YENİ TANI ALMIŞ TRANSPLANTASYONA UYGUN OLMAYAN MULTİPL MİYELOM HASTALARINDA YAKLAŞIM Dr. Yahya Büyükaşık

Benzer belgeler
Multipl Myelomda otolog kök hücre nakli sonrası tedaviler. Dr. Gülsan Türköz SUCAK

3.Lenfoma Myeloma Kongresi Antalya, Mayıs 2012 YOKTUR YOKTUR YOKTUR YOKTUR YOKTUR

Multipl Myeloma da İdame. Dr. Tülin Fıratlı Tuğlular Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı

MULTİPL MİYELOM: RELAPS/REFRAKTER HASTALIKTA TEDAVİ

BRAF Mutant Metastatik Malign Melanom Hastalarında ilk Seçim? İpilimumab olmalıdır

METASTATİK MALİGN MELANOM. Dr Yüksel Küçükzeybek İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi 5.Türk Tıbbi Onkoloji Kongresi

Relaps/Refrakter Multiple myelomada IMID, proteozom inhibitörleri ve diğer ilaçlar: Kime? Ne zaman?

METASTATİK MESANE CA DA TEDAVİ SIRALAMASI

Rekürren/Metastatik Baş Boyun Kanserleri Tedavisinde Son Gelişmeler

SERVİKS KANSERİNDE RADYOTERAPİ

Küçük hücreli dışı akciğer kanserinde 1., 2., 3. basamak tedaviler

Coğrafi temel yaklaşım farklılıkları

TRANSPLANTASYONDA İNDÜKSİYON TEDAVİSİ. Dr Sevgi Şahin Özel Gaziosmanpaşa Hastanesi

MULTİPL PLAZMASİTOMLA SEYREDEN PLAZMA HÜCRE HASTALIKLARINDA TEDAVİ YAKLAŞIMI

Mantle Hücreli Lenfoma. Dr. Coşkun Tecimer İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi

Komorbiditesi Olan MM Olgularında Tedavi Yönetimi. Dr. Harika Okutan Dışkapı Yıldırım Beyazıt EAH

Lokal İleri Baş Boyun Kanserinde İndüksiyon Tedavisi mi? Eşzamanlı Kemoradyoterapi mi?

OVER KANSERİNİN SİSTEMİK TEDAVİSİNDE ÇELİŞKİLER. Prof. Dr. Nil MOLİNAS MANDEL İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Medikal Onkoloji

Hodgkin Hastalığı Tedavisinde Yeni Ajanlar

Akut Myeloid Lösemi Relaps ve Tedavisi

Plazma Hücreli Lösemi. Prof.Dr.Ercüment Ovalı

Relaps ve Refrakter Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma Hastalarında Transplant Dışı Tedavi

Multipl Miyelom Patogenezi ve Lenalidomid ile Hastalık Progresyonuna Kadar Tedavi

[MEHMET ERTEM] BEYANI

EDİNSEL APLASTİK ANEMİDE

PRİMER GASTRİK LENFOMA OLGUSU DR SİNAN YAVUZ

Multiple Myelom Radyoterapi Uygulamaları. Prof.Dr. Serra KAMER

Metastatik AC Kanserinde Nereye Kadar Kemoterapi? Prof. Dr. Feyyaz ÖZDEMİR Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıbbi Onkoloji B.D.

Dr. Zeynep Özsaran. E.Ü.T.F. Radyasyon Onkolojisi AD

Dr. Metin ÖZKAN Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji BD Kayseri. 5. TTOK-2014 Antalya

Multipl myelom Pretransplant tedavi. Prof Dr Sevgi Kalayoğlu-Beşışık

Erken Evre Mide Kanserine Yaklaşım. Adjuvan Kemoterapi. Prof. Dr. N. Faruk AYKAN İstanbul 2004

Kronik Lenfositik Lösemi- Allojeneik Kök Hücre Naklinin Yeri

Hodgkin lenfomada alojeneik kök hücre nakli. Dr. Gülsan Türköz Sucak

ERKEN EVRE SEMİNOM OLGUSU

TNF İNHİBİTÖRLERİ:ROMATOİD ARTRİTTE ETKİNLİKLERİ (GÜNCEL ÇALIŞMALAR) Dr. Vedat Hamuryudan İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi

İleri evre mesane kanseri tedavisi. Dr. Mustafa Erman Hacettepe Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü

Nazofarenks Kanseri Tedavisinde Üç Farklı İndüksiyon Rejiminin Retrospektif Değerlendirilmesi (CF vs DC vs DCF )

Çoklu sitogenetik anormallikleri olan multiple myeloma olgusu. Doç Dr Emel Gürkan 3. Ulusal Lenfoma Myeloma Kongresi

HCV İNFEKSİYONU OLAN BÖBREK TRANSPLANTLI HASTALARDA DİREKT ETKİLİ ANTİVİRALLERİN ETKİNLİĞİ

Relaps/Refrakter Hodgkin Lenfomada Transplant Dışı Tedavi Seçenekleri

Evre III KHDAK nde Radyoterapi

FEN kurs 2009 risk değerlendirmesi

REKTUM KANSERİNDE NEO / ADJUVAN RADYOTERAPİ. Ethem Nezih Oral İstanbul Üniversitesi İTF Rad Onk AD

MYELOMDA GÜNCEL TEDAVİ

Metastatik Mide Kanserinde Sistemik Tedavi. Prof. Dr. Celalettin CAMCI Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı

ERKEN TEK DOZ İNTRAVEZİKAL İNSTİLASYON

Radikal Prostatektomi Sonrası Yüksek Riskli Grupta RT: Erken mi Geç mi? Dr Şefik İğdem

Prof. Dr. Ayşen TİMURAĞAOĞLU EMSEY HOSPITAL

DİABETİK MAKULA ÖDEMİNDE ANTİ-VEGF LERİN YERİ. Dr. Sema Oruç Dündar Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi

EVRE I SEMİNOM DIŞI TÜMÖRLERE YAKLAŞIM

Metastatik Prostat Kanserinde Tedavi. Dr. Deniz Tural Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Onkoloji

Dr Dilşen Çolak Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Kliniği

Metastatik Prostat Kanserinde Tedavi. Dr. Deniz Tural Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Onkoloji

HEMODİYALİZE GEÇ BAŞLAMAK GEREKLİDİR. Dr. Rümeyza Kazancıoğlu Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı

Pediatrik Hastalarda Antifungal Tedavi Yaklaşımları

Multipl Miyelom. Anlamak. (bortezomib) Enjeksiyonunu. Yaşamı Geliştirmek Şifayı Ararken. Bir Kemik İliği Kanseridir

Doç Dr Hüseyin Abalı Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Tıbbi Onkoloji BD Adana Uygulama ve Araştırma Merkezi

Çalışmaya katılan hasta sayısı: 7601 (7599 hastanın datası toplandı)

Multipl Miyelom. Anlamak. (bortezomib) Enjeksiyonunu. Yaşamı Geliştirmek Şifayı Ararken. Bir Kemik İliği Kanseridir. myeloma.

Hodgkin Lenfoma. Prof. Dr. Ali ÜNAL Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı ve KİT Merkezi 1. LM KONGRESİ 2010 ANTALYA

Prostat kanserinde hormonal tedavi ve komplikayonları

Piperasilin-Tazobaktam(TZP) a Bağlı Hematolojik İstenmeyen Etkiler

YENİ ORAL ANTİKOAGÜLANLAR PROF. DR. TUFAN TÜKEK

MULTİPL MİYELOM. tedaviye genel bakış GÜÇLÜ FİKİR TEDAVİYİ ÖNE ALIR SM

Hodgkin lenfoma tedavisinde Radyoterapinin Rolü. Dr. Görkem Aksu Kocaeli Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi AD

Kronik lenfositik lösemi tedavisi güç olan hastalar

BÖBREK NAKİLLİ ÇOCUKLARDA GEÇ DÖNEM AKUT REJEKSİYONUN GREFT SAĞKALIMI ÜZERİNE ETKİLERİ. Başkent Üniversitesi Çocuk Nefroloji Dr.

İnoperabl Evre III ve Evre IV Malign Melanomda İmmünoterapi TOG Malin Melanom ve Deri kanserleri grubu. Prof Dr Melek Köksal Erkişi

Folliküler Lenfomada İdame. Dr. İbrahim Barışta

Prof.Dr. Rian Dişçi İ.Ü.Onkoloji Enstitüsü Kanser Epidemiyolojisi ve Biyoistatistik Bilim Dalı

Multipl Miyeloma Tedavisi 2009

Otolog kök hücre nakli sonrası nüks etmiş Hodgkin lenfoma olgularında nonmiyeloablatif. Doç.Dr. Mustafa ÖZTÜRK

İNDÜKSİYONDA YENİ ALTERNATİF ARAYIŞLARI. Doç. Dr. Kültigin TÜRKMEN Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi

Multipl Miyelom. Anlamak. (lenalidomid) Yaşamı Geliştirmek Şifayı Ararken. Bir Kemik İliği Kanseridir. myeloma.

Graft Yetersizliğinin Tanı ve Tedavisi. Dr Şahika Zeynep Akı Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi Bahçelievler Medical Park Hastanesi

Dr Arzu OĞUZ 3. Kanserde Destek tedaviler ve Palyatif Bakım Sempozyumu Mayıs 2016; ADANA

Dr. Birgül Kaçmaz Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji AD

Deneyim: Klinik Pratikte Abirateron. Dr. Mert Başaran İ.Ü. ONKOLOJİ ENSTİTÜSÜ

Multipl Myeloma: ALLOJENEİK KÖK HÜCRE NAKLİ

Akut koroner sendromda pratik antiagregan kullanımı. Dr. Ahmet Temizhan Türkiye Yüksek İhtisas SUAM Kardiyoloji Kliniği

İleri Evre KHDAK de Sistemik Tedavi

Akut Myeloid Lösemide Prognostik Faktörler ve Tedavi

Dr. Hasan Şenol COŞKUN

Geriatrik depresyon tedavisinde idame EKT

DİYABETTEN KORUNMADA CİNSİYET İLİŞKİLİ FARKLILIKLAR. Dr. İlhan TARKUN Kocaeli Üniversitesi Endokrinoloji ve Metabolizma Bilim Dalı

Evre I Seminom Dışı Testis Tümörlerinde (NSGHT) Tedavi

Kronik Hepatit C Tedavisinde Güncel Yaklaşımlar

Tedaviye Yanıtı Değerlendirme. Dr Şeniz Öngören İÜ Cerrahpaşa Tıp Fakültesi İç Hastalıkları ABD, Hematoloji BD

MCL da Yeni Tedavi Stratejileri

YUMUŞAK DOKU SARKOMLARINDA KONVANSİYONEL KEMOTERAPİ VE YENİ TEDAVİLER. Dr. Elif Güler

Hormona Dirençli Prostat Kanserinin Tedavisi. Dr.Talha MÜEZZİNOĞLU Celal Bayar Üniversitesi Üroloji AD. MANİSA

Sık Görülen Cilt Lenfomaları Radyasyon Onkoloğu Gözüyle Radyoterapi

DİYABET TEDAVİSİNDE HEDEF KAN BASINCI:

JNC 8 göre Hipertansif Hastanın Tedavide Kan Basıncı Hedefi Ne Olmalı

MİDE ADENOKANSERİNDE NEOADJUVAN-ADJUVAN KEMOTERAPİ

Erken Evre Meme Kanserinde Radyoterapi Gerekmeyen Hasta Var mıdır?

SMOLDERING MULTIPL MİYELOM

Multipl Miyelomda Hastalığın Seyrini Değiştiren IMiD ler. Dr. Fahri ŞAHİN Ege Hematoloji Onkoloji Kongresi 14 Mart İzmir

OVER KAYNAKLI MALİGN MİKST MÜLLERİAN TÜMÖRLERDE TEDAVİ YAKLAŞIMI. Mustafa ÖZGÜROĞLU Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı

Transkript:

YENİ TANI ALMIŞ TRANSPLANTASYONA UYGUN OLMAYAN MULTİPL MİYELOM HASTALARINDA YAKLAŞIM Dr. Yahya Büyükaşık 3. Ulusal Lenfoma Myeloma Kongresi. 11 Mayıs 2012

BAŞLANGIÇ TEDAVİSİ

KLİNİK TIP NE İŞE YARAR? HASTALIKTAN KORUMA HASTALIĞIN TEŞHİS EDİLMESİ MÜMKÜNSE HASTALIĞIN EKARTE EDİLMESİ YAŞAM SÜRESİNİN UZATILMASI HAYAT KALİTESİNİN DÜZELTİLMESİ (EN EKONOMİK ŞEKİLDE)

Yeni Rejim Klasik Rejim HANGİ BAŞLANGIÇ TEDAVİSİ: KLASİK REJİM Mİ? YENİ REJİM Mİ? KLİNİK ÇALIŞMALARDA BİLDİRİLEN YANIT SONUÇLARI NASIL YORUMLANMALIDIR? YANIT ORANI YANIT SÜRESİ TOTAL SAĞKALIM YORUM YANIT ORANLARI EŞİT YANIT SÜRELERİ EŞİT TOTAL SAĞKALIMLAR EŞİT TOKSİSİTE, HAYAT KALİTESİ, MALİYET ve KULLANIM KOLAYLIĞINA GÖRE KARAR VERİLİR. YENİ REJİM DAHA YÜKSEK YANIT ORANI SAĞLIYOR YANIT SÜRELERİ EŞİT TOTAL SAĞKALIMLAR EŞİT TOKSİSİTE, HAYAT KALİTESİ, MALİYET ve KULLANIM KOLAYLIĞINA GÖRE KARAR VERİLİR. YENİ REJİM DAHA UZUN YANIT SÜRESİ SAĞLIYOR TOTAL SAĞKALIMLAR EŞİT PROTOKOL ETKİLİDİR. DAHA UZUN YANIT SÜRESİ HAYAT KALİTESİ AÇISINDAN POTANSİYEL FAYDA SAĞLAYABİLİR. NET KARAR TOKSİSİTE, HAYAT KALİTESİ, MALİYET ve KULLANIM KOLAYLIĞINA GÖRE VERİLMELİDİR. YENİ REJİM DAHA UZUN YAŞAM SÜRESİ SAĞLIYOR YENİ REJİM TERCİH EDİLMELİDİR.

RANDOMİZE KONTROLLÜ MPT ÇALIŞMALARI Çalışma GIMEMA HOVON49 IFM99-06 IFM01/01 NMSG12 TMSG Hasta Sayısı 331 333 321 229 357 114 Hasta Alınan Zaman Dilimi 2002-05 2002-07 2000-05 2002-06 2002-07 2006-09 Yaş > 65 > 65 65-75 > 75 > 65 > 55 DS Evre II, III Ib, II, III II, III ve yüksek riskli I II, III ve yüksek riskli I I-III semptom + I-III semptom + WHO Performansı 0-4 0-3 0-4 0-4 0-4 0-2 Plasebo Hayır Hayır Hayır Evet Evet Hayır Melfalan 4 mg/m 2 1-4 0,25 mg/kg 1-5 0,25 mg/kg 1-4 0,20 mg/kg 1-4 0,25 mg/kg 1-4 9 mg/m 2 1-4 Prednison 40 mg/m 2 1-7 1 mg/kg 1-5 2 mg/kg 1-5 2 mg/kg 1-5 100 mg 1-4 40 mg/m 2 1-4 Kür Sayısı/Ara (hf) 6/4 8/4 12/6 12/6 Platoya kadar/6 8/6 Talidomid, mg/g 100 200 100-400* 100 200-400 100 Süre MP MPT Cross-over 2. Basamakta Talidomid (MP Hastalarda %) 6 kür (relapsa kadar T idamesi) 8 kür (relapsa kadar 50 mg T idamesi) 12 kür 12 kür Relapsa kadar@ 8 kür Hayır Hayır Hayır Hayır Hayır % 18 34# 57 38 45 45 7 * Önerilen başlangıç dozu 200 mg/g. Tolere edilmesine göre hızlıca 400 mg a çıkılmış. @ Platodan relapsa kadar 200 mg/g. # Talidomid ya da bortezomib YORUM: 6 MPT vs MP ÇALIŞMASI YAYINLANMIŞTIR.

RANDOMİZE KONTROLLÜ MPT ÇALIŞMALARINDA YANIT ve SAĞKALIM Çalışma GIMEMA HOVON49 IFM99-06 IFM01/01 NMSG12 TMSG Yanıt Oranı (En az kısmi yanıt) Progresyonsuz (Olaysız) (Hastalıksız) Sağkalım %51 v 85 % 45 v 66 %35 v 76 %31 v 62 % 40 v 57 % 37,5 v 59,9 14,5 v 21,8 ay 11 v 15 ay 17,8 v 27.5 ay 18,5 v 24,1 ay 14 v 15 ay 14 v 21 ay Total Sağkalım 45 v 47,6 ay 31 v 40 ay (p= 0,79) (p= 0,05) * SIRASIYLA MP ve MPT SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. 33,2 v 51,6 ay (p= 0,0006, HR= 0,59) 29,1 v 44 ay (p= 0,028, HR= 0,68) 29 v 32 ay (p= 0,16) 28 v 26 ay (p= 0,65) YANIT ORANI BÜTÜN ÇALIŞMALARDA, PROGRESYONSUZ SAĞKALIM ise 6 ÇALIŞMANIN 4 ünde MPT KOLUNDA DAHA YÜKSEK SAPTANMIŞTIR. TOTAL SAĞKALIM AVANTAJI 6 ÇALIŞMANIN 3 ünde GÖZLENEBİLMİŞTİR.

RANDOMİZE KONTROLLÜ MPT ÇALIŞMALARINDA DERECE III/IV TOKSİSİTE ve YAŞAM KALİTESİ Çalışma GIMEMA HOVON49 IFM99-06 IFM01/01 NMSG12 TMSG Periferik Nöropati Venöz Tromboembolizm Nötropeni (Hematolojik toksisite) % 0 v 10 % 4 v 23 % 0 v 6 % 2 v 2 % 1 v 6 % 3,5 v 8,6 % 2 v 11 % 0 v 3 % 4 v 12 % 3 v 6 % 8 v 8 % 5,3 v 6,9 % 17 v 16? % 26 v 48 % 9 v 23 % 20 v 25 % 14,3 v 24,6 İnfeksiyon % 2 v 10 % 18 v 28 % 9 v 13? % 10 v 15 % 7 v 22,4 Kabızlık % 0 v 6? % 0 v 10 % 10 v 17 ( Derece II) % 6 v 3 % 3,5 v 5,2 Yaşam Kalitesi Bakılmamış Ayrıca bildirilecek Bakılmamış Bakılmamış Kabızlık, fiziksel ve sosyal işlevler açısından MPT kolu daha kötü * SIRASIYLA MP ve MPT SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. Bakılmamış TOKSİSİTE MPT KOLUNDA BELİRGİN OLARAK DAHA YÜKSEKTİR. PERİFERİK NÖROPATİ, VENÖZ TROMBOEMBOLİZM, HEMATOLOJİK TOKSİSİTE, İNFEKSİYONLAR ve KABIZLIK MPT ile ARTMAKTADIR. HAYAT KALİTESİ ile İLGİLİ DEĞERLENDİRMELER YALNIZCA BİR ÇALIŞMADA BİLDİRİLMİŞTİR. MPT KOLUNDA KABIZLIK, FİZİKSEL ve SOSYAL İŞLEVLER AÇISINDAN BOZULMA VARDIR.

RANDOMİZE KONTROLLÜ MPT ÇALIŞMALARINDA YANIT ve SAĞKALIM: METAANALİZLER Çalışma Waage A, et al. Haematologica 2010;95(S2):Abstr 0567 Kapoor et al. Leukemia 2011;25:689 Alınan Çalışmalar 6 5 6 Hasta Sayısı 1682 1568 1685 Yanıt Oranı (En az kısmi yanıt) Progresyonsuz (Olaysız) (Hastalıksız) Sağkalım Total Sağkalım 14,9 v 20,4 ay HR= 0,67 p< 0,05 32,7 v 39,3 ay HR= 0,82 p= 0,08 OR= 3,39 p< 0,001 HR= 0,68 p< 0,001 HR= 0,80 p= 0,07 * SAĞKALIM SÜRESİ ve YANIT ORANLARI SIRASIYLA MP ve MPT SONUÇLARI ŞEKLİNDEDİR. * * Fayers PM et al. Blood 2011;118:1239 % 37 (% 9 VGPR) v % 59 (% 25 VGPR) p< 0,0001 14,9 v 20,3 ay HR= 0,68 p< 0,0001 32,7 v 39,3 ay HR= 0,83 p= 0,004 ÇELİŞKİLİ TOTAL SAĞKALIM SONUÇLARI NEDENİYLE MPT ile İLGİLİ 2 METAANALİZ YAPILMIŞTIR. ANCAK, TOTAL SAĞKALIM ile İLGİLİ METAANALİZ SONUÇLARI GENE ÇELİŞKİLİDİR.

RANDOMİZE KONTROLLÜ VMP ÇALIŞMASI: VISTA Çalışma VISTA (N Engl J Med 2008;359:906) (J Clin Oncol 2010;28:2259) Hasta Sayısı 682 Zaman Dilimi 2004-2006 Yaş 65 DS Evre I-III semptom + Karnofsky Performansı 70 % 35 Plasebo Hayır Melfalan 9 mg/m 2 1-4 Prednison 60 mg/m 2 1-4 Kür Sayısı/Ara (hf) 9/6 Bortezomib, mg/m 2 1,3 Süre MP VMP Cross-over Yanıt Oranı (En az kısmi yanıt) (EBMT) Progresyona Kadar Geçen Süre ( Time to Progression ) Total Sağkalım Hayat Kalitesi? 9 kür Hayır % 35 (% 4 IMWG-CR, % 4 IMWG-VGPR) v 71 (% 33 CR, % 8 VGPR) p< 0,001 16,6 v 24 ay HR= 0,48 p< 0,001 Ortanca 36,7 ay izlem süresinde 43,1 ay v ulaşılamadı HR= 0,65 p< 0,001 * SIRASIYLA MP ve VMP SONUÇLARI VERİLMİŞTİR.

VISTA ÇALIŞMASINDA DERECE III/IV TOKSİSİTE Çalışma VISTA Periferik Nöropati % 0 v 13 Gastrointestinal % 5 v 19 * SIRASIYLA MP ve VMP SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. YORUM: VISTA, YAPILMIŞ OLAN EN GENİŞ MM YENİ AJAN ÇALIŞMASIDIR. YAŞLILARDA MP PROTOKOLÜNE KIYASLA ELDE EDİLMİŞ EN BELİRGİN TOTAL SAĞKALIM AVANTAJI (MORTALİTEDE % 35 AZALMA) BU ÇALIŞMADA BİLDİRİLMİŞTİR. PROGRESYONA ve SONRAKİ TEDAVİYE KADAR GEÇEN SÜRELER VMP KOLUNDA 8 ve 9 AY DAHA UZUNDUR (İDAMESİZ). PN ve GASTROİNTESTİNAL TOKSİSİTE DIŞINDA ÖNEMLİ BİR TOKSİSİTE YOKTUR.

VISTA: GÜNCELLENMİŞ (Medyan takip 60.1 ay) NİHAİ OS ANALİZİ Ölüm riskinde VMP ile %31 azalma HATIRLATMA: Talidomid-MP (MPT) ile MP yi karşılaştıran 6 faz 3 çalışmanın meta-analizi: Medyan OS: 32.7 aya karşı 39.3 ay (6.6-aylık avantaj), HR 0.83, ölüm riskinde %17 azalma Sağ kalan hastalar (%) 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 Medyan OS faydası: 13.3 ay 5-yıllık OS oranları: %34.4 karşısında %46.0 Grup N Olay Medyan HR (95% CI) P-değeri MP 338 211 43.1 VMP 344 176 56.4 0.695 (0.567, 0.852) 0.0004 0 6 12 18 24 30 36 42 48 54 60 66 72 78 Süre (ay) San Miguel et al. ASH 2011 (Abstrakt 476), sözlü sunum

VISTA: Bortezomib İçeren Optimum Bir İlk Tedavi Vermenin Önemi Müteakip tedavi alan hastalarda OS alt-analizi Analize tüm VMP hastaları, ikinci tedavi almamış olan MP hastaları (relaps yaşanmadığı için veya ölüm nedeniyle) ve bunlara ek olarak bortezomib kurtarma tedavisi görmüş olan hastalar dahil edilmiştir. Sağ kalan hastalar (%) 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 Grup N Olay Medyan HR (95% CI) P-değeri MP 237 147 45.4 VMP 344 176 56.4 0.714 (0.571, 0.892) 0.0029 0 6 12 18 24 30 36 42 48 54 60 66 72 78 Süre (ay) San Miguel et al. ASH 2011 (Abstrakt 476), sözlü sunum

DEKSAMETAZON: YAŞLILARIN BAŞLANGIÇ TEDAVİSİNDE TOKSİK BİR AJAN

YAŞLILARDA RANDOMİZE KONTROLLÜ MP vs DEKSAMETAZON İNDÜKSİYON ÇALIŞMALARI Çalışma I. Hernandez J et al. Br J Haematol 2004;127:159 II. Shustik C et al. Br J Haematol 2006;136:203 Hasta Sayısı 201 585 240 III. Facon T et al. Blood 2006;107: 1292 Plan MP v MD x 12 MP v MD x 12 +/- D ile devam MP v (MD/D/D-IFN) x 12 Deksametazon Dozu Yanıt Oranı Progresyonsuz (Olaysız) Sağkalım 20 mg/m 2 28 günde bir 40 mg 1-4 14-28 günde bir 40 mg 1-4, 9-12, 17-20 6 hf da bir 12 ayda %9,1 v 22,4 çok iyi kısmi yanıt (p< 0,05) %35,1 v 44,8 kısmi yanıt % 48 v 57 en az kısmi yanıt (p= 0,05) % 41 v 70 v 40 v 42 en az kısmi yanıt (p< 0,001) 15,9 v 23,3 1,8 yıl v 1,9 yıl 21,1 v 22,9 v 12,2 v15,2 (MP ile MD arasında fark yok. M içeren kollarda yalnız D içerenlerden anlamlı daha uzun) Total Sağkalım 29,4 v 27,2 2,5 yıl v 2,7 yıl 34 v 39,6 v 33,4 v 32 ay Toksisite İnfeksiyonlar (% 4,5 v 14) başta olmak üzere hematolojik olmayan toksisite MD ile daha yüksek (P< 0,05) * SIRASIYLA MP ve MD (ve D ve D-IFN) SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. İnfeksiyon: % 35 v 47 (p=,01) [D III/ IV: % 9 v 15 (p=,03)] DIII/ IV Nötr : % 64 v 53 (p=,004) DIII/ IV Tr : % 39 v 27 (p=,01) Hematolojik olmayan komplikasyonlar (piyojenik inf, DM, psikiyatrik, kanama, GİS, vs) D içeren rejimlerde MP den anlamlı daha yüksek (% 16 v 28, p=,01) YORUM: DEKSAMETAZON TUTARLI BİR ŞEKİLDE DAHA YÜKSEK YANIT ORANLARI SAĞLAMAKTADIR. ANCAK, BU FAYDA HERHANGİ BİR SAĞKALIM AVANTAJINA DÖNÜŞMEMEKTEDİR.

YAŞLILARDA RANDOMİZE KONTROLLÜ MP vs DEKSAMETAZON İNDÜKSİYON ÇALIŞMALARI Çalışma IV. Ludwig H, et al. Blood 2009;113:3435** Hasta Sayısı 289 Hastalar + 65 (ya da transa uygun olmayan < 65). Ortanca yaş= 72 Plan MP v TD x 9 Deksametazon Dozu 40 mg 1-4 ya da 1-4 ve 15-18 Yanıt Oranı % 45 v 68 en az kısmi yanıt (p= 0,006) Progresyonsuz (Olaysız) Sağkalım Total Sağkalım Toksisite 20,7 v 16,7 ay ** SIRASIYLA MP ve TD SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. 49,4 v 41,5 ay (p= 0,024). MP ile daha iyi Hematolojik toksisite MP ile nöropati, kabızlık ve psikiatrik sorunlar ise TD ile anlamlı daha sık BİLAKİS TOKSİSİTE NEDENİYLE DEKSAMETAZON ORTANCA YAŞAM SÜRESİNİ KISALTABİLMEKTEDİR.

YAŞLILARDA MAĞLUP AJAN DEKSAMETAZON u KONTROL GRUBU OLARAK ya da BİR IMID ile BİRLİKTE ARAŞTIRMA KOLUNDA DEĞERLENDİREN ÇALIŞMALAR GENE DE DEVAM ETMİŞTİR. Çalışma Rajkumar SV, et al. J Clin Oncol 2006;24:431 Rajkumar SV, et al. J Clin Oncol 2008;26:2171 Zonder JA ve ark. Blood 2010; 116: 5838 Hasta Sayısı 207 470 198 (Çalışma yalnız başına D nin yetersiz bir tedavi olduğu ve Len-D nin toksik olduğuna ilişkin kanaatler nedeniyle erken sonlandırılmış) Hastalar Ortanca yaş= 65 (38-83) Ortanca yaş= 64 Transplant planlanmayan erişkin hastalar (ortanca yaş= 64) Plan D v TD 4 kür D v TD progresyona kadar D v LD progresyona kadar Deksametazon Dozu 40 mg 1-4, 9-12 ve 17-20 4 x (1-4, 9-12 ve 17-20) Sonra 1-4 3 x (1-4, 9-12 ve 17-20) Sonra 1-4 ve 15-18 Yanıt Oranı Progresyonsuz (Olaysız) Sağkalım Total Sağkalım Toksisite % 41 v 63 en az kısmi yanıt (p= 0,0017)? (Çalışmanın birincil sonlanım hedefi yanıt oranı) Eşit (Çalışmanın birincil sonlanım hedefi yanıt oranı) Derece III ya da üstü hematolojik olmayan toksisite TD ile anlamlı daha sık (% 43 v 67) % 46 v 63 en az kısmi yanıt (p<,001) % 48 v 78 en az kısmi yanıt (p< 0,001) 6,5 v 14,9 (p<,001) 1 yılda % 52 v 78 (p=,002) Eşit (Total sağkalım çalışmanın birincil sonlanım hedefi değil) Derece III ya da üstü toksisite TD ile anlamlı daha sık (% 64,2 v 79,5) P<,001) % 73 v 79 Miyelosupresyon, infeksiyonlar ve tromboembolizm LD ile anlamlı olarak daha sık * SIRASIYLA D ve T(L)D SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. YORUM: IMID-D KOMBİNASYONLARI DAHA YÜKSEK ORANDA ve KALICI YANITLAR SAĞLAMIŞLARDIR. ANCAK, TOTAL SAĞKALIM FAYDASI GÖZLENMEMİŞTİR. TOKSİSİTE D ile YÜKSEKTİR. IMID-D KOMBİNASYONUNDA DAHA DA ARTMAKTADIR.

Ld ye KARŞI LD. LD KONTROL GRUBU için UYGUN BİR REJİM Mİ? Rajkumar SV, et al. Lancet Oncol 2010; 11: 29 Hasta Sayısı 445 (Ld kolundaki belirgin total sağkalım üstünlüğü nedeniyle çalışma erken sonlandırılmış ve LD kolundaki hastalar Ld ye kaydırılmıştır) Hastalar Ortanca yaş= 65 (35-87) Plan Deksametazon Dozu Ortanca Tedavi Süresi LD v Ld otolog transplana ya da progresyona (başarısızlığa) kadar LD: 1-4, 9-12 ve 17-20 28 günde bir Ld: 1, 8, 15, 22 28 günde bir 4 v 6 ay Yanıt Oranı % 81 v 70 LD ile anlamlı olarak daha yüksek nihai en az kısmi yanıt (p=,009) Progresyonsuz (Olaysız) Sağkalım 19,1 v 25,3 ay Ld ile anlamlı olarak daha yüksek (p=,026) Total Sağkalım 1 yıllık % 87 v 96 (p=,0002). Ld ile anlamlı olarak daha yüksek Toksisite Derece III ya da üstü hematolojik olmayan toksisite LD ile anlamlı daha sık (% 65 v 48) (p=,0002) * SIRASIYLA LD ve Len-D SONUÇLARI VERİLMİŞTİR. SORU: LENALIDOMID-DÜŞÜK DOZ DEKSAMETAZON YAŞLILAR için UYGUN BİR BAŞLANGIÇ TEDAVİSİ KABUL EDİLEBİLİR Mİ?

TOKSİSTE ve/veya UYGUN ÇALIŞMA PLANI OLMAMASI NEDENİYLE TARTIŞILMAYAN DİĞER YAŞLI MİYELOM PROTOKOLLERİ PROTOKOL UYGUN FAZ III ÇALIŞMA SAĞKALIM AVANTAJI HAYAT KALİTESİ/ TOKSİSİTE AÇISINDAN FAYDA BP (J Cancer Res Clin Oncol 2006;132:205) CTD (Blood 2009;114:Abstr 352) YOK VAR YOK VAR YOK PROGRESYONSUZ TOTAL YOK PROGRESYONSUZ YOK (DAHA TOKSİK) VAR (PARADOKSAL SONUÇLAR) YOK (DAHA TOKSİK OLABİLİR) VAR VTP (Lancet Oncol 2010;11:934) YOK VAR TOTAL YOK PROGRESYONSUZ YOK (DAHA TOKSİK) VAR VMPT (J Clin Oncol 2010;28:5101) MPR (Haematologica 2010;95:Abstr 566) YOK (ÇALIŞMANIN SADECE ÇALIŞMA KOLUNDA VT İDAME VAR) VAR YOK VAR TOTAL YOK PROGRESYONSUZ TOTAL YOK PROGRESYONSUZ (MPR-R v MP KIYASLAMASINDA) TOTAL YOK (DAHA TOKSİK. % 38 v 28 NÖTROPENİ, % 10 v 5 KARDİYOLOJİK OLAYLAR) VAR YOK (DAHA TOKSİK. % 71 ve 38 DIII/IV NÖTROPENİ ve TROMBOSİTOPENİ) VAR

UPFRONT Çalışması İndüksiyon 3 haftada bir x 8 kür Randomizasyon VelDex V: 1.3 mg/m 2 IV 1,4,8,11. gün D: 20 mg oral 1,2,4,5,8,9,11,12. gün (1-4 kür) 1,2,4,5. gün (5-8 kür) VTD V: 1.3 mg/m 2 IV 1,4,8,11. gün D: 20 mg oral 1,2,4,5,8,9,11,12. gün (1-4 kür) 1,2,4,5. gün (5-8 kür) T:100 mg/gün, oral 1-21. gün İdame 35 günde 1 x 5 kür V: 1.6 mg/m 2 IV 1,8,15,22. gün 35 günde 1 x 5 kür VMP V: 1.3 mg/m 2 IV, 1,4,8,11. gün M: 9 mg/m 2, oral 1-4. gün, bir kür ara ile P: 60 mg/m 2, oral 1-4 gün, bir kür ara ile Nieslizky ve Ark. ASH 2011 Abstrakt: 478

UPFRONT Çalışması İndüksiyon ve idame sırasındaki doğrulanmış en iyi yanıt oranları VGPR En iyi yanıt kategorisi (%) 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 PR VGPR CR+nCR 30 40 37 51* 33 7 11 7 36 29 29 VD (n=146) VTD (n=133) VMP (n=144) 40 * VGPR oranı VTD > VD, p=0.0174 Niesvizky et al. ASH 2011 (Abstrakt 478), sözlü sunum

Progresyonsuz Sağkalım (Medyan takip süresi 18.8 ay) Hastaların oranı Medyan PFS 17.2 ay Medyan PFS 14.9 ay Medyan PFS 14.7 ay Kalan hastalar Süre (ay) PFS intent-to-treat (ITT) popülasyonda değerlendirilmiştir (N=502) Niesvizky et al. Haematologica 2011; 96 (s1): S98 (Abstract P-228); poster presentation at IMW 2011

UPFRONT Çalışması Yaşam kalitesi 9 13 siklus süresince (idame periyodu), ortalama global sağlık durumu skorları VD ve VTD kollarında başlangıca göre düşük seyretti. VTD kolunda daha düşük skor olmak üzere VTD ve VMP arasında anlamlı derecede farklılık vardı. Nieslizky ve Ark. ASH 2011 Abstrakt: 1864

İDAME TEDAVİSİ

289 hasta randomize edildi 145 TD 144 MP 123 yanıtı değerlendirilen 126 yanıtı değerlendirilen 137 hasta 9 siklusu tamamlayıp en az stabil hastalık sağlanan 128 hasta randomize edildi 64 Thal-Ifn 64 Ifn

TALİDOMİD İDAMESİ ile İLGİLİ METAANALİZLERİN YORUMLANMASI ve BU ÇALIŞMALARDAN YAŞLI HASTALAR için SONUÇ ÇIKARMAK ZORDUR: Altı yüksek doz tedavi çalışmasına karşılık yalnızca bir yaşlı hasta idame çalışması (Ludwig H ve ark. Haematologica 2010;95:1548) yayınlanmıştır. MRC IX çalışmasına (Morgan GJ ve ark. Blood 2012;119:7) yaşlı hastalar alınmıştır. Ancak, ayrı olarak değerlendirilmemiştir. Bir çok çalışmada bazı hastalarda uygulanan talidomid idamesi aslında idame değil, konsolidasyon ya da devam tedavisidir. Hastalar kabul edilebilir bir yanıt düzeyinde (çok iyi kısmi yanıt ve iyisi) değillerdir. Bir çok çalışmada talidomid antimiyelom etkisi olduğu bilinen ajanlarla kombine kullanılmıştır.

DESTEK TEDAVİLERİ

HASTALIĞIN SİTOGENETİK ÖZELLİKLERİNE GÖRE İLAÇ SEÇİMİ

Del(13) yok Deksametazon alanlarda total sağkalım Del(13) var Del(13) var Del(13) yok Bortezomib alanlarda total sağkalım

* 106/507 (% 21) hastada t(4;14), 54/507 (% 10,5) önemli oranda (> % 60) del (17p) saptanmıştır. *

SONUÇLAR

YAŞLI HASTALARDA BAŞLANGIÇ TEDAVİSİ ALGORİTMASI YAŞLI HASTA BORTEZOMIB KULANIMINI GEREKLİ/ DAHA UYGUN KILAN DURUMLAR VAR: VENÖZ TROMBOEMBOLİZM ÖYKÜSÜ KARDİYOVASKÜLER HASTALIK HIZLI YANITIN ŞART OLDUĞU HALLER BÖBREK YETMEZLİĞİ KORD BASISI/ BASI YAPAN KİTLE HİPERVİSKOZİTE YÜKSEK SİTOGENETİK RİSK BORTEZOMIB KULANIMINI GEREKLİ/ DAHA UYGUN KILAN DURUMLAR YOK VMP MPT MP Rd? VMP Vd?

TEDAVİ HEDEFİ NE OLMALIDIR? İDEAL GERÇEKÇİ İDEAL KABUL EDİLEBİLİR BAZEN YETİNMEK EN İYİSİDİR!

İDAME TOLERE EDEBİLEN HASTA İNTERFERON TALİDOMİD? (KÖTÜ SİTOGENETİK YOKSA) KÖTÜ SİTOGENETİK RİSKLİ HASTA BORTEZOMIB in UZUN SÜRELİ KULLANIMI?