Editör: Yrd. Doç. Dr. Orçun Bozkurt ÇEVRE EĞİTİMİ ISBN: Kitapta yer alan bölümlerin tüm sorumluluğu yazarına aittir.

Transkript

1 4. Baskı

2 Editör: Yrd. Doç. Dr. Orçun Bozkurt ÇEVRE EĞİTİMİ ISBN: Kitapta yer alan bölümlerin tüm sorumluluğu yazarına aittir. 2014, Pegem Akademi Bu kitabın basım, yayın ve satış hakları Pegem Akademi Yay. Eğt. Dan. Hizm. Tic. Ltd. Şti ye aittir. Anılan kuruluşun izni alınmadan kitabın tümü ya da bölümleri, kapak tasarımı, mekanik, elektronik, fotokopi, manyetik, kayıt ya da başka yöntemlerle çoğaltılamaz, basılamaz, dağıtılamaz. Bu kitap T.C. Kültür Bakanlığı bandrolü ile satılmaktadır. Okuyucularımızın bandrolü olmayan kitaplar hakkında yayınevimize bilgi vermesini ve bandrolsüz yayınları satın almamasını diliyoruz. 2. Baskı: Eylül 2010, Ankara 4. Baskı: Ağustos 2014, Ankara Yayın-Proje Yönetmeni: Ayşegül Eroğlu Dizgi-Grafik Tasarım: Gamze Dumlupınar Kapak Tasarımı: Gürsel Avcı Baskı: Ayrıntı Basım Yayın ve Matbaacılık Ltd. Sti İvedik Organize Sanayi 28. Cadde 770. Sokak No: 105/A Yenimahalle/ANKARA ( ) Yayıncı Sertifika No: Matbaa Sertifika No: İletişim Karanfil 2 Sokak No: 45 Kızılay / ANKARA Yayınevi Yayınevi Belgeç: Dağıtım: Dağıtım Belgeç: Hazırlık Kursları: İnternet: E-ileti: pegem@pegem.net

3 ÖNSÖZ Eğitim fakültelerinde yapılanma çalışmaları neticesinde 2006 yılı sonunda tüm eğitim fakültelerinde okutulan dersler yeniden oluşturulmuştur. Bu süreçte çevre bilimi adı altında eğitim fakültesi ilköğretim bölümü sınıf öğretmenliği ana bilim dalında okutulan ders, yerini çevre eğitimi dersine bırakmıştır. Yeni programda çevre eğitimi dersinde; bireyleri çevreye daha duyarlı hale getirmek, ekolojik kavramları öğretmek, çevre kirliliğini daha yakından tanıtmak gibi temel konular ele alınmaya çalışılmıştır. Bu bakış açısıyla çeşitli üniversitelerden değerli hocalarımızın katkılarıyla ünite fikri doğrultusunda bölümleştirilen kitabın akademisyenlere ve siz öğrencilere yararlı olması temennisiyle Editör: Orçun BOZKURT iii

4 Bölümler ve Yazarları 1. Bölüm: Çevre Bilimi ile İlgili Başlıca Terimler ve Kavramlar Doç. Dr. Arzu CANSARAN Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yrd. Doç. Dr. Cengiz YILDIRIM Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi 2. Bölüm: Dünyanın Büyük Ekosistemleri Doç. Dr. E. Selcen DARÇIN Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi 3. Bölüm: Besin Zinciri ve Besin Ağı Yrd. Doç. Dr. Mustafa HAMALOSMANOĞLU Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi 4. Bölüm: Ekolojik Etki Yrd. Doç. Dr. Yüksel GÜÇLÜ Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi 5. Bölüm: Su ve Toprak Kaynakları Doç. Dr. Arzu CANSARAN Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yrd. Doç. Dr. Cengiz YILDIRIM Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi 6. Bölüm: Ekolojik Konu ve Sorunlar Prof. Dr. Lütfullah TÜRKMEN Uşak Üniversitesi Eğitim Fakültesi 7. Bölüm: Çevre Bilinci Yrd. Doç. Dr. Canan DİLEK EREN Kocaeli Üniversitesi Eğitim Fakültesi iv

5 İÇİNDEKİLER Önsöz... iii Bölümler ve Yazarları... iv İçindekiler... v 1. Bölüm ÇEVRE BİLİMİ İLE İLGİLİ BAŞLICA TERİMLER VE KAVRAMLAR (ss:1/19) Populasyonun Özellikleri... 2 Ekosistem... 5 Ekosistem ve Özellikleri... 6 Kaynaklar Bölüm DÜNYANIN BÜYÜK EKOSİSTEMLERİ (ss: 21/34) Karasal Ekosistemler Ormanlar Maki Çayırlar Çöller Sucul Ekosistemler Denizel Ekosistemler Akarsu Ekosistemleri Durgun Su Ekosistemleri Kaynaklar v

6 3. Bölüm BESİN ZİNCİRİ VE BESİN AĞI (ss: 35/64) Habitat, Ekolojik Niş ve Rekabet Ortak Yaşam ve Karşılıklı Yaşama Tür İçi İlişkiler Türler Arası İlişkiler Yaşamın Devamı Karbon Döngüsü Fosfor Döngüsü Azot Döngüsü Su Döngüsü Oksijen Döngüsü Nüfus Artışı Kaynakça Bölüm EKOLOJİK ETKİ (ss: 65/124) Ekolojik Etki Erozyon Ormanların Yok Olması Kentsel Çevreler Davranış Kirliliği Çevre Kirlenmesi Bataklıklar ve Atık Su Duyarlı İnsanların Tepkisi Çevreyle ilgili karar verme Kaynaklar vi

7 5. Bölüm SU ve TOPRAK KAYNAKLARI (ss: 125/152) Su Kaynakları Su ve Önemi Su Kirliliği Türkiye nin Su Kaynakları Su Tüketimi Suyun Sürdürülebilir Kullanımı İçin Çözüm Önerileri Toprak Kaynakları Toprak Kirliliği Erozyon Türkiye nin Toprak Kaynakları Çölleşme Toprağın Sürdürülebilir Kullanımı İçin Çözüm Önerileri Kaynaklar Bölüm EKOLOJİK KONU VE SORUNLAR (ss: 153/178) Çevre Sorunlarının Kısa Bir Tarihi Seyri Ekolojik Sorunların Ortaya Çıkışı İnsanlığın Belli Başlı Ekolojik Sorunları Nüfus Artışı ve Mekân Sorunu Enerji Sorunu Tarımsal Sorunlar Çölleşme Çoraklaşma ve Kuraklık Ormansızlaşma Canlı Türlerinin Yok Olması Küresel Isınma Sonuç Yararlanılan Bazı Kaynaklar vii

8 7. Bölüm ÇEVRE BİLİNCİ (ss: 179/213) Çevre Bilincinin Doğuşu Çevre Bilincinin ve Hareketinin Yükselişinin Ardında Yatan Etmenler Çevre Bilincinin Gelişiminin Göstergeleri Batıda Çevre Bilincinin Gelişimi İngiltere Amerika Almanya Türkiye de Çevre Bilincinin ve Hareketinin Gelişimi : Çevre Hareketinin İlk Örnekleri : Çevre Hareketinde Canlanma Dönemi ve Sonrası: Yeşillerin Ortaya Çıkışı Çevre Bilincinin Yerleşmesinde Gönüllü Kuruluşların Rolü Çevre Konusunda Etkinliklerini Sürdüren Gönüllü Kuruluşların Gelişimi Başlıca Gönüllü Çevre Kuruluşları Kaynaklar viii

9 1. Bölüm ÇEVRE BİLİMİ İLE İLGİLİ BAŞLICA TERİMLER VE KAVRAMLAR Doç. Dr. Arzu CANSARAN Yrd. Doç. Dr. Cengiz YILDIRIM Çevre: Belirli bir zamanda dolaylı ya da dolaysız olarak kişiyi etkileyen, ferdin maddi, manevi gelişmesini ve yaşam koşullarını belirleyen biyolojik, coğrafi ve toplumsal etkenlerin tamamıdır. Çevre; günümüzde doğal, ekonomik ve kültürel değerlerin bir bütünü olarak ele alınmaktadır. İnsanla birlikte bütün canlı ve cansız varlıklarla; canlı varlıkların her çeşit eylem ve davranışını etkileyen fiziksel, kimyasal, biyolojik ve toplumsal nitelikteki etkenlerin bütünü olarak değerlendirilmektedir. Bugünün ihtiyaç ve beklentilerini, gelecek kuşakların ihtiyaç ve beklentilerinden ödün vermeden karşılamanın yollarını arama amacına dayanan sürdürülebilir kalkınma kavramı, çevre ve kalkınmanın her düzey ve süreçte bütünlük taşıyan bir şekilde ele alınması ilkesine dayanmaktadır. Habitat: Bir organizmanın veya populasyonun doğal olarak yaşadığı yere habitat denir. Örneğin; hamsi balığının habitatı Karadeniz dir. Ekolojik Niş: Çoğu zaman habitat sözcüğünün anlamıyla karıştırılan ekolojik niş bir organizma veya populasyonun ekosistem içindeki işlevini belirtir. Diğer bir deyişle, ekolojik niş organizmanın yaşamını sürdürebilmek için kurduğu ilişkileri ve işlevini yani yaptığı işi belirtmek amacıyla kullanılır. Bu açıklamalardan da anlaşılacağı gibi, habitat bir canlının yaşadığı yeri (adres), ekolojik niş ise işini (mesleğini) belirtmektedir.

10 2 Çevre Eğitimi Tür: Aynı atadan gelen, aynı embriyolojik safhalardan geçen, yapısal olarak birbirine benzer, kendi aralarında çiftleştiklerinde kısır olmayan yavrular veren canlılar olarak tanımlanabilir. Populasyon: Belli sınırlar içerisinde yaşayan aynı türe ait bireylerin oluşturmuş olduğu topluluklardır. Örneğin; Yeşilırmak ta (Amasya) yayın balığı populasyonu gibi. Populasyonun Özellikleri 1. Populasyonun Büyüklüğü: Populasyon büyüklüğünün ölçüsü populasyondaki birey sayısıdır. Populasyon büyüklüğü zamana bağlı olarak değişkenlik gösterebileceği gibi, sabit de kalabilir, Populasyon büyüklüğündeki değişmeler, doğum, ölüm ve göç olayları ile ilişkilidir. a. Populasyon büyüklüğündeki Değişme (D)=Artış-Azalış formülü ile hesaplanabilir. b. Populasyondaki Artış (A)=Doğum+İçe göç ile ifade edilir. c. Populasyondaki azalış (E) =Ölüm+Dışa göç ile ifade edilir. O halde populasyondaki değişim; (Doğum+İçe göç)-(ölüm+dışa göç) formülü ile ifade edilebilir. Kısaca; D=A-E a. D değeri pozitif ise büyüyen populasyondan b. D değeri negatif ise küçülen populasyondan c. D değeri nötr ise dengedeki populasyondan söz edilebilir. Populasyonlar için genellikle iki tip büyümeden bahsedilebilir. 1. S tipi büyüme: Bu şekilde büyüyen populasyonlarda gelişme başlangıçta düşüktür. Bu duruma populasyonun kuruluş fazı denir. Bunu izleyen faz da logaritmik artış fazı olarak adlandırılır. Bu durum bir süre devam ettikten sonra, populasyonda negatif artış fazı olarak tanımlanan populasyon hızında gerileme dönemi gözlenir. Daha sonra populasyon dengelenir.

11 Temel Kavramlar 3 Birey sayısı Kuruluş fazı Logaritmik artış fazı Negatif artış fazı Denge düzeyi Populasyonda S tipi Büyüme Eğrisi Zaman Şekil 1. S tipi büyüme eğrisi 2. J Tipi Büyüme: Önce kısa bir kuruluş fazı geçirilir, sonra hızlı bir çoğalma fazı ortaya çıkar. Ancak çevre direnci artınca populasyon yoğunluğunda hızlı bir düşme başlar. Bu tip büyümede denge düzeyi gözlenmez. Yani dengeye ulaşmadan populasyon için yok oluş evresi başlar. Bazı böcek populasyonlarında görülmektedir. Birey sayısı İlkbahar Yaz Sonbahar Kış Populasyonda J tipi Büyüme Eğrisi Zaman Şekil 2. J tipi büyüme eğrisi 2. Populasyon yoğunluğu: Belli bir zaman aralığında belli bir alanda bulunan birey sayısına populasyonun yoğunluğu denir. Yoğunluğu; üreme, göç, besin miktarı, alanın genişliği gibi faktörler etkiler.

12 4 Çevre Eğitimi 3. Taşıma Kapasitesi: Bir populasyonun barındırabileceği en fazla birey sayısı olarak ifade edilir. Taşıma kapasitesi; besin miktarı, barınma imkânları gibi faktörlerce belirlenir. Populasyonda yaş dağılımı; insan populasyonlarında 1 15 yaş gurubu üreme öncesi (genç), yaş grubu üreme dönemi (orta yaş), 60 yaş ve üzeri üreme sonrası (yaşlı) grubu oluşturmaktadır. Büyüyen populasyonlarda gençlerin, dengedeki populasyonlarda orta yaşlıların, küçülen populasyonlarda ise yaşlıların sayısı fazla olmaktadır. Şekil 3. Yaş piramitleri Kommunite: Belli bir bölgede yaşayan çeşitli türlere ait bireylerin oluşturduğu topluluk şeklinde tanımlanabilir. Bir kommunite sadece bitki veya hayvan türlerine ait populasyonlardan oluşabileceği gibi, hem bitki, hem de hayvan populasyonlarından da oluşur. Bu birleşme genelde iklimsel faktörlerin etkisine bağlı olarak gelişir. Örneğin; Boraboy gölünde (Amasya) yaşayan tüm populasyonlar. Süksesyon (Sıralı Değişim): Belli bir bölgede çeşitli türlerin belli bir süreç içinde birbirlerini izleyerek ortaya çıkmalarıdır. Süksesyonda bir önceki tür bir sonraki tür için uygun ortam hazırlar. Genel olarak floristik ve faunistik süksesyondan söz edilir. Bitkilerin belirleyici şekilde baskın olmaları nedeniyle, herhangi bir yerde çevre koşullarını derinden etkileyerek değiştirdiğinden, habitatta floristik süksesyon daha belirgindir. Süksesyon birincil (primer) veya ikincil (sekonder) olarak gruplandırılır. Birincil süksesyonda; süksesyon daha önce hiçbir canlı türünün bulunmadığı ortamlarda başlar. Süreç binlerce yıl olabilir ve sırası ile aşağıdaki gibi gerçekleşir.

13 Temel Kavramlar 5 a. Liken evresi; Likenler, taş, kum ve çakılların topraklaşmasını sağlar ve toprak kalitesini yükseltir. b. Yosun evresi; Liken evresinden sonra başlar. Bu canlılar ortamı nemlendirirler. Ortama omurgasız hayvanların bazıları ile bunlarla beslenen omurgalılar girer. Bitkinin yanı sıra hayvanlar da alanda gözükmeye başlar. c. Ot evresi: Yosun evresinden sonra ortama bir yıllık otsu bitkiler yerleşir. Artan böcek populasyonunun yanı sıra kurbağa, sürüngen, kuş ve memelilerin otçul ve etçil türleri de ortamda gözükmeye başlar. d. Çalı evresi: Bir yıllık bitkilerin oluşturdukları ortama böğürtlen gibi çalı türleri de yerleşmeye başlar. e. Ağaç evresi: Çalı evresinin arasında aynı zamanda ağaç evresi de başlar. Ağaçlar, yıllar geçtikçe ormanlık alanı ve ormanlık alanın taç tabakasını oluşturur. Taç tabakasının altında çalılar kalabilir, ancak bunların çoğu genellikle yok olur. Ortamın açık kısımlarında toprak üstü yosunlar bulunur. Aynı zamanda nemli alanlarda eğrelti otlarının baskınlığı gözlenir. Artık ortam şartları normal derecede değişmedikçe kararlı bir fauna ve flora komunitesi oluşmuştur. Bu kararlı yapıya klimaks denir. Ancak, klimaks vejetasyon da birgün ölecektir. Vejetasyon dinamik bir yapıya sahip olduğuna göre sürekli bir denge halinden söz edilemez. Genel görünüm değişmemekle birlikte; zaman içerisinde tür bileşimi değişmektedir. İkincil süksesyon; ortamın kısmi zarar görmesinden sonra ortaya çıkar. Ormanlarda ağaç kesimlerinden sonra bölgede yeniden bir bitki örtüsü ve hayvan populasyonunun oluşması gibi. İkincil süksesyon yangın, yanardağ patlaması, sel gibi doğal afetler ile insanların yol açtığı orman tahribi gibi beşeri sebeplerden sonra görülür. Ekosistem Canlı varlıklar, canlı ve cansız çevreleriyle çok karmaşık olan ilişkiler kurarak yaşamlarını sürdürürler ve böylelikle de ekolojik sistemleri oluştururlar. Ekosistem olarak adlandırılan bu karmaşık sistem belli bir bölgede yaşayan ve birbirleriyle devamlı etkileşim içinde olan canlılar ile bunların cansız çevrelerinin oluşturduğu bir bütün şeklinde tanımlanabilir. Doğada çok çeşitli ekosistem örneklerine rastlanır. Büyüklükleri çok değişken olup, bir akvaryumdan büyük bir denize kadar değişebilir. Bu çeşitliliğe karşın tüm ekosistemlerin öğeleri ve işlevleri aynıdır. Diğer bir deyişle, her ekosis-

14 6 Çevre Eğitimi tem canlı (üretici, tüketici ve ayrıştırıcılar) ve cansız (inorganik maddeler, organik maddeler, fiziksel koşullar) öğelerden oluşmuştur. Canlı öğelerin başında gelen üreticiler yeşil bitkilerden meydana gelir ve ekosistemin temel üreticilerini oluştururlar. Tüketicilere ise hayvanlar dahildir. Bunlar da kendi aralarında birincil tüketici (otoburlar), ikincil tüketici (etoburlar) ve üçüncül tüketiciler (et ve otobur- omnivor) olarak üç gruba ayrılırlar. Ekosistemlerde canlı öğelerin son basamağını oluşturan ayrıştırıcılar da bakteri ve mantarlardan oluşmuştur. Bunlar ölmüş bitki ve hayvan dokularını parçalayarak yaşamlarını sürdürürler ve artıkları canlıların yeniden kullanabileceği şekle sokarlar. Ekosistemin cansız öğelerinin başında gelen inorganik maddelere karbon, hidrojen, fosfor, azot, potasyum, kalsiyum gibi maddeler; organik maddelere karbonhidrat, protein, yağ gibi bileşikler; fiziksel koşullara ise sıcaklık, ışık, nem, yağış gibi olaylar dahildir. Ekosistemlerin başlıca işlevini enerji akışı ve kimyasal madde döngüsü oluşturur. Enerji akışı üreticilerin güneş enerjisini fotosentezle kimyasal enerjiye dönüştürmeleriyle başlar ve besin zinciri ile diğer organizmalara nakledilir, ölüm halinde de vücuttaki enerji ayrıştırıcılar tarafından kullanılır. Kimyasal madde döngüsü yeşil bitkilerin fotosentez amacıyla güneş ışığı altında ortamlarından su, karbondioksit ve diğer inorganik elementleri almalarıyla başlar. Daha sonra dokularında biriktirirler ve beslenme yoluyla da bu maddeler hayvanlara geçer. Bunların da ölmesiyle ayrıştırıcılar tarafından yeniden toprağa geri verilirler. Ekosistem ve Özellikleri Belli bir bölgede yaşayan canlılar birbirleri ile ve cansız çevreleri ile sürekli etkileşim içerisindedir. Canlıları ve bunların cansız çevrelerini kapsayan bütüne ekosistem diyoruz. Biyosferde birbirinden farklı çok fazla ekosisteme rastlanabilir. Örneğin Amasya ili sınırları içerisinde yer alan Akdağ da orman ekosistemini, step ekosistemini ayrı ayrı bulmamız mümkün olabildiği gibi, sucul ekosistem olarak Boraboy gölünü de aynı bölgede görebiliriz. Fakat bu ekosistemleri birbirinden kesin sınırlarla ayırmak mümkün değildir. Bir ekosistemin devamlılığı onun dengede olabilmesi ile ilişkilidir. Dengedeki bir ekosistem, madde ve enerji döngüsü düzenli işleyen kendine yeterli ekosistemdir. Ekosistemin varlığını devam ettirebilmesi için madde

15 Temel Kavramlar 7 döngüsü, enerji döngüsü ve populasyon denetiminin aksamadan devam etmesi gerekir. Ekosistemi oluşturan öğeler 1. Ekosistemin canlı unsurları; Üreticiler (Fitoplaktonlar ve klorofilli bitkiler) Tüketiciler (Hayvanlar) a. Otçul (Herbivor) canlılar b. Etçil (Karnivor) canlılar c. Hem ot, hem etle beslenen (Omnivor) canlılar Ayrıştırıcılar (Bazı mantarlar ve bakteriler) 2. Ekosistemin cansız unsurları; Fiziksel unsurlar a. İklimsel faktörler; Sıcaklık, ışık, nem, yağış hava, su hareketleri gibi. Örneğin alabalıklar soğuk, sazanlar ise ılık sularda yayılış gösterirler. b. Edafik faktörler; yaşam alanlarının toprak yapısı ve özellikleri gibi. Kimyasal Unsurlar; a. İnorganik maddeler; bunların başlıcaları karbon, hidrojen, fosfor, azot, potasyum, kalsiyum gibi elementler ile sudur. Bu maddeler büyük oranda kullanıldıklarından makrobesinler olarak da nitelendirilirler. Mangan, Çinko, Kobalt gibi çok az kullanılan inorganik maddeler de mikrobesinler olarak tanımlanmaktadır. b. Organik maddeler; canlılarda enerji kaynağı ve yapı maddesi olarak kullanılan bu maddelerin belli başlıcaları, karbonhidratlar, yağlar ve proteinlerdir. Ekosistemin unsurları kısaca bu şekilde sınıflandırılabilir. Bu sınıflandırmada canlı unsurlar biraz daha ayrıntılı verilmelidir. Üretici (ototrof) canlılar: Bu canlılar inorganik maddelerden, organik madde sentezini gerçekleştirebilen canlılardır. Aynı zamanda güneş enerji-

16 8 Çevre Eğitimi sini organizmaların kullanabileceği kimyasal enerjiye dönüştüren canlı grubu olarak da bilinirler. Bu canlıların büyük çoğunluğu, organik madde yapımında güneş enerjisini kullanırlar ki böyle canlılara fotosentetik üreticiler denir. Yeşil bitkiler ve algler gibi. Bir kısım bakteriler ise ortamdaki inorganik maddeleri oksitleyerek çıkardıkları enerjiyi kullanarak inorganik maddeden organik madde sentezlerler. Bu tür üreticilere ise kemosentetik üreticiler denir. Nitrit ve nitrat bakterileri gibi. Tüketici (Heterotrof) Canlılar: Bunlar besinlerini hazır olarak alan canlılardır. Hayvan ve mantarların tümü ile pek çok bakteri türü bu gruba dâhildir. Bunlar beslenme özelliklerine göre gruplandırılabilir. Besinlerini katı parçacıklar halinde alıp sindirenler holozoik türler olarak bilinir. Hayvanların çoğu bu gruba girer. Bunlar içinde sadece bitkilerle beslenenler otçul (herbivor) organizmalardır. Sadece etle beslenenlere etçil (karnivor), hem bitki hem de hayvanlarla beslenenlere ise hem etçil hem otçul (omnivor) denilmektedir. Mayalar, küfler ve bakterilerin, çoğu bitkisel ve hayvansal artıklar üzerinden beslenmektedir. Heterotrof beslenmenin bu şekline ise çürükçül (saprofit) beslenme denir. Heterotrof beslenmenin üçüncü şekli ise parazitliktir. Parazit canlı konukçu olarak tanımlanan bitki veya hayvanın üzerinde yaşar. Besinini üzerinde yaşadığı hayvandan hazır olarak alır. Ayrıştırıcılar: Bitkisel ve hayvansal artıkların ayrıştırılmasında görev yapan bu canlılar, madde döngüsünün devamlılığını sağlarlar. Bunların başlıcaları bakteriler ve mantarlardır. Organik haldeki maddeleri inorganik hale dönüştürerek, üreticilere verirler. Bu sayede canlı artıkları doğada birikmez ve ekosistemde döngüler devam eder. Ekosistemlerde Ekolojik Piramitler 1. Biyokütle Piramitleri 2. Enerji Piramitleri

17 Temel Kavramlar 9 TOPLAM NET ÜRETİM 2 KCAL / M / YIL Üst Tüketiciler 8 Etoburlar 67 Otoburlar 1,928 Birincil Üreticiler 8,833 Küçük bir Ekosistemde Enerji Piramidi Kaynak : Odum, Şekil 4. Enerji piramidi Şekil 5. Biyokütle piramitleri Ekosistemlerde Bazı Temel Kavramlar Biyom: Karasal ortamın büyük iklim kuşaklarında geniş yaşam alanları mevcuttur. Bu alanlarda karakteristik bitki ve hayvan toplulukları gelişir. İşte yeryuvarında büyük iklim kuşaklarına bağlı olarak oluşan büyük canlı toplumuna biyom denir. Biyomlar yeryuvarı yüzeyine yayılmış bitki ve hayvanların oluşturduğu doğal ekosistemlerdir. Örneğin; çöl biyomu. Biyotop: Canlı varlıkların yaşamını sürdürebilmesi için uygun çevresel koşullara sahip bir coğrafik bölge veya değişken hacimli bir ortam şeklinde

18 10 Çevre Eğitimi tanımlanmaktadır. Bu tanımlardan da anlaşılacağı gibi, habitat bir türe ait birey veya bireylerinin yerleştiği alan, biyotop ise bir kommunitenin yerleştiği alan olarak kabul edilebilir. Biyosfer: Canlı küre olarak da adlandırılan biyosfer canlıların litosfer, atmosfer ve hidrosferde oluştuğu düşünülen tabaka olarak tanımlanabilir. Bu tabakanın kalınlığı yaklaşık 20 km kadardır. Biyosferi oluşturan canlılarla bunların cansız çevresi ekosfer veya dünya ekosistemi adı verilen bütünü oluşturulur. Ekoton: Birbirine zıt iki ekosistem arasındaki geçiş bölgeleri ya da ekosistemlere ekoton denir. Örneğin; su ekosistemi ile kara ekosistemi arasındaki bataklık ekosistemi gibi. Tür çeşitliliği açısından zenginlik göstermektedirler. Abiyotik faktörler: Ekosistemlerdeki tüm fiziksel ve kimyasal cansız etkenlerdir. İklime ait ışık, sıcaklık, yağış; toprak tabakasına ait, toprak, kayalar, v.b. Ağır metaller: Yoğunlukları fazla olduğundan organizmalara zehir etkisi yapan metallerdir (çinko, bakır, kurşun, cıva, kadmiyum, selen). Aküfer: Yeraltında, taban suyunun üzerinde toplandığı geçirimsiz toprak tabakasıdır. Alıcı ortam: Kirletici atıkların bırakıldığı kara ve su ortamlarıdır. Asbest: Asbest, 3000 den fazla kullanım alanına sahip bir kimyasal maddedir. Isıya dayanıklı maddelerin yapımında, inşaat malzemelerinde, fren ve debriyaj balatalarında kullanılmaktadır Asbest tozları; akciğer, mide ve bağırsak kanseri gibi tedavisi güç olan hastalıkların temel sebebi olarak gösterilmektedir. En tehlikeli asbest lifleri, uzunluk/kalınlık oranlarının 3 ten büyük olduğu mavi ve kahverengi olanlarıdır. Asbest tozlarına maruz kalma standardı her ülkede değişik olmakla beraber; kabul edilen minimum değerin 0,4 lif/m 3 olduğu belirtilmektedir. Baskın türler: Bir ekosistem içinde, hem sayı hem de ekolojik işlevler açısından en önemli olan türler, egemen türler olarak tanımlanabilir.

19 Şekil 6. Organizasyon basamakları Temel Kavramlar 11

20 12 Çevre Eğitimi Pestisitler: Bitkisel ve hayvansal üretimde, ormancılıkta, ürün verimi düşüklüğüne yol açan böcekleri (insektisitler), mantarları (fungisitler) ve istenmeyen otları (herbisitler) öldürmek için kullanılan ve biyositler olarak da anılan kimyasal bileşikler, kısaca zirai amaçla kullanılan kimyasal zehirlerdir. Biyolojik birikim: Bazı kirletici maddelerin yoğunluğun, besin zincirinin birbirini izleyen halkalarında giderek artması olayıdır. Bazı kirletici maddeler besin zincirlerinde birikirler. Biyolojik birikimin nedenleri: 1. Kirletici maddenin doğada kimyasal ya da biyolojik yollarla ayrıştırılamaması, ya da çok yavaş parçalanması, 2. Suda çözünmeyen, yağda çözünen maddeler olmaları, dolayısıyla yağ dokusunda birikebilmeleri, 3. İkinci termodinamik kanunu gereğince besin zincirlerinde enerji aktarımlarının verimsiz oluşudur. %90 lık verim kaybı nedeniyle bir üst basamaktaki tüketiciler alt basamaktan çok fazla yemek zorundadır. Biyolojik birikimi olan başlıca maddeler DDT, PCB gibi sentetik organik kimyasallar, bazı radyoaktif maddeler ve bazı ağır metallerdir. Şekil 7. Biyolojik birikim

21 Temel Kavramlar 13 Tolerans Kuralları: Canlıların ortamsal etmenlere karşı alt ve üst tolerans sınırları bulunmaktadır. Buna Shelford un (1913) tolerans yasası denir. Yasada yer alan kurallar şunlardır: - Belli bir etmene geniş toleranslı olan bir organizma, diğer bir etmene karşı dar toleranslı olabilir. - Çoğu etmenlere toleransı geniş olan organizmalar, daha geniş alanlara yayılırlar. Bir tür için uygun olmayan bir ekolojik etmen, türün diğer etmenlere toleransını da değiştirir. Örneğin, Penman (1956) a göre toprak azotu sınırlayıcı olduğu zaman, otların kurallığa dayanıklılığı azalmaktadır. - Sınırlayıcı etmenler özellikle üreme evresinde çok etkilidirler Tolerans geniş veya dar olabilir. Eğer etmen sıcaklık ise; stenotermal (dar sıcaklık sınırları) ve euritermal (geniş sıcaklık sınırları ) durumlar söz konusudur. Yani türün sıcaklığa karşı toleransı dar veya geniştir. Bir organizmanın tolerans sınırlarını belirlemenin yanında, niçin tolerans gösterdiğini de araştırmak önemlidir. Bir Türün Ekolojik Hoşgörürlüğü: Ortamsal koşulların belirlediği sınırlar içerisinde, bir türün büyümesi için karakteristik olan potansiyel, o türün ekolojik hoşgörürlüğü olarak bilinir. Ekolojik hoşgörürlük, bir türün belirli bir habitat veya kommunite içinde bulunup bulunamayacağının belirlenmesinde önemli rol oynamaktadır. Hatta belli bir habitat içindeki bir türün, ortam şartlarındaki dalgalanmaya tolerans yeteneğinin belirlenmesinde de ekolojik hoşgörürlüğün etkisi büyüktür. Bazı türler, soğuk bölgelere uyarlarken diğer bazıları, kurak bölgelerin, tuzcul çöllerin vs. koşullarına uymuşlardır. Bitki kuşakları çoğunlukla türlerin ekolojik hoşgörürlüğü çerçevesinde oluşmaktadır. Kuşağın oluşmasından sorumlu etmen nem miktarı, tuz miktarı vs. olabilir. Bir deniz kıyısındaki türlerin, tuzluluğa farklı şekilde gösterdikleri tolerans, vejetasyonunun farklı kuşaklar olarak belirmesine neden olmaktadır. Örneğin; optimum hoş görürlülükle yetişen bitkilerin, en kuvvetli ve en bol olmaları ve bunun sonucunda da maksimum rekabet gücüne sahip olmaları bu kuralın en bariz göstergesidir. Hâlbuki ekolojik hoşgörürlük sınırları altındaki bitkiler, diğer bitkilerin kuvvetli rekabetleri nedeni ile daha zayıf olup, ortamda da az sayıda bulunurlar.

22 14 Çevre Eğitimi Şekil 8. Ekolojik hoşgörü Liebig in Minimum Kavramı: Bu kuram ilk kez 1840 yılında bitkilerin beslenmesinde bazı elementlerin kaçınılmaz olduğunu belirtmek amacıyla Liebig tarafından ortaya atılmış olup, daha sonra tüm ekolojik faktörlere uygulanmıştır. Doğada yaşam için gerekli elementlerin bir bölümü (karbon, hidrojen, oksijen vb.) bol olarak bulunduğu halde, diğer bir bölümü her zaman canlıların gereksinimini karşılayacak düzeyde bulunmayabilir. İşte düzenli veya düzensiz azalıp çoğalmasıyla veya doğadaki ortalama değeri ile eşik düzeye ulaşan bir faktör yaşamı sınırlayıcı etkiye sahiptir. Örneğin, bor elementi, bitkiler için gerekli bir madde olmakla beraber, toprakta daima nadir olarak bulunan bir elementtir. Şayet bu element mevcut bitkiler tarafından tüketilirse, bundan sonra ilgili bitkilere diğer gerekli elementler bol miktarda verilirse dahi bu bitkilerin gelişmesi, bor elementinin bulunmamasından ötürü durur.

23 Temel Kavramlar 15 Buna göre, bir alanın verimi minimumdaki besin maddesiyle sınırlandırılır. Diğer bir deyişle, canlı varlıkların belli bir yaşam ortamında bulunmaları veya bu ortamda gelişebilmeleri ancak üreme ve gelişmeleri için gerekli maddeleri almalarıyla sağlanır. Ancak bu maddelerin miktarı ve türü organizmadan organizmaya değiştiği gibi, mevcut koşullara göre de değişebilir. Homeostasis: Organizmalar çok değişken yapıda olan çevresel koşullarda yaşantılarını sürdürürler. Ancak fizyolojileri sayesinde iç koşullarını sabit tutma yeteneğindedirler. Bu düzenlenme iç faktörlerin dış faktörlere göre ayarlanmasıyla sağlanır. Zira organizmalar iç koşullarını sabit tutabilmek amacıyla metabolizma artık ürünlerini ve daha önce vücutlarına aldıkları maddeleri boşaltabilirler. Bu özelliklerinden ötürü tüm canlılar hoşgörü sınırları içinde kendi kendilerini ortama göre ayarlama ve onarım gücüne sahiptirler. İşte hücreden biyosfere kadar olan tüm sistemlerin sahip olduğu bu kendi kendini ayarlama ve onarım gücüne homeostasis denir. Kirlilik dış satımı: Günümüzde gelişmiş ülkelerin gelişmekte olan ülkelere yapacağı yatırımlarda belli bir nitelik değişikliğinin olacağına kesin gözüyle bakabiliriz. Endüstrileşme sürecini tamamlamış olan gelişmiş ülkeler doğayı korumak için gerekli önlemleri almışlardır. Bu önlemler de kuruluşlara ilave masraflar getirmektedir. Buna çözüm olarak gelişmiş ülkeler, daha önce kurulmuş ve çalışmakta olan fabrikaları çevreye daha az zarar veren bir duruma getirecek önlemleri alacaklarına; kar oranını düşürmemek için, onları çevre korunmasının daha gevşek olduğu ve yabancı yatırıma gereksinme duyan, gelişmekte olan ülkelerde kurmaya başlamışlardır. Asbest, arsenik, civa, kurşun, çinko, fare vb. öldürücüleri, benzidin boyaları ve çelik üretimi ile ilgili endüstri kuruluşları, dış satımına başlanan ve çevreye zararlı olanlar arasında en önde gelen örneklerdir. Gelişmiş ülkeler, uzun yıllar sonucu edindikleri deneyimler ile, doğal çevrenin korunmasına ve çevre sağlığına gittikçe daha büyük önem vermeye başlamışlardır. Alınan kararlar, çıkarılan yasalar, kamuoyunun artan duyarlılığı, bu alanda topluma öncülük ve önderlik eden kişilerle kurumların çabaları değişmenin hem göstergesidirler, hem de onun hazırlayıcısı olmuşlardır. Gelişmekte olduklarından dolayı yabancı yatırıma açık ülkeler, gelişmiş ülkelerin yapacakları yatırımlara karşı dikkatli olmalıdırlar. Aksi halde yatırımların yanı sıra kirlilik dış alımı ile karşı karşıya kalabilirler. Fauna: Yeryüzünde ekolojik olarak sınırlanabilir bir yaşam mekânında bulunan bütün hayvanları ifade eden bir terimdir (orman faunası, çayır ve deniz faunası gibi).

24 16 Çevre Eğitimi Flora: Belirli bir bölgede bulunan bitki türlerinin tamamının listesidir (Amasya Tavşan Dağı florası gibi). Anız: 16 Aralık 1998 de Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı tarafından çıkarılan Anız Yakılmasının Önlenmesi Hakkında Tebliğ in 4. maddesine göre anız, hububat hasadından sonra toprak üstünde kalan sap ve saman artıkları dır. Anızların yakılması sırasında tarım topraklarında faydalı mikroorganizmalar ölmekte; toprak erozyonu şiddetlenmekte ve verim kaybı olmakta; çevredeki ağaç, çalı ve toprak üstü canlılarla henüz hasat edilmemiş tarlalardaki ürünlere zarar verilmekte; hava kirliliğine yol açılmakta; anız artıklarıyla beslenen yabanıl hayvanlar ölmekte; arazi üzerindeki enerji iletim ve haberleşme hatları zarar görebilmektedir.

25 Temel Kavramlar 17 Kaynaklar ANONİM, AB ve Türkiye de Çevre Mevzuatı, TÇV Yayınları, Ankara, ANONİM, Ansiklopedik Çevre Sözlüğü, TÇV Yayınları, Ankara, ANONİM, ÇED Eğitimi, TÇV Yayınları, Ankara,1994. ANONİM, Çevre El Kitabı, T.C. Çevre Bak. Yayınları, Ankara, ANONİM, Türkiye nin Biyolojik Zenginlikleri, TÇV Yayınları, Ankara,1987. ANONİM, Türkiye Çevre Atlası, T.C. Çevre Bak. Yayınları, İstanbul,1997. ANONİM, Türkiye nin Canlılar Dünyasındaki Önemi, T.C. Çevre Bak. Yayınları, İstanbul,1992. ANONİM, Türkiye nin Çevre Sorunları, TÇV Yayınları, Ankara,1995. ANONİM, Türkiye nin Çevre Sorunları, TÇV Yayınları, Ankara, ANONİM, Türkiye Gönüllü Kuruluşlar Rehberi, TÇV Yayınları, Ankara,1997. ANONİM, Türkiye nin Sulak Alanları, TÇV Yayınları, Ankara,1993. ANONİM, Ortak Geleceğimiz, TÇV Yayınları, Ankara,1991. AKMAN Yıldırım, Biyocoğrafya, Palme Yayınları, Ankara,1993. AKMAN Yıldırım, İklim ve Biyoiklim, Palme Yayınları, Ankara,1990. AKMAN Yıldırım ve ark., Çevre Kirliliği (Çevre Biyolojisi), Palme yayınları, Ankara, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L.R. ve ark., Dünyanın Durumu Raporu, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, BROWN L. R., Eko-Ekonomi, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, ÇEPEL Necmettin, Çevre Koruma ve Ekoloji Terimleri Sözlüğü, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, ÇEPEL Necmettin, Ekolojik Sorunlar ve Çözümleri, Tübitak Yayınları, İstanbul, ÇEPEL Necmettin, Orman Ekolojisi, İ.Ü. Basımevi, İstanbul,1995. ÇEPEL Necmettin, Yok Ettiğimiz Ormanlarımız, Tema Vakfı Yayınları, İstanbul, DAVİDSON A. Eric, Gayrisafi Milli Hasılayı Yiyemezsiniz, TÇV Yayınları, Ankara, 2004.