GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİNİN TARIMSAL YAPISI

Transkript

1 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİNİN TARIMSAL YAPISI D oç. Dr. EJDER KALELİOĞLU* Giriş Hatay-Maraş Çöküntü Hendeğinin doğu kenarı, Türk-Irak sınırının geçtiği Hazil Suyu, Dış Doğu Torosla^ın güney etekleri ve Suriye sınırı arasında Güneydoğu Anadolu Bölgesi uzanır. Bu bölge, 7 coğrafi bölgem izin en küçüğüdür. Yaklaşık km2 yüzölçümüyle Türkiye topraklarının ancak % 7,5 unu oluşturur. Fakat bu küçük bölgenin tarım yönünden ülkemiz ekonomisinde oldukça önemli bir yeri vardır. Güneydoğu Anadolu Bölgesi ve Türkiye topraklarının faydalanma yönünden bölünüşü şöyledir: Güneydoğu Anadolu Bölgesi Türkiye Ekili-Dikili Alanlar % 24.5 % 24.5 Nadas Alanları % 17.5 % 11.0 Ormanlar % 8.0 % 13.5 Çayır ve otlaklar % 37.0 % 35.0 Tarıma Elverişsiz Alanlar % 13.0 % 16.0 Yukarıdaki tabloda da görüldüğü gibi, bölge topraklarının % 24.5 i ekilidikili, % 17.5 i nadas, % 8 i orman, % 37 si çayır-otlak ve % 13 ü tarıma elverişsiz alanlardan oluşur (Şekil: 1). Düzlüklerin geniş alanlar kapladığı Güneydoğu Anadolu Bölgesi, ekili-dikili topraklar oranı bakımından Türkiye ile aynı değeri gösterir. Bölgede batıdan doğuya doğru gidildiğinde ekili-dikili alanlarda azalmalar olur. Şöyle ki, Gaziantep ilinde % 41 olan ekili-dikili alanlar oranı, Şanlıurfa da % 35'e, M ardin'de % 26 ya, D iyarbakır da % 14'e ve Siirt te % 9 a düşer. Güneydoğu Anadolu Bölgesinde nadasa ayrılan toprakların oldukça geniş olduğu dikkati çeker. Tabloda görüldüğü gibi, nadas toprakları, burada Türkiye * Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih, Coğrafya Fakültesi, Coğrafya Bölümü. Ankara.

2 160 EJDER KALELİOĞLU ortalamasının çok üstündedir. Bu durum bize, bölgede hâkim olan ve özellikle tahıl ekimine ayrılan kuru tarımın, nadasa fazla muhtaç bulunduğunu açıklar. Hatta, bölgede % 17.5 olan nadas alanları oranı, Şanlıurfa ilinde /o 22 ye ulaşır. Az yağış alan bu bölge, orman bakımından oldukça fakir sayılır. Bölgede % 8 olan orman alanları oranı, Türkiye ortalamasının çok altındadır. Meşeliklerden oluşan ormanlara, bölgede, fazla yağış düşen yüksek yerlerde, To- roslar ın güney yamaçlarında ve Mardin Eşiği üzerinde rastlanır. Bölgede, Şanlıurfa yöresinde orman yok denecek kadar azdır. Şanlıurfa ilinin ancak % 0.4 ii ormanlarla örtülüdür. Buna karşılık, Gaziantep ilinin % 18'i, Adıyaman ilinin % 17 si, Mardin ilinin % 12 si ve Siirt ilinin % 9'u ormanlarla kaplıdır. Bölge yüzölçümünün % 37 sini çayır ve otlaklar oluşturur. Bu değer, Türkiye ortalamasının (% 35) biraz üstündedir. Bu durum ise bölgede hayvancılığın gelişmesine yol açmıştır. Son yıl içinde, bölgedeki çayır ve otlaklar alanında azalma görülmüştür. Çünkü önceleri otlak olarak kullanılan alanların ekilebilir bölüm leri tarlaya çevrilmiştir. Engebelerin az yer tuttuğu bölgede tarıma elverişsiz alanlar % 13 kadardır. Bu oran Türkiye ortalamasının (% 16) altındadır. EKİLİ ALAN LAR: Güneydoğu Anadolu Bölgesinde % 24.5 oranındaki ekili-dikili alanların, % 19'u ekili alanlara, % 5.5 i ise dikili alanlara ayrılmıştır. Ekili alanların % 86 smda tahıl, % 7 sinde baklagiller, % 2 sinde endüstri bitkileri ve % 5 inde diğer ürünlerin tarımı yapılır (Şekil: 2). Bölge, genellikle geçirgen taşlardan oluşmuş bir zemine, yağışlı ve soğuk olmayan bir kış ile sıcak ve kurak bir yaza sahiptir. Suna göre, bölgede, özellikle yazın siıya ihtiyacı bulunmayan bitkilerin daha çok yetişeceği açıkça anlaşılmaktadır. Fakat bölge içinde farklı zemin, topografya, yükselti, su ve beşeri şartlar göstert n yöreler yer alır, işte bu farklılıklar, bölgede, kültür bitkilerinin dağılışında etkili olur. Tahıl Tarımı: Bütün Türkiye de olduğu gibi, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde de, ekili alanların büyük bir kısmı tahıl tarımına ayrılmıştır. Bölgedeki ekib. alanlar içinde tahılın payı % 86 yı bulur. Tahıl ekiminde insanın en önemli gıda maddesi olaıı buğday tarımı başta gelir. Fazla sıcaklık isteyen, yaz yağışlarını sevmeyen, idüvyal ve volkanik materyalden oluşan topraklardan hoşlanan buğday, bölgenin bütün yörelerinde yetiştirilen bir ürünüdür; fakat ençok Şanlıurfa yöresinin güneyinde, Suruç, Altınbaşak (Harran) ve Ceylanpınarı ovalarında, Gaziantep yöresinin güneyindeki Tilbeşar ovasında, Diyarbakır Havzasının alüvyal topraklarında ve Mardin Eşiği nin güneyindeki düzlük

3 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİ 161 lerde ekilir. Bölgenin yıllık ortalama buğday üretimi tonu bulur. Bunun tonu, yâni 1/3 den biraz azı Şanlıurfa ilinden elde edilir. Şanlıurfa ili, Türkiye nin en önemli buğday alanlarından biridir. Hemen hemen her yıl üretimde, Konya ve Ankara dan sonra 3. sırayı bu ilimiz alır. Şanlıurfa yı bölgede sırayla Diyarbakır ( ton), Mardin ( ton), Gaziantep ( ton), Adıyaman ( ton) ve Siirt ( ) illeri izlerler (Harita: 1). Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Türkiye yıllık ortalama buğday üretiminin % 10 kadarını sağlamaktadır. Bölgenin küçüklüğünü hatırlayacak olursak, buğday üretiminde bu bölgenin ülkemizde önemli bir yeri bulunduğu anlaşılır. Bölgede, tahıl tarımında, buğdaydan sonra 2. sırayı arpa alır. Tahıl çeşitleri arasında toprak, nem ve sıcaklık yönünden kanaatkâr olan arpa, yine de buğday tarımının çok yapıldığı güney bölüm lerde yaygındır (Harita: 1). B ölgede yıllık ortalama arpa üretimi tondur. Bunun tonu yaklaşık 1/3 i Şanlıurfa ilinden elde edilir. Türkiye yıllık ortalama arpa üretiminin % 14 ü bu bölge topraklarından sağlanır. Bölgede, diğer tahıl çeşitleri olan çavdar, yulaf, mısır, darı ve pirinç, buğday ve arpa yanında son derece az ekilir ve üretilir. Baklagiller Tarımı: Bölgede ekili alanlar içinde 2. sırayı baklagiller tarımı alır. Ekili alanlarının % 7 si baklagillere ayrılmıştır. Kırmızı mercimek ekimi baklagillerin başında gelir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Türkiye nin kırmızı m ercim ek ambarı sayılır. Bölgenin yıllık ortalama ( yılları ortalaması) kırmızı m ercim ek üretimi tondur. Bu değer, Türkiye yıllık o r talama kırm ızı m ercim ek üretiminin ( ton) % 75 idir. Akdeniz ikliminde çok iyi yetişen, volkanik kökenli toprakları seven ve fazla emek istemeyen mercimek ekimi, bölgenin bütün yörelerinde görülür. Fakat, bölgede mercimek en fazla Mardin (yıllık ortalama üretim ton), Şanlıurfa (yıllık ortalama üretim ton) ve Diyarbakır (yıllık ortalama üretim ton) illerinde üretilir. Bu illeri üretimde sırayla Gaziantep ( ton), Adıyaman ( ton) ve Siirt ( ton) illeri izler. (Harita: 2). Baklagillerden fiğ, burçak, nohut, bakla ve fasulye ekimini de bölgede görmekteyiz. Fakat bunların ekimi m ercim ek yanında son derece azdır. Endüstri Bitkileri Tarımı: Bölgede Ekili alanlar içinde endüstri bitkileri ekimi (% 2) önemsiz kalır. Endüstri bitkileri arasında en çok pamuk tarımı yapılır. Kurak ve sıcak bir yaz isteyen pamuk, bölgede, sulamaya uygun alüv- yal toprakların bazı kısımlarında yetiştirilir. Bölgenin 1986 yılı pamuk üretimi tondur. Bunun tonu yaklaşık % 41 i Şanlıurfa ilinde üretilir. Şanlıurfa'yı tonla Diyarbakır, tonla Gaziantep ve tonla

4 162 EJDER KALELİOĞLU Adıyaman illeri izler ydı Türkiye pamuk üretiminin ( ton) % 13 ü bu bölgeden sağlanmıştır. Bölgenin diğer önemli bir endüstri bitkisi olan tütün en fazla Adıyaman, Siirt ve Diyarbakır illerinde ekilir. Bölgenin 1986 yılı tütün üretimi tonu biraz geçer. Aynı yılda Türkiye tütün üretiminin ( ton) % 9 u bu bölgeden elde edilmiştir. Hoştan Tarımı: Kavun-karpuz veya bostan tarımının bölgede önemli bir yeri vardır. Bölgenin Arap ülkelerine yakınlığı, bu tarımı devamlı teşvik etmiştir. Arap ülkelerine çok miktarda satılan kavun-karpuz üretimi, bölgede 1986 yılında tona ulaşmıştır. Bunun tonu yaklaşık % 40.5 i Mardin ilinden ve tonu yaklaşık % 27 si Diyarbakır ilinden elde edilmiştir yılı Türkiye kavun-karpuz üretiminin ( ton) yaklaşık % 14 ü bu bölgeden sağlanmıştır. DİKİLİ ALAN LAR: Güneydoğu Anadolu Bölgesi topraklarının % 5.5 iııi dikili alanlar kaplar. Bölgede doğudan batıya doğru gidildiğinde dikili alanlarının genişlediği görülür. Örneğin, Siirt ve Diyarbakır illerinde % 4 ü aşar, Adıyaman ilinde % 6'va yaklaşır ve Gaziantep ilinde % 20 yi bulur. Gaziantep i ülkemizde, % 23 dikili alanlar oranı ile, sadece Aydın ili geçmektedir. Bölgedeki dikili alanların % 77.5 inde bağlar, % 16.5 inde meyvelikler ile sebze bahçeleri ve % 16 sında zeytinlikler yer alır (Şekil: 3). Bağ Tarımı: Bölgede, dikili alanlar içinde en geniş sahayı bağlar kaplar. Bölgenin hektarlık bir bölümü bağlarla örtülü bulunur. Türkiye bağ alanlarının ( hektar) yaklaşık 1/4'i bu bölgede yer alır. Bağ, şiddetli olmayan bir kış, kurak ve sıcak bir yaz, bol güneşli bir sonbahar ve geçirgen bir zemin ister. Bu doğal şartları bağ, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde bulur. Bölgedeki platolarda geniş alanlar kaplayan kalkerler ile maralı kalkerlerin ve bir dereceye kadar bazaltların üzerleri bağ tarımına elverişli zeminleri oluştururlar. Bağ, aynı zamanda çok emek ister. Bağların bakımı, sürülmesi, budanması ve üzümün toplanması bol insan emeğini gerektirir. İşte bu sebepler bölgedeki bağ alanlarının dağılışını etkiler. Şöyle ki, Akdeniz iklimi özelliklerine bölgede en çok benzerlik gösteren ve bölgenin en kalabalık bölümü olan Gaziantep yöresinde bölge bağ alanlarının % 40 ı ( hektar) toplanmıştır. Türkiye bağ alanlarının yaklaşık % 9.5'i Gaziantep ilinde yer alır. Gaziantep ilini, bağ alanları genişliği bakımından bölgede sırayla Mardin, Diyarbakır, Şanlıurfa, Adıyaman ve Siirt illeri izler.

5 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİ 163 Bölgenin yıllık ortalama yaş üzüm üretimi tonu bulur. Türkiye yıllık ortalama yaş üzüm üretiminin ( ton) % 22 sini Güneydoğu Anadolu Bölgesi sağlar. Bölgedeki yaş üzümün % 43 ü Gaziantep ilinden ( ton) elde edilir. Gaziantep ilini, yıllık ortalama üretim miktarlarına göre, sırayla Mardin ( ton), Diyarbakır ( ton), Adıyaman ( ton), Şanlıurfa ( ton) ve Siirt ( ton) illeri izler (Harita: 3). Zeytinlikler: Bölgede, dikili alanların % 6 sını zeytinlikler kaplar. Akdeniz ikliminin önemli ve tanıtıcı bir bitkisi olan zeytin, kışı yağışlı, yazı kurak ve ilkbaharı donsuz bir iklim ile, özellikle kireçli bir toprak ister. Ayrıca zeytincilik çok emek gerektirir. Zeytinleri aşılama, çapalama, budama, hasat ve yağ çıkarma işlemleri için çok sayıda usta işçiye gerek vardır. Sıraladığımız bu şartları, zeytin, bölgede özellikle Gaziantep yöresinin güney taraflarında bulur. Donların az görüldüğü, Gaziantep yöresinin alçak bölümlerinde, Kilis, Nizip ve Oğuzeli çevrelerinde zeytinlikler çok yaygındır. Bölgedeki zeytin ağacından 'i Gaziantep ilinde toplanmıştır (Harita; 4). Adıyaman, Şanlıurfa ve Mardin yörelerinin kuytu yerlerinde de az miktarda zeytinlikler görülür. Bu üç ilde toplam zeytin ağacı bulunur. Türkiye deki zeytin ağaçlarının ( ağaç-1986 yılında) % 4.5 i bu bölgede toplanmıştır. Bölgenin yıllık ortalama zeytin üretimi ton kadardır. Bu miktarın % 99.5'i zeytinyağı üretiminde % 0.5 i de sofralık olarak kullanılır. Meyvelikler ve Sebze Bahçeleri: Dikili alanların % 16.5 i meyvelikler ve sebze bahçeleriyle kaplıdır. Meyvelikler içinde antepfıstığı başta gelir. Oııemli bir ihraç ürünümüz olan antepfıstığı, çiçeklenm e zamanı olan Nisan ve Mayıs aylarında kavurucu sıcaklardan, şiddetli soğuklardan ve devamlı yağışlardan hoşlanmaz. Kış donlarına karşı zeytinden daha dayanıklı olan antepfıstığı, her türlü toprakta yetişir. Antepfıstığı, topografyaya da pek bağlı değildir. Çok engebeli olmayan yerlerde dahi gelişir, işte bu sebeplerden dolayı antepfıstığı ağaçları, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, başka ürünlerin yetişmesine pek uygun olmayan plâto alanlarında yaygındır. Ayrıca, buralarda çok sayıda aşılanmak üzere bulunan yabani fıstık ağaçları yer almaktadır. Bölgede, antepfıstığı ağaç sayısı i (1986 yılında) bulur. Bölgenin bütün illerinde antepfıstığı yetiştirilir. Bölgedeki fıstık ağaçlarının % 44'ü Gaziantep yöresinde toplanmıştır. Bu yörede antepfıstığı, daha çok yörenin kuzeyinde, kışların daha soğuk geçtiği Gaziantep Plâtosu üzerinde yaygındır (Harita: 4). Gaziantep ilini ağaç sayıları bakımından, sırayla, Şanlıurfa ( ağaç), Adıyaman ( ağaç), Siirt ( ağaç, Mardin ( ağaç) ve Diyarbakır ( ağaç) illeri izler. Bölgede eskiye göre antepfıstığı alanlarında gelişmeler olmuş ve bu gelişmeler günümüzde de de

6 164 EJDER KALELİOĞLU vam etmektedir. Çünkü, bölgede milyonlarca yabani fıstık ağaçları aşılanmayı beklemektedir. Türkiye deki 1986 yılı antepfıstığı ağaçlarının ( ağaç) % 89.5 i Güneydoğu Anadolu Bölgesinde toplanmıştır. Bölgenin yıllık ortalama antepfıstığı üretimi tondur. Bunun tonu Şanlıurfa, tonu Gaziantep, 2240 tonu Adıyaman, 1000 tonu Siirt, 370 tonu Diyarbakır ve 170 tonu Mardin ilinden elde edilir. Ağaç sayısı yönünden Gaziantep ili Şanlıurfa ilinden üstün olduğu halde, ağaç başına verimin Şanlıurfa da yüksek olması nedeniyle bu ilde antepfıstığı üretimi daha fazladır. Türkiye yıllık ortalama ( ) antepfıstığı üretiminin ( ton) % 92 si bu bölgeden elde edilir. Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, fıstık ve üzümden başka, incir, armut, ayva, badem, ceviz, dut, elma, erik, kayısı, zerdali, şeftali, nar, kiraz ve vişne gibi çeşitli meyveler de yetiştirilir. Ancak, bunlar üzüm ve antepfıstığı gibi ekonomik değer taşımazlar. Bölgede meyve ağaçlarının çeşitliliği ve dağılışlarında yükselti, topoğrafya, sıcaklık ve akarsular etkili olur. Bölgenin kuzey taraflarına ve yüksek yerlerine doğru gidildiğinde, meyve ağaçları çeşitleri azalır. Buralarda daha çok kış soğuklarından etkilenmeyen ceviz ve badem ağaçları yer alır. Bölgenin güneyindeki alçak alanlara, ayrıca akarsu boylarına ve genel olarak doğudan batıya doğru gidildiğinde, meyve ağaçları, çeşitleri artar. Kışı pek soğuk olmayan yükseltisi az alanlarda kayısı, şeftali, zerdali, vişne, dut, erik, nar gibi meyveler yetiştirilir. Bu meyve ağaçları, sulamaya uygun akarsu boylarında bahçeler meydana getirirler. Üzüm ile antepfıstığı dışındaki meyveler, ancak bölgenin mahalli ihtiyacını karşılar. Sebze yetiştiriciliği özel bir bakımı gerektirir. Yaz-kış sebze olmakla birlikte, çeşit ve miktar bakımından yaz sebzeleri daha önemlidir. Yaz sebzeleri yetişme dönem lerinde sıcaklık yanında su da isterler, işte, bu su meselesi nedeniyle, yazı sıcak ve kurak, arazisi genellikle geçirgen olan Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, sebze tarımı son derece sınırlıdır. Sebze bahçeleri bölgede, Dicle Nehri ve kollarının sulanabilen vadi tabanlarında, Mardin Eşiği ve Ka- racadağ ın güney eteklerinden çıkan kaynakların oluşturduğu akarsjı-boyla- rmda görülür. Domates, patlıcan, biber, fasulye, soğan, sarımsak ve kabak bölgede yetiştirilen en önemli sebzelerdir. SONUÇ: Güneydoğu Anadolu Bölgesinde plâtolar geniş alanlar kaplar. Bu platolarda tarıma elverişli topraklar parçalıdır. Tarım, bu plâtolarda özellikle toprak örtüsünün toplanmış olduğu vadi tabanlarında ve karstik çukurlarda yapılır. Ayrıca, tarım alanları, meyilin az olduğu vadi ve tepe yamaçlarına, ana kaya

7 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİ 165 nın yüzeye çıkmadığı tepelerin üzerlerine kadar yayılır. Yüksekliği 1919 metreye ulaşan volkanik Karacadağ ile yüksekliği 1500 metreye varan kalkerlerden oluşmuş Mardin Eşiği, bölgenin tarıma elverişsiz iki önemli engebesidir. Ayrıca, erozyona uğramış fazla eğimli yamaçlar, ana kayanın yüzeye çıktığı tepeler ve toprak örtüsünden yoksun bazalt yüzeyleri tarımın yapılmadığı alanlardır. Bölgenin güneyinde uzanan ovalarda, tarıma elverişli devamlı topraklar yer alır. Bölgede, doğal şartlar nedeniyle, suya ihtiyacı olmayan ürünler, daha fazla yetiştirilir. Bu ürünler, tahıllardan buğday ve arpa, baklagillerden m ercimek, meyvelerden üzümdür. Bilindiği gibi, Akdeniz ikliminde çok iyi yetişen buğday, üzüm ve zeytin olmak üzere üç önemli ve temel ürün vardır. Bunlardan buğday ve üzüm, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde de iki önemli ürünüdür. Ayrıca, bu iki ürüne bölgede mercimek ve antepfıstığı gibi ürünler de katılmıştır. Bölge, Türkiye nin önemli bir buğday, arpa, m ercimek, üzüm ve antepfıstığı üretim alanıdır. Bölgede en geniş alanı talııl tarımı kaplar. Tahılı baklagiller, bağ, antepfıstığı ve zeytin tarımı izler. Su faktörünün olumsuz etkisi nedeniyle endüstri bitkileri, üzüm ve antepfıstığı dışında, meyve ve sebze tarımı bölgede gelişememiştir. Bölgede, akarsu boylarına ve doğudan batıya doğru gidildiğinde tarımda çeşitlilik görülür. Bölgede, çok emek gerektiren ve Akdeniz ikliminde iyi yetişen bağ, zeytin ve antepfıstığı plântasyonu, en fazla, nüfusça yoğun ve Akdeniz iklimi özelliklerine benzerlik gösteren Gaziantep yöresinde yapılır. Bölgede, ekstansif bir tarım şekli görülür. Elde edilen ürünlerde verim oldukça düşüktür. Bu verim düşüklüğü, tarımda fazla makine kullanılmaması, yeterince gübrelememe, hastalık ve zararlılarla gereği kadar mücadele edilmeyişi ve nihayet küçük arazi mülkiyetinin hâkim oluşu gibi sebeplerden ileri gelmektedir.

8 BİBLİYOGRAFYA KALELİOĞLU, E.: Türkiye de Antepfıstığı. Türk Coğ. Derg. Sa: 22-23, s , Ankara, KALELİOĞLU, E.: Gaziantep yöresinde Yerleşme, Meskenler, N ü fu s ve Ekonomik Faaliyetler. Ankara Üniv. D.T.C.F. Derg. Cilt: X X V III, Sayı: 3-4, s , Ankara, SÖZER, A. N.: Güneydoğu Anadolu nun Doğal Çevre Şartlarına Coğrafî Bir Bakış. Ege Coğrafya Derg. Sa: 2, s. 8-30, İzmir, TUNCEL, M.: Türkiye Coğrafi Bölgelerinin Ziraî Karakterleri. İst. Üniv. Coğ. Enst. Derg. Cilt: 6, Sa: 11, s , İstanbul, YÜCEL, T.: Türkiye Coğrafyası. Türk Kül. Araşt. Enst. Yay. No: 68, Seri: VII S: 5, Ankara, Tarımsal Yapı ve Üretim Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1093, Ankara, Tarımsal Yapı ve Üretim Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1138, Ankara, Tarımsal Yapı ve Üretim Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1168, Ankara, Tarımsal Yapı ve Üretim Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1236, Ankara, Tarımsal Yapı ve Üretim Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1275, Ankara, Türkiye İstatistik Yıllığı Başbakanlık D.İ. Enst. Yay. No: 1250, Ankara, 1988.

9 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİ 167 w ;3 & : fi PQ 2 s CÛ 0 ^3 fl «C o VO < 1 S * fi 3 1 V CCT3 -* 0) C/> V :p y I e CQ ;g -2 ^ o oa o Cö fi _ < «3 >s>j -o 0 33 C s*. 4) - fi 3cd O 1 W (M -O V -* 0) C/> s ce -3cö aû SL To 2 CQ J2-2 "o _2 -o T3. a S«*:fi fl c2 2? 1 a l i fi Ou es J O o o o 'O N W 00 # # # # y ı -t. _2 :3 l- -5 -S T* & e2 ps w 5 İ ir > i? o o Tf 00 ^ m <N f l M H # # # # # = es m «< jg ;fi "fi 73 es _g t. 3 P o - s «s - e s a» S S B 3 3 i ** <3 W Z O U H o i o o! : : III 111 J İ 4> C/>