Aile ve. Toplum. Sahibi Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Adına Doç. Dr. Ayşen GÜRCAN

Transkript

1

2 Sahibi Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Adına Doç. Dr. Ayşen GÜRCAN Sorumlu Yazı İşleri Müdürü Dr. Nesrin TÜRKARSLAN Adres Tunus Caddesi No: Kavaklıdere-ANKARA Tel: (0.312) Faks: (0.312) Aile Dergisi nde yayınlanan yazılardaki görüşler yazarına aittir. Aile Dergisi üç ayda bir yayınlanır. Baskı Tasarım Afşaroğlu Matbaası Selanik(2) Caddesi No:64/2 Kızılay / ANKARA Tel: (0.12) Faks: (0.312) farukafsar@gmail.com T.C. Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim - Kültür Araştırma Dergisi Yıl : 11 Cilt: 5 Sayı: 17 Nisan - Mayıs - Haziran 2009 AİLE TOPLUM DERGİSİ YAYIN İLKELERİ 1. Aile Dergisi, Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü tarafından üç ayda bir yayınlanır. 2. Dergide telif tercüme makaleler, araştırma makaleleri, bildiriler, yayın değerlendirme tartışma yazıları, Türkçe ya da bir yabancı dilde yer alır. 3. Dergi, Hakemli bir yayındır. Dergiye gönderilen yazı, konusu ile ilgili bir akademisyen Yayın Kurulu tarafından incelendikten sonra yayımlanabilir. Dergiye gönderilen yazıların başka bir dergide yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere gönderilmemiş olması gerekir. 4. Gönderilen yazıların yayınlanma zorunluluğu yoktur. Dergiye gelen yazılar yayınlansın ya da yayınlanmasın geri gönderilmez. 5. Dergiye gönderilen yazıların Türkçe bir yabancı dilde (İngilizce, Fransızca, Almanca) kelimelik özetleri çıkartılmalıdır. Yazı herhangi bir bilimsel toplantıda sunulmuş ise belirtilmelidir. 6. Dergide yayınlanan yazıların sorumluluğu yazarlara aittir. 7. Yazının kapak sayfasında, çalışmanın adı yazar/yazarların (Birden fazla yazar varsa sıralama yapılarak) adı, soyadı, unvanları, çalıştıkları kurumlar belirtilmeli, Türkçe İngilizce özetler yer almalıdır. 8. Makalelerdeki dipnot rirken metin içerisinde:...eğiliminde bulunabileceklerdir (Green, 2991:2). Şeklinde rilmelidir. 9. Kaynakçada eserler şu şekilde rilmelidir: Tek yazarlı kitap: ÖZKAN Serdar, Aile Eğitimi, Seda Yayınları, Yayın No: 21, Duru Yayınevi, Ankara Çift yazarlı kitap: TÜRKARSLAN N. S. DEMİRKAN, Ünirsite Son Sınıf Öğrencilerinin Evliliğin Kuruluşuna İlişkin Görüş Düşünceleri, T.C. Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayını, Genel Yayın No: 132, Afşaroğlu Matbaası, Ankara Makale: ÖZMETE E. A.S. BAYOĞLU, "Duygusal Refah: Gençlerin Algılarının Kavramsal Analizi", Aile, T.C. Başbakanlık Aile Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayını, Yıl: 10, Cilt: 4, Sayı: 15, Temmuz-Ağustos-Eylül 2008, Afşaroğlu Matbaası, Ankara. 10. Gönderilen yazıların dili açık anlaşılır olmalı, dilimizde karşılığı tam olarak olmayan ifadelerin Türkçe karşılıığı parantez içinde rilmeli gönderilen yazılar yazım düzeni açısından aşağıdaki özellikleri taşımalıdır: Yazılar, A4 boyutundaki beyaz kağıdın bir yüzüne, 1,5 satır aralıklı, sürümleri tercih edilmelidir. Metin tek kopya olarak sunulmalıdır. Ayrıca metin CD'ye kaydedilmeli, CD'nin üzerinde kullanılan bilgisayar programı sürüm numarası belirtilmelidir. Yazı, Hakem Kurulu nun bir değişiklik önerisi ile kabul edilmiş ise en son durumu içeren çalışma disketle birlikte teslim edilmeli, önlem olarak dosyanın bir kopyası da yazarda bulunmalıdır. Satır sonlarında sözcükler kesinlikle hecelerine bölünmemelidir. Çizimler bilgisayardan çıkarılmadı ise, beyaz aydınger kağıt üzerinde çini mürekkebi ile çizilmelidir. Çizimlerde fotokopi yöntemi kullanılmamalıdır. Fotoğraflar siyah/beyaz, net parlak fotoğraf kağıdına basılmış olmalıdır. Renkli fotoğraflar fotokopiyle çekilmiş fotoğraflar kullanılmamalıdır. Ayrıca her bir şeklin metin içinde gireceği yer açık bir biçimde gösterilmelidir.

3

4 Danışma Kurulu Prof.Dr. Gönül AKÇAMETE... Ankara Ünirsitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dekanı Prof.Dr. Aliye Mavili AKTAŞ... Selçuk Ünirsitesi, Konya Sağlık Y.O. Müdürü Prof.Dr. Emine AKYÜZ... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Çiğdem ARIKAN... Selçuk Ünirsitesi, Konya Sağlık Y.O. Sosyal Hizmet Böl. Bşk. Doç.Dr. Fatma ARPACI... G.Ü. Mesleki Eğitim Fak. Aile Ekonomisi Eğitimi A.B.D. Prof.Dr. Hediye ARSLAN... Maltepe Ünirsitesi Hemşirelik Yüksekokulu Müdürü Yrd.Doç.Dr. Metin ARSLAN... Kırıkkale Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. İbrahim ARSLANOĞLU... Gazi Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Sevil ATAUZ... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmet Bölüm Başkanı Prof.Dr. Orhan AYDIN... H.Ü. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Aylin GÖRGÜN BARAN... H.Ü. Edebiyat Fak. Sosyoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Pınar BAYHAN... H.Ü. Sağlık Bilimleri Fak. Çocuk Gelişimi Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ayla BAYIK TEMEL... Ege Ünirsitesi Hemşirelik Y.O. Halk Sağlığı Bl. Başkanı Prof.Dr. Latife BIYIKLI... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Kamil Ufuk BİLGİN... TODAİE Öğretim Üyesi Prof.Dr. Işıl BULUT... Başkent Ünirsitesi İletişim Fakültesi Öğretim Üyesi Doç.Dr. Esra BURCU... H.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Ayda BÜYÜKŞAHİN... A.Ü. Dil Tarih-Coğrafya Fak. Psikoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof. Dr. Saynur CANAT... A.Ü. Tıp Fakültesi Ergen Psikiyatrisi Bölüm Başkanı Yrd.Doç.Dr. Ayşe CANATAN... Gazi Ün. Fen-Edebiyat Fak. Felsefe Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Bülent ÇAPLI... A.Ü. İletişim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Nilgün ÇELEBİ... Muğla Ü. Fen-Edebiyat Fak. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. İhsan DAĞ... H.Ü. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yrd.Doç.Dr. Hatice DEMİRBAŞ... Başkent Ü. eğitim Fak. İlköğretim Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Nükhet DEMİRTAŞLI... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Beylü DİKEÇLİGİL... Erciyes Ünirsitesi Fen-Edebiyat Fak. Sosyoloji Bölümü Doç.Dr. Zait DİRİK... Uludağ Ünirsitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. İsmail DOĞAN... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Yıldırım B. DOĞAN... A.Ü. Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Zehra DÖKMEN... A.Ü. Dil Tarih-Coğrafya Fakültesi Psikoloji Bölümü Prof.Dr. Veli DUYAN... A.Ü. Sağlık Bil. Fak. Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Yıldız ECEVİT... O.D.T.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Mebeccel GÖNEN... H.Ü. Çocuk Gelişimi Eğitimi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Şengül HABLEMİTOĞLU... Ankara Ü. Sağlık Bilimleri Fakültesi Dekanı Prof.Dr. Tülin GÜNŞEN İÇLİ... H.Ü. Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Böl. Öğretim Üyesi Prof.Dr. Gülden GÜVENÇ... Okan Ü. Fen-Edebiyat Fak. Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Sunay İL... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmetler Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Zafer İLBARS... A.Ü. D.T.C.F. Sosyal Antropoloji Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr. Emel İRGİL... Uludağ Ü. Tıp Fakültesi Halksağlığı A.B.D. Prof.Dr. Sibel KALAYCIOĞLU... O.D.T.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü Başkanı Doç.Dr. Ayten KAPLAN... H.Ü. Ankara Devlet Konservatuvarı Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ahmet KARAARSLAN... Dumlupınar Ünirsitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürü Prof.Dr. Velittîn KALINKARA... Pamukkale Ünirsitesi Denizli Meslek Yüksek Okulu Prof.Dr. Kurtuluş KAYALI... Ankara Ünirsitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Efser KERİMOĞLU... A.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Bölüm Başkanı Prof. Dr. Duyan MAĞDEN... H.Ü. Çocuk Gelişimi Eğitimi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ferhan ODABAŞI... A.Ü. Eğitim Fak. Bilgisayar Öğretim Teknolojileri Böl.Öğr.Ü. Doç.Dr. Aslıhan ÖĞÜN BOYACIOĞLU... H.Ü. Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Selahattin ÖĞÜLMÜŞ... A.Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Psikolojik Dan. Rehberlik Bl. Bşk. Prof.Dr. Alev ÖNDER... M.Ü. Atatürk Eğt.Fak. İlköğretim Bl. Okul Ön. Öğret. A.B.D. Öğr. Üy. Yrd.Doç.Dr. Özlem ÖNTAŞ CANKURTARAN... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Esra ÖMEROĞLU... G.Ü. Mesleki Eğitim Fak. Okulöncesi A.B.D. Başkanı Yrd.Doç.Dr. Cengiz ÖZBESLER... Başkent Ün. Sağlık Bilimleri F. Sos.Hiz. Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Işık SAYIL... A.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Metin Saip SÜRÜCÜOĞLU... A.Ü. Sağlık Bil. Fak. Beslenme Diyetetik A.B.D. Başkanı Prof.Dr. Ahsen ŞİRİN... Ege Üniv. Hemşirelik Y.O. Kadın Sağlığı Hast.Hem. A.D. Yrd.Doç.Dr. Ebru TANJU... Başkent Ü. eğitim Fak. İlköğretim Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Günsel TERZİOĞLU... H.Ü.İ.İ.B.F. Aile Tüketici Bilimleri Bölüm Başkanı Prof.Dr. Mahmut TEZCAN... A.Ü. Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Gülay TOKSÖZ... A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Sevda ULUĞTEKİN... H.Ü. İ.İ.B.F. Sosyal Hizmetler Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr. Ozana URAL... Marmara Ü. Atatürk Eğitim Fak. Dekan Yardımcısı Prof.Dr. Hamza UYGUN... H.Ü. İ.İ.B.F. Kamu Yönetimi Öğretim Üyesi Prof.Dr. Serhat ÜNAL... H.Ü. Tıp Fakültesi Dekanı Prof.Dr. Binnur YEŞİLYAPRAK... A.Ü. EBB. Eğt. Hiz. A.D. Reh. Psi. Danış. Böl. Öğr. Üyesi Nisan - Mayıs - Haziran

5

6 İçindekiler Çağdaş Türk larında Aile Evlilik İlişkileri... 7 Dr. Abulfez SÜLEYMANOV Hasta Yakınlarının Organ Bağışı İle İlgili Bilgi Tutumları Öğr. Gör. Dr. Sultan ÖZKAN - Yrd. Doç. Dr. Emel YILMAZ Okul Öncesi Eğitim Programında Uygulanan Aile Katılım Çalışmalarında Baba Katılımının Yeri Önemi Yrd. Doç. Dr. Fatma Tezel ŞAHİN - Dr. Saide ÖZBEY Göç Kentleşme Sürecinde Kadınların "Görünürlüğü" Öğr. Gör. Dr. Sema BUZ Hemşirelikte Kültürel Yeterlik Arş. Gör. Fatma BAŞALAN İZ - Prof. Dr. Ayla BAYIK TEMEL Bir Sosyal Dışlanma Fotoğrafı - Engelli Bireylerin la Bütünleştirilmesine Yönelik Tespit, Bilgilendirme Veri Tabanı Oluşturma Çalışması (Özri-Malatya) Projesi Araştırma Sonuçları Sos. Hiz. Uzm. Mahmut ÖZBULUT - Arş. Gör. Özge ÖZGÜR SAYAR Ünirsite Öğrencilerinin Yaşlı İstismarına Yönelik Düşünceleri Doç. Dr. Gülten KARADENİZ - Öğr. Gör. Emre YANIKKEREM UÇUM Öğr. Gör. Özden DEDELİ - Öğr. Serap ORAN - Öğr. Deniz TALAZ Öğr. Sevil SÜRÜM sal Bir Sorun: Suçlu Çocuklar Ailenin Önemi Yrd. Doç. Dr. Figen EREŞ Temel sal Bir Kurum Olarak Ailenin Sosyoloji Öğretim Programlarında Yer Alış Durumu Arş. Gör. Dr. Beyhan ZABUN Özel Gereksinimli Çocuğa Sahip Annelerde Sosyal Desteğin Önemi Yrd. Doç. Dr. Özlem ERSOY - Arş. Gör. Uzm. Neslihan ÇÜRÜK 5

7

8 Çağdaş Türk larında Aile Evlilik İlişkileri Dr. Abulfez SÜLEYMANOV* Öz Bu makalede çağdaş dönemde Türk toplulukları aile yapısında meydana gelen yapısal dönüşümler somut riler üzerinde incelenmektedir. Küreselleşme sürecinde baş ren aile ilişkilerini etkileyen değişmeler müellif tarafından Türk toplumlarının aile yapısını zedeleyen olumsuz süreçler olarak değerlendirilmektedir. Asırlar boyu ailelerin ortaya çıkmasıyla birlikte biçimlenmiş gelenekler, çocukların eğitimine ilişkin hususlar küreselleşme dalgasının baskısı altında önem gücünü kaybetmektedir. Yeni eğilimler ailede olumsuz yapısal dönüşümlere yol açmaktadır. Geleneksel Türk ailesinde yaşanan çözülmeler, kuşaklar arasında ortaya çıkan farklılıklar, boşanma oranlarında büyük artış, yabancılarla yapılan evliliklerde gözlenen artış, nikahsız evlilik yaşamlarının günümüzde Türk ailesinin bir gerçeği haline geldiğinin altı çizilmektedir. Anahtar kelimeler:türk topluluklarında aile, ailede yapısal dönüşümler. Abstract Family and Marrige Relations in Modern Turkish Societies In article on a significant actual material the analysis of modernization problems and the changes occuring in institute of family in Turkish societies is carried out. Many tendencies connected with change of the family attitudes globalizations occurring in a situation and influencing and on the Turkic world, the author considersas negati. Habitual traditions of formation of family deloped during much centuries, traditions regulating relations between different generations, traditions of education of children lose the force and the importance under pressure of processes of globalization. New tendencies result to negati structural changes of institute of family. Key Words:Family in the Turkic societies, structural changes of institute of family. (*) Azerbaycan Milli İlimler Akademisi, Felsefe, Sosyoloji Hukuk Enstitüsü, Sosyoloji Bölümü. Nisan - Mayıs - Haziran

9 1. GİRİŞ Türk toplumları tarih boyunca ailenin kurumsal bir unsur olarak yaşamasına özel önem rmişlerdir. Bu onların ulusal, kültürel dinsel değerler sisteminden kaynaklanmaktadır. Bundan olsa gerek Türk ülkelerini dolaşmış gezginler Türk toplumsal yaşamı, gelenekleri, tarihi, kültürü üzerine çalışan, akrabalık müessesesi, çocuk-ebeyn ilişkilerini terbiye sistemini araştırma konusu edinen bilim adamları Türk ailesinin temel öğeleri üzerinde özellikle durmuşlardır. Onlar hayranlıkla, bu kendine özgü, bir çok durumda öğretici kıskanılacak düzeyde bir dünyanın kapılarının üzerlerine açıldığının bilincindeydiler. Özellikle de, Türk aile yaşamında görülen düzenek, disiplin, aileye bağlılık, onun şeref onursal düzeyde muhafazası, yüzyıllara dayalı oluşum kuşaklar boyu aktarılan geleneksel birikim onları hayrete düşürmüştür. Büyüklere duyulan saygı, karşılıklı sorumluluk duygusu yardımlaşma bilinci, çalışkanlık, sıcak komşuluk ilişkileri, konukserlik benzeri bir çok özellikler aile kurumunun muhafazasında önemli rol oynamış kuşaklar arasında devamlılığın korunmasında etken olmuştur. Çağdaş dünyada cereyan eden Türk dünyasında da kendini gösteren küresel değişimler temel kurumsal bir unsur olan ailevi dönüşümlere de yol açmıştır. Bir yandan sosyalist yaşamdan bariz biçimde ayrılan yeni hayat algısı; öte yandan serbest piyasa ekonomisine geçiş toplumsal yapı, kültür düşünce tarzına yeni açılımlar getirmiştir. Bunun sonucunda toplumun değer ölçüleri onların algılanması yeni dönemin taleplerine uygun olarak değişime maruz kalmıştır. Özetle, küresel boyutta değişim süreçleri çok farklı kanallar aracılığıyla (televizyon, sinema, internet vd.) giderek çağdaş ailenin yaşam alanına müdahil olmuştur. Bundan dolayı sosyal bilimcilerin karşısında önemli bir görev bulunmaktadır: küreselleşme sürecinde toplumsal olayların geçirdiği yapısal değişimleri özellikle de toplumun temel kurumsal yapılarından olan ailedeki değişimleri araştırmak. Bu çalışmada istatistiksel rilerinin karşılaştırması yoluyla bazı Türk toplumlarının aile yapısında yaşanan dönüşümler üzerinde durarak yorumlamağa çalışılacaktır. Evlilik ilişkilerinin değişmesi, yabancılarla yapılan evlikler sonuçları, kitle iletişim gibi faktörlerin aile yapısında meydana getirdiği değişmeler gibi konular üzerinde durulmuştur. 2. AİLEYE VE EVLİLİK MÜESSESESİNE BAKIŞIN DEĞİŞMESİ Aile, özellikle de evlilik ilişkilerinin belirgin biçimde değişmesi günümüzün başlıca sorunlarından biridir. Çağdaş Türk toplumlarında aile evlilik ilişkilerinin çözümlemesi, kendini aile içi ilişkilerde olumsuz eğilimlerin gösterdiği değer yargılarının yeniden gözden geçirilmesine bağlı olaraktan bu değişimlerin karmaşık bir doğaya sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Bu modifikasyon süreçler genel olarak sosyal içerikli bireysel sebeplere bağlıdır. Bunların başında ailedeki ekonomik sorunlar, kadının ekonomik özgürlüğünün artması onun ailedeki rolünün değişmesi gelmektedir. Bütün bu faktörler aile ilişkilerinin ataerkil yapısının zayıflamasına yol açmaktadır. Son yıllarda Türk topluluklarında boşanma oranının artması bunun açık bir kanıtıdır. Türkiye İstatistik Kurumunun rilerine göre Türkiye de 1993 yılından günümüze boşanmaların oranı %80.7 oranda yükselmiştir. Nitekim 1993 yılında boşanma vakası görülmesine karşılık, 2004 yılında bu sayı iki kat artarak , 2006 yılında a yükselmiştir. Daha önemli bir ayrıntı ise erken boşanmaların, yani evliliğin ilk yılını bile tamamlamadan gerçekleşen boşanmaların oranının %57.3 artmasıdır. Boşanmanın başlıca sebebi olarak da evli çiftler arasındaki şiddetli geçimsizlik gösterilmektedir ki, bu gerekçeden boşanmalar %93 düzeyindedir (Türkiye de Boşanmalar Arttı). 8 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

10 Kazakistan da boşanmaların evliklerin istatistik rilerine dikkat edilirse ciddi bir rakamsal gerçeğin ortaya çıktığına tanıklık etmekteyiz. Nitekim 1989 yılından 1994 e kadar evliliklerin oranı %10 dan %7.3 e kadar gerilemiş, yani 1989 yılında 165,4 kişi evlilik yapmış, bu rakam 1994 de 123,3 e inmiştir. Orantısal olarak 2000 yılında 1000 kişi başına 5,2 evlilik gerçekleşmiş, 1000 kişi başına boşanma ise 1,8 i bulmuştur (Janazarova 2004:89). Diğer bir Türk topluluğu Tataristan da da benzeri sonuçlarla karşılaşıyoruz yılında boşanma oranı %2,9 olan Tataristan da 1995 yılında bu rakam 3,9 a fırlamıştır. Öte yandan evliliklerin oranında da azalma kayda alınmaktadır kişi başına düşen 10,0 evlilik oranı 7,0'a gerilemiştir. Daha ilginç bir gösterge ise boşanmaların gerçekleştiği yaş gruplarıdır yaşı arasında bu oranlar erkeklerde %42,2, kadınlarda ise %37,4 olmuştur. Çiftler arasındaki müşterek yaşamın süresi ise bu hesapla yıl arasında değişmektedir (Albickiy 1997 :14). Aynı durum diğer Türk topluluklarında da karşımıza çıkmaktadır yılının ilk 10 ayında Başkurdistan da evlilik aktı yapılmış, bunlardan sinin mutlu sonuçlanmadığı ayrılık oranının bu rakama göre %9,5 olarak gerçekleştiği görülmektedir. Boşanma sürecinin ise ortalama yaş sınırında cereyan ettiği dikkati çekmektedir (Albickiy 1997 :15). Boşanmanın toplumsal bir patlama olarak kendini belli ettiği ülke olarak Kırgızistan ın durumu göze çarpmaktadır. Ülke istatistik kurumunun raporları arasında 2004 yılı için Kırgızistan da 5311 boşanma vakası kayda alınmış, sonraki yıllarda bu oran hızlı bir yükselme göstermiştir. Buna göre 2005 yılında 6097 e varan boşanma hadisesi, bir yıl sonraki (2006) yılı rilerinde 6870 e ulaşmıştır (G.Ospanova, 2007). Türk topluluklarında toplumsal oluşumun çekirdeği olarak görev yapan ailede görülen bu parçalanmışlık kuşkusuz toplumların toplumsal rim gücünü de aşağı çekmektedir. Genel anlamda günümüz toplum yaşamında bireysel yaşam alanına kabarık biçimde olanakların çekiciliğinden mi, yoksa sorumluluk bilincinin insan zihninde daraltılmış konumundan mı, ya toplum-insan, aile-fert arası ikilemlerin birer uçuruma dönüşerek farklı kutuplara ayrılmasından mı; belki de tamamından kaynaklanan gerekçelerden uzmanlar yakın gelecekte boşanma ile evlilikler arasındaki oranın kapanacağını eşitleneceğini ön görmekteler. (G.Ospanova, 2007) Gençler arasında gerçekleşen evlikler arasında da hızlı biçimde düşüş yaşanmaktadır. Benzeri sorun her zaman uzun ömürlü evlilikleriyle dikkat çeken Azerbaycan toplumunda da görülmektedir. Her ne kadar Azerbaycan da nikahların oranında olumlu eğilimler kendini gösterse de, son yılların boşanma istatistikleri kaygılandırıcı boyuttadır. Nitekim 2001, 2002, 2003, 2004, 2005 yıllar için boşanma sayı 5388, , olarak kayda geçmiştir. Yapılan araştırmalar tahliller Azerbaycan da boşanmaların başlıca sebebi olarak ekonomik sorunlar, çocuğun olmaması şiddetli geçimsizlik gibi konuları ön plana çıkartmaktadır (Suleymanov 2007:537). Türk topluluklarında kendini bariz biçimde belli eden aile yapısının çözülmesi toplumsal katmanda yaşanan değişim dönüşümün bizatihi ailenin kendi içinde sorunların kabarmasına dış etkenlerin yoğun baskısı karşısında ailenin korumasız bir duruma gelerek çözülmesine neden olmaktadır. sal yaşamın zeminde giden bu çatlamanın belki de uzun vadeli Türk toplumlarında yeni bir zemin değişimine yol açacağı sorununu da gündeme getirmektedir. Söz konusu riler rakamsal anlamda pek bir şey ifade etmiyor olabilir. Yani nüfus artışı, ekono- Nisan - Mayıs - Haziran

11 mik kaygılar, insan unsurunun kabarık biçimde öne çıkarılması gibi sosyal gerçeklerin yoğun biçimde işlendiği çağdaş toplum yaşamında söz konusu rakamlar sadece risel bir kayıt niteliğinde gözükebilir. Ama burada üzerinde durulması gereken bir husus vardır. Rakamlar sessiz kayıtlar olarak kağıt üzerinde durdukları gibi, toplum yaşamında aynı sessizlikte durmamaktalar. Bunlar Türk toplumundan daha da önemlisi Türk insanının zihinsel, bireysel, sosyal, kültürel, inançsal, siyasal ekonomik krizinin de belgesi konumundadır. Sosyolojik olarak herhangi bir anlamda toplumsal bir (aile, devlet, toplum, din vd.) parçalanma yaşanıyorsa bu kriz olarak kabul edilmektedir. Söz konusu sessiz rakamların bize söyledikleri Türk toplumlarının aile yaşamında içten içe büyüyen krizin gittikçe kabardığıdır. 3. NİKAH DIŞI DOĞUMLAR Araştırmalar gözlemlerden de belli olduğu gibi çağdaş yaşam koşulları aileyi zayıflatarak onun bir değerler sistemi olmasına ilişkin gerçeği ortadan kaldırmaktadır. Örneğin bu açıdan nikahsız doğumların sayısının artması kaygı ricidir. Bilindiği gibi nikah dışı doğumların artması bir dizi sebeplere bağlıdır: gençler arasında cinsel ilişkilerin sayısında görülen artış, evliklerin azalması boşanmaların artması sonucunda yalnız kadınların sayının artışı v.b. Kırgızistan da 2002 yılında boşanmaların oranı iki defa artmıştır yılının başlangıcında % 13, 12 yıl sonra % 33 e kadar yükselmiştir. Şehirlerde nikah dışı evliliklerin oranı % 40, köy yerlerindeyse % 30. Nikah dışı doğum oranına göre Kırgızistan Avustralya, ABD, Kanada, Rusya gibi ülkelerle aynı sırada yer almaktadır ( Denisenko 2005). Rusya da 2001 yılında nikah dışı doğum oranı %28,8 e ki aynı zamanda şehirlerde tekabül etmekteydi köylerde ise %31 e eşitti. Benzer sorun Azerbaycan Kazakistan da da kendini göstermektedir yılında Azerbaycan da nikah dışı beraberlik oranı %12,8 iken 13 yıl aradan sonra 2003 yılında bu rakam %25,4 e yükselmiştir yılında 4800 insan, 2003 yılında ise 8630 insan bu türden yaşamı kendi sosyal gerçeği olarak kabullenmiştir. (Huseynbalayeva 2005) Kazakistan da ise bu oranlar 1980 yılında 10,3 %, 1990 da 13,2 %, 1991 yılında 13,4 %, 1996 yılında 17,6 % 1998 de 22 % olarak hesaplanmıştır.( Agıbayeva 2006:23) Bugün geleneksel Türk toplum hayatının dışına konularak eleştirsek de nikah dışı yaşam sosyal bir gerçeğe dönüşmüştür. Nikah, aslında cinsel bir anlaşma işlevi görmekle erkek-kadın birlikteliğinin yasal biçimidir. Gerek dinsel, gerekse de toplumsal anlamda bir değer ölçüsü olan nikaha karşı takınılan bu kaçış; bir çok hallarda, özellikle de çağdaş toplum yaşamında doğal bir birlikteliğin ahenkli sonucuymuş gibi aktarılmaktadır. Nikahtan kaçış, kanıtsal bir sorumluluktan kaçış olarak görülmemelidir. Çiftlerin nikah bağlaması onların birlikteliğinin belgesi olmanın dışında yaşamın birlikte paylaşılmasına yönelik sorumlulukların da alınmasıdır. Geleneksel aile yaşamında evlilik ortaklık olarak görülürdü. Ticari ortaklıklardan farklı olarak yaşamsal ortaklığın ifadesi olan aile sosyal büyümenin de en hakiki doğal yoluydu. Nikahsız birliktelikler bir anlamda bu hakiki doğal ortaklık zemininden kaçarak, yasa dışı paylaşımın öne çıktığını göstermektedir. Tıpkı yasa dışı ticari parasal kazanımlar ya kayıt dışı ekonomik getiriler gibi, aile de doğal olmayan bir alana kaydırılmaktadır. Arz olunan bu ifadeler, çağdaş söylemler arasında çiftlerin arzu isteklerine yönelik anti-demokratik ifade sınırlandırma gibi tanımlanabilir. Ama, anti-yaşamın belirtisinin doğal bir ifadeye dönüştürülmesi de pek beklenilemez. 10 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

12 4. YABANCILARLA EVLİLİKLERİN ARTMASI Çağdaş Türk ailesinde yapısal dönüşümlerin tahlili kültürel değerlerin yıkılmasını, yeni değerlerin daha oluşma aşamasında olduğu gerçeğini ortaya koymaktadır. İlginç olan, modernleşmenin daha hızlı sürdüğü etkisini daha yoğun gösterdiği şehirlerin yanı sıra kırsal kesimlerde de boşanmaların oranında görülen artıştır. Örneğin, Azerbaycan ın kırsal kesimlerinde boşanma oranı şehirle aynı düzeye ulaşmıştır rilerine göre, Azerbaycan köylerinde boşanma sayısı 1012 ye, yani evlilik oranının %0,3 e ulaşmıştır. Bu rakama göre, boşanmanın yüksek olduğu kırsal alan Azerbaycan ın kuzey illerinin (Kuba-Haçmaz %1) payına düşmektedir (Eminov 2005:166). Dikkat çeken bir diğer husus ise yabancı evliliklerin sayısındaki artıştır. Özellikle Türkiye deki riler bu anlamda araştırmacıları da şaşırtmaktadır. Önceleri, Türk erkekleri ile yabancı uyruklu kadınlar arasında gerçekleşen evliliklerin yanında, bu defa yabancı uyruklu erkeklerle Türk kadınlarının evlilik oranı da hızla artmıştır yılı rilerine göre, Türklerle evlenen yabancı kadınların sayısında iniş kendini gösterirken, yabancı erkeklerle evlenen Türk kadınların oranında ise hızla artış yaşanmış, bu oran %8 den %11 e fırlamıştır. Oysa, yabancılarla evlenen Türk erkeklerinin oranı ise %93 den %72 ye inmiştir. Konuya ilişkin bir haberde bu hususta şöyle denilmektedir: İngilizlerin yoğun olarak yaşadığı Fethiye, yabancıların evlilik için de ilk tercihi oluyor. Gerek hava şartları gerekse düğün masraflarının ucuza gelmesi nedeniyle, yabancılar evlilik için Fethiye yi tercih ediyor. Yabancılar, ülkelerinde 10 bin Sterlini bulan evlilik masraflarını Türkiye de bin Sterline kadar indiriyor. Aynı istatistiklerde yabancılarla evlenen Türk kızlarının sayısında geçen yıla nazaran artış meydana gelirken, yabancılarla evlenen Türk erkekleri sayısında ise azalma yaşanmış olması göze çarpıyor yılı içerisinde yurtdışında yaşayan yabancılara 8 gelin rirken, 2007 de bu rakam 11 olarak gerçekleşti. Yine 2006 yılında 93 Türk erkeği hayatını yabancı kadınlarla birleştirirken, geçtiğimiz yıl bu sayı 72 ye düştü. Öte yandan Antalya nın Alanya ilçesinde geçen yıl 264 Türk erkeği yabancı kadınlarla evlenirken, 18 Türk kadını da hayatını yabancı bir erkekle birleştirdi. Alanya da Türk erkeklerle evlilik yapan yabancı uyruklu 264 kadından 155 inin yaşının damatlardan büyük olduğu belirlendi (Eminov 2005:167). Yabancılarla evlilik konusunda diğer Türk topluluklarında da artış gözlenmektedir. Şunu belirtmek gerekir ki, bu tür evlilikler Sovyet döneminde devlet tarafından destekleniyordu aile alanında bu tür uygulama Sovyet yönetimi tarafından milli kimliklerin ortadan kaldırılması yolunda kullanılabilen önemli bir araç olarak görülüyordu (Süleymanlı 2006:215). Nitekim Sovyet döneminde teşvik edilen desteklenen karma evliliklerin (bu evlilikler daha çok Rus diğer Hristiyan kadınlarla Türk- Müslüman erkekler arasında görülüyordu) başlıca gayesini bu teşkil ediyordu. Sovyetler Birliği nin kuruluş dönemlerinde her kırk evliliğin sadece biri karma evlilik olduğu halde, 1970 li yıllarda her 7 evlilikten biri karma evlilik olarak kayıtlara geçmişti (Gorovskiy 1982:183). Sovyet yönetimi yıllarında Türk toplulukları arasında yabancılarla evliliklerin oranı bir hayli yüksekti. Dönemin çağdaş Azerbaycan ailesi üzerine bir araştırma yapan Geybullayev, evliliklerde dini milli faktörü gün geçtikçe önemini kaybettiğini özel olarak vurguluyordu (Geybullayev 1966:37). Bakü nün merkezi ilçelerinden birinin evlendirme dairesinin kayıtları esasında yapılan araştırmayla 1929, 1930, 1940, 1951, 1961, yıllarına ait karışık evliliklerin oranlarını tespit etmek mümkün olmuştur yılında bu ilçede yapılan evliliklerin %88 aynı milletin temsilcileri arasında yapıldığı halde, karma evliliklerin oranı %12 dir. Nisan - Mayıs - Haziran

13 Bu % 12 nin içerisinde Azerbaycanlı, Ermeni Ruslar arasında yapılan evliliklerdi. Nitekim 18 ayrı çeşit evlilik arasında %10 da kadınlar Ruslardı da karışık evliliklerin oranı adı geçen ilçede %23,18, 1951 de %23, de %27,6 olarak kayda alınmıştır (Terentyeva 1975:475). Bu evliliklerin büyük çoğunluğu Azerbaycanlı erkekler ile Rus kadınlar arasında yapılan evliliklerdi lardan sonra Rus kadınlarla beraber Ermeni kadınlarla yapılan evliliklerin sayında da artış olduğu gözlenmekteydi. Bu tür evliliklerin büyük çoğunluğu zorunlu evlilikler olarak kabul edilebilir. Zira eşinin Rus ya diğer Hırıstiyan nüfusdan olması Azerbaycanlı erkekler için görevde yükselmesi için önemli bir avantaj olarak görülüyordu. Günümüze baktığımız zaman yabancılarla evliliklerin sayında yine artış gözleniyor. Fakat bu defa ortaya çıkan bir başka eğilim, Türkiye örneğinde de gözlendiği gibi, kadınların yabancı erkeklerle evlilikleri oranında gözle görülür artışın olmasıdır. Nitekim resmi istatistik rilere göre son dönemler Azerbaycan da yabancılarla yapılan evliliklerde kadınların oranı %40 olmuştur (Eyvazlı 2005:7). Uzmanlar bu sürecin böyle devam etmesi durumunda bu sayının önümüzdeki yıllarda 3-4 kat daha artabileceği tahmininde bulunuyorlar. Kızların evlendikleri yabancı erkekler arasında bağımsızlığın ilk yıllarında Türkiye, İran diğer İslam ülkelerinden olan erkekler çoğunlukta olduğu halde, son dönemler Batı diğer ülkelerin erkeklerinin sayısında artış olduğu gözlenmektedir. Oysa, Sovyet döneminde bile Azerbaycan da diğer Türk topluluklarında Müslüman genç kızların Rus diğer milletlerin üyeleri ile evlenmesi çok nadir hallerde olabiliyordu. Örneğin böyle bir evlilik yapmakta israrcı olan Kazak genc kız pekala ailesi yakın çevresi tarafından dışlanırdı (İşpanov 2008). Bu durumun önemli sebebi olarak din faktörünü gösterebiliriz. Zira İslam, dinine göre Müslüman kadınının bir Hıristiyan yahut başka dinden biriyle evlenmesi, yasak imkansızdı. Bunun bir diğer sebebi olarak da bu dönemde kadınların milli şuur yönünden duyarlı olmasını gösterebiliriz. Nitekim Türk milli kültür değerlerinin Sovyet baskı yönetimine rağmen korunup muhafaza edilmesinde kadınların büyük rolü olduğu daha sonraki yıllarda yapılacak araştırmalarda özellikle vurgulanmıştır (Süleymanlı 2006:217). Araştırmalar günümüzde Türk topluluklarında kadınların yabancı erkeklerle evlenme gerekçesini şu gerekçelere bağlamaktadır: 1. Yabancıların daha doğal rahat olmaları, 2. Kültürel-ekonomik imkanlarının sosyal haklarının ortalamanın üzerinde olması, 3. Kendine günli, komplekslerinin az olması, 4. Özenti, 5. Yurt dışında kalma hayalleri için basamak olarak kullanma, 6. İyi anlaşıp, uyumlu olmaları (Farklı Kültürden Evlilik 2008). Fakat bu faktörleri sıralarken toplumların geleneksel-muhafazakar özelliklerinin de göz ardı edilmemesi gerekir. Nitekim, Kazakistan da yabancı evlilikleri konu edinen bir araştırmada son dönemde Kazak kızların yabancı erkeklerle yapılan evliliklerin sayısının daha önceki yıllara nazaran çoğalmasından yola çıkarak Kazak toplumunun bu konuya yaklaşım açısı çok yakın döneme kadar daha muhafazakar bir özelliğe sahipti yorumu yapılmaktadır (İşpanov 2008). Bu tür evliklerin özellikle milli kimlik açısından doğurabileceği olumsuz sonuçlar hakkında konuşurken önemli bir hususun altının çizilmesi gerekir: sayıları az da olsa karma evlilikler, karma özellikler taşıyan yeni tip bir toplumun oluşmasına yol açabilir mi? Bu soruya cevap rebilmek için böyle evliliklerden doğmuş çocukların milliyet tercihlerinin incelendiği sanayileşmiş göçlerden etkilenen bir çevrede yaşayan Sovyet döneminde Kazan 12 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

14 Tatarları yla yapılan araştırmanın sonuçlarının gözden geçirilmesi bu konuya ışık tutabilmesi açısından faydalı olacaktır. Sovyetlerde, on altı yaşında kimlik cüzdanı rilirken, milliyetini seçmesi söz konusu olan her Sovyet vatandaşının (anne babaları farklı milletlerden olan çocukların durumu böyleydi) bizzat kendisinin karar rmesi isteniyordu. Burada, gençlerin seçimlerinin belirli durumlarda kesin kurallara bağlı olduğu görülmekteydi. Babanın Müslüman, annenin gayrimüslim olması durumunda, genellikle çocuk babasının milliyetini almaktaydı. Müslümanlarda, genel olarak, sosyal grup eğitim düzeyi ne olursa olsun babanın milliyeti baskın çıkmaktaydı (Sotskaya Etnografiya, 1976:45). Ancak bu, karma evliliklerin, böyle evlilikler sonucu doğan çocuklar üzerinde tamamen etkisiz olacağı anlamına da gelmiyordu. Bu etki, önce dillerinde kendini gösteriyordu. Rus ya da başka gayrimüslim ile Müslüman dan oluşan karma bir ailede konuşulan dil genellikle Rusça ydı. Dini açıdan da bu çocukların hangi dine kendilerini ait edeceği belirsizliğini koruyordu. Zira Müslüman bir erkekle nikaha giren Hıristiyan kadınlar kendi dinlerini terk etmiyorlardı. Oysa 1917 ihtilalinden önce Müslüman erkeklerle evlilik yapan Hıristiyan kadınların bir çoğu İslam dinini kabul etmişlerdi (Bennigsen 1981:236). Sovyet yönetiminin karışık evlilikleri teşvik ederek ulaşmak istediği başlıca amaçlarından biri de buydu. Şimdi aynı tehlike bir başka boyutta kendini göstermektedir. 5. KÜLTÜREL DEĞİŞİMİN VE KİTLE İLETİŞİM ARAÇLARININ TÜRK TOPLULUKLARININ AİLE YAPISINA ETKİSİ Kültürel değişim sosyal yaşamda da birtakım değişimler meydana getirmekte, daha doğrusu sosyal yapıda kültürel değişim ile paralel olarak değişmektedir. da geçerli olan değer yargıları bunların benimsenişi zaman içerisinde değişikliğe uğramakta, söz konusu değerler çağın ihtiyaçlarına göre değişmektedir. Ailenin her türlü etkilenmenin odağında bulunması gerçekte toplumsal değişmenin aile özelinde ortaya çıkan bir aşaması olarak kabul edilmelidir. Genç yaşlı kuşak arasında önemli fikir ayrılığının olmasını son dönemde Türk aile yaşamında belirleyici etkenlerden biri olarak gösterilmektedir. Genç kuşakların aileye bakışıyla onların aile büyükleri arasındaki fark, eski kuşakların aileye rdikleri büyük önemin yanında gençlerin daha esnek davranışlar göstermesiyle kendini belli etmektedir. Gençlerde büyük oranda kendini açığa vuran bireysel yaşam tarzı, nikahsız ilişkilere yoğun ilgi; yaşlı kuşakların anlamlandırmadığı bir hayat tarzı olarak ifade edilmektedir. Türk toplumlarında bundan birkaç on yıl önce en kutsal değer olarak atfettikleri aile; günümüzde büyük oranda değer kaybetmiş durumdadır. sal yapıda görülen çözülmeler arasında başlıca husus olarak topluluk yaşamın yerini ferdi ya bireysel yaşamın almasıdır. Özel yaşama atfedilen değerlerin büyümesi, kişinin kendini keşfi ya kişinin kendi maddi benine tapınması şahıs merkezli yaşam tarzının merkezde yer almasında başlıca etkendir. Batıda son elli yılda yoğun biçimde kendini gösteren kutsanan bu yaşam tarzı; geldiğimiz aşamada Batıda toplumlarda ailenin iflasında en önemli unsur hesap edilmektedir. Modernizmin öncüsü Batı olduğundan dolayı Batılı toplum yaşamı da modernizmin bir parçası olarak diğer toplumlara sirayet etmiştir. Aile yaşamında Batı daki kadının konumu ile diğer toplumlardaki kadının konumu aynı değildir. Uzun süre Batı toplumlarında kadın baskı altına alınmış bir cins olarak gözükmesine rağmen, ancak son yüzyıllarda kendi özgürlüğüne kavuşmuştur. Buna rağmen bir dizi Batı ülkelerinde kadına tanınan eşitlik hakları 1960 lara kadar çözülmemiş kalmaktaydı. Örneğin Batılı bir çok ülkelerde kadı- Nisan - Mayıs - Haziran

15 na oy hakkının tanınması kadınların muhafazakar partilere oy rmesinden kaynaklanmıştır lı yıllarda kadınlara seçme-seçilme hakkını tanıyan Fransa da kadınların büyük bir kısmı muhafazakar partiler için oyunu kullanmış; uzun süre Fransa da kadınların haklarını savunan sosyalist partilere pek rağbet etmemişlerdir. Türk toplumlarında dünyanın diğer toplumlarından farklı olarak kadın-erkek eşitliği prensiplerine daha eski dönemlerde rastlanılmaktadır. Bu konuda epey bir tarihsel bilgi bulunmaktadır. Türk tarihinde kadının toplumdaki özgür konumuna ilişkin kaynaklarda geniş bilgiler vardır. Bunun gibi Türk tarihinde kadının siyasi, kültürel etkileri üzerinde de yeterli malumatımız bulunmaktadır. Bundan dolayı modernizm adı altında Batılı kadın tipinin Türk toplumları için belirleyici örnek kabul edilmesi pek doğru değildir. Türklerde kadın ailenin belirleyici en önemli tarafı olarak kabul edilmiştir. Kadın aile içinde Türklerde denetleyici bir güç olup, denetilmemektedir. Öte yandan İslam a kadar Türklerde tek eşli bir aile modeli egemendir. Modern dönemde kadının özgürleşmesi, onun ekonomik bağımsızlığı olarak düşünülmektedir. Ama ekonomik bağımsızlık kadın sorununun çözülmediğini Batı da gelinen süreçte ortaya koymaktadır. Örneğin, son dönemlerde Batı da kadına şiddet olaylarının artması ekonomik özgürlüğün belirleyici amil olmadığını ortaya koymuştur. Diğer taraftan daha çok yabancı donörlar tarafından desteklenen gender eşitliği konusunun bu ülkelerde sürekli gündeme getirilmesi, bu konuda araştırmaların toplantıların yapılması aile yapısını olumsuz yönde etkilemektedir. Burada Batılı bir aile sosyoloğunun itirafına değinmemiz sanırım yerinde olacaktır: Biz kadına çocuğa daha fazla eşitlik istedik neticede aileyi otele dönüştürdük. Aynı hataya bizim de düşmememiz için bu tür araştırmaları dikkate almak gerekir. Üzerinde durulması gereken diğer bir husus da modern dönemde insanların cinsel eğilimlerinde isteklerinde görülen farklılaşmadır. Sosyologlarca üzerinde pek durulmayan bu husus, çağımızda ciddi boyutta etkileyici bir unsur haline gelmiştir. Aşkın sevginin yerini çiftler arasında cinsel tercihlerin alması bir çok düşünürlere içinde yaşadığımız döneme cinsel dönem adının rilmesine neden olmuştur. Türk toplumlarında cinsel etkileşimlerde medyanın önemli rolü bulunmaktadır. Örneğin Türkiye de toplumdaki cinsellik aygıtının belirgin bir özellik haline gelmesinde medya başat unsur konumundadır. Bu, tek sosyal aktivitesi televizyon olan kırsal kesimin televizyondan yoğun biçimde etkilenmesine neden olmaktadır. Türk toplumlarında aile yapısında değişimde Sovyet döneminin de etkisi az olmamıştır. Sovyet dönemi uygulamalarında ailenin pozisyonunda önemli değişmelerin olduğu bir gerçektir. Özellikle Sovyet yönetiminin ilk dönemlerinde geleneksel aile yapısı «feodal» sistemin bir uzantısı olarak düşünülmüş feodalizmin tüm kalıntılarına karşı mücadelede Türk aile yapısı da epey bir darbe almıştır. Buna rağmen Türk toplumları kendi aile yaşamlarının korunmasında sıkı bir mücadele sergilemişlerdir. İşin ilginç yanı, Sovyet döneminde ailenin korunması için Türk toplumlarında rilen mücadele, bağımsızlık döneminde tümden vazgeçilmiş durumdadır. Modernizmin olumsuz yönlerine de açık hale gelen Türk ailesi günümüzde kendini onarmaz konumdadır. Tüm bu etkenler geldiğimiz aşamada Türk ailesini savunmasız konuma getirmiştir. Türk toplumunun geleneksel aile düzeninden kopması, kimi zaman özellikle de medyatik unsurlar tarafından Türk aile yaşamının eskimişliği tarzında bir dizi ilerigeri yorumların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Özellikle Türkiye medyasında yaşanan herhangi bir aile içi şiddet olayı genelde «töre cinayeti» olarak tanımlanmaktadır. Türk töre anlayışının yeri 14 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

16 Türk toplumlarındaki konumu üzerinde mevcut bir yığın tarihsel bilgi Türklerde töre anlayışının şiddet içerikli yorumlanmasının aleyhine sonuçlar ortaya koymaktadır. Sorun şu ki, Türk ailesine özgü değerler maalesef Batılı çağdaş değerler kadar savunulmamaktadır. Yani kendi değerler sistemimizi çağdaş ortama aktarmakta önemli sorunlar sıkıntılar yaşamaktayız. Bu yetersizlik bir süre sonra Türk toplum hayatının eskimişliği olarak genç kuşak tarafından yargılanıp dışlanmasına neden olmaktadır. Özetle, modern yaşam, Türk toplum yaşamından kaynaklanarak Türk geleneğinden beslenerek sürdürülmek zorundadır. Geçiş sürecinde Türk topluluklarında aile yapısını etkileyen en önemli öğelerden biri kitle iletişim araçları özellikle televizyondur. Televizyon, toplumun ailenin kültürel değişiminde temel belirleyici bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. Yaptığımız araştırmada Boş zamanlarınızı daha çok ne şekilde değerlendirirsiniz? Sorusuna ailelerin % 52,3 televizyon seyrederek diye cevap rmişlerdir (Süleymanov 2007: 79). Hafta içi yayınlanan büyük çoğunluğu Güney Amerika yapımı olan diziler yoluyla, kültürümüzün temel koruyucu taşıyıcısı olan aile yapımızı çözülmeye götürecek oldukça farklı bir yaşam tarzının özendirildiği görülmektedir. Televizyonların olumlu yönde kullanılması gereken etkileri de, bu tarz filmler yoluyla olumsuz olmaktadır. Bu filmlerde, kahramanların hayat tarzları kültürel yapımıza son derece zıttır. Üstelik bu filmlerdeki karakterler yaşam tarzları sadece çocukları değil, ailenin diğer üyeleri onların kendi aralarındaki ilişkileri de etkilemektedir. Bu karakterlerin genel özelliği bolca eşya tüketmek, karşı cinsten arkadaş edinmek istedikleri her şeyi yapabilmektir Televizyonların çocuk gençler üzerindeki etkisi, toplumun diğer kesimlerine oranla çok daha fazladır. Bu etki televizyonların sadece bilgi aktarmaları yoluyla olmayıp, daha ziyade belli davranış modelleri sunmaları suretiyle cereyan etmektedir. Bu tipler özellikle çocuklar için büyük bir taklit kaynağı olan modellerdir. Günümüz gençleri büyük aile fertleriyle iletişimden ziyade, televizyon kanallarından aktarılanları pasif izleme yoluyla, sosyal kültürel olarak beslenmektedirler. Bunun sonucu olarak günümüz gençliğinin önemli bir bölümü arabesk pop sanatçılığı, mankenlik gibi şöhretli meslekleri kendilerine uygun meslekler olarak idealize etmeye başlamışlardır. Kısa dönemde şöhret olma para kazanma arzusu, onların niteliklerini geliştirmeden, kendine yetenekelrine emek rmeden, beslemeden yaşamalarına neden olmaktadır. Gelecekte gençlerdeki bu yapılanmanın yaşayış tarzının bireyler, aileler toplumun geleceği işin ciddi bir tehdit olduğu düşünülmektedir. 6. DEĞERLENDİRME Sovyet dönemindeki sosyalist ekonomisinin şartlarından doğan hayat tarzına nispetle yeni değişik bir yaşam, insan toplum anlayışı dünya görüşünü beraberinde getiren piyasa ekonomisi, Türk topluluklarında toplumsal yapıyı, kültür dünya görüşünü derinden etkilemiş bulunmaktadır. Ailenin her türlü etkilenmenin odağında bulunması gerçekte toplumsal değişmenin aile özelinde ortaya çıkan bir aşaması olarak kabul edilmelidir. Zira ekonomik alandaki yeniden yapılanma girişimleri beraberinde kültürel sosyal etkilerini de getirmektedir. Kültürel değişim sosyal yaşamda da birtakım değişimler meydana getirmekte, daha doğrusu sosyal yapıda kültürel değişim ile paralel olarak değişmektedir. da geçerli olan değer yargıları bunların benimsenişi zaman içerisinde değişikliğe uğramakta, söz konusu değerler çağın ihtiyaçlarına göre değişmektedir. Nisan - Mayıs - Haziran

17 Ancak değerler arasındaki söz konusu geçiş her zaman beklenildiği gibi olmamakta toplumlarda kaybolan değerlerin yerine yeni değerlerin ikamesi gecikmektedir. Özellikle parasal gücün yüceleştirdiği hatta meta (nesne) fetişizmi yoluyla kutsallaştırıldığı toplumda bu ekonomik değerlere uyumlu yeni ahlaki değerlerin yaratılması bu iki değer sisitemini uyumlu dengeli bir biçimde içselleştirmiş bir kişilik yapısının oluşması uzun bir zaman gerektirmektedir. Piyasa ekonomisine geçiş yeni sosyo-ekonomik yapının oluşumu Türk toplumlarının aile değerleri sisteminde değişime yol açmaktadır. Şunu altının çizilmesi gerekir ki, değişmeler onun farklı alanlarında kendini göstermektedir. Çağdaş Türk ailesinin söylendiği temel değerler, özellikle ekonomik yönü, onun sosyal statüsü yaşama geçirilen çeşitli fonksiyonları sorunsal alanını teşkil etmektedir. Aile yapısında, onun değerler eğiliminde önemli değişimler yaşanmaktadır. Sosyal bir kurum olarak aileye ilişkin olumsuz yaklaşımlar boşanmaların sayının çoğalmasında, nikah dışı doğum oranların artmasında kültürel değerlerin yıkılmasında kendini hissettirmektedir. Türk toplumlarının aile yapısında dönüşümlerin araştırılması yeni sosyo-kültürel durum çerçesinde modernlikle gelenekselliğin karşılaştırılması yeni olana doğru değişim geçirdiğini göstermektedir. Araştırma yapısal dönüşümler sorunu çok yönü bulunmaktadır bu değişim sürecine ilişkin derin bilgiye Türk ülkelerinde aynı teori metodolojiden hareket eden karşılaştırmalı araştırmalarla yapmak mümkün. Niteliksel değişimlerin yaşandığı toplumsal yaşamın tüm alanlarında aile değerlerinin, aile politikasının ciddi sosyoloji tahliline bunun esasında Türk aile yapısının sağlamlaşmasına yönelik aile politikalarına ciddi gereksinim duyulmaktadır. Günümüz koşullarında ailenin yeni ekonomik moral-etik koşullarına uyum mekanizmasının öğrenilmesi zaruri olmaktadır. Yok olan kültürel değerler öncelikle sosyolojik çalışmalar için önem arzetmektedir. Bunun yanında ulusal kültür değerlerinin belgelendirilmesi korunması milli kültür politikaları açısından büyük önem arzetmektedir. Bu değişimle birlikte bir sosyolojik yapının hızla çözüldüğü tümüyle yok olduğu gerçeği dikkate alındığında konunun aciliyeti daha derinden anlaşılacaktır. KAYNAKÇA Agıbayeva,G.A., Reprodiktovnoye podeniye jenshin Respubliki Kazakistan, Reprodiktovniye ustanovki jenshin Vostochno-Kazaxstanskoy oblasti, (Ust-Kamenogorsk: Media-Alyans, 2006) Albickiy V d. Sovremennaya semya v zerkale sociologii, Tatarstan, Sayı 1, 1997 Bennigsen, A., Lemercier-Quelquejay, C., Step de Ezan Sesleri, (İstanbul: Selçuk Yay., 1981) Denisenko, Mihail, Demograficheskiy perexod v Kirgizii, php , (Son Erişim: ) 16 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

18 Eminov, Z. N, Azerbaycan ehalisi, (Bakı: 2005). Eyvazlı, Aynur, Kızlar ecnebilerle nikaha niye üstünlük rir? Üçnokta gazetesi, , s.7 Farklı Kültürden Evlilik, v3/farkli-kulturden-evlilik.html, (Son Erişim: ) Geybullayev G., Sovremennaya Semya i Semeynıy Bit Azerbaydjançev, Avtoreferat Kandidatskoy Disertaçii, Baku, Gorovskiy F., Sotskiy Narod Kak İnternaçionalnaya Obşnost, (Kiev: Vişa Şkola, 1982), s.183. Huseynbalayeva, Gulare, Nikahsiz Ailelerin Sayı Artır, Ayna Gazetesi, İşpanov, Erkin, Narastaniye cislennosti etnicheskix brakov v Kazakistane neizbejno, kz/our/news/news.asp?id= &np=1, , ( Son Erişim: ) Janazarova, Z., Sovremennaya semya v Kazakstane i yeyo problemi, (Almati: Kazak Unirsiteti, 2004) İtogi perepisi naseleniya 1999 g. V Respublike Kazakstan, Statisticheskiy Sbornik, (Almatı: Cilt:1, 2000) Ospanova, G., V Kırgızıstane s kajdım dnyom ulichivayetsya chislo razvodov, ru/newsa.php4?st= , , (Son Erişim: ) Sotskaya Etnografiya, Mart 1976, Suleymanov, A., Sosyo-kültürel Değişim Sürecinde Azerbaycan Ailesinin Özellikleri, Aile Araştırma Kurumu İslami Araştırmalar Vakfının Düzenledikleri Uluslararası Aile Sempoziyumu, Günümüzde Aile,, Ensar Neşriyat, İstanbul, 2007 Süleymanlı, Ebulfez, Azerbaycan Türkleri Milletleşme Sürecinde, (İstanbul: Ötüken Yay., 2006) Terentyeva L.N., Semya-Mikro Sreda Etnikçeskih Proçesov, (Moskva: Nauka, 1975), Türkiye de Boşanmalar Arttı, com/haber.asp?id=202954, , (Son Erişim: ) Yabancılarla evlenen Türk erkekleri azaldı, kızları arttı, yabanc%c4%b1larla-evlenen-turk-erkekle- ri-azald%c4%b1,-k%c4%b1zlar%c4%b1- artt%c4%b1.html, (Son Erişim: ) Nisan - Mayıs - Haziran

19 Hasta Yakınlarının Organ Bağışı ile İlgili Bilgi Tutumları 1 Öğr. Gör. Dr. Sultan ÖZKAN* Yrd. Doç. Dr. Emel YILMAZ** Öz Amaç: Günümüzde çeşitli nedenlerle artık tıbbi tedavisi mümkün olmayan son dönemdeki hastalıklarda kullanılan yöntemlerden birisi organ naklidir. Organ nakli konusunda ileri olduğu kabul edilen ülkelerde bile organ bağışı istenen düzeyde değildir bu konuda da kesin bir çözüm henüz bulunamamıştır. Bu sorunun kaynağında, halkın hayattayken öldükten sonra yakınlarının organlarını bağışlama konusunda çekimserliği yatmaktadır. Bu araştırma, hastanede yatan hastaların yakınlarının organ bağışı ile ilgili bilgi tutumlarını değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmış uygulanmıştır. Gereç Yöntem: Araştırmaya, 15 Nisan 31 Mayıs 2007 tarihleri arasında Bandırma Mustafa Gün Karahan (160 yataklı) Kapıdağ Devlet Hastanelerinde (250 yataklı) yatarak tedavi gören hastaların yakınlarından araştırmaya katılmayı kabul eden 338 kişi alınmıştır. Veriler, araştırmacılar tarafından hazırlanan 26 soruluk anket formu aracılığı ile toplanmıştır. Araştırmanın yürütülmesi için kurumlardan yazılı izin çalışmaya katılan kişilerden araştırmanın amacı anlatıldıktan sonra onam alınmıştır. Verilerin analizi SPSS 11.0 bilgisayar istatistik paket programında değerlendirilmiş, rilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler ki kare analizi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma kapsamına alınan kişilerin yaş ortalaması 40.72±13.28, %73.1 i kadın, %76.9 u evli, %52.4 ü ilkokul mezunu %54.4 ü ev hanımı %71.0 i ilçede yaşamaktadır. Hasta yakınlarının %55.3 ünün organ bağışı konusunda bilgilerinin olduğu, %96.4 ünün organlarını bağışlamadığı, %75.4 ünün organ bağışında bulunmak istediği, %90.5 inin organ bağışının gerekliliğine inandığı, %92.0 ının ise organ bağışı için ne yapmak gerektiğini bilmediği saptanmıştır. Organ bağışlamama nedenleri sırasıyla; %20.4 ü hekimlere günmeme, %16.0 ı kişisel tercih, 10.9 u kararsızlık %9.5 i vücut bütünlüğünün bozulmasını istememe nedeniyle organlarını bağışlamak istemediklerini belirtmişlerdir. Sonuç: Araştırma sonucunda; hasta yakınlarının organ bağışı konusunda bilgi eksiklikleri olduğu, organ bağışı konusunda tutum davranışlarının farklı olduğu organ bağışlamak isteyenlerin çok azının organ bağışında bulunduğu saptanmıştır. Bu bulgular hasta yakınlarının organ bağısı konusunda eğitime gereksinimleri olduğunu düşündürtmektedir. Anahtar kelimeler: Organ bağışı, hasta yakınları, tutum, bilgi. Abstract Knowledge and Attitudes of Patients' Relatis Towards Organ Donation Aim: Today, organ transplantation is only performed in patients who are in the terminal phase of disease. Hower, en countries with well-established cadaric organ procurement systems are unable to provide the number of transplants required, and the solutions to this problem are still not clear. The hesitance of the people to donate their organs in life or after death lies in the core of this problem. This descripti study was planned and applied to assess the knowledge and attitudes of hospitalized patients relatis toward organ donation. Material and Method: Total 338 voluntary people who hospitalized patients relatis at Bandırma Mustafa Gün Karahan (160 beds) and Kapıdağ State Hospitals (250 beds) between the dates of April 15 and May 31, 2007 were enrolled in research. Data were collected using the questionnaire (26 items) which prepared by researchers. Before the study, permission was taken from the hospitals and persons. The analysis of the data was obtained by using descripti statistical and chi-square test in SPSS Results: Mean age of person who participated in the study was 40.72±13.28 years.73.1% of them were woman, 76.9% were married, 52.4% had education in primary school lel, 54.4% were housewife and 71.0% were living in district. It was determined that 55.3 % of the patients relatis had information about the subject, 75.4% of the person were volunteers, 90.5% of the persons were belied in the necessity organ donation, 92.0% of them do not know where to apply. Reasons for refusal to donate organs were as follows: lack of confidence a doctor (20.4%), personal choice (16.0%), instability (10.9%) and didn t want to be cut into pieces of their body (9.5%). Conclusion: As a conclusion, health knowledge of patients relatis about organ transplantation was low. There was a difference between attitudes and behaviors about organ transplantation; the rate of organ donation was low in patients relatis that went to donate. The results of this study suggested that training of patients relatis on organ donation was essential Key words: organ donation, patients relatis, attitudes, knowledge. (*) Balıkesir Ünirsitesi, Bandırma Sağlık Yüksekokulu. (**) Celal Bayar Ünirsitesi, Manisa Sağlık Yüksekokulu. (1) Bu araştırma; Eylül 2007 tarihlerinde Gaziantep te yapılan Türk Cerrahi Ameliyathane Hemşireliği kongresinde poster bildiri olarak sunulmuştur. 18 Nisan - Mayıs - Haziran 2009

20 GİRİŞ Vücutta görev yapamayacak kadar fonksiyon kaybı olan hatta bedene zararlı hale gelen bir organın yenisi sağlamı ile değiştirilmesi düşüncesi çok eski zamanlardan beri insanların ilgisini çekmiştir (Çelebi ark. 2002, Bölükbaş ark. 2004, Göz Gürelli 2007). Organ yetmezliği ya da kaybı nedeni ile yaşamı tehdit altında olan bireylerin hayatlarını kurtarmak, yaşam sürelerini kalitesini artırmak organ nakli ile mümkün olmaktadır. Organ bağışı, bir kişinin hayatta iken serbest iradesi ile tıbben yaşamı sona erdikten sonra doku organlarının başka hastaların tedavisi için kullanılmasına izin rmesi bunu belgelendirmesidir (Göz Gürelli 2007). Organ nakli ise, vücutta görevini yapamayan bir organın yerine canlı bir riciden ya ölüden alınan sağlam bir organın nakledilmesidir. Bu işlem, günümüzde birçok kronik organ hastalıklarında uygulanan geçerli bir tedavi yöntemi olarak kabul edilmektedir. Organ nakli ile ilgili ilk bilgilere mitolojik bazı gravürlerde rastlanmakta ise de, tedavi edici amaçlarla kullanılmasının temelleri 19. yüzyılın başlarında ortaya atılmış önce hayvanlarda uygulanan deneysel çalışmalar, daha sonraları insanlar üzerinde yapılan çalışmalarla bugünkü biçimini almıştır (Özdağ 2001). Organ nakilleri için organlar; canlı kadavra donörden sağlanabilir. Günümüzde kalp, karaciğer, böbrek, pankreas, ince bağırsak, kemik iliği, kan, deri, kornea gibi yaşamsal önemi olan pek çok organın nakli gerçekleştirilebilmektedir (Özmen ark.2008). Ülkemizde organ naklinde kullanılacak organ büyük oranda hastanın yakınları tarafından yapılan organ bağışıyla temin edilmektedir. Organ nakli konusunda ileri olduğu kabul edilen ülkelerde bile organ nakli aktivitesi istenen düzeyde değildir bu konuda da kesin bir çözüm henüz bulunamamıştır. Dünyada doku organlarının tümünü kadavra donörden sağlayan bir ülke yoktur (Yücetin ark. 2003). Avrupa ülkelerinde organ donörlerinin %80 i kadavra, %20 si canlı kaynaklı iken, Türkiye de tam tersine %75 i canlı, %25 i kadavra kaynaklıdır (Bölükbaş ark. 2004). Organ bağışları, bir milyon nüfusa düşen kadavra donörlerle değerlendirilmektedir. Gelişmiş ülkelerde bir milyonda olan kadavradan organ bağışı İspanya da 33.6, Belçika da 25.2, Kanada da 14.1, Fransa da 16.2, Yunanistan da 4.5, ülkemizde ise 2.2 dir (Yaşar ark. 2008). Günümüzde organ nakli için gerekli organın temininde yetersizlik, uygulamada engel oluşturmakta bu durum nakledilecek organ ihtiyacı ile temini arasındaki açığın gittikçe büyümesine neden olmaktadır (Naçar ark. 2001). Literatürde organ bağışı yetersizliğinin yasal, dinsel, eğitimsel vb birçok nedeni olduğu bildirilmektedir (Aksoy 2003). Organ bağışı konusundaki engeller araştırılırken, üzerinde en fazla durulan konulardan birisi de dini inançlardır. İnsanın yaşamının sürekliliği amacıyla yaşam kurtarıcı her türlü yöntemin kullanımını onaylayan İslam dini açısından organ bağışının herhangi bir sakıncası bulunmadığı Diyanet İsleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulunun tarihli 396 sayılı kararı ile bildirilmiştir (Dontlu 2004). Ülkemizde 1979 tarihine kadar organ nakli konusundaki kurallar, meslek örgütlerince belirlenerek uygulanırken, günümüzde 1979 yılında çıkarılan Organ Doku Alınması, Saklanması, Aşılanması Nakli ne ilişkin 2238 sayılı yasaya göre uygulamalar yapılmaktadır (Özdağ 2001). Bu yasada kişinin, organ dokularını bağışladığını belirten resmi ya yazılı bir vasiyeti yoksa yakınlarının rızası ile ölünün organ ya dokularının alınabileceği belirtilmekte, organ/doku alınmasına karşı olduğunu belirten bir beyanı varsa organ ya dokularının alınamayacağı ifade edilmektedir (Naçar ark. 2001). Bu yasada bir bedel ya başkaca çıkar karşılığı, organ doku alınması Nisan - Mayıs - Haziran