FEN ve TEKNOLOJİ ÖĞRETİMİNDE Temel amaç, öğrencilerin ortak bir amaç doğrultusunda küçük gruplar halinde, birbirinin öğrenmelerine yardım ederek çalışma yapmalarıdır. Heterojen (farklı özelliklerde) bir yapıya sahip olan grupta farklı yeteneklere, becerilere ve deneyimlere sahip öğrenciler, ortak grup amaçları doğrultusunda çalışırlar. Özel Öğretim Yöntemleri II 2. Hafta İşbirlikli öğrenme aynı zamanda öğrencilerin öğrenmeye motive edilmelerini ve dikkatlerini sürdürmelerine yardım etmektedir. Öğrencilere problem çözme ve üst düzey düşünme becerileri kazandırılmasında etkilidir. Öğrencilerde başkalarının fikirlerine saygılı olma, hoşgörülü olma, empati kurma ve tartışmayı öğrenme yeterlilikleri geliştirmektedir. Demokratik yaşam alışkanlıklarının kazandırıldığı yöntemde, eğitim öğretim ortamı bir eğlence haline gelmekte ve öğrencilerin hata yapma kaygıları azalmaktadır. Neden işbirliği? Neden birbirimize yardım ederiz?
Yakınsal Gelişim Alanı (Zoneof Proximal Development) Temel İlkeler: ZPD YGA Arkadaşlarımla beraber bu kadar daha öğrenirim Gruplar en az iki, en çok altı kişiden oluşur, öğrenme gruplar halinde gerçekleşir. Öğrenmede öğrencilerin grup içindeki etkileşimleri önemlidir. Kendi başıma bu kadar öğrenirim Öğrenciler arası yarışmadan daha çok, gruplar arası yarışma esastır. Öğrencilerin başarı ya da başarısızlığı bireye değil, gruba aittir. Gruplar heterojen olarak oluşturulur, böylece farklı özelliklerdeki öğrencilerin bütünleşmesi sağlanabilir. 5 Temel İlkeler: Gruplar heterojen olarak oluşturulur, böylece farklı özelliklerdeki öğrencilerin bütünleşmesi sağlanabilir. Öğrencilerin bilişsel, sosyal ve duygusal yönleri gelişir. Öğretmen tüm çalışmalara rehberlik yapar. Temel Öğeler Olumlu Dayanışma/Bağımlılık (Positive Interdependence) Bireysel Sorumluluk (Individual Accountability) Yüzyüze Etkileşim (Face-to-face Interaction) Sosyal/Toplumsal Beceriler (SocialSkills) Grubun Kendini Değerlendirmesi (Group Processing) Grup içinde etkin katılım, sorumluluk alma ve sağlıklı iletişim sağlanabilir. 8
KULLANILAN TEKNİKLER Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri, Takım Oyun Turnuva Tekniği, Ayrılıp Birleştirme Tekniği, Takım Destekli Birleştirme, Birleştirme 2 Tekniği, Grup Araştırması, Birlikte Öğrenme Tekniği. 1. Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri Tekniği Teknik 1978 de Slavin tarafından geliştirilmiştir. Altı aşamada uygulanır: Öğrenciler heterojen bir şekilde en fazla altı kişilik gruplara ayrılır. 1. Gruba konusu verilir. 2. Hangi grup çalışmasının yapılacağı belirlenir. 3. Grup çalışması yapılınca her öğrenciye bireysel test verilir. 4. Öğrenciler aldıkları puana göre başarı sırasına dizilir. 5. Bireysel başarılar toplanarak grup başarısı bulunur, en başarılı gruba ödül verilir. 2. Takım Oyun Turnuva Tekniği 3. Ayrılıp Birleştirme Tekniği Bu teknik 1980 yılında De Vries ve Slavin tarafından geliştirilmiştir. Öğrenciler küçük heterojen gruplara (en fazla altı kişi) ayrılır. Gruplar arası yetenek ve cinsiyet dengesi gözetilmelidir. Öğretmen hedef konuyu sunar, ve öğrencilere çalışma amaçlarını kaynaklarını belirtir. Gruplar bunlarla çalışıp turnuvaya hazırlanır. Turnuvalara grupları temsilen her turnuvada bir kişi katılır. Gruplara kısa cevaplı sorular yöneltilir. Temsilcilerin aldıkları puanlar takım puanına katılır. En yüksek puanı toplayan grup birinci olur. Teknik Aronson ve arkadaşları tarafından 1978 yılında geliştirilmiştir. Öğrenciler en az üç, en fazla altı kişiden oluşan heterojen gruplara ayrılır. Konu grup üyesi kadar küçük parçalara ayrılır. Her grupta aynı konuyu çalışanlar kendi gruplarından ayrılıp, yeni gruplar oluştururlar. Bu gruplar çalıştıktan sonra kendi gruplarına geri dönüp, konuyu öğretirler. Grup üyeleri tüm konuları öğrenince, sınav yapılır, sonuçlar bireysel olarak değerlendirilir.
4. Takım Destekli Bireyselleştirme 5. Birleştirme 2 Tekniği Slavin ve arkadaşlarının matematik dersi için geliştirdikleri bir yöntemdir. Öğrenciler 3-4 kişilik karma kümelere ayrılı. Her altı haftada kümeler yeniden oluşturulur. Önce bir öntest yapılır, öğrenciler aldıkları puanlara göre en uygun yere yerleştirilir. Öğretmen her gün, karma kümelerde aynı düzeyde olan küçük kümelere ders verir. Gruptaki öğrenciler ilgili ünitede birlikte çalışırlar, problemleri çözerler hatalar varsa önce kendileri düzeltmeye çalışırlar. Son bölümde daha geniş bir test alırlar, bunu tek başlarına cevaplarlar, 10 sorudan 8 ini yapanlar 15 sorulur ünite testi alabilirler. Her hafta sonunda öğretmen küme puanını hesaplar, en iyi kümeye ödül verir. Slavin tarafından ayrılıp birleştirme tekniğinin yeni bir düzenlemesi olarak geliştirilmiştir. 4-5 kişilik gruplar oluşturulur. Grubun bütünü konudan sorumlu olur. Bunun yanında bir öğrenci bir konuda uzmanlaşır. Bu öğrenciler uzman gruplarında çalışır, sonra kendi gruplarını eğitirler. Tüm öğrenciler bireysel sınava gider. Küme puanları belirlenir ve en başarılı olan grup ilan edilir. 6. Grup Araştırması Öncelikle öğretmen konuyu tüm gruba sunar. İlgi duyulan konular belirlenip, 2-6 kişilik gruplar oluşturulur. Kümeler kendi içinde planlama yapıp konuya hazırlanırlar. Final raporu hazırlarlar. Her küme sınıfta sunusunu yapar. Grupların sınıf çalışmalarına katkısı, öğretmen ve öğrenciler tarafından değerlendirilir. 7. Birlikte Öğrenme 4-5 kişilik karma kümeler oluşturulur. Kümeler konularını çalışıp birbirlerine yardımcı olurlar. Burada bireysel ve küme yarışması yoktur. Dezavantajları: Grup başarısı bir anlamda bireysel çaresizliğe dayanmaktadır. Sorumluluk paylaşıldığı için zamanın boşa geçme riski vardır. Grup öğrenmeye karşı gelebilir. Yıkıcı tartışmalar yaşanabilir. Yarışma ortamı doğabilir.
Dezavantajları: Kendilerine güveni az olan öğrenciler gruba ait olmakta zorlanabilirler. Yeterli öğrenme sorumluluğu taşımayanlar, daha fazla öğrenmek isteyenleri engelleyebilirler. Daha yetenekli öğrenciler, daha az beceri gösterebilirler. Üst düzeyde yetenekliler grup üzerinde baskı oluşturabilirler.