Özgün Araştırma/Original Investigation. Havva YEŞİL ÇINKIR 1 Saime PAYDAŞ 2 Ümit ÇINKIR 1 ABSTRACT. doi: /tndt

Transkript

1 doi: /tndt Özgün Araştırma/Original Investigation Sürekli Ayaktan Periton Diyalizi Hastalarında Pentoksifilinin Periton Fonksiyonlarına ve Sitokin Düzeylerine Etkileri The Effects of Pentoxifylline on Peritoneal Functions and Cytokine Levels in Patients Followed with Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis ÖZ AMAÇ: Sürekli ayaktan periton diyalizi; son dönem böbrek yetersizliğinde sıklıkla kullanılan renal replasman tedavi seçeneğidir. Bu çalışmada; sürekli ayaktan periton diyalizi hastalarında pentoksifilinin periton geçirgenliğine ve sitokinlere etkisini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çukurova Üniversitesi Nefroloji Bilim Dalında takip edilmekte olan 21 periton diyaliz hastası çalışmaya alındı.hastaların standart tedavilerine ilaveten pentoksifilin 3 hafta süre ile 2x400 mg /gün verildi. Hastaların; yaş, cinsiyet, kronik böbrek yetmezliğinin etiyolojisi, periton diyalizinin süresi, fizik muayene bulguları, idrar miktarı, vücut ağırlığı, kullandığı ilaçlar kaydedildi. Pentoksifilin öncesi ve sonrasında periton dengelenme (eşitlenme) testi yapıldı, Kt/Vüre, ve kreatinin klirensi hesaplandı. Transport tipi, ultrafiltrasyon miktarı, idrar volümü ve peritoneal sıvı ile sodyum atılımı miktarı belirlendi. BULGULAR: Başlangıca göre pentoksifilin kullanımı sonrasında serum ve periton sıvısında BUN, kreatinin, sodyum, total protein, albümin, IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alfa, sistatin C ve beta-2 mikroglobulin düzeylerinde, Kt/Vüre, kreatinin klirensinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Hastalar diyabetik ve non-diyabetik olarak gruplandırıldığında da ölçülen belirteçlerde farklılık saptanmadı. Peritoneal sodyum ile Kt/Vüre, ultrafiltrasyon ve idrar volümü + ultrafiltrasyon toplamı arasında ilişki saptanmadı. Pentoksifilin öncesi ve sonrası serum albümin düzeyi ile serum IL-10 arasında negatif korelasyon mevcuttu, istatistiksel olarak anlamlıydı(p:0,049). SONUÇ: Pentoksifilinin periton membranı geçirgenliğinde etkili olmadığı saptandı. Pentoksifilin kullanım süresinin kısa olması ve/veya hasta sayısının nispeten az olması çalışmamızın sonuçlarını olumsuz etkilemiş olabilir. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Pentoksifilin, Periton diyalizi, Sitokinler, Son dönem böbrek yetersizliği Havva YEŞİL ÇINKIR 1 Saime PAYDAŞ 2 Ümit ÇINKIR 1 1 Çukurova Üniversitesi, İç Hastalıkları Anabilm Dalı, Adana, Türkiye 2 Çukurova Üniversitesi, Nefroloji Bilim Dalı, Adana, Türkiye ABSTRACT OBJECTIVE: Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis is more frequently used as renal replacement therapy for end stage renal failure patients. The aim of this study was to evaluate the effects of pentoxifylline on cytokines and permeability of peritoneum in continuous ambulatory peritoneal dialysis patients. MATERIAL and METHODS: 21 patients with peritoneal dialysis followed at Çukurova University Department of Nephrology were included. Pentoxifylline was given 2x400 mg daily for three weeks in addition to the standard therapy. All of the patient characteristics such as age, sex, accompanied disease, duration of peritoneal dialysis, edema, body weight, drugs were recorded. Peritoneal equilibration test was done before and after pentoxifylline therapy. Kt/Vurea and creatinine clearance were calculated. Peritoneal transport type, ultrafiltrate and urine volumes and peritoneal sodium excretion were determined. RESULTS: There was no difference for the Kt/Vurea, creatinine clearence, the serum and peritoneal dialysate levels of BUN, creatinine, sodium, albumin, IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alpha, beta-2 microglobulin between baseline and after the pentoxifylline therapy. Additionally, there was no difference for measured parameters in diabetic and nondiabetic groups. Relationships between peritoneal sodium excretion and Geliş Tarihi : Kabul Tarihi : Yazışma Adresi: Havva YEŞİL ÇINKIR Çukurova Üniversitesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Adana, Türkiye Gsm : E-posta : doctoryesil82@yahoo.com 148

2 Kt/Vurea, ultrafiltration and sum of urine volume+ultrafiltrate were not found. There was a statistically significant negative correlation between serum albumin and serum IL-10 levels at baseline and after pentoxifylline therapy (p; 0,049). CONCLUSION: Pentoxifylline was not found to be effective in peritoneal permeability. This may be related to the short duration of pentoxifylline therapy and/or the relatively small number of the patients. KEY WORDS: Cytokines, End-stage renal failure, Pentoxifylline, Peritoneal dialysis GİRİŞ Periton diyalizi, son dönem böbrek yetmezliğinde renal transplantasyon ve hemodiyalize alternatif tedavi yöntemidir. Türkiye de son yıllarda giderek yaygınlaşan bir tedavi şeklidir (1). Pentoksifilin, ksantin türevi fosfodiesteraz inhibitörü bir ilaçtır. Kanın akışkanlığını arttırarak ve antitrombotik etki göstererek mikrovasküler dolaşım sisteminin perfüzyonunu arttırır. Böylece kan dolaşımı ve dokuların oksijenlenmesi artar (2). Ayrıca pentoksifilin MHC-class 2 antijen ekpresyonunu azaltır, ve periferal mononükleer hücrelerden proinflamatuar sitokinlerin salınımını azaltır(3). Bu çalışmada amacımız; Çukurova Üniversitesi İç Hastalıkları Nefroloji Bilim Dalında takip edilen SAPD hastalarında oral pentoksifilin kullanımı ile periton geçirgenliğine, serum ve peritoneal sıvıdaki inflamatuvar sitokinlere etkisini değerlendirmekti. GEREÇ ve YÖNTEM Bu çalışmaya Çukurova Üniversitesi Dahiliye Nefroloji Bilim Dalı Periton Diyalizi Ünitesi takibinde olan, tarihleri arasında periton diyaliz kateteri takılan 3 ü kadın,18 i erkek toplam 21 hasta dahil edildi. Aktif enfeksiyonu (peritonit gibi), malnütrisyonu, kalp yetersizliği, herni veya kateter ilişkili mekanik problemi olan hastalar çalışmaya alınmadı. Çalışmanın başlangıcında Çukurova Üniversitesi Etik Kurulu ndan onay alındı. Çalışmaya alınan hastalara bilgi verildi ve yazılı izinleri alındı.. Hastalar %1,36 glükoz içeren peritoneal diyaliz solüsyonu ile diyaliz yapmakta idi. Hastalar 3 hafta süre ile 2x400 mg dozunda oral pentoksifilin kullandı. Pentoksifilin öncesi ve sonrasında hızlı PET testi yapıldı. Serum ve %1,36 glükoz içeren periton sıvısından örnek alındı, tahlil zamanına kadar -70 C de saklandı. Hızlı PET testi protokolü aşağıdaki gibi uygulandı (5) : - Hasta, bir önceki gece rutin değişim işlemini gerçekleştirdi - Sabah 20 dakika içerisinde oturur pozisyonda sıvı boşaltıldı - 10 dakika içerisinde %2,27 glükoz içeren solüsyonu hastanın karnına dolduruldu - Bağlantı işlemi gerçekleştirildi, 4 saat sonra bağlantı ayrıldı - Hasta oturur pozisyondayken 20 dakika sürede boşaltım işlemi gerçekleştirildi, boşaltılan miktar kaydedildi - Boşaltılan sıvı torbası çalkalandı ve aseptik teknikle 10 ml diyalizat örneği alındı, hastadan kan örneği alındı. Hesaplama: 4. saat diyalizat kreatinini D/P: 4. saat plazma kreatinini 4. saat diyalizat glükozu kaydedildi 4. saat D/P değeri PET eğrisinde işaretlendi. Kt/V, kreatinin klirensi hesaplaması için PET e dayalı Baxter Healthcare Corporation kullanıldı. D/P kreatinin değerine göre transport tipi hesaplandı. İstatistiksel Analiz Verilerin istatistiksel analizinde SPSS 18.0 paket programı kullanıldı. Kategorik ölçümlerin gruplar arasında karşılaştırılmasında Ki Kare test istatistiği kullanıldı. Normal dağılım göstermeyen sayısal ölçümlerin iki grup arasında karşılaştırmasında Mann-Whitney U testi kullanıldı. Önce- Sonra gibi normal dağılım göstermeyen iki sayısal ölçümü karşılaştırmada Wilcoxon Signed Rank test kullanıldı. Bazı sayısal ölçümlerin normal dağılım varsayımını sağlamaması nedeniyle bu sürekli ölçümler arasındaki korelasyon Sperman Korelasyon katsayısı ile incelendi. BULGULAR Hastaların yaş ortalaması 53,67 ± 10 idi (yaşları 29 ile 68 arasında). Periton diyaliz süresi ortalaması 24,6 ± 21,4 ay idi (2 ile 84 ay arasında). Hastaların kronik böbrek yetmezliği etiyolojisi şöyleydi: hipertansiyon 8, Tip 2 Diabetes Mellitus 7, nedeni bilinmeyen 3, Sistemik Lupus Eritematozus nefriti 1, polikistik böbrek hastalığı 2 hastada. Hastaların %76 sı antihipertansif ilaç, %23 ü insülin, %42 si vitamin D, %19 u eritropoetin, %33 ü fosfat bağlayıcı, %23 ü asetilsalisilik asit; 1 hasta ise prednisolon kullanmakta idi. Çalışma süresi boyunca hastalarda advers olay gözlenmedi. 149

3 Başlangıca göre pentoksifilin kullanımı sonrasında serum ve periton sıvısında BUN, kreatinin, sodyum, total protein, albümin, IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alfa, sistatin C ve beta-2 mikroglobulin düzeylerinde, Kt/Vüre, kreatinin klirensinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Pentoksifilin öncesi ve sonrası serum biyokimya ile sitokin düzeylerinin ortalama + standart sapma ve ortanca (minimummaximum) değerleri Tablo I ve II de özetlenmiştir. Pentoksifilin öncesi ile sonrası karşılaştırıldığında serum ve periton sıvısında IL-1 ve IL-10 seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilemedi. Serum ve periton sıvısı IL-6 ve TNF-alfa düzeyleri ortalama değerlerinde pentoksifilin öncesine göre tedavi ile düşme izlendi fakat istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmedi. Pentoksifilin sonrası serum albümin düzeyi ile serum IL-10 arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif korelasyon mevcuttu (p:0,049). Hastalar PET testinde saptanan D/P kreatinin düzeylerine göre transport tip 1 ve 2 olarak iki gruba ayrıldı. Transport tip1 grubunu yüksek ve yüksek normal transportlular; transport tip 2 grubunu düşük ve düşük normal transportlular oluşturmakta idi. Transport tip 1 grubunda pentoksifilin önce ve sonrasında serum IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alfa ortalama değerlerinde azalma; serum albümin, kreatinin klirensi, ultrafiltrasyon, idrar volümü, peritoneal Na atılımı ortalamasında artma; Kt/V değerinde değişiklik olmadığı saptandı. Transport tip 2 grubunda pentoksifilin önce ve sonrasında serum IL-1, IL-6, IL-10, TNFalfa, serum albümin, kreatinin klirensi, ultrafiltrasyon, idrar volümü, peritoneal Na atılımı ortalamasında azalma; Kt/Vüre ortalamasında artış gözlendi (Tablo III). Tablo I: Pentoksifilinin serum biyokimya ve sitokin düzeyleri üzerine etkisi. Pentoksifilin öncesi Ortanca (min - maks) Pentoksifilin sonrası Ortanca (min - maks) Serum BUN 49,06 ± 11,48 48,69 ± 10,44 mg/dl 48 (27-72) 49,4 (29,1-68,3) Serum kreatinin 7,28 ± 2,2 7,5 ± 2,1 mg/dl 7 (2,3-12,9) 7,5 (2,9-12,2) Serum albümin 3,7 ± 0,43 3,7 ± 0,51 g/dl 3,7 (3-4,6) 3,8(2,6-4,7) Serum total protein 6,7 ± 0,7 6,7 ± 6,3 g/dl 6,6 (5,7-8) 6,5 (5,6-8) Serum ürik asit 6,17 ± 1,18 6,0 ± 1,0 mg/dl 6,1(4,1-8,5) 6,1 (3,6-8,3) Serum IL-1 7,9 ± 21,9 7,8 ± 20,7 0 (0-96,2) 0 (0-85) Serum IL-6 49,4 ± 94,6 18,4 ± 26,4 16 (0-409,3) 10 (0-89,5) Serum IL-10 9,8 ± 29,2 7,9 ± 20,3 0 (0-116,3) 0 (0-89,5) Serum TNF-α 18,9 ± 11,8 16,3 ± 4,8 16,8 (4,6-52,9) 15,9 (5-24) Serum sistatin C 4955,4 ± ± 1557 ng/ml 4781,2 ( ) ( ) Serum beta-2 mikroglobulin 15,2 ± 3,2 15,2 ± 3,6 mg/l 15,2 (6,8-20,2) 14,9 (5,7-20,08) SS: Standart sapma p 0,876 0,082 0,866 0,630 0,168 0,735 0,256 0,878 0,348 0,543 0,

4 Tablo II: Pentoksifilinin peritoneal biyokimya ve sitokin düzeylerine etkisi. Pentoksifilin öncesi Ortanca (min-max) Pentoksifilin sonrası Ortanca (min-max) P Periton BUN mg/dl 46 ± 9,6 42,7 (26,9-72,5) 44,2 ± 8,8 44,6 (29,7-65,2) 0,401 Periton kreatinin mg/dl 5 ± 1,6 4,8 (2-8,2) 5 ± 1,5 5,3 (2-7,8) 0,747 Periton albümin g/dl 5,5 ± 5,8 3,03 (0-22) 6,7 ± 9,7 3,1 (0-33) 0,594 Periton total protein g/dl 11,4 ± 8,1 10,9 (0-36,5) 11,4 ± 8,9 0,12 (0-36,3) 0,994 Periton ürik asit mg/dl 4 ± 0,88 4,1 (2,2-6,5) 3,9 ± 1,0 4 (2,1-6,2) 0,321 Periton IL-1 12,2 ± 13,8 7,6 (0-53) 10,05 ± 9,4 8,5 (0-32,3) 0,852 Periton IL-6 118,5 ± 92,6 95,2 (17,8-390,3) 113,3 ± 97,6 63,6 (0-327) 0,664 Periton IL-10 0 ± 0 0 (0-0) 1,9 ± 9,0 0 (0-41) 0,180 Periton TNF α 1,29 ± 1,6 0,5 (0-5,7) 3,3 ± 6,3 0,5 (0-22,8) 0,308 Periton sistatin C ng/ml 269,2 ± ,3 (0-570,2) 261,7 ± 113,6 276 (0-470) 0,958 Periton beta-2 mikroglobulin mg/l 2,2 ± 1,5 2 (0,6-6,1) 2,13 ± 1,2 1,9 (0,4-4,6) 0,768 SS: Standart sapma TARTIŞMA Periton diyalizi tüm dünyada yaklaşık olarak 100,000 hasta tarafından kullanılan bir renal replasman tedavi yöntemidir (4). Diyaliz tedavisinin temel amaçları atık ürünlerin ve fazla suyun vücuttan uzaklaştırılmasıdır. Ultrafiltrasyon yetersizliği periton diyalizi hastalarında görülen önemli bir komplikasyondur (6). Overhidrasyon ve mortalite artışına neden olur (7). Yapılan prospektif kohort çalışmalarda sıvı uzaklaştırılması ile, özellikle reziduel GFR ile, mortalite arasında ilişki gösterilmiştir (8). Ateş ve ark. 319 periton diyalizi hastasını ortalama 30,6 ay süre izlemişler. Periton diyalizi hastalarında sıvı ve sodyum uzaklaştırılmasının mortalite üzerine etkisi araştırılmış. Yapılan çalışmada yeterli diyaliz olarak değerlendirilen peritoneal sıvı uzaklaştırılması sağkalımı artırdığı gözlenmiştir. Yeterli diyaliz ile birlikte normal hemostaz, normal kan basıncı ve yeterli beslenmenin sağlanacağı gösterilmiştir (9). EAPOS (The European APD Outcome Study), Brown ve ark.nın 177 periton diyalizi hastası ile yaptığı prospektif, çok merkezli bir çalışmadır. 2 yıl süre ile izlenen anürik olan aletli periton diyalizi hastalarında sağ kalım ile peritoneal sıvı uzaklaştırılması arasındaki ilişki gösterilmiştir. Çalışmada tanımlanan ultrafiltrasyon hedefi 750 ml/gün olarak saptanmıştır. Ultrafiltrasyonu <750 ml/gün olan hastalarda düşük sağkalım gösterilmiştir (10). Twardowski ve ark.nın ratlar üzerinde yaptığı çalışmada pentoksifilin kullanımının ultrafiltrasyonu etkilemediği gösterilmiştir (11). Çalışmamızda pentoksifilin kullanımı ile ultrafiltrasyon artışını göstermeyi amaçladık. Pentoksifilin öncesinde ultrafiltrasyon ortalaması 945 ml, sonrasında ise 1117 ml olarak saptandı. Fakat ultrafiltrasyon artışı istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Birçok çalışmada peritoneal transport hızı artışının kısa yaşam süresi ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bunun nedeni tam olarak bilinmemekle birlikte düşük peritoneal sıvı volümü, küçük solütlerin uzaklaştırılmasında azalma sorumlu olabilir (62). 151

5 Tablo III: Transport tipine göre Pentoksifilinin serum sitokin düzeyi, kreatinin klirensi, ultrafiltrasyon, idrar volümü, peritoneal Na atılımı üzerine etkisi. Transport tip 1 Önce Transport tip 1 Sonra Transport tip 2 Önce Transport tip 2 Sonra Serum IL-1 2,5 ± 8 1,2 ± 2,4 1,4 ± 361 1,3 ± 3,4 Serum IL-6 58,3 ± ,7 ± 29 31,5 ± 33,9 9,8 ± 16,4 Serum IL-10 9,4 ± 30,8 7,7 ± 23 10,5 ± 28 8,1 ± 13,2 Serum TNF-alfa 18 ± 11,2 15,6 ± 5,2 21 ± 13,7 17,5 ± 3,9 Serum albümin g/dl 3,6 ± 0,4 3,7 ± 0,4 3,9 ± 0,5 3,8 ± 0,7 Kreatinin klirensi ml/dk 105 ± ± 57,4 92,7 ± 9,5 89,8 ± 18 Kt/Vüre 2,9 ± 1,5 2,9 ± 1,0 2,13 ± 0,4 2,3 ± 0,4 Ultrafiltrasyon ml/gün 848,6 ± ± ± ± 459 İdrar volümü ml/gün 967 ± ± ± ± 621 Periton Na atılımı mmol/gün 1102 ± ± ± ± 181 SS: Standart sapma Periton diyalizi boyunca peritoneal membran, yüksek konsantrasyonlu glükoz solüsyonları ve glükoz degradasyon ürünlerine maruz kalır. Bu degradasyon ürünleri düşük ph ve yüksek ozmolaliteye sahiptir. Tüm bu maruziyetler proinflamatuar cevap için potansiyel aktivatördür (13). Marcela ve ark.nın 183 hasta üzerinde yaptığı çok merkezli, prospektif çalışmada kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda mevcut olan inflamasyonun mortalite için güçlü bir gösterge olduğu saptanmıştır. Bu hasta grubunda mortalitenin özellikle kardiyovasküler mortalite ile ilişkili olduğu gösterilmiştir (14). Pentoksifilinin proinflamatuar sitokinlerin üretimini inhibe ettiği ve antiinflamatuvar özelliklere sahip olduğu bildirilmiştir (15,16). Çalışmamızda pentoksifilinin enflamasyon üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Serum ve periton sıvısında IL-1, IL-6, IL-10, TNF-alfa düzeyleri ölçüldü. Serumda ölçülen IL-1, IL- 6, IL-10, TNF-alfa ortalama düzeylerinde azalma saptandı. Periton sıvısında ölçülen IL-1 ve IL-6 düzeylerinde azalma, IL-10 ve TNF alfa düzeylerinde artış saptandı. Pentoksifilin öncesi ve sonrasında elde edilen sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı sonuçlara ulaşılamadı. Yapılan çalışmaların aksine pentoksifilinin inflamasyon üzerine etkisinin olmadığı saptandı. CAPD hastalarında azalmış serum albümin düzeyinin morbidite ve mortalite için güçlü bir gösterge olduğu saptanmıştır. Canada-USA (CANUSA) Periton Diyalizi Çalışma Grubunun yaptığı 2 yıllık prospektif bir çalışmada yeni CAPD uygulanmaya başlanmış 680 hastada serum albüminde her 1 g/l düşüş ölüm riskinde %6 lık artışa neden olmuştur (17). Bu çalışmada pentoksifilin kullanımı ile ultrafiltrasyonda artma, serum IL-6 ve TNF- alfa seviyesinde azalma ve periton sıvısında IL-6 da azalma ve TNF-alfa da hafif artma saptandı. Ancak umut verici bu bulgular istatistiksel olarak önemli değildi. Pentoksifilin kullanımı ile periton membranı geçirgenliğinde değişiklik gözlenmedi. Bu durumdan pentoksifilin kullanım süresinin kısa olması veya hasta sayısının az olması sorumlu olabileceği gibi pentoksifilinin membran geçirgenliğine etkisinin olmadığı da düşünülebilir. 152

6 KAYNAKLAR 1. Akçiçek F: Renal Replasman Tedavisi. Akpolat T, Süleymanlar G, Utaş C (eds). Nefroloji El Kitabı, (4.baskı). İstanbul: Nobel Tıp, 2007; Ward A, Clissold S: Pentoxifylline: A review of its Pharmacodynamics and Pharmacokinetic Properties, and its Therapeutic efficacy. Drugs 1987; 34: Lin SL, Chiang WC, Chen YM, Lai CF, Tsai TJ, Hsieh BS: The renoprotective potential of pentoxifylline in chronic kidney disease. J Chin Med Assoc 2005; 68(3): Bozfakıoğlu S: Diyaliz El Kitabı (3.baskı). Ankara: Güneş Kitabevi, 2003; Şanlıdağ C: Periton Diyalizi Tedavisinde Diyaliz Başarısının Değerlendirilmesi. Ertürk J, Korkmaz E, Şentürk S (eds). Periton Diyalizi El Kitabı (2. baskı) Mujais S, Nolph K, Gokal R, Blake P, Burkart J, Coles G, Kawaguchi Y, Kawanishi H, Korbet S, Krediet R, Lindholm B, Oreopoulos D, Rippe B, Selgas R: Evaluation and management of ultrafiltration problems in peritoneal dialysis. Perit Dial Int 2000; 20: S Wang T, Heimburger O, Waniewski J, Bergström J, Lindholm B: Increased peritoneal permeability is associated with decreased fluid and small solute removal and higher mortality in CAPD patients. Nephrol Dial Transplant 1998; 13: Dombros NV, Dratwa M, Feriani M, Gokal R, Heimbürger O, Krediet RT, Plum Jörg, Rodrigues AS, Selgas R, Struijk DG, Verger C: European best practice guidelines for peritoneal dialysis. 7 Adequacy of peritoneal dialysis. Nephrol Dial Transplant 2005; 20: ix24-ix27 9. Ateş K, Nergizoğlu G, Keven K, Sen A, Kutlay S, Ertürk S, Duman N, Karatan O, Ertuğ AE: Effect of fluid and sodium removal on mortality in peritoneal dialysis patients. Kidney Int 2001; 60: Brown EA, Davies SJ, Rutherford P, Meeus F, Borras M, Riegel W, Divino Filho JC, Vonesh E, van Bree M; EAPOS Group: Survival of functionally anuric patients on automated peritoneal dialysis: The EUROPEAN APD Outcome Study. J Am Soc Nephrol 2003; 14: Nolph KD, Moore HL, Khanna R, Twardowski ZJ: Pentoxifylline does not influence maximum ultrafiltration rates and peritoneal transport in rats. Perit Dial Int 1989; 9: Tokgöz B, Oymak O, Sipahioğlu HM, Utaş C: Redefining of solute transport groups in continuous peritoneal dialysis patients and comparison with previous reports. Turk Neph Dial Transpl 2003; 12(1): Libetta C, De Nicola L, Rampino T, De Simone W, Memoli B: Inflammatory effects of peritoneal dialysis: Evidence of systemic monocyte activation. Kidney Int 1996; 49: Avila-Díaz M, Ventura MD, Valle D, Vicenté-Martínez M, García- González Z, Cisneros A, Furlong MD, Gómez AM, Prado-Uribe MD, Amato D, Paniagua R: Inflammation and extracellular volume expansion are related to sodium and water removal in patients on peritoneal dialysis. Perit Dial Int 2006; 26: Girndt M, Ulrich C, Kaul H, Sester U, Sester M, Köhler H: Uremiaassociated immune defect: The IL-10-CRP axis. Kidney Int Suppl. 2003; (84): S Gómez-Cambronero L, Camps B, de La Asunción JG, Cerdá M, Pellín A, Pallardó FV, Calvete J, Sweiry JH, Mann GE, Viña J, Sastre J: Pentoxifylline ameliorates cerulein-induced pancreatitis in rats: Role of glutathione and nitric oxide. J Pharmacol Exp Ther 2000; 293: Adequacy of dialysis and nutrition in continuous peritoneal dialysis: Association with clinical outcomes. Canada-USA (CANUSA) Peritoneal Dialysis Study Group. J Am Soc 1996; 7(2):