SIRR-I HATMÜL VELÂYET

Transkript

1 SIRR-I HATMÜL VELÂYET E L L H A C C H Ü S E Y Ý N V E D A D Ý s t a n b u l 1432/2011

2 SIRR-I HATMÜL VELÂYET E L L H A C C H Ü S E Y Ý N V E D A D Editör: Þafak TUNÇ Redakte/Tashih: Hýzýr ERCAN Baský Tarihi 1432 /2011 Ýletiþim Web: e- mail: ellhuve@mynet.com ellhuve@hotmail.com Basým Yeri: Seçil Ofset Matbaacýlýk ve Ambalaj Sanayi Ltd. Þti. Tel: (90) pbx ISBN

3 ÝÇÝNDEKÝLER 1. DÎBÂCE VELÂYET VE NÜBÜVVET KUR'AN-I KERÎM VE HADÝS-Ý ÞERÝFLERDE HATMÜL VELÂYET'Ý ÝÞARET EDEN BEYANLAR HÝTAM-I EVLÝYA - HATMÜL VELÂYET HATMÜN NÜBÜVVET - HATMÜL VELÂYET ÝNSANIN TERAKKÝSÝ ANCAK ZAMANIN VELÂYETÝNÝ TASDÝK ÝLE MÜMKÜNDÜR GEÇMÝÞ VELÂYETÝN HUSUSÝYETLERÝ HATMÜL VELÂYET SIRRININ ZUHUR ETTÝÐÝ BU ZAMANDAKÝ ÝLÂHÎ ARZU HÜVE - HATMÜL VELÂYET HATMÜL VELÂYET - ÝNKILÂB-I KEBÝR HATMÜL VELÂYET'ÝN BAZI ESMASI VE ANLAMLARI HATMÜL VELÂYET ÝLE ÝLGÝLÝ OLARAK ZAMANIMIZDA ZUHUR EDEN BAZI ÝLÂHÎ BEYANLAR HATÝME LÜGATÇE YAYIMLANMIÞ ESERLER...196

4 KAPAK YAZISI: AH YA VEDUD

5 DÎBÂCE B Ý S M Ý L L A H Ý R R A H M A N Ý R R A H Ý M Hatmül Velâyet kitabýnýn birinci cildinde umumî bilgiler verilmiþ olup, bu ikinci ciltte Sýrrý Hatmül Velâyet, hakikatül hakayýk noktasýndan anlatýlmaya çalýþýlmýþtýr. Hüve kendisindeki hususiyetleri temaþa etmek için insan varlýðýný arzu buyurmuþtur. Bu arzu ettiði insan, 'veli', Allah'ýmýzýn bu arzusunun ismi 'velâyet'tir. Allah'ýn velâyet arzusunun zamandan ve mekândan berî olarak tahakkuk ettiðini kendisinden kendisine müþahede etmesi 'hatem', yani bilinmesi mânâsýnadýr. Velâyetin hatme ermesi, bitmesi demek deðildir. Hitam bulmak, hatmetmek anlamýnda ilim olarak zirveye varmak demektir. Maneviyattaki hatem, Allah'ýn o güne kadar olan ilâhi bilgileri ve daha ileri bilgileri de lütfederek velâyeti hatmetmesi mânâsýnadýr. Çünkü O'nun ilmine nokta, sýnýr, had konulmasý mümkün deðildir. Peygamberlerin geliþ sýrasýna dikkat edilirse, her peygamberin Hüve'nin bir arzusunu ifade ettiði, birdenbire ileri bir ilim verilmediði görülmektedir. Evvela can- 1

6 sýz görünen taþ-toprak vs. gibi varlýklarýn tanrý olamayacaðý, sonra da hayatýn mânâsýný ifade eden (güneþ, ay) varlýklarýn tanrý olamayacaðý ifade edilmiþtir. Her yeni devirde irsal olunan peygamberler ise tapýlmasý gereken hususiyetin her þeyden münezzeh olan ilâhî kudret olduðunu iþaret etmiþlerdir. Onlar Allah'ýmýzýn tatbikata koymuþ olduðu isimleri ve hususiyetleri açmýþlardýr. Her ne kadar Araplar arasýnda 'el-ilâh' anlamýnda 'Allah' kelimesi zikredilse de hiç kimse tam mânâsý ile yaratýcý kudreti "Allah" ism-i þerifi ile zikretmemiþtir. Nitekim Türkler arasýnda Tengri (tanrý) kelimesi tek tanrý olarak zikredilmiþ olmakla beraber, Allah kelimesini karþýlamaktan uzaktýr. Yaratýcý kudret olan "Allah" ismini nübüvvetin hatemi olan Hz. Muhammed (s.a.v) hakiki mânâsý ile zikretmiþ ve bütün bu tatbikatlarýn Hüve'de cem olacaðýný iþaret buyurmuþlardýr. Hz. Muhammed'den (s.a.v) evvelki peygamberler 'son peygamber' olduklarýný söylememiþlerdir. Nübüvvetin hatmi Peygamberimizde olmuþtur. Her insan bir maksada müstenid olarak yaratýlmýþtýr. Peygamber Efendimizin hususiyeti nedir? Hüve'yi ilk olarak O açtý. Her þeyden münezzeh olan Hüve'yi ilk 2

7 olarak Hz. Muhammed (s.a.v) zikretti. Onun fevkaladeliklerinden biri de budur.. Sevgili Efendimiz Hz.Muhammed (s.a.v) ile bu konu yani, 'Hüve hususiyeti' ifade edilerek anlatýlmýþtýr. Efendimizden sonra zuhur edecek velâyetin bu konuyu iþleyeceði muhakkaktýr. Nasýl ki, 'Nübüvvet' peygamberimiz ile hatmolundu 'Velâyet'in de onun isrinden yürüyen evliyasý ile hatmolunmasý beklenir. Bütün âlemler Hüve'nin bilinmekliðini dilemesindeki arzu üzerine yaratýlmýþtýr. Sevgili Efendimizin anlattýðý velâyet ve yaratýlýþtaki maksadýn hakikati her zaman içinde gelen velâyet tarafýndan tafsilatlandýrýlmýþtýr. Peygamberimiz nasýl ki, geçmiþ peygamberleri anlatmýþ ve nübüvvetin hatmini yapmýþsa, Hatmül Velâyet arzusu ile tekmil velâyetin hatminin yapýlmasý beklenir. Ýlk yaratýlýþtaki velâyet konusunun hatmi Hatmül Velâyet ile yapýlmaktadýr. Böylece bütün peygamberlerin ve velilerin beyan buyurduklarý tamam olmakta, Allah'ýmýzýn arzu ve maksadý hâsýl olmaktadýr. Rabbimiz Musavvir'indeki hususiyetleri temaþa etmek arzusunu duymuþ ve bunu tatbikata koymuþtur. Bütün bu arzusundaki hususiyetleri lütfettiði, yakýnlýk bulmuþ gönüller yaratýlmýþ olan varlýklara Hüve'yi anlatmýþlardýr. Bütün varlýklar Zamanýn Ýnsaný'ndan feyz-i ilâhî alýrlar. 3

8 Ýlk andan itibaren Hüve Musavvir'inde arzu buyurmuþ olduðu velâyet tecellisinin -ki, Hatmül Velâyet'tirkendisinden kendisine bilmesinin arzusu olarak Deryayý Nuru Muhammed'i teþkilâtlandýrmýþtýr. Hatmül Velâyet Allah'ýn tecellisidir. Arzu Hüve'ye aittir. Dilediði gönülde açýlýr. Bugün Hatmül Velâyet zamanýdýr ki, Zamanýn Ýnsaný'nýn ismi zikredilir. Hz. Muhammed (s.a.v) in; "Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah" zikri yapmasý ayný zamanda her Zamanýn Ýnsaný sýrrýna iþaret etmektedir. Bu zikir; "Ýlâh demeyiniz Allah deyiniz, ve Hz. Muhammed (s.a.v) Allah'ýn Resûlüdür" anlamýndadýr. Hatmül Velâyet Allah'ýn velâyet arzusudur. Velâyetin hatim olmasý Allah'ýn nizamý neticesidir. 'Lâ ilâhe illallah Hüve Muhammed Resûlullah; 'Muhammed O'dur, Hatmül Velâyet de O'dur. Yani Hüve'dir' demektir. 'Lâ Hüve illa Muhammed Resûlullah' ilhamý zuhur etmiþ gönüller vardýr. O halde herþey Hüve'de nihayete ermektedir. Herþey O'na, Hüve'ye dönecektir. "Hüve" kendisini risâlet makamýndan Allah ismi ile zikredilmesini arzu buyurmuþ (Lâ ilâhe illallah) ve yine Allah ismi risâlet noktasý olarak "Muhammedün Resûlullah" ismini zikretmiþtir. Allah ismi Muhammed (s.a.v) ismini zikrettiði zaman (Muhammedün Resûlullah) Hüve'nin Muhammed (s.a.v) ile idrak edilmesini iþaret buyurmuþtur. Bu da "velâyetin aslý" olmuþtur. 4

9 Hüve her varlýðý Deryayý Nuru Muhammed'den halkettiðinde; 'Allah' ismi 'Muhammed' ismini, Muhammed (s.a.v) ismi de Allah ismini zikretmiþtir. Ancak Hüve daima mahfî kalmýþtýr. Kudret-i ilâhîyenin asliyyeti açýlýrsa, yani Hüve kendini asliyyeti ile izhar ederse âlemler þirazesini kaybeder. Bu da, yeni bir tatbikat demektir. Hüve'nin kendisinden kendisine bilinmekliðinin bir ifadesi olarak Hüve tatbikatý Deryayý Nuru Muhammed ile ayan olmuþtur. Hüve'nin bugüne kadar mahfî kalmasýnýn bir mânâsý olmasý lâzýmdýr. Bugün Hüve'nin açýlmasý onun kendinden kendine bilici olduðunun idrakine varýlmasýna sebep olmuþtur. Yani idrak ve anlayýþtaki en yüksek nokta olan "Hüve'nin kendini beyan etmesi" lütfedilmiþ bulunmaktadýr. Bu lütuf Hatmül Velâyet ile idrak olunmaktadýr. Bunun için geçmiþ velâyet isimleri bu zamandaki velâyet gönüllerinde zuhur ederek tebrik ve teþekkürlerini sunmaktadýrlar. Onlar da bu zamanýn feyzinden istifade etmektedirler. Bu, Hatmül Velâyet sýrrý ile hatim noktasýnýn bir ifadesi ve velâyetin kemale erdiðinin tasdiki olsa gerektir. Hatem olarak beklenen zâtýn sýfatî vasýflarý üzerinde durulduðu, ancak o zâtýn hususiyetleri konusuna pek deðinilmediði görülmektedir. Velâyetin hatmi olacak olan zâtýn sýfatî özellikleri yerine ondaki zâtî tecellinin hususiyetlerine, yani Allah'ýn o zâttaki tecellisine dikkat 5

10 etmek ve onun ilminden nasibedar olmaya bakmak gerekir. Geçmiþ evliya kitaplarýnda þöyle yazar: "Peygamberler nasýl Hz. Muhammed'i (s.a.v) iþaret ettiyse velâyet de Hatmül Velâyet'i iþaret eder." Velâyet Hüve'de mütalaa ederek bu haberleri veriyor. Çünkü velâyet aldýðý ilhama göre ve Hüve 'den zuhur eden kemalat ile konuþur. Ulema da bu konudan bahsetmeye kalkmýþ, ancak Mehdi haberleri gibi zahirî ve dünyevi olarak anlatmýþlardýr. Velâyet ise aldýðý ilhama göre konuþmuþtur. Ayrýlýk buradadýr. Ulema-i Rüsum dünyevi ve cismani olarak velâyeti deðerlendirmeye kalkýyor. Ulemanýn ortaya koyduðu Mehdi, Ýsa ve Deccal onlarýn beklediði ve tarif ettiði þekilde gerçekleþmiþ midir? Hayýr! Peki, gerçekleþmesi umulur mu? Yine hayýr! Elinde kýlýç ile Þam'da bekletilen beyaz ata binecek olan Ýsa, Allah'ýn bugünkü þartlarýnda ne kadar geçerli olabilir Ýnsanlarýn umduklarý gibi peygamber, veli, Mehdi ve Ýsa gibi bekleyiþler dünya düþüncesine göredir. Ancak þu var ki, Rabbimiz kendi programýndaki arzu neyse ona göre lütfetmektedir. Ve lütfetmiþ olduðu hususiyet sadece dünyayý deðil, bütün âlemleri kapsar. 6

11 Allah'ýmýz bu lütfu yapmazdan evvel rahmeti icabý bir iþaret vermektedir. Burada makbul olan Allah'ýn bu lütfunu beklemek ve kabul etmektir. Bu da insanlar için iman noktasýnda bir imtihan olsa gerektir. Allah'ýn lütfettiði gönül noktasýna hemen iman etmek, Allah'a iman ve ikrar olsa gerektir. Hemen ikrar etmek hâli insanlarýn 'Bezm-i Elest'te verdiði sözün paralelinde hemen ikrar etmelerini iþaret etmektedir. Rabbimiz Hüve'yi nasýl gizlediyse Hatmül Velâyet'i de gizlemiþtir. Hatmül Velâyet'in hususiyede tutulmasý Hüve'nin arzusudur. Hüve'nin arzusu Hatmül Velâyet olarak tecelli eder. Zamanýn nihayetinde Hüve, Hatmül Velâyet ile arzusunu açmýþtýr. Çünkü Allah'a hesap verilip Hüve'ye dönüleceði sýrrý ayan olmuþtur. Geçmiþ evliya kitaplarýnda son zamanda zuhur etmesini bekledikleri bir Hâtemü'l Evliya'dan, yani bir "kiþi"den bahsedilmiþtir. Ancak bu konuyu Allah'ýn velâyet arzusunun hatme erdirmesinin bir neticesi olarak düþünmek gerekir. Bu arzunun hatme ermesinin ismi 'Hatmül Velâyet'tir. 'Hâtemü l Evliya kiþidir' denirse kiþiye baðlanmýþ olmaktadýr. Hatmül Velâyet kiþi deðildir, insanda tecelli eden Allah'ýn arzusudur. 7

12 Allah öyle nâmütenâhidir ki, O'nu idrak mümkün deðildir. O halde duamýz þudur: "Ya Rabbi bizlere dünyevi sýfat ve deðerlendirmelere göre deðil, hiç bir varlýðýn bilmesinin mümkün olmadýðý kendi hususiyetlerinden lütfet!" Muhakkak ki O, en güzelini lütfeder. Hatmül Velâyet Allah'ýn arzu buyurduðu bütün gönüllere lütfettiði velâyet arzusunun ismidir. Nasýl ki "Ýslâm" umumi bir isim "Müslüman" ise Ýslâm isminin tecellisidir. Allah'ýn tekmil velâyet arzusu Hatmül Velâyet'tir. Hatmül Velâyet arzusundan zuhur eden gönüller de velilerdir. Hatmül Velâyet arzusunun tecelli ettiði hususi gönül de Sýrr-ý Hatmül Velâyet'tir. Hatmül Velâyet'in vazifesi Peygamberimiz zamanýnda açýlýp anlatýlan Ýslâmiyet'in bugünkü zamandaki anlatýmýdýr. Bugün Hatmül Velâyet'in açýlmasý ile Ýslâm en ileri anlayýþ üzerine anlatýlmaktadýr. Bu kadar ileri bir açýlma var iken artýk kiþilerin þahsi düþüncelerinin yolundan gidilmeye kalkýlmasý ilim ve irfanda eksik kalýnmasý mânâsýna gelmektedir. Hatmül Velâyet Allah'ýn tayin ettiði bir isimdir. Onun için velâyetin bugünkü açýlmasý bizzat Allah'ýn kendi arzusu ve lütfettiði hususi meþreb üzerine olmaktadýr. 8

13 Bir mânâmda havada uçuyordum. Muazzam minareleri olan yüksek ve dikdörtgen þeklinde bir cami gördüm. Açýk pencerelerden bir tanesinden deðil duvardan geçtim. Duvarlarda âyetler asýlmýþ, mahþerî bir kalabalýk vardý. Üstteki 'harem' kýsmýnda herkes ihramlý, ben de ihramlýyým. Herkes kýyamda iken Efendimizi gördüm. Sarýðýnýn sað tarafýndan ucunu sarkýtmýþ, yanýnda yakýnlarý vardý. Hemen yanýnda boþ bir tek yer vardý. "Nerede kaldýn evlâdým" diyerek buyur etti. Tam yanýnda iken tekbir ile namaza durduk. Bütün bu âlemlerin kendi nurundan yaratýldýðý Deryayý Nuru Muhammed'in görünme noktasý olan Hz. Muhammed (s.a.v) Hatmül Velâyet'in velâyetin hatmi olduðunu en iyi bilendir. Buna bir iþaret olarak Hacc farizasýnda iken Efendimizi ziyaretimizde, huzurda iken: "Allah sana çok lütfetmiþ" buyurmuþlardýr. Sevgili Efendimizin makamýnda aldýðým bu beyan Allah'ýmýzýn ilâhî programýný iþaret etmekle birlikte "lillahil vahidil Kahhar" sýrrýnýn da bir yansýmasý olsa gerekir. Hatmün Nübüvvet olan Sevgili Efendimizin bu beyanýnýn Hatmül Velâyet in sýrr-ý hususiyetine iþaret etmekte olduðu anlaþýlmaktadýr. Sevgili Efendimizden böyle bir söz ve beyan almak, sonsuz sevinç, sonsuz bir sürur ve neþe kaynaðýdýr. Sonsuz hamd ve þükür. Bugüne kadar gelen velâyet gönülleri Hatmül Velâyet sýrrýndan görünmüþlerdir. Hatmül Velâyet 9

14 Allah'ýn velâyet arzusunun tamamýdýr. Bugün velâyetin Hüve'den görünen bir güzellik olduðunun idrakinin tam anlamasý durumuna gelinmiþtir. Bir misal olarak bütün âlemler Deryayý Nuru Muhammed'den hâsýl olmuþtur. Mekke'de zuhur eden Hz. Muhammed (s.a.v) ise Deryayý Nuru Muhammed'in mümessil noktasýdýr. Deryayý Nuru Muhammed'deki ilâhî programýn tamamlanmasýndaki hususiyetin ayný zamanda Hatmül Velâyet arzusu ile de tamam olduðunu yine Hz. Muhammed (s.a.v) tasdik edecektir ki ilâhî program "Muhammed" ismi ile tatbikata konulmuþtur. Hatmül Velâyet noktasýndan zuhur eden beyanlar neticesinde yazýlan kitaplar, âlem-i ilâhîde vücûd bulduktan sonra bu âlemde sûret almaktadýr. Bu, Hatmül Velâyet noktasýnýn Hatemün Nübüvvet olan Hz. Muhammed'in (s.a.v) getirdiði Allah dininin nasýl anlaþýlmasý gerektiðini ve onun vâ'z eylemiþ olduðu ilm-i ilâhînin en ileri noktada nasýl idrak edilip anlaþýlmasý gerektiði hakikatini ortaya koymaktadýr. Bu zamanýn ileri anlayýþýndaki ilim ve bilgi sadece bu âlemde deðil ilâhî âlemde de tatbikat görmektedir. Ýnkýlab-ý Kebir in yaklaþtýðý bu son zamanlarda, Hüve'nin açýlmasý ile beraber Allah'ýn Hatmül Velâyet 10

15 arzusunun 'hatm' olunduðu yani bilindiði ve idrak edildiði görülmektedir. Hüve'nin bu âlemleri yaratmasýndaki maksat ve mânâ Hatmül Velâyet'in zuhuru ile tamam oldu. Bugün bu ilâhî neþe vardýr. Hatmül Velâyet, velâyet ile ilgili ilâhî arzunun ve peygamberler ile velilerdeki velâyet anlayýþýnýn hatmidir. arzu önce de sonra da Hüve'nindir. Hatmül Velâyet zuhurundan sonra kýyamet kopmuþ veya kopmamýþ tamamen Allah'ýn arzusunda ve tatbikatýnda olan bir hususiyettir. Allah hiçbir þey ile tahdid edilemez. Biz O'nun rahmetinden eminiz. Allah'ý icbar etmek mümkün deðildir. Hatmül Velâyet, Hz. Peygamberin (s.a.v) kaybolan sünnetini ihya etmek için yakýnlarý ile birlikte iman ve istikametini muhafaza etmeye çalýþýr. Allah'ýmýzýn bizim âlemimizin dýþýndaki âlemlerinde de bu sýrrýn açýldýðý gönüller olduðu muhakkaktýr. Bu gönüllerin hiçbirisini diðerinden ayýrmak mümkün deðildir. Allah'ýmýz yevm-i kýyamette hepsini Hüve'de cem eyler. Kur'an'da pek çok âyette, "Sonunda Hüve'ye döndürüleceksiniz" buyrulmaktadýr. Peygamber Efendimiz kendi üzerindeki þahitlik gö- 11

16 revini ve vazifesini ikmal ettiðini Veda Haccý'nda; "Sizler için dininizi ikmal ettim ve üzerinize nimetimi tamam ettim. Ve sizler için din olarak Ýslâm'a razý oldum." (Maide 3) âyeti ile bildirmiþlerdir. Bu dünya hayatý insan varlýðý için bir merhaledir. Allah'ýn insan varlýðýný terakki ettirmek için yarattýðý bir etaptýr. Dünya yaþamý müspet ve menfînin en katý uygulandýðý, tatbikat gördüðü yerdir. Dünya hayatý olmazsa Allah'ýn insan için arzu ettiði terakki olmaz. Ýnsan ruhu için bu tecelli ve terakki dünya yaþamýndadýr. Eðitim hayatýndaki orta mektep çekilip çýkarýlýrsa ne olur? Bir insanýn yaþamýþ olduðu hayatýn yýlý çekilirse ne olur? Müspet ve menfinin yaþanmasý bu dünya hayatýndadýr. En ileri menfi tatbikatý bu dünya yaþamýnda olduðu halde Rabbimiz maneviyatta pek çok lütuf yapmaktadýr. Bu kadar gaflet içinde olunmasýna raðmen, Hakk yolunda olana ileri rahmet lütfedilmektedir. Bu dünya hayatý insanlar için lüzumludur. Onu ebedi yaþamýn sadece bir merhalesi olarak düþünmek lazýmdýr. Dünya yaþamý ahirette yoktur. Dünya yaþamý ikmal edilmez ise o insan, yani o ruh eksik kalmýþ olur. Hiçbir düþüncenin Allah'ý tam tarifi mümkün deðildir. Ýblisin soyunun kesik olmasýnýn mânâsý, Allah'ýn 12

17 mekri isimlerde ileriye doðru arzusunun olmamasýndan kaynaklanýr. Mekir lokaldir, devamý yoktur. Fenalýk denilen tatbikat insanlarý yetiþtirmek için, müspet ve menfiyi tanýmak içindir. Onun için Ýblis in yani mekri sýfatlarýn devamý olmayacaktýr. Nesli olmayan mekir Allah'tan mühlet istemiþtir. Ona ancak kýyamete kadar mühlet verilmiþtir. Âdem için dünya hayatý "bir nebze rýzýklanma yeridir" buyrulmaktadýr. Mekir ile geçen zaman ancak çok kýsa bir müddettir. Velâyet konusunda ise Allah'ýn ileriye doðru da arzularý vardýr. Allah velâyet arzusunun devamýný istiyor. Mekrin soyu kesiktir ama velâyette manevi silsile vardýr. Ehl-i Tarik silsilesi peygamberimize kadar ulaþmaktadýr. HATMÜL VELÂYET ALLAH'IN TATBÝKAT ARZUSUDUR. Allah'ýmýz bütün varlýklarda görünür, ancak kendi sureti üzere yarattýðý insanda görünmesi hususidir. Hatmül Velâyet'in bir isim olarak insanda görünmesi bu ismin kemalatý ve hatmi içindir. Rabbimiz bütün peygamberlerde görünmüþtür, ancak hiçbiri "Ben Allah'ým" dememiþtir. Ýnsan Allah olamaz; Allah insandan görünür. Hiç kimse velâyetin asliyyet-i ilâhîyesi deðildir. Ýnsanlýk (velâyet) Hz. 13

18 Âdem'de baþlamýþ, Nübüvvet Sevgili Efendimizde hatmolmuþtur. Þah-ý Velâyet Hz. Ýmam-ý Ali ile ayan olan velâyet, Hatmül Velâyet ile hatmolunacaktýr. Velâyetin tam kemal noktasýndan zuhuru Hatmül Velâyet ile ikmal olunmaktadýr. Hatmül Velâyet, Allah'ýn o andaki arzusu ve tecellisine mazhardýr. Geçmiþ bazý manevi gönüllerde 'böyle olacak' nev'inden sözler söylenmiþ olabilir. Ancak Hatmül Velâyet'den böyle bir söz sadýr olmaz. Allah'ýn o andaki arzuyu ilâhîsi neyse ona tabidir. Onda tam bir teslimiyet vardýr. HATMÜL VELÂYET ALLAH'IN VELÂYET ÝSMÝ ÝLE YAPTIÐI TECELLÝNÝN TAMAMIDIR. Allah'ýn Âdem'de tekellüm ettiði isimler âlemlerde mer iyyete girmiþtir. Bu programýn nihayetinde ise, Allah'ýmýz Sýrr-ý Hatmül Velâyet ile Sur-u Ýsrafil'e kendi arzusunu intikal buyurur. Yani Allah ýn Zamanýn Ýnsanýn dan arzusunu tekellüm buyurmasý ile âlemler nihayet bulur. Sur-u Ýsrafîl Hû'nun emrini bütün varlýklara tefhim eder. Hz. Peygamber; "Sur un sahibi Sur denen borusunu aðzýna dayamýþ, yüzünü çevirmiþ, kulaðýný dikmiþ, üfleme emrini beklerken " buyurmuþlardýr. (Hadis-i Þerif) 14

19 Burada asliyyet-i ilâhîyenin "Ýnsan"da tecelli ettiði görülmektedir. Sur'a üfleme emrinin yine bir insandan zuhur edeceði anlaþýlmaktadýr. Sýrr-ý Hatmül Velâyet, kudret-i ilâhîyenin (Hüve'nin) kendisinden teþkilatlandýrmýþ olduðu varlýklarla olan münasebetidir ki, ebedidir. Çünkü bu tatbikat Allah'ýn kendisinden kendisine olan bir tatbikatýdýr. Hatmül Velâyet bu ilâhî sýrrýn teþkilatlandýrmýþ olduðu varlýklardaki idraktir. Bu idrakin bir kýsým zuhur yeri ise Esfele Safîlin dir ki, dünyamýzýn bulunduðu makamdýr. Bu idrakin dünyamýzdaki kýsmýnýn tamamlanmasýndan sonra Rabbimiz velâyet-i hususiyetindeki yeni arzularýný ahirette tatbikata koyar. Esfele Safîlin de bu idrak tamamlandýðý zaman yeni bir âlem, yani yeni tatbikatlarýn lütfedileceði bildirilmiþtir. Bu ilâhî tatbikatýn da dünyevî anlayýþlarla bir kayda konmasý mümkün deðildir. Hatmül Velâyet sadece bu dünya yaþamý ile ilgili bir hususiyet deðildir. Hatmül Velâyet Allah'ýmýzýn velâyet arzusunun küllîsidir. Velâyet sadece bu dünya yaþamýnda deðil, ilâhî âlemde de devam edecek bir hususiyettir. Geçmiþ evliyanýn kitaplarýnda Hatmül Veli olarak deðerlendirilen husus dünyanýn sonu ile iliþkilendirilmiþtir. Ancak Allah'ýn velâyet arzusunun nihayeti yoktur. 15

20 Hatmül Velâyet Hüve'nin velâyet hususundaki arzuyu ilâhîsidir; Hüve'nin Musavvir'inde arzu buyurduðu velâyetin zuhurudur. Allah'ýn arzularýnýn tezahürü Hatmül Velâyet ismi ile tatbik olmaktadýr. Hz. Mevlâna buyurur: Men bende-i Kur'anem eðer can darem Men hak-i reh-i Muhammed Muhtarem Eðer nakl küned cüz iyn kes ez güftarem Bizarem ez u vez an suhen bizarem Ben yaþadýkça Kur'an'ýn bendesiyim Ben, Hz. Muhammed Mustafa'nýn yolunun tozuyum Biri benden bundan baþkasýný naklederse Ondan da þikayetçiyim, o sözden de þikâyetçiyim, Hüve'den görünen bu güzel gönül sahibinin varidatýný aynen kabul eder, bu kitabýn yazarýnýn da ayný fikriyatý paylaþtýðýný ifade ederim. Hz. Mehmed Ali Özkardeþ bir beyanýnda þöyle buyurmuþlardýr: "Allah ganidir, Allah'ýn icraatýna akýllý bir kimse karýþmaz ve dil uzatmaz. Akýl odur ki bilmediðini inkâr etmez ve böyle söyler: "Bunlar benim bildiðim þeyler deðildir. Bu hakikatin bilmiþleri ve öðrenmiþleri de vardýr ki, bundan bahsediyorlar. Cenâb-ý Hakk isterse bana da 16

21 bu bilgilerden nasip verir, istemezse bir þey bilemem ve fakat bilmediðimden dolayý da bilenleri red ve inkâra hakkým yoktur." Elbette ki, o kimse bahtiyardýr ve Cenâb-ý Hakkýn katýnda makbuldür." Hatmül Velâyet Allah'ýmýzýn lütfetmiþ olduðu bir lütuftur ki, O'nu tam mânâsý ile ifade etmek mümkün deðildir. Velâyet, dünya hayatý nihayete erdikten sonra da devam edecek bir husus olduðuna göre, O'nu hiçbir þeyle karþýlaþtýrmamak icap eder. Not: Bu kitaptaki tekrarlar konuyu çeþitli þekillerde anlatým içindir. Maneviyatta her söz ve cümlenin pek çok mânâsý vardýr. Huve't-tevfiku'r Refîk ELL HACC HÜSEYÝN VEDAD 17

22 VELÂYET VE NÜBÜVVET B Ý S M Ý L L A H Ý R R A H M A N Ý R R A H Ý M Allah'ýmýz kendisinde mevcut olan arzularý isimler ve suretler olarak deðerlendirip temaþa etmektedir. Bu hakikat Allah'ýmýzýn; "Küntü kenzen mahfýyyen fe ahbebtü en u'refe halaktu'l-halke liya'rifûnî - Ben gizli bir hazine idim. Ýrfan olunmayý sevdim ve halkolunanlarý irfan olunayým diye halkeyledim," buyurmasýnda gizlidir. (Hadis-i Kudsî) Hz. Âdem'den Hz. Muhammed'e (s.a.v) gelinceye kadar pek çok peygamberler zuhur etmiþtir ve bu peygamberlerden bazýlarý Kur'an'da zikredilmiþtir. Peygamberin yaþam hususlarý insanlarý bilgilendirmek içindir. Velâyet Hz. Âdem ile meydana çýkmýþtýr. Hz. Âdem den önce pek çok varlýklar vardý, ama velâyet yoktu. Hz. Âdem'in melekleri isimlerle yetiþtirmesi velâyettir. Kur'an'da, Hz. Musa ve Hz. Hýzýr ile olan velâyet anlatýmýnýn hitamý Hz. Muhammed (s.a.v) ile ikmal olunmuþtur. Allah'ýmýzýn arzu buyurduðu hususlar isimler olarak belirir ve tatbikata girerler. Bu da isimlerin kemalat bulmasýdýr ki, yaratýlmýþ bir varlýk için bu husus en yük- 19

23 sek noktadýr. Allah'ýmýz için kendi arzusunun tatbikat ile yerine gelmesinin ayan olduðu görülmektedir. Hüve, ilâhî arzularýný ve ilâhî tatbikatýný peygamberlerle, yani ilâhî isimlerle bildirmiþtir. Bu hususta peygamberlik hususiyeti, velâyet, nübüvvet ve risalet isimlerinin tecelli ettiði bir nokta olarak görünmektedir. RESUL-NEBÝ-VELÝ Bu isimlerin anlamlarý hakkýnda tartýþmalar vardýr. Allah'ýn bu isimlerle yolladýðý gönüller vardýr. Allah kullarýnda arzu ettiði isimlerle görünüyor. Nebi arzu etti ise nebi ismi ile, veli arzu etti ise veli ismiyle görünüyor. Bu isimler arasýnda tefrik yapmak makbul olmaz. Allah hangi isimle arzu ettiyse öyle görünür. Eðer Allah bir kulunu resul, yahut nebi, yahut veli ismiyle yollamýþsa hayýr denebilir mi? Bu mümkün deðildir; arzu Allah'a aittir. Bu isimler ile yapýlan ilâhî tatbikatlar o zamanki insanlarýn ve toplumlarýn makamlarýna göredir. Yani hangi toplum ne makamda ise o toplumu uyarmak için en uygun isim yollandý. Kimi toplumlara resul, kimine nebi, kimine veli lütfetti Rabbimiz. Ýnsanlar ve toplumlar terakki ettikçe de daha ileri makamlarda elçiler yollandý. Kitap gönderilmesi Allah'ýn arzu ettiði topluluklara yazýlý 20

24 bir hüküm gönderilmesi anlamýndadýr. Nebi için kitabý yok diye tarif edilmiþ ama nebiler zamanla unutulmuþ olan ilâhî kitabý ve þeriatý kendi zamanlarýna göre anlatmýþlardýr. Bugün ise âlemlere hitap var ve HÜVE hakikati açýlmaktadýr. Uzaydan bahsedene çarýk nasýl giyilir tarifi yapýlmaz. Bugün Allah yedi kat semadan lütfediyor. Bugün Zamanýn Sahibi nin sözü âlemlerde geçerli oluyor. O âlemlerde de Hüve açýlýyor ama onlarýn lisanýnda zuhur ediyor. Bunlarýn hepsinin Hüve'ye, yani kendisine ait olduðu anlatýlýyor. Zamanýn Ýnsaný kimdir? Onun asliyyeti Hüve'dir. Kiþi olarak düþünmemek lazýmdýr. Kiþiliðe indirildiðinde bu anlayýþ þaþýyor. Kiþiyi deðil Hüve'yi görmek lazým. Elbette herkesin kimliði ve kiþiliði var, ancak kiþilik Allah'ýn insana lütfettiði bir hususiyettir. Her zamanki terakkide nasýl icap ederse o isimlerle ilim ve irfan lütfedildi. Bugün Zamanýn Ýnsaný ile ve ondaki Hatmül Velâyet tecellisi ile ilim ve irfan lütfediliyor. Allah'ýn Zamanýn Ýnsaný na indirdikleri hükümdür, dikkat ister. Onun sözü Allah'ýn nizamýdýr. Zaten veli onu söyleyecek durumda deðildir. O, Hakkýn sözüdür. Allah söyler, O söyler; O da bu sözün kendine ait olmadýðýný 21

25 ikrar eder. O nokta Hakkýn nizamýnýn korunmasý için gönderdiði ve vazifelendirdiði gönüldür. Buna itiraz Ýnd-i Baride ve ilâhî hükümde makbul deðildir. Binaenaleyh ilâhi hususiyeti yani Hüve'yi idrak için, Allah her zamanda bizzat kendisinin göründüðü gönüllerde yani peygamber veya veli isimleri ile vazifeli gönüllerde insanlara ilm-u irfaný intikal buyurdu. Kur'an'da daha ileri anlayýþ için mutlak bir surette bir gönül ile mülakat etmeleri "ileyhil vesilete" âyeti ile bildirilmiþtir. Rabbimiz peygamberlerde belirtmiþ olduðu "nübüvvet" ve "risalet" arzularýnýn evvela "velâyet" olarak zuhurundan sonra bu isimleri temaþa etmiþ ve bu arzusunu arzu ettiði kullarýna yakýnlýk vererek tatbikat sahasýna koymuþtur. O halde bu fiiliyatýn, velâyet arzusunun tatbikatý ile baþlamýþ olduðu görülmektedir. Velâyet konusu Allah'ýn zâtîyet-i ilâhîyesini anlatan bir konudur. Yaratmýþ olduðu varlýklar Rabbimizin arzuyu ilâhîyesindeki programda suret ve madde olarak meydana gelmiþ hususlar, bunlarýn hepsi Hüve'nin bir arzusundan ibarettir. Allah'ýmýz insana pek çok lütuf yapmýþtýr. "Ýnsan" denildiði zaman akla velâyet gelmelidir. Ýnsan, velâyet vasfýný taþýyan bir hususiyettir. Onun dýþýndakiler beþer- 22

26 dir. Allah, el Ýnsan'lýk teklif etti, onlar ise beþer kalmayý tercih ettiler. Allah'ýn ruhundan ve nefsinden lütfettiði kiþi velâyeti idrak etmiþ kiþidir. Burada, 'Kur'an ve insan ikizdir' hadis-i þerifinin hakikati ortaya çýkar. Velâyet için, 'Allah'a yakýnlýk' denmiþtir. Doðrudur. Ancak yakýnlýk denirse, Allah var bir de yakýný var gibi algýlanabilir ki ikiliði çaðrýþtýran bir tarif olabilir. "Velâyet Allah'ýn tecellisidir" denirse daha doðru bir anlatým olur. Allah'ýmýzýn velâyet arzusu "insan" ile ayan olmuþtur. Allah'ýn; "Arzda bir halife kýlacaðým" arzusundaki insan varlýðý Allah'ýmýzýn velâyet arzusudur. Ýnsanda beliren arzularýn tahakkuku o arzu tamamlandýðý zaman meydana çýkmýþ olur. Yani o insandaki kemalat ve istekler bilinmiþ olur. Bir misal olarak; bir gemi yapmayý düþünüyorsak gemiyi yapýp yüzdürdüðümüz zaman baþlangýçtaki arzumuzun yerine gelmiþ olduðunu görürüz. Böylece murat hâsýl olmuþ olur. Allah'ýmýzýn velâyet arzusunun hatmi de Hatmül Velâyet ile tamamlanmýþ olmaktadýr ki, Allah'ýn kendi arzusunun temaþa edilmesidir. 23

27 Dünya yaþamýna bakýldýðý zaman geleceðin hiçbir zaman bilinmediði görülmektedir. Her isim kemalat bularak Allah'ýn programý ile Hakka döner. Bu, Allah'ýn zâtî arzusudur. Ýsimler kemalat bulduktan sonra ilâhî âlemde nasýl bir tatbikat göreceðini ise Hüve bilir. Þûrâ sûresi 28. âyetinde; "Ve huvellezî yunezzilul gayse min ba'di mâ kanetû ve yenþuru rahmeteh, ve huvel velîyyul hamîd" "Hüve'dir ki, onlar umutlarýný kestikten sonra (ilâhî feyzini-gavsiyyeti) indirir ve HU nun rahmetini neþreder. Hüve'dir, el-veli, el-hamid." buyrulmaktadýr. Bu yolda insanlarý terakki ettiren tevazu ve rýzadýr. Velâyet, Allah'ýn arzu ve nizamý içinde bir velide yetiþmektir. Kiþi kendi kendine "ben veliyim" diyemez, ama Allah'a olan aþkýný ve muhabbetini anlatýr. Herkes onu veli olarak bilir; doðrudur, ama ona velâyetini veren Allah'ýn "sen velimsin" buyurmasý tasdik etmesi gerekir. Veli, varidatýný anlatýr. Varidat gönüldeki yankýdýr. Varidatý yoksa o kiþi veliyim diyemez. Çünkü veli kim olduðunu bilir. Velâyet bir yetiþme meselesidir. 24

28 Bu dünyada Allah'ý birçok isimle bilmek mümkün iken Hüve'nin ilâhî âlemde de namütenahi isimleri olabilir. Velâyetin bakýþýnda Allah ile görmek vardýr. Zahir kiþiler ise varlýklarý Allah'tan ayrý olarak deðerlendirmektedirler. Velâyet yolunda olanlar Allah'tan ilham alýrlar. Böylece yaratanýndan haber almýþ olurlar; kendi asliyyetlerinden haberdar olurlar. Onlarýn içlerindeki tereddüdü Allah kaldýrmýþtýr. Geçmiþ peygamberler insanlarý bir mabuda tapmaya davet ettiler. Peygamberimiz ile bu davetin hususiyeti açýlmýþtýr. Peygamberimiz Allah ile kul arasýndaki ilâhî nizam ve hususiyeti anlatmýþtýr. Çünkü Deryayý Nuru Muhammed kendisidir. Peygamberimizden sonra gelen velâyet bu ilâhî nizamýn hususiyetini ceste ceste açtýlar ve anlattýlar. Onun için Peygamberimizin ve O'nun velilerinin geçmiþ ile karþýlaþtýrýlmasý dahi mümkün deðildir. Zaten geçmiþ peygamberler Hz. Muhammed'i (s.a.v) müjdelemiþlerdir. Her peygamber kendi kavimlerine irsal olunmuþtur. Hz. Peygamberimiz ise âlemlere rahmet olarak irsal olunmuþtur. Hamdiyyet "Muhammed" (s.a.v) ismi ile tamamlanmýþtýr. Hz. Muhammed'in (s.a.v) evliyasýný O'nun makamýna göre deðerlendirmek icap etmektedir. 25

29 Geçmiþ nübüvvette, insanlarýn peygamberlere biat etmesi, onlardaki velâyete biat etmesidir. Mekke fethedildiði zaman bütün putlar parçalandý, ancak Beyt-i Þerif in içinde büyük bir put vardý ki, taþtan yapýlmýþtý, o kaldý. O putu zincirler ve çiviler ile tavana ve duvara baðlamýþlardý. Resûlullah Kâbe-i Þerif e geldi. Hz. Ýmam-ý Ali'yi çaðýrýp buyurdu ki; 'Ya Ali!, Benim omuzum üzerine çýk, bu putun bendlerini yerinden kopar.' Hz. Ýmam-ý Ali; 'Ya Resûlullah, ben kim olayým ki, ayaðýmý mübarek omuzunuz üzerine koyayým. Buyrun siz benim omuzum üzerine basýn' buyurdu. Resûlullah; 'Ya Ali, sen benim gayret ve hamiyyet, nübüvvet ve risalet yükümü çekecek kuvvet ve takati bulamazsýn' buyurdu. Sonra, emr-i þerifleri ile Resûlullahýn mübarek omuzuna basýp, o putu bütün zincirleri, çivileri ve bendleri ile o yerden ayýrýp, attý. Bu olaya nübüvvet ve velâyet açýsýndan bakmak lazýmdýr. Peygamberimizde hem nübüvvetin hem de velâyetin asliyyeti mevcuttur. Hz. Ýmam-ý Ali de peygamberimizin vücudu ilâhîyesindendir. Bütün olaylarda Peygamberimiz ile Hz. Ýmam-ý Ali arasýnda tam bir birlik ve beraberlik vardýr. Bu olayda velâyetin nübüvvetten intiþar ederek devam edeceðine iþaret edilmektedir. Peygamberimizden 26

30 evvelki devirlerde nübüvvet açýk velâyet ise gizli idi. Peygamberimizden sonra ise nübüvvet gizli ancak velâyet açýk olarak devam etmiþtir. Bu olay ayný zamanda velâyetin Hz. Ali Efendimizden yürüyeceðini de iþaret etmektedir. Nübüvvet ve velâyet sýrlarýna sahip olan peygamberimiz putlarýn, yani mekrin yýkýlmasý vazifesini Hz. Ýmam-ý Ali'ye, yani velâyete vermekle velâyet hususiyetine ne kadar önem verdiðini de göstermiþ olmaktadýr. Putlarý kýrmakla vazifelendirilen Hz. Ýmam-ý Ali Efendimizin kýlýcý Zülfikar, ilm-i ilâhiyi iþaret eder. Velâyet ilmi Zülfikar gibidir. Zülfikar iki taraflý kesmektedir. Yani hem dünyevi hem de manevî (uhrevî) tatbikatý remz etmektedir. Onun için dergâhlardaki ilmin tatbikatý vardýr. Manevi yetiþme ilim ve tatbikat ile olmaktadýr. Hz. Mevlâna Hz. Ýmam-ý Ali ile ilgili olarak þöyle buyurmuþlardýr: "O bütün peygamberlerin sýrrýnda idi. Cenâb-ý Mustafa -"Benimle açýkça bereber bulundu" dedi" (Mevlâna'nýn dilinden Hz. Ali ("Naat-ý Ali") Bu beyan sýrr-ý velâyeti iþaret etmektedir. 27

31 PEYGAMBER EFENDÝMÝZDEN SONRA ZUHUR EDEN VELÂYET NOKTALARINDAKÝ TATBÝKATIN HUSUSÝYETLERÝ Peygamber Efendimizden önceki zamanlardaki velâyet ile ondan sonraki zamandaki velâyet karþýlaþtýrýlmýþtýr. Yani geçmiþ peygamberlerdeki velâyet mi yoksa Hz. Muhammed'den (s.a.v) sonra zuhur etmiþ velâyet mi üstündür konusu incelenmiþtir. Peygamber Efendimiz; "Benim evliyam benî Ýsrail peygamberleri mesabesindedir" (Suyuti ed-dürer, Hadis No: 294.) buyurmaktadýr. Peygamber Efendimizden evvel gelen Peygamberlerde velâyet gizliydi. Peygamber Efendimizden sonra gelen velâyette nübüvvet gizli, velâyet aþikârdýr. Ama Peygamber Efendimizde nübüvvet hatmolduðuna ve 'Ýsra' tatbikatýnda bütün geçmiþ peygamberlere kendisi imam olarak namaz kýldýrdýðýna göre Peygamberimizdeki velâyetin, geçmiþ ile kýyasý kabil olmasa gerekir. Peygamberimizden sonraki velâyette zuhur eden ve gizli olan nübüvvet (nebilik) de geçmiþ nübüvvet anlayýþýndan çok farklý bir durum arz eder. Bugünkü nübüvvet anlayýþý ve tatbikatý bambaþkadýr. Velâyet, zâtîyet-i ilâhîyeyi ilgilendiren bir husustur. Dikkat edilirse ilk günden beri Rabbimiz kendisini makam-ý velâyet ile bildirmiþtir ki, Efendimize kadar gelen ilâhî velâyet makamlarý kendilerinin ayný zamanda 28

32 makam-ý nübüvetten peygamberler olduðunu bildirmiþlerdir. Asýl mühim olan iþte bu idrakte olabilmektir. Geçmiþ nebilerin nübüvveti sadece kendi kavimleri ile sýnýrlýdýr. Onlarda sýfatiyet söz konusu idi. Peygamberimizin evliyasýnda ise; "Ýnnehu alimün bizatissudur / Kalblerde dolaþan ilâhî sýr" ayana gelmiþtir. Yani o gönüllerde Allah'ýn tatbikatý bu sýr ile olmaktadýr. Peygamber Efendimizden sonra gelen velâyetteki nübüvvet Peygamber Efendimize racidir. Onun için nübüvvet gizlidir. Yani Allah'ýn mahfiyyette tuttuðu, ama yine Allah'ýn tatbikat yaptýðý bir nübüvvettir. Velâyet için millet, mezhep, ayrýmcýlýk yoktur. Velâyette Allah'ýn yarattýðý bütün varlýklar bir bütün olarak deðerlendirilir. Onun için velâyet sadece peygamberimizin buyruklarýný kabul ediyor, daha sonraki din yorumcularýnýn mezhep anlayýþlarýný zamanýmýz için geçerli bulmuyor. Çünkü mezhepler insanlarýn dünyevî hasletlerini esas alarak dini deðerlendirmiþlerdir. Velâyet ise insan varlýðýnýn asliyyet-i ilâhîyesine göre deðerlendirme yapmakta ve anlatmaktadýr. Velâyetin tespiti Allah'a aittir. Manevî literatürde velâyetin mi yoksa nübüvvetin mi üstün olduðu hakkýnda tartýþmalar vardýr. Bir kýsma göre velâyet nübüvvetten üstündür. diðer bir kýsma göre ise nübüvvet velâyetten üstündür. Diðer bir kýsým da nübüvvetin velâyeti 29

33 kendisinde nübüvvet olmayan velâyetten üstündür þeklinde te'viller getirmiþlerdir. Fakat bu tartýþmalar vuzuha kavuþmamýþtýr. Velâyet tamamen Allah'a aittir. Bu makamý ve deðerlendirmeyi Allah yapar. Ona müdahale makbul olmaz ve mümkün de deðildir. Yakýnlýk bulmuþ gönüllerin daha evvelki velâyet makamlarýný ziyaretlerinde aldýklarý ilham ancak kendi zamanlarýnýn insanýnýn (Sahibuz Zaman) isminin zuhur etmesidir. Manevî þahsiyetleri ileri-geri þeklinde deðerlendirmeler yapmak insanlarý nifaka götürecek bir düþünce tarzýdýr. Allah'ýn çok ileri ferdiyyet lütfettiði gönüller de vardýr ve fakat onlar kendilerini izhar ederlerse bilinebilirler. Ýnsanda manevî terakki, zamanýn velâyet gönlünü tasdik iledir. Peygamberlerdeki velâyet mi yoksa evliyalardaki velâyet mi yüksektir? Sorusuna þöyle cevap verilir: Bir kere 'yükseklik' konusu Allah'a göredir. Onun tartýþýlmasý uygun olmaz. Allah yakýnlýk verdiði gönlü yetiþtirir. Bu demektir ki önce veli olunur, sonra halka döner. Bu da nübüvvettir. Peygamberler velâyetin idrakinin anlatýmý olarak nübüvveti tatbik ederler. Peygamberimiz bütün peygamberlere imam olmuþtur. Ayrýca Peygamberimiz; "Benim ev- 30

34 liyam beni Ýsrail peygamberleri mesabesindedir" buyurmuþlardýr. O halde Peygamberimiz ile devir tamam olmuþtur. Allah dininin en yüksek idraki Peygamberimiz iledir. Peygamberimizden sonra zuhur eden veliler Allah'ýn Peygamberimizdeki kemalatý ile arif olmuþlardýr. Bunlar nazar-ý itibara alýnýrsa en yüksek idrak ve anlayýþýn Peygamberimiz ve O'nun evliyasý ile olduðunun anlaþýlmasý lazým gelir. Peygamberimizin evliyasý kýyamete kadar baki olduðuna göre, O'nun velâyet irfaný devamdadýr demektir. Peygamberimizden sonra görünmüþ olan velâyet de davet yapmýþtýr. Ancak hiç biri "Peygamberim" buyurmamýþtýr. Çünkü zaten ilim, bilgi, davet hepsi Peygamberimize aittir. Rivayet edilmiþtir ki; Miraç sýrasýnda Hz. Abdülkadir Geylânî âlem-i latiften koþup geldi. Boynunu Fahr-i Kâinatýn ayaðýnýn altýna koydu. Kâinatýn Efendisi Sultanýmýz buyurdu ki; "Velilerimin boynu da senin kademin altýnda olsun" ve öyle oldu... Hz. Pirimizin "Kademim tekmil evliyanýn boynu üzerindedir" beyaný Hz. Ýmam-ý Ali'den yürüyen ilâhi ilmin Hz. Pirimizden intiþar edeceðini iþaret etmektedir. 31

35 Hz.Abdülkadir Geylani Sultanýmýz, Gavsiyyetin hatim noktasýdýr. Hatim bir makamýn en yüksek noktasýný ifade eder. Hz.Pirimiz; "Kademim tekmil evliyanýn boynu üzerindedir" buyurmakla "Gavsiyyetin " tekmil evliyanýn üzerinde bir makam olduðunu da ifade etmektedir. Umumi velâyetin dünya üzerinde tatbikatý vardýr. Ancak "Gavsiyyet" âlemlerdeki tatbikatý da iþaret eder. Bu noktada Hz.Pirimiz "Reis-ü'l Mürþidîn" sýrlarýný açmaktadýr. Tarikatlar ve dergâhlar Hz.Pirimiz ile kurumsallaþmýþtýr. Ýlâhî feyz Gavsiyyet ile yayýlmýþtýr. Umumi teâmüle göre farklý tariklerden meþayih toplansa baþkanlýðý Kadiri þeyhi yapar. Allah'ýn isimleri bu mübarek gönüllerde kemalat bulmuþtur. Onlar Allah'ýn isimlerinin mümessil noktalarýdýr. Peki, Allah velâyet isimlerinin kemalat bulmasýný neden istedi? Yarýn ahirette bu isimler tekrar faaliyettedirler. Onlarýn faaliyette olmalarý için kemal bulmalarý lazýmdýr. Neden Hatmül Velâyet ile kemal bulmalarý istendi? Onlar Deryayý Nuru Muhammed'deki Hatmül Velâyet ile kemal bulacaklar ki, diðer âlemlerde de devam edebilsinler. Yeryüzü tatbikatýnda olan birçok isimler kaybolup 32

36 gidecektir. Çünkü onlar Deryayý Nuru Muhammed'deki Hatmül Velâyet ile kemal bulmamýþlardýr. Ahzâb sûresi 72. âyetinde; "Ýnna aradne'l emanete ale's semavati ve'l ardý ve'l cibali feebeyne en yahmilneha ve eþfakne minha ve hamelehe'l insanü innehu kane zalumen cehulen" "Muhakkak ki biz emaneti semavata ve arza ve daðlara arz eyledik ama onu yüklenmekten imtina' ettiler ve onlar endiþe ettiler. Ve 'el Ýnsan' onu yüklendi. Muhakkak ki 'O' zalumdur, cehuldür" buyrulmaktadýr. Bu âyette geçen 'cehul' (cahillik) ve 'zalum' (zalimlik) kelimelerini sadece zahir anlamlarý ile deðerlendirmek eksiklik olur. Ýnsanýn azamet-i ilâhîyeyi idrak etmesi mümkün deðildir. Bu mümkün olamayýþ "cehül" noktasýdýr. Azamet-i ilâhîye'yi bir insanýn kendi baþýna öðrenmesi de mümkün deðildir. Ancak bir insanýn öðretmesiyle bir nebze bilebilir. O öðretmeyi Allah'ýmýz kendi arzu ettiði bir gönülle yapar ve kendisini bildirdiði kadar bilinebilir. Hz. Pirimizin Risalet-i Gavsiyye adlý eserinde "Ey 33

37 gavs, ilmin ilmi cehuldür" beyaný vardýr. Yani ilimde zirveye varan âlim kiþi Allah'ýn namütenahiliðini ve azamet-i ilâhîyesini idrak edince kendindeki ilmin bir hiç mesabesinde olduðunu ve Hakka karþý ebedi cahil olduðunu anlar. Ýþte âyetteki cehullük bu makamdaki gönlün vardýðý idraki iþaret etse gerekir. Allah'ý O'nun istediði gibi tanýmamakta ýsrar ise zalimliktir. Bugün velâyet Hz. Muhammed'in (s.a.v) meþrebi ile yürümektedir. Din anlayýþý bu anlayýþta olursa doðrudur. Ulema-i rüsûm imaný, dinin þeklî tatbikatý ile ölçmektedir. Ýbadetler zaten imaný ikrar içindir. Ancak; "Hiç bilenlerle bilmeyenler müsavi olur mu?" buyrulmaktadýr. Velâyet anlayýþýnda çok ileri olmak, ilim ve bilgi ile tatbikat yapmakla olur. Þüphesiz o da Allah'ýn bildirmesi ve lütfu iledir. Mülk sûresi 3. âyetinde; "Ellezî halaka seb'a semâvâtin tibâkâ, mâ terâ fî halkýr rahmâni min tefâvut, ferciýl basara hel terâ min futûr" "(O'dur) yedi semavatý tabakalar halinde halk eden. Göremezsin Rahman'ýn halk ediþinde bir eksiklik. Artýk rücû ettir basarý. Görüyor musun bir çatlak (kusur)" buyrulmaktadýr. 34

38 Asýl olan insandýr. Allah insan varlýðýný Musavvir inde arzu buyurdu. Henüz Esfele Safilin (kozmik âlem) yaratýlmamýþtý. Allah insaný yarattý ve kendi hususiyetlerinden 'yedi nefis merhalesi' lütfetti. Ve; "Siz bu nefis makamlarýndan geçerseniz bana ulaþýrsýnýz" buyurdu. Esfele Safilin den insanýn terakki ederek Allah'a yaklaþma tecrübesine nazire olarak da semavat yedi tabaka olarak yaratýlmýþtýr. Ýnsan bu yedi mertebeyi idrak ile bir güzellik kazandýðý zaman ilâhî âleme intikal etmesi için, daha ileri yaratýlýþta (ahiret âleminde) bir vücûd almasý için, bu madde (cesed) âleminden soyutlanmasý icap etmektedir. Ýnsan kendisindeki nefsi makbul bir noktaya getirmesi için, ruha tâbi kýlmasý ve bir ahenge gelmesi icap etmektedir. Dergâhlarda zikir devranlarýnda yedi nefis makamý için zikredilen esma böylelikle birbiri ile ahenk haline gelmektedir. Bu gayretler Allah a lâyýk kul olmak içindir. Esfele Safilin denilen bu madde âleminde milyarlarca ýþýk yýlý uzaklýklar söz konusudur. Ancak bu büyüklük idrak dýþý olmasýna raðmen yine de madde ile sýnýrlýdýr. Ýlâhî âlemde kiþiye, o âlemin þartlarýna göre ruh 35

39 ayný kalmak üzere yeni bir vücûd lütfedileceði bildirilmiþtir. Ýlâhî âlemde Allah bütün varlýklarý kendisinde toplayacak ve daha sonra arzuyu ilâhîsi olan kullarýna onlara lütfedeceði makamlara göre yeni bir vücud lütfedecektir. Esfele Safilin ruhun tekâmülü için bir araçtýr. Peki, bundaki murat nedir? Bu tekâmülden Allah'ýmýzýn murad-ý ilâhîyesi olan Musavvir'inde tasavvur ettiði isimlerin kendi mazhariyetlerinin meydana çýkmasýdýr. Tekâmülde en büyük merhale velâyettir. Velâyette terakki eden tekâmül eder. Velâyette tekâmül edenlerin hali Hüve'ye aittir. Onlar için artýk hesap-kitap tatbikatý söz konusu deðildir. Hatmül Velâyet sýrrý bu hususlarý açýp izah edecektir. Enâm sûresi 34. âyetinde; " Ve lekad caeke min nebeilmürseline" " Ve andolsun sana mürsellerin haberleri gelmiþtir." buyrulmaktadýr. Kehf sûresi 13. âyetinde Ashab-ý Kehf ile ilgili olarak ise; "Nahnü nekussu aleyke nebeehüm bilhakký" 36

40 "Biz, sana onlarýn haberlerini "Hakk" ile kýssa eyliyoruz." buyrulmaktadýr. Kur'an'da geçmiþ peygamberlerin kýssalarý en doðru anlatýmdýr. Çünkü Allah'ýmýz o gönüllerde nasýl göründüyse onu anlatmaktadýr. O halde zamanýn velisi de Peygamberimize atfedilen hadisler hakkýnda ravi zincirine bakarak deðil de Allah tan aldýðý ilham ile; "Hz. Muhammed (s.a.v) böyle buyurmuþtur" der. Zannediliyor mu ki hakikati bulmuþ olan o veli hakikate uymayan bir söz söylesin? Söylediði anda; "hayr-ü'l makirin" zuhur eder. Rabbim onu reddeder ve "Onu sil; öyle söyleme, böyle söyle!" buyurur. Doðruyu söylediði zaman da "es selâm" ilhamýný alýr. Allah'ýn Kur'an'da açmýþ olduðu hususiyetler Hüve'nin varlýklar üzerindeki tatbikatýný anlatan âyetlerdir. Bu hususu da bizzat kendisinin açýldýðý velâyet noktalarý ile tatbikata koyduðu anlaþýlmaktadýr. Bütün bu tatbikatlar velâyet noktasýnda Allah'ýn arzu ve tatbikatýnýn iþlenmesini anlatýr. Bu nokta halký cezbeder, yani velâyetin Allah'a olan merbudiyetini ve tabiyetini esas almaz da biz bu kudreti madde olarak nasýl kullanýrýz diye düþünür. Hüve zattýr; nübüvvet Allah ismine tâbidir; velâyet Hüve'ye tâbidir. 37

41 Hz. Muhammed (s.a.v) Hatemen Nübüvvet olarak Allah ismini zikretti Allah'a ibadet ediniz buyurdu. Hatmül Velâyet, velâyet icabý Hüve'yi zikreder, bugüne kadar mahfi olan Hüve hususiyetini açar. Hüve noktasý yanlýþý reddetmez; doðrultur düzeltir; ondaki rahmeti görür; yanlýþtan doðruyu çýkartýr. Hüve konusu Allah'ýn velâyet tatbikatýnýn açýlmasýdýr. Zaten baþlangýç velâyet ile baþladý, kapanýþýn da velâyet ile olmasý umulur. 38

42 KUR AN-I KERÎM VE HADÎS-Ý ÞERÝFLERDE HATMÜL VELÂYET Ý ÝÞARET EDEN BEYANLAR B Ý S M Ý L L A H Ý R R A H M A N Ý R R A H Ý M A'râf sûresi âyetlerinde; "Ýnne veliyyiyallâhullezî nezzelel kitâbe ve huve yetevelles sâlihîn.vellezîne ted'ûne min dûnihî lâ yestetîûne nasrakum ve lâ enfusehum yensurûn." "Muhakkak ki benim velîm 'el Kitab'ý inzal eyleyen Allah'týr. Ve 'Hüve' salihleri kendisine velî edinir. Ve Hû'nun dûnundakine dua ettikleriniz, onlar ne size yardým etmeye güç yetirebilir ne de nefislerine yardým edebilirler." buyrulmaktadýr. Bu âyetler velâyeti çok güzel anlatmaktadýr. Âyetler Peygamberimizin; "Size Allah'ýn kitabýný ve Ehli Beyt imi býrakýyorum," hadisini iþaret etmektedir. Her zamanýn evliyasý Ehl-i Beyt hususiyetinden görünmüþlerdir. Âyette Hû'nun göründüðü gönül noktalarýnýn dýþýndaki ilticalarýn geçerli olmadýðý belirtilmektedir. 39

43 Enbiyâ sûresi 50. âyetinde; "Ve hâzâ zikrun mubârekun enzelnâhu, efe entum lehu munkirûn." "Ve bu 'HÛ'ya inzal ettiðimiz bir zikr-i mübarektir. Artýk sizler HÛ'yu inkâr mý ediyorsunuz?" buyrulmaktadýr. Peygamber beyanlarý Hû'ya ait beyanlardýr, itirazlarýn kabul edilmediði görülmektedir. Rûm sûresi 18. âyetinde; "Ve lehul hamdu fîs semâvâti vel ardý ve aþiyyen ve hîne tuzhýrûn" "Hamd Hû'nundur; semavatta da, arzda da, günün sonunda da (Hatmül Velâyet e iþaret) ve öðleye erdiðiniz vakit de (Hatmün Nübüvvet e iþaret)" buyrulmaktadýr. Zâtîyetin ve velâyetin hitamý akþam ile temsil olunuyor. Güneþin batmaya yakýn olan zamaný da Ýnkýlab-ý Kebir e gelindiðine ve Hatmül Velâyet in zuhuruna iþarettir. Hz. Fâtime Validemizden bu vakitte dualarýn makbul olduðuna dair rivayet vardýr. 40

44 Günün öðlen zamaný zâtîyetin en parlak zamanýdýr. Hatmün Nübüvvet'e iþaret edilmiþtir. Allah'ý en yüksek seviyede idrak noktasýna gelindiði zaman Hz. Muhammed (s.a.v) zamaný olup öðlen güneþi ile temsil olunmuþtur. En yüksek nokta ile Hüve sýrrýna iþaret edilmiþtir. Zeval vakti, Hüve'ye iþarettir. Güneþin tam tepe noktasýnda namaz kýlýnmaz. O noktada tapan-tapýlan hepsi kendisidir mânâsý da vardýr. Neml sûresi 93. âyetinde; "Ve kulil hamdu lillâhi seyurîkum âyâtihî fe ta rifûnehâ, ve mâ rabbuke bi gâfilin ammâ ta melûn" "Elhamdülillah. Yakýnda HÛ'nun âyetlerini size gösterecek ve (onlara) arif olacaksýnýz,"de. Ve Rabbin amel edeceklerinizden gâfil deðildir." buyrulmaktadýr. Âyetler Peygamberimizden sonra zuhur edecek velâyet gönüllerine iþarettir. O gönüller de, onlara uyanlar da O'nun kaydýnda mevcuttur. Allah kullarýna rahmet için kulun amel defterini kayýt altýna alýyor ve onlarý âriflerden kýlýyor buyrulmaktadýr. 41

45 Rûm sûresi 25. âyetinde; "Ve min âyâtihî en tekûmes semâu vel ardu bi emrih, summe izâ deâkum da veten minel ardý izâ entum tahrucûn" "Yine Hû'nun âyetlerindendir: Semavatýn ve arzýn Hû'nun emriyle (ayakta)durmasý, sonra sizi davet ettiðinde derhal arzdan huruc edersiniz." buyrulmaktadýr. Hû'nun âyetleri ile veliler ve peygamberler iþaret edilmiþtir. Semavat ve arz Hû noktasýnýn varlýðý ile kaimdir. Hû nun göründüðü noktanýn olmamasý ise, ilâhî emir noktasýnýn olmamasý olur ki, alemler herc-ü merc olur. Âlemlerde her tatbikat, Zamanýn Ýnsaný olan Hû noktasýnýn gönlünde zuhur eden Hatmül Velâyet arzusu iledir. Sur-u Ýsrafil'e de talimatýn, Hû noktasý ile verileceði muhtelif âyetlerde iþaret edilmiþtir. Rûm sûresi 27. âyetinde; "Ve huvellezî yebdeul halka summe yuîduhu, ve huve ehvenu aleyhi, ve lehul meselul a lâ fîs semâvâti vel ard, ve huvel azîzul hakîm" "Yaratmayý baþlatan, sonra HU yu iade ede- 42

46 cek olan HÜVE'dir; bu HÜVE'ye pek kolaydýr. Semavatta ve arzda en yüce misal HU'nundur. HÜVE, Aziz ve Hakim olandýr." buyrulmaktadýr. Hüve varlýklarý yaratmadan önce Musavvir'inde arzu buyurmuþtur. Hüve'nin göründüðü nokta Hüve'yi anlatýyorsa, Hüve'nin göründüðü noktada Hatmül Velâyet sýrrý açýlmýþ ve tamama ermiþse, bütün bunlarý yeni bir hususiyet olarak deðerlendirmek yani "Ýnkýlab-ý Kebir" olarak görmek lazýmdýr. El-Ýnsan noktasý en yüce misaldir. O, Hüve'nin göründüðü noktadýr ve o gönülden her güzellik yayýlmaktadýr. Hüve nin açýldýðý gönlün hususiyetleri, 'El-Aziz', 'El-Hakim' sýfatlarý ile Zamanýn Ýnsaný noktasý tarif edilmektedir. Maide sûresi 3. âyetinde; "...Elyevme ekmeltü leküm diyneküm ve etmemtü aleyküm ný'metiy ve redýytü lekümül'islâme diynen..." "...Sizler için dininizi ikmal ettim ve üzerinize nimetimi tamam ettim. Ve sizler için din olarak Ýslâm a razý oldum..." buyrulmaktadýr. 43

47 Dini ikmal'; nübüvvetin tamamlanmasýdýr. Ýnsanlarýn koyduklarý kurallar dünyevîdir. Din ise Allah'ýn yaratmýþ olduðu insanlardan istediði kulluk idrakidir. Allah, dinini Hz.Muhammed (s.a.v) ile tamamlamýþtýr. Diðerleri din deðil dünyevî kanunlardýr. Bütün peygamberler Efendimize gelinceye kadar Allah dinini anlatmýþlardýr. Ancak Peygamberimizin zuhuru ile Allah ýmýz geçmiþ anlatýmlarý mer iyyetten kaldýrmýþtýr. Nimetin tamamlanmasý ; Allah ýn bildirmesi ile din ve velâyet-i hususiyenin tamamlanmasýdýr. Nitekim nübüvvet ve din Allah ýn Peygamberimize bildirdikleri ile tamam olmuþtur. Burada manevî olarak tamamlanan hususlar Efendimiz ile nübüvvetin, risaletin ve vesile (ilâhî rehber) sýrrýnýn tamamlanmasý ve velâyet-i ilâhîyenin hakikat-i ilâhîyesinden haber verilmesidir. Efendimiz ile lütfedilmiþ olan Hatmül Velâyet sýrrý ile de velâyetin hitam bulmasýdýr. Ýþte Sevgili Peygamberimiz ile lütfedilmiþ olan bu sýrlarýn tamamlanmasý, bütün âlemlerin yeni bir hâle tebeddül edeceðinin iþaretidir. Rabbimiz Sevgili Efendimiz ile bildirmiþ olduðu bu ilâhî hususiyetleri kendisinin yolundan zuhur eden veliler ile bildirmiþ ve nihaî olarak Hatmül Velâyet tecellisi ile velâyeti tamamlayacaðýna iþaret etmiþtir. 44

48 Bu âyetlerdeki arzu nedir? Allah, Deryayý Nuru Muhammed ismi ile programýný tatbik etti. Bu tatbikatýn ismi Deryayý Nuru Muhammed dir. Sonra da Deryayý Nuru Muhammed ismine en ekmel ve mükemmel mümessil noktayý zahir kýldý ki, Mekke'de zuhur eden Hz. Muhammed'dir. (s.a.v) Böylelikle Allah; Benim arzum budur, buyurdu. Bu, Allah'ýn dünyadaki nübüvvet arzusunun hitama ermesidir. Allah ýmýz; "Deryayý Nuru Muhammed ile arzumu tamam ettim. Ancak Deryayý Nuru Muhammed deki arzularýmýn bu tatbikatý devam edecektir" buyurmaktadýr. Bu, velâyete iþarettir ki, Hatmül Velâyet ile de bunlarý açmaktadýr. Deryayý Nuru Muhammed deki sonsuz görünme sýrlarý da Hatmül Velâyet ile devam etmektedir. Deryayý Nuru Muhammed deki velâyet isimleri de Peygamberimize muzaf olarak görünmüþtür. Yani evliyayý kiram O'ndan görünmelerdir. Buruc sûresi âyetlerinde; "Ýnnehu huve yubdiu ve yuîd. Ve huvel gafûrul vedûd. Zul arþil mecîd. Fa âlun limâ yurîd" "Hüve'dir mübdî (baþlangýçta yaratan) ve muîd (iade eden). Hüve'dir el-ðafur (çok baðýþlayan), el-vedud (çok seven). (Hüve'dir) 45

49 Arþ'ýn sahibi, el-mecid (yüce).(hüve) Dilediðini yapandýr." buyrulmaktadýr. Hatmül Velâyet Hüve'ye tâbidir. Kur'an ýn bu beyaný Hatmül Velâyet i de iþaret etmektedir. Allah ýmýzýn Musavvir indeki velâyet arzusundaki aþkýn ismi Vedud dur. Bütün varlýklar Allah'ýndýr ve Hüve'ye tâbidir. Hüve kendini bir gönülde açtýktan sonra bütün varlýklar o gönle tâbi olurlar. Maide sûresi 55. âyetinde; "Ýnnemâ veliyyukumullâhu ve resûluhu vellezîne âmenullezîne yukîmûnes salâte ve yu tûnez zekâte ve hum râkýûn" "Sizin veliniz, Allah'týr ve HÛ'nun Resûludur ve iman etmiþ olanlardýr ki namaza devam ederler ve rükû' halinde (boyun eðerek) zekâtý verirler." buyrulmaktadýr. Bu âyetin Hz.Ýmam-ý Ali hakkýnda nazil olduðu rivayeti vardýr. Hz.Ýmam-ý Ali "Þah-ý Velâyet"tir. Velâyet Hz.Ýmam-ý Ali'den yürümüþtür. Ancak bu âyet sadece Hz.Ýmam-ý Ali'ye isnad edilirse ondan sonra evliya yoktur gibi bir mânâ ortaya çýkar. Hâlbuki Allah hiçbir zamaný boþ býrakmamýþtýr. Bu âyet her zamanda zuhur eden velâyeti, yani Hatmül Velâyet sýrrýný iþaret etmektedir. 46

50 Maide sûresi 56. âyetinde; "Ve men yetevellallâhe ve resûlehu vellezîne âmenû fe inne hýzbellâhi humul gâlibûn" "Kim Allah'ý, HU nun Resûlünü ve iman edenleri dost edinirse (bilsin ki) galip olanlar þüphesiz Allah'ýn tarafýný tutanlardýr. (Hizbullah)" Sevgi, imaný þuurlandýran bir konudur. Karþýlýksýz sevgi Allah'a imaný remzeder. Kur an'ýn tarifi ile Hizbullah olanlar, yani Allah ehli olanlar, Allah'ý hiçbir karþýlýk beklemeden severler. Bütün varlýklarý da Allah'a olan sevgilerinden dolayý hoþ görürler. Allah dostlarýný dost edinenler Hizbullahtýr. Ra d sûresi 7. âyetinde; "...Ýnnemâ ente munzirun ve li kulli kavmin hâd (hâdin)." "...Sen ancak bir uyarýcýsýn, her topluluk (kavim) için bir hidayet rehberi vardýr" Bir mânâsý da; "Sen, ancak bir uyarýcýsýn ve her topluluk 47