BELEDİYELERİN İÇ BORÇLANMA ARAÇLARIYLA FİNANSMANININ CANLANDIRILMASI İÇİN VERGİ SWAPI TEŞVİĞİ: BİR FİNANSAL SİSTEM ÖNERİSİ

Transkript

1 1 BELEDİYELERİN İÇ BORÇLANMA ARAÇLARIYLA FİNANSMANININ CANLANDIRILMASI İÇİN VERGİ SWAPI TEŞVİĞİ: BİR FİNANSAL SİSTEM ÖNERİSİ TAX SWAP STIMULATION FOR ENLIVENING OF MUNICIPALITY FINANCE WITH DOMESTIC BORROWING INSTRUMENTS: A FINANCIAL SYSTEM PROPOSAL Özet Öğr.Gör. Tolunay Kağan Ergin İstanbul Aydın Üniversitesi AnadoluBİL MYO Dış Ticaret (İngilizce) Programı tolunayergin@aydin.edu.tr Vergi swapı, tahviller arasında uygulanan ve yatırımcıların vergi tasarrufu yoluyla kazanç elde etmesine olanak sağlayan bir tekniktir. Vergi swapı, belediyelerin finansmanı için oluşturulacak yeni bir finansal sistem içinde bir teşvik unsuru olarak sunulmaktadır. Bu yeni finansal sistemde, belediyelere borçlanma yoluyla finansman için yasal düzenlemelerin getirilmesi, belediyelerin risk derecelendirilmesinin yapılması, belediye tahvilleri ile devlet tahvilleri arasında swap imkanlarının geliştirilmesi yer almaktadır. Yeni finansal sistem için, başka ülkelerin uygulamalarından karşılaştırmalı örnekler üzerinde vergi swapı uygulaması ve yatırımcılar için çekici yönleri gösterilmektedir. Anahtar Sözcükler: Vergi swapı, vergi tasarrufu, tahvil swapı, belediye finansmanı, finansal sistem mimarisi Abstract Tax swap is a technique which is implemented among bonds and allowed gain via tax loss for investors. Tax swap is presented as a stimulating instrument in a new financial system to be created for municipality finance. In the new financial system, there exists a legal regulation to finance municipalities via borrowing, making a risk rating for municipalities, developing swap possibilities between municipality bonds and government bonds. For a new financial system, it is shown a tax swap application and its compelling aspects for investors on comparative illustrations of other countries. Keywords: Tax swap, tax gain, bond swap, municipality finance, financial system architecture

2 1.Giriş Sermaye piyasalarının gelişmiş olduğu ülkelerde, bireysel ve kurumsal yatırımcıların piyasaya katılımını arttırmak ve refah düzeylerindeki olası kayıpları önlemek için birçok farklı stratejinin kullanılmasına olanak tanınmaktadır. Sermaye piyasalarının yüksek likiditeye sahip, risk marjlarının düşük ve arbitraj bantlarının dar olduğu ülkelerde, kamu sektörünün ve özel sektörün finansal açıdan desteklenme yolunun yatırımcı memnuniyetinden geçtiği; bunun ise yatırımcının sermaye kazancına olabildiğince az müdahale edilmesiyle mümkün olabileceği fark edilmiştir. Bilgi toplumlarında, bir tarafta güçlü kurumlar, diğer tarafta, kullanılmak üzere sunulmuş, hazır modeller ve öteki tarafta da rasyonel bireyler varsa, karşılıklı çıkarların korunması için harekete geçmekten başka yapılacak bir şey yok gibidir. Devlet, çıkarını koruması için bireye izin verir ve birçok konuda onu desteklerse, piyasa ortamının doğal koşulları, istenen denge durumuna daha kolay ulaşılmasını sağlayabilir. Ancak, böyle bir dengenin gerçekleşmesinin ne kadar zaman alacağı, ampirik çalışmalardan elde edilecek sonuçlara göre söylenebilir. Özellikle rasyonel beklentiler ve rasyonel inançlar dengelerine ulaşılıp ulaşılmayacağı, bireylerin fayda beklentilerini en yükseğe çıkarma isteklerine, riskten kaçınma düzeylerine ve piyasaların geleceği hakkındaki iyimser-kötümser (Keynes in animal spirits veya ilkel istekler görüşü) tavırlarına bağlı olacaktır. Uzman olmasalar bile iyi yönlendirilmiş ve bilgilendirilmiş rasyonel bireyler (Yatırımcının rasyonel olduğu varsayımı, finansal model kurmadaki temel belitlerden (aksiyomlardan) biridir. Rasyonel yatırımcı davranışı konusunda, sürü etkisi (herding) gibi ortodoks (alışıldık, kabul edilmiş) olmayan araştırma alanları bulunmaktadır), her zaman çoğu, aza tercih ettikleri gibi, herhangi bir durumda ceplerinden daha az para çıkmasının yollarını arayacaklardır. Bunun en tipik örneği, vergi tasarrufudur. Daha az ve her iki tarafı da (mükellef-devlet) memnun edecek düzeyde vergi vermek, ister menkul kıymet portföyü sahibi bireysel veya kurumsal yatırımcının, ister reel yatırım yapan bir şirketin olsun, elindeki tasarruf edilmiş kaynağı daha verimli yatırım alanlarına yönlendirmesini sağlayacaktır. Bu da istenen şekilde sonuçlandığında, başka bir deyişle beklentilere ulaşıldığında, gayri safi milli hasılanın (GSMH) artması gibi olumlu sonuçlara neden olacaktır. Daha az vergi vermenin avantajı, Laffer eğrisindeki ( Laffer eğrisi, yatay ekseninde kamunun vergi gelirinin, dikey ekseninde vergi oranlarının yer aldığı, kabaca (ters u ) biçiminde bir eğridir. Vergi oranlarındaki artış, belli bir düzeye kadar, toplanan verginin artmasını ve en yükseğe ulaşmasını sağlar. Bu tepe noktasından sonra, toplam vergi azalır. Maliye politikası açısından ise, devletin kontrolündeki vergi oranlarının azaltılması, kullanılabilir gelirin artmasına neden olacaktır. Bu gelirin bir kısmı, sermaye piyasasına yönelebilir.) vergi oranıtoplanan vergi hacmi arasındaki ilişkiye göre kamu otoritesinin bakış açısıyla açıklanabileceği gibi, finansal araçların kullanımıyla da gösterilebilir. Bunun en bilinen örneği, sabit getirili menkul kıymetler ihraç eden tarafın, bunlar için ödediği dönemlik faizleri vergi matrahından düşebilmesidir. Menkul kıymetleri satın alan ve bunları portföyüne katan taraf açısından ise olanaklar, piyasa koşulları altında çeşitlilik gösterecektir. Bir menkul kıymetin yatırımcıya sağlayacağı toplam kazanç, şu eşitlikle ifade edilir: Toplam Getiri= Menkul kıymet getirisi + Sermaye kazancı (1) Ortak bir ifade olarak, ikincil piyasası olan her tür menkul kıymetin (hisse senetleri, tahviller, bonolar vs.) toplam getirisi bu şekilde yazılabilir. Finansal varlık fiyatlama modeli gibi kapalı biçimli modellerde ise, menkul kıymet getirisi, piyasa riski ve menkul kıymetin piyasa portföyü ile korelasyonu (beta katsayısı içinde yer alan) sayesinde belirlenir: Menkul kıymet getirisi= Risksiz faiz oranı + Beta x (Piyasadaki ortalama getiri-risksiz faiz oranı) (2) Toplam getiri, vergi öncesi getiridir. Piyasadaki ortalama getiri ile risksiz faiz oranı arasındaki fark, riskin piyasa fiyatı (risk primi) olarak bilinmektedir. Ülke içinde yasadan yasaya ve birçok ülkelerde birbirinden farklı oranlarda uygulanan vergiler, mükelleflerin yükümlülüğü olduğu kadar, yükleridir. Özellikle, sermaye kazancını azaltıp vergi kaybı yaratmak, yatırımcıların seçebilecekleri bir yol olarak ortaya çıkmaktadır. Bu açıdan uygulanabilecek yöntemlerden biri, vergi swapıdır. 2.Vergi Swapı Vergi swapı, yasal koşullar yerine getirildiğinde uygulanmasına engel kalmayacak, basit bir yöntemdir. ABD de SEC e (Securities Exchange Commission (Amerikan Sermaye Piyasası Kurulu)) bağlı Tahvil Piyasası Kurumunun, özellikle tahvil swaplaması yoluyla vergi swapı yapılmasına ilişkin kılavuzu, bu konuda hazırlanan ilk düzenleme olarak bilinmektedir. ( Vergi swapı, ikincil piyasada satın alma fiyatının altında işlem gören bir tahvilin satılmasını ve bu tahvile benzeyen ama özdeş olmayan başka bir tahvilin eşzamanlı olarak satın alınmasını içeren bir işlemdir. Böylece, yatırımcının başka karlı işlemlerde ödeyeceği sermaye kazancı vergileri, oluşturulan vergi kaybı ile azaltılabilir. Ancak, oluşturulacak vergi kaybının, kabul edilebilir olması gerekir. Bunun için, swap edilecek tahvillerin 30 gün için önemli ölçüde özdeş veya aynı menkul kıymetler olmaması gerekir. ( 2

3 Buradaki 30 gün olarak ifade edilen süre, swaptan 30 gün öncesi ile 30 gün sonrasını ifade eder. Gerçekte, swap günüyle birlikte toplam 61 günlük bir süre söz konusudur. Farklı ihraççıları veya anlamlı kupon oranı ya da vade farkları varsa, tahviller önemli ölçüde özdeş değildirler. Tahvillerin arasında bu tip farkların olmaması durumunda, vergi swapının geçersiz kılınması kuralına wash sale (yıkama satışı/geçersiz satış) kuralı adı verilmektedir. Vergi swapı, vadeli sözleşmeler serisi şeklindeki bir swap işlemi değildir. İşlem eşzamanlı olarak tahviller arasında bir kereliğine yapılmaktadır ve süregelen bir karşılıklı faiz ve anapara transferi yoktur. (Swap işlemleri için bakınız: Ceylan ve Korkmaz, 2000) Gözden kaçırılmaması gereken, vergi swapının doğrudan menkul kıymet getirisi ile değil, sermaye kazancıyla (portföyde elde tutma değer artış kazancıyla) ilgili olmasıdır. Yukarıda açıklandığı gibi, geçersiz satış kuralından kaçınmak için, tahvillerin şu özelliklerinin en az birinin benzememesi gerekir: 1.Kupon faiz oranı 2.Derecelendirme (Kalite) 3.Vade 4.İhraççı Geçersiz satış kuralının uygulanmasını engelleyen (ve böylece vergi swapına olanak tanıyan) en önemli özellik, ihraççıların farklı şirketler veya kurumlar olmasıdır. Bu nedenle ilk bakışta, aynı devlet tarafından çıkarılan tahviller arasında böyle bir işlem yapılamaz gibi görünmektedir. Ayrıca, geri ödenmeme riski olmayan devlet tahvilleri arasında bir kalite farkından da söz edilemez. Durum böyle olunca geriye, işlemin devlet tahvilleri-özel sektör tahvilleri arasında, devlet tahvilleri-yerel yönetim (belediye) tahvilleri arasında, özel sektör-yerel yönetim tahvilleri arasında, özel sektör-özel sektör tahvilleri arasında ve yerel yönetim (belediye) tahvilleri-yerel yönetim (belediye) tahvilleri arasında yapılması seçenekleri kalmaktadır. (ABD de, yerel yönetim (belediye) tahvilleri (municipality bonds), eyaletlerin ve belediyelerin çıkardığı tahvillerdir. Çoğunlukla vergiden muaftırlar veya eyalet vergilerine tabi olup, federal vergilerden muaftırlar. Ayrıca, daha ileri gidildiğinde, ülke riskleri farklı olan devletlerin tahvilleri arasında, uluslararası piyasalarda da böyle bir işlemin gerçekleştirilmesi mümkündür.) Özellikle, devlet tahvilleri ile özel sektör tahvilleri (anonim şirket tahvilleri) arasında hem derecelendirme hem de kupon faiz oranı açısından önemli farklar vardır. Başka bir ifadeyle, anonim şirket ve devlet tahvilleri arasındaki faiz oranı açıklığı (spread), derecelendirme sınıfları (Derecelendirme sınıfları, kalite oranları olarak da adlandırılır ve Standard and Poors, Moody s, Fitch, Duff and Phelps gibi başlıca derecelendirme kuruluşlarının, farklı ölçütlerine göre sıralanır. Ayrıntılı bilgi için bakınız: Karan, Mehmet Baha, 2001) içinde farklılaşır ve bu açıklığın, her derecelendirme sınıfı için, pozitif olmasını gerektiren üç neden vardır: 1.Beklenen ödenmeme (temerrüt) zararı: Bazı anonim şirket tahvilleri, ödenmeme durumuna düşecektir ve yatırımcılar, ödenmemeden beklenen zararı tazmin etmek için, daha yüksek bir faiz ödemesi taahhüt edilmesini isterler. (Elton vd, 2001) 2.Vergi primi: (Özellikle Amerika Birleşik Devletleri gibi eyalet sistemine sahip ülkelerde) Anonim şirket tahvillerinin faiz ödemeleri, eyalet düzeyinde vergilendirilirken, devlet tahvillerinin faiz ödemeleri, sadece federal düzeyde vergilendirilir. (Elton vd, 2001) 3.Risk primi: Anonim şirket tahvillerinin getirisi, devlet tahvillerinin getirisinden daha risklidir ve yatırımcılar, daha yüksek bir prim istemek durumundadır. (Elton vd, 2001) Bu risk, şirketin kendisinden değil, piyasadaki sistematik riskten kaynaklanır. O nedenle, beklenen ödenmeme zararından farklıdır. Elde tutulan tahvilin risk-getiri düzeyi de, vergi swapının yapılmasında önemli bir etkendir. Elbette bu, yatırımcının riskten kaçınma düzeyine ve portföyünde yeni düzenlemeler yapma isteğine bağlı olarak değişme gösterecektir. Riskli sabit getirili menkul kıymetlere yatırım yapmak yerine, riskli hisse senetlerini yeğleyen yatırımcının, böyle davranmasındaki bir diğer neden, kısa dönemde hisse senetlerinin oldukça yüksek getiriler sağlayabilmesidir. Menkul kıymeti çıkaran şirketin tasfiyesi durumunda bono ve tahvil sahiplerine tanınan, tasfiye gelirinden öncelikli pay alma hakkı bile, bu finansal araçların çekiciliğini arttırmamaktadır. Genel olarak devlet tahvilleri ile anonim şirket tahvilleri arasındaki bariz risk farklılıkları nedeniyle yukarıda ele alınan konu, oluşturulacak bir yerel yönetim (belediye) tahvilleri piyasası için (buradan sonra Türkiye örneği için yalnızca belediye tahvilleri ifadesi kullanılacaktır) geliştirilebilir. Oluşturulacak bir piyasada, anonim şirket tahvillerinde olduğu gibi, belediye tahvillerinin riski de devlet tahvillerinin riskinden belirgin ölçüde yüksek olacaktır. Belediyelerin borçlanma aracı niteliğindeki sermaye piyasası araçlarını ihraç limiti ve yetkisine, 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 31.madde, 2.bendinde, 5393 sayılı Belediye Kanununun 68.maddesine atıf yapılarak değinilmiştir sayılı Belediye Kanununun 68.maddesinde belediyelerin görev ve hizmetlerinin gerektirdiği giderleri karşılamak amacıyla borçlanma yapabileceği ve tahvil ihraç edebileceği belirtilmiştir. Maddenin c bendinde, Tahvil ihracının, yatırım programında yer alan projelerin finansmanı için ilgili mevzuat hükümleri uyarınca 3

4 4 yapılacağı ; d bendinde ise, faiz dahil iç ve dış borç stok tutarının 213 sayılı Vergi Usul Kanununa göre belirlenecek yeniden değerleme oranıyla artırılan miktarı aşamayacağı, Büyükşehir Belediyeleri için bunun 1,5 katının uygulanacağı ifade edilmiştir. 68. maddenin e bendinde ise, d bendindeki toplamın yüzde onunu geçmeyecek iç borçlanmanın belediye meclisi onayıyla, bu oranı geçen iç borçlanmaların, meclis tam sayısı salt çoğunluğunun ve İç İşleri Bakanlığının onayıyla yapılabileceği açıklanmıştır. Maddenin f bendinde ise, Devlet Planlama Teşkilatının teklifi ve Bakanlar Kurulu kararıyla yapılacak ileri teknoloji ve büyük maddi tutarlı altyapı yatırımlarında, d bendindeki sınırların dikkate alınmayacağı, dış kaynak gerektiren projelerde de Hazine Müsteşarlığının görüşünün gerekeceği belirtilmiştir sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun hükümleri çerçevesinde ise, dış borçlanmanın, sadece belediye yatırım programlarında yer alan projelerin finansmanı için yapılabileceği ve belediye tahvillerinde oluşabilecek geri ödenmeme risklerinde hazine garantisinin olacağı belirtilmektedir. Türkiye de belediyelerin tahvil çıkarılması yoluyla borçlanması için bilinen örnek, Ankara Büyükşehir Belediyesinin 1990 ve 1991 yıllarındaki uluslararası (sırasıyla Almanya ve Japonya Sermaye Piyasalarına) tahvil ihraçlarıdır. (Güngör, 2011) 3.Vergi Swapının Gerçekleştirilmesi Tahvillerin kullanılması yoluyla, bir vergi swapı şu şekilde gerçekleştirilebilir: Bir yatırımcının, portföyünde tuttuğu bir tahvil, ikincil piyasada da aktif işlem görmektedir. Bugün ise, başlangıçta satın alındığı fiyatın altında bulunmaktadır.(örneğin, aşağıdaki tabloda bulunan AAA dereceli tahvil, tarihinde başa baştan (100TL) satın alınmıştır. Swapın yapılmasına karar verilen gün piyasa fiyatı 94 TL olsun.) Tahviller Adı Fiyatı Yüksek kaliteli AAA Dereceli Devlet Tahvili 100 TL Kupon Oranı Tarih Vade %5, Daha düşük kaliteli BBB Dereceli Belediye Tahvili 92,94 TL %5, (swap tarihi) Tablo 1: Swap işlemine konu tahviller Bu tahvil, geçersiz satış kuralına uyulduğu sürece, aşağıdaki swap işlemine tabi tutulabilir: (Tahvillere ekli (embedded) satın alma opsiyonlarının olmadığı varsayılmıştır.) Portföylerdeki sabit getirili menkul kıymetlerin sermayeye esas olan değerleri üzerinden (portföydeki elde edilme bedeli, başka bir deyişle satın alma fiyatı) alınan verginin oranı, %28 (sermaye kazancı vergisi) olsun. (Türkiye de, sabit getirili menkul kıymetin elde tutulması ile ilgili bir değer artış kazancının vergilendirilmesi söz konusu değildir. Tahvil, bono ve eurotahvil alım-satım kazançları ise, diğer kazanç ve iratlar değer artış kazancı sayılarak vergilendirilmektedir. Ayrıntılı bilgi için bakınız: tarihli Resmi Gazete, 5479 Sayılı Kanun) Bu durumda, tahvilleri swap etmekle yaratılan vergi kaybı (vergi swapının değeri), şöyle bulunacaktır ( Önceki tahvil elde tutulduğunda katlanılması gereken vergi yükü: 100 x 0,28 = 28 TL (3) Swap edilen tahvilin getireceği vergi yükü: 92,94 x 0,28 = 26,0232 TL (4) Her bir tahvil başına oluşan vergi kaybı (vergi swapının değeri): 28 26,0232 = 1,9768 TL (5) Bu örnekte, yerel yönetim tahvili ile devlet tahvilinin aynı vergi oranına tabi olduğu varsayılmıştır. Ancak, yerel yönetim tahvillerinin özellikleri gereği, bu oran sıfıra kadar düşebilir (Tax-free bonds). ( 4.Tarafların Vergi Swapından Kazanımları Yukarıdaki örnekte, portföyünde BBB dereceli tahvil bulunan yatırımcı, swap ettiği bu tahvil sayesinde AAA dereceli (yüksek kaliteli) tahvile kavuşmuş, ancak %5,75-%5,25=%0,50= 50 baz puan faiz geliri kaybına uğramıştır. Ancak, menkul sermaye iradı olarak ödeyeceği vergi azalacaktır. Buna karşılık, yaklaşık 15 yıl vadeli tahvil yerine, 30 yıl vadeli bir tahvil elde etmiştir. Ekonomide bir resesyon olması durumunda ise, yüksek kaliteli tahvilin geri ödenmeme riskinin düşük olmasından dolayı avantajlı olacaktır. AAA dereceli tahvili swap edip, BBB dereceli tahvili portföyüne katan yatırımcı ise yukarıdaki hesaplamada görüldüğü gibi vergi kaybı (tasarrufu) oluşturacak; ayrıca daha yüksek faiz alma olanağı elde edecektir. BBB

5 5 dereceli tahvilin faiz geliri kısmen ya da tamamen vergiden istisna edilmişse, yatırımcının kazancı daha yüksek olacaktır. Bu kazançtan elde ettiği menkul sermaye iradı için yıllık vergisini ödenecektir. (Verilen örnekteki tahvillerin Türkiye de alınmış oldukları, Türkiye de vergi swapı uygulaması olduğu, yukarıda verilen anlamıyla elde tutmadan kaynaklanan değer artış kazancının vergilendirildiği ve eğer yatırımcı Amerikalı ise çifte vergilendirme anlaşmalarının olduğu varsayılmıştır.) 100 TL alış bedelli tahvilin 92,94 TL bedelli tahville swap edilmesi durumunda oluşacak sermaye kaybı ise tahvil başına 7,06 TL olacaktır. Tahvil bugün swap edilmeyip satılacak olsaydı =6 TL kayıp olacaktı.(94 TL, tahvilin bugünkü piyasa fiyatıdır.) Bu tür bir swap, özel anonim şirket tahvilleri için yapılmış olsaydı (BBB dereceli tahvil, bir anonim şirket tahvili olsaydı), anonim şirket tahvillerinde olabilecek, vadesinden önce geri çağrılma riskinden de korunulmuş olacaktı. 5.Sonuç Vergi swapı, Türkiye de vergi mevzuatı değişmese bile, uluslararası uygulamalarda özellikle uzun vadeli tahvillerin taşıdığı riskleri azaltmada kullanılabilecek bir tekniktir. Faiz oranlarındaki dalgalanmalar, tahvil fiyatlarındaki iniş-çıkışlar, yatırımcıların portföylerini farklı kredi dereceli tahvillerle daha fazla çeşitlendirme istekleri ve en önemlisi geçersiz satış kuralının engellemediği durumlarda vergi avantajı elde etme gibi nedenler, tahvil yatırımcılarını vergi swapı uygulamasına yönlendirebilecektir. Belediyelerin gider kalemlerinin artması ve diğer gelir ve borçlanma kaynaklarıyla bu giderleri karşılamada yetersiz kalınması, belediyelerin tahvil ihracını gerektiren en önemli nedenlerden biridir. Yeni bir finansal sistem mimarisi içinde, bu tür tahvillerin piyasadaki yatırımcılar açısından, vergi swapı gibi uygulamalarla çekici hale getirilmeleri gerekmektedir. Bu tür uygulamaların yapılabilmesi için, belediyelerin risk derecelendirmelerinin yapılması, belediye tahvilleri için, mevcut yasal düzenlemeye ek olarak, yatırımcı portföylerinde tutulmaları durumunda sermaye kazancının vergilendirilmesinin getirilmesi, belediye tahvilleri için öncelikle İstanbul Menkul Kıymetler Borsasında (Borsa İstanbul-BIST) bir piyasanın ve endeksin oluşturulması gibi hazırlıklar yapılması gerekmektedir. Kaynakça Ceylan, Ali, Turhan Korkmaz (2000), Sermaye Piyasası ve Menkul Değer Analizi, Ekin Kitabevi, Bursa, s.249. Elton, Edwin J., Martin J.Gruber, Deepak Agrawal, Christopher Mann (2001), Explaining the Rate Spread on Corporate Bonds, Journal of Finance, Vol.56, No.1, February, s.47. Güngör, Sezen, Yerel Yönetim Borçlanmaları, Akademik Bakış Dergisi, Sayı 24, Nisan-Mayıs-Haziran 2011, s.10, (erişim tarihi: ) Karan, Mehmet Baha (2001), Yatırım Analizi ve Portföy Yönetimi, HÜFAM Yayınları No:1, Gazi Kitabevi, Ankara, s Yakar, Soner, Serkan Yılmaz Kandır (2012), Türkiye de Belediyelerin Tahvil İhracı ve Amerika Birleşik Devletleri Uygulaması, Maliye Dergisi, Sayı 162, Ocak-Haziran, s (erişim tarihi: ) (erişim tarihi: ) (erişim tarihi: ) (erişim tarihi: ) tarihli Resmi Gazete (erişim tarihi: ) (erişim tarihi: ) 6362 Sayılı Sermaye Piyasası Kanunu Sayılı Belediye Kanunu Sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun.