önemli yer tutmaktadır. Çünkü Türkiye'nin coğrafi şartları, arazi durumu ve tarımsal ORTA ANADOLU'DA KOYUN YETİŞTİRiCİLİGİ VE EKONOMİK ÖNEMİ

Transkript

1 Selçuk Üniversitesi Vet. Fak. Dergisi özel Sayı ( ), ORTA ANADOLU'DA KOYUN YETİŞTİRiCİLİGİ VE EKONOMİK ÖNEMİ Doç. Dr. Halil AKÇAPINAR* Koyun yetiştiriciliği dünyanın bütün ülkelerinde, hayvancılık faaliyetleri içinde önemli yer tutmaktadır. Bugün dünyada 1.2 milyar civarında koyun yetiştirilmektedir. Dünyada insan başına düşen koyun sayısı ülkelere göre oldukça farklılıklar göstermektedir. Dünya üzerindeki kıtalar yönünden koyun yoğunluğu incelenirse (Tablo 1) 100 kişiye düşen koyun sayısı Afrika'da 38, Kuzey Amerika'da 6, Güney Amerika'da 42.7, Asya'da 12.8, Avrupa'da 28.2, Okyanusya'da 'dir. Aynı değerler, dünyanın çeşitli ülkelerinde ise iklim, coğrafi yapı ve diğer faktörlere göre değişiklikler göstermektedir (Tablo 2). Avustralya ve Yeni Zelanda gibi ülkelerde 100 kişiye i~abet eden koyun sayısı 910 ve 2280 gibi değerler gösterirken, teknolojik yönden gelişmiş ülkelerde bu değer daha düşük olmaktadır. Meraları ve yem kaynaklatı eiıtansif ha:yvancılığa sınırlı imkanlar veren ülkelerde koyun ve keçi yetiştiıiciliği halk için daha pratik ve daha ekonomik olmaktadır. Ancak ılıman ve yağışlı iklime ve zengin meralara sahip olan, entansif koyun yetiştiriciliği yapılan gelişmiş ülkelerde de bu rakam yüksektir. N'itekim gelişmiş.bir ülke olan İn-... '. /.. giltere'de 100 insana düşe11 kpyup. sayısi 57'dir. Ilk bakişta koyun ve keçi yoğunluğu, ülkelerin gelişmişliğini gösteren bir ölçü görünümü vermekte ise de yüksek verimli koyun ve keçi yetiştiriciliği yapılan yerlerde durum sanıldığı gibi değildir. Türkiye genel:yapısı itibariyle hayvancılığa dönük bir ülkedir. Milli gelirimizin önemli bir. kısmı hayvancılıktan sağlanmaktadır.. Türkiye milli gelirinin :%21'i tarım ve hayvanqılıktan, bununda %34'ü hayvancılıktan elde edilmektedir. Hayvancılık sektöründe koynu ve keçi yetiştiriciliği önemli yer tutmaktadır. Çünkü Türkiye'nin coğrafi şartları, arazi durumu ve tarımsal yapısı, koyun ve keçi yetiştiriciliğine daha fazla imkan sağlıyacak özel- (*) A.Ü. Veteriner Fakültes1, Zöotekni Anabilim Dalı Öğretim Üyesi.

2 KlTALAR Koyun Sayısı Km 'ye ı on Yapağı tl'retimi Süt Karkas (Bin Baş) Düşen. Kişiye Toplam ;Hayv. Başma tl' retimi Ağırlığı Koyun Düşen (Ton) (Kg) (Bin Ton) (~) Dünya Afrika Kuzey Amerika , - 22 Güney Amerika Asya Avrupa Qkyanusya ' ı~ Tablo ı : Dünya ve Kıtalara ait koyunculuk lle İlgili Çeşitli Bilgiler (1981) Sayısı Koyuıı, Sayısı

3 Koyun Sayısı Kın'ye 100 Kişiye Yapağı Üretimi Süt Verimi Karkas ÜLKELER (Bin Baş) Düş. Koy. J)üş. Koyun Toplam. ;Hayy. Başına (Bin Ton) Ağırlığı Sayısı Sayısı (Ton) (Kg) _(Kg)_ S.RC.B A-vustralya ~ Çin Yeni Zelanda Türkiye Hindistan İran İngiltere Güney Afrika Arjantin Pakistan Afganistan Brezilya Romanya İspanya ll Fransa A.B.D Irak İtalya F. Almanya Tablo 2 : Dünyanın Çeşitli Ülkelerinde Koyunculuk ile İlgili Çeşitli Bilgiler (1981)

4 54 Halil Akçapınar liktedir. Ayrıca koyun ve keçilerden elde edilen et, süt gibi' UriÜ1ler halk tarafından sevilerek ve çok miktarlarda tüketilmektedir. Türkiye, 50 milyonluk koyun varlığı ve 18 milyonluk keçi varlığı ile dünyada ön sıralarda yer almaktadır (Tablo - 2). Ancak, Türkiye'de koy~nların yaklaşık %94'ü, keçilerin yaklaşık %80'iı verimleri düşük yerli ırklardan oluşmaktadır (Tablo- 3). Cumhuriyet il~ başlayan ve uzun yıllardır devam eden merinoslaştırma çalışmaları ile 1,5 milyona ulaşan Türk tipi merinos koyunu ortaya konmuştur. Bu merinos varlığı ile do kuma sanayiinin ihtiyacı olan ince yapağının ancak %25 kadarı karşılanabilmektedir. Tablo 3 :' Türkiye'de Koyun ve Keçilerin Irklara Göre Durumu 0982) TÜR IRKLAR SAYI % (1000 Baş) Koyun M erin os 1: Akkaraman Morkaraman Dağlıç Kıvırcık Karayaka iv esi Sakız 21 '0.04 İmroz Karagül :,0-1 Karışım Toplam '. KE!çl.,, Tiftik; Kıl Toplam Türkiye hayvancılığı türlere ve bölgelere göre incelenecek olursa (Tablo - 4), koyun varlığı yönünden ilk sırayı Doğu Anadolu Bölgesinin (%30.92} aldığı; onu İç Anadolu Bölgesinin (%25.9S) izlediği görülmektedir. Nüfus, yüzölçümü ve sığır varlığı yönünden inceleme yapildığında ise, durumun daha farldı olduğu görülmektedir. İç Anadolu bölgesi, koyun varlığı ve yetiştiriciliği yönünden Türkiye için önemli ve ağırlığ'i olan bir bölgemizdir (Tablo- 4): İç Anadolu Bölgesi Türkiye nüfusunun %l8.47 sini, yüzölçümünün %23.76 sını, siğır varlığının %17.22 sini, koyun varlığının %25.93'ünü oluşturmaktadır. Bu değerler, İç Anadolu Bölgesi'rün koyun y~ğunluğu dolayısıyla koyunculuk ürünleri yönünden

5 Tablo 4 : Türkiye'de Bölgelere Göre Nüfus, Yüzölçümü, Sığır Varlığı ve Koyun Varlığı (1982) BÖLGELER Nüfus Yüz Ölçümü (Km 2 Sığır Varlığı Sayı % Km' % Sayı % Akdeniz Bölgesi Doğu A. Bölgesi Ege Bölgesi Güney D. A. Bölgesi İç A. Bölgesi Karadeniz Bölgesi Marmara Bölgesi Toplam ' Tablo 5 : İç Anadolu Bölgesinde lllere Göre Nüfus, Yüz Ölçümü, Sığır ve Koyun Varlığı (19 82) Koyun Varlığı Sayı % Koyun Varlığı Sayı.% İLLER Nüfus Sayı % ANKARA ÇANKffii ESKİŞEHİR KAYSERİ KIRŞEHİR KONYA NEVŞEHİR NİGDE SİVAS YOZGAT TOPLAM Yüz Ölçümü Km' % Sığır Varlığı Sayı %

6 56 Halil Akçapınar Doğu Anadolu Bölgesinden hemen sonra geldiğini göstermektedir. Bu da, bu bölgemizin, nüfusu fazla ve hayvansal ürünler yönünden yetersiz olan bölgelerimize kaynak durumunda olduğunu göstermektedir. İç Anadolu Bölgesi koyun varlığı, illere göre incelendiğinde (Tablo- 5), en fazla koyun sayısının Konya ilinde olduğu, onu Ankara, Kayseri, Sivas, Niğde, Yozgat ve diğer illerin izlediği görülmektedir. Nüfus, yüzölçümü, sığır varlığı gibi hususlar yönünden inceleme yapılacak olursa durumun daha değişik olduğu anlaşılmaktadır. Bu değerler tahlil edilecek olursa, koyunculuk yönünden Konya ili İç Anadolu Bölgesi içinde çok önemli bir yer tutmaktadır. Niğde, Sivas ve Kayseri illeri Ankara'ya göre düşük görünmekle beraber illerin nüfusu dikk2.t~ :ı.lındığında bu illerde koyunculuğun önemli düzeyde olduğu ortaya ~---"naktadır. Ancak bu bölgemizde, halk hayvan yetiştiriciliğinde, bilhassa koyunculuk kolunda ekstansif bir yetiştirme şekli uygulamaktadır. Bu nedenle koyunculuk için çok önemli olan bakım, besleme ve yetiştirme şekli, eskiden beri uygulanmakta olan alışılmış şekli ile devam etmektedir. Bu yetiştirme şeklinde, koyunlar genellikle meradan yararlanırlar. Ancak kış mevsiminin çok soğuk günlerinde 1-2 ay kadar ağılda beslenirler. Bu süre içinde de biraz arpa ile kuru ot veya samanla beslenirler. Hayvanların iyi olduğu günlerde yine meraya bırakılırlar ve meralarda kalan bitki kökleri ve kırıntıları ile beslenirler. Bu bölgemizde meralar ilkbahar ile yeşerir ve 1-2 ay yeşil olarak kalır, daha sonra sararır ve kurur. Bu dönemde hayvanlar için meralar oldukça yeterlidir. Yazın ve sonbaharda anızlar ve kuruyan meralarla beslenıneye çalışırlar. Kışın ise hayvanların beslenme imkanları oldukça sınırlıdır. Yetersiz bakım ve besleme şartlarında yetiştirilen koyunlar, kıştan çıktıklarında zayıf ve hastalıklara karşı dayanıksız kalmaktadırlar. Bu durum, bölge koyunlarının genetik yapılarının elverdiği düzeyde ürün vermesini engellemekte, verimlerin düşük olmasına sebep olmakta, hatta çeşitli bakteriyel ve paraziter hastalıkların ölümler yapmasına zemin hazırlamakta ve önemli ekonomik kayıplara yol açmaktadı,r. Diğer taraftan bölgede yetiştirilen koyunların düşük kombine verimli koyunlardan olması, mevcut koyun populasyonundan gereği gibi yararlanma imkanını ortadan kaldırmaktadır. Nitekim İç Anadolu Bölgesindeki koyun varlığı iliere ve ırklara göre incelendiğinde (Tablo 6, 7,8) en fazla yetiştirilen koyun ırkının Akkaraman ( ) olduğu, onu Dağlıç ( ), Merinos (938,584) ırklarının izlediği görülmektedir. Bundan da bölgenin yaygın ve yerli ırkının Akkaraman olduğu anlaşılmaktadır. Ancak Dağlıç ırkının da Ankara, Eskişehir, Konya illerinde yetiştirildiği hatta Konya'da önemli sayılacak sayıda bulunduğu görül-

7 İller Akkaraman Dağlıç İvesi Karayaka Kıvırcık Morkaraman Merinos Karışık Toplam Ankara Çankırı (Gıcık) Eskişehir Kayseri Kırşehir :445 Konya Nevşehir Niğde Sivas Yozgat Toplam İller Akkaraman Dağlıç iv esi Karayaka Kıvırcık Morkaraman Merinos Karışık Toplam Ankara Çankırı Eskişehir Kayseri Kırşehir Konya Nevşehir Niğde Sivas Yozgat Toplam Tablo 6 : İç Anadolu Bölgesi Koyun Irklarının İliere Göre Dağılımı (Sayısal) Tablo 7 : İç Anadolu Bölgesi Koyun Irklarının lllere Göre Dağılımı (%)

8 İller Akkaraman Dağlıç iv esi Karakaya Kıvırcık Morkaraman Merinos Karışık Toplam Ankara &2 100 Çankirı Eskişehir Kayseri Kırşehir Konya Nevşehir Niğde Sivas Yozgat Tablo 8 : İç Anadolu Bölgesı İlleri Koyun Varlıklarının Irklara Göre Dağılımı {%)

9 Orta Anadolu'da Koyun Yetiştiriciliği ve Ekonomik önemi 59 mektedir. Diğer önemli bir hususta İvesi ve Karayaka ırklarından koyunların bölgenin bazı illerinde önemsenebilecek sayıda bulunmasıdır. Sonuç olarak, Koyunculuk Türkiye için önemli bir faaliyet koludur. İç Anadolu Bölgemiz, hayvancılık yönünden, özellikle koyun yetiştiriciliği alanında önemli bir potansiyele sahiptir. Ancak bölgedeki koyun varlığının büyük kısmı verimleri düşük yerli ırklardan oluşmaktadır. Merinos varlığı ise olması gereken düzeyde değildir. Özellikle Konya ilinde istenen düzeyde değildir. Günümüzde koyun yetiştiriciliğinde et üretimi ilk plana geçmiş durumdadır. Fakat bazı ülkelerde yapağı ve süt üretimi de önem taşımaktadır. Son yıllarda nüfus artışı ve sosyo-ekonomik gelişmeler Türkiye'de de koyunculukta et üretimini birinci plana almış, fakat süt ve yapağı üretimi de yine önemini korumaktadır. Son zamanlarda et üretimine uygun koyun tipi geliştirme çalışmaları da başlatılmıştır. Ancak büyük bir koyunculuk potansiyeli olan ülkemiz için gerek merinoslaştırma faaliyetleri, gerekse et üretimine uygun koyun tipi geliştirme çalışmaları çok yetersiz durumdadır. Bu yöndeki çalışmaların hızlandırılması ve yaygınlaştırılması gereğini belirtmekte fayda vardır.

10