Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi

Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi Mustafa Hac mustafao lu Uluda Üniversitesi T p Fakültesi, Çocuk Sa l ve Hastal klar AD, Çocuk Enfeksiyon Hastal klar Bilim Dal, Prof.Dr. Çocuklarda antibiyotik kullan m ilkeleri genellikle eriflkinlerdekine benzerdir, ancak baz konularda büyük farkl l klar olabilir. Çocu un dinamik do as bu farkl l klarda rol oynar. Yafl grubuna göre de iflen a rl k ve vücut yüzölçümü, bebeklerde ilaçlar n kiloya veya metrekareye göre verilmesini gerekli k lar. S k beslenme özellikleri (örne in yenido anlarda iki saatte bir olabilir), enfeksiyonlarda beslenmenin çok çabuk bozulmas (ifltahs zl k, bulant, kusmaya meyil) ve nispeten daha çabuk dehidratasyona gidifl (potansiyel olarak renal toksisitenin daha çabuk geliflebilmesi) ilaç tip ve s kl n etkileyebilir. laç farmakodinami inde yafla göre de ifliklikleri de dikkate almak gerekir. Örne in çocuklarda yar lanma ömrü genellikle eriflkinden h zl d r ve doz aral n gereksiz k saltmamak gerekir. Ama yenido anlarda gebelik haftas na (prematürelik düzeyi veya do um a rl - na) göre de iflmek üzere özellikle ilk 7 gün içinde, böbre in fizyolojik immaturitesi nedeniyle kilogram bafl na doz daha azd r ve doz aral ilaçlara göre de- iflen oranlarda uzar. Bu nedenle tedavi verecek hekim konuyla yak ndan ilgili de il ise, referans listelerine bak larak doz ayar yap lmal d r. Eriflkinlerde baz enfeksiyonlarda tercih edilen ilaçlar n (geliflen eklem k k rda na hasar yap c etkileri nedeniyle siprofloksasinin, kal c difl boyanmas na yol açt için tetrasiklininin) çocuklara verilmesi kontredikedir. Keza di er çocukluk dönemlerinde s kl kla verilebilen baz ilaçlar (sürekli kan düzeyi izlenemedi i taktirde Grey Sendroma yola açabildi i için kloramfenikol, sar l k riskini artt rd için seftriakson) yenido- anlarda verilmez (1). Çocuklarda antibiyotik kullan m nda klinikte önemli olan ve tedavi baflar s n do rudan etkileyen baz hususlar vard r. lac n mevcut enfeksiyon ajan - na etkili olmas (uygun ampirik tedavi), ucuz, tad güzel, mümkünse doz aral uzun (günde bir veya iki dozda), yan etkinin (özellikle kusma, ishal, allerji) az olmas farmakoknetik tedavi baflar s n etkiler. lac n farmakoknetik özellikleri (biyoyararlan m, proteine ba lanma, itrah edildi i organ, enfeksiyon bölgesindeki efektif konsantrasyon, yar lanma ömrü, doz veya konsantrasyon ba ml ilaç olmas, maksimal ve tahmini serum veya enfeksiyon bölgesi konsantrasyonlar ) özellikle tedavide sorun oluflturan enfeksiyonlarda çok önemli olabilir (2-3). Bu özellikler afla- da k sa bafll klar fleklinde incelenmifltir. laç tad ve doz aral : Özellikle küçük çocuklara verilecek ilaçlar n; komplians (ilaç uygun al m ) artt rmak için, uygun ampirik tedaviye uygunlu un yan s ra tad güzel (özellikle süspansiyon formlar nda önemlidir) ve mümkünse doz aral uzun ilaçlar olmas tercih edilir (4,5). Okula gidecek çocuklara tek veya iki dozda verilecek ilaçlar avantaj sa lar. Yap - lan çal flmalarda firmalara göre de iflebilmekle birlikte genellikle amoksisilin, trimetoprim-sulfametoksazol (TMP/SM), baz 1. kuflak sefalosporinler (sefaklor gibi), baz 3.kuflak sefalosporinler (sefiksim gibi) ve eritromisinin genellikle iyi tadl ve iyi tolere edildi i gösterilmifltir (5-7). Antibiyotikler ve yemek: Baz antibiyotiklerin aç karna baz lar n n tok karna etkinli i ve biyoyararlan - m daha iyidir. Baz lar n n ise etkinliklerinin yemekle de iflimi olmaz ama yan etkiler etkilenebildi i için komplians artt rmak için yemekle veya aç karna al nmas tavsiye edilir. Antibiyotik ve ö ün iliflkisi Tablo 1 de özetlenmifltir: Di er ilaçlarla geçim: Birçok ilaç aras nda birbirlerinin etkilerini veya yan etkilerini artt rma azaltma yönünde etkileflim olabilir. Burada sadece çocuklarda birlikte s k kullan lma ihtimali olan ilaçlar aras ndaki etkileflimden bahsedilecektir (1,8). Eritromisin; teofilin, terfenadin, astemizol, karbamazepin serum düzeylerini artt r r ve toksisite riski Prof. Dr. Mustafa Hac mustafao lu, Uluda Üniversitesi T p Fakültesi, Çocuk Sa l ve Hastal klar Anabilim Dal, 16059, Görükle, Bursa Tel: 0224 4428875, Tel ve fax: 0224 4428143, E-mail: mkemal@uludag.edu.tr 15

Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 do urur, fenitoinin ise etkisini azalt r. Klaritromisin; teofilin, karbamazepin gibi baz ilaçlar n karaci erdeki metabolizmas n etkileyerek serum düzeylerini artt r r. TMP/SM; antikoagulanlar n etkisini artt r r. Aminoglikozidler; furosemid, amfoterisin B, vankomisinin nefrotoksik etkilerini artt r r, nöromuskuler blokaj yapan ajanlar n blokan etkilerini artt r r. Aminoglikosidler penisilin ve sefalosporinlerle ayn enjektörde veya ayn serum setinde verilmemelidir, aksi taktirde aminoglikosid inaktive olur, parenteral tedavide iki grup tedavi aras nda tercihan bir saat kadar ara olmal d r. Azitromisin; aluminyum ve magnezyum içeren antiasitler azitromisin serum pik düzeylerini %25 e varan oranlarda azalt r. INH; antiasitler INH emilimini azalt r, INH; karbamazepin, fenitoin, valproik asit serum düzeylerini artt rarak toksisiteye yol açabilir, rifampisinin hepatotoksik etkisini artt r r. Rifampisin; antikoagulanlar n etkisini azalt r, barbiturat, kloramfenikol, kortikosteroid, fenitoin ve teofilinin etkilerini azalt r. Antibiyotik ve plasentadan geçifl: Aminoglikozidler, ampisilin ve di er penisilinler, metisilin, nitrofurontoin, tetrasiklin, sulfonamidler nispeten fazla geçer. Bunlar aras nda tetrasiklin kloramfenikol ve sulfonamidler fetus ve yenido an için risk oluflturabilir. Sefalosporinler ve eritromisin gebelikte genellikle güvenle kullan labilir. Klindamisin, dikloksasilin, nafsilin, oksasilin genellikle fetus ve yenido an bebek için risk oluflturmazlar. Gebe tüberkülozunda, e er tedavi gerekiyorsa etambutol, rifampisin, piridoksinle birlikte INH verilebilir, çok gerekiyorsa pirazinamid eklenebilir, streptomisin rutinde verilmemelidir (8-12). Antibiyotik ve süte geçifl (laktasyonda antibiyotik): Emziren, gönüllü anne ve gö üs enfeksiyonu d - fl ndaki enfeksiyonlarda yap lan çal flmalarla ço u antibiyotiklerin süte önemsiz oranda geçti i gösterilmifltir (8-10) (Tablo 2). Ancak baz antibiyotikler (metronidazol, kloramfenikol, tekrasiklin, linkomisin) anne sütünde anne serum konsantrasyonuna yak n düzeydedir ve yenido an bebek için risk oluflturabilir (13). Keza kinolonlar (siprofloksasin, ofloksasin, pefloksasin) süte çok iyi geçer ve yenido an bebek için risk oluflturabilir (14). Süte çok az oranda bile geçen bir antibiyoti in bebekte uygun zemin varsa allerjik olabilece ini ak lda tutmak gerekir (9). Yap lm fl de- iflik çal flmalarda çocuklarda kullan lan baz antibiyotiklerin anne sütüne geçifli Tablo 2 de gösterilmifltir (13,14). Proteine ba lanma: Proteine ba lanma antibiyotiklerin doku penetrasyonunda önemli özelliklerdendir. Yenido anda bu durum s kl kla klinik önem gösterir. Yenido anda bilirübinin albumine ba lanma afinitesi eriflkinden daha düflüktür, giderek artarak ancak 5. ayda eriflkin düzeye gelir (1). Bu nedenle bu yafl grubunda sar l n riskini artt rmamak 16 Tablo 1: Antibiyotik ö ün iliflkisi (5). Antibiyotik Tok karna verilen (yemekle) Aç karna verilen Etki yok Sefuroksim Sefpodoksim Sefaleksin Sefaklor Loracerbef Tetrasiklin Amoksisilin,Amoks/klavulonat Eritromisin Trimetoprim/sulfametoksazol Sefadroksil Sefprozil Azitromisin Klaritromisin Not: Bu tabloda yer almayan baz antibiyotiklerden gerek biyoyararlan mdaki minör avantajlar, gerekse daha iyi tolere edilmesi nedeniyle baz genel yaklafl mlar flu flekilde özetlenebilir (1,8). Tok karna tavsiye edilenler; Metronidazol, nalidiksik asit, nitrofurontoin, di er sulfonamidler, doksisiklin, eritromisin (estolat ve etil süksinat tuzlar ). Aç karna tavsiye edilenler; Ço u penisilinler ve sefalosporinler, klindamisin, rifampisin, eritromisin (baz ve stearat tuzlar ).

Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi için özellikle ikteri olan bebeklere, proteine yüksek oranda ba lanan (albumine ba l bilirübinle yer de- ifltirerek sar l artt rd için) seftriakson genellikle verilmez. Klinik olarak proteine ba lanma/yer de ifltirme reaksiyonlar ; e er söz konusu ilaç; proteine yüksek oranda ba lan yorsa (%80-92 ve fazla), ilac n vücutta klirensi düflükse, ilac n da l m hacmi düflükse (<0.15 L/kg) klinik önem arz eder (1). Sadece proteine ba l olmayan serbest ilaç kapiller duvar geçebilir ve interstisiyel s v ve dokulara ulafl r (15-17). Ayr ca sadece ilac n ba lanmam fl bölümü kendi farmakokinetik özelliklerini gösterir. Antimikrobial ilaçlar için sadece serbest ilaç fraksiyonunun mikroorganizmalar için efektif oldu u gösterilmifltir (17-19). Bir ilac n interstisiyel s v ya penetrasyonu genellikle serum protein ba lama kapasitesiyle ters orant l d r. Ama ekstravasküler s v protein içeri i özellikle inflamasyon varl nda çok de iflebilir (2). Ekstravasküler proteinler damardan serbest ilac çalarak ba larlar ve bazan total ekstravasküler ilaç konsantrasyonu serum serbest ilaç konsantrasyonundan fazla olabilir (20). Ama bu durumda da antibakteriyel etkinli i belirleyen ilaç konsantrasyonu; serbest ilaç konsantrasyonudur (21). Bu nedenle, ne total kan, ne de total doku konsantrasyonlar klinik etkinli in iyi prediktörleri de ildir. Antimikrobiyal ilac n serum konsantrasyonlar ve MIC Tablo 2: Çocuklarda s k kullan lan baz antibiyotiklerin anne sütüne geçifli Antibiyotik Anne sütüne geçifl (% serum düzeyi) Sefazolin, iv, sefaleksin, po 1-3 Sefadroksil, po 8 Sefprozil, po 23 Sefotaksim/seftriakson/seftazidim, iv 1-3 Sefalotin, iv, sefradin oral 14 Amoksisilin/ampisilin 3-6 Kloksasilin, dikloksasilin 4 Penisilin G, penisilin V 6-10 Eritromisin 28 Oksasilin 15-50 Klindamisin 29-38 Kloramfenikol, tiamfenikol 59-61 Tetrasiklin, doksisiklin 32-62 Siprofloksasin/Ofloksasin/Pefloksasin 75-184 Linkomisin 93 düzeyleri genelde spesifik durumlar d fl nda doku enfeksiyonlar için de (hem B laktam ilaçlar, hem kinolon ve makrolidler için) iyi göstergelerdir. nterstisiyel dokudaki serbest ilaç düzeyleri serumdaki serbest ilaç düzeyleriyle iyi bir korelasyon gösterdi- i için serum konsantrasyon ölçümleri interstisiyel s v düzeylerinin ölçümü için genellikle iyi bir prediktördür (2). Antibiyotiklerin enfeksiyon bölgesindeki aktivite özellikleri: lac n enfeksiyon tedavisinde etkin olmas için sadece invitro duyarl olmas de il, ayn zamanda enfeksiyon bölgesinde aktif ve etkin konsantrasyonda olmas gerekir. Tedavi baflar s ; 1) lac n invivo antimikrobial profili (invitro duyarl görülmesine ra men baz ilaçlar baz ajanlar için invivo etkin de ildir ve verilmemelidir); duyarl l k, MIC düzeyleri gibi, 2) lac n farmokokinetik özellikleri; serum pik düzeyi, eflik düzeyi, serum konsantrasyon ve zamana göre e ri alt ndaki bölge, yar lanma ömrü, proteine ba lanma, yan etkiler gibi ve 3) Enfeksiyon bölgesi özellikleri; menenjitte kan-beyin bariyerini geçebilme, apse duvar ndan penetre olabilme ve düflük ph da aktif olabilme, dokunun kan ak m ve veya lipid içeri i, üriner enfeksiyon için idrar ph s gibi enfeksiyon bölgesinde optimal etkinlik özellikleriyle yak ndan ilgilidir. Örne in menenjitte üreyen ajana etkin antibiyotik e er kan beyin bariyerini geçemiyorsa (klindamisin, 1.kuflak sefalosporin, yenido an dönemi d fl nda aminoglikozidler gibi) veya az oranda geçip optimal etki sa layam yorsa (sefuroksim gibi) verilmez. Salmonella üremesinde antibiyogram duyarl ç ksa bile aminoglikozid verilmez, ampisilin/amoksisilin birlikte duyarl ise amoksisilin tercih edilir. Shigella üremesinde ise her ikisine bile duyarl ç ksa amoksisilin yerine ampisilin verilir. Metisilin veya oksasilin dirençli S.aureus enfeksiyonunda antibiyogramda duyarl ç ksa bile 1.kuflak sefalosporin, klindamisin veya makrolidlere invivo rezistans vard r ve verilmez. Düflük ph ve veya anaerobik ortamdaki enfeksiyonlarda (apse gibi) aminoglikozidlerin invivo etkisi çok düfler. Antibiyogramda duyarl ç ksa bile tek bafl na verilmemesi gerekir, ancak hücre duvar na etkili bir antibiyotik (penisilin, sefalosporin gibi) ile kombine bir flekilde verilebilir, böylece sinerjik etkiden yararlan l r. Aksine klindamisin ve metronidazol apseye iyi penetre olurlar ve tercih edilerek verilirler. drara yüksek oranda ve aktif olarak geçen bir ilaç antibiyogramda orta derecede duyarl ç ksa bile oral al m, ucuzluk, tad n iyili i gibi ayaktan tedavide kullan m kolayl varsa bir baflka ilaca tercih edilebilir. Baz ilaçlar için (aminoglikozidler, kinolonlar, 17

Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 18 Tablo 3: Baz antibiyotiklerin aktivite tipleri. Bakteriostatik: Kloramfenikol Makrolidler Sulfonamidler Tetrasiklinler Bakterisid: Konsantrasyon ba ml ; Aminoglikozid Florokinolon Metronidazol Zaman ba ml ; Penisilinler Sefalosporinler Di er B laktamlar Vankomisin metronidazol gibi) bakterisidal etkileri konsantrasyon ba ml d r (Tablo 3). Bu ilaçlar için antibakteriyel etkinli i belirleyen en önemli olay pik düzeydir. Pik düzey ne kadar yüksekse öldürme o kadar h zl gerçekleflir. Ancak burada toksisiteden kaç nmak gerekir. Baz ilaçlar n (penisilinler, sefalosporinlerin gram negatif bakterilere etkisi gibi) bakterisidal etkisi ise daha zaman ba ml d r. Bu ilaçlarda ilgili mikroorganizma için serum konsantrasyonunun MIC düzeylerinin üzerinde olmak kayd yla zamana karfl idamesi (area under curve; AUG; e ri alt ndaki alan n büyüklü ü) optimal öldürme sa lar. Yani daha yüksek veya pik düzeyler bakterinin daha h zl öldürülmesinde rol oynamaz (2,3). Bunlar n bilinmesi ve mikroorganizma için verilecek ilac n dozu, verilme aral (doz aral ), tahmini MIC düzeyleriserum ve enfeksiyon bölgesi konsantrasyonlar tedavi baflar s n do rudan etkiler. Böylece gereksiz yere yüksek doz ilaç verilmesiyle tedavi maliyetlerinin artmas n n veya ilaç yan etkileri nedeniyle tedavinin b rak lmas n n önüne geçilebilir. Veya s k yap - lan bir yanl fl olarak doz aral n n uzat lmas (günde 4 kez örne in im verilerek bir ilac günde 2 kez vermek) tedavi baflar s zl n artt r r. Klinik aç dan örnek verilecek olursa; Grup A streptokok (GAS) tonsilofarenjitinde GAS n penisilin için MIC düzeyleri düflüktür, bu nedenle dozun yüksek tutulmas ek yarar sa lamaz. Hatta yeterli MIC düzeylerini idame ettirecek dozda olmak üzere günde 2 dozda tedavi verilerek kür sa lanabilir. Ama örne in penisiline orta hatta yüksek derecede duyarl pnömokok enfeksiyonlar nda (Akut otitis medya; AOM gibi) rutin amoksisilin dozlar nda olan tedavi baflar s zl dozu artt rarak (serum MIC düzeyleri > 2-4 ug/ml olacak flekilde) afl labilir (22,23). ntraselüler etkili antibiyotikler: Makrolidler (eritromisin, klaritromisin, azitromisin), klindamisin, rifampisin, INH, tetrasiklinler, kinolon grubu ilaçlar hücre içine etkin düzeylerde geçebilirler. ntraselüler enfeksiyon yapan brusella, salmonella, tüberküloz, legionella, riketsia gibi enfeksiyonlarda intraselüler etkili antibiyotik verilmesi kür flans n artt r r. Penisilin ve sefalosporinler genellikle intraselüler mikroorganizmalara yeterince etkili de ildir (2,13,24-26). Ortam n ph s : Ortam n ph s baz antibiyotiklerin aktivitesini etkileyebilir. Baz antibiyotikler için bu durum klinik olarak anlaml de ildir. Örne in penisilin G asidik ortamda biraz daha aktiftir ama deneysel çal flmalar d fl nda bu durum klinik önem arzetmez. Ancak özellikle aminoglikosid antibiyotiklerde önemli de iflikliklere yol açabilir ve klinik önem arz eder. Streptomisin alkalin ph ya k yasla (ph 8.5) asidik ph da (ph 5.5) yaklafl k 500 kat daha az etkindir. Aminoglikozidlerin yaklafl k 7.5 kadar olan optimal vücut ph s nda MIC düzeyi 1 ise, ph 5.5 ta yaklafl k 16-64 kat daha az etkin, ph 8.5 ta ise 1-8 kat daha etkin olduklar gösterilmifltir (27). Çocuklukta s k kullan lan antibiyotiklerden penisilin ve sefalosporinlerin optimum ph s 6.8, trimetoprim ve sulfonamidlerin 7.3, eritromisin, klindamisin, aminoglikozid ve vankomisinin 7.8 civar ndad r. Eritromisinin alkali ph da etkisi gram negatif bakterileri (E.coli gibi) kapsayabilir. H.pilori için ampisilin, eritromisin, klindamisin, azitromisin, klaritromisinle alkaliye kayan ph da antimikrobial aktivite artt, MIC 90 de erlerinin azald - gösterilmifltir (26-28). Çocuklukta s k kullan lan baz antibiyotiklerin idrardaki antimikrobial özelliklerinin ph ile iliflkisi Tablo 4 te gösterilmifltir (27). Bu durumun özellikle dirençlilik s n r nda olan mikroorganizmalarda ve kombine tedavilerin seçiminde rolü vard r. Menenjitte antibiyotik seçimi: Deneysel menenjit çal flmalar nda beyin omurilik s v s ndaki (BOS) bakterinin optimal eradikasyonu için B laktam veya aminoglikozid BOS konsantrasyonunun MBC nin 10 kat - n n üzerinde olmas gerekti i gösterilmifltir (27,29). Bu nedenle bakteriye etkin olsa bile bir ilac n BOS penetrasyonu kötüyse menenjit tedavisinde verilmemesi gerekir. BOS penetrasyonunu artt ran faktörler aras nda; düflük moleküler a rl k, proteine düflük oranda ba lanma, düflük fizyolojik ph da düflük iyonizasyon de- eri (iyonize olmam fl molekül daha lipid solubldur),

Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi lipitte çözünürlü ün fazla olmas (özellikle rifampisin, kloramfenikol, sulfonamidlerde lipid çözünürlük fazlad r) ve BOS tan antibiyotikleri atan aktif mekanizmalara ba l d r (29,30). Kan beyin bariyerini normalde sadece lipid solubl ve kolaylaflt r lm fl difüzyonla geçebilen antibiyotikler rahat geçer. Hayvan deneylerinde menenjitte B laktam antibiyotiklerin BOS a geçifl oranlar genellikle %5-15 kadar bulunmufltur. Bu oranlar; penisilin G, nafsilin sefoperazon için <%6, ampisilin sefotaksim için %6-15, azlosilin, seftazidim, kloramfenikol, siprofloksasin için >%15 kadard r (29,31). Bu oranlar menenjitte kullan lan dozlarda beklenen patojenler için optimal düzeyleri sa lamaya yeter. Literatürde B laktamlar n BOS penetrasyon oranlar farkl yöntemle bak lm fl olduklar ndan çok de iflken bildirilebilir (%<1-% 70), bu nedenle sadece birkaç çal flmaya bakarak karar vermemek gerekir (30-31). BOS a geçen antibiyotik oran n serbest ilaç konsantrasyonu belirledi inden proteine yüksek oranda ( %90) ba lanma BOS a geçifli azalt r. Steroid alan hastalarda antibiyotik BOS geçiflinin daha az olaca ak lda tutulmal d r. Pürülan menenjitte BOS ph s n n düflük oluflu (genellikle 7.l) aminoglikozidlerin yenido an dönemi d fl nda menenjitte bakterisidal etkilerini azalt r. Aminoglikozidler baz menenjitlerde kombinasyon tedaviyle sinerjist etki amac yla (L.monositogenes e karfl penisilin/ampisilin+aminoglikozid, P.aureginosa ya karfl azlosilin+aminoglikozid fleklinde gibi) verilebilir (29). Menenjit tedavisinde tüm doz aral süresince B laktam antibiyotik BOS konsantrasyonu post antibiyotik efekt dikkate al nmadan MBC üzerinde olmal d r. Antifungal ilaçlardan amfoterisin B BOS a geçmez (lipid solubl olmas na ra men %90 üzeri proteine ba lanma, büyük molekül olmas nedeniyle), ama flukanazol iyi geçer (BOS/serum oran yaklafl k %70-90) (29). Böbrek ve Karaci er Yetmezli inde Antibiyotik Kullan m Genel Prensipleri: Hepatik fonksiyon bozuklu u varsa kloramfenikol, klindamisin, doksisiklin, eritromisin için doz ayar gerekir (8,10). Baz ilaçlar n birlikte kullan m nda (INH ile rifampisin gibi) e er hastada hepatik fonksiyonlarda bozukluk varsa daha dikkatli olunmal d r. Böbrek yetmezli inde ayarlama: O antibiyotik için doz ve doz aral na; referans kitap veya tablolarda listelere bak larak ve kreatinin klirensi gözönüne al narak karar verilmelidir. Renal itrahl ilaçlarda genel olarak doz azalt lmas ; ya ilac n doz aral n uzatarak veya doz miktar n azaltarak yap labilir. Elde böyle bir çizelge yoksa ve ilac n kullan lmas hayati önem arzediyorsa ilac n genel farmakodinamik özellikleri veya genel yaklafl mlardan yararlanarak uygulama yap l r (11,32). Seftriakson, nafsilin, dikloksasilin, doksisiklin, kloramfenikol, klindamisin, rifampisin, amfoterisin B, griseofulvin, itraconazol, ketokonazol, mikonazol, mebendazol, praziquantel, primetamin renal yetmezlikte genellikle doz ayar gerekmeyen ve güvenle verilebilecek antimikrobiallerdir. Metronidazol, sefaklor, eritromisin, klaritromisin, mefloquin, INH, ribavirin, vidarabin, zidovudin genellikle minor ayarlama (GFR>10 ml/dk; ayar gerekmez, <10 ml/dk; doz genellikle %50-75 e iner) gerekir. Tetrasiklin, nitrofurantoin, nalidiksik asit, methenemin mandelat, GFR <50 ml/dk da kaç n lmas gereken ilaçlardand r. Çocuklarda s k kullan lan ilaçlardan olan aminoglikozidler, (hem doz miktar düflülür, hem doz aral uzar) teikoplanin, vankomisin (genellikle droz aral uzar) GFR; <50 ml/dk ise major ayarlama, TMP/SM, penisilin ve sefalosporinler, flukanazol (genellikle doz aral uzar) genellikle GFR; <50 ml/dk ise minör ayarlama gerektiren ilaçlard r. Tablo 4: Üriner enfeksiyonlarda idrar ph ve antimikrobial etki iliflkisi Asit ph da aktivite Alkali ph da aktivite De iflken etki veya önemsiz etki Ampisilin/amoksisilin Mezlosilin, azlosilin Penisilinler (genellikle) Karbenisilin, piperasilin Aminogluikozidler Sefalosporinler (genellikle) Kloksasilin Nalidiksik asit Sulfonamidler Nitrofurantoin Eritromisin Aztreonam Methenamin mandelat Kinolonlar Tetrasiklin, doksisiklin Fizyolojik flartlarda üriner ph 4.8-7.5 aras nda de iflir. 19

Mustafa Hac mustafao lu: Antibiyotiklerin Farmakolojik Özelliklerinin Ak lc Antibiyotik Kullan m ndaki Önemi Güncel Pediatri 2004 ; 2 : 15-20 Kaynaklar 1. Nelson WE, Behrman RE, Kliegman RM, Arvin AM, editors. The Textbook of Pediatrics. 15 th edition. Philadelphia: WB Sounders Company, 1996. 2. Scaglione F. Predicting the clinical efficacy of antibiotics: toward definitive criteria. Pediatr Infect Dis J 1997; 16:556-9. 3. Schentog JJ. Clinical significance of antibiotics tissue penetration. Clin Pharmacokinet 1989; 16(suppl 1): 25-31. 4. Drusano GL. Role of pharmacokinetics in outcome of infections. Antimicrob Agents Chemother 1988; 32:289-97. 5. Pichichero ME. Empiric antibiotic selection criteria for respiratory infections in pediatric practice. Pediatr Infect Dis J 1997; 16:560-4. 6. Dagan R, Schvartzman P, Liss Z. Variation in acceptance of common oral antibiotic suspensions. Pediatr Infect Dis J 1994; 13:689-90. 7. Hac mustafao lu M, Çelebi S, Sa lam H, Ercan, Çakar N, Y ld z Z. Çocuklarda ayaktan enfeksiyon tedavisinde antibiyotiklerin tolere edilmesi ve klinik yan tlar n de erlendirilmesi. V.Ulusal Pediatri Kongresi Özet Kitab, 19-23 May s, 1999, Ankara. 8. O. Kayaalp. Rasyonel tedavi yönünden t bbi farmakoloji. 7.Bask, Günefl Kitabevi, 1994, Ankara. 9. Briggs GG, Freeman RK, Yaffe SJ. Drugs in pregnancy and lactation. 4th edition. Baltimore: Williams and Wilkins, 1994. 10. Moellering RC. Principles of Anti nfektive Therapy. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R, (eds). Principles and Practice of Infectious Diseases, 4th edition, New York: Churchill Livingstone, 1995: 205-6. 11. Gilbert DN, Moellering RC, Sande MA. Guide to antimicrobial therapy. 28 th edition. Vienna: Sanford Guide; 1998. 12. American Academy of Pediatrics. Peter G, ed. 1997 Red Book: Report of the committee on Infectious Diseases. 24 th ed. Elk Grove Village, IL: American Academy of Pediatrics; 1997: 410-9, 593-603. 13. Gerding DN, Hughes CE, Bamberger DM, Foxworth J, Larson TA. Extravascular antimicrobial distribution and the respective blood concentrations in humans. In: Lorian V, (ed.). Antibiotics in Laboratory Medicine. 4th edition. Baltimore: Williams and Wilkins, 1996: 835-99. 14. Giamarelly H, Kolokythas E, Petrikkos G, Garis J, Aravantinos D, Sfikakis P. Pharmacokinetics of three newer quinolones in pregnant and lactating women. Am J Med 1989; 87: (Suppl 5A): 495-515. 15. Bergan T, Engeset A, Olzewski W, et al. Extravascular penetration of highly protein bound flucloxacillin. Antimicrob Agents Chemother 1986; 30:729-32. 16. Gerding DN, Peterson LR. Serum protein binding and extravascular distribution of antimicrobials. Antimicrob Agents Chemother 1985; 15:136-8. 17. Wise R, Gillert AP, Cadge B, Durhan SR, Bater S. The influence of protein binding upon tissue fluid levels of six beta lactam antibiotics. J Infect Dis 1980; 142: 77-82. 18. Rolinson GN, The significance of protein binding of antibiotics in bacterial chemotherapy. J Antimicrob Chemother 1980; 6:311-7. 19. Scaglione F, Raichi M Fraschini F. Serum protein binding and extravasculer diffusion of methixyimino cephalosporins. J Antimicrob Chemother 1990; 26(Suppl A): 1-10. 20. Wise R. The clinical relevance of protein binding and tissue concentrations in antimicrobial therapy. Clin Pharmacokinet 1986; 11:470-82. 21. Ryan DM, Cars O, Hoffstedt B. The use of antibiotic serum levels to predict concentrations in tissues. Scand J Infect Dis 1986; 18: 381-8. 22. Rosenfeld RM. An evidence based approach to treating otitis media. Pediatr Clin North Am 43; 1996: 1165-81. 23. Jacobs MR. Penicillin resistant S. Pneumoniae in acute otitis media. Pediatr Infect Dis J 1998; 17:947-52. 24. Yuk JH, Nightingale GH, Quintitiani R. Clinical pharmacokinetics of ceftriaxone. Clin Pharmacokinet 1989; 17:223-35. 25. Fraschini F, Scaglione F, Pintucci G et al.the diffusion of clarithromycin and roxithomycin into nasal mucosa, tonsil and lung in humans. J Antimicrob Chemother 1991; 27: (suppl A):61-5. 26. Martin JR, Johnson P, Miller MF. Reuptake, accumulation and egress of erytromycin by tissue culture cells of human origin. Antimicrob Agents Chemother 1985; 27: 314-9. 27. Amsterdam D. Susceptibility testing of antimicrobials in liquid media. In: Lorian V (ed.). Antibioics in Laboratory Medicine. 4 th edition. Baltimore: Williams and Wilkins. 1996 28. Grayson MC, Elioponlos GM, Ferrano MJ, Moellering RC. Effect of varying ph on the susceptibility of Campylobacter pylori to antimicrobial agents. Eur J Clin Microbiol Infect Dis 1989; 8:888-9. 29. Sable CA, Scheld NM. Theoretical and practical considerations of antibiotic therapy for bacterial meningitidis. J Antibiotic Chemother 1992; 45:96-117. 30. Ream TRJr, Allen JC. Blood, brain and cerebrospinal fluid concentrations of several antibiotics in rabbits with intact and inflame meninges. Antimicrob Agents Chemother 1977;12: 710-6. 31. Johnson CC. Invitro testing: Correlation of bacterial susceptibility, body fluid levels and effectiveness of antimicrobial therapy. In: Lorian V (ed.). Antibiotics in Laboratory Medicine. 4 th edition. Baltimore: Williams and Wilkins. 1996: 813-34. 32. Schuler C, Golper TA, Bennett WM. Prescribing drugs in renal disease. In: Brenner BM, (ed.). The Kidney. 5 th edition. Philadelphia: WB Sounders Company, 1996:658-89. 20