Sahâbî Kimdir? İktibas

Transkript

1 İktibas Sahâbî Kimdir? ا ع وذ ب ااهلل م ن ا لش ي ط ان ا لر ج يم ب سم اهلل الر ح م ن الر حي م ا ل م د اهلل ه ر ب ال عا ل ني و الص ال ة و الس ال م ع لى س ي د نا م ح م د و أ ل ه ا ج م ع ني Bundan sonra Şubhesiz /}إن اهلل ي أ م ر ك م أ ن ت ؤ د وا ال م ان ات إلى أه ل ه ا{ ki Allah size emânetleri ehline vermenizi emretmektedir. Şu halde Allah celle celâlühû Mü minlere, emânetleri ehline vermelerini emretmektedir. Her ilmî mes ele de emânetlerden bir emânettir. Öyleyse Allah celle celâlühû ilim emânetlerini dahî gerçek sâhiblerine vermelerini emretmektedir. Aksine bir delîl olmadığından bu emrin mûcebi (gerektirdiği hüküm) vücûbdur (farzlık ve vâciblik, yani olmazsa olmazlıkdır.) O hâlde, ehil kimselerce ehil olduğu kabûl edilmeyen, Hüdâî nâbit 1 vatandaşlar, hele hele bilhassa Küfrün Enderûnlarında yetiştirilip onların tâ lîm ve terbiyesine i timâd edenler bu sahada konuşamazlar, konuşturulamazlar, sözlerine aslâ i tibâr edilemez. Aksi takdîrde bu, bazen iyi niyyetle de olsa, dîni hafîfe almak ve onunla oynamak olur ki, sonu korkunç bir zarardan başka bir şey olmaz. Sahâbî, Sahâbe ve Ashâb mes elesinin doğru kavranması da bu emânet mefhûmu içindeki ilmî mes elelerdendir. Zîrâ onlar dînimizin ilk muhâtabları ve tatbîkçileri olup, Kur ân ı ve Sünnet i başka bir ifâdeyle dîni bize ilk aktaran kimselerdir. Onlar hakkındaki en küçük bir yanlış ve zihniyet, Kur ân ve Sünnet üzerinde şübhe ve tereddütlere götüren düşünceler meydana gelmesine sebebiyet verir. Nitekim dünden bu güne hep böyle olmuştur. 1 Hüdâî Nâbit: Kendiliğinden bitme, aşısız, yabânî. Sahâbî Ta rîfi Hakkında Bir Takım Farklı Görüş ve İfâdeler: Sahâbî Kimdir? sorusunu Allâme Zeynuddîn el-irâkî nin Fethu l-muğîs inde geçen değişik görüşlerden hulâsa ederek cevablamaya çalışalım: Bir: Nebî aleyhissalâtü vesselâm ı Müslümân olarak gören Sahâbîdir. Yani, sağ iken onu görendir. Kâfir olarak O nu görüp de, ölümünden sonra Müslüman olan Sahâbî değildir. Peyğamber iken gören mi, peyğamberlikten önce de gören mi? Bu husûs ihtilâflıdır. Temyîz 2 yaşındayken, akıl bâliğ yaşındayken gören mi, yoksa çocuk iken de gören mi? Şeyhimiz 3 Alâî, temyîz yaşındayken gören, görüşündedir. İki: Tâbi olmak ve O ndan almak yoluyla Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem le beraberliği uzun olan, oturup kalkması çok olan. Ebû Muzaffer es-sem ânî bunu usûlcülerden nakletti. Sem ânî, Sahâbî ismi, lügat ve açık ma nâsı bakımından bu (anlatılan) kimseye denir dedi. Sem ânî (devamla) hâlbuki hadîsçiler, Sahâbîlik ismini, Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem den bir hadîs yâhud bir kelime işiten herkes içün kullanmaktadırlar. Onlar, mes elede geniş davranıyorlar; o kadar ki, O nu bir defa göreni de sahâbeden sayıyorlar dedi. 2 Temyîz: İyiyi, kötüyü, doğruyu, yanlışı, kadın erkek ilişkilerini ayırmak. 3 Irâkî nin şeyhi. 111

2 Ebu l-muzaffer, usûlcülerden böyle nakletti. Oysa bu görüş usûlcülerden bir kısmının görüşüdür. Âmidî, İbnu Hâcib ve başkaları böyle anlattılar. İbnu s-sabbâğ da bu husûsta el-udde isimli kitâbda kesin konuştu. Kadı Ebû Bekir el-bâkıllânî şöyle dedi: Lügat âlimleri arasında Sahâbî nin suhbett ten 4 türediğinde, belli bir miktâr suhbetten türemediğinde, bu (sahâbî) ismin(in), az yâhud çok başkasıyla beraber olan içün geçerli olacağında anlaşmazlık yoktur. Falancayla, bir sene, bir ay, bir gün, bir saat (an) suhbet ettim (arkadaşlık yaptım) denir. Bu da lügatte bu ismin Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem le günün bir anında beraber olan içün geçerli kabûl edilmesini gerektirir. İsmin iştikâkında asıl olan işte budur. Bununla beraber, bu isimlendirmeyi, ancak beraberliği çok ve buluşması kesintisiz olan içün kullanmaları husûsunda imâmların (bir kısmının) örfü yerleşmiştir. Bu ismi, imâmlar(ın bir kısmı) kişiyle bir an buluşan ve gezen, ondan bir hadîs işiten içün kullanmazlar. Âmidî şöyle dedi: En doğrusu şudur: Sahâbî O nu görendir. (Âmidî) bunu, Ahmed İbnu Hanbel den ve ashâbımızın çoğundan nakletti. Bu görüşü İbnu Hâcib de seçmiştir. Çünki suhbet (beraber oluş) azı da çoğu da içine alır. Evet, Ebû Zur a er-râzî ve Ebû Dâvûd un sözlerinde suhbetin görmekten daha sınırlı olduğunu gerektirecek ifâde vardır. Zîrâ onlar, Târık İbnu Şihâb ın Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem i görmesi vardır ama suhbeti yoktur, dediler. Bize Âsım el-ahvel den rivâyet edilen de böyledir. O, Abdullah İbnu Sercis Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem i gördü, ama sahâbîliği yoktur, dedi. 5 Muhammed İbnu Sa d ın, et-tabakât ta yaptığı rivâyet de bunu göstermektedir: Mûsâ es- Seylânî şöyle dedi: Enes İbnu Mâlik e vardım ve sen Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem in ashâbından kalan son kimse misin? dedim. O, şöyle cevâb verdi: Bedevîlerden bir topluluk kaldı, amma Ashâbından son kalan benim. İbnu Salâh, Bu rivâyetin isnâdı güzeldir; Müslim bunu Ebû Zur a nın yanında rivâyet etti, dedi. Buna verilecek cevâb şudur: O, (Enes) husûsî (özel ve ileri seviyede bir) suhbeti (arkadaşlığı) isbât etmeyi kastetti. Bu, o bedevîler içün yoktu. Ebû Zur a ve Ebû Dâvûd da umûmî sahâbîliği değil, husûsî sahâbîliği kasdettiler. Üç: Saîd İbnu Museyyeb den O, Resûlüllah 4 Suhbet: Beraber bulunmak, arkadaşlık yapmak. 5 Lâkin Buhârî ve İbnu Hibbân Sahâbî olduğu görüşündedirler. İbnu Hacer, el-isâbe (779, ter:5325), Beytü l-efkâru d-devliyye,2004 sallellâhu aleyhi ve sellem ile bir veya iki sene ikâmet etmeyeni, bir veya iki harbe çıkmayanı Sahâbî saymadığı rivâyet edilmiştir. Ben (Irâkî) derim ki; bu rivâyet, İbnu l-museyyeb den sahîh olarak gelmemiştir. Ona varan isnâdda Muhammed İbnu Ömer el-vâkıdî vardır ki, bu adam hadîsde zayıf biridir. Dört: Onunla uzun zaman beraberlikle birlikte O ndan hadîs almak da şart koşulmuştur. Beş: O nu Müslüman, bâliğ ve âkil olarak gören Büluğ kaydı şâzzdır. (Sağlam görüşlere ters olup hükümsüzdür.) Altı: O nu görmese bile Müslüman olarak O nun zamanına yetişen 6 (İrâkî den Hulâsa Nakil Bitti.) Bu altı maddeye İbnu Hacer den bir madde daha ekleyelim: Yedi: Nebî aleyhissalâtü vesselâm a îmân ederek onunla karşılaşan ve Müslüman olarak ölen. Körlük yüzünden onu göremeyen, ama onunla karşılaşan sahâbî ta rîfine giriyor. Kezâ onunla oturup kalkması uzun veya kısa olan, ondan hadîs rivâyet eden ve etmeyen de ta rîfe giriyor. Bu ta rîf, muhakkıklar, Buhârî, Şeyhi Ahmed İbnu Hanbel ve onlara uyanlarca seçilen en doğru ta rîftir. Bunun dışındaki ta rîfler hükümsüzdürler. 7 Bu ta rîf hadîsçilerin tamamı, usûl-i fıkıhçıların da bir kısmının görüşüdür. Usûl-i fıkıhçıların çoğunun görüşü ise uzun beraberlik şartını ihtivâ eder. Ancak bu uzun beraberlik ne kadar olmalıdır? Bu mikdârın altı ay olduğu da iki sene olduğu da söylenmiştir. Kısa bir müddet beraberliğine rağmen Ehl-i Sünnet tarafından ittifakla Sahâbî kabûl edilen Cerîr İbnu Abdillâh el-becelî ve benzeri kişileri göz önüne aldığımızda uzun zaman beraber olmak şeklindeki sınırlandırmanın pratiğe aksetmediğini görmekteyiz. Aksettiğini var saysak bile, bu uzun zamanın miktârı belli değildir. Saîd İbnu Museyyeb den zayıf bir isnâd ile gelen ve mu teber olmayan, bir veya iki sene, bir veya iki harbde beraber olmak haberi dışında belli bir miktârdan söz edilmemektedir. Öyleyse bu uzunluk ölçüsü büyük nisbette izâfîdir ki, anlık buluşmalardan fazla olan, az yâhud çok bütün buluşmaları içine alabilir. İbnu l-hümâm ın, et-tahrîr de, Tahrîr şârihleri 6 Irâkî, Fethu l-muğîs den kısaltarak ( ) 7 İbnu Hacer, el-isâbe (1/7-8) 112

3 İbnu Emîr el-hâcc ın et-takrîr ve t-tahbîr de, Emir Padişah ın da Teysîru t-tahrîr de, zikrettikleri (Sahâbî olmak içün) Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem ile uzun müddet beraberliğin gerekliliğinin Hanefîlerce seçilen bir görüş olması bu şekilde anlaşılmalıdır. Zîrâ onlar, altı aylık veya bir senelik beraber olmak veyâhud da bir harbde beraber olmak görüşlerini denildi ki gibi bir lafızla ifâde etmekle açıkça zayıf bulmaktadırlar. Sahâbîliği ittifakla kabûl edilen ama iki seneden hatta altı aydan çok daha az bir zamanda Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem le beraber olan Cerîr radıyellâhu anhu gibilerini Sahâbe nin dışında tutmamaları 8 bu dediğimizi güçlendirmektedir. Demek ki bu görüş, sadece müteahhirûn un 9 görüşü değil, aksine hem mütekaddimûn un 10, hem de müteahhirûn un görüşüdür. Bazı câhil edebsizlerin dediği gibi, -hâşâ- tabulaştırılan 11 değil, âlimiyle, avâmıyla Ümmet in hemen tamamının görüşüdür. Ümmet in ittifakıyla Sahâbe den kabûl edilen bir takım zâtları Sahâbe nin dışına çıkartmayı, putlaştırdığı cüce aklı ve azgın nefsinin şiddetli arzusu gereği kaçınılmaz gören kubur fareleri.. Esâs tabucu olanlar onlardır. Ashâbıma sövmeyiniz hadîsine gelince Evet, Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem efendimiz şöyle buyurdu: { ل ت س ب وا أ ص ح اب ى ف و ال ذ ى ن ف س ى ب ي د ه ل و أ ن أ ح د ك م أ ن ف ق م ث ل أ ح د ذ ه ب ا م ا ب ل غ م د أ ح د ه م و ل ن ص يف ه } Ashâbıma sövmeyin!.. Canım elinde olan(allah)a yemîn ederim ki, sizden biriniz uhud dağı kadar altun harcasa onlardan birinin ne bir müddüne ve ne de yarısına ulaşamaz. 12 Bu hadîse dayanarak vesveselerle mü minleri 8 İbnu l-hümâm, et-tahrîr (326), Tahrîr şârihleri İbnu Emîr el-hâcc, et-takrîr ve t-tahbîr (2/ ), Emîr Pâdişâh, Teysîru t-tahrîr (3/66-67) 9 Müteahhirûn: Sonrakiler 10 Mütekaddimûn: Öncekiler 11 Tabu: Büyük atlas okyanusu adaları ahâlisinin bir mevhum ma bûd a (ilâha) daha doğrusu mukaddes kabûl etmek istedikleri her şeye verdikleri isimdir. Canlı cansız bir şeye bu isim söylendi mi, herkes ona riâyet, hürmet, hatta ibâdet etmeye mecbûr olup, hürmette kusur edenler umûmun düşmanlık ve tahkîrine dûçâr olurlar. (Ş. Sami, Kamusu l- A lâm:3/1604) Yani şu edebsize göre Ümmet in hemen hemen hepsi putperest. İyi bir düşünülsün, bu putperestlik kime yakışıyor? 12 Ebû Dâvû et-tayâlisî, el-müsned (290, H:2183), Ahmed (3/11,54), İbnu Ebî Şeybe, M. Avvâme baskısı, (33071) Buhârî (3673), Müslim (2540,2541), Ebû Dâvûd (4658), Tirmizî (3861), Nesâî, el-kübrâ (8308,8309), İbnu Mâce (161), Ebû Ya lâ ( ), İbnu Hibbân (6994,7253,7255) vd. şaşırtmaya çalışan bir takım insan şeytanları da var. Şu densizler Bu sözü söyleyen Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem in muhâtabları kimlerdi, ashâbı kimdi? diyorlar. Yani, sövmeyin dediği kimseler, açık ki ashâbı değildi demek istiyorlar. Böylece, bu hadîsten müthiş bir ma nâ çıkartmış oluyorlar (!) Kur ân, Sünnet ve lîsân ilimlerinden mahrûm ve uzak olmak, bu saçmalama ve hezeyan içün yeter bir sebeb olmayıp, ayrıca kendini dev aynasında gören bir cüce ve edebsiz birisi olmak da zarûrîdir. Zîrâ; Bir: Bazen şu anda karşınızda bulunanlara hitâb eder, onları değil, o türden olan geçmişlerini kastetmiş olabilirsiniz. Nitekim Kur ân ın birçok âyetinde Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem zamanındaki Yehûdîlere hitâb edilip onların geçmiş ataları kastedilmektedir. 13 Çünki anlatılan şu mâcerâlar Peygamberimiz sallellâhu aleyhi ve sellem zamanındaki Yehûdîlere âid değildi. İki: Bazen birilerine hitâb eder, bir kısmını kastedersiniz, hepsini değil. Mü minlern tamâmına hitâb edilmesine rağmen namaz kılın, oruç tutun, haccedin zekât verin, cihâd edin emirleriyle sadece belli şartları bulunduranların kasd edilmesi gibi Üç: Bazen karşınızdaki birine hitâb eder, hiçbir şekilde onu kastetmez, başkasını kastedersiniz. Birine seslenir, başkasına duyurursunuz. Türkçede bunu, kızım sana söylüyorum, gelinim sen dinle yâhud anla ifâdesiyle anlatırlar. Nitekim Allah celle celâlühû şöyle buyurmuştur: }و ل ق د أ وح ي إ ل ي ك و إ ل ى ال ذ ين م ن ق ب ل ك ل ئ ن أ ش ر ك ت ل ي ح ب ط ن ع م ل ك و ل ت ك ون ن م ن ال اس ر ين } Yemîn olsun ki, kesinlikle sana ve senden önceki (resûl)lere, şâyet şirk koşarsan, yemîn olsun ki, elbette amelin boşa gider ve zarara uğrayanlardan olursun diye vahyedilmiştir. 14 Yemîn ederim ki şâyet sen (ey Resûlüm), ilim sana geldikten sonra, onların hevâlarına uyacak olursan, senin içün (seni) Allah(ın azabın) dan (kurtaracak) ne bir dost ne de bir yardımcın yoktur. 15 Her bir Mü min bilir ki, Allah celle celâlühû müşrik olacak birisini -hâşâ- yanılıp peygamber yapmaz. 13 Bakara:47, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 61, 64, 73, 92, 93 ve benzeri âyetler. 14 Zümer:65 15 Bakara:120,

4 Peygamberler ma sûm olup, şirke girmek ihtimâlleri yoktur. Öyleyse bu hitâb, peygamberlerin şahsında peygamber olmayanlaradır. Bazı sapıklar çıkıp da bu âyetlere dayanarak, peyğamberlerin ma sûm olmadığını iddiâ edecek olularsa onlara şu âyeti okuyunuz: }ق ل إ ن ك ان ل لر ح م ن و ل د ف أ ن ا أ و ل ال ع اب د ين } De ki, eğer Rahmân bir çocuk edinecek olsaydı, (ona) ibâdet edecek olanların ilki ben olurdum. 16 Rahmân elbette bir çocuk edinmeyeceği açık ve kesindir. O hâlde bu âyetten de anlaşılmaktadır ki, koşulan şart her zaman olabilecek demek değildir. }ل و ك ان ف يه م ا آل ه ة إ ل اهلل ل ف س د ت ا{ Şâyet onlarda (yerlerde ve göklerde) ilâhlar olsaydı elbette bozulurlardı. 17 }ل و أ ر د ن ا أ ن ن ت خ ذ ل ه وا لت خ ذ ن اه م ن ل د ن ا{ Şâyet biz bir eğlence edinecek olsaydık, onu elbette kendi katımızdan edinirdik. 18 }ل و أ ر اد اهلل أ ن ي ت خ ذ و ل دا لص ط ف ى م ا ي خ ل ق م ا ي ش اء { Şâyet Allah bir çocuk edinmeyi isteseydi, elbette yaratmakta olduklarından dileyeceğini seçerdi. 19 Dört: Bazen önünüzdeki birilerine hitâb eder, onlardan ve onların yolunda olacak olanlar, ama henüz mevcûd bulunmayıp ileride gelecek olan kimseleri kastedersiniz. Nitekim Ahmed İbnu Hanbel, Buhârî, Müslim ve diğerleri tarafından rivâyet edilen { ك ي ف أ ن ت م إ ذ ا ن ز ل اب ن م ر ي ف يك م و إ م ام ك م م ن ك م } İmâmınız (Mehdî) sizden iken, Meryem oğlu Îsâ aleyhisselâm aranıza indiği zaman nasıl olacaksınız?!.. hadîsi ve Yine Müslim in rivâyet ettiği, { ك ي ف أ ن ت م إ ذ ا ن ز ل اب ن م ر ي ف يك م ف أ م ك م } Meryem in oğlu (Îsâ aleyhisselâm) aranıza inip de size imamlık yaptığı zaman nasıl olacaksınız?!.. 20 hadîsi bu dediğimizin delillerindendir. Çünki bunlarda muhâtablar Sahâbe idiyse de murâd edilen, onların yolunda olan ama henüz bulunmayan, ileride gelecek olan mü minlerdir. Beş: Bazen, müsnedün ileyh (hükmün, yani 16 Zuhruf:81 17 Enbiyâ:22 18 Enbiyâ:17 19 Zümer:4 20 Müslim (155/245), Ahmed (2/272, yukarıdaki hadîs) haberin veya fiilin dayandırıldığı şahıs) zamir olarak (meselâ sen şeklinde) getirilir. Ama sadece karşıdaki muhâtab kastedilmeyip muhâtab olabilecek herkes murâd edilebilir. Altı: Kimi zaman belli bir sıfatı üzerinde bulunduran topluluğa hitâb edilir, tecrîd yoluyla o sıfatı kâmil olarak üzerinde bulunduranlar kastedilir. Onlara göre eksik bulunduranlardan bu sıfat nefyedilir (onlarda bu sıfat yok denilir). }ف إ ن ه ا ل ت ع م ى ال ب ص ار و ل ك ن ت ع م ى ال ق ل وب ال ت ي ف ي الص د ور { Çünki şübhesiz başlardaki gözler değil, lâkin göğüslerdeki gözler kör olur 21 âyetinde ve }ل ي س م ن ا م ن ل م ي ج ل ك ب ير ن ا و ي ر ح م ص غ ير ن ا و ي ع ر ف ل ع ال ن ا ح ق ه { Büyüğümüze hürmet etmeyen, küçüğümüze merhâmet etmeyen ve âlimimizin hakkını bilmeyen bizden değildir, 22 { ل ي س م ن ا م ن لم ي ر ح م ص غي ر ن ا و ي ع ر ف ح ق ك ب ير ن ا } Küçüğümüze merhâmet etmeyen ve büyüğümüzün hakkını (veya şerefini ) bilmeyen bizden değildir. 23 { ل إ ي ان ل ن ل أ م ان ة ل ه و ل د ين ل ن ل ع ه د ل ه } Emâneti olmayanın îmânı, ahdi(nde durması) olmayanın da dîni yoktur, 24 { ل ي س م ن ا م ن ل م ي ر ح م ص غ ير ن ا و ي و ق ر ك ب ير ن ا و ي أ م ر ب ال ع ر وف و ي ن ه ع ن ال ن ك ر } Küçüğümüze merhâmet etmeyen, büyüğümüze hürmet etmeyen, ma'rûfu emretmeyen ve münkerden kaçındırmayan bizden değildir, 25 { ل ي س الش د يد ب الص ر ع ة إ ن ا الش د يد ال ذ ي ي ل ك ن ف س ه ع ن د الغ ض ب } Kuvvetli kimse pehlivân değildir; kuvvetli kimse sadece kızgınlık ânında kendine sâhib olandır Hacc:46 22 Hâkim (1/122), Ahmed Ümmetimden değildir lafzıyla (5/323), Münzirî, isnâdı hasendir dedi (et- Terğîb ve t-terhîb:1/78), Ubâde İbnu s-sâmıt radıyellâhu anhu dan. 23 Ahmed (2/185), Hâkim (1/62),Tirmizî, büyüğümüzün şerefini lafzıyla (1920), Abdullah İbnu Amr İbni Âs radıyellâhu anhumâ dan. 24 Ahmed (3/135), İbnu Hibbân (194) 25 Tirmizî, hasen ğarîbdir, (1921), Ahmed büyüğe ve küçüğe lafızlarıyla (1/257), İ. Abbâs radıyellâhu anhum a dan 26 Ahmed (2/517), yine [ Kuvvetli kimse pehlivan değildir buyurdu. İnsanlar ya kimdir diye sorunca fakat o kızgınlık ânında kendine sâhib olandır buyurdu ] lafzıyla (2/268), Buhârî (6114), Müslim (2609), Ebû Dâvûd, [ Resûlüllâh 114

5 gibi hadîslerde ifâde edildiği gibi. Yedi: Bazen belli bir vasfı üzerinde bulunduranlara hitâb edilir, önceden bu vasfa sâhib olup, diğerlerini geçen öncüler kastedilir. Nitekim Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem, { أ ي ه ا الن اس إن اهلل ب ع ث ن ي إل ي ك م ف ق ل ت م : ك ذ ب ت و ق ال أ ب و ب ك ر ص د ق ت و و اس ان ي ب ن ف س ه و م ال ه ف ه ل أ ن ت م ت ار ك وا ل ي ص اح ب ي } Ey insanlar!.. Şübhe yoktur ki Allah beni size peyğamber olarak gönderdi ve siz, yalan söyledin dediniz; Ebû Bekr de doğru söyledin dedi ve canıyla malıyla beni korudu; sâhibimi (sahâbîmi) bana bıraksanız ya! 27 buyururken, birinci muhâtabı onunla münâkaşa ederek bu söze sebebiyyet veren Ömer radıyellâhu anhu, sâhibim dediği de Ebû Bekir radıyellâhu anhu idi. Ömer radıyellâhu anhu nun Sahâbî olduğunda ise hiçbir mü min şübhe etmez. Edenin canı cehenneme Ashâbıma sövmeyiniz sözünün ilk muhâtabı Ahmed İbnu Hanbel ve diğerlerinden gelen sahîh rivâyetlere göre Hâlid İbnu Velîd idi: { ع ن أ ن س ق ال : ك ان ب ني خ ال د ب ن ال و ل يد و ب ني ع ب د الر ح م ن ب ن ع و ف ك ال م ف ق ال خ ال د ل ع ب د الر ح م ن : ت س ت ط يل ون ع ل ي ن ا ب أ ي ام س ب ق ت م ون ا ب ه ا ف ب ل غ ن ا أ ن ذ ل ك ذ ك ر ل لن ب ى صلى اهلل عليه وسلم ف ق ال : د ع وا ل ى أ ص ح اب ى ف و ال ذ ى ن ف س ى ب ي د ه ل و أ ن ف ق ت م م ث ل أ ح د أ و م ث ل ال ب ال ذ ه ب ا م ا ب ل غ ت م أ ع م ال ه م } Enes radıyellâhu anhu dan yapılan rivâyete göre O şöyle dedi: Hâlid İbnu Velîd ve Abdurrahmân İbnu Avf radıyellâhu anhumâ arasında kelâm (münâkaşa) vardı. Hâlid Abdurrahmân a, bizden önce (Mekkenin fethinden evvel) kavuştuğunuz günlerle bize dil uzatıyorsunuz dedi. Bize gelen habere göre bu söz Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem e ulaştı ve şöyle buyurdu: Ashâbımı bana bırakın. Canım elinde olan(allah)a yemîn ederim ki, uhud dağı veya 28 dağlar kadar altun harcasanız onların amellerine yetişemezsiniz. 29 Hâlid İbnu Velîd in bir Sahâbî olduğunda ise ancak münâfıklar ve din düşmanları aksi kanaat sâhibi olurlar. O Hâlid ki, küfrün korkulu rüyası ve Allah ın kılıcı idi. Çünki, sallellâhu aleyhi ve sellem, sizde pehlivanı ne sayarsınız buyurdu; adamların yıkamadığı kimsedir dediler; O da hayır öyle değil, lâkin o, kızgınlık ânında kendine sâhib olandır buyurdu lafzıyla] (4779) 27 Buhârî (3661,4640), İbnu Ebî Âsım, es-sünne (1223), Tahâvî, Müşkilü l-âsâr (4/411, H:1709) 28 Bu ifâde, Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem efendimizin değil de rivâyet edenin tereddüdüdür. 29 Ahmed (3/266) Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem O nun içün şöyle buyurdu: { ا ل له م ه ذ ا س ي ف م ن س ي وف ك ف ان ت ص ر ب ه ف ي و م ئ ذ س م ي خ ال د س ي ف اهلل { Allahım!.. Bu senin kılıçlarından bir kılıçtır. Onu vasıtasıyla intikâm al. Bunun içün Hâlid e seyfullah ismi verildi. 30 O na, ancak kâfirler ve zındıklar düşman olabilir. Mü minler, O nu Sahâbe nin dışına çıkaramaz. Şu hâlde, bu hadîsin ilk muhâtabları Sahâbe den değildi demeye mü minler cesaret edemezler. Hadîsi şu câhillerin anladığı gibi anlamamamız lâzım geldiğinin en büyük bürhânlarından biri de oradaki kimselerin Sahâbe den olduklarına dâir bulunan icmâ dır ki, o kat î bir hüccettir. Elhâsıl, hadîsin ilk muhâtabı olan Hâlid İbnu Velîd icmâ ile Sahâbe den olduğuna göre, sövmeyiniz sözünün ilk muhâtabları Sahâbe den değildiler, denilemez. Bu hadîsi, şu câhillerin anladığı gibi anlayan geçmiş hiçbir âlim var mıdır? Kesinlikle yoktur. Aksine bütün âlimlerin te vîli bizim söylediğimiz istikâmettedir. Diğer zayıf, hatta uydurma bir takım tabulaştırılan rivâyetler bu hakîkati değiştirmeye yetmez. Netîce Günümüzde Şia ve onların düşüncesinin esîri olan müzebzeb şaşkınlar bu meseleyi de kaşımaktadırlar. İlla bazı Sahâbîleri Sahâbîlikten düşürebilmek içün olmadık şaklabanlıklardan geri durmamaktadırlar. Sahâbe yi tanıtan Ehl-i Sünnet kitâblarda geçen zevâtın hepsi Sahâbî dir. Bu kitâblardaki Sahâbî olup olmadıklarında Ehl-i Sünnet âlimlerince ihtilâf edilenler hakkında ise kesin konuşulmamalı, ihtimâl elden bırakılmamalıdır. Rıdvânullahi teâlâ eleyhim ecmaîn. Onlar, kâinâtın güneşi sallellâhu aleyhi ve sellem efendimiz den aldıkları ışıkla karanlık semâmızı ve yollarımızı aydınlatan ve süsleyen lambalar, yönümüzü gösteren yıldızlardır. Hâlid İbnu Ma dân rahimehullâh isimli tâbiî nin dediği gibi, onlar bizim aslımız ve faslımızdır; kalblerimiz onlara çarpar. Onlara kem gözle bakan zındıklara köpek demek köpeklere hakâret, tezek demek de tezekler içün âr olur. و ص ل ى اهلل ع ل ى ن ب ي ن ا و ع ل ى ا ل ه و س ل م ت س ل يم ا ك ل م ا ذ ك ر ه الذ اك ر ون و غ ف ل ع ن ذ ك ر ه ال غ اف ل ون و ال م د هلل ر ب ال ع ال ني 30 Ahmed (5/299), Nesâî, es-sünenü l-kübrâ (5/48 H:8159), İbnu Hibbân (7048) İsnâdı sahîhdir. 115