REVIEW ARTINTERNATIONAL WWW.ARTFULLIVING.COM.TR Kendell Geers
HAKKINDA Röportaj: Ege Işık ARTINTERNATIONAL ÜÇÜNCÜ YILINDA! GÖZLERİM KARANLIĞA ALIŞTI, ŞİMDİ GÖRÜYORUM Uluslararası çağdaş sanat fuarı ARTINTERNATIONAL, bu yıl üçüncü kez sanatseverlerle buluşuyor. İspanya dan Çin e, İtalya dan Bulgaristan a, 27 ülkeden 87 galerinin katılacağı fuar, 4-6 Eylül tarihlerinde Haliç Kongre Merkezi nde gerçekleşiyor. Fuarın direktörlüğünü bu yıl da Dyala Nusseibeh, sanat yönetmenliğini ise Stephane Ackermann ın üstleniyor. Güney Afrikalı enstalasyon, video, performans ve fotoğraf sanatçısı Kandell Geers, keskin camdan jilete kadar eline geçirdiği tüm buluntu malzemeye yeni bir anlam katıyor. Bize şiddetin yakın tarihçesini ve işlerine yansımasını anlattı. İstanbul dan Leyla Tara Suyabatmaz (Rampa Galeri) ve Yeşim Turanlı (Pi Artworks), Viyana dan Ursula Krinzinger (Galerie Krinzinger) ve New York tan Leila Heller (Leila Heller Gallery) den oluşan seçim komitesinin Avrupa, Ameri- Apertheid döneminde Güney Afrika da doğdunuz. O günlerden, o günlerin sanat yaşamınızı nasıl etkilediğinden bahsederek başlayalım mı? ka, Ortadoğu ve Asya yı kapsayan geniş bir bölgede yaptıkları değerlendirme sonucu ArtInternational kapsamında 87 galeri İstanbul da sanatseverlerle buluşuyor. Dünyanın en köklü ve seçkin galerilerinden Paul Kasmin Gallery, Pearl Lam Galleries, Gallery Lelong, Deweer Gallery, Robert Miller Gallery nin bir kez daha heyecan verici işlerle yer alacağı fuara, Londra dan Victoria Miro, Bombay dan Sakshi Gallery, Almatı dan Aspan Gallery, Hong Kong dan Galerie Du Monde ve New York ile Londra dan Aicon Gallery ise ilk kez katılıyor. İnsanlığa karşı işlenen bir suçun içine doğmak, kulağının dibinde sürekli bir saatin alarmının çalmasından farksızdı. Çevremizde olup biten, her şey normal gibi karşılanıyordu ama değildi. Bir çocuğun yapması gerekeni yaptım, herkese güvendim; baba, rahip, öğretmen, polis ve adalet sistemi gibi kavramların her birine inandım. Bu kavramlar bana hümanizm, adalet ve etik değerlerin tam da tersi yargıları öğretti. Sonra bir gün aklımda şimşekler çakarak uyandım ve sıkı bir aktivist olmaya karar verdim. Bugün işlerime hâlâ o gün yaşadığım dene- Fuar Direktörü Dyala Nusseibeh ARTINTERNATIONAL ın çok kısa zamanda, yimleri yansıtırım. Bu, devrimin arşivine doğru çıkılan bir yolculuğa benziyor. yeni keşiflerin yapıldığı bir fuar olarak ünlendiğini belirterek şunları söylüyor: Doğu Avrupa, Kafkaslar ve Orta Asya bölgelerinden galerilerin bu sene fuara katılmış olmaları bizi çok memnun etti. İstanbul, sanat dünyasının buluşması noktası olmaya devam ediyor ve bu dinamik ortam, fuarda sergilenen işlerin kalite ve çeşitliliğine de yansıyor. Bu sene fuarın açılışı, 14. İstanbul Bienali ne denk geliyor ve biz İstanbul un bu hareketli ve renkli haftasında, koleksiyoner, küratör, sanat profesyonelleri ve sanatseverlerden oluşan ziyaretçilerimizle buluşmayı sabırsızlıkla bekliyoruz. BANSKY DEN ANDY WARHOL A... ARTINTERNATIONAL ın Türkiye ayağında ise İstanbul un güncel sanat dünyasının odak noktası olmayı başarmış 12 galeri yer alıyor. Komitenin, uluslararası sergileri ve başarılarını dikkate alarak yaptıkları seçim sonucu, ArtSümer, Dirimart, Galerist, Galeri Nev, Galeri Zilberman, Pi Artworks, Rampa, Sanatorium ve x-ist gibi geçen yıl da katılmış galerilerin yanı sıra Kuad, Öktem&Aykut and The Empire Project gibi yeni galeriler fuardaki yerlerini aldı bile... Fuarın en ilgi gören bölümlerinen olan By The Waterside, bu yıl da fuar ziyaretçilerini Haliç Kongre Merkezi nin terasında karşılıyor. Bu bölümün 2015 sanatçıları ise Sariev Contemporary den (Filibe) Rada Boukova ve Stefan Nikolaev, Galeria Carles Taché Projects ten (Barselona) Javier Pérez, Aspan Gallery den (Kazakistan) Yerbossyn Meldibekov, Dirimart tan (İstanbul) Ichwan Noor ve Chen Wenling, Pi Artworks ten (İstanbul) Paul Schwer ve Galeri Zilberman dan (İstanbul) Guido Casaretto ile Walid Siti. Fuarda birbirinden ünlü isimlerin işlerini görme fırsatı yakalayabilirsiniz. İngiltere nin en köklü galerilerinden Andipa standında Banksy den David Hockney e, Andy Warhol dan Pera Müzesi ndeki sergisiyle de büyük ilgi gören Grayson Perry nin işleri yer alırken, Fabien Mérelle (Edouard Malingue Gallery), Joan Miró (Galerie Paris-Beijing), Tony Cragg (Galleri Andersson/Sandström) ve güncel sanatın en kışkırtıcı sanatçılarından Jan Fabre nin (Mario Mauroner Contemporary Art) eserlerini de görmeden geçmeyin! Andipa - Banksy-Custardized Oil #3, 2006 Andipa - Andy Warhol - Myths-The Star, II.258, 1981 The world made flesh (Alpha Bete) Politik bir sanatçı olarak tanımlanıyorsunuz. Bir sanatçı kategorize edilebilir mi? Sadece politik, apolitik, marksist, realist vs. olarak? Çağdaş sanatta bunun izlerini hâlâ görebilir miyiz? Gerçek bir sanatçı, her kategori ve tanımlama için meydan okur. Sanat etik ama ahlaklı olmamalı, partizan olmadan politik bir duruş sergileyebilmelidir. İşlerinizde ne tip malzemeler kullanıyorsunuz? İşlerinizi mekâna göre mi tasarlıyorsunuz? Benim için sanat hayatta kalma mücadelesinden geriye kalan enkazın oluşturduğu bir yığındır. Kendimi bir stile, malzemeye veya akıma sıkıştırıp kısıtlamıyorum. Bir sanat yapıtı büyü, enerji ve ruhu içinde barındırır; bir virüs gibi yayılmaz. Her yapıt, her sergi, her proje birbirinden farklıdır ve farklı taleplere karşılık verir. 1993 yılında Venedik Bienali ne katıldınız. Nasıl bir ortam vardı? Hangi işlerinizle katıldınız, nasıl karşılandı? İzlenimlerinizi öğrenebilir miyiz? Evet Venedik Bienali nde bulundum ve bu birçok sıkıntıyı beraberinde getirdi. Marcel Duchamp ın Fountain (Pisuar) işinin içine işedim, çağdaş sanat ruhunun içinde onu vaftiz ettim. Marcel in Hayaleti isimli çalışmam beni sarhoş etse de müze bundan dolayı hiç de mutlu değildi. Elbette hali hazırda tasarlanmış nesneleri kullandım ama çok da yaratıcı olmadı. Bir sürü soru soruldu, herkes parmağını bana doğru salladı. Çok genç ve hayalpersettim. Ardından daha şiirsel bir anlatım diline geçtiniz... Bu geçiş sürecindeki hikayenizi öğrenebilir miyiz? Şiirsel ve politik olma durumunu bana küratörler yüklüyor. Ben işlerimi şiirsel olacağım, politik duracağım diyerek yapmıyorum. İşlerim politik olarak var oluyor, içinde daima şiirselliği barındırıyor. Bugünlerde içimde değişen tek özellik, artık ruhun gizemin, ruhla ilgili soruların her şeyden daha çok ilgimi çekiyor olması. Olağanüstü duygusal bir alanın ortasında yaşıyoruz, sanatçının rolünün tüm bu duyguları açığa çıkarmak olduğunu düşünüyorum. Kannibale (Chemical Brothers) 5, 2007. Ink on paper, 102 x 65,5 cm
Röportaj: Naz Cuguoğlu Les Yeux Clos, 2013Ink and watercolour on paper63 x 44 cm courtesy of Edouard Malingue Gallery, Hong Kong ÇOCUKLUĞUNUZA YOLCULUK YAPMAK İSTEMEZ MİYDİNİZ? Röportaj: Serdar Darendeliler EVA STENRAM IN PERDELERİN ARKASINA GİZLEDİĞİ BEDENLER Fabien Merelle, sizi çocukluğunuzun yatak altında saklanan canavarlarıyla, uyuduğunuzda koridorlarda gezinen ruhlarıyla ve karanlık kabuslarıyla yüzleşmeye davet ediyor. Edouard Malingue Gallery tarafından temsil edilen sanatçıyla ilhamlarına, yarattığı bilinçaltı senaryolara ve İstanbul sanat dünyasına dair sohbet ettik. Siz de Merelle nin oyununa katılmak isterseniz, bu yılki ARTINTERNATIONAL da işlerini görebilirsiniz! Siyah mürekkep ve yağlıboyadan detaylı çizimler ve sembolik seviyede yoğun kırılganlık barındıran heykeller üretiyorsunuz. Merak ediyorum, çizmeye ve heykel yapmaya başlayışınız nasıl oluyor? Hep çizdim. Çizim benim için hep bir ifade biçimi ve ayrıcalıklı bir kıymetlendirme şekli oldu. Sonrasında çizimlerim de benimle beraber büyüdü ve ergenlik, olgunluk başlangıcı gibi farklı süreçleri deneyimledi. Heykel son zamanlarda geldi, ama ben onu da uzayda çizim yapmanın farklı bir şekli olarak görüyorum. Bence resim bir anlamda bu evrenin materyalleştirilmesi. İşlerim izleyiciyi arıyor ve onların benim tanımladığım dünyaya adım atmalarını bekliyor. Genelde bilinçaltı senaryoları ve rüyavari durumlar üzerine işler üretiyorsunuz. Bu konularla ilgilenmeye nasıl başladınız? Bu konseptlerle ilgileniyorum. Ama beni yönlendirilmelerine izin veriyorum. Fikirler bana kendilerini empoze ediyor: Bence önemlerini biliyorum ve genelde sonradan bilinçaltımın bana ne anlatmak istediğini anlayabiliyorum. Bu konular benim için önemli çünkü işlerimin bana bir şeyler anlatmak istediğini çok iyi görebiliyorum. Anlattığım senaryolar rüyalara çok yakın. İmgeleri ve önemsediğim fikirleri yeniden birleştiriyorum ve onları birbirleriyle ilişkilendiriyorum. Çocukluk çizimlerinizin ortaya çıkması yaratıcılığınızı çok etkilemiş gibi gözüküyor. Onlarla olan ilişkinizden biraz daha detaylı bahsedebilir misiniz? Çocukluk çizimlerim, Beaux-Arts Akademi ye yeni başladığım ve sadece sıkıcı çizimler yaptığım bir dönemde tekrar hayatıma girdi. Ustalığımı kanıtlamamın ve etrafımdaki evreni tanımlamamın yeterli olduğunu düşünüyordum. Ve bu sebeple bunun için çaba sarfediyordum. Ama sonradan anladım ki, bu anlamsız bir çabaydı, figüratif için figüratifin peşindeydim. Bir çocuk olaraksa çizim yapmaktan keyif alıyordum. Bir oyundu. O yüzden o çizimleri tekrar bulmak istedim. Çok basitti, babam onları saklamıştı. Ve orada, çocukluğum, elimden tuttu ve bana yolu gösterdi. ARTINTERNATIONAL da hangi işlerinizi göstermeyi tercih ettiniz? İstanbul la bağlantılı olarak sizin için önemleri neler? Burada benim için çok önemli olan bir heykel ve aynı ruhu takip eden çeşitli çizimler yer alacak. Genelde işlerimde sıklıkla kendini tekrar eden, kendi metamorfozunu yaşayan bedenin hikayesi üzerine işler yer alacak. Bu işlerde bedenim kendisini bir sebzeye çeviriyor ve genelde bir çam ağacının görünümü kontrolü ele geçiriyor. Bu ağacı geçen sene İstanbul da neredeyse her yerde gördüm. Ne diyebilirim ki, bağımlısı oldum. Genelde hayatın içine çektiği insanların sadece kafalarıyla hareket ettiklerini düşünürüm. Yolda bırakılan ve unutulan genelde bedendir. Oraya gitmediğin sürece, kendini hatırlatmaz. Ve bu metamorfoz hikayesi, bana acı veriyor. Bana ayrıldığım toprak üzerine düşünmemi, tekrar yürüyebilmek için sorular sormamı ve sadece bedenden ibaret olmamamı söylüyor. Uluslararası bir sanatçı ve dışarıdan bir göz olarak İstanbul sanat dünyası hakkında ne düşünüyorsunuz? Türkiye den takip ettiğiniz ve ilham verici bulduğunuz sanatçılar var mı? İstanbul daki sanat dünyası çok dinamik ve umut vadedici. Türkiye ye son seyahatimde Edouard Malingue tarafından temsil edilen Nuri Kuzucan ile tanışma fırsatım oldu. Onun uzayı işgal etme şeklini, şehrimiz ve içinde yaşadığımız ve bize ev sahipliği yapan hacimler hakkında anlattıklarını seviyorum. Farklı dünyaları olan İhsan Oturmak ve Ceren Oykut gibi başka sanatçılar da var. İstanbul, kültürel seviyede pek çok şeyin yaşanmakta olduğu bir şehir ve bu durum sanatçıları entelektüel olarak besliyor. ARTINTERNATIONAL çok cezbedici, tüm dünyadan galeriler geliyor. Türkiye aslında bir geçit, çekimin merkezi ve tabii ki benzerleri gibi sanatı ve sanatçıyı kendine çekiyor. Pentateuque, 2013Polyester, resin, fiberglass, hair, steel4.8 x 3 x 2.6 cm courtesy of Edouard Malingue Gallery, Hong Kong Eva Stenram, 2013 Fibre Based Lambda Print 50cm x 50cm edition of 5 Günümüzden değil de 1950 ler ve 60 lardan kalma buluntu fotoğrafları kullanmanızın ardındaki temel neden nedir? Bu yıl ARTINTERNATIONAL da işleri yer alacak isimlerden biri de Londra da yaşayan İsveçli sanatçı Eva Stenram. Viyana merkezli Galerie Raum mit Licht in fuardaki standında yer vereceği sanatçılardan biri olan Stenram, çoğunlukla buluntu görüntülerle çalışan ve bu nedenle bir nevi fotografik arkeolog olarak nitelendirilen bir isim. O döneme tarihlenen pin-up fotoğraflardaki estetik beni ilk kertede baştan çıkardı. Birçoğu, iç mekânlarda geçmekteydi. Halbuki 1970 lerden itibaren çoğu erotik fotoğraf tam aksine dış mekânlarda çekilir oldu. Elbette 1960 lar eve dair büyük değişimlerin yaşandığı da bir dönemdi, kadınların toplumdaki konumu ve rolleri ciddi anlamda değişmeye başlamıştı. Bu dönemin benim için kişisel bir cazibesi de var çünkü o yıllar anne ve babamın genç oldukları zamanlara denk düşüyor. Röportajlarınızda, işlerinizin fotoğrafçı olmakla ilgili değil izleyici olmakla ilgili olduğunu vurguluyorsunuz sık sık. Bu ikisi arasında nasıl bir ayrım öngörüyorsunuz? Aslında fotoğrafçı da çıkış noktasında bir izleyici değil midir zaten? Çalışmalarım, dünyayı direkt olarak izleyen bir fotoğrafçıdan ziyade görüntülerin izleyicisi ve tüketicisi olmakla ilgili. İş üretmek için, dünyayı dünyaya dair görüntüler üzerinden izliyorum. Esas ilişki benimle görüntü arasında, benimle dünya arasında değil. Retouching History (Tarihi Rötuşlamak) serinizde kendi aile albümünüzden fotoğraflar kullanıyorsunuz. Daha sonraki serilerinizde ise ağırlıkla buluntu fotoğraflar var. Bu birbirinden farklı iki görüntü kaynağına yönelik (duygusal) yaklaşımınızda herhangi bir farklılık var mı? keşifti: Bir kişinin ebeveynleriyle ebeveynleri olarak değil aynı yaşlarda insanlar olarak tanışması neye benzerdi? Arkadaş olur muyduk? gibi... Buluntu görüntülerle çalışan bir sanatçı olarak, bu görüntülerde saklı ortak görsel dile dair gözlemleriniz neler? Bu görüntüler onlara bakan izleyicilerin dünyayı algılayışını nasıl şekillendirmiş olabilir? Ve bu ortak meseleler sizin sanat üretiminizi nasıl etkiler? Çoğunlukla seriler halinde çalışıyorum ve her seride farklı tür bir görüntü tarzını keşfediyorum. Birçok fotografik gelenek var ve banallikleri bile beni heyecanlandırıyor ve işlerimi teşvik ediyor. Bir sanat eseri yaratma noktasında sizi en çok ne yönlendiriyor? Hali hazırda aklınızda olan bir şeyle yola çıkıp üzerinde çalışacak görüntüler mi arıyorsunuz? Ya da tam tersi, buluntu görüntüler mi sizi motive ediyor? Başlangıçta genel olarak görüntüler beni motive ediyor. Bazı fotoğraflar zihnime takılıp kalıyor ve sonrasında bu büyülenmeyi tek bir görüntü ile keşfetmek istiyorum. Bu yüzden, neler çıkacağını görmek için, o görüntünün etrafında dolanıyor ve üzerinde görsel deneyler yapıyorum. Ya görüntünün anlamını değiştirmeye çabalıyorum ya da bir şekilde onu saflaştırıp özüne ulaşmaya çalışıyorum. Sonrasında da benzer müdahaleler yapabileceğim onun gibi görüntüler aramaya başlıyorum. Eva Stenram, 2013 Fibre Based Lambda Print 30cm x 30cm edition of 5 Retouching History serisindeki çalışmalara kaynak olan fotoğraflar da bir anlamda buluntu fotoğraflardı. Ailemin fotoğraf arşivinde bulduğum fotoğraflar olduklarından ve onları bizzat çekmemiş olmamdan ötürü... Retouching History muhtemelen pek çoğumuzun ilişki kurabileceği sorulara yönelik kişisel bir
Röportaj: Serhat Cacekli Röportaj: Burcu Ezer PLASTİK INCEPTION : RESMİN BİLİNÇALTINA YOLCULUK İzleyiciyi tuvalinin üzerine uyguladığı kilolarca boya katmanları arasında biçim BAZI YARALAR İZ BIRAKMADAN İYİLEŞİR ve rengin kökenine doğru oyuncu bir yolculuğa çıkaran Ahmet Oran ile eserlerinin üretim süreci ve ilk kez ARTINTERNATIONAL 2015 te görme şansı bulacağımız kitabı üzerine sohbet ettik. Üç yıldır ARTINTERNATIONAL videolar bölümünün küratörlüğünü üstlenen Başak Şenova ile küratör, yazar ve tasarımcı yönü üzerine konuştuk. Sohbetimizin ana konularından birkaçı, Başak Şenovana nın yazar ve editör olarak içerisinde yer aldığı projeler, küratörlüğünü üstlendiği fuar ve bienaller ve de Tuvalin üzerine ilk önce farklı renkteki boyaları katmanlar halinde uyguluyor, daha sonra çeşitli aletler yardımıyla bu boya tabakalarını kesintisiz bantlar oluşturacak şekilde tarayarak alıyorsunuz. Bu üslubunuz nasıl ortaya çıktı? Yağlı boyanın olanakları oldukça geniş, isterseniz örtücü, isterseniz daha saydam kullanabilirsiniz. 90 ların başından beri katmanlarla çalışıyorum. Önceleri, ısrarla üst üste yığılan renk tabakalarından oluşan resimler, bir süre sonra sadece alt kenarından ya da üst kenarından açılırken, bu açılan alanlar grafik eleman olarak çizginin tekrar resmime girmesiyle resmin her yerine yayılmaya başladı. Zamanla boyayı ve rengi daha iyi tanıdığımı, resmin ifade gücünü arttırabilmek için malzemenin olanaklarını zorlayarak daha iyi sonuç aldığımı düşünüyorum. Çeşitli boyutlardaki spatulalar ve kazıyıcılar ile kendi deyiminizle resmi açarken rastlantının ve iç güdülerinizin rolü nasıl oluyor? ARTINTERNATIONAL videolar bölümünün bu yılki temasıydı. Üç yıldır ARTINTERNATIONAL da videolar bölümünün küratörlüğünü üstleniyorsunuz. Bu deneyiminiz nasıl başladı? ARTINTERNATIONAL daki deneyimim daha önce de birlikte çeşitli projelerde çalıştığım ARTINTERNATIONAL ın sanat yönetmeni Stephane Ackermann ın davetiyle başladı. Fuar kapsamında her yıl Sahnedeki Videolar seçkisini fuara katılan galerilerin sanatçılarından oluşturmam gerekiyor. İlk günden bu yana kavramsal çerçevenin ana hatlarından sanatçı seçimine, yayının içeriğinden kurgu sıralamasına kadar epey özgür bir çalışma alanım oldu. Yaptığım işe fuar tarafından saygı ve ilgi duyuluyor.bu fuara katılan galerilerin sanatçıları zaten çalıştığım ya da çalışmak istediğim sanatçılar; bir defuarın yönetmeni Dyala Nusseibeh ve Stephane ile birlikte iyi çalıştığımızı düşünüyorum. Bu nedenle bu bölümün küratörlüğünü sürekli olarak devam ettirmekten zevk alıyorum. bulunan Split Güzel Sanatlar Müzesi gerçekleşecek olan Jonas Dahlberg in sergisi üzerine çalışıyorum.ibraaz.org asürekli katkıda bulunan editörlerden biriyim ve genelde söyleşiler üzerine çalışıyorum, şu anda Gülsün Karamustafa En Puntas (2013), Javier Pérez, La Tache Gallery, Barcelona Açma eylemi sırasında renk uyumsuzluklarından dolayı sürprizler yaşamamak ve çalışırken vakit kaybetmemek için renkleri ve katmanların sırasını önceden planlamam lazım. Kabaca, katmanların tuvalin nerelerinde açılacağına, bu açıklıkların ne büyüklükte olacağına dair bir eskizim oluyor. Bu hazırlıklar, önüme koyduğum resmi istediğim noktaya en yakın şekilde ve zamanında bitirebilmem için gerekli. Ama katmanları açmaya başladığımda tuvalin yüzeyinde oluşan yepyeni alanlar beraberinde yeni kararlar almayı gerektiriyor. Bu aşamada resmin atmosferini koruyarak, oluşan yeni değerlere göre tamamlıyorum resmi. 2014, Untitled, oil on canvas, 120 x 100 cm Fuarda sergilenecek videolar nasıl belirleniyor? Genel olarak tüm galerilerden kavramsal çerçeve doğrultusunda video önerileri istiyorum ve bunlar arasından bir seçim yapıyorum. Arada da benim mutlaka seçkide yer almasını istediğim sanatçı, iş ve galerilere de ben yaklaşıyorum. Yurt dışındaki fuarları ziyaret ettiğinizde, özellikle video bölümünde Türkiye dekilerle aralarında nasıl farklar ya da benzerlikler görüyorsunuz? ve Almagul Menlibayeva ile yapmakta olduğum söyleşiler var. FlashArt International dergisinin de Türkiye den sorumlu editörüyüm, genelde sergi değerlendirmeleri yazıyorum. En son Venedik te Makedonya Pavyonu nun küratörlüğünü yaptınız. Bu süreçten ve deneyimlerinizden de bahseder misiniz? Makedonya Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı, her iki yılda bir Venedik Bienali nde ülkeyi temsil etmek üzere sanatçı, küratör ve projenin ana hatlarının çizildiği öneriler için açık çağrı yapıyor. Bu önerileri, müze yöneticileri, sanat tarihçileri 2014, Untitled, 188 x 250 cm Boya katmanlarının hazırlanmasından kazınmasına ve tuval alanını daha büyük bir resimsel evrenin parçası olarak görmemizi sağlayan bantlarınıza bakacak olursak hepsi ayrı bir süreci temsil ediyor. Resimlerinize performatif bir gözle baktığınız oluyor mu? Benim resimlerimde boya hiçbir şekilde tüpten çıktığı biçimde kullanılmıyor. Katmanlar için uygun kıvamda kilolarca boya hazırlamam gerekiyor. Oldukça güç harcadığım, yorucu bir iş. Resim ne büyüklükte olursa olsun onu boya ku- kumu da ona göre ayarlıyorum. Bu enerjiyi hissetmiyorsam çalışmaya başlamıyorum. Bu, suda derin bir nefes alıp, mümkün olduğunca derine dalıp çıkmak gibi. Süreniz sınırlı ve bu koşullarda en iyi performansınızı göstermelisiniz. İlk kez ARTINTERNATIONAL 2015 te göreceğimiz kitabınız hakkında biraz bilgi verebilir misiniz? Şimdiye kadar sanat hayatımda yıllardır beni takip eden Prof. Peter Baum, Florian Steininger ve Levent Çalıkoğlu nun yazılarının yer aldığı bu kitap Rampa Galeri nin çabalarıyla gerçekleşti. 1990 dan bugüne kadar olan işlerimi kapsıyor. 2014, Untitled, oil on canvas, 250 x 188 cm, triptych The Peterborough Child (2014), Joanna Rajkowska, ŻAK I BRANICKA, Berlin Çok farklı bağlamlarda video programları kurgulanıyor. Aralarında bir karşılaştırma yapmak için hepsini biliyor olmak gerek ve ben açıkçası sadece ilgimi çekenleri takip ediyorum. ArtInternational da benim dikkat ettiğim konulardan biri, bu seçkinin bölümler halinde tekrarlıyor olması. Dolayısıyla, izleyici videoları izlemek için fuar boyunca kendi programını oluşturabiliyor. Sizi küratörlüğünün yanı sıra tasarımcı ve yazar olarak da tanıyoruz. Bize şu anki çalışmalarınızdan bahsedebilir misiniz? ve küratörlerden oluşan bir kurul değerlendiriyor. İki Makedon sanatçı Hristina Ivanoska ve Yane Calovski nin ortak çalışmalarından oluşan We are all in this alone (Hepimiz bunda yalnızız) başlıklı bir proje önerisini sanatçılarla birlikte hazırladık. Bu öneri kurul tarafından ocak ayında seçildi. Üretim sürecinde sanatçılarla sürekli iletişim halindeydik. Araştırma, ortak çalışma ve bienali organize eden kurum olan Makedonya Ulusal Galerisi Müzesi ile toplantılar için Makedonya ya gittim geldim. Bu arada asistanım Begüm Satıroğlu, ulusal ilişkilerden sorumlu Özgül Ezgin, sanatçıların asistanı Jovanka Popova, Makedonya Ulusal Galerisi Müzesi nden küratör Maja Chankulovska-Mihajlovska ve projenin tüm görsel dilini geliştiren tasarımcı Erhan Muratoğlu projenin yol almasında önemli rol oynadılar. Şu ana kadar üzerine yazılan metinlerden ve ilgiden epey memnunum. Son olarak, bu yıl ARTINTERNATIONAL ın video bölümünde bizleri neler bekliyor? Bu yılın teması Harabeler ve Yaralar. Seçki harabeler ve yaralar üzerine kişisel hikayelerin, anıların ve hayallerin saklı yol haritalarının izini sürüyor. Bazı yaralar iz bırakmakdan iyileşir. Bazıları ise acılarıyla birlikte sabitlenir. Sonuçta bu seçkiyi harabelerle sabitlenen yaralar arasındaki bağlantılar şekillendiriyor. Şimdiye kadar çalıştığım ve seçkiye dahil ettiğim isimler arasında Oliver Ressler, Javier Pérez, Hacer Kıroğlu, Claudia Larcher, Payam Mofidi, AmparoSard, Kote Sulaberidze, Karen Mirza ve Brad Butler yer alıyor. rumaya başlamadan bitirmek zorundayım. Yani resmi bitirme sürem sınırlı. Bu sebepten dolayı bu süreci çok iyi planlamam gerekiyor. Boyayı tuvale taşımaya başladıktan sonra resim bitene kadar en fazla 4-5 saat ara verebilirim, yani uy- Çok yakın bir zaman önce Mongolya 360 Land Art Bienali nin küratörü olarak seçildim. 2016 da gerçekleşecek olan bu bienal için ön araştırma aşamasındayım. Aynı zamanda Branco Franceschi ile birlikte aralık ayında Hırvatistan da