ELMALI (ANTALYA, BATI TOROSLAR) KUZEY NDE L KYA NAPLARININ JEOLOJ

S.Ü. Müh.-Mim. Fak. Derg., c.23, s.2, 2008 J. Fac.Eng.Arch. Selcuk Univ., v.23, n.2, 2008 ELMALI (ANTALYA, BATI TOROSLAR) KUZEY NDE L KYA NAPLARININ JEOLOJ Rahmi AKSOY, Süleyman AKSARI Selçuk Ü. Mühendislik Mimarl k Fakültesi, Jeoloji Mühendisli i Bölümü, KONYA ÖZET: Çal ma alan, Bat Toroslar da yer alan, Antalya iline ba Elmal ilçesinin kuzeyinde Hac yusuflar, Bay nd r, Çobanisa ve kizler köyleri aras kapsar. Bölgede stratigrafi, litoloji ve yap sal özellikleri bak ndan farkl kaya birimleri yer al r. Üst üste duran tektonik birimlerden olu an bölgede Beyda lar otoktonu ile Likya naplar na ili kin birimler izlenmektedir. Burada, bu tektonik istifin en alt nda Beyda lar otoktonuna ait neritik karbonatlardan yap, Üst Kretase ya Beyda lar formasyonu yer al r. Bunu kaba k nt kayaçlardan olu an Kasaba formasyonu uyumsuz olarak örter. Beyda lar otoktonu üzerinde tektonik dokanakla Likya naplar na ait birimler bulunur. Kendi içinde önemli ölçüde dilimlenmi olan Likya naplar inceleme alan nda; Ye ilbarak nap, Alt nap, Ofiyolit nap ve Üst nap olmak üzere birbirleriyle tektonik dokanakl dört tektonik birimden olu ur. Tektonik birimler ayr ca kendi içlerinde de dü ük aç bindirmelerle dilimlenmi tir. Likya naplar n, Beyda lar otoktonu üzerine yerle mesi muhtemelen Erken Langiyen de olmu tur. Birbirini izleyen bu tektonik hareketler bölgenin yap karma k hale getirmi tir. Büyük ölçüde allokton birimlerin yerle mesinden sonra bölge bugünkü morfolojik görünümünü kazanm r. Anahtar kelimeler: Elmal, Beyda lar otoktonu, Likya naplar, Ye ilbarak nap, üzerleme The Geology Of The Lycian Nappes In The North Of Elmal (Antalya, Western Taurides) ABSTRACT: The study area comprises the area between Hac yusuflar, Bay nd r and kizler villages north of Elmal (Antalya), Western Taurides, and includes different tectonic units with characteristic stratigraphic, lihologic and structural features. Field studies in the region have revealed two structurally distinct rock units namely the Beyda lar autochthonous and the Lycian Nappes. The Beyda lar autochthonous forming the base of the study area consists of the Beyda lar and Kasaba formations. The upper Cretaceous Beyda lar Formation consists of neritic limestone. It is unconformably overlain by the upper Burdigalian-lower Langhian Kasaba Formation composed of coarse grained sediments. The Beyda lar autochthonous is tectonically overlain by the Lycian Nappes rock units. In the study area it is imbricated, and includes four main tectonic sheets, the Ye ilbarak Nappe, the Lower Nappe, the Ophiolite Nappe and the Upper Nappe. These tectonic units show internal imbrications along low angle thrusts. These allochthonous rock units were obducted and moved to south and southeast over the Beyda lar autochthonous during the lower Langian time. These tectonic movements following each other caused complexities in the structure of the region. Mainly after the emplacement of these allochthonous units, the region has gained its present morphological appearance. Key Words: Elmal, Beyda lar Autochthonous, Lycian Nappes, Ye ilbarak Nappe, obduction nceleme alan, Antalya ilinin güneybat nda Elmal ilçesinin 3 km kuzeyinde yer al r ( ekil 1). Bölgede ba ca

46 R. AKSOY, S. AKSARI Likya naplar na ve az miktarda Beyda lar otoktonuna ait kaya birimleri yüzeylemektedir (Poisson, 1968; Hayward, 1982; Poisson ve di., 1983; Me hur ve Akp nar, 1984; enel ve di., 1992). Son otuz-k rk y ld r yap lan çal malar Teke Yar madas nda Likya naplar ile Beyda lar otoktonu aras ndaki ili kiyi ve bu birimlerin stratigrafisini büyük ölçüde ortaya karm r (Colin, 1962; Brunn ve di., 1971; Gutnic ve di., 1979; Önalan, 1979; Günay ve di., 1982; Erakman ve di., 1982; Demirta, 1983; enel, 1986; Yalç nkaya ver di., 1986; Ersoy, 1989; Robertson, 1993). Ancak, Elmal kuzeyinde Likya naplar n jeolojisi ve yap hakk nda ayr nt veriler çok s rl r. nceleme alan, bölgedeki tektonostratigrafik birimlerin ili kilerini ve yap lar ortaya karmak amac yla 1:25 000 ölçekte haritalanm r. Bu yaz, bölgenin jeolojik ve yap sal özelliklerini ve bunlardan elde edilen sonuçlar içermektedir. STRAT GRAF nceleme alan nda yüzeyleyen kaya birimleri tektonostratigrafik olarak biri otokton di eri allokton konumlu iki farkl topluluktan olu maktad r. Bu otokton ve allokton konumlu birimler uyumsuz olarak Kuvaterner ya birimler taraf ndan örtülmektedir. Otokton birlik Beyda lar otoktonuna ait kaya birimlerinden, allokton birlik ise Likya naplar na ait kaya birimlerinden olu maktad r ( ekil 2, 3). Likya naplar bölgeye kuzeyden gelerek yerle mi lerdir (Poisson, 1968; Ersoy, 1990). Bu birimler tektonostratigrafik konumlar itibariyle a da k saca tan lacakt r. BEYDA LARI OTOKTONU Güneybat Türkiye de Teke Yar madas n güney ve iç kesimindeki kuzeydo u-güneybat uzan ml ( ekil 1), platform tipi karbonatlardan yap birim, Beyda lar otoktonu olarak tan mlan r (Colin, 1962; Brunn ve di., 1971,1973; Poisson, 1977; Marcoux, 1977; Önalan, 1979; enel, 1984). Bunlar n d nda Beyda lar otoktonu de ik isimler alt nda Toros kireçta ekseni (Ricou ve di., 1974), Tetis yükseltisi (Güvenç, 1981), Toros karbonat platformu (Koçyi it, 1981), Anadolu-Torid platformu ( engör ve Y lmaz, 1983), Geyikda birli i (Özgül, 1976), Beyda lar zonu (Woodcock ve Robertson, 1977), Beyda lar masifi (Y lmaz ve di erleri, 1981) olarak da tasvir edilmi tir. Beyda lar otoktonu durayl bir karbonat platformu çökellerinden olu ur ve do uya do ru Bat Toroslar boyunca naplar n önünde ve gerisinde yer al r ( ekil 1). Çal ma alan nda Beyda lar otoktonunun Mesozoyik-Tersiyer zaman aral nda olu mu birimleri yüzeylemektedir ( ekil 2). Bunlar, Üst Kretase ya neritik kireçta lar ndan olu an Beyda lar formasyonu ve Üst Burdigaliyen-Alt Langiyen ya konglomera, kumta ve çamurta ardalanmas ndan yap Kasaba formasyonundan olu mu tur. Beyda lar Formasyonu nceleme alan n do usunda Karaköy, Gölova ve Bozhüyük çevresinde kal n karbonatlardan yap bir birim yüzeyler ( ekil 3). Bu birim, Günay ve di erleri (1982) taraf ndan Beyda lar formasyonu olarak adland lm r. Beyda lar formasyonu; alttan üste do ru monoton bir ekilde orta-kal n, yer yer ince tabakal, gri-koyu gri, bej, krem, beyaz ve aç k kahve renkli kireçta ve dolomitik kireçta lar ndan olu maktad r. Birimin inceleme alan nda taban görülmemektedir. nceleme alan d nda kuzeyde, bu formasyonun Kasaba formasyonu taraf ndan uyumsuz olarak örtüldü ü gözlenmektedir. Teke yar madas nda oldukça geni alanlar kaplayan Beyda lar formasyonunun ya n önceki çal malara ba olarak Liyas-Üst Kretase aras nda de ti i bilinmektedir (Colin, 1962; Pisoni, 1967; Poisson, 1977; Önalan, 1979). enel ve di. (1989), Elmal dolay nda yapt klar çal malarda birimin ya n Senomaniyen-Maasrihtiyen oldu unu belirtmi lerdir. Buna göre, formasyonun ya Üst Kretase olarak kabul edilmi tir. Kasaba Formasyonu

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 47 nceleme alan nda Çobanisa ve Çukurelma köylerinin kuzeyinde küçük alanlarda yüzlek veren formasyon ( ekil 3), Rathur (1967), I r ve di. (1979) ve Önalan (1979) taraf ndan adland lm r. Kasaba formasyonu; ba ca aç k grikahverengimsi gri, ye il-kirli sar renkli, orta boylanmal, kal n tabakal polijenik konglomera, kaba kumta ve çamurta ndan olu maktad r. Çukurelma köyü kuzeyinde genellikle iri çak ll, çok kal n tabakal konglomeralarla temsil edilen birim, Çobanisa köyü kuzeyinde ise ince-orta tabakal, ye ilimsi renkli, yer yer serpi tirilmi çak llar içeren kaba kumta lar ile karakteristiktir. Konglomeralar ile kumta lar içersinde ince seviyeler halinde çamurta lar bulunur. Bu litolojiler genelde ardalanmal bir yap sunarlar. Kasaba formasyonun Beyda lar formasyonu ile olan s uyumsuzdur. Uyumsuz dokanak ili kisi inceleme alan n nda kuzeyde izlenmektedir. Birimin üzerine ise Yavuz formasyonu tektonik olarak gelmektedir. Formasyon içerisinde gastropod, lamellibran, mercan ve alg fosillerine rastlan lmaktad r. Formasyonun ya, enel ve di. (1989) Elmal dolay nda yapt klar çal malara göre Üst Burdigaliyen-Alt Langiyen dir. KYA NAPLARI (ALLOKTON B MLER) Güneybat Türkiye de Menderes Masifi ile Beyda lar otoktonu aras nda kalan jeolojik ünite Likya Naplar olarak bilinir. Allokton konumlu bu jeolojik ünite de ik ara rmac lar taraf ndan Teke Toroslar (Demirta, 1975), Lisiyen veya Likya Toroslar (Blumental, 1963), Lisiyen Nap (Poisson, 1968, 1977; Gutnic ve di., 1979; Me hur ve Akp nar, 1984; enel, 1997a,b) olarak nitelendirmi lerdir. Ayr ca, yerel olarak Fethiye-Köyce iz dolay ndakiler Bat Likya Naplar (Graciansky, 1967; Brunn ve di., 1970), Elmal -Korkuteli dolay ndakiler ise Do u Likya Naplar (Brunn ve di., 1970) olarak adland lm r. Bölgede Likya Naplar birbirinden farkl pek çok tali tektonik birimlerden medyana gelmektedir. Bu tektonik birimler Ye ilbarak nap, Alt nap, Ofiyolit nap ve Üst nap dan ibarettir (Graciansky, 1968, 1972; Poisson, 1977; Önalan, 1979; Erakman ve di., 1982; Y lmaz ve Maxwell, 1982; enel ve di., 1986, 1987; Bölükba, 1987; Konak ve di., 1987) ( ekil 2). Bu tektonik birliklerin litolojik ve stratigrafik özellikleri ve içyap lar a da tan lacakt r. YE LBARAK NAPI Bölgede Likya Naplar içinde süreklilik gösteren Tersiyer ya fli benzeri çökeller, enel ve di. (1994) taraf ndan Ye ilbarak nap olarak adland lm r. Ye ilbarak nap KD- GB uzan ml iki birimden olu mu tur: Elmal formasyonu ve Yavuz formasyonu ( ekil 3). Elmal Formasyonu nceleme alan n güneydo usu ile Çukurelma aras nda mostra veren kumta, kilta ve siltta ardalanmas ndan yap birim Elmal formasyonu olarak isimlendirilmi tir (Önalan, 1979). Elmal formasyonunun en alt kesiminde, ince tabakal, planktonik foraminifer kapsayan kalkarenit ara katmanl kumta, siltta, kilta ve marn yer almaktad r. Klastikler üste do ru süreksiz, mercek geometrili konglomera ara seviyeli kumta, siltta ve kilta ardalanmas ile devam eder. Formasyonun bu litolojileri dü ey ve yanal yönde geçi göstermektedir. Elmal formasyonu, do uda Beyda lar otoktonuna ait Kasaba formasyonu üzerinde ve kireçta, kumta ve kilta ardalanmas ndan olu an yine Ye ilbarak nap na ait Yavuz formasyonu alt nda tektonik olarak yer almaktad r ( ekil 2, 3). Elmal formasyonu ile Kasaba formasyonlar n çal ma alan d nda ve güneybat da tektonik s r ili kisi gösterdikleri izlenmi tir. Birimin ya önceki çal malara göre (Önalan, 1979; enel ve di., 1989), Üst Lütesiyen-Alt Burdigaliyen dir.

48 R. AKSOY, S. AKSARI Yavuz Formasyonu Çal ma alan n orta kesiminde Bay nd r ile Çobanisa köyleri aras nda KD-GB gidi li bir zon boyunca mostra veren ( ekil 3) klastik kayalar, enel ve di. (1989) nin adlamas na uyularak Yavuz formasyonu olarak isimlendirilmi tir. Formasyonun en alt kesiminde bej, krem, aç k gri, yer yer çört yumrulu, ince-orta tabakal, planktonik foraminifer kapsayan mikritik kireçta, detritik kireçta, killi kireçta ve bunlarla ardalanmal kilta, kumta yer almaktad r. Bu seviyede yer alan k rm renkli killi kireçta ve kilta tabakalar ay rtman bir düzeyi olu turur. Bu litolojiler üste do ru ince-orta tabakal, ye il, ye ilimsi gri-gri renkli, yer yer dereceli tabakal kumta, kilta ardalanmas ile ince-orta tabakal, bej, krem, aç k kahve renkli, foraminifer ve alg parçalar içeren kireçta lar na geçerler. Kumta tabakalar n alt nda ak nt yap lar izlenir. Formasyonun alt seviyelerinde kireçta lar, üstte ise kilta lar ve kumta lar egemen olarak bulunmaktad r. Yavuz formasyonu, Elmal formasyonu üzerinde tektonik bir dokanakla yer al r. Formasyon üzerinde ise yine tektonik bir dokanakla Türkmentepe formasyonu bulunur. Yavuz formasyonunun yüzeyledi i tüm alanlarda üst k sm devriktir ( ekil 3). Birimin ya elde ettikleri fosil içeriklerine göre, Poisson (1977) Korkuteli dolay nda yapt çal mada Üst Lütesiyen, enel ve di. (1989) Elmal -Ye ilova çevresindeki çal malar nda Üst Lütesiyen Priaboniyen, Görmü ve di. (2003) Ba nar (Korkuteli) yöresindeki çal malar na göre Alt-Orta Eosen olarak belirlemi lerdir. Bu çal mada formasyonun ya Üst Lütesiyen Priaboniyen olarak kabul edilmi tir. ALT NAP Büyük bir kesimi karbonatlardan olu an Alt nap, Ye ilbarak nap n güneybat nda yer almaktad r ( ekil 3). Bu iki ku ak aras ndaki dokanak tektoniktir. Birim inceleme alan n nda, güneybat nda, uzan mlar süreklilik gösteren dilimler halindedir. Konum olarak Ye ilbarak nap ile Üst nap aras nda yer almaktad r. nceleme alan nda Alt nap iki birime ayr lm r: Türkmentepe formasyonu ve Gö üçay formasyonu ( ekil 2). Türkmentepe Formasyonu nceleme alan n güneybat kesiminde Elmal formasyonu üzerinde, tektonik bir dokanakla, beyaz, kirli beyaz, kal n tabakal masif kristalize kireçta lar ve kal n tabakal dolomitik kireçta ve dolomitlerden olu an, yakla k 750 metre görünür kal nl kta bir karbonat istifi bulunmaktad r. Türkmentepe formasyonu ( enel ve di., 1989) olarak adlanan bu istif, Elmal Da güneyinde yakla k D-B yönünde uzanan bir da silsilesini olu turur ( ekil 3). Bu karbonat istifinin üst kesimlerinde çört yumrulu, ince kireçta arakatmanl, kirli sar, bej renkli kal n tabakal kristalize kireçta lar yer almaktad r. Türkmentepe formasyonu üstten Gö üçay formasyonu taraf ndan uyumlu olarak örtülür. Birimi Elmal dolay nda geni alanlarda inceleyen enel ve di. (1989), saptad klar fosillere göre, formasyona Üst Triyas-Liyas ya vermi lerdir. Gö üçay Formasyonu Türkmentepe formasyonu üzerine, 550 metre görünür kal nl kta, genellikle kristalize kireçta ve dolomitik kireçta lar ndan yap bir istif gelir. Alt nap n en üst birimini olu turan bu istif, Gö üçay formasyonu ( enel ve di., 1989) olarak adlanm r. Formasyona ili kin litolojiler Elmal Da n bat nda dar bir alanda mostra verir ( ekil 3). Gö üçay formasyonunun en alt kesiminde krem, aç k gri, kal n tabakal dolomitik kireçta ve kristalize kireçta lar yer al r. Bunlar üste do ru kalkarenit ara seviyeli, gri, bej çörtlü kireçta ve rudist parçalar kapsayan kireçta lar na geçerler. Birim, Türkmentepe formasyonunu uyumlu olarak örtmektedir. Bu ili ki sahan n güneybat nda tüm s r boyunca aç k bir ekilde gözlenmektedir. Formasyonun ya enel ve di. (1989) ne göre, Dogger-Santoniyen dir OF YOL T NAPI

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 49 Ofiyolit nap ofiyolitli olistostrom ve melanjdan olu ur ( ekil 2, 3). Konum olarak Alt nap birimleri ile Üst nap birimleri aras nda yer al r. nceleme alan nda Ofiyolit nap iki birime ayr lm r: Dire olistostromu ve lcada ofiyolitli melanj. Dire Olistostromu nceleme alan nda Likya naplar ön cephesine yak n kesimlerde Eosen ve daha genç ya olistostromlar, enel ve Bölükba (1994) taraf ndan Dire olistostromu olarak adland lm r. Bu çal mada ayn adlama benimsenmi tir. Birim Gümü yaka köyü çevresinde, Sakarkaya Tepesinin bat nda, Kartalkaya Tepenin kuzeyinde, Tufankakaya Tepenin bat nda ve Hac yusuflar köyünün çevresinde mostra vermektedir ( ekil 3). Dire olistostromu de ik boyutta egzotik Permo-Karbonifer, Triyas, Jura-Kretase, Monsiyen-Tanesiyen ya kireçta, serpantinit, dünit, gabro, diyabaz, radyolarit ve çört bloklar kapsamaktad r. Matriks genelde çak l, kum, kil ve siltten yap r. Genellikle kötü boylanmal ve tabakalanmas z olup, yer yer orta-kal n tabakal r. Birim içinde ince ara seviyeler halinde konglomera ve kumlu, killi ve mikritik kireçta lar bulunmaktad r. Yanal yönde süreksizlik gösteren bu ara seviyelerde, genellikle sucuk yap lar geli mi tir. Bu olistostromal istifin k nt litolojileri s k s k yanal ve dü ey yönde birbirlerine geçi göstermektedir. nceleme alan nda Dire olistostromunun alt ve üst s tektoniktir. Birim içinde en genç olistolit, Monsiyen-Tanesiyen ya kireçta lar na aittir. Bu olistolitler birimin kesin olarak Paleosen den sonra y göstermektedir. Bu nedenle birimin ya en erken Eosen veya daha genç olmal r. Dire olistostromu içinde haritalanabilir büyüklüklerdeki ofiyolit ve bazalt bloklar, bu çal mada Marmaris-Ye ilova ofiyolit olistoliti ve Erentepe bazalt olistoliti olmak üzere iki üye eklinde tan mlanm r ( ekil 2, 3). Marmaris-Ye ilova ofiyolit olistoliti Dire olistostromu içindeki ofiyolit bloklar, enel ve di. (1989) taraf ndan Marmaris- Ye ilova ofiyolit olistoliti olarak tan mlanm r. Birim Dire olistostromu içinde de ik yerlerde farkl boyutlarda yüzeylemektedir ( ekil 3). nceleme alan ndaki ofiyolit olistolitleri dünit ve harzburjitlerden yap r. Thuizat ve di. (1981) nin ofiyolitler içindeki metamorfik dilimlerde, amfibolitlerde K-Ar yöntemiyle saptanan ya lar 102 104+ 4 m.y. aras nda de ir. Güneybat Türkiye de Marmaris-Ye ilova ofiyolitleri, Kampaniyen- Maastrihtiyen, Orta-Üst Eosen ve Alt Langiyen olmak üzere en az üç kez büyük yerle melere sahne olmu tur ( enel ve di., 1989). Erentepe bazalt olistoliti Dire olistostromu içinde de ik boyuttaki bazalt bloklar Erentepe bazalt olistoliti olarak adland lm r. Olistolitin ismi Erentepe den gelmektedir ( ekil 3). Bazalt bloklar, koyu l, kahve renkli, masif görünümlü, yer yer yast k lav yap ve porfirik dokuludur. Fenokristalleri idiyomorf-hipidiyomorf ekilli plajiyoklas, piroksen ve olivin olu turur. Birimin ya enel ve di. (1989) ne göre Kretase dir lcada Ofiyolitli Melanj Ofiyolit nap birimlerinin bat nda küçük alanlarda mostra veren K lcada ofiyolitli melanj ( enel ve Bölükba, 1997), ba ca ultramafit tektonitlerin ileri derecede serpantinle mi kayaçlar, Permiyen-Üst Kretase kireçta, çörtlü kireçta, dolomit, radyolarit ve çört bloklar ndan olu ur. Ofiyolitli melanj, yer yer olistostromlarla birlikte bulunur ( ekil 3). Çal ma alan nda lcada ofiyolitli melanj genellikle alt naplar ve Dire olistostromu üzerinde tektonik olarak bulunmaktad r. Birim, üst nap birimleri taraf ndan tektonik olarak örtülmektedir. Melanj ve olistostrom içinde Permiyen den Kretase ye kadar olu mu kayaç parçalar bulunmaktad r. Yap lan çal malar (Poisson, 1977; Ersoy, 1989; enel ve di., 1989), lcada ofiyolitli melanj n olu um ya n Üst Senoniyen oldu unu ortaya koymaktad r.

50 R. AKSOY, S. AKSARI ÜST NAP Ço unlukla k nt ve karbonatl kayaçlardan yap Üst nap, inceleme alan n kuzeybat -bat nda mostra vermektedir ( ekil 3). Oldukça geni bir yay ma sahip olan birim, ofiyolit nap üzerinde tektonik olarak bulunmaktad r. Üst nap KKD-GGB yönünde uzanan üç birimden olu mu tur: Orhaniye formasyonu, Yelde irmenitepe formasyonu ve Ta kesi i formasyonu ( ekil 2, 3). Orhaniye Formasyonu Büyük bir bölümü çörtlü kireçta, çört ve radyolaritlerden olu an ve inceleme alan n orta ve bat kesimlerinde geni yay olan birime Orhaniye formasyonu ( enel ve Bölükba, 1994) ad verilmi tir. Orhaniye formasyonu, bazik volkanik ve kalkarenit ara seviyeli, ince-orta, yer yer kal n tabakal, gri, aç k gri, bej, krem, k rm, çört yumru ve bantl mikritik kireçta lar ndan olu ur. Formasyon içindeki kalkarenitler, bu çal mada üye mertebesinde haritalanarak tan mlanm r Sakarkaya kalkarenit üyesi Sakarkaya Tepesinin güneygüneybat nda Orhaniye formasyonu içinde birkaç yüz metre ile kilometre aras nda büyüklü e sahip k nt kireçta lar na Sakarkaya kalkarenit üyesi ismi verilmi tir ekil 2, 3). Üyenin ismi bu alandaki Sakarkaya Tepeden gelmektedir. Sakarkaya kalkarenit üyesi için tip kesiti Sakarkaya Tepenin güneybat ndaki Suludelik Deresinin kuzeydo u yamac r. Birim Sakarkaya Tepenin güney-güneybat nda, Hac yusuflar köyü kuzeyinde ve Gökseki Tepe do usunda küçük alanlarda yüzlek verir ( ekil 3). Gri, bej renkli kalkarenitler, formasyonun di er litolojileri ile yanal ve dü ey geçi lidir. Orhaniye formasyonu Ofiyolit nap üzerinde tektonik olarak bulunmaktad r. Formasyon üstten Yelde irmenitepe formasyonu taraf ndan aç uyumsuz olarak örtülür ( ekil 2). Formasyonun ya, Ersoy (1989) ve enel ve di. (1989) ne göre Jura- Kretase dir. Yelde irmenitepe Formasyonu Orhaniye formasyonu üzerinde aç bir uyumsuzlukla, gri, aç k gri, bej, kirli sar kahve renkli, orta-kal n tabakal bre lerden olu an, yakla k 650 metre görünür kal nl kta bir istif bulunur. Yelde irmenitepe formasyonu olarak adland lan ( enel ve di., 1989) bu istif, inceleme alan n güneybat kesiminde Bozcabay r köyü çevresinde ve Elmal da do usunda mostra verir ( ekil 3). Genelde çört ve kireçta tanelerinden yap bre lerin üst seviyelerinde seyrek olarak diyabaz, gabro ve bazik volkanik tanelerine de rastlan r. Bre ler orta-iyi, kötü boylanmal r. Formasyon içinde irili-ufakl Orhaniye formasyonuna ait kireçta ve çörtlü kireçta olistolitleri de yer al r ( ekil 3). Yer yer derecelenmede gösteren bre lerin de ik seviyelerinde 20 30 metre kal nl kta, mercek ve kamalar halinde, ince-orta tabakal, aç k griye ilimsi gri, ye il kumta, kilta, killi ve kumlu kireçta seviyeleri bulunur. Yelde irmenitepe formasyonu, üstten Ta kesi i formasyonu taraf ndan tektonik olarak örtülmektedir. Birimin ya, önceki çal malar do rultusunda (Poisson, 1977; enel ve di., 1989; enel, 1991) Maastrihtiyen-Alt Paleosen olarak dü ünülmektedir. Ta kesi i Formasyonu nceleme alan n güneybat nda Üst nap tektonik ku n en üst birimini olu turan, kristalize kireçta lar ndan olu an bir birim yüzeyler ( ekil 3). Birim, enel ve di. (1989) taraf ndan Ta kesi i (Korkuteli) ne atfen adland lm r. Ta kesi i formasyonu gri, beyaz-kirli beyaz, masif, kal n tabakal kristalize kireçta lar ndan yap r. K lcada ofiyolitli melanj içinde blok halinde de yer al r ( ekil 3). Orhaniye ve Yelde irmenitepe formasyonlar tektonik olarak örter. Karbonatlar içersinde bol megalodon, yer yer alg, gastropod ve lamelli izleri gözlenmi tir. Poisson (1977) ve enel ve di. (1989) nin

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 51 paleontolojik bulgular na göre formasyonun ya Üst Triyas-Liyas t r. Alüvyon ve Yamaç Molozu Beyda lar otoktonu ile Likya naplar aras ndaki düzlükte, Elmal -Korkuteli kara yolu boyunca Kuvaterner ya akarsu ve birikinti konisi çökelleri geli imlerini sürdürmektedir ( ekil 3). YAPISAL JEOLOJ nceleme alan de inildi i gibi, Toridler Ana Tektonik Birli i nin (Ketin, 1966) Bat Toroslar bölümünde Teke Yar madas içinde yer almaktad r ( ekil 1). Bölgede Triyas tan günümüze kadar olu mu de ik kaya birimleri yüzeylemektedir. Bu kaya birimlerinin ço unlu u Beyda lar otoktonu üzerinde tektonik örtü olarak bulunan Likya naplar na aittir. nceleme alan n dar s rlar içinde bu tektonostratigrafik birimleri kapsayan bölge nap hareketlerinden önemli ölçüde etkilenmi tir. Bu tektonik hareketlerle bölge nap/bindirme ku haline gelmi tir. Likya naplar olu turan kaya birimleri, Geç Kretase, Orta-Geç Eosen ve Erken Langiyen de olmak üzere üç ayr evrede bindirme hareketlerine sahne olmu lard r. Birimlerin naplar halinde üst üste yerle meleri bölgedeki ilk önemli yap sal hareketleri olu turur. Bu hareketlerin ilki Ta kesi i, Orhaniye ve Yelde irmenitepe formasyonlar n Geç Kreatase de K lcada ofiyolitli melanj üzerine bindirmesi ile gerçekle mi tir. Bunu Orta Eosen de Ye ilbarak nap üzerinde ve Ofiyolit nap alt ndaki yap sal birimlerin birbirleri üzerine yerle meleri izler. Nap hareketleri Likya naplar n Erken Langiyen de Beyda lar otoktonu üzerine yerle mesi ile son bulur. nceleme alan ndaki tüm birimleri etkileyen bu kompressif sistem, bölgenin tektonostratigrafik yap oldukça karma k hale getirmi tir. Naplar n yerle mesiyle birlikte KB-GD yönlü kompressif hareketler neticesinde bölgede KD-GB gidi li bindirmeler ve vr mlar geli mi tir ( ekil 3). Beyda lar formasyonundaki tabaka düzlemlerinin doku diyagram tektonik eksen gidi inin (B) K 24 B, 10 GD oldu unu göstermektedir( ekil 4a). Elmal formasyonuna ili kin tabaka ölçümleri -diyagram nda aksiyal doku simetrisi yans tmaktad r ( ekil 4b). Yavuz formasyonu içindeki tabakalanma ölçümlerinin de erlendirilmesi ile ekseni K 34 D, 4 KD konumlu yatay eksenli, az-e ik izoklinal vr m yap yans tan bir doku diyagram elde edilmi tir ( ekil 4c). Türkmentepe formasyonunda tabaka ölçümlerinin kontur diyagram nda K 25 D, 70 KD konumlu konik vr m geometrisini yans tan simetri izlenmektedir ( ekil 4c). nceleme alan n en yayg n birimi olan Orhaniye formasyonunda tabaka düzlemlerinin, K 70 D, 42 GB konumlu (B) eksen gidi ini yans tan bir büyük ku ak simetrisi verdi i görülür ( ekil 5a, 5b). Di er taraftan Orhaniye formasyonunda ölçülen mesoskopik k vr m eksenlerinin alt yar küre it-alan izdü ümü üzerindeki da geni bir yay m sunmaktad r ( ekil 5c, 5d). Harita ekil 3) ve doku diyagramlar n yorumundan Orhaniye formasyonunda tabakalanman n ilk vr mlanmas ndan sonra en az iki kez daha vr mland görülmektedir. Bunlar n, ekseni ortalama K 10 30 B, 42 KB ve K 80 B, 45 KB konumlu olan k vr mlarla yeniden vr mland klar görülmektedir. Bu vr mlanmalar olas kla naplar n yerle mesinden sonra bölgedeki tektonik rejime ba olarak geli mi lerdir. Bu yap lar ayr ca nap/bindirme dokanaklar da etkilemi ve onlar n k vr mlanmas na neden olmu tur. Ta kesi i formasyonunda tabaka düzlemleri, doku diyagram nda K21 B, 20 GD konumlu eksen gidi ini yans tmaktad r ( ekil 6a). Yelde irmenitepe formasyonunda ise, doku diyagram bir büyük ku ak simetrisi vermekte olup ( ekil 6b), (B) k vr m ekseni K 75 B, 38 KB konumludur. Likya naplar na ili kin kaya birimleri, birbirlerini izleyen iddetli tektonik hareketler sonucu ileri derecede parçalanm lard r. Bu nedenle, bu kaya birimlerinde yukar da da görüldü ü gibi, düzenli bir içyap bulunmamaktad r. SONUÇLAR

52 R. AKSOY, S. AKSARI nceleme alan stratigrafi, litoloji ve yap sal özellikleri aç ndan farkl ortam ko ullar yans tan kaya birimlerinin olu turdu u tektonostratigrafik birimleri içermektedir. Bu tektonik birimler: Beyda lar otoktonu ve Likya naplar r. Likya naplar ile Beyda lar otoktonu aras nda tektonik olarak yer alan Tersiyer ya fli istifi, Ye ilbarak nap olarak ay rtlanm ve Likya naplar na dahil edilmi tir. Buna göre Likya naplar alttan üste do ru; Ye ilbarak nap, Alt nap, Ofiyolit nap ve Üst nap birimlerinden olu maktad r. Beyda lar otoktonuna ait Beyda lar formasyonu Üst Kretase ya durayl karbonat çökellerinden olu maktad r. Bunun üzerine uyumsuzlukla Üst Miyosen ya ta nt lardan olu an Kasaba formasyonu gelmektedir. Likya naplar allokton konumlu olup, bölgeye kuzeyden gelmi ler (Poisson, 1968; Ersoy, 1990) ve Erken Langiyen de Beyda lar otoktonu üzerine itilmi leridir. Çal lan bölge nap/bindirme hareketlerinden önemli ölçüde etkilenmi tir. Bu hareketler kaya birimlerinin yap oldukça karma k hale getirmi tir. Yap lan analizler çal ma alan nda dört ana deformasyon evresinin varl ortaya koymu tur: (1) Erken Langiyen de Likya naplar n Beyda lar otoktonu üzerine yerle imi, (2) KD-GB gidi li k vr m ve bindirmeler, (3) BKB-DGD gidi li k vr mlar ve bindirmeler, (4) KB-GD gidi li k vr mlar. TE EKKÜR Bu makaleye olumlu ele tirileriyle katk da bulunan Prof. Dr. hsan SEYMEN e ve ekillerin çiziminde yard mc olan Ar. Grv. smail NCE ve Ar. Grv. M. Yavuz HÜSEY NCA ya te ekkür ederiz. Prof. Dr. Hükmü ORHAN ve Doç. Dr. Ya ar EREN yaz n önceki nüshas inceleyerek, içeri ine katk lar sa lam lard r. KAYNAKLAR Blumenthal, M., 1963, Le système structural du Taurus sud anatolien. n Livre á la Mémoire du professeur P. Fallot, t.ii, Mém. h.s. Soc. Géol. Fr., Paris, p. 611-622. Bölükba, A. S., 1987, Elmal (Antalya)-Ac göl-burdur Gölü (Burdur)-Korkuteli (Antalya) aras nda kalan Elmal naplar n jeolojisi. TPAO Raporlar, no: 2415, Ankara (yay mlanmam ). Brunn, J. H., Graciansky, P. C., Gutnic, M., Juteau, T., Lefevre, R., Marcoux, J., Monod, O. and Poisson, A., 1970, Structures majeures et corrélations stratigraphiques dans les Taurides occidentales. Bulletin de la Société Géologique de France, 12, 515-556. Brunn, J. H., Dumont, J. F., Graciansky, P., Gutnic, M., Juteau, T., Marcoux, J., Monod, O. and Poisson, A., 1971, Outline of the geology of the western Taurides: Geology and History of Turkey, Petroleum Exploration Society of Libya, Tripoli, 225-255. Brunn, J. H., Argyriadis, I., Marcoux, J., Monod, O., Poisson, A. ve Ricou, L. E., 1973, Antalya n n ofiyolit naplar n orijini lehine ve aleyhindeki kan tlar. Cumhuriyetin 50. y Yerbilimleri kongresi tebli leri, 17 19 Aral k, Ankara, sayfa: 58 69. Colin, H. J., 1962, Fethiye-Antalya-Ka -Finike (Güneybat Türkiye) bölgesinde yap lan jeolojik etütler. MTA Enstitüsü Dergisi, no: 59, sayfa: 19 59, Ankara. Demirta, E., 1975, ran, Pakistan ve Türkiye deki Alt Paleozoyik ya kayalar n stratigrafik korelasyonu. Cumhuriyetin 50. y Yerbilimleri Kongresi, MTA, sayfa: 204 222, Ankara. Demirta, E., 1983, Teke Toroslar n Jeolojisi. Uluslararas Toros Ku Jeoloji Sempozyumu 1983, Ankara, 130 sayfa. Erakman, B., Me hur, M., Gül, M. A., Alkan, H., Özta, Y. ve Akp nar, M., 1982, Fethiye-Köyce iz- Tefenni-Elmal -Kalkan aras nda kalan alan n jeolojisi. Türkiye Alt nc Petrol Kongresi, Nisan, Ankara, sayfa: 23 31.

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 53 Ersoy,., 1989, Fethiye (Mu la) - Gölhisar (Burdur) aras nda Güney Da ile Kelebekli Da ve dolaylar n jeolojisi. stanbul Üniversitesi Fen Bilimi Enstitüsü Doktora tezi, stanbul, 246 sayfa (yay mlanmam ). Ersoy,., 1990, Bat Toros (Likya) naplar n yap sal ö elerinin ve evriminin analizi. Jeoloji Mühendisli i, say : 37, sayfa: 5 16. Görmü, M., Meriç, E., Bozcu, E. ve Poisson, A., 2003, Ba nar (Yeleme) (Korkuteli, KB Antalya) yöresi Kretase-Tersiyer havzas n tektonostratigrafik özellikleri, Orbitoides ve Loftusia say sal verileri ve Üst Kretase bentik foraminiferleri; Türkiye Petrol Jeologlar Derne i Bülteni, cilt: 15, say : 2, sayfa: 109-127. Graciansky, P. C., 1967, Existence d'une nappe ophiolitique á l'extrémité occidentale de la chaîne sudanatolienne; relations avec les autres unités charriées et avec les terrains autochtones (Province de Mu la, Turquie) C. R. Ac. Sc., t. 264, série D, s. 2876-2879. Graciansky, P. C., 1968, Teke yar madas (Likya) Toroslar n üst üste gelmi ünitelerinin stratigrafisi ve Dinaro-Toroslar daki yeri. MTA Enstitüsü Dergisi, say : 71, sayfa: 73 92, Ankara. Graciansky, P. C. 1972, Recherches géologiques dans le Taurus Lycien. Thèse, Univ. Paris Sud (Orsay), 731p. Gutnic, M., Monod, O., Poisson, A. and Dumont, J. F., 1979, Géologie des Taurides occidentales (Turquie). Mem. Soc. Geol. France Paris, 137, p.1-112. Günay, Y., Bölükba, S. ve Yoldemir, O., 1982, Beyda lar n stratigrafisi ve yap. Türkiye 6. Petrol Kongresi, Nisan 1982, sayfa: 91 101. Güvenç, T., 1981, Tetis in Permiyen ve Triyas stratigrafisi ve Paleco rafyas. H.Ü. Yerbilimleri Enstitüsü, Yerbilimleri, say : 7, sayfa: 27 42. Hayward, A. B., 1982, Türkiye nin güneybat ndaki Beyda lar ve Susuzda masiflerinde Miyosen ya k nt tortullar n stratigrafisi. Türkiye Jeoloji Bülteni, cilt:25, say : 2, sayfa: 109 123. r,., Gözler, M. Z. ve Ergün, E., 1979, Fethiye P23-a3 ve P23-c3 paftalar n jeolojisi; MTA Enstitüsü Rapor no: 6526, Ankara (yay mlanmam ). Ketin,., 1966, Tectonic units of Anatolia (Asia Minor), Maden Tetkik Arama Enstitüsü Bülteni, say : 66, sayfa: 23-35. Koçyi it, A., 1981, Isparta Büklümünde (Bat Toroslar) Toroslar Karbonat Platformunun Jeolojik Evrimi; Türkiye Jeoloji Kurultay Bülteni say :24, cilt: 2, sayfa: 15 23. Konak, N., Hep en, N., Öztürk, E. M., Öztürk, Z., Çakmako lu, A., Gökta, F., Sar kaya, H., Arma an, F., Çatal, E., Serdaro lu, M., 1987, Menderes masifinin güney-güneydo usundaki Mesozoyik istiflerinin kar la lmal stratigrafi ve konumlar. Türkiye Jeoloji Kurultay, 1986 Bildiri özleri, 5. Marcoux, J., 1977, Geological sections of the Antalya region. In Güvenç, T., and others edt., Western Taurus excursion geological guidebook: VI. Colloquium on the geology of Aegean region, zmir. Me hur, M. ve Akp nar, M., 1984, Yata an-milas-bodrum (Mu la) Karacasu-Kale-Ac payam-tavas (Denizli) civar n jeolojisi ve petrol olanaklar. Türkiye Petrol Arama irketi Arama Grubu Ba kanl rapor no: 1963, 52 sayfa, Ankara. Önalan, M., 1979, Elmal -Ka (Antalya) aras ndaki bölgenin jeolojisi. Doktora Tezi.Ü. Fen Fakültesi Monografileri, say :29, stanbul, l40 sayfa, (yay mlanmam ). Özgül, N., 1976, Toroslar n baz temel jeolojik özellikleri: Türkiye Jeoloji Kurultay Bülteni, cilt: 19, say : 1, sayfa: 65-78. Pisoni, C., 1967, Ka (Antalya ili) bölgesinin jeolojik etüdü. MTA Enstitüsü Dergisi, no: 62, sayfa: 44-51, Ankara. Poisson, A., 1968, Le Crétacé supérieur détritique de I'unité de Yeleme (Taurus Lycien, Turquie). Extrait du C.R. Sommaire des séances de la Société géologique de France, Fascicule 6, Séance du 24 Juin 1968, p. 188.

54 R. AKSOY, S. AKSARI Poisson, A., 1977, Recherches géoloques dans les Taurides occidentales (Turquie). Thèse de Docteur des Sciences, Université de Paris Sud (Orsay), 795 p. Poisson, A., Akay, E., Dumont, J. F., Uysal,., 1983, The Isparta angle: a Mesozoic Paleorift in the western Taurides; In Tekeli, O. and Göncüo lu, M.C., (eds) Geology of the Taurus Belt, International Sym. 26-29 Sep., 1983, Ankara-Turkey, 11-26. Rathur, A., 1967, Kale (Antalya) Fethiye P23-b2, b3 ve c2 paftalar genel jeolojisi (Ön Rapor) MTA Enstitüsü rapor no: 4088, Ankara (Yay mlanmam ). Ricou, L. E., Argyriadis, I. and Lefevre, R., 1974 Proposition d'une origine interne pour les nappes d'antalya et le massif d'alanya (Taurides occidentales, Turquie) Bull. Soc. Geol. France (7), XVI, 2, 107-111. Robertson, A. H. F., 1993, Mesozoic-Tertiary sedimentary and tectonic evolution of Neotethyan carbonate platforms, margins and small ocean basins in the Antalya Complex, southwest Turkey. Special Publication of International Associations of Sedimentologists 20, 415-465. enel, M., 1984, Discussion on the Antalya nappes; In Tekeli, O. and Gözcüo lu, M.C. (eds) Geology of the Taurus Belt, Int. Sym. 26-29 sep. 1983. Ankara. 41-52. enel, M., 1986, Tahtal da (Antalya) ve dolay n jeolojisi (doktora tezi). stanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 232 s. enel, M., 1991, Likya naplar içerisindeki volkanit ara katk Paleosen ve Eosen çökeller: Faralya formasyonu. MTA Enstitüsü dergisi, sayfa: 1 15, no: 113, Ankara. enel, M., 1997a, 1:250 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritalar No: 4, Isparta paftas, MTA Genel Müdürlü ü, Jeoloji Etütler Dairesi, Ankara, 47s. enel, M., 1997b, 1:100 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritalar No: 10, Isparta K-10 paftas, MTA Genel Müdürlü ü Jeoloji Etütler Dairesi, Ankara, 20s. enel, M. ve Bölükba, A. S., 1994, 1/100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritalar, no: 7, Antalya - L10 Paftas, MTA Jeoloji Etüd Dairesi, Ankara. enel, M. ve Bölükba, A. S., 1997, 1/100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritalar. No: 10, Antalya - M9 Paftas, MTA Jeoloji Etüd Dairesi, Ankara. enel, M., Arbas, A., Bilgi, C., Bilgin, Z. R., Dinçer, M. A., Durukan, E., Erkan, M., Karaman, T., Kaymakç, H., Örçen, S., Selçuk, H. ve en, M. A., 1986, Gömbe Akda bölgesinin stratigrafi ve yap sal özellikleri. Türkiye Jeoloji Kurultay 1986, bildiri özleri, 51. enel, M., Selçuk, H., Bilgin, Z. R., en, M. A., Karaman, T., Erkan, M., Kaymakç, H., Örçen, S. ve Bilgi, C., 1987, Likya naplar ön cephe özellikleri (GB Türkiye). Türkiye Jeoloji Kurultay 1987, Bildiri özleri, 6. enel, M., Selçuk, H., Bilgin, Z. K., en M. A., Karaman, T., Dinçer, M. A., Durukan, E., Arbas, A., Örçen, S. ve Bilgi, C., 1989, Çameli (Denizli) - Ye ilova (Burdur) - Elmal (Antalya) ve dolay n jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9429, Ankara, 344 sayfa, (yay mlanmam ). enel, M., Dalk ç, H., Gedik, l., Serdaro lu, M., Bölükba, A. S., Metin, S., Esentürk, K., Bilgin, A. Z., U uz, M.F., Korucu, M. ve Özgül, N., 1992, E ridir - Yeni arbademli - Gebiz ve Geri - Köprülü (Isparta - Antalya) aras nda kalan alanlar n jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9390, TPAO Rap. 3132, 559 sayfa (yay mlanmam ). enel M., Akdeniz, N., Öztürk, E. M., Özdemir, T., Kad nk z, G., Metin, Y., Öcal, H., Serdaro lu, M. ve Örçen, S., 1994, Fethiye (Mu la)-kalkan (Antalya) ve kuzeyinin jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9761, Ankara (Yay mlanmam ). engör, A. M. C. ve Y lmaz, Y., 1983, Türkiye de Tetis in evrimi: Levha tektoni i aç ndan bir yakla m. Türkiye Jeoloji Kurumu, Yerbilimleri özel dizisi, say : 1, 75 sayfa. Thuizat, R., Whitechurch, H., Montigny, R. and Juteau, T., 1981, K-Ar Dating of some infra-ophiolitic metamorphic soles from the Eastern Mediterranean. New evidence for oceanic thrusting before obduction, Earth Planet. Sci. Lett. 52, 302-310.

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 55 Woodcock, N. H. and Robertson, A. H. F., 1977, Imbricate thrust belt tectonics and sedimentation as a guide to emplacement of part of the Antalya Complex SW Turkey (Second Edition, 1985). Abstracts, 6th. Colloquium Geology of the Aegean Region, zmir-turkey, p. 661-671. Yalç nkaya, S., Ergin, A., Taner, K., Af ar, Ö. P., Dalk ç, H., Özgönül, E., 1986, Bat Toroslar n Jeoloji Isparta projesi raporu. MTA Enstitüsü Genel Müdürlü ü rapor no: 7898, Ankara (yay mlanmam ). lmaz, P. O., Maxwell, J. C. and Meuhlberger, W.R., 1981, Antalya Kompleksinin yap sal evrimi ve Do u Akdeniz'deki yeri: Hacettepe Üniversitesi, Yerbilimleri Dergisi, 7, 119 127, Y lmaz, P. O. and Maxwell, J. C., 1982, K-Ar Investigations from the Antalya Complex ophiolites, SW Turkey. Ophiolites, 2/3, 527, 38.

56 R. AKSOY, S. AKSARI ekil 1. nceleme alan ve çevresindeki ana tektonik birlikler ve yer bulduru haritas (Hayward, 1982; Poisson ve di., 1983; Me hur ve Akp nar, 1984; enel ve di., 1992 den de tirilerek al nm r), 1. Pliyo-Kuvaterner, 2. Aksu havza çökelleri (Alt-Orta Miyosen), 3. Beyda lar otoktonu (Alt-Orta Miyosen), 4. Beyda lar otoktonu (Üst Triyas-Oligosen), 5. Antalya naplar, 6. Likya naplar. Figure 1. Location map of the study area and the main tectonic units in western Taurides (modified after Hayward, 1982; Poisson et al., 1983; Me hur and Akp nar, 1984; enel et al., 1992), 1. Plio-Quaternary, 2. Aksu basin deposits, 3. Beyda lar Autochthonous (Lower-Middle Miocene), 4. Beyda lar Autochthonous (Upper Triassic-Oligocene), 5. Antalya Nappes, 6. Lycian Nappes. ekik 2. nceleme alan n genelle tirilmi dikme kesiti.

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 57 Figure2. Generalized columnar section of the study area. ekil 3. nceleme alan n yal nla lm jeoloji haritas. Figure 3. Simplified geologic map of the study area. ekil 4. Beyda lar formasyonu (n=127) (a), Elmal formasyonu (n=29) (b), Yavuz formasyonu (n=85) (c) ve Türkmentepe formasyonuna (n=24) (d) ili kin tabaka düzlemlerinin doku diyagramlar.

58 R. AKSOY, S. AKSARI Figure4. Contours of poles to S0 bedding in Beyda lar (a), Elmal (b), Yavuz (c) and Türkmentepe (d) formations. ekil 5. Orhaniye formasyonunun yap sal verilerine ili kin doku diyagramlar. (a), (b) tabakalanma nokta ve kontur diyagramlar (n=85), (c), (d) mesoskopik k vr m eksenleri nokta ve kontur diyagramlar (n=126). Figure 5. Poles to S0 bedding (a), contours of poles to S0 bedding (b), poles to mesoscopic fold axis (c) and contours of poles to mesoscopic fold axis (d) in Orhaniye formation. ekil 6. Ta kesi i formasyonu (n=51) (a) ve Yelde irmenitepe formasyonuna (n=28) (b) ili kin tabaka düzlemlerinin doku diyagramlar. Figure 6. Contours of poles to S0 bedding in Ta kesi i (a) and Yelde irmenitepe (b) formations.

Elmal (Antalya, Bat Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar n Jeolojisi 59