TCK 21 maddesi hakkındaki YARGITAY KARARLARI

Transkript

1 TCK 21 maddesi hakkındaki YARGITAY KARARLARI 5237 sayılı TCY'nın 21. maddesinin 1. fikrasında; kast, suçun yasal tanımındaki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesi şeklinde tanımlanmış, öğretide de, genel kabul gören düşünceye göre, suçun yasal tanımında yer alan objektif unsurların bilinmesi ve istenmesi biçiminde tarif edilmiştir. Görüldüğü gibi kast, bilme ve isteme şeklinde ifade edilen iki unsurdan oluşmaktadır. Fail, hareketinin yasal tipi gerçekleştireceğini biliyor ve bunu istiyorsa kasten hareket ettiği kabul edilmelidir, ancak failin hareketiyle hedeflediği doğrudan sonuçların yanı sıra, hareketinin zorunlu sonuçları ya da kaçınılmaz yan sonuçları da, açık bir isteme olamasa dahi kast kapsamında değerlendirilmelidir. Olası kast ise anılan Yasanın 21. maddesinin 2. fıkrasında; "kişinin, öngörmesine rağ men, fiili işlemesi" şeklinde tanımlanmış, bu kast türü ile ilgili başkaca ayırıcı bir unsura yer verilmemiş, 5237 sayılı Yasanın 22. maddesinin 2. fıkrasında bilinçli taksirin; "Kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir vardır" şeklinde tanımlanması nedeniyle, bu kast türünün bilinçli taksirle karıştırılacağı hususu öğretide dile getirilmiştir. Yasa koyucu da, madde metninde yer vermediği "kabul lenme" ölçüsüne, madde gerekçesinde; "olası kast durumunda suçun kanuni tanımında yer alan unsurlardan birinin somut olayda gerçekleşeceği öngörülmesine rağmen, kişi fiili işlemektedir. Diğer bir deyişle, fail unsurların meydana gelmesini kabullenmektedir" şeklinde açıklamak suretiyle, olası kastı bilinçli taksirden ayıracak ölçüyü ortaya koymuştur. Olası kast ile doğrudan kast arasındaki ayırıcı ölçüye gelince, buradaki en belirgin unsur, doğrudan kasttaki bilme unsurudur. Fail hareketinin yasal tipi gerçekleştireceğini biliyorsa doğrudan kasıtla hareket ettiğinin kabulü gerekmektedir. Yine failin hareketiyle he deflediği doğrudan neticelerle birlikte, hareketin zorunlu veya kaçınılmaz olarak ortaya çıkan sonuçları da, açıkça istenmese dahi doğrudan kastın kapsamı içinde değerlendirilme lidir. Belli bir sonucun gerçekleşmesine yönelik hareketin, günlük hayat tecrübelerine göre diğer bazı sonuçları da doğurması muhakkak ise, failin bu sonuçlar açısında da, doğrudan kastla hareket ettiği kabul edilmelidir. Olası kastı doğrudan kasttan ayıran ölçüt, suçun yasal tanımındaki unsurların gerçekleşmesinin muhakkak olmayıp, muhtemel olmasıdır. Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde; Sanık ile katılanın suç tarihinden 1 yıl önce ailelerinin rızası ile gayri resmi olarak evlendiği, birlikte yaşadıkları dönem içerisinde geçimsizliklerinin olduğu, olaydan iki gün öncede sanık ile katılanın tartıştığı, tartışma sırasında sanığın katılanı darp ettiği, bu olaydan sonra katılanın ailesinin evine gittiği, olay günü maktül Mustafa K...'ın katılan Öz gül'ü hastaneye götürmek üzere köy meydanında bulunan minibüse bindiği sırada sanık ile karşılaştığı, maktülün sanığa "kızımın koluna neden vurdun, kanı bozuk, şerefsiz" dediği, sanığın da "eşimi nereye götürüyorsun" şeklinde cevap vermesi üzerine maktulün "bunu sana yar etmeyeceğim Sandıklı'ya götürüyorum, orada satacağım" şeklinde yanıt verdiği, maktül ile sanık arasındaki tartışmanın minibüste bulunan yolcular tarafından yatıştırıldığı, tartışma sona erdikten sonra sanığın minibüsün yanından ayrıldığı, koşarak evine gidip ruhsatsız av tüfeğini alarak minibüsün geçiş güzergahında bulunan ilkokulun bahçe duvarı nın arkasında beklemeye başladığı, köy meydanından hareket edip yolcu alabilmek için düşük hızla seyreden minibüsünün ilkokulun yanından geçtiği sırada sanığın, maktül ve katılanın minibüste oturduğu koltuklara doğru 6-7 metre mesafeden hedef gözeterek av tüfeği ile 3 el ateş ettiği, sanığın gerçekleştirdiği eylem sonucu cam kenarında oturan katı lan ve yanında oturan babasının yaralandığı, yaralı Mustafa K...'ın kaldırıldığı hastanede öldüğü tüm dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Katılan ve maktülün içinde bulunduğu minibüsün geçişi sırasında sanığın 6 7 metrelik mesafeden cam kenarında oturan katılan ile yanında oturan maktülü hedef alarak av tüfe ğiyle ardı ardına 3 el ateş etmesi, maktülün sol omuz ve kol bölgesinden, katılanın boyun bölgesinden yaralanması, olayda kullanılan av tüfeğinin öldürmeye elverişli silah olması, av tüfeğinden atılan fişeklerin maktülün otopsi raporunda belirtildiği üzere saçma ile sıkıştırılmış bilye içerikli özel yapım fişekler olması, maktülde ölüm sonucunu oluşturan yaralanmaların d okuz gülle tabir edilen

2 bilyelerin isabeti sonucu oluşması, katılana rastlantı sonucu bilye isabet etmemekle beraber hayati organlarının bulunduğu boyun bölgesine saçmaların isabet etmesi, sanığın cam kenarında oturan katılanı gördüğü halde eylemini gerçekleştirmesi, soruşturma aşamasında katılan ve maktulün bulunduğu bölgeye doğru ateş ettiğini açıkça ifade etmesi ve sanığın eylemi nedeniyle katılana göre daha iç bölgede oturan babası Mustafa K...'ın öldüğü gerçeği karşısında, sanığın eylemini zorunlu ve kaçı nılmaz sonuçlarını bilerek gerçekleştirdiğinin ve olay sırasında öldürme kastıyla hareket ettiğinin kabulü gerekmektedir. Bu nedenle, yerel mahkemece sanığın katılan Özgül'e yönelik eylemi nedeniyle kasten öldürme suçuna teşebbüsten cezalandırılmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. CGK , 2011/ /207 Uyuşmazlık konularında sağlıklı bir hukuksal çözüme ulaşılabilmesi bakımından kast ve suça teşebbüs kavramları üzerinde kısaca durulmasında yarar görülmektedir sayılı TCY'nın maddesinin ikinci cümlesinde kast; "suçun kanuni tanımın daki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesi " şeklinde tanımlanmış, aynı Yasa maddesinin ikinci fıkrasında ise; "kişinin, suçun kanuni tanımındaki unsurların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi halinde olası kast vardır" denilmek suretiyle de "olası kast" tanımına yer verilmiştir. Kasten işlenebilen suçlarda failin cezalandırılabilmesinin temel şartı, eylemin iradi olarak gerçekleştirilmesidir. Suç niteliğinin belirlenebilmesi, sanığın kastının saptanması ile mümkündür. Esasen failin iç dünyasını ilgilendiren kastının belirlenmesinde, dışa yansıyan, olay öncesi, olay sırası ve sonrasındaki davranışları ölçü olarak alınmalıdır. Yerleşik yarg sal kararlarda kast, hareket ve netice ile fail arasındaki ruhsal bağ olarak tanımlanmakta; kasten öldürmeye kalkışma ve yaralama suçlarını birbirinden ayıran başlıca ölçütler ise mağdur ile fail arasındaki husumetin nedeni ve derecesi, failin suçta kullandığı saldırı aletinin niteliği, atış veya darbe sayısı ile mesafesi, mağdurun vücudunda meydana getirilen yaraların yerleri, nitelik ve sayıları, hedef seçme olanağı olup olmadığı, olayın akışı ve nedeni, failin işlemeyi kastettiği cürmün meydana gelmesine iradesi dışında bir engel bulu nup bulunmadığı şeklinde sıralanmaktadır. Tüm bu olgular olaysal olarak değerlendirilip sanığın kastı belirlenmelidir. TCY'nın 35/1. maddesinde ; "kişi, işlemeyi kastettiği bir suçu elverişli hareketlerle doğrudan doğruya icraya başlayıp da elinde olmayan nedenlerle tamamlayamaz ise teşeb büsten dolayı sorumlu tutulur" şeklinde tanımlanan suça teşebbüsün varlığından söz edebilmek için; kasıtlı bir suçu işleme kararı bulunmalı, elverişli hareketlerle suçun doğrudan doğruya icrasına başlanmalı, failin elinde olmayan nedenlerle suç tamamlanmamalı ya da sonuç gerçekleşmemelidir. Bu açıklamalardan sonra kasten öldürme ile neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yara lama suçlarının da incelenmesi gerekmektedir. TCY'nın "Kasten Öldürme" başlıklı 81. maddesi; "bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır,"neticesi Sebebiyle Ağırlaşmış Yaralama" başlıklı 87. maddesinin 4. fıkrası ise; "Kasten yaralama sonucunda ölüm meydana gelmişse, yukarıdaki maddenin birinci fıkrasına giren hiillerde sekiz yıldan oniki yıla kadar, üçüncü fıkrasına giren hiillerde ise oniki yıldan on altı yıla kadar hapis cezasına hükmolunur," Şeklinde hükümler içermektedir. TCY'nın 87. maddesinin gerekçesinde ; "Dördüncü fıkrada, kasten yaralama sonucun da ölüm meydana gelmiş olması haline ilişkin hükme yer verilmiştir. Neticesi sebebiyle ağırlaşmış bu kasten yaralama hallerinde, failin bu ağır neticeden sorumlu tutulabilmesi için, genel hükümler kitabında yer alan netice sebebiyle ağırlaşmış suçlara ilişkin hükümler, burada da geçerlidir" açıklamasına yer verilmiştir. 765 sayılı TCY'nda objektif sorumluluk esasına dayanan düzenlemelere yer verilmiş iken, 5237 sayılı Yasada objektif sorumluluk esası benim senmemiştir. Suçu, "yasada tanımımlanmış haksızlık" olarak öngören yeni suç teorisinde bir hareketi yapan kişi, bu harek etin tüm sonuçlarından her koşulda sorumlu tutulmamakta, bir başka anlatımla kusursuz sorumluluk terkedilmiş olmaktadır. 765 sayılı Yasadaki objektif sorumluluk esasının yerine, 5237 sayılı TCY 'nda haksızlığın bir gerçekleştirilme şekli olarak kast taksir kombinasyonuna, yani neticesi sebebiyle ağırlaşmış suçlara yer verilmiştir. Bu nedenle ilk uyuşmazlığın çözümü için 5237 sayılı

3 TCY 'nın hazırlanmasında esas alınan suç teorisinde, suçun manevi unsurları arasında gösterilen kast-taksir kombinasyonu, yani netice sebebiyle ağırlaşmış suç üzerinde durulmalıdır sayılı TCY'nın "Netice Sebebiyle Ağırlaşmış Suç" başlıklı 23. maddesi; "Bir fiilin, kastedilenden daha ağır veya başka bir neticenin oluşumuna sebebiyet vermesi halinde, kişinin bundan dolayı sorumlu tutulabilme si için bu netice bakımından en azından taksirle hareket etmesi gerekir" şeklindedir. Buna göre; failin gerçekleştirdiği bir eylemde, kastettiğinden daha ağır veya başka bir sonucun meydana gelmesi halinde, sorumlu tutulabilmesi için, netice bakımından en azından taksirle hareket etmiş olmasının kabulü gerekmektedir. Fail, bu sonucun meydana gelmesind en taksirle bile sorumlu tutulamıyorsa, objektif sorumluluğun kaldırılmasının doğal bir sonucu olarak, sadece nedensellik bağının bulunuyor olması, neticeden sorumlu tutulması için yeterli olmayacaktır. Öğretid e de, neticesi sebebiyle ağırlaşmış suçun, gerçek neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç ve görünüşte ya da gerçek olmayan neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç olarak iki farklı şekli bulunduğu kabul edilmektedir. Gerçek neticesi sebebiyle ağırlaşmış suçlarda, failin hareketi ile kastettiğinden daha ağır bir netice meydana gelmekte olup, gerçekleşen aşırı netice dolayısıyla bağımsız bir suç tipi ortaya çıkmaktadır. Örneğin, yaralama suçunda mağdurun ölmesi, gerçek neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç halidir. Görünüşte neticesi sebe biyle ağırlaşmış suçlarda ise, failin hareketi sonucunda suçun oluşması için aranan neticeden başka, niteliği farklı olan daha ağır bir netice ortaya çıkmakta olup, gerçekleşen aşırı netice dolayısıyla temel suç niteliği aynı kalmakla beraber yalnızca ceza ağırlaştırılmaktadır. Örneğin, cinsel istismar suçunda mağdurun ruh veya beden sağlığının bozulması, görü nüşte neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç halidir. (Prof. Dr. Nur Centel, Doç. Dr. Hamide Zafer, Doç. Dr. Özlem Çakmut, Türk Ceza Hukukuna Giriş, 6. Bası, s. 410; Prof. D r. Mehmet Emin Artuk, Prof. Dr. Ahmet Gökcen, Doç. Dr. A. Caner Yenidünya, Türk Ceza Kanunu Şerhi, Ankara, 2009, C. 1, s. 495) 5237 sayılı T CY 'nın 23. maddesinde düzenlenmiş olan neticesi sebebiyle ağırlaşmış suça ilişkin genel kuralın, özel hükümler arasında kendisine yer bulduğu maddelerin başın da gelen TCY 'nın 87. maddenin 4. fıkrasına göre, gerçekleştirilen kasten yaralama eylemi aynı Yasanın 86. maddesinin bir veya üçüncü fıkraları kapsamında bulunur ve bunun sonucunda da ölüm meydana gelirse, en azından taksirle hareket etmiş olmak koşuluyla faile belirtilen cezaların verileceği öngörülmektedir. Bu durum karşısında kasten yaralama neticesinde mağdurun ölmesine ilişkin olarak TCY'nın 87/4. maddesinin uygulanabilmesi için; a-failin yaralama kastı ile hareket etmesi, b-mağdurun TCY'nın 86. maddesinin birinci veya üçüncü fıkrasında düzenlenen şekilde yaralanmış olması, c-failin eylemi ile arasında illiyet bağı bulunacak şekilde mağdurun ölmesi, d- Failin meydana gelen ölüm sonucuna ilişkin en az taksir derecesinde bir kusurunun bulunması, Koşullarının birlikte gerçekleşmesi gerekir. Buna göre, fail mağduru yaralamak amacıyla hareket etmeli, mağdurun yaralanacağını bilmeli ve bu sonucu istemelidir. Bununla birlikte fail mağdurun yaralanmasını değil ölme sini istemiş ve ölüm meydana gelmiş ise kasten öldürmeden; mağdurun ölebileceğini öngör mesine karşın olursa olsun diyerek bu sonucu göze almış ve kabullenıniş ise, bu durumda da neticesi sebebiyle ağırlaşan suçtan değil, olası kastla öldürmeden sorumlu tutulacaktır. O halde, kasten öldürme suçu ile kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçu ara sındaki ayırıcı ölçütlerden en önemlisi manevi unsur farklılığıdır. Bu durum karşısında eylem vasıflandırılmadan önce çözülmesi gereken konu, failin kastının öldürmeye mi, yoksa yaralamaya mı yönelik olduğudur. Türk Ceza Yasasının 2 1/1. maddesine göre, suçun yasal tanımındaki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesi olan ve failin iç dünyasını ilgilendiren kast, dış dünyaya yansıyan davranışlara bakılarak, daha açık bir ifadeyle failin olay öncesi, olay sırası ve olay sonrası davranışları ölçü alınarak belirlenmelidir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun gün ve , gün ve 248-

4 82, gün ve ile gün ve sayılı kararları ile de; suç nedeni, kullanılan aletin cinsi, kullanılış şekli, isabet alınan bölge, darbe adedi ve şiddeti, failin suçtan önceki ve sonraki davranışları, aradaki husumet, hedef seçme olanağının bulu nup bulunmadığı, mağdurdaki yaraların yerleri, nitelik ve nicelikleri, failin fiiline kendiliğinden mi, yoksa engel bir nedenden dolayı mı son verdiği gibi ölçütler esas alınmak suretiyle kastın saptanması gerektiği belirtilmiş olup, kastın belirlenmesi açısından her bir olay da kullanılması gereken ölçütler farklılık gösterebileceğinden, bu olguların olaysal olarak değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;sanıkların olay tarihinden önce maktul ve mağdurun ikamet etmekte olduğu mahallede bir kavgaya karıştıkları, olayın yargıya intikal ettiği ve ilgililer hakkında kamu davası açıl dığı, ancak yerel mahkemece getirtilip incelenen evraklara göre mağdur ve maktulün bu olayla herhangi bir ilgilerinin bulunmadığı, olay gecesi sanıkların, tanıklarla birlikte bir aracın içinde alkol almakta olan mağdur ve maktulü gördükleri ve önceki olayı bahane ederek mağdur ve maktule sataştıkları, tanıkların ve kolluğun müdahalesi üzerine olayın büyümesinin önlendiği, aynı gece aradan kısa süre geçtikten sonra sanıkların, yeniden mak tul, mağdur ve tanıkların bulundukları yere geldikleri, sanık Fatih K... 'ın ele geçirileme yen, ancak sanık savunmaları ve tanık beyanları doğrultusunda yerel mahkemece odun olduğu ve silahtan sayıldığı kabul edilen sopayla önce maktulün kafasının arka bölgesine vurarak maktulü yere düşürdüğü, daha sonra da aynı sopayla maktulün kardeşi olan katıla nın kafasına vurduğu, diğer sanıkların da aynı nitelikteki sopalarla mağdurun kafasına ve vücudunun çeşitli yerlerine vurdukları, mağdur ve maktulün yere düşmesi üzerine olay yerinden ayrıldıkları, tanıkların, mağdur ve maktulü evlerine götürdükleri, mağdur ve mak tulün ertesi gün ailesi tarafından hastaneye kaldırıldıkları, maktulün olaydan onyedi gün sonra öldüğü, ölü muayene ve otopsi ile adli raporlar doğrultusunda, maktulün künt kafa travması sonucu öldüğü, kafatası iç yüzeyinde oksipital kemik orta hattan sol arka fosaysa ve oradan foremen magnuma uzanan ve çevresinde sonlanan kırık battı görüldüğü ve sanı ğın eylemi ile ölüm arasında illiyet bağı bulunduğu, mağdurun ise kafasına aldığı darbe sonucu bayati tehlike geçirecek ve vücudunda yaşam fonksiyonlarını ikinci derecede etki leyecek nitelikte kemik kırılmasına neden olacak şekilde yaralandığı sabit olup, sanıkların ilk tartışma olayının polislerce yatıştırılmasından kısa süre soma, olay yerinden uzaklaşmak yerine, olayda kullanılan ve öldürücü nitelikte olduklarında kuşku bulunmayan sopalarla inşaat alanı olan, yakınında yerleşim yeri olmayan ve mağdur ile maktulün yardım isteme lerine olanak bulunmayan olay mahalline gelmeleri, mağdur ve maktule vurarak yere dü şürmeleri, yerde de vurmaya devam etmeleri, akabinde de olay yerinden kaçmaları, hedef alınan vücut bölgeleri, kullandıkları vasıta ve yaralanmaların nitelikleri ile darbelerin şiddeti birlikte değerlendirildiğinde, sanık Fatih K.'ın maktule yönelik eyleminin kasten öldürme, her üç sanığın katılana yönelik eylemlerinin de kasten öldürme suçuna teşebbüsü oluşturduğunun kabulü gerekir. Bu itibarla, Özel Daire bozma karan yerinde olup, yerel mahkeme direnme hükmünün suç niteliğinin yanılgılı belirlenmesi isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmelidir. CGK , 2012/ /1780 Yerel Mahkeme ile Özel Daire arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; suçun hukuki niteliğinin belirlenmesine ilişkindir. İncelenen dosya içeriğinden; Olay yeri krokisine göre; bulunan mermilere ait iki kovan ile maktulün olduğu yer arasındaki mesafenin 1210 cm olduğu, Adli Tıp Kurumu raporuna göre; maktulün ölümünün ateşli silah mermi çekirdeği yaralanmasına bağlı, medulla spinalis ve büyük damar harabiyeti ile kanamadan ileri geldiği, vücudunda bir adet mermi çekirdeği giriş ve çıkış deliği bulunduğu; kanında, idrarında ve iç organ parçalarında aranan gruplara ait uyutucu, uyuşturucu madde ile toksik maddelere rastlanılmadığı, kanında alkol tespit edilmediği, (Tanıkların... beyanda bulundukları anlaşılmaktadır.) Esasen somut olayımızın; "Antalya Emniyet Müdürlüğünde, Motosiklet Timler Amirliğine bağlı iki kişilik timde sürücü polis memuru olarak görev yapan sanık ve arkadaşı Ahmet Ü.'ün, olay günü saat sıralarında, Antalya Yeşildere

5 Mahallesine giriş yap tıkları sokakta, karşıdan gelmekte olan maktulün yönetimindeki motosikletin yanlarından geçtiği esnada, hızlanarak yol aldığını fark etmeleri üzerine durumlarından şüphelenerek geriye dönüp maktulün yönetimindeki motosikleti takibe aldıkları, yapılan uyanlara rağmen maktulün arkasında arkadaşı olduğu halde hızla kaçmaya devam ettiği, bir süre sonra yakalanacağını anlayınca durduğu, polis memurlarının ve maktulün arkadaşının motorlarından inmesini takiben, motordan inmeyen maktulün yeniden kaçmaya devam etmesi üzerine sanığın "dur" şeklinde bağırarak, iki el ateş ettiği ve maktul Çağdaş G.'in de boyun sağ arka orta kısmına aldığı bir adet ateşli silah yaralaması sonucu hayatını kaybettiği" şeklinde gerçekleştiği hususunda Özel Daire ve yerel mahkeme arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık; suçun hukuki niteliğinin belirlenmesine ilişkindir. Diğer bir anlatımla, sanığın eyleminin olası kastla öldürme suçunu mu, yoksa meydana gelen ölüm neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçunu mu oluşturacağıdır. Uyuşmazlığın sağlıklı bir hukuki çözüme kavuşturulabilmesi bakımından; kast, olası kast, taksir, bilinçli taksir ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç kavramlarının incelenerek karşılaştırılması gerekmektedir. 765 sayılı TCY'nda tanımlanmamış bulunmasına karşın, 5237 sayılı TCY'nın 21. maddesinin 1. fıkrasının ikinci cümlesinde kast; "suçun kanuni tanımındaki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesi" şeklinde tanımlanmış, aynı Yasa maddesinin 2. fıkrasında ise; "kişinin suçun kanuni tanımındaki unsurların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi halinde olası kast vardır" denilmek suretiyle "olası kast" tanımı na yer verilmiştir. Doğrudan kast, failin hareketinin yasal tipi gerçekleştireceğini bilmesi ve istemesini gerektirir. Ancak, failin hareketiyle hedeflediği doğrudan sonuçların yanısıra, hareketinin zorunlu sonuçları ya da kaçınılmaz yan sonuçları da, açık bir isteme olmasa dahi doğrudan kast kapsamında değerlendirilmelidir. Öğreti ve uygulamada "dolaylı kast," "belirli olmayan kast," "gayrimuayyen kast," "olursa olsun kastı" olarak da adlandırılan olası kast, 5237 sayılı TCY'nın 21. maddesinin 2. fıkrasında; "öngörmesine rağmen, fiili işlemesi" şeklinde tanımlanmıştır. Olası kast ile doğrudan kast arasındaki ayırıcı ölçütteki en belirgin unsurlar, doğrudan kasttaki bilme ve isteme unsurlarıdır. Fail hareketinin yasal tipi gerçekleştireceğini biliyorsa ve bunu da istiyorsa doğrudan kasıtla hareket ettiğinin kabulü gerekmektedir. Yine failin hareketiyle hedeflediği doğrudan neticelerle birlikte, hareketin zorunlu veya kaçınılmaz olarak ortaya çıkan sonuçları da, açıkça istenmese dahi doğrudan kastın kapsamı içinde değerlendirilm elidir. Belli bir sonucun gerçekleşmesine yönelik hareketin, günlük hayat tecrübelerine göre diğer bazı sonuçları da doğurması muhakkak ise, failin bu sonuçlar açı sında da, doğrudan kastla hareket ettiği kabul edilmelidir. Olası kastı, doğrudan kasttan ayıran diğer ölçüt ise; suçun yasal tanımındaki unsurla rın gerçekleşmesinin muhakkak olmayıp, muhtemel olmasıdır. Fail, böyle bir durumda, bu ihtimalin gerçekleşmesini kabullenerek, olursa olsun düşüncesi ile ve ona katlanmayı da göze alarak hareket etmekte ve muhtemel neticenin gerçekleşmemesi için de önlem almamaktadır. Taksirdeki düzenlemeye bakıldığında; kural olarak suç, ancak kastla işlenebilir, fakat, yasada açıkça gösterilen hallerde suçlar taksirle de işlenebilir. Taksir, 5237 sayılı TCY'nın 22/2. maddesinde ; "dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesi" şeklinde tanımlanmıştır. Öte yandan, olası kastın, başka bir ayırıcı unsura yer verilmemesi nedeniyle, anılan Yasanın 22. maddesinin 3. fıkrasında; "kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir vardır" şeklinde tanımlanan bilinçli taksirle karıştırılabileceği hususu öğretide dile getirilmiş ise de, yasa koyucu, madde metninde yer vermediği "kabullenme" ölçütüne, madde gerekçesinde; "olası kast durumunda suçun kanuni tanımında yer alan unsurlardan birinin somut olayda gerçekleşeceği öngörülmesine rağmen, kişi fiili işlemektedir, diğer bir deyişle, fail unsurların meydana gelmesini kabul lenmektedir" şeklinde açıklama yapmak suretiyle, olası kastı bilinçli taksirden ayıracak ölçütü ortaya koymuştur. Olası kast ve bilinçli taksir arasındaki ayırıcı ölçütleri, yargısal kararlar ve bilimsel gö rüşlerden de yararlanmak suretiyle şu şekilde belirlemek olanaklıdır.

6 Gerek olası kast, gerekse bilinçli taksirde netice fail tarafından öngörülmektedir. Bilinçli taksirde, öngörülen neticenin gerçekleşmeyeceği ümit edilmekte, olası kastta ise bu netice fail tarafından göze alınmakta ve kabullenilmektedir. Olası kastta fail öngördüğü sonucun meydana gelmesini kabullenip, sonucun meydana gelmemesi için herhangi bir önlem almazken, bilinçli taksirde fail neticeyi öngörmesine rağmen, şansa veya başka etkenlere, hatta kendi bilgi veya becerisine güvenerek öngörülen sonucun gerçekleşmeye ceği inancıyla hareket etmektedir. Neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç ise, Yasanın 23/ 1. maddesinde; "Bir fiilin, kastedi lenden daha ağır veya başka bir neticenin oluşumuna sebebiyet vermesi halinde, kişinin bundan dolayı sorumlu tutulabilmesi için bu netice bakımından en azından taksirle hareket etmesi gerekir" biçiminde düzenlenmiştir. Burada fail, yaralama suçuna kastetmekte, fakat eylem ölümle sonuçlanmaktadır. Bir başka deyişle, failin kastettiğinden daha farklı bir netice meydana gelmektedir. Failin, meydana gelen fakat kastetmediği bu neticeden sorumlu tutulabilmesi için; netice açısından en azından taksirle hareket etmiş olması gerekmektedir. Kişi bu neticenin meydana gelmesin den taksirle de sorumlu tutulamıyorsa, sadece nedensellik bağının bulunmuş olması, o kişiyi neticeden sorumlu tutmamız için yeterli olmayacaktır sayılı TCY'nın 23. maddesinde düzenlenmiş bulunan kast-taksir kombinasyonunun, özel hükümler arasında işlerlik kazandığı maddelerin başında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçunu düzenleyen 87. madde gelmektedir. 86. maddenin 1. veya 3. fıkra sına uyan bir eylemi kasten işleyen fail, bu fiilinin neticesi olarak ölümün meydana geldiği hallerde, 87. maddenin 4. fıkrası uyarınca sorumlu tutulacaktır. Diğer taraftan; failin, neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama suçundan sorumlu tutulabilmesi için açıkça yaralamaya dönük bir eylemde bulunması şart olmayıp, olayın olağan seyri ve gelişmesi sonucu yaralamanın meydana gelebileceğini öngörebilir durumda olmasına rağmen, hareketine devam etmesi ve ölümün bu harekete bağlı olarak meydana gelmesi de yeterlidir. Bu açıklamalara göre; muhakkak görünen neticenin failce bilinmesi ve istenmesi halinde doğrudan kast, öngörülen olası neticenin meydana gelmesine kayıtsız kalınması du rumunda olası kast, kastedilenden daha ağır veya başka bir neticenin oluşumuna sebebiyet verilmesi halinde neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç, öngörülen muhtemel neticenin meydana gelmesinin istenmemesine rağmen objektif özen yükümlülüğüne aykırı hareket edilmek suretiyle neticenin meydana gelmesinin engellenemediği ahvalde bilinçli taksir, öngörülebilir neticenin objektif özen yükümlülüğüne aykırı hareket edilmiş olması nedeniyle öngörülemediği hallerde ise basit taksir söz konusu olacaktır. Öte yandan, uyuşmazlığın çözümü için polisin hangi hallerde silah kullanma yetkisinin bulunduğunun da üzerinde durulmalıdır sayılı Polis Vazife ve Selahiyet Yasasının "Zor ve Silah Kullanma" başlıklı 16. maddesi; "Polis, görevini yaparken direnişle karşılaşması halinde, bu direnişi kırmak ama cıyla ve kıracak ölçüde zor kullanmaya yetkilidir. Zor kullanma yetkisi kapsamında, direnmenin mahiyetine ve derecesine göre ve direnenleri etkisiz hale getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette bedeni kuvvet, maddi güç ve kanuni şartları gerçekleştiğinde silah kullanılabilir. İkinci fıkrada yer alan; Bedeni kuvvet; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde doğrudan doğruya kullandığı bedeni gücü, Maddi güç; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedeni kuvvetin dışın da kullandığı kelepçe, cop, basınçlı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fiziki engeller, polis köpekleri ve atları ile sair hizmet araçlarını, ifade eder. Zor kullanmadan önce, ilgililere direnmeye devam etmeleri halinde doğrudan doğruya zor kullanılacağı ihtarı yapılır. Ancak, direnmenin mahiyeti ve derecesi göz önünde bulun durularak, ihtar yapılmadan da zor kullanılabilir. Polis, zor kullanma yetkisi kapsamında direnmeyi etkisiz kılmak amacıyla kullanacağı araç ve gereç ile kullanacağı zorun derecesini kendisi takdir ve tayin eder. Ancak, toplu kuvvet olarak müdahale edilen durumlarda, zor kullanmanın derecesi ile kullanılacak araç ve gereçler müdahale

7 eden kuvvetin amiri tarafından tayin ve tespit edilir. Polis, kendisine veya başkasına yönelik bir saldırı karşısında, zor kullanmaya ilişkin koşullara bağlı kalmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun meşru savunmaya ilişkin hükümleri çerçevesinde savunmada bulunur. Polis; Meşru savunma hakkının kullanılması kapsamında, Bedeni kuvvet ve maddi güç kullanarak etkisiz hale getiremediği direniş karşısında, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde, Hakkında tutuklama, gözaltına alma, zorla getirme kararı veya yakalama emri verilmiş olan kişilerin ya da suçüstü halinde şüphelinin yakalanmasını sağlamak amacıyla ve sağlayacak ölçüde, silah kullanmaya yetkilidir. Polis, yedinci fıkranın (c) bendi kapsamında silah kullanmadan önce kişiye duyabileceği şekilde 'dur' çağrısında bulunur. Kişinin bu çağrıya uymayarak kaçmaya devam etmesi halinde, önce uyarı amacıyla silahla ateş edilebilir. Buna rağmen kaçmakta ısrar etmesi dolayısıyla ele geçirilmesinin mümkün olmaması halinde ise kişinin yakalanmasını sağlamak amacıyla ve sağlayacak ölçüde silahla ateş edilebilir. Polis, direnişi kırmak ya da yakalamak amacıyla zo r veya silah kullanma yetkisini kullanırken, kendisine karşı silahla saldırıya teşebbüs edilmesi halinde, silahla saldırıya teşebbüs eden kişiye karşı saldırı tehlikesini etkisiz kılacak ölçüde duraksamadan silahla ateş edebilir" şeklinde düzenlenmiştir. Görüldüğü üzere, polisin silah kullanma yetkisi ancak, yasanın sınırlarını çizdiği çerçevede, kademeli, ölçülülük ilkesine uygun ve son çare olarak mümkün olabilmektedir. Somut olay, bu açıklamalar ışığında değerlendirildiğinde; Sanığın, yerleşim alanın olduğu cadde üzerinde "dur" ihtarına uymayarak, motosikleti ile uzaklaşmakta olan maktulün arkasından, durdurmak gayesiyle önce havaya, sonra maktulün bulunduğu istikamete olmak üzere toplam iki kez ateş ettiği sırada, kurşunlardan birisinin isabet etmesi sonucu maktulün ölümüne neden olduğunda kuşku bulunmayan olayda, sanığın eyleminde, maktulü öldürme kastı ile hedef olarak ateş ettiğine, diğer bir anlatımla sanığın öldürme kastı ile hareket ettiğine dair yeterli kanıtın bulunmadığı anlaşılmaktadır. Ancak, 2559 sayılı Polis Vazife ve Selahiyet Yasasının 16. maddesinde belirtilen "silah kullanma" koşullarının gerçekleşmediğinde herhangi bir duraksamanın yaşanmadığı olayda, kullanılan silahın niteliği, elverişliliği ve etki alanı, atış mesafesi, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer kanıtlar göz önünde bulundurulduğunda; kaçmak isteyen maktulü durdurmak amacıyla hareket eden sanığın, elindeki elverişli silahla ve silahın etki alanı içerisinde bulunan maktulün kaçış istikametine doğru ateş etmesi sonucunda, mermilerden birinin maktule isabet edebileceğini ve eyleminin yaralanmayla sonuçlanabileceğini öngördüğü, ancak buna rağmen hareketine devam ettiği ve ölümün bu harekete bağlı olarak meydana geldiği görülmektedir. Nitekim Ceza Genel Kurulunun O gün ve sayılı kararında da aynı sonuca ulaşılmıştır. Bu nedenle, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCY'nın 87/4. maddesinde düzenlenmiş bulunan "neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama" suçunu oluşturduğunun ve dolayısıyla Özel Daire bozma kararının isabetli olduğunun kabulü gerekmektedir. Ayrıca, "5237 sayılı TCY'nın 53. maddesinin 1. fıkrasında sayılan hak ve yetkilerden birinin kötüye kullanılması suretiyle suçun işlenmesi" koşulu gerçekleşmediği halde, sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi ile de uygulama yapılmasında isabet bulunmamaktadır. Bu itibarla direnme hükmünün suçun hukuki niteliğindeki yanılgı ve TCY 'nın 53/5. maddesinin uygulanması isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmelidir. CGK , 2011/ /214 Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın eyleminin olası kastla öldünne suçunu mu, yoksa bilinçli taksirle öldünne suçunu mu oluşturacağının belirlenmesine ilişkindir. İncelenen dosya içeriğine göre; Olay gecesi sanık İbrahim A. ile incelemeye konu olmayan sanık Fırat Ç.'ın, bir otelde düğünde karşılaştıkları, aralarında Fırat Ç.'ın ağabeyi ile İbrahim A. arasındaki bir bilgisa yar ve

8 bilezik meselesi yüzünden tartışma çıktığı, sanık İbrahim A. 'un düğünü terk ederek Diyarbakır Caddesi ile Üniversite Caddesi 'nin kesiştiği yerde bulunan Meydan Çayevi isimli kahvehaneye geldiği, saat sıralarında Fırat Ç.'ın da aynı çayevinin önüne geldiği, İbrahim A. ile Fırat Ç.'ın, çayevinin önünde üzerlerinde bulunan tabancaları ile ateş ettikleri, ancak birbirlerine doğru ateş ettiklerine ilişkin dosyada kesin bir delil bulunamadığı, olay yerine metre mesafede bulunan ve sanık İbrahim A.'un da oturduğu Bele diye Lojmanları 4. Kat, 13 numaralı, Mehmet Şafi B. isimli şahsa ait evde beyaz eşya tamiri ile uğraşan maktul Veysi Cihet O.' un, silah seslerini duyarak pencereden bakmak istediği sırada, İbrahim A. 'un silahından çıkan kurşunun, evin camını kırmak suretiyle maktulün kafa bölgesine isabet ederek, ölü muayene ve otopsi tutanağına göre; ateşli silah yarasına bağlı beyin harabiyeti sonucu gelişen beyin kanaması neticesi ölümüne neden olduğu, Sanığın kullanmış olduğu tabancanın, CZ marka ve 9 milimetre çapında olduğu ve her iki sanığa ait tabancaların ruhsatının bulunmadığı, Olay yerinde beş adet boş kovan ele geçirildiği ve ekspertiz raporuna göre, üç adet kovanın sanık Fırat Ç.'ın tabancasından, iki adet kovanın ise sanık İbrahim A. 'un tabancasından çıktığı, Ölü muayene ve otopsi işlemi sırasında maktulün kafa bölgesinden çıkartılan mermi çekirdeği parçasının ise, İbrahim A. 'a ait silahtan atılmış olduğu, Sanıkların tartıştıkları yerde konumları gereği ; Fırat Ç.'ın silahından çıkan bir kurşu nun, o sırada cadde üzerinde seyir halinde bulunan bir araca isabet ettiği, Fırat Ç.'ın olaydan hemen sonra yakalandığı, kaçan İbrahim A. 'un i se d aha sonra kendiliğinden suç aleti ile birlikte teslim olduğu, Anlaşılmaktadır. (....) Somut olayın bu şekildeki oluşumunda ve sanığın, doğrudan öldürme kastı ile hareket etmediğinde Özel Daire ile yerel mahkeme arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık; sanığın eyleminin olası kastla öldürme suçunu mu, yoksa bilinçli taksirle öldürme suçunu mu oluşturacağı noktasında toplanmaktadır. Uyuşmazlığın sağlıklı bir hukuki çözüme kavuşturulabilmesi bakımından ; kast, olası kast ve taksir kavramlarının incelenerek karşılaştırılması gerekmektedir. 765 sayılı TCY'nda tanımlanmamış bulunmasına karşın, 5237 sayılı TCY'nın 21. maddesinin 1. fıkrasının ikinci cümlesinde kast; "suçun kanuni tanımındaki unsurların bilerek ve istenerek gerçekleştirilmesi" şeklinde tanımlanmış, aynı Yasa maddesinin 2. fıkrasında ise; "kişinin suçun kanuni tanımındaki unsurların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi halinde olası kast vardır" denilmek suretiyle "olası kast" tanımına yer verilmiştir. Doğrudan kast, failin hareketinin yasal tipi gerçekleştireceğini bilme si ve istemesini gerektirir. Ancak, failin hareketiyle hedeflediği doğrudan sonuçların yanısıra, hareketinin zorunlu sonuçlan ya da kaçınılmaz yan sonuçlan da, açık bir isteme olmasa dahi doğrudan kast kapsamında değerlendirilmelidir. Öğreti ve uygulamada "dolaylı kast," "belirli olmayan kast," "gayrimuayyen kast," "olursa olsun kastı" olarak da adlandırılan olası kast, 5237 sayılı TCY'nın 21. maddesinin 2. fıkrasında; "öngörmesine rağmen, fiili işlemesi" şeklinde tanımlanmıştır. Taksir ise, 5237 sayılı TCY'nın 22/2. maddesinde; "dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesi" şeklinde tanımlanmıştır. Başka bir ayırıcı unsura yer verilmemesi nedeniyle, aynı Yasanın 22. maddesinin 2. fıkrasında; "kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir vardır" şeklinde tanımlanan bilinçli taksirle karıştırılabileceği hususu öğretide dile getirilmiş, yasa koyucu madde metninde yer vennediği "kabullenme" ölçüsüne, madde gerekçesinde; "olası kast durumunda suçun kanuni tanımında yer alan unsurlardan birinin somut olayda gerçekleşeceği öngörülmesine rağmen, kişi fiili işlemektedir, diğer bir deyişle, fail unsurların meydana gelmesini kabullenmektedir" şeklinde açıklama yapmak suretiyle, olası kastı bilinçli taksirden ayıracak ölçüyü ortaya koymuştur. Taksir, istisnai bir kusurluluk şeklidir. Toplumsal yaşamda belli faaliyetlerde bulunan kimselerin başkalarına zarar vermemek için bir takım önlemler alma ve bazı davranış kural larına uyma zorunlulukları bulunmaktadır. Bu kurallar toplum olarak yaşama zorunlulu ğundan

9 doğabileceği gibi, Devletin müdahalesiyle de ortaya çıkabilmektedir. Taksirli suç bu kuralların ihlal edilmesi sonucu belirir. Fail, tedbirli ve öngörülü davranmamış olduğu için cezalandırılır. Bu bakımdan sorumluluğun nedeni, öngörebilme olanak ve ödevinin varlığına rağmen sonuca iradi bir hareketle neden olmaktan kaynaklanmaktadır. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun gün ve ; gün ve ; gün ve ; gün ve ; gün ve 1/ sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, öğretide ve uygulamada taksirin unsurları; 1- Fiilin taksirle işlenebilen bir suç olması, 2-Hareketin iradiliği, 3-Neticenin iradi olmaması, 4-Hareketle netice arasında nedensellik bağının bulunması, 5-Neticenin öngörülebilir olması, şeklinde kabul edilmektedir. Bütün suçlarda olduğu gibi, taksirli suçlarda da hareket ile sonuç arasında bir neden sellik bağının varlığı cezalandırmanın koşuludur. Taksirli suçlarda nedensellik bağının varlığının kabulü için, failin hareketinden bağımsız bir etkenin sonuca tek başına neden olmaması gerekir. Sonucun tamamen mağdurun kusurlu hareketinden kaynaklanması halin de bir başkasını bu sonuçtan sorumlu tutına olanağı bulunmamaktadır. Olası kast ve bilinçli taksir arasındaki ayırıcı ölçüleri, yargısal kararlar ve bilimsel gö rüşlerden de yararlanmak suretiyle şu şekilde belirlemek olanaklıdır. Gerek olası kast, gerekse bilinçli taksirde netice fail tarafından öngörülmektedir. Bilinçli taksirde, öngörülen neticenin gerçekleşmeyeceği ümit edilmekte, olası kastta ise bu netice fail tarafından göze alınmakta ve kabullenilmektedir. Olası kastta fail öngördüğü sonucun meydana gelmesini kabullenip, sonucun meydana gelmemesi için herhangi bir önlem almazken, bilinçli taksirde fail neticeyi öngörmesine rağmen, şansa veya başka etkenlere, hatta kendi bilgi veya becerisine güvenerek öngörülen sonucun gerçekleşmeyeceği inancıyla hareket etmektedir. Oluşu hususunda Özel Daire ile yerel mahkeme arasında uyuşmazlık bulunmayan so mut olay, bu açıklamalar ışığında değerlendirildiğinde; Sanığın, şehir merkezinde, iki caddenin kesiştiği yerde bulunan çayevinin önünde tabanca ile iki el havaya ateş ettiği ve maktulün de, sanığın tabancasından çıkan merminin isabeti sonucu öldüğü hususunda bir kuşku bulunmamasına karşın, sanığın; maktulü doğrudan hedef aldığına ilişkin yeterli kanıt bulunmamaktadır. Buna göre atış mesafesi, kullanılan silahın niteliği, elverişliliği ve etki alam, tanık an latımları ve dosyadaki kanıtlar gözönünde bulundurulduğunda; tartıştığı diğer sanığı korku tarak olay yerinden kaçırmak gayesiyle hareket eden ve kimseyi özelikle hedef almayan sanığın, doğrudan öldürme veya yaralama kastı ile hareket etmediği, ancak elindeki elverişli silahla ve silahın etki alanı içerisinde kendisinin de ohırduğu ve maktulün öldüğü apart man da dahil olmak üzere çok sayıda yüksek katlı ev bulunan şehir merkezinde havaya doğru iki el ateş etmesi sonucunda, mermilerden birinin herhangi birisine isabet edebileceğini öngördüğü, buna rağmen ateş etmek suretiyle öngördüğü neticeyi göze aldığı ve kabullendiği, bunun sonucunda d a maktulün ölümüne neden olduğu olayda, eyleminin, "olası kastla öldürme" suçunu oluşturacağı kabul edilmelidir. Bu itibarla; suç vasfının belirlenmesi yönünden isabetsiz bulunan yerel mahkeme direnme hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekmektedir. Çoğunluk görüşüne katılmayan Kurul Başkanı ile bir kısım Kurul Üyesi ise; "sanığın öldürme ve yaralama kastıyla hareket etmediği, dolayısıyla eyleminin bilinçli taksirle öldürme suçunu oluşturacağı" görüşüyle karşıoy kullanmışlardır. Açıklanan nedenlerle; Batman Ağır Ceza Mahkemesinin gün ve sayılı direnme hükmünün, suç vasfının belirlenmesindeki yanılgı nedeniyle BOZULMASINA, Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, yapılan müzakerede oyçokluğu ile karar verildi. CGK , 2011/ /120 Kural olarak suç, ancak kastla işlenebilir. Ancak, yasada açıkça gösterilen hallerde

10 suçlar taksirle de işlenebilir sayılı TCY'nın maddesinde taksir; "dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla, bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesidir" şeklinde tanımlanmıştır. Yasanın 22. maddesinin 3. fıkrasında ise, bilinçli taksir düzenlenmiştir. Buna göre; "Kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir vardır; bu halde taksirli suça ilişkin ceza üçte birden yarısına kadar artırılır". Olası kast ise, 21. maddenin 2. fıkrasında; "Kişinin, suçun kanuni tanımındaki un surların gerçekleşebileceğini öngörmesine rağmen, fiili işlemesi halinde olası kast vardır. Bu halde ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasını gerektiren suçlarda müebbet hapis cezasına, müebbet hapis cezasını gerektiren suçlarda yirmi yıldan yirmibeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur; diğer suçlarda ise temel ceza üçte birden yarısına kadar indirilir" şeklinde yer almıştır. Yasanın 23/l. maddesinde de; "Bir fiilin, kastedilenden daha ağır veya başka bir neticeni n oluşumuna sebebiyet vermesi halinde, kişinin bundan dolayı sorumlu tutulabilmesi için bu netice bakımından en azından taksirle hareket etmesi gerekir" biçiminde, neticesi sebebiyle ağırlaşan yaralama suçuna yer verilmiştir. Bu bağlamda; 765 sayılı TCY'nın 452/ l.maddesinde düzenlenmiş bulunan "kastı aşan adam öldürme" suçu ile 5237 sayılı TCY'nın 87/4.maddesinde yer verilen "meydana gelen ölüm neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu" arasında herhangi bir fark bulunmamaktadır. Burada fail, yaralama suçuna kastetmekte, fakat eylem ölümle sonuçlanmaktadır. Bir başka deyişle, failin kastettiğinden daha farklı bir netice meydana gelmektedir. Failin, meydana gelen fakat kastetmediği bu neticeden sorumlu tutulabilmesi için; netice açısından en azından taksirle hareket etmiş olması gerekmektedir. Kişi bu neticenin meydana gelmesin den taksirle de sorumlu tutulamıyorsa, sadece nedensellik bağının bulunmuş olması, o kişi yi neticeden sorumlu tutmamız için yeterli olmayacaktır sayılı TCY'nın 23. maddesinde düzenlenmiş bulunan kast taksir kombinasyonu nun, özel hükümler arasında işlerlik kazandığı maddelerin başında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçunu düzenleyen 87. madde gelmektedir. 86. maddenin 1. veya 3. fıkrasına uyan bir eylemi kasten işleyen fail, bu fiilinin neticesi olarak ölümün meydana geldiği hallerde, 87. maddenin 4. fıkrası uyarınca sorumlu tutulacaktır. Öte yandan; failin, neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama suçundan sorumlu tutulabilmesi için açıkça yaralamaya dönük bir eylemde bulunması şart olmayıp, olayın olağan seyri ve olağan gelişmesi sonucu yaralamanın meydana gelebileceğini öngörebilir d urumda olmasına rağmen hareketine devam etmesi ve ölümün bu harekete bağlı olarak m eydana gelmesi d e yeterlidir. Tüm bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; Kendisine ait işyerinde bulunan hurda demirlerin çalınmasından duyduğu infialle, maktûl v e arkadaşlarının bulunduğu yere gelerek, at arabalarıyla kaçmakta olan maktül v e arkadaşlarını korkutarak durdurmak gayesiyle önce havaya, sonra sürekli aynı istikamette olmak üzere at arabalarının tekerleklerine ve yere doğru birden çok k ez ateş ettiği sırada, asfalttan seken kurşunlardan birisinin isabet etmesi sonucu maktülün ölümüne neden olan sanığın eyleminin; kasten öldürme ve kasten yaralama suçlarını oluşturacağı söylenemese de, gerçekleştirilen eylemin yaralamayla sonuçlanabileceğinin öngörülmüş, buna karşılık "ölüm" neticesının öngörülememiş olması karşısında, Ceza Genel Kurulunun / , / , / ve / gün ve sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, 765 sayılı TCY'nın 452/1. maddesinde yer alan "kastın aşılması suretiyle adam öldürıne" suçunun, 5237 sayılı TCY'ndaki karşılığını oluşturan ve b u Yasanın 87/4. maddesinde düzenlenmiş bulunan "neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama" suçunu oluşturduğunun ve bu nedenle Özel Daire bozma kararının isabetli olduğunun kabulü gerekir. CGK , 2009/ /108 Sanık Salih A.'ın mağdurlar Ayşe, Hasan, Mehmet ve Doğan'ı olası kastla silahla yaralama suçları nedeniyle kurulan hükümlerde ceza tayin edilirken, Dairemizin yerleşmiş uygulamalarına göre, suçun olası kastla işlenınesi dolayısıyla TCK.nun 2112.maddesirıin TCK.nun 86/3-e. maddesinden sonra,mağdur Bünyamin'i silahla olası kast ile yaralama suçunda ise TCK'nun 87/3 maddesinden sonra

11 TCK'nun 21/2 maddesinin uygulanınaması yasaya aykırı ise de, sonuç ceza miktarı değişmeyeceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır. 1.CD , 5203/9319 Sanığın topluluğa karşı silah tevcih ettiği, bunun üzerine mağdur Deniz K. 'nın ve arkadaşlarının silahı sanığın elinden almak istedikleri ve sanığın elini tuttukları, bu arada silahın ateş alarak mağduru elinden yaraladığı anlaşılmakla TCK'nın 21.maddesinde belirtilen olası kast hükümlerinin uygulama alanının değerlendirilmemesi, bozmayı gerektirmiştir. 3.CD , 2011/ /41383 Sanık Ahmet hakkında tasarlayarak olası kastla öldürmeye azmettirme suçundan kurulan hüküm yönünden; Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanık Ahmet'in, eniştesi olan maktul ile ortak olarak oto yıkama işi yaptıkları, sanığın işyerine geç gelmesi ve eniştesi maktulün yıkanan araçların sayısını az gösterdiğinden bahisle maktule karşı husumet beslediği ve eniştesinden bunun hesabını sormayı planladığı bu amaçla diğer sanık Ali ile anlaştığı ve sanık Ali'ye "maktulü iyice döv, gerekirse öldür" dediği ancak sanık Ali'nin "adam öldürmekle benim işim olmaz" demesi üzerine "o zaman döv, gözünü korkut" dediği ve maktulün dövülmesi konusunda anlaştıkları, olay günü de maktulü takip eden sanık Ali 'nin, maktulün hayati bölgelerini hedef alarak künt cisimle darp etmek suretiyle, künt kafa travmaya bağlı kafa kemik kırıklarıyla beraber beyin kanaması sonucu ölümüne neden olduğu olayda ; Sanık Ahmet'in maktulün dövülmesini ve gerekirse öldürülmesini istediği, sanık Ali' nin ise öldürmek istemediğini beyan etmesi üzerine maktulün dövülmesi ve gözünün korkutulması konusunda anlaştıkları ancak olay esnasında sanık Ali'nin istek dışına çıkarak maktûlün hayati bölgelerine künt cisimle vurması sonucu ölümün meydana geldiği göz önüne alındığında, sanık Ahmet'in anlaşma konusu nedeniyle oluşan sonuçtan sorumlu tutulması gerektiği, bu nedenle olayın oluş şekli ve suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak TCK.nun 61.maddesi uyarınca teşdiden TCK.nun 38.maddesi yollamasıyla 87/4. maddesinin ikinci cümlesi gereğince cezalandırılması gerektiğinin düşünülmemesi, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 4586/9095 Maktulün, sanığa yönelik herhangi bir haksız hareketinin bulunmadığı gibi olası kastla gerçekleştirilen eylem bakımından tahrik hükmünün uygulanamayacağı da gözetilmeksizin haksız tahrik hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayin edilmesi, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 2651/9006 Sanık Mesut'un, mağdurlar Aydın, Cevdet ve Fazlı yı silahla yaralama suçuna teşebbüsten, mağdur Metin'i olası kastla yaralama suçundan mahkûmiyetine dair kurulan hükümler yönünden; Olay gün ve saatine karşılık gelen günlerin ve olay sırasındaki hava koşullarının Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü ile Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğünden sorulması, bildirilen gün ve saatte mağdurlar Metin, Aydın, Cevdet ve Fazlı ile olay yeri inceleme raporunu düzenleyen kolluk görevlileri de hazır edilerek, uzman bilirkişi marifetiyle, denetime olanak verecek biçimde temsili ve tatbiki keşif yapılarak, mağdurların bulunduğu konum, işyerinin giriş kapısının metal dış kaplamasında bulunan iki adet delik ve atış mesafesi değerlendirilmek suretiyle, atış sırasında sanık Mesut'un mağdurları görüp teşhis etme olanağının bulunup bulunmadığı da belirlenerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği düşünülmeden, eksik soruşturma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , / TA 6... plakalı araca doğru tehdit kastıyla ateş ederken aracın içinde bulunanların isabet alarak yaralanabileceğini öngörebilecek durumda olan sanığın yaptığı atışlar sırasın da mağdur

12 Murat'ın isabet alarak yaralanması karşısında eyleminin olası kastla yaralama suçunu oluşturduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nun 86/2-3e, 2112 ve 62. maddeleri uyarınca cezalandırılması yerine, kasten silahla yaralama suçundan yazılı şekilde hüküm kurulması, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 2009/ /8006 Sanığın kasten öldürme ve kasten öldürmeye teşebbüs suçlarıyla ilgili olarak; Sanığın tartıştığı mağdur Aykut'a yanında bulunan kişi ya da kişilerin isabet alıp yaralanabilecekleri ya da ölebileceklerini öngörmesine karşın ateş ettiği sırada olay yerinde bulunan maktul Volkan'ın isabet alarak öldüğü olayda; sanığın maktule yönelik eyleminden dolayı TCK.nun 8111, 21/2, 62, 53 maddeleri uyarınca olası kastla öldürme suçundan cezalandırılması gerektiğinin gözetilmemesi, Sanığın hedef alarak tabancayla ateş ettiği Aykut'un olay nedeniyle isabet almadığı anlaşılmakla, teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK.nun 35. maddesi uygulanırken, ceza adaletinin temini açısından alt sınıra yakın ceza tayin edilmesi gerekirken, yazılı şekilde 12 yıl hapis cezası tayin edilmesi, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 4734/8039 Mağdurlar Serdar ve Ergin'e yönelik eylemler yönünden; sanıklar, tüfekle etkili mesafeden mağdur Engin'e ateş ettikleri sırada, mağdur Engin'in yanında bulunmakta olan mağdurlar Serdar ve Ergin'in de isabet alıp ölebilecekleri veya yaralanabileceklerini öngörebilecek durumda olduklarından, olası kastla hareket ettiklerinin kabulüyle, olası kastla işlenen suçlarda meydana gelen sonuca göre eylemin nitelendirmesi gerektiğinden, sanıkların mağdurlar Serdar ve Ergin'e yönelik eylemlerinin olası kastla yaralama kabul edilerek, mağdur Serdar'a yönelik eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK. nun 8611, 86/3-e, 21/2. maddeleri, mağdur Ergin'e yönelik eylemlerine uyan aynı yasanın TCK. nun 86/2, 86/3-e, 21/2. Maddeleri gereğince cezalandırılmalarına karar verilmesi gerektiği düşünülmeden, yazılı şekilde olası kastla insan öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılmalarına karar verilmesi, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 1872/8562 Dosya kapsamı, oluşa ve mahkemenin gösterdiği gerekçeye göre, olaydan önce av tüfeği satın alarak inşaata saklayan ve olay gecesi misafirliğe giden babası maktul ile annesinin ne zaman döneceğini öğrenmek için üç kez annesini arayarak, dönüş saatini öğrenip, dönüş yolu üzerinde pusu kurup av tüfeği ile maktulü vuran sanığın eylemini tasarlayarak öldürme olarak nitelendiren mahkemenin uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki tasarlamanın oluşmadığı gerekçesiyle bozma içeren düşünce benimsenmemiştir. 1.CD , /8733 Oluşa ve dosya içeriğine göre; kendisiyle arkadaşlığını bitiren ve tekrar birlikte olma isteğine olumsuz cevap veren mağdur Ayşegül'ü cezalandırmak isteyen sanığın, olay tarihinde cadde üzerinde beraber yürümekte olan Ayşegül ve yanındaki arkadaşı mağdur katılan Münevver'in arkalarından yaklaşarak aracıyla hızlı bir şekilde çarptığı, aracın altında kalan Münevver'in yaklaşık metre sürüklendiği, grafilerinde dirsek çıkığı, sağ pupiş kolu kırığı ve sağ ayak 4. parmak proksimal falank kırıkları tespit edilen katılanın basit tıbbi müdahaleyle giderilemeyecek ve kemik kırığının hayat fonksiyonlarını orta (3) derecede etkileyecek nitelikte yaralandığı olayda; suçta kullanılan vasıta, sanığın hızlanarak mağdur Ayşegül ve yanında yürüyen katılana çarpması, yaklaşık metre kadar aracın altında sürüklemesi ve meydana gelen yaralanmanın niteliği dikkate alındığında kastın bölünemeyeceği de gözetilerek sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılması gerekirken, olası kastla yaralama suçundan hüküm kurulmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi, bozmayı gerektirmiştir. 1.CD , 2011/ /8670 Oluş ve dosya içeriğine göre; 15 yaşındaki kızı İnci'nin, kütüphanede tanıştığı 20 ya şındaki maktulle rızaen cinsel ilişkiye girdiğini olay tarihinden iki gün önce öğrenen sanığın, olay günü İnci'ye,