KONYA ĠL ÇEVRE DURUM RAPORU

Transkript

1 T.C. ÇEVRE VE ġehġrcġlġk BAKANLIĞI KONYA ÇEVRE VE ġehġrcġlġk ĠL MÜDÜRLÜĞÜ ÇED HĠZMETLERĠ ġubesġ KONYA ĠL ÇEVRE DURUM RAPORU Hazırlayanlar AyĢe Gül KAYA Havva KILCI Çevre Yüksek Mühendisi Çevre Mühendisi 2011

2 ĠÇĠNDEKĠLER A. COĞRAF KAPSAM 1 A.1. GiriĢ 1 A.2. Ġl ve Ġlçe Sınırları 2 A.3. Ġlin Coğrafi Durumu 3 A.4. Ġlin Topoğrafyası ve Jeomorfolojik Durumu 4 A.5. Jeolojik Yapı ve Stratigrafi 4 A.5.1. Metamorfizma ve Mağmatizma 19 A.5.2. Tektonik ve Paleocoğrafya 23 B. DOĞAL KAYNAKLAR 29 B.1. Enerji Kaynakları 29 B.1.1. GüneĢ 29 B.1.2. Su Gücü 29 B.1.3. Kömür 32 B.1.4. Doğalgaz 33 B.1.5. Rüzgar 33 B.1.6. Biyokütle 33 B.1.7. Petrol 33 B.1.8. Jeotermal Sahalar 33 B.2. Biyolojik ÇeĢitlilik 37 B.2.1. Ormanlar 37 B Odun Üretimine Ayrılan Tarım Alanları 37 B.2.2. Çayır ve Mera 37 B.2.3. Sulak Alanlar 37 B.2.4. Flora 42 B.2.5. Fauna 46 B.2.6. Milli Parklar,Tabiat Parkları, Tabiat Anıtı, Tabiatı Koruma Alanları ve Diğer Hassas Yöreler 48 B.3. Toprak 48 B.4. Su Kaynakları 55 B.4.1. Ġçme Suyu Kaynakları ve Barajlar 55 B.4.2. Yeraltı Su Kaynakları 55 B.4.3. Akarsular 58 B.4.4. Göller ve Göletler 61 B.5. Mineral Kaynaklar 74 B.5.1. Sanayi Madenleri 77 B.5.2. Metalik Madenler 80 B.5.3. Enerji Madenleri 81 B.5.4. Maden Kanununa Tabi Olan Doğal Malzemeler 81 C. HAVA (ATMOSFER VE ĠKLĠM) 83 C.1. Ġklim ve Hava 83 C.1.1. Doğal DeğiĢkenler 83 C Rüzgar 83 C Basınç 83 C Nem 84 C Sıcaklık 84 C BuharlaĢma 85 C YağıĢlar 86 C Yağmur 86 C Kar, Dolu, Sis ve Kırağı 86 C Seller 87 C Kuraklık 87 C Mikroklima 98 C.1.2. Yapay Etmenler 99 C Plansız KentleĢme 99 C YeĢil Alanlar 99 C Isınmada Kullanılan Yakıtlar 99 C Endüstriyel Emisyonlar 101 I

3 C Trafikten Kaynaklanan Emisyonlar 125 C.2. Havayı Kirletici Gazlar ve Kaynakları 126 C.2.1. Kükürtdioksit Konsantrasyonu ve Duman 126 C.2.2. Partikül Madde (PM) Emisyonları 127 C.2.3. Karbonmonoksit Emisyonları 136 C.2.4. Azot Oksit (NOx) Emisyonları 136 C.2.5. Hidrokarbon ve KurĢun Emisyonları 136 C.3. Atmosferik Kirlilik 136 C.3.1. Ozon Tabakasının Ġncelmesinin Etkileri 136 C.3.2. Asit YağıĢlarının Etkileri 136 C.4. Hava Kirleticilerinin Çevreye Olan Etkileri 137 C.4.1. Doğal Çevreye Etkileri 137 C Su Üzerindeki Etkileri 137 C Toprak Üzerine Etkileri 137 C Flora ve Fauna Üzerindeki Etkileri 137 C Ġnsan Sağlığı Üzerindeki Etkileri 137 C.4.2. Yapay Çevreye (Görüntü Kirliliği Üzerine) Etkileri 137 C Görüntü Kirliliği Üzerine Etkileri : 137 D. SU 138 D.1. Su Kaynaklarının Kullanımı 138 D.1.1. Yeraltı Suları 138 D.1.2. Jeotermal Kaynaklar 138 D.1.3. Akarsular 138 D.1.4. Göller, Göletler ve Rezervuarlar 138 D.1.5. Denizler 139 D.2. Doğal Drenaj Sistemleri 139 D.3. Su Kaynaklarının Kirliliği ve Çevreye Etkileri 139 D.3.1. Yeraltı Suları ve Kirlilik 139 D.3.2. Akarsularda Kirlilik 140 D.3.3. Göller, Göletler ve Rezervuarlarda Kirlilik 140 D.4. Su ve Kıyı Yönetimi, Strateji ve Politikaları 140 D.5. Su Kaynaklarında Kirlilik Etkenleri 142 D.5.1. Tuzluluk 142 D.5.2. Zehirli Gazlar 142 D.5.3. Azot ve Fosforun Yol Açtığı Kirlilik 142 D.5.4. Ağır Metaller ve Ġz Elementler 142 D.5.5. Zehirli Organik BileĢikler 142 D Siyanürler 142 D Petrol ve Türevleri 142 D Polikloro Naftalinler ve Bifeniller 142 D Pestisitler ve Su Kirliliği 142 D Gübreler ve Su Kirliliği 142 D Deterjanlar ve Su Kirliliği 142 D.5.6. ÇözünmüĢ Organik Maddeler 142 D.5.7. Patojenler 142 D.5.8. Askıda Katı Maddeler 142 D.5.9. Radyoaktif Kirleticiler ve Su Kirliliği 142 E. TOPRAK VE ARAZĠ KULLANIMI 143 E.1. Genel Toprak Yapısı 143 E.2. Toprak Kirliliği 143 E.2.1. Kimyasal Kirlenme 143 E Atmosferik Kirlenme 143 E Atıklardan Kirlenme 143 E.2.2. Mikrobiyal Kirlenme 143 E.3. Arazi 143 E.3.1. Arazi Varlığı 143 E Arazi Sınıfları 145 E Kullanma Durumu 147 E.3.2. Arazi Problemleri 147 F. FLORA-FAUNA VE HASSAS YÖRELER 150 F.1. Ekosistem Tipleri 150 II

4 F.1.1. Ormanlar 150 F Ormanların Ekolojik Yapısı 150 F Ġlin Orman Envanteri 152 F Orman Varlığının Yararları 153 F Orman Kadastro ve Mülkiyet Konuları 154 F.1.2. Çayır ve Meralar 154 F.1.3. Sulak Alanlar 154 F.1.4. Diğer Alanlar (Stepler vb.) 154 F.2. Flora 154 F.2.1. Habitat ve Toplulukları 155 F.2.2. Türler ve Populasyonları 158 F.3. Fauna 158 F.3.1. Habitat ve Toplulukları 158 F.3.2. Türler ve Populasyonları 159 F.3.3. Hayvan YaĢama Hakları 160 F Evcil Hayvanlar 160 F Sahipli Hayvanlar 160 F Sahipsiz Hayvanlar 160 F Nesli Tehlike Altında Olan ve Olması Muhtemel Evcil ve Yaban Hayvanlar 161 F Hayvan Hakları Ġhlalleri 161 F Valilikler, Belediyeler ve Gönüllü KuruluĢlarla ĠĢbirliği 161 F.4. Hassas Yöreler Kapsamında Olup (*) Bölümündeki Bilgilerin Ġsteneceği Alanlar 162 F.4.1.Ülkemiz Mevzuatı Uyarınca Korunması Gerekli Alanlar 162 F Sayılı Milli Parklar Kanunu nun 2. Maddesinde Tanımlanan ve Bu Kanunun 3. Maddesi Uyarınca Belirlenen Milli Parklar, Tabiat Parkları, Tabiat Anıtları ve Tabiat Koruma Alanları 163 F Sayılı Kara Avcılığı Kanunu Uyarınca Çevre ve Orman Bakanlığı nca Belirlenen Yaban Hayatı Koruma Sahaları ve Yaban Hayvanı YerleĢtirme Alanları 166 F Sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu nun 2. Maddesinin a - Tanımlar Bendinin 1.,2.,3. ve 5. Alt Bentlerinde Kültür Varlıkları, Tabiat Varlıkları, Sit ve Koruma Alanı Olarak Tanımlanan ve Aynı Kanun ile 3386 Sayılı Kanunun (2863 Sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu nun Bazı Maddelerinin DeğiĢtirilmesi ve Bu Kanuna Bazı Maddelerin Eklenmesi Hakkında Kanun) Ġlgili Maddeleri Uyarınca Tespiti ve Tescili Yapılan Alanlar 173 F Sayılı Su Ürünleri Kanunu Kapsamında Olan Su Ürünleri Ġstihsal ve Üreme Sahaları 192 F /9/1988 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanan Su Kirliliği Kontrol Yönetmeliği nin 17 nci ve 1/7/1999 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanan Yönetmelikle DeğiĢik 18.,19. ve 20. Maddelerinde Tanımlanan Alanlar 193 F /11/1986 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanan Hava Kalitesinin Korunması Yönetmeliği nin 49. Maddesinde Tanımlanan Hassas Kirlenme Bölgeleri 193 F Sayılı Çevre Kanunu nun 9. Maddesi Uyarınca Bakanlar Kurulu Tarafından Özel Çevre Koruma Bölgeleri Olarak Tespit ve Ġlan Edilen Alanlar 193 F Sayılı Boğaziçi Kanunu na Göre Koruma Altına Alınan Alanlar 193 F Sayılı Orman Kanunu Gereğince Orman Alanı Sayılan Yerler 193 F Sayılı Kıyı Kanunu Gereğince Yapı Yasağı Getirilen Alanlar 193 F Sayılı Zeytinciliğin Islahı ve Yabanilerinin AĢılattırılması Hakkında Kanunda Belirtilen Alanlar 193 F Sayılı Mera Kanununda Belirtilen Alanlar 193 F Tarih ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Sulak Alanların Korunması Yönetmeliği nde Belirtilen Alanlar 194 F.4.2. Ülkemizin Taraf Olduğu Uluslararası SözleĢmeler Uyarınca Korunması Gerekli Alanlar 194 F /2/1984 Tarih ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Avrupa nın Yaban Hayatı ve YaĢama Ortamlarını Koruma SözleĢmesi ( BERN SözleĢmesi ) Uyarınca Koruma Altına AlınmıĢ Alanlardan Önemli Deniz Kaplumbağası Üreme Alanları nda Belirtilen I. Ve II. Koruma Bölgeleri, Akdeniz Foku YaĢama ve Üreme Alanları 194 F /6/1981 Tarih ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Akdeniz in Kirlenmeye KarĢı Korunması SözleĢmesi (Barcelona SözleĢmesi) Uyarınca Korumaya Alınan Alanlar 194 F /10/1988 Tarihli ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanan Akdeniz de Özel Koruma Alanlarının Korunmasına Ait Protokol Gereği Ülkemizde Özel Koruma Alanı Olarak BelirlenmiĢ Alanlar 194 F /9/1985 Tarihli Cenova Bildirgesi Gereği SeçilmiĢ BirleĢmiĢ Milletler Çevre Programı Tarafından YayımlanmıĢ Olan Akdeniz de Ortak Öneme Sahip 100 Kıyısal Tarihi Sit Listesinde Yer Alan Alanlar 194 III

5 F Cenova Deklerasyonu nun 17. Maddesinde Yer Alan Akdeniz e Has Nesli Tehlikede Olan Deniz Türlerinin YaĢama ve Beslenme Ortamı Olan Kıyısal Alanlar 194 F /2/1983 Tarih ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Dünya Kültür ve Tabiat Mirasının Korunması SözleĢmesi nin 1. ve 2. Maddeleri Gereğince Kültür ve Turizm Bakanlığı Tarafından Koruma Altına Alınan Kültürel Miras ve Doğal Miras Statüsü Verilen Kültürel, Tarihi ve Doğal Alanlar 194 F /05/1994 Tarih ve Sayılı Resmi Gazete de Yayımlanarak Yürürlüğe Giren Özellikle Su KuĢları YaĢama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanların Korunması SözleĢmesi (RAMSAR SözleĢmesi) Uyarınca Koruma Altına AlınmıĢ Alanlar 194 F.4.3. Korunması Gereken Alanlar 199 F Onaylı Çevre Düzeni Planlarında, Mevcut Özellikleri Korunacak Alan Olarak Tesbit Edilen ve YapılaĢma Yasağı Getirilen Alanlar (Tabii Karakteri Korunacak Alan, Biogenetik Rezerv Alanları, Jeotermal Alanlar vb.) 199 F Tarım Alanları: Tarımsal Kalkınma Alanları, Sulanan, Sulanması Mümkün ve Arazi Kullanma Kabiliyet Sınıfları I, II, III ve IV Olan Alanlar, YağıĢa Bağlı Tarımda Kullanılan I. ve II. Sınıf ile, Özel Mahsul Plantasyon Alanlarının Tamamı 200 F Sulak Alanlar: Doğal veya Yapay, Devamlı veya Geçici, Suların Durgun veya Akıntılı, Tatlı, Acı veya Tuzlu, Denizlerin Gel-Git HareketininÇekilme Devresinde 6 Metreyi Geçmeyen Derinlikleri Kapsayan, BaĢta Su KuĢları Olmak Üzere Canlıların YaĢama Ortamı Olarak Önem TaĢıyan Bütün Sular, Bataklık Sazlık ve Turbiyeler ile Bu Alanların Kıyı Kenar ÇizgisindenĠtibaren Kara Tarafına Doğru Ekolojik Açıdan Sulak Alan Kalan Yerler 201 F Göller, Akarsular, Yeraltısuyu ĠĢletme Sahaları 206 F Bilimsel AraĢtırmalar Ġçin Önem Arzeden ve/veya Nesli Tehlikeye DüĢmüĢ veya DüĢebilir Türler ve Ülkemiz Ġçin Endemik Olan Türlerin YaĢama Ortamı Olan Alanlar, Biyosfer Rezervi, Biyotoplar, Biyogenetik Rezerv Alanları, Benzersiz Özelliklerdeki Jeolojik ve Jeomorfolojik OluĢumların Bulunduğu Alanlar 206 F Mesire Yerleri; 6831 Sayılı Orman Kanununa Tabi Alanlarda Halkın Rekrasyonel Kullanımını Düzenleyip, Kullanımının Doğal Yapının Tahribine Neden Olmadan Yönlendirilmesini Sağlamak Üzere Ayrılan Alanlar 208 G. TURĠZM 211 G.1. Yörenin Turistik Değerleri 211 G.1.1. Yörenin Doğal Değerleri 211 G Konum 211 G Fiziki Özellikler 211 G.1.2. Kültürel Değerler 215 G.2. Turizm ÇeĢitleri 224 G.3. Turistik Altyapı 224 G.4. Turist Sayısı 226 G.5. Turizm Ekonomisi 227 G.6. Turizm-Çevre ĠliĢkisi 227 H. TARIM VE HAYVANCILIK 228 H.1. Genel Tarımsal Yapı 228 H.2. Tarımsal Üretim 229 H.2.1. Bitkisel Üretim 229 H Tarla Bitkileri 229 H Buğdaygiller 229 H Baklagiller 229 H Yem Bitkileri 230 H Endüstriyel Bitkiler 230 H Bahçe Bitkileri 231 H Meyve Üretimi 231 H Sebze Üretimi 231 H Süs Bitkileri 232 H.2.2. Hayvansal Üretim 232 H BüyükbaĢ Hayvancılık 232 H KüçükbaĢ Hayvancılık 233 H Kümes Hayvancılığı ( Kanatlı Üretimi) 233 H Su Ürünleri 233 H Kürk Hayvancılığı 234 H Arıcılık ve Ġpekböcekçiliği 234 IV

6 H.3. Organik Tarım 234 H.4. Tarımsal ĠĢletmeler 235 H.4.1. Kamu ĠĢletmeleri 235 H.4.2. Özel ĠĢletmeler 235 H.5. Tarımsal Faaliyetler 235 H.5.1. Pestisit Kullanımı 236 H.5.2. Gübre Kullanımı 236 H.5.3. Toprak Kullanımı 239 I. MADENCĠLĠK 240 I.1. Maden Kanununa Tabi Olan Madenler ve Doğal Malzemeler 240 I.1.1. Sanayi Madenleri 240 I.1.2. Metalik Madenler 240 I.1.3. Enerji Madenleri 240 I.1.4. Maden Kanununa Tabi Olan Doğal Malzemeler 240 I.2. Madencilik Faaliyetlerinin Yapıldığı Yerlerin Özellikleri 246 I.3. Cevher ZenginleĢtirme 246 I.4. Madencilik Faaliyetlerinin Çevre Üzerine Etkileri 246 I.5. Madencilik Faaliyetleri Sonucunda Arazi Kazanım Amacıyla Yapılan Rehabilitasyon ÇalıĢmaları 248 J. ENERJĠ 258 J.1. Birincil Enerji Kaynakları 258 J.1.1. TaĢkömürü 258 J.1.2. Linyit 258 J.1.3. Asfaltit 258 J.1.4. Bitümlü ġist 258 J.1.5. Hampetrol 258 J.1.6. Doğalgaz 259 J.1.7. Nükleer Kaynaklar (Uranyum ve Toryum) 259 J.1.8. Orman 259 J.1.9. Hidrolik 259 J Jeotermal 259 J GüneĢ 259 J Rüzgar 259 J Biyokütle 260 J.2. Ġkincil Enerji Kaynaları 260 J.2.1. Termik Enerji 260 J.2.2. Hidrolik Enerji 260 J.2.3. Nükleer Enerji 260 J.2.4. Yenilenebilir Elektrik Enerjisi Üretimi 260 J.3. Enerji Tüketiminin Sektörlere Göre Dağılımı 261 J.4. Enerji Tasarrufu Ġle Ġlgili Yapılan ÇalıĢmalar 261 K. SANAYĠ VE TEKNOLOJĠ 262 K.1. Ġl Sanayinin GeliĢimi, Yer Seçimi Süreçleri ve Bunu Etkileyen Etkenler 262 K.2. Genel Anlamda Sanayinin Gruplandırılması 268 K.3. Sanayinin Ġlçelere Göre Dağılımı 268 K.4. Sanayi Gruplarına Göre ĠĢyeri Sayıları ve Ġstihdam Durumu 268 K.5. Sanayi Gruplarına Göre Üretim Teknolojisi ve Enerji Kullanımı 269 K.6. Sanayiden Kaynaklanan Çevre Sorunları ve Alınan Önlemler 269 K.6.1. Sanayi Tesislerinden Kaynaklanan Hava Kirliliği 269 K.6.2. Sanayi Tesislerinden Kaynaklanan Su Kirliliği 269 K.6.3. Sanayi Tesislerinden Kaynaklanan Toprak Kirliliği 271 K.6.4. Sanayi Tesislerinden Kaynaklanan Gürültü Kirliliği 271 K.6.5. Sanayi Tesislerinden Kaynaklanan Atıklar 271 K.7. Sanayi Tesislerinin Acil Durum Planı 271 L. ALTYAPI, ULAġIM VE HABERLEġME 272 L.1. Altyapı 272 L.1.1. Temiz Su Sistemi 272 L.1.2. Atık Su Sistemi, Kanalizasyon ve Arıtma Sistemi 272 L.1.3. YeĢil Alanlar 272 L.1.4. Elektrik Ġletim Hatları 273 L.1.5. Doğalgaz Boru Hatları 273 L.2. UlaĢım 274 V

7 L.2.1. Karayolları 274 L Karayolları Genel 274 L UlaĢım Planlaması 274 L Toplu TaĢıma Sistemleri 274 L Kent Ġçi Yollar 278 L Araç Sayıları 278 L.2.2. Demiryolları 278 L Kullanılan Raylı Sistemler 278 L TaĢımacılıkta Demiryolları 278 L.2.3. Deniz, Göl ve Nehir TaĢımacılığı 278 L.2.4. Havayolları 279 L.3. HaberleĢme 280 L.4. Ġlin Plan Durumu 281 L.5. Ġldeki Baz Ġstasyonları 281 M. YERLEġĠM ALANLARI VE NÜFUS 282 M.1. Kentsel ve Kırsal Planlama 282 M.1.1. Kentsel Alanlar 282 M Doğal Özelliklerin Kent Formuna Etkileri 282 M Kentsel Büyüme Deseni 283 M Planlı Kentsel GeliĢme Alanları 284 M Kentsel Alanlarda Yoğunluk 285 M Kentsel Yenileme Alanları 285 M Endüstri Alanları Yer Seçimi 287 M Tarihi, Kültürel, Arkeolojik ve Turistik Özellikli Alanlar 287 M.1.2. Kırsal Alanlar 288 M Kırsal YerleĢme Deseni 288 M Arazi Mülkiyeti 289 M.2. Altyapı 289 M.3. Binalar ve Yapı ÇeĢitleri 289 M.3.1. Kamu Binaları 290 M.3.2. Okullar 290 M.3.3. Hastaneler ve Sağlık Tesisleri 290 M.3.4. Sosyal ve Kültürel Tesisler 290 M.3.5. Endüstriyel Yapılar 290 M.3.6. Göçer ve Hareketli Barınaklar 290 M.3.7. Otel-Motel ve Turizm Amaçlı Diğer Yapılar 290 M.3.8. Bürolar ve Dükkanlar 290 M.3.9. Kırsal Alanda YapılaĢma 291 M.3.10.Yerel Mimari Özellikler 291 M.3.11.Bina Yapımında Kullanılan Yerel Materyaller 291 M.4. Sosyo-Ekonomik Yapı 291 M.4.1. ĠĢ Alanları ve ĠĢsizlik 291 M.4.2. Göçler 292 M.4.3. Göçebe ĠĢçiler (Mevsimlik) 292 M.4.4. Kent Toprağının Mülkiyet Dağılımı 292 M.4.5. Konut Yapım Süreçleri 293 M.4.6. Gecekondu Islah ve Önleme Bölgeleri 293 M.5. YerleĢim Yerlerinin Çevresel Etkileri 294 M.5.1. Görüntü Kirliliği 294 M.5.2. Binalarda Ses Ġzolasyonu 294 M.5.3. Havaalanları ve Çevresinde OluĢturulan Gürültü Zonları 294 M.5.4. Ticari ve Endüstriyel Gürültü 294 M.5.5. Kentsel Atıklar 294 M.5.6. Binalarda Isı Yalıtımı 294 M.6. Nüfus 294 M.6.1. Nüfusun Yıllara Göre DeğiĢimi 294 M.6.2. Nüfusun YaĢ, Cinsiyet ve Eğitim Gruplarına Göre Dağılımı 295 M.6.3. Ġl ve Ġlçelerin Nüfus Yoğunlukları 296 M.6.4. Nüfus DeğiĢim Oranı 296 N. ATIKLAR 297 N.1. Evsel Katı Atıklar 297 VI

8 N.2. Tehlikeli Atıklar 301 N.3. Özel Atıklar 302 N.3.1. Tıbbi Atıklar 302 N.3.2. Atık Yağlar 302 N.3.3. Bitkisel ve Hayvansal Atık Yağlar 302 N.3.4. Pil ve Aküler 302 N.3.5. Cips ve Diğer Yakma Fırınlarından Kaynaklanan Küller 303 N.3.6. Tarama Çamurları 303 N.3.7. Elektrik ve Elektronik Atıklar 303 N.3.8. Kullanım Ömrü BitmiĢ Araçlar 303 N.4. Diğer Atıklar 303 N.4.1. Ambalaj Atıkları 303 N.4.2. Hayvan Kadavraları 304 N.4.3. Mezbaha Atıkları 304 N.5. Atık Yönetimi 304 N.6. Katı Atıkların Miktar ve Kompozisyonu 304 N.7. Katı Atıkların Biriktirilmesi, Toplanması, TaĢınması ve Aktarma Merkezleri 304 N.8. Atıkların Bertaraf Yöntemleri 304 N.8.1. Katı Atıkların Depolanması 304 N.8.2. Atıkların Yakılması 304 N.8.3. Kompost 304 N.9. Atıkların Geri Kazanımı ve Değerlendirmesi 305 N.10. Atıkların Çevre Üzerindeki Etkileri 305 O. GÜRÜLTÜ VE TĠTREġĠM 306 O.1. Gürültü 306 O.1.1. Gürültü Kaynakları 306 O Trafik Gürültüsü 306 O Endüstri Gürültüsü 307 O ĠnĢaat Gürültüsü 307 O YerleĢim Alanlarında OluĢan Gürültüler 307 O Havaalanları Yakınında OluĢan Gürültü 307 O.1.2. Gürültü ile Mücadele 307 O.1.3. Gürültünün Çevreye Olan Etkileri 308 O Gürültünün Fiziksel Çevreye Olan Etkileri 308 O Gürültünün Sosyal Çevreye Olan Etkileri 308 O.1.4. Gürültünün Ġnsanlar Üzerine Olan Etkileri 308 O Fiziksel Etkileri 308 O Fizyolojik Etkileri 308 O Psikolojik Etkileri 308 O Performans Üzerine Etkileri 309 O.2. TitreĢim 309 P. AFETLER 310 P.1. Doğal Afetler 310 P.1.1. Depremler 310 P.1.2. Heyelan ve Çığlar 311 P.1.3. Seller 311 P.1.4. Orman, Otlak ve Sazlık Yangınları 311 P.1.5. Ormanlar Üzerinde Biyotik veya Abiyotik Faktörlerin Etkileri 311 P.1.6. Fırtınalar 312 P.2. Diğer Afetler 312 P.2.1. Radyoaktif Maddeler 312 P.2.2. Denize Dökülen Petrol ve Diğer Tehlikeli Atıklar 312 P.2.3. Tehlikeli Maddeler 312 P.3. Afetlerin Etkileri ve Yardım Tedbirleri 312 P.3.1. Sivil Savunma Birimleri 312 P.3.2. Yangın Kontrol ve Önleme Tedbirleri 312 P.3.3. Ġlkyardım Servisleri 312 P.3.4. Afetzedeler ve Mültecilerin Yeniden Ġskanı 312 P.3.5. Tehlikeli Maddelerin Yurtiçi ve Sınırlararası TaĢınımı Ġçin Alınan Tedbirler 312 P.3.6. Afetler ve Büyük Endüstriyel Kazalar 313 R. SAĞLIK VE ÇEVRE 314 VII

9 R.1. Temel Sağlık Hizmetleri 314 R.1.1. Sağlık Kurumlarının Dağılımı 314 R.1.2. BulaĢıcı Hastalıklar 316 R Ġçme, Kullanma ve Sulama Suları 317 R Denizler 317 R Zoonoz Hastalıklar 317 R.1.3. Gıda Hijyeni 317 R.1.4. AĢılama ÇalıĢmaları 318 R.1.5. Bebek Ölümleri 318 R.1.6. Ölümlerin Hastalık, YaĢ ve Cins Gruplarına Göre Dağılımı 318 R.1.7. Aile Planlaması ÇalıĢmaları 319 R.2. Çevre Kirliliği ve Zararlarından OluĢan Sağlık Riskleri 319 R.2.1. Kentsel Hava Kirliliğinin Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 319 R.2.2. Su Kirliliğinin Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 319 R.2.3. Atıkların Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 319 R.2.4. Gürültünün Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 320 R.2.5. Pestisitlerin Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 320 R.2.6. Ġyonize Radyasyondan Korunma 320 R.2.7. Baz Ġstasyonlarından Yayılan Radyasyonun Ġnsan Sağlığı Üzerine Etkileri 320 S. ÇEVRE EĞĠTĠMĠ 321 S.1.Kamu KuruluĢlarının Çevre Eğitimi ile Ġlgili Faaliyetleri 321 S.2. Çevre Ġle Ġlgili Gönüllü KuruluĢlar ve Faaliyetleri 322 S.2.1. Çevre Vakıfları 322 S.2.2. Çevre Dernekleri 322 S.2.3. Çevreyle Ġlgili Federasyonlar 322 T. ÇEVRE YÖNETĠMĠ VE PLANLAMA 323 T.1. Çevre Kirliliğinin ve Çevresel Tahribatın Önlenmesi 323 T.2.DoğalKaynakların Ekolojik Dengeler Esas Alınarak Verimli Kullanımı,Korunması ve GeliĢtirilmesi 324 T.3. Ekonomik ve Sosyal Faaliyetlerin Çevrenin TaĢıma Kapasitesini AĢmayacak Biçimde Planlanması 325 T.4. Çevrenin Ġnsan- Psikososyal Ġhtiyaçlarıyla Uyumunun Sağlanması 325 T.5. Çevre Duyarlı Arazi Kullanım Planlaması 325 T.6. Çevresel Etki Değerlendirmesi 326 Tablolar Listesi IX ġekiller Listesi XIII Haritalar Listesi XIV Grafikler Listesi XV VIII

10 TABLOLAR LĠSTESĠ Tablo B.1.Konya Ġl Merkezinin GüneĢlenme Süresinin Aylık Ortalaması 29 Tablo B.2.Konya Ġl Merkezinin GüneĢ IĢınları ġiddetinin Aylık Ortalaması 29 Tablo B.3 Konya Ġli Su Kaynakları Potansiyeli 30 Tablo B.4 Doğal Göl Yüzeyleri 30 Tablo B.5 Baraj Rezervuar Yüzeyleri 30 Tablo B.6 Seddeleme Rezervuar Yüzeyleri 30 Tablo B.7 Akarsu Yüzeyleri 31 Tablo B.8 Gölet Rezervuar Yüzeyleri 31 Tablo B.9 ĠnĢaat halindeki baraj, hidroelektrik santraller ve depolamalar 32 Tablo B.10 Konya Ġli Kömür Rezervleri 32 Tablo B.11. Aylara göre rüzgar hızı ortalamaları (m/sec.) 33 Tablo B.12. Sıcaksu Kaynakları ve içmeceler 35 Tablo B.13. Konya Merkez Ġçmesuyu Kuyuları Listesi 58 Tablo B.14. Endüstriyel Hammaddeler 77 Tablo B.15. Metalik Madenler 80 Tablo B.16. Enerji Madenleri 81 Tablo C.1. Ortalama Rüzgar Hızı (m./sec.) 83 Tablo C.2. Ortalama Yerel Basınç (hpa) 83 Tablo C.3. Ortalama Nispi Nem 84 Tablo C.4. Konya Merkez Ortalama Sıcaklıklar ( C) 84 Tablo C.5. En Yüksek Sıcaklık Yılları (14 Yıllık) 85 Tablo C.6. En DüĢük Sıcaklık Yılları (14 Yıllık) 85 Tablo C.7. Ortalama Aylık BuharlaĢma Miktarları (mm.) 85 Tablo C.8. Konya Merkez Ortalama Buhar Basıncı (mb.) 85 Tablo C.9. Toplam YağıĢ Miktarı (mm) 86 Tablo C.10. Ortalama Kar YağıĢlı Gün Sayısı (Merkez) 86 Tablo C.11. EnYüksek Kar Kalınlığı (cm.) 86 Tablo C.12. Ortalama Dolulu Gün Sayısı 86 Tablo C.13. Ortalama Sisli Gün Sayısı 87 Tablo C.14. Ortalama Kırağılı Gün Sayısı 87 Tablo C.15. Ġlimizin meteorolojik verileri uzun yıllar rasatları 87 Tablo C yılı il merkezinde yılda tüketilen yakıt miktarı 102 Tablo C.17. A Ve B Grubu Emisyon Ġzni Alan Firmaların Dağılım Tablosu 102 Tablo C.18. Emisyon Ġzni alan firma sayılarının ilçelere göre dağılım tablosu 102 Tablo C.19. Emisyon Ġzni alan iģletmelerin veri tablosu 102 Tablo C.20. Konya da 2011 yılı istatistiklerine göre motorlu araç sayısı 125 Tablo C.21. Yıllara göre il merkezinde araç sayısı 126 Tablo C.22. Konya Ġl Merkezi Ġçin SO2 Konsantrasyonu (µg/m3) 126 IX

11 Tablo C.23. Konya Ġl Merkezi Ġçin PM Konsantrasyonu (µg/m3) 127 Tablo C.24. Yıllara Göre KıĢ sezonu SO 2 ve PM değerleri karģılaģtırılması 128 Tablo C.25. Hedef Sınır Değerlerinin 2011 Yılı Ortalamaları Ġle KarĢılaĢtırması 135 Tablo C.26. Konya Ġl Merkezinin Hava Kirliliği KıĢ Dönemlerinin Meteorolojik Değerlerle KarĢılaĢtırılması 136 Tablo D.1. Su Kaynakları Potansiyeli 138 Tablo E.1. Konya Ġli Arazi Kullanım Kabiliyet Sınıflarına dağılımı 144 Tablo F.1. Ġlçelere Göre Orman Alanlarının Dağılımı(Ġlçeler) 153 Tablo F.2. Anıt Ağaçlar 168 Tablo F.3 Konya ve ilçelerindeki tescilli taģınmaz kültür varlıkları 173 Tablo F.4. Konya ve Ġlçelerinin Sit Ölçeklerinde Değerlendirilmeleri 185 Tablo G.1. Ġlimizde Bulunan Turistik Belgeli Tesisler 224 Tablo G.2. Turistik Belgeli Lokantalar 225 Tablo G.3. Seyahat Acentaları 225 Tablo G Yılında Müzeleri Ziyaret Eden Turist Sayısı 226 Tablo G.5. Turistik ĠĢl. Belgeli Tesislerde Konaklayan Turist Sayısı 226 Tablo G.6. Müzeler Ġstatistiğinin KarĢılaĢtırılması 226 Tablo G.7. Ġlimizdeki En Önemli Turizm Değerleri ve Cazibe Unsurları 226 Tablo.G.8. Müze Ziyaretlerinden elde edilen Gelir 227 Tablo H.1. Toplam kullanım arazi durumu 228 Tablo H.2 ĠĢlenen arazinin kullanım durumu 228 Tablo H.3 Konya Ġli Yılı Hububat Bitkileri EkiliĢ ve Üretimleri 229 Tablo H.4. Konya Ġli Yılı Baklagil Bitkileri EkiliĢ ve Üretimleri 229 Tablo H.5 Konya Ġli Yılı Yem Bitkileri EkiliĢ ve Üretimleri 230 Tablo H.6. Konya Ġli Yılı Endüstri Bitkileri EkiliĢ ve Üretimleri 230 Tablo H.7. Konya Ġli Yılı Meyve Üretimi 231 Tablo H.8. Konya Ġli Yılı Sebze EkiliĢ ve Üretimleri 231 Tablo H.9. Konya Ġli Yılı Süs Bitkileri Üretimi 232 Tablo H.10. Konya Ġli Yılı BüyükbaĢ Hayvan Varlığı 232 Tablo H.11. Konya Ġli Yılı KüçükbaĢ Hayvan Varlığı 233 Tablo H.12. Konya Ġli Yılı Kümes Hayvan Varlığı 233 Tablo.H.13. Konya Ġli yılı Hayvansal Üretim 233 Tablo.H.14. Konya Ġli 2011 yılı tatlısu ürünleri 233 Tablo H.15. Konya Ġli 2011 Yılı avlanan tatlısu Ürünleri 233 Tablo H.16. Konya Ġli yılı Arıcılık 234 Tablo H.17.Konya Ġli 2011 Yılı Kullanılan Zirai Mücadele Ġlaçları Miktarları (Kg/Lt) 236 Tablo H.18. Konya Ġli Yılı Kullanılan Gübre Miktarları 237 Tablo H.19. Gıda Sicili ve Üretim Ġzni ĠĢlemleri ve denetimler 238 Tablo H.20. Konya Ġli Arazi Kullanma ġekillerinin Kabiliyet Sınıflarına Dagılımı 239 Tablo I.1. Ġl Genelindeki Maden Ocakları 241 Tablo I yılı çevre sorunu oluģturan petrol ve madencilik faaliyetleri 247 X

12 Tablo.I.3. Doğaya Yeniden Kazandırma Planı hazırlatmıģ maden ocakları 248 Tablo J.1. ÇED Gerekli Değildir Projesi verilen Rüzgar Elektrik Santrali Projeleri 261 Tablo J.2. Enerji Tüketiminin Sektörlere Dağılımı 262 Tablo K.1.Konya Ġli Küçük Sanayi Siteleri 262 TabloK.2. Konya Ġli Organize Sanayi Bölgeleri 262 Tablo K.3. Konya Organize Sanayi Bölgesinde Firmaların Sektörel dağılımı 264 Tablo K.4. Konya Ġli, Ġlçelere Göre Sanayi Sicil Belgesi Olan Tesis Dağılım Tablosu 264 Tablo K.5.Ġlimizin Önemli Bazı Sanayi KuruluĢları 266 Tablo K.6. Sektörlerine Göre Sanayi Tesisleri 267 Tablo. K.7. Sanayinin Ġlçelere Göre Dağılımı 268 Tablo K.8. Konya Organize Sanayi Bölgesi Aylık Elektrik Tüketim Değerleri 269 Tablo K.9. Atıksularını Alıcı Ortama Veren ve Arıtma Tesisi Olan Sanayi Tesisleri 270 Tablo L.2.a. Karatay Ġlçesi YeĢil Alan Envanteri 272 Tablo L.2.b. Selçuklu Ġlçesi YeĢil Alan Envanteri 273 Tablo L.2.c. Meram Ġlçesi YeĢil Alan Envanteri 273 Tablo L.3. Konya Kenti YeĢil Alanlar Envanteri(Genel) 273 Tablo L.4. Konya Ġlinin Doğalgaz Tüketim Potansiyeli 273 Tablo L.5. Ġl Sınırları Ġçinden Geçen Devlet ve Ġl Yolları 274 Tablo L.6. Ġlde belediye otobüsleri ile ilgili istatistikler 274 Tablo L.7 Konya genelindeki mevcut hatlara ait sefer sayıları 275 Tablo.L.8 Ġlde Tramvay ile ilgili istatistikler 277 Tablo.L.9. Motorlu TaĢıtların Cinsine Göre Sayı Durumu 278 Tablo L.11.Devlet Hava Meydanları Müdürlüğünün 2011 yılı yolcu sayısı 279 Tablo L.12 Konya Havalimanı KarĢılaĢtırmalı Yolcu Sayıları 279 Tablo L.13 Konya Havalimanı KarĢılaĢtırmalı Uçak Sayıları 280 Tablo M.1. Konya 2020 Nazım Planı Merkez Alanı Dağılımı 286 Tablo M.2. Konya 2020 : ÇDP 2000 Alanına Ek YerleĢmelerin Nüfus,Yoğunluk ve Alanları 287 Tablo M.3. Konya Kentsel Alan Kullanımı 287 Tablo M.4. Konut Alanı ve Nüfusun Bürüt Konut Yoğunluklarına Göre Dağılımı: 289 Tablo M.5. Ġldeki okul sayıları 290 Tablo M.6. Kent Toprağının Mülkiyet Dağılımı 292 Tablo M 7.Konya Ġli ve Ġlçelerinin Nüfus Sayımı Sonuçları ile Nüfus ArtıĢ Hızlar 294 Tablo M.8.Nüfusun Cinsiyet ve YaĢ Gruplarına Göre Dağılımı 295 Tablo M.9.Ġl Merkezinin ve Ġlçelerin Nüfus Yoğunlukları 296 Tablo N Yılı Atık Karakterizasyonu Ortalama Değerleri 297 Tablo N.2.Konya kenti geri kazanılabilir atık oranı 299 Tablo N.3.Ġlimizdeki mezbaneler 304 Tablo O.1. Bazı Ana Caddelerin Gürültü Seviyeleri 307 Tablo P.1. Konya Ġli Deprem Haritası ve YerleĢim Birimlerinin Deprem Bölgelerine Dağılımı 310 Tablo P.2. Konya ilinde meydana gelen heyalan ve çığ afetleri 311 XI

13 Tablo R.1. Ġlimizdeki Sağlık KuruluĢlarının Ġlçelere Dağılımı 314 Tablo.R.2. Sağlık Personeli Durumu 315 Tablo R.3. Ġl Genelindeki Mevcut Eczane Sayısı 315 Tablo R.4. Özel Hastaneler 315 Tablo R.5. Diyaliz Merkezleri 316 Tablo R.6. Özel Poliklinikler 316 Tablo R Yılında Bildirilen BulaĢıcı Hastalıkların Genel Dağılımı 316 Tablo R.8. Konya Ġline Ait Ġçme ve Kullanma Suları Analiz Sonuçları 317 Tablo R.9. Konya Ġli Yıllara Ait Serbest Klor AraĢtırmalarının Sonuçları 317 Tablo R.10. Zoonoz Hastalıkların Mevcut Durumu 317 Tablo R.11. Gıda Sicili ve Üretim Ġzni ĠĢlemleri ve denetimler 318 Tablo : R Yılı Bebek Ölüm Oranları (Binde) 318 Tablo: R Yılında Yapılan Tetanos AĢısı 318 Tablo:R.14. BCG 0 YaĢ AĢısının Yıllara Göre Dağılımı 318 Tablo: R.15. Yıllara Göre Bebek Ölüm Hızı (Binde) 318 Tablo: R.16. Yıllara Göre Ana Ölüm Hızı (%000) 318 Tablo: R.17.Yıllara Göre Sağlık Düzeyi Ölçütleri 318 Tablo: R.18. Aile Planlaması ÇalıĢmalarında Kullanılan Malzemeler 318 Tablo T.1 Çed Olumlu Kararı Verilen Faaliyetler Listesi 326 Tablo T.2 Çed Önemsizdir Kararı Verilen Faaliyetler Listesi 328 Tablo T.3 Çed Gerekli Değildir Kararı Verilen Faaliyetler Listesi 336 XII

14 ġekġller LĠSTESĠ ġekil.a.1. Bölgenin Kuzey Kesimindeki Bolkar Birliği ne ĠliĢkin GenelleĢtirilmiĢ Stratigrafik Kesit 7 ġekil A.2. Bölgedeki Neojen YaĢlı Birimlerine ĠliĢkin GenelleĢtirilmiĢ Stratigrafi Kesitleri 12 ġekil A.3. Bölgenin güney kesimindeki tektonik birliklerin iliģkileri ve bunların stratigrafileri 20 ġekil A.4. Konya ve civarının stratigrafik kesiti 21 ġekil C.1 NormalleĢtirilmiĢ yağıģ indeks değerlerinin farklı zaman dilimlerinde değiģimini gösteren grafikler 99 XIII

15 HARĠTALAR LĠSTESĠ Harita A.1. Konya Haritası 3 Harita A.2 Konya nın GenelleĢtirilmiĢ Jeolojisi Haritası 6 Harita A.3. Ġnceleme Alanının YalınlaĢtırılmıĢ Jeoloji Haritası 9 Harita A.4. Bölgenin Ġnceleme Alanındaki Kuvaterner Çökel Fasiyeslerinin Dağılımı 14 Harita A.5. Konya nın deprem haritası 27 Harita B.1. Konya Ġli Maden Haritası 75 Harita B.2. Konya Ġli Kömür OluĢumları ve Jeotermal Alanlar Haritası 76 Harita E.1. Konya Ġli Arazi Varlığı Haritası 148 Harita F.1. Karapınar Sulak Alanı ve Meke Gölü koordinatları 197 Harita F.2. Kızören obruğu koordinatları 198 Harita I.1 Konya ili Maden haritası 257 XIV

16 GRAFĠKLER LĠSTESĠ Grafik C.1 Emisyon izni alan firmaların sayılarının yıllara göre dağılımı 125 Grafik C.2. Konya Ġl Merkezi Ġçin SO2 Konsantrasyonu (µg/m3) 129 Grafik C.3. Konya Ġl Merkezi Ġçin PM Konsantrasyonu (µg/m3) 130 Grafik C.4. Kükürtdioksit (SO 2 ) Aylık Ortalamaları 131 Grafik C.5. Kükürtdioksit(SO 2 ) KıĢ Sezonu Ortalamaları (24 Yıllık) 132 Grafik C.6. Partikül Madde (PM) Aylık Ortalamaları (13 Yıllık) 133 Grafik C.7. PM KıĢ Sezonu Ortalamaları (25Yıllık) 134 Grafik E.1. Konya datarım Arazilerinin Dağılımı 150 Grafik F.1. Ağaç Türlerinin Dağılımı 153 Grafik N.1. Konya Ġl Merkezi 2011 Yılı Katı Atık Miktarı 300 Grafik N.2. Konya Ġl Merkezi 2011 Yılı Tıbbi Atık Miktarı 303 XV

17 A. COĞRAFĠ KAPSAM A.1 GiriĢ : Konya ili; Anadolu Yarımadası nın ortasında bulunan Ġç Anadolu Bölgesinin güneyinde yer almaktadır. Ġlimiz toprakllarının büyük bir bölümü, Ġç Anadolu nun yüksek düzlükleri üzerine rastlar. Güney ve güney batı kesimleri Akdeniz Bölgesine dahildir. Konya coğrafi olarak 36 41' ve 39 16' kuzey enlemleri ile 31 14' ve 34 26' doğu boylamları arasında yer alır. Yüz ölçümü km² (Göller hariç) dir. Bu alanı ile Türkiye nin en büyük yüz ölçümüne sahip olan ildir. Ortalama yükseltisi m. dir. Ġdari yönden; kuzeyden Ankara, batıdan Isparta, Afyonkarahisar, EskiĢehir, güneyden Ġçel, Karaman, Antalya, doğudan Niğde ve Aksaray illeri ile çevrilidir. Ġlin uç noktalarını; kuzeyinde Kulu nun KöĢkler köyü, batısında AkĢehir in Değirmenköyü, güneyinde TaĢkent in Beyreli köyü, doğusunda ise Halkapınar ın Delimahmutlu köyü oluģturmaktadır. Merkez (Meram, Karatay, Selçuklu), AkĢehir, Ahırlı, Akören, Altınekin, BeyĢehir, Bozkır, Cihanbeyli, Çumra, Çeltik, Doğanhisar, Derebucak, Ereğli, Ermenek, Emirgazi, Güneysınır, Hadim, Hüyük, Ilgın, Kadınhanı, Karapınar, Kulu, Sarayönü, SeydiĢehir, TaĢkent, Tuzlukçu, Yalıhöyük, Yunak olmak üzere 31 ilçesi bulunan ilin 2011 yılı adrese dayalı nüfus kayıt sistemine göre nüfusu kiģidir. Nüfusun si (% 74,95) Ģehirlerde, i (% 25,05) ise bucak ve köylerde yaģamaktadır. Yıllık nüfus artıģ hızı 12,2, kilometrekare baģına düģen kiģi sayısı ise 52 dir. Ġlimizde 2000 yılında kentleģme oranı % 59 iken, 2011 yılında % 74,95 olmuģtur. Ġl merkezi nüfusu 2011 yılı adrese dayalı nüfus kayıt sistemine göre kiģidir. ( Konya adının Kutsal Tasvir anlamındaki Ġkon sözcüğüne bağlı olduğu iddia edilir. Bu konuda değiģik rivayetler bulunmaktadır. Bunlardan biri; kente dadanan ejderhayı öldüren kiģiye Ģükran ifadesi olarak bir anıt yapılır ve üzerine de olayı anlatan bir resim çizilir. Bu anıta verilen isim, Ġkonion dur. Ġkonion adı, Ġcconium a dönüģürken, Roma döneminde Ġmparator adlarıyla değiģen yeni söyleniģ biçimlerine rastlanır. Bunlar; Clodiconium, Colonia Selie, Augusta Ġconium dur. Bizans kaynaklarında Tokonion olarak geçen Ģehrimize yakıģtırılan diğer isimler Ģöyledir: Ycconium,Conium,Stancona,Conia,Cogne, Cogna,Konien,Konia... Arapların Kuniya dedikleri güzel kentimiz, Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde bir daha değiģmeyerek günümüze kadar gelen ismine kavuģmuģtur:konya. Tarihte pek çok devletlerin, beyliklerin merkezliğini yapan Konya, yapılan bazı kazılardan anlaģıldığına göre Cilalı TaĢ devri ve Bakır Devirlerini yaģamıģ bir Ģehirdir. Ortaçağ'da, Roma Ġmparatorluğu'nun Kilikya eyaletine katılan Ġkonium M.Ö. 40 yılında Roma Ġmparatoru Cladius'un Ģehre kendi adını vermesiyle Cladiconium adını almıģtır. Konya ve çevresinde Bizans devrinden kalma pek çok kalıntı bulunmaktadır. Konya tarihin çeģitli dönemlerinde birçok savaģlara sahne olmuģ, devamlı el değiģtirmiģ, çok kez yakılıp yıkılmıģtır. En son Romalılar'ın elindeyken 1071 Malazgirt SavaĢı'ndan sonra 1076'da Selçuklu soyundan KutalmıĢoğlu Süleyman Bey tarafından zaptedilerek ilk defa Türkler'in eline geçmiģtir. Selçuklular döneminde baģkent olan Konya'da çok sayıda kültür ve sanat eserleri yapılmıģ, bu eserler bugüne kadar özelliklerini koruyabilmiģlerdir. Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılıģından sonra Ermenek yöresinde Sofi Bey tarafından kurulan Karamanoğulları Konya'yı birkaç kez ele geçirmeye çalıģmıģ, 1327'de Karamanoğulları Konya'ya tam olarak yerleģmiģlerdir yılında Fatih Sultan Mehmet tarafından Karamanoğulları'nın elinden alınan Konya 1471 yılında eyalet haline getirilmiģ ve Osmanlı Devleti'ne bağlanmıģtır. Milli Mücadele döneminde; Mondoros Mütarekesi'nden sonra Ġtalyanlar'ın paylarına düģen Konya iģgal edilmeye baģlanmıģ, 3 Ağustos 1920'de Mustafa Kemal PaĢa'nın Konya'ya gelmesi ve DelibaĢ Ġsyanı'nın (3 Ekim 1920) bastırılması ile Milli Mücadele'ye katılmıģ ve Türk KurtuluĢ SavaĢı'nda üzerine düģen görevi yapmıģtır. 1

18 Konya Tarih Öncesi ve Tarih Çağları Türk-Ġslam kenti olarak herbiri tarih hazinesi değerinde eģsiz sanat ve kültür eserlerine sahiptir. Hz. Mevlana türbesi ve Meram Bağlarıyla özdeģleģtirilen Konya ili, doğal güzellikleri (Bitki örtüsü, iklimi, su kaynakları, hayvan varlığı) ile Türkiye'nin görülmeye değer yerlerinden birisidir. A.2. Ġl ve Ġlçe Sınırları: Konya Ġli BüyükĢehir statüsünde olup, ilçeleri aģağıdaki gibidir. 1. Merkez (Selçuklu, Meram, Karatay) 16. Emirgazi 2. AkĢehir 17. Güneysınır 3. Ahırlı 18. Hadim 4. Akören 19. Hüyük 5. Altınekin 20. Ilgın 6. BeyĢehir 21. Kadınhanı 7. Bozkır 22. Karapınar 8. Cihanbeyli 23. Kulu 9. Çumra 24. Sarayönü 10. Çeltik 25. SeydiĢehir 11. Doğanhisar 26. TaĢkent 12. Derbent 27. Tuzlukçu 13. Derebucak 28. Yalıhöyük 14. Ereğli 29. Yunak 15. Halkapınar 2

19 Harita A.1. Konya Haritası (BüyükĢehir Belediye BaĢkanlığı,2012) A.3. Ġlin Coğrafi Durumu: Konya ili; Anadolu Yarımadası nın ortasında bulunan Ġç Anadolu Bölgesinin güneyinde yer almaktadır. Ġlimiz topraklarının büyük bir bölümü, Ġç Anadolu nun yüksek düzlükleri üzerine rastlar. Güney ve güney batı kesimleri Akdeniz Bölgesine dahildir. Konya coğrafi olarak 36 41' ve 39 16' kuzey enlemleri ile 31 14' ve 34 26' doğu boylamları arasında yer alır. Yüz ölçümü km² (Göller hariç) dir. Bu alanı ile Türkiye nin en büyük yüz ölçümüne sahip olan ildir. Ortalama yükseltisi m. dir. Ġdari yönden; kuzeyden Ankara, batıdan Isparta, Afyonkarahisar, EskiĢehir, güneyden Ġçel, Karaman, Antalya, doğudan Niğde ve Aksaray illeri ile çevrilidir. Ġlin uç noktalarını; kuzeyinde Kulu nun KöĢkler köyü, batısında AkĢehir in Değirmenköyü, güneyinde TaĢkent in Beyreli köyü, doğusunda ise Halkapınar ın Delimahmutlu köyü oluģturmaktadır. Merkez (Meram, Karatay, Selçuklu), AkĢehir, Ahırlı, Akören, Altınekin, BeyĢehir, Bozkır, Cihanbeyli, Çumra, Çeltik, Doğanhisar, Derebucak, Ereğli, Ermenek, Emirgazi, Güneysınır, Hadim, Höyük, Ilgın, Kadınhanı, Karapınar, Kulu, Sarayönü, SeydiĢehir, TaĢkent, Tuzlukçu, Yalıhöyük, Yunak olmak üzere 31 ilçesi bulunmaktadır. 3

20 A.4. Ġlin Topoğrafyası ve Jeomorfolojik Durumu -Dağlar : Konya ilinin güneydoğu, güneyi ve güneybatı yönleri Toros Dağları ve uzantıları ile çevrilidir. Bu dağlar genç dağlar olup volkanik granit, gnays ve mikasistlerden oluģmuģtur. Meram yöresinde Kretase yaģlı ofiyolitik kayaçlar, paleozoyik yaģamı metamorfik birimler ile bunların üzerine açılı bir uyumsuzlukla gelen Neojen yaģlı karbonatlarla, daha dar alanlarda ofiyolotik kayaçlar bulunmaktadır. Ereğli çevresindeki Bolkar Dağları ilin en yüksek dağlarıdır ve yüksekliği 3240 m.'dir. Güneybatıda 2467 m. yükseklikte Geyik Dağı ile Haydar ve KarakuĢ batı kesiminde; güneydoğudan, güneybatıya doğru uzanan ve Konya ile Isparta'yı birbirinden ayıran 100 km. uzunluğundaki Sultandağı vardır. Merkez yükseklikte Ali Dağı, SeydiĢehir'de Küpe, Suğla gölünün kuzeyinde Alacadağ, Erenler, Eğriburun ve Karaçal dağları, Konya'nın hemen batısında yaz aylarında üzerinde kar bulunan Loras Dağı (2050 m.) ve kuzeye doğru Bozdağ yer almıģtır. Bu dağ silsileleri esas itibarıyla Palezoyik yaģlı rekristalize kireçtaģlarını kapsamaktadır. Ġl sınırları içinde bu dağlardan baģka volkanik dağlarda bulunmaktadır. Bunlar Karaman'ın kuzeyinde 2000 m. yükseklikte Karadağ, Karapınar'ın doğusunda Karacadağ, Konya Merkezi'nin batısında 1100 m. yükseklik ve üzerinde bir de krater gölüne sahip olan Takkeli Dağdır. -Ovalar : Konya ili geniģ düzlükler üzerinde yer almıģtır. Bu düzlükler, genç formasyonlarla kaplıdır. Kenarlarından merkezi kesimlere doğru, bu genç örtünün kalınlığı artarak 500 m.'yi bulmaktadır. Ġlin 4/5'i düzlük kalan kısmı ise dağlıktır. Türkiye'nin buğday ambarı olarak ün yapmıģ olan Konya Ovası ile AkĢehir, Ereğli ve Cihanbeyli ovaları bulunmaktadır. A.5. Jeolojik Yapı ve Stratigrafi Geyikdağı Birliği (Otokton) : Bölgede, otokton sayılan Geyikdağı Birliği'ne ait birimlerden yalnızca Üst Senoniyen - Alt Eosen yaģlı olan yüzeyler vardır. Belkuyu Formasyonu : Belkuyu Formasyonu May güneyi ile Akören batısında, Kargıcılar güneyinde, Dutlu doğusu ve Avdan kuzeyinde, Belkuyu güneyi ile Kayacılar arasında kalan kesimde geniģ ve kalın istifler sunar. Tip yeri Belkuyu köyüdür. Tabanı görülmeyen birim siyahımsı-koyu gri renkli, bitümlü, yer yer dolomitik düzeyli, kalsit damarlı, sert, orta kalın katmanlı, Rudist ve alg parçaları içeren sığ denizel karbonatlar ile baģlar. Birim üste doğru siyahımsı renkli, ince-orta katmanlı bitümlü, killi mikritler geçer. Daha üstte koyu gri renkli, orta-kalın katmanlı, sert, bitümlü düzenli bir Ģekilde tekrarlanan çört yumru ve bantlı, mikritik kireçtaģları ile devam eder. Belkuyu Formasyonu Üst-Senoiyen ve Üst Paleosen yaģ aralığında çökelmiģtir. Avdan Formasyonu : Avdan doğusu ile Çubuklar Tepe arasında ve KuĢgah Tepe ile Kürt Tepe arası, Enek Tepe batı ve kuzeyi, KuĢça civarı ile Kildere-Tahtalı batısı arasında kalan dar bir kesimde yüzlekler verir. Birim Avdan batısında tipik olarak izlenir. Belkuyu Formasyonu üzerine uyumlu olarak gelir. Mavi köprü kuzeydoğusunda birim sarımsı boz renkli, kumtaģı-ģeyl ardalanması karakterindedir. KumtaĢları derecelenmeli, ince-orta taneli ve kötü boylanmalı olup bileģenlerin çört, radyolarit, volkanit, kuvars ve kireçtaģı parçalarından oluģur. ġeyller gri renkli ince katmanlı ve kıymıksı ayrıģmalıdır. Kumlu ve kırıntılı kireçtaģı aradüzeyleri ise sarımsı-açık kahverengi, ince katmanlı olup yer yer iri çört yumruları içerir; üste doğru kumtaģları istifte egemen olur. Birimin değiģik kesimlerinde merceksel katman 4

21 Ģeklinde izlenen türbiditik kalsirudit düzeyleri gri renkli ve orta-kalın katmanlı olup bol Nummulites içerirler. Birimin yaģı Üst Palosen - Alt Eosen olup baģlıca türbid akıntılarıyla çökeltilmiģ bir fliģ özelliği gösterir. Allokton Birlikler : ÇalıĢma alanında Bolkar ve Bozkır Birliklerine ait formasyonlar da bulunur. Bu birlikler kuzey ve güney olmak üzere ikiģer baģlık altında incelenmiģtir. Bolkar Dağı Birliği : ÇalıĢma alanının güney kesiminde Bolkar Dağı Birliği'ne ait birimlerden Permiyen yaģlı Kozlu ve AvĢardere formasyonları, Alt-Orta Triyas yaģlı ÇobanbaĢı Formasyonu ve Jura - Kretase YaĢlı Yakupkaya Formasyonu yüzeylenmektedir. Kozlu Formasyonu : Formasyon inceleme alanında Kozlu Mezarlığı dolayı, Yakupkaya Tepe batısı, Suluçukur Mevkii ile Söğütlü arasında kalan kesimde, Ayvalıca kuzeyi ile Yakupkaya Tepe doğusunda ve Emirhan güneyinde yüzlekler vardır. Tip yeri Kozlu Mezarlığı Mevkii'dir. Kahverengi-pembe renkli, ince - orta katmanlı, laminalı, yer yer düģük açılı düzlemsel çapraz katmanlı kuvarsitlerden oluģur. Üste doğru gri - koyu gri, siyahımsı renkli, ince katmanlı neritik kireçtaģları ile ardalanma gösterir. Kalınlığı 300 m. kadar olup, Geyikdağı Birliği'nin üzerinde tektonik iliģkili olarak yer aldığı düģünülmektedir. Formasyon transgresif bir istif karakterindedir. AvĢardere Formasyonu : ÇobanbaĢı Tepe kuzeyi, Apabıçağı güneyi ve AvĢardere boyunca ve Emirhan güneyinde yüzlekler verir. Tip yeri AvĢardere'dir. Birim baģlıca sarımsı, gri-koyu gri renkli, ince-orta katmanlı, yer yer masif, kısmen kristalize, kalsit damarlı, oolitli, mikro ve makro fosilli kireçtaģlarından oluģur. Formasyon orta düzeylerinde marn ara katmanları yer alır; üste doğru ise kiltaģı ve kuvarsit arakatmanları vardır ve bu arakatmanlar giderek egemenleģir. AvĢardere formasyonu, sığ karbonat platformunda çökelmiģtir. ÇobanbaĢı Formasyonu : ÇobanbaĢı Tepe dolayı, Akçalı civarı, Yakupkaya Tepe batısı, Karlık Tepe kuzeyi dolayında ve AyĢeler batısında dar bir alanda yüzeyler. Tipik olarak ÇobanbaĢı Tepe'de izlenir. ÇobanbaĢı Formasyonu en altta gri-bej renkli, ince-orta katmanlı, sert, killi ve kumlu kireçtaģları ile baģlar; kireçtaģları petroğrafik olarak killi, kumlu biyosparit karakterindedir. Bu kireçtaģları üste doğru pembemsi renkli, ince katmanlı kuvarsitlerle ardalanır. Taneler ince-orta kum boyutunda, köģeli-az köģeli, kötü boylanmalı ve derecelenmelidir. Birim sarı-bej renkli, inceorta katmanlı, oolitik kireçtaģları ile son bulur. Birim sığ denizel koģulları yansıtmaktadır. 5

22 Harita A.2 Konya nın GenelleĢtirilmiĢ Jeolojisi Haritası (M.T.A. Bölge Müdürlüğü) 6

23 Yakupkaya Formasyonu : Yakupkaya Tepe dolayı, Bayramca Tepe, Kayacılar ve Dümen Tepe dolayında ve Emirhan güneyinde yüzlekler verir. Tipik olarak Yakupkaya Tepe'de izlenir. Birim baģlıca gri-beyaz renkli, kalın katmanlı, yer yer masif, neritik kireçtaģlarından oluģur. Dütmen Tepe dolayında birim gri renkli, orta - kalın katmanlı, mikritik kireçtaģı karakterindedir; burada killi biyo mikrit ve mikrit özelliği sunar. Yakupkaya civarında ise birim gri-beyaz renkli, masif, mikrit özelliğini sunar. Yakupkaya civarında ise birim gri-beyaz renkli, masif, yer yer sparitleģmiģ killi biyomikritlerden oluģur. ÇobanbaĢı Tepe dolayında beyaz, gri ve koyu giri renkli, orta katmanlı, kalsit damarlı mikritik kireçtaģları, egemen iken, Kayacılar kuzeybatısında beyaz renkli, masif kireçtaģları bulunur. Birim neritik ortamda çökelmiģtir. Bolkardağı Birliği (Kuzey kesim): Bu kesimde Karbonifer yaģlı Halıca Formasyonu, Alt Triyas yaģlı Ardıçlı Formasyonu, Triyas-Jura yaģlı Loras KireçtaĢı ve Üst Kretase yaģlı Hatip Ofiyolitli KarıĢığı yer alır. ġekil.a.1. Bölgenin Kuzey Kesimindeki Bolkar Birliği ne ĠliĢkin GenelleĢtirilmiĢ Stratigrafik Kesit (M.T.A. Bölge Müdürlüğü) 7

24 Halıcı Formasyonu : Halıcı Formasyonu ayrılmamıģ metagrovak, metakiltaģı, metaçört, metafelsik tüf, metatürbidit, metariyolit, metadasit, metapiroklastik, kalkģist, rekristalize koyu gri kireçtaģlarından oluģur ve Devon, Alt Karbonifer yaģlı kireçtaģlarını içerir. Egemen kaya türü metatürbiditlerdir. Birimin inceleme alanında tabanı görülmez. Kalınığı 650 m. kadar olup Ardıçlı Formasyonu üzerine uyumsuz olarak gelir. Ardıçlı Formasyonu : Alt Triyas yaģlı kırıntılar ile oolotik ve dolomitik kireçtaģlarından oluģur. Alttaki kırıntılar Morbeltepe Üyesi, üstteki kireçtaģları da Seyrantepe Üyesi olarak ayırtlanmıģtır. Morbeltepe Üyesi : BaĢlıca kırmızımsı mor renkli kaba kumtaģı ve kızılkahverengi çakıltaģı ile sarımsı kahve, pembemsi gri oolotik kireçtaģı ve çamurtaģı arakatmanları kapsar. Alt Triyas öncesi birimleri uyumsuzlukla örter. Üzerine Seyrantepe Üyesi geçiģli olarak gelir. Seyrantepe Üyesi'nin kamalandığı yerlerde Loras KireçtaĢı ile Tedrici geçiģlidir. Seyrantepe Üyesi : Birim egemen olarak dolomitik kireçtaģlarından oluģur. KalkĢist, Ģeyl ve kumtaģı arakatmanları içerir. Morbeltepe Üyesi ile yanal ve düģey geçiģlidir. Üzerine Loras KireçtaĢı geçiģli olarak gelir. Loras KireçtaĢı : Lorasdağı KireçtaĢı ve Kızılören DolotaĢı olarak iki bölümde incelenen bu birim, kireçtaģlarının egemen olması ve dolomitlerin arakatkılar halinde bulunması nedeniyle Loras KireçtaĢı olarak tek birim halinde ayırtlanmıģ ve adlandırılmıģtır. Açık gri, bej, beyazımsı renkli, yer yer oolitik ve algli, orta-kalın tabakalı kireçtaģlarından oluģur. Yer yer koyu gri dolotaģlarını da içerir. Orta Triyas-Üst Jura yaģı saptanan bu birim Ardıçlı Formasyonu üzerine geçiģli olarak gelir. Hatip Ofiyolitli KarmaĢığı : Birim Hatip, Boyalı, Sarıkız, Kayıhüyük, Abaz Dağı dolaylarında bulunur. Güney ve güneydoğu kesiminde ise Kızılkaya Dağı ve Büyükçal Tepe dolayında görülür. Tip yeri Hatip dolayıdır. Birim altta kırmızı çamurtaģı, pelajik kireçtaģı ve radyolaritlerle baģlar. Üste doğru olistostromal nitelikli Üst Kretase, Jura, Triyas, Permiyen ve Karboniefer yaģlı sığ denizel kireçtaģı blokları, pelajik ve yarı pelajik Üst Kretase yaģta çamurtaģı ve kireçtaģı, spilit, bazalt, ultramafit bloklarından oluģur. Matriks yeģil ve mor renkli kumtaģı, silttaģı ve volkanittir. Birimin en üst kesiminde matriks bulunmaz ve tektonik karıģım özelliği gösterir. Birimin alt dokunağı görülmez, üzerine Neojen yaģlı birimler uyumsuz olarak gelir. YaĢ Orta-Üst Maesrihtiyen'dir. Bozkır Birliği : Ġnceleme alanının güney kesimindeki Kildere Ofiyotili KarıĢığı ile Alanköy, Külincintepe, karadağ Tepe ve Gencek Formasyonları Bozkır Birliği içinde ele alınmıģtır (ġekil-a.4) 8

25 Harita A.3. Ġnceleme Alanının YalınlaĢtırılmıĢ Jeoloji Haritası (M.T.A. Bölge Müdürlüğü) 9

26 Kildere Ofiyolitli KarıĢığı : Birim yalnızca Kildere Köyü dolayında küçük bir yüzlek verir. Kildere Ofiyolitili KarıĢığı yeģil-siyah renkli, yer yer kaolen ve Asbest içeren serpantinit içinde bordo renkli, ince katmanlı radyolarit, gabro, diabaz, peridotit, kuvarsit, gri-beyaz renkli ve kalın katmanlı kristalize kireçtaģı ve bordo renkli plajik kireçtaģı bloklarını kapsar. Birim içinde seyrek olarak Ofiyolitli olitostrom ince dilimleri görülebilir. Birim bir tektonik karıģık özelliğide olup yerleģme yaģı Üst Kretase sonudur. Alanköy Formasyonu : Avdan dolayı ile Pınarcık Yayla arasında, Avdan - Kurt Tepe arası ile Dutlu kuzeyinde, Kıldere kuzeybatısı ile Tahtalı kuzeybatısı arasında, Alanköy dolayında ve Emirhan güneyinde yüzlükler verir. Tip yeri Alanköy Dolayıdır. Birim baģlıca yeģilimsi gri renkli, ince katmanlı, yer yer çört yumru ve bantları içeren pembemsi gri çamurtaģı ve kireçtaģı ara düzeyli tüf ve tüfģtlerinden oluģur. KireçtaĢları mikritik olup yer yer çört yumru ve bantları içerir. Radyolaryalı çamurtaģları azdır ve bunlar demirli karbonat ve silis içerirler, yer yer de mangan sıvamaları vardır. Alanköy Formasyonu altta Belkuyu ve Avdan Formasyonları ile tektonik iliģkilidir. Üstte ise Külincinitepe Formasyonu ile geçiģlidir. Ayrıca Bozkır ve Bolkardağı Birliklerine ait çeģitli formasyonlar tarafından tektonik dokanakla üzerlenir. Alanköy Formasyonu volkanoklastik bir çökeldir, olasılıkla volkanizmanın etkin olduğu derin deniz koģullarında çökelmiģtir. Külincintepe Formasyonu : Külincinitepe'de, Pınarcık batısında ve Emirhan güneybatısında yüzeyler. Tip yeri de burasıdır. Bordo renkli, ince katmanlı, yer yer çörtlü, çakmaktaģlı, mangan sıvamalı ve radyolarit ara katkılı peyajik kireçtaģları birimi oluģturur. Derin deniz koģullarında çökelmiģ olan birim üst Triyas-Senoniyen yaģındadır. Karadağtepe Formasyonu : Alanköy'ün doğusunda, Karadağtepe'de ve Belkuyu kuzeyinde kalan kesimde, Avdankuzeyinde ve Orhaniye güneybatısında, Akören doğusunda, Karahüyük güneydoğusundaki Keltepe dolayında yüzlekler verir. Tip yeri Alanköy kuzeydoğusunda bulunan Karadağtepe'dir. Birim Karadağtepe dolayında beyaz-gri nerkli, ince-orta katmanlı, yer yer ince dolamitik düzeyli, kristalize kireçtaģı karakterindedir. Alanköy güneydoğusunda ise orta katmanlı, mikritik dokulu kireçtaģı özelliğindedir. Belkuyu kuzeybatısı ile alanköy güneybatısı arasında kalan kesim ise masif görünümlüdür. Karadağtepe Formasyonu sığ bir karbonat platformu çökelidir, yaģı Üst Triyas'tır. Gencek Formasyonu : Yalnızca Avdan güneyinde Külincinitepe dolayı ve Azatepe dolayında yüzlekler verir. Tip yeri burasıdır. Birim genelde beyaz renkli, masif veya orta-kalın katmanlı, algli, neritik kireçtaģı özelliğindedir. Birim altta, Külincinitepe dolayında Külincinitepe Formasyonu ile Azatepe dolayında ise Avdan Formasyonu ile tektonik iliģkilidir. Üzerinde herhangi bir birimi yer almaz. YaklaĢık kalınlığı 50 m.'dir. Neritik ortamda çökelen bu birimden alınan bu örneklerde fosile rastlanılmamıģtır. Gencek Formasyonu ile deneģtirilmiģtir ve yaģı Üst Triyas olarak kabul edilmiģtir. Bozkır Birliği (Kuzey kesim): Bu kesimde yalnızca Çayırbağı Ofiyoliti bulunur. 10

27 Çayırbağ Ofiyoliti : Ġnceleme alanında Meram ve Karahüyük batısında ve Erentepe dolayında yüzeyler. Genellikle yeģil, yer yer kahverengi, serpantinleģmiģ peridotit, gabro ve proksenitten oluģur. Sekonder olarak geliģmiģ manyezit de içerir. Ġnceleme alanında birimin alt dokanağı görülmez. Bölgeye Üst Maestrihtien - Alt Paleosen arasında yerleģtiği düģünülen Çayırbağı Ofiyoliti, Hatip Ofiyotli karıģınığının üzerine tektonik dokanakla gelir. Üzerine neojen yaģlı birimler uyumsuz olarak gelmektedir. NEOOTOKTON NEOJEN ORTA MĠYOSEN Kozludere Formasyonu : Kozludere Formasyonu Belkuyu ile Apasaraycık arasında ve Pınarcık Köyü'nün batı ve güneyinde yüzeyler. Bu iki köy arasında, ÇarĢamba Çayı boyunca ve Kozludere'de tipik olarak izlenir. BaĢlıca gri-boz renkli, orta-kalın teknesel ve düzlemsel çapraz ve paralel katmanlı, orta boylanmalı, tane destekli, yer yer binik dizilim gösteren yarı yuvarlak çakıllı, orta-iyi tutturulmuģ çakıltaģlarından meydana gelir. ÇakıltaĢları en çok kireçtaģlarından türemiģtir. Kozludere Formasyonu otokton Geyikdağı birliğine ait Belkuyu Formasyonu Bolkar Dağı Birliğine ait AvĢardere Formasyonu ve Bozkır Birliğine ait Alanköy ve Karadağtepe Formasyonları üzerine açısal uyumsuzlukla gelir. Üzerinde Üst Miyosen-Pliyosen yaģlı Apa Formasyonunun Akören Ögesi açısal uyumsuzlukla yer alır. Kalınlığı 400 m. dolayındadır. Ġnceleme alanında formasyon içinde fosil bulunamamıģtır. Bozkır yakınında bulunan bağlantılı yüzleklerde mikro memeli faunasına dayanan Orta Miyosen yaģı belirlenmiģtir. ÜST MĠYOSEN-PLĠYOSEN Apa Formasyonu: Apa Formasyonu inceleme alanının orta kesiminde çok geniģ yüzlekler verir. Tipik olarak Apa Baraj Gölü'nün kuzey kenarında ve Dineksaray ile Gökhüyük arasında ÇarĢamba Çayı'nın her iki yakasında izlenir. Apa Formasyonu baģlıca sarımsı beyaz, gri renkli, orta-kalın, katmanlı kireçtaģı, killi kireçtaģı, marn ve travertenlerden meydana gelir. tabanında ince bir çakıltaģı düzeyi bulunur. Ġnceleme alanının hemen dıģında batıdaki Hatunsaray ve Çatören dolayındaki, Erenler Dağı Volkanik karmaģığı ile yanal geçiģte volkanik kırıntılar içermektedir. Apa Formasyonu, Kozludere Formasyonu üzerine uyumsuzlukla gelir. Ġnceleme alanında daha yaģlı birimlerden Belkuyu, AvĢardere, Alanköy Formasyonları ve Çayırbağı Ofiyoliti üzerine Akören Üyesi ile uyumsuz olarak oturur. Karadağ Tepe ve Loras Formasyonları, Hatip KarıĢığı ve Çayırbağı Ofiyoliti üzerine de uyumsuz olarak gelmektedir. Üzerine Pleistosen yaģlı formasyonlar ve Holosen yaģlı formasyonlar uyumsuz olarak gelir. Altta Akören Üyesi ile girik ve geçiģlidir. Akören kuzeyi ve Hatunsaray dolayında Erenler Dağı Volkanik KarmaĢığı ile yanal geçiģlidir. Kalınlığı 350m. dolayındadır. Apa Formasyonu tipik bir karbonatlı göl çökelidir. YaĢı Üst Miyosen-Pliyosen olarak belirlenmiģtir. 11

28 ġekil A.2. Bölgedeki Neojen YaĢlı Birimlerine ĠliĢkin GenelleĢtirilmiĢ Stratigrafi Kesitleri(M.T.A. Bölge Müdürlüğü) 12

29 Akören Üyesi: Akören ile Arpasaraycık arasında, Yenisu dolayında ve Camiliçalı Tepe'nin batı, kuzey ve doğusunda yüzeyler. Genel olarak kızıl kahverengi ve kırmızı, kötü orta boylanmalı, kireçtaģı ve ofiyolit çakıllı çakıltaģı, çamurtaģı, ve çakıllı kireçtaģları ile tüf arakatmanlarından meydana gelir. Ġnceleme alanı dıģında güneyde, çamurtaģları kötü boylanmalı ve kalın katmanlı çakıltaģlarına yanal geçiģ gösterir. Camiliçalı Tepe çevresinde de kızmızı renkli orta boylanmalı, kumtaģı, matriksli küçük ofiyolit çakıllı çakıltaģları ve çakıllı kireçtaģlarından oluģmaktadır. Akören Üyesi Kozludere Formasyonu'nun üzerine açısal uyumsuzlukla gelir. Ġçinde yer aldığı Apa Formasyonu ile yanal ve düģey geçiģlidir. Kalınlığı 50m. kadardır. YaĢı üst Miyosen olarak düģünülebilir. Erenler Dağı Volkanik KarmaĢığı: Akören ilçe merkezinin kuzey ve kuzeybatısında May Deresi'nin kuzeyi ile Akören ve Orhaniye arasında yüzlekler verir. Erenler Dağı Volkanik KarmaĢığı, andezit, dasit, riyodasit, bazalt, tüf, aglomera ve ignimbiritler ile kumtaģı ve silttaģı arakatmanlarından oluģur. Erenler Dağı Volkanik KarmaĢığı, Apa Formasyonu ile yanal geçiģlidir. Ġnceleme alanında üzerinde yalınızca Holosen yaģlı May Formasyon'u yer alır. Erenler Dağı Volkanik KarmaĢığı'nın Üst Miyosen-Pliyosen arasında etkinlik gösteren bir volkanizmanın ürünü olduğu belirtilmiģtir. Dilekçi Formasyonu: Dilekçi Formasyonu inceleme alanının kuzyebatısında Meram ile Sille arasında ve Doğudağ dolayında yüzlekler verir. Tipik olarak Konya-BeyĢehir yolunun Konya çıkıģı kesiminde izlenir. Formasyon sarımsı kahve, kırmızı, yeģil, gri ve beyaz renklerde, orta-kalın katmanlı, orta tutturulmuģ, ayrılmamıģ kumtaģı, çakıltaģı, kiltaģı, çamurtaģı, killi kireçtaģı, tüf, aglomera ve genellikle andezitik,dasitik lavlardan oluģmuģtur. Bu kaya türleri birbirleriyle yanal ve düģey geçiģ gösterir. Formasyon kendi içinde ayırtlanan Keçimuhsine, Ulumuhsine ve SulutaĢ üyeleri ile yanal geçiģ gösterir. Dilekçi Formasyonu inceleme alanıyla Halıcı,. Ardıçlı ve Loras Formasyonları, Hatip KarıĢığı ve Çayırbağı Ofiyoliti üzerine uyumsuz olarak gelir. Üzerinde de Kuvaterner yaģlı formasyonlar uyumsuz olarak yer alır. Dilekçi Formasyonunun arizi gözlemlerinde akarsu ve göl fasiyeslerini içerdiği saptanmıģtır. AraĢtırmacılara göre Üst Pliyosen yaģlıdır. Keçimuhsine Üyesi: Ġnceleme alanında Sille dolayında Çaybağı Deresi içinde tipik olarak izelenebilir.üye andezitik ve riyolitik tüf, aglomera, çört, çamurtaģı, kiltaģlarının ardalanmasından oluģur. Ulumuhsine Üyesi : Sille'nin kuzeyinde, Doğudağ'da yüzlekler verir. Doğudağ'da tipik olarak izlenir. Üye beyazgri renkli, orta-kalın katmanlı, yer yer sert kireçtaģı, kumlu killi kireçtaģı ve kireçtaģlarından oluģur. KireçtaĢları egemen kaya türüdür. SulutaĢ Üyesi : Birimin inceleme alanındaki yüzlekleri Sille'nin güneybatısında yer alır. Tipik olarak Büyükgevelle Tepe'de izlenebilir. SulutaĢ Üyesi, andezit, dasit ve tüflerden oluģur. Yer yer ince kumtaģı ve silttaģı düzeyleri içerir. Dilekçi Formasyonu'na ait yukarıda bahsedilen üyeler birbirleriyle yanal ve düģey geçiģlidir. Bütün bu üyeler Alt Vallesien-Üst Pliyosen yaģındadırlar. KUVATERNER Ġnceleme alanındaki en yaygın alan Kuvaterner yaģlı çökellere aittir. Konya Ovası'nın batı kesimi tümüyle bunlardan oluģmuģtur. 13

30 Kuvaterner yaģlı çökellerin farklı formasyonlar olarak ayırtlanmasında, kaya türü özellikerinin yanısra bunların yansıttığı ortamsal veriler ve jeomorfolojik karatkerle de dikkate alınmıģtır. (ġekil-a.6.) Çökellerin göreli yaģlandırılmasında, asıl olarak kumsal çökellerinden yola çıkılmıģtır. Ġnceleme alanındaki kumsal yüzlekleri kabaca güneyden kuzeye kotları azalan sekiler halindedir ve bu üç evrede gerçekleģmiģtir. Her kumsal çökelinin kuzeyinde o döneme iliģkin göl tabanı çökeli ve güneyinde de bataklık veya kıyı düzlüğü çökeli görülmektedir. Kuvaterner yaģlı birimlerin DSĠ'nin rezistivite kesitlerinde tespit edilen kalınlıklarına göre çökel kalınlığının 0-40 m. arasında değiģtiği, güneybatıdan kuzeydoğuya doğru kalılığının arttığı, gömülü fayların arasında kalan ve kimisi karstik kökenli olabilecek çukurluklarda çökel kalınlığının maksimum olduğu ve kalınlığın en çok kuzey doğuda (400 metre) olduğu görülmüģtür. Harita-A.4. Bölgenin Ġnceleme Alanındaki Kuvaterner Çökel Fasiyeslerinin Dağılımı (M.T.A. Bölge Müdürlüğü) 14

31 PLEĠSTOSEN Divanlar Formasyonu : Divanlar Köyü'nün doğusundaki yüksek sırtların eteklerinde yüzlekler verir. Tipik yeri Divanlar Köyü'nün 3 km. güneydoğusundaki Karabucak deresi'dir. Formasyon tümüyle Triyas-Jura yaģlı Loras kireçtaģından türemiģ köģe çakıllı kötü boylanmalı, tane destekli, orta-kalın katmanlı, sıkı tutturulmuģ çakıltaģlarından oluģur. Divanlar Formasyonu, Loras kireçtaģının üzerinde uyumsuz olarak yer alır. YaĢı, stratigrafik konumuna göre Pleistosen'in ilk evresi olarak yorumlanmıģtır. Yılanlıkır Formasyonu : Yılanlıkır sırtı ve güneyinde, Hatip ve Yenibahçe Köyü dolayında ve Konya Çimento fabrikasının kuzeydoğu ve güneybatısında yüzlekler verir. Tip yeri Yılanlıkır sırtının güneyindeki kuru dere içinde bulunan kum-çakıl ocağıdır. Formasyon genellikle küçük ve yarı yuvarlak çakıllı, orta boylanmalı, orta kalın çapraz katmanlı çakıltaģları, orta-kalın katmanlı kaba kumtaģları, orta katmanlı ve yer yer çakıllı çamurtaģlarının ardalanmasından oluģur. Yılanlıkır Formasyonu Üst Kretase yaģlı Hatip KarıĢığı ve Üst Miyosen Pliyosen Apa Formasyonu üzerine uyumsuz olarak gelir. Kalınlığı 25 m. kadardır. Stratigrafik konumuna göre Pleistosen'in ilk evresi olarak yorumlanmıģtır. Arıkören Formasyonu: Beylerce, Ġnliköy ve Arıkören köyleri dolayında yüzlek verir. Konya-Karaman tren yolunun Okçu ile Arıkören arasında kalan kesimdeki yarmalarda tipik olarak izlenir. Arıkören Formasyonu, baģlıca kırmızı-kızıl, kahverengi, silttaģı ve kiltaģından oluģur. GevĢek tutturulmuģ bu birim yer yer merceksel ve kumlu düzeyler içerir. Formasyon Üst Miyosen-Pliyosen yaģlı Apa Formasyonu üzerine uyumsuz gelir. Yanalda Okçu Formasyonu ile geçiģlidir. Üzerine Pleistosen yaģlı Güvercinlik Formasyonu ile Holosen yaģlı ÇarĢamba Formasyonu gelir. Stratigrafik iliģkilerine göre Pleistosen'in ilk evresi olarak yorumlanmıģıtır. Çumra Formasyonu : Çumra, Ġçeri Çumra, Alibeyhüyüğü dolaylarında yüzlekler verir. Tip yeri Ġçeri Çumra'nın kuzeybatısındaki su tahliye kanalı boyudur. Birim sarımsı kahverengi çakıllı, kumlu silttaģı ve kireçtaģından oluģur. Formasyon Üst Miyosen-Pliyosen yaģlı Apa Formasyonu üzerine uyumsuz olarak gelir. okçu, Türkmencamii, Dileksaray ve Arıkören Formasyonlarıyla yanal geçiģlidir. Üzerine Pleistosen yaģlı kaģıkhanı ve Güvercinlik Formasyonları ile Holosen yaģlı Karahüyük, May ve ÇarĢamba Formasyonları gelir. YaĢı, stratigrafik konumuna göre Pleistosen'in ilk evresi olarak yorumlanmıģtır. Okçu Formasyonu : Okçu Köyü'nden Türkmencamii'nin güneyine ve buradan Arıkören Köyü'ne doğru uzanan alanda yüzeyler. Formasyon genellikle düģük açılı, düzlemsel, çapraz, parelel katmanlı, yer yer teknesel çapraz katmanlı, kumlu düzeyleri dalga ripıllı, bol pelecipod ve gastropod kalkılı, az tutturulmuģ, çakıltaģı ve kumtaģlarından oluģur. Okçu Formasyonu Üst Miyosen-Pliyosen yaģlı Apa formasyonu üzerine uyumsuz gelmektedir. Üzerinde daha genç herhangi bir birim bulunmaz. Stratigrafik konumuna göre Pleistosen'in ilk evresinde çökelmiģtir. Türkmencamili Formasyonu : Ürünlü, Türkmencamili ve TaĢağıl Köyleri civarnıda yüzlek verir. Formasyon beyaz ve gri renkli, marn ve kulu marnlardan oluģur. Kum içeriği Okçu Formasoyonu'na doğru yaklaģtıkça artar. Formasyonun tabanı görülememiģtir. Üzerine Pleistosen yaģlı Güvercinlik Formasyonu gelir. Okçu ve Çumra Formasyonları ile Yanal geçiģlidir. yanal geçiģ iliģkilerine göre bu formayasyonun Pleistosen'in ilk evresinde çökeldiği söylenebilir. 15

32 Pırlakyayla Formasyonu : Divanlar, Karakaya ve Göçü Köyleri'nin batısındaki tepelerin eteğinde bir Ģerit halinde uzanan yüzleklere sahiptir. Formasyon, Triyas-Jura yaģlı Loras kireçtaģından türemiģ köģeli çakıllı, kötü boylanmalı, orta-kalın katmanlı, az tutturulmuģ çakıltaģlarından oluģur. Pırlakyayla Formasyonu Loras kireçtaģının üzerinde açısal uyumsuzlukla ve Divanlar Formasyonu'nun üzerinde aģındırmalı bir dokanakla yer alır. YaĢı, stratigrafik konumuna göre Pleistosen'in ikinci evresi olarak yorumlanmıģtır. Çarıklar Formasyonu : Çarıklar, Borutolu ve Alakova köyleri civarında yüzlekler verir. Formasyon, baģlıca kırmızı-kahveringi, gevģek tutturulmuģ sittaģlarından oluģur. Yer yer ince kumģatı ara katmanları da içerir. Çarıklar Formasyonu, Üst Miyosen-Pliyosen yaģlı Apa Formasyonu üzerine uyumsuz olarak, Pleistosen yaģlı Türkmencamili Formasyonu üzerine de uyumlu olarak gelir. YaĢı Pleistosen'in ikinci evresi olarak yorumlanmıģtır. Güverncinlik Formasyonu : Güvercinlik ile Üçhüyükler Köyleri arasındaki yaygın bir yüzleğe sahiptir. Tipik olarak Güvercinlik Köyü ve güneyinde yüzeyler. Güvercinlik Formasyonu siyahımsı kahverengi, az tutturulmuģ çamurtaģlarından oluģur. Formasyon Türkmencamili ve Çumra Formasyonarı üzerine uyumlu olarak gelir. KaĢınhanı ve Karkın Formasyonları ile yanal geçiģlidir. yaģı, Pleistosen'in ikinci evresi olarak yorumlanmıģtır. KaĢınhanı Formasyonu : Tipik olarak KaĢınhanı güneydoğusundaki kum ocaklarında görülür. Çomaklı ile ġarlakhüyüğü arasında ince uzun bir yüzleğe sahiptir. Formasyonda kumtaģları egemendir. ÇakıltaĢlarının boyutları çok küçüktür. DüĢük açılı, çapraz ve parelel katmanlı, Pelecipod kavkılı kumtaģı ve çakıltaģları yoğundur. Formasyon, Türkmencamili ve Çumra Formasyonları üzerine uyumlu olarak gelir. Çarıklar kumocağı, Güvercinlik ve Karkın Formasyonları ile yanal geçiģlidir. Pleistosen yaģlı Aslımyayla Formasyonu üzerine uyumlu olarak gelir. YaĢı Pleistosen'in ikinci evresi olarak belirlenmiģtir. Kumocağı Formasyonu : Tipik olarak KaĢınhanı kuzeyinde ve Kumocağı Yaylası ile Fethiye arasında yüzlekler verir. Bu formasyon beyaz ve gri renkli marnlardan oluģur. Fethiye Köyü'nün kuzeybatısında yer yer kumlu ve çakıllıdır. Formasyonun tabanı görülmemektedir. Üzerine Aslımyayla, Sakyatan Formasyonları uyumlu olarak gelir. Pleistosen yaģlıdır. Dineksaray Formasyonu : ÇarĢamba Çayı'nın batı yakası boyunca Dineksaray, Kısık Yaylası ve Alibeyhüyüğü Yaylası dolayında yüzeyler. Formasyon, Apa Formasyonu'nun gölsel kireçtaģları ile Belkuyu Formasyonu'nun kireçtaģlarından türemiģ çakıltaģlarından oluģur. Çapraz ve parelel katmanlı kaba kumtaģları ve yer yer ince silttaģı ara düzeyleri içerir. Dineksaray Formasyonu, Hatip KarıĢığı'nın kireçtaģı bloku ve Apa Formasyonu'nun üzerine uyumsuz olarak gelir. Üzerinde Holosen yaģlı ÇarĢamba Formasyonu aģındırmalı bir dokanakla yer alır. Kalınlığı 20 m. dolayındadır. YaĢ olarak Pleistosen'in ikinci ve üçüncü evrelerinde çökelmiģ olabilir. Karkın Formasyonu : Alemdar, Abitolu, Küçükköy, Hayıroğlu ve Ovakavağı dolaylarında yüzeyler. Bu yörede açılmıģ kanallada tipik olarak izlenir. Formasyon baģlıca sarımsı kahverengi ince kumtaģı, silttaģı ve kiltaģlarından oluģmuģtur. Tüm bu kaya türleri çok az tutturulmuģtur. Çakıllar genellikle radyolarit ve ofiyolit kökenlidir. Karkın formasyonu'nun tabanı görülememektedir. Üzerinde Holosen yaģlı ÇarĢamba Formasyonu aģındırmalı dokanakla yer alır. Stratigrafik konumuna göre de Pleistosen'in ikinci ve üçüncü evrelerinde çökelmiģtir. 16

33 Konya formasyonu : Konya Ģehri içinde ve civarında yüzlekler verir. Tipik olarak Konya'nın kuzeyindeki taģocaklarından izlenir. BaĢlıca sarımsı kahverengi, çok az tutturulmuģ silktaģı, kumtaģı ve çakıltaģlarından oluģur. SilttaĢları egemen kaya türü olup kumtaģı arakatmanları içerir. Konya Formasyonu, Apa ve DĠlekçi formasyonları'nın üzerine uyumsuz olarak, Yılanlıkır Formasyonu, Apa ve Dilekçi Formasyonları'nın üzerine uyumsuz olarak, Yılanlıkır Formasyonu'nun üzerine ise uyumlu olarak gelir. Formasyonunun üst kesimleri Göçü, Sakyatan ve Aslımyayla Formasyonları ile, alt kesimi ise Çarıklar formasyonu ile yanal geçiģlidir. YaĢı Pleistosen'in ikinci ve üçüncü evreleri olarak yorumlanmıģıtr. PLEĠSTOSEN-HOLOSEN BeĢyüzevler Formasyonu : Yılanlıkır sırtı ile Ören yeri arasında yüzeyler. Tipik olarak BeĢyüzevler Mahallesinde izlenir. Formasyon, Loras kireçtaģı ile Dilekçi Formasyonu'nun gölsel kireçtaģlarından türemiģ sıkı tutturulmuģ çakıltaģlarından oluģur. Birim Loras kireçtaģı ve dilekçi Formasyonu üzerinde uyumsuz olarak gelir. Konya Formasyonu ile yanal geçiģlidir. Üzerine ise Holosen yaģlı Karahüyük Formasyonu aģındırmalı dokanakla yer alır. Tipik bir yamaç molozu olan BeĢyüzevler formasyonu'nun yaģı Pleistosen'in üçüncü evresi ve Holosen olarak yorumlanmıģıtr. Emirhan Formasyonu : Emirhan ve Kızılkuyu köyleri'nin civarında yüzlekler verir. Emirhan güneybatısındaki Kocabağ Deresi'nin giriģinde tipik olarak izlenir. Formasyon güneyde baģlıca çakıltaģlarından oluģur. kuzeye doğru çamurtaģlarına yanal geçiģ gösterir. Birim genel olara az tutturulumuģ olup kırmızı renklidir. Emirhan Formasyonu Bolkırdağı Birliğine ait kuvarsit ve kireçtaģları ile Apa Formasyonu üzerine uyumsuz olarak gelir. Kızılkuyu Formasyonu ile yanal geçiģlidir. Varolan tek stratigrfik iliģkiye göre Pleistosen'in üçüncü evresi ve Holosen'de çökeldiği düģünülmüģtür. Kızılkuyu Formasyonu : Kızılkuyu kuzeybatısı ile Çiçekli ve Yağmurlar Köyleri dolayında yüzeyler. Formasyon baģlıca ofiyolitlerden ve Apa Formasyonu kireçtaģlarından türemiģ kumtaģı ve küçük çakıllardan oluģur. Birim Hatip karıģığı ve Apa Formasyonu üzerine uyumsuz olarak gelir. Üzerinde Holosen yaģlı Yağmurlar Formasyonu yeralır. Emirhan Formasyonu ile yanal geçiģlidir. Pleistosen'in üçüncü evresi ve Holosen yaģlı olduğu belirlenmiģtir. Aslımyayla Formasyonu : Konya-Ankara yolunun Aksaray sapağında, Alkova doğusunda ve KaĢınhanı ile Dedemoğlu arasında yüzeyler Birim gri-kahverengi az tutturulmuģ çakıltaģlarından oluģur. Yer yer tuz ve jipslidir. Formasyon, Konya KaĢınhanı, Kumocağı ve Çarıklar formasyonları'nın üzerine uyumlu olarak gelir. Sakyatan ve Göçü Fromasyonları ile yanal geçiģlidir. YaĢı Pleistosen'in üçüncü evresi ve Holosen olarak yorumlanmıģıtr. Göçü Formasyonu : Göçü ve Divanlar Köyü, Alakova-Cücükburun mevkileri arasında, Kayacık ile Çimento Fabrikası arasında kalan alanda yüzlekler verir. Formasyon küçük çakıllı iyi boylanmalı ve orta-iyi tutturulmuģ çaklıtaģları ile kavkı kırıntılı çapraz laminalı ve dalga ripınlı kumtaģlarından oluģur. Egemen kaya türü olan çakıltaģları apa Formasyonu ile Loras kireçtaģlarından türemiģtir. Göçü Formasyonu Loras kireçtaģı, apa Formasyoun, yılanlıkır Formasyonuları'nın üzerine uyumsuz olarak, Çarıklar, Pırlıkyayla ve Kumocağı Formasyonları'nın üzerine uyumlu olarak gelir. 17

34 Üzerine aģındırmalı dokanakla Karahüyük Formasyonu gelmektedir. Formasyonun yaģı Kuvaterner'dir. Sakyatan Formasyonu : Sakyatan formasyonu Konya Ovasında en yaygın olan birimdir. Tipik olarak Konya- Karapınar yolunun her iki tarafı verilebilir. Birim yer yer jips ara katkılı, beyaz ve gri marnlardan oluģmaktadır. Sakyatan'ın batısında organik gereç içeriği artar. Formasyon, Kumocağı Formasyonu üzerine uyumlu olarak gelir. Aslımyayla ve Göçü Formasyonları ile Karkın ve Konya Formasyonları'nın üst kesimleri ile yanal geçiģlidir. Stratigrafik konumuna göre birimin yaģı Pleistosen'in üçüncü evresi ve Holosen olarak düģünülmüģtür. HOLOSEN Seçme Formasyonu: Seçme Köy dolayında, Büyükçal Tepe güneyinde ve Akören'in güneybatısında yüzlekler verir. Formasyon kötü boylanmalı köģeli çakıllardan oluģur. Yerel olarak çimentolanma izlenir. Daha yaģlı olan çeģitli kaya türleri üzerine uyumsuz olarak gelir. YaĢı Holosen'dir ve oluģumunu sürdürmektedir. Karahüyük Formasyonu : Konya'nın batısında yelpazeler halindedir. Göçü Köyü'nün doğusunda Üçkuyular ve Karahüyük'ün batısındaki Korlamağıl mevkiinde tipik olarak izlenir. Birim genelikle çamur destekli, kumlu, çakıl ve bloklardan oluģur. Çaklılar köģelidir ve kötü boylanmıģtır. Formasyon kendisinden yaģlı olan diğer birimler üzerine uyumsuz olarak gelir. OluĢumunu halen sürdürmektedir. May Formasyonu : Birim May deresi ve buna kavuģan yan dereler içinde yer alır. TutturulmamıĢ çakıl ve kumlardan oluģmaktadır. Alibeyhüyüğü yakınlarında siltli kesimleri de bulunmakkatır. Formasyon kendisinden yaģlı değiģik birimler üzerinde uyumsuz olarak yer alır. OluĢumu halen sürmektedir. ÇarĢamba Formasyonu : Çumra ile Apa Köyü, Aparsayacık ve Pınarcık arasında uzanan ÇarĢamba Çayı boyunca yüzleklere sahiptir. Birim tutturulmamıģ kum, silt ve çakıllardan meydana gelir. Stratigrafik konumuna göre Holosen yaģlı olup, oluģumunu halen sürdürmektedir. Yağmurlar Formasyonu : Yağmurlar, Sinci, süleymaniye ve Apa Köyü kuzeyinde yüzlekler verir. Birim sarımsı ve kırmızımsı renkli, tutturulmamıģ kum ve çakıllardan meydana gelir. Neojen ve Pleistosen yaģlı birimler üzerine uyumsuz olarak gelir. Çökelimi halen sürmektedir. YAPISAL JEOLOJĠ Ġnceleme alanı, Torid KuĢağı'nın Orta Toroslar bölümünde yer alır. Burada Geyikdağı Birliği, Bozkır Birliği ve Bolkardağı Birliği'ne ait kaya birimleri bulunmaktadır. Geyikdağı Birliği Otokton-paraotokton, Bozkır ve Bolkardağı BĠrlikleri alloktondur. Allokton birlikler önce birbirleri üzerine Üst Senoniyen'de Orta Elosen ve sonrasında otokton birlikler üzerine yürümüģlerdir. Bu yapısal birlikleri Orta Miyosen'den itibaren karasal çökeller örtmüģtür. Ġnceleme alanında otokton kaya birimleri düzenli bir katmanlanma sunarken alokton birliklere ait kaya birimleri daha karmaģıktır. Ġnceleme alananında ortalama eğim sahanın kuzeybatısından derece güneydoğu, derece kuzeydoğu, sahanın kuzeybasıtında güneybatıdır. Güneydoğuda ise 9-30 kuzeydoğudur. Sahada Lütesiyen sonu ve sonrasında Geyikdağı Otoktonunda küçük boyutlu kıvrımlar geliģmiģtir. Allokton birimlerde kıvrımlar çok karmaģık olduklarından iyi izlenememektedir. 18

35 Faylar : Ġnceleme alanında gözlenen düģey ve normal fayların doğrultuları GD-KB, GB-KB, K-G yönündedir. Fay düzlemlerinin eğimleri arasında değiģir. Çirlenkaya Fayı : Tahtalı kuzeydoğsunda yer alan ve yaklaģık 3 km. uzunluğunda K-G uzanımlı normal bir faydır. Ölçülebilen eğim 'dir. Pınarcık Fayı : Pınarcı güney batısında, KB-GD uzanımlı yaklaģık 3 km uzunluğundaki bu fay 85 GB'ya eğimlidir. Dutlu Fayı : Dutlu kuzeyinde KB-GD doğrultulu 80 KD'ya eğimli normal bir faydır. Sürüklenimler : Ġnceleme alanında sürüklenimler, Bozkır Birliği ile Bolkardağı Birliği'ne ait kaya birimlerinin otokton kaya birimleri üzerine yerleģimleri ile karakterize edilirler. KuĢça, Dutlu batısı Avdan civarı, Kildere kuzeyi, Tahtalı civarı, Balkuyu güneyi ile Akören arasındaki alanda görülen bu kütleler Alt Eosen sonrasında Geyikdağı Birliği'ne Avdan ve Belkuyu Formasyonları üzerine sürüklenmiģlerdir. A.5.1. Metamorfizma ve Mağmatizma Konya (Erenler-Alacadağ) Volkanitleri : Konya batısında Miyosen ve Pliyosen'de etkin olan bu kalkallen volkanizmasının ürünleri; andezit, dasit, riyodasit., riyolit türde lavlar, tüfler ve ignimbiritlerdi. Ayrıca Volkanik patlama breģleri görülür. Bunların peletipi kızgın lav bulutları oluģturmuģ (Jung ve keller, 1972, Keller ve diğerleri, 1977). Volkanik kayaçlar masif kenarlarında karasal Miyosen ve Pliyosen çökellerine geçiģ gösterirler. Besang ve diğerleri (1977) 14 örnekte K/Ar. yöntemiyle radyometrik yaģ belirlemeleri yaparak 3.35 m. arasında yaģlar saptamıģlar ve volkanizmanın Üst Miyosen'de baģlayarak Alt Pliyosen'de devam ettiğini belirtmiģlerdir. Karapınar Volkanitleri : Karapınar çevresinde kuvaterner yaģlı bazalt ve andezit türde volkanik birimler yer alır. Bu genç volkanitler Mar Ģeklinde kraterler, bazaltik curuf konileri, andezitik lav kubbeleri ve lav akıntıları Ģeklinde izlenirler. Bazı Marlar'ın kraterlerinde daha sonra sular birikerek krater gölleri oluģturmuģlardır. Acı Göl, Meke Gölü ve Meke Dağı gölleri bunların en büyükleridir. Bölgedeki kuvaterler volkanizması yedi evrede oluģumunu tamamlamıģtır. (Sür. 1972). Son evre çok yeni olup tarihsel zamanlara değin eriģmektedir. Karacadağ Volkanitleri : Karapınar Volkanitlerinin yakınında Pliyosen yaģlı ve Andezit-Dasit bileģimli volkanitler yer alır. Karacadağ konisi üzerinde kraterden çevreye yayılan volkanik ürünler geniģ alanlar kaplarlar. Orta ve Diçel (1975) Karacadağ Volkanitlerin'de petro-grafik incelemeler yaparak bunları, ojit, olivin, bazalt, ojit andetiz, olivin-ojit andezit, ojit hornblent ve andezit, ojit-hornblend biyotit dasit ve hornblend biyotit dasit olarak adlandırılmıģlardır. Keller (1974) tarafından Volkanitlerinden alınan 6 örnekte yapılan kimyasal analizler Zanettin (1984) diyagramına taģındığında lavların bazaltik andezit, Trakiandezit, andezit, trakit vedasit olarak adlanabilecekleri ve Karapınar volkanitlerinden biraz daha fazla asidik oldukları ortaya çıkar. 19

36 ġekil A.3. Bölgenin güney kesimindeki tektonik birliklerin iliģkileri ve bunların stratigrafikleri(mta-2006) 20

37 ġekil A.4. Konya ve civarının stratigrafik kesiti(mta-2006) 21

38 METAMORFĠZMA: ÇalıĢma alanında, Alt Triyas açısal diskordansı altında Hersinit bir temel yer almaktadır. Hersinit temelde, Karbonifer yaģlı Halıcı Formasyonu, kuzeyde Kütahya çevresinde görülen Ġhsaniye metamorfik karmaģığı ile birlikte geniģ bir yayılım gösterir. Halıcı Formasyonu'nu oluģturan birimlerden metadiyabaz, metadiyorit, Porfirik dayk ve silkonutlu olarak Kadınhanı metabaziti ve metatrakit, metatraki andezitten oluģan sızma metal volkanitiyle metapiroklastikler karbonifer sırasında bazik magmatizmanın olduğu yayardı bir havza ortamını temsil ederler. Sızma metavolkanit üzerini oluģturan farklı bileģimli kayalar arazide tek tek haritalanamayacak boyutta ya da karmaģık dokanak iliģkileri içindedir. Arazide en sık gözlenen kaya türünün, metamorfizma nedeniyle ilksel kaya türü çok zor yorumlanan felsik metamorfik kayalar oluģturur. Bu kayalar Ardıçlı Köyü civarında Meydan köyü güneybatısında, Konya-Kadınhanı yolu üzerinde, Avdan Köyü kuzeydoğusuda genellikle iyi geliģmiģ yapraklanmalı silisce zengin birimler olarak gözlenir. Metamorfik kayaçlar, metamorfizma öncesi köken dikkate alınarak 4 gruba ayrılmıģtır. 1- Alkali Feldspatça zengin trakitik kayaçlar. 2- Kuvarsça zengin riyolitik kayalar 3- Plajiyoklas ve mafik mineralce andezitik kayalar 4- Kuvarsça zengin mikroorganitik kayalar. Sayılan bu kayalar yer yer mikaģist, amfibol-klorit-albit Ģist vb. kayalar dönüģmütür. a) Metatrakitler: Açık-koyu giri renkte sanidin ve koyu yeģil hornblend kristalidirler. Deformasyonun iyi geliģtiği kesimlerde, yapraklanma düzlemleri boyunca geliģmiģ ince taneli klorit, aktinolit ve muskovitten oluģur. Trakitik kayalarda alkaliferdspatin oranındaki değiģikliklere yada model kuvars içeriğinin değiģimi ile trakiandezit, trakidasit, kuvars keratofir olarak adladırılırlan kaya türleri oluģmaktadır. b) Metariyolitler: Bu gruba giren kayalar gri, kirli beyaz, sarımsı gri ayrıģma yüzeylidir. Metamorfizmanın yoğun oluğu kesimlerde, kaya iyi yapraklanmanın kuvars-albit-muskovit Ģist olarak tanımlanabilir. Biyotit ve kuvars makroskopik olarak tanımlanabilir. Tüf kökenli olduğu düģünülen metariyolitik kayalar genelde kuvars-albit - muskovit - kloroyit Ģiste dönüģmüģtür. c) Metandezitik kayalar: Yer yer trakitik kayalara geçiģ gösteren %10'dan az kuvarslı plajyoklasca ve mafik minerallerce zengin porfirik kayalar bu grupta toplanmıģtır. Kayaç makroskopik olarak pembemsi gri, yeģilimsi gri renklidir. Akma yapısı yer yer seçilir. Çubuksu plajyoklas ve hornblend kristalleri gözle ayırtlanmaktadır. Bu kayaçlar albit - epidot - aktinolit Ģist olarak tanımlanabilir. d) Metagranitik Kayalar: Yukarıda sayılan kaya türlerinden granitler dokusu ve yüksek kuvars içeriği ile (50) ayırtlanır. Kuvr porfir, mikrogranit, aplit vb. bu gurpta toplanmıģtır. Arazide masif ve dayanımlı kesimler oluģturur. kayada muskovit ve turmalin dıģında seyrek olarak biyotit izlenir. deformasyonun iler olduğu kesimlerde kaya çok az Ģistozite gösteren kuvars-albit - muskovit Ģiste dönüģmüģtür. Bu özelliği nedeni ile Halıcı Formasyonu kayaları arasında yer alan kuvars - muskovit albit Ģistlerinden ayırtlanmaz. Sızma metavolkanik kayaları Halıcı Formasyonu'nun metakırıntıları içinde olistolitler olarak izlendikleri gibi birim içinde dyk, sill, lav akıntısı ve volkanik dom özellikleri de sunar. Kadınhanı Metabazit Üyesi : ÇeĢitli boyutlardaki diyorit, diyabaz makro gabro, spilit ve benzeri bazik magmatik kökenli kayalar Kadınhanı Metabazit üyesi adı altında tanımlanmıģtır. Birimin tipik mostrası Kadınhanı ilçesi batısında yer almaktadır. diğer büyük boyutlu yüzeylemeler kadınhanı-ilgın asfaltının iki kenarında, Karatepe düzeyinde izlenir. Birimin en yaygın olarak yüzeylenen kaya türünü metadiyabaz oluģturur. Makroskopik olarak koyu yeģil, siyahımsı yeģil renkli, yer yer kırmızı alterasyonludur. Ġri hornblend kristalleri ve plajiyaklas çubukları gözle seçilebilir. Titanite yaygın olarak rastlanmaktadır. kayacın çatlaklarında kalsit ve iğnemsi aktinolit geliģmiģtir. Diyabazlardan yapraklanmanın belirgenleģip yoğunlaģması ile yeģil Ģistlere geçiģ görülür. 22

39 Birimin daha sınırlanmıģ alanlarda yüzeylenen diğer kaya türünü metadiyorit oluģturur. Kadınhanı ilçesi güneyinde Bostanlığın Tepe'de yüzeylenir. Kayaç yeģil açık renkli ve taneli dokuludur.plajiyoklas iri çubukları genelde serisitleģmiģ ve karbonat ile replase olmuģtur. Kahverengimsi yeģil hornblend kristalleri çatlaklar boyunca mavi amfibol ile sarılmıģtır. Metadiyoritik kayaların yoğun deforme bölümlerinde amfibolitik dönüģümler izlenir. metaspilitik kayalar özellikle Karadağ yöresinde metadiyabaz ile içiçe görülürler. Ġki kaya türünün ayırtman özelliği sadece dokudur. Koçyaka Metamorfik Ofiyolit KarmaĢığı : Sahan kuzeydoğusunda yer alan, Midas Tepe Formasyonu üzerinde kalsitürbitik bölümlerle baģlayıp ofiyolit içeren bir sedimanter karıģık ile sona erer, en üst bölümünde yer yer korunmuģ ofiyolit kütleleri içeren, glokofanik yeģil Ģist metamorfizması geçirmiģ birim Koçyaka metamorfitleri olarak tanımlanır. Birim KB'da Yunak-Turgut, GD'da BeĢağıl yöresine kadar süresiz yüzellemeler sunmaktadır. Birimin düzenli mostralarına Altınekin, Koyaka, Krakaya, AkçaĢar ve Yağlıbayat köyleri çevresinde rastlanır. Birim Midas Formasyonu'nun en üst bölümlerinde yer alan çörtmitrik ardalanmalı kesimdeki kalsitürbidik-olisostromal kumtaģı-ģeyl arbantıları ile baģlar. DeğiĢen büyüklükte serpantin volkanit, çört ve maviģist klastları izlenir. ġeylin hakim olduğu kesimlerde volkanit, serpantinit, talkģist, ġistfenit, mavi Ģist blokları, gabro yanında çörtlü kireçtaģı olitalitleri gözlenir. BeĢağıl köyü yöresinde ise, sarı-yeģil kumtaģı bantları ile mor pembe Ģeyl bantları içinde serpantit, gabro glokafanģist, metabazit, talkģist çörtlü reksirtalize kireçtaģı, mor radyolarit blokları gözlenmektedir. Koçyaka metamorfik ofiyolitli karmaģığı temele ait birimlerin kuzeye devrilerek kıvrımlanmalarına koģut olarak yer yer ilkesel konumunu kaybetmiģtir. Koçyaka metamorfik ofiyolit karmaģığı üzerinde genelde neojen yaģlı Dilekçi Formasyonu açısal uyumsuz olarak yer almaktadır. A.5.2 Tektonik ve Paleocoğrafya : Ġnceleme alanında yüzeyde izlenebilen geç fayların en yaģlıları, Belkuyu ile Arpasaraycık arasında bulunan ve KD-GB gidiģli olanlardır. Ayrıca Ġnliköy-Yörükcamili - Büyükçal Tepe hattından, Erentepe güneyi - Avdul hattından, Erentepe güneyi - Avdul hattından ve Kızılkuyu dolayından geçen KD-GB gidiģli gömülü faylar mevcuttur. Kayda değer önemli bir fay da May deresi içinden geçen DKD-BGB uzanımlı yüksek açılı ters faydır. ÇalıĢma alanının kuzeybatı kesiminde, Konya dolayında da KD-GB gidiģli faylar görülmektedir. Bunlar Koramağıl mevkii, TaĢkestik Tepe ve Yazır güneyindeki taģocaklarında görülebilir. Kuvarterner'i etikleyen en önemli fay ise kuzeydoğuda, Divanlar ve Göçü'nün doğusundakin K-G doğrultusundan geçerek güneydoğuya bükülen normal faydır. Ġnceleme alanında yapılan çalıģmalar tektonik etkinliğin Neojen ve Kuvaterner boyunca süregeldiğini göstermektedir. Neojen dönemi için ek bir kanıt olarak Erenler Dağı volkanizmasının varlığı da belirtilebilir. Ġlk evresinde daha çok andezitik ve riyolitik tüf veren volkanizma, Üst Miyosen-Pliyosen süresince de etkinliğini sürdürmüģ ve merkezi güneybatıya doğru kaymıģtır. Havzanın güney kesiminde yaygın olan travertenler ise, bu yörede sıcak su çıkıģlarının vollanizmaya bağlı olarak gerçekleģtiğini göstermektedir. Konya Ġlninin Zemin Özellikleri ve Deprem Durumu: Konya Ovası genç alüvyonla kaplıdır. Bölgenin büyük bir kısmında 2 m nebati toprak tabakası altında kil, kum karıģımlı çakıllı ve yer yer konglomeratik ve kireçtaģlı seviyelere rastlanılmaktadır. Bu formasyonun kalınlığı m. Bulunmaktadır. Meram, Tavusbaba ve Köyceğiz sırtlarında, altta taban konglomerası ile baģlayıp üste doğru marnlı kireçtaģı, kumtaģı ve kireçtaģı ile devam eden neojen yaģlı birimler bulunur. Sille ve Tepe de neojen yaģlı volkanik kayaçlar yüzeyler. 23

40 Yer altı su seviyesi özellikle kıģın bazı yerlerde yüzeye kadar çıkmaktadır. Yer altı suyu AslanlıkıĢla mevkiinde 2 m. Zafer Ġlköğretim Okulu civarında 10m. Lalebahçe de 27 m. Aslım ve Hara mevkilerinde 1.5 m derindedir. Sille ve Tepe de yer altı suyu derinlerdedir. 4. Derecede tehlikeli deprem bölgesindedir. Bazı bölgelede, bölgesel hafif hasar yapıcı depremler olmaktadır. Genellikle karstik orjinlidir. Sille 4., Tepe ise 3. Deredede tehlikeli deprem bölgesinde bulunmaktadır. AkĢehir: Ġlçenin batısında dağlık, doğusu ise ovadır. Ġlçenin arkasındaki dik yamaçlarda alttakalkģiģtler, üstte ise kristalize kireçtaģıları yer alır. Doğuya doğru alüvyonlar gözlenir. AltuntaĢ, Eğrigöz ve Reis çerçevesinde alüvyonlar yüzeyler. Yer altı su seviyesi Ġstasyon civarında 0.5 m. derinde, Kozağaç köyünde ise artezyen durumundadır. AltuntaĢ ta yer altı suyu derinde iken Reis de yüzeye çok yakındır.eğrigözde ise güneybatıdan kuzey ve doğuya doğru yer aytı su seviyesi yükselir. 1. Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Orta Anadolu nun yeseldeprem merkezlerine çok yakın olması ve Afyon-AkĢehir kırık hattı içinde bulunması nedeniyle civar depremler Ģiddetli olarak hissedilmektedir. BeyĢehir: Genel olarak alüvyon görünümünde düz bir sahada kurulmuģtur. Zemin neojen yaģlı marnlı, killi görsel kireçtaģlarından oluģmuģtur. Bu birimde kömürlü kil tabakalarına rastlanır.hamidiye Mahallesi dolgu bir zemin üzerindedir. 1.Derecede tehlikeli deprem bölgesindedir. Civar deprem merkezlerinin tesiri altındadır. Karalı Kasabasının batısında radyolarıt Ģistler ve alüvyon ile jura yaģlı kireçtaģıları yüzeyler.doğuda bu kireçtaģlarının üzerine miyosen yaģyı kireçtaģları diskordansla gelir. Göle doğrugeniģ bir alan alüvyonla örtülüdür.yeraltı suyı 4-8 m. derinde olup 3.derecede tehlikeli deprem bölgesindedir. Krucuova Kasabası nda zemin mesozoyik yaģlı kireçtaģlarından oluģur. Eski mahaller sırt üzerinde iken yeni mahalle alüvyona kurulmuģtur. Yer altı suyu derindedir. 2.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Üzümlü Kasabası ve çevresi paleozoyik yaģlı Ģistler ile kretase-paleosen yaģlı yarı kristalize kireçtaģlarından oluģmuģtur. Yer altı su seviyesi genelde 4-10 m arasında değiģmektedir. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Yenidoğan Kasabasında meskun sahanın zemini ve batı tarafındaki sırtlar neojen yaģlı kireçtaģı ve marnlardan oluģur. Doğu kesimin zeminin çakıl, kum, silt,kilden ibarettir. Yer altı suyu 4-5 m durumundadır. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Bozkır: ÇarĢamba Çayının iki yamascında kurulmuģtur. Zemin sert kireçtaģılarından oluģmuģtur. Fazla meyi.i, toprak örtüsünün kalın bulunmadığı sahalar yerleģim için uygundur. Yer altı su seviyesi Çökelez de 3 m, Harmanlar da 1-1,5 m derindedir. 4.Derecede tehlikeli deprem bölgesidir. Cihanbeyli: Doğu-batı yönünde akmakta olan derenin yamaçlarında genellikle düz birsahada kurulmuģtur. Zemin neojen yaģlı gevģek yapıda görsel kireçtaģlarından oluģur. Ortadan geçmekte olan derenin geniģ alüvyon sahasında yer altı suyu yüzeye yakındır. Bazı kısımlar bataktır. 4. Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Gölyazı, pliyosen yaģlı marnlı killi karasal bir formasyon üzerindedir.güneyinden Sarısu Deresi geçmekte olup civarı bataklıktır. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Yeniceoba Kasabasının güney ve batısında üst pliyosene ait konglomera çakıl ve kumtaģları mevcuttur. Meskun genellikle alüvyon üzerinde olup kuzey ve doğuya alüvyon geniģler.yer atı suyu derindedir.(4-20 m) 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Çeltik: Akgöl bataklığından ayrılan iki koldan birisi ilçe içinden diğeri ise doğusundan geçmektedir. Neojen yaģlı kireçtaģı, marn, kil ardalanması ve killer geniģ alan kaplar. Üzerleri ilçenin kuzeydoğusunda yüksekçe bir topoğrafyayı oluģturan yer yer kireçtaģı blokları içeren pliyosen yaģlı killre ve kuvarterner yaģlı birimlerce örtüdür. Yaygın Ģekilde ince taneli kumlu çakıllı killerden ibaret alüvyon çökelleroluģmuģtıur. Yer altı su seviyesi dereye yakın kısımlarda 1-2 m. Diğer yerlerde ise 4-6 m arasındadır. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir de meydana gelen depremde bazı evler ve camiler hasar görmüģtür. Çumra: Konya Ovasının düzlüğünde kurulmuģtur. Zemin kuvaterner yaģlı eski alüvyondan ibarettir. 3-4 m kalınlıkta nebati toprak örtüsü ile kapı, altta çakıl taģları ve gölsel kireçtaģları bulunur.yeralıt suyu derindedir. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. 24

41 Doğanhisar: Sultan Dağının eteklerinde bir vadiiçinde kurulmuģtur. Ġçinden Doğanhisar Çayı geçmektedir. Zemin ileçe merkezinde neojen yaģlı kireçtaģlarından, batıda mermerlerden oluģmuģtur. Düzlük kesimlerde kuzeyde bulunan KoçaĢ,ÇepiĢli Derelerininve Doğanhisar Çayının genç alüvyonlarına rastlanır.yeraltı suyu derindedir. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. AkĢehir-Ilgın deprem hattının etkisindedir.baģköy Kasabasında meskun yerlein büyük bir kısmı ve doğusundaki sahalar neojen yaģlı killi marnlı seviyeler üstünde çakıllı bir malzeme bulunur. Batıda kuzeyden güneye doğru Karaçay deresinin oluģturduğu birikintiler yer alır. Yer altı su seviyesi alüvyonda 2-4 m neojen formasyonunda 5-8 m derindedir. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Karaağa Kasabası içinden güneyden kuzeye doğru Karaağaç deresi geçer. Kasabanın zemini tamaıyla kuvaternere ait alüvyondan ibarettir. Yer altı suyu değiģik seviyelerdedir. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Emirgazi: Ġlçe kuzeyinde Arısama Dağından taģınarak oluģmuģ alüvyon yer alır. Kuzeybatısında kireçtaģı, kumtaģına rastlanır. Meskun saha içinde ve güneyde kireçtaģları yer alır. Dernlerde kum,kil, çakıl, kireçtaģı- marn Ģelinde ardalanmalı olarak devam ederek 100 m derinlikten sonra bazaltlara girer. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Ereğli : Ġlçenin topoğrafik eğimi kuzeyden güneye doğru artar. Güneyde Toros Dağlarınının eteklerinden gelen sellerin getirdiği birikinte konisi yaklaģık 15 m kalınlıktadır. Demiryolundan sonra düz alüvyon bir sahaya geçilir(konya Ovası).Yeraltı suyu derindedir. Ġvriz Çayı civarında 4-8 m arasındadır. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Güneysınır: Ġlçenin zemini paleozoyik yaģlı kristalize kireçtaģları ve kuvaterneryaģlı alüvyonla kaplıdır. Doğuda tepeliklerde gözlenen kirstalize kireçtaģları koyu gri, beyaz renkli olup çatlakları kalsitle dolmuģtur. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Hadim. Oldukça engebeli bir sahada kurulmuģtur. Güneyi geniģçe bir vadiye bakmaktadır. Ġlçe merkezi Ģist ve kireçtaģları üzerindedir. Bunların üzerine kompakt yapılı kireçtaģı seviyeleri gelmekte olup killi Ģistlerle diskordans veziyettedir. Kuzey ve güney yamaçlar arasındaki dar bir alanı alüvyon örter. Yer altı su seviyesi meskun sahada derindedir. Alüvyonda ise 3-4 m derindedir. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Hüyük: Ġlçenin zemini, kireçtaģı, silt, kil karıģımı ĢistleĢmiĢ marnlardan oluģmuģtur. Meskun yerlerin zemini, silt, kil karıģımı gevģek yapılı çökellerden ibarettir. Hafif meyilli geniģ düzlükler Ģeklindedir. Yer alıt suyu derindedir. 2.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Civar deprem merkezlerinin etkisindedir. Ilgın: Ġlçenin zemini tamamen alüvyonlardan oluģmuģtur. Batı ve kuzeydeki tepeler mesozoyik yaģlı mermerleģmiģ kireçtaģıları ve Ģistlerden meydana gelir. Güneydeki yüksek arazi kil marn kumlu çakıl gibi gevģek muhtemelen miyosene ait birimlerden oluģur.yer altı su seviyesi genellikle 3-4 m kanala doğru 1-2 m civarındadır. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Ġlçe Sultan Dağlarının kenarlarında bulunan Afyon-Ilgın deprem bölgesi içindedir. Argıthanı genellikle ova üzernde kurulmuģtur. Ortasından Argıthanı Çayı geçmektedir. Kasabanın doğu ve batısında az killi kum ve çakıllı alüvyon saha uzanır. Hafif engebeli kısımlarda neojen yaģlı kireçtaģları yer alır.yer alıt suyu mevsimlere göre değiģmekte olup kuzeyden güneye doğru 1-2,5 m derinlikte bazı yerlerde bahr aylarında 0,25-0,50 m ye kadar yükselir. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Afyon-Ilgın deprem hattı üzerindedir. Yukarıçiğil, Boğaz çayının ikiki tarafındaki meyilli tepeler üzerenide ve kısmen de nehir düzlüğünde kurulmuģtur. Zeminde neojen yaģlı gölsel kireçtaģları görülür. Üzeri killi toprakla örtülüdür. Yer altı suyu dere içindeki su seviyesindedir. Meskun sahada genellikle derindedir. 2.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Afyon-Ilgın deprem hattının etkisindedir. Kadınhanı: Meskun sahanın büyük bir kısımının zemini gri renkli killi marnlardan oluģmuģtur. Ġlçe merkezi enkaz örtüsüyle kaplıdır. Ġlçenin batısındaki Karakaya Tepesi Ģistlerden ibarettir. Paleozoyik yaģlı gnays, filit ve kuvarsitlerin güneybatıya doğru uzandığı görülür. Ġlçenin doğu ve batısında görülen kireçtaģları ise mesozoyik yaģlıdır.yer altı suyu derindedir. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. 25

42 Karapınar: Genel olarak bölgede neojen yaģlı kireçtaģıları ile marnlar mevcuttur. Üzeri alüvyonla örtülüdür. Genellikle meskun marnlar üzerindedir. Ġlçenin kuzeyve güneyinde kireçtaģlerı tüfler ile ardıģıklıdır. Güneyde volkanik kayaçlardan bazaltlara ve birçok volkan koniledrine rastlanır. Doğuda ise bazaltlardan sonra andezitler yer alır. Ġlçenin güneyinde buluna tepe suni bir dolgudur. Zeminin olasılıkla bazalttır. Ayrıca civarda geniģ sahaları kaplayan kumul yığınlar görülür. Yer altı suyu derindedir. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Kulu: Ġlçe, genellikle kuvaterner yaģlı alüvyon üzerindedir m derinde kumlu seviyelere rastlanır. Zeminde neojene ait sertleģmiģ beyaz renlkli killer görülür. Yer altı suyu genellikle 0,5 m derinliktedir. Ġlçe içinden geçen derenin civarı bataklık durumdadır. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Civar deperem merkezlerinin etkisindedir. Kozanlı Kasabasında çakıllı, killi, kireçtaģlı birirmler tepeleri oluģtururken meskun sahanın büyük bir kısmının zeminin oluģturan düz kısımlar ise alüvyondan meydana gelir. Kaletepe andezitlerden Mezarlıktepe bazaltlardan oluģmuģtur. Yer altı suyu alüvyon sahalarda 5-13 m arasındadır. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir.ömeranlı da zemin neojene ait karasal siltli, killi topraktan ibarettir. TavĢançalı Dağıbazalt tüflerden oluģmuģtur. Yer altı suyu kuzeyde 1,5-3 m, güneyde m derinliktedir. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Sarayönü: Ġlçede zemin kuzeydoğuda kireçtaģlarından oluģur. Diğer kısımlar alüvyondan ibarettir. Yer altı suyu istasyon civarında 2 mde, yukarı mahalle ve Belediye civarında 5-6 m derinliktedir. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Batısında kalan deprem merkezlerinin etkisindedir. BaĢhüyük Kasabasında zemin kil, kum ve çakıldan meydanan gelen alüvyondan oluģmuģtur. Yer altı suyu 1-3 m derinliktedir. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir.ladik Kasabasnda zemini kristalize kireçtaģları ile dere ve sel çökellerinden oluģmuģtur.kasabanın tamamı gevģek yapılı bu sel çökelleri üzerindedir. Yer altı su seviyesi kasabada,5-8 m deriliktedir. 3.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. SeydiĢehir: Paleozoyik yaģlı Ģistler, neojen yaģlı birimler ve kuvaterner yaģlı alüvyon yüzeyler. Tepedağ kısmında paleozoyik yaģlı metamorfik kireçtaģları bulunur. Ilıcatepe traverterler ile temsil olunur. Yer altı suyu 4-6 m derinliktedir. Ġlçenin güneyi ile güneybatısından geçmekte olan çiftçi çayınının oluģturduğu alüvyonda ise 2-3 m derinliktedir. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Gevrekli Kasabasının doğusundaki yükseklikler neojen yaģlı andezitlerden oluģmuģtur. Meskun genellikle az killi, kumlu, çakıllı alüvyon üzerindedir. Yer altı suyu 2-5 m arasındadır. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Ġnlice Kasabasının doğu ve güneyini çevreleyen tepeler volkanik malzemeden meydana gelir. Kuzeyi kaplayan düzlükler Koru Çayı ve diğer derelerin getirdiği alüvyonlardan oluģmuģtur. Yer altı suyu alüvyonda 3-10 m arasındaki derinliktedir. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Ortakaraviran da zemin Kozlu Deresinin ve yamaçlardan gelen suluarın taģıdığı birikintilerden oluģmuģtur. Doğuda ve kuzeyde ise volkanitler yer alır. Yer altı suyu 4-8 m arasındadır. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. TaĢkent: Bölgede temil devoniyen yaģlı Ģistler oluģtururu. Bu birimin içinde yer yer grovaklar ve ince tabakalar halinde kuvarsitler bulunur. ġistler üzerine permo-karbonifer yaģlı kireçtaģları gelir. Bu iki birim arasındaki dokanakta su kaynakları oluģmuģtur. YerleĢim alanında topoğrafya oldukça engebelidir. 5.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Tuzlukçu: YerleĢim yeri genel olarak kuvaterner yaģlı alüvyonlardır. Üst kumsundaki ince bir kil tabakasından sonra çapraz tabakalanmalı kum ve çakıl görülür. Zemin açısından oldukça zayıftır. DüĢük kotlu yerlerde su sızıntılarıyla oluģmuģ batak sahalar vardır. Doğuya doğru kumlu, kullu seviyeler artar. Su seviyesi derindedir. Batıdaki sahalardoa su seviyesi 3-5 m arasındadır. 1.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. Yalıhüyük: Ġlçe eski bir hüyüğün bat yamacında yamaç molozu üzerinde kurulmuģtur. Hüyüğün diğer kısımları marnlı formasyondan ibarettir. Çevresi genellikle Suğla Gölünün taģması sonucu biriken alüvyondan oluģmuģtur. Batı ve kuzeybatı tarafı gevģek yapıda temel olup temel zemini olarak zayıftır. Doğudaki alüvyonda yer altı su seviyesi daha yüksektedir. Hafif eğimli yamaçlar ise marnlardan oluģmuģtur. 4.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir. 26

43 Yunak: Hafif meyilli bir sahada kurulmuģtur. Arazi küçük dereciklerle ve büyük bir sel yatağı ile parçalanmıģ durumdadır. Meskunun zemini genellikle yakmaç molozlarından oluģmuģtur. Bazı sahalarda ice bir toprak tabakası ile örtülü kum ve çakıl altında ise kireçtaģı veya ayrıģmıģ volkanikkayaçlar bulunur. Dere civarında genç dere çökellerine rastlanır. Yer altı suyu yoktur. 2.Dereceden tehlikeli deprem bölgesidir.güneydeki deprem merkezlerinin tesirinde kalabilir. Harita A.5 Konya nın deprem haritası(mta-2006) 27

44 (A) COĞRAFĠK KAPSAM, KAYNAKÇA. Konya Ġli Kitabı, Fevzi Uçan 1998 Konya Ġli Turizm Envanteri, Turizm Ġl Müdürlüğü, 2003 M.T.A. Orta Anadolu 2. Bölge Müdürlüğü,2012 Taban,A.Kentlerin Jeolojisi ve Deprem Durumu,JMO,2000 BüyükĢehir Belediye BaĢkanlığı,

45 B. DOĞAL KAYNAKLAR B.1. Enerji Kaynakları B.1.1 GüneĢ Konya ilinde yıllık tüketilen toplam güneģ enerjisi miktarı net olarak ne kadar kullanıldığı hakkında bir çalıģma yapılmamıģtır. Fakat ilde yaz aylarında güneģ enerjisinden konutlarda yararlanılmaktadır. Tablo B.1.Konya Ġl Merkezinin GüneĢlenme Süresinin Aylık Ortalaması Tablo.B.2.Konya Ġl Merkezinin GüneĢ IĢınları ġiddetinin Aylık Ortalaması (Konya Meteoroloji Genel Müdürlüğü 2012) (Konya Meteoroloji Genel Müdürlüğü 2012) AYLAR ORTALAMA SÜRE (Saat ve Dakika) AYLAR ORTALAMA ġġddet (cal/cm 2 x dk.) Ocak 3,12 Ocak ġubat 4,32 ġubat Mart 6,06 Mart Nisan 7,59 Nisan Mayıs 8,39 Mayıs Haziran 10,25 Haziran Temmuz 11,17 Temmuz Ağustos 11,00 Ağustos Eylül 9,36 Eylül Ekim 7,09 Ekim Kasım 5,01 Kasım Aralık 3,03 Aralık Yıllık Ortalama 7,20 Yıllık Ortalama 377,51 B.1.2. Su Gücü Konya ilindeki akarsuların ÇarĢamba Çayı hariç, akıģ uzunlukları kısadır. Tümünün de rejimleri düzensizdir. ÇarĢamba Çayı Bozkır'ın batısındaki Hacımer Dağından, Sırıstad adı altında 2200 m. kotundan çıkmaktadır. ÇarĢamba Çayı'na ait su toplama havzası alanı (yağıģ alanı) km 2 olup, akım debisi 32.5 m 3 /sn. ile 0.24 m 3 /sn arasında değiģmekte ve ortalama debi saniyede 4.5 metreküp olmaktadır. ÇarĢamba Çayı'nın fazla suları Çumra'dan itibaren tali kanallarla DSĠ ana tahliye kanalına taģınır. Buradanda Tuz Gölü'ne ulaģır. Meram Çayı, Konya'nın kuzeybatısında BaĢarakavak Köyü civarında bulunan Akdağ yamaçlarındaki kaynaklardan boģalmaktadır. Altınapa Köprüsü'nden sonra Meram deresi ile birleģerek, Meram Çayı adı altında Konya Meram Mevkiinde ovaya ulaģır. Meram Çay'nın yağıģ alanı km 2 olup ortalama akım debisi 1.07 m 3 /sn'dir. May Deresi, Hatunsaray deresi olarakda isimlendirilir. Konya'nın güneybatısındaki dağlarda bulunan kaynaklardan boģalmaktadır. May Deresi'nin yağıģ alanı 724 km 2 olup ortalama akım debisi m 3 /sn'dir. Sille deresi ise Güvenlik dağları'ndan çıkarak Meram Çayı'nın kuzeyinden akar, uzunluğu 11 km'dir.diğer akarsular, Ġvriz Çayı,Zanapa Çayı, GümüĢler Deresidir. Ġvriz Çayı ortalama debisi 5.64 m 3 /sn. olup yağıģ alanı 41 km 2 dir. Zenapa Çayı drenaj alanı 233 km 2 olup yıllık ortalama debisi m 3 /sn'dir. GümüĢler Deresi'ne Tabakhane Deresi'de denir. Drenaj alanı 620 km 2 'dir. Yaz aylarında tamamen kurur. Cihanbeyli - Kulu yöresindeki en önemli akarsu Ġnsuyu Deresi'dir. Akım debisi 295 lt/sn olup yağıģlı dönemlerde Tuz Gölü'ne kadar ulaģır. 29

46 Tablo B.3 Konya Ġli Su Kaynakları Potansiyeli (DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Ortalama akıģ(hm 3 /yıl) Uludere 143,2 BeyĢehir Gölü 446,0 ÇavuĢ Deresi 37,4 Süberte Çayı 117,9 ÇarĢamba Çayı 164,8 Zanapa Deresi 233,6 May Deresi 53,6 Meram Çayı 51,0 Sille Deresi 2,0 Ġnsuyu Deresi 14,7 Göksu Nehri 818,7 Yunak Gökpınar Deresi 223,2 Ilgn Deresi 124,0 Bakırpınarı, Zengi, BeĢgöz Kaynakları 36,4 Diğerleri 472,5 Ġlimizde 2939 hm 3 /yıl yerüstü, 1508 hm 3 /yıl yer altı olmak üzere toplam su potansiyeli vardır. Tablo B.4 Doğal Göl Yüzeyleri(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Yüzey alanı(ha) BeyĢehir Gölü Tuz Gölü AkĢehir Gölü Bölge Müdürlüğümüz görev alanı içerisinde değildir. HotamıĢ Gölü Ereğli Akgöl 8504 TabloB.5 Baraj Rezervuarı Yüzeyleri(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Yüzey alanı(ha) Apa Barajı 1260 May Barajı 677 Altınapa Barajı 298 Sille Barajı 34 Ġvriz Barajı 483 Derebucak Barajı 78 TabloB.6 Seddeleme Rezervuarı Yüzeyleri(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Yüzey alanı(ha) ÇavuĢçu depolaması 2797 Suğla depolaması

47 TabloB.7 Akarsu Yüzeyleri(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Yüzey alanı(ha) Göksu Nehri 37 ÇarĢamba Çayı 14 Süberte Çayı 3 Diğerleri 17 Tablo B.8 Gölet Rezervuarı Yüzeyleri(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Adı Yüzey alanı(ha) May Göleti 28 Osmancık Göleti 18 Mecidiye Göleti 46 Bulcuk Göleti 14 Doğanhisar Göleti 23 Evliyatekke Göleti 14 BaĢhüyük Göleti 32 Derbent Göleti 18 DeĢtiğin Göleti 16 Ladik Göleti 31 Çayhan Göleti 48 Cihanbeyli Göleti 173 Akviran Göleti 40 Çukurçimen Göleti 8 Bostandere Göleti 40 AydoğmuĢ Göleti 65 Hadim Göleti 8 Güneydere Göleti 10 Karaağa Göleti 25 Çiftliközü Göleti 25 AĢağıçiğil Göleti 25 Beykavağı Göleti 17 ÇavuĢ Göleti 16 Ayaslar Göleti 23 TaraĢçı Göleti 11 Selçuklu Malas Göleti 33 Hadim Ġnönü Göleti 12 31

48 Ġlimizde DSĠ tarafından etüt programında yer alan veya ileriki yıllarda ele alınacak olan hidroelektrik enerji projeler aģağıdaki gibidir. ĠnĢaatları halen devam etmektedir. Tablo B.9 ĠnĢaat halindeki baraj, hidroelektrik santraller ve depolamalar (DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü ) Sıra No Baraj ve HES Tesisinin Adı Ġli Amacı 1 BağbaĢı Barajı Konya Sulama+Derivasyon 2 HotamıĢ Depolaması Konya Sulama 3 Bozkır Barajı Konya Sulama+Enerji 4 AfĢar Barajı Konya Sulama 5 Damlapınar Barajı Konya Sulama B.1.3. Kömür Konya ili sınırları içerisinde linyit kömürü rezervleri bulunmaktadır. Bunlar;Tablo B.3. de verilmiģtir. Tablo: B.10 Konya Ġli Kömür Rezervleri (M.T.A. Bölge Müdürlüğü-2011) ĠLÇE KÖY MEVKĠ TENÖR VE KALĠTE BeyĢehir Karadiken AID: Kcal/kg Su : %47.62 Kül: %25.24 Kükürt:%1.09 BeyĢehir Avdancık AID: 1155 Kcal/kg Su : %45.57 Kül: %23.03 Kükürt:%1.10 BeyĢehir Akburun Eylikler AID: 700 Kcal/kg Su : %36.98 Kül: %6.83 REZERVLER Görünür t. Görünür t. Üretim t. Muhtemel t. Potansiyel t. DĠĞER BĠLGĠLER Ortalama kömür kalınlığı 6.75 m. Derinliği 45 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 8-14 m, Derinliği 45 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 1 m, Derinliği 45 m. dir. SeydiĢehir Akçalar AID: 1083 Kcal/kg Su : %48.88 Kül: %27 Kükürt:%1.10 Ilgın Harami Köy AID: 2239 Kcal/kg Su: %50.31 Kül: Ilgın Kurugöl AID: 2180 Kcal/kg Su: %50.30 Kül: Açık ĠĢ.Görünür t. Kapalı ĠĢ Görünür t. Açık ĠĢ.Üretilebilir t. Görünür t. Görünür t. 32 Ortalama kömür kalınlığı 3.2 m, Derinliği 30 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 8 m, Derinliği 35 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 7.60 m, Derinliği m. dir.

49 Ilgın Bulcuk Zuhur, Ilgının 10 km. güneyindedir. Ekonomik değildir. Ilgın Yukarıçiğil Ilgının 25 km. güneyinde olun zuhur, tatlı su kalkerleri içinde yer alır. Kömürün kalınlığı 1 m. kadardır. Karapınar MTA Genel Müdürlüğünün ruhsatlı sahalarında sondajlı arama çalıģmaları devam etmektedir. Selçuklu Sille BaĢarakavak Zuhur, BaĢarakavağın 2.7 km. güneyindedir. Kalınlığı en fazla 4 cm. olup ekonomik değildir. Yalıhüyük Suğla Gölü Yalıhüyüğün 500 m. Kuzey doğusunda Suğla Gölü tabanındaki genç çökeller içinde 30 cm kalınlığında çok killi bir linyit damarı vardır. B.1.4 Doğalgaz B.1.5 Rüzgar Konya il sınırları içerisinde doğalgaz rezervi bulunmamaktadır. Konya ilinde (merkez) hakim rüzgar yönü Kuzey (N)'dir. Bu kuzey yönlü rüzgarlar en fazla temmuz ayında esmektedir. Ġl sınırlarında yıllık ortalama rüzgar hızı Tablo.B.11 de verilmiģtir. Tablo B.11. Aylara göre rüzgar hızı ortalamaları (m/sec.) (Meteoroloji Bölge Müdürlüğü 2012) AYLAR SON 37 YILLIK B.1.6 Biyokütle Yıllık ort. 1,7 2,2 2,4 2,2 2 2,3 2,6 2,4 1,9 1,6 1,6 1,8 1,7 Biyogaz üretimi ve biyomas enerji potansiyeli bakımından Konya Ġli geniģ bir kapasiteye sahiptir.ġöyleki;biyogaz ve dolayısıyla biyomas enerji üretiminde kullanılan hammadde kaynakları genellikle Ģunlardır. a)hayvansal sıvı ve katı atıkları ve altlıkları b)çiftlik atıkları ve sap ve saman benzeri bitkisel atık ve artıklar c)belediye çöplerinin organik kısmı d)arıtma çamurları B.1.7 Petrol Konya il sınırları içerisinde petrol rezervi veya rafineri bulunmamaktadır. B.1.8 Jeotermal Sahalar Konya yöresinde bugün için sıcaklığı 20 C ile 55 C arasında değiģen sıcaklıkta kaynak ve kuyular mevcuttur. Bunlar Ilgın, Cihanbeyli, Tuzlukçu, Karapınar, BeyĢehir, SeydiĢehir, Ereğli, Meram ve Karatay ilçelerinin yakın çevresinde yer alırlar. Ilgın Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 40.5 ºC ve Debi 30 lt/sn 2. Sıcaklık 41.6 ºC ve Debi 130 lt/sn 33

50 3. Sıcaklık 41.6 ºC ve Debi 50 lt/sn 4. Sıcaklık 27 ºC ve Debi 2,5 lt/sn (ÇavuĢcugöl) 5. Sıcaklık 27.5 ºC ve Debi 2,5 lt/sn (ÇavuĢcugöl) 6. Sıcaklık 25.5 ºC ve Debi 0,5 lt/sn (ÇavuĢcugöl) 7. Sıcaklık 29 ºC ve Debi 5 lt/sn (ÇavuĢcugöl) Cihanbeyli ve Civarı: 1. Sıcaklık 49 ºC ve Debi 30 lt/sn (Bozdağ) 2. Sıcaklık 45 ºC ve Debi 100 lt/sn (Yapalı) 3. Sıcaklık 29 ºC ve Debi 1,2 lt/sn (Ilıcapınar) 4. Sıcaklık 33 ºC ve Debi 0,5 lt/sn (Eskimüshilsu) BeyĢehir Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 35.1 ºC ve Debi 0,25 lt/sn (Ilıca) 2. Sıcaklık 34,5 ºC ve Debi 16 lt/sn (YeĢildağ) SeydiĢehir Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 38 ºC, Debi 60 lt/sn (Kavakköy) 2. Sıcaklık 43 ºC ve Debi 40 lt/sn (Kavakköy) 3. Sıcaklık 31.4 ºC ve Debi 0,1 lt/sn (Ilıca) 4. Sıcaklık 32.1 ºC ve Debi 0,2 lt/sn (Ilıca) 5. Sıcaklık 27.1 ºC ve Debi 1,5 lt/sn (Höyük Tepe GD su) 6. Sıcaklık 48 ºC ve Debi 30 lt/sn (Bükçe Köyü) Hüyük Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 35 ºC ve Debi 7,1 lt/sn (KöĢkköy) 2. Sıcaklık 35 ºC ve Debi 11 lt/sn (KöĢkköy) 3. Sıcaklık 25 ºC ve Debi 1-1,5 lt/sn (ÇavuĢköy) 4. Sıcaklık 26 ºC ve Debi 2-2,5 lt/sn (ÇavuĢköy) Ereğli Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 28 ºC,Debi 0,45 lt/sn (Kükürtlü kaynağı) Karatay Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 42 ºC ve Debi lt/sn (Ġsmil) 2. Sıcaklık 42.7 ºC ve Debi lt/sn (Ġsmil) Tuzlukçu Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 46 ºC ve Debi 30 lt/sn Meram Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 55 ºC ve Debi 30 lt/sn (Ġnlice) Karapınar Ġlçesi ve Civarı: 1. Sıcaklık 30.3 ºC ve Debi 30 lt/sn 34

51 Tablo.B.12. Sıcaksu Kaynakları ve Ġçmeceler (MTA Orta Anadolu 2. Bölge Müdürlüğü 2012) ĠLÇE MEVKĠ KAYNAĞIN TENÖR VE KALĠTE DEBĠ DĠĞER BĠLGĠLER CĠNSĠ BeyĢehir Malanda Ġçmecesi Ġçmece Suyu Sıcaklık: 13 ºC ph: lt/sn BeyĢehir YeĢildağ Sıcaklık: 34.5 ºC Kaynakların kaptajı ph: 8,8 Toplam mineralizasyon 279 mg/lt 16 lt/sn yoktur. Küçük bir havuz ve 2 daireli terk edilmiģ bir otel ile kabinler vardır. BeyĢehir Sevindik Köyü Kaplıca Suyu Sıcaklık: 21 ºC ph: lt/sn Radyoaktivite:8.4 eman Toplam mineralizasyon mg/lt BeyĢehir KaĢaklı Kaplıca Suyu Sıcaklık: 33 ºC ph: 7.25 Radyoaktivite:7.6 eman Toplam mineralizasyon mg/lt BeyĢehir Ġsaköy Kaplıca suyu Sıcaklık: 23,1 ºC ph: 7,25 Toplam mineralizasyon 1221,51 mg/lt BeyĢehir Doğanbey Seyrik Mevkii Maden suyu Sıcaklık: 18,2 ºC ph: 2,96 Toplam mineralizasyon 1221,51 mg/lt BeyĢehir Kükürt Pınarı Kaplıca Suyu Sıcaklık: 20 ºC ph: 5.8 Radyoaktivite:13 eman Toplam mineralizasyon mg/lt Cihanbeyli EkĢimüshilsu Ġçmece Suyu Sıcaklık: 33 ºC ph: 6.9 Radyoaktivite: 6 eman Toplam mineralizasyon 4600 mg/lt Cihanbeyli Alaman Kuyusu Maden Suyu Sıcaklık: 17.5 ºC ph: 6,7 Toplam mineralizasyon 5139,5 mg/lt Cihanbeyli Ilıcapınarı Kaplıca Suyu Sıcaklık: 29 ºC ph: 7,1 Radyoaktivite:9 eman Toplam mineralizasyon 4587,89 mg/lt Cihanbeyli Kaplıca Suyu Sıcaklık: 49 ºC Debi: 30 lt/sn Doğanhisar Karaağa Maden Suyu Sıcaklık: 14.5 ºC ph: 6 Doğanhisar Karaağa Ġçmecesi Ġçmece Suyu Sıcaklık: 13 ºC ph: 6 Ereğli Kükürtlüsu Kaplıcası Kaplıca Suyu Sıcaklık: 28 ºC ph: lt/sn Çamur olarak da faydalanılmaktadır. Sıcaklığın düģük, 2,5 kimyasal içeriğinin az lt/sn olması nedeniyle fazla değildir. Kaptajı yoktur. Debisi 0,05 lt küçük olduğundan bugünkü koģullarda iģletilmesi ekonomik değildir. 2 lt/sn 0,5 lt/sn 1,2 lt/sn 0.04 lt/sn 0.5 lt/sn Kaynağın ilkel bir kaptajı vardır. Kaptajı yoktur.herhangi bir tesis bulunmamakta dır. Kaptajı yoktur. Bölgede terk edilmiģ bir maden suyu tesisi vardır. MTA Genel Müdürlüğü tarafından bulunmuģtur. ĠĢletme kurulum aģamasındadır. Kaptajı yoktur.herhangi bir tesis bulunmamakta dır. Hüyük KöĢk Kaplıca Suyu Sıcaklık: 35 ºC ph: Modern tesisler

52 Toplam mineralizasyon 1298 mg/lt Radyoaktivite:9,1 eman Hüyük ÇavuĢ Kaplıca Suyu Sıcaklık: ºC ph: 6.52 Toplam mineralizasyon 1181 mg/lt Sertlik : Hüyük Görünmez Maden Suyu Sıcaklık: 18 ºC ph: 6.6 Toplam mineralizasyon mg/lt lt/sn 1-2,5 bulunmaktadır. Kaptajı yoktur. Tesis bulunmamaktadır. Ilgın ÇavuĢçugöl Kaplıcası Kaplıca Suyu Sıcaklık: 30 ºC ph: 7.3 Radyoaktivite : 10 eman Toplam mineralizasyon 590 mg/lt Ilgın Ilgın Kaplıcası Kaplıca Suyu Sıcaklık: 41.6 ºC ph: 7,6 Radyoaktivite:19.1 eman Toplam mineralizasyon mg/lt Karapınar Üzecek Dağı Yarımca Yaylası Karapınar Nasippınarı Maden suyu Sıcaklık: 20 ºC ph: 6,53 Toplam mineralizasyon 5207,41 mg/lt 12 Kaptajı vardır. Tesis bulunmamaktadır. 50 Büyük ve modern tesisler bulunmaktadır. Sıcaklık: 30.3 ºC 30 Sondaj kuyusunun derinliği 150 metredir. 2 lt/sn Kaptajı yoktur. Tesis bulunmamaktadır. Karatay Ġsmil Kaplıca Suyu Sıcaklık: ºC Soğuksu amaçlı 19 adet sondaj yapılmıģ olup, kuyu derinlikleri metre arasında değiģmek tedir. Sıcaksu amaçlı olarak M.T.A. tarafından yapılan 2 adet kuyunun biri 320 m,diğeri ise 674 m dir. SeydiĢehir SeydiĢehir Kaplıcası Kaplıca Suyu Sıcaklık: ºC ph: 7 Radyoaktivite : 8-20 eman Toplam mineralizasyon 787,53 mg/lt SeydiĢehir Kavakköy Sıcaklık: ºC ph: Toplam mineralizasyon 3000 mg/lt (ortalama) SeydiĢehir Hüyük T. Maden suyu Sıcaklık: 27,1 ºC ph: 7,1 Toplam mineralizasyon 1285,7 mg/lt 0,1-0, Sıcaklık ve debisi değiģik olan çok sayıda kaynak ile iki adet sondaj kuyusu bulunmaktadır. Gaz içeriği fazladır. 1,5 lt/sn Kaptajı yoktur. Tesis bulunmamaktadır. Tuzlukçu Pazarkaya K. Kaplıca suyu Sıcaklık: 46 ºC 30 lt/sn 1 adet sondaj kuyusu bulunmaktadır. ĠĢletme kurulum safhasındadır. 36

53 B.2. Biyolojik ÇeĢitlilik B.2.1 Ormanlar Konya il sınırları içerisinde bulunan orman alanları hektardır. Ġlin orman alanlarının % 40'ı çam, %20'si ardıç, %27'si meģe, %13'ü göknardır. Bunlardan baģka dağ yamaçları ile düzlüklerde bir miktar yabanarmudu (Ahlat), az miktarda karağaç görülür. Ayrıca Aladağ mevkiinde az miktarda zeytinlik vardır. Bozkır yöresinde Alıç ağaçları bulunmaktadır. Ġlin bazı sulanabilir alanları ve dere boylarında kavaklıklar oluģturulmuģtur. B Odun Üretimine Ayrılan Tarım Alanları B.2.2. Çayır ve Mera Konya ili merkezinde çayır ve meraların toplamı hektardır. Merkez ve tüm ilçeler dahil çayır ve meraların toplamı ise hektardır. Meraların büyük bir bölümü ise bilinçsiz ve yanlıģ otlatma ile otlak özelliğini kaybetmiģtir. sürüme elveriģli olmayan araziler üzerindeki orman veya çalı gibi doğal bitki örtüsünün tahrip edilmesi bu alanları erozyon tehlikesi ile karģı karģıya bırakmıģtır. B.2.3. Sulak Alanlar(DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü 2012) Konya ili dahilindeki doğal sulak alanlar: Tuz Gölü, BeyĢehir Gölü, AkĢehir Gölü, ÇavuĢçu Gölü, Ereğli Akgöl, Bolluk Gölü, Kulu Gölü, Kozanlı Gökgöl, Uyuz Gölü, Samsam Gölü, Tersakan Gölü, Meke Gölü, Acı Göl, HotamıĢ Sazlıkları, Obruk Gölü, Meyil Gölü, Çıralı Göl, Kızören Obruğudur. Ancak bu sulak alnların bir kısmı kaybedilmiģ bir kısmı ise zarar görmüģür: B Tamamen Kaybedilen Sulak Alanlar Suğla Gölü ha. Samsam Gölü 830 ha. Tersakan Gölü ha. Yarma Bataklığı ha. Arap Çayırı ha. HotamıĢ Sazlığı ha EĢmekaya Sazlıkları ha. Karapınar Ovası ha. Ereğli Sazlıkları ha. Toplam ha. B Zarar Görenler Tuz Gölü ha. Kozanlı Gölü 650 ha. Kulu Gölü ha. Bolluk Gölü ha Çavuçcu Gölü Ereğli Sazlıkları ha. Toplam

54 TUZ GÖLÜ: Doğudan Kızılırmak, güneyden Obruk, batıdan Cihanbeyli ve kuzeyden Haymana Platolarıyla çevrili çukur alanın kuzeydoğusundaki en alçak bölümünde yer almaktadır. Van Gölü nden sonra Türkiye nin 2. büyük gölüdür. Kapalı bir havzada yer alan göl Türkiye nin tuz ihtiyacının büyük bir kısmını karģılar. Göl alanı hektardır. Konu ile ilgili ayrıntılı bilgi F.5.6. Sulak Alanlar bölümünde verilmiģtir. Tuz Gölü BEYġEHĠR GÖLÜ: BeyĢehir ilçesinin kuzeyinde, ġarkikaraağaç ilçesinin güneyinde, Sultan ile Anamas Dağları arasındaki tektonik çukurlukta yer alan ülkemizin en büyük tatlı su gölüdür. Göl alanı toplam 653 km² dir. Gölde 32 adet ada ve adacıklar vardır. Gölü besleyen 27 adet çay ve dere vardır. BeyĢehir Ġlçesi, Adaköy Kasabasında BeyĢehir Gölü kenarında Absıngır Sazlığı, Karadiken Köyü yakınlarında BeyĢehir Gölü kenarında Karadiken Sazlığı, YeĢildağ Kasabasında, BeyĢehir Gölü nün kıyılarında Gür Sazlığı ve Bayatan Sazlığı vardır. EREĞLĠ - AKGÖL: Ereğli Ovasının çukur kesimlerinde Toroslardan inen suların oluģturduğu, batıda Akgöl, göl çevresinde bulunan sazlık ve kamıģlık alanlar, irili ufaklı çok sayıda kum ve çamur adacıklarından, geniģ çayırlardan oluģmuģ bir ekosistem iken son yıllarda yaģanan kuraklık ve alanı besleyen kaynaklar üzerine Ġvriz ve Ayrancı barajları yapıldığı için göl kurumak üzeredir. SUĞLA GÖLÜ: Yalıhüyük ve SeydiĢehir ilçeleri sınırlarında kalmaktadır. Güneybatıdan Toroslarla sınırlandırılmıģtır. DSĠ ce depolama alanı olarak kullanılmaktadır. HOTAMIġ GÖLÜ: Karapınar ve Çumra arasında yer alan göl; çok geniģ ve sık sazlıklarla kaplıdır. Bölgeye gelen su kanallarının, Tuz Gölü ne yönlendirilmesiyle, bu alan beslenemeyerek kurumaya baģlamıģtır. Bölgede kuluçkaya yatan kuģ türleri; balaban, ak kutan, tepeli kutan, gece balıkçılı, alaca balıkçıl, küçük ak balıkçıl, erguvan balıkçıl, çeltikçi, kaģıkçı,boz kaz,dik kuyruk, turna, uzun bacak, vb. gibidir. HotamıĢ Bataklığı'nın ortasında olup çevresi sazlık, kamıģlık halindedir. HotamıĢ Bataklığı 120 km2'lik bir alanda ÇarĢamba Çayı'nın taģıdığı sularla meydana gelmiģtir. HotamıĢ Gölü kurumuģ olup alan tarıma açılmıģtır. YağıĢlı dönemlerde sadece Adakale ile Sürgüç arasında küçük bir alanda su birikmekte yaz aylarında burası da kurumaktadır. AKġEHĠR GÖLÜ: AkĢehir Ovası'nın kuzeyinde Sultan Dağları'nın kuzeydoğu kenarı ve Emir Dağları arasında 353 km2'lik bir alanı kaplar. Suları tatlı, organik maddelerce zengin ötrofik bir göldür. AkĢehir Gölü yaz aylarında kurumaktadır. Sulak alanlar Yönetmeliği gereği AkĢehir 38

55 Gölünün yönetim planı hazırlatılarak Nisan 2008 de Ulusal Sulak Alan Komisyonunda görüģülerek onaylanmıģtır. ILGIN-ÇAVUġÇU GÖLÜ: Ilgın ilçesinin 7 km. kuzeybatısındadır. Alanı ortalama hektardır. Sulama suyu olarak kullanılmaktadır. Balıkçılık, avcılık ve kuģ gözlemi yapılmaktadır. Suları Ilgın Ġlçesi ve Atlantı ovası sulamasında kullanılmaktadır. BOLLUK GÖLÜ: Cihanbeyli ilçesinin 39 km. güneyindedir. Ortalama alanı hektardır. Suları sodalı olduğundan kullanma ve sulama suyu olarak kullanılmamaktadır. 1. Dereceden Doğal Sit alanıdır. Gölde Na2 SO4 üretimi yapılmaktadır. KARAPINAR OVASI: Çok geniģ ve düz olan Karapınar Ovası Konya'nın doğusunda uzanır. su düzeyi yarım metreyi geçmeyen aģırı tuzlu bataklık görünümündedir. 19 km2'lik bir alanı kaplar. Ovada; Çıralı, Meyil, Meke ve Acıgöl bulunmaktadır.bu göller hakkında detaylı bilgi F.5.6. Sulak Alanlar bölümünde verilmiģtir. Meke Krater Gölü MEKE KRATER GÖLÜ: Karapınar-Ereğli karayolu yakınında Karacadağ bölgesinde 3 km 2 'lik bir alanda yer alır. Suları tuzlu volkanik göllerdir. Tipik bir krater gölüdür. HADĠM YERKÖPRÜ ġelalesġ; Orta Torosların yaylalarından doğan kaynaklarla beslenen Göksu Nehri,Hadim ilçemizin Yerköprü mevkiinde oluģan Ģelalesiyle doyumsuz güzellikler aksettirmektedir. KOZANLI GÖLÜ(GÖKGÖL): Kulu Ġlçesinin 20 km. batısında, Kozanlı Kasabasındadır. 50 ha büyüklüğündeki gölün çevresi sazlıktır, 65 tür kuģ ve tatlı su balıkları barınır. Göle, Kozanlı Çayı ve Samsam Kanalı ile 2 adet su giriģi bulunmaktadır. Samsam kanalı DSĠ tarafından Samsam Gölü sularını Kozanlı Gölüne ulaģtırmak için yapılmıģtır. Sulama amaçlı bir kanal ile göl sularını boģaltmaktadır. Sulama fazlası sular, Tuz Gölüne kadar ulaģmaktadır. Üreyen türler arasında kara 39

56 boyunlu batağan, alaca balıkçıl, çamurcun, elmabaģ patka, sakarmeke, bıyıklı sumru sayılabilir.tuz Gölündeki flamingoların bazıları Kozanlı Gölünden beslenir. Gölde balıkçılık, sazcılık, avcılık, kuģ gözlemi yapılmaktadır. Sulama suyu olarak kullanılmaktadır.göl çevresindeki düzensiz otlama, tarım alanlarından kaynaklanan kirlilik,gölün sorunlarıdır. Göl 1996 yılında sit alanı ilan edilmiģtir. Kozanlı Gölü SAMSAM GÖLÜ: Kulu Ġlçesinin 25 km. güneybatısındadır. Sulama kanalları sebebiyle kurumaya yüz tutmuģtur. Suları Kozanlı Gölüne kanal ile drene edilmektedir.maksimum alanı 830 ha dır. Yer altı suyu, birkaç küçük dere ve yağıģlarla beslenen küçük, sığ bir tatlı su gölüdür. Suyu güneydeki bir kanal yoluyla Kozanlı Göl e oradan da güneydoğu yönüne akarak Tuz Gölü ne ulaģır. Gölün yakın çevresi çayırlıklarla çevrilidir, suları çekilince göl tabanı geçici bir bitki örtüsü ile kaplanır ve yaz sonunda tümü kurur. Samsam Gölü 1992 yılında sit alanı ilan edilmiģtir yılında DSĠ gölü kurutmak amacı ile Kozanlı Gölü ne giden kanalın derinleģtirilmesi ile alanı 400 ha a kadar düģmüģ ve kuruyan bölgelerinde tarım yapılmaktadır. Samsam Gölü 36

57 UYUZ GÖLÜ:Ankara Ġli sınırları dahilinde olan Çöl Gölü nün güneyinde yer altı suyu ile beslenen en derin yeri 1.5 m olan 15 ha lık bir alanı sahip kıyıları sazlık küçük bir tatlı su gölüdür yılında sit alanı ilan edilmiģtir. Uyuz Gölü TERSAKAN GÖLÜ:Cihanbeyli ilçesinin 34 km. güneydoğusundadır. Ortalama alanı hektardır.1. Dereceden Doğal Sit Alanıdır. Suları tuzludur. Gölden Na2 SO4 üretimi yapılmaktadır. Göl tamamen kurumuģtur. SARIOT GÖLÜ: Bozkır Ġlçesi, Dereköy Kasabası, Sarıot Yaylasındadır. Aygır Mevkiinden doğan ÇarĢamba Çayına 4 adet düdenle bağlantısı vardır. Yaz aylarında kurumaktadır.alanı yaklaģık 100 hektardır.angıt, dağ ördeği, balıkçıl kuģları görülmektedir.derinliği 1-2m. Arasındadır. Alanı 1 km 2 dir. Sarıot Gölü 37

58 DĠPSĠZ GÖL:Bozkır Ġlçesi, Sülek Yaylası Mevkiinde bulunan gölün çevresi yaklaģık 500 m., derinliği 33 m. olup alanı yaklaģık 2 ha dır.gölün dibinde volkanik bir akıntı vardır.gölde sazan, yağ balığı, yaban ördeği yaģamaktadır. Dipsiz Göl ACI (CĠHANBEYLĠ) GÖL: Cihanbeyli Ġlçesindedir. Gölyazı Kasabasına 3 km uzaklıktadır. Suları acı bir göldür.göl kurak mevsimlerde irili ufaklı kısımlara bölünmektedir. Gölde flamingolar yaģamaktadır. KUġÇA GÖLÜ: Cihanbeyli Ġlçesi, KuĢça Kasabası yakınlarında yazları kuruyan kıģları yağıģlarla oluģan KuĢça Gölü vardır. Kenarları sazlıktır. KARA GÖL: TaĢpınar Kasabası nın 8 km. doğusundadır. TaĢpınar Kasabasında Karagöz mevkiinde dipten beslenen sazlıklar vardır. OBRUK GÖLÜ: Çumra Ġlçesinde bulunan Obruk Gölü, tektonik bir göldür. Canlı yaģamamaktadır. Çevresi 150 m. dir. Derinliği 60 m. dir. Suları sulama suyu olarak kullanılır. 38

59 Obruk Gölü ÇAVUġÇU GÖLÜ: Battal ve ÇebiĢçi dereleri tarafından beslenen bir tatlısu gölüdür. Kuzey ve güneyinde seddeler bulunmaktadır. Gölden suyun çıkıģı tamamıyla kontrol altındadır. Göl çevresindeki bitki örtüsü sadece birkaç küçük sazlıktan ibarettir. Ilgın Ġlçesinin 7 km. kuzeybatısındadır. Alanı ortalama 1200 ha dır. Suları tatlı olduğu için sulama suyu olarak kullanılmaktadır. Balıkçılık, avcılık, kuģ gözlemi yapılmaktadır. Alanda bıyıklı sumru, macar ördeği bulunmaktadır. Göl 1992 yılında sit alanı ilan edilmiģtir. Göl eski haliyle 5000 ha alanı kaplamaktaydı, gölün iki tarafına yapılan seddeler nedeniyle 1200 hektar ortalama alana sahiptir. Su seviyesi yüksek olduğu yıllarda suyu Atlantı Kanalı vasıtasıyla Sakarya Nehri ne boģalmaktaydı. ÇavuĢçu Gölü nü besleyen kaynaklar 1960 yılında Bulcuk, Eldes, Tekke göletleri ile tutulmuģ ve göl kuzey ve güneyindeki sulakalanlar kurutulmuģ ve tarıma açılmıģtır. Gölde yapılan seddeler ile Ilgın ve Atlantı Ovalarında toplam ha lık alan sulanmaktadır. Ilgın ÇavuĢçu Gölü 39

60 ACI GÖL: Karapınar-Ereğli Karayolu kenarındadır. Karapınar Ġlçesine 10 km. mesafede olup çevresi 5700 m, çapı 1500 m. dir. Derinliği m. arasında değiģmektedir. Göl yeryüzü seviyesinden 70 m aģağıda olup doğusu sığdır. Suyu sülfatlı tuzlar içerdiği için acıdır. 1.derecede doğal sit alanıdır. Acı Göl MEYĠL GÖLÜ: Karapınar Ġlçesinin kuzeybatısında, ilçe merkezine 35 km. uzaklıktadır. Çapı m, derinliği m arasındadır. Meke, Acı, Çıralı Gölleri gibi volkanik göldür. Suyu tatlı olan göl, balık üretimine elveriģlidir. Meyil Gölü ÇIRALI GÖL:Karapınar Ġlçesine 31 km. uzaklıkta olup ilçenin kuzey-batısındadır. Alanı m 2 dir. Derinliği yaklaģık 35 m., çapı yaklaģık 350 m. dir. Çöküntü gölü olup etrafında 40

61 gözenekli kalkerler bulunmaktadır. Gölün doğusundaki Tığrızlık adındaki mağaradan dehlizlerle diğer mağaralara geçit olduğu rivayet edilir. Tatlı su gölü olup doğa harikası bir göldür. Çıralı Göl KULU GÖLÜ: Kulu-Düden Gölü, Kulu Ġlçesinin 5 km doğusunda, Tuz Gölünün kuzeybatısında yer alan sığ bir göldür. Sular hafif tuzludur. Ortalama alanı 860 ha dır. Su giriģi Değirmenözü (Kulu) Deresi ile olmaktadır.gölü boģaltan kaynak yoktur. Göldeki dokuz adanın üzeri otlarla kaplıdır. Alan önemli sayıda yaz ördeği, pasbaģ patka, dikkuyruk, kılıçgaga, büyük cılıbıt,akdeniz martısı, gülen sumru barındırır. KıĢın göl donar yılında sit alanı olarak ilan edilmiģtir. Göl, Tuz Gölü Özel Çevre Koruma Bölgesi sınırları içindedir. Barındırdığı yaban hayatından dolayı kuģ gözlem alanıdır. Kulu Gölü 41

62 BEġGÖZ GÖLÜ:Sarayönü Ġlçesindedir. BeĢgöz Çayı ile boģalan gölün suları sulamada kullanılmaktadır. BeĢgöz Çayı nın membasında alabalık üretim tesisi bulunmaktadır. Barındırdığı yaban hayatı ile ilgi merkezidir. Tarım ĠĢletmeleri Konuklar ġubesi Alabalık Tesisi atıksuları, BeĢgöz çayına verilmektedir. BeĢgöz Çayı, BeĢgöz Gölüne ulaģır. BeĢgöz Gölü Sulak alanlarla ilgili geniģ bilgi F.5.6. bölümünde verilecektir.. Flora AĢağıda Konya Bölgesi ve Konya Bölgesi'nde yayılıģ gösterip de Ir-tur. Floristik bölgesi için endemik olan bitkiler listelenmiģ ve bunların ait oldukları familyalar belirlenmiģtir. ALYSSUM L.: 1. A. Lycaonicum (Schulz): Dudley C4 Konya, Karaman-Mut arası C5 Konya, Ereğli Endemik; Ir.-Tur. Element ARABIDOPSIS HEYNH: 2. A. Parvula (Schrenk): Schulz B4 Konya, Tuz Gölü, YavĢan Tuzlası, Cihanbeyli'nin 22 km güneyi, Güney Rusya, Transkafkasya, Doğu Türkistan Ir.-Tur. element CARYOPHYLLACEAE ARENARIA L.: 3. A. Angustifolia McNeill C4 Konya, Ermenek, Hamitseydi Boğazı, Sarıvadi ve BeĢkuyu arası, m Endemik DIANTHUS L.: 4. D. Stramineus Boiss. Et. Heldr. C4 Konya, Karaman, Ermenek, Göksu Vadisi 900 m 42

63 Endemik SAPONARIA L.: 5.S. Halophila Hedge. et. Hub-Mor B4 Konya'nın 76 km. kuzeyi Endemik BOLANTHUS (Ser.) Reichb. 6-B. Ciherlerioides (Bornm) Bark. B3 Konya, Sultandağ, Subalpin m. B3 Konya, Sultandağ kuzeyi, geçit 1600 m. C4 Konya, Karaman-Mut Sertavul Geçidi'ne 29 km. kala Karaman güneyi 1610m. Endemik; E. medit. element SILENE L. 7.S.Lycaoniaca Chowdh C4 Konya, Üçpınar (Bozkır) Yaylası arası Endemik; Ir.-Tur. Element 8- S.Salsuginea Hub-Mor B4 Konya, Tuz Gölü, Dondurma Köyü 900 m. Endemik Ir.-Tur. element 9- S. Capillipes Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Ermenek'ten Mut'a doğru 20 km m. Endemik CHENOPODIOACEAE MICROCNEUM Ung-Sternb. 10. M. Coralloides (Loscos et. Pardo.) Font-Quer B4, Konya, Tuz Gölü'nün güneydoğuu tarafında C4, Konya, Kayacık SUEDA L. 11. S. Protrata Pall. ssp. Anatolica C4 Konya, Kadınhanı Endemik 12. s. Eltonica Iljin B4 Konya, Cihanbeyli, Tuz Gölü 900 m. GUTTIFERAE HYPRICUM L. 13. H. Neurocalycinum Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Ispartli Yaylası'nın doğusunda Hadim, Gevne arasında Endemik 14. H. Salsugineum Robson et. Hub-Mor B4 Konya, Tuz Gölü, Dondurma Köyü, Tuzlu Bataklık civarı 900 m. Endemik Ir. - tur. Element LINACEAE LINUM L. 15.L. Ciliatum Hayek C5 Konya Endemik 16- L.Selijukorum Davis C4 Konya, Konya-KaĢınhanı arasında 1000 m. B4Konya, Cihanbeyli Bulok Gölü 1010 m. Ir.-Tur. element GERANIACEAE GERANIUM L. 17.G. Lasiopus Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Karadağ Endemik Ir.-Tur.element LEGUMINOSAE ASTRAGALUS L. 18. A. Akscheherensis Freyn. et. Bornm. 43

64 B3 Konya, AkĢehir 1100 m. Endemik Ir.-Tur element 19.A Isauriscus Hub-Mor et. Matthews C4 Konya, Hadim-TaĢkent yukarısında 1500 m. Endemik Ir.-Tur. element 20.A. Vestitus Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Karadağ Endemik Ir.-Tur. element LYCYRRHIZA L. 21.G. Iconıca Hub-Mor B4 Konya, Kadınhanı Konutlar Çiftliği'nin 20 km. kuzeyinde Sarayönü'nün 20 km. batısında 900 m. Endemik UMBELLIFERAE FERULA L. 22.F. Halopila PeĢmen B4 Konya, Cihnabeyli-Tuz Gölü ile YavĢan Tuzlası arasında 900 m. endemik Ir.-Tur. element COMPOSITAE INULA L. 23. I. Sarana Boiss. C4 Konya Ermenek, Hamitseydi Boğazı ile Sarıvadi arasında BaĢkuyu'ya m.'de Endemik E. Medit element COUSINIA Cass. 24 C. Ermenekensis Hub-Mor C4 Konya, Ermenek doğusu m. Endemik E. Medit element 25.C. Davisiana Hub-Mor. C4 Konya, Ermenek 1400 m., Endemik CENTAUREA L. 26. C. Lycaonica Boiss.et. Heldr. C4 Konya, BeyĢehir Endemik Ir-Tur. Element CAMPANULACEAE CAMPANULA L. 27. C. Iconica Phitos. B3 Konya, AkĢehir-Sultandaı 1800 m. Endemik Ir.-Tur. element 28. C. sorgerae Phitos C4 Konya, Konya'nın 16 km kuzeyi 1200 m. Endemik 29 C. leucosiphon Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Karaman-Ermenek 915 m. C4 Konya, Ermenek, Oyuklu Dağı, karaman'ın kuzeyi 1100 m. Endemik E. Medit elemet 30. C. pubicalyx (Davisb) Dambolt. C4 Konya, Ermenek-Hamitseydi Boğazı ile Sarıvadi arasında ve BeĢkuyu'ya m. Endemik E. Medit. element 31. C. myrfolia Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Ermenek-Oyuklu Dağı m. Ermenek kuzeyi 1700 m. Endemik E. Medit. element BORAGINASCEAE ONOSMA L. 32. O. papilosum H. Rield. C4 Konya, KoraĢ Endemik Ir.-tur element 33. O. halophilum Boiss. et. Heldr. 44

65 B4 Konya, Koçhisar güneyi, Dondurma (halkenli) yanında 900 m., C4 Konya, Konya'nın 25 km. güneyi 1050 m. Çumra ile Karadağ arasında Endemik Ir.-Tur. element 34. O. siehenaum Hayek C4 Konya, Karaman'dan Mut'a 12 km. Endemik Ir.-Tur. Element SCROPHULARIACEA VERBASCUM L. 35. V. leuconeurum Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Göksu Dağı, Ermenek ve Sarıvadi arasında 1000 m. Endemik Ir. -tur. Elemenet 36. V. campeste Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Bozkır'dan Hadim'e doğru 36 km m. Endemik Ir.-Tur. element 37. V. agastachyum Hub.-Mor. C4 Konya, Bozkır'ın 27 km. önünde 1080 m. Endemik Ir.-Tur. element 38. V. vulcanicum Boiss. et. Heldr. var. viridans Hub.-Mor. B4 Konya, 20 km. kuzey Konuklar Çiftliği 900 m. Endemik Ir.-Tur. element 39. V. flvipannosum Hub.-Mor C4 Konya, Hadim'in basıtında Çoban Çayırı'na 2 km m. C4 Konya, Geyik Dağı ve Bozkır arasında Karance'nin güneyinde, Ermenek güneyinde 1450 m. Endemik Ir.-Tur. element 40. V. iconium Hub.-Mor. C4 Konya, Konya'dan Sille'ye 2 km. de m. Sille Barajı'nın batısında 2 km. de 1270 m. Endemik Ir.-Tur. Element LABIATAE TEUCRIUM L. 41. T. cavernarum P.H. Davis. Konya, Ermenek At Meydanı ÇeĢmesi m. Konya, KamıĢdere, Ermenek ve Oyuklu Dağı m. Ermenek Tekeçatı 1400 m. Endemik E. Medit. element SIDERITIS L. 42. S. hololeuca Boiss. et. Heldr. C4 Konya, Ermenek'in güneyinde Sarıvadi'de 1300 m. C4 Konya, Karaman'dan Mut'a doğru 20 km m. 43. S. bilgenara P.H. Davis. C4 Konya, Ermenek m. C4 Konya, Karaman'ın güneyinde 1350 m., Ermenek'ten Mut'a doğru 22 km. 650 m. Endemik E. Medit. element 44. S. hispida P.H. Davis C4, Bozkır Vadisi 1100 m., Hadim'den Bozkır'a 15 km m. Endemik Ir. -Tur. elemenet 45. S. phrygia Bornm B3 Konya, AkĢehir Sultan Dağı m. Endemik Ir.-Tur. element ORIGANUM L. 46 O. leptocladum Boiss. C4 Konya, Ermenek Bolkusan Dere 1500 m. Endemik E. Medit. element SAVIA L. 45

66 47. S. albimaculata Hedge. et. Hub.-Mor. C4 Konya, Ermenek'ten Karaman'a 2 km m. C4 Konya, Ermenek'in 11 k. kuzeyinde 1100 m. Endemik E. Medit. element 48. S. adenocaulon P.H. Davis C4 Konya, Ermenek, Hamitseydi Boğazı ve BeĢkuyu arasında m. PLUMBAGINACEAE LIMONIUM L. 49. L. anayolicum Hedge. C4 Konya, Cihanbeyli, KırkıĢla, Acıtuz Gölü yanında m. Endemik Ir.-Tur. element ACANTHOLIMON Boiss. 50- A. halophilum Bokhari B4 Konya, Halkenli, Cihanbeyli 10 km m. B4 Konya, Cihanbeyli, Acıtuz Gölü, KırkıĢla yanında m. C3 Konya, BeyĢehir'e 21 km m. Endemik Ir.-Tur. element 51- A. confertiflorum Bokhari. C4 Konya, Bozkır 1100 m. C4 Konya, Bozkır 1220 m. Endemik Ir-Tur element EUPHORBIACEAE EUPHORBIA L. 52. E. isaurica M.S. Khan. C4 Konya, Ermenek, KamiĢdere (Ermenek, Oyukludağı arasında) m C4 Konya, karaman'dan ermenek'e 24 km m. Endemik E. Medit. element RUBIACEAE GALIUM L. 53. G. huber-morathii Ehrend. et. Schönb-Tem. C4 Konya, Konya-Bozkır, ÇarĢamba Irmağı, Konya'dan 74 km m. Endemik LILIACEAE ASPARAGUS L. 54. A. Iycaonicus P.H. Davis B4 Konya, Cihanbeyli, Bolluk Gölü 1010 m. Endemik Ir.-Tur. Element HYANCINTHUS L. 55. H. campanulata K. Person. et. Wendelbo. C4 Konya, Konya'nın batısında 1300 m. C4 Konya, Konya'nın batısında 1100 m. Endemik Ir. -Tur. element JUNCACEAE LUZULA DC. 56. L. sudetica (Willd) DC. B3 Konya, Sultan Dağı 1700 m. B.2.5.Fauna: Bilimsel Ġsmi REPTĠLĠA Testudo gracea Agoma ruterada Lacerta saxicola Ophisopys elegans Thyplops vermicularis Yerel Ġsmi SÜRÜNGENLER Adi tosbağa Bozkır keleri Kaya kertenkelesi Tarla kertenkelesi Kör yılan 46

67 Coluber caspius Eirenis nadestus Lacerta trilineara Caluber sp. Vipera xanthina Mabuya aurata Notrix tesellata Emys orbicularis Lacerta strigata Testudo graeca AVES Ciconia ciconia Egretta garzetta Tadorna tadorna Tadorna feruginea Anas querquedula Passer spp. Pica pica Dendrocopus spp. Corvus spp. Strepropelia turtur Larus spp. Cirrus aeruginasus Butea butea Falco tinunculus Fulica atra Himantopus himantopus Merops apiastes Motacilla spp. Sturnus vulguris Upupa epops Parus spp. Sterna hrunda Flamingo Petronia petronia Hirunda rustica Traglodytes traglodytes Stoptopelia turtur Vanellus vanellus Merops apiaster Cettia cetti Ok yılan Uysal yılan YeĢil kertenkele Karayılanlar ġeritli engerek Tıknaz kertenkele Su yılanı Su kaplumbağası Çizgili kertenkele Kara kaplumbağası KUġLAR Leylek Alaca balıkçıl Suna Angıt Bağırtlak Serçe Saksağan Ağaçkakan Karga Üveyik Martı Saz delicesi ġahin Kerkenez Sakarmeki Uzunbacak Arı kuģu Kuyruksallayan -Sığırcık -YeĢilbaĢ ördek -Kırlangıç Ġbibik -BaĢtankara -Paspas patka -Cılıbıt -Pelikan -KaĢıkçı -Sumru -Sakarmeki -Kaz -Ördek Kayalık serçesi Kor kırlangıcı Çit kuģu Adi kumru Kız kuģu Arı kuģu Seti bülbülü 47

68 Sylvia borin Bahçe ötügeni MAMMALIA MEMELĠLER Crocidura spp. Sivri fare Erinaceus cancolor Kirpi Chiroptera Yarasa Lepus europaeus Ada tavģanı Spermophilus xanthopyrmnus Gelengi-Yer sincabı Sus scrofa Domuz Apodemus mystocinus Kayalık orman faresi Microtus epirous Tarla faresi Mustela nivalis Gelincik Bufo bufo Siğilli kurbağa Riparia riparia Kırlangıç Sciurus anomalus Sincap Oryctolagus cuniculus TavĢan Lepus europaus Adi tavģan Allactaga wiliamsi laticeps Arap tavģanı Apodemus mystacinus mystacinus Büyük diģli orman faresi Spolax leucodon Kör fare Canis vulpes Tilki AMPHIBIA Bufo bufo Bufo viridis Rana ridibunda Emys orbicularis Notrix tesellata Hyla arbarea ÇĠFT YAġAMLILAR Siğilli kurbağa Gece kurbağası Su kurbağası Su kaplumbağası Su yılanı Ağaç kurbağası B.2.6. Milli Parklar, Tabiat Parkları, Tabiat Anıtı, Tabiatı Koruma Alanları ve Diğer Hassas Yöreler BeyĢehir Gölü Milli Parkı Yeri: Konya ili BeyĢehir ilçesi sınırları içerisinde yer almaktadır. Ulaşım: Milli Park alanına Konya-BeyĢehir bağlantısını sağlayan 238 nolu Devlet Karayolu ile ulaģılmaktadır. Saha, Konya'ya 94 km,isparta'ya 105 km mesafededir. Özelliği: Ülkemizin üçüncü büyük gölü olan BeyĢehir Gölünün jeomorfolojik yapısı karstik arazi Ģekillerinden, çok sayıda düden ve dolinlerin birleģmesi sonucu oluģan polye karakterindedir. Yörenin genel jeolojik yapısını teģkil eden kalkerlerin, suların kimyasal reaksiyonu sonucu ezilmesi, bu karstik yer Ģekillerinin kalıntıları olan ve yükseklikleri m. arasında değiģen çok sayıda ada bulunmaktadır. Göl suyu alkalin özelliktedir. Sazan,alabalık, çiçek balığı, gövce, sarıbalık ve tatlı su levreği gibi türler, su kaplumbağası ve yılanlar gölün faunasını oluģturmaktadır. Göl içerisindeki irili ufaklı adalar, su kuģlarının yuvalanmaları ve kuluçkalanmaları açısından önem teģkil ederler. Adalar 48

69 dalgıç türleri, kuğular, karabataklar, bazı balıkçıl türleri ve ördekler için kıģlama ve kuluçka alanlarıdır. Milli parkın orman formasyonu ardıç, karaçam, göknar, sedir ve meģe türleri oluģturmakta ağaçlar yeryer göl kenarına kadar uzanarak BeyĢehir Gölünün koylarını ve körfezlerini görsel açıdan eģsiz manzara güzelliklerini kavuģtururlar. Hitit, Frig,Lidya, Pers,Roma ve Bizans egemenliği altında kalan yine 1076'da Konya'da Anadolu Selçuklu Devleti'nin kurulmasıyla Türk egemenliğine girmiģtir. YeniĢarbademli yakınlarında, göl kenarında ve 3 km. kadar açıktaki Kızkalesi adacığı üzerindeki kalıntılar,kubadabad Sarayı Harabeleri Selçuk Döneminin eserleridir. Görülebilecek Yerler: Üstün değerdeki peyzaj güzellikleri, göçmen kuģlar için iyi bir barınak olması, potansiyel göl sularına dayalı su sporlarına elveriģli göl kıyılarının bulunması ile Selçuklu Dönemine ait kültürel kaynaklar, Milli Parkın özelliğini oluģturmakta ve görülmeye değer niteliktedir. Mevcut Hizmetler ve Konaklama: Milli Parkın yoğun ziyaretli dönemi Mayıs-ekim aylarıdır. Ziyaretçiler için günübirlik ve kamp yapma imkanlarını sunmaktadır. Çadırla ve karavanla Milli Park yetkililerinin kontrolünde ve göstereceği yerlerde kamp yapılabilir. Ayrıca BeyĢehir ilçesi de konaklama için uygundur. Kocakoru Ormanı Tabiat Parkı Yeri: Konya ili,seydiģehir ilçesi, TaraĢçı Belediyesi sınırları içerisindedir. Ulaşım: Konya ili, SeydiĢehir ilçesi, TaraĢçı belediyesi hudutları dahilinde yeralan saha, TaraĢçı Belediyesinin batısında bulunmaktadır. Özelliği: TaraĢçı ve civarı genel olarak bozkır ormanı dediğimiz, Torosların kuzeye bakan eteklerinde bulunan ve iklimsel faktörlere göre iç kısımlara kadar uzanan bir vejetasyon yapısına sahiptir. Anadolu karaçamı(pinus nigra ssp.pallasiana) ve Toros Göknarı (Abies cilicica ssp. isaurica) ile birlikte bazı meģe ve ardıç türleri buradaki ekosistemin en belirleyici türleridir. Bulunduğu bölgenin iklim koģulları (düģük nem oranı ve yağıģ miktarı) göz önünde bulundurulduğuda bozkır ormanlarının hassas bir yapıya sahip olduğu söylenebilir. TaraĢçı ve civarındaki ormanların büyük kısmı gerek iģletim gerekse yerel nüfusun kullanım baskısı yüzünden ekolojik karakterini ve çeģitliliğini kaybetmiģ durumdadır. Bölgede, tüm bu etkilerden belli oranda uzak kalabilmiģ ve doğal orman parçası özelliği taģıyan tek saha burasıdır. Bölge floristik açıdan oldukça zengin bir yapıya sahiptir. Odunsu tür zenginliği ise özellikle üzerinde durulacak niteliktedir. Ayrıca bu bölge önemli bir doğa adası konumundadır. Bu sahanın korunması ile sadece küçük bir bölgenin korunması değil, aynı zamanda bu özelliğe sahip baģka ekosistemlerinde korunmuģ olması sağlanacaktır. Sahada günübirlik kullanıma uygun olan ve halen düzensiz bir Ģekilde kullanılan Küçük Oluk, Gudal ve Hacıhasan Oluğu olarak adlandırılan üç adet açıklık mevcuttur. TaraĢçı Belediyesi civarındaki ormanların büyük bir kısmı gerek iģletim gerekse yerel nüfusun kullanım 49

70 baskısı yüzünden ekolojik karakterini ve çeģitliliğini kaybetmiģ durumdadır. Bölgede tüm bu etkinliklerden belli oranda uzak kalabilmiģ, doğal orman parçası özelliği taģıyan tek saha burasıdır. Civardaki bozulmuģ doğal yapının zaman içerisinde kendini toparlaması ve rehabilite olması açısından, kaynak olarak kullanılabilecek eģ özellikteki alanların bulunması oldukça önem arz etmekte ve doğal yapısı bozulmamıģ adacıkların bu yapı içerisinde korunuyor olması çalıģmalarında oldukça önemli bir kriter olmaktadır hektarlık kesim 1998 yılında Tabiat Parkı olarak ayrılmıģtır. Mevcut Hizmetler ve Konaklama: Günübirlik kullanım. Fosil Ardıç ( Tabiat Anıtı ) Yeri: Konya Özelliği: 500 yaģında, 4.5 m çevre geniģliğine sahip ardıç ağacı. Tesis Tarihi: Meke Gölü (Tabiat Anıtı ) Yeri: Konya Özelliği: Maar adı verilen bir volkanik patlamayla meydana gelen çukurda oluģan göl. Tesis Tarihi : Titrek Kavak (Tabiat Anıtı ) Yeri: Konya, BeyĢehir Özelliği: 100 yaģında, 25 m. boyunda 2.5 m. çap ve 8 m. çevre geniģliğinde kavak ağacı. Tesis Tarihi: Akgöl Tabiatı Koruma Alanı Konumu: Ġç Anadolu Bölgesi'nde, Konya ili, Ereğli ilçesi sınırları içerisinde yer almaktadır. Özellikleri: Akgöl ve çevresi ihtiva ettiği su kuģu türlerinin çeģit ve miktar itibariyle zenginliği ve içlerinde nesli tehlikeye düģmüģ veya düģebilir türlerin mevcutiyeti ile ulusal ve uluslararası düzeyde öneme sahip nadir bir ekosistem göstermektedir. Saha; 6787 Ha. büyüklüğündedir. 50

71 Akgöl ve çevresi alüvyal bir sahadır. Aktüel Akgöl, çevresindeki alüvyal ovadan bir kaç metrelik seki eģikleri ile ayrılır. Akgöl, bugün geniģ açık aynalardan sazlık kamıģlık alanlardan, irili ufaklı çok sayıdaki kum ve çamur adalarından oluģmaktadır. Ormitolojik açıdan son derece zengin olan Ereğli Sazlıklarından Ģimdiye kadar 200'den fazla kuģ türü gözlenmektedir. Gölgede bulunan ve kuluçkaya yatan baģlıca kuģ türleri; Flamingo tepeli batağan, kızıl boyunlu batağan, kara boyunlu batağan, karabatak, küçük karabatak, tepeli kutan, küçük balaban, gece balıkçılı, alaca balıkçıl, küçük ak balıkçıl, büyük ak balıkçıl, erguvan balıkçıl, çeltikçi, kaģıkçı, kuğu, kaz, angut, suna, yaz ördeği, macar ördeği, mısır akbabası, yılan kartalı, saz delicesi, turna, dikkuyruk, uzunbacak, kılıçgaga, kocagöz, batak kırlangıcı, mahmuzlu kırlangıç, ince gagalı martı, büyük cılıbıt, gülen sumru, küçük sumru, büyük sumru, kara sumrudur. Akkutan, öküz balıkçılı, puhu kuģu ve uludoğan ise kuluçkaya yatmamakta, yılın belli bir döneminde sahada konaklamaktadır. Göç sırasında ve kıģın gölgede gözlenen türlerden; küçük batağan,tepeli batağan, büyük akbalıkçıl, sakarca kazı, boz kaz, angıt, çamurcun, kılördek, boz dalağan, dikkuyruk, sakarmeke ve turna sahada yoğun olarak bulunmaktadır. B.3.Toprak Ġklim, topoğrafya ve anamadde farklılıkları nedeniyle Konya ilinde çeģitli büyük toprak grupları oluģmuģtur. Bunun yanısıra toprak örtüsünden yoksun bazı arazi tipleri de görülmektedir. Alüvyal Topraklar: Bu topraklar A ve C horizonlarına sahip, akarsu ve göl orjinli depozitlerin meydana getirdiği ve muhtelif zamanlarda gelen sedimantasyonun durumuna göre profilinde çeģitli katlar bulunan genç ve derin topraklardır. Mineral bileģimleri akarsu havzasının litolojik bileģimi ile, jeolojik peryotlarda yer alan toprak geliģimi sırasındaki erozyon ve birikme devirlerine bağlı olup heterojendir. Profillerde horizonlaģma bulunmaz veya bulunsa bile çok az belirgindir. Buna karģılık değiģik özellikte mineral bulunur. Bu topraklarda üst toprak alt toprağa belirsiz olarak geçer. Alüvyal topkaların çoğu yukarı arazilerden yıkanmıģ kireçce zengindir. Ġnce bünyeli veya sığ taban suyuna sahip alüvyal topraklarda düģey geçirgenlik düģüktür. Yüzey toprağı nemli ve organik maddece zengin, alt toprak ise, daha iyi drene olur ve yüzey katları daha çabuk kurur. Bitki örtüsü iklime bağlı olarak değiģiklik gösterir. Bulundukları iklime uyabilen her türlü kültür bitkisinin yetiģtirilmesine elveriģli ve üretken bir topraktır. Konya ilinde alüvyal toprakların toplam alanı hektar olup, bunun hektarını 1. sınıf araziler, hektarını 2. sınıf, hektarını 3. sınıf, hektarını 4. sınıf, hektarını 6. sınıf, 3273 hektarını 7. sınıf araziler teģkil etmektedir. Hidromorfik Alüvyal Topraklar: Konya merkez Aslım Bataklığı'nda Çumra'nın kuzeybatısında (Alakova Bataklığ'nda) Terskasan Gölü, HotamıĢ Bataklığı ve Tuz Gölü'nün güney batısında Ereğli ilçesinin batı ve kuzeybatısında görülür. Bu topraklar esasında alüvyal topraklardır. Akarsular veya göller tarafından oluģturulmuģlardır. Profil teģekkülü olmadığı için azonal topraklara girerler. YaĢlı olanları profil teģekkülüne sahip olduğundan interzonal topraklara girerler. Bu toprakların özel iklimi yoktur fakat özel bitki örtüsü bulunur, bunlar su seven ve tuza dayanıklı kamıģ, saz, yosun, acı ayrık ve kova otudur. Bu toprakların en önemli karakteri isminden de anlaģılabileceği gibi her zaman yaģ olmalarıdır. Bu nedenle genel olarak sürüm yolu ile tarıma elveriģli değildirler. Ancak dikkatli tedbirlerle toprak yer yer iģlenebilir, yaģlık çok yüksek olan taban suyundan ileri gelmektedir. Yılın büyük kısmında toprak yüzeyinden biraz aģağıya düģebilmektedir. Esas olarak çayırlık, sazlık, mera, Ģeklinde görülen bu topraklarda yer yer batıklıklar bulunur. Toprakların devamlı su ile 51

72 doymuģ olması oksidasyona mani olup redüksiyona yol açmakta ve böylece toprakta renk lekeleri ve gley teģekkül etmektedir. Gley katı genellikle 30 cm.'den itibaren baģlamaktadır. Hidromorfik alüvyal topraklarda kamıģ, saz ve çayır otlarının kök, sap ve yaprakları çok fazla olduğundan organik madde miktarı yüksektir. Organik maddenin havasız sahalarda dekompoze olması organik siltleri meydana getirmekte ve dolayısıyla toprakta asit vasat yaratmaktadır. Bu topraklardaki önemli özellikler karıģık bünye drenaj yetersizliği, tuzluluk ve alkaliliktir. Konya ilinde Hidromorfik alüvyal toprakların yüzölçümü hektar olup, bunun hektarı 5. sınıf, hektarı 7. sınıf araziler teģkil etmektedir. Kolüvyol Topraklar: Dik yamaçların eteklerinde ve vadi boğazlarında bulunurlar. Konya ilinde Ereğli, SeydiĢehir ve Kadınhanı civarında hektarlık alana yayılmıģtır. Herhangi bir zorlamaya sahip olmayan genç topraktır. Genellikle benzer özellikleri nedeniyle alüvyal topraklara yakın olarak bulunurlar. Erozyona açık meyilli ve taģlı topraklardır. Tuzlu-Alkali Ve Tuzlu, Alkali (Çorak) Topraklar: Kısaca çorak topraklar olarak da adlandırılırlar. Ġlde hektar alanı kaplarlar. Yıllık ortalama yağıģın mm, yıllık ortalama sıcaklığın 11.1 C-11.2 C olduğu Karapınar ve Ereğli ilçelerinde görülür. Bu topraklar genellikle etrafı alüvyal olduğu Karapınar ve Ereğli ilçelerinde görülür. Bu topraklar genellikle etrafı alüvyal topraklarla çevrili dıģarıya akıntısı olmayan iç bükey topoğrafyaya, düz meyillere sahiptirler. Bu bakımdan yüksek tuz ihtiva eden taban sularının yükselmesi taģkınlar ve fazla buharlaģma toprak yüzeyinden itibaren tuz birikmesine neden olmuģtur. Tuz beyaz kristaller halinde bilhassa yüzeyde olmakla birlikte profil boyunca da görülmektedir. Organik Topraklar: Islak turba toprakları da denilen organik topraklar Ereğli Ġlçesinde tespit edilmiģtir. Bu toprakların içerisinde yüksek oranda organik madde bulunur. Organik topraklar taban suyu çok yüksek olan, dıģarıya akıntısı bulunmayan iç bükey topoğrafyalarda oluģurlar. Bu nedenle drenaj problemi ile birlikte çoğu hallerde tuzluluk da bir problemdir. Saz, kamıģ kova gibi çok su seven bitkilerin kök, sap yapraklarının yüksek taban suyu içerisinde havasız Ģartlarda yavaģ yavaģ ayrıģarak devamlı surette birikmesi, yığılması sorucu oluģurlar. Bu nedenle organik toprak genetik olarak yerinde yığılmıģ (Kümülos) topraklardır. Organik topraklar içerisinde bulunan bitki artıklarının ayrıģma derecesine göre pik ve mak olarak iki kısımda müteala edilirler. Pikte organik maddeyi meydana getiren bitkisel atıklar tamamen parçalanmamıģtır bitkinin orjinal hali belirli ve cinsini tespit mümkündür. Makta organik maddeyi meydana getiren bitkisel atıklar tamamen parçalanmıģtır. Bitkinin orjinal hali belirli olmamakla beraber, cinsini tayinde mümkün değildir. Organik topraklar Konya ilinde toplam 621 hektar alanı kaplarlar. Kahverengi Orman Toprakları: Bu topraklar yüksek kireç içeriğine sahiptir. Ana madde üzerinde oluģurlar. A B C profili olup horizanlar birbirlerine tedricen geçiģ yaparlar. Koyu kahverengi olan A horizonu belirgindir. Gözenekli veya granürler bir yapıya sahiptir. Bu topraklar genellikle yıllık ortalama yağıģın mm. ve yıllık ortalama sıcaklığın 12 C olduğu yerlerde görülmektedir. Doğal bitki örtüsü özellikle yaprağını döken diģbudak, gürgen, karaağaç ve bodurmeģe gibi ağaçlar ve ağaççıklarla yaprağını dökmeyen ağaçlardan çam ve çeģitli çalılardır. Mera bitkilerinden de tilki kuyruğu, yüksek otlak, köpekdiģi, yumak ve sakal otları yaygındır. Kahverengi orman topraklarının il içindeki toplam alanları hektardır. 52

73 Kireçsiz Kahverengi Toprakları: Bu topraklar hemen hemen üniform olarak kahverengidir. Renk ve baz durumu ana materyal ve organik madde miktarına bağlı olarak değiģir. ABC profilili topraklardır. bu topraklar çoğunlukla yaprağını döken orman ağaçları kısmen meģe ve çalıların altında oluģur. Bölgenin diğer topraklarında olduğu gibi bu topraklarda da meyil, erozyon ve taģlılık en önemli problemleri oluģturur. Meyil, toprak iģlemesini kısıtladığından çoğunlukla orman, funda ve mera olarak kullanılırlar. Konya ilinde toplam alanları hektardır. BeyĢehir, SeydiĢehir ve Konya'nın batısında görülür. Kestane Rengi Topraklar: Bu topraklar yıllık ortalama sıcaklığı 11.2 C, ortalama yağıģı 500 mm. dolaylarında görülürler. Çoğunlukla Konya merkez ve Bozkır ilçelerinin kuzeybatısında kahverengi orman, kalkersiz kahverengi orman, kırmızı kahverengi, kırmızı kestane rengi ve kolüviyal topralarla birlik halinde bulunurlar. Kestane rengi toprakların oluģtuğu bölgelerde yıllık ortalama yağıģ 500 mm. dolaylarındadır. Doğal bitki örtüsü yıllık nuhtelif otlar, ot-çalı karıģığı ile seyrek funda ve orman kalıntılarıdır. Mera bitkilerinden ayrık çeģitleri korunga, tırtıl fiğ, çayır, tilki kuyruğu, sorguç, arpaçimi, köpekdiģi ve yumrulu salkım otu, funda, çalı orman kalıntılarından da meģe, ardıç ile seyrek olarak iğne yapraklılar bulunur. Ana madde neojen yaģlı çok kalkerli eski depozitlerdir. Kestane rengi toprakların kullanma Ģekilleri incelendiğinden yaklaģık olarak yarısının kuru tarımda diğer yarısının ise mera, funda, orman ve bahçe olarak kullanıldığı görülür. Kestane rengi topraklar kalkerli ana maddeden oluģtukları için gövdelerinde CaCO3 ihtiva eder. Kireç birikmesi bu toprakların da oluģum esasıdır. Konya ilinde hektar alan kaplayan kestane renkli topraklar merkez, BeyĢehir, Bozkır, Ereğli, Ilgın, Kadınhanı ve SeydiĢehir ilçelerinde görülürler. Kırmızı Kestane Rengi Topraklar: Bu toprakların bulundukları yerlerde yıllık ortalama yağıģ mm., yıllık ortalama sıcaklık 11.5 C-12 C'dir. Isının nispeten fazla olması bu toprakların kahverengi topraklardan daha kırmızı olmasını sağlamaktadır. Doğal bitki örtüsü kestane renkli topraklara nazaran daha çok geliģmiģ funda ve ağaçlarla biraz daha yağıģı seven ot ve çayırlardır. Ana madde çakıllı eski depozitler kireçtaģı, bazik volkanik kayalar, Ģist ve mermer gibi çeģitli orjinli kütlelerin ayrıģma ürünleridir. Bu topraklar çoğunlukla tepelik dağlık ve dalgalı topoğrafya ile % 6-20 meyillerde görülürler. Halen baģta mera olmak üzere orman ve kuru tarımda kullanılmaktadır. Kırmızı kestane rengi toprakların il içerisindeki toplam alanları hektardır. Kırmızı Akdeniz Toprakları: Bu toprakların bulundukları BeyĢehir Gölü'nün güney ve güneybatısında yıllık ortalama yağıģ mm., yıllık ortalama sıcaklık ise 16 C'dir. YağıĢ güneye doğru gidildikçe artmaktadır. Doğal bitki örtüsü esas olarak orman ağaçları ve makilerdir. Mera bitkilerinden sorguç, ayrık, köpekdiģi ve yabani yulaf çok görülür. Ana madde genellikle üçüncü zamana ait sert kalker kayaların ayrıģma ürünleridir. Topoğrafya dağlık veya arızalı olarak görülür. Meyil ise çok dik veya sarptır. ABC horizonlarına sahip zonal topraklarda olan kırmızı Akdeniz toprakları Konya ilinde toplam hektar alanı kaplar. Bozkır, Ermenek, Hadim ilçelerinde görülürler. Kırmızı Kahverengi Akdeniz Toprakları: Bu topraklar esas itibariyle kırmızı Akdeniz ve kahverengi Akdeniz topraklarının karıģık halidir. Konya ilinin BeyĢehir, Bozkır, Çumra, Ereğli, Hadim ve SeydiĢehir ilçelerinde görülür. ABC profilli topraklardır. Doğal ibtki örtüsü ot, maki ve çeģitli orman ağaçlarıdır. Kurak mevsimli hümid ve sabhümid iklimlerde görülür. Toprak yılın büyük bölümünde kurudur. 53

74 Ana madde esas olarak sert kalker olup, hafif dağlık bölgelerde granit, kiltaģı, kumtaģı, çeģitli metamorfikler, kristal kayalar, fliģ kireçtaģı olabilir. Konya ili içerisindeki toplam alanları hektardır. Kahverengi Topraklar: Kahverengi topraklar ilin Bozkır, Hadim, SeydiĢehir ilçeleri hariç merkez dahil bütün ilçelerinde vardır. Bu toprakların büyük kısmı kuru tarımda kullanılmaktadır. Toprak derinliği yetersizdir. Meyilli ve taģlı olan önemli bir kısmı da mera Ģeklinde değerlendirilmekte, sulu tarım ile bağ-bahçe, küçük sahalara inhisar etmektedir. Bu topraklar çeģitli ana maddelerden oluģabilirler. OluĢmalarında kalsifikasyon rol oynar Bu nedenle profillerinde kalsiyum bulunur. ABC profilli topraklar olup erozyona uğrayanlarında A ve C horizonları görülür. Konya ilindeki toplam alanları hektardır. Kireçli Kahverengi Topraklar: Yıllık yağıģın mm. yıllık ortalama sıcaklığın 11.5 C olduğu bölgelerde görülür. Doğal bitki örtüsü yüksek ot ve çalı karıģımı veya seyrek yüksek ağaçlardır. Mera bitkilerinde sütleğen, sığır kuyruğu, yumak otu, kangal dikeni, ağaç ve ağaçcıklardan karaçalı ve meģe çoğunluktadır. Ana madde andezit, split, bazalt ve porfirit gibi püskürük kayaçların ayrıģma ürünüdür. Esas arazi kullanma Ģekli mera olup kuru tarım ve funda izler. Bu topraklar çoğunlukla kırmızı-kestanerengi, kırmızı kahverengi ve kireçsiz kahverengi orman toprakları ile birlikte bulunurlar. Kırmızı Kahverengi Topraklar: Yıllık ortalama yağıģın mm. olduğu yerlerde görülen bu topraklarda yağıģın azlığı alt kısımlarda kireç ve jips birikmesine yol açar. OluĢtuğu yerlerde yıllık ortalama ısı 12.5 C olup kahverengi toprakların oluģtuğu ısıdan daha yüksektir. Bu fazla ısı demirin oksidasyonunu artırarak toprağın daha kırmızı renk almasına yol açar. Doğal bitki örtüsü kahverengi topraklarda görülen yıllık Bozkır bitkileri ve dikenlerdir. Ana madde olarak genellikle sığ topraklarda sert kalker, derin topraklarda ise çakıllı eski depozitler bulunur. Bu toprakların derinliğini kısıtlayan en önemli faktör erozyon olup bu ana maddenin sertliği izler. Bozkır, Hadim ve Karapınar ilçeleri hariç bütün ilçelerde yaygındır. Konya ilindeki toplam alanları hektardır. Sierozem Topraklar: Kalsifikasyon sonucu oluģmuģ bu topraklar ABC profili zonal topraklardır. Sıcaklıkları serin-ılıman kadar değiģen arıd iklimlerde yer alırlar. Yıllık ortalama yağıģın mm. civarında olduğu daha çok Karapınar, Cihanbeyli dolaylarında kahverengi, kırmızı kahverengi Regosal ve Alüviyal topraklarla birlikte görülürler. Erozyana uğrayanlarında AC profili görülür. Doğal bitki örtüsü yavģan, yumak otu, delisarı gelincik, sorguç otu, püsküllü ot ve yıllık dikenlerdir. Bu bitkiler en fazla yağıģ alan ilkbahar aylarında süratli bir geliģme gösterirler. Fakat yağıģın yetersiz veya hiç olmadığı, buna karģılık buharlaģmanın çok fazla olduğu kurak ve sıcak yaz aylarında sararıp kururlar. Bu sebeple doğal bitki örtüsü cılız ve seyrektir. Ana madde genellikle dördüncü zamana ait göl orijinli çok kireçli beyaz ve gri renkli, gevģek genç tortullar ile yine fazla kireçli vadi dolguları ve kalker kayalarıdır. Bu topraklarda genellikle kuru tarım yapılmaktadır. Ġl içerisindeki toplam alanları hektardır. Regosal Topraklar: Bu topraklar gevģek bağıntısız depozitler üzerinde oluģmuģ, volum ağırlıkları düģük, kaba bünyeli, fazla geçirgen, düģük su tutma kapasiteli, sığ topraklardır. Bu özellikleri dolayısıyla fizyografik kuru olurlar, yağıģ genellikle düģük, doğal bitki örtüsü çoğu kez zayıf geliģmiģ, seyrek kısa boylu otlardır. Çok olarak üzerlik, yabani yulaf, yandak ve diğer dikenlerle ayrık ve çalılara rastlanır. 54

75 Ana madde rüzgarın taģıyıp biriktirdiği pleistosen ait kalker miktarı yüksek laküstrin orijinli, bağıntısız materyaller volkanik kül ve lapililerle su ve yer çekimi ile birikmiģ kaba bünyeli depozitlerdir. Konya'nın Kayacık, Karapınar'ın Burunkuyu ve Yağlıbayat, Çumra'nın Ortaoba Ereğli'nin Zengen kesimlerinde bulunur Ġlde toplam hektar alanı kaplarlar. B.4. Su Kaynakları B.4.1. Ġçme Suyu Kaynakları ve Barajlar Konya'nın batısında araziyi taģkından korumak, Konya'ya su temin etmek ve sulamada kullanmak amacı ile yapılan 4 baraj bulunmaktadır. Bunlar Apa Barajı, Altınapa Barajı, May Barajı, Sille Barajı'dır. Apa Barajı hektar arazi sulamak amacıyla toprak dolgu biçiminde yapılmıģtır. Drenaj alanı 1720 km 2 olup, yıllık ortalama akım m 3 'dür. ÇarĢamba Çayı üzerinde inģa edilmiģtir. Altın Apa Barajı, Meram çayı üzerinde toprak - taģ dolgu tipinde inģa edilmiģtir. Konya Ģehri içme ve kullanma suyunu sağlamaya yöneliktir. Drenaj alanı 589 km² olup yıllık ortalama akım debisi m 3 'dür. May Barajı, Bay deresi üzerinde inģa edilmiģ olup, drenaj alanı 1411 km 2, yıllık akım debisi m 3 'dür. Sille Deresi üzerine taģ dolgu tipinde inģa edilen Sille Barajı taģkınları önlemek ve sulama yapmak amacıyla inģa edilmiģtir. Drenaj alanı 38 km², yıllık ortalama debisi m 3 'dür. Konya Merkezinin içmesuyunun bir kısmı bu barajdan sağlanmaktadır. Ayrıca BeyĢehir Gölü, BeyĢehir Ġlçesinin merkezi için içmesuyu kaynağı olarak kullanılmaktadır. Göl alanı toplam 653 km² dir. Ġller Bankası tarafından inģa edilen ve BeyĢehir Belediyesi tarafından iģletilen içmesuyu arıtma tesisinde arıtılan göl suları Ģehir Ģebekesine verilmektedir. B.4.2. Yeraltı Su Kaynakları Konya ilinde yerlatı sularının durumu belirlenirken il içerisinde yer alan ve birbirinden bağımsız ovalar oluģturan Konya-Çumra-Karapınar Ovaları, Cihanbeyli-Yeniceoba-Kulu Ovaları ayrı ayrı ele alınacaktır. Ovaları incelerken de ovaları oluģuran jeolojik formasyonlar, bunlardan su taģımakta olanlar (Akiferler), bu formasyonlardaki yeraltı sularının derinliği, yeraltısuyu akıģ yönü, kullanım amacı, kuyuların sayısı dağılım durumu ve bulundukları yerlerden söz edilecektir. Konya-Çumra-Karapınar Ovaları: Bu ovalarda su taģıyan formasyonlar Paleozoyik yaģlı kristalize kireçtaģları ve mermerler, mesozoik (Üst Kretase) yaģlı kireçtaģları, neojen yaģlı kireçtaģları ve Pliyokuvarterner yaģlı çökellerdir. Paleozoyik yaģlı kireçtaģları ve mermerler Altınekin ile Aksaray Ovalarına doğru yayılım gösterirler. Konya Ovası'nın kuzeyinde mostra veren bu kayaçların Konya Ovası'na doğru yayılımları belli değildir. Mostra verdikleri Konya ovası'nın kuzey ve kuzeydoğusunda faylanmayla çok derinde kalmıģlardır. bu nedenle yapılan sondajlarda adı geçen kireçtaģları ve mermerlere eriģmek mümkün olmamıģtır. Görünür kalınlıkları 400 m. olan bu karbonatlı kayaçlara sondajlarla ancak, ova kenarlarında ulaģılabilmektedir. Mesozoik yaģlı kireçtaģları ise Konya Ovasının batısında Çumra ilçesinin güneyinde mostra verirler. Buralarda yükseltileri oluģtururlar. Konya-Çumra Ovaları'nda üzerlerindeki kalın Neojen örtüden dolayı bu kirçetaģlarına da sondajlarda eriģmek mümkün değildir. Ovada yerlatı suyu taģıması en büyük potansileye sahip birim Neojen yaģlı kireçtaģlarıdır. en önemli akiferi bunlar oluģturur. kalınlıkları yer yer değiģmekle birlikte 250 m.'ye kadar ulaģır. Konya ovası'nın kuzeyinde, YukarıpınarbaĢı ve çimento fabrikası çevresinde hemen yüzeyden baģlar. Ovaların güneyine doğru Alakova- Alibeyhüyüğü çevrelerinde de durum aynıdır. Ancak bu 55

76 kesimlerden doğu ve kuzeydoğuya doğru derine inerler. Konya kuzeyinde Tömek Köyü çevreside 100 m. derinlikte olmalarına rağmen, Tömek'ten doğuya doğru Divanlar Köyü çevresinde 300 m. derinliktedirler. Altınekin Ovası'nda da yüzeyden baģlarlar ve yeraltısuyu bakımından çok verimlidirler. Çumra çevresinde 5 m. derinlikte olan Neojen kireçtaģları, Çumra'dan kuzeye doğru Ġsmil Kasabası çevresinde 250 m. derinliğe iner. Daha doğuda Göçü köyü çevresinde derinlik azalır. Derinlik burada 100 m. kadardır. Buradan güneye gidildiğinde HotamıĢ çevreside Neojen kireçtaģları yüzeyler. Buradan Karapınar'ın batısına kadar yüzeyde devam ederler. Karapınar'dan kuzeye doğru çok derinlere inerler. Bu bölgede D.S.Ġ. nin açtığı sondajların kireçtaģlarının bulunduğu seviyeye eriģememesi bunun kanıtıdır. Ovalardaki diğer tüm birimleri örten ve ovaların hemen hemen tüm yüzeyini kaplayan Pliyokuvaterner yaģlı genç çökellerin kalınlıkları ve litolojik özellikleri, ovanın her tarafında aynı değildir. Çökeller Konya Ovası'nın batısında Hatip ve Alakova çevresinde kum ve çakıllardan ibarettir. Doğuya doğru gidildikçe killi seviyeler hakim olmaya baģlar. Yarma Kasabası çevresinde 250 m. kalınlığa eriģen çökeller, kuzeydoğuya doğru Divanlar Kasabası çevresinde 300 m.'yi bulur. HotamıĢ Gölü, kuzeyinde ise çimentolu çakıltaģı, kum, çakıl ve kilden oluģmuģ göl çökelleri 100 m. kalınlıktadır. Yeraltısularının Derinliği ve AkıĢ Yönü: Ġl içerisinde bölümlenen ovaların en önemlisi, Konya-Çumra-Karapınar Ovalarıdır. Su taģıyan formasyonlar çeģitlidir. Bu nedenle yeraltısuyu seviyesinin durumu da bu formasyonlara bağlı olarak farklılık gösterir. Yeraltısuyunun genel akım yönü güneybatıdan kuzeydoğuya doğrudur. Güneyde bulunan Neojen yaģlı kireçtaģları ve marnlarla, batıda bulunan Kreatase yaģlı kireçtaģlarından ovalara büyük ölçüde yeraltısuyu beslenimi vardır. Beslenmenin olduğu kesimde Apa Barajı ve Arpasaraycık çevresinde yeraltı su seviyesinin derinliği m. arasında değiģir. Yeraltı su seviyesinin bu derinliği, daha güneyde Kazımkarabekir, ilçesi ve karaman ili çevresinde de fazla değiģmemektedir. Yerlatısuyu akım yönünde kuzeye doğru gidildiğinde Çumra-Alibeyhüyüğü Ġçeriçumra çevresinde yeraltısu seviyesi yüzeye yaklaģır. Alibeyhüyüğü ve Ġçeriçumra çevresinde ise yüzeye çok yakın olup m. derinliktedir. Hatip çevresinde 40 m. derinliğe kadar iner. Alakova'dan itibaren 5-15 m. seviyesine yükselir. Konya yerleģim alanında m. arasında değiģiklik gösterir. Konya-Çumra-Karapınar ovalarında yeraltısu seviyesinin en düģük olduğu aylar, kasım, aralık ve ocak aylarıdır. Bu aylarda yağıģların artması ve buharlaģmanın azalması sonucu yeraltısu seviyesi yavaģ yavaģ yükselmektedir. Bu Ģekilde yükselmeye baģlayan yeraltısu seviyesi nisan, mayıs ve haziran aylarında maksimum durumuna gelir. Temmuzdan itibaren ise düģmeye baģlar. YağıĢlardaki artma ve eksilmeler 4-5 aylık bir gecikme ile yeraltısu seviyesine ulaģır. Ovalarda yerlatısu seviyesindeki değiģmeler m. arasındadır. Ovalardaki Kuyular, Dağılımları ve Suların Kullanımı: Çoğunluğu ovaların orta ve güney kesimlerinde olmak üzere incelenen ovalarda binin üzerinde sığ kuyu bulunmaktadır. Kuyular, Pliyosen yaģlı göl çökellerinin yarı geçirimsiz seviyelerinde açılmıģtır. Bu yarı geçirimsiz seviyeler, alttaki Neojen yaģlı kireçtaģlarından basınçlı bir Ģekilde üste doğru yayılır. Üstteki yarı geçirimsiz seviyelerin permeabilitesi çok düģük olduğundan kuyular yeterince beslenememektedir. Kuyulardaki su seviyeleri yüzeyden 1 m. olup, alınan sular daha çok hayvan sulamakta kullanılmaktadır. Konya Ovası'nın kuzeydoğusunda açılan sığ kuyularda su seviyesi oldukça derin bulunmaktadır. Derinlikleri m. arasında değiģmektedir. Sondaj kuyularına gelince; Konya-Çumra-Karapınar Ovaları'nda içme ve sulama suyu ihtiyacını karģılayabilmek amacıyla D.S.Ġ., Köyhizmetleri ve özel Ģirketler 1956 yılından günümüze kadar çok sayıda kuyu açmıģlardır. 56

77 Ovalarda D.S.Ġ. tarafından 1992 yılı sonu itibariyle açılan kuyu sayısı kuzeydeki Cihanbeyli- Kulu ve güneydeki Karaman ovaları dahil 1774'tür. Bunun dıģında halk tarafından açılmıģ bir bu kadar, hatta daha fazla sayıda kuyu ovalarda yer almaktadır. Bu kuyular aracılığı ile sulanan toplam alan yaklaģık hektardır. Derinlikleri 23.m. ile 409 m. arasında değiģen kuyuların verimleri de değiģiktir. Tatlıcak Kasabası çevresinde artezyen yapan kuyuların verimleri lt/sn. arasında değiģmektedir. Konya-Çumra çevresinde açılan kuyuların verimleri lt/sn dir. Karapınar ilçesi çevresindeki kuyuların verimleri ise lt/sn'dir. Cihanbeyli-Yeniceoba-Kulu Ovaları: Cihanbeyli Ovası'nda akifer karakteri gösteren formasyon Üst Miyosen yaģlı kireçtaģlarıdır. Bunların dıģında Pliyosen yaģlı kum ve çakılları da önemli miktarda olmamakla birlikte yeraltısuyu taģır. KireçtaĢları, Cihanbeyli'nin batısında çok geniģ alanlarda mostra verirler. bu kesimde kireçtaģlarının yüzeyde görünür kalınlıkları 60 ile 100 m arasında değiģmektedir. Kulu Ovası'nda alüvyonu oluģturan kum ve çakıllarla Pliyosen yaģlı çakıltaģları en önemli su taģıyan birimlerdir. Kulu ilçesinin batısında geniģ alanda yayılım gösteren Eosen yaģlı filiģin kumtaģı seviyeleri de yer yer yeraltısuyu bulundurur. Alüvyonun bu çevredeki kalınlığı m. kadardır. Yeraltısularının derinliği ve AkıĢ Yönü: Cihanbeyli ve Kulu ovalarında yer yer bataklıklar oluģmaktadır. Özellikle Gölyazı kasabası çevresinde çok geniģ alanlar, yağıģlı dönemlede bataklık halini almaktadır. Bu kesimlerde yeraltısuları yüzeye çok yakındır. Cihanbeyli batısında uzanan bir fay boyunca yer yer kaynaklar oluģmuģtur. Bunlardan en önemlileri PınarbaĢı ve Ġnsuyu kaynaklarıdır. Bu kaynaklar nedeniyle yeraltısuyu yüzeye çıkar ve Ġnsuyu Deresi'ni oluģtururlar. dere daha sonra Tuz Gölü'ne ulaģır. Kulu çevresinde ise yüzey ve yeraltından boģalan sular değirmenözü derisi aracılığıyla tektonik olarak oluģmuģ olan Düden Gölü'ne boģalırlar. Cihanbeyli ve Kulu çevresinde yeraltısuyu seviyesinin derinliği çok değiģim gösterir. Cihanbeyli'nin doğusunda derinlik m. arasında olmasına karģılık batıya doğru gidildikçe 30 m. kadar düģmektedir. Kulu çevresinde yeraltısuyu seviyesi yüzeye çok yakındır ve m. arasındadır. Cihanbeyli ve Kulu Ovaları'nda yeraltısuyunun akım yönü genelde kuzeybatıdan güneydoğuya doğrudur. Ovalardaki Kuyular, Dağılımları ve Suların Kullanımı: Cihanbeyli ve Kulu ovaları'nda derinlikleri 6-10 m. arasında değiģen civarında sığ kuyu vardır. Kuyularda su seviyeleri 2-9 m. arasında değiģir. Bu kuyulardan alınan sular, genellikle içme ve kullanma suyu ihtiyacını karģılamaktadır. Sığ kuyular genellikle taģ örme kuyular olup, büyük kısmı serenli kuyudur. Bunların dıģında yeniceoba Kasabası çevresinde derinlikleri m. arasında değiģen sığ sondajlar mevcuttur. Sığ sondaj kuyuları, tarımsal sulama amaçlıdır. Ovalarda D.S.Ġ. ve halkın kendisi tarafından açılmıģ olan çok sayıda sondaj bulunmaktadır. derinlikleri 30 ile 337 arasında değiģmektedir. 337 m'lik en derin kuyu, Cihanbeyli batısında Hacıbey'de yapılmıģtır. Kuyuların debileri 0.3 lt/sn ile 21 lt/sın arasındadır. D.S.Ġ yılından beri Cihanbeyli - Kulu ovalarında su kuyuları açmaktadır. Ancak zamana bağlı olarak kuyu sayısının artması ve yağıģların azalması sonucu yeraltısuyu seviyesi önemli ölçüde eksilmiģ ve bazı kuyular kapanmıģ veya doldurularak kullanılmaz duruma gelmiģtir. D.S.Ġ tarafından hazırlanan Konya Kenti Ġçme, Kulllanma ve Endüstri Suyu Temini ve Dağıtım ġebekesi Projesi nin kuyulardan su temini bölümü 5 ana bölümden oluģmaktadır. Bunlar; Kuyu Adedi 1- Kent içi (Kuzey) 15 57

78 2- Kent içi (Batı) Alakova Çarıklar Hatıp- Meram Arası 5 6- Kent Kuzeyi (Yazır Çevresi) 7 BüyükĢehir Belediyesi tarafından proje kapsamındaki 1.,2.,3. ve 6. bölümlerdeki kuyular açılmıģ ve 6. bölümdeki kuyuların su sertlikleri fazla olduğu için proje 500 evler civarında sürdürülmüģtür. Projenin 4. ve 5. bölümündeki kuyular henüz açılmamıģtır. Konya merkez genelindeki tüm kuyuların su sertlikleri birçok kaçak kuyu açılıp aģırı su çekilmesinden dolayı artmıģtır. Kuyulardan çekilen sular sıvı klorlama yapılarak dezenfekte edilmektedir. AĢağıda Tablo B de Konya merkezindeki kuyuların verimleri, sertlikleri, derinlikleri, statik ve dinamik su seviyeleri verilmiģtir. Ancak KOSKĠ tarafından verilen bu kayıtlardaki kuyuların ilk açıldığındaki pompa verimini vermediği için sonradan verimleri düģürülmüģtür. Ġlde içme suyunun temin edildiği beģ kaynak bulunmaktadır. Kaynak Debi(lt/sn) Sertlik (Frs)Fransız Sertliği 1-Çayırbağı Dutlu Mukbil Beypınarı Kırankaya 9 14 Tablo- B.13. Konya Merkez Ġçmesuyu Kuyuları Listesi (KOSKĠ Genel Müdürlüğü-2011) S. No Kuyu No Kuyu Adı Kuyu Verimi (lt/sn) Sertlik Fr S Zemin Kodu (m) 58 Kuyu Derinliği (m) Statik Seviye (m) Dinamik Seviye (m) Pompa Verimi (lt/sn) 1 1 Anıt , ,0 21,00 30, Mengene I , ,4 6,90 10, Aydınlıkevler I , ,0 23,00 34, Uzunharmanlar , ,6 12,62 15, Sanayi , ,0 7,28 27, Ofis , ,9 15,95 31, TrafikEğitimParkı , ,6 17,65 39, Çukurmektep , ,0 10,30 41, Aksine , ,0 13,74 21, Buğdaypazarı , ,0 6,60 19, Asfalt ġantiye , ,0 16,50 22, MelikĢah , ,4 24,00 32, K.Kovanağzı , ,0 14,80 17, Yediler ,880 62,0 7,60 17, Araplar I , ,0 7,30 10, Mengene II ,500 93,0 7,50 13, Ġtfaiye I , ,0 11,30 27, Kamyon Garajı , ,0 7,50 20, Yanık Cami , ,0 6,00 17, ġerafettin , ,0 15,00 16, YaylaPınarıI(Yeni) , ,0 20,00 50, Dere I ,907 25,0 2,56 5, Hatip , ,0 9,00 21, Çıngırıklıkuyu , ,0 32,93 44, Fuar , ,0 30,00 42, Dere II ,620 25,0 2,00 2, Sille Çayiçi II , ,0 20,30 76, Aydınlıkevler II , ,0 20,90 39,80 8

79 29 45 Meram Yaka , ,25 46, Yaylapınarı II , ,50 15, Aydınlıkevler III , ,50 60, Selbasan , ,40 30, MarangozlarGeçit , ,00 26, Otogalericiler , ,00 22, Uğurlu , ,00 39, Organize II , ,60 34, Organize III , ,50 24, Organize IV , ,00 34, Testi Ocakları I , ,30 46, Hayvanpazarı , ,00 18, Fatih Gülbaba , ,00 18, Yüzyıl II (Yeni) , ,00 64, Özalan , ,00 51, Belediye , ,50 40, Testi Ocakları II , ,50 48, Yeni Cezaevi , ,00 16, AkĢemseddin , ,80 53, Hocacihan YSE II , ,60 55, AĢkan , ,10 49, Yunus Emre , ,00 79, Goncaköy , ,60 30, Birlik , ,00 54, Lalebahçe , ,00 47, Toroslar II , ,60 47, Selim Sultan , ,20 22, Musalla I , ,00 38, BeĢyüzevler I , ,00 72, Erenköy , ,75 59, Hastane II , ,00 40, Esentepe I , ,60 72, Özalkent , ,00 72, Sakarya , ,60 59, BeĢyüzevler II , ,60 54, BeĢyüzevler III , ,00 69, Musalla II , ,70 35, OrmanMüdürlüğü , ,00 44, ġeker , ,30 46, Erenköy II , ,00 72, UlaĢ Evler III , ,00 92, Alakova VIII , ,30 20, Alakova IX , ,20 11, Esentepe II , ,30 92, Harmancık , ,80 33, Hocacihan Hicaz , ,00 73, ġadiye I , ,00 82, Yüzyıl III , ,00 80, GümüĢ ÇeĢme , ,00 85, Aydınlıkġehit.Camii , ,00 62, Esentepe III , ,00 90, YeĢil Dere II , ,00 39, Çatal Hüyük , ,80 19, Saraçoğlu , ,63 20, Fen Lisesi , ,00 28, Kaktüs Sokak , ,00 100, ġadiye II , ,00 89, P1/1 ġehid Ahmet , ,00 59, P1/2 Hocacihan II , ,00 51,00 88 P1/3 Malas V , ,00 59, P1/4 KabataĢ , ,00 43, P1/5 IĢıklar II , ,00 44, P1/6 BeĢevler III , ,00 59, P1/7 Hocacihan III , ,00 60,00 93 P1/8 BeĢevler II , ,00 58,

80 94 P1/9 Malas VI , ,00 42, P1/10 A.Menderes Hali , ,00 38, P1/11 Kosgep , ,00 43, P1/12 Ġtfaiye II , ,00 51, P1/13 Ġtfaiye III , ,00 55, P1/14 Karpuzcu , ,00 61, P1/15 Mehmet Akif , ,00 47, P1/16 Malas I , ,00 18, P1/17 Malas II , ,60 19, P1/18 Malas III , ,50 30, P1/19 BeĢevler I , ,00 31, P1/20 IĢıklar I , ,40 31, P1/21 Hocacihan Saray , ,50 44, P1/22 Esenler , ,00 42, P1/23 Malas VIII , ,00 38, P1/24 Malas VII , ,70 35, P2/1 HafızAhmet , ,00 62, P2/2 Kırkbirevler , ,50 44, P2/3 Çakılharmanlar III , ,30 36, P2/4 ġato , ,80 34, P2/5 Çekirdekçi , ,45 48, P2/6 Korutürk(HavzanII) , ,70 35, P2/7 Kulluk II , ,00 45, P2/8 Akvilla , ,30 67, P2/9 Ceylan , ,80 70, P2/10 Cennetpınar , ,25 52, P2/11 Havzan , ,00 73, P2/12 MelikĢah (Yeni) , ,00 52, P2/13 Selver I , ,30 27, P2/14 Çakılharmanlar I , ,00 19, P2/15 Dedekorkut I , ,50 36, P2/16 Kulluk I , ,00 26, P2/17 Tıp (Yeni) , ,00 85, P2/18 Çakılharmanlar II , ,40 29, P2/19 Dedekorkut II , ,00 58, P2/20 Arıoğlu II , ,35 36, P2/21 Sarnıç , ,00 42, P3/1 ArifBilge I , ,00 40, P3/3 Hasanköy II , ,00 29, P3/4 Hasanköy III , ,00 30, P3/5 Hasanköy IV , ,00 20, P3/6 Hasanköy V , ,00 30, P3/7 ArifBilge II , ,50 33, P3/8 HasanköyÇevreYolu , ,60 33, P3/9 Alakova VI , ,20 20, P3/10 Alakova VII , ,70 42, P3/11 Kongaz I , ,00 23, P3/12 Kongaz II , ,00 23, P3/13 Kongaz III , ,00 17, P3/14 KaĢ I , ,00 25, P3/15 HasanköyK.Kursu , ,00 24, P3/16 KaĢ II , ,00 32, P3/17 KaĢ III , ,00 27, P3/18 KaĢ IV , ,00 20, P3/19 KaĢ V , ,00 16, P3/20 KaĢ VI , ,00 19, P3/21 Alakova I , ,00 17, P3/22 Alakova II , ,00 18, P3/23 Alakova III , ,00 17, P3/24 Alakova IV , ,00 17, P3/25 Alakova V , ,00 13, P3/26 Karaköy I , ,50 33, P3/27 Karaköy II , ,00 49, P3/28 Hadim I , ,00 46, P3/29 Karatepe III , ,00 53,

81 160 P3/30 Karatepe II , ,00 52, P3/31 Karatepe I , ,00 53, P3/32 Hatip KavĢağı , ,00 47, P3/33 Goncaköy , ,00 49, P3/34 Goncaköy , ,00 57, P3/35 Goncaköy , ,00 57, P3/36 Goncaköy , ,50 49, P3/37 Hibetullah Camii , ,00 51, P3/38 Tufan Sokak , ,00 43, P3/39 Okay Sokak , ,00 29, P3/40 Saklı Sokak , ,00 42, P3/41 Harmancık , ,00 56, P3/42 Harmancık , ,00 47, P3/43 Harmancık , ,50 47, P3/44 Hadim , ,00 52, P5/1 Beybes , ,00 72, P5/2 KarahüyükÇev.Yolu , ,00 45, P5/3 Kozağaç (yeni) , ,00 52, P6/1 BeĢyüzevler V , ,00 74, P6/2 BeĢyüzevler VI ,00 88, P6/3 BeĢyüzevler VIII , ,50 82, P6/4 BeĢyüzevler VII ,60 72, P6/5 BeĢyüzevler IV , ,00 72, P6/6 BeĢyüzevler IX , ,20 80, P6/7 BeĢyüzevler X , ,80 83, P6/8 BeĢyüzevler XII , ,00 53, P6/9 BeĢyüzevler XIII , ,00 94, P6/10 BeĢyüzevler XV , , Meram Yaka II , ,00 82, Selver II , ,00 60, Derekızlar Kayası , ,00 39, Göztepe , ,50 48, YeĢildere I , ,00 62, ġükrü Doruk , ,00 28, Çandır , ,00 68, Kavak Değirmeni , ,60 48, Kürden , ,00 86, Meram , ,20 40, Arıoğlu , ,00 40, Ali TaĢoluk , ,00 38, Demir ÇeĢme , ,00 50, Yorgancı , ,00 86, Serami , ,00 86, Kasım Halife , ,00 73, Kirazlı , ,00 78, Hacı ġaban , ,00 59,00 30 B.4.3. Akarsular Ġl içerisindeki akarsular kolları, mevsimlik debileri ve nasıl yararlanıldığı konusunda B.1.2. bölümünde bilgi verilmiģtir. B.4.4. Göller ve Göletler Tuz Gölü; Yurdumuzun ikinci büyük gölü olan Tuz Gölü, kuzeyde PaĢadağ eteğinde oldukça dar olan, güneye gidildikçe geniģleyen bir ovanın zeminini kaplar. Denizden yüksekliği 940 m., uzunluğu km, eni km, kapladığı alan ise km²'dir. Çok tuzlu olan suyu yaz aylarında kurur. Bundan sonra gölün yüzeyinde 5-10 cm'den 5-10 m.'ye kadar ulaģan tuz tabakası belirir. Buradan yılda ortalama bin ton tuz elde edilir. 61

82 BeyĢehir Gölü; Türkiye'nin üçüncü büyük gölü kullanılabilir tatlı su rezervi bakımından en büyük tabii gölü olan BeyĢehir Gölü 656 km² geniģliğinde bir tektonik çöküntü gölü olup BeyĢehir, SeydiĢehir ve Bozkır çöküntü teknesinin kuzey kesiminde oluģmuģtur. Toros Sıradağları'nın iki fay kırıklığı arasında oluģmuģ olan göl üçüncü jeolojik zamandaki yerkabuğunun çöküntü alanında yer almaktadır. Ortalama denizden yüksekliği 1124 m.'dir. Bu yükseklik periyodik zaman dilimi içinde max m.'ye çıkmakta min 1121 m.'ye düģerek gölde 5 m'ye yaklaģan seviye farkı meydana gelmektedir. Türkiye'nin hala içilebilir nitelikte en büyük su deposu olan bu göl, gölden çeģitli amaçlarla geliģi güzel su çekilmesi nedeniyle yavaģ yavaģ yok olma, kirlenme ve bozulma tehlikesi ile karģı karģıyadır. Göl; 27 adet yazın kuruyan dere ile beslenmektedir. Göl üzerinde irili ufaklı 33 ada bulunmaktadır. Eni km. boyu ise 45 km olan gölün en derin yeri 10 m.'dir. AkĢehir Gölü; AkĢehir ilçesinin 9 km. kuzeyindedir. Konya ilinin üçüncü büyük gölüdür. Denizden yüksekliği 960 m.'dir. 353 km² bir alanı kaplar, suları tatlı, organik maddelerce zengin, ötrofik bir göldür. Göl güneyindeki dereler ve Eber Gölü ile aradaki kanaldan beslenir. Derinliği 3-5 m.'dir. Ereğli - Akgöl: Ereğli Ovasının çukur kesimlerinde Toroslardan inen suların oluģturduğu, batıda Akgöl, göl çevresinde bulunan sazlık ve kamıģlık alanlar, irili ufaklı çok sayıda kum ve çamur adacıklarından, geniģ çayırlardan oluģmuģ bir ekosistemdir. Ereğli ilçesinden 38 km. kadar batıda geniģ bir alanda yeralır. 59 km2'lik bir alanı kaplar. Suları tatlı olan Akgöl, Kızılçay ve Ġvriz çayı ile beslenmektedir. Ġvriz barajının yapılması ile artık göl beslenememektedir. Yok olma tehlikesi ile karģı karģıyadır. HotamıĢ Gölü: Karapınar ve Çumra arasında yer alan göl; çok geniģ ve sık sazlıklarla kaplıdır. Bölgeye gelen su kanallarının, Tuz Gölü ne yönlendirilmesiyle, bu alan beslenemeyerek kurumaya baģlamıģtır. Bölgede kuluçkaya yatan kuģ türleri; balaban, ak kutan, tepeli kutan, gece balıkçılı, alaca balıkçıl, küçük ak balıkçıl, erguvan balıkçıl, çeltikçi, kaģıkçı,boz kaz,dik kuyruk, turna, uzun bacak, vb. gibidir. HotamıĢ Bataklığı'nın ortasında olup çevresi sazlık, kamıģlık halindedir. HotamıĢ Bataklığı 120 km2'lik bir alanda ÇarĢamba Çayı'nın taģıdığı sularla meydana gelmiģtir. Bolluk Gölü: Cihanbeyli ilçesinin 39 km. güneyindedir. Ortalama alanı hektardır. Suları sodalı olduğundan kullanma ve sulama suyu olarak kullanılmamaktadır. 1. Dereceden Doğal Sit alanıdır. Gölde Na2 SO4 üretimi yapılmaktadır. Suğla Gölü; SeydiĢehir ilçesinin 10 km. güneyindedir, denizden 1040 m. yüksektedir. 135 km²'lik bir alanı kaplar, BeyĢehir Gölünün suları çoğaldığı zamanlarda bu gölün suları 68 km.'lik bir kanalla Suğla gölüne boģalır. Bazı yağıģsız yıllarda suları tamamen çekilir, suların çekildiği alanlarda çok verimli topraklar açığa çıkar. Bu topraklarda tarım yapılarak bol ürün elde edilir. ÇavuĢçu Gölü; Ilgın ilçesinin 3 km. kuzeyindedir. Doğanhisar Çayı ile çevredeki derelerden beslenir. Denizden 1029 m. yüksektedir, derinliği 2-3 m. ve kapladığı alan 10 km²'dir. Suları tatlı olan gölün su düzeyi çok düģüktür. Tabanındaki düdenler nedeniyle su kaybeder. Meke Krater Gölü(Acıgöl): Karapınar-Ereğli karayolu yakınında Karacadağ bölgesinde 3 km2'lik bir alanda yer alır. Suları tuzlu volkanik göllerdir. Tipik bir krater gölüdür. Karapınar ilçesi sınırları içerisindedir. 2 km²'lik abir alanı kaplayan bir krater gölüdür. Sularında bol miktarda Magnezyum Sülfat bulunur bu nedenle suyu acıdır. Hiçbir canlının gölde yaģamadığı tesbit edilmiģtir. 62

83 Kulu Düden Gölü: Kulu ilçesinin 5 km. doğusundadır. Ortalama alanı 860 hektardır. Barındırdığı yaban hayatından dolayı kuģ gözlem alanıdır. Kozanlı Gölü(Gökgöl):Kulu ilçesinin 20 km. batısındadır. Ortalama alanı,65 hektardır. Gölde balıkçılık,sazcılık,avcılık ve kuģ gözlemi yapılmaktadır.sulama suyu olarak da kullanılmaktadır. Samsam Gölü:Kulu ilçesinin 25 km. güney batısındadır. DSĠ kanalları sebebiyle kurumaya yüz tutmuģtur. Maksimum alanı 400 hektardır. Tersakan Gölü:Cihanbeyli ilçesinin 34 km. güneydoğusundadır. Ortalama alanı hektardır.1. Dereceden Doğal Sit Alanıdır. Suları tuzludur. Gölden Na2 SO4 üretimi yapılmaktadır. Göletler: Bu göllerden baģka ilde 45 adet yapay gölet birçok gölet bulunmaktadır. Bunlar, May Göleti 28 hektar alanı, Osmancık Göleti 18 hektar alanı, Mecidiye Göleti 46 hektar alanı, Cihanbeyli Göleti 173 hektar alanı, Bostandere Göleti 40 hektar alanı, AydoğmuĢ Göleti 65 hektar alanı, Hadim Göleti 8 hektar alanı, Güneydere Göleti 10 hektar alanı, kaplarlar. Selçuklu Ġlçesi, Malas Köyü yakınında Uludere üzerinde DSĠ tarafından sulama, kullanma ve taģkın koruma amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 115 ha dır. Depolama hacmi 2.91 hm 3 tür. Yıllık ortalama 2.5 hm 3, regüle edilen su 2.1 hm 3 tür. Göl alanı 0.33 km 2 dir. Sille Barajı, Selçuklu Ġlçesinde Konya nın 15 km. kuzeybatısında Sille Deresi üzerindedir. DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup giriģ akımı 2 hm 3 tür. Yıllık çekilen su 1.4 hm 3 tür. Meram Ġlçesinde,Hatunsaray Beldesinde Hatunsaray Göleti bulunmaktadır. Hatunsaray Göleti Çukurçimen Göleti, Meram Ġlçesi, Ġnlice Beldesi, Çukurçimen Köyünde, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 44 ha dır. Hacmi 0.3 hm 3 dür. Yıllık ortalama akımı 0.4 hm 3, yıllık regüle edilen su ise 0.27 hm 3 dür. Meram Ġlçesi, Güneydere Köyünde Gavur Gölü ayağında DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 15 ha dır. Depolama hacmi 0.08 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 0.5 hm 3, regüle edilen su 0.12 hm 3 tür. 63

84 Meram Ġlçesi, Evliyatekke Köyünün 4 km. batısında Bağçukuru Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 110 ha dır. Depolama hacmi 0.91 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.5 hm 3, regüle edilen su 0.84 hm 3 tür. Maksimum göl alanı 0.14 km 2 dir. Meram Ġlçesi, Erenkaya Köyünün 2.5 km güneybatısında ÇarĢak Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 121 ha dır. Depolama hacmi 0.6 hm 3 tür. Yıllık ortalama 1.98 hm 3, regüle edilen su 0.6 hm 3 tür. Göl alanı 0.06 km 2 dir. Meram Ġlçesi, Sefaköy Kasabasının 5 km. batısında Kavakdere üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 272 ha dır. Depolama hacmi 1,4 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 2.3 hm 3, regüle edilen su 0.89 hm 3 tür. Göl alanı 0.16 km 2 dir. Meram Ġlçesi, Kızılören Kasabasının 4 km güneybatısında Yayla Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 254 ha dır. Depolama hacmi 1.13 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.05 hm 3, regüle edilen su 0.90 hm 3 tür. Göl alanı 0.13 km 2 dir. Ahırlı Ġlçesi nde, Akkise Beldesinde Hacılar,Darı ve Han Gölcüğü bulunmaktadır. Hacılar Göleti Han Göleti Akören Göleti, Bayındır mevkiinde, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 420 ha dır. Depolama hacmi 2.6 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 3.6 hm 3, regüle edilen su 2.5 hm 3 tür. Akören Göleti 64

85 May Göleti, Kayasu Beldesinde, May Köyünde May Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 220 ha dır. Depolama hacmi 1.7 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.6 hm 3, regüle edilen su 1.44 hm 3 tür. Maksimum göl alanı 0.29 km 2 dir. BeyĢehir Ġlçesi, Üzümlü Kasabasında Üzümlü Göleti bulunmaktadır. Mey Göleti Üzümlü Göleti Bozkır Ġlçesinin 12 km. güneybatısında, Yayla Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 713 ha dır. Depolama hacmi 3.85 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 3.02hm 3, regüle edilen su 3.53 hm 3 tür. Göl alanı 0.4 km 2 dir. Cihanbeyli Göleti; Cihanbeyli Ġlçesinin 1 km. güneyinde Sığırcık Deresi üzerinde, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 1024 ha dır. Depolama hacmi 8.50 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 11.2 hm 3, regüle edilen su 7.0 hm 3 tür. Göl alanı 1.73 km 2 dir. 65

86 Cihanbeyli Göleti Apa Barajı, Çumra Ġlçesi, merkezinin 35 km. güneybatısında, Apa Kasabasında merkeze 500 m. uzaklıkta Apa Barajı bulunmaktadır. ÇarĢamba Çayı üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup giriģ akımı 240 hm 3 tür. Yıllık ortalama çekilen su miktarı yıllara göre değiģkendir. May Barajı May Deresi üzerinde Konya nın 59 km. güneybatısında Alibeyhüyüğü Kasabasında DSĠ tarafından taģkın koruma amaçlı inģa edilmiģ olup giriģ akımı 53.6 hm 3 tür. Barajda su tutulamamaktadır. Dereağzı Göleti; Derbent Ġlçesi civarı, BelbaĢı Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 208 ha dır. Depolama hacmi 1.6 hm 3 tür. Yıllık ortalama 1.3 hm 3, regüle edilen su 1.3 hm 3 tür. Göl alanı 0.18 km 2 dir. Dereağzı Göleti Çiftliközü Göleti, Çiftliközü Kasabasının 4 km. güneydoğusunda, Karakaya Deresi üzerinde, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 475 ha dır. Depolama hacmi 2.99 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 2.5 hm 3, regüle edilen su 2.15 hm 3 tür. Göl alanı 0.25 km 2 dir. Derebucak Ġlçesi nde, Merkezde Derebucak Barajı inģaat halindedir. Derebucak Kasabasına 4 km. uzaklıkta Kocaçay üzerindedir. DSĠ tarafından sulama, amaçlı inģa edilmekte olup giriģ akımı 97.8 hm 3, yılık ortama çekilen su 9.9 hm 3 olacaktır. Gencek Kasabasında Gencek Göleti vardır. 68

87 Gencek Barajı Doğanhisar Göleti, Doğanhisar Ġlçesi 13 km. güneybatısında, Davras Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 244 ha dır. Depolama hacmi 1.96 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.75 hm 3, regüle edilen su 1.59 hm 3 tür. Doğanhisar Göleti Karaağa Göleti, Doğanhisar Ġlçesi, Karaağa Kasabasının 9 km. güneybatısında, Ketenli deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 532 ha dır. Depolama hacmi 2 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım hm 3, regüle edilen su 2.32 hm 3 tür. Göl alanı 0.27 km 2 dir. Çınaroba Kasabasında Çınaroba Göleti vardır. 69

88 Çınaroba Göleti DeĢtiğin Göleti, DeĢtiğin Kasabasının 2 km. güneybatısında Belyaka Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 177 ha dır. Depolama hacmi 1.52 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.33 hm 3, regüle edilen su 1.06 hm 3 tür. Göl alanı 0.16 km 2 dir. DeĢtiğin Göleti BaĢköy Kasabasında BaĢköy, Yenice, Yazlıca Göleti vardır. 70

89 BaĢköy Göleti Yenice Göleti Yazlıca Göleti Ayaslar Göleti, Doğanhisar Ġlçesinin 8 km. kuzeydoğusunda, Ayaslar Kasabasında Yukarıöz Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 280 ha dır. Depolama hacmi 2.13 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 5.48 hm 3, regüle edilen su 1.53 hm 3 tür. Göl alanı 0.22 km 2 dir. Ayaslar Göleti 1

90 Halkapınar Ġlçesi nde, Ġvriz Barajı, Ereğli Ġlçesinin 12 km. güneydoğusunda, Ġvriz Çayı üzerinde DSĠ tarafından sulama ve taģkın koruma amaçlı inģa edilmiģ olup giriģ akımı hm 3 tür.yıllık ortalama regüle edilen su hm 3 tür. Halkapınar Ġlçesi atıksular fosseptikte dinlendirildikten sonra Ġvriz Barajına ulaģan Deli Mahmutlu Çayına verilmektedir. Bolkar Alabalık Tesisi, Çakırel Restaurant, Ramazan Bağcı Kafes Balıkçılığı, Can Balık Alabalık tesislerinin atıksuları da Ġvriz Barajına ulaģmaktadır. Ġvriz Barajı Güneysınır Ġlçesi nde, Dorla Göleti; AydoğmuĢ Köyünün 2 km. güneyinde Kuruçay üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 530 ha dır. Depolama hacmi 3.87 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 4.50 hm 3, regüle edilen su use 2.97 hm 3 tür. Alanı 0.65 km 2 dir. Hadim Ġlçesi nde, merkezde Hocalar Göleti, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 35 ha dır. Depolama hacmi 0.3 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 0.3 hm 3, regüle edilen su 0.2 hm 3 tür. Hadim (Hocalar) Göleti Hadim Ġlçesinin 5 km güneybatısında Yılanlıca Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 158 ha dır. Depolama hacmi 0.96 hm 3 tür. Yıllık ortalama 0.97 hm 3, regüle edilen su 1.64 hm 3 tür. Göl alanı 0.12 km 2 dir. Hüyük Ġlçesi nde, Mutlu Kasabasında 1 adet, burunsuz Kasabasında 3 adet küçük gölet vardır. Ġlmen Kasabasında Ġlmen Göleti vardır.ġmrenler Kasabasında Ġmrenler Göleti vardır. ÇavuĢ Göleti, Hüyük Ġlçesi, ÇavuĢ Kasabasının 1 km. kuzeyinde Ġlmen Deresi üzerinde DSĠ tarafından 71

91 sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 138 ha dır. Depolama hacmi 1.04 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 2.18 hm 3, regüle edilen su 0.64 hm 3 tür. Maksimum göl alanı 0.17 km 2 dir. ÇavuĢ Göleti Ilgın Ġlçesi nde, Mecidiye Köyü yakınında Havuçlu Pınarları mevkiinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 463 ha dır. Depolama hacmi 2.01 hm 3 tür. Yıllık ortalama hacmi 3.84 hm 3, regüle edilen su ise 2.72 hm 3 tür. Alanı 0.46 km 2 dir. Ilgın Ġlçesinin 12.km güneyinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 364 ha dır. Depolama hacmi 1.2 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 7.1 hm 3, regüle edilen su 1.64 hm 3 tür. Ilgın Ġlçesi, AĢağıçiğil Kasabası doğusunda Uluyol Deresi, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup depolama hacmi 1.89 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 5.5 hm 3, regüle edilen su 1.63 hm 3 tür. Göl alanı 0.25 km 2 dir. ÇavuĢçu Depolaması; Ilgın Ġlçesinin 4.5 km. kuzeybatısında üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sedde uzunluğu 6650 m dir. Bolasan, Çiğil, ÇebiĢli derivasyonu ve Yorazlar pompa istasyonu ile dolmakta, Atlantı, Ilgın sulama kanalları ile boģalmaktadır. Toplam sulama alanı ha dır. Kadınhanı Ġlçesi nde, Osmancık Göleti, Osmancık Kasabasında, Üçpınar Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 186 ha dır. Depolama hacmi 1.46 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.25 hm 3, regüle edilen su 1.14 hm 3 tür. Maksimum göl alanı 0.19 km 2 dir. Osmancık Göleti 72

92 Kadınhanı Ġlçesi, Beykavağı Köyü civarında Beykavağı Deresi üzerinde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 364 ha dır. Depolama hacmi 1.79 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.88 hm 3, regüle edilen su 1.79 hm 3 tür. Göl alanı 0.16 km 2 dir. Sarayönü Ġlçesi nde, BaĢhüyük Göleti, BaĢhüyük Kasabasının 2 km. kuzeydoğusunda, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 420 ha dır. Depolama hacmi 0.55 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 0.48 hm 3, regüle edilen su 0.27 hm 3 tür. Göl alanı 0.32 km 2 dir. BaĢhüyük Göleti Sarayönü Ġlçesi nde, Ladik Kasabasının 15 km. güneydoğusunda Değirmen Çayı üzerinde, Ladik Göleti, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 228 ha dır. Depolama hacmi 1.57 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 1.29 hm 3, regüle edilen su 1.04 hm 3 tür. Göl alanı 0.31 km 2 dir. Ladik Göleti SeydiĢehir Ġlçesi nde Suğla Depolaması, Gökçehüyük Göleti, Kuğulu Göleti bulunmaktadır. Suğla Depolaması, SeydiĢehir Ovasında eski Suğla göl yatağındadır. DSĠ tarafından BeyĢehir Gölü ve Apa Barajı regülasyonlarına destek sağlamak ve Konya-Çumra projeleri için su depolamak amacı ile inģa edilmiģ olup giriģ akımı hm 3 tür, yıllık ortalama çekilen su 124 hm 3 tür. 73

93 TaraĢçı Göleti, SeydiĢehir Ġlçesi, TaraĢçı Kasabasının 1 km. güneyinde, Sarpyar Dere üzerinde, DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 140 ha dır. Depolama hacmi 0.81 hm 3 tür. Yıllık ortalama 10.2 hm 3, regüle edilen su 0.84 hm 3 tür. Göl alanı 0.18 km 2 dir. TaraĢçı Göleti Ketenli Kasabasında KeĢlik Yaylası Göleti, Sülüklügöl Göleti, Bostandere Kasabasında Bostandere (Ufacık) Göleti vardır. Bostandere Göleti Bostandere Köyünde DSĠ tarafından sulama amaçlı inģa edilmiģ olup sulama alanı 85 ha dır. Toplam depolama hacmi 0.72 hm 3 tür. Yıllık ortalama akım 0.70 hm 3, regüle edilen su 0.42 hm 3 tür. B.5.Mineral Kaynaklar Konya Ġli madenve enerji kaynakları haritası aģağıda verilmiģtir. 74

94 Harita B.1. Konya Ġli Maden Haritası(M.T.A. Bölge Müdürlüğü-2011) 75

95 Harita B.2. Konya Ġli Kömür OluĢumları ve Jeotermal Alanlar Haritası(M.T.A. Bölge Müdürlüğü-2011) 76

96 B.5.1. Sanayi Madenleri Ġl sınırları içerisindeki maden yataklarının yerleri, rezerv miktarları, türleri ve nitelikleri hakkındaki bilgiler aģağıdadır. Tablo: B.14. Endüstriyel Hammaddeler (MTA Orta Anadolu 2. Bölge Müdürlüğü 2012) MADENĠN ĠLÇE KÖY TENÖR VE REZERVLER DĠĞER BĠLGĠLER CĠNSĠ MEVKĠ KALĠTE Asbest Bozkır Dutlu Köyü Lif boyları kısa Asbestli zonun kalınlığı 7 m., uzunluğu 100 m. dir. Asbest Ilgın AĢağıçiğil Kalitesiz Zuhur Ekonomik değildir. Gökbudak K. Asbest Meram Karadiğin K. Krizotil Asbest Zuhur Ekonomik değildir. Domuzgölü D. Barit AkĢehir Çimendere Akbeltepe Yellibeltepe Barit AkĢehir Tekkeköyü Avlun mezarlığ Yanıksöğüt Hisarardı Kömürcütepe Barit AkĢehir SavaĢköyü SarıtaĢ Barit BeyĢehir PınarbaĢı Ġlmen Köyü Keçiköy Zıvarık Köyü Ba SO 4 :% Ba SO 4 :% Düzensiz mercekler Ģeklinde. Düzensiz mercekler Ģeklinde. Ba SO 4 :% t. Yer yer iģletilmektedir. Ba SO 4 :% Görünür t. Muhtemel t. Jeolojik t. Barit BeyĢehir Güvendik Ba SO 4 :%98 Gör.+Muh t. Muhtemel t. Barit BeyĢehir Hüyük Ġlmen Köyü Eğrioluk Kale t. Koca t. Barit Bozkır Karagüney Hacettepe Barit Bozkır Söğüt Köyü GülburunTepe JĠPS Ereğli Ayaz mevkii KuĢaklı tepe Öncel çiftliği Kalker (Toz kireç) Kalker (Toz kireç) Kalker (Toz kireç) BaSO 4 :%96-97 Jeolojik t. Özel Ģahıslar ve Etibank tarafından iģletilmektedir. Zaman zaman özel sektör tarafından iģletilmektedir. Özel sektör tarafından iģletilmektedir. BaSO 4 :%93 Zuhur ĠĢletilip terkedilmiģ. Ba SO 4 :%92-98 CaSO 4 :%98 CaSO 4 :%97 CaSO 4 :%98 Bozkır Kızılçakır CaCO 3 :%99.5 (Ort.) Hadim Çobanağacı Bentboğazı Halkapınar Cilaslıkaya TaĢlıcatepe Kızılkaya Kalker (Toz kireç) Ilgın Tekelerköyü Kızıltepe Kaolen BeyĢehir Tocakyaylası Damlapınar Kaolen Meram Tatköy Akkır Ekonomik değildir. Masif, yer yer tabakalı ekonomik boyutludur. Jeolojik ĠĢletilebilir t. Mümkün ĠĢletilebilir t. CaCO 3 :% t. Ereğli ġeker Fabrikası tarafından iģletilmektedir. CaCO 3 :%96 (Ort.) Kalite iyi Al 2 O 3 :%26.31 Fe 2 O 3 :%3.04 K 2 :%2.5 Al 2 O 3 :% Jeolojik t. Görünür t. Zuhur t. Ilgın ġeker Fabrikası tarafından iģletilmektedir. Beyaz ve renkli piģen, seramik ve refrakter hammaddesi niteliğindedir. Seramik kaoleni olabilecek niteliktedir.

97 Bentonit Kaolen Bentonit Kaolen Doğanbey Kükürt yaylası Al 2 O 3 :% Meram Sağlık Al 2 O 3 :%17.83 Seyliktepe Tekneninkafa t. Kil Çumra Çomaklarköyü Ġğdeliharman ç. Çomaklar Mz. Kaolinitik Ġllitik Kil Ilgın Haramiköy(Kö mür altı Kil.) Harraniocağı Tosbalı Ocağı ÇavuĢcu düzl. Ortalama Al 2 O 3 :% Gör.+Muh t. Gör.+Muh. Kaolen t. Bentonit t. Görünür t. Toplam Görünür t. Seramik hammaddesi niteliğindedir. Karo,fayans ve seramik hammaddesi niteliğindedir. Renkli piģen seramik hammaddesi ve ağartma toprağı olarak kullanılabilir. Kaba seramik ve karo fayans üretimine elveriģlidir. Diatomitli Doğanbey Helaloğluyayla. Al 2 O 3 :%5 Ağartma toprağı olarak Bentonit BeyĢehir Dülger KıĢlağı kullanılabilir Seramik hammaddesi olarak değersizdir. Diatomitli Bentonit Çumra Çomaklar köyü Atgediği Gör.+Muh t. Ağartma toprağı ve izole tuğla imaline elveriģlidir. Manyezit Çeltik Torunlarköyü MgO:%35 Mümkün Sdimanter ve silis yüzdesi SiO 2 :% t. yüksektir. Manyezit Ereğli Delimahmutlu Eğerkeye Kalite orta-iyi Gör.+Muh.+Mü t. 1 km. uzunlukta ve 6-8 m. kalınlıkta bir filondur. Manyezit Meram Çayırbağıköyü Çiçekdağı Kalite iyi Gör.+Muh.+Mü t. Konya krom-mağnezit tarafından iģletilmektedir. Manyezit Meram Çayırbağıköyü Keklikpınarı Kalite orta Gör.+Muh.+Mü t. Konya krom-mağnezit tarafından iģletilmektedir. Manyezit Meram Meram MgO:%45.05 SiO 2 :%6.8 CaO:%1.34 Konya krom-mağnezit tarafından iģletilmektedir. Görünür t. Muhtemel t. Mümkün t. Manyezit Meram Helvacıbaba Fakkayayla MgO:%42 SiO 2 :% Gör.+Muh t. Manyezit Yunak Köyüstü Gör.+Muh t. Mermer AkĢehir Mevlütlü köyü Orta-Ġyi Mümkün Yukarıkaletepe 36 milyon m³ Mermer Sarayönü Ladik Ayyilestepe Mermer Sarayönü KurĢunlunun 1 km. güneyindeki t. Sepiyolit Yunak Böğrüdelik Üçkuyular Orta Orta Kaliteli Zaman zaman iģletilmektedir. Yumru tipi mağnezittir. AkĢehir siyahı olarak bilinir. Özel sektör tarafından iģletilmektedir. Permo-karboniferyaĢlı,gri, siyahımsı gri ve açık gri renklidir. ĠĢletme problemi vardır. Permo-karboniferyaĢlı,gri, siyahımsı gri ve açık gri renklidir. ĠĢletme problemi vardır. Boyutları cm. çapa ulaģan yumrulardan oluģur. Süs eģyası yapımına uygun ve ekonomiktir. Tenaldit Karapınar Kayalı Tuzlu su Teknolojik problemli saha Sölestin Ereğli Gökçeyazı Kayalıdere KuĢaklı t. SrSO 4 :%18.1 SrSO 4 :%36.7 SrSO 4 :%70 Zuhur KireçtaĢları boģluk veçatlaklarında epijenetik oluģumludur. Traverten Meram Dikmelinin 1 km. Orta-Ġyi Milyon m³ Traverten görünümünde göl güneyindeki t. kalkeri olup, özel sektör iģletmekte Tuğla Ilgın Yazlıca-Balkı Kaliteli Görünür Örtü kalınlığı 50 cm. kadardır.

98 Toprağı BaĢköy üçgeni 40 Milyon t. Tuğla- Kiremit Toprağı AkĢehir Nadirköyü Çöllüorman Pazarkaya Kaliteli Gör.+Muh. 7 Milyon t. Tuğla- Kiremit Toprağı Tuğla- Kiremit Toprağı Tuğla- Kiremit Toprağı Tuğla- Kiremit Toprağı Tuğla- Kiremit Toprağı BeyĢehir Hüyükçevresi G. ve GB sı Ilgın Ilgın ın 2 km. GD.su YavaĢan Ilgın Ilgın-Salıkköy yolunun 2. km. si Sarayönü Bahçesaray k. Bosman Köyü Tuğla-kiremit imaline uygundur. Kaliteli Yeterli Etüt,1975 te yapılmıģtır. Kaliteli Yeterli Örtü fazla olup, yer altı suyu problemi vardır. Kaliteli Yeterli Etüt yetersizdir. Kaliteli Yeterli Kiremit için biraz problemli olup tuğla için çok elveriģlidir. Selçuklu Yazır köyü Kalite:Orta Yeterli cm. lik bir örtü altında kil kalınlığı yaklaģık 2 m. kadardır. Etüt yetersizdir. Tuz Cihanbeyli Gündoğdu köyü YavĢan tuzlası Na Cl:%97.63 Kuru numune Tuz Karapınar Karapınar Tuz. Yeterli değil Yeterli Göl suyunu tavalarda buharlaģtırarak her yıl üretim yapılmaktadır. Uleksit Karapınar Nasuhpınarı Zuhur Aktüel oluģumlu yumrular halinde düzensiz yapıdadır. Grafit Selçuklu Meydanköy + + Arazide alınan 3 adet örneğin minerolojik,kimyasal analizleri yapılmıģtır No lu örnek kristal boyutu açısından önemlidir.(tane boyu 0.6 cm.). Örnek içerisinde pirit de saptanmıģtır. Orijinal örnekte sabit karbon oranları ise Ģöyledir. GK1:%53.30 GK2:%29.05 GK3:%1.71 Susuz ve külsüz örneklerde ise , %86.35,%24.29 dur. B.5.2. Metalik Madenler Ġl sınırları içerisindeki maden yataklarının yerleri, rezerv miktarları, türleri ve nitelikleri hakkındaki bilgiler aģağıdadır. 79

99 Tablo: B.15. Metalik Madenler (MTA Orta Anadolu 2. Bölge Müdürlüğü 2012) MADENĠN CĠNSĠ Alüminyum (Boksit) Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit Alüminyum (Boksit ĠLÇE Derebucak Derebucak SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir KÖY MEVKĠ Uğurlu Beldağ Gencek Kızıltoprak Evler Çatmakaya (Arvana) Elmasut(Keçili) Doğanhisar Elmasut(Keçili) MortaĢ Susuz Kuma TENÖR VE KALĠTE SiO 2 :%20.23 Al 2 O 3 :%40.3 SiO 2 :%2.67 Al 2 O 3 :%58 SiO 2 :%6.7 Fe 2 O 3 :%17.4 Al 2 O 3 :%59 SiO2:%6.3 Fe 2 O 3 :%18.4 Al 2 O 3 :%56 SiO2:%8.3 Fe 2 O 3 :%18.4 Al 2 O 3 :%54.5 SiO 2 :%13.4 Fe 2 O 3 :%18.4 Al 2 O 3 :%67 SeydiĢehir Elmasut Ağaçyolu SiO 2 :%7.2 SeydiĢehir Morçukur Al 2 O 3 :%57 SiO 2 :%8.9 Fe 2 O 3 :%19 SeydiĢehir Çardak Sırtı Köseyeri,Badem Kovacık,Eğilcin Bakır Kadınhanı Söğütözü Ömerin Ağılı Civa Selçuklu Sızma Ladik Demir AkĢehir Sultandağı Keçikaya tepe Demir Bozkır Çatköy Kovanlık yayı Demir Hadim Aladağ AĢağıesenler Al 2 O 3 :%67.23 SiO2:%4.2 Fe 2 O 3 :%12.8 Cu:%1.51 Hg:%0.25 Fe:%36.3 SiO 2 :%35.4 Fe:%2-17 SiO 2 :%10-28 Al 2 O 3 :%2-52 Fe:%50 Demir Hadim Eğiste Çataloluk Fe:%54-55 P:%0.25 Demir Yunak Avdan köyü Fe:%59.5 SiO 2 :%3.4 TiO 2 :% REZERVLER Gör.+Muh t. Gör.+Muh t. Görünür t. Mümkün t. Görünür t. Gör.+Muh t. Gör.+Muh t. Görünür t. Gör.+Muh t. Görünür t. DĠĞER BĠLGĠLER Etibank üzerinde beklemede Etibank üzerinde iģletiliyor. Etibank üzerinde iģletiliyor Etibank üzerinde Etibank üzerinde Etibank üzerinde 1 m,2 m,2 m kalınlıklarda ve 70 m, 50 m,30 m uzunluklarda üç mostra mevcuttur yılında Veziroğlu Madencilik ġirketi tarafından iģletilmiģtir. Ekonomik nedenlerle fabrika ve Muhtemel t. Mümkün t. maden ocağı kapatılmıģtır m kalınlık Cevher sedimanter olup,kuvarsit ve klorit parçaları içeren breģik hematitdir. Ekonomik değildir. Karstik boģluk dolgusu Ģeklindeki cevherleģmedir. CevherleĢme düzensiz mercekyler Ģeklindedir. Hematitin yanı sıra az miktarda galen bulunur. Karstik boģluk dolgusu Ģeklindeki cevherleģmedir. Yer altı sularının bünyesindeki demirli maddelerin karstik boģluklara çökelmesi ile oluģan hematitdir. Küçük bir zuhurdur. Krom Altınekin MaydaĢ Kayalı Cr 2 O 3 :%40 Krom BeyĢehir Huğlu Cr 2 O 3 :%45 Muhtemel Küçük bir zuhur olup zaman t. zaman iģletilmiģtir. Krom Çumra Arıören Cr 2 O 3 :%32.8 Eski bir yatak olup, geçmiģ yıllarda üretim yapılmıģtır. Krom Çumra Sodur Gör.+Muh. Saha muhtelif zamanlarda Camili ören t. iģletilmiģ,yer altı aģamasında Krom Meram Karlamın Çatak KurĢun Hadim Aladağ Yetmez Cr 2 O 3 :%45 SiO 2 :%33 Fe:%11.4 Zn:%18-25 Pb:%2 Rezerv vermemektedir bırakılmıģtır. Sahadaki mostralar olup, saf değildir. CevherleĢme gümüģle galenden ibarettir.

100 KurĢun Çinko KurĢun Çinko Ag:%1 Hadim Küçüksu Zn:%38.2 Muhtemel Hadim bölgesinde karbonat, Bozkır KızılgeniĢ Pb:% t. sekonder yataklar Zn,Pb Cd:%0.13 üzerindedir. Hadim Aladağ Ofiyolit melanj içinde ekonomik olmayan kurģunlu barit damarları Ģeklindedir. Manganez Bozkır Yelbeyi köyü Mn:%44-51 Gör.+Muh. Ofiyolitli serinin plajiklerine Fe:% t. uyumlu bantlar Ģeklindedir. Manganez Çumra Güneysınır Mn:% t. Ofiyolitli serinin plajikleri içinde, bunlara uyumlu mercekler Ģeklindedir. Manganez Selçuklu Sille Tatköy Hidrotermal bir zuhur olup 2-3 cm. lik damarcıklar Ģeklindedir. B.5.3. Enerji Madenleri Ġl sınırları içerisindeki maden yataklarının yerleri, rezerv miktarları, türleri ve nitelikleri hakkındaki bilgiler aģağıdadır. Tablo B.16. Enerji Madenleri (MTA Orta Anadolu 2. Bölge Müdürlüğü 2012) Kömür : ĠLÇE KÖY TENÖR VE REZERVLER MEVKĠ KALĠTE BeyĢehir Karadiken AID: Kcal/kg Su : %47.62 Kül: %25.24 Kükürt:%1.09 BeyĢehir Avdancık AID: 1155 Kcal/kg Su : %47.57 Kül: %23.03 Kükürt:%1.10 BeyĢehir Akburun Eylikler AID: 700 Kcal/kg Su : %36.98 Kül: %26.83 SeydiĢehir Akçalar AID: 1083 Kcal/kg Su : %48.88 Kül: %27 Kükürt:%1.1 Ilgın Harami Köy AID: 2239 Kcal/kg Su: %50.31 Kül: Ilgın Kurugöl AID: 2180 Kcal/kg Su: %50.30 Kül: Görünür t. Görünür t. Üretim t. Muhtemel t. Potansiyel t. Açık ĠĢ.Görünür t. Kapalı ĠĢ Görünür t. Görünür t. Görünür t. DĠĞER BĠLGĠLER Ortalama kömür kalınlığı 6.75 m. Derinliği 45 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 8-14 m, Derinliği 45 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 1 m, Derinliği 45 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 3.2 m, Derinliği 30 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 8 m, Derinliği 35 m. dir. Ortalama kömür kalınlığı 7.60 m, Derinliği m. dir. Ilgın Bulcuk Zuhur, Ilgının 10 km. güneyindedir. Ekonomik değildir. Ilgın Yukarıçiğil Ilgının 25 km. güneyinde olun zuhur, tatlı su kalkerleri içinde yer alır. Kömürün kalınlığı 1 m. kadardır. Karapınar BeĢkaya Karapınarın 17 km. güneydoğusundadır. YaklaĢık 1 m. kalınlığında killi kömürdür. Bozkır Karabayır Kömür için açılmıģ olduğu söylenen ocakta herhangi bir kömür mostrası yoktur.

101 Selçuklu Sille BaĢarakavak Zuhur, BaĢarakavağın 2.7 km. güneyindedir. Kalınlığı en fazla 4 cm. olup ekonomik değildir. Yalıbüyük Suğla Gölü Yalıhüyüğün 500 m. Kuzey doğusunda Suğla Gölü tabanındaki genç çökeller içinde 30 m kalınlığında çok killi bir linyit damarı vardır. B.5.4.Maden Kanunu Uygulama Yönetmeliği nde belirtilen 1(a) grubu madenler ( Doğal Malzemeler) TaĢ Ocakları Nizamnamesine Tabi Olan Doğal Malzemeler tarih ve 5177 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Maden Kanununda ve Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin Kanun kapsamına alınmıģtır. Bu Kanunun 2.Maddesinde yer alan Yer kabuğunda ve su kaynaklarında tabii olarak bulunan,ekonomik ve ticari değeri olan petrol,doğal gaz, jeotermal ve su jaynakları dıģında kalan her türlü madde bu Kanuna göre madendir. Hükmünce tabii olan doğal malzemeler maden olarak değerlendirilmiģtir. Ayrıca Maden Kanunu Uygulama Yönetmeliği ve aynı kanun 1(A) grubu madenleri ile ilgili uygulama yönetmeliğince uygulamaları yapılmaktadır. Bu bilgiler I.4 bölümünde ayrıntılı olarak yer almaktadır. (B) DOĞAL KAYNAKLAR KAYNAKÇA * Meteoroloji 8. Bölge Müdürlüğü,2012 * DSĠ IV. Bölge Müdürlüğü,2012 * Selçuk Üniversitesi, Jeoloji Bölümü Prof. Ahmet Ayhan * M.T.A. Orta Anadolu 2.Bölge Müdürlüğü,2011 * Konya Ġli Arazi Varlığı Raporu,1992 * Selçuk Üniversitesi, Konya Bölgesi'nde YayılıĢ Gösteren Endemik Bitkiler Tez ÇalıĢması, 1992 * Konya ili TaĢınmaz Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu Raporları,2008 *Türkiye'nin Önemli KuĢ Alanları (Doğal Hayatı Koruma Derneği) 1992 * KOSKĠ Genel Müdürlüğü, 2011 * Ġl Çevre Müdürlüğü,Tehdit Altındaki Bitki Türlerinin Bulundukları Ekosistemlerin Korunması ve Yönetimi ÇalıĢması,

102 (C) HAVA (Atmosfer ve Ġklim) C.1 Ġklim ve Hava C.1.1. Doğal DeğiĢkenler Konya ili, coğrafik konumu itibariyle kuzey-güney doğrultusunda geniģ bir alanı kapsayan Konya kapalı havzasında yer almaktadır. Bu nedenle değiģik iklim özellikleri görülmektedir. Havzanın güneyi, kıģları ılık ve yağıģlı, yazları sıcak ve kurak geçen Akdeniz iklimi, orta ve kuzey kesimleri kıģları soğuk, yazları sıcak ve kurak geçen karasal iklim; Karapınar ve çevresinde ise çöl iklimi hüküm sürmektedir. YağıĢlar en çok kıģ ve ilkbahar aylarında görülür. C Rüzgar Meteoroloji Genel Müdürlüğü verilerine göre Konya'da (Merkez) hakim rüzgar yönü kuzeykuzeydoğudur periyodunda 37 yıllık esme sayıları toplamı göz önüne alındığında en fazla esen rüzgarlar sırasıyla kuzey-kuzey doğu (NNE-4766), kuzey-kuzeybatı (NNW-3519) ve kuzey (N-3471) yönündedir. Rasat Süresi/Aylar Tablo C.1. Ortalama Rüzgar Hızı (m./sec.) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Ocak ġubat Mart Nis. Mayıs Haz. Tem Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara ,3 1,5 1,9 1,6 1,5 1,7 2,1 2,2 1,5 1,3 1,0 0,9 1, ,4 1,7 1,5 1,5 1,8 1,7 1,9 1,7 1,5 1,2 1,1 0,9 1, ,4 1,5 1,8 1,8 1,5 1,9 1,7 2,1 1,5 1,2 0,7 1,0 1, ,0 1,6 1,6 1,7 1,8 1,9 1,8 1,8 1,3 1,2 1,2 1,5 1, ,0 1,1 1,6 1,3 1,2 2,0 1,8 1,6 1,1 0,9 0,9 1,3 1, ,2 1,8 1,8 1,7 1,5 1,8 1,9 1,8 1,5 1,3 0,9 1,1 1, ,1 1,8 1,7 1,6 1,7 1,6 2,0 1,5 1,5 1,0 1,3 0,9 1, ,2 2,8 3,0 2,7 2,7 2,6 2,6 2,5 1,9 1,6 2,1 1,4 2, ,8 1,8 2,1 1,7 1,5 2,1 2,2 1,9 1,9 1,4 1,2 1,3 1, ,0 2,0 1,6 1,4 1,6 1,6 1,7 1,5 -- 1,5 3,2 1,4 1, ,7 1,4 2,1 1,7 1,8 2,1 2,4 2,4 1,8 1,8 1,5 1,3 1, ,5 2,0 2,2 1,8 1,8 2,0 2,4 2,1 1,8 1,4 1,3 1,2 1, ,4 2,0 2,0 1,8 1,6 1,9 2,2 2,0 1,8 1,6 1,1 1,3 1, ,5 1,5 1,7 2,1 1,8 2 2,1 2,4 2,2 1,7 1,6 1,3 1,8 Rüzgar, yatay hava hareketi olup, kirleticilerin taģınması, dağılımı ve seyrelmesinde önemli rol oynar. Rüzgar hızı arttıkça kirlilik konsantrasyonu azalır. Kirleticiler rüzgarın estiği yönde hareket edip yayıldığı için rüzgar yönü de önemlidir. Konya'da ilin geliģimi ve sanayisi hakim rüzgar yönünde olduğu için hava kirliliğinin baģlıca sebeplerinden biri rüzgar olmaktadır. C Basınç Konya kapalı havzası Balkanlar'dan ülkemizi etkileyen meteorolojik sistemlerle kuzeyden, Akdeniz'den ülkemizi etkileyen meteorolojik sistemlerle, güneyden gelen hava olaylarından etkilenmektedir. Yıllık ortalama yerel basıç hpa.'dır. KıĢ aylarında yüksek basınç, yaz aylarında alçak basınç hakimdir. Tablo C.2. Ortalama Yerel Basınç (hpa) ( ) (Meteoroloji Genel Md. 2011) AYLAR Yıllık ort. 37 YILLIK 899, ,4 Yıllık ort. 83

103 Basınç atmosferde meydana gelen cephesel geçiģler ile hava sıcaklığına bağlı olarak hava yoğunluğundaki artma ve azalmalar sebebiyle değiģebildiği gibi yükseklik, yerçekimi ve mevsimlere göre de farklılık gösterir. C Nem Konya da, bağıl (nisbi) nem en az temmuz ve ağustos, en fazla aralık ve ocak aylarında olmaktadır. Nispi nemin yüksek olduğu aylarda sisli günler daha fazladır. Tablo C.3. Ortalama Nispi Nem (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Yıllık Ocak ġubat Mart Nisa. Mayıs Haz. Tem. Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara. ort. Yıllar ,5 63,3 57,1 55,9 44,8 48,2 35,9 36,4 38,8 50,7 47,8 61,2 50, ,5 73,9 57,0 55,4 55,4 42,3 27,6 46,6 42,6 60,0 60,5 79,1 56, ,1 65,7 50,0 47,8 57,2 36,4 35,2 42,3 40,6 43,8 72,1 79,7 53, ,0 69,3 55,8 67,2 53,9 47,5 39,8 42,0 52,6 54,8 64,1 74,1 58, ,0 67,0 62,0 58,0 47,0 34,0 32,0 32,0 45,0 52,0 65,0 79,0 53, ,1 64,1 51,1 53,7 52,0 45,0 38,4 37,6 34,3 46,9 65,1 73,0 49, ,1 69,2 61,3 59,6 51,9 48,6 49,1 47,9 60,6 71,5 76,4 76,6 62, ,2 77,2 70,2 61,6 59,2 43,4 45,2 39,9 55,0 69,0 74,8 71,8 62, ,6 82,8 64,6 54,7 43,4 40,1 29,1 34,6 35,3 55,4 77,7 86,0 56, ,0 81,9 56,5 51,4 49,5 38,6 32,8 31,2 48,6 67,9 80,2 91,3 59, ,1 86,2 73,2 70,4 60,4 40,4 43,5 32,7 49,5 53,5 80,2 89,2 64, ,7 76,7 62,4 65,9 48,2 54,8 38,6 29,5 41,1 72,2 63,6 86,4 60, ,9 77,6 73,2 71,7 68,8 55,6 37,3 38,3 37,8 60,1 72,1 74,0 63,0 C Sıcaklık Konya ili, coğrafik konumu itibariyle kuzey-güney doğrultusunda geniģ bir alanı kaplamaktadır. Dolayısı ile değiģik iklim özellikleri görülür ve sıcaklık dağılımı farklılık gösterir. Tablo C.4. Konya Merkez Ortalama Sıcaklıklar ( C) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Yıllık Ocak ġubat Mart Nisa. Mayıs Haz. Tem. Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara. ort. Yıllar ,2 2,1 2,9 12,0 15,3 20,3 24,7 24,8 19,2 13,5 8,6 2,8 12, ,1 2,4 5,3 10,8 16,8 19,8 24,2 23,9 19,1 13,5 6,1 3,2 12, ,0-2,0 4,0 12,7 14,7 19,6 26,1 22,5 19,0 11,2 6,9 1,4 10, ,4 2,5 11,0 12,7 15,0 22,5 26,3 24,5 20,7 12,8 5,9 2,4 13, ,9 3,1 7,7 9,7 15,2 19,8 24,1 22,2 18,1 12,8 6,6-3,1 10, ,0-1,7 1,8 9,5 17,2 21,2 23,6 23,6 18,0 14,4 6,5 1,6 11, ,4 2,0 6,2 10,4 15,2 19,8 22,8 23,1 18,6 14,6 5,8 1,0 11, ,5 1,8 6,8 10, ,2 25,3 24,7 17,8 10,6 4,9 1,5 11, ,9 1,2 7,1 12,2 16,2 22,0 23,2 26,8 18,2 13,4 4,6-0,2 11, ,3 0,3 6,6 9,0 19,0 22,6 25,1 25,5 20,0 14,0 6,9 3,9 12, ,5-2,7 9,8 14,1 15, , ,2 12,7 8,2 0,5 12, ,8 3,4 5,0 10,5 15,2 21,6 23,6 22,6 18,1 15,5 6,6 4,8 12, ,0 5,8 8,6 11,1 17,5 20,9 26,2 27,6 21,8 12,9 10,1 5,2 14, ,4 2,0 5,2 9,4 13,9 19,1 25,3 23,3 19,7 10,8 1,8 1,5 11,1 Tabloda görüldüğü gibi Konya da ocak ayı en soğuk, temmuz ve ağustos en sıcak aylardır. 84

104 Tablo C.5. En Yüksek Sıcaklıklar (14 Yıllık) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Yıllık en Ocak ġubat Mart Nisa. Mayıs Haz. Tem. Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara. yüksek Yıllar ,8 15,6 19,8 30,0 27,6 33,0 38,2 36,8 33,0 31,4 20,4 13,3 38, ,8 14,2 18,6 25,5 31,0 32,9 37,5 37,0 31,4 31,4 22,2 20,0 37, ,2 12,2 25,2 26,0 26,0 33,4 40,6 36,0 32,4 27,4 21,4 16,0 40, ,8 17,6 28,9 28,6 30,4 35,2 38,4 36,4 33,1 29,0 20,1 13,8 38, ,2 15,8 23,2 25,0 28,6 34,6 36,5 37,6 30,6 29,0 20,4 14,3 37, ,6 13,6 14,2 26,3 29,6 32,3 37,0 36,3 36,1 31,0 22,6 13,4 37, ,6 20,5 25,0 29,4 28,0 32,2 35,7 36,2 32,0 29,8 22,9 15,3 36, ,6 16,0 21,8 28,3 31,4 32,3 37,0 36,4 30,0 24,4 21,8 17,1 37, ,3 17,3 24,4 24,8 32,4 34,8 33,2 37,6 31,0 28,4 15,4 12,0 37, ,3 14,6 20,9 21,9 31,5 35,8 37,3 37,0 34,2 26,3 21,5 13,7 37, ,1 10,5 26,6 30,9 30,4 34,1 36,2 35,3 33,0 24,2 19,4 18,4 36, ,7 15,0 18,1 22,4 29,5 33,7 33,9 34,7 31,1 28,0 21,5 16,7 34, ,2 20,1 24,5 23,5 31,5 32,5 37,9 39,0 32,8 26,1 22,3 19,9 39, ,8 13,4 21,8 19,6 24,8 33,1 37,3 37,3 30,6 25,3 13,7 14,6 37,3 Tablo C.6. En DüĢük Sıcaklıklar (14 Yıllık) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Yıllık en Ocak ġubat Mart Nisa. Mayıs Haz. Tem. Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara. düģük Yıllar ,7-8,8-10,4-2,7 5,2 9,4 13,0 12,4 5,8-0,3-1,4-8,1-11, ,1-7,0-8,4-1,0 2,2 9,6 12,0 9,8 6,6 0,6-11,8-10,3-11, ,2-11,2-11,8-2,0 4,4 3,7 13,2 8,6 5,4-0,8-4,9-9,0-18, ,2-12,2-3,0-0,2 4,0 7,9 13,0 12,7 5,4-3,2-10,4-13,6-13, ,8-8,8-2,4-0,6 4,0 5,4 11,0 11,0 5,6-4,6-6,0-22,4-22, ,2-13,4-12,4-2,8 5,4 7,6 14,2 13,0 6,0-7,6-4,0-9,9-13, ,0-13,9-8,0-5,7 3,8 7,0 11,8 13,0 5,2 3,6-10,0-12,2-16, ,0-12,8-7,6-3,2 1,7 7,6 12,9 13,0 6,4-1,4-5,8-15,4-15, ,2-17,2-8,3-1,0 4,0 7,1 12,4 14,2 8,7 4,4-5,4-13,0-21, ,0-16,6-2,8-3,6 5,0 10,8 13,7 13,2 6,9 1,6-4,3-7,7-16, ,8-17,0-2,0 0,2 4,6 10,3 13,7 14,5 8,8 3,9-4,1-16,3-17, ,5-11,4-5,2 0,2 3,0 10,7 13,2 8,4 2,2 4,5-3,3-5,5-16, ,7-8,5-4,9 0,3 4,9 8,2 13,5 13,9 10,4 0,3-0,2-4,0-10, ,8-11,4-8,7-1,8 1,1 9,7 11,4 11,1 10,3-2,3-11,4-9,6-11,4 C BuharlaĢma BuharlaĢma su yüzeyinden 24 saatlik ara ile kaybedilen su miktarı olarak buharlaģma havuzundan tespit edilmektedir. Donlu soğuk günlerin baģlamasıyla buharlaģma havuzu servisten kaldırılmaktadır. Tablo C.7. Ortalama Aylık Toplam BuharlaĢma Miktarları (mm.) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Ocak ġubat Mart Nis. May. Haz. Tem. Ağu. Eyl. Ekim Kas. Ara. 42 Yıllık Tablo C.8. Konya Merkez Ortalama Buhar Basıncı(mb.) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Aylar Yıllık ort. 37 Yıllık 4,8 4,8 5,6 7,4 9, ,9 11,8 9,8 8,3 6,5 5,3 8,1 85

105 C YağıĢlar C Yağmur Konya'da iklim karasaldır. Karasal iklimin özelliklerinden olan soğuk ve yağıģ, kıģ ve ilkbahar aylarında etkilidir. KıĢ aylarında kar ve yağmur, bahar aylarında ise sağanak yağmur ve gökgürültülü sağanak yağıģlar ve dolu görülür. Aylar Tablo C.9. Toplam YağıĢ Miktarı (mm) (Meteoroloji Genel Md. 2011) Ocak ġubat Mart Nisa. Mayıs Haz. Tem. Ağus. Eyl. Yukarıdaki tablolardan da görüldüğü gibi en fazla yağıģ, kıģ ve ilkbahar mevsimlerinde olmaktadır. C Kar, Dolu, Sis ve Kırağı Ġlimizde kar yağıģı kasım ayından nisan ayının baģlarına kadar görülmektedir. Tablo C.10. Ortalama Kar YağıĢlı Gün Sayısı (Merkez) (Meteoroloji Genel Md. 2011) AYLAR Yıllık toplam 42 YILLIK 6,6 6 4,3 0,8 0,1 0,1 1,5 4,7 24,1 Tablo C.11. En Yüksek Kar Kalınlığı (cm.) (Meteoroloji Genel Md. 2011) AYLAR Yıllık en yüksek 42 YILLIK Tablo C.12. Ortalama Dolulu Gün Sayısı (Meteoroloji Genel Md. 2011) AYLAR Yıllık toplam 42 YILLIK - 0 0,1 0,3 0,6 0, ,3 Sis, yeryüzüne inmiģ stratüs bulutlardır. Nem ise havadaki su oranıdır. Bazı sisli günlerde hava sıcaklığı, yerden yükseklere çıkıldıkça artar (inverziyon). Konya'da sis, en fazla aralık ayında görülmektedir. Kasım, ocak ve Ģubat ayları yine sisli günlerin fazla olduğu aylardır. Yaz aylarında sis görülmemektedir. Eki m Kas. Ara. Yıllık Toplam Yıllar ,7 17,6 37,5 27,6 59,4 17,5 0,0 0,0 5,6 47,7 19,6 114,2 355, ,9 19,7 22,1 9,3 15,3 19,9 7,0 17,5 18,8 19,8 0,5 5, ,1 15,2 11,2 38,7 56,2 17,6 -- 4,4 4,5 32,3 26,2 22,1 258, ,0 10,6 3,7 14,1 66,0 0,7 1,3 4,1 5,1 1,9 50,1 118,4 277, ,8 12,9 24,2 70,0 22,9 15,3 27,1 8,7 65,8 24,6 15,3 48,0 362, ,6 47,5 24,6 50,2 30,9 2,3 0,0 0,0 16,6 9,5 9,8 108,6 317, ,1 31,1 3,1 40,6 17,2 56,9 4,0 21, ,3 2,8 262, ,5 12,9 13,8 31,8 12,5 3,5 12,2 0,1 20,9 34,7 68,8 9,8 250, ,2 23,8 18,4 53,4 17,9 9,9 0,3 0,0 20,0 66,1 51,9 0,1 283, ,9 19,3 15,4 16,1 16,3 15,9 0,4 6,0 4,1 25,5 68,0 53,8 261, ,0 21,2 38,1 20,5 23,4 7,5 5, ,0 20,6 22,8 59,3 293, ,1 44,8 24,4 45,7 55,8 2,7 11,7 0,0 21,0 12,7 56,7 74,6 410, ,2 28,1 12,6 41,4 18,8 39,8 2,4 0,7 0,8 75,2 2,8 85,2 352, ,5 52,2 35,4 67,1 64,0 62,6 4,0 3,6 0,8 39,1 8,3 22,7 406,3 86

106 Aylar Tablo C.13. Ortalama Sisli Gün Sayısı (Meteoroloji Genel Md. 2011) Ocak ġubat Mart Nisa. Mayı s Haz. Tem. Ağus. Eyl. Ekim Kas. Ara. Yıllık toplam Yıllar Tablo C.14. Ortalama Kırağılı Gün Sayısı (Meteoroloji Genel Md. 2011) AYLAR Yıllık toplam 42 YILLIK 10 8,8 6,2 0,9 0 2,2 9,7 10,3 48,1 C Seller Konya ili dahilindeki seller ve etkileri (P) bölümündeki Afetler ana baģlığı P.1.3 Seller alt baģlığı altında ayrıntılı listesiyle verilmiģtir. C Kuraklık Konya merkez in uzun yıllar ( yılları arası) ortalama yağıģ miktarı 320,2 mm'dir. Kuraklık tespitinde her bölgeye özgü meteorolojik ölçüler kullanılmaktadır. Karasal iklimin bir özelliği olarak yağıģlar daha çok kıģ ve ilkbahar mevsiminde görülür. En kurak aylar temmuz ve ağustos aylarıdır. Kapalı havzası geniģ bir alana yayılı olması ve yağıģların ülke ortalamasının altında seyretmesi nedeniyle, kuru tarım faaliyetlerine imkan tanımaktadır (Buğday, Arpa gibi). Bu nedenle kuraklığın çok önemli bir afet Ģeklinde etkisi görülmemiģtir. Yine de az yağıģlı yıllar Konya Ovası için kuraklık tehlikesi oluģturabilir. Tablo C.15 Ġlimizin meteorolojik verileri uzun yıllar fevk rasatları (Meteoroloji Genel Md. 2011) ĠSTASYON TARĠH YAĞIġ VE SEL DOLU KAR DON FIRTINA ÇIĞ KIRAĞI ORAJ SĠS KURAKLIK SeydiĢehir Kadınhanı Bozkır Çumra Konuklar Kadınhanı Konuklar Bozkır SeydiĢehir Çumra

107 Ilgın Konya Bozkır Akviran Kadınhanı Kulu Konuklar Çumra Karaman Konya Konya Kulu Yunak Konya Derbent Derbent Cihanbeyli Kulu Kulu Yunak BeyĢehir AkĢehir Akviran HotamıĢ Kadınhanı Karapınar Karaman Yunak Yunak BeyĢehir Karaman Altınova Hüyük Kulu Gözlü Altınova Yunak Hüyük Ereğli Karapınar Derbent Hüyük Doğanbey Kulu AkĢehir Konya Derbent Hüyük Ahırlı Hüyük Ereğli Ahırlı Halkapınar Ahırlı Yunak Ereğli Üzümlü

108 BucakkıĢla Üzümlü Ahırlı BucakkıĢla Ahırlı Yunak Hadim Derbent Hadim Kulu Ahırlı Derbent Hüyük AkĢehir Ilgın Ahırlı AkĢehir Ilgın Altınova Halkapınar AkĢehir Bozkır Derbent Halkapınar TaĢkent Kadınhanı Reis Ahırlı Ahırlı Ereğli Hatunsaray Ahırlı Ahırlı Ahırlı Argıthanı Kulu AkĢehir Ahırlı AkĢehir Argıthanı Derbent Ereğli AkĢehir Bozkır Ahırlı Konuklar Ahırlı TaĢkent AkĢehir Ereğli Hatip Yunak Konya Ilgın Derbent Ahırlı

109 BeyĢehir Hüyük Ahırlı SeydiĢehir Kulu Ahırlı Kadınhan BeyĢehir Ahırlı Ereğli Ahırlı Kadınhanı AkĢehir AkĢehir Kadınhanı Hatip Hadim Hatunsaray Doğanhisar Hatunsaray Derbent Ilgın ÇavuĢ Kızılören Bozkır AkĢehir Derbent Çumra Kadınhanı AkĢehir Argıthanı AĢağıçiğil Ilgın Ereğli Kulu Kulu Ahırlı Hatip Kızılören Hatunsaray Üzümlü Hatunsaray Üzümlü Kadınhanı Ahırlı Hatunsaray Ahırlı Hatip Hatunsaray Derbent Üzümlü Doğanhisar Ahırlı Hadım Kadınhanı TaĢkent

110 Hatunsaray Kulu Hatip Hatunsaray Ahırlı Sarayönü SeydiĢehir SeydiĢehir Hatip Argıthanı Hadim Hatip Argıthanı Argıthanı Kulu Hadim Derbent Ahırlı Sarayönü SeydiĢehir Yunak Hatunsaray Kadınhanı Konya Ahırlı ÇavuĢ Karapınar Kulu Sarayönü Karapınar Argıthanı Yunak Karapınar Argıthanı Üzümlü AkĢehir Sarayönü Üzümlü Kızılören SeydiĢehir Kulu Hadim Hatunsaray Tomek Altınova Ereğli Kulu Hatunsaray SeydiĢehir SeydiĢehir AkĢehir AkĢehir Ereğli SeydiĢehir AĢağıçiğil Derebent

111 Sarayönü Derebent Kadınhanı AkĢehir Sarayönü Sarayönü Kulu Göktepe Kadınhanı Göktepe Göktepe Sarayönü Göktepe Sarayönü SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir Kulu Göktepe Kulu Kulu Göktepe Karaman Ilgın Kulu SeydiĢehir SeydiĢehir AkĢehir Sarayönü SeydiĢehir Kulu Sarayönü Göktepe Kulu SeydiĢehir Hacılar SeydiĢehir Kılbasan Bozkır Kızılören BucakıĢla Yunak Ahırlı Kadınhanı Göktepe SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir Karapınar SeydiĢehir Karapınar SeydiĢehir BotaniĢ Karapınar Ahırlı Hatunsaray

112 Kulu Kılbasan SeydiĢehir Kılbasan Göktepe Reis SeydiĢehir Kulu Karapınar SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir BeyĢehir Göktepe Sarayönü Kulu Ermenek SeydiĢehir SeydiĢehir Hüyük SeydiĢehir Yunak SeydiĢehir Ermenek Yunak Kulu Ermenek Hadim Sarayönü Göktepe Hadım SeydiĢehir Yunak AkĢehir Ermenek SeydiĢehir SeydiĢehir Sarayönü SeydiĢehir Ermenek Sarayönü AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Ermenek Bozkır SeydiĢehir SeydiĢehir Ermenek Göktepe SeydiĢehir AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Ermenek SeydiĢehir

113 Ermenek SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu Yunak BeyĢehir Üzümlü Yunak SeydiĢehir SeydiĢehir Kadınhanı Hatunsaray SeydiĢehir Göktepe Üzümlü SeydiĢehir Göktepe SeydiĢehir Göktepe Yunak SeydiĢehir Göktepe SuĢehri Kadınhanı SeydiĢehir SeydiĢehir AkĢehir Konya ÇavuĢ SeydiĢehir AkĢehir Kulu Çumra SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir AkĢehir Kulu AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir

114 Kulu SeydiĢehir Konya SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Ereğli Kulu SeydiĢehir AkĢehir Kulu Kulu SeydiĢehir Kulu Çumra SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir Kulu Kulu Ilgın Kulu Çumra Çumra Karapınar Ereğli Ereğli Karapınar Karapınar Karapınar SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir SeydiĢehir Ereğli AkĢehir SeydiĢehir AkĢehir Kulu Karapınar Kulu Ereğli Konya Çumra Karapınar Ilgın SeydiĢehir AkĢehir Kulu SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu Yunak

115 SeydiĢehir AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu Kulu AkĢehir Kulu Ilgın AkĢehir SeydiĢehir AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir AkĢehir Kulu Konya Kulu BeyĢehir Konya Karapınar SeydiĢehir Kulu SeydiĢehir Ereğli AkĢehir AkĢehir Çumra Konya SeydiĢehir Konya SeydiĢehir Kulu AkĢehir SeydiĢehir SeydiĢehir Kulu Ereğli SeydiĢehir Çumra Kulu Çumra Kulu SeydiĢehir Konya Kulu Ereğli Kulu Kulu Ereğli AkĢehir Karapınar BeyĢehir Kulu Yunak

116 BeyĢehir Ereğli BeyĢehir AkĢehir AkĢehir Kulu AkĢehir Kulu Yunak AkĢehir Kulu Ereğli Karapınar Konya Ereğli Ereğli Ereğli BeyĢehir Kulu Ereğli Cihanbeyli Konya SeydiĢehir AkĢehir Kulu BeyĢehir Ereğli Yunak Cihanbeyli Cihanbeyli Çumra Hadim NYĠ Nedir? NormalleĢtirilmiĢ YağıĢ Ġndeksi metodu, yağıģ eksikliğinin farklı zaman dilimleri (1, 3, 6, 9, 12, 24 ve 48 aylık) içerisindeki değiģkenliğini dikkate alabilen bir kuraklık indeksidir. En az 30 yıl süreli periyotta aylık yağıģ dizileri hazırlanır. NYĠ değerlerinin normalize edilmesi sonucu seçilen zaman dilimi içerisinde kurak ve nemli dönemler tespit edilir. Kuraklığın izlenmesi açısından yağıģtaki eksikliğin farklı zaman dilimleri içinde kantitatif olarak ifade edilmesi gerekliliği ortaya çıkmaktadır. YağıĢ eksikliğinin farklı su kaynaklarına olan etkisinin ne kadar sürede hissedilebileceği mantığına göre, analizde 1, 3, 6, 9, 12 ve 24 aylık zaman dilimleri seçilebilir. Örneğin aylık toplam yağıģta meydana gelebilecek eksilme toprak nem düzeyine hemen etki ettiği halde yeraltı sularına, nehirlere, göllere daha geç etki eder. 6, 9 ve 12 aylık zaman dilimlerindeki bir kuraklık durumu akarsu ve göllere, 24 aylık dilimdeki kuraklık ise yer altı sularına etkisini izlemek bakımından tercih edilir. NYĠ indeks değerleri NYĠ Değerleri Kuraklık Kategorisi 2 < AĢırı nemli 1.5 ile 1.99 Çok nemli 1.0 ile 1.49 Orta nemli 0 ile 0.99 Hafif Nemli 97

117 0 ile Hafif kuraklık -1 ile Orta derecede kuraklık ile ġiddetli kuraklık < Çok Ģiddetli kuraklık Ġndeksin sıfırın altına düģtüğü ilk ay kuraklık baģlangıcı olarak kabul edilirken indeksin pozitif değere yükseldiği ay kuraklığın bitimi olarak kabul edilmektedir. YağıĢ durumu 3 Aylık periyotta toprak nemine hemen etki eder. 6 Aylık periyotta akarsulara, 12 aylıkta akarsu ve göllere ve 24 aylık periyotta da yer altı su kaynaklarına etki etmektedir. Örneğin Konya iline ait grafik haritalardan 3 aylıkta 1989 yılının 1. ayından 1989 yılının 11. ayına kadar kurak bir periyot yaģanmıģtır. Bunun anlamı bahsi geçen tarım yılında tarım açısından kurak bir yıl yaģanmıģtır diyebiliriz. Buna karģılık 1968 yılının 6. ayından 1969 yılının 8. ayına kadar da nemli bir periyot yaģanmıģtır. 24 Aylık grafik haritada ise 1954 yılı 7. ayından 1958 yılı 6. ayına kadar derin bir kurak dönem yaģanmıģ ve muhtemelen bu dönemde yer altı su kaynaklarında bir azalma olmuģtur diyebiliriz. Buna karģılık 1967 yılının 3. ayından 1972 yılının 11. ayına kadar nemli bir periyot yaģanmıģtır. Konya ya bağlı SeydiĢehir istasyonunun grafik haritaları da aģağıda olup yorumlanması yine aynı Ģekilde olacaktır. ġekil. C.1 NormalleĢtirilmiĢ yağıģ indeks değerlerinin farklı zaman dilimlerinde değiģimini gösteren grafikler(meteoroloji Genel Md.2006) C Mikroklima Ġl sınırları içinde mikroklima oluģturan özel alanlar bulunmamaktadır. Diğer taraftan çöl ikliminin etkisinin görüldüğü Karapınar ve çevresinde erozyonla mücadele alanı belirlenmiģ ve 30 yıldır Köy Hizmetleri AraĢtırma Enstitüsü tarafından çalıģmalar sürdürülmektedir. 98