10-12 YAŞ BAYAN TENİSÇİLERDE HEDEFLİ VE HEDEFSİZ UYGULANAN TENİS EĞİTİMİNİN VURUŞ İSABETİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİ FİRDEVS GEZER*, GAZANFER GÜL*, MİNE GÜL* *Kocaeli Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu ÖZET Bu araştırmanın amacı, 10-12 yaş grubu 20 kişilik bayan grubuna 8 hafta boyunca haftada 4 gün forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefsiz eğitim yöntemi ve hedefli eğitim yönteminin vuruş isabeti değerlerine olan etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Bu amaç doğrultusunda, Marten tenis kulübünde antrenman yaşı ±1 yıl olan, 10-12 yaş grubu 20 kişilik gönüllü bayan grubu ile çalışılmıştır. Rastgele yöntem ile iki gruba ayrılan öğrencilerden kontrol grubundaki deneklerin yaş 11±0,42(yıl), boy 128,1±2,17(cm) ve ağırlık ortalaması 39,2±5,25(kg) olarak tespit edilmiş, deney grubundaki deneklerin yaş 11± 0,63(yıl), boy 131,5±1,9(cm) ve ağırlık ortalamaları 39,1 ±1,82(kg) olarak tespit edilmiştir. 8 hafta boyunca haftada 4 gün forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefsiz eğitim yöntemi, deney grubuna forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefli eğitim yöntemi ile öğretilmiştir. Bu 8 haftalık periyot sonunda, kontrol ve deney grubuna dewitt-dugan testi uygulanarak sporcuların forehand, backhand, servis vuruş tekniklerindeki becerileri ölçülmüştür. Elde edilen veriler bilgisayar ortamına aktarıldıktan sonra SPSS 11,5 programında Her grubu kendi içinde ilk ve son test sonuçlarını karşılaştırmak için WİLCOXON SİGNED RANK, iki grubun ilk ve son test sonuçlarını karşılaştırmak için ise MANN-WHİTNEY U ile analizi yapılmış ve karşılaştırılmıştır. Antrenmanlar sonucunda Kontrol grubunun Servis p=0,007, backhand p=0,018 ve sürat p= 0,02 istatistik değerlerinde anlamlı fark tespit edilmiştir (p<0,05). Deney grubunun servis p=0,007, pano p=0,005, forehand p=0,005, backhand p=0,005, isabet p=0,005 ve sürat p=0,026 istatistik değerlerinde anlamlı fark tespit edilmiştir (p<0,05). İki grup arasındaki ölçüm sonucunda sadece panoya atış testinde p=0,003 anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). Sonuç olarak; hedefli çalışmaların tenis branşında etkili olduğundan tenis antrenmanlarında da kullanılabilir bir yöntem olabilir, bu yöntemle sporcuların performansına olumlu yönde etkisini isabetli atış ve hedefe yönlenebilme gibi sonuçlar gösterdiği söylenebilir. ANAHTAR KELİMELER: Forehand, Backhand, Hedefli, Hedefsiz. 1
ABSTRACT The purpose of this research, the 10-12 age group 20-person female group for 8 weeks 4 days a week, forehand, backhand, untargeted training method and targeted training service stroke techniques hit the shot of the effects of the values to compare. For this purpose, does anyone know how to play tennis at the Tennis Club, Marten 10-12 age group 20-person volunteer miss four days a week for 8 weeks to forehand, backhand, untargeted training method, experiment group service stroke techniques forehand, backhand stroke techniques taught with targeted training method, service. At the end of this 8-week period, by applying the test of the control and experimental group dewitt-backhand, forehand, dugan batting techniques of athletes skills. The data obtained is transferred onto a computer in each group their own SPSS 11.5 program after the first and the last test to compare the results of the Wilcoxon Signed Rank, the two groups to compare the results of the first and last test, the Mann-Whitney U analysis were made and compared with. As a result, the Control Group, Service trainings, no significant difference was detected in the backhand and speed values (p < 0,05). Experiment group has been no significant difference detected in all of the wall, forehand, backhand, serve hit and speed measurement values (p < 0,05). Between the two groups as a result of the significant differences have been found measuring only Clipboard shot test (p < 0,05). As a result; targeted studies can also be used in a branch is effective tennis tennis exercise method, with this method, the effect of the performance of athletes in a positive direction as it can be said that the results showed accurate shooting and target dative. Keywords: Forehand, Backhand, Targeted, Indiscriminate. 2
GİRİŞ Sportif becerilerin nasıl öğretileceği ve öğrenileceği konusunda birçok yaklaşımdan söz edilebilir. Yaklaşımlardaki farklılıklar, denenecek yolların farklılığından kaynaklanmaktadır. Öğretme ve öğrenme etkinliklerinin düzenlenmesinde strateji, yaklaşım, model, yöntem, stil ve taktik kavramları kullanılır (Demirhan, 2006). Performansın belirlenmesi, sportif başarının en önemli unsurudur. Sporcular performans durumlarına göre sınıflandırılarak antrene edilmeleri, başarının en önemli unsuru olacaktır. Test sonucu eğer sporcularda arzu edilen hedef performans gözlenemiyorsa, uygulanmakta olan antrenman yöntemi değiştirilir (Kamar, 2003). Çocuklar ve spora ilişkin gerçekçi yaklaşımlar, düzenli spor yapan küçük çocukların erken dönem gelişimsel gereksinimlerine ilişkin bazı önemli bilgiler vermektedir. Spor çocuklara yeni beceriler kazanma ya da yeni işler başarma fırsatı sağlamaktadır. Küçük çocuklar spor dünyasına girdiklerinde çoğunlukla çok hızlı bir biçimde yeni beceriler kazanmaktadır (Alptekin ve Gönülalan, 2004). Öğrenmede, öğrencinin daha başarılı olabilmesi için işitme duyusuna hitap yanında gösteri yoluyla görme duyusuna da hitap edilmelidir. Öğrenmede görme duyusunun %75 lik işitmenin ise %13 lük payı vardır. Bu yöntemde hareketin model olarak öğretilmesinde, başarılı olabilmek için hareketin yeterince algılanıp algılanmadığının tam olarak bilinmesi gerekir. Öğretimde gösteri tekniğinin uygulanması öğrencinin dikkatini çeker, motivasyonunu artırarak, hareketin standartlarını, sırasını, gövde parçalarının birbiri ile ilişkilerini belirler ve hareketin görüntüsünü verir (Çöndü, 2004). Yöntemin özünde bireye kazandırılmaya çalışılan davranışların, bireyin ilgi, ihtiyaç, düzey ve kapasiteleri ile tutarlı olmalıdır görüşü yatmaktadır. Bu yöntem bireysel eğitime dönüktür. Bu yöntemle izlenen yolda öğrencilerin neleri öğreneceği alanında karar verebilmesine imkân tanımakla birlikte birçok amacın gerçekleşmesini sağlamaktır (Harmadır, 2004). MATERYAL METOD Bu araştırmanın amacı, Marten tenis kulübünde tenis oynamasını bilen 10-12 yaş grubu 20 kişilik bayan grubuna 8 hafta boyunca haftada 4 gün forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefsiz eğitim yöntemi, deney grubuna forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefli eğitim yöntemi ile öğretilmiştir. Bu 8 haftalık periyot sonunda, kontrol ve deney grubuna Dewitt-Dugan testi uygulanarak sporcuların forehand, backhand, servis vuruş tekniklerindeki becerileri ölçülerek karşılaştırılmıştır. Bu çalışma, Marten tenis kulübünde tenis oynamasını bilen 10-12 yaş grubu 20 kişilik bayan sporcu kullanılarak yapılmıştır. 3
Öğrenciler tesadüfî yöntemle seçilmiştir. Çalışma öncesi öğrencilerin ağırlıkları ve boyları ölçülmüş, SPSS 11,5 programı kullanılarak tanımlayıcı istatistiği yapılmıştır. Kontrol grubundaki deneklerin yaş 11±0,42(yıl), boy 128,1±2,17(cm) ve ağırlık ortalaması 39,2±5,25(kg) olarak tespit edilmiştir. Deney grubundaki deneklerin yaş 11± 0,63(yıl), boy 131,5±1,9(cm) ve ağırlık ortalamaları 39,1 ±1,82(kg) olarak tespit edilmiştir. Gruptaki deneklerin antrenman yaşı ±1 yıldır. Kontrol ve deney gruplarının Dewitt-Dugan tenis testi ile ilk ölçümleri alınan sporcular tesadüfi yöntemle iki eşit gruba ayrılmıştır. Ölçümleri alınan deneklere haftada 4 gün, günde 60 dakika olmak koşulu ile 8 hafta boyunca, kontrol grubuna forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefsiz eğitim yöntemi ile deney grubuna forehand, backhand, servis vuruş teknikleri hedefli eğitim yöntemi ile öğretilecektir. Kontrol ve deney grubuna yaptırılacak antrenmanların süreleri ve kapsamları birbirine yakın değerlerdedir. Kontrol grubuna hedefsiz eğitim yöntemiyle çalışma yaptırılmıştır. Hiçbir sınırlama olmaksızın hedef ya da alan verilmeden yapılmıştır. Deney grubuna hedefli eğitim yöntemiyle çalışma yaptırılmıştır. Bu çalışmada antrenör hedefi gösterir, destek bilgileri verir. Öğrencilerin görevi çalışmanın açıklamasını almak, antrenörün verdiği teknik bilgileri almaktır. 8 hafta sonunda öğrencilerin Dewitt-Dugan tenis testi ile son ölçümleri alınmıştır. Alınan ölçümler Microsoft Excel paket programına girilerek bilgisayar ortamına aktarılmıştır. Dewitt-Dugan tenis testinde Servis Test: Denek kurallara uygun olarak 10 servis atışı yapar. Her başarılı atış için bir puan kaydedilir. Eğer atış kurallara uygun yapılmış fakat isabet kaydedilememişse yarım puanla değerlendirilir. Skor, 10 atış sonunda puanların kaydı şeklindedir. Panoya Servis Atışı: Bu test 5 daireden oluşan panoya 5 servis atışından oluşur. Pano 1,5 metre yüksekliktedir. Ortadaki çemberin çapı 30 cm dir, ikinci çemberin çapı 90 cm dir, onun dışındaki çemberin çapı 150 cm dir, onun dışındaki çemberin çapı 210 cm dir, en dıştaki çemberin çapı 270 cm olarak bildirilmiştir. Denek panoya 12,5 m uzaklıktan 5 servis atışı yapar. En içteki daire 9 puan olmak üzere dışa doğru 7, 5, 3 puan olarak değerlendirilir. Backhand ve Forhand Testi: Bu tip bir test otomatik tenis topu atma makinesi ile daha etkili olmaktadır. 10 veya 15 top forhand aynı sayıda top backhand için atılır. Oyun sınırları içinde karşılanan her top için 1 puan kaydedilir. Bu testin farklı versiyonları olabilir, karşılanan topu korttaki belirlenen bir noktaya isabet ettirebilme gibi. 4
İsabet Vuruş Testi: Duvarda belirlenmiş bir bölgeye denek atış yapar top geri geldiğinde yine aynı bölgeye atmaya çalışır. Skor 5 atış sonunda aldığı puanların toplamı şeklindedir. Sürat Testi: Denek duvardan en az 3 m uzaklıkta olmak üzere istediği vuruş tekniğini kullanarak, topu 1 dakika süreyle duvara atar. Skoru bu süre zarfında duvara çarptırdığı topların sayısı belirler. Elde edilen verilerin ilk ve son ölçüm sonuçları SPSS istatistik programında analiz edilmiştir. BULGULAR Tablo 1: Deney ve kontrol grubu yaş, boy ve ağırlık minimum, maksimum, ortalama ve standart sapma değerleri tanımlayıcı istatistik tablosu. Parametreler N En Düşük En Yüksek Ortalama Standart Sapma Deney Yaş (yıl) 10 10 12 11 0,63 Boy (cm) 10 125 138 131,5 1,9 Ağırlık (kg) 10 35 40 39,1 1,82 Kontrol Yaş (yıl) 10 10 12 11 0,42 Boy (cm) 10 124 133 128,1 2,17 Ağırlık (kg) 10 32 38 39,2 5,25 Tablo 2: Kontrol grubu ilk ve son ölçüm tanımlayıcı istatistikleri SERVİS PANO FOREHAND BACKHAND İSABET SÜRAT (*p<0,05) KONTROL N En Düşük En Yüksek Ortalama Standart Sapma P İLK 10 6,5 8,5 7,6 0,658 10 7 9 8,1 0,699 İLK 10 8 18 12,8 2,936 10 6 21 14 4,899 İLK 10 22 28 25,5 1,841 10 6 37 26 8,219 İLK 10 16 21 19,3 1,567 10 18 28 23 3,091 İLK 10 10 16 13,3 1,767 10 12 18 14 2,055 İLK 10 5 8 6,2 1,229 10 6 9 7,3 1,16 0,007* 0,257 0,345 0,018* 0,109 0,02* 5
Tablo 3: Deney grubu ilk ve son ölçüm tanımlayıcı istatistikleri SERVİS PANO FOREHAND BACKHAND İSABET SÜRAT (*p<0,05) DENEY N En Düşük En Yüksek Ortalama Standart Sapma P İLK 10 6 8,5 7,3 0,675 10 7,5 9 8,25 0,589 0,007* İLK 10 8 17 12,5 2,718 10 15 25 20,8 3,084 0,005* İLK 10 19 27 22,8 2,251 10 23 37 29,1 4,149 0,005* İLK 10 16 20 17,9 1,101 10 21 32 26 4,082 0,005* İLK 10 8 13 10,5 1,581 10 10 19 15 2,625 0,007* İLK 10 5 7 5,9 0,876 10 6 10 7,7 1,252 0,026* Tablo 4: Kontrol ve Deney grubu sporcularının Dewitt-DuganTenis testi son ölçüm istatistiği SERVIS PANO FOREHAND BACKHAND ISABET SURAT P,641,003*,381,118,319,483 (*p<0,05) TARTIŞMA Grupların Dewitt-Dugan Tenis testi ilk ve son ölçümlerini değerlendirilecek olursa; Servis: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 7,45±0,667 son ölçüm ortalama değerleri 8,175±0,634 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,000 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 7,6±0,658 son ölçüm ortalama değerleri 8,1±0,699 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,007düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Yapılan teknik antrenmanların içeriğinde kuvvete yönelik teknik çalışmalar olması, çalışmaların içinde üst ekstremitede kuvvete yönelik çalışmalar yapılması etkili olduğu söylenebilir. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 7,3±0,675 son ölçüm ortalama değerleri 8,25±0,589 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,007 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Sonuçlara bakıldığında olumlu yöndeki bu artışın sebebi kuvvet çalışmalarının sporcuların hızlanması ve dengeli vuruş yapabilme kabiliyetinin artmasında 6
etkili olduğu tespit edilmiştir. Çalışmalar teknik çalışmalarla birleştiğinden sporcuların koordinasyon ve kinestetik yeteneklerin geliştirdiği gözlenmiştir. Gruplararası ilk ölçüm değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuş olup, son ölçüm değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Bu sonuca bakıldığında servis atışı öğrenme açısından hedefli ya da hedefsiz çalışma yönteminin etkili olmadığı, servis atışını öğretirken hedefli çalışmanın öğrenme üzerinde etkili olmadığı, yapılan teknik çalışmaların sonucunda sporcularda gelişen teknik kapasite ve koordinasyonel yeteneğin gelişmesinin daha etkili olduğu düşünülmektedir. Panoya servis: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 12,65±2,758 son ölçüm ortalama değerleri 17,4±5,295 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,003 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. İki grup karşılaştırıldığında hedefli çalışma geçerli olarak uygulanabilir. Öğrenmede geçerli bir yöntem olarak kabul edilebilir. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 12,8±2,936 son ölçüm ortalama değerleri 14±4,899 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,257 düzeyinde anlamlı farklılık bulunamamıştır, hedefsiz çalışma yönteminde öğrenme açısından olumlu artış yoktur. Artış göstermemesinin sebebi 8 hafta boyunca yapılan teknik antrenmanların servis atabilme becerisinin gelişiminde yardımcı olduğu fakat isabet oranında etkili olmadığı düşünülebilir. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 12,5±2,718 son ölçüm ortalama değerleri 20,8±3,084 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,005 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Bu artışın sebebi yapılan teknik antrenmanların yanında hedefli çalışmalarının uygulanması sonucu sporculardaki dikkat gelişimini ve isabet oranını arttırdığı söylenebilir. Gruplararası ilk ve son ölçümlerinde istatistiksel verilere bakıldığında anlamlı farklılık bulunmuştur. Bu farkın ortaya çıkmasında deney grubunun hedefli çalışması etkili olmuştur. Kontrol ve deney grubu kendi içinde panoya servis öğreniminde farklılık göstermiştir. Bu çalışmadan ortaya çıkan sonuç panoya servis atışı öğretirken hedefli çalışmanın öğrenme üzerinde etkili olduğu düşünülmekte ve öğretimde kullanılacak etkili bir yöntem olduğu söylenebilir. Forehand: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 24,15±2,434 son ölçüm ortalama değerleri 27,55±6,533 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,007 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 25,5±1,841 son ölçüm ortalama değerleri 26±8,219 olup, istatistiksel verilere bakıldığında 7
p=,345 düzeyinde anlamlı farklılık bulunamamıştır. Kontrol grubu için hedefsiz çalışma yöntemi forehand öğretimde bir farklılık oluşturmamıştır. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 22,8±2,251 son ölçüm ortalama değerleri 29,1±4,149 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,005 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Deney grubunda hedefli çalışma yöntemi forehand öğretiminde yararlanılabilecek bir yöntem olduğu düşünülmektedir. Öğrenme pozitif yönde gelişme göstermiştir. Gruplararası ilk ve son ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Gruplar arasında bir fark oluşmamıştır. Yapılan teknik antrenmanların ve hedefli çalışmaların forehand becerisinin gelişmesinde etkili olduğu söylenebilir. Her iki yöntemde forehand öğretiminde kullanılabilir. Backhand: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 18,6±1,501 son ölçüm ortalama değerleri 24,5±3,846 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,000 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 19,3±1,567 son ölçüm ortalama değerleri 23±3,091 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,018 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu için hedefsiz çalışma ve uygulanan backhand teknik antrenmanları öğretimde farklılık oluşturmuştur. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 17,9±1,101 son ölçüm ortalama değerleri 26±4,082 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,005 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Deney grubunda isabet oranına bakılmaksızın sadece vuruş tekniğinin geliştirmeye yönelik yapılan antrenmanların backhand öğretiminde etkili bir yöntem olduğu düşünülmektedir. Gruplararası son ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Gruplar kendi içinde bakıldığında anlamlı farklılık bulunmuş hedefli ve hedefsiz yöntemlerin kullanılabileceği düşünülmektedir. İsabet için vuruş testi: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 11,9±2,174 son ölçüm ortalama değerleri 14,5±2,351 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,002 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 13,3±1,767 son ölçüm ortalama değerleri 14±2,055 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,109 düzeyinde anlamlı farklılık bulunamamıştır. Kontrol grubu için yapılan hedefsiz antrenman çalışmalarının isabet oranına etkili olmadığı tespit edilmiştir. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 10,5±1,581 son ölçüm ortalama değerleri 15±2,625 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,007 düzeyinde anlamlı farklılık 8
bulunmuştur. Bu farkın oluşmasında deney grubuna yaptırılan hedefli çalışmalarının isabet oranına etkili olduğu düşünülmüş ve grup ilk dönemine göre gelişme göstermiştir. Gruplararası son ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Bu sonuçlara göre iki grup arasındaki farklılığın oluşmasında deney grubunun hedefli çalışması etkili olmuştur. İsabet için vuruş testini geliştirmede hedefli çalışmanın olumlu etkisi olduğu gözlenmiştir. İsabet için vuruş testinin öğretiminde ya da geliştirilmesinde hedefsiz çalışma yönteminin isabeti geliştirmeyeceği gibi isabet üzerinde olumsuz etkisi olabileceği düşünülmektedir. Sürat Testi: Tüm sporcuların ilk ölçümlerinin ortalama değerleri 6,05±1,050 son ölçüm ortalama değerleri 7,5±1,192 olup istatistiksel verilere bakıldığında p=,002 anlamlı farklılık bulunmuştur. Kontrol grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 6,2±1,229 son ölçüm ortalama değerleri 7,3±1,160 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,020 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Yapılan testlerin anlamlı bulunmasının sebebi sporcuların teknik antrenmanlarla birleştirilmiş oyun sürati çalışmalarının, sürat becerisinin gelişmesinde yardımcı olduğu, teknik becerisinin gelişmesiyle sporcuların kendine olan güvenlerinin artmasına da sebep olduğundan dolayı başarı yüzdelerinin arttığı söylenebilir. Deney grubu kendi içinde ilk ölçümlerin ortalama değerleri 5,9±0,876 son ölçüm ortalama değerleri 7,7±1,252 olup, istatistiksel verilere bakıldığında p=,026 düzeyinde anlamlı farklılık bulunmuştur. Sonuçlara bakıldığında olumlu yöndeki bu artışın sebebi ayak çabukluğu ve merdiven çalışmalarının sporcuların hızlanması çabukluğun artmasında etkili olduğu tespit edilmiştir. Çalışmalar teknik çalışmalarla bütünleştiğinde sporcuların koordinasyonel yeteneklerinin dripling hızlarının geliştirdiği gözlenmiştir. Gruplararası son ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Bu sonuçlara göre kontrol ve deney grubu hedefli ve hedefsiz çalışma yöntemini kullanabilir bu iki yöntem ile öğrenim gerçekleşebilir. Kontrol ve deney grubundan alınan Dewitt-Dugan testi ölçümlerinin Wilcoxon Signed Rank testinin sonuçlarına göre panoya servis, forehand ve isabet için vuruş testinde anlamlı farklılık bulunamazken,deney grubunun servis, panoya servis, forehand, backhand, isabet için vuruş testi ve sürat testinde anlamlı farklılık bulunmuştur.bu sonuç deney grubuna uygulanan 8 haftalık süreyle haftada 4 gün, günde 60 dakika tenis antrenmanı içerisinde hedefli çalışma yönteminin sürelerinin, yüklenme şiddetlerinin ve kapsamlarının yeterli olduğunu göstermektedir. 9
Tüm spor branşlarında teknik, taktik ve kondisyon antrenmanları dışında özellikle toplu spor branşlarında hedefe yönelik çalışmaların yapıldığı bilinmektedir. Bu çalışmaların performansa etkisi ancak müsabakalardaki olumlu atışlar, isabetli ve sayıya götüren vuruşlar ile tespit edildiği söylenebilir. Literatür araştırmaları sonucunda hedefli veya hedefsiz çalışmalar üzerine yapılan çalışmaların olmadığı incelenmiştir. Performans testlerinin ölçüm yöntemlerinden biri olarak Dewitt-Dugan Tenis testi gösterilmektedir. Toros (2010), yaptığı araştırmada, futbolcuların hedef belirlemelerinin penaltı atışındaki becerilerin yetenekleri üzerindeki etkisi incelemesiyle, deney grubuna hedef belirlemenin ne kadar etkili olduğunu göstermiştir. Deney grubunu oluşturan ilköğretim okulundaki futbolcuların ön test ve son test sonuçları arasında meydana gelen artış istatistiksel açıdan anlamdır. Futbol antrenmanları ile birlikte yapılan hedef belirleme çalışmalarının penaltı atışları üzerine olumlu etkisi olduğu belirlenmiş, hedef belirlemenin performansı önemli derecede arttırdığı sonucuna varılması destekleyici niteliktedir. Veriler yapılan bu araştırmayı desteklemektedir. Sonuç olarak; hedefli çalışmaların tenis branşında da etkili olduğundan antrenmanlarda kullanılabilir bir yöntem olabilir. Bu yöntemle sporcuların performansında isabetli atış ve hedefe yönelebilme gibi sonuçlar gösterdiği söylenebilir. Temel teknik antrenmanlarının öğretim metodu olarak hedefli çalışma yönteminin etkin ve geçerli bir yöntem olarak uygulanabileceği düşünülmektedir. KAYNAKLAR ALPTEKİN, S., GÖNÜLALAN, İ., (2004). Micro Tenis Uygulamaları Yayınevi. Ankara. ÇÖNDÜ, A., (2004). Beden Eğitimi ve Sporda Özel Öğretim Yöntemleri. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara. DEMİRHAN, G., (2006). Spor Eğitiminin Temelleri. Bağırgan Yayımevi. Ankara. HARMADIR, İ. H., (2004). Beden Eğitimi ve Sporda Özel Öğretim Yöntemleri. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara. KAMAR, A., (2003). Sporda Yetenek Beceri ve Performans Testleri. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara. TOROS, T., BAYANSALDUZ, M., DUVAN, A., (2010). Sporda Hedef Belirlemenin Penaltı Atışları Üzerine Etkisinin Araştırılması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(3), 167-170. 10