Beyin temelli öğrenme ne demektir?

Beyin temelli öğrenme ne demektir? Beyin temelli öğrenme insan beyninin işlev ve yapısına dayanan, nörobilim, nörodilbilim ve bilişsel psikoloji ile bağlantı kuran bir öğrenme yaklaşımıdır. Geleneksel öğretim yöntemleri beynin doğal öğrenme sürecini göz ardı ettiği için öğrenciyi bilgiyi ezberlemeye yöneltmektedir. Beyin temelli öğrenme stratejilerini kullanarak bireyler tam öğrenme düzeyinde anlamlı öğrenir ve kendi bilgilerini yapılandırırlar Beyin temelli öğrenme, öğretime gelişimsel ve sosyo-kültürel açıdan bakan, insan beyninin yapısı ve fonksiyonları üzerine temellendirilmiş bütüncül bir yaklaşımdır (Brewer 1999; Caine ve Caine 1995). Beyin temelli öğrenmenin felsefesi, normal beyin süreçleri ile ilgili tutarlı öğrenme imkanları sunmasıdır (Brewer 1999). BEYİN TEMELLİ ÖĞRENMENİN İLKELERİ Beyin paralel bir işlemcidir Öğrenme fizyoloji ile ilgilidir Anlam arayışı içseldir Anlamı arayışı örüntüleme ile oluşur Örüntülemede duygular çok önemlidir Beyin, parçaları ve bütünleri aynı zamanda ve kendiliğinden işlemler Öğrenme hem odaklanmayı hem de çevresel algıyı gerektirir Öğrenme her zaman bilinçli ve bilinç dışı süreçleri içerir İki bellek sistemi Olgu ve beceriler uzamsal bellekte yer aldığı zaman anlama ve hatırlama en etkili şekilde gerçekleşir Öğrenme teşvikle zenginleşir, tehditle azalır Her beyin bireye özgü ve tektir BEYİN TEMELLİ ÖĞRENMEYLE İLGİLİ ÖĞRETİM TEKNİKLERİ Üç tür öğretim tekniği bulunmaktadır: Uyumlu (Orchestrated) etki: Eğitimsel deneyimde öğrencileri tamamen etkileyen öğrenme ortamları yaratma Rahatlatılmış (relaxed) ikaz/uyarı: Ortama meydan okumayı ileri sürerek, öğrencinin korkularını bertaraf etmeye çalışma Aktif olarak işleme (Active processing): Bilgiyi aktif olarak işleyerek öğrencinin onu güçlendirmesini ve içselleştirmesini sağlama BEYİN TEMELLİ ÖĞRENME EĞİTİMİ NASIL ETKİLER? Müfredat: Öğretmenler öğrencilerin ilgisi çerçevesinde öğrenmeyi düzenlemeli ve öğrenmeyi bağlamsal (güncel olaylarla ilişkilendirme) yapmalıdır Öğretim: Eğitimciler öğrencilerin takımlar halinde öğrenmesine izin vermeli ve sarmal öğrenmeyi kullanmalıdır. Öğretmenler gerçek problemler etrafında öğrenmeyi yapılandırmalı ve okul ve sınıfın dışında öğrencilerin öğrenmelerini teşvik eden ortamlar hazırlamalıdır. Değerlendirme: Bütün öğrenciler öğrendikten sonra, onların değerlendirilmesi kendi öğrenme stillerini ve tercihlerini anlamalarına izin vermelidir. Bu yöntemle, öğrenci kendi öğrenme işlemini takip eder ve artırır. 1

BEYİN TEMELLİ ÖĞRENME NE ÖNERİR? BEYİN TEMELLİ VE OLUŞTURMACI ÖĞRENME YAKLAŞIMLARINDA ORTAK ESASLAR Yetkili kişiden daha ziyade, dönüt gerçek bir durumdan kaynaklandığı zaman, dönüt en iyi olur. İnsanlar gerçek problemleri çözdükleri zaman daha iyi öğrenir Her bir beyin farklı olduktan sonra, eğitimciler öğrencinin kendi ortamlarını yaratmalarına izin vermelidir. Bağlam Temelli Öğrenme 1600 yılının ortalarında Jan Amos Commennius, öğretime her birey tarafından gerçek yaşamda karşılaşılan ve mümkün olduğunca çok sayıda duyu organımıza hitap eden cisimlerle başlanması gerektiğini vurgulamış ve aradan geçen 400 yıllık sürede yapılmış olan birçok bilimsel çalışmada güncel yaşam bağlantılı öğretimin etkililiği ortaya konulmuş olmasına rağmen yakın zamana kadar bağlam temelli yaklaşım öğretim programlarına yansıtılmamıştı. Somut gerçeğin Neden? sorusunu öğrenme süreci ile ilişkilendirmek öğrenme için önemli bir motivasyon etkisi sağlar. Eğer öğrenciler öğrenmeye motive edilecekse eğitimsel tecrübelerindeki anlam ve gerçeğin mihenk taşlarını görmeli ve hissetmelidir. Bağlam temelli yaklaşım; İngiltere(The Salters Approach ve SLIP:Supported Learning in Physics Project, Almanya, Finlandiya(ROSE:The Relevance of Science Education), İsrail (STEMS:Science,Technology Environment in Modern Society), ABD(ChemCom:American Chemical Society), Hollanda(PLON:Dutch Physics Curriculum Development Project) da yapılan büyük proje ve bilimsel çalışmalarda ayrıntıları ile incelenmiş olup öğrencilerin derse karşı ilgi ve motivasyonunu arttırdığı ortaya konmuştur. Bağlam temelli yaklaşımın fizik ve fen öğretim programına yansımasında özellikle Avustralya ve Yeni Zelanda öncülük etmiştir. 2

Bu projelerin amacı, günlük kararlarını verirken bilgisini nasıl kullanabileceğini bilen ve fen-teknoloji-toplumun bir başkasını nasıl etkileyeceğinin farkında olan bilimsel okuryazarlar yetiştirmektir. Projelerin hepsi, öğrencilerin günlük yaşamlarında karşılaştıkları durumlarla ilgili fen bilimleri öğretim programları oluşturma ve sosyal bir içerikte fen bilimlerini açıklamakla ilgilenmektedir. Günlük yaşamla ilişki kurmak ve fen bilimlerinin içerisine sosyal ve teknolojik durumu yerleştirmek önem verilen noktadır. Bunun yanı sıra, projeler, günlük yaşamın içindeki bilimsel kavramların sunumu ile öğrencilerin fen bilimlerine yönelik tutum ve isteklerinin gelişmesine yardımcı olmayı da amaçlamaktadırlar. Bağlamsal Öğretme Stratejilerinin Doğuşu Bu anlamda Amerika da CORD adında bir kuruma ait raporda bu anlamaları geliştirmeye yardımcı stratejiler sunulmuştur ve bunlar temellerini yapısalcılıktan alan bağlamsal öğretme stratejileri olarak adlandırılmıştır. Bu stratejiler, anlamak için öğreten iyi öğretmenlerin ve anlamak için insanların nasıl öğrendiğinin gözlemine dayalı araştırmalar üzerine kurulmuştur. Bu öğretmenler tarafından kullanılan çoğu stratejiler fen bilimleri ve öğrenme araştırmaları tarafından öğrencilere matematikte ve fende bilgiyi yapılandırmada ve kullanmada yardımcı en iyi metod olarak gösterilmiştir. Böylece bu stratejilerin bir kısmı bağlamsal öğretme stratejileri olarak belirlenmiştir. Bağlamsal Öğrenme Öğrenciyi öğrenme sürecine katar İçerik ve bağlamı birleştirir Alternatif (=Tamamlayıcı) Ölçme Değerlendirme teknikleri kullanır İçeriği öğrencilerin yaşamına uygun hale getirir. Öğrencileri dünyaya ve gerçek hayata çıkarır. Yani sınıfı gerçek hayata taşır. Öğrencilerin alternatif öğrenme ortamlarını tecrübe etmelerini sağlamak amacıyla birbirleriyle, öğretmenleriyle ve başka bilgi sahibi yetişkinlerle etkileşimini sağlayacak ortamlar oluşturur. Bağlamsal Öğrenme Öğrenciler; Kendi öğrenme süreçlerindeki anlamı araştırdıklarında Bilgi toplamak için çeşitli gerçek yaşam kaynaklarından yararlandıklarında Var olan bilgileri yeni bilgi ve becerileriyle ilişkilendirdiklerinde İçerik ve bağlamı birleştirdiklerinde Bilindik durumlarda problemi yeni metotlarla çözdüklerinde daha etkili bir öğrenme gerçekleştirirler. 3

Bağlamsal Öğrenmenin Özellikleri CTL uygulama odaklıdır CTL öğrenci merkezlidir CTL zamanı esnek kullanır CTL amaç ve hedefleri öğretimin başında belirtir Bağlamsal Öğretme Stratejileri Bu öğretmenlerin hepsi tarafından en azından bazı zamanlar kullanılan beş öğretim stratejisi gözlenmiştir. Crawford bunları bağlamsal öğretme stratejileri (REACT) olarak adlandırmıştır: Relating (İlişkilendirme), Experiencing (Tecrübe Etme), Applying (Uygulama), Cooperating (İşbirliği), Transferring (Transfer Etme) RELATING (İlişkilendirme) İlişkilendirme en kuvvetli bağlamsal öğretme stratejisidir. Ayrıca yapısalcılığın kalbindedir. İlişkilendirme kişinin ön bilgileri ve hayat tecrübeleriyle bağlam kurarak öğrenmedir. Öğretmenler yeni bir kavramla öğrenciye tamamen yakın bir şey arasında bağlantı kurduklarında öğrencinin önceden bildiklerini yeni bilgi ile birleştirir. Bu bağlantı başarılı olduğunda, öğrenciler neredeyse çok hızlı kavrarlar. Dikkatli planlama gereklidir çünkü öğrenciler genellikle otomatik olarak yeni bilgiyi benzeriyle birleştiremezler. Araştırmalar öğrencilerin yeni öğrenme durumlarıyla uyumlu ön bilgi ve anıları taşıyabilmesine rağmen uyumluluğunu anlamada başarısız olabileceğini gösterir. Ne zaman öğretmenler öğrencilerin hem anılarını ve ön bilgilerini aktive edebileceği ortamları destekler hem de anı ve bilgilerin uyumluluğunu fark edebilirlerse, o zaman ilişkilendirmeyi kullanabilirler (Crawford M.L., 2001). 4

EXPERIENCING (Tecrübe) Keşfetme, bulma, icat etme yoluyla yaparak öğrenmedir. Sınıflarda basit araç gereçlerle yapılan etkinlikler, problem çözme aktivitelerinin ve laboratuarların kullanımını içerebilir. APPLYING (Uygulama) Uygulama aşamasını kullanılacak kavramları ortaya koyacak öğrenme olarak tanımlıyoruz. Öğrenciler, yukarıda bahsedilenler gibi hands-on problem çözme aktivitelerine ve projelerine katıldıklarında kesinlikle kavramları uygulayacaklardır. Öğretmenler de gerçekçi ve uyumlu alıştırmalarla kavramların anlaşılması nedeniyle motive edebilir. Bu alıştırmalar her test kitabında bulunabilen sözel problemlerdir. Fakat iki temel farkı bulunmaktadır: Çok gerçekçi durumlar gibi görünür, ve bir insanın hayatının bazı alanlarındaki akademik kavramların toplamını gösterir. Motivasyonel olması için uygulama problemlerinde her ikisi de önemlidir 5

COOPERATING (İşbirliği) Çoğu problem çözme alıştırmaları, özellikle gerçekçi durumları içerdiğinde, karmaşıktır. Bir ders boyunca bu problemler üzerinde öğrencinin bireysel olarak çalışması bazen önemli bir gelişim sağlamaz. Eğer öğretmenin adım adım rehberlik desteği olmazsa öğrenciler hüsrana uğrayabilir. Diğer yandan; öğrenciler küçük gruplar halinde çalışarak dışarıdan küçük bir yardımla bu karmaşık problemlerin üstesinden gelebilirler. İşbirliği basamağına örnek Öğrenciler kendilerine bir ders önceden grupça hazırlamaları için verilmiş olan ödevlerini bu basamakta sunarlar. Öğrencilere verilen ödev Günlük hayatta temizlik malzemesi olarak kullandığımız asit ve bazların halk arasındaki isimlerini araştırınız, bu maddelerden bir kuvvetli veya zayıf asit ve bir kuvvetli veya zayıf baz seçerek özelliklerini de yazarak bir ödev hazırlayınız olabilir. Örnek olarak kezzap (HNO 3 ), arap sabunu (KOH), sodyum hidroksit (NaOH) ve amonyaklı su (nişadır ruhu - yağ ve kir çözücü) kullanılabilir. Burada hedeflenen kazanım günlük hayatta kullandığımız kuvvetli ve zayıf asit-bazların özelliklerini grupça araştırabilme becerisini öğrenciye kazandırmaktır. TRANSFERRING (Transfer) Geleneksel bir sınıfta öğretmenin öncelikli rolü olayları ve işlemi ifade etmektir. Öğrencilerin rolleri ise olayları ezberlemek ve beceri alıştırmaları ve bazen sözel problemleri çalışarak işlemleri pratik etmektir. Uygun olay ve işlemleri tekrar edebilen ve hatırlayabilen öğrenciler ünite veya dönem sonunda iyi bir not alacaktır. Bir yapılandırmacı veya bağlamsal sınıfta tam tersine öğretmenin rolü ezberden çok anlama odaklı çeşitli öğrenme tecrübeleri oluşturmayı içeren şekilde genişlemiştir. Bağlamsal öğretmenler yukarıda tartışılan stratejileri kullanmaktadırlar (ilişkilendirme, tecrübe, uygulama, işbirliği) ve anlama amaçlı öğrenmeyi sağlamak için geniş bir çeşit ödev verirler. Beceri alıştırmaları ve sözel problemlere ek olarak öğrencilerin öncelikli anlamaları kazanabileceği ve kavramları anlamalarını derinleştirebilecekleri tecrübeye dayalı, hands-on aktiviteleri ve gerçek problemler ödev olarak verilir. Anlayarak öğrenen öğrenciler bilgiyi transfer etmeyi de öğrenebilir. Transfer etme sınıfta bahsi geçmeyen yeni bir içerikte veya alışılmamış bir durumda bilgiyi kullanma olarak tanımlanabilecek bir öğretim stratejisidir. 6

7