1908 DEVRM NDE KAMUSAL ALAN VE KTLE SYASETNDE DÖNÜÜM. Y. Doan ÇETNKAYA

Transkript

1 125.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi No:38 (Mart 2008) 1908 DEVRM NDE KAMUSAL ALAN VE KTLE SYASETNDE DÖNÜÜM Y. Doan ÇETNKAYA Özet 19. yüzyılda gündeme gelen modernleme süreci Osmanlı mparatorluu nda devletin gündelik hayata müdahalesinde bir artıa neden oldu. Kamusal alanını dönüümü, sivil toplumun genilemesi, kitle siyaseti ve toplumsal seferberlik siyasetin yeni biçimleri ile ilgili olarak önem kazanmaya baladı Devrimi yeni siyaset biçimlerinde önemli bir kırılmaya iaret eder. Daha önceleri kitlelerin pasif katılımına dayan siyaset biçimleri yerini kalabalıkların dorudan aktif katılımına dayalı biçimlere bıraktı. Bu tarihten itibaren kitlelerin gündelik meseleleri kamusal meseleler halini almaya ve genileyen kamusal alanda ifadesini bulmaya baladı. Mitingler, kitlesel gösteriler, yürüyüler, grevler, siyasi kampanyalar, milli bayramlar, seçimler, törenler siyasetin yeni araçları olarak yaygınlık kazandılar Devrimi nden sonra toplumsa derneklerin ve basının oynadıı rol ciddi bir ekilde arttı. Efkar-ı Umumiye artık eskisine oranla daha fazla önem arz etmeye baladı Devrimi bir yüzyıldır sürmekte olan dönüüm ve deiim sürecinde yeni bir merhaleye yol verdi. Devrim günleri olarak adlandırılabilecek ilk bir sene içinde siyasetin yeni türlerinin ardı ardına gündeme geldii bir dönem yaandı. Bu dönem dier ülkelerde meydana gelen devrimlerle benzerlikler arz eden pratikleri Türk siyasal hayatına kazandırdı. Anahtar Kelimeler: 1908 Devrimi, Kamusal Alanın Dönüümü, Kitle Siyaseti, Toplumsal Seferberlik Örüntüleri The Public Sphere and the Turn in Mass Politics in the 1908 Revolution Abstract The concepts of public sphere, mass politics and social mobilization are directly related with the modernization process and the formation of the modern state. In the course of 19th century, the Ottoman state began to intervene into the daily life of its subjects and there emerged new legitimation and governing problems. Mass politics and social mobilization of the masses were modern devices and governing techniques that the elite of the empire invented in order to cope with the new needs of the politics. These new politics both took advantage of and contributed to the formation and expansion of the public sphere. The public sphere provided the space in which new politics took place. The 1908 Revolution marked the beginning of a new era in which different sections of the Ottoman society mobilized in the public spaces such as streets, public squares, bazaars etc. National celebrations, elections, economic boycotts and flourishing civil organizations and daily pres provided an opportunity Aratırma Görevlisi,.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi, Uluslararası likiler Bölümü, Siyasi Tarih Anabilim Dalı.

2 126 to the ordinary people to voice their words. Particular problems and interests of different sections of society turned out to be public issues that debated before the public opinion. Therefore, mass politics and social mobilization patterns in this period had a bilateral character in which state and different sections of society played their roles reciprocally in contrast with the general peculiarities of the previous era. Keywords: 1908 Revolultion, Transformation of the Public Sphere, Mass Politics, Mass Mobilization Patterns Giri Türk tarihyazımında daha çok II. Merutiyet in lanı olarak anılan 1908 Devrimi gerek Türkiye, gerekse de Osmanlı mparatorluu içinden domu ulus devletlerin tarihinde müstesna bir yere sahiptir. Önemli bir dönüm noktası olması sebebiyle de nitelii konusunda ciddi tartımalar gerek tarihçiler arasında gerekse de dier disiplinlerden aratırmacılar arasında sürüp gidiyor. Bu tarihsel olayın bir devrim olup olmadıı, eer bir devrimse nasıl bir devrim olduu, hangi toplumsal ve siyasal aktörlerin devrimde etkin olduu, devrime sebep olan nedenlerin özellikleri ve baatlıkları, sonrasında ortaya çıkan siyasal ve toplumsal düzenin temel nitelikleri, hürriyet, müsavat, uhuvvet, adalet gibi Merutiyet ideallerinin söylemde kalıp kalmadıı ve Türkiye özelinde temel dönüümün 1908 tarihinde mi yoksa 1923 tarihinden itibaren mi yaandıı bu tartımanın balıklarından yalnızca bazılarıdır. Bu yazı her ne kadar bu tartımalara dorudan bir cevap gelitirmeye çalımıyorsa da 23 Temmuz 1908 tarihinde Manastır dalarında ilan edilen Hürriyet sonrası meydana gelen temel bir deiim üzerine odaklanmakta ve bu itibarla bu tartımalara dair bir bakı açısına iaret etmektedir. Aslında bakılırsa her siyasal ve toplumsal düzen gibi Osmanlı mparatorluu da tarihi boyunca çok farklı deiim ve dönüümler geçirmitir. Örnein artık geleneksel olarak adlandırılabilecek Türk tarihyazımı bu deiimi kurulu-yükselme-duraklama-çökü evreleri olarak tarif etmektedir. Farklı yaklaımlar farklı kıstaslarla Osmanlı mparatorluu tarihinde kendilerine göre çeitli dönüm noktaları tespit edebilecektir. Nitekim çökü paradigmasına karı çıkan birçok aratırmacı da örnein 19. yüzyılı imparatorluk için bir deiim, yenilenme, kabuk deitirme ve uyum süreci olarak görebilmektedir. 1 Gerçekten de iktisadi parametrelerle incelendiinde imparatorluun dünya ekonomisine entegrasyonu Osmanlı tarihinde önemli bir dönüümü gündeme getiriyordu. Yine bu dönüüm ile e zamanlı olarak 19. yüzyıl boyunca gündeme gelen reform kararları, modernleme olarak anılan gelimeler, Batılılama olarak tanımlanan kültürel gelimeler ciddi deiimlere yol açıyordu Devrimi de Osmanlı mparatorluu nda 1918 e kadarki on sene gibi kısa bir süreyi ayrı bir dönem olarak sınıflandırmayı gerektirecek kadar önemli bir siyasal, toplumsal, 1 Geleneksel tarihyazımının ilk kapsamlı eletirel bir deerlendirmesi ve alternatif bir öneri için bkz. Huri slamolu and Çalar Keyder, Agenda for Ottoman History, Review, Vol. I, No. 1, 1977; bu makeleyi önemli bir kırılma olarak alan ve tarihyazımının son devresinin analitik bir deerlendirmesini yapan bir çalıma için bkz. Oktay Özel-Gökhan Çetinsaya, Türkiye de Osmanlı Tarihçiliinin Son Çeyrek Yüzyılı: Bir Bilanço Denemesi, Toplum ve Bilim, No. 91, Kı , ss

3 127 iktisadi ve kültürel bir dönüüme yol verecekti. Yukarıda bahsedilen ve yazıda üzerinde duracaımız temel dönüüm, Osmanlı mparatorluu nda kitle siyaseti örüntülerinde meydana gelen deiim ve bunun genileyen kamusal alan ve canlanan sivil toplum ile ilikisi üzerine olacak. Kavramların Toplumlar Arası Yolculuu Modern devlet politikalarının gündeme gelmesinde, modern kurumların inasında, toplumsal hareketlerin ortaya çıkıının tartıılmasında kamusal alan, sivil toplum ve kamuoyu gibi kavramların çok önemli bir yeri vardır. Fakat birçok kavramda olduu gibi bunların tam olarak neyi ifade ettii konusunda çok farklı tartımalar mevcuttur. Bu tartımalar da bunların ne olduunu ortaya koymaktan uzaktır. Ancak tanımlama sorununun yanı sıra bu kavramların farklı toplumlar ve kültürler için kullanılabilirlii de akademik yazında netameli bir konudur. Nitekim birçok yazar kamusal alan, sivil toplum gibi kavramların Osmanlı mparatorluu balamında kullanımına karı çıkmaktadır. Bundan dolayı ie bu tartımalara kısaca bir göz atmak ve bir çıkı yolu tarif ederek balamak tartımaya devam edebilmek için elzemdir. Kamusal alan kavramı üzerine olan tartımalarda merkezi bir yer igal ettii için tartımaya Jürgen Habermas ile balamak isabetli olacaktır. 2 Habermas a göre 17. yüzyıl sonunda ortaya çıkan burjuva kamusal alanı kendinden önceki temsili kamusallıklar dan temelden farklıydı. Kamusal alan aile ve sivil toplumdan oluan özel alan ile kamu otoritesi yani devlet arasında bir alana denk düüyordu. Özel alana ait sivil toplum ise hem toplumsal emein hem de meta deiiminin gerçekletii alandı. 3 Akademik yazında altının sayısız defa çizildii üzere Habermas ın kamusal alan tanımlamasının iki boyutu vardı. Bunlardan ilki nitelikseldi ve rasyonel-eletirel söyleme dayandıını iddia ediyordu. Dier boyutu ise daha çok bir nicelie iaret edecek ekilde toplumsal katılıma açıklıı üzerineydi. 4 Bu kavramsallatırma çerçevesinde kamusal alan bireylerin ahsi ve toplumsal çıkarlarından azade olan özgür ve özerk faaliyetleri ve iletiimlerini içeriyordu. Bu tanımda devletin konumu da çok önemliydi. Zira devletin kamusal alanda bir yeri olmadıı gibi, bu alan aslında bizatihi ona karı olarak ortaya çıkıyordu. Yine bir çıkarlar alanı olan piyasa da kamusal alanın 2 Kamusal alan ve sivil toplum kavramları düünce tarihi boyunca farklı düünürler tarafından deiik ekillerde gündeme getirilmi ve Habermas da anılan kitabını 1962 yılında yazmı olmasına ramen, bu kavramlar üzerine olan tartıma daha çok 1990 lı yıllarda adeta bir patlama yaamıtır. Nitekim Habermas ın kitabının da dier dillere ve bilhassa ngilizce ye 1989 tarihinden sonra çevrilmesi bir tesadüfün eseri deildir. Özellikle Dou Bloku olarak adlandırılan ülkelerde bir deiim sürecinin yaanması ve özellikle Polonya da Dayanıma Hareketi gibi bir olgunun ortaya çıkıı, Çin de ünlü Tiananmen Meydanı nda gerçekleen örenci hareketinin ülke sınırlarını aması ve Orta ve Uzakdou ülkelerinde 1980 li yıllar boyunca liberalleme ve demokratikleme adı altında yeni bir iktisadi siyasi politikanın hayata geçirilmeye çalıılması akademik dünyada bu iki kavram üzerinde önemli bir tartımanın ve üretimin domasına yol açtı. 3 Jurgen Habermas, The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society, (Cambridge: MIT, 1989), s Bu iki boyutu bu ekilde formüle eden bir açıklama için bkz. Craig Calhoun, Introduction: Habermas and the Public Sphere, Habermas and the Public Sphere, Ed. Craig Calhoun, (Cambridge: MIT, 1992), s. 4.

4 128 dıındaydı. Bu tanımda zor ve iddetten uzak rasyonel tartıma ve söylem ve tartıma ile ortaya çıkan insanlar arasındaki iletiimin sonucunda genel kamusal yararın ortaya çıktıı da varsayılıyordu. Habermas ın bu tanımlaması imekleri üzerine çekmekte gecikmedi. Çok deiik çerçeveler içinde ortaya çıkan eletirileri iki balık altında toplamak mümkündür. lk eletiri 1960 lı yılların sonunda ortaya çıkan radikal örenci hareketinin içinden geldi. Oskar Negt ve Alexander Kluge Habermas ın ulaılabilirlii, açıklıı ve katılınabilirlii ile ideal bir kamusal alan tarif ettiini fakat aslında kamusal alanında bunların yanında dılayıcı mekanizmalara da sahip olduunu iddia ettiler. Onlara göre toplumun geni bir kesiminin kamusal alana katılma, girme noktasında ciddi sıkıntıları vardı ve hatta yapısal engellerden (block) bahsetmek pekala mümkündü. 5 Yazıldıı zamanın tartımalarını da barında barındıran bu karı çıkı daha çok içi sınıfının pratik deneyimi ve kamusal alanla ilikisi üzerinde duruyor ve dılanmayı da daha çok bu sınıf üzerinden tartııyordu. Yine zamanın alternatif dünya tasarımlarıyla ilgili olarak da karı proleter bir kamusal alanın yaratılması üzerine fikir yürütüyordu. Benzer bir ekilde kadının da burjuva kamusal alanından dılandıı ve kadın hareketinin tarihsel mücadelesi içinde kendi farklı kamusallıklarını yarattıı üzerine çok zengin bir literatür oraya çıkmaya baladı. Bunlardan en ilginç olanı Joan B. Landes tarafından yazılan kitaptır. Landes, Habermas ın baktıı türden kaynaklara bakarak Fransız Devrimi çaında söylem üzerinde durur. Benzer bir kaynak türüne bakan yazar, Habermas ın vardıı sonuçların aksine ulaır ve burjuva kamusal alanında ortaya çıkan özel-kamusal ayrımının kadını sessiz kıldıını ve onu eve hapsettiini iddia eder. 6 Aile alanında kadına toplumun ahlakının teminatı olması, çocukların büyütülmesi ve kocası ile ilgilenmesi gibi görevler de tevdi edilmitir. 7 Dier yandan yukarıda deinildii üzere burjuva kamusal alanı yanında farklı, alternatif ve karı kamusal alanlar çounlukla ihmal edilmektedir. Örnein 19. yüzyıl Amerikan kadın hareketi üzerinde duran Mary Ryan, kadınların farklı yollardan kamusal ve siyasal hayata girmeyi nasıl zorladıklarını anlatır. Kamusal alanda formal yollardan katılımları engellenen kadınların hareketi kamusal alanın tanımı noktasında manidar veriler sunar. 8 Nancy Fraser da Feministlerin dergileriyle, kitapçılarıyla, basımevleriyle, film daıtım alarıyla, seri konferanslarıyla, aratırma merkezleriyle, akademik programlarıyla, toplantılarıyla, festivalleriyle, yerel buluma alanlarıyla örgütleriyle resmi kamusal alandaki kadının olumsuz konumunu azaltan madun karı kamusallıını ina ettiklerinden bahsetmektedir. 9 Geoff Eley de benzer tonda bir eletiri ile kamusal alanın içinde ve 5 Oskar Negt and Alexander Kluge, Public Sphere and Experience: Toward an Analysis of the Bourgeois and Proletarian Public Sphere, (Minneapolis: University of Minnesota Press, 1993), s Joan B. Landes, Women and the Public Sphere in the Age of the French Revolution, (Ithaca: Cornell University Press, 1993), s. 61, Ibid., s. 179, 195, Mary P. Ryan, Gender and Public Acess: Women s Politics in Nineteenth-Century America, Habermas and the Public Sphere, s Nancy Fraser, Rethinking the Public Sphere: A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy, Habermas and the Public Sphere, s. 123.

5 129 karısında köylülerin, içilerin, milli hareketlerin kendi aralarında kültürel ve ideolojik müzakere ve mücadelesini de içerecek bir ekilde farklı kamusallıkları barında barındırdıına dikkat çeker. 10 Habermas ın ve benzeri ideal kamusal alan tarifleri daha sert eletiriye de tabii tutulur. Zira Habermas kitabından daha sonra yazdıı ve kavramı daha özlü ifade ettii bir yazısında sokaın baskısı ile kamusal alanın dejenerasyonu arasında bir ilinti kurar. 11 Zira yukarıda da belirtildii üzere o bireysel ve toplu çıkarlara bu alanda yer vermez. Mike Hill ve Warren Montag, Habermas ın bu tanımını kendisinin Souk Sava Döneminde sosyal demokrasi savunusu balamına oturturlar. 12 Bu da onlara göre aslında kapitalist sistemi mutlak ufuk olarak kabul etmek, kitle korkusu ve siyasetin parlamenter politika ile sınırlandırılmasının bir baka ifadesidir. 13 Ancak her ne kadar Hill ve Montag ın tespitlerine katılmak ve kitlelerin, sıradan insanın, ve sınıf ilikilerinin analiz çerçevesi dıında tutulmaması önerilerine hak vermek mümkünse de, onların deerlendirmeleri de Habermas ınki gibi daha çok söylem ile sınırlı kalmaktadır. Bundan dolayı kamusal alanının daha somut bir deerlendirmesini yapabilmek için Negt ve Kluge nin açtıı kulvardan devam ederek deneyim, sosyal hayat ve maddi gerçeklie daha fazla dikkat kesilmek gerekecektir. 14 Bu noktada bir adım ileri gitmeden önce üzerinde durulması gereken bir dier kavram sivil toplum kavramıdır. 15 Tarihyazımında ve farklı disiplinlerden aratırmalarda genellikle kamusal alan kavramı ile sivil toplum kavramı birbirinin yerine kullanılmaktadır. kisi arasında herhangi bir ayrım yapılmaz. Tarihsel çalımalarda daha çok kullanılan sivil toplum kavramıdır. Bundan dolayı, Türkiye üzerine olan tarihyazımında kullanılma biçimi üzerinde durmak faydalı olacaktır. her eyden önce Joseph Femia nın belirttii gibi 15. yüzyıldan beri kullanımda olan 10 Geoff Eley, Nations, Publics, and Political Cultures: Placing Habermas in the Nineteenth Century, Habermas and the Public Sphere, s Ancak Eley bu farklılıklara dikkat çekerken Gramsci nin Batı toplumlarıyla Rusya gibi Dou toplumları arasında sivil toplumun farklılıına dair yaptıı ayrımı hatırlatacak ekilde bir ayrıma gider. Gramsci gibi Eley de bu tespitini herhangi bir ekilde temellendirmez ve aratırmaya dayanan verilerle desteklemez. Gramsci nin söz konusu ayrımı için bkz. Perry Anderson, Gramsci: Hegemonya, Dou/Batı Sorunu ve Strateji, (stanbul: Alan, 1988). 11 Jürgen Habermas, The Public Sphere, Jürgen Habermas on Society and Politics A Reader, Ed. Steven Seidman, (Boston: Beacon Press, 1999), s Mike Hill and Warren Montag, Introduction: What Was, What Is, the Public Sphere? Post- Cold War Reflections, Masses, Classes and the Public Sphere, Ed. Mike Hill and Warren Montag, (London: Verso, 2000), s Warren Montag, The Pressure of the Street: Habermas Fear of the Masses, Masses, Classes and the Public Sphere, s Benzer iddialar için bkz. Y. Doan Çetinkaya, Kamusal Alan ve Toplumsal Mücadele, Birgün, No.126, 17 Austos 2004, Salı, s. 12; Y. Doan Çetinkaya, Forum da Kamusal Alan Tartıması: ki Tutum, Birgün, No. 189, 19 Ekim 2004, Salı, s. 12; Y. Doan Çetinkaya, Dou Toplumları Lafzı ve Sol, Birgün, No. 169, 29 Eylül 2004, s Daha önce yayınlanan bir baka çalımada bu konu üzerinde ayrıntılı durulduu için burada sadece temel iddialar özetlenerek geçilecektir bkz. Y. Doan Çetinkaya, 1908 Osmanlı Boykotu Bir Toplumsal Hareketin Analizi, (stanbul: letiim Yayınları, 2004), ss

6 130 bir kavram üzerinde bir anlam karmaası bulunması doal bir durumdur. 16 Avrupa toplumların tarihi üzerine yapılan aratırmalarda tartıma süre dursun, i Avrupa dıı toplumlara geldiinde kargaa bir derece daha artar. Zira birçok çalıma bu kavramların daha çok Avrupa tarihine münhasır kavramlar olduunu iddia etmektedir. Türk tarihyazımında da kavramlar söz konusu olduunda, Türkiye tarihinin daha çok özgüllüüne ve özgünlüüne vurgu yapmak tercih edilmektedir. Bu da daha çok kültürel özelliklerle açıklanan niteliksel farklarla temellendirilir. Temel iddia Batı-dıı toplumlarda sivil toplumun güçsüzlüü, kamusal alanın boulmuluu ve devletin her yeri kapsayacak derecede mutlaklıı üzerinedir. Bundan dolayı sivil insiyatif, demokrasi, özerk hareketler, birey Dou olarak adlandırılan toplumlarda en iyi ihtimalle zayıftır. Bundan dolayı erif Mardin in sivil toplumu bir Batı Rüyası olarak adlandırması genel bakı açısının en özlü ifadelerinden bir tanesidir. 17 Toplum karısında devletin mutlak üstünlüü ve egemenlii söyleminin en uç örnei Metin Heper in çalımalarında ifadesi bulur. 18 Çalımalarda sivil toplum devletin dıında ve hatta devlet karısında tanımlandıı için bu nitelikte özerk kurumlar, cemiyetler, dernekler, toplumsal gruplar üzerinde durulmaya çalıılmı ve bunların devletle olan ilikileri dolayısıyla sivil toplumun güçsüzlüü sürekli tekrarlanan bir tez durumuna gelmitir. Osmanlı mparatorluu nda sivil toplumun varlıına dair bir aratırmanın da bu olguyu ticarette ve Avrupai hayat tarzında daha ileri gözüken Rum cemaati ile sınırlı görmesi bu tezin yaygınlıı hakkında bir baka kanıttır. 19 Zira ancak bu cemaat ve onun ticaret ile itigal eden kısmı devletin denetiminden kaçabilme imkanını bulmutu. Bu tezin dayandıı temel varsayım ideal bir devlet ve sivil toplum ayrımı ve karıtlıına dayanıyor olmasıdır. Halbuki Huri slamolu nun iddia ettii üzere birbirleriyle iç içe girmi devlet ve toplumun ayrı alanlarmı gibi tahayyül edilmesi mümkün deildir. 20 Avrupa tarihi üzerine yapılan baka bazı çalımalar ise daha çok teorik düzeyde ifadesini bulan bu teze karı çıkmakta ve bu alanda ciddi ampirik veriler sunmaktadır. Örnein John Abbot, bir toplumda zayıf sivil toplumun, güçlü devletten ziyade zayıf devletten kaynaklanacaını söylemektedir. 21 Dünyanın neresinde olunursa olsun modern devletin ortaya çıkıı hegemonya ve merulatırma 16 Joseph Femia, Civil Society and the Marxist Tradition, Civil Society History and Possibilities, Ed. Sudipta Kaviraj and Sunil Khilnani, (Cambridge: Cambridge University Press, 2001), s erif Mardin, Power, Civil Society and Culture in the Ottoman Empire, Comparative Studies in Society and History, No. 11, 1969; aynı dorultuda bir baka çalıması için bkz. erif Mardin, Civil Society and Islam, Civil Society, Theory, History, Comparison, Ed. John A. Hall, (Cambridge: Polity Press, 1995). 18 Metin Heper, The State Tradition in Turkey, (Beverly: Eothen Press, 1985). 19 Reat Kasaba, Economic Foundations of a Civil Society: Greeks in the Trade of Western Anatolia, , Ottoman Greeks in the Age of Nationalism, Ed. Dimitri Gondicas and Charles Issawi, (Princeton: The Darwin Press, 1999), s. 78, Huri slamolu, Property as a Contested Domain: A Reevaluation of the Ottoman Land Code of 1858, New Perspectives on Property and Land in the Middle East, Ed. Roger Owen, (Cambridge: Harvard University Press, 2002), s John Abbott, The Village Goes Public: Peasants and Pres in Nineteenth-Century Altbayern, Paradoxes of Civil Society, New Perspectives on Modern German and British History, Ed. Frank Trentmann, (New York: Berghahn Boks, 2000), s. 228.

7 131 politikalarının çeitlenmesi ve dönüümünü de gündeme getirmektedir. Genel anlamda merulatırma politikalarını ve hegemonya stratejilerini kitle siyaseti ve toplumsal mobilizasyon örüntüleri ile ilikilendirmek mümkündür. Bundan dolayı sivil toplumun gittikçe merkezileen ve tahkim edilen modern devlet tarafından sınırlandıını iddia etmek maddi gerçeklik açısından pek mümkün görünmüyor. Bilakis modernleen devletin ve elitlerin faaliyetleri ve reformları ile sivil toplum da olumakta ve dönümektedir. Osmanlı mparatorluu nda olduu gibi birçok farklı yerde de modern devlet iktidarını güçlendirmek için kamusal alanda ortaya konan merulatırma pratiklerine ihtiyaç duyar. Modern devletin ortaya çıkıı ile birlikte genileyen kamusal alan ve çeitlenen sivil toplum Osmanlı toplumundaki farklı kesimlerin ve aktörlerin kendilerini ifade edecekleri bir olanak sunar. Gündelik hayattan siyasal yaama kadar birçok olgu kamusal meseleler halini almaya balar. Efkar-ı Umumiye nin ehemmiyeti her geçen gün biraz daha artar. Eitim sisteminin yaygınlaması, basın hayatının çeitlenmesi ve genilemesi, cemiyetlerin büyümesi bu gelimeyi hızlandırır ve tahkim eder. Bu noktada yazında sıkça ifadesini bulan sivil toplum demokrasi ilikisine de deinmek gerekir. Zira sivil toplum Trentmann ın özlü bir ekilde ortaya koyduu gibi önemli bir paradoks ile maluldur. Bu toplumsal olgu her ne kadar özgürlük ve çoullua bir olanak salıyorsa da, aynı zamanda hogörü, karlıklı saygının ortadan kaldırılmasını da gündeme getirebilmektedir. 22 Bundan dolayı en genel anlamıyla demokrasinin, demokratik kurum ve süreçlerin olmadıı mekan ve zamanlarda kamusal alanın veya sivil toplumun zayıflıından bahsetmek kendiliinden mümkün deildir. Totaliter rejimler, baskıcı rejimler de etkin bir ekilde bu iki olanaktan fazlasıyla yararlanabileceklerdir. Son dönemde kamusal alan ve sivil toplumun eletirel bir analizi ve tarihyazımında kullanımına dair ufuk açıcı çalımalar ortaya çıkıyor. Nadir Özbek in çalımaları bu balamda çok önemli. Özbek her eyden önce 19. yüzyılda Osmanlı mparatorluu nu ele alırken devlet-toplum dikotomisinden uzak durulmasını salık veriyor. II. Abdülhamid in meruiyet politikalarını deerlendirirken otokratik bir rejim ile dinamik bir kamusal alan arasında özel bir metodolojik çatıma olmadıını gösteriyor. 23 Böylece merkezileen ve güçlenen bir devletin kamusal alanı ve sivil toplumu boduu tezini eletiriliyor ve bilakis tarihyazımında otokrat bir padiah olarak resmedilen Abdülhamit iktidarında genileyen kamusal alan ile devlet arasındaki ilikiye farklı bir gözle bakıyor. Aynı dorultuda bir baka çalımasında da 1908 Devrimi nden sonra kamusal alanın genilediine, devletten baımsız sivil insiyatiflerin ve kamusal siyasal faaliyetlerin arttıına dair görüü de eletirel bir gözle okuyor. Özbek, II. Merutiyet dönemi boyunca Hilal-i Ahmer, Donanma ve Milli Müdafaa Cemiyetlerinin faaliyetlerine odaklanarak bu genileyen kamusal alan ile ttihat ve Terakki Cemiyeti nin politikaları arasındaki ilikiye dikkat çekiyor. 24 Böylece ikili bir karıtlıkla ele alınan iki dönem arasında kamusal alan ve sivil 22 Frank Trentmann, Introduction: Paradoxes of Civil Society, Paradoxes of Civil Society, New Perspectives on Modern German and British History, p Nadir Özbek, Philanthropic Activity, Ottoman Patriotism and the Hamidian Regime , International Journal of Middle East Studies, Vol. XXXVII, No. 1, Nadir Özbek, Defining the Public Sphere During the Late Ottoman Empire: War, Mass Mobilization and the Young Turk Regime ( ), Middle Eastern Studies, Vol. XLIII, No. 5, Eylül 2007.

8 132 toplum üzerine yapılan geleneksel deerlendirmelerin altındaki varsayımları ve ön kabulleri deifre ediyor. Kamusal alan ve sivil toplum gibi mefhumların yokluu veya güçsüzlüünden bahsedebilmek için bu kavramları yukarıda eletirilen anlayı dorultusunda tanımlamak gerekmektedir. Bu çalıma Batı olarak adlandıran toplumlara ilikin kültürel özcü önyargıları doru kabul eden yaklaımları reddederek kamusal alanı toplumun farklı kesimlerinin kendilerini bir ekilde ifade ettikleri, farklı sınıflar arasında her türlü ilikinin vukuu bulduu, bireylerin, kitlelerin, devletin, farklı toplumsal örgütlülük biçimlerinin hareket ettikleri alan olarak görmektedir. Sivil toplum ise biraz daha farklı olarak daha çok irade ve öznellik mefhumu ile ilikilendiriliyor. Bu balamda sivil toplum kavramı da toplumsal aktörlerin eylemlerini ve faaliyetlerini kapsayacak bir ekilde, sivil veya resmi farklı toplumsal örgütlülükleri ve toplumun eyleyen kesimini oluturuyor Devrimi ve Kitle Siyasetinde Deiim Bu yazı 19. yüzyıl boyunca modern devletin ortaya çıkıı ile birlikte kamusal alanın da genilediini ve sivil toplumun zenginletiini iddia etmektedir. Modern öncesi zamanlarda kamusallık daha çok yüz yüze ilikilere dayanan bir özellik arz ediyordu. ktidarın kamusal temsili dorudan bir görsellie dayanıyordu. Kamusallık somut mekan ve uzam ile ilikiliydi. Ancak modernite ile birlikte artık kamusallık alan vasfı kazanarak toplumun tahayyülünü içine alan bir dönüüme uradı. Osmanlı mparatorluu nda modern bir eitim sisteminin ortaya çıkıı, merkezi bürokrasinin inası, dünya ekonomisi ve imparatorluk içi ekonomide aktif olan tüccar bir sınıfın faaliyetlerinin artıı, orta sınıfın büyüyerek çeitlenmesi, kadının hanenin dıında daha fazla faal hale gelemeye balaması, ciddi bir gazetecilik faaliyetinin etkin hale gelmesi, toplumun çok farklı amaçlarla örgütlenmeye balaması kamusal alan, kamuoyu ve kitle siyaseti gibi mefhumların önemini arttırdı. Artarak nüfusun daha geni kesimleri politikanın öznesi ve nesnesi oldukça yeni bir siyasetin ortaya çıkıı da gündeme geldi. Eric Hobsbawm ın iddia ettii gibi resmi tatiller, seremoniler, semboller, marlar, çeitli kamusal seferberlikler hep devletin siyasetinin yeni ihtiyaçlarını karılamak üzere oluturduu yeni politikalardı. 26 Yeni siyasetin ihtiyaçlarının çeitlenmesi 19. yüzyıl boyunca Osmanlı da da nüfusun sosyal kontrolü ihtiyacını elitlere derinden hissettirmeye balıyordu. Özbek in de II. Abdülhamid in zamanında ortaya çıkan sosyal politika pratiklerini, nüfusun sosyal kontrolü olarak ele alması ve 19. yüzyılda gelien modern devletin politikaları balamına oturtması bu açıdan önemlidir. 27 Selim Deringil de ayrıntılı bir ekilde 1908 öncesi dönemde elitlerin 25 Bu ekilde tanımlanan kavramların Osmanlı mparatorluu balamında kullanımına bir örnek için bkz. Y. Doan Çetinkaya, The Muslim Protest: A Study on the Social Origins of a Popular Movement, Yayınlanmamı Yüksek Lisans Tezi, (Budapest: Central European University, 2004). 26 Eric Hobsbawm, Mass Producing Traditions: Europe , The Invention of Tradition, Ed. Eric Hobsbawm and Terence Ranger, (Cambridge: Cambridge University Press, 1992), ss Nadir Özbek, Osmanlı mparatorluu nda Sosyal Devlet, Siyaset, ktidar ve Meruiyet , (stanbul: letiim Yayınları, 2002), s. 18.

9 133 farklı kitle siyaseti pratiklerine, özellikle sembollere dayanarak nasıl gelenein icadı na bavurduunu göstermektedir. 28 Kamusal alan geniledikçe siyasetin yeni ihtiyaçları da elitleri ve tabii ki sultanları iktidarlarını farklı ekillerde temsil etmeye, sergilemeye ve merulatırmaya zorlamaktadır. Bundan dolayı 19. yüzyıl boyunca Avrupa monarileriyle çok benzer bir biçimde ayrıntılı olarak organize edilen modern merasimlerin ortaya çıkıı bir tesadüfün eseri deildi. 29 Kamusal alanın genilemesi farklı türden yeni siyaset biçimlerini de olanaklı kılıyordu. Zira kitle siyasetinin yeni biçimlerinin çok farklı zaman ve mekanlarda tatbik edilebilecek türleri zenginlemekteydi Devrimi kitle siyasetinde ve toplumsal mobilizasyon örüntülerinde ciddi bir kırılmayı ve dönüümü gündeme getirecekti. lev olarak 1908 öncesi birçok meruiyet ve seferberlik politikalarına benzeyen ancak pratik olarak çok farklı ekillerde gündeme gelen bu kitle siyaseti türleri üzerinde durmak gerekecektir sonrasında geriye kalan görsel kaynaklarda en çok dikkati çeken meydanlar, sokaklar ve kalabalıklardır sonrasında kalabalıklar, yıınlar ister kendi öznellikleriyle olsun ister manipule edilmi olsunlar çok sık bir ekilde kamusal alanlarda bir araya toplanmılardır. Seçimler, iktisadi boykotlar, grevler, igaller, dorudan eylemler, yürüyüler, mitingler, bayramlar, gösteriler, cemiyetlerin faaliyetleri, gençlik örgütlerinin toplu faaliyetleri, kitlesel spor etkinlikleri insanların gündelik hayatlarını doldurmaya balıyordu. Zaten II. Merutiyet yıllarının kendinden önceki ve sonraki dönemlere nazaran daha kaotik ve karmaık yıllar olarak hatırlanmasının en önemli sebeplerinden bir tanesi de kitle siyasetindeki deiimdi. Elbette ki hemen hemen bütün dönem boyunca bir savaın içinde olunmu olması da buna katkı salıyordu. Ancak 1908 de sokaklara dökülen farklı toplumsal kesimler sokaı ve meydanları bir seferberlik alanı olarak kullanmayı bir daha bırakmıyorlardı. Hürriyetin Meydanları Kitle siyasetinin ve kitlelerin mobilizasyonu, modernizasyon ve yeni meruiyet problemlerine, yeni politikanın yeni ihtiyaçlarına deva olarak olarak icat edilen çözümler, modern yönetim teknikleriydi. Bu yönetim teknikleri ile kitleler yönlendirilmeye ve biçimlendirilmeye çalıılıyordu. Toplumsal seferberliin çok çeitli biçimleri özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından sonra çeitlenmeye balıyordu. Ancak 1908 Devrimi bu seferberlii çok gerçek bir katılıma dönütürüyordu. Artık insanlar kelimenin gerçek anlamıyla seferber oluyorlar, sokaklarda, meydanlarda toplanıyor ve harekete geçiyorlardı. Bu çabanın mekana yansıması da meydanların ilevlerinin önem kazanması oluyordu. Hem toplumsal hareketlerin yükselmesi hem de devletlerin, kitlelerin ana unsurlardan biri olarak bizzat içinde yer aldıı modern ayinlerin! artması ve çeitlenmesi, meydanları tasarlanan mekanlar haline getirmitir. Bunu içindir ki bu bahsedilen yeni politikalar giderek artan orada elitler ile kitleler arasındaki karılıklı etkileimi içerir olmutur. 30 Kitleler artık deiik biçimlerde siyasete dorudan katılıyorlar ve kamusal alanda rollerini oynuyorlardı. Meydanlar 28 Selim Deringil, The Well-Protected Domains, (London: I.B. Tauris, 1998). 29 Hakan T. Karateke, Padiahım Çok Yaa! Osmanlı Devletinin Son Yüz Yılında Merasimler, (stanbul: Kitap Yayınevi, 2004). 30 Y. Doan Çetinkaya, 1908 Devrimi ve Meydan Adlarının Deiimi, Toplumsal Tarih, No. 120, Aralık 2003, s. 35.

10 134 artık Mosse nin deyimiyle bir drama ya dönüen siyaset in kalabalıkları tutarlı politik güçlere dönütürdüü mekanlardan biriydi. 31 Nitekim 1908 Devrimi nin hemen akabinde aylarca süren bir toplumsal seferberliin ortaya çıkması, ve bu dönemin politik bir kaos dönemi, dizginlerin kopmu bir patlama olarak hatırlanması kitlelerin sokaklara dökülmesi ile dorudan ilintiliydi. 32 Bundan dolayı daha çok hürriyetin ilanı olarak anılan 1908 Devrimi ilk rengini meydanların adlarına veriyordu. Yeni rejimin idealleri olan hürriyet, müsavvat, adalet, uhuvvet gibi kavramlar kendiliinden bir ekilde kalabalıkların toplanarak kendilerini ifade ettikleri veya içlerinden aktıkları kamusal mekanlara isim olarak veriliyordu. Zamanın önemli bir toplumsal gücü olan basın da bu eilimi güçlendiriyordu. Örnein Trabzon örneinde olduu gibi yıllar sonra dahi ehrin en önemli meydanı hürriyet adını koruyordu. 33 Yine yeni rejimin en kutsal günü olan iyd-i milli si yani 10 Temmuz Hürriyet Bayramı Abide-i Hürriyet meydanında kutlanmaya balanıyordu. Selanik te devrimin ilk günlerinde insanlar yeni rejimin en önemli kavramlarından bir tanesi olan ittihad ın adının verildii bahçede toplanıyorlardı. 34 Beyaz Kule nin yanındaki bu bahçe aynı zamanda Hürriyet Meydanı nın da yanındaydı. 35 Konya da Anadolu nun birçok kentinde olduu gibi Hükümet Konaı Meydanı olarak anılan meydanı da insanların burada hürriyeti karılamaları ve mitingler düzenlemeleriyle birlikte hürriyet adını alıyordu. 36 Birçok yerde kendiliinden ortaya çıktıı izlenimini uyandıran bu gelime bazı kentlerde ehir ileri gelenlerinin, elitlerin kararı ile de gündeme gelebiliyordu. Örnein Samsun da ehrin meydanına Kanun-i Esasi adının verilmesi böyle bir kararın sonucu oluyordu. 37 Merutiyet yıllarında toplumsal hareketlerin en sertletii mekanlardan bir tanesi olan Beyrut ehri de en büyük meydanına ittihad ismini yakıtırıyordu. 38 Yine genel bir eilime iaret edecek ekilde meydanın kenarındaki bahçe de adını hürriyet ideallerinde alıyordu. Beyrut ta meydanın içindeki bahçenin ismi de hürriyet oluyordu. 39 Meydanlar, Sokaklar ve Kalabalıklar Siyasetin artık sokaı ve meydanları kullanmaya baladıı yıllar balıyordu Devrimi nin ilk günlerinde mparatorluun dört bir yanında 31 George L. Mosse, The Nationalization of the Masses, (New York: Howard Fetting, 1975), s Zafer Toprak, Hürriyet-Müsavat-Uhuvvet Her Yerde Bir Politika Tufanı Var Manastır da lan-ı Hürriyet Fotorajcı Manakis Biraderler, Yay. Haz. Roni Margulies, (stanbul: YKY, 1997). Zafer Toprak giri makalesinde bu dönemde ortaya çıkan politika tufanı nı kontekstine oturtuyor. 33 BOA.DH.D. Dosya No. 59, Gömlek No. 22, 11/Ca/ Dünkü çtima-i Umumi, ttihat ve Terakki, No. 29, 9 Ekim 1908, 26 Eylül 1324, Salı, ss BOA. DH. D, Dosya No. 112/1, Gömlek No. 13, 27/Ra/ Miting, Anadolu, No. 15, 11 Ekim 1908, 28 Eylül 1324, Pazar, ss Samsun un yerel gazetesi Aks-ı Sada ya atıf yapan Kudret Emirolu, Anadolu da Devrim Günleri, (Ankara: mge Yayınları, 1999), s Beyrut Muhabirimizden Aldıımız Bir Mektub, Sabah, No. 6862, 2 Kasım 1908, 20 Terinievvel 1324, Pazartesi, s Beyrut ta Harb-i ktisadi, Millet, No. 75, 18 Ekim 1908, 5 Terinievvel 1324, Pazar, s. 4.

11 135 insanlar sokaklarda büyük bir coku yaıyorlardı. 40 Elbette ki toplumun farklı kesimleri için ve farklı siyasi gruplar için hürriyet çok farklı eyleri ifade ediyordu. Ancak herkes kendince yorumladıı bu özgürlük ortamını kendince kullanıyordu. Her ne kadar özellikle 31 Mart olayından sonra bu kaotik ortam durulacaksa da kitle siyasetinin yeni ekli ve sokaın bir seferberlik alanı olarak kullanılması II. Merutiyet dönemi ve daha sonrasında da devam edecekti in Temmuz ve Austos ayları çok çeitli kitle gösterileri ve kutlamaları ile geçti Devrimi nden sonra ortaya çıkan özgürlük ortamına en iyi kanıtlardan bir tanesi bir grev dalgası olarak tanımlanan içi eylemliliklerinin ortaya çıkmı olmasıydı. Çok farklı taleplerle, çok farklı bilinç düzeyiyle ve farklı sektörlerde ortaya çıkan içi eylemlilikleri Türkiye ve etrafındaki bölgenin sosyal tarihi açısından önemli bir dönüm noktasına iaret ediyordu Temmuz 1908 tarihinde Manastır dalarında ilan edilen hürriyetten bir gün sonra II. Abdülhamit in gazetelerde üç satırlık bir ilanı çıkıyor ve özellikle stanbul da devrim böylece duyuluyordu. Bu kısa ilanda seçimlerin yapılacaı duyuruluyordu. Seçimler 1908 yılının en hareketli toplumsal olaylarından bir tanesiydi. Hereyden önce seçimler bir ayı akın bir zamana yayılıyor ve stanbul da daha seçimler tamamlanmamıken dier illerden seçilen mebuslar bakente yava yava geliyorlardı. Seçimler hem siyasi örgütler arasında hem de cemaatler arasında enlikli bir rekabeti ortaya çıkarıyordu. Çok farklı saiklerle sokakları dolduranlar imdi siyasi bir nedenle mitingler düzenliyor, afiler basıyor, kahve konumaları organize ediyor ve protesto yürüyüleri düzenliyorlardı. 43 Örnein seçim sürecinden en fazla honutsuz olan Rum cemaati sekiz noktada taleplerini gündeme getiriyor ve bunun için Panayia Kilisesi nden toplanıyor ve ellerinde Osmanlı bayrakları olduu halde Beyolu ndan Babıali ye kadar yürüyorlardı. Basının on bin kii olarak saydıı kalabalık Sadrazam Kamil Paa ile görümeyi de baarıyordu. 44 Sokaklarda sadece protesto yürüyüleri düzenlenmiyor, sandıklar gelinler gibi süslenerek bandolar eliinde alaylarla taınıyordu. Bu seçimlere bir festival havası katıyor, sandık baında 1908 Devrimi nin simgesini oluturacak ekilde her cemaatin dini temsilcisi yerini alıyordu. Bu sandıkla beraber kitlesel yürüyüler milli nümayiler olarak adlandırılıyordu. 45 Seçim süresince tiyatro salonlarında, kahvehanelerde siyasi gündemli, müntehib-i sanilerin, mebus adaylarının, kanaat önderlerinin konumalar yaptıı toplantılar organize ediliyordu. 46 Çok farklı siyasal ve toplumsal Devrimi ni anan anılarda bu coku havası çok renkli ifadelerle geçer. Güzel bir örnek için bkz. Ahmed hsan Tokgöz, Matbuat Hatıralarım, (stanbul: letiim Yayınları, 1993), ss Bu zaman dilimini devrim günleri olarak anlatan ayrıntılı bir çalıma için bkz. Kudret Emirolu, Anadolu da Devrim Günleri, (Ankara: mge Yayınları, 1999). 42 Yavuz Selim Karakıla, Osmanlı mparatorluu nda 1908 Grevleri, Toplum ve Bilim, No. 78, (Sonbahar 1998). 43 Y. Doan Çetinkaya, stanbul da 1908 Seçimleri, Toplumsal Tarih, No. 89, Mayıs 2001; Zafer Toprak, 1908 Seçimleri ve Mebusan Hatıraları, Tarih ve Toplum Dergisinin Ücretsiz Eki, Austos 1988; Mehmet Ö. Alkan, Türkiye de Seçimlerin Kısa Tarihi ( ), Görü, Dünkü Nümayi, Serbesti, No. 8, 23 Kasım 1908, 10 Terinisani 1324, Pazartesi, s Y. Doan Çetinkaya, stanbul da 1908 Seçimleri, s Örnein bkz. Dersaadet Müntehib-i Sanilerine, Serbesti, No. 24, 10 Aralık 1908, 26 Terinisani 1324, Pazartesi, s. 2.

12 136 koullarda da gerçeklese 1908 den sonraki seçimler de artık sokakta youn mücadelelerle geçmeye devam edecekti. 23 Temmuz dan sonraki sokaklardaki sevinç çılgınlıı, içi grevleri, seçimler gibi 1908 yılının dier bir önemli toplumsal seferberlii Avusturya Macaristan mparatorluu ve Bulgaristan a karı açılan harb-i iktisadi yani boykot hareketiydi. 47 Kendiliinden hareketler, gösteriler, dorudan eylem pratikleri ve örgütlü kitlesel mitingler boykot hareketi boyunca sık sık gündelik hayatı etkileyecek düzeyde gündeme geldi. Avusturya ile Bulgaristan ın niyetlerini ilan etmelerinin hemen akabinde stanbul ve dier ehirlerde çok kitlesel yürüyüler yapıldı. Binlerce insanın katıldıı bu eylemlerde kalabalıklar ehri bir uçtan bir uca kat ediyor, resmi dairelerden konsolosluklara kadar bavuracakları tüm mercilere taleplerini sıralıyorlardı. 48 Benzeri eylemler dier ehirlerde de tekrarlanıyor ve bu eylemlerde 1908 Devrimi nin sembolleri ve tipik görüntüleri kendini tekrar ortaya koyuyordu. Meydanlarda toplanan kalabalılar sembolik bir biçimde bütün dillerde konumalar yapıyor ve farklı bayrak altında yürüyorlardı. Örnein Selanik teki gösteride meydanda tespit edilen kararlar halkın onayına sunuluyor ve alkılarla kabul edilen ortak talepler Selanik Ahalisi imzasıyla gerekli yerlere gönderiliyordu. 49 Bu tip gösteriler benzer ekillerde imparatorluun dört bir yanında yapılıyordu. En fazla adı geçen kentler, Manastır, am, Adana, Beyrut, Kala-i Sultaniye, zmir, Trabzon, Yafa, Konya, Erzurum, kodra, Kastamonu, Selanik, Samsun oluyordu. Bu arada boykot ile ilgili olarak kamuoyu da hıza geniliyor ve örnein Konya nın bir köyünden yerel bir gazeteye mektup yazılarak meselenin köy kahvesinde ne ekilde tartııldıı hakkında bilgi veriliyordu. stanbul, Selanik, zmir gibi merkezlerin yanı sıra tara kentleri de bu seferberlik içinde yer alıyor ve yaratılan kamuoyu yer yer köylere kadar ulaabiliyordu. 50 Harb-ı ktisadi dahilinde davranmayanlar ve sınırları çizilmeye çalıılan bir vatan sevgisi çerçevesinin dıına çıkan hamiyetsizler ise dorudan eylem pratikleri ile karı karıya kalıyorlardı. Örnein boykot hareketi süresince koyulan kurallara uymayan birçok tüccarın eker çuvalları, mantarları, fesleri vs. kamusal bir mekanda yakılarak imha ediliyordu. Bu tür eylemler birçok ehirde tekrarlanıyordu. 51 Yine boykotun en önemli hedefi olan Avusturya yapımı fesler kitle gösterilerinin gazabından kurtulmayı beceremiyordu. Öyle ki sokakta Avusturya yapımı fes giydii düünülen insanların balarından fesler alınarak yere çalınmaya balıyor ve bu durum fes yırtma bayramı olarak tanımlanıyordu. 52 Bu eylemler geliirken çok daha iyi organize edilmi ve imparatorluun dört bir yanında 47 Y. Doan Çetinkaya, 1908 Osmanlı Boykotu Bir Toplumsal Hareketin Analizi, (stanbul: letiim Yayınları, 2004). 48 Dün Geceki Nümayiler, Tanin, No. 68, 7 Ekim 1908, 24 Eylül 1324, Çaramba, s. 7; Nümayiler, kdam, No. 5162, 7 Ekim 1908, 24 Eylül 1324, Çaramba, s Dünkü çtima-i Umumi, ttihat ve Terakki, No. 29, 9 Ekim 1908, 26 Eylül 1324, Pazar, ss Biraz Hasbıhal ve Bulgaristan Tarihine Bir Nazar, Anadolu, No. 43, 8 ubat 1909, 26 Kanunusani 1324, Pazartesi, s Avusturya Emtiası Yakılıyor, ttihad, No. 58, 29 Aralık 1908, 7 Kanunuevvel 1324, Pazar, s Smirnaiki ho, Amaltheia, 21 Aralık 1908, Pazartesi, s. 3.

13 137 örgütlenen büyük mitingler gündeme geliyor ve yapıldıkları yerlerde gündelik hayatı durduruyordu. 53 Bu eylemler sürerken Samsun limanında yerel bir tiyatro grubu liman içilerinin boykota katılımını ileyen bir boykot komedisi oynuyordu. Bu ülkemizde belki de ilk politik sokak tiyatrosu örneklerinden bir tanesini oluturuyordu. 54 Ancak politik tiyatro 1908 Devrimi ile birlikte çok güçlü bir ekilde gündeme geliyordu. Özellikle stanbul da çok çeitli vesilelerle meydanlarda kitlesel tiyatro gösterimleri yapılıyor ve o zamana kadar yasak olan devrimci oyunlar sahnelenmeye balanıyordu. Bu oyunlarda istibdat zamanında ehit dümü Jön Türkler anılırken, yeni rejimin sloganları sık sık oyunları kesecek düzeye varıyor ve kitlesel bir duygu younluu, geceleri meydanlara kurulan sahnelerin önünde biteviye tekrarlanıyordu. Bilge Seçkin in çalıması gerek stanbul un farklı meydanlarında sahnelenen tiyatro oyunlarını, gerek yasaklandıktan sonra sokak çatımasının çıktıı devrimci oyunları, gerekse de politik tiyatronun 1908 Devrimi sonrası oluan toplumsal düzendeki rolünü ayrıntılı olarak gündeme getirerek, bize Fransız ve Rus Devrimlerinin akabinde ortaya çıkan politik tiyatrolar ile bir karılatırma imkanını veriyor. 55 Sonuç Geleneksel tarih yazımının ve siyaset bilimi literatürünün iddialarının aksine 19. yüzyıl boyunca gelien modernizasyon süreci Osmanlı mparatorluu nda kamusal alanın yapısal dönüümünü ve sivil toplumun zenginlemesini gündeme getirdi. Gerek örgün eitimin yaygınlaması, gerek sivil örgütlenmelerin yaygınlaması, gerekse de gündelik basının kurusallaması bu sürece önemli katkılarda bulundu. Bu nedenle devletin her türlü siyasal ve toplumsal alanı kapladıı ve dier toplumsal kesimlerin güdük kaldıı varsayımı gerçekçi deildir. Farklı toplumsal kesimler ve farklı cemaatler çeitli alanlarda zengin bir faaliyet içerisinde bulunmulardır. Bu ortamda toplumsal seferberlik ve kitle siyaseti örüntüleri hem devletin hem de farklı toplumsal kesimlerin kullanımına girdi. Ancak kitle siyasetinin biçimi ve araçları 19. yüzyıl boyunca geliti ve deiime de uradı Devrimi genileyen kamusal alanın ve zenginleen sivil toplumun da etkisiyle kitle siyasetinde önemli bir merhaleye yol verdi. Daha önceleri kitlelerin pasif katılımına, seferberliine dayalı kitle siyaseti yerini kalabalıkların, sokaklarda, meydanlarda sözünü söyledii bir biçime bıraktı. Siyasete katılım, parlamenter politika, seçimler gibi sembolik katılımın yanında, gösteri, miting, yürüyü, dorudan eylem, grev gibi biçimlerde de sürdürülmeye balandı. Genileyen kamusal alan farklı toplumsal ve siyasal kesimlerin farklı seslerini söylemelerine daha müsait bir imkan yarattı. Bu imkanı kah içiler kah kadınlar gibi toplumun daha aaısındaki kesimler kullanabildii gibi, elitler ve devlet de yeni siyasetin bir gerei olarak toplumun topyekün seferberliini bir siyaset biçimi olarak kullanmaya baladı. 53 Dünkü çtima-i Umumi, Millet, No. 71, 14 Ekim 1908, 1 Terinievvel 1324, Çaramba, s. 4; Bugünkü Miting, kdam, No. 5168, 13 Ekim 1908, 30 Eylül 1324, Salı, s Samsun Osmanlı ttihad-ı Milli Klübü, Aks-ı Sada, No. 40, 29 Aralık 1908, 16 Kanunuevvel 1324, Salı, s Bilge Seçkin, Staging The Revolution: The Theatre of the Revolution in the Ottoman Empire , Yayınlanmamı Yüksek Lisans Tezi, Boaziçi Üniversitesi 2007.

14 138 KAYNAKLAR Birincil Kaynaklar I-) Babakanlık Osmanlı Arivi Dahiliye Nezareti (BOA. DH.) II-) Gazeteler: Tanin Amaltheia ttihat ve Terakki Anadolu Aks-ı Sada ttihad Serbesti Millet kdam Sabah kincil Kaynaklar Abbott, John. The Village Goes Public: Peasants and Pres in Nineteenth- Century Altbayern, Paradoxes of Civil Society, New Perspectives on Modern German and British History, Ed. Frank Trentmann New York: Berghahn Boks, Alkan, Mehmet Ö. Türkiye de Seçimlerin Kısa Tarihi ( ), Görü, Anderson, Perry. Gramsci: Hegemonya, Dou/Batı Sorunu ve Strateji, (stanbul: Alan, 1988). Calhoun, Craig. Introduction: Habermas and the Public Sphere, Habermas and the Public Sphere, Ed. Craig Calhoun. Cambridge: MIT, Çetinkaya,. Y Doan Osmanlı Boykotu Bir Toplumsal Hareketin Analiz. stanbul: letiim Yayınları, Çetinkaya, Y. Doan. stanbul da 1908 Seçimleri, Toplumsal Tarih, No. 89, Mayıs Çetinkaya, Y. Doan. The Muslim Protest: A Study on the Social Origins of a Popular Movement, Yayınlanmamı Yüksek Lisans Tezi, Budapest: Central European University, Çetinkaya,Y. Doan Devrimi ve Meydan Adlarının Deiimi, Toplumsal Tarih, No. 120, Aralık Çetinkaya, Y. Doan. Dou Toplumları Lafzı ve Sol, Birgün, No. 169, 29 Eylül 2004, s. 12. Çetinkaya, Y. Doan. Forum da Kamusal Alan Tartıması: ki Tutum, Birgün, No. 189, 19 Ekim 2004, Salı, s. 12; Çetinkaya, Y. Doan. Kamusal Alan ve Toplumsal Mücadele, Birgün, No.126, 17 Austos 2004, Salı, s. 12; Deringil, Selim. The Well-Protected Domains. London: I.B. Tauris, Eley, Geoff. Nations, Publics, and Political Cultures: Placing Habermas in the Nineteenth Century, Habermas and the Public Sphere. Ed. Craig Calhoun. Cambridge: MIT, 1992.

15 139 Emirolu, Kudret. Anadolu da Devrim Günleri. Ankara: mge Yayınları, Femia, Joseph. Civil Society and the Marxist Tradition, Civil Society History and Possibilities, Ed. Sudipta Kaviraj and Sunil Khilnani. Cambridge: Cambridge University Press, Fraser, Nancy. Rethinking the Public Sphere: A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy, Habermas and the Public Sphere. Ed. Craig Calhoun. Cambridge: MIT, Habermas, Jurgen. The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society, (Cambridge: MIT, 1989). Habermas, Jürgen. The Public Sphere, Jürgen Habermas on Society and Politics A Reader, Ed. Steven Seidman. Boston: Beacon Press, Heper, Metin. The State Tradition in Turkey. Beverly: Eothen Press, Hill, Mike and Warren Montag, Introduction: What Was, What Is, the Public Sphere? Post-Cold War Reflections, Masses, Classes and the Public Sphere, Ed. Mike Hill and Warren Montag. London: Verso, Hobsbawm, Eric. Mass Producing Traditions: Europe , The Invention of Tradition, Ed. Eric Hobsbawm and Terence Ranger. Cambridge: Cambridge University Press, slamolu, Huri and Çalar Keyder, Agenda for Ottoman History, Review, Vol. I, No. 1, 1977; slamolu, Huri. Property as a Contested Domain: A Reevaluation of the Ottoman Land Code of 1858, New Perspectives on Property and Land in the Middle East, Ed. Roger Owen. Cambridge: Harvard University Press, Karakıla, Yavuz Selim. Osmanlı mparatorluu nda 1908 Grevleri, Toplum ve Bilim, No. 78, Sonbahar Karateke, Hakan T. Padiahım Çok Yaa! Osmanlı Devletinin Son Yüz Yılında Merasimler. stanbul: Kitap Yayınevi, Kasaba, Reat. Economic Foundations of a Civil Society: Greeks in the Trade of Western Anatolia, , Ottoman Greeks in the Age of Nationalism, Ed. Dimitri Gondicas and Charles Issawi, Princeton: The Darwin Press, Landes, Joan B. Women and the Public Sphere in the Age of the French Revolution. Ithaca: Cornell University Press, Mardin, erif. Civil Society and Islam, Civil Society, Theory, History, Comparison, Ed. John A. Hall. Cambridge: Polity Press, Mardin, erif. Power, Civil Society and Culture in the Ottoman Empire, Comparative Studies in Society and History, No. 11, Montag, Warren. The Pressure of the Street: Habermas Fear of the Masses, Masses, Classes and the Public Sphere, Ed. Mike Hill and Warren Montag. London: Verso, 2000.s Mosse, George L. The Nationalization of the Masses. New York: Howard Fetting, Negt, Oskar and Alexander Kluge, Public Sphere and Experience: Toward an Analysis of the Bourgeois and Proletarian Public Sphere. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1993.

16 140 Özbek, Nadir. Defining the Public Sphere During the Late Ottoman Empire: War, Mass Mobilization and the Young Turk Regime ( ), Middle Eastern Studies, Vol. XLIII, No. 5, Eylül Özbek, Nadir. Philanthropic Activity, Ottoman Patriotism and the Hamidian Regime , International Journal of Middle East Studies, Vol. XXXVII, No. 1, Özbek, Nadir. Osmanlı mparatorluu nda Sosyal Devlet, Siyaset, ktidar ve Meruiyet stanbul: letiim Yayınları, Özel, Oktay -Gökhan Çetinsaya, Türkiye de Osmanlı Tarihçiliinin Son Çeyrek Yüzyılı: Bir Bilanço Denemesi, Toplum ve Bilim, No. 91, Kı , ss Ryan, Mary P. Gender and Public Acess: Women s Politics in Nineteenth- Century America, Habermas and the Public Sphere, Ed. Craig Calhoun. Cambridge: MIT, Seçkin, Bilge. Staging The Revolution: The Theatre of the Revolution in the Ottoman Empire , Yayınlanmamı Yüksek Lisans Tezi, Boaziçi Üniversitesi Tokgöz, Ahmed hsan. Matbuat Hatıralarım. stanbul: letiim Yayınları, Toprak, Zafer. Hürriyet-Müsavat-Uhuvvet Her Yerde Bir Politika Tufanı Var Manastır da lan-ı Hürriyet Fotorajcı Manakis Biraderler, Yay. Haz. Roni Margulies. stanbul: YKY, Toprak, Zafer Seçimleri ve Mebusan Hatıraları, Tarih ve Toplum Dergisinin Ücretsiz Eki, Austos Trentmann, Frank. Introduction: Paradoxes of Civil Society, Paradoxes of Civil Society, New Perspectives on Modern German and British History, Ed. Frank Trentmann New York: Berghahn Boks, 2000.