Önce Birinci Dünya Savaşı, sonra da Kurtuluş Savaşı, ülkemizin bütün kaynaklarını tüketmişti. Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti, ekonomik yönden çok kötü bir durumdaydı. Sanayi kuruluşumuz hemen hemen hiç yoktu. Tarıma elverişli alanların ise çok azı ekilebiliyordu. Tarımla uğraşan köylüler yoksuldu. Hem kaldı ki, peş peşe girdiğimiz savaşlar tarım yapacak genç nüfusu tüketmişti. Birçok ürünü yabancılardan almak zorunda kalmıştık. Bu yokluk günlerinde Atatürk ve arkadaşları, kendi kendimize yetecek bir ekonomiye sahip olmak arzusundaydılar. Yabancı mallar yerine, kendi ürettiklerimizle yetinmenin gereğini halka anlatmak istiyorlardı. 12 Aralık 1929 günü o dönemin başbakanı İsmet İnönü, Millet Meclisi nde yaptığı bir konuşmada, yerli malı kullanmanın öneminden ve tutumlu olmaktan bahsetti. Okullarımız, 1946 yılından itibaren 12 Aralık la başlayan haftayı Yerli Malı Haftası olarak kutlamaya başladılar. 1983 yılında bu haftanın adı, Tutum Yatırım ve Türk Malları Haftası oldu. Haftanın amacı, yerli tüketimin bilinçli olarak artmasıdır. Bu hafta süresince tutumlu olmanın, yatırım yapmanın ve yerli malı kullanmanın önemi vurgulanır. İnsanların parasını, malını eşyalarını, zamanını ve sağlığını gerektirdiği gibi korumak ve dikkatli kullanmasına tutumlu olmak denir. İhtiyaçlara harcandıktan sonra arta kalan para ile yatırım yapmanın önemi üzerinde durulur. Tüketilecek ürünlerin ülkede üretilen ürünlerden seçilmesinin gerekliliği anlatılır. Bu şekilde ülkenin zenginliklerinin artması amaçlanmaktadır. Ayrıca bilinçli tüketicilik konuları üzerinde durulur.
YERLİ MALI Bahçelerimizde açar çiçekler, Kökünü kemirir hain böcekler, Bacalardan tüter ak gelecekler, Dünyada emsalsiz malımız bizim. İğneden ipliğe bizim olmalı, Manavımda yerli üzüm olmalı, Aydınlık günlerde gözüm olmalı, Helal kazanç tutar dalımız bizim. Yerli malı kullan, özden vazgeçme, Kendi ellerinle ağuyu içme, Öz yurdundan gayrı yurtlara göçme, Ayakları okşar halımız bizim. Ellerin yurduna akmasın döviz, Sofralarım dolsun çay, fındık ceviz, Dünyada böylece bırakırsın iz, Okyanuslar aşar salımız bizim. İğneden ipliğe bizim olmalı, Manavımda yerli üzüm olmalı, Aydınlık günlerde gözüm olmalı, Helal kazanç tutar dalımız bizim. Kumaşın güzeli dokunur bizde, Bereket ararsan dağda denizde, Soluklar kesilmez yürürsen düzde, Bayrağımı süsler alımız bizim. Yerli mal alırsan boşalmaz kasa, Vicdan yüreklerde en büyük yasa, Paran içte kalsa yaşanmaz tasa, Şifa kaynağıdır balımız bizim.
YERLİ MALI Eğer avuç açmamak İstersen hiç kimseye, Muzu, hurmayı bırak, Üzümü, inciri ye. Ey Türk kızı, Türk oğlu, Budur kurtuluş yolu. Fındık, ceviz hepsi var; Yok eşi yün, ipeğin, Yurduna sevgisi var; Yerli malı giyenin. Ey Türk kızı, Türk oğlu, Budur kurtuluş yolu. Vatanımız bu toprak Cennet gibi her yanı, Yerli malı kullanmak, Kurtaracak vatanı. Ey Türk kızı, Türk oğlu, Budur kurtuluş yolu.
YERLİ MALI Üstüm, başım, İçim, dışım. Ayakkabım yerli malı... Vatanını seven insan, Yerli malı kullanmalı. SAĞLIK, PARA VE TUTUM Sağlık, para dünyada, Çok kıymetli iki şey. Bunları bulamamak, Kim bilir ne acı şey. Neden param avuç avuç Yabancıya gitsin bütün? O paralar diken olur, Canımızı yakar bir gün. Birini elde etmek, Mümkündür çalışmakla. Öteki kazanılır, Vücuduna bakmakla. Yerli malı duruyorken Yabancıya bakar mıyım? İşçimizin emeğini Bile bile yıkar mıyım? Tutum demek kazancın, Birazını arttırmak, Hasislik değildir ha, Kararında kullanmak. Çeşidi az olsa bile, Yerli malı, vatan malı Başka türlü düşünenler Varlığından utanmalı. Zaman, eşya, paranı, Sade bu hafta değil; Bütün ömür boyunca, İyi harcamayı bil.
YERLİ MALI VE TUTUM Arpa, buğday isteyen, Tarlaya tohum eker, Gelecek kaygısını Akıllı olan çeker. Ben ibretle bakarım Arıya, karıncaya Paramın bir kısmını Atarım kumbaraya. Yurduma hizmet için Her zaman tutumluyum Yerli malı giyerim, Ben bir Türk çocuğuyum. YERLİ MALI Haftamızı açalım, Yurda neşe saçalım. Yerli malı dururken, Yabancıdan kaçalım. İpekli var, yünlü var, Pamuklu var, bezi var. Fabrikalar işliyor, Öz malım gelişiyor. Yaban malı almayız, Düşünmeye dalmayız. Biz tutumlu oldukça, Hiç de yoksul kalmayız.
YERLİ MALI Yerli yemiş yiyelim Yerli kumaş giyelim. Ülkemizin malları Sağlam olur bilelim. Başka ulustan alma Sakın alıp kullanma. Dışarıdan gelen mallar Yararlı olur sanma. Yabancının malını Gitsin başkası alsın. Şaşırma hiç yolunu Paramız yurtta kalsın. İbrahim ŞİMŞEK Çocuklar, Tutum haftası geldi, Bizlere neşe verdi. Yerli yemişlerimiz, Hep birden dile geldi. Portakal Portakal tatlı serin Başıdır yemişlerin. Onda güneşin rengi, Parlar gibidir sanki Portakal sulu sulu, İçi vitamin dolu. Adana, Kozan, Dörtyol, Git ağaçtan ye bol bol.
Elma Amasya elmasıyım, Meyvelerin başıyım. Al sarı yanağım var, Beni yersen kan yapar. Armut Armudu unutmayın, Onu da baştan sayın. Ne güzeldir kokusu, İçi dolu ballı su. Üzüm-İncir Üzümle incir ikiz, Onlardan vazgeçemeyiz, Yaz güneşinde olmuş, İçine şeker dolmuş. Kestane Hoş değil mi kestane? Alırsın tane tane. Sırtlarını çizersin, Kızgın küle dizesin. Pişsin tatlı tatlı ye, En güzel besin diye.
Fındık Giresun zengin olsun, Cebiniz fındık dolsun. Kırılır çıtır çıtır, Hem besler, hem ısıtır. Ceviz Cevizi de unutma, Beslenmek zorundasın. Pestiline sar da ye, Kuvvet versin diyorsan. Mandalina Adımdır mandalina, Sağlık veririm sana. Pek sevimli meyveyim, Bol bol yiyin bakalım. Nar Çiçek olur açılırım, Mercan gibi saçılırım. Hastaya nar sorulmaz, Şurubuna doyulmaz.
Kayısı Malatya kayısısı, Yemişlerin nazlısı Pestili de yapılır, Yiyenler pek bayılır. Şeftali Bursa nın şeftalisi, Kilodur bir tanesi. Şeftaliyi kim sevmez, Tadına doyum olmaz. Ayva Sarı sarı rengim var, Ne güzel de kokarım. İstersen reçel yap ye, İstersen kompostomu. Çocuklar Kutlu olsun hafta bize, Meyveler geldi dile. Hepinizi seveceğiz, Güzel güzel besleneceğiz.
KUMBARA Kumbara, kumbara, güzel kumbara, Atarım içine her gün ben para. Dağıtmam elime geçen parayı, Parayla doldururum bu kumbarayı. Birike birike her gün çok olur, Başım sıkılınca ön ayak olur. En büyük bir dosttur bana kumbara, Kumbaram var iken hiç düşmem dara. K. Nizam BİGALI YERLİ MALI İLE İLGİLİ KISA SKEÇ (Köylü kıyafeti giymiş, başına şapkasını takmış, eline sepetini almış, bıyıklı bir öğrenci sahneye çıkar. Sepetinde meyveler vardır. Konuşmasını yaparken bu meyvelerden bazılarını seyredenlere gösterir. Oyunun sonunda ise sepetin içinde bulunan minik şekerleri (veya tadelle, fındık, fıstık burası sizin isteğinize kalmış) kendisini izleyenlerin üstüne atar. Selam vererek sahneden ayrılır.) Bugün yerli malı haftası başladı. Şimdi davetimiz var. Gelin dostlar beraber yiyelim. Buyurun müdürüm, buyurun beraber yiyelim. Öğretmenim, öğretmenlerim, buyurun beraber yiyelim. Ablalarım, ağabeylerim, kardeşlerim, arkadaşlarım sizlerde gelin, beraber yiyelim. Bugün yurdumun en güzel yerli mallarından yiyelim. Elma yiyelim, armut yiyelim, ayva yiyelim. Fındık, fıstık, ceviz yiyelim, güçlenelim.
Türlü türlü yemiş yiyelim. Haydi, el ele verelim, hep beraber yiyelim. Kendi kumaşımızdan yapılmış pantolon giyelim, gömlek giyelim, elbise giyelim. Çok çalışıp dikkatli harcayalım, mutlu olalım. Birlik olalım, yerli malı kullanalım. TUTUMLULUK İLE İLGİLİ BİR OYUN Hem Para Para Para metnimize hem de haftamıza uygun bir oyun. ELMA-Benim adım elma. Elma değil helva. Tatlıses veririm, ağzında eririm. ÇOCUK-Yanıma gel say hatır, yiyeyim seni kıtır kıtır. ELMA-Sen beni yiyemezsin, paramı veremezsin. ÇOCUK-Çikolata aldım biraz. Hiç param yok gel etme naz. ELMA-Darıldım ben de sana. Bakmışsın el malına.(hızla çıkar.) ARMUT-Bal dolu içim, paran var mı eşim? ÇOCUK-Param yok param yok. A benim canım param yok. ARMUT-Gelemem gelemem, parasız çocuk gelemem.(çıkar) PORTAKAL-Benim adım portakal. ÇOCUK-Ne olursun burada kal. PORTAKAL-Paran varsa al yoksa düşünceye dal.(çıkar) ÜZÜM-Benim adım üzüm. ÇOCUK-Sen bari gel iki gözüm. ÜZÜM-Parasıza yoktur sözüm. AYVA-Benim adım ayva. İştah açarım, parasızdan kaçarım.(koşarak çıkar.) ÇOCUK-Eyvah kaçırdım yine. Pişmanım paramı yediğime. Ah dursaydı param, olsaydı bir kumbaram. Bu öyle bir ders ki bana, bakmam artık el malına.
TUTUM, YATIRIM VE YERLİ MALI HAFTASI GÜZEL SÖZLERİ * Ak akçe kara gün içindir. * Ayağını yorganına göre uzat. * Damlaya damlaya göl olur. * Har vurup, harman savurma. * İşten artmaz, dişten artar. * Sakla samanı, gelir zamanı. * Ekmek olmayınca, yemek olmaz. * Gençlikte taş taşı, ihtiyarlıkta ye aşı. * Yerli malı Türk ün malı, her Türk onu kullanmalı. * Para arttıkça, para sevgisi de artar. (Juvenal) * Para önden gidip, insana bütün yolları açar. (Shakespeare) * Bütün acılara dayanılır, yeter ki ekmeğin olsun. (Cervantes) * Bugünün işini yarına bırakma. * Güvenme varlığa, düşersin darlığa.