Formül Lökosit Sayımı Formül lökosit, Periferik yayma sayımı Çeşitli akyuvar tiplerinin yüzde oranlarının tayinine akyuvar formülü yada formül lökosit denir. Kanda bulunan 100 akyuvardan kaçının nötrofil, monosit, eozinofil, bazofil, lenfosit olduğunun saptanmasıdır. Bunun için öncelikle bir Periferik Yayma hazırlanır ve boyanır. Hazırlanan yayma 100 lük objektifte incelenir ve 100 adet lökosit sayılır. periferik yaymada kanın şekilli elemanları Akyuvar sayısının arttığı her olayda, genel artışa, akyuvarların bütün çeşitleri aynı oranda katılmazlar. Enfeksiyonun tipine göre veya hastalığın akut, kronik oluşuna göre akyuvarların çeşitleri sayıları ve oranları farklı olur. Akut hastalıklarda en fazla nötrofiller, kronik hastalıklarda ise lenfositler artar. Paraziter hastalıklarda ve bazı deri hastalıklarında eozinofillerin seviyesi yükselir. Sıtma da ise monositler çoğalır. Genel olarak; komplikasyon yapmayan bir hastalığın akut döneminde en fazla nötrofiller artar. Savunma ve hastalığın yenilmesi döneminde monositler, iyileşme ve toparlanma döneminde lenfosit ve eozinofiller artarlar. Akyuvarların yüzde oranlarının saptanması hekime hastalıkların ayırt edici tanılarında bir dereceye kadar fikir verir. Bir hastalığın gidişinin izlenmesinde büyük yarar sağlar.
Periferik yayma hazırlanması ve boyanması Periferik yayma hazırlanması; Sürme kan Froti hazırlanması; Formül Lökosit; Blood Film, 1 Lamel, lamla arasında 45 derecelik açı olacak şekilde mercimek tanesi büyüklüğündeki kan damlasının önüne konur. 2-Lam hafifce geri çekilir, damlaya değdirilir, lamın temas kenarı boyunca kan yayılır ve ileri doğru sürülerek yayma hazırlanır. 3-Periferik yayma, havada kurutulur, 4-Yayma Metil Alkol ile 3-5 dakika tespit edilir, 5-Her yayma için 5 cc. Distile su mezüre konur. Üzerine her 1 cc. distile su için bir damla giemsa boyası ilave edilir ve her damlatmadan sonra bilek hareketleri ile karıştırılır. Yayma üzerine hazırlanan giemsa boyası dökülür ve 30 dk. sonra yıkanarak kurutulur, sedir yağı ile 100 lük objektifde inceleme yapılır. RETİKÜLOSİT SAYIMI
RETİKÜLOSİTLER Dr. Aydoğan Lermi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Uzmanı Retikülositler olgunlaşmalarını henüz tamamlamamış eritrositler dir. Yani çekirdeklerini kaybetmeye başlayan genç eritrositlerdir. Çekirdekleri yoktur ancak çekirdek parçaları RNA artıkları bulunur. Retikülositler kemik iliğinde oluşur. 3-3.5 gün ilikte olgunlaştıktan sonra dolaşıma geçerler. Dolaşımda tam olgun eritrosit halini almaları 1 gün sürer. Normalde eritrositlerin kabaca % 1 i (% 0.5-2.0) retikülosit evresindedir. Bu hücrelerin retikülosit olarak adlandırılma nedeni, metilen mavisi ya da parlak krezil mavisi gibi boyalarla (supravital boyama) içlerinde bu çekirdek parçalarının grülmesidir. Çevre kanında retikülositler periferik kanda retikülositler Normal eritrositlerden biraz daha büyük olan retikülositler, eritrositler gibi tam pembe değil, biraz daha mavimsi boyanırlar. ANEMİLERDE RETİKÜLOSİT SAYIMININ
ÖNEMİ Retikülosit sayısı, Kemik İliği nin anemiye yanıtını, bir diğer deyişle ilikteki eritropoetik aktiviteyi ( kan yapım hızını) gösterir. Orta derecede anemi durumlarında (Hgb <10 g/dl), ilik normal ise, eritropoetin hormonunun etkisiyle, 10 gün içinde eritrosit yapımının 2-3 kat artması beklenir. Akut kan kaybı ya da hemolizden sonra bu yanıtı retikülosit yüzdesinin artması şeklinde görürüz (retikülositoz). Oysa; örneğin demir, B 12 vitamini ya da folat eksikliği sonucu oluşan yapım bozukluğuna bağlı anemilerde bu yanıtı alamayız. Retikülosit sayısı ya normal ya da normalin altındadır (retikülositopeni). Yanıtın alınabilmesi için uygun anemi tedavisinin uygulanması gerekir. Tedavinin 5-7 inci günlerinde retikülosit sayısı birden fırlamaya başlar (retikülosit krizi). Eritropoez üzerindeki inhibisyonun ortadan kalktığı durumlarda da retikülosit sayısı artar. İlaçlara bağlı (örn hidantoin bileşikleri) saf eritroid aplazilerinde (pure red cell aplasia) sorumlu ilaç kesildikten sonra % 30-40 lara varabilen retikülosit krizi gelişir. RETİKÜLOSİT SAYIMI Bir cc kan bir tüpe konur üzerine 1 damla retikülosit boyası eklenir ve periferik yayma
retikülosit sayımı yapar gibi yayılır. Yaymanın düzgün şekilde yapılması önemlidir. Hastanın hemogram sonucunun bilinmesi gerekir. Kuruyan yayma immersiyon objektifi ile incelenir. Önce bir alana denk düşen eritrosit sayısı bulunur. Bunun için birkaç alandaki toplam eritrositler sayılarak ortalaması alınır. ör: 35 Daha sonra her alana denk gelen retikülosit sayılarak tablo hazırlanır, ne kadar çok alan sayılırsa sonuç o kadar güvenilir olur: Alandaki eritrosit sayısı Alan sayısı Retikülosit sayısı
1 1 2 0 3 0 4 0 5 2 6 0 7 0 8 0 9 0 35 10 0 11 0 12 1 13 0 14 0 15 1 16 0 17 0 18 0 19 1 20 0 Yukarıdaki örnekte retiküloist sayısı=(100 x bulunan retikülosit sayısı )/(alan sayısı x alanda ki eritrosit sayısı) Yukarıdaki örnekte: Alandaki eritrosit sayısı : 35 Alan sayısı: 20 Alandaki retikülosit miktarı: 6 Retikülosit oranı= 100 x 6/ 20x 35= 600/700=0,85
RETİKÜLOSİT SAYISI NASIL BELİRTİLMELİDİR? Retikülositleri saydıktan sonra, sonucu, bir düzeltme yapmadan, eritrositlerin yüzdesi olarak bildirmek yanlıştır. Örneğin % 1 retikülosit oranı 4 milyon eritrosit sayılı bir hasta için normal, 2 milyon eritrosit sayılı bir hasta içinse düşüktür. Bu nedenle retikülosit yüzdesi HCT değerine ya da eritrosit sayısına göre düzeltilmelidir. Düzeltilmiş retikülosit yüzdesi: Sayım sonucu elde edilen retikülosit yüzdesi hastanın HCT değerine göre aşağıdaki formülle düzeltilir. Normal HCT % 45 kabul edilir. Düzeltilmiş retikülosit yüzdesi = Hastanın retikülosit yüzdesi x Hasta HCT Normal HCT (45) Yukardaki örnekte hastanın HTC %32 bulunmuş ise Düzeltilmiş retikülosit yüzdesi: 0,85 x 32 /45 = 0,6 Mutlak retikülosit sayısı: Sayım sonucu bulunan retikülosit yüzdesi hastanın eritrosit sayısı ile oranlanır. Mutlak retikülosit sayısı µl deki retikülosit sayısını gösterir. Normalde mutlak retikülosit sayısı 24 bin/µl ile 84 bin/µl arasındadır. Bazı anemilerde retikülosit sayısının ikinci bir kez düzeltilmesi gerekebilir. Retikülositoz durumlarında, bir diğer deyişle, boyanmış yaymalarda polikromazinin saptandığı durumlarda retikülosit yapım indeksi hesaplanmalıdır. Retikülosit yapım indeksi (RYİ): (İng. Reticulocyte production index). Retikülositlerin dolaşıma 3-3.5 günü doldurmadan daha erken geçtiği durumlarda ilikte yapımın gerçekten artmış olup
olmadığını, ya da artmış ise ne derece artmış olduğunu saptamak için ikinci düzeltme yapılmalıdır. Normal çalışan bir ilikte, retikülositlerin dolaşıma erken çıkması artmış eritropoetin uyarısına uygun bir yanıttır. Örn kronik hemolitik anemilerde ilik eritrosit yapımını 6, hatta 7 kata kadar artırabilir. Ancak, bazen çevreye erken çıkışta, ilik yapısındaki bütünlüğü bozan, miyelofibroz, tümör enfiltrasyonu, granülomlar gibi patolojiler sorumludur (miyeloftizik anemiler). Retikülosit yapım indeksi (RYİ): hastanın düzeltilmiş retikülosit yüzdesi, hastanın anemisinin ağırlık derecesine (HCT e) göre belirlenen bir düzeltme faktörüne bölünerek bulunur. Retikülosit yapım indeksi:düzeltilmiş retikülosit yüzdesi düzeltme faktörü ( bkz tablo ) Düzeltme faktörü = dolaşımda retikülosit olgunlaşma süresi (gün). Aşağıdaki tabloda HCT değerlerine göre düzeltme faktörleri gösterilmiştir. HEMATOKRİT (%) DÜZELTME FAKTÖRÜ (gün) 45 1.0 35 1.5 25 2.0 15 2.5 Normalde RYİ 1.0 ile 2.0 arasında olmalıdır. Değerin bir birimi yoktur. RYİ > 2.0 : İlikte eritrosit yapımının arttığını gösterir. Örn: hemoliz, akut kan kaybı. RYİ < 1.0 : İlikte eritrosit yapımının azaldığını gösterir. Örn demir eksikliği anemisi, aplastik anemi. Önemli not: yaymada polikromazinin görülmediği durumlarda RYİ nin hesaplanması gerekmez.
Bizim örneğimizde Retikülosit yüzdesi %0,85 Hematokrit %32 Düzeltilmiş retikülosit yüzdesi=0,85 x 32 45 = 0,6 Retikülosit yapım indeksi: 0,6 2 = 0,3 Sonuç: ilikte yapım düşük 2. örnek Hastanın Retikülosit yüzdesi 5, Hematokriti % 25 Düzeltilmiş retikülosit yüzdesi: 5 x 25 45 = 2.8 Retikülosit yapım indeksi: 2.8 2 = 1.4 Sonuç: İlikte yapım normal. PERİFERİK YAYMA Formül Lökosit; Blood differential; Kan içindeki hücrelerin mikroskop altında detaylı incelenmesidir. Hücrelerin
normal, anormal, immatür olanları ve yüzde oranları sayılır. Kanı oluşturan eritrositler ve 5 ana hücrenin incelemesi yapılır: Nötrofil lökositler, Lenfositler, Monositler, Eozinofiller, Bazofiller sayılarak incelenir. Periferik yayma ne için yapılır? Kansızlık, enfeksiyonlar, lösemi araştırması amacıyla yapılır. Kan Sayımı İçin normal değerler: Nötrofiller: % 40 ila 60, Lenfositler: % 20 ila 40, Monositler: %2 ila 8, Eozinofiller: %1 ila 4, Bazofiller: % 0,5 ila 1 oranında bulunur. Kanda beyaz küre artışı: Enfeksiyonlara, Akut streslere, İnflamatuar hastalıklara, Lösemiye, İlaçlara bağlı olabilir. Kan hücrelerinden birinin aşırı yükselmesi diğerlerinin rölatif olarak düşmesine yol açar. Nötrofil lökosit artışı: Akut enfeksiyonlara, Akut streslere, Eklampsiye, Gut hastalığına, Myelositik lösemiye, Romatizmal ateşe,
Romatoid artrite, Tidoidit e, Travmalara bağlı olabilir. Nötrofil sayısında düşme: Aplastik anemiye, Kemoterapiye, İnfluenza ve diğer viral enfeksiyonlara, Ağır bakteriyel enfeksiyonlara, Radyoterapi ve radyasyona maruz kalmaya bağlı olabilir. Lenfosit artışı: Kronik bakteriyel enfeksiyonlara, Hepatitlere, İnfeksiyöz mononükleozis e, Lenfositik lösemiye, Multipl myelomaya, Kabakulak, kızamık gibi bazı viral enfeksiyonlara bağlı olabilir. Lenfositlerde düşüklük: Kemoterapiye, HIV enfeksiyonuna, Lösemiye, Radyasyon tedavisi yada radyasyona maruz kalmaya, Sepsise bağlı olabilir. Monosit artışı: Kronik inflamatuar hastalıklara, Paraziter enfeksiyonlara, Tüberküloza, İnfeksiyöz mononükleozise, Kızamık, kabakulak gibi bazı viral enfeksiyonlara bağlı olabilir. Eozinofil sayısında artış: Alerjik reaksiyonlara,
Kanserlere, Kollajen vasküler hastalıklara, Paraziter enfeksiyonlara bağlı olabilir. Bazofil miktarında düşme alerjik reaksiyonlarda görülür. Referanslar: Bagby GC. Leukopenia and leukocytosis. In: Goldman L, Ausiello D, eds. Cecil Medicine. 23rd ed. Philadelphia, Pa: Saunders Elsevier; 2007:chap 173. Dinauer MC, Coates TD. Disorders of phagocyte function and number. In: Hoffman R, Benz EJ Jr, Shattil SJ, et al, eds. Hoffman Hematology: Basic Principles and Practice. 5th ed. Philadelphia, Pa: Churchill Livingstone Elsevier; 2008:chap