Asilerin, kaybedenlerin, hayalperestlerin, küfürbazların, günahkârların, beyaz zencilerin, afla ı tırmananların, yola çıkmaktan çekinmeyenlerin, uçurumdan atlayanların... dili, sesi
ANDREA G. PINKETTS: İtalya kara edebiyatının günümüzdeki en tanınmış yazarlarından Andrea G. Pinketts 1961 yılında Milano da doğdu. Kahramanı Lazzaro gibi gazetecilik ve yazarlıkla uğraştı. Renkli kişiliği ile öne çıkan Pinketts, polis soruşturmaları sonucunda hakikate ulaşma temasını araştıran Kabadayılar Okulu adlı edebiyat akımının kurucusudur. Pek çok dile çevrilen, Scerbanenco ve Mystfest ödüllerini kazanan Pinketts in önemli kitapları arasında: (1994), (1995, Courmayeur Festivalinde Polisiye Kitap Ödülü),,, (1996) ve (1997), [ ı, Çev. Nilgün Onart, Ayrıntı Yay, 2011] yer alıyor.
Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı
Ayrıntı: 706 Kuzunun Kusuru Kitabın Özgün Adı İtalyanca dan Çeviren Son Okuma Giangiacomo Feltrinelli Editore, 1994 First published as in April 1994 by Giangiacomo Feltrinelli Editore, Milan, Italy Kapak İllüstrasyonu Kapak Düzeni Kapak Tasarımı Birinci Basım 2013 Baskı Adedi 2000 ISBN 978-975-539-740-5 Sertifika No.: 10704 Dizgi Baskı AYRINTI YAYINLARI Hobyar Mah. Cemal Nadir Sok. No: 3 Cağaloğlu - İstanbul Tel.: (0212) 512 15 00 Fax: (0212) 512 15 11 www.ayrintiyayinlari.com.tr & info@ayrintiyayinlari.com.tr
Kuzunun Kusuru Andrea Pinketts Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı
TIKANMA HIRSIZIN GÜNLÜ Ü DEN ZC FLAMENKO NUN Z NDE Duende ODA H ZMETÇ S N N GÜNLÜ Ü GÖRÜNMEZ CANAVARLAR ADSIZ DEVLER ANNEM ÇARPIŞMA MELEKLER FAH ŞE KAÇAKLAR VE MÜLTEC LER CENNETTE B R GÜN DAHA SEVDALI TUTSAK YALANIN ERDEM SA NIN O LU UYKU GÜNCE ARA BÖLGE BEYAZ ZENC LER BALKON YERALTI EDEBİYATI DİZİSİ AMER KA MEKTUPLARI N NN ŞKENCE BAHÇES BETTY BLUE SIKIGÖZET M PARAVANLAR ERSK NE N N KUTUSU BROOKLYN E SON ÇIKIŞ CENAZE MERAS M TEK NS Z YOLDA BİR DÜŞ İÇİN AĞIT SUÇLULUK KİTABI ÖLÜM PORNOSU BÜYÜK MAYMUNLAR LAZZARO, DIŞARI ÇIK BİZ RÜYA GÖRÜRKEN ÇAMUR KRALININ KIZI HÜCRE VAHŞİ OĞLANLAR ACI DÜŞLER BULVARI KİRLİ, PASLI, BOZUK YOK EDİCİ UNUTULMUŞ ADANIN KARARSIZ SEÇMENİ DEVRİMİN KIZLARI TRAVESTİ KURGUDANDA GARİP
Kuzunun Kusuru Andrea Pinketts Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı
Andrea
İnsan belirsiz zamanı puroyla ölçer. JORGE LUIS BORGES, Benim başıboş dolaşmam gecenin çeşitliliğine kendini kaptırır ve orada yaşar. JORGE LUIS BORGES, Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı. O akşam erken geldim. ANDREA G.PINKETTS, Bu romanda anlatılan olaylar ve kişiler tamamen hayalidir. Mekanlar ise değildir. Ama zaten onlar gücenmezler.
Kuzunun Kusuru Yağmur yağınca, yağar. Bazı hallerde çiseler, En uç sınırlarda dolu yağar. Ama yağmur yağınca, yağar. Sadece su buharı olduğuna Ve, kuşkusuz, yarın gökyüzünün mavi olacağına İnanmak istiyorsun, napoliten bir şarkıdaki gibi. Ama yağmur yağınca yağar. Ve her defasında tufan olabilir. 11
Islanmış kurtlar, sırılsıklam kuzular, kör kütük sarhoşlar, Yağmur yağınca yağar, Ve damlalar yeni doğanları vaftiz eder. Saklanan kurtlar ve bundan yararlanan kuzular. Yağmur sadece insanı şaşırtır, onu savunma haline geçirir, Zararsız savunmalar, şemsiyeler veya yağmurluklar gibi. Ama yağmur yağınca, yağar. Bronzlaşmak yararsız eğer gireceksen çamurlu suya, zengin olmak yararsız.. Ya da sosyalist olmak. Ve damlalar, tesadüfen, eğiktir, Tıpkı hayatta doğru yolda giden Hiçbir şey yok demek gibi. Ve o zaman anlarsın ki gökyüzü tersine bir denizdir Ve her an bunu sana kanıtlar. Zamanın kaygılandırıcı etkileri vardır İnsan davranışı üzerinde. Dolunay, bence, kurt adam olmadan, Psikopatların cinayet eğilimlerini etkiler. Evet. Ama yağmur? Yağmur yağarken bir adamı nasıl öldürürsün? Hiç insanca değil. Islak bir şey. Bir kuzu olmalısın yararlanan iklimin zayıf bir anından bir kurt olmak için. Üstelik kötü de olmalısın. Ama yağmur yağınca, yağar. Yağmur yağıyordu. 12
1 C eset, bir gün önceki gazetenin magazin sayfasını okuyordu. Fal taşı gibi açılmış gözlerini ıslak otlar üzerindeki kuru kâğıda dikmişti. Asfalt yoldan ona bakanlar yüzünü gazeteye gömmüş, yere uzanıp yatmış biri sanırlardı. Ölmüş olduğundan elbette okumuyordu. Ne güneşleniyor ne de sabahın yedi buçuğunda doğacağa benzemeyen güneşi bekliyordu. Ama okumadığı kesindi. Ancak hiç kimse, ruhunun artık bir yerlere gidecek hali kalmamış bedenini terk etmeden önce salt meraktan, Odeon Sineması nda hangi filmin oynadığını ve yeni bir özel televizyonun ünlü, çapkın bir eleştirme- 13
ninin reenkarnasyon hakkında ne düşündüğünü öğrenmek için oyalanıp oyalanmadığını bilemezdi. Milano nun dış mahallelerinden her yöne giden asfalt yolun kenarlarına biriken seyirciler bir yandan yola bir yandan da cesede göz atarak polisin gelmesini beklerlerken, cesedin hâlâ orada olup olmadığını, başına gelenler hariç her şeyden söz eden o gazeteyi okumak için başka bir yere gidip gitmediğini denetliyorlardı. Meraklılar arasında yarım düzine kamyoncu, birkaç ihtiyar ve Pogliaghi vardı. Kamyoncular, kırk yaşlarında iri memeli bir Venedikli kadının işlettiği, Meksika evlerini andıran, yakınlardaki beyaz bir binanın girişindeki bir kafe barda toplanıyordu. Kımıldadığında bir kamyon görüntüsünü çağrıştıran koskoca memelerinin nasıl hopladığını görmek için kahve makineleri ve kim bilir nereden gelmiş * şişeleri arasında gidip gelen kadını seyrediyordu hepsi. Kadının kendisi kadar iri memelere ve ifadesiz bir yüze sahip, on beş yaşındaki kızı da annesinin müşterilere içki verirken memelerinin oynaşmasını izliyordu. Anasıyla arasındaki tek fark kızın sutyen kullanmamasıydı:...kendiliğinden kalkık duruyorlar anne. Bu Mariona adlı kafe bara kamyoncuların üşüşme nedenini açıklıyor. Müşterilerin düşündüğü gibi Mariona, iri Maria demek değildi. Tembel, yarı alkolik ve iri göğüslü kocasının ve o iki haspanın babasının soyadıydı. Bir ceset bulunduğu, yani bir yaşamın sona erdiği haberi yayıldığında Mariona Baba kafede yalnızdı. Karısıyla kızı kamyoncuların peşine takılıp dışarı koşmuştu. Tombul vücutları yine hoplayıp duruyor ama bu defa kamyoncular bunu fark etmiyordu. Mariona Baba kendi lokalinde göze çarpıcı büyük hacimli aile fertleri olmaksızın yalnız kalmaktan yararlandı. Kadehine kavun likörü doldurup kafasına dikti ve nihayet ıssız lokalde, uzun bir zaman sonra tembel köpeğin dikkatinin kendi üzerinde * Sadece İtalyan üzümleriyle yapılan bir cins elma konyağı. (ç.n.) 14
olduğunu hissetti. Birbirinden tembel iki köpeğin karşılaşmasıydı bu. Bu arada polis olay yerine varmıştı. Ceset bulunalı yarım saat olmuştu ama kimsede telefon jetonu yoktu. Marionalar ise kendi telefonlarını kullandırmaktan hoşlanmazdı. Özellikle polis çağırmak için. İhtiyarlar yorum yapıyorlardı. Saatlerdir uyanıktılar. Uzun süre gözleri kapalı kalmaktan korktuklarından fazla uyumazlardı. Ölüm horlamanın var olmadığı bir uykuydu. Bir sokak serserisi... Soğuğa dayanamamış olmalı. Yaşlı mı? Hayır Değil mi? Neyse... O hastalık değildir inşallah... Bel soğukluğu mu? diye sordu olayla yakından ilgilenen biri. Yok canım... Veba bu... hani şu uyuşturucu düşkünlerine ve ibnelere musallat olan hastalık... Aaa evet, AIDS Bırakın bu salakça konuşmaları diye susturdu herkesi Pogliaghi. Yaşlılar sustu. Belki Pogliaghi, genç olarak olay hakkında az şey biliyordu ama durumu daha iyi anlıyordu. Bir seksen bir boyundaydı (o bir santime çok önem verirdi) fakat tuhaf derecede zayıf oluşu onu daha uzun gösteriyordu. İnce ama mermi biçiminde. Ya da fitil. Bir de kakmalı ve arabesk süslemeli * çizmesi nedeniyle boyu daha uzun görünüyordu. Merminin tepesini andıran başı siyah, kısa ve biraz dağınık saçlarıyla kartal yuvasını andırıyordu. Ne dediniz siz? Kimliğinizi gösterir misiniz? diye araya girdi bir polis. Kendisine tiksinti veren cesedin yanında * Bir tür Meksika çizmesi. (ç.n.) 15
ayakta dikilirken bir ara bakışlarını çevirip Pogliaghi yi görmüş ve dediklerini işitmişti. Bir polisin sesi. Cesedin dile gelmesinden daha kötü bir şeydi bu. Yaşlılar homurtuyu kesip geri çekildiler. Kamyoncular birden Hamburg, Bergamo ya da Bologna ya gitmek zorunda olduklarını anımsadılar. Ya da Atlantis e. Kuşkusuz orada kimse onları bulamazdı. Marionalar bile koşmaya hazırlanır gibi göğüslerini şişirdiler, sonra nefes vererek polisin gözüne batmamak için göğüslerini iyice küçülttüler. Hiç kimse sorguya çekilmekten hoşlanmaz. İnsanlar bu yüzden okulu asıyor. Oysa Pogliaghi böyle yapmıyor. Nitekim konuştu: Ben Duilio Pogliaghi. Doğum tarihimi ister misiniz? 24 Nisan 1960. Kontrol edebilirsiniz Mesleğiniz? diye sordu polis. Pogliaghi nin kendinden emin tavrından, yolun alt tarafındaki boşlukta dikilmekten ve sonuç olarak Pogliaghi nin yanında kısa kalmaktan rahatsız olmuştu. Hiçbir şey. Yani borsada görevliydim. İki gün sonra taksiciliğe başlıyorum. Ehliyetim var zaten. Görmek ister misiniz? Pogliaghi yalnızca görmek ister misiniz? demişti. Ama onun görmek ister misiniz i görmek ister misin pislik anlamına geliyordu. Pislik açıkça söylenmemişti ama gizlice vurgulanmıştı. Nitekim polis, otoritesinin ( pislik in otoritesi) tehlikeye girmesinden duyduğu bir anlık sıkıntıdan sonra bağırdı. Olaya tanık oldunuz mu? Pogliaghi kendisini otuz yaşında bir ergen gibi gösteren sivilceleri eliyle ovarak tekrarladı: Saçma sapan konuşmayalım. Ne olayı? Bu gece yağmur yağdı. Gazete ise kupkuru. Bu sokak serserisinin başı gazete kâğıdına dayalı. O halde, eğer salak biri değilsem hem gazete hem de ceset yağmurdan sonra buraya getirilmişler. Şimdi kendime soruyorum, bir kimse niçin öldürücü bir darbeyle karşılaşma- 16