Çay ı r Dü ğmesi (Sanguisorba minor Scop.)'nde Azotlu Gübrelemenin Yem Verimine ve Verim Özelliklerine Etkisi

Transkript

1 TARIM BILIMLERI DERGISI 2002, 8 (4) Çay ı r Dü ğmesi (Sanguisorba minor Scop.)'nde Azotlu Gübrelemenin Yem Verimine ve Verim Özelliklerine Etkisi Arif IPEK' Cafer S ı rr ı SEV İ MAY 1 Geli ş Tarihi; Özet: Bu ara şt ı rma, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme tarlas ı nda 1998 ve 1999 y ı llar ı nda tesadüf bloklar ı nda bölünmü ş parseller deneme desenine göre yürütülmü ştür. Denemede materyal olarak 3 farkl ı çay ı r dü ğmesi çeşidi (Bünyan 80, Alt ı nova ve Gözlü) kullan ı lm ış ve dekara 0, 4 ve 8 kg azot uygulanm ışt ı r. Ara şt ı rma sonuçlar ı na göre; ye şil ot verimi 1998 y ı l ı nda kg/da, 1999 y ı l ı nda kg/da; kuru ot verimi 1998 y ı l ı nda kg/da, 1999 y ı l ı nda kg/da; ham protein verimi 1998 y ı l ı nda kg/da, 1999 y ı l ı nda kg/da aras ı nda de ğ iş mi ştir. En yüksek ye şil ot, kuru ot ve ham protein verimi, 8 kg/da'l ı k azot dozu ile Bünyan 80 çe şidinden elde edilmi ştir. Anahtar Kelimeler: çay ı r dü ğ mesi, azot dozu ye şil ot verimi, kuru ot verimi, ham protein verimi Effects of Nitrogenous Fertilization on Forage Yield and Yield Components of Garden Burnet (Sanguisorba minor Scop.) Abstract: This study was carried out at the experimental field of the Deparment of Field Crops, Faculty of Agriculture, University of Ankara in split plots of randomized blocks in Three different burnet cultivars (Bünyan 80, Alt ı nova and Gözlü) were used as material and three nitrogen doses (0, 4 and 8 kgn/da) were applied in the study. According to the results of the study; green yield, hay yield and crude protein yield were ranged between kg/da, kg/da and kg/da, respectively in Moreover; green yield, hay yield and crude protein yield were changed between kg/da, kg/da and kg/da, respectively in The highest green, hay and crude protein yield were obtained from Bünyan 80 cultivar with 8 kg/da nitrogen applications. Key Words : burnet, nitrogen doses, green yield, hay yield and crude protein yield Giri ş Dünyada birçok ülke h ızl ı nüfus art ışı na oranla yeterli g ıda üretimi yapamad ığı ndan, boyutlar ı giderek artan açl ı k tehlikesiyle karşı karşıya bulunmaktad ı r. Yurdumuz bugün için bir açl ık tehlikesiyle karşı karşı ya değ ildir. Ancak ekonomik ko şullarla birlikte hayvansal üretimin yetersiz oldu ğu ülkemizde dengesiz beslenme sorunu ortaya ç ı kmaktad ı r. Bugün ülkemizde ana besin kayna ğı m ız ı karbonhidratlar olu şturmaktad ı r. Ki şi ba şı na dü şen et, süt vb. gibi hayvansal ürünler geli şmiş ülkelere nazaran çok dü şük düzeyde kalm ışt ı r. Gerçekten tar ı msal ve ekonomik aç ı dan geli şmi ş ülkelerde ki şi ba şı na y ı lda 100 kg et, 65 kg tah ı l dü şerken, ülkemizde 18 kg et ve buna kar şı l ı k 233 kg tah ı l düşmektedir (Gençkan ve ark. 1990). Meralar ı m ız bugün uzun y ı llar devam eden erken ba şlayarak dondurucu k ış soğ uklar ına kadar sürdürülen a ğı r ve düzensiz bir otlanman ı n sonucu olarak % 90 oran ı nda bitki örtüsünü kaybetmi ştir. Meralar ı m ızın ürettikleri kuru ot miktar ı iklim ko şullar ına ba ğ l ı kalmaktad ı r. Özellikle kurak geçen y ı llarda meralar ı n ot verimleri büyük ölçüde azalmaktad ı r. Orta Anadolu meralar ı n ı n büyük bir k ı sm ı ndaki bitki örtüsünde k ı r yav şan ı (Artemisia fragrans), k ır keki ğ i (Thymus squarrosus) ve geven (Astragalus sp.) gibi dü şük beslenme de ğeri olan bitkiler ço ğunlukta olmaktad ı r. Özellikle Orta Anadolu'da temmuz ay ı ndan sonra hayvanlara verilebilecek ye şil yem bulmak hemen hemen imkans ızd ı r. Ancak taban arazilerde ve dere kenarlar ı nda yeşilli ğini koruyabilen baz ı bitkilere rastlanmaktad ı r. Çok y ı ll ık bir yem bitkisi olan çay ır dü ğ mesi (Sanguisorba minor Scop.) ülkemiz do ğal meralar ı n ı n yerli bir bitkisidir. Bitki erken ilkbaharda büyümeye ba şlay ı p, ye şilli ğini k ış aylar ı n ın ilk günlerine kadar koruyabilen ender bitkilerden birisidir. K ıştan yem s ı k ı nt ı s ı çeken hayvanlar ın özellikle ye şil yeme ihtiyaç duyduklar ı bir dönemde erken geli şmesi büyük de ğer ta şı r. Ayr ı ca ham protein içeri ği bak ı m ı ndan yonca ve korungaya çok yak ı n olan çay ır dü ğmesinin kök bo ğaz ı ndan ç ıkan yeni sürgünlerin toprak yüzeyi üzerinde s ı k ı bir rozet olu şturmalar ı, bu bitkinin su ve rüzgar erozyonuna kar şı kullan ılma yönünden de üzerinde durulabilece ğ ini göstermektedir. Bitki büyük ve küçükba ş hayvanlar taraf ından sevilerek yenmekte ve yonca gibi ş i şkinlik yapmamaktad ır (Sevimay 1997). Olumsuz çevre ko şullar ı nda birçok yem bitkisinden daha yüksek verim sa ğ layabilmekte, sulanan ve gübrelenen ko şullarda kuru ot verimi 3.5 ton/da (Panos ve ark. 1961), ye şil ot verimi de y ılda 5-11 kez biçim yap ılarak ton/da'a ç ı kmaktad ı r (Tans ı ve Anlarsal 1991). Yüksek Lisans Tezi'nden haz ı rlanm ışt ı r. 'Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Bölümü-Ankara

2 İPEK, A. ve C. S. SEV İMAY, "Çay ı r dü ğ mesi (Sanguisorba minor scop.)'nde azotlu gübrelemenin yem verimine ve verim özelliklerine etkisi" 275 Materyal ve Yöntem Ara şt ırma, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme tarlas ı nda yürütülmü ştür. Yap ı lan analizlere göre, deneme yerinin topra ğı killi-t ı nl ı bünyeli, hafif alkali ve orta derecede kireçlidir. Tuz bak ı m ı ndan zarars ız seviyededir. Potasyumca zengin, fosforca fakir, organik maddece oldukça fakirdir. Denemenin yürütüldü ğü y ıllara ait iklim verileri Çizelge 1'de verilmi ştir y ı llar ında toplam ya ğış miktar ı n ın uzun y ı llar ortalamas ı ndan daha fazla, ortalama s ı cakl ığın ve ortalama nispi nemin biraz yüksek oldu ğu görülmektedir y ı l ında y ı l ın ilk üç ayl ık döneminde (ocak, şubat ve mart), uzun y ıllar ortalamas ıyla ayn ı oranda ya ğış düşmesine ra ğmen, 1999 y ı l ı na gelindiğinde bu sürede dü şen ya ğış miktar ı daha fazla olmu ştur. Ancak 1998 y ı l ı nda y ı l ı n ikinci üç ayl ı k döneminde (nisan, may ı s ve haziran), uzun y ı llar ortalamas ıyla aras ında çok büyük farkl ı l ı klar gözükmemesine ra ğmen 1999 y ı l ı n ın bu döneminde dü şen ya ğış miktar ı 1998 y ı l ına oranla 3 kat azalm ışt ır. Bu nedenle bitkinin geli şme bak ı m ı ndan en fazla ya ğışa ihtiyaç duydu ğu dönemde ya ğıştan az yararlanabilmi ştir. Bu da bitkinin geli şmesine ve verimine olumsuz etki yapm ışt ı r. Ara şt ırmada kullan ılan materyal 5 Nisan 1996 tarihinde ekilmi ştir. Tesadüf bloklar ında bölünmü ş parseller deneme deseninde; 4 blok (4 tekrarlamal ı); ana parseller çe şit, alt parseller gübre dozlar ı olacak şekilde kurulmuştur. Parsel alan ı 5 m x 3.5 m = 17.5 m2'dir. Parsellere 70 cm s ı ra aral ığı olacak şekilde 5 tane s ı ra yerle ştirilmi ştir. Tohumlar dekara 3 kg çay ı r dü ğmesi tohumu dü şecek şekilde ve el ile ekilmi ştir. Tarla Bitkileri Merkez Ara şt ı rma Enstitüsü, Alt ı nova ve Gözlü Tar ı m İşletmesinden sa ğlanan çay ır düğ mesi çe şitleri materyal olarak kullan ı lm ışt ı r. Alt ınova ve Gözlü T İGEM'den temin edilenler yerel çe şitlerdir. Bünyan 80 ise sertifikal ı bir çe şittir. Ara şt ırmada azotun 3 dozu 0 kg, 4 kg ve 8 kg saf azot olacak şekilde amonyum nitrat gübresi kullan ı lm ışt ı r. Gübre dozlar ı nisan ay ı nda dekara 0 kg, 4 kg ve 8 kg saf azot dü şecek şekilde s ı ra aralar ı na el ile serpilmi ştir. Parsellerde bitkilerin % 60 oran ı nda kömeçlerinin gözüktü ğü dönemde biçim yap ı lm ışt ı r (Erol 1998). Ara şt ırmada gözlem ve ölçümler sonucunda elde edilen veriler tesadüf bloklar ında bölünmü ş parseller deneme desenine göre varyans analizine tabi tutulmu ş ve ortalamalar aras ındaki farkl ı l ığın önemli olup olmad ığı Duncan Testi'yle saptanm ışt ı r. Y ı llar birle ştirilerek yap ı lan varyans analizi sonuçlar ı önemli ç ı kt ığı için y ıllar ayr ı ayr ı değerlendirilmi ştir. Bulgular ve Tartışma Doğal bitki boyu: Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ı r dü ğmesi çe şidinde 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen doğal bitki boyuna ili şkin ortalamalar Çizelge 2'de verilmi ştir. Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ır dü ğ mesi çe şidinde, gübre dozlar ı ve çe şitler aras ında çok önemli farkl ı l ı klar belirlenmi ştir. Doğal bitki boyu gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ında cm, 1999 y ı l ı nda ise de ğerler cm aras ında de ğ işmiştir. Çe şitlere göre doğal bitki boyu 1998 y ı l ında cm, 1999 y ı l ında ise cm aras ında değ i ş miştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ıkça bitkinin do ğal bitki boyunun artt ığı, en fazla do ğal bitki boyunun dekara 4 ve 8 kg azot uygulanan parsellerden elde edildi ğini ve Bünyan 80 çeşidinin Alt ınova ve Gözlü çe şidine göre daha uzun doğal bitki boyuna sahip oldu ğu söylenebilir y ı l ı nda bulanan do ğal bitki boyu de ğerleriyle 1999 y ı l ı nda bulunan doğal bitki boyu değerlerinin farkl ı olmas ı n ın nedeni 1999 y ı l ı nda bitkinin büyüme döneminde ya ğışı n az olmas ı ndan kaynakland ığı söylenebilir. Do ğal bitki boyuna ili şkin bulgular ı m ız Tokluoğlu (1980) cm, Erol (1998) cm, Kendir (1999) cm, Acar ve ark. (1999)'n ın cm olarak bildirdi ği sonuçlara benzerlik göstermektedir. Ana sap uzunluğu: Ana sap uzunlu ğuna ili şkin elde edilen de ğerler Çizelge 2'de görülmektedir ve 1999 y ı l ında çe şitler ve gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı aras ı ndaki Çizelge t Ankara ilinin uzun y ı llar ortalamas ı (65 y ı ll ı k) ve y ı llar ı na ait baz ı iklim verileri * Yağış (mm) S ıcakl ı k ( C) Nispi Nem (% Uzun y ı llar Uzun y ı llar Uzun y ı llar Ocak Ş ubat Mart Nisan May ı s Haziran Temmuz " Ağ ustos Eylül Ekim Kas ı m Aral ı k Top. ya ğış (mm) Ort. s ıcakl ı k ( C) Ort. nispi nem (%) " Kaynak: Devlet Meteoroloji İş leri Genel Müdürlü ğ ü

3 276 TARIM BILIMLERI DERGISI 2002, Cilt 8, Say ı 4 interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur. Ana sap uzunlu ğu gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ı nda cm, 1999 y ı l ında ise cm aras ı nda de ğ işmiştir. Çe şitlere göre ana sap uzunlu ğu 1998 y ı l ı nda cm, 1999 y ı l ında ise cm aras ında değ işmi ştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça bitkinin ana sap uzunlu ğu artt ığı, en fazla 8 kg azot uygulanan parsellerden ana sap uzunlu ğu elde edildi ğini ve Bünyan 80 çeşidinin Alt ınova ve Gözlü çe şidine göre daha uzun ana sap uzunlu ğuna sahip oldu ğu söylenebilir y ı l ında elde edilen de ğerlerle, 1999 y ı l ı nda elde edilen değerlerin farkl ı olmas ın ın nedeni.1999 y ı l ı nda bitkinin büyüme dönemindeki ya ğışın az olmas ı ndan kaynakland ığı söylenebilir. Ana sap uzunlu ğuna ilişkin elde etti ğimiz veriler Tokluo ğlu (1980) cm ve Erol (1998)'in cm olarak buldu ğu sonuçlara benzerlik göstermektedir. Ana saptaki yaprak say ıs ı : Ana saptaki yaprak say ısı na ilişkin ortalamalar Çizelge 2'de verilmi ştir y ı l ında çe şitler aras ında 0.05, gübre dozlar ı aras ı nda farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı bulunmuştur y ı l ında ise gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ve çe şitler ile gübre dozlar ı aras ı ndaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz ç ı km ışt ı r. Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ır dü ğmesi çe şidinde; ana saptaki yaprak say ısı gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ında adet, 1999 y ı l ında ise; adet aras ındad ı r. Çe şitlere göre ana saptaki yaprak say ısı 1998 y ı l ında adet aras ında de ğ işmiştir. Çe şitlere göre ana saptaki yaprak say ısı 1999 y ı l ı nda istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur. Değerler adet aras ında de ğ işmiştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça (1998 y ı l ında 8 kg, 1999 y ı l ında 4 ve 8 kg) bitkinin ana saptaki yaprak say ıs ı n ın artt ığı söylenebilir y ı l ında Alt ı nova ve Gözlü çeşidinden, Bünyan 80 çe şidine göre daha fazla ana saptan yaprak say ıs ı al ı nd ığı ifade edilebilir y ı l ında çe şitlere göre ana saptaki yaprak say ısı n ı n istatistiki yönden önemsiz bulunmas ı ve her iki y ıldaki bulunan de ğerlerin farkl ı olmas ı 1999 y ı l ında bitkinin büyüme devresinde dü şen ya ğışin az olmas ı na ba ğlanabilir. Ana saptaki yaprak say ıs ı na ilişkin bulduğumuz sonuçlar Tokluo ğlu (1980) adet, Erol (1998)'in adet bildirdi ği değerlerden daha az ç ıkarken, Kendir (1999)'un adet olarak bildirdi ğ i sonuçlara yak ın değer göstermi ştir. Yaprakta yaprakç ık say ıs ı : Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ır düğmesi çe şidinde 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen yaprakta yaprakç ık say ı s ına ilişkin ortalamalar Çizelge 2'de gösterilmi ştir y ı l ında çe şitler ve gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.05 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı dir y ı l ında ise çe şitler aras ındaki farkl ı l ıklar 0.05 ve gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çeşitler ile gübre dozlar ı aras ındaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur. Yaprakta yaprakç ı k say ıs ı gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ında ile adet aras ında değ işmiştir y ı l ında da benzer durum görülmü ştür. Yaprakta yaprakç ı k say ısı gübre dozlar ına göre ile 21.2 adet aras ı nda bulunmu ştur. Çe şitlere göre yaprakta yaprakç ık say ı s ı 1998 y ı l ında ile adet, 1999 y ı l ında ise adet aras ında değ işmiştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre uygulamas ı n ın bitkinin yaprakta yaprakç ık say ısı n ı n art ı rd ığı n ı, Alt ınova ve Gözlü çe şitlerinin Bünyan 80 çe şidine göre daha fazla yaprakta yaprakç ık say ısına sahip oldu ğu söylenebilir. Yaprakta yaprakç ık say ısı na ili şkin bulgular ı m ız Bonnier (1934) 9-25 adet, Tokluo ğlu (1980) 9-25 adet ve Kendir (1999)'un adet buldu ğu değerlere yak ı nl ı k gösterirken, Erol (1998)'in adet olarak buldu ğu değerlerine ise benzerlik göstermektedir. Yaprak alan ı : Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ı r dü ğmesi çe şidinde 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen yaprak alan ına ilişkin ortalamalar Çizelge 2'de verilmi ştir ve 1999 y ı l ında çe şitler ve gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı bulunmu ştur. Yaprak alan ı gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ında cm2, 1999 y ı l ında ise değerler cm 2 aras ında de ğ i şmiştir. Çe şitlere göre yaprak alan ı 1998 Çizelge 2. Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ı r dü ğ mesi çeşidinde 1998 ve 1999 y ı l ı doğ al bitki boyu, ana sap uzunluğu, ana saptaki yaprak say ı s ı, yaprakta yaprakç ık say ısı ve yaprak alan ı ortalamalar ı Faktör Doğal bitki boyu (cm) Ana sap uzunlu ğ u (cm) Ana saptaki yaprak say ıs ı Yaprakta yap akç ı k say ı s ı Yaprak alan ı (cm`) (adet) (adet) Çeşit Bünyan al al al al 9.85 b b b al al Alt ı nova b b bl b a ab a b b2 Gözlü c b c b a a a b b2 F Gübre dozu 0 kg b b b c b b b b b2 4 kg 68.1 abl abl b b bl 8.78 abl a al abl b2 8 kg al al al al al 9.45 al ab 21.2 al al al - F düzeyinde 0.05 düzeyinde önemlidir. Harfler 0.05, rakamlar 0.01 düzeyinde fark ı gruplar ı göstermektedir

4 İ PEK, A. ve C. S. SEV İMAY, "Çay ı r dü ğ mesi (Sanguisorba minor scop.)'nde azotlu gübrelemenin yem verimine ve verim özelliklerine etkisi" 277 y ı l ında cm 2, 1999 y ı l ında ise cm 2 aras ında değ işmi ştir. aras ında değ işmi ştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ıkça bitkinin yaprak alan ı n ı n artt ığı ve Bünyan 80 çe şidinin Alt ınova ve Gözlü çeşidine göre daha büyük yaprak alan ına sahip oldu ğu söylenebilir. Yaprak alan ına ili şkin bulgular ı m ız Douglas et al (1994)' ın 0 ile 8 adet yaprakta cm 2 ğu sonuçlara benzerlik göstermektedir. olarak buldu Yeş il ot verimi: Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ı r düğmesi çe şidinde 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen ye şil ot verimine ili şkin ortalamalar Çizelge 3'de özetlenmi ştir y ı l ında çeşitler ve gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı bulunmuştur y ı l ında çe şitler aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.05, gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çeşitler ile gübre dozlar ı aras ı ndaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz ç ı km ıştı r. Yeşil ot verimi gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ı nda kg/da, 1999 y ı l ında ise de ğerler kg/da aras ında de ğ iş miştir. Çe şitlere göre ye şil ot verimi 1998 y ı l ında kg/da, 1999 y ı l ında kg/da aras ında de ğ işmiştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça bitkinin yeşil ot veriminin artt ığı, en fazla ye şil ot veriminin dekara 8 kg azot uygulanan parsellerden al ınd ığı ve Bünyan 80 çe şidinden Alt ınova ve Gözlü çe şidine göre daha fazla ye şil ot verimi al ı nd ığı söylenebilir y ı l ında elde edilen ye şil ot verimi değerleriyle 1999 y ı l ında elde edilen ye şil ot verimi de ğerlerinin farkl ı olmas ın ın nedeni 1999 y ı l ında bitkinin büyüme döneminde ya ğışı n az olmas ı ndan kaynakland ığı söylenebilir. Ye şil ot verimi değerleri Medvedev (1969)'un dekara kg ve Ostashchenko and Aslanov (1980)'in dekara kg bulduğu değerlere benzerlik göstermi ştir. Acar ve ark. (1999)'un ortalama dekara kg buldu ğu değerlerden daha az, Erol (1998)'in dekara kg buldu ğu değerlerden daha fazla ye şil ot verimi elde edilmi ştir. Kuru ot verimi: 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen kuru ot verimi ortalamalar ı Çizelge 3'de verilmi ştir y ı l ında gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.05 düzeyinde önemli, çeşitler ve çe şitler ile gübre dozlar ı aras ı ndaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur y ı l ında ise çe şitler aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.05, gübre dozlar ı aras ındaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı aras ındaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur. Kuru ot verimi gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ı nda kg/da, 1999 y ı l ında ise de ğerler kg/da aras ında de ğ işmi ştir. Çe şitlere göre kuru ot verimi 1999 y ı l ında kg/da aras ında de ğ işmiştir. Çe şitlere göre kuru ot verimi 1998 y ı l ında istatistiki bak ımdan önemli ç ı kmam ışt ır. Ortalamalar kg/da aras ında değ işmiştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça bitkinin kuru ot veriminin artt ığı ve Bünyan 80 çe şidinin Alt ınova ve Gözlü çe şidine göre daha fazla kuru ot verimine sahip oldu ğu söylenebilir y ı l ında bulanan kuru ot verimi değerleriyle 1999 y ı l ında bulunan kuru ot verimi değerlerinin farkl ı olmas ı n ın nedeni 1999 y ı l ı nda bitkinin büyüme döneminde ya ğışın az olmas ı ndan kaynakland ığı söylenebilir. Kuru ot verimine ili şkin elde edilen veriler Kozov (1965) kg/da, Cherzik (1980) kg/da, Erol (1998) kg/da, Acar ve ark. (1999)'un ortalama kg/da olarak bildirdi ği sonuçlara büyük oranda benzerlik göstermektedir. Ham protein oran ı : 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen ham protein oran ı ortalamalar ı Çizelge 3'de özetlenmi ştir ve 1999 y ı l ında gübre dozlar ı aras ındaki farkl ı l ı klar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ve çe şitler ile gübre dozlar ı bulunmuştur. Ham protein oran ı gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ı nda % , 1999 y ı l ında ise bulunan de ğerler % aras ında değ işmiştir. Çe şitlere göre ham protein oran ı 1998 ve 1999 y ı l ında istatistiki bak ı m ından önemsiz ç ı km ıştır. Çe şitlere göre ham protein oran ı 1998 y ı l ında % , 1999 y ı l ında % de ğerleri aras ında değ i şmiştir. Elde edilen bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça bitkinin ham protein oran ı n ın artt ığı söylenebilir. Çe şitler aras ında ham protein oran ın ın önemli ölçüde değ i şmedi ğini ifade edebiliriz. Ham protein oran ı na ili şkin buldu ğumuz de ğerler Armstrong ve ark. (1950) % , Raven ve Thomson (1961) % 13.9, Çizelge 3. Farkl ı gübre dozlar ı uygulanan üç çay ı r dü ğ mesi çeşidinde 1998 ve 1999 y ı l ı yeşil ot verimi, kuru ot verimi, ham protein oran ı ve ham protein verimi ortalamalar ı Yeşil ot verimi (kg/da) Kuru ot verimi (kg/da) Ham protein oran ı (%) Ham protein verimi (kg/da) Faktör Çeşit Bünyan al 1970 a a a Alt ı nova 2035 b b b ab Gözlü 2083 b ab ab b F Gübre dozu O kg 2050 c b b b c c c c3 4 kg 2203 b b ab b b b bl b2 8 kg 2394 al 1951 al a al al al al al F düzeyi nde, 0.05 düzeyinde önemli. Harfler 0.05, rakamlar 0.01 düzeyinde farkl ı gruplar ı göstermektedir.

5 278 TARIM BILIMLERI DERGISI 2002, Cilt 8, Say ı 4 Medvedev (1969) % , Kad ıoğlu (1979) % 10.5, Ostashchenko ve Aslanov (1980) % , Tokluo ğlu (1980) % ve Erol (1998)'in % olarak bulduğu ham protein oran ı değerlerine benzerlik göstermektedir. Ham protein verimi: 1998 ve 1999 y ı l ında elde edilen ham protein verimine ili şkin ortalamalar Çizelge 3'de özetlenmi ştir y ı l ında çe şitler aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.05, gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ile gübre dozlar ı aras ı ndaki interaksiyon ise istatistiki yönden önemsiz bulunmu ştur y ı l ında gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, çe şitler ve çe şitler ile gübre dozlar ı bulunmuştur. Ham protein verimi gübre dozlar ına göre 1998 y ı l ında kg/da, 1999 y ı l ında ise değerler kg/da aras ında değ i şmi ştir. Çe şitlere göre ham protein verimi 1998 y ı l ında kg/da aras ı nda değ iş miştir y ı l ında çeşitlere göre ham protein verimi istatistiki olarak önemli ç ı kmam ışt ır. Ortalamalar kg/da aras ında değ i şmiştir. Bu sonuçlara göre azotlu gübre artt ı kça bitkinin ham protein veriminin artt ığı, en fazla ham protein veriminin dekara 8 kg azot uygulamas ından al ı nd ığı ve Bünyan 80 çe şidinin Alt ınova ve Gözlü çeşidine göre daha fazla ham protein verimine sahip oldu ğu söylenebilir y ı l ı nda bulanan ham protein verimi de ğerleriyle 1999 y ı l ı nda bulunan ham protein verimi de ğerlerinin farkl ı olmas ı n ın nedeni 1999 y ı l ında bitkinin büyüme döneminde ya ğışın az olmas ından kaynakland ığı söylenebilir. Ham protein verimine ilişkin bulgular ı m ız Erol (1998)'in dekara kg bulduğu değerlerden fazla, Acar ve ark. (1999)'un ortalama kg/da olarak buldu ğu değerlerden daha azd ı r. Sonuç Ara şt ı rma sonuçlar ı topluca değerlendirildi ğinde; doğal bitki boyu yönünden Bünyan 80 çe şidi ve uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından 8 kg azot uygulamas ı ndan en iyi sonuçlar elde edilmiştir. Ana sapta yaprak say ıs ı bak ı m ından 1998 y ı l ı nda Alt ınova ve Gözlü çe şitlerinden en iyi sonuç al ı n ırken, 1999 y ı l ında ya ğışın az olmas ı nedeniyle çe şitler aras ında önemli bir farkl ı l ı k gözlenmemi ştir. Uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından en iyi sonuç 8 kg azot uygulamas ından al ı nm ışt ı r. Yaprakta yaprakç ık say ısı yönünden Alt ınova ile Gözlü çe şidinden ve uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından 4 kg ile 8 kg azot uygulamas ından en iyi sonuçlar elde edilmi ştir. Yaprak alan ı bak ı m ından en iyi sonuçlar, Bünyan 80 çe şidinden ve uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından 4 kg ile 8 kg azot uygulamas ından al ı nm ışt ır. Dekara ye şil ot verimi yönünden Bünyan 80 çe şidinden ve uygulanan gübre dozlar ı bak ımından 8 kg azot uygulamas ından en yüksek değerler elde edilmi ştir. Dekara kuru ot verimleri ise ye ş il ot verimi ve kuru ot oran ına ba ğ l ı olarak de ğ işiklikler göstermi ştir y ı l ında çe şitler aras ında farkl ı l ıklar gözlenmezken, 1999 y ı l ında Bünyan 80 ile Gözlü çeşidinden ve uygulanan gübre dozlar ı bak ımından 1998 y ı l ında 4 kg ile 8 kg, 1999 y ı l ında 8 kg azot uygulamas ından en iyi sonuçlar elde edilmi ştir. Ham protein veriminde ise kuru ot verimi ve ham protein oran ına bağ l ı olarak 1998 y ı l ında Bünyan 80 ile Alt ı nova çeşitlerinde en iyi sonuç al ın ırken, 1999 y ı l ında önemli farkl ı l ık bulunmam ışt ır. Uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından ise 8 kg azot uygulamas ıyla en yüksek verim elde edilmi ştir. Genel olarak ara şt ırmada kullan ılan çay ı r dü ğmesi çe şitleri aras ında görülen farkl ı l ıklar, çe şitlerin genetik kapasite farkl ı l ığı ve uygulanan azot dozlar ı farkl ı l ığı ndan kaynaklanmaktad ır. Uygulanan azot dozlar ı n ın ye şil ot, kuru ot ve ham protein verimlerine etkisi oldukça önemli bulunmu ştur. Genelde uygulanan 8 kg azot dozundan hem verim hem de kalite bak ımından en yüksek de ğerler al ınm ışt ır. Azot dozu uygulanmayan parsellerde ot kalitesi düşerken, s ıcakl ığın etkisi ile bitkiler fazla gelişemediğinden yem verimi de dü şük olmu ştur. Çay ır düğmesi bitkileri yaz ın sonlar ına doğru külleme (Etysiphe) hastal ığına yakalanmaktad ır. Denemede kullan ı lan Alt ınova ve Gözlü yerel çe şitleri bu hastal ı ktan oldukça fazla etkilenmesine kar şı l ı k, Bünyan 80 çe şidi hastal ığa karşı biraz dayan ı kl ı l ık göstermektedir. Yüksek verimi, otunun kalitesinin iyi olmas ı hem de küllemeye dayan ı kl ı olmas ı nedeniyle bu bölgede Bünyan 80 çeşidinin yetiştirilmesinin uygun olaca ğı söylenebilir. Uygulanan gübre dozlar ı bak ı m ından da bitkilerin, 8 kg azot uygulamalar ında en bol ve en kaliteli yem verdi ğ i uygulamalar olmu ştur. Amac ı m ız elimizdeki bitkiler içinde, bulunduğumuz ekolojik ko şullar alt ında daha bol ve kaliteli ürün verebilen en uygun azot dozunun belirlenmesidir. Üreticilerin ihtiyaçlar ına çok çabuk zamanda cevap verebilecek bir sonuç elde edildi ğinde bu büyük bir mutluluk kayna ğı olacakt ı r. Bu tür çal ışmalar ın daha uzun bir dönemi kapsamas ı gerekmesine kar şı l ık ara şt ı rmalar ı n verdi ği sonuçlar ı bu k ısa süre içerisinde sunmakla yetinmek durumunday ız. Kaynaklar Acar, Z., C. Sancak ve İ. Ayan, Farkl ı azot dozlar ı ve s ı ra aral ı klar ında yetiştirilen küçük çay ır dü ğ mesinde (Sanguisorba minor Scop.) verim ve baz ı özelliklerin belirlenmesi. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tar ı m Bilimleri Dergisi, 5 (2) Armstrong, D. G., H. Cookand and B. Thomas, The lignin and celluloze content of certain grassland speciesat different stages of growth. J. Agric. Sci., 40, Bonnier, G Flore Complete İ llustree en Couleurs de France Suisse et Belgique. Tome: 4,9. Cherzik, N. I Anew Fodde Crop. Pchelovodstvo No: 9, 9. U.S.S.R. Douglas, G., A. G. Robertson, A. C. D. Chu and I. L. Gorden, Effect of plant age and severity of defoliation on regrowth of sheep's burnet during substrate moisture depletion. Grass and Forage Sci., 49 (3) Erol, T Farkl ı Biçim Devrelerinin Çay ır Düğ mesinde (Sanguisorba minor Scop.) Yem Verimine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enst., Ankara.

6 İ PEK, A. ve C. S. SEV İMAY, "Çay ı r dü ğ mesi (Sanguisorba minor scop.)'nde azotlu gübrelemenin yem verimine ve verim özelliklerine etkisi" 279 Geçkan, M. S., R. Avc ı oğ lu ve F. Okuyucu, Çay ı r Meralar ı m ız ı n Durumu.Tar ım ve Köyi şleri Bakanl ığı Dergisi, 51, Kad ı o ğ lu, F Çay ı r Dü ğ mesi (Sanguisorba Minor) Yeti ştirme Tekniği Üzerinde Ara şt ı rmalar. Son Gelişme Raporu G ı da- Tar ım ve Hayvanc ı l ı k Bakanl ığı Tar ı msal Ara şt ı rma Genel Müdürlü ğü, Çay ı r Mera ve Zootekni Ara şt ı rma Enstitüsü, 28 s. Ankara. Kendir, H Variation in some morphological and agronomic characters of lesser burnet (Sanguisorba Minor Scop.) Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tar ı m Bilimleri Dergisi, 5 (1) Kozov, N. I Trials with Poterium sanguisorba in Rostov Province. (Russ). Zap. Leningrad. Sel. Khoz. Inst., 98 (4) Medvedev, P Seed Production Characteristics of Burnet. Luga Pastbishcha, No: 5, 34. Ostashchenko, V. F. and A. G Aslanov, Burnet. Severo- Kavkazskii Ist. Zhivotnovodstva, Krasnodar USSR. No:8, 38. Panos, D. A., S. Sotiriadis and E. Fikas Grassland's Progress in Greece. Der Züchter, 31, No: 2, Raven, A. M. and A. Thompson, The availability of Iron in certain grass, Clover and Herb Species. Chicory and Narrow-leaved Plantain. J. Agricultural Sci., 56 (2) Sevimay, C. S Çay ı r dü ğ mesi (Sanguisorba minor Scop.) bitkisinin yen bitkileri tar ı m ı ndaki önemi. Kar ı nca Kooperatif Postas ı, 726, Tans ı, V. ve A. E. Anlarsal, Güneydo ğ u Anadolu (GAP) bölgesinde küçük çay ı r dü ğ mesi (Poterium sanguisorba L.) bitkisinde en uygun biçim aral ığı n ı n saptanmas ı üzerinde bir ara şt ı rma. Türkiye 2. Çay ı r Mera ve Yem Bitkileri Kongresi, s , İzmir. Tokluo ğlu, M Baz ı Çay ı r Dü ğ mesi (Sanguisorba minor Scop.) ekotiplerinin önemli morfolojik, biyolojik, tar ımsal ve sitolojik karakterleri üzerinde ara şt ı rmalar. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yem Bitkileri, Çay ı r ve Mera Kürsüsü, s. 97, Ankara.