Doğal Habitatlar kavramı ve habitatların yorumlanması

Benzer belgeler
Natura 2000 Alanlarının Belirlenmesi ve Tayin Süreci Bulgaristan Örneği

BÖLÜM 3. Artvin de Orman Varlığı

Natura 2000 Projesi Görev Ankara Eğitimi

Vejetasyon, herhangi coğrafi bölgenin bir kesimi üzerinde, yaşam koşulları birbirine benzeyen bitkilerin bir arada toplanma şeklidir

Anadolu nun Biyoçeşitliliğini oluşturan sebepler

Ekoloji, ekosistemler ile Türkiye deki bitki örtüsü bölgeleri (fitocoğrafik bölgeler)

10. SINIF KONU ANLATIMI. 46 EKOLOJİ 8 BİYOMLAR Karasal Biyomlar

Dünya kendi içinde benzerlik gösteren 6 büyük flora alemine ayrılır: 1.Holarktikflora alemi 2.Paleotropis, 3.Neotropis, 4.Australis 5.

10. SINIF KONU ANLATIMI. 48 EKOLOJİ 10 BİYOMLAR Sucul Biyomlar

Ağaç Fizyolojisi (2+0)

BİYOMLAR SUCUL BİYOMLAR SELİN HOCA

BİYOMLAR KARASAL BİYOMLAR SELİN HOCA

Faydalanmanın düzenlenmesi

Orman Koruma Dersi YANGIN EKOLOJİSİ

SİLVİKÜLTÜREL PLANLAMA-2. Prof. Dr. Ali Ömer ÜÇLER

TÜRKİYE NİN DÜNYA ÜZERİNDEKİ YERİ

ÖZEL EGE LİSESİ İKLİM

SABANCI ÜNİVERSİTESİ AĞAÇLANDIRMA VE ÇEVRE DÜZENLEMELERİ

2. Karışımın Ağaç Türleri Meşcere karışımında çok değişik ağaç türleri bulunur. Önemli olan, ağaçların o yetişme ortamı özelliklerine uyum gösterip

Türkiye nin Yenilebilir Bitkileri

Silvikült Temel Esasları 7. Klasör

Bulgaristan da Doğa Koruma Veri Tabanı ve Bilgi Sistemi

SEÇ 422 KORUNAN ALANLARIN PLANLANMASI

ORMAN BOTANİĞİ. 2- Aşağıdaki bitki türlerinden hangisi hızlı gelişen türlerdendir? a) Şimşir b) Karayemiş c) Kermez meşesi d) Kavak e) Gürgen

GÖL EKOSİSTEMİNDE EKOLOJİK KUŞAKLAR

Natura 2000 VERI TABANı (GÖREV 2)

ASLĠ AĞAÇ TÜRLERĠMĠZ

TÜRKİYE ORMAN VARLIĞI & ORMAN EKOSİSTEMLERİMİZ

Fonksiyonlar. Fonksiyon tanımı. Fonksiyon belirlemede kullanılan ÖLÇÜTLER. Fonksiyon belirlemede kullanılan GÖSTERGELER

Silvikült Temel Esasları

EĞİTİM-ÖĞRETİM YILI ATATÜRK ARBORETUMU GEZİSİ RAPORU

Pistacia terebinthus L. (Menengiç)

Biyolojik Çeşitlilik

SİLVİKÜLTÜREL PLANLAMA-3. Prof. Dr. Ali Ömer ÜÇLER


Dünya kendi içinde benzerlik gösteren 6 büyük flora alemine ayrılır: 1.Holarktikflora alemi 2.Paleotropis, 3.Neotropis, 4.Australis 5.

EKOLOJİ EKOLOJİK BİRİMLER

Natura 2000 Projesi Görev 3.3- Ankara Eğitimi


KORUNAN ALANLARIN PLANLANMASI

ORMANCILIKTA UZAKTAN ALGILAMA. ( Bahar Yarıyılı) Prof.Dr. Mehmet MISIR. 2.Hafta ( )

FAGACEAE. kürenin subtropik ve serin bölgelerinde ormanlar kuran 600 kadar türü vardır.


CORYLACEAE 1C 1 E. Anemogam, kışın yaprağını döken odunsu bitkilerdir. Gövde kabukları çatlaksız ya da boyuna çatlaklıdır. Tomurcuklar sürgüne

ISPARTA-YUKARIGÖKDERE (EĞİRDİR) YÖRESİ NDEKİ ODUNSU VEJETASYONUN SINIFLANDIRILMASI VE HARİTALANMASI

Çevre Alanında Kapasite Geliştirme Projesi Düzenleyici Etki Analizi Ön Çalışma

Derleyip Hazırlayan: Yrd. Doç. Dr. Aysel ULUS

TARIMSAL ORMANCILIK (AGROFORESTRY) Prof. Dr. İbrahim TURNA

BİNA BİLGİSİ 2 ÇEVRE TANIMI - İKLİM 26 ŞUBAT 2014

ORMAN AMENAJMANI ( BAHAR YARIYILI)

3. Hafta (12 16 Ekim) Hoş Geldiniz

BATI AKDENİZ ORMANCILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ MÜDÜRLÜĞÜ 2015 YILI DEVAM EDEN PROJELER

Nüfus Dağılışını Etkileyen Faktörler İkiye Ayrılır: 1-Doğal Faktörler 2-Beşeri Faktörler

ORMAN MÜHENDİSLİĞİ ANABİLİM DALI

KORUNAN ALANLAR ULUSAL SINIFLANDIRMASI

5. SINIF SOSYAL BİLGİLER BÖLGEMİZİ TANIYALIM TESTİ. 1- VADİ: Akarsuların yataklarını derinleştirerek oluşturdukları uzun yarıklardır.

Sedirler (Cedrus) Türkiye de doğal olarak yetişen. Türkiye de egzotik (yaygın ya da parklarda)

BOTANİK _II. Prof. Dr. Bedri SERDAR

MEKANSAL BIR SENTEZ: TÜRKIYE. Türkiye nin İklim Elemanları Türkiye de İklim Çeşitleri

BÖLGE KAVRAMI VE TÜRLERİ

Natura 2000 Projesi Görev 3.3- Ankara Eğitimi

Yumurtalık Lagünleri Yönetim Planlaması Projesi Kuş Çalışması Akyatan-Tuzla Lagünleri Yönetim Planlaması Projesi Kuş Çalışması 2009

Porsuk. Şube : Gymospermae Sınıf : Coniferae Takım : Taxoideae Familya : Taxaceae Cins : Taxus L. Tür : Taxus baccata L.

BÖLÜM 8.2. Biyolojik Özellikler - Karasal

ORMAN AMENAJMANI ( BAHAR YARIYILI)

1972 Dünya Miras Sözleşmesi

TAXUS : (Porsuklar) (8 Türü var) Taxus baccata L. (Adi Porsuk)

ZBB106 KODLU TASARIM BİTKİLERİ YETİŞTİRİCİLİĞİ DERSİ NOTLARI. Doç. Dr. Soner KAZAZ

T.C. ORMAN VE SU İŞLERİ BAKANLIĞI Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü KORUNAN ALAN İSTATİSTİKLERİ METAVERİLERİ

TEMEL HARİTACILIK BİLGİLERİ. Erkan GÜLER Haziran 2018

Marmara Kıyıları Hassas Alan Yönetimi

ORMANLARIMIZ ve ORMANCILIĞIMIZ OLASI İKLİM DEĞİŞİKLİKLERİNE KARŞI DİRENEBİLİR Mİ?

COĞRAFYA-2 TESTİ. eşittir. B) Gölün alanının ölçek yardımıyla hesaplanabileceğine B) Yerel saati en ileri olan merkez L dir.

AĞAÇ TÜRLERİMİZ. SARIÇAM Pinus sylvestris L.

Dr. Nihal ÖZEL Toprak ve Ekoloji Araştırmaları Bölüm Başmühendisi

BİTKİ TANIMA I. Yrd. Doç. Dr. Taki DEMİR

GÖKSU DELTASI KIYI YÖNETİMİNİN DÜNÜ VE BUGÜNÜ ÖZET

Yayla Turizmi, doğayla iç içe yaşamayı sevenler veya macera tutkunlarının genellikle günübirlik kullanım veya kısa süreli konaklama amacıyla yüksek

Bitki Materyali-I: Gymnospermae. Yrd. Doç Dr. Nurgül KARLIOĞLU Orman Botaniği Anabilim Dalı

SİLVİKÜLTÜREL PLANLAMA-4. Prof. Dr. Ali Ömer ÜÇLER

Dedegöl Daðlarý. AKD034 Ýzlenmesi Gerekli Ayný (0)

Harita okuma: önemli kurallar

Akdeniz in Pleyistosen Deniz Düzeyi Değişimlerini Karakterize Eden, Çok Dönemli-Çok Kökenli Bir Mağara: Gilindire Mağarası (Aydıncık-İçel)

Türkiye nin Bitki Zenginliği. Hazırlayan: Hakan ULUTAġ

YGS Yönetimine Ormancılık Perspektifinden Bakmak. (Ormancılıkta Yaban Hayatına Yer Vermek) I. Bölüm

ENDÜSTRİYEL AĞAÇLANDIRMA ALANININ DİKİME HAZIRLANMASI. Prof.Dr. Ali Ömer Üçler 1

SABANCI ÜNİVERSİTESİ PEYZAJ PROJESİ

Pinus halepensis te Glaf (Kın)

ANGİOSPERMAE (KAPALI TOHUMLULAR) Yrd. Doç. Dr. Hüseyin FAKİR

Düzce ve Batı Karadeniz Bölgesindeki Endemik ve Nadir Bitki Taksonlarının Ex-situ Korunması Amacıyla

ORMAN MÜHENDİSLİĞİ ANABİLİM DALI

12. SINIF KONU ANLATIMI 28 EKOLOJİ KOMÜNİTE EKOLOJİSİ

BİTKİSEL TASARIM. Prof. Dr. Mükerrem ARSLAN,

BETULACEAE. Alnus cinsleri vardır.

Bölge Alt Bölge Ölçeğindeki Peyzaj Karakter Analizi Ve Değerlendirmesi Yaklaşımının Sürdürülebilir Peyzajlar ve Ekonomi Açısından İrdelenmesi

Toprak oluşumu ve toprak türleri

Cupressaceae Juniperus (Ardıçlar)

Quercus ilex L. (Pırnal meşesi)

Dersin Kodu

1- Çevresine göre alçakta kalmış ve vadilerle derin yarılmamış düzlüklere ne denir?

Transkript:

Doğal Habitatlar kavramı ve habitatların yorumlanması Zrinka Mesid, biyolog Oikon Ltd. Uygulamalı Ekoloji Enstitüsü

Gündem Habitat tipi nedir Doğal Habitatlar kavramı ve habitatların yorumlanması Ek I Doğal Habitatları ve habitatların yorumlanması Habitat kategorizasyonu Natura 2000 ve habitat tipleri Hırvatistan daki tecrübe

Habitatlar Habitatlar genellikle, bir arada gözlemlenen türler ve fiziksel unsurların (örn. toprak tipi ve iklim) bir kombinasyonuna işaret etmektedir. AÇA Avrupa Doğa Bilişim Sistemi (EUNIS) habitatlar sınıflandırmasından alınan tanım: Normalde bitkiler veya hayvanların yaşadığı, birincil olarak fiziksel özellikleriyle (topografya, bitki veya hayvan fizyonomisi, toprak özellikleri, iklim, su kalitesi vb.) ve ikincil olarak orada yaşayan bitki ve türler ile tanımlanan bir yer'. Habitat, coğrafi ve abiyotik özelliklerle tanımlanan bir ekosistemin benzersiz işlevsel bir birimidir; bir tip altındaki tüm habitatlar tek bir habitat tipini oluşturur.

Habitat tipi 1510 * Mediterranean salt steppes (Limonietalia) (EN) * Akdeniz tuzlu bozkırları (Limonietalia) (TR)

32A0 Tufa cascades of karstic rivers of the Dinaric Alps Dinaric Alpler karstik nehirleri tüflü şelaleri

Habitatlar ve vejetasyon Vejetasyon bitki topluluklarının oluşturduğu, genellikle bitki dağılımı ile tanımlanan (Braun Blanque yöntemi) karasal sistemler için habitatlara yönelik olarak bir temsilci olarak kabul edilebilir; bitki toplulukları (özellikle doğal ve yarı doğal çevrelerde) her ne kadar genellikle yönetim tarafından değiştirilse de büyük oranda fiziksel çevre ile belirlenir.

Vejetasyon analizi Fitososyolojik analiz Nicel göstergeler Nitel göstergeler Bitki ekolojisi ve morfolojisi 2.2.2018. Footer text here 8

Çalıştayın birinci günü Habitat type?

maki Technical Assistance for Strengthening the National Nature Protection System for Implementation of Natura 2000 requirements Habitat tipi orman Hırvatistan sınıflandırması: As. Fraxino orni-quercetum ilicis H-id. (1956) 1958 Natura 2000 sınıflandırması: 9340 Natura 2000 Quercus ilex and Quercus rotundifolia forests

Vejetasyon / Habitat sınıflandırma sistemleri Corine Biyotop Palearktik habitatlar EUNIS meşcere tipleri Ek I habitat tipleri (Natura 2000) Fitososyolojik sınıflandırma

EUNIS - 1

EUNIS - 2

EUNIS - 3

EUNIS - 4

EUNIS 5

EUNIS

Natura 2000 habitat tipi

Habitat tipi açıklaması - Sınıf Açıklama toprak tipi iklim alt tipler vb. Karakteristik bitki türleri Karşılık gelen kategoriler (fitososyolojik alyans) Habitat tipi genellikle alanda bağlantılıdır (fitodinamik süksesyonlar, zonasyonlar veya mozaikler) Bibliyografik referanslar

2270 * Pinus pinea ve/veya Pinus pinaster lı ağaçlık kumullar PAL. SINIFLANDIRMASI: 16.29 x 42.8 1) İkame fasiyesine ilişkin Akdeniz ve Atlantik termofil çamları veya bazı mevkilerde, yapay kökenli her daim yeşil klimaks meşe oluşumlarının yerleştiği kıyısal kumullar (Quercetalia ilicis veya Ceratonio-Rhamnetalia). 2) Bitkiler: Pinus pinea, P. pinaster, P. halepensis, Juniperus macrocarpa, J. turbinata türü turbinata. 4) Bu çamların doğal ortaya çıkış alanları dahilinde bulunan ve paraklimaks oluşumlarınınkine benzer bir alt örtünün bulunduğu ve uzun süredir var olan koruları bu habitat tipine dahildir.

5210 Juniperus türlerinin bulunduğu odunsu matoral PAL. SINIFLANDIRMASI: 32.131 ila 32.136 1) Akdeniz ve alt-akdeniz e özgü olan ve odunsu ardıçlar etrafına yerleşen her daim yeşil sklerofil çalılar. Çeşitli kodların karma bir hakimiyeti görülebilmektedir. Alt tipler 32.131 - Juniperus oxycedrus odunsu matorali Juniperus oxycedrus s.l. nin hakim olduğu odunsu matoral 32.132 - Juniperus phoenicea odunsu matorali Juniperus phoenicea s.l. nin hakim olduğu odunsu matoral 32.133 - Juniperus excelsa ve J. foetidissima odunsu matoralleri Yunanistan, Anadolu ve Yakın Doğu ya özgü olan ve Juniperus excelsa ya da J. Foetidissima nın hakim olduğu odunsu matoraller. 32.134 - Juniperus communis odunsu matorali Juniperus communis in hakim olduğu Akdeniz oluşumları. 32.135 - Juniperus drupacea odunsu matorali Mora Yarımadası ve Küçük Asya ile sınırlı olmak koşuluyla, 42.A5 ten16 elde edilen oluşumlar. 32.136 - Juniperus thurifera odunsu matorali 42.A2 den17 elde edilen oluşumlar. 2) Bitkiler: Juniperus oxycedrus, J. phoenicea, J. foetidissima, J. excelsa, J. communis, J. drupacea, J. thurifera.

Yorumlama Kılavuzu - Türkiye

Yorumlama Kılavuzu - Türkiye

Habitat tipleri ana grup Türkiye Habitat tipi için Sayı Öncelik yeni Kıyısal ve halofitik (tuzcul) habitatlar 21 6 7 Kıyı ve Karasal Kumullar 8 3 Tatlı su habitatları 15 1 2 Ilıman funda finda ve çalılar 4 2 1 Sklerofil çalılar (matoral) 12 5 Doğal ve yarı-doğal çayır oluşumları 22 7 8 Yükselmiş turbalıklar (bogs) ile alçak turbalıklar (mires ve fens) 4 3 1 Kayalık habitatlar ve mağaralar 4 2 Ormanlar 34 12 11

37 tane Natura 2000 habitat tipine ilişkin Türkiye teklifi 141X * Orta Anadolu tuzlu bataklıkları 151X-01 Orta Anadolu tuzlu ve acı maar gölleri 151X-02 Orta Anadolu tuzlu ve acı tektonik gölleri 15XX-01 * Orta Anadolu tuzlu bozkırları 15XX-02 Orta Anadolu tuzlu ve acı tektonik gölleri 15XX-03 Doğu Anadolu krater gölleri 15XX-04 Doğu Anadolu tuzlu ve sodalı tektonik gölleri 316X Anadolu doğal distrofik göl vegöletleri 32XX Anadolu alpin akarsular ve çevresindeki otsu vejetasyon 408X Karadeniz Kafkasya Dağlık Söğüt Çalılıkları 525X Karadeniz Bölgesi (Anadolu) Arbutus andrachne li odunsu matoral 5340X; 5350X Karadeniz (Anadolu) Quercus coccifera ve Quercus ilex li sık çalılıkları 5360X, 5370X, 5380X Karadeniz Bölgesi (Anadolu) Arbutus andrachne li sık çalılıklar 5390X Karadeniz Bölgesi (Anadolu) Buxus sempervirens sık çalılıkları 539XX Karadeniz Bölgesi (Anadolu) Olea europeae sık çalılıkları 621X-01 Anadolu alpin kalkerli bozkırlar 621X-02 Anadolu alpin volkanik bozkırlar 621X-03 Anadolu kalkerli bozkırları 621X-04 Orta Anadolu jipsli bozkırları 621X-05 * Orta Anadolu marnlı bozkırları 621X-06 Anadolu volkanik bozkırları 621X-07Anadolu serpantin bozkırları 621X-08 Kapadokya peribacalı antropojenik volkanik bozkırları 72XX Peri-Kafkasya Sıcak kaynak suları 81XX Anadolu alpin hareketli taşlı yamaçları 821X Anadolu kazmofitli kalker kayalı yamaçlar 91QX Karadeniz Bölgesi Sarıçam Ormanları 91XX-01* Fagus orientalis, Cedrus libani ve Abies cilicica lı karışık ormanlar 91XX-02* Fagus orientalis li Akdeniz ormanı 91XX-03 * Anadolu kayın ormanları 92XX-01* Anadolu Quercus brantii ormanları 92XX-02 Orta Anadolu Quercus vulcanica ormanları 94XX-01 Doğu Ladini ormanı 94XX-02 Karadeniz Bölgesi (Anadolu) Kafkas ve Ege (KazDağı) Göknar ormanları 952X Abies cilicica ormanları 95XX Orta Toroslardaki Cedrus libani ormanları 9XXX Quercus petraeae, Quercus hartwissiana ve bazen çalılık katmanında Carpinus orientalis li (Quercinion robori-petraeae düzeyinde) asidofil kayın ormanları (TR)

İşaret Açıklama Technical Assistance for Strengthening the National Nature Protection System for Implementation of Natura 2000 requirements Sınıflandırma sistemindeki ilişkiler (=) A habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfı B habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfına tamamen uygundur (>) A habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfı B habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfından daha geniş kapsamlıdır (birkaç unsuru daha kapsamaktadır) (<) A habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfı B habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfından daha dar kapsamlıdır (birkaç unsur eksiktir) (#) A habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfı B habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfıyla eşleşmemektedir (birkaç unsur eksiktir ve birkaç unsur fazladır) (d) A habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfı B habitat tipi/vejetasyon sisteminin sınıfına ilişkin unsurları kısmen içermektedir ve eksik olan diğer unsurlar A habitat tipi/vejetasyon sistemlerinin diğer sınıflarında mevcuttur (bazı unsurlar eksiktir ve bazı unsurlar fazladır)

EUNIS: F5.1 : Odunsu matoral Natura 2000: 5210 Juniperus türlerinin bulunduğu odunsu matorallar

Metodolojik çerçeve

Avrupa da iki habitat listesi! EUNIS habitat sınıflandırması Habitatların TAM LİSTESİ asıl olarak vejetasyon tipleri ve fitososyolojik birimlerle (çoğunlukla birlikler) tanımlanır Ek I Habitat tipleri Habitatların SEÇİLİ LİSTESİ Topluluk Açısından Önemli habitatların detaylı açıklaması ve koruma durumlarının değerlendrilmesi

EUNIS'ten Syntaxa'ya (soldaki panel) ve Syntaxa'dan EUNIS'e (sağdaki panel) geçişler

Orman amenajman planlarındaki meşcere tipleri GDF code example Ara1 BAr/Sa-3 BAr-BMBt/02 BMAr-E Relation Natura 2000 code ÇBAr/ÇBMBt ÇBAr-T # 5130 Natura 2000 name Fundalar veya kalkerli çayırlıklar üzerinde bulunan Juniperus communis oluşumları Arab1 BAr-BMBt Arb2 # 5210 ÇkMc1 ÇkMc3-1 Mc1-T-1 Mc2-1 # 91M0 Juniperus türlerinin bulunduğu odunsu matorallar Panunya-Balkan saçlı meşe sapsız meşe ormanları

Natura 2000

Natura 2000 Natura 2000, Avrupa nın en değerli ve tehlike altındaki türleri ile habitatlarının uzun vadede hayatta kalmasını temin etmek için seçilen alanların bir ağıdır. Bir alanın nasıl seçildiği, neyi korumayı amaçladığına bağlıdır.

Kuş Direktifi Üye Devletler, hassas türler olarak belirlenen popülasyonun %1 i veya göçmen su kuşları için uluslararası öneme sahip sulak alanlar gibi bilimsel kriterler uyarınca Özel Korunan Alanlar (ÖKA lar) belirler. AB ülkeleri en uygun kriteri seçebilirken, hem sayıca hem de yüz ölçümü olarak en uygun bölgelerin tümünün belirlenmiş olmasını temin etmelidir.

KUŞ DİREKTİFİ Technical Assistance for Strengthening the National Nature Protection System for Implementation of Natura 2000 requirements HABİTAT DİREKTİFİ Ek 1: 194 tür ve alt tür bilhassa tehlike altında. - hayatta kalmaları için ve tüm göçmen kuş türleri için Özel Korunan Alanlar (ÖKA) belirlenmeli..... Ek I habitat tipleri (233): dağılımlarının görüldüğü esas alanlar Topluluk açısından Önemli Alanlar (TÖA) olarak belirlenir.... EK III Ek II türler (yaklaşık 900): habitatlarının esas alanları Topluluk açısından Önemli Alanlar (TÖA) olarak belirlenir. türler........... Ek IV türleri (400 ün üzerinde, pek çok Ek II türü dahil): AB içerisindeki tüm doğal yayılım alanında, Natura 2000 alanları içinde ve dışında, sıkı bir koruma rejimi uygulanmalıdır. EK V türleri (90 ın üzerinde): Üye Devletler, kullanımlarını ve yaban hayattan alınmalarının elverişli korunma durumunda muhafazalarını sağlamaya uygun olmasını temin etmelidir.

Ek III TÖA & KÖA SEÇMEK İÇİN KRİTERLER Direktifte belirtilen bilimsel kriterler, Direktifin Ek I inde yer alan doğal habitat tipleri ve Ek II sinde yer alan türlerin habitatlarının doğal yayılım alanlarında elverişli korunma durumunda muhafaza edilmesi veya uygun olan yerlerde bu duruma iyileştirilmesini temin etmek Üye Devletler öncelikle, sınırları içerisinde yer alan habitat tipleri ve türlerin her birinin kapsamlı değerlendirmesini yapar. Daha sonra Topluluk açısından Önemli Alan önerilerinin (ötöa) listelerini sunarlar. Alana özgü veriler Site specific data are transmitted to the Commission using Standard Veri Formları kullanılarak Komisyona iletilirler ve bu formlar, alanın büyüklüğü ve konumunun yanı sıra alanda yer alan ve seçilme sebebi olan türler ve/veya habitatlar hakkında bilgi içermek zorundadır.

Ek III - aşamalar Aşama 1. ulusal seviyede yeterli alanların seçilmesi Aşama 2. AB seviyesinde veya biyocoğrafik seviyede alanların Topluluk açısından öneminin değerlendirilmesi

Ek III Aşama 1 A. Ek I deki belirli bir habitat tipi için alan değerlendirme kriteri (a) Alanda doğal habitat tipininin temsiliyet derecesi. (b) Ulusal bölge içerisinde doğal habitat tipinin kapladığı yüzeye oranla doğal habitat tipinin alan içerisinde kapladığı yüzey. (c) İlgili doğal habitat tipinin yapısı ve işlevlerinin korunma derecesi ve iyileştirme olanakları. (d) İlgili habitat tipinin korunması için alanın değerinin genel değerlendirmesi.

Kritere ilişkin örnek Azami yaş Habitat tipi Değişik yaşta meşcere Doğal yenilenme Ağaç türü sayısı Tür sayısı (çalılık, alt örtü) Yaprak döken ağaçların hakimiyeti (0/1) Kat sayısı I kat ağaç örtüsü (%) II kat ağaç örtüsü (%) Örtüdeki boşluklar Yaşlı büyük ağaçlar Büyümesi baskılanmış yaşlı ağaçlar Yaşlı, ölü büyük ağaçlar Büyümesi baskılanmış yaşlı, ölü ağaçlar Yerde yatan büyük ölü ağaç (kalıntı) Birçok çürüme aşamasından geçmiş, yerde yatan ölü ağaç Çok gövdeli ağaçlar Destekleyici/görünen kökler Gövdede boşluklar Delikli mantarlar Ağaçkakan Orman yangını izleri Güdükler Habitat küçük boyutlu bir parçadır

Ek III Aşama 1 B. Ek II deki belirtli bir tür için alan değerlendirme kriteri (a) Ulusal bölgede yer alan popülasyonlara oranla alanda yer alan tür popülasyonunun boyutu ve yoğunluğu. (b) İlgili tür için önemli olan habitat özelliklerinin korunma derecesi ve iyileştirme olanakları. (c) Türün ulusal yayılımına oranla, alanda yer alan popülasyonun tecrit derecesi. (d) İlgili türlerin korunması için alanın değerinin genel değerlendirmesi.

Ek III Aşama 1 C. Bu kriterlere dayanarak, Ek I deki doğal habitat tiplerinin veya Ek II deki türlerin her birinin koruma için nispi değerine göre, Üye Devletler ulusal listelerinde önerecekleri alanları, Topluluk açısından önemli alanlar olarak belirlenmeye uygun alanlar olarak sınıflandıracaktır. D. Bu liste, Üye Devletlerin yukarıdaki A ve B kriterlerine dayanarak seçtiği, öncelikli doğal habitat tipleri ve öncelikli barındıran alanları gösterecektir. Üye Devletler tarafından Aşama 1 de belirlenen ve öncelikli doğal habitat tipi ve/veya türleri içeren tüm bu alanlar Topluluk açısından önemli alanlar olarak kabul edilecektir.

Ek III Aşama 2 Aşağıdakileri dikkate alarak ulusal listelerde yer alan Topluluk açısından önemli alanların değerlendirilmesini hedefler: (a) ulusal seviyede alanın nispi değeri; (b) Ek II deki türlerin göç rotaları ve bir veya birden fazla dahili Topluluk sınırının her iki yanında yer alan sürekli bir ekosisteme dahil olup olmadığı dikkate alınarak alanın coğrafi konumu; (c) alanın toplam yüz ölçümü; (d) alanda yer alan Ek I doğal habitat tipleri ve Ek II türlerinin sayısı; (e) ilgili biyocoğrafik bölgeler için alanın küresel ekolojik değeri

Hırvatistan daki tecrübe Natura 2000 ağında olan Hırvatistan ormanlarının seçiminin önceliklendirilmesi? Tüm orman habitatları, Topluluk açısından önemli habitatlar olmaya uygun mu?

3 biyocoğrafik bölge %44 orman

TÖA & orman

Fagus sylvatica ormanı

Fagus sylvatica ormanı

Fagus sylvatica ormanı (18500 ha) 4 Natura 2000 habitat tipi 15 TÖA

TÖA örneği (18500 ha)

KOD AD Technical Assistance for Strengthening the National Nature Protection System for Implementation of Natura 2000 requirements TÖA SVF örneği KAPSAM (ha) MAĞARA (sayı) ALAN DEĞERLENDİRME VERİ A B C KALİTESİ D A B C Nispi Temsliyet yüzey Koruma Genel Ovalar ve dağ ile alpin düzeylerindeki hidrofil uzun 6430 ot şeridi 2 0 P B C B B 8210 Kasmofitik vejetasyonlu kalkerli kayalık yamaçlar 10 0 P B C A B 8310 Caves not open to the public 5 M A C C A 9110 Luzulo-Fagetum kayın ormanları 822 0 M B B B B * Yamaçlar, hareketli taşlı yamaçlar ve dağ 9180 geçitlerine ilişkin Tilio-Acerion ormanları 87.5 0 M A B A A 91K0 Illyrian Fagus sylvatica forests (Aremonio-Fagion) 9500 0 M B C B B 91L0 Illyrian oak-hornbeam forests (Erythronio- Carpinion) 5320 0 M A B B A 91M0 Panunya-Balkan saçlı meşe sapsız meşe ormanları 87.46 0 M A C A A 9260 Castanea sativa ormanları 725 0 M A B B A

TÖA örneği (217455 ha)

İlginiz için teşekkür ederiz! Zrinka Mesid Oikon Ltd. Institute of Applied Ecology zmesic@oikon.hr Hırvatistan