Akkiz Trakeoözofageal Fistül

Transkript

1 Atilla Eroğlu, Yener Aydın, Bayram Altuntaş Giriş Akkiz trakeoözofageal fistül (TÖF) malignite veya travma, enfeksiyon ve iatrojenik nedenler gibi malignite dışı faktörlere bağlı gelişebilir. TÖF nadir fakat ciddi bir klinik durumdur. Havayolu ile üst gastrointestinal sistem birbiriyle iştirak halindedir. Bu durum mediastinal yapıların etkilenmesi ile ciddi oranda morbidite ve mortaliteye yol açmaktadır. En mortal komplikasyon gastrointestinal sistem sekresyonlarının respiratuar sisteme geçmesi ile oluşan mediastinit ve pulmoner sepsistir. TÖF e acil müdahale edilmezse sağ kalım haftalarla sınırlıdır. Fistüllü olgular ya hiç oral alamaz ya da yetersiz oral alım söz konusudur. Klinik olarak su içerken öksürme tipik bir bulgudur. Tedavi primer hastalıktan ziyade fistülün kapatılması ve yutma fonksiyonunun düzeltilmesine yöneliktir. TÖF ün spontan kapanması genellikle mümkün olmamaktadır. Tedaviye kadar geçen zaman prognozu etkileyen önemli bir faktördür [1, 2]. Tarihçe Beş dekat öncesine kadar TÖF ün en sık nedeni granulomatöz mediastinal enfeksiyonlar ve travma olarak belirtilmekteydi[3]. Fledge [4] 1967 yılında kaf hasarına bağlı olarak gelişen iki TÖF olgusu bildirdi. Birkaç yıl sonra Thomas [5] 46 olguda entübasyon sonrası gelişen TÖF serisini yayımladı. Olguların çoğunda trakeoözofageal hasar kafla ilişkiliydi. Hem Fledge hem de Thomas ın TÖF e yönelik tedavileri pek başarılı olamadı. TÖF tedavisindeki ilk başarılı sonuçlar 1976 da Grillo [6] tarafından bildirilmiştir. Grillo TÖF tamirine hasarlı trakea segmentinin rezeksiyonunu da eklemiştir. Bu teknikte olgulara servikal insizyonla tek seansta yaklaşılmış, özofagus defekti çift tabaka sütür ile kapatılıp fistülün üstündeki trakeal segment rezeke edilmiştir. Günümüzde akkiz TÖF ün en sık sebebi malignitelere bağlı görülmektedir [7]. Malign TÖF tedavisininin tarihsel seyrinde günümüze geldikçe daha çok endoskopik yöntemlere yönelme olduğu gözlenmektedir. 1 Derman Tıbbi Yayıncılık 95

2 Akkiz Trakeoözofageal Fistül Etiyoloji ve Patogenez Akkiz TÖF ün en sık nedeni günümüzde özofagus kanseridir. Özofagus kanserinde fistül oranı %4.5 olarak bildirilmektedir. Tümöre bağlı TÖF ün %78 i özofagus kanserine bağlı gelişmektedir. Fistül genellikle özofagusun 1/3 üst kısmında görülür. Tamamına yakını yassı hücreli karsinomadan oluşur. Akciğer kanserinde TÖF oranı %1 den daha az olup malign TÖF ün %16 sını oluşturmaktadır. Nadiren trakea, larinks veya tiroid kanserleri de direkt invazyonla TÖF e neden olabilmektedir. Yine metastatik meme kanseri, mediastinal Hodgkin ve non-hodgkin lenfomaya bağlı da TÖF bildirilmiştir [1]. Tümöre bağlı fistül oluşumunun patogenezi trakeobronşial sistemin neoplastik infiltrasyonu ve sekonder nekrozla açıklanır. Direkt tümör invazyonu, radyoterapi ve/ veya kemoterapiden kısa dönem sonra veya özofagus kanseri nedeniyle başlangıçta özofagusa stent yerleştirilen hastalarda stentin özofagus duvarını nekroze etmesi bu tabloya yol açabilir [1, 8]. Malignite dışı akkiz TÖF ün %75 den fazlası uzamış mekanik ventilasyona bağlı kafla ilişkili travma sonucu gözlenmektedir. Mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda %0.3-3 arasında trakea ve özofagus arasında erozyon oluştuğu tespit edilmiştir. Trakeostominin, mekanik ventilasyona bağlı gelişen TÖF riskini azaltmadığı düşünülmektedir [1, 8]. Uzun süre mekanik ventilasyona bağlı kalan hastalarda entübasyon tüpü ve trakeostomi kanülünün basıncı ile nazogastrik sonda arasında sıkışan dokuda iskemi ve nekroza bağlı fistül gelişmektedir. Ayrıca mekanik ventilatördeki hastada tüpün hareketleri, hipotansiyon, diyabet ve kortikosteroid kullanımının da fistül gelişimini etkilediği gösterilmiştir. Günümüzde yüksek hacimli ve düşük basınçlı kafların kullanılmaya başlamasıyla fistül riski %0.5 in altında olmasına rağmen yine endotrakeal kaflar malignite dışı akkiz TÖF ün en sık nedenidir [2]. Akkiz TÖF e neden olan faktörler Tabloda gösterilmektedir. Tablo. Akkiz TÖF etiyoloji Malign nedenler Özofagus kanseri Akciğer kanseri Trakea aknseri Tiroid kanseri Larinks kanseri Hodgkin lenfoma non-hodgkin lenfoma Malignite dışı nedenler İyatrojenik Trakeal tüpler ve entübasyon Özofageal stent Özofageal veya trakeal endoskopi Transözofageal ekokardiyografi Perkütan trakeostomi Künt veya penetran travma Granülomatöz enfeksiyon Önceki trakea veya özofagus cerrahisi Koroziv madde içimi Zehirler ve inhalasyon yanıkları Alkalen pil yutulması HIV enfeksiyonu Klinik Malign TÖF lü hastalarda oral alım hiç yoktur veya yetersizdir. Hastaların hemen hemen hepsinde yutma güçlüğü, kilo kaybı ve özellikle su içerken öksürük atakları olmaktadır. Ayrıca ileri evre özofagus ve trakea kanserine bağlı kaşeksi, aspirasyon pnömonisine bağlı ateş, dispne, göğüs ağrısı ve balgam çıkarma önemli semptomları oluşturmaktadır. Aspirasyon pnömonisi ve malnutrisyona bağlı olarak hastanın durumu hızlıca kötüleşir. Bu hastalarda genellikle tümör evresi ileri olup yaşam bek- 96 Derman Tıbbi Yayıncılık 2

3 lentisi kısadır. Fistül kapatılmazsa günler içinde aspirasyon pnömonisi ve sepsisten ölüm görülmektedir. Bu nedenle fistülün kapatılması altta yatan malignensinin tedavisinden çok daha önemlidir [1]. Nonmalign hastalar ise genellikle uzun süre hastanede mekanik ventilasyon tedavisi gören hastalardır. Entübe hastalarda nazogastrik sondadan verilen besinlerin endotrakeal aspirasyonla veya trakeostomi kanülünün yanından gelmesi ve nazogastrik sondanın ucuna bağlı torbanın şişmesi fistül işareti olan klinik bulgulardır. Ayaktan başvuran hastalarda malignitelerde olduğu gibi sıvı gıdalara karşı öksürük atakları en önemli bulgudur [2]. Tanı TÖF ü tam olarak teşhis edebilmek ve hastalığın seyrini izlemek için standart arkaön akciğer grafisi, bilgisayarlı tomografi, özofagoskopi ve bronkoskopi gereklidir. Direkt grafide mediastinal amfizem, pnömonik infiltrasyon, plevral effüzyon ve bronşial invazyona bağlı atelektazi görülebilir. Entübe olgularda direkt grafide trakeal kaf trakeal hava sütununun dışına taşmış olarak görülebilir. Yine distal özofagus ve midede aşırı distansiyon gözlenebilir. Tomografide fistül lokalizasyonu, tümörün büyüklüğü ve çevre yapılarla ilişkisi değerlendirilebilir. Tomografik olarak özofagus ve trakea arasında anomali tespit edildiğinde bronkoskopi ile değerlendirme yapılmalıdır. Tümör varlığında veya tümörden şüphelenildiğinde fistül olasılığı akılda tutulmalıdır. Öksürük, hemoptizi, ateş ve aspirasyon malign fistülizasyonun bulgularıdır. Özofagoskopi ve bronkoskopi tam olarak fistülün görülmesini sağladığı gibi tedavi için de yol gösterici olmaktadır. Entübe olgularda yapılacak özofagoskopide endotrakeal tüp görülebilir. Benzer şekilde endotrakeal tüp içinden veya trakeostomi kanülü çıkarılarak yapılacak olan bronkoskopik incelemede nazogastrik sonda veya trakeanın membranöz kısmında rüptür görülebilir. Küçük fistüllerde bronkoskopi esnasında nazogastrik sondadan metilen mavisi verilerek fistülün görülmesi sağlanabilir. Özofagoskopi fistül proksimalinde büyük tümörü olan olgularda tanıya daha az yardımcı olmaktadır. Kontrastlı özofagografi de teşhisde önemlidir. Baryum solunum sistemine toksik olduğu için fistülden şüphelenilen hastalarda kullanılmamalıdır. Klinik tecrübelerimize dayanarak özellikle özofagus proksimalinde ciddi striktür olan hastalarda kontrast maddenin taşmasına bağlı aspirasyonun fistülle ayırıcı tanısının yapılması gerektiğine inanıyoruz [1, 2, 9, 10]. Tedavi Yaklaşımı TÖF tedavisi zor ve tartışmalı bir konudur. Geniş cerrahi ile palyatif yaklaşımlar arasında kesin bir çizgi tanımlamak zordur. Malign ve benign TÖF tedavileri farklılık göstermektedir. Malign olgularda hastanın tümöre bağlı değil respiratuar enfeksiyon nedeniyle hayatını kaybettiği unutulmamalıdır. Küratif rezeksiyon girişimleri bildirilmesine rağmen operatif mortalitesi yüksek ve sağkalım oranı düşüktür. Bu nedenle günümüzdeki malign TÖF de tedavilerin tamamına yakını sadece palyasyon amacı gütmektedir. Nonmalign olgularda ise palyatif yöntemlerle birlikte daha invaziv cerrahi girişimlerde etkili bir şekilde uygulanabilmektedir [11, 12]. Malign TÖF Tedavisi Fistül tespit edildikten sonra bir yandan hasar kontrol altına alınmaya çalışılırken diğer yandan da nutrisyonel destek sağlanmalı ve fırsatçı enfeksiyonlarla mücadele edilmelidir. Tedavide amaç özofagus içeriğinin trakeobronşial sisteme geçmesini en- 3 Derman Tıbbi Yayıncılık 97

4 Akkiz Trakeoözofageal Fistül gellemek, yutma fonksiyonunu yeniden sağlamak ve hastayı beslemektir. Palyasyon için hızlı ve etkili bir metod gerekir. Malign TÖF tedavisinde 1990 öncesi konvansiyonel plastik protezlerle özofageal entübasyon yapılırdı. Bununla beraber hastaların %15-40 ında perforasyon, hemoraji, basınç nekrozu, tüp obstruksiyonu, tüpün yerinden çıkması ve migrasyon gibi komplikasyonlar bildirilmiştir [13]. Song ve ark. [14] 1990 da silikon kaplı kendiliğinden genişleyebilen metalik stent (KGMS) ile başarılı tecrübelerini bildirdi. Daha sonra kaplı stentlerin farklı tipleri geliştirilerek kullanıldı. Çoğu araştırmacı diğer palyatif tedavi metotlarıyla karşılaştırıldığında kaplı KGMS de daha düşük komplikasyon, morbidite ve mortalite oranları bildirdi [15] Endoskopik stent yerleştirilmesi yaşlı hastalar tarafından da rahatlıkla tolere edilebilmektedir. Stent yerleştirilirken striktür stenti tutabilmeli ve tüp farinkse en az cm uzaklıkta olmalıdır. Kaplı KGMS yerleştirilmesi hastada tamamen oklude TÖF bulunması ve özofageal striktürün az olduğu veya proksimal özofagus lümeninde belirgin dilatasyon olan durumlarda yetersiz olabilir. Bu durumda Wilson-Cook protezler başarılı sonuçlarıyla tercih edilebilir [16]. Olası yeni perforasyonu ve stentin yanlış yerleştirilmesini önlemek için stent mutlaka klavuz tel eşliğinde takılmalıdır. Malign TÖF tedavisinde KGMS uygulaması kolay, hızlı ve oldukça etkili bir metottur. KGMS uygulamasının fistülü kapatma başarısı % gibi oldukça yüksek orandadır [10, 17]. Hafif sedasyon altında stent ile çok kısa sürede fistül kapatılıp hastanın oral alımı geri döndürülebilir. Stent sonrası hastalar yeniden tama yakın oral gıda alabilmektedir. Özofagusta stentin yetersiz olduğu durumlarda trakeobronşial stent yerleştirilmesi özellikle fistülün aortik arkın üzerinde lokalize olduğu ve dispne veya trakeobronşial striktür varlığında iyi bir seçenek olmaktadır [10]. Özofagus veya akciğer kanseri ile yapılan bazı çalışmalarda, özofagus ve trakeobronşial striktürü olan hastalarda hem özofagus hem de trakeaya stent yerleştirilerek başarılı sonuçlar alındığı bildirdi [18]. Özofagus üst kısmında sfinkter yakınında fistül olması, fistülün dispneye yol açması veya tümör ve/veya stentin trakeaya bası uygulaması gibi birkaç durumda trakeal stent özofageal stente yardımcı olabilir. Bununla beraber hem özofagus hem de trakeobronşial duvara bası nedeniyle nekroz gelişme riskinin yüksek olduğu bildirilmektedir [19]. Teorik olarak tümöre bağlı TÖF ün tedavi seçenekleri; özofagus rezeksiyonu, beslenme için gastrostomi veya jejunostomi ile collar özofagostomi, özofageal bypass, özofageal entübasyon ve gastrostomi, perkütan endoskopik gastrostomi, parenteral nutrisyon, intravenöz rehidrasyon, antibiyotik ve analjezik tedaviden oluşan konservatif tedavidir. Cerrahi olarak intestinal veya kolonik bypass, özofagostomi veya gastrostomi yapılmıştır. Fakat hastanın genel durumunun kötü olması, hastalığın ileri evre olması, yüksek morbidite ve mortaliteye sahip olması nedeniyle kabul görmemiştir [10, 20-22]. Bu hastalarda ileri tümör evresi ve genel durum bozukluğu nedeniyle kas flebi ile onarım veya palyatif rezeksiyon gibi cerrahi işlemler çok nadir seçilmiş olgularda uygulanabilir [23]. Doku yapıştırıcı ve aminoasit solüsyonları birkaç küçük fistül vakasında kullanılmışsa da respiratuar sistemin obstruksiyonuna neden olabilmesi en büyük dezavantajıdır [24]. Radyoterapi ve kemoterapinin faydalı olduğu hatta fistülü kapattığına dair birkaç bildiri olmasına rağmen bu sonuçların oldukça seçilmiş az sayıdaki hastalar için geçerli olması nedeniyle radyoterapi ve kemoterapinin etkinliğine dair tartışmalar bu- 98 Derman Tıbbi Yayıncılık 4

5 lunmaktadır. Radyoterapi ve kemoterapi tümör nekrozunu artırarak fistülü büyüteceği endişesiyle genellikle kontrendike kabul edilmektedir [25, 26]. Kemoradyoterapi küçük fistüllerin kapatılmasında etkili olabilir. Ancak büyük fistüllerde ilave işlemler gerekebilmektedir. Bypass ve diversiyon performans durumu iyi olan ve metastaz veya büyük nodal hastalığı olmayan hastalarda TÖF tedavisi için bir seçenek olabilir. Bu hastalarda bypass ve diversiyon ile aspirasyon ve disfajide rahatlama ve sağ kalımda artış elde edilebilir. Nadir bir yaklaşım olarak performans durumu mükemmel, evre T4N0M0 olan hastalarda neoadjuvan kemoradyoterapiyi takiben rezeksiyon uygulanabilir. Yukarda bahsedilen metot çok az sayıdaki olguda denenmiş olup yeterli deneyimi olan seçilmiş merkezlerde uygulanabilir [27]. Benign TÖF Tedavisi Benign nedenlerle TÖF gelişen olgular öncelikle cerrahi tedavi açısından değerlendirilerek hastaların ameliyata uygunluğu araştırılmalıdır. Ameliyat açısından hasta hızlı bir şekilde tetkik edilirken biryandan da yeterli parenteral beslenme sağlanmalı, enfeksiyonla mücadele edilmeli ve hastanın genel durumu iyileştirilmeye çalışılmalıdır. Her olgu preoperatif fleksibl bronkoskopi ile değerlendirilmelidir. Trakeal lezyonun yeri (servikal, servikotorasik, torasik), lezyonun boyutu, natürü (akut veya stabil) ve trakeal stenoz varlığı tedaviye karar verebilmek için dikkatli bir şekilde gözden geçirilmelidir [28, 29]. Literatürde TÖF cerrahisi ilgili çalışmaların çoğu olgu sunumlarından oluşmaktadır. Benign fistüllü olgularda en çok uygulanan iki yöntem trakeal ve özofageal defektin direkt kapatılması ve primer özofageal kapatma ile birlikte trakeal rezeksiyon ve rekonstrüksiyondur. Daha nadir olarak fistülün kapatılarak trakeal stent yerleştirilmesi, gastrointestinal traktın rekonstrüksiyonu ve omentoplasti uygulanması ve fistülün endoskopik olarak kapatılması diğer uygulanan tedavi yaklaşımlarıdır. Özofageal diversiyon ve ekskluzyon genel durumu bozuk, mekanik ventilatördeki olgulara uygulanabilir. Mortalitesi yüksek bir işlem solup sadece seçilmiş hastalarda uygulanabilir. En önemli dezavantajı özofageal replasman için ikinci ve yine ağır bir cerrahi işlem gerektirmesidir [3, 30, 31]. Trakeal ve özofageal defektin direkt kapatılması Bu yaklaşım trakeası normal, ventilatör gereksinimi olmayan ve fistülü küçük hastalara uygulanabilir. Fistül servikal bölgede ise sol presternokleideomastoid insizyonla yaklaşılır. Karinanın en az 3 cm uzağında olan olgularda U şeklinde servikal insizyon ve parsiyel sternotomi ile yaklaşılabilir. Lezyon eğer karinanın hemen üzerinde ise sağdan dördüncü interkostal aralıktan posterolateral torakotomi ile yaklaşılmalıdır. Fistül tespit edilip trakeal ve özofageal duvarlar ayrıldıktan sonra membranöz trakeadaki defekt direkt olarak 4/0 polidikson (PDS, Ethicon, Inc., Somerville, NJ) ile tek tek kapatılır. Özofageal defekt fistül kenarları debride edildikten sonra önce mukoza daha sonra dıştaki kas tabakası iki tabaka olarak 4/0 PDS ile kapatılır. Özofagus ile trakeadaki sütürlerin birbiriyle temasını ve nüksü önlemek için araya kas veya plevral fleb yerleştirilmelidir [3, 12, 30-33]. Primer özofageal kapatma ile birlikte trakeal rezeksiyon ve rekonstrüksiyon Bu teknik trakea ile ilgili stenoz veya çevresel hasarı olan hastalar için kullanılır. Trakeostomi stomasını da içine alacak tarzda U şeklinde servikal insizyon yapılır. Tra- 5 Derman Tıbbi Yayıncılık 99

6 Akkiz Trakeoözofageal Fistül kea, fistülün sadece üst ve alt kesimlerinde çevresel olarak serbestleştirilir. Trakeoözofageal olukta diseksiyon yapılırken laringeal sinirin yaralanmamasına dikkat edilmelidir. Daha sonra trakea hasarlı alanın alt ve üst kısmından ayrılarak çıkarılır. Bu aşamada hasta steril bir endotrakeal tüple distal trakea kısmından ventile edilir. Trakeal rekonstrüksiyondan önce özofagus defekti tespit edilip iki tabaka halinde kapatılır. Son olarak trakeal anastomoz membranöz kısım 4/0 PDS ile devamlı, kartilaj kısım ise 3/0 poliglaktin (Vicryl; Ethicon, Inc.) sütürlerle tek tek kapatılır [6, 34-36]. TÖF cerrahisi mortalitesi yüksek bir işlemdir. Literatürde %30 lara varan mortalite oranları bildirilmektedir. En ciddi komplikasyonlar trakeal dehisens, solunum yetmezliği, trakeovasküler fistül ve fistülün nüksüdür [30-36]. Sonuç Malign trakeaoözofageal fistüllerde günümüzde cerrahi hemen hemen terkedilmiş durumdadır. Bu olgularda özofageal veya özofageal-trakeal stent uygulamaları altın standarttır. Bununla birlikte malign fistüllerde sağ kalım haftalarla sınırlıdır. Benign trakeoözofageal fistüllerde ise en iyi yaklaşım cerrahi tedavidir. Ciddi morbidite ve mortalite oranları olmasına rağmen cerrahi tedavi ile yüz güldürücü sonuçlar alındığı görülmektedir. Kaynaklar 1. Aydın Y, Eroğlu A. Tümöre bağlı trakeoözofageal fistüller. In Bedirhan MA, ed. Trakea. TÜSAD Eğitim Kitapları Serisi. 2012: Toker A. Edinilmiş trakeoözofageal fistül. In Bedirhan MA, ed. Trakea. TÜSAD Eğitim Kitapları Serisi. 2012: Marulli G, Loizzi M, Cardillo G, Battistella L, De Palma A, Ialongo P, et al. Early and late outcome after surgical treatment of acquired non-malignant tracheo-oesophageal fistulae. Eur J Cardiothorac Surg. 2013; 4: e Fledge JB. Tracheoesophageal fistula caused by cuffed tracheostomy tube. Ann Thorac Surg 1967;166: Thomas AN. The diagnosis and treatment of tracheoesophageal fistula caused by cuffed tracheal tubes. J Thorac Cardiovasc Surg 1973; 65: Grillo HC, Moncure AC, McEnany MT. Repair of inflammatory tracheoesophageal fistula. Ann Thorac Surg. 1976; 22: Reed MF, Mathisen DJ. Tracheoesophageal fistula. Chest Surg Clin N Am. 2003; 13: Murthy S, Gonzalez-Stawinski GV, Rozas MS, Gildea TR, Dumot JA. Palliation of malignant aerodigestive fistulae with self-expanding metallic stents. Diseases of the Esophagus. 2007; 20: Diddee R, Ian H. Shaw, Acquired trachea oesophageal fistula. Cont Educ Anaesth Crit Care Pain. 2006; 6: Turkyilmaz A, Aydin Y, Eroglu A, Bilen Y, Karaoglanoglu N. Palliative management of esophagorespiratory fistula in esophageal malignancy. Surg Laparosc Endosc Percutan Tech. 2009; 19: Balazs A, Kupcsulik PK, Galambos Z. Esophagorespiratory fistulas of tumorous origin. Non-operative management of 264 cases in a 20-year period. Eur J Cardiothorac Surg. 2008; 34: Muniappan A, Wain JC, Wright CD, Donahue DM, Gaissert H, Lanuti M, et al. Surgical treatment of nonmalignant tracheoesophageal fistula: a thirty-five year experience. Ann Thorac Surg. 2013; 95: Weigert N, Neuhaus H, Rosch T, Rösch T, Hoffmann W, Dittler HJ, et al. Treatment of esophagorespiratory fistulas with silicone-coated self-expanding metal stents. Gastrointest Endosc. 1995; 41: Song HY, Han YM, Son MH, Kim JS, Choi KC, Kuh JH, et al. Expandable esophageal metallic stents coated with silicone rubber: an experimental study in rabbits. J Korean Rad Soc. 1990; 26: May A, Hahn EG, Ell C. Self-expanding metal stents for palliation of malignant obstruction of the upper gastrointestinal tract. J Clin Gastroenterol. 1996; 22: Sharma A, Rehman MU, Cowen ME. Management of a difficult malignant tracheoesophageal fistula. Interactive Cardiovascular and Thoracic Surgery. 2003; 2: Eroğlu A, Türkyılmaz A, Aydın Y. Özofagus kanserli olgularda fistül ve tedavi algoritması. Journal of Clinical and Analytical Medicine. 2010: Yamamoto R, Tada H, Kishi A, Tojo T, Asada H. Double stent for malignant combined esophago-airway lesions. Jpn J Thorac Cardiovasc Surg. 2002; 50: Morgan RA, Ellul JP, Denton ER, Glynos M, Mason RC, Adam A. Malignant esophageal fistulas and perforations: management with plastic-covered metallic endoprostheses. Radiology. 1997; 204: Duranceau A, Jamieson GG. Malignant tracheoesophageal fistula. Ann Thorac Surg. 1984; 37: Little AG, Ferguson MK, DeMeester TR, Hoffman PC, Skinner DB. Esophageal carcinoma with respiratory tract fistula. Cancer. 1984; 53: Derman Tıbbi Yayıncılık 6

7 22. Sargeant IR, Thorpe S, Bown SG. Cuffed esophageal prosthesis: a useful device in desperate situations in esophageal malignancy. Gastrointest Endosc. 1992; 38: Schowengerdt CG. Tracheoesophageal fistula caused by self-expanding esophageal stent. Ann Thorac Surg. 1999; 67: Lux G, Wilson D, Wilson J, Demling L. A cuffed tube for the treatment of oesophago-bronchial fistulae. Endoscopy. 1987; 19: Gschossmann JM, Bonner JA, Foote RL, Shaw EG, Martenson JA Jr, Su J. Malignant tracheoesophageal fistula in patients with esophageal cancer. Cancer. 1993; 72: Malik SM, Krasnow SH, Wadleigh RG. Closure of tracheoesophageal fistulas with primary chemotherapy in patients with esophageal cancer. Cancer. 1994; 73: Davydov M, Stilidi I, Bokhyan V, Arzykulov G. Surgical treatment of esophageal carcinoma complicated by fistulas. Eur J Cardiothorac Surg. 2001; 20: Wolf M, Yellin A, Talmi YP, Segal E, Faibel M, Kronenberg J. Acquired tracheoesophageal fistula in critically ill patients. Ann Otol Rhinol Laryngol. 2000; 109: Baisi A, Bonavina L, Narne S, Peracchia A. Benign tracheoesophageal fistula: results of surgical therapy. Dis Esophagus. 1999; 12: Muniappan A, Wain JC, Wright CD, Donahue DM, Gaissert H, Lanuti M, et al. Surgical treatment of nonmalignant tracheoesophageal fistula: a thirty-five year experience. Ann Thorac Surg 2013; 95: Shen KR, Allen MS, Cassivi SD, Nichols FC 3rd, Wigle DA, Harmsen WS, et al. Surgical management of acquired nonmalignant tracheoesophageal and bronchoesophageal fistulae. Ann Thorac Surg 2010; 90: Yeh CM, Chou CM. Early repair of acquired tracheoesophageal fistula. Asian Cardiovasc Thorac Ann. 2008; 16: Hameed AA, Mohamed H, Al-Mansoori M. Acquired tracheoesophageal fistula due to high intracuff pressure. Ann Thorac Med. 2008; 3: Dartevelle P, Macchiarini P. Management of acquired tracheoesophageal fistula. Chest Clin North Am 1996; 4: Akaraviputh T, Angkurawaranon C, Phanchaipetch T, Lohsiriwat V, Nimmanwudipong T, Chinswangwatanakul V, et al. Platysma myocutaneous flap interposition in surgical management of large acquired post-traumatic tracheoesophageal fistula: A case report. Int J Surg Case Rep. 2014; 5: Camargo JJ, Machuca TN, Camargo SM, Lobato VF, Medina CR. Surgical treatment of benign tracheo-oesophageal fistulas with tracheal resection and oesophageal primary closure: is the muscle flap really necessary? Eur J Cardiothorac Surg. 2010; 37: Derman Tıbbi Yayıncılık 101