KRONİK HEMODİYALİZ HASTALARINDA HİPOALBUMİNEMİ

Benzer belgeler
İleri Kronik Böbrek Hastalığında Protein Enerji Kaybı: Epidemiyoloji ve Tanı. Kübra Kaynar KTÜ Nefroloji BD

Beslenme ve İnflamasyon Göstergeleri Açısından Nokturnal ve Konvansiyonel Hemodiyalizin Karşılaştırılması

Diyaliz Hastasında. Edilmelidir?

Glisemik kontrolün ölçütleri ve prognozla ilişkisi. Dr. Gülay Aşcı Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı İzmir

Hemofiltrasyon ve Hemodiyafiltrasyon Teknikleri - Tedavi Reçetelendirmesi. Dr. Emre Tutal Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji BD

Kronik Böbrek Hastalarında Beslenme Belirteci Olarak Albüminin Rolü

Diyaliz Hastalarında Parenteral Beslenme. Dr. Murat H. Sipahioğlu Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı

HEMODİYALİZ VE PERİTON DİYALİZİNDE HASTA SEÇİM KRİTERLERİNİN DEĞERLENDİRMESİ DR. GÜLTEKİN GENÇTOY

Bugün Neredeyiz? Dr. Yunus Erdem Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Ünitesi

SEVELAMER HEMODİYALİZ HASTALARINDA SERUM ELEKTROLİT DÜZEYİ, METABOLİK VE KARDİOVASKÜLER RİSKLERİ VE SAĞKALIMI ETKİLER

ÇOCUKLARDA KRONİK BÖBREK HASTALIĞI Küçük yaş grubunda doğumda başlayabilen Kronik böbrek yetersizliği Son evre böbrek yetmezliği gelişimine neden olan

Hemodiyaliz Hastalarında Serum Visfatin Düzeyi İle Kardiyovasküler Hastalık Ve Serum Biyokimyasal Parametreleri Arasındaki İlişki

Hemodiyaliz hastalarında resistin ile oksidatif stres arasındaki ilişkinin araştırılması

HEMODİYALİZ HASTALARINDA BİSFENOL A DÜZEYLERİ

Malnutrisyon ve İnflamasyonun. Hasta Ötiroid Sendromu Gelişimine imine Etkisi

Prediyaliz Kronik Böbrek Hastalarında Kesitsel Bir Çalışma: Yaşam Kalitesi

ÇOCUKLARDA DİYALİZ. Prof. Dr. Mesiha Ekim. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Nefrolojisi Bilim Dalı

T. Alp Ikizler, MD Catherine McLaughlin-Hakim Professor, Medicine Vanderbilt University Medical Center

Hipertansiyon yönetiminde yapılan hatalar Nurol Arık

İŞTAH HORMONU GHRELİNİN BÖBREK TRANSPLANTASYONU SONRASI VÜCUT KİTLE İNDEKSİ VE OKSİDATİF STRES ÜZERİNE ETKİLERİ

LABORATUVAR TESTLERİNİN KLİNİK YORUMU

Protein-Energy Kaybinin Etyolojisinde Beslenmenin, Renal Replasman Tedavisinin ve Inflamasyonun Rolu

PERİTON DİYALİZ HASTALARINDA SIVI KONTROLÜ

15. Ulusal Hipertansiyon ve Böbrek Hastalıkları Kongresi Nisan 2013, Antalya. Obezite: Gerçekten iyi bir gösterge mi? Dr.

1 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji 2 FMC Türkiye 3 İzmir Katip Çelebi Üniversitesi

TÜRK NEFROLOJİ DERNEĞİ 2011 YILI TÜRK BÖBREK KAYIT SİSTEMİ RAPORU DR. NURHAN SEYAHİ

Cerrahi Hastada Beslenme ve Metabolizma. Prof.Dr. İsmail Hamzaoğlu

Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde İzlenen Olgularda Akut Böbrek Hasarı ve prifle Kriterlerinin Tanı ve Prognozdaki Önemi. Dr.

İDRARI OLAN DİYALİZ HASTASINDA NELERE DİKKAT EDİLMELİDİR? Dr. İdris ŞAHİN İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları AD Nefroloji BD

FOKAL SEGMENTAL GLOMERÜLOSKLEROZ (FSGS) VAKA SUNUMU ÖZGE ÖZEROĞLU

Türkiye ve Amerika Birleşik Devletlerinde hemodiyalize giren hastaların ölüm oranlarının karşılaştırılması: Bir gözlemsel kohort çalışması

HEMODİYALİZE GEÇ BAŞLAMAK GEREKLİDİR. Dr. Rümeyza Kazancıoğlu Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı

HEMODİYALİZ HASTALARINDA PROKALSİTONİN VE C-REAKTİF PROTEİN DÜZEYLERİ NASIL YORUMLANMALIDIR?

KONU 17 DİYALİZ YETERLİLİĞİ. Taner ÇAMSARI

IX. BÖLÜM KRONİK HASTALIK ANEMİSİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU ULUSAL TEDAVİ KILAVUZU 2011

Hemodiyaliz Hastalarında CRP Ölçümü: Patolojik Değerler İçin Neler Yapılmalı? Dr Hayriye Sayarlıoğlu KSÜ, Kahramanmaraş

PERİTON DİYALİZİ NEDEN ÖNEMLİDİR? Hemş.Nalan ÖNCÜ Balıkesir Atatürk Şehir Hast. P.D ÜNİTESİ

Nütrusyonel Tarama Yöntemleri ve Temel İlkeler. Dr. Timur Selçuk Akpınar İstanbul Tıp Fakültesi İç Hastalıkları AD

KBY de ESA TEDAVİSİ. Prof Dr. Serhan Tuğlular MÜTF Nefroloji Bilim Dalı. Türk Nefroloji Derneği Nefroloji KIŞ OKULU 2011

MALNUTRİSYONUN DEĞERLENDİRİLMESİNDE MIS SKORLAMASI İLE İŞTAH SORGULAMASININ KARŞILAŞTIRILMASI

HEMODİYAFİLTRASYON. Dr. Adem Sezen

TÜRK NEFROLOJİ DERNEĞİ 2012 YILI TÜRK BÖBREK KAYIT SİSTEMİ RAPORU PROF. DR. NURHAN SEYAHİ

TRANSPLANTASYON- KRONİK REJEKSİYON. Dr Sevgi Şahin Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Nefroloji B.D.

PERİTON DİYALİZ HASTALARINDA İNFLAMASYON. Dr.Mahmut İlker Yılmaz. 25 Eylül 2010, Antalya

HEMODİYALİZ DOZU Uygulamada Yaşanan Sorunlar

KONU 24A HEPATİT C. Tekin AKPOLAT, Cengiz UTAŞ

Diyabetik Nefropatili Hastada Diyalize Ne Zaman Başlanmalıdır. Dr. Harun Akar Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Aydın

Altının parıltısına ve gümüşün parlaklığına sahip olmayan fakat biyolojik önem bakımından bu metalleri gölgede bırakan esansiyel bir elementtir

Böbrekte AA Amiloidozis in Histopatolojik Bulguları ve Klinik Korelasyon

KRONİK BÖBREK YETMEZLİĞİ HASTALARINDA KONİSİTE İNDEKS ÖLÇÜMLERİNİN LİPİD PROFİLİ İLE İLİŞKİSİ

HEMODİYALİZ HASTALARINDA BESLENME

TND Ulusal Kayıt Bilgilerine Göre. USRDS, DOPPS Verileri ile Karşılaştırılması. Prof Dr Gültekin Süleymanlar TND Başkanı

Türkiye'de yaşayan 345 Suriyeli Göçmenin Hemodiyaliz Deneyimi: Türk Hemodiyaliz Hastaları ile Karşılaştırılmalı Veri Tabanı Çalışması

Hemodiyaliz mi? Dr. Mehmet Özkahya Ege Üniversitesi Nefroloji B.D

Ercan Ok. Cenk Demirci. Kıvanç Yüksel. Sıddig Momin Adam. Serkan Kubilay Koç. Sinan Erten. Ali Rıza Odabaş. Hüseyin Töz. Mehmet Özkahya.

DİYABETİK DİYALİZ HASTALARINDA GLİSEMİK DALGALANMA

PERİTON DİYALİZİ YAPAN HASTALARDA İKODEXTRİN KULLANIMININ METABOLİK SENDROM VE DİĞER KARDİOVASKÜLER RİSK FAKTÖRLERİ İLE İLİŞKİSİ

Nütrisyonel tarama metodları

GERİATRİK HEMODİYALİZ HASTALARINDA KOMORBİDİTE VE PERFORMANS SKORLAMALARININ PROGNOSTİK ÖNEMİ; TEK MERKEZ DENEYİMİ

Hemodiyalizde hipertansiyon tedavisi Nurol Arık

FOSFOR DENGESİ ve HİPERFOSFATEMİNİN KLİNİK SONUÇLARI

Dr. Rümeyza Kazancıoğlu Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları AD / Nefroloji BD

DİYALİZ HASTALARINDA ENFEKSİYON. Dr. Alpay Azap Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji AD

Prof. Dr. İbrahim Karayaylalı. Çukurova Tıp Fak. Nefroloji BD. Malnutrisyonu olan hastaya yaklaşım

Türkiye de ve Dünyada Diyaliz; Neler Değişiyor? Prof Dr Gültekin Süleymanlar Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji BD, Antalya

MALNÜTRİSYON VE BESLENME

Diyaliz tedavisinde ilk seçenek: Periton diyalizi. Neslihan SEYREK, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji BD

hs-troponin T ve hs-troponin I Değerlerinin Farklı egfr Düzeylerinde Karşılaştırılması

Beslenme Bozuklukları II. İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları ABD Beslenme ve Metabolizma BD Prof. Dr.

PERİTON DİYALİZİNDE DİYALİZ YETERLİLİĞİNİN BELİRLEYİCİLERİ. Gülbahar KİRİKÇİ İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Periton Diyalizi Ünitesi

Diyaliz Yeterliliği: Klinik mi, Ölçümler mi? Dr. Rüya Özelsancak Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji BD

Hemodiyaliz Hastalarında Atriyal Fibrilasyon Sıklığı ve Tromboembolik İnmeden Koruma Yönelimleri

Kronik Böbrek Hastalığında Rezidüel Renal Fonksiyonun Korunması. Dr.Erkin Serdaroğlu Dr.Behçet Uz Çocuk Hastanesi, 2014

HEMODİYALİZ HASTALARINDA DİYABET TEDAVİSİ

DİYALİZ HASTALARINDA MALNÜTRİSYON: NEDENLERİ ve TANISI. Doç.Dr.M.Gülay Koçak İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi,Nefroloji B.D.

Karaciğer Fonksiyon Bozukluklarına Yaklaşım

PERİTON DİYALİZİ HASTALARINDA AKIM ARACILI DİLATASYON VE ASİMETRİK DİMETİLARGİNİN MORTALİTEYİ BELİRLEMEZ

HEMODİYALİZ HASTALARINDA KORONER ARTER KALSİFİKASYON PROGRESYONU VE OSTEOPROTEGERIN / RANKL

Orta büyüklükteki moleküllerin uzaklaştırılmasının ve diyalizat kalitesinin klinik önemi

HEMODİYALİZ FİZYOLOJİK PRENSİPLERİ VE DİYALİZ YETERLİLİĞİ NEŞE KIRIÇİMLİ ÖZEL A MERKEZ DİYALİZ MERKEZİ /BURSA

Nöroloji Yoğun Bakım Hastasında Nutrisyon Desteği. Doç.Dr.Ethem Murat Arsava Hacettepe Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı

Diyaliz Hastalarında Yaşam Kalitesi Belirleme Ve İyileştirme Stratejisi

Diyaliz Hastalarında Beslenme. Prof.Dr. Betül Kalender Gönüllü Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı

DERLEME. Süleyman Demirel Üniversitesi T p Fakültesi, ç Hastal klar AD, Nefroloji BD, Isparta 2

LABORATUVAR TESTLERİNİN KLİNİK YORUMU

Galectin-3; Hemodiyaliz hastalarında kardiyovasküler mortalite belirlemesinde yeni bir biyomarker olabilirmi?

KRONİK BÖBREK HASTALARINDA KARDİYOVASKÜLER RİSK FAKTÖRÜ OLARAK HEMATOLOJİK PARAMETRELERİN DEĞERLENDİRİLMESİ

MULTİPL MYELOM VE BÖBREK YETMEZLİĞİ. Dr. Mehmet Gündüz Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji B.D.

Hemodiyaliz Hastalarında Salusin Alfa ve Beta Düzeylerinin Ateroskleroz ile İlişkisi

Güncel Kılavuzlar Eşliğinde KBH Komplikasyonlarının Yönetimi. D Vitamini. Dr. Nur Canpolat İ.Ü Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji Bilim Dalı

Mustafa KABU 1,Turan CİVELEK 1. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, İç Hastalıklar Anabilim Dalı, Afyonkarahisar

Su/Sıvı Tüketmeli? Dr. Rengin ELSÜRER AFŞARŞ

BİYOKİMYA ANABİLİM DALI LİSANSÜSTÜ DERS PROGRAMI

Kronik Böbrek Yetmezliği Hastalarında Optimal Demir Kullanımı. Dr. Celalettin Usalan Gaziantep Üniversitesi

DİYABETTEN KORUNMADA CİNSİYET İLİŞKİLİ FARKLILIKLAR. Dr. İlhan TARKUN Kocaeli Üniversitesi Endokrinoloji ve Metabolizma Bilim Dalı

SON DÖNEM BÖBREK YETMEZLİKLİ HASTALARDA VASKÜLER SERTLİK İLE VASKÜLER HİSTOMORFOMETRİK BULGULARIN KORELASYONU

Hemodiyaliz Hastasında İntradiyalitik Parenteral Beslenme: Bir Olgu Sunumu

PERİTON DİYALİZ HASTALARINDA KARDİYOVASKÜLER HASTALIK GELİŞME RİSKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Diyaliz Sıklığını Azaltma ve Diyalizden Çıkarma Kararı Nasıl Verilmeli. Dr. Hüseyin ÇELİKER Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı

24 Ekim 2014/Antalya 1

Transkript:

----------------------------------------------------------------------------------- KRONİK HEMODİYALİZ HASTALARINDA HİPOALBUMİNEMİ Dr. Serhan Tuğlular ----------------------------------------------------------------------------------- Son dönem börek yetmezliği (SDBY) hastalarında mortalitenin en güçlü belirleyicisinin hipoalbuminemi olduğu, yapılan geniş kapsamlı çalışmalar- gösterilmiştir. Ovven ve ark'nın 13473 hastayı kapsayan retrospektif defiorlendirmelerinde serum albumin konsantrasyonu üre temizleme oranına Hüre 21 kat daha güçlü bir mortalite belirleyicisi olarak öne çıkmıştır 1. İseki ve ark da 1243 kronik hemodiyaliz hastasında hasta sağkalımı belirleyen klinik ve laboratuvar değişkenleri incelediklerinde serum albumin düzeylerinin en güçlü mortalite belirleyicisi olarak ortaya çıktığını bildirmişlerdir 2. Bu çalışmaya göre serum albumin düzeyi <4g/dl olduğunda ölüm riski artmaya başlamakta, <3-5g/dl olduğunda ise yaklaşık on kat artmaktadır. Ülkemizde kronik hemodiyaliz (KHD) hastalarının %20'sinin serum albumin düzeyleri 3.5g/dl'nin altında, yıllık ölüm oranı ise %15 olarak görünmektedir 3. SDBY hastalarının sağkalımında serum albumin düzeylerinin, bu son derecede çarpıcı belirleyiciliğinin ortaya çıkışı ile, hipoalbuminemi nedenlerinin anlaşılması da önem kazanmıştır. Yapılan çalışmalar, kronik hemodiyaliz hastalarında hipoalbuminemi nedenlerinin multifaktöryel olduğunu ortaya koymuştur 4,5. Bu nedenlerin bir kısmı hipoalbumineminin genel popülasyon için de geçerli olan klasik nedenlerini kapsarken bir kısmı hemodiyaliz hastalarına özgü nedenlerdir. Yazımızın kalan bölümünde kronik hemodiyaliz hastalarında hipoalbumineminin olası nedenleri, bu nedenlerin ortaya çıkarılmasına yönelik gerekli tetkikler ve tedavi yaklaşımları tartışılacaktır. 15

Kronik hemodiyaliz hastalarında- Tablo 1: KHD hastalarında ki hipoalbuminemi nedenleri 4 başanoreksi nedenleri lık altında toplanabilir: 1- Albumin sentezinde azalma 2- Albumin katabolizmasında artış 3- Ekstemal albumin kayıplarında artış 4- Albuminin dağılım hacminde değişim Anoreksi nedenleri Üremik toksinler Tatsız ilaçlar Gastrointestinal hastalıklar Diyet inflamasyon, infeksiyon, sepsis Psikososyal ve sosyoekonomik 1- Albumin sentezinde azalma: faktörler Protein enerji malnütrisyonu Yalnızlık (PEM) kronik hemodiyaliz hastala- Depresyon rında albumin sentezinin azalmasın- Bilgisizlik da önemli bir nedendir. Diyaliz teda- Fakirlik visindeki SDBY hastalarının yaklaşık Diş durumu %23-76'sında PEM görüldüğü bildi- Alkol veya uyuşturucu bağımlılığı rilmiştir 6. Bu hastalarda, PEM'e yol Hemodiyalizin etkileri açan yetersiz beslenmenin en Kardiyovasküler sorunlar önemli nedeni anoreksidir. 7,8,9,10 Bulantı, kusma SDBY hastalarındaki anoreksi nedenleri Tablo 1 de özetlenmiştir. 11 Diyaliz sonrası yorgunluk KHD hastalarının protein-enerji alımları açısından beslenme yeterliliklerinin optimal monitorizasyonu için, özellikle protein-enerji alımının farklı yönlerini değerlendiren ölçütler kullanılarak, birden çok parametre birlikte değerlendirilmelidir. Proteinenerji alımı açısından beslenme durumunu yansıtan tek bir parametre yoktur. Farklı parametrelerin birlikte değerlendirilmesi malnütrisyon tanısının duyarlılık ve özgünlüğünü artıracaktır. Bu amaçla KHD hastalarının beslenme durumunun monitorizasyonu için önerilen tetkikler Tablo 2'de özetlenmiştir 12. 16

Tablo 2: KHD hastalarının beslenme durumunun monitorizasyonu için önerilen tetkikler Kategori Parametre En az Ölçüm Sıklığı Tüm hastalarda Prediyaliz serum Aylık düzenli yapılması albumini gereken ölçümler Olağan kuru kilo % Aylık Standart vücut 4 ayda bir ağırlığı % Sübjektif global 6 ayda bir değerlendirme(sga) Diyet 6 ayda bir görüşmesi/günlüğü npna Aylık 1. kategoride elde Prediyaliz serum Gerekli olduğunda edilen verileri prealbumini doğrulamak veya Deri kıvrımı kalınlığı Gerekli olduğunda genişletmek amacıyla Üst kol orta çapı Gerekli olduğunda yararlanılabilecek Dual enerji x-ışını Gerekli olduğunda ölçümler absorbsiyometresi Düşük olduklarında, Prediyaliz serum Gerekli olduğunda PEM açısından daha o Kreatinin Gerekli olduğunda geniş tetkik gereğini o Üre nitrojeni Gerekli olduğunda düşündüren klinikte o Kolesterol Gerekli olduğunda yararlı ölçümler Kreatinin indeksi Serum albumin düzeylerinin hastaların beslenme durumlarını yansıttığı ve protein enerji alımındaki düşüşlerin serum albumin düzeylerinde de düşüşe yol açtıkları bilinmektedir. KHD programındaki hastalar için önerilen günlük protein miktarı 1-1.2g /kg/gündür 13. Ancak, oral ve parenteral 17

beslenme desteğine rağmen bazı hastalarda hipoalbuminemi düzeltilememektedir. PEM KHD hastalarında hipoalbuminenin önemli bir nedeni olmakla birlikte tek nedeni değildir 14. Albumin ayrıca bir negatif akut faz proteinidir. Vücutta herhangi bir inflamasyon varlığında TNFoc, interlökin-ı ve interlökin-6 gibi sitokinlerin de tetiklemesiyle, karaciğerde CRP, ferritin, oc-2 macroglobulin, serum amiloid A (SAA) proteini, lipoprotein a, fibrinojen ve seruloplasmin gibi akut faz proteinlerinin sentezi artarken, albumin, prealbumin ve Apo A-1 gibi proteinlerin sentezi azalmaktadır. Yapılan çeşitli çalışmalar bu iki grup protein arasındaki negatif korelasyonu açıkça göstermişlerdir 4,5. Bu nedenle PEM parametreleri açısından beslenmesinin yeterli olmasına rağmen hipoalbuminemisi sebat eden hastalarda altta yatan inflamatuvar ve/veya infeksiyöz (örn: Tüberküloz) bir durum mutlaka aranmalıdır. Ayrıca KHD hastalarında biyouyumsuz membranların kullanımı da kronik inflamatuvar bir durum yaratabilmektedir. Örneğin cuprophane membranların kullanımını takiben sitokin aktivasyonu gösterilmiştir. Yine hem biyouyumlu hem de biyouyumsuz membranlarda ilk 3 saat içinde kanda inflamatuvar sitokinlerden IL-ıb ve bir akut faz proteini olan SAA'nın arttığını gösteren çalışmalar bulunmaktadır. KHD hastaları arasında HCV prevalansı oldukça yüksektir. Kronik aktif hepatit varlığı da bu hastalarda karaciğerde albumin sentezinin azalmasına yol açan bir başka neden olabilir. 2- Albumin katabolizmasında artış: Kronik üreminin protein ve amino asit metabolizmasının çeşitli yönlerinde önemli değişikliklere yol açan katabolik bir durum olduğu bilinmektedir 15. Metabolik asidoz da dallanmış zincirli amino asit oksidasyonunu ve katabolik hormon (kortizol) sekresyonunu artırarak ve ubiquitin sistemi gibi proteolitik enzim sentezini uyararak bu hastalardaki protein katabolizmasına katkıda bulunmaktadır 7. Üremide insuline bağlı glukoz metabolizmasının da bozulduğu bilinmektedir. Ancak, üremideki insulin diren- 18

cinin hormonun amino asit ve protein metabolizması üzerine olan etkilerini de etkileyip etkilemediği bilinmemektedir. Hiperparatiroidi varlığı bir başka katabolik nedendir. Henüz tanımlanmamış üremik toksinlerin de üremik katabolizmaya katkıları bulunabilir. 3- Eksternal albumin kayıplarında artış: KHD hastalarına özgü hipoalbuminemi nedenleri özellikle bu gruptadır. Hem kan kayıplarına bağlı hem de kullanılan diyalizör tipine göre değişik miktarlarda protein kaybı olmaktadır. 100 ml kan ile yaklaşık 14.5 g protein kaybı olmaktadır. Düşük geçirgenlikli diyalizörlerde 4-9 g serbest amino asit, yüksek geçirgenlikli diyalizörlerde ise 6-10 g'a kadar serbest amino asit kaybı olabilmektedir. Yeniden kullanım sistemlerinin uygulandığı merkezlerde de kullanılan diyalizör tipine ve sterilizasyon amaçlı kullanılan maddeye bağlı olarak membrandan aminoasit kaçağının belirli kullanım sayılarından sonra arttığı gösterilmiştir 16. 4-Albuminin dağılım hacminde değişim: SDBY hastalarında volüm fazlalığı nedeniyle albumin düzeyleri olduğundan daha düşük gözükebilir. Sonuç olarak, KHD programındaki SDBY hastalarında hipoalbuminemi nedenleri arasında PEM önemli bir yer tutmakla birlikte tek neden değildir. Özellikle altta yatan infeksiyöz ve/veya inflamatuvar olaylar albuminin bir negatif akut faz reaktanı olarak azalmasına neden olabilmektedir. Hipoalbuminemisi olan SDBY hastalarında hastanın protein enerji alımının denetlenmesini takiben, altta yatan diğer hipoalbuminemi nedenleri gözden geçirilmelir. 19

KAYNAKLAR 1. Owen WF, Lew NL, Liu Y ve ark. The Urea reduction ratio and serum albumin concentrations as predictors of mortality in patients undergoing hemodialysis N Eng J Med 1993; 329:1001-1006 2. Iseki K, Kawazoe N, Fukiyama K. Serum albumin is a strong predictor of death in chronic dialysis patients. Kidney International 1993; 44:115-119 3. Türk Nefroloji derneği 1999 Registry Kitabı 4. Kaysen GA, Rathore V, Shearer GC ve ark. Mechanisms of hypoalbuminemia in hemodialysis patients. Kidney International 1995; 48: 510-516. 5. Kaysen G. Biological Basis of Hypoalbuminemia J Am Soc Nephrol. 1998; 9:2368-2376. 6. Qureshi AR, Alversstrand A, Danielsson A ve ark. Factors predicting malnutrition in hemodialysis patients: A cross-sectional study. Kidney International 1998; 53: 773-782. 7. Guarnieri G, Toigo G, Fiotti N ve ark. Mechanisms of malnutrition in uremia. Kidney International 1997; 52: Suppl 62:S4i-S44 8. Bergström J. Mechanisms of Uremic Suppression of Apetite. Journal of Renal Nutrition 1999; 9:129-132 9. Niwa T. Organic acids and Uremic Syndrome: Protein Metabolite Hypothesis in Progression of Chronic renal failure. Seminars in Nephrol. 1996:16:167-182. 10. Mantzoros CS. Leptin in Renal Failure. Journal of renal Nutrition. I999;9:122-125 11. Bergström J. Anorexia in Dialysis Patiemts. Seminars in Nephrol. 1996:16:222-229 12. Clinical Practice Guidelines for Nutrition in chronic renal failure. Am J Kidney Dis. 2000;35; Suppl 2 S17-S19 13. Pollock CA, Ibels LS, ZHU FY ve ark. Protein intake in renal Disease. J Am Soc Nephrol 1997:8:777-783. 14. Jones CH. Is serum albumin a useful measure of Nutritional Status in Dialysis Patients. Seminars in Dialysis 1998:11:144-147. 15. Garibotto G, Russo R, Sofia A ve ark. Skeletal Muscle protein synthesişs and degradation in patients with chronic renal failure. Kidney International 1994; 45: 1432-1439. 16. Kaplan AA, Halley SE, Lapkin RA ve ark. Dialysate protein losses with bleach processed polysulphone dialyzers. Kidney International; 1995:47:573-578. 20