Kimyasal Sistit Modelinde Human Chorionic Gonadotropinin Etkisi Tanik S, Zengin K, Albayrak S, Atar M, Tuzcu N, Tuzcu M, Imamoglu A, Bakirtas H, Gurdal M 1. Bozok Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji AD 2.Cumhuriyet Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Farmositik Mikrobiyoloji AD 3. Cumhuriyet Üniversitesi Veteriner Fakültesi Patoloji AD
Giriş! Bu deneysel çalışmada kimyasal sistit modeli oluşturulan ratlara human chorionic gonadotropin (HCG) verilerek kimyasal sistit/mesane ağrı sendromu üzerine etkisi olup olmadığı araştırılmıştır.! Daha önce mesane ağrı sendromu/ intestiyel sistiti olan bayanlara gebelik esnasında sistit semptomlarının azalması nedeniyle hcg nin sistit üzerinde olumlu etkisi olduğu düşünülmüş ve bu çalışma yapılmıştır.
Materyal - Metod! Çalışmada 32 Wistar Albino dişi rat kullanılmıştır. Çalışma grupları ve tedavi protokolleri aşağıda özetlenmiştir.
Materyal - Metod Grup 1 (sistit grubu): 3 gün ara ile toplam 4 kez 75 mg/kg siklofosfamid (Endoxan-Eczacibasi-Baxter) intraperitoneal olarak enjekte edilmiştir. Grup 2 (sistit + HCG - koruyucu tedavi grubu): 3 gün ara ile toplam 4 kez 75 mg/kg siklofosfamid (Endoxan-Eczacibasi- Baxter) intraperitoneal olarak; ilk ve ikinci doz siklofosfamid öncesi günde; toplamda 2 kez olacak şekilde subkütan HCG (Pregnyl - Merck Sharp Dohme) 10 IU enjekte edildi. Grup 3 (sistit + HCG - tedavi grubu): 3 gün ara ile toplam 4 kez 75 mg/kg siklofosfamid (Endoxan-Eczacibasi-Baxter) intraperitoneal olarak; ilk ve ikinci doz siklofosfamid sonrası 1. günde; toplamda 2 kez olacak şekilde subkütan HCG (Pregnyl - Merck Sharp Dohme) 10 IU enjekte edildi. Grup 4 (kontrol grubu): 3 gün ara ile toplam 4 doz 2 ml %0.9 intraperitoneal NaCl enjekte edildi.
Materyal - Metod Çalışmanın sonunda tüm ratlara 1mg/kg dozda subkutan urethane verilerek genel anestezi sağlandı. Ratlardan 4-5 cc kan intrakardiyak alınarak ötenazi uygulandı. Orta hattan batın açılarak mesane çıkarıldı. Çıkarılan mesane dokusunun 1/4'ü histopatolojik çalışma için formalin ile fikse edildi. Tablo 1'de histopatolojik skorlama için kullanılan sistem özetlenmiştir. Kalan mesane dokuları malondialdehid (MDA) ve glutatyon (GSH) çalışılması için kulanıldı. Sonuçlar istatiksel olarak gruplar arasında değerlendirildi.
Materyal - Metod Tablo 1. Patolojik lezyonların değerlendirilmesinde kullanılan skorlama Hiperemi 1 Epitelyal dejenerasyon 1 Epitelyal nekroz ve kayıp (orta düzeyde) 2 Epitelyal nekroz ve kayıp (ileri düzeyde) 3 Mononükleer hücre infiltrasyonu 2 Hemoraji (hafif) 2 Hemoraji (yaygın) 3
Tablo 2. Çalışma gruplarında patolojik lezyonların prevalansı. Patolojik lezyon Gruplar arasında prevalans sayısı Grup 1 Grup 2 Grup 3 Hiperemi 6/6 3/6 5/6 Ödem 6/6 3/6 4/6 E p i t e l y a l dejenerasyon Epitelyal nekroz ve kayıp (orta düzeyde) Epitelyal nekroz ve kayıp (ileri düzeyde) Mononükleer hücre infiltrasyonu 6/6 5/6 5/6 4/6 3/6 4/6 2/6 0/6 1/6 3/6 1/6 1/6 Hemoraji (hafif) 4/6 3/6 3/6 Hemoraji (yaygın) 2/6 0/6 2/6
Tablo 3. Çalışma gruplarında izlenen patolojik lezyonların toplam skoru. Rat no Grup 1 Lezyon skoru Grup 2 Lezyon skoru Grup 3 Lezyon skoru Kontrol grubu lezyon skoru 1 8 7 8 0 2 11 9 9 0 3 10 8 8 0 4 9 7 9 0 5 9 9 11 0 6 11 7 9 0 Ortalama 9.67 7.83 9 0
Tablo 4. Gruplar arasında oksidatif stres belirteçleri, INF γ ve TNFα açısından kıyaslama parametre Grup 1 Grup 2 Grup 3 Grup 4 P MDA(nmoL/mL) 30.68±0.74 a 26.16±0.33 b 29.36±0.46 a 24.98±0.28 b <0.001 INF ϒ (pg/ml) 92.01±10.90 a 76.61±9.12 b 81.46±11.4 c 66.40±2.65 d <0.001 TNF α (pg/ml) 433.35±89.62 a 134.84±43.29 b 231.99±52.88 c 90.84±12.77 d <0.001
Sonuç! Tablo 2'de patolojik lezyonların prevalansı belirtilmiştir, Tablo3'te ise patolojik lezyonlara göre hesaplanan toplam skorlar gösterilmiştir.! Grup 2'de doku hasarının diğer 2 gruba göre daha az olduğu görülmüştür. Gruplar arası oksidatif stress belirteçlerinin kıyaslaması Tablo 4'te verilmiştir. Grup 2 ve 4'te glutatyon ve MDA seviyelerinin Grup 1 ve 3'e oranla daha düşük olduğu izlenmektedir (P<0.05). TNF α ve INF γ sonuçlarına bakıldığında da gruplar arası istatistiksel fark olduğu görülmektedir (P<0.001).
Sonuç! Bu çalışmada HCG nin sıçanlar üzerinde yapıtığımız deneysel kimyasal sistit modelinde olumlu koruyucu tedavi etkisi olduğunu gösterdik. Hcg nin koruyucu tedavi üzerine etkisinin kanıtlanabilmesi için prospektif randomize çalışmalar ile desteklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz.