BAÐCILAR BELEDÝYESÝ KÜLTÜR YAYINLARI DÝZÝSÝ NO: 86

Transkript

1 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ KÜLTÜR YAYINLARI DÝZÝSÝ NO: 86

2 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ KÜLTÜR YAYINLARI DÝZÝSÝ NO: 86 Yayýn Sorumlusu Lokman ÇAÐIRICI Yayýna Hazýrlayan Yalçýn LÝMON Yayýn Kurulu Kerim AYTEKÝN - Ekrem KAFTAN Hakký ÇÝÇEK - Kenan GÜLTÜRK Sayfa Tasarým Ayþe ERGÜL Kapak Tasarým Pýnar SARISALTUN Baský Seçil Ofset Ltd. Þti Yýl Mah. Mas-sit Matb. Sitesi 4. Cad. No:77 Baðcýlar-Ýstanbul Tel: (Pbx) Fax: HAZÝRAN 2007

3 ÖNSÖZ Belediyemiz tarafýndan düzenlenen ilçe Ýstiþare Kurulumuzun (Kent Konseyinin) 34.sünü icra etmiþ bulunuyoruz. Þeffaf ve katýlýmcý yönetimin ve özgür platformun örneðini oluþturan istiþare kurulumuzda yine önemli konularý tartýþtýk, faydalý sonuçlar aldýk. Yine her istiþare toplantýsýndan sonra olduðu gibi bu toplantýmýzda beyan edilen görüþ ve düþünceleri bu kitapçýkta herkesin istifadesine sunuyoruz. Kent konseyi adýyla yasal bir hüviyete kavuþan bu toplantýlarýn, yönetimin her kademesinde görev yapan yöneticilere ýþýk tutacaðýna inanýyoruz. Günümüz modern toplumlarýnda yönetim kadrolarýnýn, hizmetinde bulunduklarý insanlarýn istek ve önceliklerini bilmeleri ve ona göre bir hareket tarzýný benimsemeleri kaçýnýlmaz zorunluluk haline gelmiþtir. Ýþte bu gibi toplantýlar, hizmet alan insanlarýn taleplerini tespit etmeye imkan vermektedir. Pratikte biz bu metot'tan çok yararlandýk. Herkesin de bu veya buna benzer metotlar denemelerini tavsiye ediyoruz. Katýlýmcýlara ve emeði geçenlere teþekkür ediyor saygýlar sunuyorum. Feyzullah KIYIKLIK Baðcýlar Belediye Baþkaný

4 Gündem Kentte Yaþama Bilinci ve Sorumluluðu Açýsýndan Sosyal Deðerlerimizin Rolü Yer Baðcýlar Belediyesi Halk Sarayý Yeni Mahalle, Dökümcüler Cad. No:8 BAÐCILAR Tarih 25 Nisan 2007 (Çarþamba) Saat Kokteyl: 17:30 Program: 18:00 Yemek: 20:30

5

6 Kerim AYTEKÝN Divan Baþkaný Hayýrlý akþamlar diliyoruz. Kent Konseyi, yahut Ýstiþare Toplantýmýzýn bugün 34. sünü icra edeceðiz inþaallah. Hayýrlý neticeler almamýzý diliyoruz. Efendim hemen kýsaca programýn akýþýný arzetmek istiyorum. Her zaman olduðu gibi bir açýþ konuþmamýz olacak baþkanýmýz tarafýndan. Sonra uzman konuþmacýmýz araþtýrmacý yazar, Sayýn Mustafa Armaðan Bey, konuyla ilgili, gündemle ilgili bizi bilgilendirecek. Daha sonra katýlýmcýlarýn þahýslarý adýna söz almalarýna sýra gelecek. Sonra katýlan siyasi partilerimize söz vereceðiz. Sonunda bir deðerlendirme konuþmasý ve sanýyorum ufak bir CD gösterimiz olacak. Ve böylece toplantýmýzý bitirmiþ olacaðýz. Planýmýz 2 veya 2.5 saatte bitirmek ve yemek saatine kadar programý icra etmek. Toplantýdan sonra yine bir yemek ikramýmýz var. Bunu özellikle vurguluyoruz. Ýkramý almadan kimsenin ayrýlmamasýný rica ediyoruz. Þimdi açýþ konuþmasýný yapmak üzere Sayýn Baþkanýmýz Feyzullah Kýyýklýk Beyi davet ediyorum. Buyurun efendim. 6 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

7 Feyzullah KIYIKLIK Baðcýlar Belediye Baþkaný Sayýn Divan, Saygýdeðer Kaymakamýmýz, birim müdürlerimiz, okul müdürlerimiz, öðretmenlerimiz, öðrencilerimiz, mahallelerden gelen halk temsilcilerimiz, siyasi partilerimizin baþkanlarý, meclis üyelerimiz, hanýmefendiler, beyefendiler ve Saygýdeðer Mustafa Armaðan Bey hepiniz hoþgeldiniz, sefalar getirdiniz. Önce özür dileyeyim. Anadolu da, çocuklarýmýzla 4 gündür Kapadokya gezileri yapýlýyordu. Ýkisine ben de katýldým. Ama zannediyorum orada biraz soðuk almýþýz. Rahatsýz edersem þimdiden kusura bakmayýn. Deðerli arkadaþlar, bizim halk meclislerimiz ve onun aslýnda bir özeti olan istiþare toplantýlarýmýz yýllardýr devam ediyor. Buradan biz çok þeyler öðrendik. Çok þeylerden haberdar olduk. Bir çok adýmlarýmýza burasý temel teþkil etti. Burasý ayný zamanda halkla da bir yüzleþme. Halkýn sorgulamasýna ve halkýn sizi hesaba çekmesine de bir fýrsat verir. Belki biraz zor gibi ama bana göre çok güzel bir þey. Siz kendinizi hatalarýnýzla, sevaplarýnýzla burada görebiliyorsunuz. Ve bunda samimiyim. Biz sizlerden çok þey öðrendik. Hesabýn nasýl sorulduðunu öðrendik. Hesabý nasýl vermemiz gerektiðini öðrendik. Daha güzel þeyleri nasýl yapacaðýmýzý öðrendik. Çirkinliklerden nasýl uzak durabileceðimizi öðrendik. Yani bir çok þeyler öðrendik, öðrenmeye de devam ediyoruz. Kent Konseyi, artýk kanunlaþtý. Ama biz bugün 34. sünü yapýyoruz. Yani Baðcýlar Belediyesi olarak, Baðcýlar halký olarak kanunlarýn da biraz 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 7

8 önündeyiz. Bunu da hepimiz adýna gururlanarak çok rahat söyleyebilirim Bugünkü Kent Konseyi mizin konusu; Þehirlileþme ve þehirlileþmede, þehirli hayatýný yaþamada deðerlerimizin, manevi ve sosyal deðerlerimizin etkisi. Bununla ilgili sizinle görüþ alýþveriþinde bulunacaðýz. Tabi bu arada her mahalleden gelen temsilcilerimiz, okullarýmýz, diðer insanlarýmýz belediyeyle ilgili ikazlarý vesairesi varsa onlarý bildiriyorlar. Biliyorsunuz bizim 3 þeye mutacýz diye bir sloganýmýz var. Bunu her toplantýda söylüyoruz. 1- Akla, 2- Ýkaza(Yani uyarýya) 3- Dua ya Bunlarý burada hep görmek istiyoruz. Ve burada bunlarý yaþamak istiyoruz. Nasip olursa, kapanýþ konuþmasýný yaparken, hatalarýmýzý ve sevaplarýmýzý, yanlýþlýklarýmýzý ve güzelliklerimizi de yine size göstereceðiz. Bundan sonra kent konseylerinin 5-10 dakikasý, halk olarak, belediye olarak neleri yanlýþ yapýyoruz, neleri güzel yapýyoruz, onlarý da, çektiðimiz günlük fotoðraflarla sizlerle birlikte paylaþmak istiyoruz. Yani hayatýmýzý bir nevi yeniden böyle þerit gibi gözümüzün önünden geçirip, A!.. bunu yaptýk mý biz veya Bunu niye yaptýk veya bunu güzel yapmýþýz gibi. Kendi muhasebimizi de yapmamýzý istiyorum. Geçen konseyde, bu konuda güzel bir sunum olmuþtu. Bunu artýk hep tekrar edeceðiz. Güzeldi ama, çok güzel þeyler yapmýyoruz. Yanlýþ þeylerimiz de oluyor. Bunlarý da burada göreceðiz. Ama asýl bütün bu toplantýnýn bugünkü konusu; Þehirlileþmedeki hem sosyal, hem de manevi deðerlerimizin rolünü inþaallah hep birlikte burada gözden geçireceðiz, sizlerin bu konudaki bilgilerini, fikirlerini alacaðýz. Niye bunlara geldik? Þunun için söylüyorum; Siz fiziki bazý þeyleri çok rahat yapabilirsiniz. Ama bununla þehir bitmiyor. Þehirlileþme de olmuyor. Daha baþka þeyler katmanýz gerekiyor. Sizin kalbinizden, beyninizden, ruhunuzdan bir þeyler katmanýz gerekiyor. Bunlarýn yürümesi ve bunlarýn iyi kullanýlmasý, bunlarýn deðerinin bilinebilmesi için. Çok güzel asfalt döküyorsunuz. Teknik olarak iþte Dört dörtlük diyorsunuz. Ama orada þehirlileþmeyi henüz tamamlamamýþ insanlar olursa yanlýþ yapýyorlar. Ve insanlarýn faydasý için yapýlmýþ þey bu sefer zararlarýna dönmeye baþlýyor. Ýnsanlar orada can vermeye baþlýyor. Biz bunu ilk yýllarda çok yaþadýk. Ve maalesef bütün halk Baþkaným buralara engeller yapýn yoksa hepimiz telef olacaðýz dediler. Bazan yaptýðýmýz yanlýþlarýn farkýna da varmýyoruz. Þoförüm ve Özel Kalemim hatýrlayacaklar; Geçen gün arabamla gidiyorum. Adam minübüse binmiþ, hanýmýyla kendisi, kucaðýnda da 5 yaþýndaki çocuk, ona direksiyon öðretiyor. Çocuk bir saða gidiyor, bir sola, minübüsle. 5 yaþýndaki çocuðu siz direksiyonun baþýna oturtursanýz ve bunu da sokakta yaptýrýrsanýz, biraz aklý erince, siz de dikkatli bir insan olmadýðýnýz için, çok rahat sizin anahtarýnýzý alýr, sizden gizli, siz otururken çýkar ve mahallede bir çok sýkýntýlara sebep olabilir. Bundan iki yýl önce bir otomobili 8 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

9 durdurduðumda 3 tane çocuk, bir tane de direksiyornda 13 yaþýnda bir çocuk. Ve þunu diyor; Amca size ne, benim arabamý ben verdim.. Ýþte bunlarý bizim artýk geçmemiz lazým. Bunlarý aþmamýz lazým. Bir kere þehirli olmak Size ne!.. sözünü bize yasaklýyor. Çünkü; Birlikte yaþýyoruz burada. Bunu söyleme hakkýna sahip deðiliz. Yani istediðimiz gibi baðýra baðýra konuþamayýz. Ben çobanlýk yaptým. Ta 1000 metre, 2 bin metre, 3 bin metre uzaktaki insanlara sesini en iyi ulaþtýran çobandým. Ama burada öyle baðýramazsýnýz ki. Överler iþte; Falanca çoban öyle güzel ýslýk çalýyor ki, deee bilmem neredeki adamlarý haberdar ediyor Belki orada o çok güzel bir þeydi. Ama burada o ýslýðý da çalamazsýnýz. Ama maalesef burada da baþka bir þey yapýyoruz. Bazý kavþaklarda durduðumuz zaman, yandaki arabanýn müzik sesinden kulaklarýmýz bazen çok rahat patlayacak þekle gelebiliyor. Burada bunu tartýþacaðýz ve þehirleþmeyi, þehirlileþmenin gereklerini ve bizim çok güzel inanç silsilemiz var, sosyal deðerlerimiz var. Bunlarýn þehirleþmedeki rollerini konuþacaðýz. Ben önce þunu söyleyeyim; Son Resul Hz. Muhammed (A.S.) hep medeniyeti emretmiþ. Ýlk idari sistemini kendine göre tesis ettiði þehre hicret eder etmez, þehrin Yesrip olan ismine, Buranýn adý bundan sonra Medine demiþ. Orada oturanlara da medenî denmiþ. Onun için aslýnda biz eðer inancýmýzý çok iyi yaþýyan topluluklar olduðumuzu iddia ediyorsak -ki öyle iddia ediyoruz- bizim þehirleþmenin en uç noktasýnda olmamýz lazým. Ve bizden karýnca bile rahatsýz olmamasý lazým. Çünkü; Bizde öyle güzel prensipler var ki; Kendin için istediðini veya istemediðini komþusu için istemek veya istememek inancýn da ölçüsü olmuþ bizde. Nefret deðil, sevgi imanýn ölçüsü olmuþ. Bunlarý inþaallah burada göreceðiz. Bunlara çok ihtiyacýmýz var. Bir arada yaþýyoruz. Komþuluk iliþkilerimize veya Bana dokunmayan yýlan bin yýl yaþasýn gibi saçmalýklarýn sosyal hayatýmýzdaki tatbikatlarýna, bunlardan vazgeçmelere çok büyük ihtiyacýmýz var. Veya Sana ne sözünün söylenmemesine çok büyük ihtiyacýmýz var. Bazan insanlar geliyor,..sayýn baþkaným, apartmanýmýzýn þu derdi var, ama kimse buna katýlmýyor, söylediðimiz zaman da bize hakaret ediyorlar.. diyorlar. Ortak yaþama ayak uydurma. Öyle, herkesin istediði gibi yaþayacaðý dünya, dünya olmaktan zaten çýkar. O zaman hiç kimse yaþayamaz. Eðer þu yollardaki gidiþlerin saðdan, geliþlerin soldan olduðu bir trafik olmasa acaba ne olur? Yollarda bile. Halbuki, benim önderim diyor ki; Yolda gelip geçenlerin geliþ gidiþlerine mani olmamak için, Yolda namaz bile kýlamazsýnýz.. diyor. En büyük ibadetlerden birisini yolda yaptýrmýyor. Ama biz çok rahat yollarý satacaðýmýz emtia ile, mallarla doldurabiliyoruz. Veya arabamýzý yola çok rahat parkedip, evimize rahatça çýkabiliyoruz. Acaba orada bir kul hakký var mý? Bunlarý da düþünmek zorundayýz. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 9

10 Ben Belediye Baþkanýnýzým. Þahsen, arabalarýný yollara park edenlerden öbür dünyada, Belediye Baþkaný olarak hakkým varsa isteyeceðim. Medeni ülkelerde dünyada iken de istiyor Belediye Baþkanlarý. Avrupa yý az çok görenler bilirler; Park etme serbestisi olmayan bir yere katiyyen park edemezsiniz. Arabanýz gider, siz de gidersiniz. Ama biz bu tip arabalarýn trafik tarafýndan kaldýrýlmasý esnasýnda onlara ne hakaretler yapýldýðýný biliyoruz. Ben 5-6 gün bir mahallede oturdum. Çocuðum orada okurken sýk sýk gidiyordum. Sadece sakatlarýn araçlarýnýn park etmesi için, sakat aracý park yeri var. 6 gün durdum. Hiç bir araba gelip oraya park etmedi arkadaþlar. Yahu nasýl olsa burada hiç sakat yok, arabasýnýn parkýna gerek yok, ben buraya arabamý park edeyim diyen olmadý. Ben bazen inancýmýzla inançlarýný da karþýlaþtýrmak zorunda kaldým. Yani yaþayýþ bakýmýndan. Ve kamu malýna dikkat etmek, kamu malýný iyi kullanmak, komþusu açken tok yatmamak, hiç bir þeyi israf etmemek, bilhassa su ve toprak. En çok deðerini bilmeden yok ettiðimiz þey; Tabiattaki aðaçlar, bitkiler, toprak ve su. Ben her zaman söylüyorum. Arkadaþlar, binalarý her zaman yapabilirsiniz. Ama bir bitki yetiþmesi için gerekli toprak en az bir milyon yýlda oluþuyormuþ. Kaldýrýnca bitti iþte bir daha. Toprak da yok Naib Bey. Toprak da bir daha yok. Sokaklarda bakýyorum çocuklar toplu halde gezmeye baþladýlar. Bu neticede Getto laþmaya sebep olacaktýr. Buna da mutlaka bir çare bulmamýz lazým. Bunun için de okul ve okullaþmayý ve eðitimi çok önemli sayýyorum. 10 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

11 Yani kýsacasý arkadaþlar; Ýþimiz hem çok kolay, hem de böyle dikkat etmezsek çok zor. Gelin ben kolayý tercih edelim diyorum. Siz de bunu tercih ettiðiniz için bugün bu toplantýmýza geldiniz. Biz hergün yeni, güzel sayfalar açabiliriz. Tertemiz. Ve çok da rahat yaþayabiliriz. Ben hep þunu düþündüm; Mutlu olmak çok kolay, mutsuz olmak çok zor. Biz kolayý her zaman tercih etmeliyiz diye düþünüyorum ve toplantýmýza gelen herkese çok teþekkür ediyorum. Hele ki geldiniz, hoþgeldiniz. Ve gelmeyenlere de açýkçasý biraz kýzýyorum. Herhalde ona da hakkým vardýr diye zannediyorum. Sosyalleþmek bir yerde de bir araya gelip dertleþmektir. Bugün dertleþeceðiz. Bizi sorgulayacaksýnýz. Ben de bazen sizi sorgulayacaðým. Mahkeme karþýlýklý olur, tek tarflý olmaz. Hepinize hayýrlý günler diliyorum, hayýrlý yýllar diliyorum. Bugünler gerçekten güzel günler. Türkiye de sivilleþme ve demokratikleþmede çok güzel geliþmeler oluyor. Ýnþaallah, belki, 5. sivil Cumhurbaþkanýmýzý seçeceðiz. Bu da güzel bir þey. Artýk, ihtilallerden sonra Cumhurbaþkaný seçmek yerine halkýn kendi iradesine uygun Cumhurbaþkanlarýný seçme dönemine Türkiye girdi. Bu da güzel bir þey. Güzel geliþme. Açýkçasý; Ben gelecekten çok umutluyum. Türkiye bana göre çok hýzlý güzelliðe doðru koþuyor. Allah bu konuda önümüze engel çýkaranlara hiç bir fýrsat vermesin diyorum. Hepizi sevgi ve saygýyla selamlýyorum. Kerim AYTEKÝN Divan Baþkaný Sayýn Baþkanýmýza teþekkür ediyoruz. Baðcýlar Kaymakamýmýz sayýn Ýrfan Balkanlýoðlu Beyefendiyi davet ediyorum. Buyurun efendim. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 11

12 Ýrfan BALKANLIOÐLU Baðcýlar Kaymakamý Deðerli Baþkaným, kýymetli misafirler, hepinizi saygýyla selamlýyorum. Baþkan gibi tek tek sayamýyorum. Çünkü arada unuttuklarým oluyor. Baþkan bu konuda ihtisas sahibi. Soradan beni söylemediniz diye gücenenler olabilir. Bu yüzden toptancý bir yaklaþýmla selamlýyorum. Deðerli arkadaþlar, Kent Konseyi istiþare toplantýlarý gerçekten demokrasi için, yönetimin halka yayýlmasý için çok önemli bir hak. Sizlerin hakkýnýz. Yýllardýr bu hak maalesef verilmedi. Verilmemesi de talep edilmedi. Bizde genelde her türlü haklar yukardan bahþedilmiþ. Bir mücadele neticesi insanlar haklarýna kavuþmadýklarý için kýymeti de olmamýþ. Sendika, siyasi parti, çok parti, oy hakký, seçme seçilme hakký gibi bütün þeyler, kadýn haklarý yukarýdan bahþedilmiþtir. Mücadele neticesinde ulaþýlmamýþ. Bu nedenle katýlým az, katýlanlar da fikirlerini söylemekten uzak. Fikrini söyleyenler de maalesef diþe dokunur bir þey söyleyemiyorlar. Bunda tabii kabahatin bir bölümü de yýllardýr bizi idare edenlerde diyelim. Ben Muþ- Malazgirt te çalýþýrken yýllarýydý. Ta o zaman Ýlçe Konseyleri, Ýlçe Meclisleri, Ýl Meclisleri oluþturulmuþtu. Bütün daire amirleri, bütün muhtarlar, vatandaþlar, ileri gelenler, sivil toplum örgütleri, belediyeler, belde baþkanlarý, toplanýp o ilçenin genel yönetimi, aksýyan yönler, bunlarý ele alýp, bunlarý da bir karar haline getirip, çözüm için üst mercilere iletme konusunda emir gelmiþti bize. Her üç ayda bir bunu yapmak zorundaydýk. 3 aylýk periyodlarla toplandýk, ilk toplantýmýzda herkes talepte bulundu. Ýþte, köyümüzün yolu berbat yol istiyoruz, suyumuz yok su istiyoruz, okulumuz yok okul istiyoruz. Hep talepler, hep talepler. Yazdýk, not aldýk. Üst mercilere 12 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

13 þu talepler var diye bildirdik. 3 ay sonra bir daha toplandýk. Evet söz almak isteyenler; Vatandaþlar söz aldý; Köyümüzün yolu yok demiþtik, hiç hareket yok. Okul istemiþtik gelmedi Gene not aldýk, bir daha yazdýk. 3 ay sonra bir daha toplandýk. Gene benzeri talepler. Hiç bir hareket yok yukarýdan. Ondan sonra artýk insanlarý toplamak için biz mahcup olmaya baþladýk. Sonra toplamamaya baþladýk. Evrak üzerinde yazar olduk. Ýþte, toplanýldý, þunlar þunlar talep edildi, karar verildi. Yazýp gönderiyorduk yukarýya. Bir sene falan da öyle evrak üzerinde toplandýk gönderdik. Sonra göndermemeye baþladýk. Onlar da istemediler, niye evrak gelmedi diye. Mevzuat hâlâ yürürlükte. Ancak, hâlâ hiç kimse bizden niye toplanmýyorsunuz diye sormuyor. Biz de yazmýyoruz. Demek ki, marifet iltifata tâbi. Þimdi burada sevindirici olan; Sizlerin görüþ ve önerilerinizi dikkate alan, bütçesiyle ve imkânlarýyla destekleyen bir yönetim var. Ve bu iþte öncü ve önder durumunda. Hakikaten belediye mevzuatýna da girdi bu olay. Artýk, bütün belediyeler için kanuni bir zorunluluk halini aldý. Artýk baþkanlar bir nevi, dilediðini dilediði þekilde yapma hürriyetinden yoksun kaldýlar. Sizler buralarda bir nevi denetleyici ve öneri getirici, takip edici durumundasýnýz. Ýþte Sayýn Baþkaným geçen Kent Konseyi toplantýsýnda þu önerilerde bulunduk, ancak bu toplantýda bakýyorum hiç bir hareket yok demek þansýnýz var. O bakýmdan aktif katýlýmcý olmanýz gerekir. Bu hakkýnýzý iyi bir þekilde ve yerinde kullanmanýzda sayýsýz faydalar var. Bu size yüklenen bir angarya deðil, size, yaþadýðýnýz çevre konusunda duyarlý olmanýz ve yönetimde sizin de söz sahibi olmanýz bakýmýndan çok önemli bir hak. Bunu layýký vechile kullanmanýz lazým. Þimdi Baþkan özürlüler konusunda çok güzel çalýþmalar yapýyor. Ben özürlülere saygý anlamýnda bir markete park edecektim. Hiç bir yerde boþ yer yok. Bir özürlü yeri var, þöyle bir yeltendim, baktým þu yazýyor; Yerimi almaya kalkýþýyorsun, sakatlýðýmý da alýr mýsýn? Böyle yazýyordu. Onu görünce irkildim, park etmekten vazgeçtim. Hakikaten, özürlülere saygý gösterme noktasýnda pek çok eksiðimiz var. Elinde bir imkân olan insanlarýn bu özür durumunu sadece o kahrý, o mihneti çeken aileye yüklememesi, bu insanlara toplum olarak bizim de omuz vermemiz, destek olmamýz gerekir. Burada özürlüler konusunda çok baþarýlý çalýþmalar var. Bu konuda Belediye ye görüþ ve önerilerinizle, gönüllülükle destek olmanýz gerekir. Yoksul insanlara çok büyük hizmetler var. Giysi bulamayanlara giysi veriliyor. Orada gönüllü yardýmcý elemanlara ihtiyaç var. Fakirlerin tespiti, o giysilerin ütülenip tasnif edilmesi ve hak sahiplerine daðýtýlmasý yolunda gönüllülere ihtiyaç var. Belediye nin bu konuda tesisleri var. Çoðunuzun haberi bile yoktur. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 13

14 Çevre konusunda çok büyük çalýþmalar var. Ýnsan çevresiyle ayakta kalabilir. Çevre yoksa insan da yok. Bugün yeryüzünde binlerce hayvan ve bitki türü bir daha geri gelmemek üzere veda ettiler bizlere. Bunlarýn sayýsý gittikçe de artýyor. En sonunda bu zincir bize de ulaþacak. Biz de bu dünyaya veda edeceðiz. O yüzden önlemimizi önceden almak ve sýký davranmak zorundayýz. Bu konuda da belediyenin çok büyük çalýþmalarý var. En azýndan çöplerimizi yeniden ekonomiye kazandýrma noktasýnda gayretleri var. Çevre temizliði konusunda çalýþmalarý var. Öðrencilerimize ve halkýmýza çevre bilinci aþýlamaya çalýþýyor. Bu konuda da desteðiniz çok yerinde olacaktýr. Benim bir çýrpýda sayabildiðim bir kaç çalýþma bunlar. Çok önemli. Daha yüzlerce çalýþma türleri var. Bütün bu çalýþmalarda, herhangi bir siyasi parti farký gözetmeksizin gönüllülük esasýna göre görev alabilirsiniz. Yurt dýþýnda gönüllülük çok önemli. Çok fazla insanlar beþ on çeþit sivil toplum örgütüne üye. Pek çok konuda gönüllü çalýþýyorlar. Mesai saatleri dýþýnda, emekli insanlar, genç insanlar her konuda gönüllü. Bu konuda biz biraz zayýf kalýyoruz. Komþuluk iliþkilerinde olsun. Hayýrlý hizmetlerde gönüllü olma konusunda olsun. Bu konuda elinizde çok geniþ imkânlar var. Belediye ye gelip, bizlerle, belediyeyle gönüllü çalýþabilirsiniz. Bu platformda serbestçe görüþlerinizi dile getireceðinizden eminim. Bu toplantýyý hazýrlayan, sizleri buraya çaðýran ve güzelce de karnýmýzý doyuracak olan belediyeye ve çalýþanlarýna çok teþekkür ediyor ve hepinize saygýlar sunuyorum. Kerim AYTEKÝN Divan Baþkaný Sayýn Kaymakamýmýza biz de teþekkür ediyoruz efendim. Evet, þimdi bu Kentte yaþama bilinci ve sorumluluðu açýsýndan sosyal deðerlerimizin rolü konusunda konuþacak olan uzman konuþmacýmýz Araþtýrmacý Yazar Sayýn Mustafa Armaðan,. Buyurun efendim. 14 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

15 Mustafa ARMAÐAN Araþtýrmacý-Yazar Ben 3. konuþmacý olduðuma göre biraz daha toptan ifade etmek zaruretinde bulunuyorum. Onun için hepinizi, Tüm Baðcýlar halkýný ve yöneticilerini gönülden selamlýyarak konuþmama baþlamak istiyorum. Hoþgeldiniz. Bugün, ana konumuz olan; Kentte yaþama bilinci ve sorumluluðu açýsýndan sosyal deðerlerimizin rolü meselesini, tabii ki, zamanýmýz çok sýnýrlý olduðu için bazý ana baþlýklar halinde ifade ederek, meseleyi hem þehircilik baðlamýnda, hem de bizim bu gün içinde yaþadýðýmýz toplumun, yaþadýðýmýz çevrenin nasýl daha iyi hale gelebileceði noktasýnda bazý uyarýlarda, bazý açýklamalarda bulunmak istiyorum. Özellikle þunu söyleyeyim ki, Balkan Harbi yýllarýnda yýllarýnda Türkiye ye gelmiþ olan bir büyük mimar var. 20. Yüzyýlýn en büyük mimarlarýndan birisi. Le Corbusier diye biri. Bu adam, Balkan savaþý yýllarýnda bütün Balkanlar, Ýstanbul a akmýþ, Anadolu ya akmýþ, milyonlarca insan Anadolu ya ve Ýstanbul a doluþmuþ. Periþanlýk ve sefalet içerisinde bir Türkiye. Fakat, bu Türkiye yi gelip gördüðü zaman aynen þunu söylüyor. Ýstanbul bir cennet bahçesi, Newyork bir taþ ocaðý. Newyork da 1913 ün Newyork uyla Ýstanbul u kýyasladýðý zaman Le Corbusier, 20. Yüzyýlýn 5 büyük mimarýndan birisi bu. Ýstanbul bir cennet bahçesidir, Newyork bir taþ ocaðýdýr diyor. Ve Osmanlýlar bina yaptýklarý yere aðaç dikerler, oysa biz binayý yapmak için aðaçlarý söküyoruz diyor. O yýllarda Batý ile aramýzdaki farký çok güzel ifade ediyor. Osmanlýlar her evin yanýna aðaç dikerler, biz ise ev yapmak için aðacý kesiyoruz, aðaç söküyoruz Galiba 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 15

16 bugün rollerimiz biraz deðiþti. Yani, 1913 ten 2007 ye geldiðimizde roller deðiþti. Bugün bir Avrupa þehrine gittiðimiz zaman evlerin yanlarýnda, yol boylarýnda dikilmiþ aðaçlarý görüyoruz, ama maalesef yeni kurulan þehirlerdeki, eski þehirlerimizdeki aðaçlarý da maalesef koruyamadýðýmýz gibi, bir de ev yapmak için bu aðaç katliamýný gözümüzü kýrpmadan gerçekleþtirebiliyoruz. Peki ne deðiþti? 1913 ten 2007 ye bu toplum nasýl bir dönüþümden geçti, nasýl bir deðiþim geçirdi? Her halde hepimizin kafasýný kurcalayan, hepimizin kafasýna takýlan mesele bu. Nasýl oluyor da, o belki de millî geliri 100 dolar, 150 dolar civarýnda seyreden insanlar þehirlerini bir cennet bahçesi haline getirebiliyorlardý? Ama bugün bizim 5000 dolar mý oldu, iþte 6000 dolar neyse. Ama yaþadýðýmýz çevrede bakýyoruz ki, o okuma yazma bilmeyen, o fakir fukara, yoksulluk içerisinde, teknolojiden bizim kadar nasiplenmeyen atalarýmýzýn meydana getirdiði þehirleri ancak kartpostallardan, ancak eski fotoðraflardan imrenerek, gýbta ederek, týpký o yabancý mimarýn yaptýðý gibi seyrediyor ve hayýflanýyoruz. Acaba niye bu problemleri biz bugün yaþýyoruz? Sanki yeni þehirleþiyoruz gibi, sanki þehirleþmeyi yeni öðreniyormuþuz gibi acemiliðimize þaþýyoruz. Hakikaten acaba ne deðiþti? Az önce Sayýn Kaymakam Bey özellikle örgütlü toplum olma meselesi üzerinde durdu ki, bence meselenin bam teli burasý. Bugün Amerika'da baþkan seçimlerine eðer % 40 katýlým olursa öpüp de baþlarýna koyuyorlar. Yani, seçimde % 40 seçmen gidip de oy kullanýrsa, Ooo! Büyük katýlým oldu diye düþünüyorlar. Hiç kimse Yahu niye bu % 80, % 90 olmadý? Bizim demokrasimiz acaba kötü gidiyor da, toplum bu demokrasimize güvenmiyor diye sormuyor. Niye % 40 orada demokrasinin geliþmesi için, demokrasinin iþlemesi için yeterli, hatta kafi görülüyor? Çünkü; Amerika örgütlü bir toplum. Mesela; bir tüketici örgütü, Ralph Nader diye meþhur bir adam var. Tüketici örgütü, benim takip ettiðim yýllarda, yani 80 li yýllarda 16 milyon üyesi var. Ve bunlar aktif üye. Yani bir tüketici derneðinde 16 milyon aidat ödeyen, toplantýlarýna katýlan, yürüyüþlerine mitinglerine katýlan 16 milyon üyeye sahip. Bunun gibi daha milyonlarca dernek, kuruluþ, sürekli hareket halinde. Bakýn Irak ta çocuðunun öldürülmesi olayýna tepki gösteren bir kadýnýn mücadelesini görüyorsunuz deðil mi? Peþine onbinlerce insaný kattý. Mitingler yapýyor. Sadece bu benim çocuðumun meselesi deðil, bu milletin çocuklarýnýn boþu boþuna Irak ta heder edilmesine karþý mücadele bayraðý açtý. Gidiyor Beyaz Saray ýn yanýnda konuþuyor, yani tutukluyorlar, þu oluyor bu oluyor, ama kadýn mücadeleyi býrakmýyor. Þimdi bu nedir? Demek ki, haklarýný sonuna kadar istiyor. Tabii ki, kanuni olarak. Yasa dýþýna çýkmadan, kanunlar dairesinde sonuna kadar mücadele 16 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

17 ediyorlar. Þimdi, bu noktaya gelebilmek için çok çalýþmak gerekiyor ama, eski þehirlerimizin neden baþarýlý olduðunu, neden o güzel sokaklarýn, evlerin, temiz ortamlarýn var olduðunu bilmek için de, o þehirlerde belli örgütler, sivil örgütlenmeler olduðunu bilmemiz lazým. Mesela bir mahalle örgütü. Bunlar belki çok baþkaný olan, iþte idare meclisi olan kuruluþlar deðil. Ama bir mahalle, muhtar, imam, bekçi ve ihtiyar heyetiyle birlikte, bir nevi atom gibi, toplumun atomu gibi kendi içinde örgütlenmiþ bir yapýydý. Yani, yapý, çöplerin temizlenmesinden, mahalle çocuklarýnýn sorunlarýna kadar bir çok meseleyle ilgilenmekteydi. Mesela: Mahalle bekçisinin maaþýný devlet vermezdi Osmanlý da. Cumhuriyet döneminde 1930 daki Mahalli Ýdareler Reformundan sonra devlet bekçilere maaþ ödemeye baþladý. Mahalle halký kendi arasýndan para toplar, bazan bu aynîdir, aynî yardým yapýlýr, bazan nakdî yardým yapýlýr. Bekçi bu þekilde istihdam edilir. Ýmam bu þekilde istihdam edilir. Mahalle bir bakýma, eskiden kapýlarý da varmýþ mahallelerin, þimdiki siteler gibi. Akþam Kapýlarýný kapatýr, kendi içinde bir dünya haline gelirmiþ yýllarýnda yapýlan bu deðiþiklik karþýsýnda, Mimar Turgut Cansever çocukluðunda, 1928 yýlýný hatýrlýyor. Diyor ki; Bursa da bir mahallede oturuyorduk. Ve kendi babasý da Türk Ocaðý'nýn kurucularýndan Dr. Ferit Cansever. Yani Ziya Gökalp lerin falan arkadaþý. Sonradan aralarýnda anlaþmazlýk çýkmýþ. Ýþte, Belediyeler Kanunu çýkýnca, Bekçinin maaþýný devlet verecek, Ýmamýn maaþýný devlet verecek, muhtarýn maaþýný devlet verecek. Bu kanun çýktýktan sonra bizim ev dolup taþýyordu diyor. Mahalle halký günlerce gelip gittiler. Ben o zaman 7-8 yaþlarýnda çocuktum. Ýnsanlar aðlýyordu diyor. Babama rica ediyorlardý. Sizin Ankara da tanýdýklarýnýz var, gidin bu yanlýþý düzelttirin, biz bekçimizin maaþýný vermezsek, biz imamýzýn maaþýný vermezsek, muhtarýmýza biz bakýp yetiþtiremezsek, onun bakýmýný yapamazsak kimsenin yüzüne bakamayýz. Lütfen, bunda bir yanlýþlýk var. Bunu düzeltin diye gelip babama ricada bulunuyorlardý yaþlý baþlý insanlar göz yaþlarý dökerek diyor. Ýþte bu toplumda böyle bir örgütlenme modeli, daha doðrusu örgütlenme geleneði vardý. Sadece tabi ki mahalle teþkilatýnda deðil, ayný zamanda, iþte 1840 lardan itibaren Ýl Genel Meclisi, Ýlçe Genel Meclisi v.s. uygulamalarla Türkiye de yerel yönetimler geleneði baþlamýþtý. Hatta bazý bölgelerde. Mesela bunlarýn baþkanlarý Ermeni, Rum v.s. de olabiliyordu. Yani, Osmanlý da, biliyorsunuz o noktalar bugünkü ortamdan çok farklý. Þimdi, demek ki, Vakýflar, Loncalar, bütün bunlarla birlikte toplum aslýnda kendi kendisini yönetebilen bir yapýdaydý. Yani o zaman, mesela Belediye Baþkanlýðý diye ayrý bir makamýn olmayýþýný bugün bir eksiklik olarak görüyorlar. Halbuki, evet Kadý bir nevi belediye baþkanlýðý yapardý ama, 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 17

18 Kadý nýn, Belediye Baþkanýnýn yapmasý gereken bir çok iþi vakýflar yürütüyordu. Mesela; Su iþlerini, yol iþlerini, hayýr iþlerini vakýflar eliyle yapýyordu. Bunlar da sivil kuruluþlardý. Yani, insanlarýn kendi ceplerinden topluma vakfettikleri paralarla bu çalýþmalar yapýlmaktaydý. Onun için biz geçmiþteki bu örgütlenmiþlik geleneðimizi son dönemde, özellikle bu ulus devlet kurulmasý sürecinde kaybettik. Çünkü; Ulus devlet, bütün dünyada olduðu gibi bütün yetkileri ve sorumluluklarý kendisine baðlayan bir geleneði oluþturuyordu. Batý da bu þekilde oldu. Ama, özellikle 2. Dünya Savaþý ndan sonra dünyada bir çok þey deðiþti. Bir çok þeyin artýk toplumla beraber, toplumun raðmýna, toplumun karþýtý bir anlayýþla deðil, toplumla beraber yapýlmasýnýn en iyi çare olacaðý kanaatine varýldý. Bugünkü Batý'da bunu görebiliyoruz. Görebiliyoruz ama, bu sadece Batý'da geçerli bir uygulama deðil, aslýnda bugün geliþmiþ dediðimiz, mesela; Bir Uzakdoðu, bir Japonya, Tayvan, Tayland gibi, yani Asya Kaplanlarý dediðimiz ülkelerde de geçerli bir uygulama. Yani, insanlar orada da, þehre katýlma, þehrin bir parçasý olma bilincini geliþtirmiþ durumdalar. Mesela; Bugün hakikaten, Allah korusun, ufak bir deprem oluyor, insanlar camdan atlýyor, pencereden atlýyor, sokaklarda birbirini ezmeye baþlýyor. Yani bu bir panik duygusu ve kendimizden emin olamayýþ, oturduðumuz binalardan emin olamayýþýmýzý gösteren bir örnek. Ben Tayvan da 7.6 lýk bir deprem yaþadým dostlar. Sokakta bir kiþi koþmadý. Kimse de kapýnýn önüne yýðýlmadý. Herkes evinde sonucu gayet emin bir þekilde bekledi. Ben gayr-i ihtiyari, hani Türkiye den gittiðim için Pencereyi açtým baktým. Dedim þimdi millet aþaðýda kýyamet olmuþtur, arabalara binmiþtir falan. Yok, hiç kimse istifini bozmuyor. Bu 7.6. Sürekli orada bu boyutta, bu büyüklükte depremler yaþanýyor. Yani ayný günlerde bir kaç kere daha oldu. Þimdi, bu toplum da toplum, bu toplum da insan. Onlarýn da iki gözü, iki eli var, bizim de. Acaba niçin biz onlar gibi emin olamýyoruz yaþadýðýmýz þehirlerden, yahutta çevremizden, baþka insanlardan, evimizi yapan insanlardan? Onlar nasýl emin olabiliyor? Hani Mehmet Akif'in Berlin'i gördükten sonra söylediði; Bizim dinimiz onlarýn dünyasý olmuþ, Onlarýn dini bizim dünyamýz olmuþ... diyor. Yani Dinimiz o kadar güzel ki, biz bunu uygulayamamýþýz, Almanlar almýþ bunu dünyaya tatbik etmiþ. Fakat, onlarýn dinleri yanlýþ. Biz de onlarýn dinlerini alýp dünyamýzý o þekilde kötü inþa etmiþiz Sözünü söylüyor. Þimdi, Görüntü göstermek istiyordum ama, herhalde arkadaþýmýz yardýmcý olabilirse onu göstereyim. Þimdi, bu noktalardan sonra þöyle bir açýlým yapalým; Bizim deðerlerimiz nelerdi? Bizim deðerlerimiz, bizim toplumsal ve tarihi deðerlerimiz nasýl þekillenmiþti? Þimdi, özellikle Baþkan Beyin bahsettiði nokta; Peygamber Efendimizin Mekke den Yesrib e hicretinden sonra o þehrin Medinetün 18 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

19 Nebi Peygamber þehri, Peygamber in Medinesi olarak bilindiðini biliyoruz. Fakat burada ince bir nokta daha var. O da nedir? Medine kelimesinin kökeni. Aslýnda bu Medine, medeniyet kelimesiyle de alakalý olmakla birlikte, deyn, yani borç kelimesiyle de alakalý. Yani, Medine; Aslýnda borçlanýlan yer manasýna da geliyor. Þimdi, þöyle düþünelim; Ben size karþý borçluyum. Siz de bana karþý borçlusunuz. Ne borçlusunuz? Aslýnda, ben size bir borç para versem, nasýl bana karþý bir minnet hissedeceksiniz, hep aklýnýzda ben olacaðým, yahu þu borcu nasýl ödesem, borcu acaba nasýl uzattýrsam, nasýl ertelettirsem diye düþüneceksiniz. Ayný þekilde iþte þehirde yaþamak, Medine de yaþamak da bir borçlanma iliþkisidir. Hepimiz bu þehirde yaþýyorsak birbirimize borçluyuz. Saygý borçluyuz, sevgi borçluyuz, ahbaplýk borçluyuz, yardýmlaþma borçluyuz. Bir sorun olduðu zaman birbirimizin yardýmýna koþmak borçluyuz. Dolayýsýyla, hep bir borçluluk iliþkisi içinde þehirde yaþadýðýmýza göre de, þehirde hiç kimse kendisini borçsuz, baþýna buyruk, kendi kafasýna göre yaþayamaz. Böyle bir durumda kendisini görme hakkýna sahip deðildir. Dolayýsýyla, Medine, evet medeniyetle iliþkilidir ama, ayný zamanda hepimizin birbirimize borçlu olduðumuzun bilinciyle yaþadýðýmýz mekan demektir. Þimdi Bakýn, o Le Corbusier in geldiði yýllarda, iþte bakýn bir Ýstanbul görüntüsü. (Slayt sunumunda perdedeki resim iþaret edilerek) Bakýn, bir tane çöp görebiliyor musunuz?. Bu fotoðraflarý biz çekmedik. Hani çekip de reklamýný yapalým deðil. Bunu Piyer Loti Ýstanbul a geldiði zaman iþte iki tane kadýn, kucaklarýnda kundak bebeðiyle bir yere gezmeye gidiyor ve sokaklarýn temizliðini görebiliyorsunuz. Bir de bu resim. Eyüp Sultan da çekilmiþ ve leyleklerle beraber bir hayat. Yaralý leylekler hasta ve Eyüplü o fakir fukara, gördüðünüz gibi esnaf onlara iþte bakmýþlar, yiyecek vermiþler, adeta kardeþ olmuþlar. Yani, tabiatla, çevreyle uyum iþte bu. Ýþte bunu ben yabancý bir topluluða gösterdiðim zaman adamlar bayýldýlar. Aman þunun CD sini bize verin memleketimize gittiðimizde gösterelim. Ama iþte bu hakikaten, Yani bizim gerçekten yapýmýzý, geçmiþimizi gösteren, iþte bakýn burada bir aðaç, çeþme, hayvan, insan. Bir arada yaþama dediðimiz olay ancak bu kadar güzel ifade edilebilir, bu kadar güzel bir þehir görüntüsü. Ýþte Eyüp ün görüntüsü ve dualarla açýlan bir kaç örnek. Evet, Bakýn bu da; Bir kurban Bayramýnýn arefe günü. Bakýn Kurbanlýða yapýlan muameleye. Þimdi bir de arabalarýn arkasýna, baðajlarda, sürükleyerek, boynuzlarýný kýrarak taþýdýðýmýz kurbanlara bakýn. Ýnsanla hayvan ancak bu kadar güzel bir araya getirilebilir. Ancak bu kadar bunlar nezih ve nazikane buluþturulabilir deðil mi? Bacaklarýný tutmuþ ve beraber gidiyorlar. Dolayýsýyla þimdi, son yýllarda elbette bir düzelme oldu. Kurban Bayramlarýnda artýk eskisi kadar kanlý görüntüler görmemekle birlikte, yine de eski kurbanlarý arýyoruz. Eski kurbanlarýn nasýl olduðunu merak ediyoruz. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 19

20 Ben Yusuf Ziya Ortaç ýn 1939 da yazdýðý bir yazýyý sizinle paylaþmak istiyorum da Türkiye nin elit kesiminin içine düþtüðü durum ve bugün..bu sene 25 yýl evvel babamla beraber ölen evimizin âdetlerinden birini diriltmek istedim. Kurban kesmek. Ýlk zorluk kurban almaktan baþladý. Ýstanbul'un bir kaç meydanýnda, yarý þaþkýn, yarý ukela saatlerce dolaþtýktan sonra þunu anladým; Sürüden bir koyun seçebilmek için babamýn alýþkan elleri lazýmmýþ. Çaresiz, iþi ihtiyar bir aile dostuma býraktým. Akþam üstü yüzüme þahin gözlerle bakan bir koyun çýkageldi. Fakat 25 yýl önceki gibi bir hamal sýrtýnda, nazlý nazlý kýrýtarak deðil, bir otomobil içinde þaþkýn þaþkýn sarsýlarak. Beylerbeyi ndeki dede yâdigârý evimize de deðil, Niþantaþý ndaki apartýmana. Ermeni kapýcý onu altýmýzdaki garaja çekti. Eskiden bahçemizin bir köþesine çaktýðýmýz sundurmaya baðlardýk. Ýçeriye seslendim. Hayvana biraz su getirin. Rum hizmetçi yüksek ökçeler üstünde kýrýtarak önüne bir küvet koydu. Vaktiyle bu suyu baþý namaz bezli, parmaklarý kýnalý nineler, içi sýrlý yeþil bir çanakla getirirlerdi. Hâlâ gözümün önünde. Otunu karþýsýna asar, arpasýný tahta bir ölçekle önüne koyardý. Þimdi Maçka bakkallarýnda bunlarýn adýný bilene bile raslamak mümkün deðil. Sabahleyin kapýmýzýn zilini bir oðlan çaldý. Kurban kesilecekmiþ. Bir anda o 25 yýl evveli düþündüm. Bayram Namazýndan çýkan babam Eðin li kasap Ali Aðayla beraber gelirdi. Ali Aða hâlâ gözümün önündedir. Þimdi eþine rastlayamadýðýmýz balta sakallý bir çýnar adam. Bir yandan beþ vakit abdestle aydýnlanmýþ kollarýný sývar, bir yandan býçaklarýný dizerdi. Kesmek için, yüzmek için ayrý ayrý, boy boy, biçim biçim býçaklar. Kimi siyah kulaklý, kimi beyaz. Ve üstlerinde tarihi harflerle kazýlmýþ birer imza. Hamel-i Þaban Usta, Hamel-i Ahmet Usta, Hamel-i Þahin Usta. Ötede, Türk sanatkârlarýnýn göz nurundan çiçekler açmýþ gümüþ buhurdanlarla öd aðaçlarýnýnýn dumandan selvileri tüterdi. Kurban kesmeden önce öd aðacý yakýlýrdý ki, o kan kokusu insanlarý tutmasýn, insanlarý etkilemesin diye. Ve kurban gözleri baðlý tertemiz bir çukura baþ eðerken Itrî'nin tekbiriyle ürperirdi. Geçen hafta Niþantaþý Apartmanýnýn moloz yýðýný aralýðýnda kesilen kurbansa bir sustalý çakýya boyun verirken, üst kattaki komþunun radyosu bir Arjantin tangosu çalýyordu. Meðer bu çeyrek asýr içinde ne kurbanlar vermiþiz 1939 da Cumhuriyet döneminin evet ne kurbanlar vermiþiz deðil mi? 1939 yýlýnda, bunun kitabýný bulup çýkarttým. Yusuf Ziya Ortaç ýn yazdýðý bu acý itiraf, gerçekten de bunu o sýrada itiraf etmek de kolay bir þey deðildir. Bize o günlerin havasýný yansýtýyor ama, o günlerde Türkiye nin seçkinlerinin içine düþtüðü bu durum, belki þimdilerde artýk halkýn da benzer bir ortamda kurban kesebilmesi gibi garip bir duruma dönüþtü. Yani, biz de artýk kurbanlarýmýzý biraz, Yusuf Ziya Ortaç ýn 1939 da yaþadýðý gibi kesmeye baþladýk. Çünkü: Kurban dediðimiz hadiseyle aramýzdaki o benlik iliþkisi, o 20 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

21 deruni iliþki büyük ölçüde ortadan kalktý. Evet, Belki kýsmen temizlik bakýmýndan düzeliyor, kýsmen hijyenik þartlarda yapýyoruz ama, burada kasdedilen ondan da öte bir þey. Yani kesilenin bizim varlýðýmýzla, bizim vücudumuzla o deruni alakasý, herhangi bir et yýðýný olmadýðýný bize hatýrlatýyor. Ve hakikaten böyle kaybettiðimiz o kadar önemli deðerler var ki, Bunlarý tek tek saymaya kalksak herhalde sabahý bulmamýz lazým. Onun için ben olabildiðince kýsa bir ufuk turu yapmak istiyorum bu deðerler üzerine. Bazý estanteneler sizlerle paylaþmak için bunlarý bir görelim istiyorum. Þimdi bu faslý noktalarken, benim çocukluðumda, yýllarýnda, Bursa'da büyüdüm, her ne kadar orada doðmadýysam da. Bir çýkmaz sokakta oturdum. Bilmiyorum bugün artýk çýkmaz sokaklar var mý Baðcýlar da? Artýk çok azaldý. Çünkü Çýkmaz sokak anlamsýz görünüyor bugünkü insanlara. Yani, sokak dediðin çýkar iþte, bir yere gidecek, çýkmayan bir sokaðýn manasý yok gözümüzde. Fakat ben o zamanlar, Bursa da 3 tane çýkmaz sokakta oturduðumuzu hatýrlýyorum. Ve bu çýkmaz sokaklar o kadar güzel bir mahalle ortamý bize saðlýyordu ki, adeta tek aile, tek bir aile imiþiz gibi burada yaþayabiliyorduk. Mesela; Bizim evin bahçesinde Dut aðacý, döngel þu bu olurdu. Bir baþka komþuda ne bileyim iþte mürdüm eriði olurdu. Baþkasýnda nar olur. Adeta her evin aðacý bütün mahalleye daðýlýrdý. Yani, bizim evin bahçesine komþular gelir, çarþaf getirirler, çýkar aðaca, sanki kendi aðaçlarýymýþ gibi dutu sallarlar, çarþaftan tepsiye toplarlar dutu ve giderler. Bu o kadar tabii bir þeydi ki, yani bu bizim aðacýmýz diye bir mefhum söz konusu deðildi. Yani, adeta bütün evlerin bahçeleri tek bir ortak bahçeymiþ gibi, ortak parkmýþ gibi düþünülürdü. Ve ben komþumuzun kapýsýný çalýp, aðacýnýzdan erik toplamak istiyorum dediðim zaman, insanlar yani, bunun ne iþi var, zamaný mý þimdi? Diye düþünmezlerdi. Mesela; mahallenin bir cici annesi vardý. En yaþlý kadýný cici anne olurdu. Hem kadýnla arasýndaki o iliþkileri, sürdürür hem de, iþte ne bileyim kavga eden bir karý kocayý barýþtýrýrdý. Havale geçiren çocuða iþte kurþun döker, bilmem ne. Yani bunlarý ben dediðim gibi bazen çocuklarýma anlattýðým zaman sanki, 100 sene 200 sene önceki bir olay gibi hatýrlýyor. Halbuki ben daha 1970 lerin baþlarýnda bu olaylarý yaþadým. Demekki, o çýkmaz sokaklar, özellikle çýkmaz sokaklar tam bir aile birliði þeklinde örgütlenmiþti. Yani, görünür bir örgütlenme yok ama insanlar bunu açýkça hissederdi. Bir baþka nokta; Tabii ki, temizlik çok önemli. Fakat bugün temizlik imkânlarý, deterjanlar, gerek bulaþýk, gerek çamaþýr, gerekse ev temizliði geçmiþ yüzyýllara göre çok çok ilerde bunu hepimiz kabul ediyoruz. Fakat bir baþka nokta da, sünnet olarak insanlarýn ortak bir kaptan yemesi söz konusu. Peki, biz þimdi biraz ondan uzaklaþýyoruz. Herkes kendi kabýndan yiyor. Bu da güzel bir þey ama, eskiden insanlarýn bu kadar kabý kirletip, ondan sonra yýkamasý o kadar kolay bir hadise deðildi. Külle falan onlarý 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 21

22 yýkamak epeyce bir dertti, bir meseleydi. Peki, nasýl oluyordu da insanlar hem ortak kaptan yiyor, hem de birbirinin yediklerinden iðrenmiyorlardý. Birbirinin yediklerinden tiksinmiyorlardý. Her yerde belki ayný þekilde deðildir ama, Ýstanbul da özellikle bu konaklarda nasýl çorba içilirdi, nasýl ortak kaptan sulu yemek yenirdi onu size kýsaca anlatayým. Þimdi kaþýðýn iki yüzü var, bir ucu var, bir sofraya bakan yanaðý var, bir de aðzýnýza bakan yanaðý var. Bunu siz kafanýzda ikiye ayýrdýðýnýzda, tam ortadan bir çizgi çekip kaþýðýn yarýsý sofraya ait, yarýsý aðzýnýza ait diye kafanýzda kurguladýðýnýz zaman þöyle yemek yiyordunuz; Kaþýðýn dýþ kýsmýný sadece çorbaya batýrýp, sadece iç kýsmýný dudaðýnýza dokundurarak çorbayý içiyordunuz. Ve hiç bir zaman dudaðýnýza deðen kýsmýný çorbanýn içine tamamen batýrmadýðýnýz için, çorbanýn içine tamamen daldýrmadýðýnýz için hiç bir zaman çorbada bir baþka kaþýk girmiþ izlemini uyandýrmazdýnýz. Herkes ayný temizlik içerisinde ayný nezahat içerisinde, sanki kendi kabýndan yermiþ gibi ortak kabdan, yani Sünnet-i Seniyyeyi de yerine getirerek o bereketi paylaþarak bunu yerlerdi. Þimdi böyle bir yemek usulünü geliþtirmek de, bence Süleymaniye yi yapmak kadar önemli. Yani Süleymaniye'nin bizi görünür bir sembol olarak birleþtiren tarafý var. Ama, ayný zamanda bizim medeniyetimizin güzelliði bu insani iliþkilerde, insanlar arasýndaki münasebetlerde tesis ettiði o iç mimari, iç teknoloji. Bu iç teknolojiyi biz bugün büyük ölçüde kaybetmiþ durumdayýz. Yeniden kazanabilmek için o noktalara dönmeye tekrar ihtiyacýmýz var. Þimdilerde epeyce düzeldi bunlar, ama bundan bir 10 yýl önce televizyonlarda sýk sýk bu yardým daðýtma facialarýný izlerdik. Böyle insanlar çamur içinde, kamyonlarýn etrafýna dizilmiþ ve poþetleri kafalarýna atan bir takým görevliler. Onu kapýþan insanlar falan. Bunlarý epey bir zaman, özellikle Ramazanlarda izlediðimizi hepimiz hatýrlayacaðýz. Fakat bu toplumda acaba eskiden fakirler nasýl yardým alýrlardý diye baktýðýmýz zaman, mesela; Ben bir de Bursa dan bir örnek vereyim. Somuncu Baba vardýr. Somuncu Baba nýn fýrýný bugün ziyarete de açýk bir yerdir. Oraya gittiðiniz zaman insanlarýn ekmek alabileceði yer. Ancak eðilip de iki kiþi, karþýdan veren elle alan el ayný anda beraber eðildiklerinde birbirini görebilecekleri bir yükseklikte yapýlmýþtýr. Yani alan el yufkadýr, alan gönül yufkadýr diye bizim bir Anadolu sözü var biliyorsunuz. Bunun nasýl uygulandýðýna bakýyorsunuz, yani siz adeta oradan yardým alacak kiþiyseniz, karþýnýzdaki insaný görmeden, sanki kendi babanýzýn dükkanýndan ekmek istiyormuþ gibi alýyorsunuz ve karþýdaki kiþi de sizi görmüyor ve siz de onu görmüyorsunuz. Ve oradan iki ekmek diyorsunuz alýp gidiyorsunuz. Þimdi bu insanlar bu formülleri bulmuþlar ama, Amerika yý yeniden keþfetmeye gerek yok. Teknolojik bakýmdan çok þeyi biz yeniden dünyada göreceðiz, dünyada tanýyacaðýz ama, kendi geleneðimizin de deðerlerimizin de farkýna varmamýz gerekiyor. 22 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

23 Þimdi 23 Nisaný geçirdik. Bugün 25 Nisan. Ama 23 Nisan tabi ki, bugün amacýndan epeyce saptýrýlmýþ bir þekilde kutlanýyor. Yani, 23 Nisan'ýn asýl kutlanma sebebi; Yetimlerin bayramý olmasýydý. Bakýn bunu özellikle söylüyorum. 23 Nisan Çocuk Esirgeme Kurumu nun baþlattýðý bir bayramdýr. Çocuk Esirgeme Kurumu Gazi ve Þehit çocuklarýnýn, on binlerce gazi ve þehit çocuklarýnýn periþan haline dikkat çekmek üzere Çocuk Esirgeme Kurumu nun baþlattýðý bir bayramdý. Yani çocuklarýn sorunlarýna dikkat çekmek üzere baþlatýlmýþ bir bayramdý. Yani o güzel elbiseler giymenin asýl sebebi o. Çünkü, bütün bir yýl periþan bir vaziyette giyinen çocuklarý hiç deðilse 1 günlüðüne güzelce giydirip, toplumun önünden geçirip, bakýn iþte biz böyle giydiriyoruz. Böyle bu çocuklara bakýyoruz diyerek yardým alabilmekti. Ama ne oldu? Bakýn 23 Nisan artýk bugün bir þova dönüþtü. Halbuki bence 23 Nisan ý gerçek manasýyla, gerçekten çocuk sorunlarýnýn tartýþýldýðý, çocuk sorunlarýnýn ele alýndýðý bir bayram haline, yani 1920'lerdeki aslî haline dönüþtürmemiz gerekiyor. Bu asli haline dönüþtüreceksek, ancak o zaman biz çocuklarýmýza, onlara baktýðýmýzý, onlara gerçekten bu bayramýn hangi dinamiklerden kaynaklandýðýný öðrettiðimizi söylememiz gerekiyor. Ortak mallarýmýz madem yetim malý olarak deðerlendiriliyor. Ortak mallarýmýza bakarken yetim malý gibi bakmamýz gerekiyor. O zaman 23 Nisan ý bir bakýma þehirlerimizin de yetim malý gibi dikkatle, özenle ve israf etmeden kullanýlacak, israf etmeden sahip çýkýlacak, kýskançlýkla sahiplenilebilecek birer varlýk olduðu bilinciyle hareket etmemiz gerekiyor. Yani, þehirlerimizin 23 Nisanýný da asli anlamýyla kutlamak için bir vesile, bir fýrsat olmalý diye düþünüyorum. Evet, toparlýyorum son cümlelerimi þöyle ifade edeyim; Süheyl Ünver Hoca özellikle Ramazanlar için bunu söylemiþtir. Her Ramazan'da Efendimiz (S.A.V.) adeta þehirlerimize konuk olur. Adeta o gelmiþ gibi þehirlerimiz bir saygý ve duygu yoðunluðu içerisinde yaþar demiþtir. Ve adeta hakikaten Ramazan bizi o manevi atmosfere, o 1400 yýl önceki manevi atmosfere bir dönemliðine de olsa sokar. O ortamý bize yaþatýr. Peki diðer zamanlar. Diðer zamanlarda Peygamberimizin, o büyük insanýn izinde gidenlerin yaþadýðý gibi bir þehir meydana getirmek çok mu zor? O dünyayý, o insanlarý, bu dünyada evet müslümanlar yaþýyor dedirtecek þehirler kurmak, müslümanlarýn yaþadýðýnýn belli olacak þehirler kurmak ve onlara bunu göstermek herhalde hepimizin müslüman olarak en baþta görevi olsa gerek diye düþünüyorum. Dolayýsýyla bizim inancýmýzýn, deðerlerimizin, güzel olduðuna, önemli olduðuna inanýyoruz ama, bunlar nedense istediðimiz gibi dýþarýdaki hayata yansýmýyor. Dýþarýdaki hayata yansýmayýnca da, belki bir noktadan sonra yaþadýðýmýz gibi inanmaya baþlamak gibi, çok islami olmayan bir noktaya doðru sürükleniyoruz. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 23

24 O zaman þöyle diyelim: Ýnandýðýmýz gibi yaþayabileceðimiz bir çevreye, bir þehire, bir ortama tekrar kavuþabilmek, iþte burada o Peygamberin ümmeti yaþýyor dedirteceðimiz bir þehir vücuda getirmek için hep beraber gayret edelim. Hepinize çok teþekkür ediyorum. Saðolun. Kerim AYTEKÝN Divan Baþkaný Sayýn Mustafa Armaðan Hocamýza teþekkür ediyoruz efendim. Efendim þimdi, zamanýmýz belli. Hepiniz bu konuda hassassýnýz. Hepimiz öyleyiz. Þimdi þahýslarý adýna söz almak isteyen katýlýmcýlara söz vereceðiz. Ve sayý bildiðiniz gibi, söz isteyenlerin sayýsý ortaya çýktýktan sonra konuþacaklarý süreyi de beraber kararlaþtýracaðýz. Dediðimiz gibi, hep söylüyoruz. Zaman hepimizin zamaný. Dolayýsýyla ortak kullanacaðýz bunu. Hemen þu kýsýmdan baþlayacaðýz. Söz isteyenleri tespit edeceðiz. Önce bu bloktan. 24 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

25 Lütfen seyyar mikrofon. Þunu hatýrlatýyorum bu arada. Size her zaman olduðu gibi birer form daðýtýldý. Orada görüþ ve düþüncelerinizi yazýyorsunuz. Buraya katýlmýþ olmak demek, mutlak surette söz alýp konuþmak demek deðildir. Onlarý doldurmanýz da görüþmelere katýlmanýz anlamýna geliyor. Ve biz bunlarý alýp, bildiðiniz gibi sonunda neþrediyoruz, yayýnlýyoruz ve herkes alýp bunlarý oradan okuyor. Paylaþýyoruz yani bunlarý. Evet hemen mikrofonu uzatýyoruz. 1- Mehmet Küpçük 2- Memduh Delice 3- Ayþe Akyol 4- Hasan Kaya 5- Gürsel Kýlýç 6- Azmi Torun 7- Asker Yavuz 8- Cüneyt Ceyhan 9- Ali Ekber Demir 10- Ahmet Yapýcý 11- Abdullah Arar 12- Paþa Peþmen 13- Sururi Onan 14- Mehmet Güllük 15- Sinan Torun 16- Yarin Yakut 17- Cengiz Kara 18- Ahmet Bostan 19- Sultan Demir 19 kiþi söz istemiþ. Ýkiþer dakikaya ne dersiniz? 19 x 2= 38 eder. Evet ikiþer dakika. Yani mesajýnýzý 2 dakika içerisinde vere-ceksiniz inþaallah. Þimdi buradan baþlýyoruz. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 25

26 Mehmet KÜPÇÜK Teþekkür ediyorum. Sayýn Kaymakamým, Belediye Baþkaným ve deðerli konuklar böyle bir toplantýnýn yapýlmasýndan gerçekten mutluluk duyduk. Halkla istiþare yaparak Belediye yönetmeyi, biz geçmiþte hep sosyal demokratlarda görürdük ama, gerçek göz önünde. Ak Partili yöneticilerin de böyle istiþare yaparak da Belediye Baþkanlýðý yönetildiðini Sayýn Baþkanýmýzda gördük. Teþekkür ediyorum kendisine.benim daha önce Baþkanýmýza bir sorum vardý. Kendisine söylemiþtik. Baðcýlar'da yaþayýp da, dar gelirli olup da yaþamýný devam ettirmek isteyen insanlar için ne gibi bir çalýþmanýz var diye. Bu kapatýlan bu bodrum daireleri giriþ daireleri konusunda. Aslýnda baþkanýmýz bodrum dairelerin saðlýksýz olduðunu, ama, saðlýk harcamalarý olarak harcayacaðýmýz paralarý üst katlardaki kiralara verip üst katlarda geçimimi saðlamamý tavsiye etmiþti ama, ben bunun bir doðru anlayýþ olmadýðýný, Belediyecilik anlayýþýnda ilkel ve çaðdaþ bir belediyecilik anlayýþýnda, dar gelirli insanlara ucuz konut yapýp da, ucuz kira adý altýnda, belediye konut yapýp da ucuz kira adý altýnda tahsis etmeyi düþünüyorlar mý? Bu fikrini öðrenmek istiyorum. Bir ikincisi, ben Göztepe Mahallesi nde yaþýyorum. Göztepe mahallesi nde þöyle bir çeliþki var. Yýllardanberi Baðcýlar Belediye Baþkaný nýn Göztepe ye bir kini var veya önemsemiyor gibi bir hava estiriliyor. Yýllardanberi ben, yaklaþýk 17 yýldýr Baðcýlar Göztepe Mahallesi nde oturuyorum. Geçenlerde, Belediyemizin orada büyük bir araziyi, büyük bir yeri istimlak ettiðini duydum. Buranýn Göztepe halkýna akþamlarý oturup rahat rahat dinlenebileceði, stresini atabileceði bir park yapmayý, aile parký yapmayý düþünmesini ve bu talebimizi kendisine iletmek istiyorum. Ordu - Aybastýlýlar Derneði adýna teþekkür ediyorum. Böyle bir Kent Konseyi adýna da cesaretli giriþimlerinden dolayý teþekkür ediyorum kendilerine. Kerim AYTEKÝN Divan Baþkaný Bir ikazým var. Böyle Garazý var- kini var ifadeleri hoþ bir ifade deðil. Katiyyen böyle bir þey olamaz. Ve bir sivil toplum kurulu temsilcisi olarak size de yakýþtýramadým. Lütfen daha nazik, daha uslubumuza dikkat ederek Teþekkür ediyorum. 26 BAÐCILAR BELEDÝYESÝ

27 Memduh DELÝCE Mahalle Muhtarý Sayýn Kaymakamým, Belediye Baþkaným ve saygýdeðer misafirlerimiz, Meclis üyelerimiz, Muhtar meslektaþlarým, hepinize hoþgeldiniz diyor saygý ve sevgilerimi sunuyorum. Ben Baðcýlar'da 35 yýldanberi ikamet ediyorum. 25 yýldanberi mikrofonda kent diyorum. Kent, imarlaþma. Dereler, tepeler, yollar, sular. Maalesef üzülerek ifade ediyorum ki, ben buraya kimseyi eleþtirmeye gelmedim. Çevreci olarak konuþuyorum. Peki biz hep programda konuþup bilgileri veriyoruz. Biz sokaklara çýkýp da aceba vatandaþlarýmýz bu çevreye nasýl dikkat edebiliyor? Nasýl kollayabiliyor? Diye hiç gördük mü acaba? Ben sabahleyin 05-06'da çýkýyorum. Evden çýkan vatandaþlarý seyrediyorum. Arabalarýndaki o küllüklere varýncaya kadar sokaklara atýyorlar. Ben buradaki kentte yaþam bilinci, sorumluluðu diyor ve komþuluk haklarý diyor. Onun için mikrofonu aldým. Komþuluk haklarý böyledir iþte. Eðer çevremize ne kadar dikkat ediyorsak, komþumuzun da bu kadar kalpleri kýrýlmaz derim. Ben bir çevreci olarak, Baðcýlar da çevre özgürlüðünün olmadýðýný iddia ediyorum. Üzülerek ifade ediyorum. Sokaklar toz içinde þu anda. Baðcýlar meydanýna çýktým, oradan gelirken tozlar hep gözlerime çarptý. Orada, Dað Yolu nda yaþanýlan yol çalýþmalarý mahalle halkýný çok rahatsýz etti. Tabii ki, bir þey yapýlýrken rahatsýz olacaðýz. Bunu burada demek istemiyorum. Ama ben Baðcýlar halkýndan çok rica ediyorum. Çevreyle ilgili bilinç yok maalesef. Cezai müeyyideler de yok. Caydýrýcýlýk da yok. Bu çalýþmalarda, Baðcýlar Belediye Baþkanýmýz bu kent konseylerine, istiþare toplantýlarýna sürekli bizi çaðýrýyorlar ve biz geliyoruz. Gerçekten bir adým ileri gidemiyoruz. Hep güzel parklarý görüyoruz. Ama kollamasýný beceremiyoruz. Kanepeleri kýrýyoruz. Demirleri kýrýyoruz. Herkes görüyor bunlarý. Kimse siz niye bunlarý kýrýyorsunuz demiyor. Kavga ediyoruz ne alaka. Ama maalesef, Ben istirham ediyorum, Tüm halktan rica ediyorum; Bu çevreye dikkat edelim. Çevre çok kötü oluyor. Dereler, yollar, kaygan oluyor, tozlanýyoruz. Lütfen, tüm vatandaþlarýmýzý çevre korumasýna ve çevre bilincine davet ediyorum. 34. ÝSTÝÞARE KURULU TOPLANTISI 27