TÜRK CEZA HUKUKUNDA UZLAŞMA

UZLAŞTIRMA DURUM ANALİZİNE İLİŞKİN 7. GRUP ÇALIŞMA RAPORU GENEL DEĞERLENDİRME TÜRK CEZA HUKUKUNDA UZLAŞMA Adalet duygusu insan bilincinin yarattığı en yüce beşeri değerdir. Tarih boyunca anlaşmazlıkları, çatışmaları sona erdirmek, en adil sonuca varmak için bir çok deneyimler yaşanmıştır. Geleneksel ceza adalet anlayışında, önceleri suçun failine acı vererek öç alıcı, bedel ödetici görüş terkedilmiş, daha sonraları suçluyu cezaevlerinde eğiterek topluma kazandırmayı amaçlayan ıslah edici görüş suçla mücadelede beklenen faydayı sağlayamaması üzerine giderek önemini yitirmeye başlamıştır. Klasik Ceza Adaleti bireye karşı işlenen suçun aynı zamanda toplumun tümüne karşı işlendiği, bu suretle toplum barışının bozulduğu, suçlunun cezalandırılması ile barışın yeniden kurulabileceği anlayışına dayanmaktadır. Bu anlayış faili esas alan, onu cezalandırıp, onu ıslah etmeyi öngören, mağduru hesaba katmayan, fail merkezli bir yaklaşımı temsil etmektedir. Oysa suçtan doğan olumsuz sonuçlar öncelikli olarak mağdurda kendini göstermektedir. Mağdur suçun işlenmesi ile öfke, korku, çaresizlik ve endişe içerisindedir. İşlenmiş suç ile ihlal edilen hakkının tekrar ihlal edilme riskini iç dünyasında yaşamaktadır. Güvenlik ihtiyacını her zaman olduğundan daha fazla hissetmektedir. Salt sanığın cezalandırılmış olması mağdurun uğramış olduğu maddi-manevi kaybın giderilmesine, güvenlik duygusuna, sanığın içten pişmanlık göstererek ıslahına, bireysel ve toplumsal barışa yeterince katkı sağlamamaktadır. Failin işlediği suç ile mağdur üzerinde meydana getirdiği sonuçlar hakkında hiçbir fikri yoktur. Öte yandan iş yükünün ağırlığı nedeniyle adli sistem tıkanmış, adaletin tecellisindeki bezdirici gecikme, kararların tarafları özellikle de mağduru yeterince memnun etmemesi, yargı kararlarının özlenen adaleti tam ve mutlak olarak gerçekleştirmediği yönündeki inancın ağırlık kazanmasına yol açmış, böylece 1

insanları yeni arayışlara ve uyuşmazlıkların alternatif çözüm yollarını bulmaya yöneltmiştir. Uyuşmazlıkların çözülmesi toplumsal hayatın devamı için bir zorunluluktur. Uyuşmazlık çözümü dava yolu ile olabileceği gibi, dava konusu olmadan gerçekleştirilmesi de mümkündür. İşte bu arayışların sonucu olarak insanlar arasında öteden beri uygulanagelen ve en bilinen uyuşmazlık çözüm şekli olan sulh benzeri bir kurum ortaya çıkmıştır. Bilindiği gibi Türk toplumunda da yaygın olarak kullanılan Sulh taraflar arasında yaşanan uyuşmazlık halinin iki tarafı da memnun edecek şekilde sona erdirilmesidir. Toplumda oluşan bu ihtiyaç onarıcı adalet kurumunu ortaya çıkarmıştır. Son yıllarda Anglo-Sakson ülkelerinde başlayan ve oradan kara Avrupa ülkelerine yayılmakta olan onarıcı ceza adalet anlayışının (restorative justice) hızla geliştiği ve uygulama alanını genişlettiği görülmektedir. Hemen belirtelim, A.B.D. deki davaların % 95 oranı gibi çok büyük bir kısmını yargı dışı (arabuluculuk, uzlaşma, tahkim, pazarlık gibi) alternatif yollarla çözüme kavuşturulmaktadır. Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Tavsiye Kararına göre uygun olduğunda, yargılama öncesi veya sırasında tarafların uzlaştırılması ve ihtilafların dostane bir biçimde çözümlenmesini kolaylaştırıcı veya teşvik edici tedbirler alınmalıdır. Denilerek uzlaşma tavsiye edilmektedir. Yine aynı kuruluş 15.9.l999 tarihli kararıyla bizim yasamıza da ışık tutan uzlaşmanın ana ilkelerini belirlemiştir. Yine Milletlerarası Ticaret Odası yine bu doğrultuda 1 Temmuz 2001 yılında Uyuşmazlıkların Dostane Çözüm Kuralları nı yürürlüğe koymuştur. 2005 yılında yürürlüğe giren yeni Türk ceza adalet sistemi ile çağdaş görüşler ışığında benimsenen Uzlaşma, fail odaklı geleneksel anlayışın aksine; faili de gözeten, fakat mağdur odaklı onarıcı adalet kavramı kapsamında kabul edilmiş olan bir Alternatif Uyuşmazlık Çözümü kurumdur. Uzlaşma tarafsız bir üçüncü kişinin, taraflar arasında mevcut bir uyuşmazlığı çözmek için uyguladığı mahkemeler yolu ile uyuşmazlığın çözümüne göre esnek, katılımcı, daha az şekilci ve daha çok uzlaşmacı yöntemler olarak tanımlanabilir 2

Modern Ceza Hukukunun yarattığı Onarıcı Adalet suçun öncelikle bireye karşı işlendiğini, failin işlemiş olduğu suçun sonuçlarını yine kendi çabası ile ortadan kaldırmasını öngörmektedir. Onarıcı adalet suçluya karşı sadece ceza yaptırımını yeterli görmeyerek, mağdurun maddi ve manevi zararını onu meydana getiren fail tarafından, alternatif bir yöntemle giderme amacını güder. Onarıcı ceza adaleti yaklaşımı, suç failinin yol açtığı kayıplar üzerinde yoğunlaşmaktadır. Suç işlenmesi neticesinde ortaya çıkan zararın giderilmesi ve tarafların tatmin edilmesi amaçlanmaktadır. Bu anlayış içerisinde mağdur eksenli bir ceza adalet mekanizması vardır. Bu yaklaşımın temel amacı, mağdurun uğradığı zararın giderilmesi, tarafların uzlaşıp barışmasıyla toplumsal barışa ve güvenliğe katkı sağlanmasıdır. Uzlaşma ile sorun bir arabulucunun önderliğinde esnek, kapsamlı, katılımcı, aktif, tarafların menfaatlerine en uygun bir şekilde çözüme kavuşturulmaktadır. Çözüm taraflar arasındaki gönüllü uzlaşmaya dayandığı için yargı kararlarına göre daha uzun ömürlü ve tatminkar olabilecektir. Uzlaşma yalnızca tarafların özgür iradeleriyle rıza göstermeleri halinde gerçekleştirilir. Taraflar uzlaşma sürecinde her zaman bu rızalarını geri alabilirler. UZLAŞMANIN TEMEL İŞLEVLERİ Onarıcı adalet anlayışı üç temel fonksiyonu yerine getirmeye çalışır. Bunlar 1-Sorumluluk (accountability), 2-Onarım (restoration) ve 3-Topluma geri kazandırma (reintegration) konularının başarılabilmesidir. 1-Sorumluluk (accountability): Suçu işleyen kişinin suçtan doğan sorumluluğunu üstlenmesi en temel beklentidir. Failin davranışlarının sonucunu anlaması, davranışlarının yanlış olduğunu kabul etmesi ve yaptığı yanlış davranışın olumsuz sonuçlarını ortadan kaldırması gerekemektedir. 2-Onarım (restoration): Onarıcı adalet anlayışının temel amacı mağdurun yaralarının sarılması, onarılmasıdır. Mağdurun faille iletişim kurarak, suç nedeniyle uğradığı mağduriyetinin sonuçlarına değinmesi, kendisinden özür dilenmesi gibi manevi bir edim, zararının karşılanması gibi maddi bir edim ile meşru menfaatlerini 3

elde etme konusunda daha çok söz hakkına sahip olarak, suç nedeniyle oluşan mağduriyetinin fail tarafından onarılmasına aktif olarak katılmaktadır. 3- Topluma geri kazandırma (reintegration): Uzlaştırmacı önderliğinde mağdurla bir araya gelen fail suçun mağdur üzerinde meydana getirdiği sonuçları yakından görerek gerçek bir vicdan muhasebesine girişir. Oluşturduğu haksızlığın sonuçlarıyla baş başa kalma, kendi kendisiyle hesaplaşma imkanı bulur. Bu failin sorumluluk duygusunu teşvik ederek, onun topluma yeniden uyum sağlaması, ıslah olması, hatalarını düzeltmesi konusunda pratik fırsatlar sunar. Oysa, yargılamada fail esas olarak savunmayla ilgilenir ve öncelikle ceza almamaya çalışır. Klasik yargılamada fail için önemli olan bir şekilde cezadan kurtulmaktır. Mağdurun durumu onu hiç ilgilendirmediği gibi; fail mağduru kendisine ceza verilmesini sağlamaya uğraşan bir hasım olarak da görebilir. Uzlaştırmanın gerçekleşmesiyle her iki tarafın menfaatleri ortak bir noktada buluşturularak barış sağlanmakta, toplumsal barış ve huzur ortamı doğmasına yardımcı olmaktadır. Karşılıklı ödünler vermek suretiyle, uzlaşmayla çözülen uyuşmazlıkların, dava yoluyla çözülenlerden farklı olarak her iki tarafı memnun edici şekilde sonuçlanması, barışın kalıcı ve uzun ömürlü olmasını sağlamaktadır. Yargının iş yükünü önemli ölçüde hafifleteceği gibi, tarafların bu yolla çözüme kavuşma süreçleri de hızlanmış olacaktır. Ucuz bir yoldur. Devlet yargılama ve infaz masrafından kurtulmaktadır. Fail ile mağdur arasında meydana gelen husumetin uzlaştırma sağlanarak giderilmesi, hem yargılama makamlarını gereksiz iş yükünden kurtaracak, hem de mağdurun zararının bir an önce giderilmesi sağlanarak moral bir fayda elde edilecektir. Ayrıca failin de yaptırımsız kalmaması ile ceza muhakemesinin pedagojik işlevi de ihmal edilmemiş olacaktır.. Toplumdaki diyaloğu devam ettirici niteliktedir, fail-mağdur uzlaşmasında ilk planda suçla oluşan anlaşmazlığın giderilmesi söz konusudur. Bunun için, taraflar arasında doğrudan iletişim sağlanmakta, katılımcı bir yaklaşımla kendi sorunlarının 4

çözümünde daha çok söz hakkına sahip olmaktadırlar. Gönüllülük esasına dayandığından taraflar uzlaşma sonuçlanıncaya kadar her aşamada vazgeçebilirler. Taraflar arasındaki uyuşmazlığın her iki tarafın memnuniyeti ile menfaatlerine uygun olarak giderilmesi güncel deyimle kazan-kazan şeklinde bir çözümdür. Yargısal çözümde bir tarafın kazandığı, diğer tarafın kaybettiği için sonuç kazankaybet şeklinde olmaktadır Bununla uyuşmazlıkları hızlı, basit, ekonomik ve etkin bir biçimde çözerek yargının daha önemli olayların çözümüne yoğunlaşmasına fırsat yaratılması mümkün kılınmaktadır. Onarıcı adalet akımının ortaya çıkardığı düşünce yapısı ve mağdur hakları yönünde yeni bir duyarlılığın ortaya çıkması sonucunda ceza adalet sistemimizde reform sayılabilecek bir kurum olan uzlaşma kurumu, CMK da düzenlenmiştir. Uzlaşma yargılamaya alternatif bir çözüm yoludur. Alternatif çözüm yollarının tercih edilmesinin bir çok yararı vardır. Bunların başında uyuşmazlıkların daha kısa sürede ve daha az masrafla çözülmesi, yargılama uzadıkça taraflar arasında ortaya çıkması muhtemel düşmanlık duygularını önleyici bir nitelik taşıması, sorunları daha adilane bir şekilde çözmesi ve gizliliği sağlaması gösterilebilir. 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK ve 5271 sayılı CMK ile uzlaşma kavramı ceza hukukumuza girmiş oldu. Daha sonra kabul edilen 19.12.2006 tarih ve 26381 sayılı Resmi Gazete de yayımlanan 5560 sayılı Kanun ile de uzlaşma kurumunda esaslı değişiklikler yapılmıştır. 5560 sayılı Kanundan önceki dönemdeki yasa hükümleri uzlaşma kurumun ihdas amacının gerçekleştirilmesine uygun değildi. İş yoğunluğuna rağmen, cumhuriyet savcılarının bizzat uzlaşma önerisinde bulunması zorunluluğu, şüpheli veya sanığın uzlaşma konusunda beyanlarının alınmasından sonra mağdur veya müştekinin beyanlarının alınabilmesi gerekliliği, uzlaşmanın adeta uygulanamaz bir kurum olması sonucunu doğurmuştur. 5560 sayılı Kanunla uzlaşma konusunda uygulamada görülen aksaklıkların önlenebilmesi için gerekli değişiklikler yapılmıştır. Adrese uzlaşma tebligatı yapılabilmesi, cumhuriyet savcısının talimatı ile kolluğun uzlaşma teklifi yapabilmesi başta gelen değişikliklerdir. Tüm bu bilgiler ışığında uzlaşma kurumu hakkında yapacağımız genel değerlendirme olumlu olacaktır. Mağdur ve failin ortak bir zeminde buluşmaları, failin bir edimde bulunması, mağdurun da bu durumu kabullenmesi toplumsal barışın yeniden tesisi bakımından cezalandırmaya göre daha olumlu sonuçlar ortaya koyacaktır. Kuşkusuz bu kurumun da gelişip daha iyi sonuçlar verebilmesi, ciddiye alınmasına, eğitime ve yeterli kaynak ayrılmasına bağlıdır. 5

UZLAŞTIRMA MÜZAKERELERİ, MÜZAKERELERİN GİZLİLİĞİ 1-UZLAŞTIRMA İÇİN HAZIRLANMA A-Genel Olarak; Uzlaşmaya hazırlık, uzlaşmanın kendisi gibi, gönüllülük esasına dayanır. Çünkü taraflar, soruşturmanın, Cumhuriyet Savcısı tarafından açılacak bir kamu davası ile neticelenmesi ihtiyacını hissedebilirler veya bunun zorunlu olduğunu düşünebilirler. Suç sonrasında, suçun mağdurunun maruz kaldığı maddi veya manevi zararın, mağdurda oluşturduğu ezici ve kahredici duygu ve hisler, maruz kalınan mağduriyetten iyileşme için gerekli ve yeterli sürenin geçmiş olmaması veya devam eden zarar ve kaybın söz konusu olması, objektif bir şekilde karar vermeyi güçleştirebileceği gibi, imkansız da kılabilir. Diğer örnekler de bu kapsamda çoğaltılabilir. Hatta uzlaşmanın esasına girerek bütün bir ihtilafı gidermeye çalışmak mümkün olmayabilir, bu elbette uzlaştırmanın yardımcı olamayacağı anlamına gelmez. Bu tür durumların söz konusu olması halinde, taraflar, araştırmak ve soruşturmak için, içinde bulundukları zaman ile uyuşmazlığın çözülmeye hazır olduğu zaman arasında, ihtiyaç duydukları geçici, bir ara çözüm bulmayı hedefleyen kısa ve özlü uzlaştırmalara katılabilirler. Bu nedenle uzlaşmayı kabul ederek,uzlaştırmaya devam edip etmeme taraflarca verilecek önemli bir karardır. Uzlaştırmada yer alan taraflar (mağdur,müşteki, şüpheli, sanık, istendiği veya zorunlu durumlarda vekilleri ya da müdafileri ) ve bağımsız ve tarafsız olan uzlaştırmacının uzlaştırma sürecine hem psikolojik olarak, hem de bilgi ve donanım olarak dolu bir şekilde hazır olmaları çok önemlidir. Mağdur-fail uzlaştırmasının öncelikle amacı, mağdura yardımcı olmak ve mağduru etkin kılmak kadar, failin sorumluluğunu üstlenmesini ve olgunlaşmasını sağlayacak şekilde, taraflar arasındaki müzakereler için güvenli bir ortam oluşturmaktır. Tarafsız bir üçüncü kişinin görev aldığı uzlaştırmada, mağdura, maddi ve manevi zararının tazmini için teklifler sunulurken, faile, sebep olduğu zararı giderme fırsatı verilir. Mağdur-fail uzlaştırma yöntemi, dört temel aşamaya ayrılabilir. 1. Uyuşmazlığın uzlaştırmacıya havale edilmesi ve uzlaştırmanın başlaması 2. Uzlaştırma müzakereleri için hazırlık yapılması 3. Uzlaştırma aşaması 4. Tazmin anlaşmasının yapılması ve uzlaştırmanın sonuçlanması Uzlaştırma, olayın uzlaştırıcıya havale edilmesiyle başlar. Uzlaştırmaya havale edilebilecek suçlar elbetteki kanun koyucu tarafından belirlenecektir. Ancak kapsamın geniş tutulması uzlaşmanın amacına ulaşılabilmesi bakımından önem taşır. Mağdura nasıl yaklaşılacağı da önemli bir husustur. Kıta Avrupası uygulamasında uzlaştırma teklifi savcı tarafından yapılır. Mağdur bu teklifle, kendisinin mağduriyetinin resmi olarak kabul edildiğini görür. Mağdurlar, genellikle öfkeleri, korkuları ve müzakerelerden sonuç çıkacağına inanmamaları sebebiyle uzlaştırmayı reddetmektedirler. Uzlaştırma teklifinde bulunken mağdurların beklentileri ve mağduriyetlerin sonucu olarak ortaya çıkabilecek itiraz noktaları 6

dikkate alınmalıdır. Ayrıca suçun niteliği, mağdur üzerindeki psikolojik etkileri ve mağdurla fail arasında önceden bir ilişki olup olmadığı araştırılmalıdır. Uzlaştırmacının uzlaşma prosedüründeki yegane görevi tarafların uzlaşmalarını sağlayabilmek için taraflar arasında müzakereleri yürütmek, bu müzakereleri verimli ve başarılı bir sonuca ( taraflar arasında uzlaşmanın sağlanması ) bağlayabilmek için gerekli ortam ve şartları oluşturmaktır. Uzlaştırmacı soruşturma ve yargılama safhalarında bir süje değildir, bu nedenle uzlaştırmaya konu uyuşmazlık nedeniyle delil toplama dolayısıyla tanık dinleme ve maddi gerçeği araştırmak yetkisi de yoktur.uzlaştırmacı, uzlaştırma işleminde bir taraf da değildir, taraflardan bağımsız ve tamamıyla tarafsızdır. 5271 sayılı CMK nun 253/9 maddesi gereğince, cumhuriyet savcısı, cumhuriyet savcısının talebi üzerine baroca görevlendirilecek bir avukat veya cumhuriyet savcısınca görevlendirilecek hukuk öğrenimi görmüş kişiler uzlaştırmacı olarak görev yapabilirler. Bu sayılanlar haricinde uzlaştırmacı olarak görevlendirilmesi ceza hukukumuzda mevcut düzenleme çerçevesinde mümkün değildir. ( Tabiidir ki, mevcut düzenleme uzlaştırma müessesesinin ruhuna, özüne ve tesis amacına aykırıdır.çünkü uyuşmazlık konusunun niteliği ve uyuşmazlık sahiplerinin ihtiyaçları çeşitlilik ve farklılıklar arzeder. Örneğin inşaat ve yapılara zarar verme eyleminde, uzlaştırmacı olarak görevlendirilebilmesi gereken bir inşaat mühendisinin inşaat ve yapı alanındaki bilgisi, bir yaralama eyleminde, uzlaştırmacı olarak görevlendirilebilmesi gereken bir doktorun veya psikyatr veya psikoloğun tıp ve psikoloji bilgileri uyuşmazlıkta değer kazanacaktır. Yine bu meyanda uyuşmazlığın tarafların özgür ve ortak iradeleriyle uzlaştırmacıyı kendileri seçebilmeli ve herkes lisans gerektirmeksizin uzlaştırmacı olarak görev yapabilmelidir.) Ancak uyuşmazlık konusuna göre bir uzmandan yararlanmayı engelleyen hukuki bir düzenleme de söz konusu değildir. b-uzlaştırıcının Müzakereye Hazırlanması Uzlaştırmacının dosya örneğini incelemesi: Mağdurun zararının ne olduğunun, miktarının ve niteliğinin tespitini yapması; mağdur ve failin belgelere yansıyan kişiliklerini değerlendirip seçeceği müzakere şekli, tekniği ve planında bunu gözetmesi; mağdur ile fail arasındaki somut ihtilafın ne olduğunu, şiddetini, bu ihtilafın nedenlerini ve mağdurun veya mağdurun çevresinin bu ihtilaftan nasıl etkilenmiş olabileceğini, failin sorumlu tutulduğu eyleminin nedenlerini ve failin de bu ihtilaftan nasıl etkilendiğini değerlendirmesi, Uzlaştırmacının mağdur ve failin adreslerine uygun iletişim araçları ile ulaşıp müzakere zamanı, yeri, şekli ve tekniğini ve müzakere için gerekli yardımcı araçları belirlemesi: Dosyayı inceleyen uzlaştırmacının dosyadan edindiği bilgilere ve tecrübeleri ile öngördüğü duruma göre müzakereye hazırlanması, olabildiğince ilk oturumu özel oturum olarak yapıp tarafların ortak 7

oturuma isteğini ve hazırlığını görmesi ve ortak oturumda yaşanabilecekleri değerlendirmesi, yaşanmış veya kurgusal benzer olaylardaki örnek alınabilecek insan davranışlarını gösteren yazılı veya görsel araçları hatta yardımcı olabilecek tecrübesi bulunan kişileri dinlemesi/dinletmesi, c-uzlaştırmacı ve Tarafların Müzakereye Hazırlanması Müzakere öncesi taraflara belge sunulması: Müzakere öncesi tarafların anlayabileceği yalınlıkta yazılmış haklarını, uzlaşmanın faydalarını, mahiyetini, sürecin nasıl işleyeceğini, hukuk-fizik ve ruh sağlığı açısından yardım alabileceği adresleri gösterir dokümanların taraflara verilip okumalarının sağlanması (Aydınlatılmış İrade), Ortak oturuma hazırlama: Mağdurun veya failin korkularını görüp ortak oturuma isteklerinin sağlanması, ortak oturumda nasıl davranmaları gerektiği, neyle karşılaşabilecekleri gibi hususlarda tarafların aydınlatılması, gerekirse hukuki ve psikolojik yardım almalarının sağlanması; mağdura faille özelliklede eylemine neden olabilecek sebepleri ile ilgili, faile eyleminin mağdurda yol açtığı zararlar ve varsa eyleminin öngöremediği neticeleri (arabasına zarar verdiği kişinin çocuğunu sınava yetiştiremediği gibi ) ile ilgili bilgiler verme, Uzlaştırmacı, kendisine bir örneği verilen soruşturma dosyasındaki bilgi ve belgeleri inceledikten sonra: -Uyuşmazlık konusunu net bir şekilde ortaya koyan özet bir hazırlamalı, -Uyuşmazlığa neden olan etkenler ve şartların ne veya neler olduğunu tespit etmeli, -Uyuşmazlık konusunda neler yapabileceğine dair bir değerlendirme yapmalı, -Soruşturma veya yargılamaya ilişkin süreci incelemeli, ( uyuşmazlığın halline ilişkin çıkış noktalarını belirlemede ipuçları verecektir ) -Erkin bilgi paylaşımı yoluna gitmeli, ( taraflardan temin edilecek dökümanlar, ilgili bilgi ve belgelerin taraflar arasında değiş tokuşu uzlaştırmayı mümkün olduğunca ileri götürür, Avustralya da uzlaştırmada taraf olarak yer almış kişiler arasında yapılan bir araştırmaya göre; taraflardan, uzlaşma toplantısı öncesinde, uzlaştırmacı ile uzlaştırmaya ilişkin görüşenlerin, uzlaşma aşamasında daha az kaygı taşıdıkları, uzlaşmada kendi rolleri ve uzlaştırmada uzlaştırmacının ne yapacağı ile ilgili olarak bilgi sahibi oldukları, uzlaşmaya konu uyuşmazlıkların halli hususunda daha cesaretli ve kararlı oldukları, uzlaştırma işlemi ile birlikte üst seviyede bir tatmin duygusu yaşadıkları tespit edilmiştir. ) -Tarafları uzlaştırma için hazırlamalı, ( uzlaşmaya kimlerin katılacağını tespit etmeli, tarafların amaç ve menfaatlerinden, uzlaşmaya katılan tarafın vakayı bildiğinden, olay ve problemlerden haberdar olduğundan, uyuşmazlığı çözmeye 8

yetkisi olduğundan, ne beklediğini bildiğinden, uzlaştırmayı sonuca ulaştıramaması durumunda riskleri ve faydaları bildiğinden emin olmalı ) -Tarafların ne tür bilgilere ihtiyaçları olur?, resimler, dökümanlar, tüzel veya hükmi kayıtlar, ödeme koçanları, kiralama kayıtları, makbuzlar, tıbbi raporlar, banka kayıtları, v.s, biraraya gelmede, bilgi alışverişinde bulunmada ve uzlaşmaya varmada yardımcı olur mu? sorularını cevaplamalı, ( uzlaştırmada eldeki bütün bilgilerin ortaya konulması halinde, taraflardan birinin bilgi elde etmek amacıyla toplantının başka bir güne ertelenmesi ihtimali ortadan kalkarken, bir bilgiyi gözden kaçırma riski de en aza indirilmiş olur ) -Tarafların hazır olduğuna ( muhakkak ki taraflar bilgisiz hazır olamazlar ) kanaat getirdikten sonra, uzlaştırmacı bir oturum günü tayin eder. Taraflara oturum gününün, zamanının ve yerinin doğrulanması gerekir. -Uzlaşmaya taraflar haricinde, taraflarla birlikte kimlerin ( muhasebecisi, sponsoru, eşi, avukatı, varlığı kendine güven sağlayan herhangi biri, vs..) katılacağını göz önünde tutmalı, -Uzlaştırma toplantısı için tarafları çağırmada, herhangi bir önemli toplantı için gösterilen dikkat ve özen göstermeli, -Hangi mekan en iyi şekilde meselenin halline yardımcı olur?, taraflardan herhangi birinin özel ihtiyaçları var mı?, taraflar yiyecek ve içecek isteyecekler mi?, toplantı odasında masa, sandalye veya kanepe olmalı mı?, oda gizliliği sağlıyor mu?, oda tabii bir ışığa sahip mi?, toplantı ne kadar sürebilir?... sorularını toplantı öncesinde cevaplamalı. Uzlaştırıcının kendisini ve şartları müzakereler için hazır hale getirmesi ile hazırlık aşaması tamamlanır. Uzlaştırıcı tarafları müzakereye hazırlarken mağdurun ve failin itimadını ve samimiyetini kazanmalıdır, aksi halde uzlaştırma müzakereleri başarılı olamaz. Hazırlık aşamasının zayıf kalması halinde ileride yapılacak uzlaştırma müzakerelerinde çeşitli sorunlarla karşılaşılabilir. Tarafların müzakereye hazırlanması için iki temel görev vardır. Hangisi ile öncelikli olarak görüşülmesi gerektiğine ilişkin bir kayıtlama sözkonusu değildir. Uzlaştırıcı durumun gereklerine göre öncelik takdirini yapmalıdır. Uzlaştırmaya başvurmadan önce tarafların bilgilendirilmesi, uzlaştırmaya yönlendirilmeleri ve uzlaştırma müzakerelerine samimiyete katılmalarına katkıda bulunur. Şüpheli ile mağdurun uzlaştırma konusunda bilgilendirilmeleri, Anayasanın 40. maddesinin ikinci fıkrasının da bir gereğidir. Bu maddeye göre, Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır. Dolayısıyla şüpheli ve mağdur, aralarındaki uyuşmazlığı uzlaştırma yoluna başvurarak çözmeye hakları oluğunu, uzlaştırmanın dava yoluna nazaran sunduğu faydaları ve sonuçlarını öğrenmelidir. Uzlaştırmanın başarısında, tarafların doğru bilgilendirilmesi kilit rol oynamaktadır. Bu bilgilendirme, sadece hazırlanan matbu formların taraflara verilmesi gibi şeklî bir yolla değil, tarafların şifahen bilgilendirilerek, konuyu gerçekten anlamalarının sağlanması ve uzlaştırmaya teşvik edilmeleri suretiyle yapılmalıdır. 9

Uzlaştırma teklif edilirken, şüpheliye yapılacak açıklamalar ile mağdur veya suçtan zarar görene yapılacak açıklamalar farklı olacaktır. Uzlaştırmanın mahiyeti ile uzlaştırmayı kabul veya reddetmenin hukukî sonuçları 253. maddenin çeşitli fıkralarında düzenlenmiştir. 1-Faile, uzlaştırmanın mahiyetinin anlatılması ve failin uzlaştırma müzakerelerine katılması için hazırlanması: Uzlaştırıcı kişisel bir görüşme yapmak üzere mağduru davet edip, onu dinlemeli, aynı şekilde müzakere için teşvik edip uzlaşmaya katılmanın tamamen gönüllü olduğunu ona anlatmalıdır. Uzlaştırma teklifinde bulunulurken uzlaştırmanın mahiyetine ilişkin açıklamaların içeriği, soruşturma ve kovuşturma aşaması için ayrı olmak üzere, Uzlaştırma Yönetmeliğinin ekinde bulunan formlarda ayrıntılı olarak gösterilmiştir. Şüpheliye yönelik açıklamada; uzlaşmış olmasının suçu kabul anlamına gelmediği, uzlaşmak zorunda olmadığı, uzlaştırmadan istediği zaman vazgeçebileceği, uzlaştırma müzakereleri sırasında yapacağı açıklamaların, vereceği bilgi ve belgelerin ve tutulan tutanakların mevcut soruşturmada ve disiplinle ilgili olanlar da dâhil olmak üzere, hiçbir soruşturma ve kovuşturmada ya da hukuk davasında delil olarak kullanılamayacağı, mağdur veya suçtan zarar görenin uzlaşmayı kabul etmesine rağmen kendisinin kabul etmemesi hâlinde; şartları gerçekleşmiş olsa bile, hakkında kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verilemeyeceği ve yeterli delil varsa kamu davası açılacağı, kendisinin uzlaşmayı kabul etmesi fakat mağdur veya suçtan zarar görenin uzlaşmayı kabul etmemesi hâlinde, mahkemenin, şartları aranmaksızın, kendisi hakkında kovuşturma konusu suçla ilgili olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verebileceği, mağdur veya suçtan zarar görenin uzlaşmayı kabul etmesine rağmen kendisinin kabul etmemesi hâlinde, 231. maddedeki şartlar gerçekleşmiş olsa bile, kendisi hakkında kovuşturma konusu suçla ilgili olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği, uzlaşma sonucunda edimini def aten yerine getirmesi hâlinde, hakkında kovuşturmaya yer olmadığı kararı verileceği ve bundan sonra yeni delil meydana çıkmadıkça, aynı fiilden dolayı kamu davası açılamayacağı, bu hususun adli sicile kaydedilmeyeceği; edimin yerine getirilmesinin ileri tarihe bırakılması, takside bağlanması veya süreklilik arzetmesi hâlinde, kendisi hakkında kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verileceği, kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararından sonra, uzlaşmanın gereklerini yerine getirmemesi hâlinde, hakkında kamu davası açılacağı, uzlaşmanın sağlanması hâlinde, soruşturma konusu suç nedeniyle tazminat davası açılamayacağı, açılmış olan davadan feragat edilmiş sayılacağı söylenebilecektir. 2-Mağdurun uzlaştırmaya katılmaya rıza göstermesi ve uzlaştırma müzakerelerine hazırlanması için mağdurla görüşülmesi: Uzlaşmanın mağdura sağladığı hak ve menfaatlerin, kabul halinde uğradığı mağduriyetlerin fail tarafından giderileceğinin, yukarıdaki açıklamalar çerçevesinde anlatılması ve aydınlatılması suretiyle rızası alınmalıdır. 10

Uygulamada, genellikle öncelikle mağdurla görüşülmektedir. Bunun sebebi, savcının acil yardıma ihtiyaç duyabilecek olan mağdura ilgi göstermesidir. Uzlaştırma sürecinde mağdur tekrar mağdur edilmemelidir. Mağdura, uzlaştırma sürecine katılması için hiçbir zaman baskı yapılmamalı; mağdurun ikna edilmesi, zorlamaya dönüşmemelidir. Zina uzlaştırma süreci, mağdura çeşitli seçenekler sunarak, anlaşma imkanının tanınması anlamına gelmektedir. MÜZAKERELER VE OTURUMLAR Ortak oturumlar ve Özel oturumlar Müzakerelerdeki görüşme ve iletişimler tarafların ortak bir zeminde buluşabilmelerini ve uzlaşabilmelerini amaçlaması nedeniyle fail ve mağdur arasında suçtan kaynaklanan husumet, mağdura karşı gerçekleştirilen suçun niteliği ve özelliği, mağdurun suçtan ne şekilde, ne kadar etkilendiği gibi hususları değerlendiren arabulucu da kendi değerlendirmelerine göre fail ve mağdur ile birlikte ortak bir oturum düzenleyebileceği gibi sadece fail veya sadece mağdurun bulunduğu özel bir oturum da düzenleyebilir. Oturumlara mağdur veya failin kanuni temsilcileri katılabilirler. Şayet uzlaştırmaya katkıda bulunabilecekleri düşünülüyorsa fail veya mağdurun saygı duyduğu ve değer verdiği kişiler de uzlaştırmada oturumlarda hazır edilebilir. Uzlaştırıcı, taraflarla yapacağı özel toplantılarda tarafların kişisel soruları ve ihtiyaçları üzerinde yoğunlaşır. Uzlaştırıcı, mağdurun yaşadığı olayları dikkatle dinler. Müzakerelerde güven ve sempati ortamının oluşturulması büyük önem taşır. Uzlaştırıcı, mağdur kadar faile de saygı göstermelidir. Taraflardan bilgi almak ve onlara yardımcı olmak için belirli sorular sorulmalı, görüşmeler ilerlediğinde, tarafların verdikleri bilgiler birbirlerine aktarılmalıdır. Uzlaştırıcı, tarafların düşüncelerini, beklentilerini ve sorularını, gerekirse yeniden formüle ederek birbirlerine iletilmelidir. Dolaylı müzakerelerde şu hususlar üzerinde durulmalıdır: 1) Olayların gelişimi ve içeriği, 2) Olayların geçmişi, 3) Suç teşkil eden fiilin taraflar üzerindeki etki ve sonuçları, 4) Suça karışan kişilerin kişisel, aile ve sosyal durumları, 5) Mağdurun uğradığı maddî ve manevî zarar, 6) Tarafların birbirleri hakkındaki düşünceleri, 7) Giderim veya tazminat şekli, 8) Soruşturma veya kovuşturmanın sonucu. CMK da uzlaşma müzakerelerinin biçimi üzerinde durulmamıştır. Sadece cumhuriyet savcılarının ve hakimlerin müzakereler sırasında izleyeceği yöntemle ilgili 11

olarak, uzlaştırıcıların isteği üzerine veya resen talimat verebilecekleri hususuna yer verilmiştir. Ancak yönetmelik bir adım öteye geçmiş ve 18. maddenin 3. fıkrasında uzlaşma müzakerelerinin taraflarla birlikte veya ayrı ayrı gerçekleştirileceğini düzenlememiştir. Nitekim yönetmelikte adliyelerde uzlaşma müzakerelerinin yapılması amacıyla imkanlar ölçüsünde toplantı odaları tahsis edilebileceği de ifade edilmiştir. Türk hukukunda uzlaşma görüşmelerinde ihtilafın kapsamı ve durumu neyi gerektiriyorsa, o çerçevede farklı biçimlerde uzlaşma müzakereleri yürütülmesini engelleyen herhangi bir hüküm bulunmamaktadır. Uzlaşma teklifi fail ve mağdur tarafından kabul edildikten sonra, cumhuriyet savcıları veya istisnai durumda hakimler tarafından uzlaştırıcı görevlendirilmesi yapılır. Avukatın uzlaştırıcı olarak görevlendirilmesi söz konusu olduğundan, soruşturmanın yapıldığı ilin barosundan bir uzlaştırıcı avukat talep edilecektir. Uzlaşma müzakerelerinin hangi biçimde yürütüleceği ve toplantı sayısı konusunda yönetmelikte sınırlı da olsa bir düzenleme bulunmaktadır. Yönetmeliğin 18. maddesinde uzlaşma sağlanabilmesi için birden fazla müzakere yapılabileceğine, taraflarla birlikte veya ayrı ayrı toplantılar gerçekleştirebileceğine ve müzakerelerde görüntülü ve sesli iletişim tekniklerinin kullanılabileceğine yer verilmiştir. Bu durumda süre kısıtlı olmakla birlikte, uzlaştırıcı bu süre içersinde esnek davranma yetkisine sahiptir. Burada sorun, uzlaşma müzakerelerinin adliye binalarında bu iş için ayrılmış odalarda yürütülmesi halinde ortaya çıkabilecektir. Zina toplantı odalarının düzenlenmesi, büro hizmetleri, güvenlik ve toplantı salonlarının tahsis ve saatlerinin ayarlanmasından cumhuriyet savcıları sorumlu olacağından, uzlaştırıcının toplantı sayısı ve süresi konusunda esnekliği bir ölçüde ortadan kalkabilecek ve cumhuriyet savcılarının insiyatifi belirleyici olabilecektir. Ayrıca uzlaşma için öngörülen sürelerin kısıtlı olması, uzlaşma ile hedeflenen onarıcı adalet düşüncesinin hayata geçmesini engelleyecektir. Uzlaştırıcı, tarafların uzlaşma görüşmelerinde yeterli ve eşit fırsata sahip olmalarını sağlayacaktır. Taraflar sırayla dinlenmeli, kendi bakış açılarıyla olayı anlatıp değerlendirmelerine fırsat tanınmalıdır. Bunu yaparken sözlerinin kesilmemesi gerekir. Gerekliyse çapraz sorgu ile tarafların ve uzlaştırıcının soru sormaları mümkündür. Bu aşamadan sonra uzlaştırıcı, toplanan ve taraflarca sağlanan bilgilerle seçenekleri belirlemeye çalışmalıdır. Uzlaştırıcı çözüm dayatmamalı, tarafların tekliflerini somutlaştırarak gereken iletişimi sağlamalıdır. Uzlaştırıcı, uzlaşmaya gidilmesi ve gidilmemesinin sonuçlarını taraflara anlatmalıdır. Uzlaştırıcının, uzlaşma görüşmeleri sırasındaki konumu, belirleyici olmaktan çok, tavsiye edicidir. Burada değinilmeden geçilemeyecek bir nokta: ceza hukukundaki uzlaşmanın diğer özel hukuktaki uzlaşmadan farklı olmasıdır. Alacak-borç ilişkisinden farklılık gösteren bir durum söz konusu olduğundan, mağdurun psikolojik durumu düşünülmelidir. Taraflar herhangi bir sebep göstermeksizin görüşmeleri bırakabilirler. Çünkü uzlaşma, tarafların özgür istemleri ile yürütülebilecek bir yöntemdir. 12

Yasa, görüşmelerin ne kadar devam edeceğini de belirlemiştir. Uzlaştırıcı, dosya içindeki belgelerin birer örneği kendisine verildikten itibaren en geç otuz gün içinde uzlaştırma işlemlerini sonuçlandırır. Cumhuriyet savcısı bu süreyi en çok yirmi gün daha uzatabilir. Uzlaştırıcının delil toplama ve araştırma hak ve yükümlülüğü yoktur. Zararın belirlenmesinde tarafların getirdikleri ile yetinecektir. Çünkü bu şekilde, tarafların getirmiş olduğu deliller değerlendirilerek sonuca varılmaya çalışılmaktadır. Uzlaştırıcı, savcı değildir. Yukarıda belirtildiği gibi, cumhuriyet savcısı da uzlaştırıcı olabilmektedir. Fakat aynı zamanda cumhuriyet savcısının delil toplama yükümlülüğü de devam etmektedir. Bu durum kendi içinde çelişkilidir. Bu nedenle, cumhuriyet savcısının uzlaşma konusundaki görevi, tarafların anlaştıkları ve sonuca ulaştıkları davalara ilişkin olmalıdır. Burada şüphelinin kabulünü ve gizlilik ilkelerini de unutmamak gerekir. Uzlaşmada en sık karşılaşılabilecek sorun, rahat bir ortamın yaratılamaması ve taraflar arasındaki doğal düşmanlığın veya soğukluğun giderilememesidir. Bu durum, uzlaştırıcının iyi bir iletişimi ve yapıcı davranışları teşvik etmesini gerekli kılar. Tarafların birbirlerini bir birey olarak görmeleri için onlara yardım etmek uzlaştırıcı açısından önemlidir. Samimi ve saygılı bir ortamda gerçekleşen uzlaştırma müzakereleri, son derece yapıcıdır. Bu müzakerelerde taraflar, öncelikle olayları tekrar teşhis eder, böylece uzlaştırmayı doğru yorumlarlar. Bunun ardından, failin sorumluluklarının ve tazmin şeklinin belirlendiği bir anlaşmanın yapılmasıyla sona erecek olan soru sorma ve sorululuğun (kusurun) kabulü aşaması gelir. Uzlaştırma aşamasında yerine getirilmesi gereken dört temel görev vardır: 1) Uzlaştırma müzakerelerini yönetmek, 2) Tazmin anlaşmasının imzalanmasını sağlamak, 3) Gerekiyorsa, anlaşmanın uygulanmasını takip etmek üzere bir izleme toplantısı yapmak, 4) Yapılan anlaşmayı, dosyayı uzlaştırmaya gönderen merciie vermek. Dolaylı uzlaştırma sonunda anlaşma yapılabilir. Uzlaştırıcının önerisi veya tarafların talebiyle, uzlaştırmanın bu aşaması doğrudan müzakerelerle de yürütülebilir. Doğrudan (yüz yüze) müzakereler, çoğunlukla uzlaştırıcının bürosunda olmak üzere, tarafsız bir ortamda gerçekleştirilir. Tarafların müzakerelere gönüllü katılımını sağlamak, uzlaştırıcının görevleri arasındadır. Uzlaştırıcı, taraflarla ayrı ayrı görüştükten ve tarafların doğrudan müzakerelere katılma konusunda rızalarını aldıktan sonra, bir ortak toplantı tarihi belirler. Toplantı, uzlaştırıcının kendisi ve görevini tanıtması, gündemi belirlemesi ve gerekli olabilecek müzakere kurallarını belirtmesiyle başlar. Toplantının ilk bölümünde, olaylar anlatılır ve suça ilişkin düşünceler paylaşılır. Bu bölümde mağdura, fail hakkındaki düşüncelerini doğrudan açıklama fırsatı verilir ve mağdurun, suçla ilgili olarak zihnindeki sorularına cevap aranır. 13

Böylece mağdur, bir ölçüde de olsa faile ilişkin korkularından kurtarılarak, faili son kez görmenin rahatlığını hisseder. Toplantının ikinci aşamasında, mağdurun suç nedeniyle uğradığı zarar ve bu zararın taraflarca kabul edilebilecek giderim şekilleri üzerinde müzakere edilir. Giderim şekli, miktarı ve ödeme planı, mağdur ve fail tarafından özgür iradeyle kararlaştırılmalı, bu konuda taraflara baskı yapılmamalıdır. Taraflar, giderim şekli ve miktarı üzerinde anlaşmaya varamazsa, dosya havale merciine geri gönderilir ve hakimin ya da kontrol memurunun bu konularda bir karar vererek tarafları anlaştırması için son bir şans tanınır. Mağdur fail uzlaştırması, ceza soruşturmasıyla yakından ilgilidir. Taraflar genellikle uzlaştırıcıya, kendisi hakim olsaydı nasıl bir karar vereceğini sormakta; böylece müzakerelerde üstünlük sağlamaya ve müzakerelere sosyal bir içerik kazandırmaya çalışmaktadırlar. Mağdur, fail ve onların yakınları bu yolla, toplum değerleri ışığında neyin kabul edilebilir ve doğru olduğunu ortaya koymak isterler. Dava sonunda verilme olasılığı olan hüküm tartışılarak, erken bir aşamada uzlaşma sağlanmaya çalışılır. Tarafların görüşlerini açıklamaları, onlara, ceza yargılaması sürecinde aktif ve yapıcı bir işlev üstlendiklerini hissettirir. Nitekim, mahkemenin uzlaşma sonucu doğrultusunda karar vermesi de bunun bir göstergesidir. Böylece uzlaştırma müzakereleri, sırf mağdur ve fail arasında geçen bir süreç olmaktan çıkar; savcı veya hakimin de katıldığı bir süreç hâline gelir. Bu çok yönlü müzakere ortamı, tarafların fikirlerini serbestçe açıklamalarını ve ceza yargılamasının daha özgür bir süreç hâline gelmesini sağlar. Uzlaşma ceza yargılaması gibi, sadece tek taraflı ve dikte etmeye dayalı bir sistem olmayıp, adalet arayan kişilerin işbirliğiyle yürütülen bir süreçtir. Bu süreçte fail de mağdur da, özgür iradesiyle sosyal bir düşünce tarzını benimsemeye ve belli ölçüde sorumluluk üstlenmeye davet edilmektedir. Uzlaştırma müzakerelerini uzlaştırıcı kontrol eder. Uzlaştırıcı, uzlaştırma sürecinin doğru işlemesini gözetir ve müzakerelerin güvenli ve huzurlu bir ortamda yapılmasını sağlar. Uzlaştırma süreci boyunca mağdura özel bir ilgi gösterilmeli ve kesinlikle baskı yapılamamalıdır. Uzlaştırmanın zamanlaması, mağdurun müzakerelere katlanabilirliği gözetilerek belirlenmelidir. Failin direnmesi, fırsatçılık yapması veya samimi davranmaması, uzlaştırmaya başlamanın uygun olmayacağını gösterir. Failin kayıtsız ve ilgisiz olması, mağdura da zarar verebilir. Uzlaştırma müzakerelerinde iyi niyetli davranılması ve samimi olunması için adil bir ortam oluşturulmalıdır. Dolaylı uzlaştırma sonunda anlaşma yapılabilir. Uzlaştırıcının önerisi veya tarafların talebiyle, uzlaştırmanın bu aşaması doğrudan müzakerelerle de yürütülebilir Uzlaştırıcı, taraflarla ayrı ayrı görüştükten ve tarafların doğrudan müzakerelere katılma konusunda rızalarını aldıktan sonra, bir ortak toplantı tarihi belirler. Toplantı, uzlaştırıcının kendisini ve görevini tanıtması, gündemi belirlemesi ve gerekli olabilecek müzakere kurallarını belirtmesiyle başlar. Toplantının ilk bölümünde, olaylar anlatılır ve suça ilişkin düşünceler paylaşılır. Bu bölümde mağdura, fail 14

hakkındaki düşüncelerini doğrudan açıklama fırsatı verilir ve mağdurun, suçla ilgi olarak zihnindeki sorularına cevap aranır. Böylece mağdur, bir ölçüde de olsa faile ilişkin korkularından kurtarılarak, faili son kez görmenin rahatlığını hisseder. Mağdur fail uzlaştırması, ceza soruşturmasıyla yakından ilgilidir. Taraflar genellikle uzlaştırıcıya, kendisi hâkim olsaydı nasıl bir karar vereceğini sormakta; böylece müzakerelerde üstünlük sağlamaya ve müzakerelere sosyal bir içerik kazandırmaya çalışmaktadırlar. Mağdur, fail ve onların yakınları bu yolla, toplum değerleri ışığında neyin kabul edilebilir ve doğru olduğunu ortaya koymak isterler. Dava sonunda verilme olasılığı olan hüküm tartışılarak, erken bir aşamada uzlaşma sağlanmaya çalışılır. Tarafların görüşlerini açıklamaları, onlara, ceza yargılaması sürecinde aktif ve yapıcı bir işlev üstlendiklerini hissettirir. Nitekim, mahkemenin uzlaşma sonucu doğrultusunda karar vermesi de bunun bir göstergesidir. Böylece uzlaştırma müzakereleri, sırf mağdur ve fail arasında geçen bir süreç olmaktan çıkar; savcı veya hâkimin de katıldığı bir süreç hâline gelir. Bu çok yönlü müzakere ortamı, tarafların fikirlerini serbestçe açıklamalarını ve ceza yargılamasının daha özgür bir süreç hâline gelmesini sağlar. Uzlaşma ceza yargılaması gibi, sadece tek taraflı ve dikte etmeye dayalı bir sistem olmayıp, adalet arayan kişilerin aktif katılımı ve işbirliğiyle yürütülen bir süreçtir. Bu süreçte mağdur da, özgür iradesiyle sosyal bir düşünce tarzını benimsemeye ve fail de belli ölçüde sorumluluk üstlenmeye davet edilmektedir. Uzlaştırma müzakerelerini uzlaştırıcı kontrol eder. Uzlaştırıcı, uzlaştırma sürecinin doğru işlemesini gözetir ve müzakerelerin güvenli ve huzurlu bir ortamda yapılmasını sağlar. Uzlaştırma süreci boyunca mağdura özel bir ilgi gösterilmeli ve kesinlikle baskı yapılmamalıdır. Uzlaştırmanın zamanlaması, mağdurun müzakerelere katlanabilirliği gözetilerek belirlenmelidir. Failin direnmesi, fırsatçılık yapması veya samimi davranmaması, uzlaştırmaya başlamanın uygun olmayacağını gösterir. Failin kayıtsız ve ilgisiz olması, mağdura da zarar verebilir. Uzlaştırma müzakerelerinde iyi niyetli davranılması ve samimi olunması için adil bir ortam oluşturulmalıdır. Uzlaştırmanın amacına bağlı olarak ve uzlaştırmaya konu uyuşmazlığı gereksinimler doğrultusunda uzlaştırma işlemleri birkaç saatlik tek bir oturumda gerçekleştirilebileceği gibi birden çok oturumlarla da gerçekleştirilebilir, ilk oturumda uzlaştırmacı uzlaştırma usulünü taraflara açıklar, taraflardan her birinin uyuşmazlık konusu hakkındaki kısa sunumlarını dinler ve hukuki durumları ile menfaatlerini berraklaştırmak için taraflara soru sorar, uzlaştırmacı taraflarla tarafları bir araya getirmeden de uyuşmazlığın niteliğine göre özel olarak görüşebilir, c-müzakere İlkeleri 1- Müzakere fırsatları insanlar her zaman hayatlarında kişisel ilişkilerle profesyonel, sosyal ve ekonomik alanlarda müzakere ile sunulan fırsatları görmez, bazıları başka stratejileri tercih etmeleri nedeniyle müzakere etmekten kaçınırlar, veya yetirli bir şekilde eğitilmediklerini veya başarmak için yetenekli olmadıklarını veya ihtilaftan korktukları için müzakere etme yoluna gitmezler. 15

2- İNSANLAR NEDEN MÜZAKERE EDER: İnsanlar müzakere ederler, çünkü müzakere etme yoluyla neyi istiyorlar ve neye ihtiyaçları varsa elde edebilme imkanı olduğunu anlarlar, müzakere bir bütün olarak değerlendirildiğinden insanların menfaatlerini tatmin etmede daha iyi bir yoldur. 3- MÜZAKEREYE ALTARNATİFLER: İnsanlar ne istedikleri veya neye ihtiyacı olduklarını elde edebilmek amacıyla altarnatif olarak şu yolları kullanırlar, a) Bağımsızlık: diğerleri ile ilişkiye girmeden kendi kendine yetirlilik( kendi kendime yapabilirim) b) Bağımlılık: Başkalarının ihtiyaç ve isteklerinin gönüllü bir şekilde karşılanmasının umut etme, bekleme( başkalarının nezaketine her zaman güvenmişimdir) c) Mücadele: Kararlaştırılmış kaynaklar için organize edilmiş mücadele( atletik yarışma) d) d) Baskınlık: korumasız ve korkutulabilir olanları kontrol etme ve zorlama ( Ne istersem alırım, ne verdiysen onu al) e) Dayanışma: Uzlaştırma, müzakere veya barıştırma gibi davranışlar iletişim karşılıklılık ve karşılıklı anlaşmayı gerektirir ( Şimdi gel ve beraber sebep bulalım) 4- İNSANLARIN NEYİ İSTEDİĞİNİ VEYA İHTİYACI OLDUĞUNU BİLME: İnsanların ihtiyaçları bu ihtiyaçlardan daha fazla istekleri vardır, a) İnsanlar para dahil güce statüye nüfusa ve itibara atfedilebilin dokunup hissedilebilen eşyaları ister ve ihtiyaç duyarlar. b) İnsanlar diğerlerinin birlikte çalışma ve hedeflerine yardım etmeleri hususunda belirli davranış biçimlerini sergilemelerini ister ve ihtiyaç duyarlar. c) İnsanlar ne olduğunu bilmeseler dahi psikolojik veya duygusal ihtiyaçlarını karşılanmasını ister ve ihtiyaç duyarlar. Müzakerede duyguların oynadığı rol sıklıkla hafife alınır, makbül olan uzlaştırmada taraflara özgü duygusal ihtiyaçların tespit edilmesi ve değerlendirilmesidir. 5- BİLGİ GÜÇTÜR, BİLGİYİ ELDE TUTMAK DAHA ZİYADE GÜÇTÜR. Müzakerede etkili ve elle tutulabilir faktör bilgidir, bildiğimiz bilmediğimiz gizli, açık ve nasıl ve ne zaman bütün bu açığa çıkarılan her şey müzakerelerin başarılı olması için genellikle önemlidir, bilginin kalitesi de önemlidir, bu kalite bilginin tamamlılığını zamanlılığını, doğruluğunu ve resmen doğrulanmışlığını kapsar, bilginin müzakeredeki etkinliği tarafların algılarıyla bu bilginin ne şekilde tartılıp, değerlendirildiğine göre değişir, müzakerede algı gerçekliktir, müzakere şartlarını başarılı bir şekilde yönlendirmek için, algısal görüntülerin insanların ne şekilde gördüğünü anladığını ve hareket etmesine sebebiyet verdiğini anlamak önemlidir. 16

6- BAŞARILI MÜZAKERECİLERİN YETENEKLERİ: Bazı insanlar verimli bir şekilde şart ve sonuçları müzakerelerinden sağlarlar, müzakerede neyin ne şekilde verimli olacağını neyin verimli etki yapmayacağını ve bir neticeye gidilmesini sağlamayacağı hususunda değerlendirme yaparlar. Kendine özgü bir müzakereyi başarıya ulaştırmada nasıl bir yol izlenecektir. Müzakerelerdeki başarıyı sağlamak için belirlenmiş ve kabul edilmiş evrensel kurallar söz konusu değildir, fakat başarılı müzakerecilerin kullandığı ortak öğeler vardır. Başarılı müzakereciler verimli bir şekilde sunumlarını yaparlar, kendilerine has ve özgü yaklaşımları söz konusudur. Başarıl bir müzakereci tamamıyla düşünülmüş bir şekilde hazırlanmalıdır ( Sistematik bir şekilde ve tamamıyla hazırlandım mı, ne olduğunu öngörebildim mi, daha iyi bir hazırlık nasıl bir fark oluştururdu) Ne olacağına ilişkin yakın dikkat göstermelidir ( anahtar değişikliklerindeki gelişmeleri gördüm mü, tarafların ne söylediğini yada söylemediğini duydum mu, gözlemci miydim, zamanlama fırsatı içinde miydim, neyi kaçırmış olabilirim ) Güvenirliliği tesis etmelidir ( taraflarla olan ilgilenmemde güvenilir miydim, bir durum tespiti yaptığımda bu tespitin taraflarca güvenilir ve inandırıcı bulundu mu, benim tespitim dahiyane veya gerçek olarak değerlendirildi mi ) Gücünü yaratıcı ve uygun bir şekilde kullanmalı ( gücümü ne şekilde kullandım, ve ne kadar iyi anladım, onu dobra dobra mı yoksa sinsice mi kullandım, uygun muydu zamanlı bir şekilde mi kullandım, gücümü kullanmakta yeteneksiz miydim, tarafların gücünü anlamış mıydım ve bu gücü karşı etkili bir şekilde karşı koymuş muydum, ortak kazanımlar için gücümü kullanmış mıydım) Tarafların menfaatlerini tatmin etmeye yönelmelidir, ( tarafların gerçek menfaatlerini iyi bir şekilde tespit ettin mi, tarafların menfaati iyi bir şekilde anlaşıldı mı, taraflar müzakere sonucunda çıkan neticeden etkili bir şekilde tatmin oldular mı, tarafların menfaatlerini sağladım mı, prensiplerim bu durumu ortaya konan büyük ve güzel bir iş olarak görecek mi, gerçekten büyük ve güzel bir iş mi) Strateji kullanmalı ve geliştirmeli ( bu müzakerenin kendine has durumu için genel bir strateji oluşturdum ve uyguladım mı, açıcı bir strateji uygulayıp geliştirdim mi, benim genel stratejim öngörülmeyeni hesaba katmak için yeterince esnek miydi, eğer beklenmeyen olsaydı gerektiği şekilde stratejimi başarıl bir şekilde adapte eder miydim) Güven ve öz kontrol sergilemeli ( duyguların ve reaksiyonlarım şartlar veya tarafların davranış ve stratejileri ile test edildi mi, davranışların ve etkim planlanmış mıydı, bir anda olsa kontrolümü kaybettim mi, şayet kaybetmiş olsaydım ne şekilde tepki verirdim, kendimi hemen toplayabilir miydim, kendimi kendinden emin hissettim mi, şayet rahat ve kendimden emin değilsem bu durum taraflara nasıl yansıdı Tecrübeyi rafine edilmiş pratik bilgiye çevirmeli ( daha etkili bir şekilde müzakere etme hususunda ve bir müzakereci olarak kendi hakkımda ne öğrendim, diğer yaklaşımlarımda ve gelecekteki müzakerelerimde bu bilgi birikimimi bana yardım etmesi için ne şekilde ortaya koyabilirim) 17

7- MÜZAKEREDE BAŞARI NASIL ÖLÇÜLÜR, İlk olarak uyuşmazlığı halletmenin açık olduğudur, başarı bir sonuç başarının göstergesidir, fakat insanlar, ki buna sıklıkla ihtiyaç duyarlar, müzakerelerinde büyük bir kazanım elde ettiklerine inanmak isterler, büyük bir kazanım elde edildiğine ikna edilme veya belki de kaldırılma büyük bir risktir. Müzakeremizin sonuçlarını değerlendirmede göz ardı etmemize katkıda bulunan bir risk de temelde yaptığımız hazırlıktır, zirve performansla elde edilebileceğimiz en iyi sonuç nedir veya geçmişe dönük olarak ne olabilirdi, araştırmalar stratejik takibi ortaya koyan ve yapılandıran müzakerecilerin daha iyi müzakere sonuçları ile optimal, gerçekçi neticeleri ortaya koyduğunu göstermektedir. Müzakerede başarı maksinize edilmiş sonuçlardan ziyade diğer yararlı menfaatleri de kapsayabilir, müzakere sonucunda gerçekleştirilen uzlaştırma anlaşmasının; a) Taraflar anlaşmanın şartlarını ortak bir şekilde anlarlar, b) Şartlar geniş kapsamlı ve tamamdır, c) Hiçbir materyal gözardı edilmemeli, d) Uzlaşma anlaşması tarafların yatırımı üzerine optimal geri dönüş sağlar, e) Uzlaşma anlaşması potansiyel uygulamayı ve maddelerin uygulanmasını belirler, f) Uzlaşma anlaşması, aldatıcı ve uygulama kabiliyeti olmadığı takdirde, anlaşma maddelerinin uygulanmasını tolere eder, 8- NE İSTEDİĞİNİN MÜZAKERE EDİLEMEZ OLDUĞUNU ASLA KABUL ETME: Birçok şeyin müzakere edilemez olduğu hususunda ortak bir algı vardır ( bu bir fikir değil, hiç zaman yapılmadı, bu yapamayız, bu husus masada değil, politikamız değil, bu çok problemli, bu krizi yükseltir vs. ) Kurbanı bu taktiğe düşürmek suç işleyen kimseye menfaat sağlar. Bu baskınlık taktiğini uygun cevap ilk olarak bu taktiği tanımakla olur ( çok hoş olabilir) ve sonra basit fakat güçlü bir algılamayla buna karşılık verilir, gerçekten istediğin her şey müzakere edilebilir, hiçbir şey müzakere edilemez değildir, bunu bilmek ve buna göre hareket etmekle baskınlık taktiği bütün güçünü kaybeder, bu taktiği kullanan insanların senin çözülmeni test ettiklerini unutma, prensibin arkasındaki strateji bir çok insanı küçük veya hiçbir şekilde direnç gösteremeyeceklerini sunmaktır, fakat bu taktiği görürsen ve yeterli derecede direnirsen suç işleyen kimseye sağlanan toplam menfaati kaybettirecektir, bu bakış açısı ile ve tarafların taktiği ile müzakere opsiyonların ve imkanların genişleyecek ve haklı yasal iddiadan vazgeçilmesini önleyecektir. 9- TATMİN PRENSİBİ: İnsanlar müzakere edilmiş bir anlaşmaya ancak menfaatlerinin yeterince tatmin edildiğini hissettikleri zaman vefa gösterirler, tatmin uygun alternatifler verilerek taraflarla bu durumda en iyisinin elde edildiğine olan inançtır, tatmin kesinlikle algısaldır, insanlar aynı teklifi subjektif olarak değişik şekillerde değerlendireceklerdir, müzakere edilmiş sonuç ile karşılıklı tatmin eşit 18

tatmin veya eşit çıkarlar anlamına gelmez, insanların müzakerede tatmin olma kapasiteleri beklentilerine ve müzakere edilmiş anlaşmaya alternatif algılarına yakın bir şekilde bağlıdır. Müzakere edilmiş yüksek derecede verimli fakat gerçekçi beklentiler verimli sonuçlarla netice verir. Bir kişi elle dokunulabilir veya dokunulamaz ödüllerle ihtiyaçlarını, isteklerini ve ilgilerini ne şekilde değerlendirdiklerine bağlıdır, örneğin, uzlaştırma konusunun hakaret olduğu bir müzakerede mağdur taraf nazik bir özür ile tatmin olabileceği gibi manevi zararının olduğunu söyleyerek bir miktar para da talep edebilir, soyut ödüller daha tipik olarak daha fazla bir değere sahip olup taraflara herhangi bir maliyeti söz konusu değildir. 10- YAPMAMAN GEREKEN: İyi müzakerecilerin yapmaması gereken şeyler vardır, bazıları aptaldır, bazıları seni hayal kırıklığına uğratır ve bazıları sadece seni horgörür, müzakerede; a) Yalan söyleme, b) Sinsice sevinme c) Bilgiyi herhangi bir sebep olmadan açığa çıkarma d) Aldatıcı oyunlar oynama e) Kolayca evet deme f) Çok konuşma g) Sevilme ihtiyacını hissetme h) Arzu edilmeyen ve kendisi ile yola devam edilmek istenmeyen kişi olma, i) Tehditlere, göz korkutmalara veya kişisel istismarlara yer verme, j) Tarafların yüzsüzleşmelerine sebep olma, MÜZAKERE İŞ GÖRÜR: Yeterli seviyede olmasa da yapabileceğimiz kadar çok olmasa da, hepimiz müzakere ederiz, işte, pazarda, kişisel ilişkilerimizde ve daha geniş dünyada birbirimizin iyiliğini isteyebildiğimiz takdirde neyi istiyor ve neye ihtiyacımız varsa daha fazlasını elde edebiliriz, bunu başkalarıyla tatmini sağlayan geniş bakış açısı ve özendirme ile yaparız, müzakere başkalarının bağımsızlığını saygıyla tanıyarak bireysel menfaatlerimizi teminat altına alan akıllı yaşama yeteneğidir, iyi müzakereciler standartı yükseltilmiş hayatlara yön verirler, onlar daha iyi şartlarda ihtiyaç hissettikleri ve istedikleri şeylerin daha fazlasını elde ederler, dürüstlük, saygı ve anlayışlılık zaviyesinde başkaları ile kendilerini daha güvenli hissederler, zorlama ve baskıdan muaftırlar, kendilerine özgüvenleri yüksektir, daha güvenilir ve saygıdeğer olmak ve başkaları tarafından sevilmek için çalışırlar, yapıcı bir şekilde uyuşmazlığı idare ederler, problemleri daha etkin bir şekilde çözerler, müzakereciler ilişkilerini organizasyonlarına ve topluluklarına değer katarlar. 19

Uzlaştırma Aşaması ve Müzakere Teknikleri 5560 S.Y. ile değişik 5271 sayılı CMK 253 maddesinin özellikle (13, 14, 17 ve 20). Fıkralarında müzakere tekniklerine dair amir hükümlere yer verilmiştir. Yine CMK.na göre uzlaştırmanın uygulanmasına ilişkin yönetmeliğinde özellikle 18 ve 19. maddelerinde müzakere tekniklerine dair hükümlere yer verilmiştir. Kanun ve Yönetmeliğin müzakere tekniklerine dair belirtilen hükümleri ile Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin ceza uyuşmazlıklarında arabuluculuk hakkındaki (99) 19 sayılı Tavsiye Kararında müzakerelerde nelere dikkat edilmesi ve nasıl yapılacağına dair hükümler yer almaktadır. Ancak, müzakerelerin ne şekilde yapılacağına dair teknik ayrıntılar yoktur. Bu husus tamamen uygulayıcının takdirine bırakılmış gözükmektedir. Buna göre; tüm yasal düzenlemelerden ve pratik uygulamalardan örnekler hep bir arada değerlendirildiğinden müzakere tekniklerine ilişkin şu hususların göz önünde bulundurulması grubumuzca uygun görülmüştür. 1- Müzakerelerde öncelikle uzlaşmaya katılan tarafların tüm yaşam haklarına uzlaştırmacı azami derecede riayet etmeli ve bu haklarını taraflara ilk başta tek tek açıklamalıdır. 2- Tarafların asli menfaatlerinin ortaya konması ve çözümü; uzlaşmaya katılan tarafların tüm yasal haklarını tam olarak öğrenmelerinden sonra uzlaştırmacı uyuşmazlık konusu maddi vakayı (vakaları) net bir şekilde ortaya koymalı ve tarafların tüm dikkatlerini bu uyuşmazlık konusu/konuları üzerinde yoğunlaştırarak çözümlenmesi gereken olayın içinden çıkılmaz bir hale sokmadan pratik ve pragmatik bir şekilde sonuca varmayı amaçlamalıdır. 3- Tüm yasal haklarını öğrenmiş olan ve de tam olarak çözüme kavuşturulması gereken sorunlara yönelen taraflara mutlaka usulüne 20