ATRİAL FİBRİLASYONUN DOĞAL SEYRİ ve PRONOZ Dr. Ahmet Vural Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji AD Aritmi-Elektrofizyoloji
Atriyal Fibrilasyon (AF) Tanım Etkili ve koordineli atriyal kasılma olmaksızın her iki atriyumun yoğun elektriksel aktivite içerisinde olmasıdır.
AF Klinik pratikte en sık görülen aritmidir Çocuklarda çok nadir, yaşla birlikte sıklığı artar Görülme sıklığı 85 yaş üzerinde %20 lere ulaşır Genel görülme sıklığı %0,4-1 Eur Heart J. 2006;27:948-953
AF Pek çok potansiyel komplikasyonlara eşlik eder Morbidite ve mortalite açısından büyük bir öneme sahiptir Mevcut tedavi metodları, etkinliği ve yan etkileri açısından ciddi derecede sınırlamalara sahiptir AF ye yol açan fizyopatolojik mekanizmanın ve atriyumlarda gelişen değişikliklerin aydınlatılması gerekir
AF Atriyumda yapısal ve fonksiyonel herhangi bir değişiklik atriyal remodeling oluşumuna zemin hazırlar. Atriyal remodeling AF oluşumunu ve devamlılığını sağlar AF nin doğal seyrinde görülen temel değişiklik atriyal remodeling dir
AF Mekanizma ve Remodeling Substrat Trigger Ektopik Aktivite Remodeling Reentri Atriyal Fibrilasyon
AF Mekanizma-Remodeling
Atriyal Remodeling
AF seyrinde Atriyumda dilatasyon Atriyumda ileti yavaşlaması Aksiyon potansiyel süresinin kısalması Refrakter periyodun kısalması Hücrelerin daha sık uyarılır hale gelmesi İleti dalga boyunun kısalması Reeentri halkalarının artması
AF doğal seyri Atriyal Remodeling Atriyal Taşikardi Remodeling Atriyal yapısal remodeling AF AFL
Atriyal Taşikardi Remodeling (ATR) Atriyal taşiaritmi ve AF vasıtasıyla gelişen remodelingdir İki temel özelliği vardır Atriyal efektif refrakter periyodunun (ERP) kısalması Fizyolojik ERP rate adaptasyonunun kısalması ERP kısalması atriyumdaki dalga boyunu düşürür ve ATR atriyal fibrilasyon oluşumu için iyi bir zemin hazırlar
Hücresel Ca yüklenmesi ERP kısalmasında rol oynayan en önemli faktör hücresel Ca yüklenmesinin artmasıdır. Ritm, sinüsden AF ye döndüğü zaman, her aksiyon potansiyeli sırasında Ca hücre içine 10 kat daha fazla girer Atriyal miyozitler aşırı Ca girişine kendi kendilerini korumaya alırlar. Fonksiyonel L-tipi Ca akımının azalması Down regulasyon mrna L-tipi Ca kanalları Böylece Plato süresi kısalır, AP süresi kısalır ve ERP azalır.
Repolarizasyon aşamasında, hücre içine giren Ca azalır, K çıkışı ise artar. Böylece repolarizasyon daha kısa sürer, AP süresi kısalır. Bu fizyopatolojik oluşum, AF nin devam etmesini tetikler
Atriyal Remodeling ve Ektopik Aktivite Atriyal hücrenin, faz-4 depolariasyonu eşik düzeye ulaştığı zaman spontan uyarı çıkmasına ve ektopik odakların oluşmasına yol açar. Normalde sinüs düğümü spontan otomotasitesi daha hızlı olduğundan bu odakların oluşması önlenir Erken veya geç afterdepolarizasyonla oluşur
Atriyal remoeling ile EAD ilişkili aritmiler arasındaki ilişki net olarak gösterilememiş. L-tipi Ca kanallarından hücre içine Ca girişi ile gerçekleşir Ca kanalları üzerinden gerçekleşir
Yapısal Remodeling ve Fibrozis Özellikle interselüler fibrozis, AF substratına önemli katkı sağlar Ekstraselüler matriksde fibrozis oluşması pek çok faktöre bağlıdır. Salgılanan pek çok profibrotik faktör bulunur
Yapısal remodeling ve fibrozis Angiotensin II TGF-β1 (Transforming growth faktör,beta-1) PDGF (Platelet- derived growth factor) CTFG (Connective tissue growth factor
Atriyal Fibrilasyon, AF doğurur Af başlaması kolaylaşır, zamanla süresi artar Remodeling Atriyal dilatasyon Extraselüler fibrozis Hücresel Electrofizyolojik Moleküler Bazal Pers AF Allesie Circulation 1995 Morrillo Circulation 1995
AF Doğal Seyri Sonucu Atriyumda elektrofizyolojik değişiklikler Atriyumda yapısal değişiklikler Atriyumda dilatasyon Kasılmanın kaybolması
AF Prognozu
AF nin Progresyonu Paroksismal Persistan Permanent Klinik Yapısal ATR
Recurrent AF a ( 2 episod) Paroksismal AF Spontan sonlanır AF süresi 7 gün Permanent Persistan AF Spontan sonlanmaz AF süresi >7 gün Hem paroksismal hem de persistan AF permanent olabilir Fuster V, et al. Circulation. 2006;114(7):e257-e354. 22
1. Defekt 2. Defekt Sonuç Semptom Atriyal Fonksiyon Kaybı Atriyal Trombüs Embolizm Atriyal Basınç Konjesyon Dispne Ventriküler Doluş Kardiyak Output Halsizlik Stroke Volüm Serebral Kanlanma Yorgunluk Kan Basıncı Koroner Akım Angina Pektoris Miyokard O2 İhtiyacı Kalp Atışlarının Hızlanması Çarpıntı Kardiyomiyopati
AF, aritmi nedenli hastaneye yatışların en sık nedeni AF AFL Kardiyak arrest İleti hastal ğ Kavşak Erken At m SSS Nonspesifik VF VT 0 200 400 600 800 1000 Gün Waktare JE, et al. J Am Coll Cardiol. 1998;81(suppl 5A):3C-15C. 24
AF Is a Marker for Worse Outcomes in Heart Failure: CHARM Program Time to cardiovascular death or heart failure hospitalization Cumulative Distribution Function 0.50 0.45 0.40 0.35 0.30 0.25 0.20 0.15 0.10 0.05 0 0 1 2 3 3.5 Number at risk No AF & Low EF 3906 3207 2755 1963 No AF & PEF 2545 2294 2096 1276 AF & Low EF 670 509 417 289 AF & PEF 478 399 353 203 Preserved EF (PEF): Hazard ratio 1.72 (95% CI 1.45 2.06) P<.001 AF (Low EF) <0.40 SR (Low EF) AF (LVEF >0.40) SR (LVEF >0.40) AF predicted mortality for both preserved EF and depressed EF groups, and CV death or heart failure hospitalizations for preserved EF group
Hayat kalitesi üzerine etkisi 100 90 General population 1 Recent MI 1 AF 2 HF 1 SF-36 scale a 80 70 60 50 40 Physical functioning Vitality General health Mental health index Emotional role Social functioning a Higher numbers indicate higher QoL. SF-36 = Medical Outcomes Study Short Form 36. Baseline score 1. Ware JE, et al. New England Medical Center Health Survey; 1993. 2. Dorian P, et al. J Am Coll Cardiol. 2000;36(3):1303-1309. 26
AF ve tromboemboli riski Yaşlı grupta strokun en önemli nedeni 1 Strok riskini 5 kat artırır 1,2 ABD de strokların %15 i AF ye bağlı olarak gelişmekte 3 AF olmayanlara göre AF li hastalarda gelişen strokun seyri daha ciddi ve mortaite daha yüksek 4 AF li hastalarda stroke gelişme sıklığı %5 1 Asemptomatik hastalarda bile strok riski daima bulunmaktadır 5 1. Fuster V, et al. J Am Coll Cardiol. 2001;38(4):1231-1266. 2. Benjamin EJ, et al. Circulation. 1998;98(10):946-952. 3. Atrial Fibrillation Investigators. Arch Intern Med. 1994;154(13):1449-1457. 4. Dulli DA, et al. Neuroepidemiology. 2003;22(2):118-123. 5. Page RL, et al. Circulation. 2003;107(8):1141-1145. 27
Teşekkürler