FARMAKOLOJĠK ÖZELLĠKLERĠ

Transkript

1 XETANOR 20 mg Film Tablet FORMÜLÜ Her bir film tablet; 20 mg paroksetine eģdeğer paroksetin hidroklorür ve boyar madde olarak titanyum dioksit içerir. FARMAKOLOJĠK ÖZELLĠKLERĠ Farmakodinamik Özellikleri: Paroksetin, selektif serotonin reuptake (gerialım) inhibitörü (SSRĠ) bir antidepresan ilaçtır. Paroksetinin antidepresan etkisi ile obsesif kompulsif bozukluk (OKB), panik bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu ve yaygın anksiyete bozukluğunun tedavisindeki etkinliğinin, nöronal serotonin geri alımının inhibisyonu sonucu SSS'de serotonerjik aktivitenin artması ile iliģkili olduğu düģünülmektedir. Ġnsanlara klinik dozlarda paroksetin uygulanan çalıģmalarda, ilacın insan plateletlerine serotonin alımını bloke ettiği gösterilmiģtir. Hayvanlardaki in vitro çalıģmalarda da paroksetinin nöronal serotonin geri alımını güçlü ve yüksek oranda selektif olarak bloke ettiği, noradrenalin ve dopamin geri alımı üzerinde çok zayıf etkisi olduğu belirtilmektedir. Ġn vitro bağlanma çalıģmaları paroksetinin; muskarinik, alfa1-, alfa2-, beta-adrenerjik-, dopamin (D2)-, 5-HT1-, 5-HT2-, ve histamin (H1)- reseptörlerine afinitesinin düģük olduğunu göstermektedir. Paroksetinin ana metabolitlerinin etki güçleri ise esas bileģiğe göre en fazla 1/50 oranındadır, yani esansiyel olarak inaktiftirler. Farmakokinetik Özellikleri: Paroksetin hidroklorür oral alımının ardından tamamiyle emilir. Sağlıklı erkek deneklere 30 gün süre ile 30 mg paroksetin tablet verilmesinin ardından deneklerin çoğunda kararlı durum konsantrasyonlarına ortalama 10 günde ulaģılmıģtır. Kararlı durumda ortalama C max, t max, C min ve t 1/2 değerleri sırasıyla 61.7 mg/ml, 5.2 saat, 30.7 ng/ml ve 21.0 saat'tir. Kararlı durum C max, C min değerleri tek doz çalıģmalarına göre beklenen değerlerin 6-14 katıdır. EAA 0-24 değerine göre kararlı durumda ilaca maruz kalma, yine tek doz çalıģmalarında tahmin edilen değerlerin 8 katıdır. Ġlacın akümülasyonu, paroksetini metabolize eden enzimlerden birinin kolaylıkla doymasına bağlıdır. Paroksetin SSS de dahil olmak üzere tüm vücuda dağılır. Plazmada %1'den daha düģük oranda bulunur. 100 ng/ml ve 400 ng/ml konsantrasyonlarda sırasıyla yaklaģık % 95 ve % 93 oranında plazma proteinlerine bağlanır. Paroksetin yüksek oranda metabolize edilir. Metabolizma kısmen sitokrom P 450 IID 6 yoluyla olur. Alınan dozdan sonra 10 günü aģan sürede dozun büyük kısmı (%64) idrarla ve metabolit olarak, geri kalanı da feçesle ve yine büyük ölçüde metabolit olarak atılır. 1

2 Karaciğer ve Böbrek Hastalığında Farmakokinetiği: Karaciğer ve böbrek yetmezliği olan hastalarda paroksetinin plazma konsantrasyonları artar. Bu nedenle ağır böbrek ve karaciğer yetmezliği olan hastalarda paroksetinin baģlangıç dozu düģük tutulmalı ve gerekiyorsa doz artan aralıklarla yükseltilmelidir. YaĢlı Hastalarda Farmakokinetiği: YaĢlı hastalarda yapılan bir mükerrer doz çalıģmasında C min konsantrasyonlarının yaģlı olmayan hastalardakilerden %70-80 oranında fazla oldukları bulunmuģtur. Bu nedenle paroksetinin baģlangıç dozları yaģlı hastalarda düģük tutulmalıdır. ENDĠKASYONLARI XETANOR; depresyon ve anksiyete bozukluklarından obsesif-kompulsif bozukluk (OKB), panik bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu, yaygın anksiyete bozukluğu ile posttravmatik stress bozukluğunun tedavisinde endikedir. Depresyon: XETANOR, depresyon tedavisinin yanısıra tedaviye devam ile antidepresan cevabı sürdürmede de etkilidir. Obsesif Kompulsif Bozukluk (OKB): XETANOR, DSM IV'e göre OKB tanısı konmuģ hastalardaki obsesyon ve kompülsiyonların tedavisinde endikedir. Ayrıca paroksetinin OKB tedavisindeki uzun süreli etkinliği de saptanmıģtır. Panik Bozukluk: XETANOR, DSM IV'de tanımlanmıģ, agorafobili ya da agorafobisiz panik bozukluğun tedavisinde endikedir. Paroksetinin panik bozukluk tedavisindeki uzun süreli etkinliği de 3 aylık bir relaps önleme çalıģmasında gösterilmiģtir. Sosyal Anksiyete Bozukluğu: XETANOR, sosyal fobi olarak da bilinen ve DSM-IV'de tanımlanmıģ olan sosyal anksiyete bozukluğunun tedavisi için endikedir. Yaygın Anksiyete Bozukluğu: XETANOR, DSM-IV'de tanımlanmıģ olan, kiģinin kontrol etmekte güçlük çektiği aģırı anksiyete ve endiģe (kaygılı bekleyiģ) ile karakterize yaygın anksiyete bozukluğunun tedavisinde de endikedir. Posttravmatik Stres Bozukluğu (PTSB): XETANOR, DSM-IV te tanımlanmıģ olan, ölüm veya ciddi bir kazayı ya da tehdidini içeren travmatik olaya maruz kalma sonucu geliģen PTSB tedavisinde endikedir. 2

3 KONTRENDĠKASYONLARI Paroksetinin monoamin oksidaz inhibitörleri (MAOĠ) veya tioridazin ile eģzamanlı kullanılması kontrendikedir. Ayrıca XETANOR, paroksetine ya da içerdiği inaktif maddelerden herhangi birine aģırı duyarlılığı olan hastalarda da kullanılmaz. UYARILAR / ÖNLEMLER MAOĠ ile etkileģim potansiyeli: Diğer serotonin gerialım inhibitörü (SSRĠ) ilaçlar ile MAOĠ'ni eģzamanlı kullanan hastalarda; hipertermi, rijidite, miyoklonus, otonomik instabilite, delirium ve komaya yol açabilecek aģırı ajitasyonu içeren mental durum değiģiklikleri gibi ciddi, bazen fatal reaksiyonlar bildirilmiģtir. Bu reaksiyonlar, SSRĠ tedavisinin hemen ardından MAOĠ tedavisine geçen hastalarda da bildirilmiģtir. Dolayısıyla paroksetinin, MAOĠ ile eģzamanlı ya da MAOĠ tedavisinin ardından 14 gün içerisinde kullanılmaması önerilmektedir. Aynı Ģekilde paroksetin bırakıldıktan en az 2 hafta sonra bir MAOĠ ile tedaviye baģlanmalıdır. Tioridazin ile etkileģim potansiyeli: Tioridazinin tek baģına uygulanması, torsade de pointes tipi aritmiler gibi ciddi ventriküler aritmilerle birlikte QTc aralığında uzama ve ani ölüme yol açabilir. Bu etkinin doza bağlı olduğu görülmektedir. Ġn vivo bir çalıģmada, paroksetin gibi P450IID6 enzimini inhibe eden ilaçların, tioridazinin plazma düzeylerini yükseltebileceği gösterilmiģ olduğundan, paroksetinin tioridazin ile kombine olarak kullanılmaması önerilmektedir. Mani/hipomani aktivasyonu: Tüm antidepresanlarda olduğu gibi, paroksetin mani hikayesi olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır. Konvülsiyonlar: Paroksetinin konvülsiyon hikayesi olan hastalarda kullanılacağı zaman dikkatli olunmalıdır. Tedavi sırasında nöbet geçiren hastalarda ilaç kesilmelidir. Ġntihar: Depresif hastalarda intihar giriģimi olasılığı vardır ve anlamlı remisyon sağlanıncaya kadar bu olasılık devam edebilir. Yüksek risk grubundaki hastalar tedavinin baģlarında yakından 3

4 takip edilmelidirler. XETANOR tedavisini sonlandırma: Yakın zamanda yapılan ve paroksetinin çeģitli endikasyonlarını destekleyen klinik çalıģmalarda doz azaltılarak tedavinin bırakılması yoluna gidilmiģtir. Yaygın anksiyete bozukluğu ve PTSB çalıģmalarında dozun azaltılması, haftalık aralarla 10 mg/gün olarak gerçekleģtirilmiģtir. 20 mg/gün dozuna ulaģıldıktan sonra 1 hafta daha tedaviye devam edilmiģtir. Hiponatremi: Birçok hiponatremi vakası bildirilmiģtir. Ġlacın bırakılması ile hiponatreminin düzeldiği görülmektedir. Bu yan etki, çoğunlukla yaģlı ve diüretik kullanan hastalarda ortaya çıkmaktadır. Anormal kanama: Paroksetin tedavisi ile anormal kanama (çoğunlukla ekimoz ve purpura) bildirilen raporlar vardır. Herhangi bir neden-sonuç iliģkisi kesin olmamakla birlikte, trombosit agregasyonunun bozulması trombositlerdeki serotoninin tükenmesine bağlı olabilir. EĢzamanlı sistemik hastalığı olanlarda kullanım: EĢzamanlı sistemik hastalığı olanlarda paroksetin ile klinik deneyim sınırlıdır. Metabolizmayı ve hemodinamik olayları etkileyebilecek hastalığı olanlarda veya böyle durumlarda paroksetin uygulanırken dikkatli olmak gerekir. EĢzamanlı ilaç kullanımı: Hastalar; paroksetin tedavisi süresince kullandıkları veya kullanmayı planladıkları reçeteli, reçetesiz tüm ilaçları doktorlarına bildirmeleri konusunda uyarılmalıdırlar. Alkol: Paroksetinin alkol kullanımına bağlı motor veya mental bozuklukları artırdığı saptanmamıģsa da, hastalar tedavi süresince alkol almamaları konusunda uyarılmalıdırlar. Araç ve makine kullanımı üzerine etkisi: Kontrollü çalıģmalarda paroksetinin psikomotor performansı bozduğu gösterilmemiģse de, paroksetinin kendilerini etkilemediğinden emin olana kadar hastalar, tehlikeli alet veya araç kullanırken dikkatli olmalıdırlar. Tedavinin tamamlanması: Hastalar paroksetin tedavisinin haftalarında kendilerindeki düzelmeyi farketseler de, tedaviye doktorun belirlediği süre boyunca devam etmelidirler. Hamilelikte kullanımı: Gebelik Kategorisi C'dir. Gebe kadınlarla yapılan yeterli ve iyi kontrollü çalıģmalar yoktur. Hayvan çalıģmaları her zaman insanlardaki cevabı yansıtmadığından, paroksetin gebelikte yalnızca anneye sağlaması beklenen faydaları fetus üzerindeki olası zararlarından fazla ise uygulanmalıdır. Emziren annelerde kullanımı: Diğer birçok ilaç gibi paroksetin de anne sütüne geçtiğinden, emziren annelere paroksetin verirken dikkatli olmak gerekir. 4

5 Geriatrik kullanımı: Farmakokinetik çalıģmalar yaģlılarda klerensin azaldığını ve baģlangıç dozunun düģürülmesi gerektiğini göstermiģtir. Yan etki profili ve etkinlik bakımından genç ve yaģlı hastalar arasında bir farklılık bulunmamıģtır. Paroksetin 18 yaģ altı çocuklar ve ergenlerde kullanılmamalıdır. Diğer tüm SSRĠ lar gibi XETANOR kullanan çocuk ve adölesanlar özellikle tedavinin ilk haftalarında gerek aile gerekse hastanın hekimi tarafından olası intihar artıģı yönünden yakınen izlenmelidir. YAN ETKĠLER Paroksetin genellikle iyi tolere edilir. Plasebo kontrollü klinik çalıģmalarda paroksetin grubunda en az % 2 sıklıkta veya plasebo grubundan iki kat fazla görülen yan etkiler aģağıdadır. Tüm Vücut: BaĢ ağrısı, asteni, karın ağrısı, göğüs ağrısı, sırt ağrısı, titreme, travma, infeksiyon. Kardiyovasküler Sistem: Palpitasyon, vazodilatasyon. Dermatoloji: Terleme, döküntü. Gastrointestinal Sistem: Bulantı, ağız kuruluğu, konstipasyon, diyare, iģtah azalması, orofarenks rahatsızlığı (boğazda yumru ve boğazda sıkıģma), dispepsi, midede gaz, iģtah artması, kusma. Kas-Ġskelet Sistemi: Miyopati, miyalji, miyasteni. Sinir Sistemi: AĢırı uyku, sersemlik, uykusuzluk, tremor, sinirlilik, anksiyete, parestezi, libido azalması, ilaçlı olma hissi, konfüzyon, uyku hali, ajitasyon, anormal rüyalar, konsantrasyon bozukluğu, depersonalizasyon, miyoklonus, amnezi. Solunum Sistemi: Esneme, rinit, farenjit, sinüzit, solunum bozukluğu. Özel Duyular: Görme bozukluğu, tad almada değiģiklik. Ürogenital Sistem: Ejakülasyon bozukluğu (çoğunlukla ejakülasyonda gecikme), diğer erkek genital rahatsızlıkları (anorgazmi, erektil disfonksiyon, ejakülasyon/orgazm gecikmesi, seksüel disfonksiyon ve empotans'ı kapsar), sık idrara çıkma, idrar yapmada bozukluk (çoğunlukla idrar etme güçlüğü), diģi genital rahatsızlıkları (çoğunlukla anorgazmi ve orgazma ulaģma güçlüğü), dismenore, üriner infeksiyon. 5

6 BEKLENMEYEN BĠR ETKĠ GÖRÜLDÜĞÜNDE DOKTORUNUZA BAġVURUNUZ. ĠLAÇ ETKĠLEġĠMLERĠ Triptofan: Diğer SSRĠ'leri gibi paroksetinin de triptofan ile eģzamanlı kullanılması etkileģime yol açabilir. Paroksetin ve triptofanı eģzamanlı alan hastalarda baģağrısı, bulantı, terleme ve sersemlik gibi yan etkiler gözlenmiģtir. MAOĠ: Bkz. UYARILAR / ÖNLEMLER Tioridazine: Bkz. UYARILAR / ÖNLEMLER Varfarin: Ġlk veriler, paroksetin ve varfarin arasında farmakodinamik bir etkileģim (protrombin zamanının değiģmesi ile farkedilen kanama diyatezinde artıģ) olabileceği yolundadır. Klinik deneyim kısıtlı olduğundan paroksetin ve varfarinin eģzamanlı uygulanmasında dikkatli olmak gerekir. Sumatriptan: Tek tük bazı pazarlama sonrası raporlarda, bir SSRĠ ve sumatriptan kullanımını takiben hastalarda güçsüzlük, hiperrefleksi ve inkoordinasyon tanımlanmıģtır. Eğer bir SSRĠ (örneğin; fluoksetin, fluvoksamin, paroksetin, sertralin) ile sumatriptan eģzamanlı kullanılacak ise hastanın gözlenmesi önerilmektedir. Karaciğer metabolizmasını etkileyen ilaçlar- Paroksetinin farmakokinetiği ve metabolizması, ilaç metabolize eden enzimlerin indüksiyon ve inhibisyonundan etkilenebilir. Simetidin: Simetidin sitokrom P 450 (oksidatif) enzimlerinin çoğunu inhibe eder. Simetidin ile eģzamanlı uygulanmaları durumunda 20 mg'lık baģlangıç dozunun ardından klinik etkiye göre paroksetin dozu değiģtirilmelidir. Fenobarbital: Fenobarbital sitokrom P450 enzimlerinin çoğunu inhibe eder. Fenobarbitalin kararlı durum konsantrasyonlarında, eģzamanlı uygulanan paroksetinin AUC ve T 1/2 değerleri düģük bulunmuģtur. Fenobarbital ile eģzamanlı kullanımda paroksetinin baģlangıç dozunda ayarlama yapmak gerekmez, doz klinik etkiye göre değiģtirilmelidir. Fenitoin: Fenitoinin kararlı durum plazma konsantrasyonlarında paroksetinin AUC ve T 1/2 değerleri düģüktür. Fenitoin ve paroksetinin eģzamanlı kullanımında klinik etkiye göre doz ayarlanmalıdır. Sitokrom P450IID6 ile metabolize olan ilaçlar: Antidepresanların çoğu (paroksetin, diğer SSRĠ'ler ve TSA'ların çoğu) ve birçok ilaç sitokrom P 450 IID 6 ile metabolize edilirler. Bu 6

7 enzimle metabolize olan diğer ilaçlar gibi paroksetin de enzimin aktivitesini anlamlı olarak inhibe edebilir. Paroksetinin sitokrom P 450 IID 6 ile metabolize olan ilaçlarla eģzamanlı kullanımı halinde her iki ilacın normal dozlarından daha düģük dozlarda uygulanmaları gerekebilir. Bu nedenle; bazı antidepresanlar (örn. nortriptin, amitriptilin, imipramin, dezipramin ve fluoksetin), fenotiyazinler (örn; tioridazin) ve Tip 1C antiaritmikler (örn; propafenon, flekainid ve enkainid) veya bu enzimi inhibe eden ilaçlar (örn. kinidin) ile paroksetinin eģzamanlı kullanımında dikkatli olunmalıdır. Kararlı durumda, P 450 IID 6 yolağı satüre iken, paroksetin klerensi P 450 IID 6 gibi satüre olmayan diğer bir P 450 izozimi yoluyla gerçekleģir. Sitokrom P450 III A 4 ile metabolize olan ilaçlar: Paroksetinin IIIA 4 inhibisyon derecesinin klinik olarak anlamlı olmadığı düģünülmektedir. Trisiklik Antidepresanlar (TSA): Paroksetin, TSA'ın metabolizmasını inhibe edebileceğinden, bu ilaçlarla eģzamanlı kullanımda dikkatli olunmalıdır. Böyle bir durumda TSA konsantrasyonları izlenmeli ve gerekiyorsa TSA dozu azaltılmalıdır. Plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanan ilaçlar: Paroksetin, eģzamanlı kullanımda, plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanan baģka bir ilacın kandaki serbest miktarını artırarak yan etkilerinin Ģiddetlenmesine yol açabilir veya paroksetin kanda serbest kalarak, yan etkileri artabilir. Alkol: Paroksetin alkolün yol açtığı motor ve mental bozuklukları artırmamasına rağmen, bu ilacı kullananların alkol almamaları önerilmelidir. Lityum: Paroksetin ve lityumun eģzamanlı kullanımında dikkatli olmak gerekir. Digoksin: Klinik deneyim az olduğundan, paroksetin ve digoksinin eģzamanlı uygulanmasında dikkatli olmak gerekir. Diazepam: Kararlı durum konsantrasyonlarında, diazepamın paroksetinin farmakokinetiğini etkilemediği düģünülmektedir. Prosiklidin: Paroksetinin günlük oral dozları, prosiklidinin EAA 0-24, C max ve C min değerlerini düģürmüģtür. Antikolinerjik yan etkiler oluģtuğunda, prosiklidinin dozu azaltılmalıdır. Beta-blokerler: Paroksetin propranolün kararlı durum konsantrasyonlarını değiģtirmemiģtir. 7

8 Teofilin: Paroksetin ile teofilin etkileģimine iliģkin yeterli çalıģma olmadığından, iki ilacın eģzamanlı kullanımında teofilin düzeylerinin izlenmesi gerekir. Elektrokonvülzif tedavi (EKT): EKT ile paroksetinin eģzamanlı kullanımına iliģkin klinik çalıģma yoktur. KULLANIM ġeklġ VE DOZU XETANOR günde tek doz olarak (genellikle sabahları) yemeklerle veya aç karnına uygulanmalıdır. Doktor tarafından baģka Ģekilde tavsiye edilmediği takdirde mutad dozları mg/gün'dür. Doz artırımları en az 1'er hafta ara ile uygulanmalıdır. Depresyon Mutad başlangıç dozu: Önerilen baģlangıç dozu 20 mg/gün'dür. Tüm antidepresanlarda olduğu gibi, tam etki geç ortaya çıkabilir. 20 mg doza cevap vermeyen hastalarda günde 10 mg'lık artıģlarla dozaj maksimum 50 mg/gün'e kadar yükseltilebilir. İdame tedavisi: Paroksetin tedavisinin ne kadar devam etmesi gerektiği yolunda bir veri yoktur. Akut depresyon epizodlarında aylarca aralıksız farmakolojik tedavi gerektiği kabul edilmektedir. Paroksetinin etkinliği sistemik olarak değerlendirildiğinde, etkinin ortalama 30 mg doz ile 1 yıla varan süreyle devam ettiği görülmektedir. Obsessif Kompulsif Bozukluk Mutad başlangıç dozu: Önerilen baģlangıç dozu günde 40 mg'dır. Tedaviye 20 mg/gün baģlanıp, en az 1'er hafta ara ile 10 mg/gün'lük artıģlar yapılmalıdır. Günlük maksimum doz 60 mg'ı aģmamalıdır. İdame tedavisi: Paroksetinin etkiliğinin uzun süre devam ettiği, 6 ay süreli relaps önleme çalıģmasında ortaya konulmuģtur. OKB, kronik bir durumdur ve tedaviye cevap veren hastalarda ilaca devam edilmesi düģünülmelidir. Paroksetin, etkili en düģük dozda uygulanmalı ve hastalar tedavinin devamına karar vermek için için sık sık değerlendirilmelidir. Panik bozukluk Mutad başlangıç dozu: Önerilen doz 40 mg/gün'dür. Tedaviye 10 mg/gün ile baģlanmalı, doz artırımları 10 mg/gün'lük miktarlarda ve en az birer hafta ara ile yapılmalıdır. Günlük maksimum doz 60 mg'ı aģmamalıdır. 8

9 İdame tedavisi: Uzun süreli etkinlik 3 aylık relaps önleme çalıģmasında gösterilmiģtir. Panik bozukluk kronik bir durumdur ve bu nedenle cevap veren hastalarda tedaviye devam edilmesi düģünülmelidir. Paroksetin etkili en düģük dozda uygulanmalı ve hastalar tedavinin devamının gerekliliği açısından sık aralıklarla değerlendirilmelidirler. Sosyal anksiyete bozukluğu Mutad başlangıç dozu: Önerilen baģlangıç dozu 20 mg/gün'dür. Bu dozun üzerine çıkıldığında ek bir yarar sağlanmadığı bildirilmiģtir. İdame tedavisi: Sosyal anksiyete bozukluğu da kronik bir durumdur ve bu nedenle cevap veren hastalarda tedaviye devam edilmesi düģünülmelidir. Paroksetin etkili en düģük dozda uygulanmalı ve hastalar tedavinin devamının gerekliliği açısından düzenli aralıklarla değerlendirilmelidirler. Yaygın anksiyete bozukluğu Mutad başlangıç dozu: Önerilen baģlangıç dozu ve etkinliği kanıtlanan doz 20 mg/gün'dür. Bunun üzerindeki dozlardan daha fazla yarar sağlanabileceğine dair yeterli kanıt mevcut değildir. Klinik çalıģmalarda doz sınırları mg/gün'dür. Doz artırımları 10 mg/gün'lük miktarlarda ve en az birer hafta ara ile yapılmalıdır. İdame tedavisi: Yaygın anksiyete bozukluğu kronik bir durumdur ve bu nedenle cevap veren hastada tedaviye devam edilmesi düģünülmelidir. Paroksetin etkili en düģük dozda uygulanmalı ve hastalar tedavinin devamının gerekliliği açısından düzenli aralıklarla değerlendirilmelidirler. Posttravmatik stres bozukluğu Mutad başlangıç dozu: Önerilen baģlangıç dozu ve etkinliği kanıtlanan doz 20 mg/gün'dür. Bir klinik çalıģmada paroksetinin etkinliğini gösteren doz sınırları mg/gün olarak belirtilmiģtir. Ancak bir sabit doz çalıģmasında 40 mg/günlük dozun 20 mg/günlük doza göre daha etkili olduğuna dair yeterli kanıt bulunamamıģtır. Doz değiģiklikleri en az 1 haftalık aralarla, 10 mg/günlük artırımlar Ģeklinde yapılmalıdır. İdame tedavisi: Paroksetin tedavisinin ne kadar devam etmesi gerektiği yolunda bir veri yoktur. Her ne kadar paroksetinin etkinliği 12 haftadan daha uzun bir dozlama ile kontrollü klinik çalıģmalarda gösterilmemiģse de PTSB kronik bir durumdur ve ilaca yanıt veren hastada tedaviye devam edilmesi akla yatkındır. Hastayı etkili en düģük dozda tutabilmek için doz ayarlamaları gereklidir ve hastalar periyodik olarak tedavi devamı ihtiyacı açısından değerlendirilmelidirler. 9

10 YaĢlılarda ya da düģkünlerde ve ağır böbrek veya karaciğer yetmezliği olanlarda dozaj: YaĢlılarda, ağır böbrek veya karaciğer yetmezliği olanlarda önerilen baģlangıç dozu 10 mg/gün'dür. Gerektiğinde doz artırılabilir. Günlük doz 40 mg'ı geçmemelidir. Hastaları paroksetinden bir MAOĠ ne geçirme veya MAOĠ nden paroksetine döndürme: MAOĠ ile tedavi kesildikten en az 14 gün sonra paroksetin ile tedaviye baģlanabilir. Benzer Ģekilde paroksetin bırakıldıktan en az 14 gün sonra Bir MAOĠ ne baģlanabilir. DOZ AġIMI Paroksetinin doz aģımı ile iliģkili en sık bildirilen yan etkiler; somnolans, koma, bulantı, tremor, taģikardi, konfüzyon, kusma ve sersemliktir. Paroksetinin (tek baģına veya diğer maddelerle) doz aģımında gözlenen diğer belirti ve bulgular; midriyazis, konvülziyonlar (status epilepticus dahil), ventriküler disritmiler (torsade de pointes dahil), hipertansiyon, agresif reaksiyonlar, senkop, hipotansiyon, stupor, bradikardi, distoni, rabdomiyoliz, hepatik disfonksiyon semptomları (karaciğer yetmezliği, karaciğer nekrozu, sarılık, hepatit ve hepatik steatoz dahil), serotonin sendromu, manik reaksiyonlar, miyoklonus, akut renal yetmezlik ve üriner retansiyondur. Tedavi herhangi bir antidepresan ilaçla doz aģımının tedavisinde olduğu gibi genel ölçülere uygun olmalıdır. Öncelikle havayolu açık tutulmalı, yeterli oksijenasyon ve ventilasyon sağlanmalıdır. Kardiyak ritm ve vital bulgular monitorize edilmelidir. Genel destekleyici ve semptomatik önlemlerin alınması gerekir. Kusturma önerilmemektedir. Ġlaç alımının hemen ardından veya semptomatik hastalarda eğer ihtiyaç varsa ve uygun bir havayolu koruması ile gastrik lavaj endike olabilir. Aktif kömür uygulanmalıdır. Bu ilacın dağılım hacmi yüksek olduğundan, zorlu diürez, diyaliz, hemoperfüzyon ve değiģim transfüzyonundan fayda umulmamaktadır. Paroksetinin bilinen spesifik bir antidotu yoktur. Bir trisiklik antidepresanı aģırı miktarda yutmuģ olabilecek ve paroksetin alan veya son zamanlarda paroksetin almıģ olan hastalara özel dikkat gösterilmelidir. Böyle bir vakada trisiklik ilacın ana bileģiği ve/veya aktif metaboliti klinik bakımdan anlamlı sekel olasılığını artırabilir ve yakın medikal gözlem gereken süreyi uzatabilir. Doz aģımını tedavi ederken birçok ilacın alınmıģ olabileceği unutulmamalıdır. SAKLAMA KOġULLARI 25ºC'nin altındaki oda sıcaklığında ve kuru bir yerde muhafaza ediniz. 10

11 ĠKAZLAR Doktora danıģılmadan kullanılmamalıdır. Çocukların göremeyeceği ve eriģemeyeceği yerlerde ve ambalajında saklayınız. TĠCARĠ TAKDĠM ġeklġve AMBALAJ ĠÇERĠĞĠ XETANOR 20 mg film tablet; her biri 20 mg paroksetine eģdeğer paroksetin hidroklorür içeren 30 film tabletlik blister ambalajlardadır. PĠYASADA MEVCUT DĠĞER FARMASÖTĠK DOZAJ ġekġllerġ Preparatın ayrıca, XETANOR 30 mg Film Tablet isimli formu da mevcuttur. Reçete ile satılır. RUHSAT TARĠHĠ : RUHSAT NUMARASI : 119/58 S.B. Onay Tarihi: Üretim Yeri : ACTAVIS GROUP hf ĠZLANDA lisansı ile. ACTAVIS hf, Hafnarfjordur -ĠZLANDA Ruhsat sahibi : FAKO ĠLAÇLARI A.ġ. Levent ĠSTANBUL 11

12 12