V. ULUSAL HARRAN ORTOPEDİ GÜNLERİ

Transkript

1 V. ULUSAL HARRAN ORTOPEDİ GÜNLERİ Diz Yaralanmalarında Güncel Yaklaşımlar Sempozyumu 6-7 Nisan 2018 Şanlıurfa SEMPOZYUM PROGRAMI ve BİLDİRİ ÖZETLERİ KİTAPÇIĞI 1

2 SEMPOZYUM BAŞKANLARI Doç. Dr. Mehmet Akif ALTAY Prof. Dr. Gül BALTACI BİLİMSEL KURUL Prof. Dr. Uğur Erdem IŞIKAN Prof. Dr. Yavuz KOCABEY Doç. Dr. Hasan BOMBACI Doç. Dr. Mehmet Akif ALTAY Doç. Dr. Ramazan AKMEŞE Doç. Dr. Serkan SİPAHİOĞLU Prof. Dr. İnci YÜKSEL Prof. Dr. Yavuz YAKUT Doç. Dr. Nihal BÜKER Doç. Dr. Aydan AYTAR Yrd. Doç. Dr. Nihan ÖZÜNLÜ PEKYAVAŞ Yrd. Doç. Dr. Serkan USGU Yrd. Doç. Dr. Gülcan HARPUT Öğr. Gör. Ayça UYAN Fzt. Pınar BALCI DÜZENLEME KURULU Prof. Dr. Uğur Erdem IŞIKAN Prof. Dr. Gül BALTACI Doç. Dr. Mehmet Akif ALTAY Doç. Dr. Serkan SİPAHİOĞLU Yrd. Doç. Dr. Baran SARIKAYA Yrd. Doç. Dr. Celal BOZKURT Op. Dr. Utku UYAN Öğr. Gör. Ayça UYAN 2

3 Konuşmacılar BAŞBUĞ PINAR IŞIKAN UĞUR ERDEM UYAN AYÇA YÜKSEL İNCİ SARIKAYA BARAN KAYA DEFNE BOMBACI HASAN BAŞ ASLAN ÜMMÜHAN TUNAY VOLGA BAYRAKÇI ERGUN NEVİN PEKYAVAŞ NİHAN ÖZÜNLÜ BALTACI GÜL KAYA DERYA ÖZER GELECEK NİHAL EKİCİ ÇETİN BAKİ VOLKAN BÜKER NİHAL SİPAHİOĞLU SERKAN USGU SERKAN AKMEŞE RAMAZAN YOSMAOĞLU BARAN KARAOĞLU SİNAN HARPUT GÜLCAN BOZKURT CELAL KOCABEY YAVUZ ALTAY MEHMET AKİF ALTAY NURAY SATIŞ SERAP AYTAR AYDAN UYAN UTKU YAKUT YAVUZ 3

4 İçindekiler Kurullar 2 Konuşmacılar.3 Bilimsel Program.7 Sözlü Bildiriler SS-01 Ön Çapraz Bağ ve Menisküslerin Değerlendirilmesinde Dört Yıllık MRG ve Artroskopi Sonuçlarımızın Karşılaştırılması Kudret Cem Karayol, Sunay Sibel, Karayol, Ali Bilge.10 SS-02 Diz Ekleminin Gizli Komponenti: Sinovyum Dilek Şen Dokumacı.11 SS-03 Kuadriseps Kasına Uygulanan Rijit Bantlamanın Performans Parametreleri Üzerine Anlık Etkisinin İncelenmesi Beyza Tayfur, Özgün Uysal, Murat Emirzeoğlu, Yusuf Topal, Gökhan Toy, Nevin Ergun.12 SS-04 Lateral Kollateral Ligamanın Femura Yapışma Yerinden Avulsiyon Fraktürünün Nadir Bir Komplikasyonu Recep Öztürk..13 SS-05 Çoklu Bağ Yaralanması Olan Diz Çıkıklı Hastaya Tedavi yaklaşımımı Cihan Adanaş, Sezai Özkan.14 SS-06 İliotibial Bant Sendromu ile Karışan Uyluk Tümörü Recep Öztürk.15 SS-07 İnfrapatellar Yağ Yastığı ile Patellar Kondromalazi Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi Abuzer Uludağ, Mehmet Şirik.16 SS-08 Şanlıurfa popülasyonundaki erişkinlerde patella tiplerinin dağılımı ve meniskal rüptür ile ilişkisi Kudret Cem Karayol 17 SS-09 Femoral Sulkus Açısı ve Patellar Subluksasyon İlişkisi Sunay Sibel Karayol 18 SS-10 İnferior Patella Kırığı Cerrahisinde Sutur Ankorların Yeri Recep Öztürk, İsmail Aykut Koçyiğit.19. SS-11 Diz Artroplastisi Olan Hastalarda Analjezik Amaçlı Ultrason Eşliğinde Yapılan Femoral Blok veya Fasiya İliaka Kompartman Bloğu Orhan Binici.20 SS-12 Lelli (Lever işareti) testi ön çapraz bağ yırtığı muayenesinde kullanılabilir mi? M.Baybars Ataoğlu, Mustafa Odluyurt, A.Yiğit Kaptan, Coşkun Ulucaköy Mehmet Çetinkaya,Özlem Orhan.21 SS-13 Artroskopik Diz Cerrahisi Uygulanan Hastalarda Spor Yaralanması Sıklığı ve Anestezi Uygulamalarımızın Değerlendirilmesi Erdoğan Duran.22 SS-14 Kondromalazi Patella Tedavisinde CGF (Concentrated Growth Factor) Enjeksiyonunun Etkinliğinin Değerlendirilmesi Elif Balevi Batur, Sedat Demir..23 SS-15 Diz Ağrısının Nadir Bir Nedeni: Pellegrini Stieda Sendromu Elif Balevi Batur, Pelin. Zeynep Bekin Sarıkaya. 24 SS-16 Artroskopik Menisküs Cerrahisinde İntratekal İzobarik ve Hiperbarik Bupivakain Kullanımının Retrospektif Karşılaştırılması Mahmut Alp Karahan..25 4

5 SS-17 Artroskopik Menisküs Cerrahisi Uygulanan Hastalarda Anestezi Yöntemlerinin Postoperatif Analjezik Tüketimi Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi Veli Fahri Pehlivan SS-18 Artroskopik Menisküs Cerrahisi ve Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonu Yapılan Hastalarda Anestezi Yöntemlerinin Hastanede Kalış Süresi Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi Başak Pehlivan SS-19 Ön Çapraz Bağ Tamiri Sonrası Fonksiyonel Fiziksel Aktivite Seviyesi ve Diz Fonksiyonu Veysel Uludağ, Figen Özkan, Fatih Kayhan, Gökhan Büyüklüoğlu, Fatma Ünver, Bülent Ülkar.. 28 SS-20 Okronotik Diz Artropatisi: Olgu Sunumu ve Literatür Derlemesi Okan Aslantürk, Emre Güner 29 SS-21 Eklem içi Hyalüronik Asitin İleri Evre Diz Osteoartritindeki Kısa Dönemdeki Etkinliği Murat Demiroğlu, Ahmet Adnan Karaarslan 30 SS-22 Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonu Komplikasyonlarında Manyetik Rezonans Bulguları Osman Dere 31 SS-23 Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonunda Femoral Kalıntıların Korunmasının Fonksiyonel Sonuçlara Etkisi Baki Volkan Çetin, Mehmet Akif Altay 32 SS-24 Osgood Schlatter Hastalığı sekelinin endoskopik tedavisinde portal yeri seçimi Mehmet Sabri Balık 33 5

6 Bilimsel Program 6

7 BİLİMSEL PROGRAM 6 NİSAN Açılış Konuşmaları 09:00-09:30 1.OTURUM: MENİSKÜS YARALANMALARI KONUŞMACILAR DİZ EKLEMİNİN BİYOMEKANİK VE KİNEZYOLOJİK YAPISI YAVUZ YAKUT DİZ YARALANMALARINDA İLK DEĞERLENDİRME UTKU UYAN DİZ YARALANMALARINDA EGZERSİZİN ETKİNLİĞİ AYDAN AYTAR DİZ YARALANMALARINDA PRP UYGULAMALARI SERAP SATIŞ DİZ CERRAHİSİNDE ANESTEZİST YAKLAŞIMI NURAY ALTAY MENİSKÜS YARALANMALARINDA KONSERVATİF-ALTERNATİF TEDAVİ MEHMET AKİF ALTAY ARA MENİSKÜSTAMİR TEKNİKLERİ YAVUZ KOCABEY MENİSKÜS TRANSPLANTASYONU (DÜNÜ- BUGÜNÜ- YARINI) CELAL BOZKURT MENİSKÜS YARALANMALARINDA REHABİLİTASYON GÜLCAN HARPUT TARTIŞMA ÖĞLEN YEMEĞİ OTURUM: BENİM TEKNİĞİM BENİM YAKLAŞIMIM ÖÇB YARALANMALARINDA CERRAHİ YAKLAŞIM SİNAN KARAOĞLU ÖÇB REHABİLİTASYONU BARAN YOSMAOĞLU POSTEROLATERAL KÖŞE SENDROMU RAMAZAN AKMEŞE POSTEROLATERAL KÖŞE SENDROMUNDA REHABİLİTASYON SERKAN USGU COLLATERAL LİG. ORTOPEDİST YAKLAŞIMI SERKAN SİPAHİOĞLU ARA PCL SENDROMU NİHAL BÜKER BAĞ YARALANMALARINDA KONSERVATİF- ALTERNATİF TEDAVİ BAKİ VOLKAN ÇETİN COLLATERAL LİG. FİZYOTERAPİST YAKLAŞIMI NİHAL EKİCİ GELECEK BAĞ YARALANMALARINDA NÖROMUSKULER EĞİTİM VE ÖĞRENME DERYA ÖZER KAYA TARTIŞMA ARA DİZ YARALANMALARINDA KİNEZYO BANTLAMA WORKSHOP NİHAN ÖZÜNLÜ PEKYAVAŞ GÜL BALTACI 7

8 7 NİSAN 3. OTURUM BAĞ YARALANMALAR KONUŞMACILAR PATELLOFEMORAL AĞRI SENDROMU VOLGA BAYRAKÇI SPORCULARDA OSTEOARTRİT ÜMMÜHAN BAŞ ASLAN PATELLOFEMORAL KIKIRDAK LEZYONLARINDA CERRAHİ HASAN BOMBACI PATELLOFEMORAL KIKIRDAK LEZYONLARINDA DEFNE KAYA CERRAHİ SONRASI REHABİLİTASYON ARA PATELLAR DİSLOKASYON CERRAHİLERi BARAN SARIKAYA PATELLAR DİSLOKASYON CERRAHİLERİ İNCİ YÜKSEL SONRASI REHABİLİTASYON HAMSTRİNG STRAİNLERİ PINAR BAŞBUĞ İLİOTİBİAL BANT SENDROM AYÇA UYAN SÖZEL SUNUMLAR KAPANIŞ

9 Sözlü Bildiriler 9

10 SS 01 Ön Çapraz Bağ ve Menisküslerin Değerlendirilmesinde Dört Yıllık MRG ve Artroskopi Sonuçlarımızın Karşılaştırılması Kudret Cem Karayol*, Sunay Sibel**, Karayol, Ali Bilge*** *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon, Şanlıurfa ** Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji, Şanlıurfa *** Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji, Çanakklae Amaç: Menisküs ve ligamentöz lezyonların tanısında fizik muayene ve manyetik rezonans(mr) görüntüleme sıklıkla, diz artroskopisi ise bazen kullanılmaktadır. Bu çalışmada MR görüntüleme ve diz artroskopi sonuçlarını retrospektif olarak karşılaştırılması amaçlandı. Fizik muayene sonrası yapılan MR incelemenin tanısal artroskopi oranını azaltacağı, artroskopinin sadece tedavi amaçlı yapılması gerektiği kanısındayız. Materyal ve Metod: Hastanemizde diz artroskopisi yapılan hastaların ameliyat öncesi klinik-fizik muayene bulguları ve MR inceleme sonuçları, referans artroskopi alınarak retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların yaş ortalaması 32,8 (17-59) olarak belirlendi. Çalışmadaki hastaların 22 si kadın, 73 ü erkek olup, 44 sağ diz, 51 sol dize artroskopi yapıldı. Artroskopi sonuçlarına göre 43 hastada medial menisküs yırtığı, 3 hastada dejenerasyonu, 14 hastada lateral menisküs yırtığı, 4 hastada dejenerasyonu, 42 hastada ön çapraz bağda tam kat rüptür saptanmıştır. Yapılan değerlendirmede MR görüntülemede medial menisküs için sensitivite %97.8,spesifite %40,8 lateral menisküs için sensitivite %38.9 spesifite %87 ön çapraz bağ için sensitivite ve spesifite %100 olarak tesbit edilmiştir. Sonuç: Klinik bulgular ve fizik muayene bulgularına dayanılarak yapılan MR inceleme dizde menisküs ve bağ lezyonlarının tanısında etkin bir tanı yöntemi olup, invaziv bir işlem olan artroskopi sadece tedavi amaçlı yapılmalıdır. 10

11 SS 02 Diz Ekleminin Gizli Komponenti: Sinovyum Dilek Şen Dokumacı* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç: Diz ekleminin görüntüleme yöntemlerinde vizüalize edilemeyen, sadece patoloji varlığında görünür hale gelen, bu nedenle rutin diz eklemi değerlendirmelerinde ayırıcı tanıda akılda bulundurulması gereken sinovyal doku patolojilerini nadir görülen 3 olgu eşliğinde sunmayı amaçladık Materyal Metod: Dizde şişlik ve ağrı ön tanılarıyla farklı zamanlarda Radyoloji kliniğimize MR çekimi için refere edilen 3 olguya kontrastlı Diz MR tetkiki gerçekleştirildi. Olgu 1: 53 yaşında erkek hastaya kliniğimizde iki yönlü diz grafileri ve Diz MR incelemesi gerçekleştirildi. İki yönlü dis grafisinde tibiofemoral eklem posterior komşuluğunda 0,5-1 cm çaplarında değişen yuvalak şekilli kalsifiye çok sayıda yapı izlendi. MR incelemesinde bu kalsifiye yapıların eklem mesafesi içerisinde oldukları sayılarının çok daha fazla olduğu görüldü. Eklem sıvısında artış ve sinovyal yüzlerde kalınlaşma eşlik eden bulgulardı. Direkt grafi ve MR verilerine dayanarak hastaya sinovyal kondromatozis tanısı kondu. Hasta diz protezi ile tedavi edildi. Olgu 2: 37 yaşında kadın hastaya kliniğimizde iki yönlü diz grafileri ve kontrastlı Diz MR incelemesi gerçekleştirildi. Diz grafisinde dejeneratif değişiklikler dışında bulguya rastlanmayan hastanın MR incelemesinde eklem sıvısının arttığı izlendi. Suprapatellar bursada yer yer papiller tarzında uzanımlar gösteren yağ doku intensitesinde oluşumlar ve sinovyal yüzlerde kalınlaşmalar görüldü. Kontrast sonrası alınan görüntülerde tüm sinovyal yüzlerde sinovit ile uyumlu kontrastlanma mevcuttu. MR incelemede eklem sıvısı içerisinde papiller uzanım gösteren yağ doku komponenti olması ve sinovit bulgularının izlenmesi nedeniyle hastaya lipoma arborescens tanısı kondu. Olgu 3: 2 yaşında kız hastaya kliniğimizde iki yönlü diz grafisi ve kontrastlı Diz MR incelemesi gerçekleştirildi. Lateral diz grafisinde suprapatellar bölgede yağ dokuda obliterasyon oluşturan bir opasite izlendi. MR incelemesinde bu bölgeyi tümüyle dolduran lobüle konturlu içerisinde vasküler yapılar ile uyumlu lineer sinyalsiz alanlar bulunan T2 AGlerde sıvı kadar hiperintens olarak izlenen lezyon mevcuttu. Kontrast sonrası alınan görüntülerde lezyon yamasal olarak kontrastlanmaktaydı. MR özellikleri hemanjiom açısından çok tipik olan lezyona sinovyal hemanjiom tanısı kondu. Sonuç: Sinovyal lezyonlar, nadir görülmekle birlikte hastaların zamanında uygun tanı ve tedavi almalarını sağlamak için ayırıcı tanıda mutlaka akılda bulundurulması gereken patolojilerdir. 11

12 SS 03 Kuadriseps Kasına Uygulanan Rijit Bantlamanın Performans Parametreleri Üzerine Anlık Etkisinin İncelenmesi Beyza Tayfur*, Özgün Uysal*, Murat Emirzeoğlu*, Yusuf Topal*, Gökhan Toy*, Nevin Ergun** *Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü, Ankara ** Sanko Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü, Gaziantep Amaç: Rijit bantlama, kas iskelet sistemine ait problemlerde ağrının azaltılması, biyomekanik düzeltmenin sağlanması, duyu girdisinin arttırılması gibi amaçlarla sıkça kullanılmaktadır. Ancak, rijit bantlamanın performans üzerine etkileri bilinmemektedir. Çalışmanın amacı, kuadriseps kasına uygulanan rijit bantlamanın aerobik kapasite, dinamik denge, güç, ve statik ve dinamik kuadriseps kas enduransı üzerine anlık etkisini incelemektir. Metod: Çalışmaya genç ve sağlıklı 15 kadın katılımcı (Ort. yaş: 21.4±1.8) dâhil edildi. Aerobik kapasite 6 dakika yürüme testi (DYT) ile, dinamik denge Y denge testi ile, güç vertikal sıçrama testi ile, statik kuadriseps kas enduransı tek bacak çömelme testi ile, dinamik kuadriseps kas enduransı dinamik çömelme testi ile değerlendirildi. Tüm ölçümler bantlama öncesi ve sonrası uygulandı. Rijit bantlama, kuadriseps kası üzerine Protape 33mm rijit bant kullanılarak sepet tipi uygulandı (Şekil 1). Bantlamalar ve testler tüm katılımcılara aynı fizyoterapist tarafından uygulandı. Bulgular: Bu çalışma içerisinde anlamlı farkın gözlendiği tek parametre statik ve dinamik kuadriseps kas enduransı olmuştur. (p<0,05). Tartışma: Bu çalışmada elde edilen bulgulara bakıldığında kuadriseps kası üzerine uygulanan rijit bantlamanın sağlıklı kadın bireylerde kas enduransı üzerinde anlık olumlu sonuçlar verdiği görülmektedir. Hem statik hem de dinamik dayanıklılıkta artışın sağlandığına dair verilerin elde edildiği bu çalışmanın zayıf tarafı plasebo grubunun olmayışıdır. Yaşar ve arkadaşlarının kuadriseps kasına yapılan rijit bantlamanın diz ekstansör kas kuvvetine ve horizontal sıçramaya olan etkisini araştırdıkları çalışmada plasebo grubuyla karşılaştırıldığında rijit bantlı grupta istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamamıştır (1). Çalışma verileri, klinikte sıkça kullanılan kuadriseps rijit bantlamanın çeşitli performans parametreleri üzerinde herhangi bir olumsuz etkisinin olmadığını göstermektedir. Ancak, çalışmanın erkek katılımcıların da dahil edildiği, farklı fiziksel aktivite düzeyindeki bireylerde ve sporcular için daha anlamlı olan saha testleriyle tekrar edilmesi; sporcularda yaralanma sonrası sıkça kullanılan kuadriseps rijit bantlamasının performans üzerindeki etkilerini belirlemede daha anlamlı olacaktır. Sonuç: Sağlıklı sedanter genç kadınlarda kuadriseps kası üzerine uygulanan rijit bantlamanın aerobik kapasite, güç ve dinamik denge üzerinde anlık etkisine dair anlamlı fark bulunmamış; fakat, statik ve dinamik kuadriceps kas enduransı üzerinde anlık olumlu sonuçlar verdiği görülmüştür. 12

13 SS 04 Lateral Kollateral Ligamanın Femura Yapışma Yerinden Avulsiyon Fraktürünün Nadir Bir Komplikasyonu Recep Öztürk* * Polatlı Devlet Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara İzole lateral kollateral ligament(lcl) yaralanması nadirdir. En sık travma sonucu meydana gelir. Grade 1 ve grade 2 yaralanmada konservatif tedavi uygulanırken, grade 3 te cerrahi tedavi planlanır. Komplikasyonlar, persistan varus laksitesi, peroneal sinir hasarı, katılık ve irritasyon bulgularıdır. Bu çalışmada, lateral kollateral ligamanın femura yapışma yerinden avulsiyon fraktürü olan bir hastanın,ileri dönem kontrolünde, fragmanın eridiği bir komplikasyon tanımlandı. 59 yaşında kadın hasta, polikliniğe travma sonrası sağ diz lateralinde ağrı şikayeti ile başvurdu. Diz lateral eklem çizgisi ve proksimalinde ağrısı mevcuttu ve merdiven inip çıkmada zorlanıyordu. Varus stres testinde, otuz derecefleksiyonda varus instabilitesi mevcuttu( diğer dizine göre yaklaşık 4 milimetre lateral açılma mevcuttu- grade 1 hasar ). Direk grafilerinde, femur lateral epikondilde avulsiyon fraktürü mevcuttu. Peroneal sinir hasarı bulguları yoktu. Hastaya immobilizasyon ve iki hafta sonra kontrol önerildi. Ancak hasta bir sonraki kontrolüne yaklaşık yedi ay sonra başvurdu. Başvuru şikayeti, diz lateralinde ara ara olan ve günlük işlerini engellemeyen bir ağrı idi. Direk grafisi ve MRI çekildi. Kemik fragmanın boyutunun ve dansitesinin azalmış olduğu görüldü. Ağrısı olduğunda non-sterod anti inflamatuar ilaç kulandığını ve ağrısını geçirdiğini belirtti. Konservatif takip planlandı. 13

14 SS 05 Çoklu Bağ Yaralanması Olan Diz Çıkıklı Hastaya Tedavi yaklaşımımız Cihan Adanaş*, Sezai Özkan* * Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Van Amaç: Travmatik diz çıkığı acil servise başvuran hastalar içinde oldukça nadir bir yaralanmadır. Diz çıkığı ile beraber gelişen ancak çok nadir olan ölüm ve ekstremitenin amputasyonu gibi ciddi morbiditeye neden olmaktadır. Bu çalışmamızda kliniğimizde tedavi edilen anterior diz çıkıklı hastaya yaklaşımımızı anlatmayı ve uyguladığımız tedavinin doğru-yanlış taraflarını güncel literatür eşliğinde katılımcıların görüşlerine sunmayı amaçladık. Gereç-Yöntem: 2016 da traktör kazası sonucu acil servisimize getirilen 44 yaş erkek hasta acil serviste değerlendirildi. Çekilen grafilerinde sol diz çıkığı tespit edildi. Acil şartlarda ameliyathanede geçici tespit yapıldı. Anestezi altındaki muayenesinde ve MRG da medial,lateral,ön ve arka çapraz bağların yırtık olduğu görüldü. 15 gün sonra ön çapraz bağ aperfiks, medial bağ karşı diz hemstring grefti ile rekonstriksiyon, lateral bağa primer onarım yapıldı. Arka çapraz bağa herhangi işlem yapılmadı. Bulgular: Hastanın her iki ameliyatında komplikasyon yaşanmadı. Postop 20 gün servisimizde takip edildi. Bu sırasında hastanın ayarlanabilen menteşeli diz ile basmadan mobilize olmasına müsaade edildi. Postop ilk 15 gün tam ekstansiyona ve 45 derece fleksiyona izin verildi. Sonraki her 15 günde bir fleksiyonu 20 derece arttırıldı. Hastaya 2. ayın sonunda 130 derece fleksiyon sağlandı ve tam yüklenmeye müsaade edildi. Hasta daha sonrasında diz çevresi güçlendirici egzersizle takip edildi. 1 yıllık takipleri sırasında hasta eski mesleğini sorun yaşamadan yapabilir duruma gelmiştir. Tek sıkıntısı yer tuvaletine oturamamasıdır. Sonuç: Travmatik diz çıkığı yaygın değildir ancak erken tanı ve tedavisi önemlidir. Tanı konduğunda mümkün olan en kısa sürede acilde intravenöz sedasyon uygulanarak redükte edilmelidir. Acilde redükte edilemez ise genel anestezi altında hemen redükte edilmelidir. Arter yaralanması varsa ilk 6 saatte onarım yapılması için en önemli süredir. Kapalı redüksiyon ile stabilite sağlanamadığı zaman eksternal fiksasyon yada kişner teli ile geçici fiksasyon sağlanmalı. Diz çıkığına eşlik eden bağ yaralanmaları için MRG çekilmelidir. Bağ yaralanmaları için cerrahi zamanlaması eşlik eden damar-sinir yaralanması ve kompartman gibi sorunların tedavisi bittikten sonra yapılmalıdır. 14

15 SS 06 İliotibial Bant Sendromu ile Karışan Uyluk Tümörü Recep Öztürk* *Polatlı Devlet Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara 32 yaşında kadın hasta, sağ uyluk anterolateralinde ağrı şikayeti ile başvurdu. Yaklaşık 4 yıldır uyluk lateralinde belli-belirsiz ve ara ara olan ağrı-uyuşma-şişlik gibi bulgular hissettiğini, önceleri çok üzerinde durmadığını, ancak 2 yıl önceki gebeliğinde şikayetlerinin arttığını belirtti. Artan ağrıların, bazen kalça lateralinde, bazen uylukta, bazen dize yayılan ağrılar olduğunu belirtti. Daha önce ortopedi, nöroloji ve fizik tedavi polikliniklerine başvurduğunu, gebelik sırasındaki muayenelerinde gebelik ilişkili olabileceğinin söylendiğini belirtti. Doğum sonrasında nöroloji muayenesinde maralgia parastetika tanısı ile gabapentin ve nonsteroit antiinflamatuar ilaçlar verilmiş, emzirme nedeniyle düzenli kullanmamış ve fayda görmemiş. Ortopedi ve fizik tedavi kliniklerinde iliotibial bant sendromu tanısı ile önce aktivite kısıtlaması önerilmiş ve analjezik reçete edilmiş sonraları egzersiz programı önerilmiş ancak hastanın semptomlarında belirgin gerileme olmamış. Fizik muayenede sağ uyluk anterolateralinde, sınırları net belirlenemeyen, hamur kıvamında, ciltten belli belirsiz kabarıklık oluşturan lezyon saptandı. Daha önce defalarda direk grafi ve MRI çekildiğini ve birşey yok dendiğini belirten hastanın elindeki kalça ve uyluk MRIlarının görüntüleri yoktu ancak yorumlarında bir bulguya rastlanmadığı yazmakta idi. Hastaya ısrar edilerek yeni çekilen manyetik rezonans incelemenin görüntülerinde, ciltaltında, en geniş yerinde yaklaşık 4 cm kalınlığa ulaşan, yükseklik ve geçişliği yaklaşık 10x14 cm, kotrasat tutan, cilt altı yağ doku ile izointens yumuşak doku kitlesi saptandı. Hastaya true-cut biopsi yapıldı. Patoloji sonucu atipik lipomatöz tümör ile uyumlu olarak geldi. Evreleme tetkikleri olan akciğer tomografisinde ve inguinal ultrasonda metastatik lezyona saptanmadı.geniş rezeksiyon yapıldı. Histopatolojik incelemede aşikar malignensi bulgusu rastlanmamakla birlikte, kitlenin derin yerleşimli olması ve 14 cm boyuta ulaşması nedeniyle iyi diferansiye liposarkom ekartasyonu açısından MDM2 gen amplifikasyonu bakıldı. Nihai tanı lipom olarak geldi Kas-iskelet sistemi tümörleri nadirdir ancak,doktorlar şüpheli veya sebat eden bulguları olan hastalarda ayırıcı tanıda tümörleri mutlaka akla getirmelidir çünkü özellikle malign tümörlerde sağkalım, teşhis anındaki evreye bağlı olduğu gibi, erken dönemde tespit edilen malign bir kitle geniş rezeke edilebilirken geç dönemde amputasyon tek seçenek olabilir. 15

16 SS 07 İnfrapatellar Yağ Yastığı ile Patellar Kondromalazi Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi Abuzer Uludağ*, Mehmet Şirik** *Adıyaman Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Adıyaman ** Adıyaman Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı, Adıyaman Amaç: infrapatellar yağ yastığı ön diz kompartmanını dolduran intrakapsüler ekstrasinovyal bir yapıdır. infrapatellar yağ yastığı boyutlarının değişmesi bu bölgenin biyomekaniğini değiştirmektedir. Bu amaçla çalışmamızda anterior diz ağrısının önemli nedenleri arasında yer alan patellar kondromalazi ile infrapatellar yağ yastığı yüksekliği ve derinliği arasındaki ilişkiyi değerlendirdik. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya ve tarihleri arasında diz manyetik rezonans(mr) incelemesi yapılan ve kondromalazi saptanan 83 hasta ve diz MR incelemesi normal olan 51 olgunun görüntüleri retrospektif olarak yorumlandı. Kondromalazi sınıflaması Outerbridge sınıflandırmasına göre yapıldı. Olguların infrapatellar yağ yastığı yükseklik ve derinlikleri sagital plan T1 ağırlıklı MR görüntüleri üzerinden en geniş yerinden ölçüldü(resim 1). Aradaki ilişki istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: Kondromalazisi olmayan ve ortalama yaşı olan, 32 kadın 29 erkekden oluşan 51 hasta ile ortalama yaşı olan 41 erkek 42 kadından oluşan 83 hastadan oluşan iki grup hasta değerlendirmeye alındı. Bu sonuçlarla kondromalazili hastalar ile kondromalazisi olmayan hastalarda yaş olarak aralarında anlamlı bir farklılık mevcuttur. (p<0.001) ve yaş ilerledikçe patellada kondromalazi riski artmaktadır, ayrıca yağ yastığı anterior posterior çapı ile yağ yastıkçığı yüksekliği arasındaki farkda anlamlıdır (p<0.001 ) patellar kondromalazide yağ yastıkçığı boyutları azalmaktadır. Gruplar arasında cinsiyet olarak anlamlı fark bulunmamaktadır. (p= 0.78) Sonuç: Yaş ilerledikçe patellar kondromalazi riski artmaktadır. Ayrıca diz önü yağ yastıkçığı derinliğinde ve yüksekliğinde de anlamlı olarak azalma olmaktadır. Bu nedenle diz önü yağ yastıkçığı boyutlarının azalması patellar kondromalaziye bir predispozan faktör olabilir. 16

17 SS 08 Şanlıurfa popülasyonundaki erişkinlerde patella tiplerinin dağılımı ve meniskal rüptür ile ilişkisi Kudret Cem Karayol* *Harran Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç: Bu çalışma ile Şanlıurfa bölgesinde yaşayan erişkinlerde patella tiplerinin dağılımının belirlenmesi ve patella tiplerinin meniskal rüptür ile ilişkisinin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem:Ocak 2017 ile Şubat 2018 tarihleri arasında diz ağrısı şikayeti ile Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştıma Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran ve fizik muayenesinde menisküs kompresyon testi pozitif olan 200 hastanın diz MR tetkikleri patella tiplerinin ayırımı ve menisküs rüptürü açısından retrospektif olarak PACS sistemi üzerinden incelendi. Olguların yaş ortalaması (18-74) idi. Wiberg sınıflamasına göre patella tipleri belirlendi. Bulgular SPSS 20 versiyonunda istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: Hastaların %41 inde (82 hasta) tip I patella %57 sinde (114 hasta) tip II patella ve hastaların % 3 ünde (4 hasta) tip III patella saptandı, hiçbir hastada tip IV patellaya rastlanmadı. Tip I patellaya sahip hastalarda menisküs rüptürü %32 (27 hasta), tip II de %29 (34 hasta) tip III de ise %50 (2 hasta) olarak saptandı. Çalışmamızın limitasyonları rölatif olarak az sayıda hasta ile çalışılmış olmasıdır. Sonuç: Patella tiplerinin Şanlıurfa popülasyonundaki dağılımı literatür ile benzerlik göstermektedir. Patella tipinin yürüme mekaniğine olan etkisiyle menisküs rüptürü olasılığını etkilediğini düşünmekteyiz. Bu çalışmada tip III patellada rüptür ile istatiksel olarak anlamlı birliktelik saptadık. Literatürde patella tipi ve meniskal rüptür ilişkisini gösteren çalışmaya rastlamadık. Bu konuda yapılacak daha kapsamlı çalışmalar ile patella tipi- meniskal rüptür ilişkisinin daha net ortaya konulabileceğini düşünmekteyiz. 17

18 SS 09 Femoral Sulkus Açısı ve Patellar Subluksasyon İlişkisi Sunay Sibel Karayol* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç: Bu çalışmanın amacı patellofemoral eklem morfolojisini manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile değerlendirmek ve femoral sulkus açısının patellar subluksasyon ile ilişkisini araştırmaktır. Yöntem: Diz ağrısı şikayeti ile Haziran 2017 ile Ocak 2018 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Radyoloji Anabilim dalında diz MR tetkiki yapılan 150 hasta retrospektif olarak PACS sistemi üzerinden değerlendirildi. Opere olan ve major travma öyküsü bulunan hastalar çalışma dışı bırakıldı.sulkus açısı troklea medial ve lateral fasetlerinin en yüksek noktası ile interkondiler sulkusun en derin noktası arasındaki açı olarak ölçüldü. Patellar subluksasyon aksiyal planda patellanın medial veya lateral köşesine dik olarak çizilen hat ile medial veya lateral femoral kondilin en anterior kesimine dik olarak çizilen hat arası mesafenin 5 mm nin üzerinde olması olarak tanımlanmıştır. İstatistiksel analizler SPSS 20.0 versiyonunda değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 150 hastanın diz MRG sinden 115 (% 76,6) inde femoral sulkus açı değeri normal sınırlarda idi. 31(%20,6) vakada femoral sulkus açısı artmış, 4 vakada(%2,6) azalmıştı. Subluksasyonu bulunan 62 vaka (%41,3) dan, 54 ünde (%87,1) laterale, 8 inde (%12,9) mediale subluksasyon mevcuttu. Femoral sulkus açısında artış bulunan 31 hastanın 24 ünde(%77,4) laterale, 2 sinde(%6,5) mediale subluksasyon mevcuttu. Açı artışı bulunan 5 hastada (%16,1) subluksasyon saptanmadı. Sonuç: Femoral sulkus açısının artması patellofemoral eklemde morfolojik değişikliğe neden olarak patellar subluksasyona zemin hazırladığını düşünüyoruz. Ancak bu konuda daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısındayız. 18

19 SS 10 İnferior Patella Kırığı Cerrahisinde Sutur Ankorların Yeri Recep Öztürk*, İsmail Aykut Koçyiğit* **Polatlı Devlet Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara Ekstensor mekanizmasının mekanik fonksiyonunun anlaşılmasındaki ilerleme, patellar boyutların zorunlu tutulmasını sağlamıştır. Yaygın olarak kullanılan tekniklerden modifiye AO gergi bandı kablolaması, Kirschner teli ile sabitleme için uygun büyük parçalar gerektirir. Ayrıca bu vakalarda yerleştirilen materyallere bağlı komplikasyonlar ve bazı vakalarda implant çıkarımı için ikinci bir operasyon gerekliliği bildirilmektedir. Alt patellanın parçalı kırıklarında, patellar tendon, kemik ataşmanından mahrumdur. Bu çalışmada inferior patellanın parçalı kırığı için sutur anchotlarla yapılan tamir yöntemi anlatıldı. 62 yaşında erkek hasta, kliniğe sol diz üzerine düşme sonucu, ön diz ağrısı ile başvurdu. Fizik muayenede, kontralateral taraf ile karşılaştırıldığında hassasiyet, düz bacağını yükseltememe ve yüksek proksimal patellar kutup saptandı. Direk grafide patella alt kutbunda fraktür saptandı. Operasyon sırasındaki incelemede, distal fragmanın parçalı olduğu ve vida benzeri implantlarla stabilizasyonun mümkün olmadığı görüldü.patellaya yerleştirilen 2adet sutur anchor ile stabilizasyon sağlandı.hastanın post-operastif takiplerinde komplikasyon görülmedi. Post operatif 45. Gün grafilerinde distal fragmanın tam kaynadığı görüldü. Ekstremite fonksyonları tamdı ve hasta halinden memnundu. İnferior patella kırığı cerrahi tedavisinde, sutur anchorlar ile onarım, uygulanabilir, sonuçları güzel olan, alternatif bir cerrahi yöntemdir. 19

20 SS 11 Diz Artroplastisi Olan Hastalarda Analjezik Amaçlı Ultrason Eşliğinde Yapılan Femoral Blok veya Fasiya İliaka Kompartman Bloğu Orhan Binici* *Haran Üniversitesi Tıp Fakültesi Anestezi ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Yapılan tüm cerrahi operasyonlar için uygulanan analjezi yöntemleri hastanın uygulanılan cerrahi yöntemden fayda görmesi ve postoperatif olarak tedaviye cevap vermesi açısından önem arz etmektedir. En ağrılı cerrahi yöntemlerden biri olan diz artroplastisinin neden olduğu postoperatif ağrı hastanın konforunu bozmakta, mobilizasyon ve rehabilitasyonununda gecikmeye neden olmaktadır. Bu nedenle bu olgularda uygun ve yeterli analjezi sağlanması stresin azalması ve iyileşme sürecinin hızlanması için oldukça önemlidir. Gereç ve Yöntem: Elektif şartlarda diz artroplastisi yapılan ASA I-II hastalara analjezi amacıyla; 6 hastaya ultrason eşliğinde femoral blok 4 hastaya ise fasiya iliyaka kompartman bloğu veya uygulandı. Preoperatif olarak 0,025 mg kg-1 midazolam uygulandıktan sonra Ultrason düz probu ile spina iliyaka anterior süperior ile pubik tüberkülü birleştiren çizgi görülendikten sonra; 3 cc lidokain yapıldıktan sonra 80 mm lik blok iğnesi ile girilerek fasiya iliyaka altına 40 ml % 0.25 bupivakain verilerek çıkıldı. Femoral blok için Ultrason düz probu ile femoral arter ve lateralinde ve fasiya iliyaka altında femoral sinir görüntülendikten sonra; 3 cc Lidokain yaptıktan sonra blok iğnesi ile girilerek femoral sinir üstüne ve alt bölgesine toplam 20 ml % 0.25 bupivakain verilerek çıkıldı. Bulgular: Hastaların yaş, ASA, postoperatif olarak VAS ağrı skorurunu 5 veya üstünde olduğu saat, ilk analjezi yapılan saat, hasta memnuniyeti (0:memnun değil, 1:memnun) kaydedildi. YAŞ ASA VAS ANALJEZİ SAATİ HASTA MEMNUNİYETİ BLOK 1.HASTA 41 ASA I Femoral 2.HASTA 55 ASA II Femoral 3.HASTA 57 ASA II Femoral 4.HASTA 56 ASA I Femoral 5.HASTA 53 ASA I Femoral 6.HASTA 56 ASA II Femoral 7.HASTA 57 ASA II Fasiya İliyaka 8.HASTA 50 ASA I Fasiya İliyaka 9.HASTA 57 ASA I Fasiya İliyaka 10.HASTA 64 ASA II Fasiya İliyaka Hastaların iki bloktada postoperatif olarak analjezi süresi yakın çıkarken; femoral blokta 4-10 arası, fasiya İliyaka kompartman bloğunda ise 7-9 saat arası çıktı. Hasta memnuniyeti femoral blokta 1 hasta memnun değilken, fasiya İliyaka kompartman bloğunda 4 hastanın tümü memnun idi. Sonuç: Retrospektif olarak bakılacak bir çalışmanın ön sonuçları olan bu çalışmada Postoperatif olarak analjezi amacıyla ultrason eşliğinde yapılan bu iki bloğun ilk yapılan analjezi süresini ve hasta memnuniyetini olumlu yönde etkilediği için diz artroplastilerinde yapılabileceği kanaatindeyiz. 20

21 SS 12 Lelli (Lever işareti) testi ön çapraz bağ yırtığı muayenesinde kullanılabilir mi? Muhammet Baybars Ataoğlu*, Mustafa Odluyurt*, Ahmet Yiğit Kaptan*, Coşkun Ulucaköy*, Mehmet Çetinkaya**, Özlem Orhan* * Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Ankara ** Erzincan Mengücek Gazi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Erzincan Amaç: Ön çapraz bağ dizde en fazla yaralanan yapılar arasındadır. Artroskopik muayene tanıda altın standarttır, non-invaziv tanı aracı olarak ise manyetik rezonans görüntülemenin duyarlılığı ve özgüllüğü yüksektir. ÖÇB yırtığı tanısının desteklenmesi için en sık kullanılan testler Lachman testi, Ön çekmece testi ve Pivot şift testleridir. Bu testlerin dezavantajı, uygulandıkları sırada hastanın kasmasına bağlı yanlış negatif sonuç alınabilmesi, ve bu testlerde kullanılan translasyon ve döndürme hareketlerinde ek patoloji meydana gelebilmesidir. Lelli (Lever işareti) testinde ise hastaya ek ağrı ve zorlanma uygulanmadığı ve translayona zorlanmadığı için hasta dizde ek patoloji oluşturmamaktadır. Bu çalışmada Lelli testinin ön çapraz bağ yırtığında kullanılabilirliğini araştırdık. Yöntem: Kendi kliniğimizde artroskopik olarak ön çapraz bağ yırtığı kanıtlanmış 47 hastayı çalışmaya dahil ettik. Ameliyat öncesi anestezi uygulanmadan önce ve sonra hastalara Lachaman, ön çekmece, Pivot şift ve Lelli testlerini uyguladık. Bulgular: Anestezi öncesi uygulanan testlerde Lachman testinin duyarlılığını %76.6 (11 -, 36 +), ön çekmece testinin duyarlılığını %85.1 (7 -, 40 +), Pivot shift testinin duyarlılığını %36.1 (30-,17 +) Lelli testinin duyarlılığını ise %78.7 (10 -, 37 +) olarak tespit ettik. Anestezi sonrası yapılan muayenede ise Lachman testinin duyarlılığını %89.3 (5 -, 42 +), ön çekmece testinin duyarlılığını %87.2 (6 -, 41 +), Pivot shift testinin duyarlılığını %82.9 (8-,39 +) Lelli testinin duyarlılığını ise %82.8 (8 -, 39 +) olarak tespit ettik. Sonuç: Lelli testi hastaya muayene sırasında ek hasar vermemesi ve muayene esnasında hastalar daha rahat olduğu için ön çapraz yırtığı tanısında kullanılabilir bir yöntemdir. Testin hastaları seçebilme özelliği, sık kullanılan diğer 3 teste yakındır. 21

22 SS 13 Artroskopik Diz Cerrahisi Uygulanan Hastalarda Spor Yaralanması Sıklığı ve Anestezi Uygulamalarımızın Değerlendirilmesi Erdoğan Duran* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Spor aktivitelerinin birçok olumlu sağlık yararının yanında, yaralanma riski de bulunmaktadır. Spor yaralanmalarına özellikle genç nüfusta sık rastlanmaktadır. Bu nedenle spor yaralanmasına bağlı artroskopik diz cerrahisi geçirecek hastaların spor aktivitelerine ve günlük yaşam konforuna erken dönebilmeleri için, cerrahi yöntemin yanında, en uygun anestezik yöntemin seçilmesi önem arz etmektedir. Amaç: Şanlıurfa İli, 2017 TÜİK verilerine göre 19,3 medyan yaşı ile ülkemizde genç nüfusun en fazla olduğu iller arasında en üst sıralarda yer almaktadır. Bu nedenle, genç nüfusta daha fazla görülen spor yaralanmalarına ilimizde daha sık rastlanmaktadır. Bu çalışmada amacımız, genç nüfus oranı yüksek olan İlimizde, son bir yıl içerisinde Harran Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalında artroskopik diz cerrahisi uygulanan hastalarda spor yaralanması sıklığını ve bu hastalara uygulanan anestezi yaklaşımlarımızı değerlendirmektir. Gereç ve yöntem: Şubat Şubat 2018 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalına, diz eklemine ait şikayetler nedeniyle başvuran, 290 hastanın verileri retrospektif olarak analiz edildi. Hastaların demografik verileri ile uygulanan anestezi yöntemleri not edildi. Bulgular: Çalışmamıza, diz eklemine ait şikayetler nedeniyle hastanemize başvuran ve artroskopik diz cerrahisi uygulanmasına karar verilen 290 hasta dahil edildi. Hastaların %60 ı (n= 174) erkek, %40 ı (n=116) kadındı. Diz eklemine ait şikayetler nedeniyle hastanemize müracaat eden hastaların, %58,27 sinin (n= 169) spor yaralanmasına bağlı diz cerrahisi geçirdiği, bunların da %83,43 ünün (n=141) erkek, %16,56 sının (n=28) kadın olduğu görüldü.spor yaralanması nedeniyle diz cerrahisi geçiren 169 hastanın diz eklem patolojilerine bakıldığında %62,3 ü (n=105) menisküs yırtığı, %36,6 sı (n= 62) ön çapraz bağ yırtığı, %0,59 u (n=1) diz dış yan bağ yırtığı, %0,59 unun da (n=1) diz iç yan bağ yırtığı olduğu, en gencinin 10 yaşında, en yaşlısının da 45 yaşında olduğu görüldü.290 hastaya uygulanan anestezi yöntemine bakıldığında ise, 231 ine genel anestezi, 59 una rejyonel anestezi uygulandığı görüldü. Tartışma/Sonuç: Genç nüfusta spor yaralanmaları fazla görülmekle birlikte, özellikle genç nüfus oranı yüksek olan İlimizde son bir yıl içerisinde Harran Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalında artroskopik diz cerrahisi uygulanan 290 hastanın %58,27 sinin (n=169) spor yaralanması olduğu görülmüştür.hastanemizde diz artroskopisi geçiren 290 hastanın %79,65 ine (n=231) anestezik yöntem olarak genel anestezi uygulanmıştır. Genç hasta popülasyonunda fizyoterapiye erken dönemde başlanabilmesi, hastaların spor aktivitelerine ve günlük yaşam konforuna erken dönebilmeleri önemlidir. Spor yaralanmalarında artroskopi geçirecek hastalarda uygulanacak anestezik yöntemlerin karşılaştırılması ile ilgili çalışmaların artması gerektiği kanaatindeyiz. 22

23 SS 14 Kondromalazi Patella Tedavisinde CGF (Concentrated Growth Factor) Enjeksiyonunun Etkinliğinin Değerlendirilmesi Elif Balevi Batur*, Sedat Demir** *Özel Dr. Arazi Tıp Merkezi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Bölümü, Konya ** Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Patellar kondromalazi, diz önü ağrısının eşlik ettiği patella arka yüzündeki kıkırdağın yumuşaması, saçaklanması veya ülserasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Yirmi yaş sonrası sağlıklı bireylerin yaklaşık yarısında, 50 yaş sonrası ise hemen her bireyin patellar kıkırdağında yumuşama görülür. CGF enjeksiyon tedavisi son yıllarda uygulama alanı bulan her geçen gün üzerinde daha fazla çalışılan bir yöntem olarak dikkat çekmektedir. Biz de kliniğimizde CGF tedavisi ile başarılı sonuç alınan kondromalazi patella tanılı olguyu vaka sunumu şeklinde tartışmayı amaçladık. Olgu: 50 yaşında kadın hasta kliniğimize sağ dizde belirgin olan 2 yıldır devam eden ve son zamanlarda giderek şidddetlenen uzun süre oturmakla ve merdiven inip çıkmakla daha da artan ön diz ağrısı şikayetiyle başvurdu. Fizik muayenede her iki diz eklem hareket açıklığı tam ve ağrısızdı. Sağ dizde patellar öğütme testi pozitifti. Dizde efüzyon yoktu. Mc Murray ve Lachman testi negatifti. Durağan ağrı şiddeti, görsel ağrı ölçütü VAS (visual analog scale) (VAS; 0: ağrı yok, 10: dayanılmaz ağrı) ile değerlendirildi ve VAS=8 olarak kaydedildi. Hastanın fonksiyonel durumu WOMAC indeksi ile değerlendirildi. CGF tedavisi öncesi total WOMAC skoru 57 olarak kaydedildi. Üst ve alt ekstremite kas gücü ve refleks muayeneleri ve diğer sistemik muayeneleri doğaldı. Hastanın yapılan kan tetkiklerinde herhangi bir anormallik saptanmadı. Diz için yapılan manyetik rezonans görüntülemede grade 2 kondromalazik değişiklikler saptandı. Hastanın sağ dizine kondromalazi patella tanısı ile 3 hafta arayla 2 doz CGF tedavisi uygulandı. Ayrıca kuadriceps güçlendirme ev egzersiz programı verildi. Hasta 2. enjeksiyondan 1 ay sonra tekrar değerlendirildi. Tedavi sonunda hastanın ağrı yakınmalarında belirgin gerileme (VAS=3) ve fonksiyonel durumunda belirgin düzelme (total WOMAC skoru= 30) gözlendi. Tartışma: İdiopatik kondromalazi ve ileri aşaması olan patellofemoral artritte ilk tedavi konservatiftir. Konservatif tedavide kullanılacak yöntemler arasında aktivite modifikasyonu ve istirahat, nonsteroid antienflamatuvar ilaçlar, kuadriseps güçlendirici egzersizler sayılabilir. CGF tedavisi son zamanlarda kas iskelet sistemi hastalıklarında kullanımı giderek yaygınlaşan bir tedavi yöntemidir. Ancak henüz yeni uygulanmaya başlanan bir yöntem olduğundan literatür incelememizde kondromalazi patellada CGF tedavisinin etkinliğini araştıran bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu vaka takdimindeki başarılı sonuç göz önüne alındığında intraartiküler CGF tedavisinin kondromalazi patella hastalarında ağrı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerinde olumlu etkilerinin olabileceği düşünülmektedir. 23

24 SS 15 Diz Ağrısının Nadir Bir Nedeni: Pellegrini Stieda Sendromu Elif Balevi Batur*, Pelin Zeynep Bekin Sarıkaya** *Özel Dr. Arazi Tıp Merkezi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Bölümü, Konya **Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Pellegrini Stieda sendromu dizin medial kollateral ligamentinin (MCL) kalsifikasyonu sonucu oluşan, hastada ağrı ve hareket kısıtlılığına yol açan bir durumdur. Etyolojide tekrarlayan mikrotravmalar ve ani gelişen yüksek enerjili travmalar sorumlu tutulmaktadır. Hafif vakalarda konservatif tedavi başarılı olurken ciddi ossifikasyon gelişen ve persistan semptomları olan hastalarda cerrahi eksizyon gerekmektedir. Olgu:30 yaşında erkek hasta düşme sonrası sol dizde ağrı ve zamanla artan hareket kısıtlılığı sebebiyle fizik tedavi polikliniğimize başvurdu. Hastanın yapılan muayenesinde diz fleksiyon eklem hareket açıklığı 60 derecede ağrılı ve kısıtlıydı. Diz medialinde palpasyonla hassasiyet saptandı. Dizde ligamentöz instabilite yoktu. Yapılan direkt grafi tetkikinde dizde MCL alanında lokalize heterotopik kalsifikasyon izlendi. Mevcut klinik bulgularla değerlendirildiğinde hastada travma sonrası gelişen Pellegrini Stieda sendromu düşünüldü. Hastaya medikal NSAİ tedavi ile birlikte cold pack,tens,kesikli US tedavileriyle diz için germe ve güçlendirme egzersiz tedavisi verildi. Tartışma: Pellegrini Stieda sendromu dizde MCL travması sonrası gelişen ve çoğunlukla asemptomatik seyreden bir durumdur. Nadiren şiddetli seyredip dizde hareket kısıtlılığına ve ağrıya sebep olabilmektedir.tedavide çoğunlukla konservatif yöntemler yeterli olmaktadır. Dirençli vakalarda cerrahi eksizyon gerekebilmektedir. Özellikle travma sonrası dizde hareket kısıtlılığı ve ağrı yakınması ile gelen hastalarda bu sendrom da ayırıcı tanıda akılda tutulmalıdır. 24

25 SS 16 Artroskopik Menisküs Cerrahisinde İntratekal İzobarik Ve Hiperbarik Bupivakain Kullanımının Retrospektif Karşılaştırılması Mahmut Alp Karahan* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç : Ortopedik diz cerrahisi için spinal anestezi uygulamalarında hem izobarik hem de hiperbarik bupivakain kullanılmış, ancak birinin diğerinden daha iyi olup olmadığı net ortaya konulamamıştır. Bu çalışmanın amacı artroskopik menisküs cerrahisi için spinal anestezi uygulanan hastalarda İntratekal İzobarik ve hiperbarik bupivakain kullanımının anestezik ve hemodinamik etkilerinin retrospektif olarak karşılaştırılmasıdır. Yöntem: Ocak 2017 ve mart 2018 tarihleri arasında spinal anestezi altında elektif Artroskopik Menisküs Cerrahisi yapılan, yaş arası ve Amerikan Anestezistler Derneği (ASA) sınıflaması I-II olan 32 hasta çalışmaya dahil edildi. Olgular Grup I %0,5 izobarik bupivakain ve Grup II %0,5 hiperbarik levobupiv yapılanlar olarak 2 gruba ayrıldı. Demografik özellikleri, analjezi ve motor bloğun derecesini, hemodinamik değişiklikler, bradikardi, hipotansiyon, anestezi başarısını ve nörolojik komplikasyonları değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 26'sı erkek, 10 u kadın idi. Ortalama yaş 31,59±8,27 yıldı. Ortalama cerrahi süre 85,59±50,08 dk idi. Tüm hastalarda spinal anestezi başarı ile gerçekleştirildi. Genel anestezi yapılan hasta olmadı. Tüm hastalarda nörolojik hasar oluşmadı. Motor bloğun süresi, izobarik ile duyarlı olandan daha büyüktü. Hipotansiyon insidansı,% 9,37 idi ve izobarik grupta daha az sıklıkta yer almaktaydı. Sonuç: Artroskopik menisküs cerrahisi gibi özellikli cerrahilerde izobarik bupivakain hem daha hızlı başlangıç hem daha uzun etki süresi hem de daha az hipotansif etkisi nedeniyle hiperbarik bupivakaine tercih edilebilinir. 25

26 SS 17 Artroskopik Menisküs Cerrahisi Uygulanan Hastalarda Anestezi Yöntemlerinin Postoperatif Analjezik Tüketimi Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi Veli Fahri Pehlivan* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Postoperatif ağrı artroskopik menisküs cerrahisini takiben sık görülen ve hastaların yaşam kalitesini olumsuz etkileyen bir semptomdur. Etkili, güvenli ve uzun süreli postoperatif analjezi sağlamak amacıyla, sistemik ilaçlar, santral veya periferik bloklar ve intraartiküler ilaç uygulaması gibi çeşitli analjezik stratejiler kullanılmaktadır [ 1). Postoperatif ağrıyı etkileyen faktörlerden biri de uygulanan anestezi yöntemidir. Amaç: Steroidal olmayan anti-enflamatuar ilaçlar (NSAID'ler) ve opioidler artroskopik menisküs cerrahisi sonrası ağrıyı kontrol etmek için sıklıkla kullanılmaktadırlar. Bu ilaçların tüketiminde uygulanan anestezi yöntemlerinin etkileri literatürde sıklıkla tartışılmıştır. Uygulanan anestezi yönteminin çeşitliliği son zamanlarda artmıştır. Bu çalışmada amacımız artroskopik menisküs cerrahisi uygulanan hastalarda anestezi yöntemlerinin postoperatif dönemde analjezik tüketimleri üzerine etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2018 Mart 2018 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi ameliyathanesinde artroskopik menisküs cerrahisi olan 38 hastanın verileri retrospektif olarak analiz edildi. Hastaların demografik verileri, uygulanan anestezi yöntemi ve postoperatif analjezik tüketim miktarları incelendi. Bulgular: Çalışmamıza, artroskopik meniskopati ameliyatı olan 38 hasta dahil edildi. Hastaların %89,4 si (n=34) erkek, %10,6 i (n=4) kadındı.hastaların %50 sine (n=19) genel anestezi, %50 si (n=19) rejyonel anestezi uygulanmıştı. Postoperatif analjezik olarak Tramadol (Contramal) 100 mg amp, günde iki kez IM ve tenoksikam (Tilcotil)20 mg flakon, günde iki kez IV kullanıldığı görüldü. Postoperatif analjezik tüketim ortalaması; tramadol 259,46 mg, tenoksikam 164,32 mg dı. Genel anestezi grubunda tramadol 284 mg, tenoksikam 176,8 mg, rejyonel anestezi grubunda hastalara tramadol 247 mg, tenoksikam 149,4 mg olarak kullanıldığı görüldü. Tartışma/Sonuç: İnsanların spor yapma sürelerinde artışa bağlı olarak spor yapan kişi sayısı gün geçtikçe artmaktadır. Bu da spor yaralanmalarına bağlı artroskopik menisküs cerrahisinde artışa neden olmaktadır. Hastaların normal günlük yaşamlarına en kısa sürede ulaşabilmeleri için uygun anestezi yönteminin seçilmesinin, postoperatif analjezik tüketimini de etkilediği düşünülmektedir. Çalışmamızda rejyonel anestezi grubunda postoperatif analjejik kullanımı rakamsal olarak anlamlı olmakla birlikte, istatiksel olarak iki grup arasında anlamlı bir fark görülmedi. Bu konuda çalışmamız devam etmekte olup, postoperatif analjezik kullanımı ile ilgili araştırmaların artırılması gerektiğini düşünmekteyiz. 26

27 SS 18 Artroskopik Menisküs Cerrahisi ve Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonu Yapılan Hastalarda Anestezi Yöntemlerinin Hastanede Kalış Süresi Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi Başak Pehlivan* *Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa Giriş: Artroskopik meniskopati ve ön çapraz bağ ameliyatlarının çoğunluğu spor yaralanmaları sonucu özellikle genç nüfusta yapılmaktadır. Bu tür ameliyatlarda uygulanan anestezi yöntemleri hastaların hastanede kalış sürelerini ve günlük yaşam aktivitelerine dönüş zamanını etkilemektedir. Bu nedenle uygulanacak anestezi yönteminin seçiminde hastaların hastanede kalış ve normal günlük yaşam aktivitelerine dönüşü göz önüne alınmalı ve uygun anestezi yöntemi seçilmelidir. Amaç: Sosyal yaşamdaki farklılıklar ve gelişmeler insanların kendilerine zaman ayırma, sportif faaliyetlere ve bunlara bağlı yaralanmalara eğilimini artırmaktadır. Dolayısı ile meniskopati ve ön çapraz bağ operasyonları ortopedi kliniklerinde daha sık yapılmaktadır. Retrospektif olarak yapılan bu çalışmada amacımız, uygulanan anestezi yönteminin bu hastaların hastanede kalış süresi ve hastaların günlük yaşam aktivitelerine dönüş süreleri üzerine etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2018 Mart 2018 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi ameliyathanesinde artroskopik meniskopati ve ön çapraz bağ ameliyatları geçiren 56 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik verileri, uygulanan anestezi yöntemi ve hastanede kalış süreleri incelendi. Bulgular: Araştırmamıza, artroskopik meniskopati ve ön çapraz bağ ameliyatı olan 56 hasta dahil edildi. Hastaların %89,2 si (n=50) erkek, %10,8 i (n=6) kadındı.hastaların %50 sine (n=27) genel anestezi, %50 sine (n=27) ise rejyonel anestezi uygulanmıştı. Ortalama hastanede kalış gün sayısı 5,2 gün (n=56) idi. Genel anestezi altında opere edilen hastalar ortalama 6,1 gün (n=27), rejyonel anestezi altında opere edilenler hastaların ortalama 4,4 gün (n=27) hastanede yatış süreleri olduğu görüldü. Tartışma/Sonuç: Modern hayatta insanlar kendilerine daha fazla vakit ayırmakta ve sağlıklı yaşam için spor yapmaktadırlar. Genç nüfusun fazla olduğu ülkemizde de spor yapan kişi sayısı giderek artmaktadır. Bu da spora bağlı yaralanmalarında meniskopati ve ön çapraz bağ hastalıklarında artışa neden olmaktadır. Genç, üretken ve aktif yaşamı olan hastaların yaşam kalitelerine en kısa zamanda kavuşabilmeleri için en uygun anestezi yönteminin seçilmesi sağlık harcamalarını ve iş gücü kaybını en aza indirecektir. 27

28 SS 19 Ön Çapraz Bağ Tamiri Sonrası Fonksiyonel Fiziksel Aktivite Seviyesi ve Diz Fonksiyonu Veysel Uludağ*, Figen Özkan**, Fatih Kayhan*, Gökhan Büyüklüoğlu**, Fatma Ünver*, Bülent Ülkar** * Pamukkale Üniversitesi, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon YO, Denizli ** Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi,Spor Hekimliği Anabilim Dalı, Ankara Amaç: Bu çalışmanın amacı rekreatif düzeyde spor yapan ÖÇB tamiri geçirmiş bireylerin son durumlarını incelemekti. Metod: Çalışmaya rekreatif düzeyde spor yapan ÖÇB tamiri geçirmiş yaşları ortalaması 38,07±7,74 olan 14 kişi gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcıların alt ekstremite uzunlukları, dominant ve operasyon geçirmiş ekstremiteleri kaydedilip, Tegner Aktivite Skoru ve Lysholm Diz Skoru sorgulandı. Katılımcılara ısınma için 5 dk bisiklet egzersizi verildi. Esneklik değerlendirmesi (otur-uzan), sağ ve sol tek ayak durarak uzun atlama testi, 3 adım atlama testleri yapıldı. Dinamik denge ölçümleri Y Balance Test kiti kullanılarak yapıldı ve komposit değerler hesaplandı. Alt ekstremite yaralanma riski tahmini için Functional Movement Screen (Fonksiyonel Hareket Taraması- FMS) komponentleri kullanıldı. İzokinetik kas kuvveti diz fleksiyon (Hamstring-H) ve ekstansiyon (Quadriceps-Q) 600/sn ve 1800/sn hızlarda Biodex System 4 ProTM Dynamometers ile değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların operasyondan sonraki geçen yıl ortalaması 4,17±2,13 yıl, Y denge testi kompozit değeri sağ 98,81±9,71 iken sol 97,61±8,94 idi. Esneklik ortalamaları 6,86±10,5, durarak uzun atlama skoru sağ 131,25±18,91 sol 129,72±27,67 iken 3 adım atlama skorları sağ 402,78±51,72 sol 395,32±87,56 idi. 600/sn Peak Tork değeri H: sağ 89,99±30,83 sol 82,26±26,20 Q: sağ 172,82±52,67 sol 165,78±55, /sn Peak Tork değeri H: sağ 64,68±18,98 sol 64,93±20,16 Q: sağ 116,39±35,64 sol 117,81±30,58 Lysholm diz skoru ortalamaları 95,07±4,23, FMS total skoru ise 13,28±3,09 idi. FMS skoru yaralanma cutoff değeri 14 altında 8 birey, üstünde ise 6 birey bulunmaktadır. Tegner aktivite skoru incelendiğinde ise operasyon öncesi ve sonrası düzeyde anlamlı fark bulunmuştur (p< 0.05). Tartışma: Bireyler ortalama 4,17 yıl geçmesine rağmen cerrahi öncesi rekreatif sportif aktivite seviyesine dönememişlerdir. FMS skoru yaralanma cutoff değeri olan 14 ün altında 8 birey bulunmaktadır. Bu durum bize operasyon geçirmiş bireylerin yeniden yaralanma riskinin yüksek olduğunu işaret etmektedir. 28

29 SS 20 Okronotik Diz Artropatisi: Olgu Sunumu ve Literatür Derlemesi Okan Aslantürk*, Emre Güner* *Malatya Eğitim Araştırma Hastanesi Orotpedi ve Travmatoloji Kliniği, Malatya Amaç: Okronozis (alkaptonüri), homogentisik asit 1,2-oksidaz enziminin eksikliğiyle seyreden otozomal resesif geçişli metabolik bir hastalıktır. Homogensitik asitin kıkırdak, tendon, ligament, sklera ve ciltte birikmesi ile karakterize bir hastalıktır. Okronotik artropati genellikle 40-50'li yaşlarda semptom veren ve tanısı genellikle cerrahi sırasında konulan bir hastalıktır. Bizde, total diz protezi ile tedavi ettiğimiz bir olguyu ve literatür derlemesini sunmayı amaçladık. Yöntem: Altmış 64 yaşında erkek hasta sağ dizde ağrı ve hareket kısıtlılığı nedeniyle başvurdu. Hastanın öyküsünde yaklaşık 15 yıldır ankilozan spondilit tanısıyla takipli olduğu ve tedavi aldığı öğrenildi. Hastanın çekilen röntgenogramında ileri evre gonartrozu olması ve günlük aktivitelerinde kısıtlılık olması nedeniyle hastaya total diz artroplastisi yapılması planlandı. Bulgular: Cerrahi sırasında diz ekleminde kalan kıkırdak ve yumuşak dokularda siyah renk değişiklikleri görüldü. Hastaya çimentolu diz protezi uygulandı. Post-op yeniden yapılan değerlendirmesinde sklerasında ve kulak kepçesinde siyah lekelenmeler olduğu görüldü. Sonuç: Okronozis literatürde nadir bildirilen hastalıklardandır. Literatürde 40 dan fazla ülkede toplam 600'ün üzerinde vaka bildirilmiştir. Okronotik artropati sıklığı ise net olarak bilinmemektedir. Geniş vaka serileri olmadığı için tedavi için herhangi bir konsensus bulunmamaktadır. İleri evre artropatide, çoğunlukla olgu sunumları şeklinde bildirilmiş olmakla beraber artroplasti ile iyi sonuçlar elde edildiği bildirilmiştir. Spencer ve ark. 11 vakalık serilerinde 12 yıllık takiplerinde iyi sonuçlar bildirmişlerdir. Okronotik artropatiye bağlı ileri evre artrozlarda total eklem protezleri iyi sonuçlar veren bir tedavi yöntemidir. 29

30 SS 21 Eklem içi Hyalüronik Asitin İleri Evre Diz Osteoartritindeki Kısa Dönemdeki Etkinliği Murat Demiroğlu*, Ahmet Adnan Karaarslan* *İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim Araştırma Hastanesi Ortopedi Kiliniği, İstanbul Amaç: Eklemiçi hyalüronik asit diz osteoartritinde FDA (US Food and Drug Administration) onayı almış olmasına rağmen tedavideki etkinliği ve bunun süresi tartışmalıdır.diz osteoartriti ile poliklinikte değerlendirilen seçilmiş hastalarda eklem içi uygulanan hyalüronik asidin kısa dönemdeki etkinliğini belirlemek. Metod: Bu çalışmamızda Kellgren-Lawrence evrelemesine göre evre 3 gonartrozu olan hastalarda tek doz hyalüronik asitin 1.ay ve 6. Aydaki ağrı ve diz fonksiyonlarındaki değişkenlik belirlendi. Çalışma için evre 3 gonartrozu olan 32 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya alınma kriterleri 50 yaşından büyük olmak, son bir yıl içinde eklem içi enjeksiyon yapılmamış olması. Enflamatuar tipde ağrının olmaması ve lomber bölge kaynaklı ağrısının olmamasıydı. Kontrolsüz diabet benzeri metabolik hastalığı olanlar çalışmaya dahil edilmedi.çalışmada 2ml prostrolane enjektabl medial parapatellar alandan uygulandı. Bulgular: Enjeksiyon sonrası 1. Aydaki VAS skorlarında 26 hastada (%81) iyileşme saptandı. 6 (%19)hastada VAS skorunda değişiklik saptanmadı. KSS (Knee society score) skoru değerlendirmesinde 24 hastada (%75) iyileşme saptandı. Hastaların 8 (%25) inde iyileşme saptanmadı. Hastaların hiçbirisinde KSS skorlarında kötüleşme görülmedi.enj sonrası 6. Aydaki değerlendirmede enj öncesi VAS skor ortalamasından iyi olsada 1. Aydaki VAS skorundaki gibi iyileşme bulunamadı. KSS skoru bakıldığında Enjeksiyon öncesi bakılan değerlerin altına düşmesede 1. Aydaki skorlardaki iyileşme düzeyine ulaşılamadı.enjeksiyon sonrası komplikasyon saptanmadı. Sonuç: Tek doz hyalüronik asit enjeksiyonu ucuz olmasada, kolay uygulanabilen kısa dönemde ağrıyı azaltmada belirgin etkili ancak 6. Ayda etkinliği belirgin azalan bir tedavi yöntemidir. Kullanılacak ek dozlar ile etkinliğinin artıp artmadığına yönelik daha geniş hasta sayısına sahip çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır. 30

31 SS 22 Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonu Komplikasyonlarında Manyetik Rezonans Bulguları Osman Dere* Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç: Ön çapraz bağ (ÖÇB) rekonstrüksiyonu dünyada en çok uygulanan ortopedik prosedürlerden biridir. Operasyon sonrası semptomları olan hastaları değerlendirmek için görüntüleme sıklıkla kullanılır. Biz de bu yazıda ÖÇB rekonstrüksiyonu sonrası değişik semptomlarla başvuran ve elde olunan manyetik rezonans (MR) görüntülerde fokal anterior artrofibrozis ve ÖÇB greft yırtığı saptanan iki olguyu sunmayı amaçladık. Yöntem: ÖÇB rekonstrüksiyonu sonrası dizde ağrı, hareket kısıtlılığı ve dizde boşluk ve güvensizlik şikayetleri olan ve kliniğimize gönderilen iki farklı hastada diz MR tetkiki elde olundu. Bulgular: 1.OLGU: Yaklaşık 5 ay önce ÖÇB rekonstrüksiyonu öyküsü olan 44 yaşında erkek hasta dizde ağrı ve özellikle ekstansiyonda belirginleşen hareket kısıtlılığıyla başvurdu. 3 tesla(t) MR cihazıyla elde olunan standart diz MR görüntülerinde ÖÇB grefti tibia yapışma yeri komşuluğunda interkondiler çentik önünde yaklaşık 26x18 milimetre boyutlarında T1 AG lerde izointens ve PD AG lerde heterojen hiperintens yumuşak doku lezyonu saptandı. Tipik MR bulguları nedeniyle hastaya fokal anterior artrofibrozis tanısı konularak artroskopik eksizyon için yönlendirildi. 2.OLGU: ÖÇB rekonstrüksiyonu öyküsü olan 31 yaşında erkek hastada ani hareket sonrası gelişen diz ağrısı dizde boşluk ve güvensizlik hissi nedeniyle MR inceleme gerçekleştirildi. 3T MR cihazıyla elde olunan standart diz MR incelemesinde ÖÇB greftinde volüm ve sinyal artışları ve özellikle koronal PD AG lerde ÖÇB greft devamlılığı seçilememesi üzerine greft yırtığı tanısı konuldu. Sonuç: ÖÇB rekonstrüksiyonu ortopedi pratiğinde sıklıkla uygulanmakta olup sonrasında hareket kısıtlılığı veya fazlalığıyla belirti veren çeşitli komplikasyonlar görülebilmektedir. Komplikasyonların MR görüntüleme bulgularını bilmek tanıda önemli bir yer tutmaktadır. 31

32 SS 23 Ön Çapraz Bağ Rekonstrüksiyonunda Femoral Kalıntıların Korunmasının Fonksiyonel Sonuçlara Etkisi Baki Volkan Çetin*, Mehmet Akif Altay** * Ceylanpınar Devlet Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Şanlıurfa ** Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa Amaç: Bu çalışmada, ön çapraz bağ (ÖÇB) yırtıklarının cerrahi tedavisinde, femoral kalıntıların korunduğu rekonstrüksiyon tekniği ile standart tekniğin fonksiyonel ve klinik sonuçlarının karşılaştırılmasını amaçlandık. Hastalar ve yöntemler: İleriye dönük randomize olarak planladığımız çalışmamıza, ÖÇB yırtığı nedeniyle cerrahi uygulanan 60 hasta (tamamı erkek) dahil edildi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı. Grup A da (n=37) hastalar hamstring tendon otogrefti kullanılarak femoral kalıntı koruyucu cerrahi tekniği ile ÖÇB rekonstrüksiyonu uygulanırken, Grup B de (n=23) hamstring tendon otogrefti ile standart rekonstrüksiyon tekniği uygulandı ve kalıntılar temizlendi. Grup A hastaların yaş ortalaması 31,89±8,12 yıl, Grup B de ise 30,04±8,91 yıl olarak tespit edildi. Hastaların takip süresi; Grup A için 16,57±5,40 ay, Grup B için ise 13,87±6,70 ay olarak hesaplandı. Her iki grup arasında, hastaların yaşları ve takip süreleri açısından farklılık yoktu (p 0.05). Cerrahinin klinik sonuçları Uluslararası Diz Dokümantasyon Komitesi (IKDC) skoru, Subjektif IKDC 2000 diz skorlaması, Lysholm skorlaması, fiziksel instabilite testleri ile değerlendirildi. Bulgular: Hastaların her iki grupta da, ameliyat öncesi Lysholm, IKDC ve Subjektif IKDC 2000 diz skorlarına göre, ameliyat sonrası anlamlı düzelme tespit edildi. Her iki teknikte sonuçları açısından yararlı bulundu. Grup A da (Femoral kalıntıların korunduğu) Lysholm skorunun Grup B ye (standart) göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu tespit edildi (p<0.05). Uluslararası Diz Dokümantasyon Komitesi (IKDC) skoru femoral kalıntıların korunduğu grupta daha yüksek olarak tespit edildi (p=0.05). Subjektif IKDC 2000 diz skorları açısından anlamlı bir farklılık izlenmedi. Sonuç: ÖÇB yırtıklarının cerahi tedavisinde, femoral kalıntıların korunarak yapılan ÖÇB rekonstrüksiyonunun, hem erken dönemde hem de izlemlerinde hastaların klinik ve fonksiyonel sonuçlarına katkı sağlayacağı görüşündeyiz. 32

33 SS 24 Osgood Schlatter Hastalığı sekelinin endoskopik tedavisinde portal yeri seçimi Mehmet Sabri Balık * * Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Rize Amaç: Osgood Schallatter Hastalığı (OSH) 8-15 yaşlarda görülen tibial tuberositas (TT) epizitidir. TT seviyesinde ağrı, şişlik, hassasiyet vardır. Geç aşamada TT fragmantasyon belirir. Konservatif tedaviye cevap vermeyenler olguların tedavisinde endoskopik yöntemin ve portal yerlerinin seçiminin önemini olgu örnekleri ile sunmayı amaçladım. Yöntem: Standart antero medial ve lateral portaller açıldı. Skopi vizyonunda sagital planda kemik parçası (KP) seviyesi belirlendi. Standart portaller kullanılarak hoffa içinden shaver ile KP seviyesine pencere açıldı. Aksiyel MR kesitinde KP nin patellar tendona göre bulunduğu taraftan portal açıldı. KP seviyesindeki reaksiyon dokusu eksize edildi. KP rezeksiyonunu kolaylaştırmak için portalden geçirilen enjektör ucu ile KP tesbit edilerek immobilizasyonu sağlandı. Diz fleksiyonu arttırılarak patellar tendon gerginliği arttırıldı. Distal anterolateral portal kullanılarak burr yardımı ile KP eksize edildi. TT patellar tendonun tibial insersiyonuna kadar traşlandı. Ertesi gün hareket başlandı. Bulgular: Olgu 1; 23 yaşında bayan hasta. Sol dizini bükme, merdiven çıkma ve dizinin yere temas etmesi esnasında TT seviyesinde ağrı ve şişlik yakınması ile müracaat etti. Fizik muayenede, yürüme esnasında sol alt ekstremitenin duruş fazı kısaydı. İnspeksiyonda sol TT seviyesinde anteriorde şişlik vardı. Dizin aktif fleksiyon ve ekstansiyon hareketi esnasında, pasif diz fleksiyonunda TT seviyesinde ağrı vardı. Palpasyonla, özellikle TT seviyesinde lokalize edilen hassasiyet ve belirgin TT vardı. Radyografide patellar tendonun distalinde ve arkasında birleşik KP vardı. Ameliyat sonrası 14. ayda şikayeti yoktu. Olgu 2; 22 yaşında erkek hasta. Sağ diz ön tarafta ağrı ve şişlikle müracaat etti. Şikayetleri spor yapma ve merdiven çıkma esnasında artıyordu. Yaklaşık 1 yıl boyunca konservatif tedaviye cevap vermeyen OSH sekeli nedeni ile takip edildi. Fizik muayenede, inspeksiyonda sağ TT seviyesinde anteriorde şişlik vardı. Dizin aktif ileri fleksiyon ve ekstansiyon hareketi esnasında TT seviyesinde ağrı vardı. Palpasyonla, özellikle TT seviyesinde 2 cm alanda hassasiyet ve şişlik vardı. Ameliyat sonrası 12. ayda şikayeti yoktu. Sonuç: Açık cerrahide fonksiyonel düzelme de gecikme ve cerrahi bölgede ağrı ve insizyon skarına bağlı komplikasyonlar gelişebilir. Endoskopik yöntemde ise portaller patellar tendondan uzak tutulabilir. Ayrıca patellar tendonun çalışma alanının genişletilmesi ile patellar tendon gevşer ve diz önündeki gerginlik azalır. Standart portallar eklemin artroskopik muayenesin de avantaj sağlar. Ancak patellar tendonun her iki tarafından portal açma tendon insersiyosunda hasar riski ve enstrüman yoğunluğu oluşturmakta, yumuşak doku desteği ince olduğu için doku travması ve ağrılı skar oluşumuna zemin hazırlar. Endoskopik yöntemde KP yerleşimine göre açılacak medial veya lateral portal ile eksizyon patellar tendon bütünlüğünü koruma, kozmetik sonuç ve ameliyat sonrası erken fonksiyon kazanma yönünden avantajlıdır. 33

34 34