prof. Dr. Gülden PEKCAN Aile Yapısı Ergeni Mutlu Eder mi? Dr. Ali ERYILMAZ Güneydoğu Anadolu Bölgesi İllerinde Bölge İçi Dışı Göç Eğilimleri Doç. Dr. Rüstem ERKAN - Arş. Gör. Deniz AYDIN Cinsel Suça Yönelen Çocukların Karakteristikleri Tedavi Programları Doç. Dr. Özlem CANKURTARAN ÖNTAŞ Kadınların Gebelik, Doğum Yenidoğan Bakımına İlişkin Geleneksel İnanç Uygulamaları Öğr. Gör. Ayşe KOYUN - Hemşire Canan ÇAMUROĞLU Hemşire Gülçin KORKMAZ - Hemşire Nergis MENTEŞE Hemşire Fatma OCAK Velilerin Matematik Eğitimine Yönelik İlgileri, Tutumları Destekleri Yrd. Doç. Dr. Tamer KUTLUCA - Yrd.Doç. Dr. Mehmet AYDIN Sosyal Hizmette Sürdürülebilir Kalkınma Anlayışı: Kavramsal Analiz Doç. Dr. Emine ÖZMETE Yetişkinlere Yönelik Su Kullanımı Anketi'nin Geliştirilmesi Eylem YILDIZ FEYZİOĞLU - Ercan AKPINAR - Gül ÜNAL ÇOBAN Evren CAPELLARO - Ömer ERGİN Yayın Kuralları

9

10 Adolesanlarda Beslenme Durumu ile Fiziksel Aktivite Düzeyinin Vücut Bileşimi Kemik Mineral Yoğunluğu Üzerine Etkisi Yrd. Doç. Dr. Nurcan YABANCI* Prof. Dr. Gülden PEKCAN** Öz Amaç: Bu çalışma, adolesanlarda, beslenme durumu fiziksel aktivite düzeyinin vücut bileşimi kemik mineral yoğunluğu üzerine etkilerini gösterebilmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Sağlıklı yaş arası 120 adolesanın 3 günlük besin tüketim durumları, 3 günlük fiziksel aktivite düzeyleri çeşitli antropometrik ölçümleri saptanmış, daha sonra spor yapma alışkanlıklarına göre seçilen 40 adolesanın, L 1 -L 4 düzeyinde kemik mineral yoğunlukları ölçülerek değerlendirilmiştir. Bulgular: Adolesanların diyetle aldıkları günlük kalsiyum, fosfor bakır alımları yetersizdir. Kızlarda vücut yağ yüzdesi, erkeklerden yüksektir (p<0.001). L 1-4 düzeyinde ortalama kemik mineral yoğunluğu, erkeklerde 0.88 ± 0.02 g/cm 2, kızlarda da 0.98 ± 0.03 g/ cm 2 dir (p<0.05). Kemik mineral yoğunluğu ile yaş, vücut ağırlığı, boy uzunluğu, deri kıvrım kalınlıkları vücut yağ kütlesi arasında pozitif korelasyonlar vardır (p<0.05). Diyetle kalsiyum, tiamin, bakır çinko alımları kemik mineral yoğunluğunu arttırmaktadır (p<0.05). Spor yapan adolesanların kemik mineral yoğunlukları yapmayanlara göre yüksektir (p<0.001). PAR değerleri arttıkça, kemik mineral yoğunluğu artmakta, vücut yağ yüzdesi azalmaktadır (p<0.05). Öneriler: Yetişkin dönemde şişmanlık osteoporozun önlenebilmesi için, adolesanlara yeterli dengeli beslenme ile spor yapma alışkanlığı kazandırılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Adolesan, beslenme, fiziksel aktivite düzeyi, antropometri, kemik mineral yoğunluğu Abstract (*) Gazi Ünirsitesi Mesleki Eğitim Fakültesi Gıda Beslenme Eğitimi Anabilim Dalı (**) Hacettepe Ünirsitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Beslenme Diyetetik Bölümü III.Uluslararası Beslenme Diyetetik Kongresi nde sözel bildiri olarak sunulmuştur. The Effects Of Nutrition Status And Physical Activity Lel On Body Composition And Bone Mineral Density In Adolescents Aim: The aim of the study was to find out the effect of nutrition status and physical activity lel on body composition and bone mineral density. Methods: Anthropometric measurements, food intakes and physical activities were assessed for three consecuti days in total of 120 healthy adolescents aged years. Afterwards 40 adolescents were matched for gender and according to their habitual sporti activities. Bone mineral densities ha underwent by DEXA body analysis in the lumbar spine at the L 1 -L 4 lel. Results: Daily intake of calcium, phosphorous and copper are insufficients in adolescents. Percentage of body fat was higher in girls than boys (p<0.001). Mean bone mineral density was 0.88±0.02 g/cm 2 for boys and 0.98±0.03 g/cm 2 for girls at lumbar L 1 -L 4 (p<0.05). Positi correlations were found between bone mineral density and age, weight, height, skinfold thickness, body fat mass (p<0.05). Calcium, tiamin, copper and zinc intake in diet was significantly associated with bone mineral density (p<0.05). The bone mineral densities of adolescents who deal with sport are more than the ones who don t deal with sport (p<0.001). When PAR values increase, bone mineral density increase too and percentage of body fat decreased (p<0.05). Conclusions: To prent obesity and osteoporosis in adult periods, healthy nutrition and sporti activity habits should be achied in adolescents. Key Words: Adolescent, nutrition, physical activity lel, anthropometry, bone mineral density Temmuz - Ağustos - Eylül

11 1. GİRİŞ İnsan yaşamını içine alan dönemler incelendiğinde, en kritik gelişim döneminin adolesan çağı olduğu bu dönemin bireyin yaşamını önemli ölçüde etkilediği bilinmektedir. Adolesan dönemde vücut bileşiminin belirgin şekilde değişmesi, beslenme spor yapma alışkanlıklarının kazanılması, ileri ki yaşlarda görülebilecek şişmanlık şişmanlıkla ilişkili birçok kronik hastalığın oluşmasını engellerken, bu dönemde kemik yoğunluğunun en üst düzeye çıkması da, osteoporozdan korunmak için büyük önem taşımaktadır. Yaşla beraber kemik mineral yoğunluğundaki azalış, son derece önemli bir sağlık sorunu olan osteoporoza zemin hazırlar. Osteoporoz normal kemik miktarında azalmayla karakterize olup, kırık riskini arttırır (Barett-Connar E, 1995; Lindsay and Hars, 1995). Gereksinim düzeyinde alınan kalsiyum, adolesan dönemde kemik kitlesinin en üst düzeye çıkmasını sağlar (Bronner, 1994). Kalsiyumla beraber, diyetle alınan protein, fosfor, vitamin D miktarları ile fiziksel aktivite düzeyi de kemik sağlığı ile yakından ilişkilidir (Francis,1999; Munger, Cerhan and Chiu, 1999). Fiziksel aktivitenin şişmanlık kemik kitlesi üzerine olumlu etkileri yapılan birçok çalışmada gösterilmiştir. Adolesan dönemde, düzenli olarak yapılan fiziksel aktivite, kemik mineral yoğunluğunu yağsız doku kitlesini arttırırken, vücut yağ yüzdesini de azaltmaktadır (Barbeau et al, 1999; Blimkie et al, 1996). Adolesan dönemde, vücut bileşiminin saptanması, klinik olarak çok önemlidir. Optimal kemik yoğunluğuna ulaşamamış adolesanlar, osteoporoz iskelet hastalıkları için büyük bir risk altında olabilirler. İleri ki yaşlarda görülebilecek kırıklar ile şişmanlık şişmanlıkla ilişkili birçok kronik hastalığın önlenmesinde erken yaşlarda kemik mineral yoğunluğu vücut bileşimi belirlenmelidir (Faulkner et al, 1993; Snow, 1996). Kemik kitlesinin çocukluk adolesan dönemde maksimum düzeye ulaşması, ileri yaşlarda osteoporoza yakalanma olasılığını en aza indireceğinden, bu dönemde kemik kitlesinin saptanması, osteoporozda erken tanı için büyük önem taşımaktadır. Bu çalışma, yaş grubu Türk adolesanlarda, beslenme durumu fiziksel aktivite düzeyinin vücut bileşimi kemik mineral yoğunluğu üzerine etkilerini ortaya koyabilmek, kemik mineral yoğunluğu vücut bileşimi arasındaki ilişkiyi incelemek amacı ile planlanmış yürütülmüştür. 2. MATERYAL VE METOT Çalışma yaş arası, sağlıklı adolesanlar üzerinde iki aşamada yürütülmüştür. Birinci aşamada 60 erkek, 60 kız toplam 120 adolesanın beslenme durumu fiziksel aktivite düzeyleri değerlendirilmiş, bazı antropometrik ölçümleri alınmıştır. İkinci aşamada ise, spor yapan (jimnastik, futbol, voleybol, hentbol, basketbol) yapmayan erkek kız adolesanlar seçilerek oluşturulmuş dört grubun, her biri 10 kişi olmak üzere toplam 40 adolesanın Dual Enerji X-Ray Absopsiyometre (DEXA) ile kemik mineral yoğunlukları ölçülmüştür Beslenme Durumunun Değerlendirilmesi: Beslenme durumunun saptanabilmesi için, bir günü hafta sonuna gelmek koşulu ile birbirini izleyen 3 gün boyunca, adolesanlar tükettikleri tüm besinleri kaydetmişlerdir. Adolesanların tükettikleri yemeklerin içerisine giren besinler miktarları standart yemek tarifelerinden yararlanılarak ayrıştırılmış (Merdol, 1994), bir günlük alınan enerji besin ögeleri BESTUK bilgisayar programı kullanılarak analiz edilmiştir Antropometrik Ölçümler: Adolesanlar, ince giysili ayakkabısız iken hassas terazi ile vücut ağırlıkları, esnemeyen mezür ile de boy uzunlukları, üst orta kol, bel kalça çevreleri standartlara 10 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

12 uygun şekilde araştırmacılar tarafından ölçülmüş, Beden Kitle İndeksi (BKI) hesaplanmıştır (Gibson, 1990). Tüm adolesanların, dört ayrı bölgeden (triseps, biseps, suprailiak supskapular) deri kıvrım kalınlıkları Holtain kaliper kullanılarak ölçülmüş, her ölçüm üç kere tekrar edilerek ortalamaları alınmıştır. Ayrıca adolesanların vücut yağ yüzdeleri (Durnin and Rahaman, 1967), üst orta kol kas çevresi, üst orta kol kas alanı üst kol yağ alanı hesaplanmıştır (Gibson, 1990; Pekcan, 2008) Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Değerlendirilmesi: Tüm adolesanların fiziksel aktiviteleri, en az 5 dakikalık zaman dilimlerinde, kayıt yöntemi ile saptanmıştır. Üç gün boyunca yapılan her tür fiziksel aktivite değerlendirilerek, günlük fiziksel aktiviteler için harcanan enerji PAR değerleri bulunmuştur (James and Schofield, 1990) Biyofizik Ölçümleri: Araştırmanın ikinci aşamasında, spor yapan yapmayan her bir gruptan 10 erkek 10 kız olmak üzere toplam 40 adolesanın L 1 -L 4 düzeyinde kemik mineral yoğunlukları DEXA (Lunar-DPX-L) ile pediatrik olarak ölçülmüştür Verilerin İstatistiksel Değerlendirilmesi: Adolesanların cinsiyetlerine göre, enerji besin ögeleri alımları, antropometrik ölçümleri, fiziksel aktivite düzeyleri ile biyofizik ölçümlerinin değerlendirilmesinde aritmetik ortalama ( x ) standart sapma (S) hesaplanmıştır. Bilgisayar ortamında SPSS 15.0 programı ile yapılan istatistiksel değerlendirmelerde, student-t-testi kullanılmış, ayrıca yaş, enerji besin ögeleri alımı, antropometrik ölçümler, fiziksel aktivite katsayıları ile biyofizik ölçümleri arasındaki Pearson korelasyon katsayıları incelenmiştir. 3. BULGULAR Adolesanların cinsiyetlerine göre günlük enerji besin ögeleri alımları Tablo 1 de rilmiştir. Tablo 1- Adolesanların Cinsiyetlerine Göre Günlük Enerji Besin Ögeleri Alım Düzeyleri (n:120) Erkek (n:60) Kız (n:60) Enerji Besin Ögeleri x ±S x ±S Enerji (kkal) ± ±613.2 Protein (g) 83.9± ±20.4 Protein (%) 14.1± ±1.8 Karbonhidrat (%) 50.1± ±6.8 Yağ (%) 35.8± ±6.7 Fosfor (mg) 917.9± ±330.8 Kalsiyum (mg) 619.0± ±277.0 Demir (mg) 13.6± ±6.3 Tiamin (mg) 1.14± ±0.4 Bakır (mg) 1.5± ±0.5 Çinko (mg) 12.5± ±15.8 Temmuz - Ağustos - Eylül

13 Günlük enerji, protein kalsiyum alımları sırasıyla; erkeklerde 2473±595.9 kkal, 83.9±18.4 g, 619.0±228.0 mg; kızlarda 2327±613.2 kkal, 78.5±20.4 g, 593±277.0 mg dır. Erkek kız adolesanlarda enerjinin proteinden gelen miktarı %12-15 arası olup, yağdan gelen miktarı %35 den fazladır. Erkek adolesanlarda günlük enerji, protein, fosfor, kalsiyum, demir, tiamin, bakır çinko alımları kız adolesanlara göre yüksek olmasına rağmen, bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Ortalama vücut yağ miktarı erkek kız adolesanlarda sırasıyla %23.5±5.3 %27.4±3.5 (p<0.001), BKİ de 19.9± ±2.9 kg/m 2 dir. Erkeklerde üst orta kol kas çevresi, üst orta kol kas alanı bel çevresi kızlara göre yüksektir (p<0.05) (Tablo 2). Adolesanların BKİ leri referans değerler ile karşılaştırıldığında, %7.5 inin BKİ i 5.persentilin altında bulunurken, BKİ si 85. persentilin üzerinde olanlar %11.7 olarak saptanmıştır. Tablo 2- Adolesanların Antropometrik Ölçümleri (n:120) Erkek (n:60) Kız (n:60) x ±S x ±S Vücut ağırlığı (kg) 51.9± ±9 Boy uzunluğu (cm) 161.0± ±6.5 BKİ (kg/m 2 ) 19.9± ±2.9 Biseps deri kıvrım kalınlığı (mm) 11.5± ±3.5 Triseps deri kıvrım kalınlığı (mm) 7.5± ±2.8 Suprailiak deri kıvrım kalınlığı (mm) 17.3± ±6.3 Subskapular deri kıvrım kalınlığı (mm) 12.7± ±5.2 Üst orta kol çevresi (cm) 23.9± ±2.9 Üst orta kol kas çevresi (cm) 21.6± ±2.6* Üst orta kol kas alanı (cm 2 ) 37.7± ±8.6* Üst kol yağ alanı (cm 2 ) 8.3± ±7.2 Bel çevresi (cm) 72.9± ±7.7* Kalça çevresi (cm) 91.7±7.5 92±7.2 Vücut yağ kütlesi (kg) 12.6± ±4 Vücut yağ kütlesi (%) 23.5± ±3.5* *p< Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

14 Adolesanların enerji alımları ile vücut ağırlığı, boy uzunluğu, BKİ, deri kıvrım kalınlıkları, üst kol yağ alanı, bel çevresi vücut yağ kütlesi arasında pozitif, fakat istatistiksel olarak anlamlı olmayan korelasyonlar saptanmıştır. Boy uzunluğu ile çinko alımı (r=0.20, p<0.05) subskapular deri kıvrım kalınlığı ile enerjinin yağdan gelen yüzdesi arasın- da (r=0.21, p<0.05) anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Fiziksel aktivitenin değerlendirilmesinde kullanılan PAR değerleri, erkeklerde ortalama 1.62±0.03, kızlarda 1.54±0.03 olarak hesaplanmıştır (p<0.05). Dinleme metabolik hızı, toplam enerji harcaması (p<0.001) fiziksel aktivite için harcanan enerjisi (p<0.05) erkeklerde kızlara göre yüksektir (Tablo 3). Tablo 3- Adolesanların Enerji Harcamaları PAR Değerleri (n:120) Erkek (n:60) Kız (n:60) Enerji Dengesi x ±S x ±S Dinlenme metabolizma hızı (kkal / gün) ± ±109.6** Fiziksel aktivite için harcanan enerji (kkal/gün) 946.7± ±395.4* Toplam enerji harcaması (kkal/gün) 2507± ±427.7** PAR 1.62± ±0.3 *p<0.05, **p<0.001 Kemik mineral yoğunlukları L 1 -L 4 düzeyinde erkek kız adolesanlarda sırasıyla 0.88±0.12 g/cm ±0.15 g/cm 2 olarak saptanmıştır (p<0.05) (Tablo 4). Tablo 4- Adolesanların Kemik Mineral Yoğunlukları (n:40) Kemik mineral yoğunluğu (g/cm 2 ) Erkek (n:20) Kız (n:20) x ±S x ±S L ± ±0.16 L ± ±0.17 L ± ±0.15* L ± ±0.15 * L 1- L ± ±0.15* *p<0.05 Temmuz - Ağustos - Eylül

15 mik mineral yoğunlukları ile kalsiyum, tiamin, çinko, bakır demir alımları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir (p<0.05) (Tablo 5). Tablo 5- Adolesanların Enerji Ve Besin Ögeleri Alımları İle Kemik Mineral Yoğunlukları Arasındaki İlişki (n:40) Enerji Besin Ögeleri Korelasyon Katsayısı ( r ) L 1 L 2 L 3 L 4 L 1 -L 4 Enerji Fosfor Kalsiyum 0.34* * 0.32* Demir 0.48* 0.44* 0.42* 0.37* 0.44* Tiamin 0.38* * 0.34* 0.37* Bakır 0.35* 0.33* Çinko 0.35* 0.33* *p< 0.05 Kemik mineral yoğunluğu değerlendirilen adolesanların, antropometrik ölçümleri ile kemik mineral yoğunluğu değerleri arasındaki korelasyon katsayıları Tablo 6 da gösterilmiştir. L 1 -L 4 seviyelerinde kemik mineral yoğunluğu değerleri ile vücut ağırlığı (r=0.36, p<0.05), boy uzunluğu (r=0.35, p<0.05), triseps deri kıvrım kalınlığı (r=0.33, p<0.05), subskapular deri kıvrım kalınlığı (r=0.66, p<0.05) üst orta kol çevresi (r=0.50 p<0.05) arasında istatistik- Adolesanların yaşları ile L 1 -L 4 seviyelerinde kemik mineral yoğunlukları arasında pozitif anlamlı bir ilişki (r=0.32; p<0.05) bulunmuştur. Adolesanların kesel olarak anlamlı pozitif korelasyonlar saptanmıştır. Vücut yağ kütlesi (kg) artıkça kemik mineral yoğunluğunun arttığı (r=0.49, p<0.05) bulunmuştur. Kemik mineral yoğunluğu ile toplam süt ürünleri (r=0.40, p<0.05), kırmızı et (r=0.39, p<0.05), yağlı tohum (r=0.50, p<0.01) çay tüketimi (r=0.38, p<0.05) arasında pozitif, neskafe (r=- 0.05, p>0.05) kolalı içecekler (r=-0.02, p>0.05) arasında da negatif korelasyonlar saptanmıştır. 14 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

16 Tablo 6- Adolesanların Bazı Antropometrik Ölçümleri İle Kemik Mineral Yoğunlukları Arasındaki İlişki (n:40) Korelasyon Katsayısı ( r ) Antropometrik Ölçümler L 1 L 2 L 3 L 4 L 1 -L 4 Vücut ağırlığı * 0.371* 0.29* 0.36* Boy uzunluğu * 0.37* 0.35* BKİ 0.34* Biseps deri kıvrım kalınlığı 0.37* * * Triseps deri kıvrım kalınlığı 0.44* * Suprailiak deri kıvrım kalınlığı 0.69* 0.41* 0.40* 0.35* 0.42* Subskapular deri kıvrım kalınlığı 0.54* 0.62* 0.62* 0.61* 0.66* Üst orta kol çevresi 0.40* 0.48* 0.48* 0.44* 0.50* Üst orta kol kas çevresi * 0.32* * Üst orta kol kas alanı Üst kol yağ alanı 0.40* Bel çevresi 0.35* 0.31* 0.33* * Kalça çevresi * 0.40* 0.35* 0.38* Vücut yağ kütlesi (kg) 0.5 * 0.46* 0.47* 0.45* 0.49* Vücut yağ kütlesi (%) 0.48* * 0.48* *p<0.05 Adolesanların spor yapma alışkanlıklarının kemik mineral yoğunluklarına etkileri Tablo 7 de rilmiştir. Spor yapanların kemik mineral yoğunlukları, spor yapmayanlara göre anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur (p<0.001). Bu çalışmada, adolesanların PAR değerleri ile vücut ağırlığı (r=-0.21, p<0.05), vücut yağ kütlesi (r=0.23, p<0.05) kemik mineral yoğunluğu (r=0.40, p<0.05) arasında anlamlı korelasyonlar saptanmıştır. Adolesan dönemde, fiziksel aktivite kemik mineral yoğunluğu yağsız vücut kitlesini olumlu yönde etkilemektedir. Temmuz - Ağustos - Eylül

17 Tablo 7- Adolesanların Spor Yapma Alışkanlıklarına Göre Kemik Mineral Yoğunlukları (n:40) Kemik mineral yoğunluğu (g/cm 2 ) Spor yapmayan Spor yapan (n:20) (n:20) x ±S x ±S L ± ±0.14** L ± ±0.16** L ± ±0.15** L ± ±0.14* L 1 -L ± ±0.14** *p<0.05, **p< TARTIŞMA Bu çalışmada, adolesanların günlük kalsiyum, fosfor bakır alımlarının Türkiye için Geliştirilmiş Beslenme Rehberi ne (Anon, 2004) göre genellikle düşük olduğu saptanmıştır. Enerji alımı erkeklerde kızlara göre düşük iken (p<0.05), demir alımı daha yüksektir (p<0.001), adolesanlar tarafından en yetersiz tüketilen besin ögesinin kalsiyum olduğu saptanmıştır. Amerika da 9-11 yaş adolesanlar üzerinde yapılan bir çalışmada, kalsiyumdan zengin besinlerin adolesanlar tarafından pek sevilmediği gösterilmiştir (Baker and Seaborn, 1997). Kemik kitlesinin arttığı bu dönemde diyetle kalsiyum alımı, dolayısıyla da süt tüketimi artırılmalıdır. Teegarden et al (1999), çocukluk adolesan dönemde süt tüketimi ile kalsiyum alımı kemik mineral yoğunluğu arasında pozitif bir korelasyon olduğunu bildirmişlerdir. Büyüme gelişmenin farklılaştığı bu dönemde, yeterli dengeli beslenmenin önemi büyüktür. Özellikle adolesan dönemde alınan yeterli kalsiyum, kemik kitlesinin en üst düzeye ulaşabilmesi için elzemdir (Bronner, 1994). Bu dönemde kemiklerde mineral birikimi yetişkin bireylere göre çok yüksektir (Anderson, 1996). Diğer taraftan yetişkinlerde şişmanlık sorununun kökeni adolesan döneme dayanmaktadır. Adolesan dönemi yaşam boyunca total enerji gereksiniminin en fazla olduğu dönemdir. Adolesanlarda gerçekleşen büyüme atağı cinsel gelişme yanında zamanla değişebilecek fiziksel aktivite yoğunluğu, adolesanın bu süreçde izlenmesini beslenme gereksinimlerinin de düzenlenmesini gerektirmektedir. Adolesan dönemde erkek kızlarda protein kalsiyum ihtiyacı, menstrüel siklusu başlayan kızlarda ise demir ihtiyacı arttığı için, beslenmeye önem rmek gerekir (Kınık, 1996). Kemiklerimiz için en gerekli besin öğesi olan kalsiyumun yeterli miktarlarda alınması için, en iyi kalsiyum kaynağı olan süt ürünlerinin tüketimine, her yaşta özellikle de adolesan çağında çok fazla özen göstermek gerekmektedir. Adolesanlarda beslenme durumunun saptanması vücut bileşiminin değerlendirilmesinde, antropometrik ölçümler kullanılmaktadır. Yapılan 16 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

18 çalışmalarda, vücut bileşiminin saptanmasında kullanılan maliyeti yüksek laboratuar yöntemlerinin yerine, benzer sonuçlar ren, ucuz daha pratik olan antropometrik ölçümlerin kullanılabileceği gösterilmiştir (Lohman et al, 1999; Stewart, Cowen and Hannen, 1997). Bu çalışmada, vücut yağ yüzdesinin kızlarda erkeklere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur (p<0.001). Adolesanların %11.7 sinin BKİ i 85. persentilin üzerindedir. Adolesanlarda şişmanlık önemli bir sağlık sorunudur. Çocukluk çağı şişmanlığı birçok kronik hastalık ile ilişkili iken (Lobstein, Baur, and Uauy, 2004), şişman çocukların ileri yaşlarda şişman yetişkin olma olasılıkları da yüksektir (Stovitz, Pereira, Vazquez, Lytle, and Himes, 2008). Cinsiyet, yaş, ırk, kalıtım, beslenme alışkanlıkları, diyetin bileşimi, fiziksel aktivite gibi çeşitli etmenler vücut bileşimini şişmanlığı etkilemektedir. Gazzaniga and Burns (1993), çocuklarda şişmanlık prelansının artmasında; diyetin bileşiminin, total enerji alımı harcamasından daha etkili olduğunu göstermişlerdir. Bu çalışmada, boy uzunluğu ile çinko alımı (r=0.20; p<0.05) subskapular deri kıvrım kalınlığı ile enerjinin yağdan gelen yüzdesi (r=0.21, p<0.05) arasında anlamlı ilişkiler saptanmıştır. Osteoporoz, günümüzün önemli halk sağlığı sorunlarından biridir. Yaşam süresi uzadıkça, morbidite mortalite açısından önem kazanan, büyük sağlık harcamalarına neden olan osteoporozun oluşmasında, cinsiyet, yaş, kalıtım, ırk, endokrin etmenler, beslenme fiziksel aktivite büyük önem taşımaktadır. Osteoporozun önlenmesi için özellikle adolesan dönemde kemik kitlesini en üst düzeye çıkarmak gerekmektedir. Bu nedenle bu dönemde kemik mineral yoğunluğun değerlendirilmelidir. Bu çalışmada, L 1 -L 4 seviyelerinde ölçülen kemik mineral yoğunluğu yaş erkeklerde 0.88±0.12 g/cm 2, kızlarda 0.98±0.15 g/cm 2 olarak bulunmuştur. Faulkner et al (1993), Kanadalı çocuk adolesanların kemik mineral yoğunluklarını incelemişler, ortalama total vücut kemik mineral yoğunluğu değerlerini, 13, yaş erkeklerde sırasıyla 0.90±0.07 g/cm 2, 0.96±0.11 g/cm 2, 1.03±0.01 g/cm 2 ; kızlarda da sırasıyla, 0.92±0.08 g/cm 2, 0.97±0.07 g/cm 2, 1.00±0.06 g/cm 2 olarak bulmuşlardır. Başka çalışmada da, İngiliz çocuk adolesanlarda, ortalama kemik mineral yoğunluğu yaş erkeklerde sırasıyla 0.868±0.13 g/cm ±0.17 g/cm 2 ; kızlarda da 1.024±0.15 g/cm ±0.15 g/cm 2 olarak bulunmuştur (Boot, Ridder, Pols, Krenning and Muinck Keizer-Schrama, 1997). İspanyol çocuk adolesanlarının L 1 -L 4 düzeyinde ortalama kemik mineral yoğunluğu değerleri, yaş erkeklerde sırasıyla, 0.960±0.10 g/cm ±0.10 g/cm 2 ; kızlarda da 1.070±0.10 g/cm ±0.10 g/cm 2 dir. (del Rio, 1994). Türk, İngiliz, İspanyol Kanadalı adolesanların kemik mineral yoğunlukları, birbiri ile benzer olmasına rağmen, Finlandiyalı adolesanların kemik mineral yoğunlukları diğer adolesanlara göre düşük bulunmuştur. Güneşten yeterince yararlanamamak osteoporoz oluşumunda önemli risk faktörlerinden biridir. Finlandiya kutup çemberinde yer aldığından, kışın güneşin hiç görülmediği günler yaşanmaktadır, bu nedenle Finlandiyalı adolesanların vitamin D alımları yetersiz olabilir. Ayrıca ölçümlerin yapıldığı zaman da önemli olup, bu tür karşılaştırmalarda bireylerin beslenme durumları fiziksel aktiviteleri de mutlaka göz önüne alınmalıdır. Vücut bileşimi kemik kitlesini etkileyen faktörlerden birdir. Vücut ağırlığı arttıkça, kemik mineral yoğunluğu da artar (Haris and Dowson-Hudges, 1996). Şişman bireylerin kemik mineral yoğunlukları yağ yağsız doku kitleleri, normal ağırlıkta olanlara göre yüksek bulunmuştur (Manzoni et al, 1996). Yaptığımız çalışmanın bulguları da bunu göstertmektedir. Temmuz - Ağustos - Eylül

19 Adolesan dönemde kalsiyum alımı, iskelet gelişimi için çok önemlidir. Maksimum kemik kitlesini yakalayabilmek için, adolesan dönemde yeterli kalsiyum alınması gerekir. Bu çalışmada, kalsiyum, demir, tiamin, bakır çinko alımları ile kemik mineral yoğunlukları arasında anlamlı pozitif ilişkiler saptanmıştır. Bakır kollojen sentezi ile ilgili olarak kemik mineral yoğunluğunu arttırırken, yapılan bir çalışmada yetersiz çinko alımının, osteoblastik aktiviteyi azalttığı belirtilmiştir (Marusic, Kos, Stavljenic and Vukicevic, 1993). Diyetle alınan tiamin demirin kemik mineral yoğunluğu ile ilişkilerini gösteren bir çalışmaya rastlanmamıştır. Ancak, tiamin enerji metabolizmasında rol aldığı için, kemik yapımını olumlu yönde etkileyebileceği düşünülmektedir. Demir ise, büyüme gelişme çağında gereksinimi artan önemli bir mineraldir. Demirin kemik kitlesi üzerinde etkilerini gösteren bir çalışmaya rastlanmamış olup, pernisiyöz anemili kadınların kemik mineral yoğunluklarının sağlıklı kadınlara göre önemli şekilde düşük olması (Eastell et al, 1992), kalsiyum emiliminde olduğu gibi demirin biyoyararlılığı için de asidik ortamın gerekmesi, kalsiyum demir arasında bir etkileşim olduğunu düşündürebilir. Bu konuda daha detaylı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmada, kemik mineral yoğunluğu ile süt süt ürünleri, kırmızı et, yağlı tohumlar çay tüketimi arasında pozitif, neskafe kolalı içecekler arasında da negatif ilişkiler saptanmıştır. Fazla kafein alımı, kalsiyumun idrarla atımını artırırken, kalsiyumun intestinal emilimini olumsuz yönden etkilemektedir (Heaney, 1989). Adolesan dönemde kafein içeren içeceklerin fazla tüketilmesi diyetle yetersiz kalsiyum alımı negatif kalsiyum dengesine neden olmaktadır (Massey, and Hollingbery, 1998). Çay içerdiği flor flavonoidler nedeniyle kemik mineral yoğunluğunu olumlu yönde etkilemektedir (Hoor, Wabber, Beaumont, and Blake, 1996). Çalışmamızın bulguları da bu bilgileri desteklemektedir. Fiziksel aktivite düzeyi arttıkça, vücut yağ yüzdesi azalmaktadır (Düppe, Gardsell, Johnell, Nilsson and Ringsberg, 1997). Hollandalı çocuk adolesanlar üzerinde yapılan bir çalışmada, vücut yağ yüzdesi ile fiziksel aktivite arasında negatif korelasyon saptanmıştır (Barbeau et al, 1999). Uygun fiziksel aktivitenin kemik mineral yoğunluğunu olumlu yönde etkilediği bilinmektedir. Buz hokeyi, atletizm, futbol gibi sporlarla ilgilenen adolesanların kemik mineral yoğunlukları ilgilenmeyenlere göre daha yüksek bulunmuştur (Alfredson, Nordström and Lorentzon, 1996). Bu çalışmada da, yapılan diğer çalışmalara paralel olarak, spor yapan adolesanların kemik mineral yoğunlukları, spor yapmayanlara göre yüksek bulunmuştur (p<0.001). Sonuç olarak, beslenme durumu fiziksel aktivite düzeyi kemik mineral yoğunluğu vücut bileşimini etkilerken, vücut yağ kütlesi ile kemik mineral yoğunluğu arasında da anlamlı ilişkiler saptanmıştır. Şişmanlık osteoporoz, beslenme durumu fiziksel aktivite düzeyi ile yakından ilişkilidir. Bu nedenle, adolesanlara yeterli dengeli beslenme alışkanlığı kazandırılmalı, çocukluk adolesan dönemde fiziksel aktivite düzeyi mutlaka değerlendirilerek çocuk adolesanların aktif kalmaları sağlanmalı, adolesanların spor yapabilecekleri sağlıklı alanlar temin edilmelidir. Ayrıca, adolesan dönemde vücut bileşimi kemik mineral yoğunluğu değerlendirilerek osteoporoz şişmanlık erken dönemde tanımlanmalı buna yönelik önlemler alınmalıdır. 18 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

20 KAYNAKÇA Alfredson H, Nordström P, and Lorentzon R. (1996). Total and regional bone mass in female soccer players. Calcif Tissue Int, 59: Anderson JJB. (1996). Calcium, phosphorus and human bone delopment. J Nutr, 126:1153S-1158S. Anon. Türkiye ye Özgü Beslenme Rehberi. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Hacettepe Ünirsitesi Beslenme Diyetetik Bölümü, Ankara, 2004, Baker SL, and Seaborn CD. (1997). Comparision of Calcium Intake and Perceptions of Taste Enjoyment among Adolescents in a Midwester Urban Distict. J Am Diet Assoc, 97 (9 Supp):A88. Barbeau P, Gutin B, Litaker M, Owens S, Riggs S, and Okuyama T. (1999). Correlates of Individual Differences in Body Composition Changes Resulting from Physical Training in Obese Children. Am J Clin Nutr, 69(4): Barett-Connar E. (1995). The Economic and Human Costs of Osteoporotic Fracture. Am J Med, 98 (Supp2A):3S-8S. Blimkie CJR, Rice S, Webber CE, Martin J, Levy D and Gordon CL.(1996). Effects of resistance training on bone mineral content and density in adolescent females. Can J Physiol Pharmacol, 74: Boot AM, Ridder MA, Pols HA, Krenning EP, and Muinck Keizer-Schrama SM. (1997). Bone Mineral Density in Children and Adolescents: Relation to Puberty, Calcium Intake and Physical Activity. J Clin Endocrinol Metab, 82: Bronner F. (1994). Calcium and Osteoporosis. Am J Clin Nutr, 60: del Rio A, Carrascosa F, Pons F, Gussinyé M, Yeste D, and Domenech FM. (1994). Bone Mineral Den- sity of the Lumbar Spine in White Mediterranean Spanish Children and Adolescents: Changes Related to Age, Sex and Puberty. Pediatr Res, 35: Düppe H, Gardsell P, Johnell O, Nilsson BE, and Ringsberg K. (1997). Bone Mineral Density, Muscle Strenght and Physical Activity. Acta Orthop Scand, 68(2): Durnin JVGA, and Rahaman MM. (1967). The Assessment of Fat in the Human Body from Measurements of Skinfold Thickness. Br J Nutr, 21: Eastell R, Vieira NE, Yergey AL, Wahner HW, Silrstein MN, Kumar R, and Riggs, BL. (1992). Pernicious Anaemia As a Risk Factor for Osteoporosis. Clin Sci, 82: Faulkner RA, Bailey DA, Drinkwater DT, Wilkinson AA, Houston CS, and McKay HA. (1993). Regional and Total Body Bone Mineral Content, Bone Mineral Density and Total Body Tissue Composition in Children 8-19 Years of Age. Calcif Tissue Int, 53:7-12. Francis MR. (1987). Local Action of Oral 1-25 Dihydroxycholecalciferol on Calcium Absorption in Osteoporosis. Am J Clin Nutr, 46: Gazzaniga JM, and Burns TL. (1993). Relationship Between Diet Composition and Body Fatness with Adjussment for Resting Energy Expenditure and Physical Activity in Preadolescent Children. Am J Clin Nutr, 58: Gibson RS. (1990). Principles of Nutritional Assessment, New York: Oxford Unirsity Press. Harris SS, and Dowson-Hudges B. (1996). Weight, Body Composition and Bone Density in Postmenopausal Women. Calcif Tissue Int, 59: Heaney RP. (1989). Nutritional Factors in Bone Health in Elderly Subject: Methodological and Contextual Problems. Am J Clın Nutr, 50:1182. Temmuz - Ağustos - Eylül

21 Hoor PA, Wabber CE, Beaumont LF, and Blake JM. (1996). Postmenopausal Bone Mineral Density: Relationship to Calcium Intake, Calcium Absorption, Residual Estrogen, Body Composition and Physical Activity. Can J Physiol Pharmacol, 74: James WPT, and Schofield EC. (1990). Human Energy Requirements, A Manual for Planners and Nutritionists, New York: Oxford Unirsity Press. Kınık E. (1996). Adölesansta Beslenme Gereksinimleri Alışkanlıkları. Katkı Pediatri Dergisi, 17(1): Lindsay R, and Hars W. (1995). Burden of Osteoporosis:Cost. Am J Med, 98 (Supp2A):9S- 11S. Lobstein T, Baur L, and Uauy R. (2004). Obesity in Children and Young People: A Crisis in Public Health. Obes Rev, 5(Suppl 1):4 85. Lohman TG, Caballero B, Himes JH, Hunsberger S, Reid R, Stewart D, and Skipper B. (1999). Body Composition Assessment in American Indian Children. Am J Clin Nutr, 69 (Suppl):764S-766S. Manzoni P, Brambilla P, Pietrobelli A, Beccaria L, Bianchessi A, Mora S, and Chiumello G. (1996). Influence of Body Composition on Bone Mineral Content in Children and Adolescents. Am J Clin Nutr, 64: Marusic A, Kos K, Stavljenic A, and Vukicevic S. (1993). Acute Zinc Deficiency and Trabecular Bone Loss in Rats with Talc Granulomatosis. Nutr Abs Rev, 63(4):338. Massey LK, and Hollingbery PW. (1998). Acute Effects of Dietary Caffeine and Sucrose on Urinary Min- eral Excretion of Healthy Adolescents. Nutr Res, 8:1005. Merdol KT. (1994). Toplu Beslenme Yapılan Kurumlar için Standart Yemek Tarifleri. (2.baskı). Ankara, Hatipoğlu Yayınevi. Munger RG, Cerhan JR, and Chiu BCH. (1999). Prospecti Study of Dietary Protein Intake and Risk of Hip Fracture in Postmenapausel Women. Am J Clin Nutr, 69: Pekcan G. (2008). Beslenme Durumunun Saptanması. In T Buzgan, C Kesici, E Çelikcan, M Soylu. (Eds). Beslenme Bilgi Serisi. (pp: ). T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Beslenme Fiziksel Aktiviteler Daire Başkanlığı. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 732. Ankara. Klasmat Matbaacılık. Snow CM. (1996). Exercise and Bone Mass in Young and Premenopausal Women. Bone, 18(1S):51S- 55S. Stewart A, Cowen S, and Hannen J. (1997). Comparison of Dual X-Ray Absorptiometry with Bioelectrical Impedance and Anthropometry for Predicting Body Composition in Habitually Acti Males. J Sports Science, 15(1): Stovitz SD, Pereira MA, Vazquez G, Lytle LA, and Himes JH. (2008). The Interaction of Childhood Height and Childhood BMI in the Prediction of Young Adult. BMI. Obesity (Silr Spring), 16: Teegarden D, Lyle RM, Proulx WR, Johnston CC, and Wear CM. (1999). Previous Milk Consuption is Associated with Greater Bone Density in Young Women. Am J Clin Nutr, 69: Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

22 Aile Yapısı Ergeni Mutlu Eder mi? Dr. Ali ERYILMAZ* Öz Bu çalışmanın amacı, ergen öznel iyi oluşu ile aile yapısı arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. Çalışmaya yaşları arasında 223 (99 erkek 124 kız) lise öğrencisi ergen katılmıştır. Çalışmada Ergen Öznel İyi Oluşu Ölçeği Aile Yapısını Değerlendirme Ölçeği (AYDA) kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkiler, basit regresyon analizi yöntemiyle incelenmiştir. Analiz sonuçlarına göre, aile yapısındaki iletişim ile yönetim boyutlarının ergen öznel iyi oluşunu anlamlı önemli düzeyde yordadığı bulunmuştur. Bulgular literatür çerçesinde ele alınıp değerlendirilmiştir. Anahtar Kelimler: Ergen öznel iyi oluşu, aile yapısı. Abstract Can Family Structure of Adolescents Make Happy Adolescents? The aim of this study is to determine how family structure related with adolescents subjecti well being. A total of 223 adolescents (99 male and 124 female) completed the Adolescents Subjecti Well Being Scale and The Evaluation of Family Structure Scale. In this study, basic regression analysis method was used. According to results, there are two important structural factors which are communication in family and family management on adolescents subjecti well being. Results are discussed with respect to literature. Key Words: Adolescents subjecti well being, family structure. (*) Ankara Lisesi. Temmuz - Ağustos - Eylül

23 1. GİRİŞ Öznel iyi oluş, bireyin yaşamını değerlendirmesi yaşamı hakkında yargı bildirmesi anlamına gelmektedir. Öznel iyi oluş, tek boyutlu bir yapı değildir öznel iyi oluşun üç önemli öğesi vardır. Bu önemli öğeler, olumlu duygulanım, olumsuz duygulanım yaşam doyumudur (Andrews Whitney, 1976; Deiner, 1984). Olumlu duygulanım, gün, ilgi, ümit, heyecan, gurur, neşe gibi olumlu duyguları; olumsuz duygulanım ise öfke, nefret, suçluluk, üzüntü gibi olumsuz duyguları içerir. Yaşam doyumu boyutu, öznel iyi oluşun bilişsel bileşenidir. Bireyin çeşitli yaşam alanlarındaki doyumuna ilişkin değerlendirmelerini yansıtır (Myers Deiner, 1995). Kişi haz ren yaşantıları daha çok deneyimliyor haz rmeyen yaşantıları daha az deneyimliyorsa bu durumda yüksek öznel iyi oluşa sahiptir. Yirmi birinci yüzyılın psikolojisinde, psikopatoloji yerine çocukların ergenlerin ruh sağlığını koruyucu artırıcı olumlu özelliklere vurguda artış görülmektedir (Huebner, 1991). Olumlu özellikler bağlamında, ergenlerin çocukların öznel iyi oluşları ele alınmaktadır. Yetişkin öznel iyi oluşunda ele alındığı gibi, çocuk ergen öznel iyi oluşunda da üç faktör önemlidir. Bu faktörler; yaşam doyumu, olumlu duyguların yoğunluğu olumsuz duyguların azlığıdır (Myers Deiner, 1995). Günümüzde ergen çocuk öznel iyi oluşu ile ilgili yapılan çalışmalarda, demografik faktörler (yaş, cinsiyet sosyo-ekonomik düzey gibi) kişi-içi özellikler (benlik kavramı, dışa dönüklük, içsel denetim odağı gibi) üzerinde durulmaktadır. Örneğin; içsel denetim odağı öz saygı düzeyi yüksek olan ergenlerin öznel iyi oluş düzeylerinin de yüksek olduğu sonucuna varılmıştır (Huebner, 1991). Yine yetişkin öznel iyi oluşuna paralel olarak demografik faktörlerin, ergenlerin öznel iyi oluşları üzerindeki etkisinin düşük düzeyde olduğu bulunmuştur (Mc- Cullough, Huebner Laughlin, 2000; Mcknight, Huebner Suldo, 2002). Yetişkinlerin öznel iyi oluşlarını açıklayan çalışmalarda, yaşam olaylarının etkilerine de bakılmıştır. Örneğin yaşam olaylarının (ölüm, boşanma, felaket gibi) yetişkin öznel iyi oluşu üzerindeki etkilerinin kısa süreli olduğu bulunmuştur (Heady Wearing, 1989). Aynı konuda ergenlerle yapılan çalışmalarda da yetişkinlerden elde edilen bulgulara benzer sonuçlar elde edilmiştir (McCullough, Huebner Laughlin, 2000). Türkiye de ergen öznel iyi oluşu ile ilgili bazı çalışmalar yapılmıştır. Yapılan çalışmalar; normal sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeyleri açısından karşılaştırılması (Köker, 1991); yaşları arasında bulunan; ıslahevindeki, gözetim altındaki suç işlememiş ergenlerin, özsaygı yaşam doyumu düzeylerini karşılaştırılması (Nalbant, 1993); ergen öznel iyi oluşu ile iyimserlik özsaygı arasındaki ilişkilerin incelenmesi (Yorulmaz Eryılmaz, 2006); ergenler için mutlu olmanın yollarının incelenmesi (Eryılmaz Yorulmaz, 2006); ergen öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi (Eryılmaz, 2009); başa çıkma stratejilerinin ergen öznel iyi oluşu kişilik özellikleri arasındaki aracı rolüne ilişkin bir model çalışması (Eryılmaz, 2009) ergenler için öznel iyi oluşu artırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi (Eryılmaz, 2010) bağlamında gerçekleştirilmiştir. Bir ergenin sosyal, ekonomik, fizyolojik psikolojik açıdan ihtiyaçlarını karşıladığı gelişimini sürdürdüğü en küçük toplumsal kurum ailedir. Ailede bireyler, bir etkileşim ağı içersinde sorumluluklarını yerlerine getirerek yaşamlarını sürdürürler. Bu noktada aile yapısı, ergenin gelişim sürecini etkileyen önemli bir faktördür. Aile yapısı, bireylerin topluma uyum sağlamlarına aracılık eden aile değerlerini kuşaktan kuşağa aktaran aile kompozisyonudur. Bu kompozisyon, ailede yaşayan bireylerin yaş, cinsiyet gibi özelliklerine bağlı olarak şekillenmektedir (Hoopes, 1987; Kağıtçıbaşı, 1996; Zinn Eitzen, 1990). 22 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010

24 Aile yapısını açıklayan pek çok kuram bulunmaktadır. Bu kuramlardan birisi de Aile Sistemi Kuramı dır (Minuchin Fishman, 1981). Bu kurama göre, aile sabit bir sürekliliği olan bir kurum değildir. Bir başka deyişle aile sürekli değişmektedir gelişmektedir. Bu değişim sürecinde aileler, kayıplar, kazançlar ya da yapısal dönüşümler yaşamaktadırlar. Bu süreci yöneten yönlendiren faktör, aile yapısıdır. Bu yapının temel öğelerine bakıldığında yedi önemli boyutun olduğu görülür. Bu boyutlar: İletişim, birlik, yönetim, yetkinlik, duygusal bağlam, doyum dirençtir. İletişim, bireylerin aile içersinde duygu düşüncelerini ifade etmelerinin aracıdır. Birlik, ailede yakınlık, bütünlük, bağımlılık, bağlılık, beraberlik kaynaşma gibi özellikleri içerir. Yönetim, ailedeki kurallar, karar alma, kontrol gibi yapısal örgütlenmeyi belirtir. Yetkinlik, aile içerisinde bireylerin sorunlarını çözme güçlerini belirtir. Ayrıca yetkinlik, bireylerin aile yapısı içinde sağlık yeterlik amaçlarını gerçekleştirebilmeleri anlamına gelmektedir. Aile yapısındaki duygusal atmosfere duygusal bağlam denilmektedir. Doyum, birlikte olmaktan ihtiyaçların karşılanmasından hoşnut olma durumudur. Aile içinden dışından gelen önerilere, yeni fikirlere ya da eleştirilere toleranslı olmamaya direnç denilmektedir (Gülerce, 1996; 2007). Aile yapısına yönelik çalışmaların giderek arttığı görülmektedir. Ulusal literatürde, aile yapısının pek çok değişkenle olan ilişkisine bakılmıştır. Örneğin aile yapısı ile ailenin psikolojik sağlığı arasındaki ilişkiler (İdiğ, 1990); ergenlerin aile yapıları, arkadaşlık ilişkileri yalnızlıkları arasındaki ilişkiler incelenmiştir (Uruk Demir, 2003). Bu çalışmalara ek olarak, toplumsal destek ile aile yapısı arasındaki ilişkilere de bakılmıştır (Aycan Eskin, 2005). Ulusal literatürde ergen öznel iyi oluşu ile aile yapısı arasındaki ilişkilerin bir arada ele alındığı çalışmalara rastlanmamaktadır. Uluslararası literatürde ise, bu konuda yapılan çalışmaları görmek mümkündür. Örneğin; Rask, Kurki Paavlianien in (2003) çalışmasına göre, aile içerisinde açık iletişimin, karşılıklı duygusal yakınlığın olması, ergenin kendisini aileden yalıtılmış hissetmemesi, etkileşimde günin olması durumunda ergen öznel iyi oluşu düzeyinin yükseldiği görülmüştür. Joronen Kurki nin (2005) çalışmasına göre, ergen öznel iyi oluşu üzerinde etkili olan aile ile ilgili altı faktör bulunmaktadır. Günli ev ortamı, sevgi atmosferi, açık iletişim, aile üyesinin aileye katılımı, dışsal ilişkiler aile içerisinde kişisel önem duygusunun hissedilmesi anılan faktörlerdendir. Park ın (2004) çalışmasına göre de, ergen öznel iyi oluşunu etkileyen dört önemli faktör bulunmaktadır. Destekleyici anne-babaya sahip olmak, zor işlerin üstesinden gelmek, olumlu yaşam olaylarını deneyimlemek önemli bireylerle gerçekleştirilen ilişkiden yüksek düzeyde doyum almak anılan faktörlerdendir. Bireyci toplumlara nazaran toplulukçu kültürlerde bireyler, duygusal bağlılıktan dolayı daha çok aile ile birlikte zaman geçirmektedirler (Kağıtçıbaşı, 1996, 2000). Bu bağlamda Türkiye de de ergenler, yaşamlarının büyük bir kısmını ailelerinin yanında geçirmektedirler. Bu bilgilere ek olarak Türkiye de çocukların ergenlerin toplam nüfus içerisindeki sayısı 24 milyonu bulmaktadır (TUİK, 2007). Literatür bilgilerine bakıldığında da ailenin ergen öznel iyi oluşu üzerindeki etkisi, anlamlı gözükmektedir. Sağlıklı mutlu bir yaşam geçirmek herkesin isteğidir. Aile içerisindeki bireylerin mutlu olmaları hem aile sistemi hem de toplum için önemlidir (Rask, Kurki Paavlianien, 2003). Bu nedenlerden dolayı, ergenlik dönemindeki uyum sağlayıcı öznel iyi oluşu artırıcı faktörleri belirlemek uygulamaya koymak gerekir. Bu noktada, aile yapısı ile ergen öznel iyi oluşu arasındaki ilişkilerin incelenmesi bu çalışmanın amacıdır. Temmuz - Ağustos - Eylül

25 2. YÖNTEM Bu çalışma, ilişkisel tarama modelinde yürütülmüştür. Çalışmada, aile yapısı ile ergen öznel iyi oluşu arasındaki ilişkiler ele alınmıştır. Ergen öznel iyi oluş ölçeği toplam puanının, aile yapısı ölçeği alt boyutlarını ne derece yordadığının incelenmesi bu çalışmanın en önemli amacıdır. Çalışmada ergen öznel iyi oluş ölçeği toplam puanı, bağımlı değişken olarak değerlendirilmiştir. Ergen öznel iyi oluş ölçeği toplam puanı ile aile yapısı ölçeği alt boyutları arasındaki ilişkiler, basit regresyon analizi yöntemiyle incelenmiştir Çalışma Grubu Bu çalışma Eğitim-Öğretim Yılında, Ankara Keçiören bölgesinde genel lise öğrenimine devam eden, 15 (89 kişi, %39,9) 16 (134 kişi, %60,1) yaşları arasındaki 124 kız (%55,6) 99 erkek (%44,4) olmak üzere toplam 223 ergen ile yürütülmüştür. Çalışmada yer alan ergenlerin yaş ortalaması 15,60 standart sapması 0,50 dir. 2.2.Araştırmada Kullanılan Ölçme Araçları Araştırmada Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği Aile Yapısını Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Aşağıda, ölçeklerin psikometrik özellikleri yer almaktadır. Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği: Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği, Eryılmaz (2009) tarafından geliştirilmiştir. Ölçek, yaşamın çeşitli alanlarındaki doyum düzeylerini olumlu duygulanımı içeren maddelerden oluşmaktadır. Ölçek, dörtlü likert tipindedir 15 maddeyi içermektedir. Ergen Özne İyi Oluş Ölçeği, aile ilişkilerinde doyum, yaşam doyumu, olumlu duygular önemli kişilerle ilişkilerde doyum olmak üzere dört alt faktörden oluşmaktadır. Bu dört boyutun açıklanan varyansı 61,64 tür. Ölçeğin Cronbach Alpha günirlik değeri.87, Sperman Brown değeri ise.83 tür. Ölçeğin uyum geçerliliği, yaşam doyumu ölçeği ile değerlendi- rilmiştir. Yapılan analizlerin sonucunda, ölçeğin yeterli düzeyde geçerliğe sahip olduğu sonucuna varılmıştır. Aile Yapısını Değerlendirme Ölçegi (AYDA): Aile Yapısını Değerlendirme Ölçeği, Gülerce (1996; 2007) tarafından geliştirilmiştir. Ölçek 10 lu Likert tipindedir. Ölçek geliştirme aşmasında 54 dört maddeyle çalışmaya başlanmıştır. İlerleyen çalışmalarda ölçek madde sayısı 36 ya indirilmiştir. Sonuç olarak ölçeğin toplam 36 maddesi yedi alt boyutu bulunmaktadır. Bu boyutlar, iletişim, birlik, yönetim, yetkinlik, duygusal bağlam, doyum dirençtir. Ölçeğin test tekrar test günirliği.79 bulunmuştur. Ölçeğin ölçüt bağımlı geçerliği Aile Ortamı Ölçeği ile ölçülmüştür. Yapılan analizlerin sonucunda, ölçeğin yeterli düzeyde geçerliğe sahip olduğu sonucuna varılmıştır. Bu ölçek hem bireylerin kendi aile yapılarını bireysel düzeyde değerlendirmelerine olanak tanımakta hem de ailedeki eşler tarafından ilişkilerini değerlendirmelerinde kullanılmaktadır (Gülerce, 2007). 3. BULGULAR Araştırma bulguları, üç ana başlık altında ele alınmıştır. Öncelikle araştırma kapsamında ele alınan değişkenlerin betimsel istatistikleri incelenmiştir. Daha sonra değişkenler arasındaki Pearson Korelâsyon analizi sonuçları değerlendirilmiştir. Son olarak da basit regresyon analizi sonuçlarına değinilmiştir Araştırmada Yer Alan Değişkenlere İlişkin Betimsel İstatistikler Araştırmada, ergen öznel iyi oluş ölçeği toplam puanı aile yapısı ölçeği alt boyutları ele alınan değişkenlerdir. Bu değişkenlere ilişkin ortalama değerler standart sapma değerleri Tablo-1 de ele alınmıştır. 24 Temmuz - Ağustos - Eylül 2010