BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Kerim KOÇAK * Öz Bölge, Toros kuşağının Orta Toros bölümünde yer alır. İnceleme alanında en altta çeşitli kireçtaşı, gabro, diyabaz ve serpantinit blokları içeren Üst Kretase yaşlı Bozkır ofiyolitik melanjı yer alır. Bunun üzerine tektonik dokunakla gri renkli, kalın tabakalı kireçtaşı seviyesi içeren tüfit, bazalt ve radyolaritlerden oluşan Mesozoyik yaşlı Dedemli formasyonu yer alır. Tipik olarak masif, yer yer tabakalanma özelliği gösteren, bol çatlaklı ve karstik erime boşluklu, aragonit seviyeleri de içeren kireçtaşları (biyopelintrasparit) ile temsil edilen Üst Kretase yaşlı Erenlertepe formasyonu Dedemli formasyonu üzerine gelir. Bunun üzerine açılı uyumsuzlukla kumtaşı ara tabakaları, çamurtaşı, kiltaşı mercekleri içeren kızıl ve gri renkli polijenik konglomeradan oluşan Oligosen yaşlı Çatköy formasyonu gelmektedir. Gevşek çimentolu konglomera, kumtaşı, kiltaşı, killi kireçtaşı ve marn ardalanmasından oluşan Üst Miyosen Pliyosen yaşlı Gündüğün formasyonu ve Kuvaterner yaşlı alüvyonlar yöredeki en genç oluşuklardır. Anahtar Kelimeler Bozkır, Orta Toros, Ofiyolit, Karışık Abstract The study area is located in the central section of the Taurus Belt. At the bottom of the stratigraphic sequence of the area, there is Upper Cretaceous Bozkir ophiolite mélange, which includes various limestone, gabbro, diabase and serpantinite blocks. It is overlain with a tectonic contact by Meszooic Dedemli formation, which is made up of green tuffite, basalt and radiolarite, with gray and thick bedded limestone levels. Upper Cretaceous Erenlertepe formation typically represented by massif limestone (biopelintrasparite) with aragonite levels and karstic cavity. It overlaid the Dedemli formation, and unconformably underlain Oligocene Çatkoy formation, which includes red and gray polygenic conglomerates with sandstone levels and mudstone, claystone lenses. Upper Miocene Pliocene Gundugun formation, tufa and Quaternary alluvium are the youngest units in the area. The Gundugun formation is composed of loose cemented conglomerate, sandstone, siltstone, argillaceous limestone and marl alternations. Quaternary alluvium is the youngest unit in the area. Keywords Bozkır, Central Taurus, ophiolite, Melange * Prof. Dr., Selçuk Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Jeoloji Bölümü, kkocak@yahoo.com
1504 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA GİRİŞ Çalışma alanı Toroslar Tektonik Birliği içerisinde bulunan Orta Toros larda Konya ili Bozkır ilçesinin kapsamaktadır ( Şekil 1 ). Toros kuşağı pek çok tektonik, stratigrafik, metamorfizma ve maden yatakları ağırlıklı çalışmaya konu olmuştur (Örn. Tschihatscheff 1869; Blumenthal, 1944; Brunn ve diğ. 1971, Özgül ve Arpat 1973, Monod 1977, Gutnic ve diğ. 1979, Turan 1990; 2000; Dilek ve diğ. 1999; Bozkaya and Yalcin 2004; Onen, 2003; Celik ve diğ. 2006; Öztürk ve diğ. 2008; Mackintosh and Robertson 2009; Parlak ve diğ. 2013). Özgül (1976) Torosları tektonostratigrafik açıdan otokton Geyikdağı Birliği, alloktonlarıda alttan üste doğru; Bolkardağı, Aladağ ve Bozkır birlikleri şeklinde vermiştir ( Şekil 2 ). Ancak Turan (1990) Bozkır Birliği nin en alt allokton dilim olduğunu ileri sürmüştür. Bozkır birliği yaygın ve tipik olarak gözlendiği yer olan Bozkır İlçesi ne dayanarak tanımlanmıştır (Özgül, 1976). Birliğin Toros ların inceleme alanı dışında kalan değişik kesimlerindeki yüzeylemeleri, Batı Likya napları (Graciansky 1972). Doğu Likya napları (Brunn ve diğ. 1971), Beyşehir Hoyran napı (Monod 1977), ofiyolitli seri (Özgül 1971), şist radyolarit formasyonu (Blumenthal 1956), Hadim napları (Turan 1990), İç Toros ofiyolitli karışığı napı (Koçyiğit 1983), Bozkır alloktonu (Özçelik 1984) Şekil 1: İnceleme alanının yer bulduru haritası
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1505 Şekil 2: Orta Toros ların inceleme alanını kapsayan kesiminde yer alan tektono stratigrafi birliklerinin yayılımını gösteren şematik harita gibi değişik adlar altında incelenmiştir. Bu çalışmada Bozkır birliği adı benimsenmiştir. Bozkır Birliği Triyas Kretase aralığında çökelmiş pelajik ve neritik kireçtaşı, radyolarit, bazik deniz altı volkaniti, tüf, diyabaz, ultrabazit, serpantinit vb. kayaların değişik boyutlarda blok ve dilimlerini kapsayan büyük bir "karışık (melange)" görünümündedir (Özgül, 1997). Bozkır Birliği tektono stratigrafik olarak, Taşkent, Korualan, Dedemli naplarından oluşmaktadır. Taşkent ofiyolitli karışığı bindirmesi: Geç Kretase Paleosen de oluşmuş melanjı topluluğu, inceleme alanında çoğunlukla Geyikdağı Birliği nin Lütesiyen filişine bindirmiştir. Naplaşma öncesi yontuma bağlı olarak bindirme hattı, bazen Alt Ordovisiyen kırıntılılarının, daha az yontulmuş kesimlerde de Üst Kretase karbonatlarının üzerindedir. Taşkent napı üzerinde Triyas Kretase sürecinde pelajik şelflerde oluşarak, olasılıkla Orta Paleosen den sonra Taşkent napını üzerlemiş Korualan napı yeralır. En üstte ise yine Orta Triyas Geç Kretase döneminde andezitik bir ada yayı ile ilintili pelajik havzanın karışık çökellerinden (çakıltaşı, kumtaşı, şeyl, radyolarit, çört, pelajik, kireçtaşı, olistostrom, tüf tüfit) yapılmış ve Geç Kretase den sonra Korualan napına bindirmiş Dedemli napı bulunur. Bu çalışma kapsamında Bozkır ve batısının jeolojik karakteristiklerini ortaya konulması amaçlanmıştır.
1506 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA STRATIGRAFİ Yörede Bolkardağı Mesozoik yaşlı Dedemli formasyonu ile, Bozkır birliği ise Üst Kretase yaşlı Bozkır ofiyolitik karışığı ve Boyalıtepe grubu olarak adlandırılan Erenlertepe kireçtaşı ile temsil edilmektedir ( Şekil 3 5 ). En üste ise, Oligosen yaşlı Çatköy ve Üst Miyosen Pliyosen yaşlı Gündüğün formasyonu yer almaktadır. Dere kenarlarında gelişen Alüvyonlar en genç oluşuklardır. Şekil 3: İnceleme alanındaki birliklerin tektono stratigrafik dikme kesiti Şekil 4: İnceleme alanının jeoloji haritası
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1507 Şekil 5: Yörenin jeoloji haritasının Google Earth te 3D görünümü Dedemli Formasyonu(Mzd) Başlıca bloklu kırıntılılarla tüfit ve çörtlerden oluşan formasyon Dedemli formasyonu (Turan, 1995) inceleme alanında Akçapınar çevresinde yüzeyler ( Şekil 6 ). İstiflenmede, gri renkli kireçtaşı olistolitli sarı boz grovak, çakıltaşı, kırıntılı kireçtaşı ve çamurtaşı yapılı 8 10 m'lik tabandan sonra, yeşil tüfitler ile çört ve radyolarit ardışımına geçilir. Üste doğru soluk yeşil tüfit çört ve radyolaritler arasında dalgacıklı laminalı ve bordo killi kireçtaşları izlenir. İstif en üstte mavimsi gri, az çörtlü, kalın tabakalı kireçtaşı olistoliti ve çamurtaşı kumtaşı şeyl ara katkıları kapsayan çört radyolarit ve tüfit ardışımı şeklindedir. Formasyonun Karaman Ermenek arasındaki yüzeylemeleri Gökdeniz (1981) tarafından "Bayırköy İhsaniye Birimi" (Ünite de Bayırköy İhsaniye) kapsamında incelenmiştir Killi biyomikrit, fosilli mikrit fasiyesli çörtlü kireçtaşlarının yanı sıra, kriptokristalli kuvarstan oluşmuş radyolarit oluşumuna rastlanır. Yeşil renkli bozuşmamış tüfitlerde 1 2 mm'ye varan plajiyoklaz ve kuvars taneleri, plajiyoklaz mikrolitlerinden oluşan hamur içinde yüzer. Cam ve opak mineral içeren kuvarsça fakir bu volkanoklastikler, andezitik bileşimlidirler (Turan 2000). Benzer litolojiler Karaman ve Beyşehir'de Orta Triyas'dan Geç Kretase'ye kadar yaş verdiğinden, birime bu aşamada Mesozoyik yaşı öngörülmüştür (Gökdeniz, 1981).
1508 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Dedemli formasyonu andezitik volkanizmanın olduğu denizde çökelmiştir. Volkanoklastiklerle ardışık radyolaryalı mikrit, radyolarit, çört ve şeyller düşük enerjili açık denizel koşulları gösterirken, birimin alt ve üstünde izlenen çakıllı düzey ve grovaklar, yüksek enerjili zonları gösterir. Neticede birim, andezitik ada yayından beslenen yay ardı çökelleri olarak yorumlanabilir (Ozgul, 1997). Şekil 6: Dedemli formasyonunun mostra genel görünümü (Akçapınar güneybatı mevkii) Bozkır Ofiyolitik Melanjı (Kb) İnceleme alanında sadece merkezinde Boğaz mevkiinde dar bir alanda yüzlek vermektedir. Erenlertepe formasyonu ile tektonik kontağa sahiptir. Bozkır ofiyolitik melanjı inceleme alanında bölgesel olarak bileşim, litoloji, alterasyon bakımından farklı özellikler göstermektedir. Genellikle gabro, altere gabro, diyabaz, spilit, serpantinit, radyolarit, çört gibi kayaçlardan oluşmaktadır. Turan (1990) tarafından Taşkent Ofiyolitli Karışığı adıyla, Özçelik (1984) Sülek Karmaşığı adıyla, Özgül (1997) ise Bozkır Birliği adı altında dört tektonik dilime ayırarak incelemiştir. Bu çalışmada da Bozkır Ofiyolitik Karışığı adı kullanılmıştır. Birim içerisinde yaygın olarak gabro, diyabaz, serpantinit bulunmaktadır Gabrolar, siyahımsı yeşil, koyu yeşil renkli oldukça sert ve kırılgan yapıda, masif görünümlüdür. Genellikle ayrışma gözlenmemekte, ayrışmanın gözlendiği kısımlar ise, kırmızımsı kahve renklidir. Diyabazlar, grimsi siyahımsı yeşil renkli, masif görünümlü, kırılgan bir özelliktedir. Açık yeşil, yeşil renkli bol çatlaklı özellik gösteren serpantinitler pek yaygın olarak gözlenmemektedir. Bozkır ofiyolitik
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1509 melanjı, bu bölgede hem Geyikdağı birliğine hem de Bolkardağı birliğine bindirmiş durumdadır. Bozkır ofiyolitik karışığı Devoniyen den Kretase ye kadar değişik yaş, tür ve boyutlu, farklı çökelme ve oluşum ortamlarını karakterize eden kaya türlerinin makaslanmış hamur (serpantinit) içerisindeki tektonik karışımdan oluştuğu ileri sürülmüştür (Özgül, 1997). Bozkır Birliğinin Bolkardağı ve Aladağ birliklerini Geç Senoniyen de üstlediğinden bahsederek karışığın yaşını Üst Senoniyen ile sınırlamıştır. Bu veriler doğrultusunda Bozkır ofiyolitik melanjının oluşum yaşının Mesozoyik, bindirme yaşının da Üst Kretase olduğu kabul edilmiştir. Turan (2000) a göre Taşkent karışığının sığ ve derin denizel bloklar yanında bazik ultrabazik blokları da kapsaması, bu blokların hendekte karışarak bir melanj haline geldiklerini göstermektedir. Genellikle grimsi boz, boz renkli yer yer siyahımsı gri renkli, ayrışma yüzeyleri sarımsı gri renklidir. Erenlertepe Kireçtaşı (Ke) Birim, gri, boz renkli genellikle masif yapılı kireçtaşlarından oluşmaktadır ve Boyalıtepe grubu içerisinde incelenmiştir. Birim, inceleme alanının doğu bölgelerinde özellikle de Bolkardağı birliğinin sınırlarına yakın bölgelerde oldukça kalın bir istif sunmaktadır. Bu oluşumlara, Bozkır İlçe merkezindeki Erenler tepe örnek verilebilir ( Şekil 7 ). Erenlertepe kireçtaşı, masif bloksu yapıda yer yer tabakalanma özelliği gösteren ve çört ara seviyeleri içeren, bol çatlaklı ve karstik erime boşluklu bir özellik göstermektedir. Genellikle grimsi boz, boz renkli yer yer siyahımsı gri renkli, ayrışma yüzeyleri sarımsı gri renklidir. Erenlertepe kireçtaşı, ismini aldığı bölgede birimin tabanında yer yer yuvarlaklaşmış ofiyolit ve kireçtaşı parçalarına rastlanılmıştır. Arazi gözlemleri birimin alt sınırının diğer birimlerle bindirmeli bir şekilde olduğunu göstermektedir. Erenlertepe kireçtaşının yaşı, fosil içeriği ve sınır ilişkisi bakımından detaylı bir çalışma yapılmamıştır.
1510 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Şekil 7: Masif bloksu yapıda karstik erime boşluklu Erenlertepe formasyonu Çatköy formasyonu (Tç) Gri Kırmızı renkli, kötü boylanmalı, üst seviyelerinde tamamen kireçtaşlarından oluşan polijenik konglomeralardan oluşur ( Şekil 8 ). Formasyon litolojik özelliklerin en iyi gözlendiği yer olan Çatköy e izafeten Çatköy formasyonu olarak adlanmıştır (Özçelik, 1984). Taban ve orta düzeylerde hemen hemen tümüyle kireçtaşı parçaları ve karbonattan oluşan bir hamur ve çimentoyla birbirine sıkıca tutturulmuştur. Boyutları 2 300 mm arası değişen konglomera çakıllarını kireçtaşı, serpantinit, radyolarit, diyabaz, kumtaşı ve çörtler oluşturmaktadır. Formasyon fosil kapsamı ve stratigrafik konumu dikkate alınarak Oligosen yaşı verilmiştir (Özçelik, 1984). Gündüğün formasyonu (Tg) Birim, başlıca konglomera, kumtaşı, marn ve kiltaşından oluşmaktadır (Şekil 9). İlk kez Özçelik (1984) tarafından Gündüğün köyü civarındaki yüzeylemesine istinaden adlama yapılmış ve bu çalışmada da bu adlama kullanılmıştır. Gündüğün formasyonu tabanda iyi tutturulmuş, polijenik, gri, boz, pembemsi gri renkli konglomera içeren bir seviye ile başlamaktadır. Çakıllar, köşeli yarı köşeli kireçtaşı, çörtlü kireçtaşı, ofiyolit, diyabaz bileşenlerinden oluşmaktadır. Genellikle tabakalı bir yapı göstermekte yer yer de masif yapıda da oluşumlar görülmektedir. Konglomera tabakalarının kalınlıkları bazen 1 m yi bulmaktadır. İnceleme alanında Tavşanalanı tepeye doğru gidildikçe hem yer yer blok boyutuna varmakta olan taneler hem de diyabaz taneleri
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1511 artmaktadır. Birim, üst kısımlarında kumtaşı seviyelerine geçiş göstermektedir. Kumtaşları gri, boz renkli çatlaklı ve çatlaklar karbonatla dolu olup tabaka kalınlıkları 50 cm yi bulmaktadır. Bozkır ilçe merkezine yaklaştıkça kumtaşı seviyeleri, kiltaşı ve marn seviyelerine geçiş göstermektedir. Formasyon alt sınırı bakımında bölgedeki tüm yaşlı kayaçları açılı uyumsuzlukla örtmektedir. Bölgede çalışma yapan Blumenthal (1944), bulduğu bazı Planorbis sp., Vivipara sp., Bythinia sp., Limnaea sp. gibi molluskalardan adı geçen Neojen birimin Geç Miyosen Pliyosen aralığında oluştuğunu ileri sürmüştür (Özçelik 1984). Yukarıdaki fosil içeriklerine bakılarak istifin çökelme ortamının gölsel ve yaşının ise Üst Miyosen Pliyosen olduğu kabul edilmiştir. Alüvyonlar (Qal) Çarşamba çayı başta olmak üzere, bölgedeki dere yataklarında çakıl kum ve çamurdan oluşan ve kalınlığı 30 40 m'ye varan alüvyonlar, alttaki formasyonlar üzerinde açılı uyumsuz olarak gelişimlerini Kuvaterner den beri sürdürmüşlerdir. PETROĞRAFİ Erenlertepe formasyonuna ait örneklerden yapılan ince kesitlerin petrografik incelemelerinde Erenlertepe formasyonunun bağlayıcısının çoğunlukla dolomitleştiği ve örnekte silisleşme gözlenmiştir. Orjinal kayaçta radyolarlı biyomikritler gözlemlenir (Şekil 10), yer yer mikrodolomitleşme vardır ve kayaç sığ denizel ortam özelliği gösterir. Kesitte % 25 oranında pellet, % 10 oranında intraklast, % 60 oranında sparit bulunur ve kayaç adı (Folk, 1962) a göre Biyopelintrasparit olarak tanımlanır. TEKTONİK Bozkır birliğinin Orta Geç Triyas ta varolan derin denizel çanakların kenar bölgeleri, Jurasik Erken Kretase de sığ su karbonatlarıyla temsil olunur (Özgül, 1984). Erken Kretase sonlarında, Erken Alpin hareketlerle (Austriyen fazı; A3) Akseki Seydişehir Bozkır Hadim hattı yerel olarak yükselmiş ve boksit içerikli taban kırıntılıları oluşmuştur (Özçelik, 1984; Turan, 1990: Turan, 2000). Çörtlü karbonatların varlığı Bozkır Birliğinin çökeldiği alanların Geç Kretase de derin denizel çanaklar olduğunu gösterir. Pireniyen orojeneziyle yatay sıkışma gerilmelerinin giderek artmasıyla, bölge kara haline gelmiş ve bölgeye alloktonlar yerleşmeye başlamıştır. Bu süreçta Arap Afrika ve Avrasya kıtalarının
1512 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Şekil 8: Gri Kırmızı renkli, kötü boylanmalı, üst seviyelerinde tamamen kireçtaşlarından oluşan polijenik konglomeralardan oluşur. Şekil 9: Tabanda iyi tutturulmuş, polijenik, gri, boz pembemsi gri renkli konglomeratik seviyeli Gündüğün formasyonu (Akçapınar kuzeydoğusu Höyük Tepe civarı)
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1513 c d Şekil 10: Erenlertepe formasyonu mineralojik kesit görüntüsü. a c: ÇN K Kalsit damarı, S Sparit, İ İntraklast, P Pellet K: Kalsit damarı M: mikrit deformasyonların artması, farklı paleocoğrafik alanları (gelgit üstü, gelgit içi sığ şelf, fliş havzası, ada yayı, dalma batma zonu) temsil eden jeolojik birlikler, birbirleri üzerinde hareket ederek naplaşmasına neden olmuşlardır. İnceleme alanı ve çevresinde büyük ölçüde Erken Kimmeriyen, Erken Alpin ve Orta Alpin orojenez fazlarının etkisiyle önemli kıvrım ve bindirmelerle Bozkır ve Bolkardağı (?) alt tektonik birliklerine dahil Hadim napları oluşmuştur (Turan, 2000). Bölgenin genel yapısı KB GD doğrultusunda uzanan antiklinal ve senklinaller ( Şekil 4 ). ve buna uyumlu naptan oluşmaktadır. Bozkır ofiyolitik melanjı, Dedemli formasyonu ve Erenlertepe kireçtaşı tektonik dokanağa sahip iken Çatköy, Gündüğün ve Alüvyonlar ise uyumsuz olarak bölgede yer almaktadır. Hakim fay da kıvrım doğrultusuna paralel olmakla birlikte buna zıt yönde de gelişen küçük faylar SONUÇLAR Yörede Mesozoik Kuvaterner aralığında oluşmuş çeşitli birimler yer almaktadır. Toroslardaki tektonostratigrafik birliklerden ise Bolkardağı (Dedemli Formasyonu) ve Bozkır
1514 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Birlikleri (Erenlertepe formasyonu ve Bozkır ofiyolitik melanjı) yer almaktadır. Birimlerin oluştuğu ortam ise denizelden [yay ardı (Dedemli f.), derin şelf, ada yayı ve dalma batma zonu (Bozkır ofiyolitik melanjı)] karasala [gölsel (Gündüğün), akarsu (alüvyonlar)] kadar değişim göstermektedir. Kıvrımların genel istikameti ise KB GD ya doğru olduğu gözlenmiştir. Hakim faylar da kıvrım doğrultusuna paraleldir.
BOZKIR (KONYA, ORTA TOROSLAR) YÖRESİNİN JEOLOJİK ÖZELLİKLERİ 1515 KAYNAKÇA Blumenthal M.M. 1944. Bozkır Güneyinde Toros Dağlarının Serisi ve Yapısı, İst.Üniv. Fen Fak. Mec., Seri B, 95 125. Blumenthal, M. M. 1956. Karaman Konya havzası güneybatısında Toros kenar silsileleri ve şistradyolarit formasyonunun stratigrafisi meselesi. MTA Enst. Derg. 48, 1 36. Bozkaya, O., & Yalcin, H. 2004. New mineralogic data and implications for the tectonometamorphic evolution of the Alanya nappes, Central Tauride Belt, Turkey. International Geology Review, 464, 347 365. doi: Doi 10.2747/0020 6814.46.4.347 Brunn, J. H., Dumont, J. F., Graciansky, P. C., Gutnic, M., Juteau, T., Marcoux, J., Monod, O. and Poisson, A. 1971. Outline of the geology of the western Taurids. In Geology and history of Turkey ed. Campbell, A. S., Petroleum Exploration Society of Libya, Tripoli, pp. 225 255. Celik, O. F., Delaloye, M., & Feraud, G. 2006. Precise Ar 40 Ar 39 ages from the metamorphic sole rocks of the Tauride Belt Ophiolites, southern Turkey: implications for the rapid cooling history. Geological Magazine, 1432, 213 227. doi: 10.1017/S0016756805001524 Dilek, Y., Thy, P., Hacker, B., & Grundvig, S. 1999. Structure and petrology of Tauride ophiolites and mafic dike intrusions Turkey: Implications for the Neotethyan ocean. Geological Society of America Bulletin, 1118, 1192 1216. doi: Doi 10.1130/0016 76061999111<1192:Sapoto>2.3.Co;2 Folk, R.L. 1962. Spectral subdivision of limestone types, in Ham, W.E., ed., Classification of carbonate Rocks A Symposium: American Association of Petroleum Geologists Memoir 1, p. 62 84 Graciansky, P. C., 1972, Reserches géologiques dans le Taurus Lycien occidental. Thèse Doctorat d Etat, Université de Paris Sud Orsay No: 896, 762. Gökdeniz, S. 1981. Recherches géologiques dans les Taurides occidentales entre Karaman et Ermenek, Turquie. Les séries à tuffites vertes triasiques [Ph.D. thesis]: Université de Paris Sud, centre d'orsay, Paris, 202 pp Gutnic, M., Monod, O., Poisson, A. and Dumont, J. 1979. Géologie des Taurides Occidentales Turquie. Mémoires de la Société Géologique de France Nouvelle Série, Mémoire, 137, 109. Koçyiğit A. 1983. Hoyran Gölü Isparta Büklümü Dolayının Tektoniği, Türkiye Jeol. Kur. Bült., 26 1, 1 10. Mackintosh, P. W., & Robertson, A. H. F. 2009. Structural and sedimentary evidence from the northern margin of the Tauride platform in south central Turkey used to test alternative models of Tethys during Early Mesozoic time. Tectonophysics, 4731 2, 149 172. doi: 10.1016/j.tecto.2008.10.031 Monod, O. 1977. Recherches géologiques dans le Taurus occidental au sud de Beyşehir Turquie. These Université de Paris Sud Centre D Orsay, 442. yayınlanmamış. Onen, A. P. 2003. Neotethyan ophiolitic rocks of the Anatolides of NW Turkey and comparison with Tauride ophiolites. Journal of the Geological Society, 160, 947 962. doi: Doi 10.1144/0016 764902 125
1516 GEOLOGICAL CHARACTERISTICS OF THE BOZKIR ( KONYA, CENTRAL TAURUS) AREA Özçelik O. 1984. Toroslar da Bozkır Yöresinin Jeolojisi Tektonik Evrimi ve Petrol Olanakları, S.Ü. Fen. Bil. Ens., doktora tezi, 221 s., yayınlanmamış. Özgül, N. 1971. Orta Toroslar ın kuzey kesiminin yapısal gelişiminde blok hareketlerinin önemi. Türkiye Jeol. Kur. Bült., 14 1, 85 101. Özgül N., 1976. Toroslar ın Bazı Temel Jeoloji Özellikleri, Türkiye Jeoloji Kur. Bült., 19 1, 65 78. Özgül, N. and Arpat, E. 1973. Structural units of the Taurus orogenic belt and their continuation in neighbouring regions; selection of papers on the Eastern Mediterranean region. presented at the 23 rd congress of CIESM in Athens. Bulletin Geological Society Greece, 10 1, pp. 155 164 Özgül. N. 1984. Stratigraphy and tectonic evolution of the Central Taurides. 111: Geology of the Taurus Belt. Proceedings of the Internati onal Symposium. 0. Tekeli and M.C. Gonciioglu eds.. Mineral Research and Exploration Institute of Turkey MTA, Ankara, Turkey. p. 77 90. Özgül N. 1997. Bozkır Hadim Taşkent Orta Toroslar ın Kuzey Kesimi Dolaylarında Yer Alan Tektono Stratigrafık Birliklerin Stratigrafisi. MTA Enst. Derg. 119, 117 174. Özturk, A., Karadağ, M.M., Deli, A. 2008. Bozkir Konya İlçesinin Doğu Ve Güneyini Kapsayan Bölgenin Stratigrafisi, S.Ü. Müh. Mim. Fak. Derg., c.23, s.4.11 27. Parlak, O., Karaoglan, F., Rizaoglu, T., Klotzli, U., Koller, F., & Billor, Z. 2013. U Pb and Ar 40 Ar 39 geochronology of the ophiolites and granitoids from the Tauride belt: Implications for the evolution of the Inner Tauride suture. Journal of Geodynamics, 65, 22 37. doi: 10.1016/j.jog.2012.06.012 Tschihatscheff, P., De. 1869. Asie mineurne destription bhy sigue Quatrieme partie geologie JJJ Paris, p.552. Turan A. 1990. Toroslar da Hadim ve Güneybatısının Jeolojisi, Stratigrafisi ve Tektonik Gelişimi, S.Ü. Fen Bil. Ens., doktora tezi, 229 s., yayınlanmamış. Turan, A. 2000. Korualan Bağbaşı Hadim Konya arasındaki bölgenin yapısal özellikleri; DEÜ Müh. Fak. Fen ve Mühendislik Derg. Cilt 2, Sayı 3, 51 66.