Devlet Yönetimi Beylik döneminde ülke ailenin ortak mülkiyeti sayılır. Ulu Bey denilen aile reisi ülkenin de reisi olurdu. Osmanlılarda merkeziyetçi sistem görülür. Diğer Türk Devletlerinden de farkı budur. Murat zamanından itibaren ülke, hükümdar ve oğullarına ait sayılmıştır. Hükümdarın seçilmesinde, vezir,beylerbeyleri ve ahilerin önemli rolleri vardır.ileride buna ordu ve saray kadınları da dahil olacaktır. Fatih Sultan Mehmet yaptığı bir kanunla "Ülke padişah olan kişiye aittir." ilkesini getirmiş, aynı zamanda padişaha ülkenin bütünlüğünü korumak için kardeşlerini öldürme hakkını tanımıştır. Ahmet zamanından itibaren ailenin "ekber ve erşed" yaşça büyük ve olgun olanın padişah olma usulü kabul edilmiştir. Padişahın koyduğu kurallar ferman denilen yazılı belgelerle duyurulurdu. Ferman kanun sayılırdı. Başlangıçta Osmanlılarda Mutlak Monarşi, Mısır'ın fethinden sonra Teokratik Monarşi, Meşrutiyetin ilanı ile Meşruti Monarşiye geçilmiştir. Şehzadeler : Padişahın erkek çocuklarıdır. On veya on beş yaşından itibaren Anadolu sancaklarına idareci olarak atanırdı. Yanlarında La/a denilen tecrübeli devlet adamları bulunurdu. Sancaklarda bulunan şehzadelere "Çelebi Sultan" denilirdi. Böylece idare ve askeri konularda yetişirlerdi. Bu usul I. Ahmet zamanında terkedilmiş, şehzadeler artık sarayda bırakılmıştır. Buna da "kafes usulü" denilmiştir. Sancak usulünün terk edilmesi, şehzadelerin ordu ve halktan kopuk kişiliksiz olarak yetişmelerine neden olmuştur. Padişahın mutlak otoritesini sınırlayan belgeler: Sened-i ittifak, Tanzimat fermanı, Islahat fermanı Kanun-ı Esasidir. Merkez Yönetimi: Saray: Padişahın hem yaşadığı yer hem de devletin yönetildiği yerdir. o Enderun(iç saray): padişahın özel yaşamını sürdürdüğü bölüm, o Birun (dış saray) :devlet işlerine baktığı bölümdür. Divan-ı Hümayun :Orhan Bey kurdu, II. Mahmut kaldırdı. Padişahın, bulunmadığı zamanlarda Vezirin başkanlığı altında başkentte veya hükümdarın bulunduğu yerde toplanan bakanlar kuruludur. o Divan devletin bütün işlerine bakardı. o Fatih'ten itibaren genellikle divan başkanlığını Vezir-i Azamlar yapmıştır. o Alınan kararlar padişahın onayı ile yürürlüğe girerdi. o Padişah divanın kararlarına mutlaka uymak zorunda değildir. Bundan dolayı divan, 'danışma kurulu niteliğindedir. Ayrıca, yabancı elçilerin kabul edildiği veya asker maaşlarının dağıtıldığı Galebe, Vezir-i Azamın evinde toplanan İkindi, Askerin, halkın, hükümdarın huzuruna kabul edildikleri Ayak divanları vardır. Divan-ı Hümayun üyeleri: Vezir-i azam ve vezirler : o ilk zamanlarda bir vezir bulunurdu. Vezir sayısı artınca birinci vezire Vezir-i Azam denilmiştir. Sonraki dönemlerde Sadrazam adını almıştır. ilk Vezir-i Azam Candarlı Ali Paşa son Sadrazam ise Tevfik Paşa' dır. o Vezir-i Azam padişah adına ülkenin bütün işlerinde birinci derecede sorumlusudur. Vezirler : o Günümüzün devlet bakanlarıdır. o Vezir-i Azam' a bağlı olarak çeşitli görevleri yürütürler. Kazaskerler: o Bu makam I. Murat zamanında kurulmuştur. o Önceleri bir kazasker varken sonraları ikinci bir kazaskerlik dairesi kurmuştur.(rumeli ve Anadolu Kazaskerliği). o Kazaskerler adalet, eğitim ve vakıf işlemlerinden sorumluydu. Kadı ve müderris atamalarını da bunlar yapardı. Defterdarlar : o Devletin ekonomik işlerini yürütürlerdi. o Vergilerin toplanması, bütçenin hazırlanması, mali işerin denetlenmesi bunların görevleriydi. o Anadolu ve Rumeli olmak üzere iki taneydi. Nişancı : o Ferman ve divan kararlarına üstünde padişahın imzası olan "Tuğra" çekerdi. Bir belge tuğra ile resmi nitelik kazanırdı. o Toprakların kayıtlarını tutar ve dağıtımlarını yapardı. Osmanlı kanunlarını iyi bilirlerdi. Beylerbeyiler: o ilk beylerbeyi Orhan Bey'in oğlu Süleyman Paşa' dır.
o İlk zamanlarda bütün ordu işlerinden sorumluyken sayılarının artmasıyla yetkileri Eyaletlerle sınırlı tutulmuştur. o Savaşın Anadolu veya Rumeli de olmasına göre divana katılırdı. Şeyhü'l - islam: o İslam Hukukunu yorumlama hakkına sahiptir. o İlmiye sınıfının başı olan bu kişi divanın doğal üyesi olmamasına karşın divana katılırdı. Alınan kararların İslam Hukukuna uygunluğuna karar verirdi. o Sorulan sorulara yazılı olarak cevap vermesine Fetva denilirdi. o Osmanlı padişahlarının "Halife" unvanı almasından sonra etkinliği artmıştır. Öyle ki padişahı Fetva ile tahttan indirme veya çıkarma yetkisine bile sahip olmuştur. Yeniçeri Ağası: o Yeniçeri askerinin başı olan bu kişi vezir rütbesini taşıyorsa divana katılma hakkı olurdu. 17. Yy dan sonra etkisi oldukça artmıştır. Ülke Yönetimi: Eyaletler: Beylerbeyi yönetirdi.adalet işlerine kadılar, güvenlik işlerine subaşılar bakardı. o Salıyanesiz Eyaletler : Merkeze bağlı dirlik sisteminin uygulandığı eyaletlerdir. o Salıyaneli Eyaletler :Yıllık vergi veren, Memurlarına saliyane adı altında maaş verilen, iltizam usulünün bulunduğu eyaletlerdir.iltizam usulü uygulanırdı.vergi toplayıcılara mültezim denirdi. Kuzey Afrika,Basra, Bağdat, Mısır, Şam gibi. o Bağlı hükümet ve Beylikler: İmtiyaza sahip devlet yada beyliklerdir. Kırım Hanlığı, Eflak, Boğdan, Erdel ve Hicaz gibi. Sancaklar:Eyaletlere bağlıydılar. Sancak Beyi tarafından yönetilirdi. Kazalar:Sancaklara bağlıydılar. Kadılar yönetirdi. Köyler:Sipahi yada yiğitbaşı tarafından yönetilirdi.idari teşkilatları yoktu. TOPRAK YÖNETİMİ Toprak Bölümleri Mülk Arazi: Şahıs malıdır. Bunlar öşür veya haraç vergilerini öderlerdi. o Öşri Arazi : Müslüman halkın elindeki. o Haraci Arazi: Gayri Müslümanların elindeki. Vakıf Arazi: Devlete veya şahıslara ait toprakların vakıf senedi uyarınca gelirlerinin dini veya hayır kurumlarına harcanmasıdır. Buralardan vergi alınmazdı. Miri Arazi): Padişaha, devlete ait arazidir. Kullanım hakkı,ise üzerinde yaşayanlara aittir. Kullanım hakkı mirasla bırakılabilirdi. Osmanlı Devleti şehir ve kasabaların dışında kalan ekilebilir araziyi köylüye bırakılmıştır. Buna Çift-hane sistemi denilir. Köylü bunun karşılığında Çift-resmi denilen bir vergi öderdi.(bu öşür değil doğrudan toprak vergisidir.) o Dirlik Has: Padişah, divan üyeleri, Beylerbeyi ve sancak beyi gibi yüksek görevlilerin gelirlerinden yaralandığı arazidir. Gelirleri 100 bin akçenin üzerinde olan topraklardır. Kendi giderleri dışında her beş bin akçe karşılığında tımarlı sipahi veya cebelü denilen asker beslerdi. Zeamet : Yıllık vergi geliri 20 bin ile 100 bin akçe arasındadır. Defterdar, alaybeyi, kadı gibi görevlilere verilirdi. Bunlarda masrafları dışındaki her 5 bin akçe için bir asker beslerlerdi. Tımar: Yıllık vergisi 3 bin ile 20 bin akçe arasındaki askerlere verilirdi. Geçimleri dışındaki her 3 bin akçe için bir tımarlı asker yetiştirirlerdi. Eşkinci Tımarı : Savaşta kahramanlık gösterenlere Hizmet Tımarı :Saray çalışanlarına Mustahfaz Tımarı :Din görevlilerine o Yurtluk arazi: Sınır boylarını koruyanlara verilirdi. o Ocaklık arazi: Tersane ve kale muhafızlarına gelir olarak tahsis edilirdi. o Mukataa arazi: Gelirleri doğrudan hazineye aktarılırdı. Bunun içinde toprak dışında gelir getiren kaynaklarda bulunurdu.(pazar yerleri, iskele, değirmen gibi) o Paşmaklık:Hükümdar kızlarına "Tımar sistemi" olarak bilinen bu toprak örgütünün yararları: Üretimin sürekliliği sağlanmıştır. Asker sayısı artmıştır. Devletin gelirleri artmıştır. Güvenlik sağlanmıştır. Ülke bayındır hale gelmiştir. Tımar sisteminde köylü; Toprağı izinsiz terk edemez. Terk edenlerden çift-bozan denilen vergi alınırdı. Toprağı üç yıl üst üste ekmeyenin arazisi elinden alınırdı. Tımar sahibi, güvenliği sağlamak üretim araçlarını sağlamak, vergileri zamanında ve
belirlenen miktarda toplamak, ürünlerin pazarlamasına yardımcı olmak zorundadır. Köylü özgürdü. ORDU Osmanlıların ilk düzenli birlikleri, Orhan Bey zamanında oluşturulan Yaya ve Müsellem ordusudur. Ülkenin genişlemesiyle birlikte I. Murat zamanında Devşirme Sistemi oluşturularak Kapıkulu ocakları kurulmuştur Kapıkulu ordusu, Eyalet ordusu, Yardımcı kuvvetler, Deniz kuvvetleri. Kapıkulu Ordusu: Devşirme kanununa göre özellikle Rumeli'deki Hıristiyan çocuklardan yaşları 8-20 arasındaki olanların toplanması ve eğitilmesi ile oluşturulan ordudur Acemi ocağında yetiştirilen askerler çeşitli askeri alanlara dağıtılırdı.(ilk acemi ocağı Gelibolu'da açılmıştır.)bunlar piyade ve atlı olmak üzere iki ana bölüme ayrılırdı. Kapıkulu ordusunun bölümleri: Kapıkulu Piyadeleri: o Yeniçeri ocağı: Piyade ordusunun en önemli bölümüdür. İstanbul un, sarayın ve divanın koruyuculuğunu yaparlardı. Üç ayda bir Ulufe denilen maaş alırlardı. Bunlar ayrıca padişahın tahta oturması sırasında Cülus Bahşişi, sefer sırasında Sefer Bahşişi gibi paralarda alırlardı. II. Mahmut tarafından (1826) kaldırılmıştır. o Cebeciler : Yaya askerlerin silahlarının yapımı, onarımı, savaş meydanında taşınmasından sorumlu askerlerdir. o Topçular: Top döken askerlerdir. o Top arabacıları: Top arabalarını yapar ve savaş meydanına taşırlardı. o Humbaracılar: havan topu, döker, el bombaları yaparlardı. o Lağımcılar : Kale kuşatmalarında dehlizler açan ve patlayıcılar yerleştiren askerlerdir. o Sakalar: Ordunun su ihtiyacını temin ederlerdi. o Bostancılar: Saray bahçesinde ve saray korunmasında görev alırlardı. Kapıkulu Süvarileri o Silahtarlar: Padişahı koruyan askerlerin silah araç gereçlerinden sorumlu askerlerdir. o Sipahiler : Padişahı korulardı. En seçkin asker bunlardır. İstanbul a yakın çiftliklerde kalırlardı. o Sağ Ulufeciler : Savaş ağırlıklarını ve ganimetleri korurlardı. o Sol Ulufeciler : Savaş sırasında hazineyi korurlardı. o Sağ Garipler: Padişahın sağında savaşırlardı. o Sol Garipler: Padişahın solunda savaşırlardı. Eyalet Ordusu(Tımarlı Sipahiler) Bu ordunun temeli tımar sistemidir. Kendilerine verilen toprakların gelirleriyle geçinirlerdi. Tımar sahibi askerin bütün masraflarını üstlenirdi. Atlı olan bu askerler devletin en kalabalık askeri gücünü oluştururlardı. Tımar sisteminin bozulması üzerine etkinliklerini kaybetmişlerdir. Tamamen Türklerden oluşurdu. Yardımcı Kuvvetler o Azaplar: Bekar Türk kökenli askerlerdir. En önde savaşırlardı. Zamanla kale kuvvetlerine katılmışlardır. o Akıncılar: Sınırda oturan Türklerden oluşan askerdir. Düşman hakkında bilgi edinir, akınlarda bulunurlardı Akıncılık babadan oğula geçerdi. Bu ailelerden Balibey oğulları, Malkoç oğulları, Turanbeyoğulları oldukça ünlüdür. o Derbent askerleri: Yol, köprü, geçitleri korurlardı. Karşılığında bazı vergilerden muaf tutulurdular. Ayrıca, Deliler, Gönüllüler, Beşliler denilen askeri birliklerde bulunurdu Savaş zamanında Kırım(en önemlisi), Eflak ve Boğdan da asker göndermek zorundadır. Güneydoğudaki yerel beylerde zaman zaman orduya katılırlardı. Deniz Kuvvetleri : Osmanlı deniz gücünün temelini Karesi Beyliğinin donanması oluşturmuştur. İlk tersane I.Beyazid tarafından Gelibolu'da açılmıştır. İlk büyük deniz gücü Fatih tarafından meydana getirilmiştir. Barbaros un katılmasıyla gücünün zirvesine çıkan donanma Preveze zaferini kazanmıştır. Deniz askerlerine Levend, komutanına Kaptan-ı Derya denilirdi. Gelibolu, İstanbul, Süveyş, Sinop önemli tersanelerdir.
HUKUK Şer'i Hukuk : Klasik İslam Hukukudur. Yargıcı Kadıdır. Evlenme, boşanma, miras, bağış, ölüm gibi konuları kapsardı. Örfi Hukuk: Temeli töre, gelenektir. Yargıcı Kadıasker dir. Fermanlar, kanunnameler bu hukuk içinde de yer alırdı. Toprak, askerlik, vergi, ticaret, alacak verecek işleri. ilk kanun Fatih'in yaptığı Kanunname-i Ali Osman'dır. ikinci önemli kanunlaştırma hareketi Kanuni Sultan Süleyman tarafından yapılmıştır. 19.Yy da Mecelle adlı bir medeni kanun yapılmıştır. En yüksek mahkeme Divan-ı Hümayun' dür. Kadılar: İlmiye sınıfından gelen kadılar Kazasker tarafından atanırdı. Bir kadı atandığı bölgede ancak iki yıl görev yapabilirdi. Kadı kazaların en yüksek yöneticisidir. Noterlik işlemleri de yapan kadının yardımcısı naiptir. EKONOMİ Tarım : Ekonominin temelidir. Genellikle hububat son zamanlarda pamukta yetiştirilmiştir. Hayvancılık: Hayvancılık yapanlardan Ağnam denilen bir vergi alınırdı. Dışarıya at satmak yasaktı. Hayvancılığa bağlı olarak ipek, tiftik, çuha, aba, keçe üretimi yapılmıştır. Sanayi: Dokumacılık, dericilik, demir, bakır işlemeciliği gelişmiştir. o Zanaatkarlar Lonca denilen sendikalarda örgütlenmişlerdir. Bunlar fiyat denetimi yapar, rekabeti önlerdi. Başlarında kethüda veya şeyh bulunurdu. o Osmanlı sanayisi kapitülasyon antlaşmaları ve sanayi devriminin etkileri sonucunda çökmüştür. Maliye Para: İlk bakır para Osman Bey, gümüş para Orhan Bey ve ilk altın para Fatih tarafından bastırılmıştır. Abdülmecit tarafından ilk kağıt para olan "Kaime" madeni olarak "Mecidiye" basılmıştır. Osmanlı para birimi akçedir. İlk gerçek anlamda bütçeyi Tarhuncu Ahmet Paşa 1653 yılında hazırlamıştır. Bankacılık: II. Selim zamanında Mendes Müessesesi denilen kredi kurumu açılmıştır. (Kurucusu Yahudi Yasef Nasi) İlk banka 1847 de Bank-ı Dersaadet adı ile kurulmuştur. 1863 de Merkezi İngiltere de olan Bank-ı Osmani (Osmanlı Bankası) kurulmuştur. Bu bankaya para basma hakkı da verilmiştir. Osmanlı Borçları: 1854 de (İngiltere den) alınan borç ve faizleri ödenemediği için devlet iflas'ını ilan etmiş bunun üzerine Duyun-u Umumiye (Genel borçlar idaresi) kurulmuş ve devletin gelir kaynaklarına el konulmuştur. Kapitülasyonlar : Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren Venedik ve Ceneviz gibi devletlere bir takım imtiyazlar vermiştir. Kanuni tarafından Fransa'ya verilen kapitülasyonlar en kapsamlısıdır. Bu nedenle ilk kapitülasyon sayılır. 1740 da devamlı hale getirilmesinin yanı sıra birçok Avrupa devletine büyük imtiyazlar verilmiştir. İngiltere ile yapılan 1838 Balta Limanı antlaşmasıyla Osmanlı ekonomisi tamamen çökmüştür. Kapitülasyonlar Lozan antlaşmasıyla kaldırılmıştır. GELİR KAYNAKLARI : Osmanlı Devletinde, gelirler "Tekalif" olarak adlandırılmıştır. Şer'i Vergiler (Tekalif-i Şeriye) : o Öşür : Müslüman halktan alınan ürün vergisidir. o Haraç: Gayri Müslimlerden alınırdı. o Cizye : Askerlik yapabilecek gayri Müslim erkeklerden alınırdı. Tekalif-i Örfiye (Örfi vergiler) : Padişahın emri ile toplanırdı. o Avarız : Olağan üstü zamanlarda toplanırdı. Sonradan devamlı bir vergi olmuştur. Hane başına toplanırdı. o Ağnam : Küçükbaş hayvanlardan alınırdı. o Bennak : Evlilik vergisidir. o Mücerred : Bekar erkeklerden alınırdı. o İspenç : Müslüman olmayanlara ait araziden alınırdı. o Çift-resmi: Müslümanlara ait arazilerden alınırdı. o Çift-bozan: Arazi boş bırakan yada terk edenlerden alınırdı. o Derbent: Yol, geçit, köprülerden geçenlerden alınırdı.
o Yem hakkı: Ordunu atlarını beslemek için alınırdı. o Poşkes: Memurlara verilirdi. Diğer gelirler: Savaş ganimetleri 1/5) Gümrük vergileri Maden, tuzla gelirleri Bağlı beylik devletlerden alınan vergiler Savaş tazminatları Hazine: Miri Hazine: Devletin asıl hazinesidir. Enderun Hazine: Sosyal tesislere, bayındırlık hizmetlere harcanırdı. Müsadere : Suçlu bulunan kişinin bütün mallarına el konulmasıdır. Tazminat Fermanı ile kaldırılmış böylece özel mülkiyet hakkı getirilmiştir. EĞİTİM SİSTEMİ Medrese : Temel eğitim kurumudur. İlki Orhan Bey tarafından İznik (1330) açılmıştır. Medreselerde, din derslerin yanı sıra pozitif bilimlerde okutulurdu. Fatih'in kuruduğu Sahn-ı Seman, Kanuni' nin kurduğu, Süleyman iye en büyükleridir. Medreselerden mezun olanlar müftü, kadı, müderris gibi din adamları yetişmiştir. Enderun : Üst düzey devlet yöneticilerinin yetiştirildiği okuldur. Buraya girmek için saray okullarını bitirmek gerekirdi. Sübyan veya mahalle mektepleri; Camii yanlarında okuma - yazma öğretirlerdi. o Son dönemlerde kurulan; Rüştiye = Orta okul, İdadi =Lise düzeyinde eğitim verilirdi. 18. Yy da Mühendis hane-i Berri Humayın, mühendis hane-i Bahri Hümayın gibi modern okullar açılmıştır. BİLİM VE SANAT: Kuruluş devletlerinde ilk medresenin açılmasıyla bilimsel çalışmalar da yapılmıştır. Elfenari, yazdığı mantık ile ünlenmiştir. Fatih zamanın da : İstanbul a gelen Ali Kuşçu, matematik öğretiminin kurucusu sayılmaktadır. Yavuz döneminde: Matematikçi, Matrakçı Nasuh yetişmiştir. Kanuni zamanın da: Piri Reis; Kitabı Bahriye adlı eserini yazmış ve bir dünya haritasını yapmıştır. 17. Yy da Katip Çelebi; Keşfüz - Zünün (bibliyografya), Cihan - nüma (coğrafya) adlı eserleri yazmıştır. Evliya Çelebi, ünlü seyahatnamesini kaleme almıştır. YAZI, DİL VE EDEBİYAT : Osmanlılar Arap alfabesini kullanmışlardır. Arapça bilim dili Farsça ise edebi dil olarak kullanılmıştır. Her üç dilinde kullanılması sonrasında Türkçe'nin "Osmanlıca" denilen şekli o- luşmuştur. Edebiyat; Divan, Halk ve Tekke olarak gelişmiştir. Divan edebiyatı: Nesimi, Ahmedi kuruluş döneminin ünlü şairleridir. 16. Yy Divan edebiyatının en çok geliştiği dönemdir. Baki, Fuzuli, Yahya Bey bu dönemde yetişmiştir. 17.Yy da Nefi 18. Yy da Nedim bu edebiyatın önemli temsilcileridir. Halk edebiyatı: 16. Yy da Pir Sultan Abdal, Kul Mehmed, Hayali 17. Yy da Gevheri, Karacaoğlan en ünlüleridir. Tekke edebiyatı : 15. Yy da Hacı Bayram Veli, Kaygusuz Abdal 16. Yy da Pir Sultan Abdal, yetişmiştir. Güzel Sanatlar : Minyatür: Osmanlılar da resim yerine minyatür daha çok gelişmiştir. Buna rağmen Fatih Bellini' ye portresini yaptırmıştır. Kanuni döneminde yaşayan Matrakçı Nasuh, Barbaros'un Akdeniz seferi ile Kanuni'nin Macaristan seferinin minyatürlerini yapmıştır. Bu dönemin önemli sanatçılarından biride Nakkaş Osman'dır. En önemli eseri Surname dir. 18. Yy da yaşayan Levni son büyük minyatür sanatçısı sayılmaktadır. 19 Yy da batı tarzı resmin en önemli temsilcisi Şeker Ahmet Paşa'dır. Osmanlı'larda ilk resim sergisini açmıştır. Osman Hamdi Güzel sanatlar akademisini de kuran son büyük ressamlardan biridir. Hat Sanatı: Yazının Osmanlı sanatında özel bir yeri vardır. Güzellik okunabilirlikten önce gelişmiştir. Amasya' lı Şeyh Hamdullah (16.Yy) bütün Osmanlı hattatların piri sayılırdı. 17. Yy ı.n ünlü hattatı Hafız Osman'dır. Onun yazdığı Kur'an taş basma tekniği ile çoğaltılmış ve bütün İslam dünyasına yayılmıştır. Müzik: 15. Yy da yaşayan Abdülkadir Meraği bu alanda bir çığır açmıştır. 17. Yy da yetişen Itri klasik Türk müziğinin çok önemli bir bestekarıdır. 19. Yy da ünlü bestekar Dede efendi yetişmiştir. Mimari: Osmanlı klasik dönemin 16. ve 17. Yy dır.
II. Beyazid döneminde yapılan, Bayezid Camii klasik üslubun ilk örneğidir. 18. Yy dan sonra ise batının etkisi altına girmiştir. Mimari en çok gelişme gösteren güzel sanatlar dalıdır. Sinan, kuşkusuz evrensel ölçülerde eserler bırakan bir mimardır. Şehzade, Süleymaniye ve Selimiye camileri onun gelişiminin örnekleridir. Camiler dışında da pek çok esere imza atmıştır. Sultan Ahmet Camisini Sinan'ın öğrencisi Sedefkar Mehmet Ağa yapmıştır. Avrupa barok sanatının etkisinin görüldüğü ilk camii 18 Yy.da yapılan Nuru Osmaniye camisidir. 19. Yy da inşa edilen saraylar genellikle Müslüman olmayan mimarlar tarafından batı tarzında yapılmıştır. OSMANLI TOPLUMU Askeri sınıf :Yönetenler Seyfiye: Askeri sınıftır. Sadrazam, beylerbeyleri, sancak beyleri, kapıkulu ve tımarlı sipahiler ile diğer bütün askeri güçlerdir. İlmiye: Medreselerden yetişen bu sınıfın içinde başta şeyhü'l islam olmak üzere müderrisler, kadılar, kazasker ve din görevlileri yer alırdı. Kalemiye: Devlet dairelerinde çalışan her seviyedeki memur ve idareci/erden meydana geliyordu. Reisi küttaplar, defterdarlar, nişanlar bu grupta yer alıyordu. Reaya : Yönetilenler Osmanlı Devletin çeşitli milletler yaşamaktaydı. Devlet toplulukları din ve mezhep esasına göre örgütleyerek yönetirdi. Buna Millet Sistemi denilirdi. Yatay Hareketlilik: Osmanlı Devletinde insanların ülke sınırları içinde istedikleri yere göç edebilme hakkıdır. Dikey Hareketlilik: Osmanlı Devletinde çalışan ve başarılı olan kişinin bulunduğu konumdan bir üst rütbeye yükselmesidir.