ALL: PEDİATRİK REJİMLER Mİ KÖK HÜCRE NAKLİ Mİ?

Benzer belgeler
Kronik Lenfositik Lösemi- Allojeneik Kök Hücre Naklinin Yeri

Öykü FM. CBC, PY, biokimya DIK paneli TLS paneli Beyin BT/MRI (nöro+) KİA ve biyopsisi KİA/PK: akım sitometri. KİA: karyotip analizi

AKUT LENFOBLASTİK LÖSEMİDE HEMATOPOETİK KÖK HÜCRE NAKLİ

[MEHMET ERTEM] BEYANI

Akut Myeloid Lösemide Prognostik Faktörler ve Tedavi

EDİNSEL APLASTİK ANEMİDE

Rez-ALL BFM 2002 Protokolü Türkiye Sonuçları

Minimal Kalıntı Hastalık (MRD)

Pediatrik Hastalarda Antifungal Tedavi Yaklaşımları

Hodgkin lenfomada alojeneik kök hücre nakli. Dr. Gülsan Türköz Sucak

BFM Protokolü ve Türkiye Deneyimi Dr. Gönül Aydoğan

Akut Myeloid Lösemi Relaps ve Tedavisi

Akciğer Kanserinde Eş E Zamanlı Kemoradyoterapi

Aplastik Anemide Hematopoetik Kök Hücre Nakli. Dr. Ülker Koçak Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji

2. HEMATOPOETİK KÖK HÜCRE NAKLİ HEMŞİRELİĞİ KURSU /KASIM/2013

Graft Yetersizliğinin Tanı ve Tedavisi. Dr Şahika Zeynep Akı Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi Bahçelievler Medical Park Hastanesi

Multipl Myeloma: ALLOJENEİK KÖK HÜCRE NAKLİ

Plazma Hücreli Lösemi. Prof.Dr.Ercüment Ovalı

ALLOJENİK KORDON KANI BANKACILIĞINDA UMUTLAR

AML PROTOKOLLERİNDE KHT İNDİKASYONLARI

REKTUM KANSERİNDE NEO / ADJUVAN RADYOTERAPİ. Ethem Nezih Oral İstanbul Üniversitesi İTF Rad Onk AD

Multipl Myelomda otolog kök hücre nakli sonrası tedaviler. Dr. Gülsan Türköz SUCAK

Adölesanda Lösemi & İnfant Lösemi

Prognozu Etkileyen. Prof.Dr.M.Akif. Yeşilipek

Kronik lenfositik lösemi tedavisi güç olan hastalar

Santral Sinir Sistemi Rabdoid Teratoid Tümörü Radyoterapisi. Dr. Ayşe Hiçsönmez AÜTF Radyasyon Onkolojisi Nisan 2013

[GÜLSÜN KARASU] BEYANI

Özellik Standard Yüksek risk Yaş < t(4;11)/all1-af4 t(1;19)/e2a-pbx 11q23+ Akyuvar sayısı (mm 3 ) / µl (B kökenli)

YENİDOĞAN BEBEĞİN KORDON KANI SAKLANMALI MI?

TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ III. bölüm

Türkiye de Çocuklarda Kemik İliği Nakli. Prof.Dr.M.Akif Yeşilipek

3.Lenfoma Myeloma Kongresi Antalya, Mayıs 2012 YOKTUR YOKTUR YOKTUR YOKTUR YOKTUR

ERCİYES ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ KURULUŞ 1968

MESANE KORUYUCU YAKLAŞIM. Dr. Deniz Yalman Ege Ü.T.F. Radyasyon Onkolojisi A.D.

PHİLADELPHİA KROMOZOM - POZİTİF AKUT LENFOBLASTİK LÖSEMİ TEDAVİSİ. Prof Dr Ali Ünal, Uz Dr Serdar Şıvgın ÖZET

Fanconi Anemisinde Hematopoetik Kök Hücre Transplantasyonu

MİYELODİSPLASTİK SENDROM

ERKEN EVRE SEMİNOM OLGUSU

Dr Arzu OĞUZ 3. Kanserde Destek tedaviler ve Palyatif Bakım Sempozyumu Mayıs 2016; ADANA

BFM ALL tedavi protokolü sırasında yaşanan engeller ve problemler

Lokal İleri Baş Boyun Kanserinde İndüksiyon Tedavisi mi? Eşzamanlı Kemoradyoterapi mi?

BFM PROTOKOLU VE TÜRKİYE DENEYİMİ DR. GÖNÜL AYDOĞAN

ALL IC-BFM Study Group relapse treatment proposal. ALL IC-BFM RezALL protokol önerisi

AML DE DLI UYGULAMARI TERAPOTİK? PROFİLAKTİK? Doç Dr Leylagül KAYNAR Erciyes Üniversitesi Hematoloji BD

OLGU-2. Dr. Mustafa Büyükavcı Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji-Onkoloji Ünitesi Erzurum

Relaps/Refrakter Hodgkin Lenfomada Transplant Dışı Tedavi Seçenekleri

METASTATİK MESANE CA DA TEDAVİ SIRALAMASI

Neoadjuvan Tedavi Sonrası RT. Dr. Melis GÜLTEKİN Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı

YENİ TANI ALMIŞ TRANSPLANTASYONA UYGUN OLMAYAN MULTİPL MİYELOM HASTALARINDA YAKLAŞIM Dr. Yahya Büyükaşık

Mantle Hücreli Lenfoma. Dr. Coşkun Tecimer İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi

Otolog kök hücre nakli sonrası nüks etmiş Hodgkin lenfoma olgularında nonmiyeloablatif. Doç.Dr. Mustafa ÖZTÜRK

Primeri Bilinmeyen Aksiller Metastazda Cerrahi Yaklaşım. Dr. Ali İlker Filiz GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Genel Cerrahi Servisi

BRAF Mutant Metastatik Malign Melanom Hastalarında ilk Seçim? İpilimumab olmalıdır

Çocukluk Çağı AML de Tanı ve Tedavi

Evre I Seminom İzlem. Dr. Haluk Özen Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı

ABD lerinde yaş grubu hastalarda ölüm nedenleri. Kazalar İntihar Kanser

OVER KANSERİNİN SİSTEMİK TEDAVİSİNDE ÇELİŞKİLER. Prof. Dr. Nil MOLİNAS MANDEL İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Medikal Onkoloji

Hodgkin Lenfoma. Prof. Dr. Ali ÜNAL Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı ve KİT Merkezi 1. LM KONGRESİ 2010 ANTALYA

Nod-pozitif Meme Kanserinde Lenf Nodu Oranı Nüks ve Mortaliteyi Belirleyen Bağımsız Bir Prognostik Faktördür

Evre III KHDAK nde Radyoterapi

İnfant Lösemi. Dr. Elif İnce Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik Hematoloji-Onkoloji

İnvaziv Aspergilloz da Tedavi Yaklaşımları

Pediatrik Tümör Kayıtları 7443 olgu ( periyodu)

Metastatik Mide Kanserinde Sistemik Tedavi. Prof. Dr. Celalettin CAMCI Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı

Flow Sitometrinin Malign Hematolojide Kullanımı. Dr. Alphan Küpesiz Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji/Onkoloji BD Antalya

ÇOCUKLUK ÇAĞI KANSERLERİ TPOG ÇALIŞMA SONUÇLARI. Prof. Dr. Rejin KEBUDİ

Selime Aydoğdu 1, Ceyhun Bozkurt 2, Başak Adaklı 1, Zeynep Karakaş 3, Yıldız Yıldırmak 4, Tiraje Celkan 5, Tunç Fışgın 6.

NÜKS VE DİRENÇLİ HODGKİN LENFOMA PROGNOZ BELİRTEÇLERİ VE TEDAVİ DR.NAHİDE KONUK HEMATOLOJİ BD

Erken Evre Meme Kanserinde Radyoterapi Gerekmeyen Hasta Var mıdır?

FİLADELFİYA KROMOZOMU POZİTİF AKUT LENFOBLASTİK LEUKEMİADA TEDAVİ

Erken Evre Mide Kanserine Yaklaşım. Adjuvan Kemoterapi. Prof. Dr. N. Faruk AYKAN İstanbul 2004

Geniş cerrahi rezeksiyonlara rağmen lokal ileri evrede GS %40-90 LRNüks ve buna bağlı olarak %80 ölüm 20.

TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ. bölüm

Rekürren/Metastatik Baş Boyun Kanserleri Tedavisinde Son Gelişmeler

«BEST OF ASBMT TANDEM MEETINGS» ULUSLARARASI SEMPOZYUM Mart 21-22

Serviks Kanserinde Fertilite Koruyucu Tedavi

PANKREAS KANSERLERİNDE

METASTATİK MALİGN MELANOM. Dr Yüksel Küçükzeybek İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi 5.Türk Tıbbi Onkoloji Kongresi

DONÖR LENFOSİT İNFÜZYONU(DLI) Hülya Baraklıoğlu Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Terapötik Aferez Merkezi

AML BFM Protokolleri Türkiye Deneyimi

«BEST OF ASBMT TANDEM MEETINGS» ULUSLARARASI SEMPOZYUM Mart 21-22

MULTİPL PLAZMASİTOMLA SEYREDEN PLAZMA HÜCRE HASTALIKLARINDA TEDAVİ YAKLAŞIMI

Vaka Eşliğinde Güncel Pratik Yaklaşım: Oligometastatik Meme Kanserine Yaklaşım. Prof. Dr. Feyyaz ÖZDEMİR K.T.Ü Tıbbi Onkoloji B.D.

YUMUŞAK DOKU SARKOMLARINDA KONVANSİYONEL KEMOTERAPİ VE YENİ TEDAVİLER. Dr. Elif Güler

GENÇ MEME KANSERLİ HASTALARIN ÖZELLİKLERİ. Dr. Mutlu DOGAN Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kliniği

[TÜRKİZ GÜRSEL] BEYANI

Akut Miyeloid Lösemide Hematopoietik Kök Hücre Nakli

Prostat Kanserinde Yaşam Kalitesi. Dr. Hakan Gemalmaz ADÜTF Üroloji AD. Üroonkoloji Derneği

Dr. Fatma PAKSOY TÜRKÖZ Atatürk Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Onkoloji

APL de Güncel Tedavi Yaklaşımı ve MRD Takibi

Hematolog Gözüyle Fungal İnfeksiyonlara Yaklaşım. Dr Mehmet Ali Özcan Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı İzmir-2012

Metastatik Prostat Kanseri Tedavisinde Tartışmalı konular (Erken ve geç tedaviler, kombinasyon tedavileri ve optimal ne olmalı?)

DR ALPAY AZAP ANKARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ İNFEKSİYON HASTALIKLARI ve KLİNİK MİKROBİYOLOJİ AD

MİNİMAL KALINTI HASTALIĞI (MRD) Dr. Meryem Albayrak Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji ve Onkoloji Bilim Dalı

Prof. Dr. Volkan Korten

Nazofarenks Kanseri Tedavisinde Üç Farklı İndüksiyon Rejiminin Retrospektif Değerlendirilmesi (CF vs DC vs DCF )

MATÜR T HÜCRELİ LENFOMALARDA TEDAVİ YAKLAŞIMLARI

Kronik Miyelositer Lösemi

Dr Şükrü DİLEGE VKV Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Amerikan Hastanesi Göğüs Cerrahisi Bölümü

PEDİATRİK TÜMÖRLERDE İKİNCİ SERİ IŞINLAMA Dr. Ahmet Dirier Gaziantep Üniversitesi

Transkript:

ALL: PEDİATRİK REJİMLER Mİ KÖK HÜCRE NAKLİ Mİ? Dr. Mehmet Ali Erkurt İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Hematoloji Bilim Dalı ve Kemik İliği Nakli Ünitesi 11. Ulusal Aferez Kongresi İstanbul 04 Kasım 2016

GENİŞ ÖLÇEKLİ ALL ÇALIŞMALARI: Tedavide standard yok Çalışma Yıl Sayı Yaş (medyan) KHN TY Erken ölüm Sağkalım (%/yıl) CALGB-9111 1998 198 35 (16-83) Ph (+) % 85 % 8 % 41 (3) İsveç 2002 153 42 (16-82) PR % 75 Ø % 28 (5) GIMEMA 0496 2005 450 (16-60) Ø % 80 Ø % 33 (5) Pethema ALL-93 2005 222 27 (15-50) HR % 82 % 6 % 34 (5) GMALL 05/93 2001 1163 35 (15-65) PR % 83 Ø % 35 (5) LALA 94 2004 922 33 (15-55) PR % 84 % 5 % 36 (5) MDACC 2004 288 40 (15-92) Ph (+) % 92 % 5 % 38 (5) MRC XII/ECOG E 2993 2005 1521 (15-59) PO % 91 Ø % 38 (5) UCLA 2002 84 27 (16-59) PR % 93 % 1 % 47 (5) NIGL 08/96 2001 121 35 (15-74) PR % 84 % 8 % 48 (5) JALSG-ALL 93 2002 263 31 (15-59) PO % 78 % 6 % 30 (6) EORTC ALL-3 2004 340 33 (14-79) PO % 74 Ø % 36 (6)* GOELAL02 2004 198 33 (15-59) HR % 86 % 2 % 41 (6) GIMEMA0288 2002 767 28 (12-60) - % 82 % 11 % 27 (9) LALA87 2000 572 33 (15-60) PO % 76 % 9 % 27 (10) Ağırlıklı ortalama 7262 % 84 % 7 % 35 PO: Donorü olan tüm hastalara KHN; PR: Risk modeli temelinde KHN; HR: Sadece yüksek riskli hastalara KHN; Ø: Bildirilmemiş(-): Uygulanmamış; * : Tam yanıtlı olgularda sağkalım Am Soc Hematol Educ Prog 2006; 133-41

Temel gerçekler Uzun dönem sağkalım Pediatrik yaş grubu: %90 1 Erişkinler: %40 2 Erişkinler İnduksiyon tedavisi ile CR %90 Nüks %50 Nüks sonrası uzun dönem sağkalım %7-10 3,4 CR1: köprüden önceki son çıkış! En iyi konsolidasyon: KT? vs HKHN? 1 Sci Rep 2014; 4: 4227, 2 Plos ONE 2014; 9: e8554 3 Blood 2007; 109(3): 944-50, 4 Haematologica 2010; 95(4): 589-96

Risk Sınıflamasında Sorunlar Risk sınıflamasında standardizasyon yok. Birçok risk faktörünün önemi zamana ve uygulanan tedaviye göre değişebiliyor.

J Clin Oncol 2011; 29: 532-43

20 yılda ne değişti? SEER: 1980-1984 vs 2000-2004 NIH, Surveillance, Epidemiology, and End Results Program Blood 2009; 113: 1408-1411

En büyük kazanım: genç erişkinler Blood 2009; 113: 1408-1411

ADOLESAN GRUPTA TEDAVİ PEDİATRİK vs ERİŞKİN PROTOKOLLER ÇALIŞMA YAŞ SAYI TY (%) SK (%) (yıl) CCG (P) 16-20 197 90 63 (7) CALGB (E) 124 90 34 (7) FRALLE93 (P) LALA94 (E) 15-20 77 100 94 83 67 (5) 41 (5) DCOG (P) 15-18 47 98 69 (5) HOVON (E) 44 91 34 (5) ALL97 (P) 15-17 61 98 65 (5) UKALLXII (E) 67 94 49 (5) AIEOP (P) 14-18 150 94 80 (2) GIMEMA (E) 95 89 71 (2) (1) Blood 2008; 112: 1646-54; (2) J Clin Oncol. 2003;21:774-780; (3) Leukemia 2004; 18: 2032-2035; (4) Pediatr Blood Cancer 2006; 47: 748-56; (5) Blood. 2004;104:1954a.

AYA (Adolescent and Young Adult) 15-20 yaş grubu Pediatrik vs erişkin protokoller EFS (5 yıl): %63-74 vs %34-49 5 çalışmanın ağırlıklı ortalaması n: 776 Pediatrik protokoller ile %27 EFS avantajı Cancer 2006; 107: 1551-61 Leukemia 2004; 18: 2032-35 Blood 2008; 112: 1646-54 J Clin Oncol 2003; 21: 774-80 Pediatr Blood Cancer 2007; 48(3): 254-61

11 çalışma, 2489 AYA-ALL 8/11 çalışmada üst yaş sınırı 26 Am J Hematol 2012; 87: 472-78

AYA ALL: Metanaliz 11 çalışma 2489 hasta Pediatrik protokoller ile EFS artıyor (RR 1.66) 8/11 çalışma: üst yaş limiti < 26 Çıkarımlar özellikle < 20 yaş grubu için geçerli Am J Hematol 2012; 87: 472-78

Int J Hematol Research 2016; 2(2): 130-35

CR1 sonrası konsolidasyon seçenekleri CR1 MRD temelli konsolidasyon KT allo-hct MRD (+): allo- HCT MRD (-): KT

MRD:en önemli faktör? J Clin Oncol 2011; 29: 532-43

ALL: MRD Pediatrik/erişkin ALL: bağımsız prognostik önemi var HCT öncesi ve sonrası prognozu belirliyor Sorunlar: Yöntem (PCR/MFCM) Ulaşılabilirlik Standardizasyon Zamanlama MRD temelli yaklaşım

Ph- ALL CR1: KİME ALLO-HKHN YAPALIM? Herkese yapalım? Sadece yüksek riskli hastalara yapalım? MRD+ olan hastalara yapalım?

AKRABA DIŞI ALLO-HKHN: TRM AZALIYOR CIBMTR 2011

AKRABA DIŞI ALLO-HKHN SONUÇLARI İYİLEŞİYOR CIBMTR 2012

n: 205 medyan yaş 28 (18-59) Ph - ALL (n:153) - Ph + ALL (n:52) %79 yüksek risk-%21 standard risk

Çoklu değişken analizinde sağkalım üzerine etkili faktörler OS (3 yıl): %45.6 Trans Apher Sci 2016; 54: 41-7

Metaanaliz: Erişkin ALL hastalarında Allo- HKHN CR1- genetik randomizasyon 7 çalışma, 1274 hasta Donör (+) allo; donör (-): otolog HKHN /KT 4 çalışma: sadece YR hastalar 1 çalışma: MUD Önerilen tedaviye uyum: allo-hkhn % 68-96; otolog HKHN: % 9-81 Tüm hastalar: allo-hkhn OS (HR: 1.29; p: 0.037) YR hastalar: allo-hkhn OS (HR: 1.42; p: 0.019) Otolog HKHN faydasız Cancer 2006; 106: 2657-63

Int J Hematol Research 2016; 2(2): 130-35

Metaanaliz Ph- ALL 13 çalışma n: 2962 Blood 2013; 121(2): 339-50

Genel Sağkalım

Bu metaanalize göre allo-hct > oto-hct/kt allo-hct üstünlüğü < 35 yaş hastalarda Çalışmalar erişkin tip protokollerle yapıldı MSD-MA allo-hct < 35 yaş hastalarda %10 mutlak OS avantajı sağlar Blood 2013; 121(2): 339-50

MRC-ECOG UKALLXII/EC2993: Ph (-) ALL Grup n OS (5) (%) Relaps (5) (%) NRM (2) (%) Yüksek risk 401 Donör (+) 171 40 (p: 0.2) 39 39 Donör (-) 230 36 62 12 Standart risk 512 Donör (+) 218 63 (p:0.02) 27 20 Donör (-) 294 51 50 7 : yaş > 35; WBC > 30000/mm3 (B) 100000/mm3 (T); TR süresi > 4 hafta : Standart risk grubunda % 60 hasta < 30 yaşında Blood 2008; 111: 1827-33

Metaanaliz-2012-11 çalışma ACM: all-cause mortality Bio.Blood Marrow Tras. 2012; 18: 18-36

AYA üst sınırı genişliyor Güncel çalışmalarda üst sınır 60 yaşa kadar geldi Uzun dönem (2-6) yıl OS: %60-69 Standart erişkin protokolerine göre avantaj %20 Pediatr Blood Cancer 2007; 48(3): 254-61 J Clin Oncol 2008; 26(11): 1843-9 J Clin Oncol 2009; 27: 911-18 J Clin Oncol 2014; 32(9): 905-11

PEDİATRİK KT vs HCT Retrospektif analiz Ph- ALL Yaş: 18-50 Pediatrik KT: DFCI-faz II protokolleri Am J Hematol 2016; 91(3): 322-9

CIBMTR-Dana Farber Çalışması 530 AYA (18-50) Ph- ALL CR1 Allo-HCT (n:422) vs pediatrik protokol (n: 108) Tedavi ilişkili mortalite: HCT (%37) vs CT (%6) p < 0.0001 Nüks farksız (%23 vs %24) OS: HCT (%45) < CT (%73) p < 0.0001 ALL de pediatrik protokoller Allo-HKHN den üstün Am J Hematol 2016; 91(3): 322-9

ASBMT: HKHN vs KT Endikasyon Öneri düzeyi Yorum CR1: Allo vs KT A Tüm risk gruplarında MAC-allo uygun. < 35, standart risk, Ph- olgularda allo-hct ile LFS ve OS artar. > 35, standart risk, Pholgularda TRM artar; allo-hct katkısı düşer. Cr1: Oto vs KT A Uygun allojenik vericisi yoksa, oto-hct benzer Os ve kısa tedavi süresi ile KT ye tercih edilebilir. Gelecekte seçilmiş hastalarda idame tedavisi, biyolojik tedavi ve TKI sonuçları iyileştirebilir. CR2: Allo vs KT B Allo-HCT önerilir. BBMT 2012; 18: 18-36

EBMT Evre HLAuyumlu kardeş MUD CR1 (Ph - standart risk) gelişmeye açık genellikle önerilmez Alternatif donör genellikle önerilmez Otolog gelişmeye açık CR1 (Ph - yüksek risk) standart standart klinik seçenek genellikle önerilmez CR2 nüks standart standart klinik seçenek genellikle önerilmez RR hastalık klinik seçenek gelişmeye açık gelişmeye açık genellikle önerilmez EBMT 2015

. Ph + ALL KT ile Genel Sağkalım Konvansiyonel tedavi ile TR = % 60-90 TR süreleri = 6-12 ay 5 yıllık yaşam= KT alan hastalarda %0-10 Relaps sonrası tedavilerin OS etkisi oldukça sınırlı Kantarjian H M et al. JCO 2000;18:547-547

İmatinib + Hiper-CVAD: Tedaviye Göre Sağkalım Hasta sayısı Başarısızlık sayısı Hiper-CVAD+imatinib* 20 5 Hiper-CVAD 50 42 VAD 31 p=0.001 *Not: Allojenik KHT ye kadar ortalama süre= 3.5 ay (n=10) Aylar Blood 2004;103:4396-4407

Allo-HSCT uygulanmayan hastalar Ph + ALL TKİ + KT vs KT Olaysız Sağkalım Toplam Sağkalım J Clin Oncol 2006; 24:460-466

CR1 allo-hsct Ph + ALL TKİ + KT vs KT Olaysız Sağkalım Toplam Sağkalım ALL 202= İmatinib ile kombine rejim kullanılan hastalar (ALL202, n = 39) ALL 93= Sadece KT ile tedavi edilen tarihsel kontrol hastaları (ALL93, n = 10) J Clin Oncol 2006; 24:460-466

Ph + ALL UKALL XII/ECOG 2993 çalışması

Philadelphia-positive Acute Lymphoblastic Leukemia in Daily Practice: A Multicenter Experience Hakan Göker 1, Emre Tekgündüz 2, İsmail Sarı 3, Çiğdem Pala 4, Mehmet Hilmi Doğu 3, Erman Öztürk 5, Burhan Turgut 6, Serdal Korkmaz 7, Itır Şirinoğlu Demiriz 2, Yahya Büyükaşık 1, Sibel Hacıoğlu 3, Leylagül Kaynar 4, Sinem Civriz Bozdağ 2, Fevzi Altuntaş 2 ASCO 2013

Ph + ALL Sağkalım Takip sırasında 15 hasta hayatını kaybetmiştir. Ortalama OS=12 ay 12 aylık OS= %69,3 24 aylık OS = %49,1

Ph + ALL Sağkalım OS AKHN= 17 ay Diğer= 2 ay (p=0.014). (p=0.014).

SABRINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER